Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'ANIMATION'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. StefanosPap

    Zen – Grogu and Dust Bunnies (2022)

    Στις 11 Νοεμβρίου ήταν που ανακοινώθηκε η ύπαρξη μιας δημιουργίας από το Studio Ghibli στο σύμπαν του Star Wars. Στις 12 Νοεμβρίου η ταινία μικρού μήκους με όνομα "Zen - Grogu and Dust Bunnies" ήταν γεγονός και κυκλοφορούσε στο Disney+. Πρόκειται για μια ταινία animation στο χέρι, όπου ο Grogu προσπαθεί να διαλογιστεί και τα dust bunnies τον ακολουθούν, ενοχλώντας τον. Τα συγκεκριμένα πλασματάκια είναι γνωστά στους φίλους του ιαπωνικού στούντιο καθώς εμφανίζονται στα My Neighbor Totoro και Spirited Away. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Katsuya Kondo, παραγωγός ο Tomohiko Ishii και την μουσική υπογράφει ο Ludwig Göransson. Η συγκεκριμένη ταινία δεν έχει να προσφέρει κάτι το συνταρακτικό στο σύμπαν του Star Wars. Δεν θα μπορούσε άλλωστε με την διάρκεια των 3 λεπτών που έχει. Όμως, αυτό που προσφέρει και ο λόγος που ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω θέμα γι'αυτό, είναι μια αλλαγή που συμβαίνει σταδιακά σε αυτό τον κόσμο. Ίσως να μην γίνει ποτέ στις live action ταινίες, αλλά στο κόσμο του animation φαίνεται μια προσπάθεια για πειραματισμό. Συνέβη με το Visions, συμβαίνει κι εδώ. Σεναριακά δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Αλλά εικαστικά είναι πανέμορφο το αποτέλεσμα. Κι όταν βλέπεις ότι με τα φωτόσπαθα δεν τα πολυκαταφέρνουν τα τελευταία χρόνια οι δυτικοί, γιατί να μην τα δανείσουν λίγο στην ανατολή να δούμε τι μπορούν να κάνουν. Ακόμα κι αν αποτύχουν, είμαι σίγουρος ότι θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
  2. Έχοντας το βλέμμα στραμμένο στο λαμπρό παράδειγμα της Ντίσνεϊ, το ναζιστικό καθεστώς προώθησε στη Γερμανία τη βιομηχανία ταινιών κινουμένων σχεδίων. Ένας από τους κορυφαίους της animators όμως, ακολούθησε τον δικό του δρόμο. Ένας από τους πιο διακαείς πόθους του υπουργού προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ Γιόζεφ Γκέμπελς ήταν η δημιουργία μιας γερμανικής βιομηχανίας ταινιών κινουμένων σχεδίων, εφάμιλλης αν όχι ανώτερης της χολιγουντιανής. Η βιομηχανία αυτή θα εξυπηρετούσε τους σκοπούς της ναζιστικής προπαγάνδας, αλλά θα αποσκοπούσε και στην ψυχαγωγία του κοινού. Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε τεράστιο ενθουσιασμό, γεγονός το οποίο πιστοποιεί και ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του Γκέμπελς με ημερομηνία 20/12/1937: «Χάρισα στον Φίρερ ως δώρο για τα Χριστούγεννα δώδεκα ταινίες Μίκι Μάους! Έχει ικανοποιηθεί πλήρως από αυτό. Είναι απόλυτα ευτυχισμένος γι’ αυτόν τον θησαυρό». Και οι δυο τους ονειρεύονταν ταινίες σαν της Ντίσνεϊ, έχοντας ως πρότυπο την ταινία του 1937 «Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι». Όμως η γερμανική εμπειρία στην παραγωγή τέτοιων ταινιών ήταν ελάχιστη. Αν εξαιρέσουμε τα αριστουργηματικά φιλμ με την τεχνική των μαύρων σιλουετών της Λότε Ράινιγκερ από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, στη Γερμανία δεν υπήρχε μια σοβαρή βιομηχανία animation. Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου επίσπευσε τη διαδικασία. Όμως η πρωτόλεια προπαγανδιστική ταινία του Χανς Χελντ, «Ο ταραχοποιός» («Der Störenfried», 1940), μακράν απείχε από την ποιότητα των ταινιών Ντίσνεϊ. To 1941 o Γκέμπελς ίδρυσε την εταιρεία παραγωγής κινουμένων σχεδίων Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ (Deutsche Zeichenfilm). Πρώτη ταινία που παράχθηκε ήταν η 17 λεπτών «Φτωχή Χάνσι» («Armer Hansi», 1943). Για τις ανάγκες της, λόγω έλλειψης επαρκούς αριθμού σχεδιαστών οι οποίοι έπρεπε να σχεδιάζουν χιλιάδες ενδιάμεσα σκίτσα, διορίστηκαν Γάλλοι, Ρώσοι και Πολωνοί καταναγκαστικοί εργάτες. Τα στούντιο της εταιρείας ανέλαβαν κάτι αδιανόητο: τη δημιουργία εκ του μηδενός μιας γερμανικής «σχολής» animation που θα κάλυπτε ένα κενό είκοσι χρόνων, μέσα στα οποία είχε εξελιχθεί θεαματικά η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία. Και όλα αυτά, μεσούντος ενός πολέμου που αργά αλλά σταθερά φαινόταν να γέρνει σε βάρος της Γερμανίας! Ανάμεσα στα ονόματα που κλήθηκαν να συνδράμουν σε αυτό το υπερ-φιλόδοξο σχέδιο ήταν και αυτό του Χανς Φισερκόζεν (Hans Fischerkoesen), ενός από τους πιο διακεκριμένους Γερμανούς animators εκείνης της περιόδου. Ο Χανς Φίσερ γεννήθηκε το 1896 στη λουτρόπολη Bad Kösen, το όνομα της οποίας πρόσθεσε αργότερα στο επώνυμό του. Από παιδί σχεδίαζε ιδιαίτερα καλά, ενώ από νωρίς αγάπησε τα κινούμενα σχέδια. Η κλίση του αυτή τον ώθησε να ακολουθήσει επαγγελματικά την ειδικότητα του σκιτσογράφου. Το 1916 ξεκίνησε τον τριετή κύκλο σπουδών του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Λειψίας. Λόγω άσθματος δεν πολέμησε στον Μεγάλο Πόλεμο, ωστόσο γνώρισε τη φρίκη των χαρακωμάτων από τα στρατιωτικά νοσοκομεία όπου υπηρέτησε τη θητεία του. Στην πρώτη του ταινία animation που δημιούργησε το 1919 («Das Loch im Westen» – «Η τρύπα στα δυτικά») κατήγγειλε την κερδοσκοπία ως την πραγματική αιτία του πολέμου. Το 1921 ξεκίνησε επίσημα την καριέρα του, ανοίγοντας στη Λειψία το πρώτο του στούντιο. Τα επόμενα χρόνια αναλάμβανε κυρίως διαφημιστικά φιλμ, που διανέμονταν μέσω της εταιρείας Epoche-Film της UFA. Ξεχώρισε για το πρωτότυπο εικαστικό του ύφος, μακριά από τα πρότυπα της Ντίσνεϊ που αντέγραφαν οι περισσότεροι συνάδελφοί του. Στη διάρκεια της εργασίας του για την Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ από το 1941 ως το 1944, ο Φισερκόζεν δημιούργησε τρεις ταινίες οι οποίες συνιστούν σταθμό στην ιστορία του γερμανικού animation. Κοινό στοιχείο των ταινιών αυτών ήταν ότι δεν περιέχουν λόγια, παρά μόνον μουσική και ήχους, κάτι που σχετίζεται με την επιδίωξη να εξαχθούν στο εξωτερικό. Λόγω της τροπής του πολέμου η εταιρεία διαλύθηκε τον Οκτώβριο του 1944 και τα όνειρα για μια «ναζιστική Ντίσνεϊ» ναυάγησαν. Μετά τη συνθηκολόγηση του Γ΄ Ράιχ, ο Φισερκόζεν συνελήφθη από τα σοβιετικά στρατεύματα ως πιθανός συνεργάτης των Ναζί. Πριν απαλλαχθεί από τις κατηγορίες, κρατήθηκε για τρία χρόνια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ζάξενχαουζεν (οι καρικατούρες που σχεδίασε στους τοίχους της κουζίνας του στρατοπέδου συντηρούνται μέχρι σήμερα ως ιστορικό μνημείο). Η αδυναμία του να πείσει για τη νομιμοφροσύνη του στο νέο ανατολικογερμανικό καθεστώς και να εργαστεί ιδιωτικά, τον οδήγησαν το 1948 να πραγματοποιήσει με την οικογένειά του μια από τις πιο τολμηρές νυχτερινές αποδράσεις από την Ανατολική Γερμανία. Αποκατέστησε το στούντιό του στη Βόννη και μέχρι το 1969 επιδόθηκε στην παραγωγή διαφημίσεων κινουμένων σχεδίων. Απέσπασε αρκετά διεθνή βραβεία ως αναγνώριση για την προσφορά του στην τέχνη του animation. Πέθανε το 1973 σε ηλικία 77 ετών. Οι ταινίες Όσο εργαζόταν στην Ντόιτσε Τσάιχενφιλμ, ο Φισερκόζεν δημιούργησε τις ταινίες «Ξεπερασμένη μελωδία» («Verwitterte Melodie», 1942) , «Ο Χιονάνθρωπος («Der Schneemann», 1943) και «Η ηλίθια χήνα» («Das dumme Gänslein», 1944). Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, ο δημιουργός απέφυγε να αναπαραγάγει σε αυτές οποιαδήποτε πολεμική προπαγάνδα. Σε καιρούς όπου η θηριωδία βασίλευε, ο ευρηματικός animator επέλεξε συνειδητά να δημιουργήσει όμορφα, χαρωπά καρτούν γεμάτα αισιοδοξία, κόντρα στον πεισιθάνατο μηδενισμό του εθνικοσοσιαλισμού. «Ξεπερασμένη μελωδία» Στη «Μελωδία» έφτιαξε ένα μιούζικαλ με πρωταγωνιστές μια μέλισσα και άλλα ζωύφια και ζωάκια, τα οποία ανακαλύπτουν ένα γραμμόφωνο στη μέση ενός ανθόσπαρτου αγρού. Τα διαφορετικά είδη, αντί να ανταγωνιστούν μεταξύ τους, συνεργάζονται ώστε να παραχθεί ήχος από ένα βινύλιο με ακούσματα που παραπέμπουν σε τζαζ μουσική (είδος θεωρούμενο από τους ναζί ως «εκφυλισμένο» λόγω της αφροαμερικανικής προέλευσής του) και στήνουν ανέμελο χορό. «Ο Χιονάνθρωπος» Στον «Χιονάνθρωπο», ο animator φιλοτέχνησε έναν ύμνο για τη ζωή: διηγήθηκε την ιστορία ενός καλοσυνάτου χιονάνθρωπου αντι-ήρωα που κλείστηκε σε έναν καταψύκτη προκειμένου να διατηρηθεί και να δει πώς είναι το καλοκαίρι. Προξενεί εντύπωση πώς ένα τέτοιο καρτούν έγινε ανεκτό από το καθεστώς. Για τους Ναζί, η επιθυμία ενός «κατώτερου» πλάσματος – όπως ένας χιονάνθρωπος – να ζήσει μέχρι τον Ιούλιο για λίγα λεπτά χαράς υπό τον καλοκαιρινό ήλιο και να λιώσει τραγουδώντας, ήταν τελείως «αντιφυσική». «Η ηλίθια χήνα» Στην τελευταία του ταινία της περιόδου του πολέμου, ο Χανς Φισερκόζεν αφηγήθηκε την ιστορία μιας χήνας που σαγηνεύεται από τη μεγαλοαστική γκλαμουριά και αποξενώνεται από τις αδερφές της. Μια αλεπού, κολακεύοντας τα ναρκισσιστικά της ένστικτα, την οδηγεί στο λημέρι της όπου βρίσκονται αιχμάλωτα ζώα τα οποία πραγματοποιούν καταναγκαστική εργασία περιμένοντας την ώρα της σφαγής. Η χήνα καταφέρνει να δραπετεύσει, να επιστρέψει στα ζώα της φάρμας και τελικά να τα οδηγήσει στην εκδίωξη της αλεπούς και στην απελευθέρωση των αιχμαλώτων της. Η «Ηλίθια Χήνα» θεωρείται η απάντηση στη «Φτωχή Χάνσι», στην οποία προτασσόταν η «ασφάλεια» του χρυσού κλουβιού έναντι της «ανασφάλειας» που συνεπάγεται η δραπέτευση προς την ελευθερία. Η αλληγορία αυτού του φιλμ προειδοποιεί για τον κίνδυνο της σαγήνευσης από το φανταχτερό περιτύλιγμα του ολοκληρωτισμού. Τα τρία αυτά φιλμ αποκαλύπτουν έναν ευφυέστατο δημιουργό ο οποίος, σε συνθήκες ναζιστικής δικτατορίας, κατάφερε από το μικρό του πόστο να περάσει τα δικά του μηνύματα αντίστασης. Αρνούμενος να ακολουθήσει τις προπαγανδιστικές ντιρεκτίβες όπως έπραξαν άλλοι συναδέλφοί του, προτίμησε να αποδομήσει, έστω στο συμβολικό πεδίο, την ιδεολογία του καθεστώτος, θυμίζοντας τα ιδανικά και τις χαρές της ειρήνης που ο ναζισμός στέρησε από τους Γερμανούς και από άλλους λαούς. Και το σχετικό link...
