Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η ελληνική ιστορία μέσα από το graphic novel του Soloúp Πέγκυ Κεκέ Πηγή: elculture.gr Σημαιάκια, παρελάσεις, σχολικές γιορτές, τραγούδια και ποιήματα· σε τέτοιο κλίμα κυμαίνεται η καθημερινότητα του ελληνικού λαού δύο φορές τον χρόνο, με την μια από αυτές να πλησιάζει. Με τον ερχομό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940, μικροί και μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να βρεθούν πιο κοντά σε μια πτυχή της ιστορίας του ελληνικού κράτους, σε μια πτυχή δηλαδή της ιστορίας τους, αναπολώντας τα τρανταχτά γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κυρίως δίνοντας έμφαση στον ρόλο που διαδραμάτισε η ίδια η χώρα σε αυτόν. Στο πλαίσιο της εθνικής αφύπνισης και της ενθύμησης της πολιτιστικής κληρονομιάς της ελληνικής πραγματικότητας, βρήκα την ευκαιρία να μιλήσω για ένα έργο το οποίο, με τρόπο ιδιαίτερο και προσιτό, περικλείει όλες αυτές της αξίες και τα ιδανικά που ο ελληνικός λαός με τόσο σθένος προβάλει τις παραμονές των εθνικών επετείων. Ο λόγος γίνεται για το graphic novel του ταλαντούχου πολιτικού γελοιογράφου Soloúp, με το όνομα «21: Η μάχη της πλατείας», μέσα στο οποίο παρουσιάζονται γεγονότα της άλλης μεγάλης εθνικής εορτής, του Αγώνα για την σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, του 1821. Λίγα λόγια για τον Soloúp Πηγή: culturenow.gr Ο διακεκριμένος σκιτσογράφος, πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς, Αντώνης Νικολόπουλος είναι πλέον περισσότερο γνωστός με το όνομα Soloúp, με το οποίο υπογράφει τα έργα του ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια. Με σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και αισθητή παρουσία στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου ως διδάκτωρ μα και μεταδιδακτορικός ερευνητής, ο Soloúp μετρά μια σημαντική σειρά από κόμικς και γελοιογραφίες σε γνωστά περιοδικά και εφημερίδες, μα και graphic novels, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και το «Αϊβαλί», ένα μεγάλης εμβέλειας έργο που πραγματεύεται με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, δημοσιευμένο το 2014 από τις εκδόσεις Κέδρος, και στο οποίο απονέμεται σημαντικός αριθμός βραβείων. Το βασικό στοιχείο των έργων του βασίζεται γύρω από την παρουσίαση της πραγματικότητας μέσω εικόνων, φωτογραφιών και σκίτσων, εντάσσοντάς την σε ένα ευρύτερο πλαίσιο μυθοπλασίας, όπως βλέπουμε στο «Αϊβαλί» (Κέδρος, 2014), στο «Ο Συλλέκτης: Έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο» (Ίκαρος, 2018) και στο «21: Η μάχη της πλατείας» (Ίκαρος, 2021). Μερικά ακόμη από τα έργα του είναι: Τα ελληνικά comics (Τόπος, 2012), Βαβέλ, Γαλέρα (κόμικς) κ.ά. «21: Η μάχη της πλατείας» Πηγή: www.kathimerini.gr Πόσα ξέρουν οι Έλληνες για τον Αγώνα του ’21; Πώς οι γνώσεις αυτές θα μεταφερθούν στις επόμενες γενιές και πώς η ελληνική ιστορία θα γίνει πιο προσιτή σε μικρούς και μεγάλους; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που έθεσαν τις βάσεις για τη δημιουργία του graphic novel που με τόση επιτυχία εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ίκαρος το 2021, στα πλαίσια των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση. Η ιδέα έπεσε στο τραπέζι ήδη από το 2017 οπότε και ξεκίνησαν οι διεργασίες για το σημαντικό αυτό έργο, το οποίο πήρε τεράστιες διαστάσεις. Μέσα από διεξοδικές έρευνες, σε ένα πεδίο αχανές, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν την επανάσταση και άλλων που την μελέτησαν με προσοχή, μέσα από ομιλίες, εικόνες και κάθε είδους πηγή που είναι προσιτή, ο Soloúp με την σημαντική βοήθεια των συνεργατών του, φρόντισαν να μη λείψει κανείς από το βιβλίο· ήρωες, αντιήρωες, φιλέλληνες και οπλαρχηγοί, Φαναριώτες, κοτζαμπάσηδες, Έλληνες, Τούρκοι και όσοι άλλοι πήραν μέρος στα γεγονότα, απλώνονται στις σελίδες αυτού του graphic novel και παρουσιάζουν την ιστορία με μια αλλιώτικη μορφή. Πηγή: elculture.gr Σκοπός των δημιουργών ήταν να γίνει μια άρρηκτη σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν, να μπορέσει κανείς να δει τα γεγονότα υπό το πρίσμα του σήμερα ώστε να αποκτήσει μια πιο σφαιρική άποψη για την ιστορία. Για το λόγο αυτό, η αφήγηση ξεκινά σε παροντικό χρόνο, στην πλατεία μπροστά από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, από έναν γέρο άστεγο ο οποίος μιλά για τα γεγονότα του 1821, και με αποδέκτη ένα νεαρό κορίτσι, στα μάτια του οποίου ζωντανεύουν οι μορφές, οι μάχες και τα γεγονότα. Το βιβλίο χωρίζεται σε 21 κεφάλαια, τα οποία εντάσσονται σε 5 ευρύτερες κατηγορίες (Πλατεία, Χατζάρια, Σεργούνι, Ήρωες, Γκιλοτίνα), ενώ στο παράρτημά του μπορεί κανείς να βρει τη διαδικασία εκπόνησης του έργου, τη σκέψη γύρω από τη δημιουργία του, καθώς και σημαντικά στοιχεία για κάθε μια από τις ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται. Έχοντας τεθεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, μα και με την αμέριστη υποστήριξη του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας και τη συμβολή του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, πρόκειται για ένα graphic novel πολλά υποσχόμενο και δικαίως διαδεδομένο. «Ιστορίες πολλών ανθρώπων, η Ιστορία μας.» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Πηγή: www.kathimerini.gr Η ανδρεία και η ρωμιοσύνη των Ελλήνων προβάλλεται με κάθε ευκαιρία από τον λαό, με κύριους φορείς τις εθνικές μας επετείους· οι δυο αυτές ημερομηνίες (25 Μαρτίου 1821 και 28 Οκτωβρίου 1940) είναι χαραγμένες στην ψυχή και στο μυαλό κάθε ανθρώπου ήδη από την νηπιακή μας ηλικία. Ωστόσο, σε τελική ανάλυση, είναι χρέος μας ως άνθρωποι να κάνουμε ένα βήμα πίσω προκειμένου να δούμε τα πράγματα με σφαιρικότητα και αμεροληψία, λαμβάνοντας υπόψη μια μαζική μορφή της ιστορίας, ένα διευρυμένο όλον και όχι τα μερικά και συχνά διαδεδομένα μέρη. Η ιστορία μας, ή μάλλον καλύτερα η ιστορία ολόκληρου του κόσμου, είναι μια συνέπεια συλλογικής προσπάθειας, σειρές από γεγονότα, αμέτρητοι άνθρωποι, μάχες, τραγούδια και πολιτισμοί, στο πέρασμα των χρόνων συναντιούνται και μπερδεύονται. Το να περιορίσει λοιπόν κανείς την ιστορία σε μια μόνο πλευρά της μπορεί μονάχα να τη φθείρει και να την υπονομεύσει, άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως «Ιστορίες πολλών ανθρώπων είναι η Ιστορία μας». Πηγούλα

