LE MANOIR DES MURMURES (WHISPERS IN THE WALLS) [ MUNOZ, TIRSO, MONTES ]

[Ion]

WHISPERS IN THE WALLS

 

 

 

Πρόκειται για μια σειρά τριών άλμπουμ (Sarah - 2007, Demian  - 2008, Simon - 2011) με τον πρωτότυπο τίτλο "Le Manoir des Murmures", που κυκλοφόρησε και στα αγγλικά τόσο σε paperback το 2012, όσο και σε hardcover το 2017 από την Humanoids. Στο σενάριο συναντάμε τον David Munoz (The Last Ones), στο σχέδιο τον Tirso (The Chronicles of Legion) και στα χρώματα τον Javi Montes (Crisis Aftermath), όλοι τους Ισπανοί. Στην σκληρόδετη έκδοση του 2017 που έχω στην κατοχή μου, το μοναδικό έξτρα είναι μια gallery με εναλλακτικά εξώφυλλα από διάφορους καλλιτέχνες.

 

    

 

H ιστορία μας μεταφέρει στην Τσεχοσλοβακία του 1949, όπου η νεαρή Sarah, έχοντας επιβιώσει από μια επίθεση από βαμπίρ που κόστισε τη ζωή στους γονείς της, καταλήγει εσώκλειστη σε ένα ίδρυμα για παιδιά. Αν και οι γιατροί που την παρακολουθούν της υπόσχονται ότι βρίσκεται εκεί για το δικό της καλό, σύντομα θα καταλάβει ότι είναι περισσότερο αιχμάλωτη παρά ασθενής. Παράλληλα, θα γνωριστεί με τρία παιδιά που βρίσκονται στο Ίδρυμα για παρόμοιους λόγους, τον Milos, τη Marketa και τον Jan, και θα προσπαθήσουν μαζί να βγάλουν άκρη αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους βρίσκονται εκεί. Επίσης, η Sarah θα αρχίσει να ακούει φωνές πίσως από τους τοίχους, που της δίνουν οδηγίες και συμβουλές για το τι πρέπει να κάνει προκειμένου να επιβιώσει.

 

  

 

Προσωπική εκτίμηση: τελείως αδιάφορο! Θεωρώ ότι η περίληψη είναι παραπλανητική, και ενώ περιμένεις ότι θα διαβάσεις μια σκοτεινή ιστορία τρόμου σαν το Pandemonium, καταλήγεις να ξεφυλλίζεις τις σελίδες ενός υπερφυσικού τσίρκου με βρυκόλακες και λυκανθρώπους στο δρόμο που χάραξε η σειρά ταινιών Underworld, αλλά σε χειρότερη εκδοχή. Το ξέρω ότι είναι θέμα marketing, αλλά κάτι blog/ιντερνετικές φυλλάδες σαν αυτές στο οπισθόφυλλο που έχουν κάνει τόσο εξαιρετικά σχόλια για το συγκεκριμένο έργο θα έπρεπε να αναγκάζονται να σε αποζημιώσουν όχι μόνο για την αγορά του κόμικ αλλά και για τον χρόνο που σπατάλησες για να το διαβάσεις. Το μόνο που πάει σχετικά καλά είναι το σχέδιο, το οποίο όμως ενώ τα καταφέρνει ωραία στο φόντο και στα σκηνικά, οι χαρακτήρες είναι πολύ φωτεινοί/καρτουνίστικοι για την ατμόσφαιρα που θέλει να πουλήσει και μάλιστα σε αρκετές σκηνές η τεχνοτροπία θυμίζει manga.