  3. Bilis

    Ninjago (2011- )

    Το Ninjago: Masters of Spinjitzu είναι σειρά κινουμένων σχεδίων συμπαραγωγής Δανίας και Καναδά που έχει ως σκοπό να προωθήσει την σειρά προϊόντων LEGO Ninjago. Συχνά βασίζεται στην Ασιατική Κουλτούρα και εμπνέεται από πολλούς μύθους και ιστορίες. Η βασική πλοκή ακολουθεί τις περιπέτειες των Ninja: Kai, Jay, Cole, Zane, Lloyd & Nya που έχουν κληρονομήσει στοιχειακές δυνάμεις από τους προγόνους τους. Υπό την καθοδήγηση του Master Wu, οι Ninja μάχονται ενάντια στις δυνάμεις του κακού και τον μοχθηρό αδερφό του Wu, τον Άρχοντα Garmadon. Η σειρά ξεκίνησε το 2011 και αρχικά προοριζόταν να κρατήσει για 3 κύκλους (Pilot + 1&2) όμως συνεχίστηκε λόγω της μεγάλης της επιτυχίας. Στην Ελλάδα προβάλλεται στο κανάλι Nickelodeon αλλά είχε προβληθεί και στο Star Channel ενώ το Pilot είχε ανεβεί στο κανάλι της LEGO στο YouTube στα Ελληνικά το 2015. Κάθε σεζόν αποτελεί μία αυτοτελής ιστορία που βασίζεται όμως στα γεγονότα των προηγουμένων σεζόν. [imdb=tt1871731] Παρακάτω ακολουθούν πληροφορίες για την κάθε σεζόν. Pilot (2011) Αφού ένας στρατός σκελετών απήγαγε την αδερφή του, την Nya, ο σιδηρουργός Kai γίνεται εκπαιδευόμενος Ninja στην ομάδα του σοφού Master Wu. Μαζί με τους Jay, Cole και Zane θα ξεκινήσουν την αναζήτηση για τα Τέσσερα Χρυσά Όπλα του Spinjitzu ώστε να μην πέσουν στα χέρια του Άρχοντα Garmadon που είναι ο κυρίαρχος του Κάτω Κόσμου και αδερφός του Wu. Μέσα από την αναζήτηση, οι Ninja θα δαμάσουν τις στοιχειακές τους δυνάμεις και θα μάθουν την πολεμική τέχνη του Spinjitzu, που τους μετατρέπει σε στοιχειακούς στρόβιλους. Το Spinjitzu είχε ως σκοπό να προωθήσει την καινούρια σειρά παιχνιδιών της LEGO που αποτελούταν από σβούρες. Το Pilot χωρίζεται σε 4 επεισόδια 10 λεπτών. Season 1: Rise of the Serpentine (2012) Η ειρήνη διαταράσσεται για άλλη μια φορά στο Ninjago όταν ο γιος του Garmadon, ο Lloyd, ξυπνάει πέντε αρχαίες φυλές φιδιών για να μοιάσει στον πατέρα του. Τα φίδια δεν αργούν να τον προδώσουν και ξεκινάνε την δική τους εκστρατεία για να ξυπνήσουν το αρχαιότερο φίδι, τον Great Devourer, ο οποίος ήταν και η αιτία που ο Garmadon μετατράπηκε σε κακό. Οι Ninja εκτός από το να σταματήσουν τα φίδια έχουν να βρουν και την ταυτότητα του θρυλικού Πράσινου Ninja που, σύμφωνα με την προφητεία, θα φέρει την ειρήνη στην χώρα του Ninjago. Σύμμαχοί τους θα είναι ο μυστηριώδης Samurai X καθώς και ο ίδιος ο Garmadon που θέλει να εκδικηθεί τον Great Devourer. Η σεζόν αποτελείται από 13 επεισόδια τον 20 λεπτών. Season 2: Legacy of the Green Ninja (2012) Οι Ninja αντιμετωπίζουν μια σειρά απειλών που δημιουργεί ο Garmadon με το Μέγα Όπλο, την ένωση των τεσσάρων χρυσών όπλων. Έπειτα, ο Garmadon βρίσκεται στο Νησί του Σκότους όπου συμμαχεί με τον Overlord, το αρχαιότερο πνεύμα του κακού, και δημιουργούν μια πολεμική μηχανή ικανή για την κατάκτηση του Ninjago. Ο Lloyd θα πρέπει να εκπαιδευτεί για να γίνει ο Πράσινος Ninja και να αντιμετωπίσει τον πατέρα του στην Τελική Μάχη. Η σεζόν αποτελείται από 13 επεισόδια τον 20 λεπτών. Season 3: Rebooted (2014) Χρόνια μετά την ήττα του Overlord, οι Ninja επιστρέφουν στην πόλη Ninjago που τώρα έχει μετατραπεί σε ένα τεχνολογικό θαύμα. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν οι Ninja συνειδητοποιούν ότι η συνείδηση του Overlord έχει μετατραπεί σε έναν διαδικτυακό ιό που κυβερνάει όλα τα προγράμματα της πόλης. Οι Ninja θα πρέπει να σταματήσουν το σχέδιο του Overlord να αποκτήσει ξανά υλική μορφή και θα βρεθούν σε καταστάσεις που δεν θα περίμεναν ποτέ. Η σεζόν αποτελείται από 8 επεισόδια 20 λεπτών. Season 4: Tournament of Elements (2015) Οι Ninja είναι προσκεκλημένοι στο Τουρνουά των Στοιχείων του κολοσσού της βιομηχανίας νούντλ, Master Chen. Εκεί θα αναμετρηθούν με άλλους Άρχοντες των Στοιχείων αλλά σύντομα θα ανακαλύψουν ότι το Τουρνουά πρόκειται για μια συνωμοσία με σκοπό ο Chen να αποκτήσει όλες τις Στοιχειακές Δυνάμεις. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Season 5: Possesion (2015) Ο Morro, παλιός μαθητής του Master Wu και Στοιχειακός Άρχοντας του ανέμου, επιστρέφει από το Καταραμένο Βασίλειο για να κλέψει ένα πολύτιμο αντικείμενο που θα του δώσει πρόσβαση στα Δεκαέξι Βασίλεια, δεκαέξι διαστάσεις παράλληλες στο Ninjago. Οι Ninja θα μπλεχτούν σε ένα κυνήγι θησαυρού για να απελευθερώσουν τον Lloyd από το πνεύμα του Morro που τον έχει κυριέψει και να τον αποτρέψουν από το να φέρει την αφέντρα του, την Preeminent, που είναι η ενσάρκωση του Καταραμένου Βασιλείου, στο Ninjago. Σε αυτήν την σεζόν η Nya γίνεται επίσημο μέλος της ομάδας. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Season 6: Skybound (2016) Με την καταστροφή του Καταραμένου Βασιλείου δημιουργείται μια αλυσιδωτή αντίδραση που οδηγεί στην καταστροφή της διάστασης του Djinjago. Ο Nadakhan, μαγικό Τζίνι και μοναδικός επιζών της καταστροφής, σκαρώνει ένα σχέδιο για να μετατρέψει το Ninjago σε Νέο Djinjago. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να παντρευτεί την Nya και να ξεκλειδώσει την πραγματική του δύναμη. Οι Ninja θα προσπαθήσουν να τον σταματήσουν αλλά θα ενδώσουν στον πειρασμό των τριών ευχών. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Special: Day of the Departed (2016) Το 2016 κυκλοφόρησε και ένα σπέσιαλ επεισόδιο 45 λεπτών με αφορμή τα 5 χρόνια που έκλεισε το Ninjago και την γιορτή του Halloween. Η πλοκή βρίσκει τους Ninja αντιμέτωπους με τους εχθρούς του παρελθόντος που αναστήθηκαν από τον Άρχοντα Yang. Το σπέσιαλ σήμανε την προσωρινή αποχώρηση των σεναριογράφων του Ninjago, Dan & Kevin Hageman. Season 7: Hands of Time (2017) Οι δίδυμοι Acronix και Krux, Στοιχειακοί Άρχοντες του χρόνου, επιστρέφουν από παρελθόν και μέλλον με σκοπό να χτίσουν τον δυνατότερο στρατό στην ιστορία του Ninjago. Οι Ninja θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουν ενώ περνάνε προσωπικές δοκιμασίες. Ο Lloyd πρέπει να μάθει πως να είναι ο Sensei της ομάδας ενώ οι Kai και Nya πρέπει να αντιμετωπίσουν την αλήθεια για το τι συνέβη στους γονείς τους. Η σεζόν είναι βασισμένη σε ένα αχρησιμοποίητο concpet της Ταινίας LEGO Ninjago και είναι η μόνη σεζόν του "Masters of Spinjitzu" χωρίς την συμμετοχή των αδερφών Hageman. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Season 8: Sons of Garmadon (2018) Οι Ninja θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την συμμορία μηχανόβιων γνωστή με το όνομα "Γιοί του Garmadon" που με ηγέτη τον μυστηριώδη "Σιωπηλό" θέλουν να αναστήσουν τον Άρχοντα Garmadon. Η πιο προσωπική περιπέτεια των Ninja, γεμάτη ανατροπές. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτή την σεζόν η εμφάνιση των Ninja άλλαξε ώστε να ταιριάζει με αυτήν από την ταινία. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Season 9: Hunted (2018) Μετά την αυτοανακήρυξη του Garmadon ως "Αυτοκράτορα" του Ninjago, οι Ninja Lloyd και Nya οργανώνουν μια ομάδα αντίστασης για να τον εκθρονίσουν. Παράλληλα, οι Kai, Jay, Cole και Zane βρίσκονται ξεβρασμένοι στο "Πρώτο Βασίλειο" όπου γίνονται αιχμάλωτοι του κυνηγού δράκων Iron Baron, ο οποίος αναζήτα την μυθική Δρακοπανοπλία που θα του δώσει την δύναμη να ελέγξει την Firstbourne, την μητέρα των δράκων. Η σεζόν αποτελείται από 10 επεισόδια 20 λεπτών. Season 10: March of the Oni (2019) Οι Ninja θα πρέπει να συμμαχήσουν για άλλη μια φορά με τον αιώνιο εχθρό τους, Άρχοντα Garmadon, ώστε να αντιμετωπίσουν την μεγαλύτερη απειλή έως τώρα: Τους δαίμονες Oni που προσπαθούν να κατακτήσουν και τα Δεκαέξι Βασίλεια. Η σεζόν αποτελείται από 4 επεισόδια 20 λεπτών ενώ υπάρχει και σε μορφή τηλεταινίας. Το 2019 η σειρά "Masters of Spinjitzu" τελείωσε για να αντικατασταθεί την ίδια χρονιά από μία δεύτερη σειρά με τον τίτλο "Ninjago". Η καινούρια σειρά έχει μικρότερα επεισόδια και απευθύνεται σε μικρότερο ηλικιακά κοινό. Δίνει περισσότερη έμφαση στο χιούμορ και στην δράση και οι Hagemans που θεωρούνται οι κορυφαίοι σεναριογράφοι του Ninjago δεν συμμετέχουν καθόλου. Αυτή η σειρά επίσης προσπαθεί να πειραματιστεί με διάφορα είδη επεισοδίων, για παράδειγμα κυκλοφορεί ένα επεισόδιο που μιμείται το Ιαπωνικό στυλ Anime και ένα επεισόδιο Noir. [imdb=tt10650946] Season 1: Secrets of the Forbidden Spinjitzu (2019) Στην αναζήτησή τους για περιπέτεια, οι Ninja ελευθερώνουν την μάγισσα των φιδιών Aspheera που είναι διψασμένη για εκδίκηση. Στο δεύτερο μισό της σεζόν οι Ninja ταξιδεύουν στο παγωμένο βασίλειο Never-Realm όπου θα αντιμετωπίσουν τον ανελέητο Ice Emperor και τον μοχθηρό στρατηγό του, τον Vex. Η σεζόν αποτελείται από 30 επεισόδια 10 λεπτών. Season 2: Prime Empire / Master of the Mountain (2020) Η δεύτερη σεζόν του Ninjago αποτελείται από δύο εντελώς διαφορετικά storylines. Prime Empire Το ακυκλοφόρητο Arcade παιχνίδι "Prime Empire' εμφανίζεται από το πουθενά και οι παίκτες του εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Οι Ninja θα πρέπει να μπούνε στον ψηφιακό κόσμο για να σταματήσουν το πρόγραμμα Unagami, κυβερνήτη του Prime Empire, και να ελευθερώσουν τους παγιδευμένους παίκτες. Master of the Mountain Οι Ninja ταξιδεύουν στο μαγευτικό βασίλειο του Shintaro για να γιορτάσουν τα γενέθλια της πριγκίπισας Vania. Εκεί ανακαλύπτουν ότι στα μπουντρούμια του πολυτελούς αυτού βασιλείου, δύο πανάρχαιοι λαοί γίνονται αντικείμενο εκμετάλευσης από τον σκοτεινό Μάγο του Κρανίου. Οι Ninja θα πρέπει να οδηγήσουν αυτούς τους λαούς στην ελευθερία ενώ ο Cole θα μάθει τι πραγματικά συνέβη στην μητέρα του. Η σεζόν αποτελείται από 32 επεισόδια 10 λεπτών. Έχει επιβεβαιωθεί ότι η σειρά θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το 2022, με το 2021 να είναι η χρονιά που γιορτάζει τα δέκατα γενέθλιά του! Θα κλείσω την παρουσίαση με ένα Fun Fact: Ένα μεγάλο τμήμα του Ninjago είναι βασισμένο στο Star Wars. Η σχέση του Lloyd με τον Garmadon είναι όμοια με αυτή του Darth Vader και του Luke!