Μία από τις πιο δημοφιλείς και επιτυχημένες σειρές κόμιξ όλων των εποχών, το βραβευμένο αριστούργημα «The Sandman» του Neil Gaiman, το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Anubis, έθεσε τον πήχη για ιστορίες λυρικής φαντασίας που στοχεύουν ένα πιο ώριμο κοινό στη σύγχρονη βιομηχανία των κόμιξ. Εικονογραφημένη από τους πιο χαρισματικούς καλλιτέχνες, η σειρά είναι ένα πλούσιο μείγμα μοντέρνας και αρχαίας μυθολογίας, όπου συνυπάρχουν αρμονικά η σύγχρονη λογοτεχνία, το ιστορικό δράμα και οι θρύλοι. Πρωτοεκδόθηκε από την DC Comics το 1989 και θεωρείται ευρέως ως ένα από τα πιο έξυπνα, προκλητικά και ευφάνταστα κόμιξ που έχουν δημιουργηθεί ποτέ. Ακολουθεί τον Μορφέα, τον άρχοντα των ονείρων, καθώς προσπαθεί ν' ανοικοδομήσει το βασίλειό του μετά την φυλάκισή του από τους ανθρώπους για σχεδόν 100 χρόνια. Ταξιδεύει στην Κόλαση για να συναντήσει τον Εωσφόρο- εντοπίζει έναν απατεώνα εφιάλτη που ονομάζεται Κορινθιακός, ο οποίος έχει δόντια για μάτια- κάνει μια συμφωνία με τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ- και ξεκινά μια μακρά, προσωπική αναζήτηση για να αναιρέσει τις αμαρτίες της οικογένειάς του, των Ατέλειωτων, αιώνιων προσωποποιήσεων πτυχών, όπως ο Θάνατος, η Επιθυμία και η Απελπισία. Δες μέσα σε 1' πόσα μπορείς να εξοικονομήσεις στην ασφάλεια του αυτοκινήτου σου!σύγκριση ανάμεσα σε 27 ασφαλιστικές εταιρίες Σε μεγάλο βαθμό χωρισμένα μεταξύ του κόσμου της εγρήγορσης και του βασιλείου των Ονείρων, τα κόμιξ αφηγούνται με μια αμείλικτη αίσθηση ωριμότητας, βάθους και φιλοδοξίας. Πρόκειται για θεματικά πολύπλοκα έργα - ιστορίες για τη βαθιά φύση των ιστοριών - σχεδιασμένα, χρωματισμένα και με αποχρώσεις από διάφορους καλλιτέχνες, αλλά ενωμένα από μια αισθητική που είναι γοτθική, σουρεαλιστική και μελαγχολική. Με την κυκλοφορία της, η σειρά σημείωσε επιτυχία σε κοινό και κριτικούς και χαιρετίστηκε ως ο ηγέτης ενός νέου κύματος κόμιξ: αυτών που, αντί να είναι για παιδιά, είχαν ένα πιο σοβαρό, λογοτεχνικό βάρος. Είναι επίσης ένα έργο για το οποίο ο ίδιος ο Gaiman είναι έντονα περήφανος. «Αισθάνομαι ότι το "Sandman" είναι η κληρονομιά μου» έχει πει σε συνέντευξή του. Ωστόσο, όπως θ' ανακάλυπτε ο ίδιος αργότερα, το Χόλιγουντ σίγουρα δεν το θεωρούσε έτσι. Αντιθέτως, καθ' όλη τη δεκαετία του '90 και σε μεγάλο μέρος των αρχών του 21ου αιώνα, ο Sandman θεωρήθηκε λιγότερο ως ένα πολύτιμο και μοναδικό παιδί και περισσότερο ως ένα ακόμη εγχείρημα με θέμα τους υπερήρωες που θα δημιουργούσε σταθερά κέρδη. Οι αποτυχημένες προσαρμογές Ο ίδιος, για πολλά χρόνια, αντιστεκόταν στις προσπάθειες να διασκευαστεί κάποια από τις 3.000 σελίδες της ιστορίας, αλλά αποφάσισε ότι αυτή τη φορά θα πρωτοστατούσε ο ίδιος. Η σειρά του Netflix έκανε πρεμιέρα στις 5 Αυγούστου, με τον πρώτο κύκλο ν' αποτελείται από δέκα επεισόδια. Στη δημιουργική ομάδα συναντάμε τους David S. Goyer, Allan Heinberg και βέβαια τον Neil Gaiman, ενώ στο εντυπωσιακό καστ έχουμε μεταξύ άλλων τους Tom Sturridge, Jenna Coleman, Gwendoline Christie, David Thewlis, Stephen Fry και Boyd Holbrook. «Αν κάποιος είχε ποτέ προσπαθήσει να κάνει ταινία το "Game of Thrones", ούτε αυτό θα είχε πετύχει. Χρειάζεσαι χώρο για μια μεγάλη ιστορία. Χρειάζεσαι χρόνο για να ενδιαφερθείς για τους χαρακτήρες. Στην πρώτη σεζόν του "Sandman", είχαμε 340 ρόλους σε αυτά τα πρώτα 10 επεισόδια. Είναι πάρα πολλοί άνθρωποι» έχει δηλώσει. Όλα ξεκίνησαν το 1991, όταν έστειλαν τον Neil να συναντήσει ένα από τα στελέχη της Warner Bros και του είπε: «υπάρχει συζήτηση για μια ταινία Sandman». Εκείνος απάντησε: «Σας παρακαλώ μην το κάνετε. Κάνω το κόμικ και θα ήταν απλώς ένας αντιπερισπασμός». Και μου λέει: «Κανείς δεν έχει έρθει ποτέ στο γραφείο μου και να μου ζητήσει να μην κάνω ταινία». Κι εγώ είπα: «Εγώ το κάνω». Τότε είπε: «Εντάξει, δεν θα κάνουμε ταινία». Αυτό κράτησε περίπου μέχρι το 1996 - την ίδια χρονιά που τελείωσε η αρχική σειρά του Gaiman με το «Sandman». Οι σεναριογράφοι Ted Elliott και Terry Rossio, οι οποίοι θα δημιουργούσαν στη συνέχεια το «Shrek» και το franchise των «Πειρατών της Καραϊβικής», προσλήφθηκαν για να γράψουν ένα από τα πρώτα προσχέδια. Το ζευγάρι ήταν μεγάλοι θαυμαστές των κόμιξ και το σενάριο που παρέδωσαν είχε ως στόχο να συλλάβει την ουσία του αρχικού υλικού, συμπεριλαμβανομένης μιας βινιέτας που διαδραματίζεται γύρω από τα όνειρα των γατών. Όταν το δίδυμο, όμως, παρέδωσε το σενάριό του, τους είπαν ότι η Warner Bros το μίσησε τόσο πολύ που θεωρήθηκε «μη παραδοτέο», πράγμα που σημαίνει ότι θα τους αρνούνταν την αμοιβή τους. Από εκεί και πέρα, λέει ο Gaiman, τα σενάρια που του έστελναν γίνονταν όλο και χειρότερα, με την αρχική ιστορία να κατακρεουργείται πέρα από κάθε αναγνώριση. Το 2013, έγινε άλλη μία προσπάθεια, ωστόσο, ούτε αυτή ευδοκίμησε, καθώς το «The Sandman» μαζί με άλλες ιδιοκτησίες της DC Comics, μεταφέρθηκε στη θυγατρική της Warner Bros, τη New Line Cinema. Γιατί μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη Το γεγονός ότι ο «Sandman» μπορεί τώρα να γίνει ως μια σε μεγάλο βαθμό πιστή τηλεοπτική σειρά λέει πολλά για το πόσο έχει αλλάξει το μέσο. «Η αλήθεια του να κάνεις τηλεόραση είναι ότι ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα και ποτέ δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, αλλά τώρα είναι κάτι που μπορείς να το αντιμετωπίσεις» εξηγεί ο Gaiman. Επίσης, υπάρχει πλέον μια ευρύτερη πολιτιστική αγκαλιά της επιστημονικής φαντασίας και της φαντασίας. Αυτή είναι, άλλωστε, η εποχή της Marvel και του «Game of Thrones», του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και του «Dune», των τηλεοπτικών προσαρμογών βιβλίων του Gaiman, όπως το «Good Omens» και το «American Gods». Πρόκειται για μια αλλαγή που συνέπεσε με την αυξανόμενη επιρροή του ίδιου του συγγραφέα. Η συμβολή του Gaiman στη σειρά κυμαίνεται από την υπογραφή του concept art μέχρι την επιλογή του Βρετανού ηθοποιού Tom Sturridge ως Morpheus: ένας χαρακτήρας που μπορεί να μετακινείται μεταξύ διαφορετικών μορφών και εθνοτήτων (και το κάνει στη σειρά), αλλά που είναι κυρίως αναγνωρίσιμος ως ένας άνδρας ψηλός, λεπτός και χλωμός σαν κόκαλο. Η πρώτη σεζόν διασκευάζει τους δύο πρώτους τόμους - που αριθμούν 16 τεύχη - των κόμιξ, «Πρελούδια και Νυχτωδίες» και «Το Κουκλόσπιτο». Ακολουθούν τον Μορφέα που προσπαθεί να εντοπίσει πανίσχυρα αντικείμενα που του έχουν κλαπεί όσο ήταν σε αιχμαλωσία. Στο παρασκήνιο, εν τω μεταξύ, ο εφιάλτης Corinthian του Boyd Holbrook, ο οποίος, παράλληλα με το να γίνει η ατραξιόν - σταρ σ' ένα συνέδριο κατά συρροή δολοφόνων, έχει ανακαλύψει ένα κορίτσι που μπορεί να κρατάει το κλειδί για την καταστροφή του Dream. «Το Κουκλόσπιτο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis Για τον ίδιο τον Gaiman, η επανεξέταση του «The Sandman» μετά από τόσα χρόνια ήταν μια παράξενη, συναρπαστική εμπειρία. Όταν πρωτοδημιούργησε το κόμιξ στα τέλη της δεκαετίας του '80, προσπάθησε ν' αφηγηθεί μια ιστορία που εξέταζε τι κάνει ο 20ός αιώνας με τη μυθολογία, σε αυτήν και για αυτήν. Έχοντας αυτό κατά νου, είχε επίσης ως στόχο να κάνει τα κόμιξ όσο το δυνατόν πιο περιεκτικά, με τις ιστορίες να εξερευνούν διαφορετικούς πολιτισμούς και μυθολογίες, καθώς και να είναι μπροστά από την εποχή τους όσον αφορά τους γκέι και τους τρανσέξουαλ χαρακτήρες. Η ιστορία του Neil Gaiman τιμήθηκε συνολικά με 26 βραβεία Eisner και ήταν υποψήφια για τα βραβεία Hugo και Bram Stoker. Ερωτηματικό αν θα υπάρξει 2η σεζόν στο Netflix Η τηλεοπτική μεταφορά του «The Sandman» συνεχίζει να βρίσκεται στην παγκόσμια λίστα Top10 του Netflix για σχεδόν τρεις εβδομάδες από την κυκλοφορία της. Έχουν προβληθεί πάνω από 127,5 εκατομμύρια ώρες- ωστόσο, ο Neil Gaiman δεν είναι σίγουρος ότι θα υπάρξει δεύτερη σεζόν από το Netflix, νιώθοντας ότι «μπορεί να μην είναι αρκετό». Με την τάση του Netflix ν' ακυρώνει σειρές και τη Warner Bros. Discovery -οι παραγωγοί της σειράς- ν' αποσύρουν πρόσφατα έργα, οι θαυμαστές είναι μάλλον επιφυλακτικοί για το μέλλον του «The Sandman». Τα πιο πρόσφατα σχόλια του Gaiman έδειξαν ότι ίσως υπάρχει ακόμα ελπίδα. Με ανάρτηση που έκανε στο Twitter, δήλωσε ότι η σειρά θα μπορούσε ενδεχομένως να μεταβεί σε άλλη πλατφόρμα, ακόμη και αν το Netflix «τραβήξει την πρίζα». Η σειρά κόμικς «Sandman» του Neil Gaiman αποτελεί σταθερή αξία για πάνω από δύο δεκαετίες. Τα μοναδικά