Search the Community

Ξεκινάω λοιπόν το topic αυτό για τη ΜΑΜΟΥΘ του 2024. Λέτε να δούμε καμιά έκπληξη φέτος και να έχουμε πάνω από τρεις νέες εκδόσεις(και καλή χρονιά )

Βρισκόμαστε στο 52 π.Χ. Όλη η Λουτετία βρίσκεται υπό Ρωμαϊκή κατοχή… Όλη; Όχι! Μια μικρή ομάδα ανυπότακτων λουτετιανών ζώων με αρχηγό τον Ιντεφίξ αντιστέκεται ακόμα και για πάντα στον κατακτητή. Και η ζωή δεν είναι εύκολη για τον στρατηγό Λαμπιένους και την αγέλη των σκύλων που προσπαθούν να εκρωμαϊσουν τη Λουτέτια… Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, λοιπόν και η Μαμούθ έφερε και στην χώρα μας την σειρά "Ο Ιντεφίξ και οι ανυπότακτοι". Μία σειρά που πυροδότησε πολλή κουβέντα εδώ στο GC! Η συγκεκριμένη σειρά ουσιαστικά αποτελεί την αποτύπωση στο χαρτί του γνωστού Γαλλικού animation κι έχει σαν πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μας Ιντεφίξ, ο οποίος πλαισιώνεται από μερικά άλλα χαριτωμένα ζωάκια. Μαζί μπλέκουν σε πολλές περιπέτειες που έχουν σαν θέμα την αντίστασή τους από τους Ρωμαίους. Αντίπαλοί τους είναι τα άγρια σκυλιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με μπροστάρη τον Ντουφέκιους, έναν τεράστιο σκύλο που προσπαθεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να τους κατατροπώσει και με αυτόν τον τρόπο να ανέβει στα μάτια του αφεντικού του, Στρατηγού Λαμπιένους, αλλά και της Μοναλίζα, της ψηλομύτας γάτας του. Το πρώτο άλμπουμ περιέχει τρεις ιστορίες, οι οποίες φέρουν τους εξής τίτλους: "Το μπαλάκι της Γαζέλας": Το θρυλικό μπαλάκι της Γαζέλας, της σκυλίτσας του Καμυλογένη, του μεγάλου αρχηγού των Γαλατών, εξαφανίζεται κατά λάθος και οι φίλοι μας εξαπολύουν ένα μεγάλο κυνηγητό στους δρόμους της Λουτέτιας για να το βρουν και να το επιστρέψουν. "Οι φελλοί - ΧΙΚ! πάντα επιπλέουν!": Κάτι στο νερό προκαλεί ασταμάτητο λόξυγγα στους πολίτες της Λουτέτιας. Ο Λαμπιένους φέρνει στο παλάτι έναν Δρυίδη προκειμένου να γιατρέψει τους στρατιώτες του, αλλά αδιαφορεί για τους φτωχούς κατοίκους. Αυτή την αδικία προτίθεται να διορθώσει ο γενναίος Ιντεφίξ και η συμμορία του! "Λαμπιένους, δεν θα με πιάσεις": Ο επαναστάτης τροβαδούρος Γιεγιεδίξ έρχεται στην Λουτέτια και με τα τραγούδια του ξεσηκώνει τα πλήθη. Εύλογα οι Ρωμαίοι αντιδρούν και τον συλλαμβάνουν. Ο Ιντεφίξ και οι φίλοι του προσπαθούν να προλάβουν να τον ελευθερώσουν πριν αυτός μεταφερθεί στο παλάτι! Αναμφίβολα πρόκειται για ιστορίες που απευθύνονται σε μικρότερο, ηλικιακά, κοινό σε σχέση με τον μέσο αναγνώστη του Αστερίξ. Παρόλα αυτά είναι χαριτωμένες, βγάζουν ένταση καθώς περιέχουν αρκετές σκηνές με δράση, αλλά προσωπικά δεν εντόπισα κάποια σκηνή που το χιούμορ της να με συνεπάρει. Οι χαρακτήρες βγάζουν δυναμισμό κι ο καθένας έχει την δική του προσωπικότητα, διαδραματίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον δικό του προσωπικό ρόλο στην εξέλιξη κάθε σεναρίου. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι ιστορίες διαδραματίζονται στην Λουτέτια (Παρίσι) κι όχι στο γνωστό Γαλατικό χωριό. Δεν μαθαίνουμε ποτέ πώς ο Ιντεφίξ βρέθηκε στα χέρια του Οβελίξ. Επίσης, να πούμε ότι (τουλάχιστον στο πρώτο άλμπουμ) έχουμε σαν γκεστ τον Μαζεστίξ και την Μιμίνα. Εν κατακλείδι μου άρεσε η συγκεκριμένη σειρά, βλέποντάς την υπό ένα πιο παιδικό πρίσμα. Προτείνεται σε αυτούς που έχουν μικρά παιδιά, καθώς πιστεύω ότι θα περάσουν όμορφα μαζί, διαβάζοντάς την. Οι σκληροπυρηνικοί φίλοι του Αστερίξ, καλό θα είναι να προσπεράσουν, καθώς δεν θα βρουν πολλά κοινά σημεία με τον αγαπημένο τους ήρωα. Ο εικαστικός τομέας μου άρεσε αρκετά. Έχουμε ένα σχέδιο με πολλές ομοιότητες με τα άλμπουμ του Αστερίξ, είναι λεπτομερές και δίνει πολλή σημασία στην κίνηση και την ένταση των σκηνών. Πραγματικά ήταν κάτι που απόλαυσα. Ικανοποιημένος δηλώνω κι από τον χρωματισμό. Η παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί έχει μεγάλη ποικιλία "γήινων" χρωμάτων, τα οποία είναι συνδυασμένα αριστοτεχνικά και το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο. Πάμε στα της έκδοσης τώρα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που χτυπάει πρώτη φορά στο μάτι κι... άσχημα είναι το μικρό φορμά του εντύπου, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα κλασικά BDs που όλοι γνωρίζουμε. Εκτός αυτού, τα καρέ δεν εκτείνονται σε όλο το μήκος της σελίδας με αποτέλεσμα, εκτός του μικρού μεγέθους, να βγαίνουν ακόμα πιο μικρά. Επίσης η τιμή των 5,80€ νομίζω ότι είναι λίγο "αλμυρή". Ξεπερνώντας αυτές τις παραφωνίες έχουμε ένα αξιόλογο έντυπο, με καλής ποιότητας χαρτί, που παρουσιάζει μία εξαιρετική εκτύπωση. Η κόλληση είναι πολύ στιβαρή και υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Καλού πάχους είναι και το εξώφυλλο. Συνοδευτικό υλικό δεν βρίσκουμε. Η σειρά στην Bedetheque Το animation της σειράς

Ο Soloúp σκιτσάρει την Κατοχή 80 χρόνια μετά και μιλά στο CNN Greece Στέλιος Παπαγρηγορίου Ο Soloup, δημιουργός κόμικς. marimation.gr Μιλήσαμε με τον γνωστό κομίστα Soloúp με αφορμή την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα» που διαρκεί μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων με τίτλο «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της». Το CNN Greece βρέθηκε με τον Soloúp, τον γνωστό δημιουργό κόμικς και μίλησε μαζί του σχετικά με την τέχνη του και την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα» στην οποία και συμμετέχει. Ο Soloúp (Αντώνης Νικολόπουλος) είναι πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς. Είναι διδάκτωρ του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 14 άλμπουμ με γελοιογραφίες και κόμικς του, η μελέτη Τα Ελληνικά Κόμικς (Τόπος, 2012) και τα graphic novels Αϊβαλί (Κέδρος, 2014) και Ο Συλλέκτης: έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο (Ίκαρος, 2018). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορεί το τελευταίο του graphic novel, «Ζοrμπάς – Πράσινη πέτρα ωραιοτάτη». Καθημερινά, από τις 10:00 έως τις 16:00, στην αίθουσα Νέοι Φούρνοι οι επισκέπτες της έκθεσης ανακαλύπτουν έργα δεκατεσσάρων Ελλήνων δημιουργών κόμικς που αφηγούνται ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής, επικεντρωμένες στους ανθρώπους που έβλεπαν ή ονειρεύονταν «γλυκά ξημερώματα» τη στιγμή που βίωναν σκοτεινές ημέρες, ζοφερές νύχτες, εφιαλτικές εποχές. Έργα του Soloup από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Τα έργα που φιλοτεχνούν οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν ντοκουμέντα, μαρτυρίες, τεκμήρια, αποδείξεις ή ιστορικά στοιχεία. Κάποια εδράζονται σε ιστορικά δεδομένα και κάποια αποτελούν μυθοπλαστικές αφηγήσεις. Οι Soloúp, Αλέκος Παπαδάτος, Αλέξια Οθωναίου, Γιώργος Γούσης, Γιώργος Φαραζής, Δημήτρης Καμένος, Θανάσης Πέτρου, Θοδωρής Μπαργιώτας, Λέανδρος, Πέτρος Ζερβός, Πέτρος Χριστούλιας, Σπύρος Δερβενιώτης, Τάσος Μαραγκός και Τόμεκ Γιοβάνης αποτυπώνουν με τον δικό τους τρόπο πτυχές των θλιβερών χρόνων της Κατοχής, σε μια απόπειρα προσέγγισης και απόδοσης της εποχής εκείνης μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης. Τι συνέβαινε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής; Πώς ήταν να ζεις κάτω από τη γερμανική μπότα, σε ένα καθεστώς απόλυτης τρομοκρατίας και φόβου όπου τίποτα δεν είναι ασφαλές; Ποιοι και πώς αντιστάθηκαν και ποιοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή; Μα, πάνω απ’ όλα, πώς ήρθε η απελευθέρωση; Οι δημιουργοί της έκθεσης «Ένα γλυκό ξημέρωμα – 14 ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής», μπροστά στο δέος και τον αποτροπιασμό που γεννά η τρομακτική διάσταση του εγκλήματος, αντιτάσσουν τη μνήμη, προτάσσουν τη γνώση και παρακινούν σε εγρήγορση. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: Πόσο καιρό ασχολείσαι με τα κόμικς και τι ήταν αυτό που σε τράβηξε να το κάνεις; Soloúp: Διάβαζα κόμικς από πάντα όπως και σκάρωνα σκιτσάκια από πάντα. Αλλά για να φτιάξω το πρώτο μου τετρασέλιδο κόμικς, χρειάστηκε να περάσουν μερικά ακόμα χρονάκια από εκείνο το παιδικό «πάντα», τότε που ήμουν φοιτητής στο Πάντειο, όπου και υπέγραψα για πρώτη φορά τα σκίτσα μου ως Soloύp. Τώρα το τι με τράβηξε σε αυτά, ακόμα το ψάχνω. Ίσως το ότι μπορείς να αφηγείσαι ιστορίες γι’ αυτά που σε απασχολούν και αυτές τις ιστορίες να τις μοιράζεσαι με τους άλλους. Ένας ιδιαίτερος αλλά και ουσιαστικός τρόπος επικοινωνίας. Η εικόνα μαζί με το κείμενο έχουν μεγάλη δύναμη. Από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Μίλησέ μας λίγο για την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα», τι θα δούμε εκεί και τι έργα σου μπορεί κάποιος να συναντήσει. Soloúp: Τα εύσημα φυσικά πάνε στον Μενέλαο Χαραλαμπίδη και τον Γιάννη Κουκουλά που στήσανε από το τίποτα ένα τόσο όμορφο συλλογικό έργο και μας έβαλαν κι εμάς στο παιχνίδι. Όπως φυσικά και στην Jemma press που μετέτρεψε το υλικό της έκθεσης σε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ. Νομίζω πως είναι μια ξεχωριστή έκδοση γιατί προσεγγίζει ένα θέμα της σύγχρονης ιστορίας μας, τόσο τραγικό αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγνωστο για τους περισσότερους νεοέλληνες. Και το άλμπουμ αυτό δεν σου μιλάει όπως ένας ιστορικός, αλλά με την ευαισθησία 14 διαφορετικών σύγχρονων Ελλήνων σκιτσογράφων. Γιατί ναι, η «μεγάλη» ιστορία είναι και γεγονότα και αριθμοί και αρχεία αλλά για εμάς τους θνητούς είναι πάνω απ’ όλα, μικρές, ανθρώπινες, τραγικές, ιστορίες. Η δική μου συμμετοχή αφορά κάτι τέτοιο. Μια ιστορία του παππού μου την περίοδο της κατοχής όπως μου την αφηγήθηκε και την έζησε ο πατέρας μου με τα μάτια και τ' αφτιά ενός παιδιού. Αφορά δυο αεροπόρους Γερμανούς, τους Σουλτς και Σαχτ. Δυο πολύ νέους ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από τον κυρίαρχο τύπο των σκληρών και αδίστακτων Ναζί των πολεμικών ταινιών. Δυο νέα παιδιά που δεν ήθελαν τον πόλεμο, αναγκάστηκαν να βρεθούν εκεί και τελικά κάηκαν μαζί με τα αεροπλάνα τους. Ο Soloup μίλησε στο CNN Greece. Soloup Πώς βλέπεις την κόμικς σκηνή στην Ελλάδα; Έχεις αγαπημένους καλλιτέχνες Έλληνες; Soloúp: Αποτελούμε πλέον μια πολύ δυναμική σκηνή, με εξαιρετικές δουλειές και με αρκετούς Έλληνες δημιουργούς να δημοσιεύουν πλέον τις δουλειές τους στο εξωτερικό. Σε ποιον συνάδελφο και από ποια γενιά-παλαιότεροι, νεότεροι, νεότατοι- να πρωτοαναφερθώ; Ο καθένας βάζει το δικό του λιθαράκι -με τις αφηγήσεις και το προσωπικό του εικαστικό στιλ- σε αυτό που προχωράμε όλοι μαζί. Πιστεύεις πως η πιο νέα γενιά διαβάζει κόμικς; Soloúp: Και ναι και όχι. Σίγουρα τα κόμικς έχουν αφήσει πίσω τους τα βαρίδια του κακού αναγνώσματος, των «μικιμάου» που λέγανε παλιά, και έχουν πια και πολλές εφαρμογές στην εκπαίδευση, με κόμικς που κυρίως αναφέρονται στην Ιστορία ή τη Λογοτεχνία. Οι εκδότες, οι κριτικοί, οι πανεπιστημιακοί ασχολούνται μαζί τους και πολλά νέα βιβλία εικονογραφηγημάτων κυκλοφορούν κάθε νέα εκδοτική σεζόν. Όμως έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια –από την εποχή δηλαδή που κυκλοφόρησε το «Αϊβαλί» αλλά και στη συνέχεια με το «21-η μάχη της πλατείας», τον «ΖοRμπά» και τον «Συλλέκτη» που δουλεύονται πλέον στην εκπαίδευση – αρκετές διαφοροποιήσεις στον τρόπο που συντονίζουν τα παιδιά σε τέτοιες έντυπες αφηγήσεις. Η ατέλειωτη απασχόληση με τις εφαρμογές των κινητών και τα ατελείωτα μεταξύ τους μηνύματα δημιουργούν ένα εντελώς διαφορετικό επικοινωνιακό και πολιτισμικό πλαίσιο. Νομίζω πως αυτό γίνεται αντιληπτό παντού. Τα ενδιαφέροντα, τα ερεθίσματα, οι κώδικες επικοινωνίας αναπόφευκτα έχουν αλλάξει. Έτσι μέσα στην τάξη, ακόμα και όταν μιλάς για την Ιστορία μέσα από ένα κόμικς, οι αναφορές στον κόσμο των βιβλίων και όσων είναι οικεία στους ενήλικες, είναι ελάχιστες. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης. Και αυτό θέλει μια διαφορετική προσέγγιση για να γίνουν τέτοια εργαστηριακά μαθήματα σε σχολεία, λειτουργικά. Από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιο νέο κομίστα που ξεκινάει τώρα; Soloúp: Ν’ ακολουθήσει το ένστικτό του σε αυτό που τον ενδιαφέρει πραγματικά. Συχνά ρωτούν γονείς αν το να ασχοληθεί πιο σοβαρά το παιδί τους με τα κόμικς θα ήταν ένα καλό επάγγελμα για το μέλλον. Για τα «προς το ζην» θα τους έλεγα κατηγορηματικά όχι. Όμως κι εγώ όταν ξεκινούσα - που ήταν σίγουρα πιο δύσκολες εποχές για τέτοια … χόμπι και οι γονείς φαντάζονταν τα παιδιά τους αποκατεστημένα στο Δημόσιο ή σε μια τράπεζα - εγώ ακολούθησα τα καραγκιοζάκια που σκάρωνα στο χαρτί και τελικά κάπου με έβγαλε. Θέλει σίγουρα σοβαρή σκέψη μια τέτοια απόφαση, αλλά πως να συμβουλέψω εγώ κάποιον νέο άνθρωπο που αγαπάει τα κόμικς, κάτι διαφορετικό; Από την αφίσα της έκθεσης «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Πόσο σημαντικό είναι για έναν κομίστα να ζει στη χώρα του; Πόσο επηρεάζει τη δουλειά ο τόπος που ζεις; Soloúp: Σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι η καλύτερη βάση για μια σειρά επαγγελμάτων, πόσο μάλλον για τα κόμικς που έχουν εκ των πραγμάτων και έναν πρόσθετο περιορισμό λόγω γλώσσας. Το διαδίκτυο όμως μας έχει κάνει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, κατοίκους του ίδιου μεγάλου χωριού. Ήδη πολλοί καλοί Έλληνες συνάδελφοι όπως ο Κυριαζής, ο Διαλυνάς, η DaNi, ο Παπαδάτος, Ο Γκογτζιλάς και άλλοι που ζουν εδώ, μπορούν να δουλεύουν την ίδια ώρα στην Αμερική ή στην Ευρώπη σε μεγάλες παραγωγές εκδοτικών οίκων. Μπορεί ένας κομίστας να επιβιώσει στην Ελλάδα μόνο από την τέχνη του; Soloúp: Υπό κάποιες προϋποθέσεις όπως κάποιες που σας περιέγραψα, ναι. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθούν πάρα πολλά χρόνια ενασχόλησης μέχρι αυτό να γίνει εφικτό. Το πιο σοφό είναι να υπάρχει και ένα δεύτερο επάγγελμα, σχετικό ή όχι με τα κόμικς, για τον βιοπορισμό. Σας ανέφερα ήδη και περιπτώσεις όπου το να ζεις στην Ελλάδα δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να δουλεύεις μέσω διαδικτύου και στο εξωτερικό. Κάτι που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ευοίωνα. Το σχετικό link