  4. Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη περίμενε όλη την οικογένεια μου, όταν καθίσαμε να δούμε το Κλάους προχθές το απόγευμα. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες Χριστουγεννιάτικες ταινίες που έχω παρακολουθήσει και θα έλεγα και ένα από τα ομορφότερα animation των τελευταίων χρόνων, ενώ σίγουρα είναι το καλύτερο που έχει κάνει παραγωγή το Netflix. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια βόρεια χώρα και πρωταγωνιστής είναι ο νεαρός Τζάσπερ, γόνος μιας μεγάλης και πλούσιας οικογένειας αρχιταχυδρόμων. Ο πατέρας του, διοικητής της Βασιλικής Ταχυδρομικής Ακαδημίας για να τον τιμωρήσει για την τεμπελιά του , τον στέλνει ταχυδρόμο στο ακριτικό νησί Σμιρενσμπεργκ, στη μέση του πουθενά και για να γυρίσει του ζητάει 6000 γράμματα σε ένα χρόνο. Στο νησί ο Τζάσπερ θα συναντήσει πολλές εκπλήξεις - κυρίως δυσάρεστες - μια δασκάλα που έχει ψαράδικο, ένα δεικτικό βαρκάρη και τέλος, ένα περίεργο ξυλοκόπο, ονόματι Κλάους... Η ταινία για μένα τσεκαρει όλα τα απαραίτητα κουτάκια και ισορροπεί άψογα, χιούμορ και συναίσθημα χωρίς να κάνει κοιλιά σε κάποιο σημείο. Εικόνα και ήχος είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα ( υπάρχει και μεταγλωττισμένο , με αρκετά καλή μεταφορά ) και φαίνεται πως είναι ακριβή παραγωγή. Όπως είπα και στην αρχή, εμείς απολαύσαμε την ταινία οικογενειακώς και σιγούρα συστήνεται ανεπιφύλακτα για κάποιο βροχερό Χριστουγεννιάτικο απόγευμα. Βαθμός 8,5 / 10 [imdb=tt4729430]
  5. Ξεκίνησε από χαμηλά και τώρα σκηνοθετεί τη δική της σειρά Disney. Η Ελληνίδα animator ήρθε στη Σύρο για το Φεστιβάλ Animasyros και το PopCode μίλησε μαζί της. Screencap από το επεισόδιο 'Mickey Mouse: Eau de Minnie' της Θεοφιλόπουλος Δεν είναι και λίγο να είσαι animator και να ξεκινάς την καριέρα σου εν μέσω της Αναγέννησης της Disney. Λίγα χρόνια πριν, το είδος έπνεε τα λοίσθια αλλά στα μέσα των ‘90s ζούσε τη μεγαλύτερη εποχή δόξας του. Κάπου εκεί βρέθηκε στη Disney η Αλίκη Θεοφιλόπουλος, η Ελληνίδα animator που πάντα είχε βλέψεις να φτάσει να δημιουργήσει το δικό της έργο. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο από ότι ακούγεται: Όπως μπορείς να διαβάσεις στην παρακάτω κουβέντα μας, η δομή του συνεργείου μιας animation ταινίας είναι αληθινά τεράστια έως χαώδης, με ολόκληρα τμήματα αφιερωμένα στην ανάπτυξη και τον σχεδιασμό ενός μόνο χαρακτήρα σε ένα μόνο στάδιο της ζωής του. Για να πας από εκεί στο να γυρίζεις κάτι αληθινά δικό σου, χρειάζεται επιμονή και ταλέντο και ένστικτο. Δούλεψε στον “Ηρακλή” και τη “Μουλάν”, στον “Ταρζάν” και τη “Φαντασία 2000”. Επιβίωσε της μεγάλης αλλαγής από το παραδοσιακό στο ψηφιακό animation και σήμερα εργάζεται στο τηλεοπτικό τμήμα της Disney, όπου αφού δούλεψε στο επιτυχημένο “Phineas and Ferb”, σκηνοθετεί τώρα τo “Descendants: Wicked World”, μια σειρά που ακολουθεί τους απογόνους των διασημότερων villains της Disney. Η Θεοφιλόπουλος επισκέφθηκε την Ελλάδα πριν λίγες μέρες ως καλεσμένη του Φεστιβάλ animation Animasyros, που έγινε για 8η χρονιά φέτος στη Σύρο. Εκεί ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων και Αγορά Animasyros 8, παρέδωσε masterclass για τη δουλειά της, στην οποία έγινε αφιέρωμα, και παρακολούθησε δείγματα δουλειάς Ελλήνων animators. Φεύγοντας, μίλησε με το ΟΝΕΜΑΝ για την εμπειρία της στη Σύρο, για το σύστημα της Disney, για το Ελληνικό "Game of Thrones" που την εντυπωσίασε, και για το μεγάλο της όνειρο. Δούλεψες σε πολλά κλασικά animation της Disney μετά το 1995, όπως τον “Ηρακλή” και τον “Ταρζάν”. Τι ακριβώς έκανες τότε για τις ταινίες και τι κάνεις πλέον σήμερα; Η δουλειά μου στις ταινίες της Disney ήταν αρχικά ως ενδιάμεσος, αυτό που λέμε “rough inbetweener”. Υπάρχουν κι εκείνοι οι ενδιάμεσοι που παίρνουν τις πρόχειρες αρχικές ζωγραφιές των animators και τις καθαρίζουν, αλλά η δουλειά μου εμένα ήταν άλλη. Βοηθούσα τους animators με τις σκηνές της ενδιάμεσης κίνησης ανάμεσα στις βασικές πόζες των χαρακτήρων. Αυτή είναι μια θέση που θεωρείται κάτι σαν εκπαιδευτικής σημασίας, ώστε μια μέρα να πάρεις προαγωγή σε lead animator. Αυτό σημαίνει πως τεστάραμε διαρκώς τις δεξιότητές μας, είχαμε μέντορες που μας έδιναν μικρές σκηνές για να κάνουμε το animation μόνοι μας, ακόμα κι αν ο τίτλος μας ήταν αυτός του ‘ενδιάμεσου’. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω ακριβώς! Στην περίπτωσή μου, ήμουν στο τμήμα των ταινιών animation στις τελευταίες μέρες του δισδιάστατου animation, όταν και έγιναν μαζικές απολύσεις. Παρατήρησα πως οι άνθρωποι που είχαν μόλις ‘αποφοιτήσει’ από τη θέση του ενδιάμεσου ήταν συχνά οι πρώτοι που έδιωχναν, επειδή ήταν ακόμα άγουροι και απαίδευτοι και είχαν μικρή εμπειρία σε τελικό υλικό. Οπότε προτίμησα να μείνω ως ενδιάμεσος για περισσότερο καιρό και να συνεχίσω να έχω μέντορες. Όταν το τμήμα των ταινιών ανακοίνωσε πως δε θα έκανε άλλες ταινίες παραδοσιακού animation, είχα την τύχη να κάνω μια επιτυχημένη μετάβαση στο τηλεοπτικό τμήμα, όπου άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τα storyboards και την συγγραφή των σεναρίων. Άρχισα παράλληλα να κάνω και τις δικές μου μικρές ταινίες και τα δικά μου πιλοτικά επεισόδια και να δουλεύω στην ανάπτυξη δικών μου ιδεών. Δούλεψα σε δημοφιλείς σειρές σαν το “Phineas and Ferb” και το “Mickey Mouse Shorts”. Τώρα είμαι πια executive producer σε μια καινούρια σειρά που λέγεται “Descendants: Wicked World” και παράλληλα αναπτύσσω έναν δικό μου, καινούριο πιλότο στη Disney. Ποια ήταν η αγαπημένη σου ταινία από όσες δούλεψες; Ο “Ταρζάν”. Ήταν πριν αρχίσουν να σκάνε οι μαζικές απολύσεις και ήταν ακόμα μια περίοδος γεμάτη όνειρα και αμέτρητες πιθανότητες. Επίσης τότε δούλεψα και με έναν μέντορα που λεγόταν Τζον Ρίπα (ήταν επίσης μισός Έλληνας!) στον οποίον χρωστάω τα πάντα. Μου έμαθε τόσα πολλά για το animation αλλά και την αξία του μέντορα, όπως και το να παραμένω πάντα ανοιχτή σε νέα μάθηση. Θα του χρωστάω πάντα. Δούλεψα μαζί του στον τομέα του “νεαρού και μωρού Ταρζάν”. Επίσης δούλεψα λίγο και πάνω στην Τζέιν όταν δεν ήμουν εντελώς απασχολημένη με τον Ταρζάν. Έχεις κάποια προτίμηση ανάμεσα στο παραδοσιακό και στο ψηφιακό animation; Θεωρώ πως υπάρχει θέση και για τα δύο και η ιστορία και το πλαίσιο που διαδραματίζεται η ιστορία στο κάθε πρότζεκτ θα πρέπει να κατευθύνει το στυλ. Προσωπικά έχω μια μικρή προτίμηση προς την “heart to hand” αίσθηση του σχεδίου στο χαρτί. Αλλά σε κάθε περίπτωση, υπάρχει και πανέμορφο CG animation επίσης. Όπως στο “Descendants: Wicked World” φυσικά! Είδες ποτέ κάποια live-action ταινία και σκέφτηκες πως θα έκανε ένα τέλειο animation; Ναι, ξέρω πως σίγουρα το έχω σκεφτεί αυτό αλλά έχω υπερβολικά μεγάλο jet-lag αυτή τη στιγμή για να θυμηθώ σε ποια ταινία! (γελάει) Αλλά νομίζω πως ανεξαρτήτως του είδους της ιστορίας που προσπαθείς να πεις, είτε αφορά την προσχολική ηλικία είτε μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό, η ιστορία είναι πάντα ο βασιλιάς. Όπως ακριβώς και με τις live-action ταινίες, μπορεί να έχεις τρομερούς ηθοποιούς, οπτικά εφέ, κουλ αισθητική κλπ. Αλλά αν η δομή της ιστορίας δεν είναι σωστή, τα πάντα καταρρέουν. Θα έλεγα πως είμαι τζάνκι για ιστορίες. Με την Ελλάδα ποια είναι η σχέση σου; Λατρεύω την Ελλάδα και είμαι πολύ περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Η μητέρα μου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ο πατέρας μου στην Πάτρα, αλλά γνωρίστηκαν στις ΗΠΑ. Η μητέρα μου έφυγε σε μικρή ηλικία επειδή η μάνα της παντρεύτηκε ξανά, έναν υπέροχο άντρα που δούλευε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία, αλλά ο πατέρας μου δεν έφυγε παρά σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία, για μια ιατρική υποτροφία. Δυστυχώς, επέλεξαν να μη μάθουν Ελληνικά στα παιδιά τους. Νομίζω ήταν ένα σχέδιο για να μπορούν να μιλούν για εμάς χωρίς να τους καταλαβαίνουμε! (γελάει) Αλλά μεγαλώσαμε με πολλούς Έλληνες πάντα μες στο σπίτι, πολλές βραδιές με φίλους των γονιών μου που τραγουδούσαν Ελληνικά τραγούδια ως το πρωί, και φυσικά ατελείωτο φαγητό. Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Animasyros; Φανταστική. Υπήρχε ένας τεράστιος όγκος ταλέντου διαφόρων ειδών. Με συγκίνησε το Ελληνικό πνεύμα… Σε μια εποχή τόσο μεγάλων δυσκολιών, η κοινότητα του animation συγκεντρώθηκε και δημιούργησε μια τόσο δημιουργική, γεμάτη έμπνευση και ζωή εμπειρία για όλους όσους εμπλέκονται. Το νησί της Σύρου μου έκοψε την ανάσα. Έκανα και masterclass όπου είχα την τιμή να μοιραστώ την εμπειρία μου με όσους ενδιαφέρονταν να ακούσουν για αυτήν. Η μοντέρνα Ελληνική παραγωγή animation πώς σου φάνηκε; Ξεχώρισες κάποια δουλειά; Πήρα στην προβολή του Ελληνικού Πανοράματος και διασκέδασα πάρα πολύ με τις δουλειές των Ελλήνων animators. Μου κέντρισε την περιέργεια για να μάθω για τη δουλειά που γίνεται εδώ. Μου άρεσε πολύ ένα φιλμάκι-αναφορά στο “Game of Thrones” του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ και με ενδιέφερε πολύ που άκουσα για τα μελλοντικά του σχέδια. Επίσης είδαμε την παρουσίαση ταινιών που βρίσκονται στο στάδιο του development από άλλους Έλληνες δημιουργούς σε ένα brainstorming δείπνο, όπως και στο roundtable των σκηνοθετών. Υπήρξαν πολλές συναρπαστικές ιδέες. Πάνω σε τι δουλεύεις αυτή τη στιγμή; Περνάω τρομερά αυτή τη στιγμή! Δουλεύω για το τμήμα animation της Disney TV ως executive producer και σκηνοθετώ το “Descendants: Wicked World”. Το πιο συναρπαστικό πράγμα με αυτό το πρότζεκτ είναι πως είναι κομμάτι ενός ευρύτερου franchise που συμπεριλαμβάνει μια πετυχημένη live-action ταινία, ένα best-seller βιβλίο, apps, μέχρι και σειρά από φιγούρες. Η δική μας σειρά ταιριάζει πολύ όμορφα σε αυτό τον κόσμο, με τρόπο που στηρίζει όλες τις πτυχές αυτού του κόσμου Disney κληρονομιάς που δημιουργήσαμε. Επίσης αναπτύσσω τώρα έναν πιλότο για την Disney TV και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εύχομαι να μπορούσα να μιλήσω για αυτό αλλά πραγματικά ακόμα δε μπορώ. Αλλά νομίζω είναι ένα πρότζεκτ που θα κάνει τους Έλληνες πολύ περήφανους. Δεδομένου του πόσο άλλαξε η δουλειά σου από πριν μερικά χρόνια, πού βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα; Ελπίζω ως τότε να έχω καταφέρει να δημιουργήσω μια δική μου πετυχημένη σειρά animation, ώστε να μπορέσω να αγοράσω μια πανέμορφη βίλα σε κάποιο Ελληνικό νησί και να περνάω εκεί τα καλοκαίρια μου. Αυτό είναι το όνειρό μου. Και το σχετικό link...