γραφικά και τα σκοτεινά θέματα της σειράς κόμιξ έχουν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς και φαινόταν σχεδόν αδύνατο να μεταφερθεί η σειρά στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση, δεδομένης της εκπληκτικής οπτικής του πρωτότυπου έργου μαζί με την έντονη αφηγηματική δομή. Όμως η νέα σειρά του Netflix κατέστειλε όλες τις αμφιβολίες σχετικά με τη δυνατότητα προσαρμογής της σειράς. Το «The Sandman» βρίσκεται στο Top 10 της λίστας σε περισσότερες από 93 χώρες και ηγείται της λίστας στο νούμερο 1 σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Ινδία, το Πακιστάν, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Βραζιλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ουκρανία και πολλές άλλες. Ποιος είναι ο Neil Gaiman Ο Neil Gaiman βρίσκεται στη λίστα των New York Times ως συγγραφέας best seller μυθιστορημάτων, διηγημάτων, σεναρίων και graphic novels για όλες τις ηλικίες. Κάποια από τα πλέον διάσημα έργα του είναι το «American Gods», το οποίο απέσπασε τα βραβεία Hugo, Nebula, Bram Stoker και Locus, το «The Graveyard Book», που είναι το πρώτο βιβλίο που κέρδισε τόσο το Newbery όσο και το Carnegie Medal, και το «The Ocean at the End of the Lane», που κέρδισε τον τίτλο του Book of the Year για το 2013 στα National Book Awards του Ηνωμένου Βασιλείου. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, το «Norse Mythology», είναι μια διασκευή των μύθων του σκανδιναβικού Πάνθεου και των γιγάντων όπως αφηγούνται στις έμμετρες Eddas, ενώ, το 2019, το μυθιστόρημα που συνέγραψε μαζί με τον Sir Terry Pratchett με τίτλο «Good Omens» μεταφέρθηκε σε μια μίνι σειρά έξι επεισοδίων για το BBC και τα Amazon Studios με μεγάλη επιτυχία. Επιπρόσθετα, ο Gaiman είναι καθηγητής Καλών Τεχνών στο Bard College. Έχει τέσσερα παιδιά και είναι παντρεμένος με τη συγγραφέα και καλλιτέχνιδα Amanda Palmer. Πηγή

Ο Αρκάς, επιστρέφει ακόμα μία εποχή του χρόνου με το χαρακτηριστικό του Σημειωματάριο. Συγκεκριμένα, η εφημερίδα "Το ΒΗΜΑ" έδωσε σαν ένθετο με το φύλλο της Κυριακής, 16/10/22, το Σημειωματάριο του φθινοπώρου. Ο βετεράνος δημιουργός, που γαλούχησε με το χιούμορ του πολλές γενιές αναγνωστών, παρουσιάζει κι αυτό το φθινόπωρο, λοιπόν, μία ανθολογία από 80 καρέ, εμπνευσμένα από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες. Οι σειρές, από τις οποίες αντλήθηκε το υλικό είναι οι εξής: ● "Ισοβίτης" ● "Καστράτο" ● "Ναπολέων" ● "Θανασάκης" ● "Φεβρουάριος" ● "Ζευγάρια" Το έντυπο δεν αλλάζει στο ελάχιστο από τα υπόλοιπα της σειράς. Εκτός από σημειωματάριο, προσφέρεται και για χρήση σαν ετήσιο ημερολόγιο, ενώ παράλληλα λειτουργεί και σαν ατζέντα που περιέχει τις παγκόσμιες ημέρες, το ετήσιο εορτολόγιο, αλλά και διάφορα χρήσιμα τηλέφωνα. Ενδεικτικά μπορείτε να πάρετε μία γεύση από τα υπόλοιπα σημειωματάρια, αν ρίξετε μία ματιά ΕΔΩ. Εύλογα, λοιπόν, εξάγεται το συμπέρασμα ότι κάποιος αναγνώστης, που έχει ήδη προμηθευτεί κάποιο από τα προηγούμενα σημειωματάρια, θα πάρει το συγκεκριμένο για τρεις και μόνο λόγους. Πρώτος: επειδή είναι λάτρης του Αρκά και θέλει να έχει ό,τι βγαίνει και φέρει το όνομά του, δεύτερος: γιατί θέλει να διαβάσει τα γελοιογραφικά καρέ κι αυτής της δουλειάς και τρίτος: γιατί θέλει να κάνει παρουσίαση και να το ανεβάσει στην βάση κάποιου φόρουμ. Μαντέψτε σε ποια κατηγορία ανήκω εγώ! Αυτά τα ολίγα! Εύχομαι σε όσους το έχουν στην κατοχή τους, καλή ανάγνωση και μόνο ευχάριστες σημειώσεις. Η διαφήμιση του σημειωματάριου από την εφημερίδα Αφιέρωμα στον Αρκά

“Όποιος ξεχνάει το παρελθόν του, είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει” Το πολύ επιτυχημένο καλλιτεχνικό δίδυμο του Σπύρου Θεοχάρη και της Χρυσαυγής Σακελλαροπούλου, το οποίο μας έχει δώσει αξιέπαινα έργα όπως ο “Βασίλειος Βασιλεύς”, η “Θεοφανώ” και το “1821: Η αρχή της Επανάστασης”, επανέρχεται στην ελληνική (και ποιοτική) σκηνή της Ένατης Τέχνης, με ένα ακόμα εξαιρετικό πόνημα. Αυτή την φορά, στο ιστορικό τους μικροσκόπιο θα μπει η πιο μαύρη, ίσως, σελίδα στην πορεία της Ελλάδας, τουλάχιστον στην σύγχρονη εποχή, που δεν είναι άλλη από την Μικρασιατική Καταστροφή. Μία πρώτης τάξης επιλογή, με αφορμή την επέτειο των 100 ετών από τότε. Το “σενάριο” της ιστορίας ξεκινά από το 1914, την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και το πώς αυτός επηρέασε τις σχέσεις ανάμεσα σε Τούρκους και Ρωμιούς, καθώς και τις γεωπολιτικές αλλαγές που επέφερε, για να καταλήξει στο 1922, όπου οι ένδοξες ημέρες θριάμβου και παρελάσεων, θα μετατραπούν σε ντροπή κι ατίμωση, με κόστος σε ανθρώπινες ζωές και ξεριζωμό. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, βασικός πρωταγωνιστής όλων των εξελίξεων, δεν είναι άλλος από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πραγματοποιείται και μία διόλου ευκαταφρόνητη παρέλαση προσωπικοτήτων, από όλες τις εμπλεκόμενες χώρες, οι οποίες τοποθετούνται άρτια στην πορεία της ιστορίας. Να πούμε, επίσης, ότι η ιστορία δίνει περισσότερη βάση στα γεγονότα των ετών 1919-1922, όπου και πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη “Μικρασιατική Εκστρατεία”. Ο αναγνώστης, λοιπόν, δεν θα λάβει στείρες πληροφορίες για τα γεγονότα και σε καμία περίπτωση δεν θα ενημερωθεί μονομερώς και μεροληπτικά προς την ελληνική πλευρά. Η απαρίθμηση των στοιχείων και των γεγονότων γίνεται με σεβασμό, πρώτα από όλα στην Ιστορία και στους ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος. Αυτό είναι, πιστεύω, το δυνατό χαρτί του παρόντος κόμικ. Σκηνοθετικά η δουλειά είναι άρτια και για να γίνει περισσότερο εύπεπτη η ιστορική της αφήγηση, ο συγγραφέας έχει βάλει στο κάδρο τις ιστορίες τεσσάρων ανθρώπων, μέσα από την αφήγηση των οποίων, δημιουργείται μία μυθιστορηματική χροιά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μία μάνα, ένας πατέρας με την κόρη τους, καθώς κι ένας στρατιώτης που υπηρετεί στο μέτωπο. Άνθρωποι καθημερινοί, που ο Θεός αποφάσισε να ζήσουν σε δύσκολους καιρούς… Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία αριστουργηματική δουλειά, από τις ελάχιστες αντίστοιχης θεματολογίας που έρχονται υπό την μορφή εικονογραφημένης αφήγησης, που σίγουρα θα γίνει πιο εύκολα κατανοητή από τους μικρούς αναγνώστες. Εννοείται ότι επιδέχεται πολλαπλών αναγνώσεων κι ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι η αφήγηση είναι πυκνογραμμένη. Προτείνεται σε όλους τους Έλληνες κι αποτελεί κόσμημα για την κάθε βιβλιοθήκη, καθώς κι ένα πρώτης τάξης δώρο. Εκτός αυτών, βέβαια, αυτό που προπάντων αποτελεί είναι μία πηγή συναίσθησης για τα λάθη του παρελθόντος κι ένας καλό μάθημα για τον λαό μας στο ποια είναι η κατάληξη, όταν δεν είναι μονιασμένος και με σύμπνοια. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, σε ένα τέτοιου είδους πόνημα, νομίζω ότι (δυστυχώς) έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Παρόλα αυτά τον βρήκα, πέραν του δέοντος, καλό, ανταποκρινόμενο άψογα στις απαιτήσεις της αφήγησης. Το δυνατότερο σημείο του, πιστεύω, ότι είναι η απεικόνιση των ιστορικών προσωπικοτήτων της εποχής, καθώς επίσης και οι σκιάσεις. Η παλέτα του άσπρου και του μαύρου δένει στην εντέλεια με το σχέδιο σε τέτοιο βαθμό που νομίζω ότι κάτι έγχρωμο απλά θα ήταν περιττό και δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτα. Η έκδοση είναι όπως ακριβώς αξίζει ένα τέτοιο πόνημα. Η ράχη είναι δεμένη με κόλληση, το (πανέμορφο) εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ, ενώ οι εσωτερικές σελίδες αποτελούνται από ένα χαρτί πολύ καλό σε υφή. Στα του συνοδευτικού υλικού βρίσκουμε μία μονοσέλιδη εισαγωγή, ενώ μετά το πέρας της ιστορίας, υπάρχει μία συνοπτική βιβλιογραφία κι ένα QR code για να μπορεί ο αναγνώστης να εντοπίσει όλο το ιστορικό υπόβαθρο, που απαιτήθηκε για την δημιουργία του κόμικ. Βέβαια, αυτό παραπέμπει σε έναν απλό κωδικό κι όχι σε κάποιο pdf. Μάλλον κάτι πρέπει να κάνω λάθος. Αν θα έπρεπε να κάνω κάποιο μικρό παράπονο, αυτό θα ήταν ότι το βιβλίο δεν έχει την απαραίτητη φιλολογική επιμέλεια που θα έπρεπε να έχει. Τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη είναι πάρα πολλά, καθ’ όλη την διάρκεια της πλοκής, ενώ δεν λείπουν και δύο σημεία, που έχουν μπει μικρά αυτοκόλλητα με διορθώσεις λέξεων ή ακόμα και φράσεων για να καλύψουν λάθη ή παραλείψει! Ειλικρινά δεν θα με πείραζε αν αφορούσε κάποιο άλλου είδους κόμικ. Εδώ, όμως, θα ήθελα λίγη περισσότερη φροντίδα. Επίσης (κι αυτό είναι δική μου… λόξα ) θα ήθελα να είχαν ενσωματωθεί και μερικές λεπτομέρειες για την Δίκη των έξι και να μην μείνει μόνο σε μία απλή απλή αναφορά. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη για την ποιότητα των εσωτερικών σελίδων. Προφανώς δεν τις σκανάρισα εγώ, διότι αυτό καθίσταται δύσκολο, χωρίς να τσαλακωθεί το αντίτυπο. Έτσι άντλησα το υλικό από την σελίδα της εκδοτικής, η οποία δεν παρέχει καλύτερης ποιότητας εικόνες. Η ιστοσελίδα της εκδοτικής Η αναφορά της εκδοτικής για το συγκεκριμένο κόμικ Το trailer του κόμικ στο YouTube

Daredevil & Captain America - Διπλός Θάνατος Tito Faracci, Claudio Villa - 52 σελ. - Έγχρωμο - 21 x 28 εκ. - 9,9 € Μια σειρά ανεξήγητων φόνων φέρνει στην επιφάνεια την υπόθεση ενός νεκρού κακοποιού που επέστρεψε από τον τάφο. Η αστυνομία της Νέας Υόρκης στρέφεται για βοήθεια στον Ντερντέβιλ, τον ατρόμητο υπερήρωα, για να διαλευκάνει το μυστήριο. Ο Ντερντέβιλ, ωστόσο, αγνοεί πως και ο Κάπταιν Αμέρικα ερευνά την υπόθεση για λογαριασμό του Νικ Φιούρι και της Α.Σ.Π.Ι.Δ.Α. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε μια περιπέτεια με καταιγιστική δράση, με δύο από τους πιο εμβληματικούς ήρωες της Marvel να ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια σε μία τρομερή απειλή. Η ιστορία δημιουργήθηκε από δύο μεγάλους Ιταλούς καλλιτέχνες, τον σεναριογράφο Τίτο Φαράτσι και τον σχεδιαστή Κλαούντιο Βίλα! Κυκλοφόρησε το 2006 στην Ιταλία, ενώ το 2008 έκανε την εμφάνισή της στην Αμερική. Ο Διπλός Θάνατος είναι μία ιστορία που δίνει νέα πνοή στους γνωστούς αυτούς χαρακτήρες της Marvel, οι οποίοι παρουσιάζονται υπό μία νέα οπτική, μέσα από τα μάτια Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Λίγα Λόγια για τους δημιουργούς: Tito Faraci Γεννήθηκε το 1965 στο Λονάτε Ποτσόλο, στην επαρχία του Βαρέζε στην Ιταλία και ξεκίνησε την καριέρα του σαν μουσικός δημοσιογράφος, συνεργαζόμενος παράλληλα με το Coscia, ένα φανζίν εξολοκλήρου αφιερωμένο στον κωμικό και τραγουδιστή Φραντσέσκο Σάλβι. Το 1995 ξεκίνησε η σταδιοδρομία του ως συγγραφέας ιστοριών Disney, γράφοντας ιστορίες με τον Μίκυ και τον Ντόναλντ. Ήταν μέσα από τη δημιουργία αυτών των ιστοριών που ο Φαράτσι γνωρίστηκε με τον Τζόρτζιο Καβατσάνο, δημιουργώντας μαζί μια σειρά ιστοριών επικεντρωμένες στον επιθεωρητή Ο’Χάρα, που αργότερα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία σε μια συλλογή με τίτλο Topolino Noir, από τις εκδόσεις Einaudi. Πάντοτε για το σύμπαν της Disney, οι δυο τους συνεργάστηκαν στα περιοδικά Paperinik New Adventures (Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ) και Mickey Mouse Mystery Magazine (Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος), που ξεκίνησαν να κυκλοφορούν το 1998. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε να γράφει το Diabolik καθώς και ιστορίες για το δημοφιλές ιταλικό κόμικς Lupo Alberto. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τη μακρόχρονη συνεργασία του με τις εκδόσεις Bonelli, αρχικά γράφοντας τις ιστορίες του Dylan Dog και συνεχίζοντας σε πολλούς άλλους τίτλους, όπως Nick Raider, Martin Mystere και Magico Vento, Brad Baron και Tex. Το 2004 έγραψε για την Panini Comics το Il Segreto Del Vetro (Το Μυστικό Του Κρυστάλλου), μια περιπέτεια του Spider-Man στη Βενετία, σχεδιασμένη από τον Τζόρτζιο Καβατσάνο, που κυκλοφόρησε και στη χώρα μας από τις εκδόσεις μας. To 2004, στο φεστιβάλ της Λούκα, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου συγγραφέα Gran Guinigi. Ακολούθησαν πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις με πιο πρόσφατη την απονομή του βραβείου Romics D’Oro του φεστιβάλ Romics. To 2009 και το 2011 αντίστοιχα, θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Piemme δύο παιδικά μυθιστορήματά του, τα: Il cane Piero, avventure di un fantasma και Oltre la soglia. To 2020 συνεργάστηκε με τον εικονογράφο Ουόλι, για τη δημιουργία του κόμικς Un sogno chiamato Giffoni με αφορμή τα 50 χρόνια του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Giffoni. To 2020 θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bonelli το κόμικς Quei Due. Piu’ Vicini σε σενάριο δικό του και της Σiλβια Τζίκε, η οποία θα υπογράψει και το σχέδιο. Claudio Villa Γεννήθηκε το 1959 στο Λομάτσο, στην Ιταλία. Ωρίμασε καλλιτεχνικά κάτω από την καθοδήγηση του Φράνκο Μπινότι, σχεδιαστή στα Zagor και Mister No, από τον οποίο έμαθε τις τεxνικές και τα μυστικά του σχεδίου στα κόμικς. Το 1981, προσελήφθη σαν μέρος της ομάδας του —τότε καινούργιου τίτλου— Martin Mystere. Έχει δουλέψει εκτός των άλλων και στους τίτλους Eureka, Tex και Nick Raider ενώ έχει φιλοτεχνήσει πάνω από 80 εξώφυλλα για το Dylan Dog. To 1992, έγραψε και σχεδίασε για το περιοδικό Epoca την ιστορία Sessanta Giorni a Palermo (Εξήντα Ημέρες στο Παλέρμο) με θέμα τις τελευταίες μέρες των —εκτελεσμένων από τη Μαφία— δικαστών Τζοβάνι Φαλκόνε και Πάολο Μπορσελίνο. Δύο χρόνια αργότερα, σαν επιστέγασμα στη λαμπρή του καριέρα, θα γίνει ο επίσημος σχεδιαστής των εξωφύλλων του Tex, αναλαμβάνοντας την πρόκληση να αντικαταστήσει τον θρυλικό Ιταλό εικονογράφο Αουρέλιο Γκαλεπίνι. Το 2006 θα συνεργαστεί με τον Τίτο Φαράτσι για την ιστορία που κρατάτε στα χέρια σας. Από το 2007 έως το 2011, θα φιλοτεχνήσει όλα τα εξώφυλλα της σειράς Tex: Collezione storica a colori, τις αναδημοσιεύσεις δηλαδή, με χρονολογική σειρά, των ιστοριών του Τεξ για πρώτη φορά με χρώμα, σε μια συνεργασία των εκδόσεων Bonelli με το περιοδικό L’Espresso και την εφημερίδα Repubblica. Εξαιτίας αυτής της δουλειάς, θα αφήσει προσωρινά κατά μέρος την ιστορία του Τεξ που είχε ξεκινήσει να σχεδιάζει, σε σενάριο Μάουρο Μποζέλι. Η ιστορία θα ολοκληρωθεί τελικά και θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2020 στο Tex Speciale #35. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με τον Κάρλο Λουκαρέλι για τη διασκευή σε κόμικς του διηγήματος Delitto del Natale και ξανά με τον Τίτο Φαράτσι σε μια μικρή ιστορία για την ανθολογία Diabolik, Vista da Lontano. To 2010 του απονεμήθηκε το Romics D’Oro του φεστιβάλ Romics. Το νέο graphic novel των Daredevil & Captain America με τίτλο Διπλός Θάνατος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως στις 25 Οκτωβρίου! Για περισσότερες πληροφορίες, ρίξτε μία ματιά ΕΔΩ.