Animasyros 2024 Το φεστιβάλ επιστρέφει «φορτωμένο» αφρικανικά animation και... ενστάσεις The legacy of the rubies Νόρα Ράλλη «Αφρική: μια ήπειρος κινουμένων σχεδίων» είναι η κύρια φετινή θεματική τής πανευρωπαϊκά σπουδαίας διοργάνωσης, που όμως δέχεται πυρά, μεταξύ άλλων, για την υποστήριξή της από την ισραηλινή πρεσβεία. ● Τι απαντά στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος του φεστιβάλ, Βασίλης Καραμητσάνης. Διανύει τη 17η χρονιά του και παρ’ όλη τη δυναμική του, το Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Animasyros έχει να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα πλέον φεστιβάλ στο είδος του στην Ευρώπη και ένα από τα πιο αναγνωρισμένα παγκοσμίως, γεγονός διόλου εύκολο αν σκεφτεί κάποιος πως, πριν από 17 χρόνια που ξεκίνησε, ίσως ελάχιστοι να γνώριζαν ακόμα και τη λέξη «animation» στην Ελλάδα. Μα και έως σήμερα οι ταινίες κινουμένων σχεδίων διατηρούν μια «παιδικότητα» για αρκετούς. Sultana_Still Κι ωστόσο πρόκειται για ένα αναπόσπαστο κομμάτι της 7ης Τέχνης και μάλιστα είναι ίσως ακόμη πιο περίπλοκο, καθώς αφορά ταινίες «χειροποίητες» από την αρχή έως το τέλος τους, που μπορούν να δουν με την ίδια ευκολία τόσο οι μικρότεροι όσο και οι μεγαλύτεροι. Επιπλέον, μέσω μιας ταινίας animation μπορεί να περάσει πολύ πιο εύκολα το όποιο μήνυμα του σκηνοθέτη και αυτό γίνεται απολύτως σαφές αν κάποιος παρακολουθήσει έστω και μία μέρα αυτό το φεστιβάλ. Η κύρια θεματική της φετινής διοργάνωσης, «Αφρική: μια ήπειρος κινουμένων σχεδίων», είναι αφιερωμένη στη σύγχρονη αφρικανική δημιουργία και παραγωγή κινουμένων σχεδίων και διατρέχει όλους τους πυλώνες του φεστιβάλ. Το «παρών» στο φεστιβάλ θα δώσουν διεθνείς καλεσμένοι από την Αφρική, όπως οι Ebele Okoye, Raymond Malinga και Comfort Arthur, ενώ ένα πρόγραμμα 40 ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους θα αναδείξει το πλούσιο μωσαϊκό της αφήγησης και της καλλιτεχνικής καινοτομίας που προέρχεται απ’ αυτήν την περιοχή του πλανήτη. Δεν ήταν διόλου εύκολο να γίνει ένα τέτοιο αφιέρωμα στη Μαύρη Ηπειρο, καθώς υπήρχαν ζητήματα που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ούτε μία τόσο μεγάλη και σοβαρή διοργάνωση, όπως αυτό με τις βίζες κάποιων καλεσμένων καλλιτεχνών. Plea or Protest 1 Black Barbie Πράγματι σε ορισμένους, παρότι είχαν σταλεί πρόσκληση και εισιτήριο, δεν δόθηκε ποτέ βίζα βάσει της Συνθήκης Σένγκεν, που επέτρεψε σε αυτούς που αρνήθηκαν αυτή τη βίζα σε δημιουργούς να μην αιτιολογήσουν καν την άρνησή τους. Ο πρόεδρος, ωστόσο, του φεστιβάλ, Βασίλης Καραμητσάνης, είχε έναν λόγο να δηλώσει πως όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι «τo Animasyros είναι ένα φεστιβάλ δίχως εθνοτικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς ή οποιουσδήποτε άλλους περιορισμούς, πέραν των καλλιτεχνικών κριτηρίων. Αυτό έχει φανεί και στα 17 χρόνια του θεσμού και σίγουρα αν δεν ίσχυε δεν θα μπαίναμε σε όλη αυτή την επίπονη διαδικασία για το αφιέρωμα στην Αφρική, που δεν ήταν διόλου εύκολο πρακτικά». Οι καταγγελίες του BDS και η απάντηση του φεστιβάλ Αυτό έρχεται και ως απάντηση του ίδιου σε καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα. Συγκεκριμένα το BDS Greece (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις, ένα παγκόσμιο κίνημα που ξεκίνησε ύστερα από το αίτημα της παλαιστινιακής κοινωνίας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα και υποστηρίζει την απλή αρχή ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με την υπόλοιπη ανθρωπότητα) έβγαλε μια ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία: «Στο Φεστιβάλ Animation στη Σύρο φιγουράρει ανάμεσα στους υποστηρικτές και η πρεσβεία του Ισραήλ, βάφοντας το Φεστιβάλ και το νησί με το αίμα δεκάδων χιλιάδων δολοφονημένων από το Ισραήλ άμαχων Παλαιστινίων στη Γάζα. Επίσης στους κριτές περιλαμβάνεται και η μεγαλύτερη ισραηλινή εταιρεία παραγωγής ανιμέισον The Hive. Καταγγέλλουμε την στήριξη και συμμετοχή στο Φεστιβάλ εκπροσώπων του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, την στιγμή που επιτελεί εθνοκάθαρση και γενοκτονία στη Γάζα αλλά και στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, με καταγεγραμμένους μέχρι χθες 40.878 δολοφονημένους άμαχους, εκ των οποίων πάνω από 17.000 παιδιά, και 94.454 τραυματίες! Ενώ υπάρχουν και πάνω από 10.000 αγνοούμενοι στα συντρίμμια. Καλούμε την διοίκηση του Φεστιβάλ να αποσύρει άμεσα την στήριξη της πρεσβείας του Ισραήλ και να εκδιώξει από την κριτική επιτροπή τον παραγωγό και ιδρυτή της ισραηλινής εταιρείας The Hive. Είναι ντροπή για το Φεστιβάλ της Σύρου να ξεπλένει τα εγκλήματα του Ισραήλ μέσω της Τέχνης». Yellow-fever The legacy of the rubies Σύμφωνα με τα στοιχεία του ρεπορτάζ, ο ιδρυτής του Hive Studio, κορυφαίου στην παραγωγή ανιμέισον, Amit Gilceter, έχει κατέβει σε πορείες ενάντια στην πολιτική Νετανιάχου και δεν στηρίζει επ’ ουδενί την αιματοχυσία στην Παλαιστίνη. Φυσικά, όλα μπορούν να χαρακτηριστούν πολύ ρευστά όταν μιλάμε για μια γενοκτονία τέτοιου μεγέθους, ωστόσο είναι γνωστό πως δεν είναι καθόλου λίγοι όσοι πολίτες στο Ισραήλ αντιτίθενται στις αποφάσεις της εξουσίας της χώρας. Από τη μεριά του ο κ. Καραμητσάνης επανέλαβε τα περί μη εθνοτικών, φυλετικών, πολιτισμικών κριτηρίων του φεστιβάλ και συνέχισε: «Εδώ και 17 χρόνια το φεστιβάλ προσπαθεί να προάγει τη διαφορετικότητα κάθε είδους και κάθε καλλιτεχνικής έκφρασης στο μέτρο που δεν βλάπτει την ελευθερία του άλλου ατόμου ή άλλων κοινωνικών ομάδων. The Black Pharaoh, the Savage and the Princess Ετσι, λοιπόν, τυχόν αποκλεισμός των Ισραηλινών καλλιτεχνών από το φεστιβάλ εξαιτίας του πολέμου στην Παλαιστίνη θα κατέστρεφε μία γέφυρα που αυτή τη στιγμή είναι απολύτως απαραίτητη: σε περιόδους έντασης και κρίσης, ο πολιτισμός και η τέχνη βοηθούν στην αλληλοκατανόηση και ίσως στην εμπέδωση ενός κλίματος περισσότερης εμπιστοσύνης. Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη από την πρεσβεία του Ισραήλ εδώ και 12 χρόνια δεν έχει καμία πολιτική διάσταση. Η τέχνη είναι ο αποκλειστικός στόχος του Φεστιβάλ AnimaSyros, που στην ουσία στηρίζει τη μετάκληση καλλιτεχνών από το Ισραήλ στην Ελλάδα για το φεστιβάλ. Ερχονται στη Σύρο ως καλλιτέχνες, όπως ακριβώς έχει γίνει και με Παλαιστίνιους στο παρελθόν. Καλλιτεχνικά είναι τα κριτήριά μας και μόνο». Red Heart Poster Red Heart The Protagonists Πληροφορίες: To Animasyros πραγματοποιείται 23-29/09 στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, τη Σύρο, με μέγα χορηγό τη ΔΕΗ. Η συμμετοχή σε όλα τα εργαστήρια είναι δωρεάν (αρκεί ένα mail στο education2@animasyros.gr έως την Παρασκευή 20/09). Ενστάσεις και απαντήσεις και για το τμήμα Anima Pride που αφιερώνεται στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα Αντίστοιχη ήταν και η εξήγηση που έδωσε για το ξεχωριστό τμήμα Anima Pride του φεστιβάλ, που προάγει τις διεκδικήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η αλήθεια είναι πως το να ξεχωρίζεις με ένα ειδικό βραβείο ή ένα ειδικό τμήμα προβολής όσους/ες ανήκουν στην κοινότητα αυτή ενώ την ίδια στιγμή μιλάμε για αποδοχή δίχως διαφοροποιήσεις ακούγεται αντιφατικό. Ωστόσο, ταυτόχρονα, είναι αλήθεια πως, ακόμα κι αν δεν χρειάζεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο (που σημαίνει πως οι δίκαιες διεκδικήσεις αυτές έχουν πραγματωθεί), αρκετά φεστιβάλ είχαν πρόβλημα στην προβολή τέτοιων ταινιών και τις έπαιζαν μεταμεσονύχτια. Πλέον, έχουμε δει ακόμα και συντηρητικές, καθολικές οικογένειες να πηγαίνουν σε prime time να δουν αυτές τις ταινίες δίχως να υπάρχει πρόβλημα, καθώς είναι ένα ειδικό τμήμα του φεστιβάλ, όπως πολλά άλλα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έχει επιλυθεί το ζήτημα της αποδοχής της διαφορετικότητας. Οσο ακόμη μιλάμε για «διαφορετικότητα» λες και είναι κάτι προς επίλυση, θα υπάρχει θέμα. Ο κ. Καραμητσάνης διευκρινίζει σχετικά: «Είμαστε περήφανοι που φιλοξενούμε ισότιμα και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις έναν ειδικό διαγωνισμό, το Anima Pride, που προβάλλει ταινίες που πραγματεύονται θέματα ταυτότητας και φύλου. Το αίτημα για ισότητα για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, και όχι μόνο, είναι διαρκές και παρόν και το AnimaSyros έχει βρει εδώ και οκτώ χρόνια μια μόνιμη στέγη στον διαγωνισμό Anima Pride. Μάλιστα φέτος είχαμε την τιμή και τη χαρά το πρόγραμμα αυτό να παιχτεί λίγο πριν από το δικό μας φεστιβάλ στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους στη Δράμα. Θέλουμε να πιστεύουμε πως, όπως κάθε χρόνο, οι δυνατές φωνές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας θα ακουστούν και στη γλώσσα των animation. Οσο υπάρχει το αίτημα για ίσα δικαιώματα και αποδοχής της διαφορετικότητας πιστεύουμε ότι ένας τέτοιος διαγωνισμός έχει αξία και το βλέπουμε στην ανταπόκριση του κοινού: παλαιότερα έπρεπε να τις παίζουμε μετά τα μεσάνυχτα, ενώ πλέον, στο ειδικό αυτό τμήμα του φεστιβάλ, οι ταινίες προβάλλονται σε prime time, σε κύριες δηλαδή ώρες προβολής, και έχουν μεγάλη προσέλευση». Το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ είναι πλούσιο, με εργαστήρια, ομιλίες και ειδικές εκδηλώσεις για παιδιά και σπουδαστές. Ωστόσο τα παραπάνω ήταν πολύ σημαντικά για να μην τους δώσουμε τον απαιτούμενο χώρο. Ολο το πρόγραμμα του φετινού Animasyros που ξεκινάει τη Δευτέρα στο animasyros.gr. Το σχετικό link

Η ηθική τής μη βίαιης πολιτικής ανυπακοής Γιάννης Αντωνόπουλος (John Antono) Στον πρώτο τόμο του «Κάστρου των Ζώων» (εκδ. Μικρός Ηρως) η διαχρονική πολιτική αλληγορία του Οργουελ συναντά το ιδεώδες της πολιτικής ανυπακοής του Γκάντι Παραφράζοντας το σύνθημα από το μυθιστόρημα του Τζορτζ Οργουελ «Η Φάρμα των Ζώων» (1945), θα λέγαμε ότι «στη φάρμα όλα τα ζώα ήταν ίσα. Στο κάστρο κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα». Ο λόγος για το πολυβραβευμένο μπεστ σέλερ των γαλλοβελγικών κόμικς με τον τίτλο «Το Κάστρο των Ζώων», που κυκλοφόρησε ως σειρά τεσσάρων άλμπουμ από τις εκδόσεις Casterman μεταξύ 2018 και 2022. Τα δύο πρώτα τεύχη της σειράς («Μις Μπενγκαλόρ» και «Μαργαρίτες του χειμώνα») μπορούμε πλέον να τα διαβάσουμε στα ελληνικά από τις εκδόσεις του Μικρού Ηρωα. Τα επόμενα δύο τεύχη θα κυκλοφορήσουν προσεχώς στον δεύτερο τόμο. Οι Xavier Dorison (σενάριο) και Félix Delep (σχέδιο) μας προσφέρουν ένα έργο που πραγματεύεται ζητήματα τα οποία απασχόλησαν πολύ τον εικοστό αιώνα, όπως η διάπραξη μαζικών εγκλημάτων με την επίκληση της δημοκρατίας ή οι αιμοσταγείς δικτατορίες που ισοπέδωσαν εκατομμύρια ανθρώπους στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια φάρμα εγκαταλειμμένη από τους ανθρώπους. Οι κάτοικοί της, τα ζώα, αν και θεωρητικά απολαμβάνουν την ασφάλεια στο «κάστρο» τους, που άλλοτε ήταν η φυλακή τους, στην πραγματικότητα καταπιέζονται βάναυσα από ένα νέο βίαιο καθεστώς. Το σύστημα αυτό, με επικεφαλής έναν μεγαλόσωμο ταύρο (τον Πρόεδρο Σίλβιο), συνεπικουρούμενο από μια ελίτ σκύλων και γουρουνιών, απομυζά τη σκληρή αγροτική εργασία των υπόλοιπων ζώων εκτελώντας κάθε αντιφρονούντα. Ολα αυτά μέχρι την άφιξη ενός μυστηριώδους περιπλανώμενου αρουραίου που θα διδάξει στα καταπιεσμένα ζώα την πολιτική ανυπακοή. Αν αφήσουμε κατά μέρος τη συγκριτική παράθεση του «Κάστρου» με τη «Φάρμα» και αφεθούμε στην αφήγηση των Dorison και Delep, θα διαπιστώσουμε ότι εδώ έχουμε έναν μύθο ταυτόχρονα οικείο, αλλά και πρωτότυπο. Γιατί, ενώ εμπνέεται από τη διαχρονική φόρμα της πολιτικής αλληγορίας με ζώα, προχωράει την προβληματική του πολλά βήματα παραπέρα, υπερβαίνοντας τον πεσιμισμό που διακατέχει εγγενώς την οργουελιανή σκέψη. Το καινούργιο που κομίζει το «Κάστρο των Ζώων» είναι η απέχθεια προς κάθε μορφή βίας –και αυτό διόλου δεν σημαίνει την παθητική αποδοχή της υποτέλειας: η εξέγερση των ζώων που εκτυλίσσεται στις σελίδες του «Κάστρου» προτάσσει την ενεργητική αντίσταση, αποκλείοντας ωστόσο την αιματοχυσία των αντιπάλων η οποία δεν συνεπάγεται παρά την αρχή της εγκαθίδρυσης άλλης μιας στυγνής δικτατορίας. Σε αυτό το «σίκουελ» της «Φάρμας των Ζώων» το όμορφα σχεδιασμένο καρτουνίστικο ύφος του Delep (σημειωτέον η πρώτη μεγάλου μήκους δουλειά του σκιτσογράφου, την οποία έφερε σε πέρας σε ηλικία μόλις 26 ετών) έρχεται σε αντίθεση με τις σκηνές ωμής βίας. Οι καταπιεσμένοι καλούνται να αντισταθούν με κινητήρια δύναμη την αγάπη στην ελευθερία και όχι το μίσος προς τους καταπατητές της. Ή όπως αναφέρεται στην εισαγωγή: «Αυτός ο μύθος φιλοδοξεί να αποτίνει έναν ταπεινό φόρο τιμής σε όλους εκείνους που μας έδειξαν ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος, επικίνδυνος και αβέβαιος αλλά αληθινός, προς έναν καλύτερο κόσμο». Το σχετικό link

«Όσο μάθαινε η Λεγάμενη, ξεμαθαίναμε εμείς» Γιάννης Κουκουλάς «Στην αρχή χαιρόμασταν. Ευκολίες, ανέσεις, νέες προοπτικές… Νέες δυνατότητες στην επιστήμη, στην ιατρική. Γελάσαμε όταν ακούσαμε τη φωνή του Lennon να τραγουδάει το νέο ψυχεδελικό κομμάτι των Beatles "Tomorrow always knows". Διασκεδάσαμε που ο εκλιπών Bowie "έγραψε" το νέο του τραγούδι "Ziggy Startreck". Κάναμε χάζι τον Lemmy που, απ’ τον άλλο κόσμο, ούρλιαζε στο νέο τραγούδι "The Ace of Plates". Αλλά ό,τι ερχόταν απ’ το μέλλον εξαφανιζόταν στο παρόν και στο παρελθόν». Υπεύθυνη για όλα αυτά είναι «Η Λεγάμενη» του Θανάση Πέτρου (εκδόσεις Τόπος, 24 σελίδες). Ποια είναι όμως αυτή η Λεγάμενη; Ο Πέτρου μάς τη συστήνει σταδιακά, μέσω των «έργων» της. Μέσω των επιπτώσεών της στις ζωές μας. Μέσω των αλλαγών που επιβάλλει σιγά σιγά, χωρίς να τις συνειδητοποιούμε τη στιγμή που συμβαίνουν μέχρι να είναι πια πολύ αργά για να αντισταθούμε. Ως αναγνώστες, όταν πια καταλαβαίνουμε ποια είναι η Λεγάμενη, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα γιατί όλα όσα περιγράφει ο Πέτρου τα ξέρουμε και τα ζούμε και ξέρουμε επίσης ότι θα τα ζήσουμε ακόμα πιο έντονα. Και μάλλον οδυνηρά. Μας αρκεί όμως που χαμογελάμε σκυφτοί πάνω από smartphones, χωρίς να χρειάζεται να σηκώσουμε το βλέμμα για να αντιμετωπίσουμε τη Λεγάμενη. Ο Θανάσης Πέτρου, του οποίου τα λήμματα στο Λεξικό της Κρίσης απολαμβάνουμε κάθε μήνα στην προηγούμενη σελίδα του Καρέ Καρέ, δεν σταματά να μας εκπλήσσει τόσο με τα θέματα των βιβλίων του όσο και με την τεχνική του. Ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται κυρίως με την ελληνική ιστορία του πρώτου μισού του προηγούμενου αιώνα (Οι Όμηροι του Γκαίρλιτς, 1922 – Το Τέλος ενός Ονείρου, 1923 – Εχθρική Πατρίδα, 1936 – Ετοιμόρροπη Δημοκρατία) και την ιστορία φορτισμένων με μνήμες περιοχών (Τ’ Αμπελοκηπιώτικα της Αθήνας, Τα Νεαπολίτικα), ξαφνικά φιλοτεχνεί (μόνο με μπλε στυλό!) ένα εφιαλτικό, μικρό αριστούργημα για την πιο hot εξέλιξη της εποχής μας. Για τη… Λεγάμενη! Το σχετικό link