  6. Από την ιστοσελίδα της εκδήλωσης: To TAF Thessaloniki Animation Festival έχει έρθει στην Θεσσαλονίκη από το 2015 και έφερε την τέχνη τουanimation στα καλύτερα της στο κοινό της πόλης. Με πάνω από 1.400 ταινίες μικρού μήκους Animation που καταθέτονται κάθε φορά με σκοπό να επιλεγούν οι καλύτερες και να προβληθούν στο Festival να διαγωνιστούν και να βραβευθούν από την κριτική επιτροπή. Το TAF πέρυσι είχε πάνω από 2,000 επισκέπτες 90% αυτών νέοι. Το αγκάλιασαν τα μέσα με 120 άρθρα σε τοπικά και εθνικά μέσα TV, Radio, εφημερίδες και internet. Το μοναδικόAnimation Festival στην Θεσσαλονίκη και το 2ο σε μέγεθος στην Ελλάδα. Με συνεχείς προβολές animation από όλο τον κόσμο για το κοινό της Θεσσαλονίκης . Ο επίτιμος καλεσμένος του TAF για το 2015 ήταν ο Rony Oren ένας ειδήμονας του είδους και πρύτανης του τμήματος animation τουBezalel Academy of Fine Arts & Design Jerusalem ο οποίος θα έδωσε πέραν την παρουσία του και τα φώτα του σε σεμινάρια (masterclass) για stop motion animation. Το 2016 οι καλεσμένοι ήταν η Ana Grgic από το ΛονδίνοVisual Effects Produser σε ταινίες όπως η πρόσφατη American Assasin με τον Michael Keaton με διδακτορικό στο μέσο που αντιπροσωπεύει και ο Άγγελος Ρούβας ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους για το animationστην Ελλάδα με αναρίθμητες παραγωγές που μοιράστηκαν μαζί μας την γνώση και εμπειρία τους. Το 2017 έχουν ήδη σταλθεί σε αντίστοιχους διεθνούς φήμης καλλιτέχνες προσκλήσεις και θα επιλεχθεί σύντομα το όνομα που θα έρθει να γνωρίσει η Θεσσαλονίκη. Οι καλεσμένοι καλλιτέχνες που θα έρθουν φέτος θα είναι οι Γιάννης Ζουγανέλης με θέμα την υποκριτική σε ταινίες animation, ο Θάνος Γιοβανούδης ο Character Animator της ταινίας του Studio Ghibli The Red Turtle,ο Γερμανός Gerhard Funk με το πολυβραβευμένο του film Fruit και τέλος οΧρήστος Παπανδρεόπουλος ο αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος 2D animator. Θα υπάρξουν επίσης ομιλίες και πάνελ με θέμα το animation και τις εφαρμογές του αλλά και των ευκαιριών που υπάρχουν στον χώρο τουanimation στην Ελλάδα. Τους μαραθώνιους και το διαγωνιστικό θα συμπληρώσουν special συλλογές μία εκ αυτών το Σέρβικο πανόραμαAnimation σε συνεργασία με το Festival Balkanima ένα από τα μεγαλύτερα της Σερβίας επίσης ένα αφιέρωμαHUMAN RIGTHS ANIMATED με την στήριξη του ιδρύματος Heinrich-Böll-Stiftung GR όπου μέσα από την τέχνη του animation θα προβληθούν επιλεγμένες ταινίες μικρού μήκους που θίγουν ή αναδεικνύουν θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόγραμμα: Μακεδονικόν: Teaser
  7. Αφιέρωμα: Η μεγάλη επίθεση του ενήλικου animation Από τους Simpsons μέχρι το South Park και το Family Guy, κι από εκεί στα Bojack Horseman και Rick & Morty Τα καρτούν είναι για παιδιά. Είναι δυνατόν μεγάλος άνθρωπος να κάθεσαι σπίτι και να βλέπεις μίκι μάου; Πιο παλιά μπορούσες να τα πεις κινούμενα σχέδια, τώρα μπορείς να τα πεις animated series. Αλλάζει κάτι; Εσύ συνεχίζεις να είσαι ένας ενήλικος άνθρωπος που βλέπει πολύχρωμες εικόνες στην τηλεόραση ή στο λάπτοπ. Αυτές οι πολύχρωμες εικόνες, όμως, ήταν πάντα για παιδιά; Ή μάλλον, ήταν πάντα το ίδιο να είσαι παιδί; Και, βασικά, τώρα τι είσαι; ΟΚ, ας το πάρουμε από την αρχή. Η ιστορία του αμερικάνικου animation είναι τεράστια και πλούσια, ενώ συμβάδιζε πάντα με την εξέλιξη της μαζικής κουλτούρας του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Εδώ όμως δεν θα ασχοληθούμε με αυτό το γενικό ζήτημα, αλλά θα κοιτάξουμε πιο συγκεκριμένα την εξέλιξη και το περιεχόμενο αυτού που έχουμε να μάθει να ονομάζουμε adult animation ή “καρτούν για μεγάλους”. Κατά την πρώτη και χρυσή εποχή του, από τα 30s κι έπειτα μέχρι τα 60s, το animation απευθυνόταν κατά κύριο λόγο σε γενικά ακροατήρια. Ήδη από τις αρχές του, φαινόταν να αναδύεται μια διάκριση μεταξύ της συνήθους ελαφρότητας που χαρακτήριζε τα καρτούν της Disney και της περιστασιακής σατιρικής βιαιότητας που εμφανιζόταν σ’ αυτά της Warner. Καθώς η στροφή του animation προς την τηλεόραση πραγματοποιείται στα 50s, όταν πλέον σχεδόν τα μισά αμερικάνικα νοικοκυριά αποκτούν κι από ένα κουτί, αρχίζεται να ξεκαθαρίζεται η μορφή που μέλλουν να πάρουν τα καρτούν για τον επόμενο σχεδόν μισό αιώνα. Δηλαδή, μια κατεξοχήν εμπειρία οικογενειακής κοινωνικοποίησης. Αυτό που γνωρίζουμε σαν αρχετυπική δυτική πυρηνική οικογένεια ήταν μάλλον η ιδανική φαντασίωση για το κοινό σημείο συνάντησής της μπροστά στην τηλεόραση: μαμά, μπαμπάς, παιδιά, σάββατο πρωί, καρτούνς Hanna-Barbera, διαφημίσεις. Είναι γνωστό ότι η πρώτη μεγάλη ρωγμή σ’ αυτήν τη διαδικασία ήταν οι Simpsons του Matt Groening το 1989. Στον κινηματογράφο, τα σημάδια ενηλικίωσης του animation είχαν φανεί πολύ νωρίτερα, αφού ήδη απ’ την δεκαετίες του ’60 και του ’70 αρχίζουν οι πειραματισμοί στο σοβιετικό animation, κυκλοφορεί το Fritz the Cat και οι μετέπειτα ταινίες του Ralph Bakshi, και στην Ευρώπη μεταξύ άλλων φτιάχνουν τις πρώτες τους ταινίες οι Rene Laloux και Bruno Bozzetto. Οι Simpsons όμως εισάγουν στην αμερικάνικη τηλεόραση κάτι πολύ διαφορετικό. Παίρνουν την εικόνα της καθισμένης μπροστά στην τηλεόραση οικογένειας και αντιστρέφουν το είδωλό της, δίνοντας μια εντελώς διαφορετική σημασία στο τι σημαίνει “για όλη την οικογένεια”. Αφού λοιπόν είναι για όλη την οικογένεια, ας σκύψουμε να δούμε τι είναι εν τέλει αυτή η οικογένεια. Μ’ αυτήν αφετηρία, οι Simpsons ήταν ένα animated sitcom που άλλαξε την τηλεόραση. Τα τηλεοπτικά καρτούνς δεν ήταν πια μόνο για παιδιά, μεταφέρονταν στην prime-time ζώνη τηλεθέασης και έφερναν μεγάλα κέρδη στα δίκτυα χωρίς να κοστίζουν και πάρα πολύ. Όπως δήλωσε αργότερα ο δημιουργός του Family Guy, Seth Macfarlane, “οι Simpsons ανακάλυψαν εκ νέου τον τροχό”. Ωραία λοιπόν, αφού τα καρτούνς δεν είναι πια μόνο για παιδιά, τότε για ποιους είναι; Τι είναι αυτό που κάνει πια το περιεχόμενό τους ενήλικο; Μετά την επιτυχία των Simpsons, μέσα στη δεκαετία του ’90 άρχισαν να ξεπηδούν μια σειρά από animated series που ανοίγονταν προς διάφορες κατευθύνσεις. Κάποιες από αυτές, όπως το King of the Hill, ακολούθησαν την πιο ρεαλιστική sitcom πλευρά των Simpsons, εστιάζοντας στην οικογενειακή καθημερινότητα. Οι περισσότερες όμως ακολούθησαν έναν ελαφρώς διαφορετικό δρόμο: αυτόν της animated καφρίλας ή πρόκλησης και του παρωδιακού σχολιασμού της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας και επικαιρότητας. Αυτή είναι μια νοητή γραμμή που ξεκινάει απ’ τις αρχές του ’90 με τα Beavis & Butthead, Space Ghost Coast to Coast και The Critic, και φτάνει μέχρι τα τέλη της δεκαετίας με την εκρηκτική είσοδο σειρών όπως τα South Park, Family Guy και Futurama. Εδώ είναι που αρχίζει να ξεπηδάει ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Αφού όλα αυτά τα καρτούν δεν είναι πλέον για παιδιά αλλά για ενήλικες, τότε γιατί το ενήλικο περιεχόμενό τους μοιάζει συχνά τόσο παιδιάστικο; Ειδικά μετά τους αμέτρητους κλώνους των South Park και Family Guy (εν μέρει κι από τους ίδιους τους δημιουργούς τους), φαίνεται ότι η κατασκευή της ενήλικης απόλαυσης του animation παίρνει τον χαρακτήρα ενός ψαγμένου παλιμπαιδισμού. Άπειρες παραπομπές στην ποπ κουλτούρα με ρυθμούς πολυβόλου, meta σχολιασμός, αυτοαναφορικότητα, καφρίλα και πρόκληση μέσα από βρισίδια, βία, σεξ, χοντροκομμένα αστεία, επίθεση στην πολιτική ορθότητα. Έτσι, η ώριμη περίοδος των animated σειρών μοιάζει περισσότερο με άρνηση της σοβαροφανούς και τυπικής ενηλικίωσης, για χάρη μιας ενήλικης καθήλωσης στην εφηβεία – κι αρχίζει να δημιουργείται η εντύπωση ότι όλο το adult animation της αμερικάνικης τηλεόρασης μοιάζει με ένα γιγάντιο South Park. Όλα αυτά συμβαδίζουν και συμπαρασύρουν μια αλλαγή του τηλεοπτικού πεδίου στον τομέα του animation. To 2000, το Cartoon Network δημιουργεί το Adult Swim, μια ξεχωριστή ζώνη αφιερωμένη αποκλειστικά σε animation ενήλικου προσανατολισμού, το οποίο κινείται σε δύο κατευθύνσεις: από την μία προβάλλει επαναλήψεις σειρών που κόπηκαν πρόωρα από Fox και Warner (Family Guy, Futurama, Mission Hill, Baby Blues), κι από την άλλη δημιουργεί νέες σειρές που επεκτείνουν τα όρια και τις δυνατότητες του ενήλικου animation (Sealab 2021, Harvey Birdman, Venture Bros, Aqua Teen Hunger Force κ.ά). Παράλληλα, μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα όπως τα Fox, NBC και ABC έχουν, από τα 00s και μετά, όλο και μεγαλύτερες prime-time ζώνες για animated σειρές, ενώ προφανώς τα τελευταία χρόνια έχει μπει δυναμικά και το Netflix στο παιχνίδι. Περνώντας από την άνθιση των 90s/00s στην γιγάντωση της τελευταίας δεκαετίας, φαίνεται πως το πεδίο του ενήλικου τηλεοπτικού animation αρχίζει να ακολουθεί την πραγματική πορεία της ηλικίας του ως είδος. Αν κάνουμε μια χρονολογική ακροβασία και πούμε ότι γεννήθηκε το 1989 με τους Simpsons, τότε η μεγάλη επιτυχία του στις αρχές και τα μέσα του 2000 αντιστοιχεί μάλλον στην προεφηβεία και την εφηβεία του, όπου μπαίνει στον “κόσμο των μεγάλων” αρνούμενο να εγκαταλείψει την ανωριμότητά του. Καθώς περνάει ο καιρός, η πραγματική ενηλικίωση αρχίζει να έρχεται με σειρές όπως τα Archer και Boondocks στα τέλη των 00s, για να φτάσουμε τα τελευταία χρόνια σε καταπληκτικά φαινόμενα όπως το Bojack Horseman, το Rick & Morty και η τελευταία σεζόν του Samurai Jack, δηλαδή σειρές που διατηρούν την ζωντάνια, τον παραλογισμό, την αυτοαναφορικότητα, δείχνοντας παράλληλα μια ωριμότητα και ένα συναισθηματικό ή υπαρξιακό βάθος που απουσίαζε από πάρα πολλούς προκατόχους τους. Αυτό που εντυπωσιάζει, ειδικά στην περίπτωση εξαιρετικών και πρόσφατων animated sitcoms όπως τα Bojack Horseman και Rick & Morty, είναι ότι το επίπεδο της φιλοδοξίας για το πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει ένα τηλεοπτικό καρτούν έχει ανέβει σημαντικά. Παρ’ όλα αυτά, η κωμωδία συνεχίζει να θεωρείται το πιο πρόσφορο έδαφος για να ανθίσει αυτό το βάθος. Από τις 135 animated σειρές που έχουν προβληθεί από το 1990 μέχρι σήμερα, το 93% είναι κωμωδίες – με την συντριπτική πλειοψηφία αυτών να είναι sitcoms. Τι έχει καταφέρει με τα χρόνια αυτή η ενήλικη εκδοχή των καρτούν; Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κοινού τους ενηλικιώθηκε μαζί με το ίδιο το είδος, βλέπουμε ότι το ενήλικο animation τοποθετείται μέσα σε μια αντίφαση: απ’ την μία έχεις έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο δύσκολος και περίπλοκος, κι αυτό αντανακλάται ακόμα και στα καρτούνς που βλέπεις, ενώ από την άλλη νιώθεις και μια ασφάλεια μέσα στην κινούμενες εικόνες, μια νοσταλγία για τον τρόπο που μεγάλωσες, άσε που στα καρτούνς δεν υπάρχουν πραγματικές συνέπειες. Ίσως αυτή είναι εν τέλει η σκληρή και αδιάκριτη γοητεία που έχουν πια τα ενήλικα animation, ένας ιδιαίτερος ποπ κυνισμός για τον 21ο αιώνα. Το να θες να κάτσεις όλη μέρα στο σπίτι και να βλέπεις καρτούνς. Αλλά δεν είναι πια Σάββατο πρωί, και τα καρτούνς αυτά σου θυμίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή σ’ αυτόν τον αθώο κόσμο. Άσε που υποψιάζεσαι ότι μπορεί ποτέ να μην υπήρξε αθώος. Πηγή