Ο Σταύρος Κιουτσιούκης επιστρέφει στον χώρο των φανζίν με το νέο του πόνημα, που φέρει τον τίτλο “Ο καταρράκτης και το πιο γ@μημένα όμορφο κακό του κόσμου”. Πρόκειται για ένα βουκολικό παραμύθι, το οποίο έχει για πρωταγωνίστρια μία νεαρή βοσκοπούλα, που βόσκει τις… γάτες της ανέμελα στα λαγκάδια. Μία ωραία πρωία, μία από τις γάτες του κοπαδιού ξεφεύγει από την προσοχή της και περνάει την νοητή γραμμή που χωρίζει τα αθώα βοσκοτόπια από τους μυστηριώδεις αμμόλοφους, στους οποίους κανείς δεν τολμά να μπει. Η κοπέλα, λοιπόν, αναγκάζεται να περάσει στο αφιλόξενο έδαφος, με απώτερο σκοπό να εντοπίσει το απολωλός αιλουροειδές και να το επιστρέψει στην σιγουριά των πράσινων λιβαδιών. Όσο, όμως, είναι μέσα στην περιοχή των αμμόλοφων, φτάνει σε έναν επιβλητικό καταρράκτη, που φέρει το σχήμα… αιδοίου κι εκεί θα συμμετάσχει σε μία ερωτική περιπέτεια άνευ προηγουμένου. Εύκολα, λοιπόν, εξάγεται το συμπέρασμα ότι μιλάμε για ένα σενάριο, το οποίο μπορεί να φέρει την υπογραφή του “ερωτικού” Κιουτσιούκη, παραδέχομαι, όμως, ότι πρωτοτυπεί, όσον αφορά την περιγραφή. Αυτή την φορά έχουμε μπροστά μας ένα παραμύθι, με πολλά στοιχεία φολκλόρ και παράλληλα αντλεί μεγάλες δόσεις από μεταφυσική φαντασία. Η πλοκή, τουλάχιστον μέχρι τα μισά, εντείνει την περιέργεια και μία κάποια αγωνία στον αναγνώστη, αλλά όσο οδηγούμαστε προς το φινάλε, ο δημιουργός εκκινεί το σεξουαλικό στοιχείο και δίνει το σήμα κατατεθέν του. Η ιστορία ολοκληρώνεται αναμενόμενα και με μπόλικο χιούμορ. Επίσης, νομίζω ότι μπορούμε να εκτιμήσουμε τους διαλόγους, οι οποίοι είναι αρκετά περιγραφικοί και πομπώδεις, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην άνθηση της κωμικής υφής. Τέλος, αρκετά καλή βρήκα και την σκηνοθετική άποψη που αποτυπώνει ο καλλιτέχνης, κατά την οποία όλο το παραμύθι αφηγείται από τον ίδιο τον δημιουργό μέσα σε ένα μπαρ. Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ με γρήγορη υπόθεση και πλοκή, το οποίο πιστεύω ότι θα αρέσει στους θαυμαστές του Κιουτσιούκη. Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο μας έχει προσφέρει ο “Μίστερ Πατουσάκια”, αλλά διαβάζεται γρήγορα, χωρίς ενοχές και φυσικά νομίζω ότι είναι περιττό να πούμε ότι είναι ακατάλληλο για ανηλίκους. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα και γι΄ αυτόν δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι φέρει την σφραγίδα του δημιουργού. Το σχέδιο είναι χαρακτηριστικό, με μεγάλα καρέ, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, αλλά με όμορφη πλαστικότητα στους χαρακτήρες και τα τοπία. Το χρώμα αποτελείται από γήινες αποχρώσεις και είναι ξεκούραστο στο μάτι. Η έκδοση, για τα επίπεδα του φανζίν, είναι αρκετά τίμια. Το εξώφυλλο έχει υφή χαρτονιού και είναι αρκετά παχύ, το ίδιο και οι εσωτερικές σελίδες. Η εκτύπωση είναι ιδανική και τα χρώματα αποδίδονται πανέμορφα. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Ο γνωστός Θεσσαλονικιός καλλιτέχνης Σταύρος Κιουτσιούκης αλλάζει λίγο στροφή στις αφηγηματικές του συνήθειες και δημιουργεί ένα αστυνομικό κόμικ μυστηρίου, μένοντας όμως πιστός στην ερωτική του διάθεση. Ένας ιδιοκτήτης σπιτιού, ο οποίος είναι και διοργανωτής swinging parties, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στον χώρο του και μάλιστα την ώρα που ένα τέτοιο πάρτυ λάμβανε χώρα! Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Κονσταντάν Μπιμπέ και η πιστή βοηθός του (και θιασώτις του αυνανισμού) Σαγκουίνη, αναλαμβάνουν δράση και ξεκινούν, σε πείσμα της Αστυνομίας, που φοβάται μην γελοιοποιηθεί, να ξετυλίγουν σιγά και μεθοδικά το νήμα του μυστηρίου, προκειμένου να εντοπίσουν τον ένοχο και το κίνητρό του. Οι ύποπτοι πολλοί κι όλοι φαίνεται να έχουν ακλόνητα άλλοθι. Έτσι ο ντετέκτιβ Μπιμπέ έχει ένα δύσκολο έργο. Θα καταφέρει να βγάλει άκρη? Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με ένα σενάριο που καλείται να διαχειριστεί ένα μυστηριώδες έγκλημα, το οποίο το βρήκα καλογραμμένο και με όμορφη ροή. Η σάτιρα των μοτίβων που ακολουθούν οι διάσημοι ντετέκτιβ, που γέννησε η παγκόσμια λογοτεχνία, είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να κατακλύζεται από όμορφες περιγραφές χιουμοριστικών καταστάσεων. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν λείπει και το σεξουαλικό στοιχείο, γιατί τότε δεν θα μιλούσαμε για δουλειά του Κιουτσιούκη. Έτσι, παρακολουθούμε πολλές ερωτικές συνευρέσεις των υπόπτων και μάλιστα την ώρα που έχει ξεκινήσει η ανακριτική διαδικασία! Η λύση του μυστηρίου δίνεται λίγα μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό της ιστορίας, κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά της καθόλη την διάρκεια της πλοκής, ενώ το φινάλε (όλως περιέργως) βγάζει νόημα και μία κάποια λογική, το βρήκα έξυπνο και με ικανοποίησε. Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ που προσφέρει μία χαριτωμένη, ανάλαφρη και… πικάντικη ιστορία μυστηρίου, που θα κάνει τον αναγνώστη να περάσει καλά, αλλά σίγουρα δεν θα πρέπει να έχει βλέψεις ότι θα του αποτυπωθεί για πάντα στην μνήμη του ή ότι θα αποτελέσει το καλύτερο διήγημα που έχει ποτέ διαβάσει. Συστήνεται στους λάτρεις του δημιουργού, του αστυνομικού κόμικ και του… σεξ! Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από τον πιστό αναγνώστη του δημιουργού. Τα καρέ είναι χιουμοριστικά, οι σκηνές του σεξ ενισχύουν την ερωτική διάθεση, ενώ δεν λείπει και η… αυτοπροσωπογραφία του Κιουτσιούκη, στο πρόσωπο του δολοφονημένου ιδιοκτήτη της έπαυλης, του Εταζιέρ. Ο χρωματισμός είναι ευχάριστος, αλλά αποτελείται από μία μουντή και κάπως μονότονη παλέτα, που βγάζει επίπεδο (αλλά όχι απαραιτήτως τόσο κακό) το τελικό αποτέλεσμα. Η έκδοση έχει μεσαίο μέγεθος και διαθέτει κόλληση στην ράχη της. Αποτελείται από ένα σχετικά παχύ εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, σχετικά φθηνό (στην υφή), αλλά την εκτύπωση των χρωμάτων θα την λέγαμε και τίμια. Σίγουρα, πάντως, θα μπορούσε να τα πήγαινε καλύτερα σε αυτόν τον τομέα. Το συνοδευτικό υλικό επικεντρώνεται μόνο στην παράθεση μίας μπόνους δισέλιδης ιστορίας, η οποία φέρει τον τίτλο “Πρωινές κ@ύλες” (όπου “@” βάλτε “α”, μας διαβάζουν και μικρά παιδιά! ). Δεν έχει κάποια άμεση σχέση με την κύρια ιστορία και σίγουρα δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Το podcast βρίσκεται ολόκληρο εδώ. Ο Αρκάς, ίσως ο πιο επιφανής μα και συνάμα ο πιο αφανής κομίστας της χώρας μας. Πώς γίνεται αυτό; Όλοι μας έχουμε διαβάσει έστω και ένα στριπ του κάπου, κάπως, κάποτε, αλλά κανένας δε γνωρίζει την αληθινή του ταυτότητα. Ε, εδώ ο Δημοκίδης, τα ανατρέπει όλα κι αποκαλύπτει την ταυτότητα του μυστηριώδη δημιουργού.