«Ο Τζορτζ Όργουελ είδε καλά, μα δεν τα είδε όλα» Γιάννης Ιατρού Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τόμου του «Κάστρου των Ζώων» στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ηρως συνομιλήσαμε με τους δημιουργούς τής άκρως πολιτικής σειράς κόμικς: τους Xavier Dorison (σενάριο) και Félix Delep (σχέδιο). Xavier Dorison ● Στον πρόλογο του πρώτου τόμου διαβάζουμε: «Ο Τζορτζ Οργουελ είδε καλά, μα δεν τα είδε όλα». Τι είναι αυτό που δεν είδε; Xavier Dorison: Ηθελα απλώς να υπογραμμίσω ότι αν ο Οργουελ στη «Φάρμα των Ζώων» είχε επισημάνει ευφυώς τις συνέπειες μιας επανάστασης με βίαιες μεθόδους, είχε εξαλείψει –κι αυτό δεν είναι κριτική, απλά δεν ήταν αυτό το θέμα του– τις πιθανότητες που ανοίγουν έναν άλλον τρόπο να σηκώσεις κεφάλι απέναντι στη δικτατορία ή την αδικία: την πολιτική ανυπακοή. ● Κάποιοι μιλούν για διασκευή της «Φάρμας των Ζώων», άλλοι για τη συνέχεια, ενώ άλλοι μιλούν για έμπνευση και σημείο αναφοράς. Εσείς έχετε δηλώσει πως απλώς θέσατε τους ίδιους κανόνες παιχνιδιού με τον Οργουελ για να πείτε την ιστορία σας. X.D.: Για να το κάνω λιανά, έθεσα τους «κανόνες του παιχνιδιού» της «Φάρμας των Ζώων»: τετράποδα ζώα που μιλούν αλλά μερικές φορές χρησιμοποιούν τα άκρα τους για να πιάσουν αντικείμενα, ένας τόπος μοναδικός (ή σχεδόν), άνθρωποι που αντιμετωπίζονται ως σύμβολα και όχι σαν χαρακτήρες με μια αψίδα κ.λπ. Αλλά η πλοκή δεν έχει καμία σχέση με αυτό, ούτε και οι πρωταγωνιστές. Τέλος, καθώς η ιστορία ξεκινά σε μια κατάσταση όπου τα ζώα είναι αυτά που ενσαρκώνουν τη δικτατορία, θα μπορούσαμε να το θεωρήσουμε –χωρίς αυτό να συμβαίνει στην πραγματικότητα– μια «συνέχεια» του μυθιστορήματος του Οργουελ. ● Ποια ήταν η βασική έμπνευση για τη συγκεκριμένη ιστορία, πέραν του Οργουελ; X.D.: Είναι ουσιαστικά οι ατομικές ή συλλογικές διαδρομές των μη βίαιων επαναστάσεων ή των κινημάτων πολιτικής ανυπακοής του τελευταίου αιώνα. Το πιο προφανές παράδειγμα είναι αυτό του Γκάντι, αλλά θα μπορούσαμε εξίσου εύκολα να αναφέρουμε το κίνημα Otpor (Αντίσταση) στη Σερβία ή την κίνηση του Νέλσον Μαντέλα. ● Εχετε πει ότι θέλατε να γράψετε για μια επανάσταση η οποία θα έχει αίσιο τέλος, αλλά στην πραγματικότητα πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό; X.D.: Η «Αλληλεγγύη» αντιστάθηκε στον στρατηγό Γιαρουζέλσκι, ο Γκάντι πέτυχε την αποχώρηση των Βρετανών αποίκων, η Otpor έριξε τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο Νέλσον Μαντέλα επέτρεψε το τέλος του απαρτχάιντ χωρίς αιματοχυσία κ.ο.κ. Το πραγματικό ερώτημα είναι μάλλον αν είναι ρεαλιστικό να σκεφτούμε ότι, για παράδειγμα, μια βίαιη επανάσταση δεν θα είναι πιο δύσκολο να πραγματοποιηθεί, πιο αιματηρή και θα τελειώσει –όπως δείχνει ο Οργουελ– με μια δικτατορία χειρότερη από αυτή που καταπολέμησε. Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 οδήγησε στη «Βασιλεία του Τρόμου», αυτή του 1917 στον Στάλιν, αυτή της Κούβας στη δικτατορία του Κάστρο κ.λπ. ● Κάνετε λόγο για μη βίαιες επαναστάσεις, σαν μορφή αντίστασης στις βίαιες δικτατορίες. Θα μπορούσε να γίνει λόγος και για «μη βίαιες δικτατορίες» σήμερα; X.D.: Κάθε μορφή δικτατορίας στοχεύει στην «κλοπή» κάποιας ελευθερίας του ατόμου, είτε είναι η ελευθερία στην ιδιοκτησία, στη μετακίνηση, στη σκέψη, οδηγώντας έτσι λογικά σε «νόμιμη κλοπή», στις φυλακίσεις, στην κοινωνική ή και φυσική θανάτωση. Στην ουσία, η δικτατορία δεν μπορεί να είναι μη βίαιη. Μπορεί να προσπαθήσει να αποκρύψει αυτήν τη βία, να την απομακρύνει από τη δημόσια σφαίρα, -τέτοια είναι τα παραδείγματα της σημερινής Κίνας ή της πρώην Σοβιετικής Ενωσης- ή να την επιδείξει για να ενισχύσει τον τρόμο, όπως κάνει το ISIS. Αυτό που είναι σχετικά νέο, είναι η ύπαρξη καθεστώτων που επιτρέπουν σχετική οικονομική ελευθερία (γνωρίζοντας ότι η «νόμιμη κλοπή» είναι πάντα δυνατή), επιτρέπουν τις εκλογές, αλλά περιορίζουν τους άλλους δύο πυλώνες μιας δημοκρατίας, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την ελευθερία του Τύπου. ● Αναφέρεστε στη γελοιοποίηση ως βασικό «όπλο» μιας μη βίαιης επανάστασης. Υπάρχουν άλλα; X.D.: Φυσικά, οι δικτάτορες μισούν το χιούμορ. Υπονομεύει τη δημόσια εικόνα του «ισχυρού άντρα» και τη λεγόμενη «νομιμοποίηση μέσω της ασφάλειας» που ισχυρίζονται ότι ενσαρκώνουν. Ενώ στην πραγματικότητα αυτοί είναι η απειλή. Τα άλλα «όπλα» είναι αυτά της πολιτικής ανυπακοής. Αυτό πρέπει να χτιστεί βήμα βήμα. Πραγματοποιώντας αγώνες με περιορισμένα διακυβεύματα, με μικρούς στόχους, αλλά ενώνοντας έτσι ακτιβιστές και δημιουργώντας αλληλεγγύη, εκθέτοντας τις αδικίες, κάνοντας απεργίες και πάνω απ’ όλα διαμορφώνοντας μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση έναντι του ισχύοντος κατασταλτικού συστήματος. Χωρίς εποικοδομητικό πρόγραμμα, κάθε εναλλακτικό κίνημα καταλήγει να κάνει μια τρύπα στο νερό. Μεταξύ άλλων, οι περιπτώσεις των «Stop Wall Street» στην Αμερική και των «Κίτρινων Γιλέκων» στη Γαλλία είναι τα τέλεια παραδείγματα. ● Στους πρώτους δύο τόμους γίνονται αναφορές στους λύκους ως εξωτερικών εχθρών, αλλά δεν τους βλέπουμε ποτέ, ενώ δεν ακούμε σχεδόν τίποτα για τους ανθρώπους, αλλά τους βλέπουμε να έχουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των κινήτρων των δικτατόρων να επιβληθούν. X.D.: Οι «λύκοι» είναι η μεταφορά μιας χειραγώγησης τόσο πολυφορεμένης όσο και αποτελεσματικής: ο καθορισμός μιας απειλής ως πηγής νομιμοποίησης για μια βίαιη εξουσία. Οταν δεν μπορείς να αποκτήσεις την αποδοχή του λαού με ενθουσιασμό ή με την προσδοκία για πρόοδο, τον ελέγχεις μέσω του φόβου. Και όταν το πλήθος αισθάνεται ανασφάλεια, είναι έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του. Αυτό βγάζει νόημα όταν πολεμάς ενάντια στον ναζισμό ή στην πανδημία, αλλά οι δικτάτορες κατάλαβαν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο αντανακλαστικό ανά πάσα στιγμή και πως αρκούσε απλά να «δημιουργηθεί» μια απειλή από την αρχή ή να υπερβάλουν για μια απειλή που στην πραγματικότητα είναι ακόμα… εμβρυϊκή ή περιορισμένης εμβέλειας. Αλλού θα ενισχυθεί υπερβολικά η κάλυψη της διάπραξης ενός εγκλήματος από ένα μέλος κάποιας μειονότητας, για παράδειγμα ενός εγκλήματος που διέπραξε ένας πρόσφυγας σε μια χώρα με δεκάδες εκατομμύρια κατοίκους, αλλού θα εφεύρουν του «Ουκρανούς ναζί» ή τα «όπλα μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ. Τα παραδείγματα είναι δυστυχώς πολυάριθμα. ● Ζούμε σε μια περίοδο γεωπολιτικών κρίσεων με άμεσο αντίκτυπο στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι. Η Ευρώπη επιστρέφει στην Ακροδεξιά και τη συντήρηση, στη Γαλλία παρά λίγο να δημιουργηθεί κυβέρνηση της Εθνικής Συσπείρωσης της Λεπέν, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία και στη Γάζα συνεχίζεται και η αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή αυξάνεται διαρκώς. Ποιος είναι ο ρόλος έργων τέχνης όπως των δικών σας σε αυτό το υπόβαθρο; X.D.: Από την πλευρά μου πιστεύω ότι ο ρόλος του συγγραφέα είναι ο ίδιος με αυτόν του γιατρού, του φούρναρη ή του κομμωτή: να κάνει τη δουλειά του. Και η δική μου είναι να γράφω σενάρια. Αυτό που είναι αναμφίβολα ιδιαίτερο, είναι ότι, αφενός, ο συγγραφέας είναι ένα είδος συναισθηματικού, πολιτικού, φιλοσοφικού «σφουγγαριού» της εποχής του και συνεπώς τα λόγια του, ακόμα κι αν κρύβονται πίσω από το παραβάν των χαρακτήρων ή της ποιητικής αδείας, θα μιλήσουν για τον δικό του κόσμο και τις προκλήσεις του. Αφετέρου, γεννώντας φανταστικούς κόσμους ή αναπαραστάσεις της πραγματικότητας, η μυθοπλασία επιτρέπει όχι μόνο να δημιουργήσεις μια πολύ πιο δυνατή καταγραφή από ό,τι μια σειρά στατιστικών ή περιγραφών της πραγματικότητας, αλλά, ακόμα περισσότερο, το πιο σημαντικό είναι ότι μπορεί να συγκεκριμενοποιήσει έναν μελλοντικό κόσμο. Με άλλα λόγια, εναπόκειται στον καλλιτέχνη ή στον συγγραφέα να υπογράψει τις αυτοεκπληρούμενες προφητείες που θα οδηγήσουν μια κοινωνία στον σωστό δρόμο… ή στον λάθος Félix Delep ● Διαβάζοντας το «Κάστρο των Ζώων», δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι το περίτεχνο σχέδιο υπογράφεται από έναν τόσο νεαρό καλλιτέχνη στην πρώτη του εμφάνιση. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους της ιστορίας, πώς νιώθεις για ό,τι μεσολάβησε; Félix Delep: Ο Xavier μού εμπιστεύτηκε με μεγάλη ευγένεια μια σειρά τεσσάρων τόμων, παρ’ όλο που δεν είχα βγάλει ποτέ κάποιο άλμπουμ όταν γνωριστήκαμε. Το ντεμπούτο ήταν πολύ περίπλοκο γιατί είχα πολλά να μάθω «εν κινήσει», αλλά λέγοντας αυτό εξακολουθώ να νιώθω το ίδιο και σήμερα. Εχω όμως πλέον περισσότερα βέλη στη φαρέτρα μου και έχω μάθει πολλά κόλπα για να διορθώνω τα προβλήματα στο καδράρισμα, στις εκφράσεις ή στον χρωματισμό. Κοιτάζοντας πίσω, χαίρομαι πολύ που βλέπω το τέλος του δρόμου και ελπίζω να συνεχίσω να μαθαίνω και να προοδεύω. Γενικά αισθάνομαι πιο ήρεμος σήμερα απ’ ό,τι στην αρχή και είναι μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι με έναν σεναριογράφο που ξέρει πώς να σε προκαλεί και να σε ενθαρρύνει ταυτόχρονα. ● Αν και συνήθως αναφερόμαστε σε κόμικς με ζωόμορφους ήρωες, πρακτικά στην περίπτωσή σας συμβαίνει το αντίθετο: πρόκειται για μια ιστορία με ανθρωπόμορφα ζώα, τα οποία δηλαδή έχουν ανθρώπινες συμπεριφορές και εκφράσεις. F.D.: Θέλαμε να διατηρήσουμε το ίδιο σύστημα με τη «Φάρμα των Ζώων» του Οργουελ, με ζώα ως επί το πλείστον φυσιολογικά, αλλά ικανά να μιλήσουν, και να παραμείνουμε στη δραματουργία και στο πνεύμα των παλιών ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney, που ήταν επιθυμία του Xavier - από τις πρώτες κατευθύνσεις που μου έδωσε. Προσπάθησα να βρω τρόπους να εξανθρωπίσω τα ζώα όσο το δυνατόν περισσότερο στις εκφράσεις των προσώπων τους. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλο εύρος σωματικής δράσης να εξερευνήσεις σχεδιαστικά με τα ζώα, η οποία είναι εξ ορισμού πιο ελεύθερη γιατί ο αναγνώστης δεν περιμένει από τα ζώα του «Κάστρου» να συμπεριφέρονται ρεαλιστικά ή αληθινά όπως οι άνθρωποι. ● Διάβασα άρθρα που αποδίδουν τις σχεδιαστικές σου επιρροές στα ζώα του Disney, όπως οι «Αριστόγατες» και τα «101 Σκυλιά της Δαλματίας», στο «Blacksad» του Guarnido, στο «L'Épée d'Ardenois» του Willem ή ακόμη στο «Μυστικό των ΝΙΜ» του Don Bluth. F.D.: Εκτός από όλες αυτές που αναφέρεις, σε ό,τι αφορά τον σχεδιασμό των ζώων θα πρόσθετα τους Heinrich Kley και Claire Wendling που είναι εξαιρετικοί. Αλλά, από την άλλη, για το χρώμα θα ήταν περισσότερο οι Hiroshi Yoshida, Man Arenas και John Singer Sargent. Γενικά, το στιλ μου χτίζεται σιγά σιγά και εξελίσσεται πολύ κατά τη διάρκεια της σειράς. Τρέφεται απ’ ό,τι διαβάζω ανά περίοδο, από τις ταινίες που βλέπω, τους πίνακες ζωγραφικής ή τις φωτογραφίες που με εντυπωσιάζουν, την καθημερινή παρατήρηση της πραγματικότητας. Εχω την εντύπωση ότι με τον καιρό βρίσκω ευκολότερο το να αξιοποιώ αναφορές αρκετά μακρινές από το ύφος μου, για να το θρέψω. Και αυτήν την περίοδο είμαι μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς της Linnea Sterte και του τρόπου που αποτυπώνει τη φύση. ● Εχουμε συνδέσει τα κόμικς με ζώα με θέματα περισσότερο χιουμοριστικά, κωμικά, ακόμη και παιδικά. Παρ’ όλα αυτά, στο «Κάστρο των Ζώων» υπάρχουν σκληρές σκηνές που σοκάρουν. Η χρήση ζώων για πρωταγωνιστές της ιστορίας επιτρέπει αυτήν την εντυπωσιακή αντίθεση, όπως για παράδειγμα στην εκτέλεση της Μαργαρίτας. F.D.: Είναι ακριβώς έτσι! Ηταν ο στόχος που επιδιώξαμε, να φέρουμε τον αναγνώστη μέσα σε αυτό το παραμύθι μέσα από μια πολύ οικεία και καθησυχαστική εικονογραφική πόρτα και να προκαλέσουμε σοκ μέσα από την αντίθεση αυτού του ανάλαφρου σχεδιαστικού ύφους των ζώων, που ανακαλεί αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, με την ενήλικη πολιτική αφήγηση, για να το ανακατέψουμε καλύτερα. ● Το ύφος σου είναι αρκετά διαφορετικό στα εξώφυλλα που έχεις φιλοτεχνήσει για τη σειρά. Ο πειραματισμός με διαφορετικές τεχνικές είναι σημαντικός για έναν καλλιτέχνη ή θεωρείς προτιμότερο να βρίσκει κανείς την κλίση του και να επικεντρώνεται στην τελειοποίησή της; F.D.: Τα εξώφυλλα είναι ένα σημαντικό στοιχείο και προσπαθώ πάντα να κάνω το καλύτερό μου, με τη βοήθεια και τις διορθώσεις του Xavier και του εκδοτικού οίκου Casterman. Είναι λίγο δύσκολο να απαντήσω στην ερώτηση, δεν ξέρω αν είναι καλύτερη η μία ή η άλλη μέθοδος. Στην προσωπική μου πορεία μπόρεσα να παρατηρήσω ότι κατάφερνα να ξεκλειδώνω νέους ορίζοντες διαφοροποιώντας τις προσεγγίσεις, για παράδειγμα το γεγονός ότι ενεπλάκην με τη γλυπτική με βοήθησε να αντιληφθώ καλύτερα τον όγκο, κάτι που μπόρεσα στη συνέχεια να αξιοποιήσω στο σχέδιο. Ή, επίσης, ξεκίνησα κάνοντας πολλά σχέδια παρατήρησης, έφτασα στο σημείο να νιώθω πιο άνετα με αυτήν την άσκηση, παρά με το φανταστικό σχέδιο, το οποίο μου έβγαινε συνήθως λίγο άκαμπτο. Κατάφερα να γεφυρώσω αυτές τις δύο προσεγγίσεις επιχειρώντας να συγκεντρωθώ σε μικρά φανταστικά σχέδια, για την υλοποίηση των οποίων κατέληγα να ανακαλώ όλη τη νοητή βιβλιοθήκη σχεδίων παρατήρησης που είχα φτιάξει μέχρι τότε, απλοποιώντας κάπως την εργασία που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Με βάση αυτήν την αρχή, κάνω πάντοτε πολύ μικρά προσχέδια, τα οποία με διευκολύνουν να δω με άνεση τη σύνθεση, τον χώρο και τη συνολική δράση. Το σχετικό link