  8. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον και πολύ χρήσιμο βιβλίο αναφοράς, το οποίο εξέδωσε η Ελληνική Εταιρεία Κινουμένων Σχεδίων, με σκοπό να καλύψει το κενό της ελληνικής βιβλιογραφίας αναφορικά με τα ελληνικά κινούμενα σχέδια. Το βιβλίο καλύπτει ολόκληρη την ιστορία του ελληνικού animation, από το πρώτο κινούμενο σχέδιο στην Ελλάδα το 1942, μέχρι και τη στιγμή της έκδοσης του βιβλίου. Στο βιβλίο περιέχεται αναλυτικότατο ιστορικό με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, χρονολόγιο, συνεντεύξεις από Έλληνες δημιουργούς κινουμένων σχεδίων και κάποια αφιερώματα σε δραστηριότητες της ΑΣΙΦΑ. Επισημαίνω ότι το βιβλίο δεν καλύπτει μόνο ταινίες, αλλά ακόμα και διαφημίσεις στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν κινούμενα σχέδια, ελληνικής πρόελευσης. Δεν θα προσποιηθώ ότι ξέρω τόσο καλά τα ελληνικά κινούμενα σχέδια, αλλά όσα ξέρω, περιέχονται στο βιβλίο. Υπέροχη έκδοση, εξ ολοκλήρου δίγλωσση (ελληνικά - αγγλικά), με ατελείωτο φωτογραφικό υλικό, όπως έγραψα και πιο πάνω, σε χαρτί εξαιρετικής ποιότητας, κόσμημα για τη βιβλιοθήκη σας και απαραίτητο σημείο αναφοράς για όσους ενδιαφέρονται για τα ελληνικά κινούμενα σχέδια Μπόνους από εμένα τα εξής λινκ, από πληροφορίες του βιβλίου: Η πιο δημοφιλής μικρού μήκους ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων στο YouTube Η πιο πολυβραβευμένη μικρού μήκους ταινία Η πιο πολυβραβευμένη σπουδαστική ταινία
  9. Τα παρακατω 10 φιλμακια κινουμενων σχεδιων μικρου μηκους καταφεραν και μπηκαν στην shortlist. Απο αυτα θα επιλεγουν τα 5 και θα αναμετρηθουν για το οσκαρ στην κατηγορια ''Best Animated Short Film''. ''Inner Workings'' (Walt Disney Animation Studios) ''Piper'' (Pixar Animation Studios) ''Borrowed Time'' (Quorum Films) ''Blind Vaysha''(National Film Board of Canada) ''Happy End'' (FAMU – Film and TV School of the Academy of Performing Arts in Prague) ''The Head Vanishes'' (Papy3D Productions, National Film Board of Canada and ARTE France Cinema Department) ''Once Upon a Line'' (University of Southern California) ''Pear Cider and Cigarettes'' (Massive Swerve Studios and Passion Pictures Animation) ''Pearl'' (Google Spotlight Stories/Evil Eye Pictures) ''Under Your Fingers'' (Vivement Lundi! and Novanima) Πηγη
  10. Στις 17 Οκτωβρίου 2014, θα κυκλοφορήσει η ταινία, 3D animation, "The Book of Life" από την 20th Century Fox. Σκηνοθεσία από τον Jorge R. Gutierrez και σεναριο από Jorge R. Gutierrez & Doug Langdale σε παραγωγή Guillermo del Toro. τρειλερ & επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας Κεντρικός χαρακτηρας ο Μanolo ο οποίος είναι διχασμένος ανάμεσα στο να εκπληρωσει τις προσδοκίες της οικογένειάς του και στο να ακολουθησει τη καρδια του. Ξεκινα μια περιπέτεια με τον Manolo να περνα μεσα από τρεις φανταστικούς κόσμους. Τον Σεπτέμβριο, η Dark Horse κλείνοντας συνεργασία με την Fox, θα κυκλοφορησει το ''The Art of The Book of Life''. πηγή0, πηγή01
  11. Το "The Secret Life of Pets" η αλήθεια είναι ότι το περίμενα πολύ καιρό να βγει. Κυρίως από το κανίς που έκανε headbanging στο trailer. Εκεί με κέρδισε άνετα και το είδα με πολλές προσδοκίες. Εταιρία παραγωγής είναι η Illumination Entertainment, αυτή που έφτιαξε τα Despicable Me 1&2, το Minions και το The Lorax. Στις Η.Π.Α. έκανε πρεμιέρα στις 8 Ιουλίου ενώ εμείς εδώ το είδαμε για πρώτη φορά ενάμιση μήνα μετά ως συνήθως Ο Lynch που γράφει το σενάριο έχει ασχοληθεί το κατιτίς του και με κόμικς αφού έχει γράψει σενάρια για την IDW. "Η κρυφή ζωή των κατοικίδιων" λοιπόν η ακριβής μετάφραση ενώ οι Έλληνες μεταφραστές του έδωσαν την τσιτάτη "Μπάτε Σκύλοι Αλέστε" (pun intended). Οι σκύλοι αλέθουν ο κόσμος γελάει και αυτοί οι τίτλοι γίνονται κάποτε καλτ και αγαπάμε να τους μισούμε . Είμαστε λοιπόν στην Νέα Υόρκη του τώρα και ακολουθούμε τον Max, ένα Jack Russell τεριέ που ζει μια ήσυχη ζωή με την ιδιοκτήτρια του σε ένα τυπικό νεο-υορκέζικο διαμέρισμα στιλ Friends. Πατώντας στο ότι τα σκυλιά περνούν μια αιωνιότητα από την στιγμή που φεύγει ο ιδιοκτήτης από το σπίτι μέχρι να ξαναγυρίσει, η ταινία μας δείχνει τι κάνουν τα κατοικίδια μας όταν εμείς λείπουμε. Ναι, όπως το Toy Story. Τα κατοικίδια λοιπόν συνεννοούνται μεταξύ τους όπως οι άνθρωποι (Ναι όπως το Toy Story) είτε είναι σκύλοι, γάτες, πουλιά, ψάρια, σαύρες, χάμστερ και λοιπά domestic ή μη είδη. Η ιδιοκτήτρια του Max φέρνει στο σπίτι μια ωραία πρωία τον Duke, έναν μαλλιαρό αρκούδο που πήρε από την μάντρα του μπόγια. Οι δυο τους δεν τα πάνε καθόλου καλά στην αρχή, μέχρι που μπλέκουν τόσο πολύ με μια συμμορία αδέσποτων και παρατημένων ζώων που αναγκάζονται να συνεργαστούν και τελικά να συμπαθήσουν ο ένας τον άλλο. Ναι βρε, όπως ο Woody με τον Buzz από το Toy Story, θέλεις να πεις κάτι; Τα αδέσποτα ζώα δεν είναι άλλα από αυτά τα κακόμοιρα που οι ιδιοκτήτες τους τα παράτησαν είτε επειδή τα βαρέθηκαν είτε απλά επειδή και ζουν στους υπονόμους της πόλης. Έχει ακόμη και γουρούνι γεμάτο τατουάζ που έκαναν εξάσκηση πάνω του tattoo artists Εντάξει έχει συμπαθητικό animation χωρίς να με ξετρελαίνουν τα πρόσωπα των σκύλων και ροή που δεν παρουσιάζει προβλήματα στην εξέλιξη του έργου αλλά το σενάριο είναι τόσο rip-off που καταντά γελοίο. Ακόμα πιο γελοίο είναι το γεγονός ότι δεν προσπάθησαν να πρωτοτυπήσουν ούτε καν στα όποια κοινωνικά μηνύματα που ήθελαν να περάσουν ενώ είχαν στα χέρια τους ένα από τα μεγαλύτερα αστικά προβλήματα, την ασυνειδησία των ανθρώπων που παρατάνε τα ζώα τους. Είχε λίγα καλά gags αλλά κάθε λίγο σκέφτεσαι ότι παρακολουθείς κάτι που το έχεις ξαναδεί. Και η δεύτερη φορά είναι χειρότερη. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το Toy Story, πόσο μάλλον αυτό που είναι ίδιο απλά με animated τεχνολογία +20 ετών. Νοτ κουλ Το 2018 θα βγει και Νο.2 πάντως. Στην όλη ιστορία περιοδεύουν ένα κάρο χαρακτήρες αλλά το κύριο τιμ επιχειρήσεων είναι το παρακάτω (καθώς και ο "κακός" της ιστορίας): Max (Louis C.K.) - Ο τυπικός σκύλος που λατρεύει τον ιδιοκτήτη του, δεν έχει βγει ποτέ μόνος του στον έξω κόσμο πέρα από τις βόλτες στο πάρκο και σιχαίνεται να μοιράζεται το σπίτι του με έναν νέο συγκάτοικο. Duke (Eric Stonestreet) - Ο νέος συγκάτοικος, σκυλί μάντρας που σπάει τον τσαμπουκά στον Max από την αρχή και "σφετερίζεται" την θέση του στο σπίτι. Μαλλιαρός και fluffy! Έχει καλή καρδιά κατά βάθος και δεν γουστάρει καθόλου τις γάτες Chloe (Lake Bell) - Η γάτα. Η Γάτα με γου κεφαλαίο . Τρώει, πίνει, κοιμάται όλη μέρα. Δεν δίνει δεκάρα για κανένα. Mel (Bobby Moynihan) - Το pug. Έχει ψυχώσεις. Πολλές. Με τους σκίουρους κυρίως. Πρέπει να έχει και το σύνδρομο της έλλειψης συγκέντρωσης δεν θυμάμαι πως λέγεται. Buddy (Hannibal Buress) - Το ντάτσχαουντ. Αυτό το μακρόστενο λουκανικοειδές που αλλού πάνε τα μπροστινά και αλλού τα πισινά. Πάντα ήθελα να έχω ένα τέτοιο. και να ξύνεται και μένα στο μιξεράκι των γλυκών όπως κάνει αυτό της ταινίας. Sweetpea (Tara Strong) - Το παπαγαλάκι. Της ράτσας budgerigar. Δεν μιλάει αυτό, μόνο σφυρά. Είχε προσπαθήσει να το φάει η γάτα. Gidget (Jenny Slate) - Το πομεράνιαν. Η Gidget. Είναι κρυφά και παράφορα ερωτευμένη με τον Max (έλα ντε ούτε εγώ κατάλαβα τι του βρήκε). Όταν κατάλαβε ότι ο Max κινδυνεύει, κινεί γη και ουρανό για να τον βρει και να τον σώσει. Tiberius (Albert Brooks) - Το γεράκι. Είναι red - tailed hawk. Για χάρη της Gidget καταπιέζει τα ένστικτα του να τους φάει όλους και προσπαθεί να βοηθήσει την παρέα στην εύρεση του διδύμου. Μου θυμίζει για κάποιο λόγο έντονα τον Pacino. Snowball (Kevin Hart) - Το κουνέλι. Πρώην κουνέλι μάγου. Νυν αρχηγός της υπόγειας συμμορίας αδέσποτων. Πολύ bad ass. Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μαξ: Χρήστος Θάνος Δούκας: Κώστας Τερζάκης Χιονόμπαλας: Σαμ Ακινόλα Γκίτζετ: Ειρήνη Ψυχράμη Τιβέριος: Βαγγέλης Ρόκκος Κλόη: Ιφιγένεια Στάικου Κέιτι: Δανάη Σκιάδη Μελ: Γιάννης Υφαντής Μπάντι: Τηλέμαχος Κρεβάικας Παππούς: Κώστας Δαρλάσης Νόρμαν: Χρήστος Συριώτης Όζον: Γιάννης Στεφόπουλος Συμμετέχουν: Χάρις Κυριακίδη, Λήδα Κουτεντάκη, Μαρία Αδάμου, Θησέας Παπαπαναγιώτου, Ανδρέας Ευαγγελάτος, Δημήτρης Λιακόπουλος, Ακίνδυνος Γκίκας, Γιάννης Πάζιος, Μυρτώ Τζιόλα Σκηνοθετική επιμέλεια: Ακίνδυνος Γκίκας Μετάφραση: Ελένη Κουβοπούλου Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο Sierra Post (από greektoons.org) GC Preview ιμδβ [imdb=tt2709768]