Ο πολυγραφότατος, ταλαντούχος και πάντα προσηλωμένος στην αγαπημένη του θεματολογία, Θεσσαλονικιός κομίστας Σταύρος Κιουτσιούκης, ξαναχτυπά με ακόμα ένα μικρό άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο “Δρακουλίτσα: Μακάβρια στριπάκια με μία εσάνς απέθαντου ερωτισμού…” και κατά κάποιον τρόπο μάς συστήνει έναν νέο χαρακτήρα, που μπορεί να είναι απέθαντος, διατηρεί, όμως, τα kinky χαρακτηριστικά που διέπουν συνήθως τους ζωντανούς. Όπως αποκαλύπτει κι ο ίδιος ο τίτλος, το κόμικ κινείται στον τομέα των βαμπίρ, τα οποία έχουν κι εκείνα δικαίωμα στην σεξουαλική απόλαυση, και ουσιαστικά παραθέτει μία σειρά από στριπάκια, τα περισσότερα μονοσέλιδα, που εκτείνονται από ένα, μέχρι και τέσσερα καρέ το πολύ. Αν και δηλώνω προσκείμενος στο ρεύμα, πάνω στο οποίο κινείται ο δημιουργός, εντούτοις εδώ δεν μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ομολογώ ότι η ιδέα να συνδυαστεί ένα φετίχ, με το μακάβριο στοιχείο που προκαλούν οι απέθαντοι, είναι αρκετά εμπνευσμένη και θα μπορούσε να δουλέψει με πρωτοτυπία. Δυστυχώς, όμως, τα στριπ που παρατίθενται ήταν κάπως ανέμπνευστα και στερούνταν του ποιοτικού κωμικού στοιχείου, που μας έχει συνηθίσει ο Κιουτσιούκης. Λίγα ήταν εκείνα που κατάφεραν να κερδίσουν το χαμόγελό μου, ενώ τα περισσότερα τα βρήκα κάπως επίπεδα κι άνοστα. Βέβαια, αυτή είναι μία προσωπική εκτίμηση και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να αποτρέψω κάποιον από το να διαβάσει το παρόν άλμπουμ. Άξιο λόγου είναι, επίσης, το γεγονός ότι βλέπουμε (κι εδώ) τον ίδιο τον δημιουργό να συμμετέχει μέσα στο κόμικ του. Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ, το οποίο θα το πρότεινα στους φίλους του δημιουργού, ο οποίος νομίζω ότι εδώ δεν ήταν στα… κέφια του. Οι υπόλοιποι ας το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Να αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει χαρακτηριστεί από την εκδοτική (ή από τον δημιουργό) κατάλληλο για αναγνώστες άνω των 18 ετών. Ο εικαστικός τομέας δεν έκρυβε εκπλήξεις στον υποψιασμένο αναγνώστη. Το σχέδιο είναι αυτό που χαρακτηρίζει την γραμμή του δημιουργού, είναι καθαρό, ενώ βοηθάει στην κωμική αποτύπωση του σεναρίου (του στριπ στην προκειμένη περίπτωση). Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχει υιοθετηθεί (κι εδώ) μία όμορφη παλέτα από απαλά χρώματα, που είναι απολύτως ξεκούραστα στο μάτι. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι κάνει μία αντίθεση, σε σχέση με το μακάβριο θέμα που είχε να διαχειριστεί. Θα το ήθελα λίγο πιο dark για να ταιριάζει με το σύνολο. Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος και στενόμακρο φορμάτ, ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει μία τέτοια σειρά από στριπ. Το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ, το εξώφυλλο είναι ανθεκτικό, πλαισιωμένο με ένα κίτρινο χρώμα που μου άρεσε αρκετά, ενώ κανένα παράπονο δεν έχω κι από την κόλληση στην ράχη. Την ονομαστική τιμή των 7,50€ την βρήκα λίγο “αλμυρή” για ένα τέτοιο έντυπο, αλλά αν αναλογιστούμε τις αυξήσεις που έχουν γίνει στο χαρτί την τελευταία περίοδο, θα την δικαιολογήσω. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει δια της απουσίας του. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική

Οι “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” είναι μία έκδοση που κυκλοφόρησε σε δύο τόμους, με την εφημερίδα “Τα Νέα” τα Σάββατα 18/06/22 (Α΄ Τόμος) και 25/06/22 (Β’ Τόμος) και ουσιαστικά αποτελούν την επανέκδοση του ομότιτλου και πολυτελούς πονήματος, που κυκλοφόρησε το 2015. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο εδώ, καθώς στο αντίστοιχο θέμα μπορούμε να αντλήσουμε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για την έκδοση κι ευχαριστούμε θερμά τον φίλο @ φλοκ γι΄ αυτό! Πρόκειται για ένα άψογο και πρώτης τάξης εγχειρίδιο, το οποίο παραθέτει με αρκετή λεπτομέρεια όλη την συγγραφική κι εκδοτική πορεία του μεγάλου Στέλιου Ανεμοδουρά. Μία αξιοσημείωτη “Αυτοκρατορία”, που γαλούχησε και διασκέδασε πολλές γενιές αναγνωστών. Αξίζει να τονίσουμε ότι η παρούσα έκδοση δεν έχει καμία απολύτως διαφορά από την αρχική, τουλάχιστον όσον αφορά την ύλη που παρέχει. Αν θέλουμε να εμβαθύνουμε σε λεπτομέρειες, να πούμε ότι ο Α’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1946 - 1968) περιέχει το υλικό του μητρικού τόμου μέχρι την σελίδα 177, ενώ ο Β’ τόμος (που αναφέρεται στην Περίοδο: 1969 - 2015) περιέχει το υλικό από την σελίδα 177 του μητρικού τόμου και μέχρι το φινάλε. Όσον αφορά την ποιότητα των τόμων, εννοείται ότι δεν θα πρέπει να περιμέναμε να είναι στο ίδιο επίπεδο με τον πρωτότυπο τόμο κι αυτό επειδή είναι εκδόσεις που κυκλοφορούν με εφημερίδα. Έτσι, λοιπόν, εδώ βλέπουμε ένα μικρότερο μέγεθος στις διαστάσεις και μία σαφώς υποδεέστερη ποιότητα στο χαρτί, η οποία όμως στέκεται τίμια. Εξίσου τίμια κι ανθεκτική είναι και η κόλληση στις ράχες, η οποία υπόσχεται πολλές αναγνώσεις. Γενικά, δεν έχουν το λούσο του αρχικού τόμου, αλλά όποιος δεν τον έχει και θέλει να δώσει λιγότερα χρήματα, πιστεύω ότι θα πρέπει να τους αναζητήσει.. Ας παραθέσουμε και μία φωτογραφία για να πάρετε μία γεύση από τις διαφορές στις διαστάσεις των δύο εκδόσεων.