Το κοινό ψηφίζει… animation στο πλαίσιο του “Chaniartoon” Μάριος Ιωαννίδης Όταν σκεφτόµαστε τις προβολές στις κινηµατογραφικές αίθουσες, συνήθως µας έρχεται στο µυαλό µια ταινία που διαρκεί περίπου µιάµιση ώρα, µέσα στην οποία παρακολουθούµε την εξέλιξη του ήρωα, τα εµπόδια του και όλο του το ταξίδι προς της εσωτερική του συνήθως αλλαγή. Τι γίνεται όµως όταν ο δηµιουργός δεν έχει στην διάθεσή του 90 λεπτά για να αφηγηθεί µια ιστορία, αλλά πολύ λιγότερα; Μπορεί ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, µέσα σε 10 λεπτά να καταφέρουν να πουν µια ιστορία, µε ρεαλιστικούς ήρωες, µε ενδιαφέρουσα πλοκή και να κάνουν τον θεατή να εµπλακεί συναισθηµατικά στην ταινία; Η απάντηση είναι σίγουρα θετική και το αποτέλεσµα τέτοιων ταινιών µαγευτικό! Στιγμιότυπο από την ταινία In_the_Shadow_of_the_Cypress- ΠΡΟΒΟΛΕΣ & ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ Κάθε χρόνο στο Chaniartoon – International Comic & Animation Festival, υπάρχει µια ξεχωριστή βραδιά στον ∆ηµοτικό Θερινό Κινηµατογράφο “Κήπος”. Εκεί προβάλλονται οι καλύτερες ταινίες του φεστιβάλ. Μια επιλογή 10-15 ταινιών, ανάµεσα στις πάνω από 2000 που δέχεται κάθε χρόνο η διοργάνωση. Το κοινό έχει επιπλέον την δυνατότητα, µετά το τέλος της προβολής, να ψηφίσει ποια από τις ταινίες του άρεσε περισσότερο. Η ψηφοφορία αυτή καταλήγει στο ετήσιο φεστιβάλ κοινού καλύτερης ταινίας animation. Το ενδιαφέρον µεγαλώνει καθώς η προβολή αυτή πραγµατοποιείται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, όπως στην Κύπρο και στην Πολωνία. Το κοινό αν και διαφέρει πολιτιστικά, πολλές φορές συµφωνεί στην επιλογή του βραβείου, δείχνοντας πως µια καλή ταινία σκηνοθετικά και σεναριακά υπερβαίνει όλα τα ανθρώπινα σύνορα. Η φετινή βραδιά ψηφοφορίας και προβολής των καλύτερων ταινιών θα πραγµατοποιηθεί σήµερα Σάββατο 14 Σεπτεµβρίου. Σε αυτήν θα δούµε 12 ταινίες που προέρχονται από δηµιουργούς από Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Ολλανδία, Αργεντινή, ∆ανία, Ταΐλάνδη, Αυστραλία και Ιράν. Η θεµατική ποικίλει, ενώ κάθε ταινία θέτει και τα δικά της ερωτήµατα. Στιγμιότυπο από την ταινία Pig ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ Στην ταινία “Pig”, που προέρχεται από την Ολλανδία, παρακολουθούµε µια αλληγορία στην ενεργειακή κρίση. Σε έναν κόσµο όπου τα ζώα έχουν ανθρώπινη µορφή και χαρακτήρα, βασίζονται όλο και περισσότερο στην ηλεκτρική ενέργεια που παρέχεται από ένα… γουρούνι. Αυτό φυσικά δεν είναι ανεξάντλητο και κάποια στιγµή τα πράγµατα περνάνε κατά πολύ ο όριο. Αν και δοσµένη µε ένα παιδικό σχέδιο στην ταινία περιέχονται όλοι οι τυπικοί χαρακτήρες µιας ανθρώπινης πολλές και όλες οι συµπεριφορές που αναδύονται από µια τέτοιου τύπου κρίση. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ “Στη σκιά του κυπαρισσιού” είναι ο τίτλος µιας άλλης ταινίας από το Ιράν, που µας έχει συνηθίσει σε αριστουργήµατα. Με ποιητικό ύφος και αισθητική παρακολουθούµε την σχέση ενός πατέρα µε την ενήλικη κόρη του. Ο πατέρας έχει ψυχικά τραύµατα από τον πόλεµο, ένα βάρος που δεν µπορεί να αντέξει και πολλές φορές να διαχειριστεί. Το βάρος αυτό οπτικοποιείται µε µια φάλαινα που ξεβράζεται στην παραλία. Σε όλη την ταινία µπορείς να βρεις κρυµµένα νοήµατα και είναι από αυτές που προσφέρονται για κουβέντα µετά την θέασή της. Στιγμιότυπο από την ταινία Tecups ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Οι κοινωνικοί προβληµατισµοί είναι ένα θέµα που δείχνει να απασχολεί πολύ τους δηµιουργούς. Έτσι στην ταινία “Teacups” (φλιτζάνι τσαγιού), ακούµε τις σκέψεις ενός ηλικιωµένου ο οποίος ζει δίπλα σε ένα γκρεµό που πάνε για να αυτοκτονήσουν. Αυτός τους µιλάει, τους προσφέρει ένα τσάι και δυο κουβέντες προσπαθώντας να τους αποτρέψει. Μια συγκλονιστική ιστορία που όπως µαθαίνουµε στο τέλος είναι αληθινή και ο συγκεκριµένος έχει σώσει εκατοντάδες ανθρώπους από την αυτοκτονία. Αν και πολύ λίγες σε αριθµό, δεν λείπουν και οι χιουµοριστικές όπως η ταινία “Freelance” που θα τη µεταφράζαµε σαν “Ελεύθερος επαγγελµατίας”. Μια ταινία που αποδίδει την σχέση που αναπτύσσουν πολλές φορές οι ελεύθεροι επαγγελµατίες µε απαιτητικούς πελάτες, τα µπρος-πίσω που γίνονται στις εργασίες, τις αλλαγές που θέλει συνεχώς ο πελάτης και όλα αυτά σε ένα µεσαιωνικό περιβάλλον µε βασιλιάδες και δράκους! Ο χώρος εδώ φυσικά δεν επαρκεί για όλες τις ταινίες, πόσο µάλλον όταν σε κάθε ταινία θα µπορούσε να αναλυθεί σε ένα άρθρο από µόνη της. Στις υπόλοιπες ταινίες παρακολουθούµε ένα παραµύθι για την ανάπλαση της φύσης και την ανθρώπινη καταστροφή που επιφέρει, για τα παιδικά τραύµατα των παιδιών µεταναστών, αλλά και την παιδική κακοποίηση. Η αγάπη κάνει και αυτή το πέρασµά της, µε τις σκέψεις ενός τροµπετίστα που ταξιδεύει δίπλα σε µια άγνωστη στο τραίνο, αλλά και µια ηλικιωµένης που διεκδικεί τον άντρα της πίσω, καθώς τον έχουν αποπλανήσει… οι ντοµάτες! Το σχετικό link

Πριν από 2μιση χρόνια, ήρθε στη ζωή μας η συλλογή Κλασικοί Υπερήρωες της Radnet και από τότε το cult following που έχτισε αυτή η εταιρία ήταν απίστευτο. Επέκταση σε 90 τεύχη, πολλές σειρές, κλασικοί ήρωες, πολλή γκρίνια (και λογική) για την επιμέλεια, αλλά η συλλογή τελείωσε έχοντας πετύχει σε γενικές γραμμές τον στόχο της. Η ίδια εταιρία λοιπόν αποφάσισε να πάει για μια συλλογή Spider-Man και μάλιστα όχι τον Ultimate (που καταλάβαμε στην αρχή), αλλά συγκεντρώνει σε 60 τόμους μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του ήρωα. To εξώφυλλο είναι μαλακό και η έκδοση είναι λίγο μικρότερη σε μέγεθος από αυτήν των Κλασικών Υπερηρώων στα 17 x 25 που αν θυμάμαι σωστά είναι περίπου οι διαστάσεις που έχει η Οξύ αλλά δεν έχω κάποιο κόμικ της κοντά για να δοκιμάσω να βγάλω συγκριτική φωτό. Η μετάφραση ανήκει σε τρία άτομα και συγκεκριμένα έχουν αναλάβει οι Νάσος Κυριαζόπουλος, Νικηφόρος Σκουμάς, Γιώργος Τζαμαλούκας, ενώ η επιμέλεια είναι κλασικά της Radnet. Αν και η εκδοτική είναι η Luppa που είναι ισπανική, η συλλογή έρχεται από την Panini UK και μάλιστα έχουμε και εισαγωγή από τον εκδότη της. Το σάιτ της θα παραμείνει το https://vintagecomics.gr/ αφού οι Κλασικοί Υπερήρωες έχουν μεταφερθεί. Το e-shop μαζί με τις προσφορές της εκδοτικής θα το βρείτε εδώ: https://radshop.gr/496-marvel-spider-man Το πρώτο τεύχος έρχεται σε κλασική συσκευασία με χαρτόνι και κοστίζει 1,99. Αφού βγάλεις το τεύχος, βλέπεις το κλασικό μήνυμα που αφορά την έκπτωση σε περίπτωση αγοράς πολλών τόμων: Και φυσικά αφού σκίσετε τη ζελατίνα θα βρείτε και έναν ωραίο οδηγό σχετικά με τη σειρά που έχει αρκετά εξώφυλλα και περιλήψεις τευχών. Ένας γενικότερος σχολιασμός μου πάνω στην έκδοση είναι ο εξής: Το χαρτί έχει αλλάξει και σε αντίθεση με τους Κλασικούς Υπερήρωες είναι όντως πιο γυαλιστερό χωρίς να φτιάνει την ποιότητα της Anubis και της Οξύ, αλλά είναι αισθητά ανώτερο. Τα χρώματα ενός σύγχρονου κόμικ όπως αυτό αποτυπώνονται πολύ πιο όμορφα και ζωντανά στο συγκεκριμένο χαρτί. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα εξτραδάκια που δεν είναι τυποποιημένα, αλλά έχουμε ένα σημείωμα του εκδότη, μία περίληψη του πως φτάσαμε εδώ τύπου Hachette, μία συνέντευξη του Millar και επιπλέον υλικό για το σχέδιο του τόμου που είναι φανταστικό. Σε αυτό το θρεντ γράφουμε γενικές εντυπώσεις και κριτικές ενώ θέματα που αφορούν τη συλλογή και τις ιστορίες γενικότερα μπαίνουν στην κουβεντούλα εδώ: Επίσης αν μπει γενικά έξτρα υλικό από παρουσιάσεις όπως έκανε ο @ constantinople θα προστεθούν σε αυτήν την παρουσίαση. Πάμε να δούμε λοιπόν ποιοι θα είναι οι 60 τόμοι της συλλογής: Έχουν κυκλοφορήσει: 1. Marvel Knights Spider-Man: Ανάμεσα στους Νεκρούς 2. Spider-Man: Perceptions: Αντίληψη 3. Amazing Spider-Man: Το έπος των Κλώνων 4. Sensational Spider-Man: Ανήμερος 5. Marvel Knights Spider-Man: Η Τελική Αναμέτρηση 6. Το έπος του αμαρτωλού Σιν-Ίτερ 7. Spider-Man: Με Τεράστια Δύναμη... 8. Spider-Man: Ο Μεταλλαγμένος παράγοντας 9. Spider-Man: H Κυριαρχία 10. Spider-Man's Μπλεγμένος Ιστός 11. Spider-Man: Η εκδίκηση των Σίνιστερ Σιξ Θα κυκλοφορήσουν: 12. Amazing Spider-Man:Ο Γάμος 13. Spider-Man: Νουάρ 14. Amazing Spider-Man: H προέλευση 15. Amazing Spider-Man: Το έπος των συμβιωτικών οργανισμών 16. Amazing Spider-Man: Βένομ 17. Spider-Man: Ο Έτερος μέρος 1 18. Spider-Man: Ο Έτερος μέρος 2 19. Amazing Spider-Man: Μπλακ Κατ και Μπέργκλαρ 20. Amazing Spider-Man: Το κυνήγι της αράχνης 21. Amazing Spider-Man: Επιστροφή στο Μαύρο 22. Amazing Spider-Man: O Πρόουλερ 23. Amazing SM: Μια μέρα ακόμα 24. Amazing SM: Τίποτα δεν σταματά τον Τζάγκερνοτ 25. Amazing Spider-Man: Μια καινούργια μέρα 26. Amazing Spider-Man :Κόλαση 27. Amazing Spider-Man: Φρίκη 28. Amazing Spider-Man: Το έπος των αρχαίων πινακίδων 29. Spider-Man: Θάνατος και πεπρωμένο 30. Amazing Spider-Man: Η επιστροφή του Βένομ 31. Amazing Spider-Man: Πίτερ Πάρκερ, ο Παπαράτσι 32. Amazing SM: Το σημάδι της Ταραντούλας 33. Amazing Spider-Man: Το πρώτο κυνήγι του Κρέιβεν 34. Amazing Spider-Man: Δολοφωνική Συνομωσία 35. Amazing Spider-Man: Νέοι Τρόποι να πεθάνεις 36. Spider-Man/Daredevil 37. Amazing Spider-Man: Η εκδίκηση του Βένομ 38. Amazing Spider-Man: Έγκλημα και Τιμωρός 39. Untold Tales of Spider-Man vol. 1 40. Amazing Spider-Man: Χόμπγκομπλιν 41. Amazing Spider-Man: Ο Θάνατος και το Αίσθημα 42. Spectacular Spider-Man: Βένομ και Ράινο 43. Maximum Carnage vol. 1 44. Maximum Carnage vol. 2 45. Spider-Man/Human Torch 46. Amazing SM: Ο Θάνατος της Γκουέν Στέισι 47. Venom vs Carnage (+ birth of Carnage) 48. Spider-Man/Doctor Octopus 49. Amazing Spider-Man: Revelations and Until the Stars Turn Cold 50. Peter Parker SM: Ένας θάνατος στην οικογένεια 51. Amazing Spider-Man: Η ζωή και ο θάνατος της αράχνης 52. Spectacular Spider-Man: Η διάσπαση των Αβέντζερς 53. Amazing Spider-Man:Χαρούμενα γεννέθλια 54. Spider-Man and Wolverine 55. Amazing Spider-Man: Το βιβλίο του Εζεκιήλ 56. Amazing SM: Οι γονείς του Πίτερ Πάρκερ 57. Το τελευταίο κυνήγι του Κρέιβεν 58. Spider-Man/Black Cat: Ενός κακού μύρια έπονται 59. Spider-Man: Βασανιστήριο 60. Amazing Spider-Man: Επιστρέφοντας Για το τέλος αφήνω τον εξαιρετικό πίνακα του @ Captain Cooper που αφορά κάποιες έξτρα πληροφορίες: Τόμος Τίτλος Τεύχη Έτος πρώτης κυκλοφορίας 1 Ανάμεσα στους Νεκρούς Marvel Knights: Spider-Man 1 - 6 2004 2 Αντιλήψεις Spider-Man 6 - 7 1990 Spider-Man 8 -12 1991 3 Το έπος των Κλώνων Amazing Spider-Man 129 1973 Amazing Spider-Man 143 - 150 1975 4 Ανήμερος Sensational Spider-Man (vol. 2) 23 - 27 2006 5 Η Τελική Αναμέτρηση Marvel Knights: Spider-Man 7 2004 Marvel Knights: Spider-Man 8 - 12 2005 6 Ο Θάνατος της Τζιν Ντε Βολφ Spectacular Spider-Man 107 - 110 1985 Spectacular Spider-Man 134 - 136 1987 7 Με Τεράστια Δύναμη... With Great Power… 1-5 2008 8 Ο Μεταλλαγμένος παράγοντας Marvel Comics Presents 48 - 50 1990 Spider-Man 15 - 17 1991 X-Force 4 9 H Κυριαρχία Spider-Man: Reign 1 2006 Spider-Man: Reign 2 - 4 2007 10 Μπλεγμένος Ιστός Tangled Web 1 - 3 2001 Tangled Web 13 - 15 2002 11 Η εκδίκηση των Σίνιστερ Σιξ Spider-Man 18 - 19 1991 Spider-Man 20 - 23 1992 12 Ο Γάμος Amazing Spider-Man 290 - 292 1987 Amazing Spider-Man Annual 21 Marvel Graphic Novel 46 1989 13 Νουάρ Spider-Man Noir 1 2008 Spider-Man Noir 2 - 4 2009 Spider-Man Noir: Eyes Without a Face 1 2009 Spider-Man Noir: Eyes Without a Face 2 - 4 2010 14 H προέλευση Αmazing Fantasy 15 1962 Amazing Spider-Man 1-6 1963 Amazing Spider-Man Annual 1 1964 15 Το έπος των συμβιωτικών οργανισμών Amazing Spider-Man 252 - 259 1984 16 Βένομ Web of Spider-Man 1 1984 Amazing Spider-Man 298 - 299 1987 Amazing Spider-Man 300 - 302 1988 17 Ο Έτερος (μέρος 1 ) Friendly Neighborhood Spider-Man 1 2005 Marvel Knights: Spider-Man 19 Amazing Spider-Man 525 Friendly Neighborhood Spider-Man 2 Marvel Knights: Spider-Man 20 Amazing Spider-Man 526 18 Ο Έτερος (μέρος 2 ) Friendly Neighborhood Spider-Man 3 2005 Marvel Knights: Spider-Man 21 Amazing Spider-Man 527 Friendly Neighborhood Spider-Man 4 2006 Marvel Knights: Spider-Man 22 Amazing Spider-Man 528 19 Μπλακ Κατ και Μπέργκλαρ Amazing Spider-Man 194 - 200 1979 20 Το κυνήγι της αράχνης Spider-Man 88 1997 Spectacular Spider-Man 254 Sensational Spider-Man 25 1998 Amazing Spider-Man 432 Spider-Man 89 Spectacular Spider-Man 255 21 Επιστροφή στο μαύρο Amazing Spider-Man 539 - 543 2007 Sensational Spider-Man (vol. 2) 38 - 40 22 O Πρόουλερ Amazing Spider-Man 303 - 309 1988 23 Μια μέρα ακόμα Amazing Spider-Man 42-43 1966 Untold Tales of Spider-Man 16 1996 Amazing Spider-Man 544 -545 2007 Friendly Neighborhood Spider-Man 24 Sensational Spider-Man (vol. 2) 41 24 Τίποτα δεν σταματά τον Τζάγκερνοτ Amazing Spider-Man 224 - 226 1981 Amazing Spider-Man 227 - 230 1982 25 Μια καινούργια μέρα Free Comic Book Day 2007: Amazing Spider-Man 2007 Amazing Spider-Man 546 - 551 2008 26 Κόλαση Amazing Spider-Man 310 - 314 1988 Spectacular Spider-Man 146 Web of Spider-Man 47 27 Φρίκη Amazing Spider-Man 552 -558 2008 28 Το έπος των αρχαίων πινακίδων Amazing Spider-Man 68 - 70 1968 Amazing Spider-Man 71 - 77 1969 29 Θάνατος και πεπρωμένο Spider-Man: Death and Destiny 2000 Tangled Web 7 - 9 2001 30 Η επιστροφή του Βένομ Amazing Spider-Man 315 - 319 1989 Amazing Spider-Man Annual 23 31 Πίτερ Πάρκερ ο παπαράτσι Amazing Spider-Man 559 - 563 2008 32 Το σημάδι της Ταραντούλας Amazing Spider-Man 231 - 236 1982 33 Το πρώτο κυνήγι του Κρέιβεν Amazing Spider-Man 564 - 567 2008 Brand New Day – Extra! 1 (2η ιστορία) Amazing Spider-Man Annual 35 34 Δολοφωνική Συνομωσία Amazing Spider-Man 320 - 325 1989 Spectacular Spider-Man Annual 10 1990 35 Νέοι τρόποι να πεθάνεις Amazing Spider-Man 568 - 573 2008 36 Σπάιντερ-Μαν/Ντεαρντέβιλ Daredevil/Spider-Man 1 - 2 2000 Daredevil/Spider-Man 3-4 2001 Tangled Web 4 Spider-Man/Daredevil 2002 37 Η εκδίκηση του Βένομ Amazing Spider-Man 332 - 333 1990 Amazing Spider-Man 346 - 347 1991 Amazing Spider-Man Annual 25 1991 Amazing Spider-Man Annual 26 1992 Spectacular Spider-Man Annual 12 1992 Web of Spider-Man Annual 8 1992 Amazing Spider-Man 388 (2η ιστορία) 1994 38 Έγκλημα και τιμωρός Brand New Day – Extra! 1 (1η ιστορία) 2008 Amazing Spider-Man 574 - 579 2008 39 Οι άγνωστες ιστορίες του Σπάιντερ-Μαν Untold Tales of Spider-Man 1-6 1995 Untold Tales of Spider-Man 7 1996 40 Χόμπγκομπλιν Amazing Spider-Man 238 1982 Amazing Spider-Man 239 1983 Amazing Spider-Man 244 - 245 Spectacular Spiderman 85 Amazing Spider-Man 249 - 250 Amazing Spider-Man 251 1984 41 Ο θάνατος και το αίσθημα Amazing Spider-Man 580 - 581 2008 Amazing Spider-Man Family 1 -3 (μέρος) Amazing Spider-Man 582 - 583 2009 42 Βένομ και Ράινο Tangled Web 5 - 6 2001 Spectacular Spider-Man (vol. 2) 1 - 5 2003 43 Απόλυτη Σφαγή (μέρος 1) Spider-Man Unlimited 1 1993 Web of Spider-Man 101 -102 Amazing Spider-Man 378 - 379 Spider-Man 35 Spectacular Spider-Man 201 44 Απόλυτη Σφαγή (μέρος 2) Spider-Man 36 - 37 1993 Spectacular Spider-Man 202 - 203 Web of Spider-Man 103 Amazing Spider-Man 380 Spider-Man Unlimited 2 45 Σπάιντερμαν/Ανθρώπινος Πυρσός Tangled Web 11 2002 Spider-Man/Human Torch 1-5 2005 46 Ο Θάνατος της Γκουέν Στέισι Amazing Spider-Man 95 -99 1971 Amazing Spider-Man 119 - 123 1973 47 Βένομ αναντίον Κάρνατζ Amazing Spider-Man 361 - 363 1992 Venom vs. Carnage 1-4 2004 48 Σπάιντερ-Μαν/Ντόκτορ Οκτόπους Peter Parker: Spider-Man 39 - 41 2002 Spider-Man/Doctor Octopus: Negative Exposure 1 - 3 2003 Spider-Man/Doctor Octopus: Negative Exposure 4 - 5 2004 49 Αποκαλύψεις & Μέχρι να σβήσουν τα άστρα Peter Parker: Spider-Man 35 2001 Amazing Spider-Man (vol. 2) 38 - 45 2002 50 Ένας θάνατος στην οικογένεια Peter Parker: Spider-Man 44 - 47 2002 Peter Parker: Spider-Man 56 - 57 2003 51 Η ζωή και ο θάνατος της αράχνης Amazing Spider-Man (vol. 2) 46 - 48 2002 Amazing Spider-Man (vol. 2) 49 - 54 2003 52 Η διάσπαση των Αβέντζερς Spectacular Spider-Man (vol. 2) 14 -20 2004 53 Χαρούμενα γεννέθλια Amazing Spider-Man (vol. 2) 55 - 58 2003 Amazing Spider-Man 500 -501 2003 Amazing Spider-Man 502 2004 54 Σπάιντερμαν και Γούλβεριν Spider-Man vs. Wolverine 1986 Marvel Knights Spider-Man & Wolverine 1-4 2003 55 Το βιβλίο του Εζεκιήλ Amazing Spider-Man 503 - 508 2004 56 Οι γονείς του Πίτερ Πάρκερ Spectacular Spider-Man Magazine 1-2 1968 Amazing Spider-Man Annual 5 Untold Tales of Spider-Man -1 1997 57 Το τελευταίο κυνήγι του Κρέιβεν Web of Spider-Man 31 -32 1987 Amazing Spider-Man 293 -294 Spectacular Spider-Man 131 -132 Spider-Man: Soul of the Hunter 1992 58 Σπάιντερ-Μαν/Μπλακ Κατ: Ενός κακού μύρια έπονται Spider-Man and the Black Cat 1 -3 2002 Spider-Man and the Black Cat 4 - 5 2005 Spider-Man and the Black Cat 6 2006 59 Βασανιστήριο Spider-Man 1 - 5 1990 Spider-Man 13 - 14 1991 60 Επιστρέφοντας Amazing Spider-Man (vol. 2) 30 - 36 2001 Amazing Spider-Man (vol. 2) 37 2002 Καλή μας αρχή λοιπόν. Περιμένω τις δικές σας εντυπώσεις και κριτικές και ελπίζω να σας άρεσε αυτή η παρουσίαση Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Captain Cooper, hudson, Indian & james768.