  12. Αχ, περασμένα μεγαλεία..Μια από τις αγαπημένες ταινίες των παιδικών μου χρόνων με πολύ έξυπνο adaption του πασίγνωστου μύθου, άριστα γραφικά (η δεύτερη πήγε στον απόπατο σαν σχέδιο) και πανέξυπνες ατάκες. "Η χαμένη Ατλαντίδα" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2001 σε παραγωγή της Walt Disney Pictures και διανομή από την Buena Vista Pictures. Εμείς την είδαμε έξι μήνες μετά, για την ακρίβεια έκανε πρεμιέρα 7 Δεκεμβρίου του 2001 στους Ελληνικούς κινηματογράφους. Πριν πούμε το οτιδήποτε, το χεράκι του στο σενάριο το έβαλε ο Joss Whedon. Όχι απλά το έβαλε, το παρά έχωσε Η ταινία ξεκινάει με ένα τεράστιο τσουνάμι που απειλεί το νησί της Ατλαντίδας. Στους αρχαίους χρόνους μιλάμε τώρα. Καθώς οι αρχές της πρωτεύουσας παλεύουν να εκκενώσουν όπως όπως την πόλη η Βασίλισσα καταλαμβάνεται ξαφνικά από ένα απόκοσμο μπλε φως και ανυψώνεται στον ουρανό. Η θυσία της δημιουργεί μια προστατευτική φούσκα που περικλείει το μεγαλύτερο κομμάτι της πόλης και την προστατεύει από την καταστροφή. Χιλιάδες χρόνια μετά (αρχές του 20ου αιώνα) ο Milo Thatch, χαρτογράφος και γλωσσολόγος (όπως πολύ συχνά τονίζει) στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν είναι πεπεισμένος ότι η Ατλαντίδα υπήρξε και προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει χρηματοδότες για μια εξερευνητική αποστολή στα βάθη του Ατλαντικού. Βοηθός στο εγχείρημα είναι ένα βιβλίο που ονομάζεται "το ημερολόγιο του βοσκού" που κληρονόμησε από τον παππού του και μεγάλο εξερευνητή Thaddeus Thatch. Τελικά βρίσκει απρόσμενα κάποιον αρκετά τρελό να του παρέχει τους πόρους, τον Preston B. Whitmore, παλιό φίλο του παππού του ο οποίος έτσι εξοφλεί ένα παλιό στοίχημα. Σχηματίζεται λοιπόν μια ετερόκλητη ομάδα από τυχοδιώκτες μισθοφόρους, Ιταλούς ειδικούς στις βόμβες, Γάλλους γεωλόγους, Αφροαμερικάνους γιατρούς και πάει λέγοντας. Τα σπάει η ταινία λέμε. Ειδικά το πρώτο μισό της μέχρι να φτάσουν στο νησί είναι γεμάτο δράση θαλάσσια τέρατα σεξιστικές ατάκες σε ένα mix χαρακτήρων από τον αμερικάνικο νότο μέχρι την Σικελία και τις αριστοκρατικές Αγγλικές επαρχίες. Αγαπάω τον Mole, τον Vinny και την Packard! Το animation είναι δουλεμένο και γεμάτο χρώματα ενώ το φινάλε αν και προβλέψιμο έχει την ανατροπούλα του και το γλυκόπικρο feel. Αυτή η μπλε ουσία που ανέφερα στην αρχή παίζει πολύ μεγάλο ρόλο Επίσης η Ελληνική μετάφραση είναι από τις λίγες φορές που δίνει ρέστα! Milo James Thatch (Michael J. Fox): Χωμένος όλη του τη ζωή στα βιβλία, αγαθιάρης, ατζαμής με τις γυναίκες αλλά πιστός στον παππού του και στο όνειρο του, να βρει τη χαμένη Ατλαντίδα. Για αυτόν έχει μεγάλη συναισθηματική αξία γιατί οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μικρός και τον μεγάλωσε ο παππούς με ιστορίες του κρυφού νησιού. Thaddeus Thatch: Δεν τον βλέπουμε να μιλάει στην ταινία αλλά φαίνεται σε μερικά καρέ. Είναι ο παππούς του Milo που μαζί με τον Preston Whitmore βρήκε αρκετά χρόνια πριν το ημερολόγιο του βοσκού αλλά δεν κατάφερε να το χρησιμοποιήσει για την Ατλαντίδα. Μεγάλωσε τον Milo και μοιράστηκε μαζί του τον πυρετό του εξερευνητή. Preston B. Whitmore (John Mahoney): Είναι τρελός ο γέρος. Πολύ τρελός Ζει στην τεράστια έπαυλή του, περιτριγυρίζεται από αιθέριες υπάρξεις, κάνει γιόγκα και έχει ένα στοίχημα που έχασε και βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία να το ξεπληρώσει. Στην αποστολή για το ημερολόγιο είχε βαλθεί να πείσει τον Thaddeus ότι όλα αυτά που κυνηγούν είναι ένας μύθος, και μόλις είδε το λάθος του επανόρθωσε με τον εγγονό του. Χρηματοδοτεί απλόχερα την αποστολή και φροντίζει να μην λείψει τίποτα σε κανέναν. Commander Lyle Tiberius Rourke (James Garner): Ο αρχηγός της αποστολής, σκληροτράχηλος και έμπειρος μισθοφόρος. Helga Katrina Sinclair (Claudia Christian): Δυναμική, το δεξί χέρι του Whitmore και η Νο. 2 της αποστολής. Princess "Kida" Kidagakash: Η κόρη του Βασιλιά και της Βασίλισσας της Ατλαντίδας, πανέμορφη και μυστηριώδης, είδε την μητέρα της να εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια της. Δεν είπαμε ότι η μπλε ουσία καθιστά τους Ατλάντιους σχεδόν αθάνατους; Dr. Joshua Strongbear Sweet (Phil Morris): Ο γιατρός της ομάδας, εφευρετικός και πολλές φορές αντισυμβατικός στις θεραπείες του King Kashekim Nedakh (Leonard Nimoy): Ο Βασιλιάς της Ατλαντίδας. Ναι, την φωνή του δανείζει ο Nimoy!! Vincezo 'Vinny' Santorini (Don Novello): Πρώην ανθοπώλης. Νυν κατασκευαστής βομβών και λοιπών εκρηκτικών. Βέρος σιτσιλιάνος. Audrey Rocio Ramirez (Jacqueline Obradors): Η μηχανικός που τα φτιάχνει όλα, αγοροκόριτσο από το Μπρόνξ. Gaetan 'The Mole' Moliere (Corey Burton): Ο γεωλόγος. Γάλλος. Βρωμιάρης. Ένας μικρός θεός. Τον αγαπάμε Wilhelmina Bertha Packard (Florence Stanley): Γριά. Γεροντοκόρη. Καπνίζει ανελέητα, χειρίζεται τον ασύρματο και μοιάζει υπερβολικά πολύ με την γριά γυμνοσάλιαγκα από το Monsters Inc. Jebidiah Allardyce 'Cookie' Farnsworth (Jim Varney): Ο μάγειρας. Γεροπαράξενος Αμερικάνος, μαγειρεύει άθλια αλλά όλοι τρώνε γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Όπως λέει και ο ίδιος "Έχω τέσσερις βασικές τροφές: Φακές, μπέικον, ουίσκι, λαρδί!" Κάπου το 2003 βγήκε και ένα direct-to-video sequel με τίτλο Atlantis: Milo's Return. Το 'χω δει, δεν το θυμάμαι καθόλου. Και κάτι λέει αυτό. Η αλήθεια είναι ότι και η πρώτη ταινία που είναι διαμαντάκι δεν προμοταρίστηκε και πολύ (όπως βλέπουμε και στην wiki) με αποτέλεσμα στους κύκλους των φανς των ταινιών ντίσνεϊ να είναι αρκετά κάτω. Στην Ελληνική μεταγλώττιση συμμετέχουν: Μάιλο: Δημήτρης Κουρούμπαλης Πριγκίπισσα Κίντα: Καλλιόπη Ευαγγελίδου Πρέστον Γουίτμορ: Παύλος Κοντογιαννίδης Βασιλιάς Νέντακ: Γιάννης Βόγλης Χέλγκα: Βίκυ Κουλιανού Ρουρκ: Δημήτρης Κοντογιάννης Βίνι: Σάκης Μπουλάς Κούκι: Κώστας Μπακάλης Όντρεϊ: Φιόνα Τζαβάρα Τζόσουα Σουίτ: Αλμπέρτο Εσκενάζυ Μολιέρος/Λέρας: Τηλέμαχος Κρεβάικας Κα Πάκαρντ: Βίλμα Τσακίρη Κος Χάρκορτ: Γιώργος Χριστόπουλος Συμμετέχουν: Θεόδωρος Ρομανίδης, Γιάννης Ματαράγκας, Χρήστος Συριώτης, Αργύρης Κανδήλης, Κώστας Πασπάλης Η μεταγλώττιση έγινε στα στούντιο Sierra Post (από greektoons.org) [imdb=tt0230011]
  13. jimakoszs97

    The Daltons / Les Dalton (2010-2015)

    Το Les Dalton (αγγλικά: The Daltons) είναι γαλλική σειρά κινουμένων σχεδίων, με πρωταγωνιστές τα αδέρφια Ντάλτον που προσπαθούν να αποδράσουν από την φυλακή κάθε φορά που τους πιάνει ο Λούκυ Λουκ. Η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται από τις 23 Μαΐου 2010 και ολοκληρώθηκε στις 15 Ιουλίου 2015. Αποτελείται από 2 κύκλους και συνολικά 195 επεισόδια διάρκειας 7 λεπτών. Πρώτος κύκλος: 78 επεισόδια (23/05/2010 - 15/09/2012) Δεύτερος κύκλος: 113 επεισόδια (2013 - 15/07/2015) Αγγλική και Γαλλική σελίδα στην wikipedia. Επίσημο γαλλικό κανάλι στο youtube: Les Dalton Επίσημο αγγλικό κανάλι στο youtube: The Daltons - Cartoon in English [imdb=tt5659248] Ένα επεισόδιο της σειράς στα αγγλικά: The Daltons S01E59 - The Lady Bandit
  14. Από το 1937 μέχρι και σήμερα.. Chart: A Guide to Every Disney Animation Sequel, Remake & Spinoff πηγή
  15. success4a

    ΤΟ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ

    Ο Γιάννης Βασιλειάδης (Κων/πολη, 1936) στη διαδρομή του στο χώρο του κινηματογράφου και της τέχνης ευρύτερα έχει πρωτοπορήσει στη μελέτη των ταινιών κινουμένου σχεδίου. Το 1975 εκδίδει τον πρώτο κατάλογο ταινιών "εμψύχωσης" που κυκλοφορεί στη χώρα μας. Στο έργο καταλογραφούνται ταινίες από δεκάδες χώρες του κόσμου. Πρωτοπορούν οι ΗΠΑ ενώ λιγοστές σελίδες καταλαμβάνει και η χώρα μας. Εν είδει εισαγωγής ιστοριογραφείται σύντομα η γέννηση του animation και οι διαφορετικές τεχνοτροπίες σε Ευρώπη και Αμερική. Ακολουθεί η κατά χώρα παραγωγής χαρτογράφηση των ταινιών, με αναφορές στη "σχολή" που επικράτησε σε κάθε μια, στους κυριότερους δημιουργούς/ εκφραστές της και στα σημαντικότερα έργα τους. Όπως αναμενόταν, ξεχωριστή αναφορά γίνεται στον Walt Disney και στη συμβολή του στο χώρο. Πριν τα φωτογραφικά καρέ με τα οποία κλείνει το βιβλίο παρατίθεται πολυσέλιδος αλλά περιεκτικός πίνακας με όλα τα έργα της παγκόσμιας σκηνής που είχε υπόψη του ο συγγραφέας μέχρι τότε. Περίπου 600 φιλμ, χωρισμένα ανά έτος, δημιουργό, τίτλο και χώρα παραγωγής. Η βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας: 1) ANIMATION IN THE CINEMA - Ralph Stephenson 2) THE TECHNIQUE OF FILM ANIMATION - Jonh Jalas & Roger Manvell 3) TEXTES - Marcel Martin & Andre Martin 4) INTERNATIONAL FILM GUIDE - 1968, 1969, 1070, 1971, 1972, 1975. 5) FILM & TV GRAPHICS - Walter Herdeg & Jonh Jallas 6) Z IS FOR ZAGREB - Ronald Holloway Το βιβλίο επανεκδόθηκε αναθεωρημένο και επαυξημένο άλλες δυο φορές. Η πρώτη το 1985 πάλι από τις εκδόσεις Καστανιώτη και η δεύτερη το 2007 από τις εκδόσεις Αιγόκερως. Παρουσίαση της τρίτης έκδοσης στο gc εδώ. Διαβάστε και το ενδιαφέρον άρθρο των συντελεστών της τρίτης έκδοσης με πολλές λεπτομέρειες και εικόνες εδώ. Ανεβάζω το κεφάλαιο που αφορά την Ελλάδα και ενδεικτικά κάποιες από τις εικόνες/καρέ που ομορφαίνουν τον επίλογο. Το βιβλίο είναι αρκετά εύθραυστο με συνέπεια και το σκαν στα όρια του ανεκτού. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε στο κεφάλαιο για την Ελλάδα: Παράδοση κινούμενου σχεδίου δεν υπάρχει. Πολύ λίγοι γνωρίζουν την τεχνική. Γνωστό επίσης ότι ο μέσος θεατής ούτε καν υποψιάζεται την ύπαρξη του εκπληκτικού κόσμου που επεκτείνεται πιο περά από τα "Μίκυ Μαους". Σας θυμίζει κάτι; kinoumeno.sxedio.ellas.1975.cbr