Σύνοψη από την εκδοτική: Δεν είναι μόνο τα πρωταθλήματα, τα «δαχτυλίδια», οι τρομερές σειρές τελικών, τα ματσαρίσματα και οι κόντρες, με λίγα λόγια οι θρυλικοί Σικάγο Μπουλς. Στις σελίδες αυτού του μοναδικού Graphic Novel ζωντανεύει ο άνθρωπος Μάικλ Τζόρνταν, ο γάμος του, οι σχέσεις με τους γονείς, η απώλεια του πατέρα του που τον καθόρισε και άλλες σεκάνς του βίου του σε μια δεξιοτεχνική σύνοψη της ζωής και της καριέρας του. Ο Γουίλφρεντ Σαντιάγκο είναι Αμερικανός καρτουνίστας, δημιουργός Graphic Novel και εικονογράφος. Το Graphic Novel του “MICHAEL JORDAN: Bull on Parade” αναδείχθηκε σε New York Times Bestseller. Δουλειές του έχουν συμπεριληφθεί σε έγκυρα και δημοφιλή έντυπα όπως τα The New York Times και Sports Illustrated. Η μυθική καριέρα και η ταραχώδης ζωή του καλύτερου μπασκετμπολίστα του NBA, Michael Jordan, ξετυλίγονται σ’ ένα πολύχρωμο και διασκεδαστικό Graphic Novel για τον ζωντανό θρύλο του μπάσκετ. Η ιστορία: Νομίζω ότι δε γίνεται να ασχολείσαι λίγο έως καθόλου με τον αθλητισμό και να μην ξέρεις το όνομα του Michael Jordan. Ο άνθρωπος που θεωρείται ο καλύτερος που πάτησε ποτέ στο παρκέ έχει μια πραγματικά μεγαλειώδη ιστορία και πορεία από το North Carolina μέχρι τις έξι κατακτήσεις τίτλων στο ΝΒΑ. Πρόκειται για ένα πραγματικά σημαντικό πρόσωπο στο χώρο του μπάσκετ και προφανώς αποτελεί έμπνευση για πάρα πολλούς καλλιτέχνες εκεί έξω όπως ο Wilfred Santiago που δημιούργησε αυτό το κόμικ το 2014 για την Fantagraphics. O Jordan είναι ένας άνθρωπος που πάντα θα βρει τρόπο να μείνει στην επικαιρότητα, όπως έγινε πριν κάποια χρόνια με το απίστευτο ντοκιμαντέρ The Last Dance. Πάνω κάτω αυτό που γίνεται στο ντοκιμαντέρ, δηλαδή η εξιστόρηση των κατορθωμάτων του Jordan, των πρωταθλημάτων και των μεγάλων καλαθιών εξιστορούνται και εδώ. Ξεκινάμε από το πρώτο πρωτάθλημα το 1991 και ανά διαστήματα έχουμε αρκετά flashbacks στο παρελθόν του ως παιδί και στο πως πήρε την ανατροφή από την οικογένειά του. Το σενάριο γενικά δεν είναι κακό, αλλά επειδή έχω μελετήσει πολύ την καριέρα του Τζόρνταν θεωρώ πως δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στον θάνατο του πατέρα του και την απόσυρσή του, τις κατηγορίες περί τζόγου, αλλά και σε δύσκολες στιγμές από το comeback του. Πήγαινε κάπως στον αυτόματο, αλλά πήγαινε καλά. Τώρα το σχέδιο είναι στην ευχέρεια του καθενός να το κρίνει. Δεν πατάει καθόλου στα προσωπικά μου γούστα, Είναι ένα υπερβολικά αφαιρετικό σχέδιο και παρά το ότι έχει να κάνει με αθλητισμό, πατάει ώρες ώρες στα όρια του σουρεαλισμού με το πως απεικονίζει συγκεκριμένους χαρακτήρες. Για να επικεντρωθεί στην εξωπραγματική φύση και αθλητικότητα τους, χάνει σε πιστή μεταφορά και ανατομία, αλλά και γενικά είναι τρομερά αφαιρετικό και χωρίς καθόλου λεπτομέρεια. Τα χρώματα όμως δένουν πολύ ωραία ομολογούμενως. Στο Goodreads διάβασα μέτριες κριτικές, στο Amazon κάποιες διθυραμβικές και συμφωνώ πως είναι ένα περίεργο κόμικ τόσο σχεδιαστικά όσο και σεναριακά, αλλά ίσως έλειπε ένα μπασκετικό κόμικ για τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών. Η έκδοση είναι όμορφη, στα ποιοτικά στάνταρ της Οξύ και είναι ελάχιστα πιο μακρύ σε πλάτος. Αν είστε του αφαιρετικού σχεδίου και δε σας ενοχλεί, τότε ρίξτε του μια ματιά. Καλό διάβασμα σε όλους

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ SPOILER ΠΕΡΙΛΗΨΗ Σε μία εναλλακτική, αν θέλετε, πραγματικότητα τα ζώα έμειναν χωρίς τους αφέντες τους, τους ανθρώπους! Η εξαφάνιση των ανθρώπων συνέβη πριν πολύ καιρό και κανείς δεν γνωρίζει το πώς ή το γιατί. Άλλοι λένε πως τους θέρισε μια τρομερή ασθένεια, άλλοι αναφέρουν ότι κάποιοι άγνωστοι με μαχαίρια ήρθαν και τους σκότωσαν, άλλοι πάλι μνημονεύουν ότι οι άνθρωποι, απλώς εγκατέλειψαν τον τόπο. Όποια όμως και να ήταν η αιτία, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο· τα ζώα απελευθερώθηκαν από τον ζυγό των αφεντάδων τους και μένουν όλα μαζί, ασφαλή από τους λύκους, εντός των τειχών του κάστρου τους, του "Κάστρου των Ζώων". Όμως, αμέσως μετά την πτώση του ανθρώπινου είδους, ένα νέο καθεστώς αναδεικνύεται, ένα τυραννικό και βίαιο σύστημα που καταπιέζει τα ζώα και εκκαθαρίζει τα αντιφρονούντα. Με πρόσχημα το τίμημα που επιφυλάσσει η προστασία από τους λύκους και η επιβίωση από την πείνα, ο Πρόεδρος Σίλβιο( ο μεγαλόσωμος ταύρος που φαίνεται στο εξώφυλλο) και η κλίκα του αποτελούμενη από σκύλους και γουρούνια, απολαμβάνουν τους καρπούς της σκληρής αγροτικής εργασίας όλων των υπόλοιπων ζώων του αγροκτήματος/κάστρου. Ο αέρας της αλλαγής ωστόσο, δεν θα αργήσει να φτάσει... Θα τον φέρουν τα φαινομενικά πιο αδύναμα ζώα, υπό την καθοδήγηση ενός πολυταξιδεμένου ποντικού που τους καλλιεργεί την αμφισβήτηση έναντι στην βάρβαρη εξουσία της κλίκα του Προέδρου. Με το να επιδείξουν σθένος και ήθος, θα αφοπλίσουν τις τυραννικές αρχές του κάστρου και θα τις αναγκάσουν να υποχωρήσουν. Ο τόμος κλείνει στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα των ζώων, κατά το οποίο τα μέτωπο των αντιφρονούντων έχει διασπαστεί από τις κακουχίες του χειμώνα, αντίστοιχα όμως έχει διασπαστεί και η κλίκα των σκύλων από τις εσωτερικές διαφωνίες... ΣΕΝΑΡΙΟ Βασίζεται εμφανώς στη "Φάρμα των ζώων", ωστόσο εξελίσσεται αρκετά διαφορετικά, χαράσσοντας έτσι τη δική του πορεία. Βασικά, θα το χαρακτήριζα ως ένα sequel της Φάρμας των ζώων, μιας που δεν παρουσιάζει την επανάσταση έναντι των ανθρώπων και την εγκαθίδρυση ενός τυραννικού καθεστώτος, αλλά παίρνει αυτά ως δεδομένα και παρουσιάζει τον αγώνα κατά της τυραννίας. Παράλληλα, μου άρεσε ιδιαίτερα η σκιαγράφηση της κοινωνίας εντός των τειχών. Αφιερώνονται αρκετές σελίδες για να παρουσιαστούν καθημερινά περιστατικά και καταστάσεις από τη ζωή των κεντρικών και μη ηρώων, κάτι που εκ πρώτης όψεως δείχνει περιττό, μας εντάσσει όμως καλύτερα στο κλίμα που επικρατεί σε αυτό το Κάστρο. Έχω βέβαια ορισμένες ενστάσεις όσον αφορά τον τρόπο που παρουσιάζονται ορισμένα πράγματα, όπως η αντίσταση κατά του καθεστώτος. Θα τις αναλύσω όμως αργότερα, σε ποστ αποκλειστικά αφιερωμένο στους χαρακτήρες και στην πολιτική σκοπιά του άλμπουμ στα πράγματα. ΣΧΕΔΙΟ Το σχέδιο είναι αψεγάδιαστο! Απ' ό,τι βλέπω, ο Felix Delep δεν έχει εργαστεί σε άλλα κόμικς( συγχωρέστε με αν κάνω λάθος), παρ' όλα αυτά είναι τρομερά εξασκημένος( δείτε δουλειά του εδώ)! Μου αρέσει ιδιαίτερα ο "χαλαρός" τρόπος με τον οποίο αποτυπώνει τα ζώα! Θέλω να πω, ότι ενώ χρησιμοποιεί αρκετές γραμμές, αυτές βγαίνουν με έναν τρόπο φυσικά, αβίαστα, με αποτέλεσμα να μην νιώθει ο αναγνώστης ότι η εικόνα "βαραίνει". Επιπλέον, τα τοπία είναι εκπληκτικά δοσμένα! Αν και με την πρώτη ανάγνωση τα λάτρεψα, σε ένα δεύτερο ξεφύλλισμα που έκανα σήμερα, πριν γράψω την κριτική, δεν μου ξετρέλαναν, όπως στην αρχή και πάλι μου άρεσαν όμως! Πιο συγκεκριμένα, παρατήρησα με τη δεύτερη ανάγνωση, ότι τα τοπία που στην αρχή είχα βρει πολύ ρεαλιστικά σχεδιασμένα, θύμιζαν και λίγο εικονογράφηση παιδικού βιβλίου! Χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό, προσωπικά με χάλασε λίγο... Από την άλλη, ενδεχομένως να σχεδιάστηκε έτσι επίτηδες, με σκοπό την περαιτέρω ένταξη του αναγνώστη σε αυτόν τον κόσμο που ακροβατεί μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας! ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ Παραθέτω και τέσσερις(4) σελίδες από το εσωτερικό του άλμπουμ. Οι σελίδες αλιεύθηκαν από αγγλικό scanlation, ώστε να είναι σε όσο το δυνατόν υψηλότερη ανάλυση, ενώ έχω σβήσει τα λόγια. Επίτηδες φρόντισα, ώστε να μην είναι σελίδες με μεγάλη σημασία για την πλοκή, με σκοπό να αποφευχθούν διάφορα spoilers! Η παρουσίαση, ακόμη δεν είναι ολοκληρωμένη! Επειδή , επιφυλάσσομαι, ότι θα εμπλουτιστεί η κριτική, αλλά και ότι θα προσθέσω διάφορες εσωτερικές σελίδες(done, 19/07/2024) και ασφαλώς έναν εκτενή σχολιασμό της έκδοσης! Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον albert. Ευχαριστούμε για τις συμπληρωματικές πληροφορίες τον Rombax.

Από την εκδοτική: Το Camelot 3000 δεν φέρει τυχαία τον τίτλο ενός από τα σημαντικότερα έργα της 9ης Τέχνης. Το συγκλονιστικό έργο των καταξιωμένων δημιουργών Μπράιαν Μπόλαντ και Μάικ Μπαρ αγαπήθηκε σε όλο το κόσμο, αλλά και στη χώρα μας αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους τίτλους κόμικς. Αποτελεί μια ιστορική στιγμή των κόμικς, αφού —όντας το πρώτο maxi-series και το πρώτο κόμικς με αναφορά σε ενήλικο κοινό της DC— άνοιξε τον δρόμο για την έκδοση των τεράστιων Watchmen και The Sandman. Όπως αναφέρει και το Comicdom: «Το Camelot 3000 είναι απλά μνημειώδες». Για αιώνες, η θρυλική φιγούρα του Βασιλιά Αρθούρου χρησίμευε σαν λαμπρό παράδειγμα δικαιοσύνης και ηθικής —η προσωποποίηση της ιπποσύνης που ταπεινώθηκε από την προδοσία της Βασίλισσάς του και του πιο στενού του φίλου. Και παρόλο που αναπαύθηκε για πάνω από χίλια χρόνια, ψιθυριζόταν από καιρό πως, στην πιο σκοτεινή ώρα της Αγγλίας, ο Αρθούρος θα επιστρέψει και πάλι για να σώσει τον λαό του από την καταστροφή. Τώρα, αυτή η ώρα έφτασε —όχι μόνο για την Αγγλία, αλλά για ολόκληρη τη Γη! Βρισκόμαστε στο έτος 3000 και ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια απειλή που παρόμοιά της δεν έχει δει ξανά. Μία φαινομενικά ασταμάτητη εξωγήινη φυλή είναι αποφασισμένη να υποδουλώσει το ανθρώπινο είδος. Ανίκανη να αντιμετωπίσει την ανώτερη τεχνολογία των εισβολέων, η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Την ώρα που ένας νεαρός πέφτει επάνω σε έναν αρχαίο τάφο κάτω από το ύψωμα του Γκλάστονμπερι και ξυπνά τον Αρθούρο Πέντραγκον από έναν ύπνο αιώνων. Με την αναβίωση του παντοτινού Βασιλιά, καλεί τους πιστούς του ιππότες —κάποιοι πλέον με νέα και παράξενη μορφή— και προετοιμάζεται για να στείλει τους επίδοξους κατακτητές πίσω στο διάστημα. Αλλά ακόμα και με τη δύναμη του Εξκάλιμπερ στο χέρι του, μπορεί ο Αρθούρος να επικρατήσει σε αυτήν τη νέα εποχή τεχνολογικού τρόμου; Ή οι ίδιοι αρχαίοι εχθροί που έφεραν τον όλεθρο στο Κάμελοτ στο μακρινό παρελθόν, θα διαλύσουν ξανά τη Στρογγυλή Τράπεζα μια για πάντα; Το πλέγμα της προδοσίας που —αιώνες πριν— οδήγησε στην καταστροφή του πρώτου Κάμελοτ, υφαίνεται ξανά το έτος 3000 μ.Χ, ενώ τα περιθώρια σωτηρίας για την ανθρωπότητα λιγοστεύουν επικίνδυνα. Η ιστορία: Όταν ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς ανακοίνωσε στις αρχές της χρονιάς ότι ο Μικρός Ήρως θα έφερνε ξανά στα ελληνικά το CAMELOT 3000, οι περισσότεροι δεν το περιμέναμε. Ένα από τα πιο θρυλικά κόμικ επιστημονικής φαντασίας, ο πρόδρομος πολύ μεγάλων και φιλόδοξων τίτλων, το έπος που ενέπνευσε πάρα πολλούς δημιουργούς να τολμήσουν ένα δικό τους project, θα έβγαινε για ακόμα μία φορά μεταφρασμένο μετά την έκδοση της Star Comics το μακρινό 1985. Ο Mike Barr εμπνεύστηκε την ιστορία το 1975 παρακολουθώντας μαθήματα ιστορίας σχετικά με την εποχή του Αρθούρου και τελικά την πρότεινε στην DC όπου την απέρριψαν. Ύστερα την πρότεινε στη Marvel και εγκρίθηκε αλλά τελικά το project έμεινε στα σκαριά και ο Barr το ξαναπρότεινε στη DC όπου και έγινε δεκτό ώστε να γίνει μια μεγάλη σειρά δώδεκα τευχών. Παραδόξως είναι η πρώτη ιστορία του Βρετανού Brian Bolland για αμερικανικό κόμικ. Λόγω της απόστασης των δημιουργών, ο Barr έστελνε όλο το σενάριο στον Bollland για να σχεδιάσει, ενώ ήταν η πρώτη φορά που ο Bolland δεν έκανε τα μελάνια στο σχέδιο του, αλλά τα ανέλαβαν οι Bruce Patterson και Terry Austin. Ο μύθος λέει ότι ο Βασιλιάς Αρθούρος θα ξυπνούσε όταν η Αγγλία θα τον χρειαζόταν και στο μακρινό έτος 3000, ο Tom Prentice, ένας νεαρός φοιτητής αρχαιολογίας, ξυπνάει κατά λάθος τον Αρθούρο που είναι θαμμένος στο Glastonbury Tor. Οι δυο τους κατευθύνονται προς το Stonehenge όπου ο θρυλικός μάγος Merlin έχει παγιδευτεί από τη νεράιδα Nyneve και για να τον απελευθερώσουν, ο Αρθούρος πρέπει να έχει ξανά στα χέρια του το σπαθί του, το θρυλικό Excalibur. Ωστόσο όσο όλα αυτά συμβαίνουν η ανθρωπότητα έχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Δέχεται την επίθεση μιας εξωγήινης φυλής που επιχειρεί να την κατακτήσει, την ίδια ώρα που η δημοκρατία έχει καταλυθεί παντού και υπάρχουν παγκοσμίως μόνο τέσσερις διεφθαρμένοι ηγέτες που λειτουργούν ως μονάρχες. Σιγά σιγά ο Barr εισάγει όλες τις κλασικές μορφές της εποχής του Αρθούρου και έχουμε την Guinevere που ονομάζεται Joan Acton και είναι μια στρατιωτικός από την Αμερική, ο Lancelot είναι ο Γάλλος βιομήχανος και φιλάνθρωπος Jules Futrelle και ο Sir Galahad είναι πλέον πολεμιστής σαμουράι. Σε ένα περιβάλλον εμπλουτισμένο με εξωγήινους, μεταλλαγμένα ζόμπι, νεράιδες και άλλα πλάσματα της φαντασίας, το Camelot αναβιώνει σε μια άλλη μελλοντική εποχή και η περιπέτεια είναι πραγματικά συναρπαστική από την αρχή έως το τέλος. Αυτό που θα πρέπει πραγματικά να εκθειάσω σε αυτό το κόμικ είναι το σχέδιο. Τα πρόσωπα, η εκφραστικότητα, τα redesigns στο πως παίρνουν χαρακτήρες και τους αναπλάθουν ως κάτι άλλο, η δράση και ο συνδυασμός μεσαιωνικής φαντασίας με σύγχρονη επιστημονική φαντασία μετατρέπει το σενάριο του Barr σε πραγματικό έπος. Η έκδοση: Ένα πολύ μεγάλο βιβλίο με μαλακή ράχη, το Camelot 3000 είναι από άποψη εκτύπωσης και ποιότητας, ένα αληθινό αριστούργημα που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη. Στο εσωτερικό, η κλασική ομάδα του Μικρού Ήρωα αποτελούμενη από τους Ανεμοδουρά, Ζωιτά (PhantomDuck), Χελιώτη, Τομπαλίδη και εμπλουτισμένη και από τον Ίωνα Αγγελή που συνέβαλε στην επιμέλεια, έχει δώσει τον καλύτερο της εαυτό και συνολικά προσφέρει μία πάρα πολύ όμορφη έκδοση. Είμαι πραγματικά χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να διαβάσω στα ελληνικά το Camelot 3000 γιατί είναι από τα κόμικ που ακούς και τα βλέπεις αλλά δύσκολα (ξανα)βγαίνουν στη γλώσσα σου. Τελικά είναι εδώ και φυσικά σας το προτείνω οπωσδήποτε.

Από την εκδοτική Το Ταναναρίβη είναι ένα κόμικς που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει, αλλά το κάνει ανεπιτήδευτα. Ένα κόμικς που όπως γράφει και το BDGest: «Το να γίνετε μέρος αυτού του ταξιδιού, σημαίνει πως θα έχετε μια όμορφη εμπειρία ανάγνωσης και μια υπέροχη εμπειρία γεμάτη ανθρωπιά που θα σας αγγίξει την καρδιά». Στο λυκόφως μιας τυπικής και μετρημένης ζωής, ένας συνταξιούχος συμβολαιογράφος ζει μια περιπέτεια για πρώτη φορά στη ζωή του. Μια περιπέτεια μικρή, αλλά αληθινή οδύσσεια για εκείνον. Ακολουθώντας τα ίχνη ενός άγνωστου κληρονόμου, τρέχοντας όσο πιο γρήγορα του επιτρέπουν τα γέρικα κόκαλά του, οδηγώντας ένα καμπριολέ που δεν είχε βγει ποτέ του απ’ το γκαράζ και με συντροφιά έναν παράξενο και ιδιότροπο συνεπιβάτη, θα ανακαλύψει ότι ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να μάθουμε από τους άλλους… αλλά και από εμάς τους ίδιους. Στο Ταναναρίβη, οι Σιλβέν Βαλέ και ο Μαρκ Εκερσόλ συνδυάζουν τα ταλέντα τους σε αυτό το οδοιπορικό μύησης, συγκινητικό, διασκεδαστικό και ποιητικό. Με μια καριέρα που κρατάει περισσότερα από 20 χρόνια, και άλλα τόσα άλμπουμ, ο Σιλβέν Βαλέ έχει γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της «καθαρής γραμμής», κληρονομώντας από τους μεγάλους δάσκαλους του είδους (όπως οι Uderzo, Greg, Hermann κα), αλλά δίνοντας παράλληλα και μια σύγχρονη απόδοση. Η μαγεία στο σχέδιο και στο σετάρισμα έγκειται στο γεγονός ότι αποδίδει πάντα το σωστό βλέμμα, το σωστό συναίσθημα... Όλα αυτά παίρνουν άλλη διάσταση, όταν βάζεις στην εξίσωση το αριστουργηματικό σενάριο του Μαρκ Εκερσόλ, του οποίου η κινηματογραφική γραφή, γεμάτη ρυθμό, καταφέρνει να είναι συνάμα απαλή και τρυφερή. Και οι δύο μαζί καθιστούν το έργο μια ανεπανάληπτη συνεργασία. Η ιστορία Συνήθως χρειάζεσαι λίγο χρόνο όταν ένα κόμικ σου προκαλεί μία έκρηξη συναισθημάτων και αυτό μπορώ να πω ότι έπαθα με την Ταναναρίβη. Δύο γείτονες και καλοί φίλοι σε αρκετά προχωρημένη ηλικία, οι Αμέδαιος και Τζο περνάνε το χρόνο τους μαζί λέγοντας ιστορίες για τη ζωή του δεύτερου. Ο Τζο εξιστορεί στον Αμέδαιο τις περίεργες δουλειές που έκανε, τα εξωτικά μέρη που επισκέφτηκε, την ζωή και τις εμπειρίες που πήρε μέσα από τις περιπέτειές του. Ο Αμέδαιος τον ακούει πάντα με προσοχή όντας ένας συνταξιούχος συμβολαιογράφος που έζησε μια συμβατική ζωή. Σιγά σιγά βλέπουμε ότι ο Αμέδαιος συναντά πολλές δυσκολίες, αλλά τελικά δεν τα παρατάει ποτέ, επειδή έχει ζήσει μια απίστευτα βαρετή ζωή, γεμάτη άγχος για τη δουλειά, με μια γυναίκα που τον συντηρεί ως συνήθεια και όχι από αγάπη, που δεν κατάφερε να κάνει παιδιά και ψάχνοντας για τη ζωή του παλιού του φίλου, ανακαλύπτει περισσότερα πράγματα για εκείνον, αλλά κυρίως για τον εαυτό του, σπάει τα καλούπια στα οποία ο ίδιος έβαλε τη ζωή του και επηρεάζεται από το free spirit πνεύμα του Τζο. Δεν μπορώ να πω περισσότερα, αλλά είναι μια πραγματικά φανταστική ιστορία που πρέπει να απολαύσετε και να ανακαλύψετε μόνοι σας κάθε κρυφή της πτυχή. Η καθαρή γραμμή και η σκηνοθεσία Είχα πάρα πολύ καιρό να διαβάσω ένα άλμπουμ ή ένα κόμικ και να αποκτήσω μια τέτοια αίσθηση σκηνοθεσίας στο εικαστικό κομμάτι ενός σχεδιαστή. Προφανώς ο Sylvain Vallee αποτελεί εκπρόσωπο της γαλλοβελγικής σχολής με καθαρή γραμμή, εκφραστικά πρόσωπα με κάποια υπερτονισμένα χαρακτηριστικά όπως οι μύτες, τρομερό ρεαλισμό και συνολικά η Ταναναρίβη αποτελεί άψογο δείγμα ενός γαλλοβελγικού κόμικ. Όμως δεν έχω ξανανιώσει τόσο πολύ έντονη την παρουσία σκηνοθεσίας ανάμεσα σε καρέ όσο σε αυτό το κόμικ (μάλιστα το εικαστικό credit του άλμπουμ εμπεριέχει τη λέξη σκηνοθεσία). Ο Vallee παίρνει κάθε σελίδα του κόμικ και την κάνει piece of art. Όχι λόγω όμορφου σχεδίου. Λόγω ροής. Βάζει ακριβώς όσα καρέ χρειάζονται για να φαίνεται πεντακάθαρα κάθε λεπτομέρεια και ταυτόχρονα προσφέρει σελίδες χωρίς διαλόγους για να μας αποτυπώσει σαν μοντάζ τις διαφορές της καθημερινότητας του Αμέδαιου και του Τζο ή σε πολλές συναντήσεις του Αμέδαιου δεν πάει χύμα να δείξει τον διάλογο, αλλά προσφέρει μερικά άψογα καρέ με έντονη ανταλλαγή βλεμμάτων που σε προετοιμάζουν για τον επερχόμενο διάλογο. Ε φανταστείτε αυτήν την τέλεια ροή για 118 σελίδες σερί. Πως να μην το αγαπήσεις, όταν κάθε σκηνή είναι ξεχωριστή, κάθε πάνελ έχει ουσία, κάθε σελίδα χτίζει το σενάριο του Eacersall; Ακόμα και να μη σου αρέσουν οι θεματικές του κόμικ δε γίνεται να μην πεις τα καλύτερα για το σχέδιο. Η έκδοση Καταλαβαίνω ότι για να ήταν απόλυτα συμβατό με BD θα έπρεπε να είναι σκληρόδετο στο μέγεθος του Λανφέστ, αλλά νομίζω ότι θα έκανε αρκετά πιο δυσπρόσιτη την τιμή. Και θεωρώ ότι με την ακρίβεια στα κόμικς, τα 13 ευρώ ως τιμή καταλόγου είναι αρκετά καλή. Κατά τ' άλλα έχουμε το κλασικό 21 Χ 28 μεγάλο μέγεθος της εκδοτικής και απ' ότι κατάλαβα στο εξώφυλλο υπήρχαν θέματα εκτύπωσης, καθώς τα μαύρα στιγματάκια που βλέπετε κάτω δεξιά υπήρχαν σε όλα τα τεύχη της Λέσχης. Εντός έχει γίνει υπέροχη δουλειά γραφιστικά και από άποψη επιμέλειας, την οποία την αναλαμβάνει ξανά ομάδα τριών ατόμων με τους Γιώργο Ζωιτά (PhantomDuck), Γαβριήλ Τομπαλίδη και Ίωνα Αγγελή. Ο Phantom είναι και ο υπεύθυνος της έκδοσης συνολικά. Από εκεί και μετά, αν θέλω να πω κάτι είναι το εξής. Έχω μια σαφή προτίμηση στα αμερικάνικα κόμικ, κυρίως λόγω του πόση προσφορά υπάρχει και πόσο πιο εύκολο είναι να τα βρεις είτε μεταφρασμένα είτε στα αγγλικά. Γαλλικά δε μιλάω, αλλά θέλω να εντρυφήσω στη γαλλοβελγική σχολή είτε με εκδόσεις BD στα αγγλικά είτε με στήριξη σε αντίστοιχα ελληνικά. Προσωπικά βρήκα την Ταναναρίβη ένα διαμάντι για το οποίο είναι κρίμα ότι δεν άκουσα ποτέ, αλλά χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω στη γλώσσα μου. Ελπίζω πραγματικά να πετύχει σαν έκδοση και να πουλήσει ώστε οι εκδοτικές να έχουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Θέλουμε περισσότερα κόμικς σαν αυτό!

Σε συνέχεια της αναβίωσης των ερωτικών fumetti που κυκλοφορούσαν πριν μερικές δεκαετίες, ο Montagliani και η Jemma "ξαναχτυπούν" με ένα καινούριο βιβλίο, αυτή τη φορά όχι με σόλο ιστορίες της Suspiria αλλά με μια ανθολογία που επίσης συμμετέχουν η Ζάκουλα, η Λουσίφερα και η "Ξανθιά", νεότερη δημιουργία αυτή από το πενάκι του Franco Saudelli και όχι υπερφυσικός χαρακτήρας από το παρελθόν. Η πρώτη ιστορία είναι σε σκίτσο και σενάριο Montagliani και πρωταγωνιστεί η Ζάκουλα σε μια μικρή ερωτική (ή πορνογραφική αν προτιμάτε) περιπέτεια. Στη δεύτερη ιστορία σε σενάριο Fabio Celoni και σκίτσο Alex Horley πρωταγωνιστεί η Λουσίφερα με ελαφρώς εκτενέστερο (λίγο, μη φανταστείτε) σενάριο. Για όσους/ες (όπως εγώ π.χ.) δεν έχουν ξανακούσει τον Horley, είναι ψιλο-γνωστός κυρίως για τη δουλειά του στον χαρακτήρα του Lobo της DC Comics και το στυλ του θυμίζει τον Dan Brereton. Αναρωτιέμαι αν η πρωτότυπη ιστορία εκδόθηκε έγχρωμη, μια που δείχνει πως θα της πήγαινε πολύ το χρώμα. Η τρίτη ιστορία σε σενάριο Montagliani και σκίτσο Saudelli φέρνει για πρώτη φορά την Ξανθιά σε ένα υπερφυσικό περιβάλλον, όπου καταφέρνει να τη σκαπουλάρει με ένα σεξουαλικό όργιο και την παρέμβαση της Σουσπίρια. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για έκδοση που απευθύνεται αυστηρά σε ενήλικους, όπως και τα fumetti των '70s και '80s (άλλο που με κάποιον τρόπο όλο στα χέρια πιτσιρικάδων σαν και του λόγου μου κατέληγαν)...