  16. Για 4η συνεχή χρονιά στην Κέρκυρα το BE THERE! CORFU ANIMATION FESTIVAL Ακολουθώντας την παράδοση των προηγούμενων ετών, το Be there! επιστρέφει και φέτος, φθινοπωρινό και ανανεωμένο, με ένα μοναδικό τετραήμερο αφιερωμένο στα animation. Για την 4η έκδοση του, το Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Κέρκυρας συγκεντρώνει πάνω από 100 ταινίες τόσο για το διαγωνιστικό τμήμα όσο και για το επίσημο μη διαγωνιστικό «Πανόραμά» του. Οι συμμετοχές πολλές, συνολικά από 35 χώρες, ξεχωρίζουν για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους και την ευρωπαϊκή αισθητική τους. Μεταξύ αυτών και πολυβραβευμένες ταινίες, όπως το αναστοχαστικό Boles της Spela Cadez (Σλοβενία, 2013), το βραβευμένο στο Φεστιβάλ του Annecy Man on the Chair της Dahee Jeong (Γαλλία, 2014), η πολιτική αλληγορία Rabbitland (Ana Nedeljkovic & Nikola Majdak, Σερβία), αλλά και η τελευταία δραματική ταινία του βραβευμένου με Oscar Daniel Greaves (Mr. Plastimime, Μ. Βρετανία, 2014), ενταγμένες όλες τους στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του φεστιβάλ. Τα highlights του φεστιβάλ Το Be there! 4 τιμούν 3 ταινίες μεγάλου μήκους με πρεμιέρες σε πανελλήνιο επίπεδο. Η πολυαγαπημένη μικρών και μεγάλων Μάγια η Μέλισσα κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο και προβάλλεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό από το Be there! (Maya the Bee, Alexs Stadermann, Γερμανία /Αυστραλία, 2014). Ακολουθούν η κωμωδία Έως ότου μάς χωρίσει η Σμπόρνια (Until Sbornia do us part, Otto Guerra & Ennio Torresan Jr., Βραζιλία, 2013) με θέμα τον απελπισμένο έρωτα και την πολυπολιτισμικότητα και, τέλος, η σάτιρα Οι αγωνιώδεις περιπέτειες του Στρογγυλοκέφαλου και του Τετραγωνοκέφαλου (The Stressful Adventures of Boxhead and Roundhead, Elliot Cowan, Ην. Πολιτείες /Ρουμανία, 2014). Σημεία-κλειδιά του Φεστιβάλ αποτελούν, πέρα από τις πρεμιέρες του, και τα μελετημένα αφιερώματά του. Ενδεικτικά αναφέρεται η φετινή συνεργασία του Be There! με το αντίστοιχο διεθνές φεστιβάλ Etiuda & Anima στην Πολωνία, φέρνοντας, έτσι, σε επαφή το κοινό του με τις τάσεις της Πολωνικής Σχολής Animation. Να σημειωθεί, επίσης, ο πολυδιάστατος εορτασμός των 50 χρόνων από την «γέννηση» της Μαφάλντα και -ίσως, το βασικότερο όλων- η τιμητική παρουσία στο φεστιβάλ της πολυβραβευμένης και υποψήφιας για Oscar Michaela Pavlátová. Η διεθνούς φήμης animator θα επισκεφτεί την Ελλάδα για πρώτη φορά προκειμένου να παραστεί στα δρώμενα του φεστιβάλ, στα οποία περιλαμβάνεται και αντίστοιχη ρετροσπεκτίβα για το έργο της. Η ίδια θα δώσει σχετικό masterclass για τη ματιά της στην τέχνη του animation ενώ, παράλληλα, θα τελέσει ως μέλος της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ. To 4ο Βe there! Corfu Animation Festival θα διεξαχθεί από 16 έως 19 Οκτωβρίου, ενώ το πρόγραμμα του θα είναι διαθέσιμο από τα τέλη του Σεπτέμβρη. Σχετικά με το φεστιβάλ To Be there! Corfu Animation Festival είναι διεθνές διαγωνιστικό φεστιβάλ animation το οποίο διεξάγεται σε ετήσια βάση από το 2011 στην πόλη της Κέρκυρας από την μη κερδοσκοπική εταιρεία ANIMATE CORFU. Έχει μια σταθερή συνεργασία με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας, ενώ έχει συνεργαστεί με την Περιφέρεια Ιόνιων Νήσων, τον Δήμο Κέρκυρας και θεσμικούς φορείς όπως το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, τις Πρεσβείες της Τσεχίας, της Πολωνίας, του Ισραήλ και της Αργεντινής στην Ελλάδα. Έχει φιλοξενήσει καλλιτέχνες βραβευμένους με βραβείο Oscar και Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών, ενώ για την 3η έκδοσή του, στα 3 διαγωνιστικά του τμήματα παρουσιάστηκαν συγκεντρωτικά 182 ταινίες animation, με παράλληλα θεματικά αφιερώματα και ρετροσπεκτίβες. Διοργάνωση: Great Events Παραγωγή: ANIMATE CORFU Χορηγοί επικοινωνίας: Zippyframes - Dailymotion - Culturenow - Cosmo - Corfuland - Corfu Wall - Κύμα FM 90,3 - Νέο Ραδιόφωνο 97,9 Πληροφορίες E-mail: info@betherefest.gr Site: http://www.betherefest.gr/ Facebook: facebook.com/betherefest Πηγή: artic.gr
  17. Ο βραβευμένος με Emmy Νάσος Βακάλης έφτιαξε στο Λος Άντζελες ένα animation για την ελληνική κρίση Είναι διαφορετικό απ' ό,τι άλλο έχουμε δει, και ο δημιουργός μιλά γι' αυτό στο LIFO.gr Είχα την τύχη να το δω σε μια "κλειδωμένη" προσωπική προβολή. Το "Δείπνο για Λίγους" είναι μια δεκάλεπτη, αλληγορική ταινία κινουμένων σχεδίων, υποβλητική, δυνατή που θα παιχτεί το επόμενο διάστημα σε φεστιβάλ (και στην Ελλάδα, είμαι σίγουρος). Μίλησα με τον Νάσο Βακάλη -που ζει και εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Λος Άντζελες-, για το πώς έφτιαξε μια ταινία τόσο διαφορετική απ' τις χολυγουντιανές που γυρίζονται γύρω του. Τo φιλμ σας ξεκινά με μια ρήση του Μπρεχτ. Θέλετε να μας μιλήσετε γι' αυτήν και για τη σχέση της με το φιλμ; Aλλά και το πώς αποφασίσατε να κάνετε ένα τόσο πολιτικό, αλληγορικό φιλμ; Όπως αναφέρατε η ταινία είναι ένα κοινωνικοπολιτικό αλληγορικό φιλμ σχετικά με την ανακύκλωση των διαφόρων δυναμικών μέσα σε μια δομημένη κοινωνία. Αρχικά δεν είχα υπόψη μου να βάλω κάτι από τον Μπρέχτ γιατί δεν ήταν και η έμπνευση μου για το θέμα. Αργότερα όμως είχα την ευκαιρία να διαβάσω το ποίημα του "From A German War Primer" και είδα ότι κάποιες αναφορές ήταν θεματικά παράλληλες με το δικό μου έργο. Πιστεύω ότι η ρήση αυτή προδιαθέτει τον θεατή για αυτό που θα δει και για αυτόν τον λόγο ξεκίνησα έτσι την ταινία μου. Μου άρεσε όμως και γιατί έχει ένα τόνο ειρωνείας που μεταφράζεται σχεδόν Καβαφικά και στα Ελληνικά, δηλαδή δεν χάνεται στην μετάφραση, και αυτή η ειρωνεία είναι ένα από τα βασικά συναισθήματα που μένουν στον θεατή με το κλείσιμο της ταινίας. Όσο για το πώς το αποφάσισα να κάνω ένα πολιτικό και αλληγορικό φιλμ, μου ήρθε η ιδέα όταν μιλούσα στο τηλέφωνο πριν 3 χρόνια με ένα φίλο και παρομοίασα στην εκφορά του λόγου τις γάτες που βλέπει κανείς στις ταβέρνες να πηδάνε στο τραπέζι για να κλέψουν λίγο φαγητό με την κοινωνία που περιμένει την ευκαιρία να πάρει πίσω κάτι που της ανήκει. Έτσι γεννήθηκε η ταινία στο μυαλό μου και μετά εμπλουτίστηκε με ολα τα άλλα στοιχεία που την απαρτίζουν. Σ' αυτό το Δείπνο για Λίγους (νύχτα με θέα τη θάλασσα και τη βροχή, στο μισοκατεστραμένο κάποτε αρχοντικό κτίριο), οι λίγοι που τρώνε -οι πλούσιοι, οι προύχοντες, οι διανοούμενοι και οι κληρικοί-, είναι κι αυτοί αλυσοδεμένοι! Τι θέλατε να πείτε με αυτό; Είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς όλες τις λεπτομέρειες χωρίς να έχει απέναντι του κάποιον που έχει δει το φιλμ. Όλοι αυτοί όμως που τόσο εύστοχα επονομάσατε, που τρώνε συνεχώς και δίνουν πολύ λίγα, δεν είναι και αυτοί με την σειρά τους κύριοι της δικής τους μοίρας. Όταν μια γάτα κυνηγώντας ένα κεφτέ τρυπώνει κάτω από το τραπέζι τότε βλέπει ότι κάτω από το τραπέζι μια τεράστια αλυσίδα έχει δέσει τους πρωταγωνιστές. Αυτή η αλυσίδα αντιπροσωπεύει τη κρυφή υπόγεια σχέση όλων των εξουσιών που τις δένει στην κοινή μοίρα της διαπλοκής, και σαν ένας πύθωνας, τις σφίγγει αλλά και τις ενώνει. Πλέον δεν ξέρει κανείς που σταματά η μία και αρχίζει η άλλη μια και είναι τόσο μπλεγμένη η κατάσταση όσο ένα κουλουριασμένο φίδι. Είναι λοιπόν μια άλλη αλληγορία μέσα στην αλληγορία της ταινίας. Αργότερα όταν η τίγρης επιτίθεται είναι οι αλυσίδες που δεν τούς αφήνουν να τρέξουν και να σωθούν έτσι ο ένας παίρνει μαζί τού τον άλλο στην καταστροφή. Φυσικά και η γάτα που κατά λάθος είδε αυτή την κρυφή δυναμική δεν μπορεί να επιστέψει πίσω, η πραγματική έκταση αυτής τής διαπλοκής πρέπει πάση θυσία να παραμείνει κρυφή. Θα ήθελα να μου μιλήσετε λίγο για τη διαδικασία του animation του συγκεκριμένου φιλμ. Γενικά δεν είμαι ξένος με το κινούμενο σχέδιο. Αυτό έχω σπουδάσει και αυτή είναι η δουλειά μου. Το κινούμενο σχέδιο βέβαια που κάνω για την Dreamworks δεν έχει σχέση με αυτό εδώ καθότι η φύση των ταινιών είναι θεματολογικά διαφορετική. Το ‘Dinner For Few” δεν είναι μια ταινία ψυχαγωγίας ή δράσης. Αντίθετα ειναι μια πολιτική ταινία με στοιχεία τρόμου. Δουλεύοντας λοιπόν καθημερινά το πρωί στην Dreamworks δεν έμενε και πολύς χρόνος ελεύθερος, έτσι η ταινία πήρε περίπου 3 χρόνια να ολοκληρωθεί κυρίως με πολλά ξενύχτια και σαββατοκύριακα πάνω στον υπολογιστή. Σχετικά με το στυλ νομίζω είναι ανάλογο και της θεματολογίας. Υπάρχει μια επιρροή από τα graphic novels, κυρίως αυτά που έχουν σκοτεινά θέματα και στον χειρισμό του χρώματος και της σκληρότητας των σκιάσεων. Πέρα από αυτό είναι ένα πιο βατό τεχνικά στυλ γιατί δεν έχει ιδιαίτερες απαίτησης, κυρίως σε χρόνο παραγωγής, στο στάδιο της επεξεργασίας της εικόνας, το rendering που λέμε στην δουλειά μας. Αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω κάτι που θα μπορούσα να ολοκληρώσω με τις δικές μου τεχνικές δυνατότητες και στον δικό μου χρόνο. Έχετε δουλέψει με πολλές εταιρίες animation στις ΗΠΑ, και μάλιστα έχετε βραβευτεί και με Emmy για τo online animation Off Mikes του ESPN. Τι ξεχωρίζετε εσείς απ' την καριέρα σας; Έχω δουλέψει σε περισσότερες από 30 ταινίες μεγάλου μήκους, έχω σκηνοθετήσει διάφορες μικρές, σειρές κινουμένων σχεδίων για την τηλεόραση και το ιντερνέτ και μια πληθώρα από διαφημιστικά και τηλεοπτικά specials. Στην καθημερινότητα της δουλείας μου στα διάφορα στούντιο δεν έχω και ιδιαίτερες επιλογές για τα projects που μου αναθέτουν, και γενικά είμαι πιο γνωστός για τις ταινίες της Dreamworks παρά την δική μου σινεματογραφία που λίγο η πολύ μέχρι πρόσφατα αντιπροσώπευε ένα παρόμοιο θεματικά έργο. Αυτό είναι η παιδική κωμωδία και γενικά παιδικές ταινίες περιπέτειας και δράσης με κωμικά στοιχεία καθώς και κάποια πιο ενήλικα θέματα, πάντα με χιούμορ, όπως αυτό που βραβεύτηκε με EMMY που αναφέρατε. Το «Dinner For Few» είναι μια αναχώρηση από αυτή την χροιά και ξεχωρίζει τόσο θεματικά όσο και καλλιτεχνικά ως προς την γραφή του. Πιστεύω είναι ό,τι καλύτερο έχω να δείξω από την δική μου δημιουργική σκοπιά γιατί θέλει να πει κάτι και όχι απλά να διασκεδάσει το θεατή. Απ' ό,τι ξέρω ζείτε στο Los Angeles εδώ και πολλά χρόνια. Πώς είναι η ζωή σας εκεί; Η ζωή στο Los Angeles και γενικότερα στην Αμερική είναι διαφορετική από την ζωή στην Ελλάδα. Αν μπορώ να πω κάτι είναι ότι γενικά στην ζωή κανείς δεν μπορεί να τα έχει όλα. Έχεις λοιπόν στην Ελλάδα κάποια πλεονεκτήματα και έχεις στην Αμερική κάποια άλλα. Βέβαια πάντα παίζει ρόλο το τι είναι αυτό που ενδιαφέρει τον κάθε άνθρωπο και άμα αυτό τελικά πληρείται στην ζωή του εκεί που διαμένει. Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει είναι ότι τα προβλήματα υπάρχουν παντού αλλά είναι διαφορετικά. Μπορεί δηλαδή η Αμερική να είναι πολύ καλύτερη σε θέματα πχ επαγγελματικά, να έχει δυνατή οικονομία και να δίνει την δυνατότητα στον καθένα να δουλέψει αρκεί να το θέλει, αλλά συγχρόνως είναι μια αχανής και απρόσωπη χώρα που σε άλλα θέματα όπως πχ την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τον εργαζόμενο και για τον πολίτη γενικά, ή την χρήση και ασφάλεια των όπλων να βρίσκεται μερικές δεκαετίες για να μην πω έναν αιώνα πίσω. Υπάρχουν άραγε παραλληλισμοί των πλουσίων του Χόλιγουντ με τους ήρωες του νέου σας φιλμ; Συγκεκριμένα δεν είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου πέρα από το ότι ένας από τους ήρωες-γουρούνια της ταινίας τον είχα επονομάσει το Media pig. Αυτή είναι ίσως και η μόνη σχέση μεταξύ της ταινίας και κάτι που μπορεί να αντιπροσωπεύει το Χόλιγουντ μέσα απ τα Media, την παραπληροφόρηση ή το livestyle. Άμα λοιπόν πιστευτούμε ότι το Χόλιγουντ σου πουλάει παραμύθι για να σε παρασύρει από την πραγματικότητα τότε όντως υπάρχει αυτή η σχέση στην σκηνή όπου το Media pig αντί να ταΐσει τις γάτες τις βάζει να κυνηγάνε ένα κουρδιστό ποντίκι. Πώς βλέπετε την κατάσταση στην Ελλάδα, και μετά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές; Η κατάσταση τής Ελλάδας με στενοχωρεί αφάνταστα. Βέβαια εγώ έφυγα από την Ελλάδα στα 19 μου και γύρισα πίσω το 2000 πολύ πριν την κρίση για να ξαναφύγω για δεύτερη φορά αργότερα το 2004 αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελα μια μέρα να επιστρέψω. Πώς όμως μπορεί ένας μετανάστης σαν και έμενα, η ομογένεια, που ακούω να λένε τόσες φορές στην τηλεόραση, να μπορέσει να αντέξει την παραφροσύνη του ελληνικού κράτους; Άμα είναι κάτι που λειτουργεί εδώ στην Αμερική αυτό είναι το δημόσιο, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο δηλαδή, πίσω στη Ελλάδα για να καταφέρεις να κάνεις μια απλή διαδικασία συναλλαγής πρέπει να χάσεις μια και δυο μέρες. Αυτά δεν τα βγάζω από το κεφάλι μου, όπως σας είπα γύρισα στην Ελλάδα και άνοιξα μια εταιρία και ειλικρινά δεν μπορούσα να δουλέψω γιατί έτρεχα όλη μέρα να μετακινώ χαρτιά από δω και από κει. Αυτό δεν νομίζω οι Ευρωεκλογές μπορούν να το διορθώσουν, θέλει μια πιο ριζική αλλαγή, πρέπει το κράτος να καταλάβει ότι υπάρχει για τον πολίτη και όχι το αντίθετο.Τώρα όσον αφορά το άμα πιστεύω ότι θα βελτιωθεί κάτι στο μέλλον, άμα πάρει κανείς την ταινία μου σαν το ιδεολογικό μου μέτρο, μάλλον οχι... Κατά τη γνώμη μου, ρόλο συμπρωταγωνιστή στο φιλμ έχει η μουσική.. Την μουσική της ταινίας ανέλαβε ο Κώστας Χρηστίδης πολύ γνωστός στο Los Angeles αλλά και στην Ελλάδα από την μουσική του στις Ελληνικές παραγωγές «Eduart», «Poker Face» και «Αν». Με τον Κώστα έχω συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν σε διαφορετικά στυλ δουλειάς που απαιτούσαν και διαφορετική μουσική. Επειδή γνωρίζω τον Κώστα πολύ καλά του είχα δείξει τα σχέδια για την ταινία καθώς και το animatic από πολύ νωρίς και η επιλογή της μουσικής που θα ταίριαζε με την ταινία μας είχε απασχολήσει από τότε. Αρχικά εγώ επέμενα σε ένα πιο ηλεκτρονικό αποτέλεσμα με πιο σκληρά όργανα ενώ ο Κώστας ήθελε μια ορχηστρική προσέγγιση που να αποδίδει μια εναλλαγή από μουσικά σύνολα. Επειδή η ταινία θεματικά διαγράφει ένα κύκλο, αποφάσισε να γράψει ένα κεντρικό θέμα, πράγμα σπάνιο για ταινία μικρού μήκους, το οποίο το χρησιμοποιεί τόσο στην αρχή όσοι και στο τέλος με διαφοροποιήσεις όπως την πρόσθεση χορωδίας. Ανάμεσα σε αυτά τα δυο όμως κομμάτια εναλλάσσει μια πληθώρα από άλλες μουσικές προτάσεις για να καλύψει την ροή της ταινίας άλλοτε παίζοντας μαζί με την εικόνα χτίζοντας πάνω στον οπτικό δυναμισμό και άλλοτε αντίθετα προς αυτόν. Αρχικά λοιπόν μου παρουσίασε τις ενορχηστρώσεις σε ένα πολύ καλά οργανωμένο μουσικό σύνολο με midi ήχους, και αφού ενθουσίασε τόσο έμενα όσοι και την γυναίκα μου που είναι συμπαραγωγός στην ταινία, μας πρότεινε να πάμε στην Μπρατισλάβα να ηχογραφήσουμε ζωντανά την μουσική. Η ιδέα παρότι οικονομικά δύσκολη, μου άρεσε και ομολογώ ότι ήταν μάλλον μια από τις πιο σωστές αποφάσεις που πήρα σχετικά με την ταινία, γιατί ακούγοντας κανείς την ζωντανή ορχήστρα να παίζει καταλαβαίνει ότι η μουσική παίρνει μια άλλη διάσταση πέρα από την στεγνή ηλεκτρονική απόδοση των midi. Και τέλος, τι μέλλει γενέσθαι για το φιλμ; Πώς σκοπεύετε να το φέρετε σε επαφή με το κοινό; Θα παιχτεί και στην Ελλάδα; Έχω διάφορα πλάνα. Πιστεύω όλα εξαρτιόνται από τι απήχηση θα έχει η ταινία και άμα την αγαπήσει το κοινό. Θα αρχίζω με κάποια φεστιβάλ τόσο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Για τη Ελλάδα για εμένα πιο σημαντικό είναι το φεστιβάλ της Δράμας και ακολουθούν μερικά άλλα αποκλειστικά για κινούμενα σχέδια στην Κέρκυρα, Σύρο και Αθήνα. Αυτές είναι και οι μόνες ευκαιρίες να πλησιάσει μια ταινία μικρού μήκους το κοινό της. Τώρα βέβαια πρέπει πρώτα να την δεχτούν γιατί το να την στέλνεις σε κάποιο φεστιβάλ δεν σημαίνει και αυτομάτως ότι η ταινία θα συμμετάσχει. Στην Αμερική ελπίζω να καταφέρω του χρόνου να κάνω τις απαιτούμενες προβολές της ταινίας για να μπορεί να είναι υποψήφια για το διαγωνιστικό τμήμα της ακαδημίας κινηματογράφου. Πέρα από αυτά, δηλαδή τα φεστιβάλ, μια ταινία μικρού μήκους ακόμη και εδώ στην Αμερική δεν έχει άλλα περιθώρια όπως για παράδειγμα μια εμπορική εκμετάλλευση που να δικαιολογεί το κόστος παραγωγής. Οι περισσότεροι από εμάς τις ταινίες τις κάνουμε από αγάπη για το αντικείμενο μας. πηγή +δε βρηκα το όνομα του/της αρθρογράφου. Αν καποιος γνωριζει, ας το ποστάρει.. + το τρέιλερ της μικρού μήκους ταινίας + παλιότερο αρθρο για τον Νάσο Βακαλη Ο μάγος των cartoons [Παππά Τεριάννα, Espresso, 16/10/2013]
  18. Strativarious

    9ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation Αθήνας

    9ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Αθήνας Το 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation της Αθήνας (Athens ANIMFEST) θα πραγματοποιηθεί στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από 13 έως 19 Μαρτίου 2014, προσφέροντας στους λάτρεις της τέχνης του animation, ένα πανόραμα ταινιών από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Συμμετέχουν ταινίες από τις παρακάτω χώρες: Βρετανία, Αυστραλία, Σερβία, Ισπανία, Δανία, Γαλλία, Φινλανδία, Μολδαβία, Ιταλία, Αργεντινή, Κίνα, Καναδάς, Πολωνία, Ολλανδία, Ρωσία, Λουξεμβούργο, Λιθουανία, Σουδάν, Ιαπωνία, Αφγανιστάν, Γερμανία, Εσθονία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Ουκρανία, Ινδία, Νεπάλ, Σουηδία, Ρουμανία, Βραζιλία, Τουρκία, Βέλγιο, ΗΠΑ, Γεωργία, Ιράν, Χιλή, Μεξικό, Καμερούν, Κολομβία, Νορβηγία, Νιγηρία, Ουγγαρία, Ελβετία, Σιγκαπούρη, Ισραήλ, Κροατία, Ταϊβάν, Μογγολία, Σλοβακία, Δανία. Υποβλήθηκαν περισσότερες από 400 ταινίες μικρού μήκους ταινίες animation. Οι καλύτερες από αυτές θα διαγωνιστούν στο φετινό φεστιβάλ. Θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στο πειραματικό κινηματογραφικό έργου του Μιχάλη Αρφαρά, καθηγητή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα προβληθεί με ελληνικούς υπότιτλους η μεγάλου μήκους ταινία animation από τη Βραζιλία: «Ρίο 20196 – Μια ιστορία αγάπης και οργής» Αγγλικός τίτλος: Rio 2096 - A Story of Love and Fury Πρωτότυπος τίτλος: Uma História de Amor e Fúria Έτος παραγωγής: 2012 Διάρκεια: 75 λεπτά Χώρα: Βραζιλία Σκηνοθεσία: Luiz Bolognesi Σενάριο: Luiz Bolognesi Animation: Bruno Monteiro Τεχνική: Μολύβι σε χαρτί (Pencil on Paper) Μουσική: Rica Amabis, Tejo Damasceno and Pupillo Affiliation: Buriti Filmes and Gullane Διάλογοι: Πορτογαλικοί Υπότιτλοι: Ελληνικοί Ο πρωταγωνιστής και ήρωας της ταινίας Αμπεγκουάρ, ζει μέσα από τις πιο ριζοσπαστικές στιγμές της ιστορίας της Βραζιλίας. Ζώντας για περισσότερα από 600 χρόνια, ο ίδιος αφηγείται τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα σε τέσσερις διαφορετικές περιόδους και, σε κάθε μία από αυτές, παλεύει από η πλευρά των αδύναμων, διεκδικώντας παράλληλα την αγάπη της Γιανάινα. Η αγάπη τους, που ξεπερνά τη ζωή και το θάνατο, διασχίζει την ιστορία της ίδιας της Βραζιλίας και πηγαίνει πίσω, στην προ-αποικιακή Βραζιλία, με την εισβολή των Ευρωπαίων και τους πολέμους τους εναντίον των ιθαγενών, μέχρι την έλλειψη νερού στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον. Βιογραφικό του σκηνοθέτη Luiz Bolognesi Ο βραβευμένος σκηνοθέτης-σεναριογράφος, Luiz Bolognesi σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο. Σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία “Pedro e o Sehnor” (1995) και τα ντοκιμαντέρ “Cine Mambembe”, “Cinema Descobre o Brasil” (1999) και “Α Guerra dos Paulistas” (2002). Έγραψε τα σενάρια: “Bicho de Sete Cabeças” (Brainstorm -2001), “O Mundo em Duas Voltas” (Ο Κόσμος σε δύο ταξίδια - 2006) “Chega de Saudade” (The Ballroom - 2007), που του απονεμήθηκε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου από την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Βραζιλίας, APCA (São Paulo Art Critics Association) και Brazilian Film Festivals. Μαζί με τον Marco Bechis έγραψαν το σενάριο “Terra Vermelha” (Παρατηρητές πουλιών - 2008), η οποία διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Ο Luiz Bolonezi είναι επίσης ο σεναριογράφος της ταινίας “As Melhores Coisas do Mundo” (Τα καλύτερα πράγματα στον κόσμο - 2010), που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης και κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρεσίφε. Η ταινία Rio 2096 - A Story of Love and Fury (Uma História de Amor e Fúria) απέσπασε τα παρακάτω διεθνή βραβεία: - Annecy 2013 - Winner as Best Feature Film - Strasbourg 2013 - Winner as Prix du Public - 4º BraPeq Fest 2013 - Winner as Jury Choice - Latin Beat 2013 - Winner as Best Animation Αναλυτικές πληροφορίες για το σύνολο του φεστιβάλ, θα αναρτηθούν προσεχώς στον ιστότοπο του φεστιβάλ www.athensanimfest.eu Animfest Trailer 2014 πηγή:mycampus.gr
  19. mr-d

    Superman vs The Elite (2012)

    Νέα ταινία animation απο την DC με πρωταγωνιστή τον Superman. Θα βασίζεται στην ιστορία "What's So Funny About Truth, Justice and the American Way" απο το "Action Comics" #775 που είχε γράψει ο Joe Kelly. cbr [imdb=tt2224455]
  20. Ο Ντον Χον, "παιδί" της Disney, μιλάει για τις εξελίξεις στο animation.
  21. Bonus ένα αφιερωματάκι στον Jobs! (cudos @ )
  22. Το πρώτο μου κολάζ! Ελπίζω να σας αρέσει λίγο! Στο κενό υπήρχε διαφήμιση και αφαιρέθηκε!
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.