Σύνοψη από την εκδοτική: Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΑΝΤΙ-ΗΡΩΑΣ Ο ROB LIEFELD ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ — ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΑΣΠΟΝ∆ΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΝΤΕΝΤΠΟΥΛ! ΟΤΑΝ Ο ΜΟΧΘΗΡΟΣ ΘΑΜΠΕΡ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΞΑΝΑ για να εξοντώσει τον επιστήμονα που τον δημιούργησε, ο Γούλβεριν και ο Κέιµπλ αναλαμβάνουν µία ριψοκίνδυνη αποστολή διάσωσης. Από την άλλη, ο Ντέντπουλ βρίσκεται μπλεγμένος σε µια επικίνδυνη µηχανορραφία στη Μαντριµπούρ! Θα μπορέσουν οι τρεις ήρωες να ενώσουν τις δυνάμεις τους ή το σχέδιο του Θάµπερ θα τους σταματήσει; Ο Πολυλογάς Μισθοφόρος θεωρεί πως κατέχει τα µυστικά του σπαθιού, αλλά είναι τελικά αρκετά καλός για να µπορέσει να νικήσει τη µυστηριώδη ξιφομάχο Σάτερστορµ; Και όχι µόνο αυτό, αλλά θα καταφέρει ο πανούργος Γουέιντ να κατανικήσει τους τρόµους του Κίλβιλ; Η ιστορία: Το όνομα του Rob Liefeld είναι αρκετά γνωστό στους φανς των κόμικς ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα της αμερικάνικης και όχι μόνο σκηνής. Αν θέλετε να μάθετε αναλυτικά την ιστορία του πριν από αυτό το αφιέρωμα, σας προτρέπω σε αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα που έχει κάνει στην καριέρα του ο @ x for xepeta . O Liefeld πέραν των όσων έχει καταφέρει ως δημιουργός, έχει μείνει αρκετά γνωστός στην ιστορία και ως ο δημιουργός του Deadpool, αφού την πρώτη του εμφάνιση ο ήρωας την έκανε στο New Mutants #98 σε σενάριο Fabian Nicieza και σχέδιο Liefeld. O Nicieza έχει πει ότι ο ίδιος διαμόρφωσε τον χαρακτήρα και τον τρόπο που μιλάει, ενώ ο Liefeld έφτιαξε το design, τη στολή και σκέφτηκε το όνομα. Για πολλούς όμως ο Αμερικάνος σχεδιαστής είναι ακόμα και σε αυτό αμφιλεγόμενος, αφού συχνά πυκνά μπορεί να διαβάσει κανείς ότι παίρνει πολύ μεγαλύτερο μερίδιο στην επιτυχία του χαρακτήρα από αυτό που του αναλογεί. Ο Liefeld έχει έναν μακρύ βίο και πολιτεία με εξόδους από τη Marvel, επαναπροσλήψεις, αποχωρήσεις, κλείσιμο εταιρειών, ωστόσο τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να ξαναφτιάξει το προφίλ και την εικόνα του κι έτσι το 2023 ανέλαβε τον τίτλο Deadpool: Badder Blood που έφερε η Anubis στα ελληνικά. Φαντάζομαι ότι λόγω της αδυναμίας του Liefeld στο σενάριο, αυτό ανατέθηκε στον Chad Bowens (αν και η πλοκή της ιστορίας παραμένει του Liefeld) και σε μεγάλο βαθμό, αυτό είναι και που χαντακώνει το κόμικ κατά τη γνώμη μου. Οι δημιουργοί επιχειρούν να στριμώξουν όσο περισσότερους ήρωες γίνεται με τους Deadpool, Cable, Wolverine να είναι οι βασικοί, αλλά ταυτόχρονα να έχουμε και κάποιες εκπλήξεις ή οποίες όμως έρχονται κάπως άκυρα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ιστορία από άποψη πλοκής είναι από τις πιο χαώδεις που έχω διαβάσει με τους ήρωες να ξεκινούν με στόχο να παλέψουν τον Θάμπερ, πρώην φίλο του Deadpool, αλλά τελικά να αναλώνονται σε μια άλλη ιστορία που μοιάζει κάπως παράταιρη. Μου έκανε πολύ μεγάλη έκπληξη η πλήρης απουσία του σπασίματος του τέταρτου τοίχου που λατρεύω στα κόμικ του Deadpool, καθώς και οι αναφορές του στην ποπ κουλτούρα και τη βιομηχανία του θεάματος. Ο Liefeld στο σχέδιο καταβάλλει μια αρκετά μεγάλη προσπάθεια με το σήμα κατατεθέν του: Υπερβολή και ποζεριά αλλά σε βαθμό που αρχίζεις και γουστάρεις. Δεν έχει σημασία αν οι κακοί είναι θεόρατοι, υπάρχει μεν μια πρωτοτυπία, υπάρχει καθαρό σχέδιο και εντυπωσιακές μάχες αν και κλασικά ο Liefeld έχει ακόμα θέματα με την ανατομία. Είναι τρομερό για σχεδιαστή που κοντεύει τα 60 να μην έχει μάθει ακόμα να ζωγραφίζει πατούσες και να έχει τέτοια προβλήματα με την ανατομία του σώματος. Σε τελική ανάλυση το Badder Blood προσπαθεί να γίνει ένα φεστιβάλ δράσης, χωρίς να έχει πολλή hardcore βία, χωρίς τα αστεία που αγαπάμε στον Deadpool, αλλά κυρίως χωρίς να έχει ιδιαίτερη πλοκή, διάρθρωση σεναρίου και να καταλήγει απλώς να προσπαθεί να σε κάνει να διασκεδάσεις με το σχέδιο και την ποζεριά που αποπνέει κάθε καρέ του Liefeld. Η έκδοση: Στο κλασικό 17 Χ 26 της Anubis είμαστε και εδώ με την εκδοτική να βγάζει αυτό το κόμικ λογικά λόγω και της παρουσίας του Wolverine μέσα σε αυτό όπως και στην επικείμενη ταινία Deadpool & Wolverine, αλλά πιστεύω ότι περιμένει κιόλας να κάνει λίγο γκελ στον κόσμο το όνομα του Liefeld. Συνολικά πάντως είναι μια αρκετά αδύναμη προσπάθεια και θεωρώ πως αν και λιγοστά, μπορείτε να βρείτε καλύτερα Deadpool κόμικς στα ελληνικά, τα οποία θα απολαύσετε περισσότερο. Όπως και να 'χει, καλό διάβασμα σε όλους

Από την εκδοτική: Ο Δικαστής Ντρεντ είναι ο υπέρτατος εκπρόσωπος του νόμου στη Μέγκα Σίτι Ένα, τώρα όμως φαίνεται πως έφτασε το τέλος —πρέπει να αντιμετωπίσει τους Τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης! Ευτυχώς, βρίσκει έναν απρόσμενο σύμμαχο στο πλευρό του, τον αλλόκοτο καουμπόυ φονιά, Ίκαμποντ Άζραελ. Η επική περιπέτεια της χρονιάς έφτασε, καθώς ο Ρομπ Ουίλιαμς (Judge Dredd: ΕΛΕΓΧΟΣ) ενώνει τις δυνάμεις του με τον Χένρυ Φλιντ (Judge Dredd: The Small House) και τον Κόλιν Μακ Νιλ (America) για τη δημιουργία αυτής της συγκλονιστικής περιπέτειας, με τους αγγελιοφόρους της Τελικής Κρίσης να συγκρούονται με τον πιο σκληροτράχηλο Δικαστή της Μέγκα Σίτι Ένα. Στην έκδοση περιλαμβάνονται και οι ιστορίες-επίλογοι από τους Ρομπ Ουίλιαμς, Μπου Κουκ και Νταν Κόρνγουελ. Η ιστορία: Πως θα ήταν η Αποκάλυψη του Ιωάννη αν συνέβαινε στο δυστοπικό μέλλον του Δικαστή Ντρεντ; Λίγους μήνες μετά την πρώτη καραντίνα και την πανδημία, ο Rob Williams (συγγραφέας και του Judge Dredd: Έλεγχος που επίσης έχει εκδώσει στα ελληνικά ο Μικρός Ήρωας) αποφάσισε να δημιουργήσει μια σχετική ιστορία (νομίζω αρκετά επηρεασμένη και από την εποχή του ιού), η οποία εν πολλοίς βασίστηκε και στην Αποκάλυψη, ένα θέμα που έχει εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς από βιβλία μέχρι σειρές και ταινίες. Εν προκειμένω ο Ντρεντ και άλλοι δικαστές βλέπουν τον πλανήτη να καταστρέφεται αργά και σταθερά, αφού απέναντι του θα βρεθούν οι καβαλάρηδες της Αποκάλυψης. Πείνα, Λοιμός, Πόλεμος και φυσικά Θάνατος. Αυτές οι απειλές έρχονται στη Γη με πολύ περίεργες και ιδιόρρυθμες μορφές και προκαλούν απίστευτα προβλήματα στους κατοίκους της. Οι μορφές τους είναι τρομακτικές και τερατώδεις και ο Ντρεντ πρέπει να βρει μια λύση ταξιδεύοντας από τον έναν Καβαλάρη στον άλλον βρίσκοντας παράλληλα συμμάχους για να τους σκοτώσουν. Ένας εξ αυτών είναι και ο Ίκαμποντ Άζραελ, ένας καουμπόυ δολοφόνος, ο οποίος όμως μας αποκαλύπτεται ότι έχει ένα πολύ ενδιαφέρον backstory. Η ιστορία μπαίνει κατευθείαν στο ψητό και στις σχεδόν 100 σελίδες της έχει πολύ καλή ροή και αφήγηση ενώ το σχέδιο είναι πραγματικά εντυπωσιακό αποδίδοντας άψογα το δυστοπικό μέλλον και ταυτόχρονα την τεράστια απειλή που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο είδος. Επίσης η έκδοση περιλαμβάνει και δύο συμπληρωματικές ιστορίες που λειτουργούν ως επίλογος της κύριας ιστορίας, οι οποίες έχουν ωραίο σχέδιο αλλά σεναριακά τις βρήκα αδιάφορες. Η έκδοση: Το κλασικό 21 X 28 του Μικρού Ήρωα σε μέγεθος, στο εσωτερικό δουλεύει η γνωστή ομάδα με τον Γαβριήλ Τομπαλίδη στη μετάφραση, την Τίνα Χελιώτη στο graphic design και lettering και τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά στην επιμέλεια, η ποιότητα του χαρτιού και της εκτύπωσης είναι πολύ καλή. Θεωρώ πως τελικά η εκδοτική πόνταρε στον Dredd μετά τον ΜΠΛΕΚ επειδή είχε αρκετά καλό score δημοτικότητας στις δημοσκοπήσεις που έκανε και απ' όσο φαίνεται μάλλον δουλεύει αφού λίγο πολύ έχει κάνει ήδη τρεις αυτοτελείς εκδόσεις. Αν συνεχίσει τις καλές επιλογές ιστοριών, δεν βλέπω λόγο να μην έρθουν σύντομα ακόμα περισσότερες. Καλό διάβασμα σε όλους

Από την εκδοτική: Όλοι περνάνε ζόρια στα δεκαπέντε τους. Ο Έκτορας ίσως λιγάκι παραπάνω. Παλεύοντας ενάντια σε ένα καταπιεστικό, εχθρικό περιβάλλον, ο Έκτορας αναρωτιέται ποια είναι η θέση του σ’ αυτόν τον κόσμο. Πώς η παιδικότητα συναντά την ενηλικίωση, πώς μπορεί κανείς να χτίσει μια ταυτότητα που δεν αναγνωρίζουν οι γύρω του, τι μπορεί τελικά να σημαίνει οικογένεια, πώς η τέχνη κι οι ιστορίες μπορούν να είναι μια σανίδα σωτηρίας σε έναν κόσμο γεμάτο σκοτάδι. Μέσα από την απομόνωση και τις εντάσεις ενός καλοκαιριού στο χωριό, μέσα από τον θυμό για έναν εισβολέα και για ένα σπιτικό υπό διάλυση, ο Έκτορας κάνει ένα ταξίδι μέσα από τη δημιουργικότητα και τη φαντασία του, έχοντας στο πλάι του έναν απρόσμενο σύμμαχο, ώστε να βρει τα όπλα για να υποστηρίξει τον εαυτό του και ό,τι αγαπάει. Για να υπάρξω, πρέπει κάποιος να με δει· κάποιος ν’ αναγνωρίσει την ύπαρξή μου. Χωρίς «εσύ» δεν υπάρχει «εγώ». Η ιστορία: Το Gerard ή Το Σπαθί στην πλάτη του είναι η ιστορία του 15χρονου Έκτορα. Ο Έκτορας βρίσκεται στο Λύκειο και για καλοκαίρι κατευθύνεται προς το σπίτι της γιαγιάς του στο χωριό μαζί με τη μητέρα του και τον Παντελή, τον άντρα με τον οποίο έχει σχέση. Ο πατέρας του Έκτορα είναι απών από τη ζωή τους και δεν απαντάει στα μηνύματα του, ενώ και με τον Παντελή η σχέση τους δεν είναι καθόλου καλή. Το πρόβλημα για τον Έκτορα είναι ότι έχει γεννηθεί ως κορίτσι και αισθάνεται πάρα πολύ άβολα και περίεργα με την ταυτότητα του, καθώς δεν τον εκφράζει καθόλου και αισθάνεται πραγματικά μπερδεμένος. Σε όλο αυτό το περιβάλλον, ο Έκτορας μοιάζει χαμένος ως προς το τι πραγματικά θέλει, πως νιώθει και τι αισθάνεται. Συχνά αισθάνεται καλύτερα με το να μιλάει για ώρες με την κούκλα του, τον Ζεράρ και να γράφει μια sword and sorcery ιστορία φαντασίας η οποία βασίζεται στην πραγματική του ζωή και οι χαρακτήρες της οποίας βασίζονται στην οικογένειά του. Το κόμικ επικεντρώνεται γύρω από τις σχέσεις του Έκτορα με την οικογένεια του και την κολλητή του τη Ρεν, η οποία έχει έρθει από την Αγγλία όπου υποτίθεται υπάρχει μια μεγαλύτερη ανοιχτομυαλιά, αλλά τα πράγματα δεν της έχουν έρθει όπως θέλει. Η Ρεν είναι η μόνη που καταλαβαίνει και αποδέχεται την ταυτότητα του φίλου της, αφού και η ίδια δηλώνει bisexual. Πέραν όμως αυτού, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Έκτορα είναι το πως θα μιλήσει για όσα αισθάνεται και πως θα εξωτερικεύσει όσα νιώθει την ίδια στιγμή που νιώθει απίστευτη πίεση. Το κόμικ εκτός του θέματος της ταυτότητας εξερευνά πάρα πολύ και την κακοποίηση μέσα στις οικογένειες και τις γυναίκες που μένουν σε σχέσεις με ανθρώπους που τις κακοποιούν λεκτικά και τις περιορίζουν, αλλά και επιστρέφουν σε αυτούς μετά από καβγάδες συγχωρώντας τα τεράστια σφάλματά τους. Ο Στιβακτής χτίζει ένα πραγματικά αποπνικτικό περιβάλλον όχι μόνο για τον πρωταγωνιστή του, αλλά και για τη μητέρα του μέσα από τα μάτια ενός τραμπούκου συντρόφου που καταπιέζει όλα τα μέλη της οικογένειας του και ο οποίος στο τέλος δείχνει το πραγματικό προσωπείο του. Είναι ένα πραγματικά πολύ συγκινητικό κόμικ που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Αν και δεν ανήκα ποτέ σε αυτήν την κοινότητα, μπορώ να κατανοήσω τους προβληματισμούς ενός ανθρώπου για την ταυτότητα του και ένιωσα ότι αυτό το κόμικ μου εξήγησε καλύτερα πως αισθάνεται κάποιος, πόσο καταπιεστικό βρίσκει ένα δύσκολο περιβάλλον (πρέπει να πω ότι ένιωσα πολλές φορές να πνίγομαι όπως ο πρωταγωνιστής), το πως λυτρώνεσαι αν μιλήσεις και σταματήσεις να φοβάσαι το αν θα σε αποδεχτούν ή όχι και το πόσο σημαντικό είναι να έχεις καλούς ανθρώπους στο πλάι σου. Πραγματικά μου άρεσε πολύ αυτό το κόμικ. Το σχέδιο και ο εξαιρετικός χρωματισμός Πέραν από καλό σενάριο, το Gerard ή Το Σπαθί στην Πλάτη του έχει και εξαιρετικό σχέδιο. Τόσο η καθημερινή ιστορία είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη, όσο και ο sword and sorcery κόσμος για τον οποίον γράφει ο πρωταγωνιστής μας. Το highlight όμως είναι ο χρωματισμός. Ο Στιβακτής χρωματίζει με κίτρινες αποχρώσεις τον κόσμο της φαντασίας, με μωβ τα flashbacks στο παρελθόν και με μπλε την υπόλοιπη ιστορία. Πολλές φορές όμως στο μπλε εμπλέκει και το κίτρινο με έξυπνους τρόπους όπως το να σχεδιάσει τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό των χαρακτήρων. Η ροή και η σκηνοθεσία κάθε σελίδας είναι φανταστική και τα καρέ διαδέχονται μαεστρικά το ένα το άλλο. Σύνοψη: Είναι μια πραγματικά πολυεπίπεδη ιστορία, με πολλά στοιχεία από τη ζωή του δημιουργού της να βρίσκουν θέση και ταυτόχρονα το σχέδιο είναι εξαιρετικό. Αν θέλετε να διαβάσετε για το πως αισθάνεται ένα τρανς άτομο και να ενημερωθείτε για τους προβληματισμούς που έχουν πολλοί άνθρωποι της queer κοινότητας που ψάχνουν την αποδοχή, μπορείτε να το διαβάσετε και να νιώσετε όπως εκείνοι. Αν όχι, τότε δε θα σας πει πολλά. Για μένα είναι μια πραγματικά όμορφη κυκλοφορία.

Μετά τις τελευταίες τους περιπέτειες στην Άπω Ανατολή,οι αγαπημένοι μας Γαλάτες, έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα, αυτή τη φορά στο ίδιο τους το χωριό! Βασισμένο στην ομώνυμη ταινία, κυκλοφόρησε τον προ-προηγούμενο μήνα, φρέσκο το νέο άλμπουμ/ βιβλίο του Αστερίξ! Συγχωρέστε με για τη δεύτερη στη σειρά "φτωχή" παρουσίαση μου, αλλά επειδή δεν το έχω διαβάσει, δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω( προς το παρόν)! Ένα μεγάλο στον φίλο @ katanablade για το scan του εξωφύλλου!

To graphic novel “MICHAEL JORDAN: Ο Ιπτάμενος Ταύρος” για τη ζωή και καριέρα του ζωντανού θρύλου του μπάσκετ, Michael Jordan, κυκλοφορεί από την Οξύ Comics και το Gazzetta. «Δεν είναι μόνο τα πρωταθλήματα, τα «δαχτυλίδια», οι τρομερές σειρές τελικών, τα ματσαρίσματα και οι κόντρες, με λίγα λόγια οι θρυλικοί Chicago Bulls. Στις σελίδες αυτού του μοναδικού graphic novel ζωντανεύει ο άνθρωπος Michael Jordan, ο γάμος του, οι σχέσεις με τους γονείς, η απώλεια του πατέρα του που τον καθόρισε και άλλες σεκάνς του βίου του σε μια δεξιοτεχνική σύνοψη της ζωής και της καριέρας του» Κάπως έτσι προλογίζεται το graphic novel “MICHAEL JORDAN: Ο Ιπτάμενος Ταύρος" (“MICHAEL JORDAN: Bull on Parade”) του Αμερικανού σχεδιαστή κόμικς Wilfred Santiago που κυκλοφορεί στις 8 Ιουλίου και στα ελληνικά από την Οξύ Comics και το κορυφαίο αθλητικό site Gazzetta. Best seller στους The New York Times, η μυθική καριέρα (6 πρωταθλήματα NBA με τους Chicago Bulls, 6 φορές MVP σε τελικούς των play-offs, 2 χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλα πολλά) και ταραχώδης ζωή του καλύτερου μπασκετμπολίστα του NBA κυκλοφορεί σε σελίδες κόμικς. Με αφορμή την κυκλοφορία του graphic novel «MICHAEL JORDAN: Ο Ιπτάμενος Ταύρος» στην Ελλάδα, συλλέξαμε 10 απίθανα και συναρπαστικά στοιχεία γύρω από τη ζωή και καριέρα του Michael Jordan. Jordan εναντίον Γκάλη στο Αλεξάνδρειο Στις 20 Νοεμβρίου 1983, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρον της Θεσσαλονίκης, κάποιοι πολύ τυχεροί είχαν την ευκαιρία να δουν μία σπάνια και ιστορική συνάντηση. Η ομάδα μπάσκετ του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα των ΗΠΑ βρέθηκε στην Ελλάδα και έπαιξε φιλικό παιχνίδι με την Εθνική Ελλάδος, με τον Michael Jordan αντίπαλος απέναντι στον Νίκο Γκάλη. Πού να ήξεραν τι επεφύλασσε το μέλλον και για τους δύο. Κάποια στιγμιότυπα από τον συγκεκριμένο αγώνα βλέπουμε συχνά στη δημόσια τηλεόραση. Michael Jordan και Nike Αυτή είναι μακράν η πιο επιτυχημένη συμφωνία – συνεργασία ανάμεσα σε έναν επαγγελματία αθλητή και ένα sports brand, φέρνοντας δισεκατομμύρια κέρδη και στις δύο πλευρές και κάποια αγαπημένα sneakers στα πόδια μας. Το 1984, ο Michael Jordan, 21 χρονών τότε και ανερχόμενος σταρ, προτιμούσε να φοράει αθλητικά παπούτσια adidas παρά την όχι τόσο cool τότε Nike. Ένας απλός αλλά πανέξυπνος πωλητής της Nike, ο Sonny Vaccaro, έπεισε τον rookie Michael Jordan αλλά και τον Phil Knight, ιδιοκτήτη της Nike, να έρθουν σε μία πολυετή συμφωνία με πολλά λεφτά. The rest is history. Ποιος από εμάς δεν έχει έστω ένα ζευγάρι Air Jordan στη συλλογή του; Η τελετουργία του φαγητού πριν από κάθε ματς Τέσσερις ώρες πριν από κάθε ματς, ο Michael Jordan ακολουθούσε μία ξεχωριστή τελετουργία γύρω από το φαγητό. Δεν γνωρίζουμε ποια γνώμη είχαν οι διατροφολόγοι των Bulls αλλά Jordan ήταν αυτός. Για πολλά χρόνια, το γεύμα του πριν από κάθε ματς ήταν μία τεράστια New York μπριζόλα 600 γραμμαρίων, με ψητές πατάτες ή πουρέ, σαλάτα και μπύρα πιπερόριζας. Είναι επίσης γνωστό ότι κάθε πρωί δεν ξέχναγε να περάσει και από τα McDonald’s. Τι πιο λογικό να ανοίξει μία αλυσίδα με μπριζολάδικα που φέρουν το όνομά του; Μέλος της θρυλικής Dream Team Η πιο ανταγωνιστική εθνική ομάδα μπάσκετ που εμφανίστηκε ποτέ στα παρκέ ήταν η εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Γνωστή και ως Dream Team (Ομάδα Όνειρο), με παίκτες όπως ο Michael Jordan, Larry Bird, Magic Johnson, Charles Barkley, David Robinson, Scottie Pippen και άλλοι, σάρωσε τους αντιπάλους της και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Αυτό δεν ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα για τον Michael Jordan. Το 1984, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, σε ηλικία 21 χρονών, οδήγησε τις ΗΠΑ στην κορυφή. Κάπνιζε ένα πούρο πριν από κάθε εντός έδρας ματς Το εξομολογήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα μέσα από μία συνέντευξη στο εξειδικευμένο περιοδικό Cigar Aficionado. Σπάνια ο Jordan έδινε συνεντεύξεις, ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του πατέρα του. Πριν από κάθε εντός έδρας ματς με τους Chicago Bulls, μέσα στο αυτοκίνητο και κατά τη διαδρομή του προς το γήπεδο (διαρκούσε πάνω από μία ώρα), άναβε και από ένα Hoya de Monterrey Double Corona. Μία συνήθεια που τον χαλάρωνε πριν από κάθε ματς. Δισεκατομμυριούχος Το 2016, ο Michael Jordan ανακηρύχθηκε σαν ο πρώτος δισεκατομμυριούχος παίκτης του NBA (ο LeBron James είναι ο πρώτος ενεργός παίκτης που είναι δισεκατομμυριούχος), σαν αποτέλεσμα των ακριβών συμβολαίων του με τους Chicago Bulls, αλλά κυρίως λόγω της πολυετής συνεργασίας του με την Nike, μαζί με άλλους μεγάλους χορηγούς και επιχειρηματικές επενδύσεις (εστιατόρια, εταιρείες στοιχήματος, κάτοχος ομάδας αγώνων NASCAR κ.α.). Υπολογίζεται ότι «στην άκρη», για ώρα ανάγκης, έχει περισσότερα από 3 δις. δολάρια. Η τραγική δολοφονία του πατέρα του Στις 23 Ιουλίου 1993, ο πατέρας του Michael Jordan, James Jordan, δολοφονείται μετά από απόπειρα ληστείας από δύο δράστες μέσα στο αυτοκίνητό του σε ένα πάρκινγκ στη Βόρεια Καρολίνα. Ήταν μόλις 56 χρονών και η δολοφονία του σόκαρε τον Michael Jordan, ίσως αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που αποσύρθηκε από τα παρκέ του μπάσκετ για να ακολουθήσει μία λιγότερη αγχωτική πορεία σε ένα άλλο σπορ για δύο χρόνια, τη δεύτερη κατηγορία του baseball. Ο απόλυτος sportsman Ο Michael Jordan δεν υπήρξε απλά ο καλύτερος αθλητής μπάσκετ που είδε αυτός ο πλανήτης. Είχε αξιόλογη καριέρα στο baseball με τους Birmingham Barons (θυγατρική ομάδα των μεγάλων Chicago White Sox), ήταν εξαιρετικός golfer, ενώ στα σχολικά του χρόνια έπαιζε football πολύ ανταγωνιστικά. Get Ready to Jam Το 1996 κυκλοφορεί από την Warner Bros. η live-action / animated sports κωμωδία “Space Jam” με πρωταγωνιστή τον Michael Jordan στο peak της καριέρας του να ηγείται μίας ομάδας μπάσκετ που αποτελείται από τους Bugs Bunny, Daffy Duck, Road Runner, Tweety, Sylvester και άλλους καρτούν ήρωες των “Looney Tunes”. Απέναντί τους σε ένα διαστημικό ματς μία ομάδα απειλητικών και μεγαλόσωμων εξωγήινων. Όποιος χάσει, χάνεται. Το “Space Jam” ήταν μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της εποχής του. Jordan, ο Μετεωρολόγος Μέσα από μία συνέντευξη στο Flight School, ένα πρότυπο καμπ καλαθοσφαίρισης για νεαρούς αθλητές υπό την καθοδήγηση του Michael Jordan, δήλωσε ότι αν δεν πετύχαινε στο μπάσκετ θα ακολουθούσε καριέρα μετεωρολόγου. Ο Michael Jordan σπούδασε πολιτιστική γεωγραφία και πάντα έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στην επιστήμη της μετεωρολογίας. ΠΗΓΗ

Διάβασε το σχετικό άρθρο στο platform.gr!

Βλέπω τις τελευταίες ημέρες μια αυξημένη κινητικότητα στο συγκεκριμένο νήμα και αναρωτιέμαι, αν αυτά τα crossovers λειτουργούν ευεργετικά για το μέσο ή αν επί της ουσίας η Disney( η οποία έχει εξαγοράσει τη Marvel), προσπαθεί μέσω των ατελείωτων, τάχα ιδιαίτερων, variants με ήρωες Disney, να προσελκύσει περισσότερους συλλέκτες/ αναγνώστες. Αλλά επειδή δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί, θέλησα να χωρίσω σε κατηγορίες τις περιπτώσεις που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Κανονικά τεύχη Marvel που απλώς έχουν variant εξώφυλλο Disney Αυτή η κατηγορία κατά τη γνώμη μου, εμπίπτει απλώς στα όρια του διαφημιστικού τρικ, καθώς καθιστά πιο θελκτικό το καθιερωμένο μηνιαίο τεύχος. Τα συγκεκριμένα δε, είχαν κυκλοφορήσει ως επετειακά τεύχη για τα 100 χρόνια Disney, οπότε υπήρχε νόημα πίσω από τη δημιουργία τους. Μπορώ να πω, ότι τα βρίσκω αρκετά καλαίσθητα και πως θα ήθελα κάποια στιγμή να αποκτήσω ένα-δύο, παρ' ότι αντιλαμβάνομαι πολύ καλά ότι οι ιστορίες εσωτερικά, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είναι τόσο καλές...! Επιπλέον, όσον αφορά τα συγκεκριμένα εξώφυλλα, εδώ, ο @ CarpiMan , μας είχε πληροφορήσει για τα εξής: και Από αυτές τις πληροφορίες προκύπτει, ότι και πάλι είδαμε ένα σχετικό "ξεζούμισμα" του σύνδεσης του σύμπαντος της Disney και της Marvel. Αυτό ωστόσο, δεν θα πείραζε εμένα προσωπικά τουλάχιστον, αν έμενε στα πλαίσια του επετειακού, στα πλαίσια της προσπάθειας της Disney να αυξήσει τις πωλήσεις των Marvel με απροσδόκητα variant. Νομίζω όμως, ότι το πράγμα κάπως ξέφυγε. Προφανώς θα υπήρξε επιτυχία στο εγχείρημα, οπότε και η σύμπτυξη των δύο συμπάντων συνεχίστηκε και συνεχίζεται. Βλέπουμε λοιπόν τη δεύτερη κατηγορία 2. Παρωδίες ιστοριών Marvel με ήρωες Disney Στη συγκεκριμένη κατηγορία μέχρι στιγμής δεν ανήκει καμία ιστορία, καθώς τα τέσσερα πρώτα εξώφυλλα, αντιστοιχούν στην παρωδία της κλασικής ιστορίας του Wolverine:"Old man Logan" και θα κυκλοφορήσουν 31/07, ενώ το εξώφυλλο που παρουσιάζει τον Ντόναλντ ως Θωρ, αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Είμαι απογοητευμένος με αυτό που βλέπω... Για να το ξεκαθαρίσω, δεν είμαι ενάντια στα crossovers. Μάλιστα διάβασα τη συνάντηση Batman- Dylan Dog που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως και την ευχαριστήθηκα πολύ( θα ακολουθήσει και σχετικό review). Αλλά εδώ δεν βλέπω μια συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων, αλλά μία αρπαχτή, η οποία κατά τη γνώμη μου, μόνο αρνητικά μπορεί να εκληφθεί, καθώς τέτοιες συναντήσεις εντελώς διαφορετικών συμπάντων, για να πετύχουν, απαιτούν προσεκτική μελέτη των ηρώων εκ μέρους των δημιουργών και επίσης προϋποθέτουν σεβασμό προς τις αρχικές ιστορίες, ώστε να γίνει μεν η παρωδία, χωρίς να χαλάσει το πρωτότυπο υλικό. Προσωπικά, δεν βλέπω να έγινε κάτι από τα δύο και ενώ έχω διαβάσει αρκετές ιταλικές παρωδίες Disney και τις βρήκα πολύ πετυχημένες, δεν εμπιστεύομαι τόσο την Disney Αμερικής που έχει αναλάβει, απ' όσο έχω καταλάβει, τη μεταφορά των πρωτότυπων Marvel ιστοριών σε παρωδίες. Έτσι οδηγούμαστε στην τρίτη κατηγορία. 3. Πρωτότυπες Disney ιστορίες δημιουργημένες στο ύφος των Marvel ιστοριών Μέχρι στιγμής, έχει δημιουργηθεί μονάχα μία τέτοια ιστορία, η:" Scrooge McDuck and the Infinity Dime", η οποία κυκλοφόρησε στο ομώνυμο τεύχος στις 19/06. Αυτό έφερε τον αριθμό 1, που με κάνει να υποψιάζομαι ότι υπάρχει πλάνο συνέχισης της σειράς( μπορεί αυτό να έχει ανακοινωθεί, προσωπικά δεν το έχω δει κάπου). Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί υπάρχουν 13 εξώφυλλα. Γιατί, για το τεύχος που φιλοξενεί αυτή την τριάντα σελίδων ιστορία, μαζί με την ανατύπωση της πρώτης εμφάνισης του Σκρούτζ, "Χριστούγεννα στο βουνό της αρκούδας", φιλοτεχνήθηκαν 13 διαφορετικά variant, πολλά μάλιστα από μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως(κατά σειρά εμφάνισης των εξωφύλλων) ο Alex Ross, ο Walter Simonson, ο Ron Lim, ο John Romita Jr., η Peach Momoko, ο Lorenzo Pastrovicchio, ο Steve McNiven, η Elizabeth Torque, ο Gabriele Dell'Otto, ο J. Scott Campbell, ο Pepe Larraz, ο Skottie Young, ο Frank Miller Όπως συζητήθηκε και στο αντίστοιχο νήμα, αυτά τα εξώφυλλα μου δείχνουν προχειρότητα, αδιαφορία ή ακόμα και άγνοια για τον Σκρούτζ. Δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα και στην πορεία που έχει διαγράψει ο σπαγκοραμμένος πλην αξιαγάπητος κροίσος όλα αυτά τα χρόνια! Κοινώς, προσωπικά τουλάχιστον, θεωρώ αυτή την προσπάθεια εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, γι' αυτό κιόλας δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσω κανένα από αυτά τα τεύχη. Πιστεύω ότι πρόκειται για καθαρό άρμεγμα! Οι συντελεστές είναι αξιόλογοι και καταξιωμένοι δημιουργοί, δεν μπορώ να πω. Το σενάριο από τον Jason Aaron μου κίνησε το ενδιαφέρον ομολογώ, καθώς το King Thor, μου είχε φανεί πολύ καλή limited series και όταν είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη, είχα πάρει και κάποια τευχάκια Star Wars με σενάριό του και ήταν πολύ καλός, του το αναγνωρίζω. Αντίστοιχα, οι σχεδιαστές που επιστρατεύτηκαν, είναι αξιόλογοι. Paolo Mottura, Francesco D'Ippolito, Vitale Mangiatordi, Alessandro Pastrovicchio, Giada Perissinotto είναι τα ονόματά τους, εκ των οποίων όλοι είναι τουλάχιστον αναγνωρίσιμοι( με εξαίρεση ίσως τον Mangiatordi, ο οποίος μπορεί να μην είναι τόσο γνωστός όσο οι υπόλοιποι, αλλά είχε φιλοτεχνήσει variant της πρώτης κατηγορίας). Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι μπορεί αυτή η προσπάθεια να ευδοκιμήσει, καθώς τα δύο σύμπαντα είναι τόσο ετερόκλιτα, που όσο καλές προσπάθειες και να κάνουν οι δημιουργοί, τελικά το αποτέλεσμα θα είναι η αλλοίωση και των δύο σε βαθμό που ούτε οι οπαδοί του μεν, ούτε του δε, αλλά ούτε και οι αναγνώστες και των δύο θα ικανοποιηθούν. Λυπάμαι, αλλά ενώ υποστηρίζω τους νεωτερισμούς στα Disney, όπως η εισαγωγή σειρών του στυλ DoubleDuck, Μίκυ Μυστήριο( α' και β' κύκλοι), PKNA, PKNE, δεν θα υποστηρίξω το συγκεκριμένο εγχείρημα, ακόμα και να εκδοθεί στα ελληνικά( πράγμα πολύ πιθανό, καθώς μην ξεχνάμε ότι η DisneyPublishingWorldwide έχει προωθήσει πολλές σειρές της τα τελευταία χρόνια). Όπως καταλαβαίνετε, η γνώμη μου πάνω στο ζήτημα δεν είναι και η θετικότερη! Για πείτε, εσείς πώς βλέπετε τα νέα αυτά crossovers μεταξύ των δύο κολοσσών της βιομηχανίας των κόμικς;

Σύνοψη από την εκδοτική: Ένα graphic novel για την κατανόηση του λιβυκού ζητήματος. Για περισσότερο από μια δεκαετία, το ζήτημα της Λιβύης έχει διχάσει βαθιά την παγκόσμια κοινή γνώμη. Από τη μια μεριά, εκείνοι που ήταν υπέρ της ένοπλης επέμβασης το 2011, από την άλλη, εκείνοι που ήταν κατά. Από τη μια αυτοί που -πάνω απ' όλα- πιστεύουν ότι η ροή των μεταναστών προς τις ακτές της Ευρώπης πρέπει να σταματήσει με κάθε τρόπο και ότι τα «νόμιμα» και παράνομα κέντρα κράτησης είναι μια λύση, από την άλλη αυτοί που πιστεύουν ότι οι φυλακισμένοι μετανάστες στη Λιβύη έχουν δικαίωμα να δραπετεύσουν και να γλιτώσουν από τους διακινητές και τους εκμεταλλευτές. Μαύρο-άσπρο. Γεμάτο-άδειο. Όλα-τίποτα. Αλλά πάντα, όπως γνωρίζετε, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο περίπλοκη. Σε αυτό το βιβλίο θα βρείτε διαφορετικές πληροφορίες για τη Λιβύη από αυτές των δελτίων ειδήσεων και των αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα συναντήσετε τη Λιβύη των Λίβυων, τη Λιβύη των ουρών έξω από τις τράπεζες για ένα νόμισμα που δεν έχει πλέον καμία αξία. Τη Λιβύη των νέων ανθρώπων που πολέμησαν το καθεστώς Καντάφι και τώρα το μετανιώνουν γιατί τουλάχιστον, «όταν ήταν εκεί», ένιωθαν ασφαλείς· και δεν υπήρχε έλλειψη χρημάτων, ηλεκτρικού ρεύματος ή βενζίνης. Τη Λιβύη των μανάδων που στέκουν στο παράθυρο περιμένοντας παιδιά που δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Τη Λιβύη των ηλικιωμένων που έχουν περάσει δεκαετίες δικτατορίας και πάντα προσέχουν τα νώτα τους. Τη Λιβύη των απλών ανθρώπων που υφίστανται καθημερινά εκβιασμούς από τον στρατό, απαγωγές και κακομεταχείριση, ζώντας διαρκώς μέσα σε ένα καθεστώς τρόμου. Η έκδοση: Μέσα στις εκδόσεις της Jemma για το τελευταίο Comicdom συμπεριλήφθη πέραν άλλων ιταλικών παραγωγών και το κόμικ Λιβύη. Πρόκειται για ένα graphic novel το σενάριο του οποίου έγραψε η δημοσιογράφος και συγγραφέας Francesca Mannocchi, η οποία έχει βαθιά γνώση των ιστορικών γεγονότων και της κουλτούρας της χώρας, αφού έχει κάνει ρεπορτάζ τόσο σε εκείνη όσο και σε άλλες χώρες όπως η Συρία και το Ιράκ. Στόχος της Mannocchi είναι η επεξήγηση του λυβικού ζητήματος σε διαχρονικό επίπεδο εστιάζοντας στις πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές διαφορές που υπάρχουν μέσα σε αυτή τη χώρα. Η αφήγηση της χωρίζεται σε κεφάλαια, κάθε ένα εκ των οποίων καλύπτει διαφορετική χρονική περίοδο και διαφορετική θεματική. Έτσι βλέπουμε την ιστορία της χώρας αυτής, αλλά κάθε φορά αναλύεται ένα διαφορετικό ζήτημα. Με τους χαρακτήρες που δημιουργεί, η συγγραφέας αναλύει το τεταμένο πολιτικό τοπίο, την επανάσταση και την επιβολή του καθεστώτος Καντάφι, εξετάζει τη θρησκευτική ζωή και τους διαχωρισμούς που προκαλεί, συζητά το μεταναστευτικό και μας αφηγείται ιστορικά την πορεία της χώρας, τις διαφορετικές κυβερνήσεις και την κατάσταση που επικρατεί το 2019 όσον αφορά τη φτώχεια και την εγκατάλειψη που νιώθουν οι κάτοικοί της. Γενικότερα το σενάριο δεν έχει σχεδόν καθόλου διαλόγους ή μπαλονάκια, αλλά αφήγηση σε κείμενο στο οποίο παρεμβάλλονται τα σχέδια του Gianluca Costantini. Ο τελευταίος δίνει τον καλύτερο του εαυτό με το ασπρόμαυρο σχέδιο να υπερτονίζει τη σοβαρότητα του κόμικ και τον Costantini να απεικονίζει τέλεια τον πόνο και την εκφραστικότητα των προσώπων. Είναι ένα πραγματικά σκληρό κόμικ για μια χώρα πολύ κοντά σε εμάς, η οποία μαστίζεται από σοβαρότατα προβλήματα οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και θρησκευτικής φύσεως και σε αφήνει προβληματισμένο για το μέλλον της. Καλό διάβασμα σε όλους