Oρισμένα παιχνίδια είναι τόσο σπάνια που οι gamers θα πρέπει να δώσουν χιλιάδες δολάρια για να τα αποκτήσουν. Η παγκόσμια αγορά βιντεοπαιχνιδιών αξίζει σήμερα πάνω από 85 δισεκατομμύρια δολάρια. Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από την Magnavox Odyssey, την πρώτη κονσόλα που πουλήθηκε ποτέ το 1972, καθώς από εκείνη την περίοδο έχουν δημιουργηθεί αμέτρητα παιχνίδια. Σύμφωνα με μια αρχική εκτίμηση έχουν κυκλοφορήσει 1.181.019 παιχνίδια, όμως σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνεται κανένα παλιό παιχνίδι υπολογιστή ή κονσόλας για συστήματα όπως το NES, το SNES, το Commodore 64 και πολλά άλλα. Και μπορεί να είναι αδύνατο να μαντέψει κανείς πόσα έχουν υπάρξει ποτέ, όμως είναι ασφαλές να πούμε ότι πρόκειται για εκατομμύρια. Από όλα αυτά τα εκατομμύρια, μερικά παιχνίδια ήταν σίγουρα πιο δυσεύρετα από άλλα, και έχουν αποκτήσει μια σχεδόν μυθική υπόσταση στις καρδιές των παικτών. Στην παρακάτω λίστα θα δούμε δέκα από τα πιο σπάνια videogames που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Πηγή: TopTenz 10. Where in North Dakota is CarmenSanDiego Πίσω στο 1985, ο κόσμος γνώρισε για πρώτη φορά την Carmen Sandiego. Το Where in the World is Carmen Sandiego ήταν ένα τόσο πολύ δημοφιλές παιχνίδι υπολογιστή, που ενέπνευσε μια τηλεοπτική εκπομπή και μια σειρά του Netflix. Ουσιαστικά δίδασκε στα παιδιά γεωγραφία, και έτσι μάθαιναν ενώ διασκέδαζαν. O προγραμματιστής του ονόματι Brøderbund, δημιούργησε ένα εξαιρετικά σπάνιο αλλά επίσημο παιχνίδι spin off που ονομάζεται Where in North Dakota is Carmen Sandiego. Αυτή ήταν η μόνη έκδοση του παιχνιδιού για συγκεκριμένη πολιτεία των ΗΠΑ που δημιουργήθηκε ποτέ. Περίπου 5.000 αντίγραφα κυκλοφόρησαν στα σχολεία της Βόρειας Ντακότα ώστε να διδάξουν τα παιδιά για την πολιτεία, όμως σχεδιάστηκαν για το Apple II και αποτελούνταν από μια σειρά από δισκέτες. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιοι από εσάς να μην έχετε δει ποτέ δισκέτα, όμως μπορείτε να φανταστείτε τι συνέβη σε αυτό το παιχνίδι. Η τεχνολογία προχώρησε και απλώς χάθηκε στα σκουπίδια. Ένα αντίγραφο βρέθηκε το 2015 και τα δεδομένα του παιχνιδιού διατηρήθηκαν, όμως τις ίδιες τις δισκέτες μπορεί να μην τις ξαναδούμε ποτέ. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 9. Mangia Το Mangia κυκλοφόρησε για το Atari 2600 το 1983 και το gameplay είναι αναμφισβήτητα περίεργο. Οι παίκτες παίρνουν τον έλεγχο ενός παιδιού που το ταΐζει με ζυμαρικά η μητέρα του. Ουσιαστικά τρως μέχρι να εκραγείς. Μπορείτε να πετάξετε τα ζυμαρικά στη γάτα ή στον σκύλο, αλλά αν σας πιάσει η μαμά, θα σας ταΐσει ακόμα περισσότερο. Το 2012 ένα αντίγραφο του παιχνιδιού πωλήθηκε στο eBay για 1000 δολάρια. Εκείνη την εποχή, μόνο μερικά αντίγραφα ήταν γνωστό ότι υπήρχαν, και η τιμή τους κυμαίνεται από 370 έως 760 δολάρια αυτές τις μέρες. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 8. Lakers vs Celtics για το Sega Mega Drive Υπάρχουν πολλά παιχνίδια Lakers εναντίον Celtics, αλλά η έκδοση που δημιουργήθηκε για το Sega Mega Drive το 1990 είναι αναμφίβολα η πιο σπάνια από όλες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το παιχνίδι έπρεπε να ανακληθεί λόγω προβλήματος αδειοδότησης με το NBA στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθούν μόνο 192 αντίγραφα και μόνο 14 είναι γνωστό ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Ήταν τόσο σπάνιο που για χρόνια κανείς δεν ήταν σίγουρος ότι υπήρχε καν. Το Sega Mega Drive ήταν απλώς το Sega Genesis έξω από τη Βόρεια Αμερική, επομένως το ίδιο το παιχνίδι δεν ήταν μοναδικό. Βορειοαμερικανικά αντίγραφα του παιχνιδιού είναι αρκετά εύκολο να βρεθούν. Όμως η συσκευασία, το εγχειρίδιο και το δελτίο επιστροφής ήταν μοναδικά για αυτήν την περιορισμένη έκδοση και αυτά την κάνουν να ξεχωρίζει. Από τα λίγα αντίτυπα που κυκλοφορούν, ένα πωλήθηκε στο eBay το 2017 για σχεδόν 4.500 δολάρια. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 7. Red Sea Crossing Το Red Sea Crossing για το Atari 2600, ήταν εμπνευσμένο από το πολύ πιο οικείο παιχνίδι Frogger. Βοηθάτε τον μικρό σας χαρακτήρα να πάει από το ένα μέρος στο άλλο αποφεύγοντας θανατηφόρα εμπόδια. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, δεν είσαι βάτραχος, είσαι ο Μωυσής. Το 2012, ένα αντίγραφο του παιχνιδιού πωλήθηκε σε δημοπρασία για 10.400 δολάρια. Το Red Sea Crossing αναπτύχθηκε από έναν ανεξάρτητο προγραμματιστή το 1983 και δημιουργήθηκαν μόνο 100 κόπιες. Από αυτά, μόνο δύο είναι γνωστό ότι εξακολουθούν να υπάρχουν, και το ένα πουλήθηκε για 14.000 δολάρια στο eBay. Πριν από το 2007, ο περισσότερος κόσμος του gaming δεν είχε ιδέα ότι το παιχνίδι υπήρχε. Μετά από έρευνα, βρέθηκαν κάποιες παλιές διαφημίσεις περιοδικών για το παιχνίδι που αναφέρουν ότι συνόδευαν ένα βιβλίο ζωγραφικής και μια ηχητική κασέτα. Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει βρει αντίγραφο με το βιβλίο και την κασέτα να περιλαμβάνονται. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 6. Birthday Mania Ο προγραμματιστής Anthony Tokar σκέφτηκε την ιδέα για το Birthday Mania το 1984, σχεδίασε το παιχνίδι μόνος του και το διαφήμισε στην εφημερίδα Newark Star Ledger στο Νιου Τζέρσεϊ. Η μοναδικότητα του παιχνιδιού είναι ότι θα μπορούσε να εξατομικευτεί για τα γενέθλια ενός παιδιού. Ο αγοραστής θα έστελνε στον Tokar μια επιταγή και εκείνος θα προγραμμάτιζε το όνομα του παιδιού στην οθόνη τίτλου. Μετά από αυτό, το παιχνίδι ήταν απλό και οι παίκτες έπρεπε να σβήσουν τα κεριά γενεθλίων που έπεφταν. Πιστεύεται ότι μόνο 10 περίπου κόπιες του παιχνιδιού πουλήθηκαν ποτέ, λόγω του ότι το παιχνίδι δεν κυκλοφόρησε εμπορικά και ήταν διαθέσιμο μόνο αν βλέπατε τη διαφήμιση σε αγγελία στο Νιου Τζέρσεϋ. Το 2009 ένα αντίγραφο του παιχνιδιού πουλήθηκε για 6.500 δολάρια, αν και πιθανότατα σήμερα θα κόστιζε πολύ περισσότερο. Ο Tokar παραχώρησε τα δικαιώματα του παιχνιδιού πριν από μερικά χρόνια, με την προϋπόθεση ότι αν κάποιος επρόκειτο να το αναπαράγει και να το πουλήσει, τα έσοδα θα πήγαιναν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 5. Air Raid for Atari 2600 Το 1982 κυκλοφόρησε το Air Raid σε μια πολύ μοναδική μπλε θήκη που είχε επίσης μια μικρή λαβή στο επάνω μέρος. Η αξία του έχει πάρει πολύ τα πάνω της αυτές τις μέρες με ένα αντίγραφο που ανακαλύφθηκε στην Goodwill να πωλείται το 2021 για 10.590,79 δολάρια. Ωστόσο αυτό το ρεκόρ έσπασε από ένα σφραγισμένο αντίγραφο που πουλήθηκε με το εγχειρίδιο οδηγιών το 2012 και απέσπασε το εντυπωσιακό ποσό των 33.433,30 δολαρίων. Η Goodwill έγραψε τότε ότι βρέθηκαν και πουλήθηκαν μόνο 12 αντίγραφα, όμως άλλες πηγές σημειώνουν ότι πουλήθηκαν μόνο πέντε κασέτες ως συλλεκτικά αντικείμενα. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 4. Nintendo World Championships Το 1989 ο Fred Savage πρωταγωνίστησε στην ταινία The Wizard, όπου ένα ζευγάρι αδερφών κατευθύνονται στην Καλιφόρνια για να παίξουν σε ένα τουρνουά Nintendo. Ολόκληρη η ταινία ήταν βασικά μια τεράστια διαφήμιση της Nintendo και απέδωσε. Εξασφάλισε επίσης ότι κάθε παιδί γνώριζε πως το τουρνουά βιντεοπαιχνιδιών ήταν αληθινό. Ένα χρόνο αργότερα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Nintendo του 1990, συμμετείχαν 8.000 παίκτες από 29 πόλεις. Το τουρνουά είχε ακόμη και το δικό του αποκλειστικό παιχνίδι, το Nintendo World Championships, το οποίο δεν προοριζόταν ποτέ για να παιχτεί εκτός των ορίων του ίδιου του τουρνουά. Η κασέτα περιείχε τρία παιχνίδια – Tetris, Rad Racer και Super Mario Bros. Υπολογίζεται ότι κάπου 100 από τις κασέτες κυκλοφόρησαν λαθραία. Το 2014 ένα αντίγραφο με σκισμένη ετικέτα πουλήθηκε για 100.000 δολάρια, ενώ ένα άλλο πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2021 για 180.000 δολάρια. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 3. Mean Girls Η ταινία Mean Girls του 2004 με πρωταγωνίστρια τη Lindsay Lohan και σενάριο της Tina Fey, ενέπνευσε το δικό της βιντεοπαιχνίδι, το οποίο δημιουργήθηκε για το Nintendo DS περίπου πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία της ταινίας. Ωστόσο, το παιχνίδι, το οποίο δεν είχε καν τη Λόχαν στο εξώφυλλο λόγω της φήμης της εκείνη την εποχή, δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Αυτό δεν εμπόδισε μια γυναίκα με το όνομα Raven, η οποία κάνει καριέρα ψάχνοντας λεπτομέρειες για χαμένα και ξεχασμένα παιχνίδια DS, να το βρει εντοπίζοντας έναν από τους προγραμματιστές του Mean Girls. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 2. Stadium Events Το 1987, κατά τη διάρκεια των ημερών δόξας του NES της Nintendo, κυκλοφόρησε το παιχνίδι Stadium Events, με το οποίο οι παίκτες μπορούσαν να διαγωνιστούν σε τέσσερις διαφορετικούς αγώνες Ολυμπιακού τύπου. Αυτό όμως που το κάνει ξεχωριστό είναι ότι υπάρχουν μόνο περίπου δώδεκα αντίγραφα. Δύο χιλιάδες αντίγραφα του αρχικού παιχνιδιού παράχθηκαν και 200 απεστάλησαν στα καταστήματα. Το παιχνίδι, φτιαγμένο από την Bandai, επρόκειτο να παιχτεί με κάτι που ονομαζόταν Family Fun Fitness Pad. Ωστόσο, η Nintendo αγόρασε τα δικαιώματα για το pad κατά τη διάρκεια της αποστολής του παιχνιδιού και στη συνέχεια ανακάλεσε όλα τα αντίγραφα που είχαν αποσταλεί, ώστε να μπορεί να μετονομαστεί σε Nintendo Power Pad. Τα απούλητα παιχνίδια στάλθηκαν πίσω στην εταιρεία, αλλά κάποια είχαν ήδη πουληθεί, και αυτές είναι οι σπάνιες εκδόσεις που κυκλοφορούν σήμερα. Ένα αντίγραφο πουλήθηκε για 13.105 δολάρια το 2010, ενώ ένα σφραγισμένο αντίγραφο κόστισε 41.300 δολάρια. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube 1. Super Mario Bros Το Super Mario Bros είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια όλων των εποχών. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να είναι και στα πιο σπάνια; Το 2021 μια σφραγισμένη, σχεδόν ανέγγιχτη, κασέτα του Super Mario Bros πουλήθηκε σε δημοπρασία για το εκπληκτικό ποσό των 2 εκατομμυρίων δολαρίων, την πιο ακριβή αγορά βιντεοπαιχνιδιού στην ιστορία. Η κασέτα που χρονολογείται από το 1985, δεν είχε ανοιχτεί ποτέ, και ήταν μια από τις περιορισμένες εκδόσεις του παιχνιδιού, γεγονός που την έκανε πιο σπάνια από την επίσημη έκδοση της οικογένειας του Super Mario Bros που είχε κυκλοφορήσει αυτή τη χρονιά. Πηγή Φωτογραφίας: YouTube ΠΗΓΗ

Σύνοψη από την εκδοτική: ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ, ΑΠΟΒΛΗΤΟΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ, ΜΕ ΑΡΑΒΙΚΗ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΨΕΙ ΤΟΥΣ ΧΘΟΝΙΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 10 αιώνας μ.Χ. Στα ανατολικά σύνορα του Βυζαντίου με την Σαρακινή Συρία, μεγαλώνει ο Βασίλειος Μουσούρ, γιος μιας Βυζαντινής αριστοκράτισσας και ενός Σύρου εμίρη. Σε μια βίαιη εποχή, όπου η επιβίωση εξαρτάται από τις πολεμικές αρετές, ο νεαρός Βασίλειος κυνηγάει τα όνειρά του αλλά δεν έχει να επιδείξει ούτε ρώμη ούτε δεξιοτεχνία. Μέσα, όμως, από ένα μακρινό κι αιματηρό ταξίδι στον Δρόμο του Μεταξιού και στα βάθη της ψυχής του, ο Βασίλειος ξεκινάει μια μεταμόρφωση. Παλεύοντας με το παρελθόν του, τον εαυτό του και τον ίδιο τον θάνατο, ανακαλύπτει την πραγματική του φύση κι αναγεννιέται σε ικανό πολεμιστή· Γίνεται ο «Διγενής Ακρίτας». Πρόκειται για ένα graphic novel, μια παραλλαγή του μεσαιωνικού έπους του Διγενή Ακρίτα· μια ιστορία που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, στην εξουσία και την υποταγή, στην πίστη και την αθεΐα και διαδραματίζεται στον Δρόμο του Μεταξιού, κατά την περίοδο των πιο σκοτεινών χρόνων του Mεσαίωνα. Η ιστορία: Έχει αρχίσει και γίνεται αρκετά δημοφιλές πλέον στα ελληνικά κόμικς, οι δημιουργοί τους να τα βλέπουν σαν ολοκληρωμένα projects και τέτοιες κινήσεις μου αρέσουν πολύ. Ο Διγενής λοιπόν είναι μια ολοκαίνουρια σειρά που θα εκδίδεται από τη Jemma Press και σε πολλά επίπεδα μου θυμίζει το 1800 του Θανάση Καραμπάλιου. Αρχικά να πούμε ότι βγαίνει στο ίδιο μέγεθος με παρόμοιες σελίδες και ότι το σχέδιο θυμίζει αρκετά το 1800. Από την άλλη πλευρά πρόκειται για ένα ιστορικό κόμικ που διαδραματίζεται τον 10ο αιώνα και μας παρουσιάζει τη μεταμόρφωση του Βασίλειου Μουσούρ στον Διγενή Ακρίτα όπως τον γνωρίζουμε μέσα από το το Έπος του Βασιλείου Διγενή Ακρίτα. Οι συγγραφείς: Γιατί αναφέρω πιο πάνω ότι αρκετούς νέους τίτλους τους βλέπουν σαν project; Γιατί πολύ απλά ο Διγενής δεν είναι ένας τίτλος που μπορείς να μάθεις στο βιβλιοπωλείο, αλλά έχει δικό του σάιτ και σελίδα στο Facebook που τροφοδοτείται συνεχώς με πληροφορίες για την έκδοση. Συγγραφείς λοιπόν είναι ο Κωνσταντίνος Δημητρίου και η Κάλλια Παπαδάκη. Ο πρώτος είναι απόφοιτος του Cambridge και του Harvard και στο κόμικ απ' όσο φαίνεται συνδυάζει την αγάπη του για τον Τόλκιν με τα ταξίδια που έχει κάνει σε χώρες της Ασίας. Η δεύτερη είναι συγγραφέας, ποιήτρια και σεναριογράφος με αρκετές βραβευμένες δουλειές και είναι εμφανής η χημεία των δύο και οι διαφορετικές επιρροές τους στο κόμικ. Το σχέδιο: Προσωπικά με κέρδισε από την πρώτη στιγμή σε τεράστιο βαθμό. Σχεδιαστές είναι οι Αύγουστος Κανάκης και Ντένης Γιατράς, δύο νεαροί σχεδιαστές που δουλεύουν μαζί σε αρκετά projects. Έχουν τρομερή χημεία και το κόμικ είναι πραγματικό eye candy. Λεπτές γραμμές, λεπτομέρεια σε τοπία, εκφραστικά πρόσωπα, πολύ ωραία μελάνια, γενικά είναι μια δουλειά εξαιρετικά προσεγμένη από την αρχή ως το τέλος, μου αρέσουν οι εναλλαγές στα καρέ και μπορώ να πω ότι περιμένω πως και πως να δω την εξέλιξή τους στα επόμενα τεύχη. Επίσης σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε πως παίρνουν το σενάριο και όλα τα βήματα για να φτιάξουν τις σελίδες: Τελικός απολογισμός: Νομίζω η Jemma έχει βρει τη νέα της σειρά που θα λατρέψουμε όπως το 1800. Φαίνεται ότι είναι project που αγαπούν όλοι οι συντελεστές του και ελπίζω ειλικρινά να πάει καλά. Ήδη στο τέλος του πρώτου άλμπουμ ενημερωνόμαστε ότι το δεύτερο βιβλίο ΙΙ. Πυρ και Θείον θα έρθει τον Ιούνιο του 2022, δείγμα του πόσο πιστεύουν τη σειρά. Έχουν προγραμματιστεί έξι άλμπουμ μέχρι στιγμής που θα είναι τα εξής: 2. Πυρ και Θείον - Ιούνιος 2022 3. Κατά Ιούδαν Ευαγγέλιον - Δεκέμβριος 2022 4. Θάνατον Πατήσας - Ιούνιος 2023 5. Αγία Σοφία - Δεκέμβριος 2023 6. Αποκάλυψη - Ιούνιος 2024 Προσωπικά το προτείνω, είναι μια προσεγμένη έκδοση και έχει πολλά περιθώρια να γίνει ακόμα συναρπαστικότερη. Καλό διάβασμα σε όλους Το σάιτ του Διγενή Το Facebook Page του Διγενή

Η "Hachette" έφερε άλλη μια συλλογή στη χώρα μας από την Ιταλία. Μετά από τα Disney Παραμύθια από τη Χρυσή Συλλογή, έχουμε τα Disney Παραμύθια Μινιατούρες Πρόκειται για τα γνωστά παραμύθια αλλά σε πολύ μικρότερο μέγεθος (μινιατούρες 4,5x6cm). Είναι μικρά εικονογραφημένα βιβλιαράκια, σκληρόδετα με χρυσές λεπτομέρειες στο εξώφυλλο που συνοδεύονται από μία εξίσου σκληρή θήκη Το πρώτο τεύχος Ο Βασιλιάς των Λιονταριών κυκλοφόρησε την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2022 με τιμή γνωριμίας 0.99 ευρώ Το δεύτερο τεύχος Η Χιονάτη θα κυκλοφορήσει σε δύο εβδομάδες στην τιμή των 2,99 ευρώ. Από το τρίτο και μετά η τιμή διαμορφώνεται στα 4,99 ευρώ. Μέχρι το 10ο τεύχος η κυκλοφορία θα είναι δεκαπενθήμερη και μετά εβδομαδιαία. Η συλλογή αποτελείται από 80 βιβλιαράκια. Το πρώτο τεύχος συνοδεύεται και από έναν οδηγό Στα επόμενα τεύχη θα δούμε τις παρακάτω ιστορίες Κάποια στιγμή κατα τη διάρκεια της κυκλοφορίας της συλλογής θα μπορέσουμε να προμηθευτούμε και την παρακάτω βιβλιοθήκη (44x63x9 cm) για να τοποθετήσουμε τα βιβλιαράκια. Και μια λεπτομέρεια, στο βιβλιαράκι στην τελευταία σελίδα με τα στοιχεία της έκδοσης, αναφέρει ημερομηνία κυκλοφορίας Τεύχος 1 - 15 Σεπτεμβρίου 2022.

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο παιδί που να μην έχει διαβάσει, δει στην τηλεόραση ή έστω να έχει ακούσει τον “Μάγο του Οζ”, ένα μυθιστόρημα, που γράφτηκε από τον L. Frank Baum στις αρχές του προηγούμενου αιώνα (για την ακρίβεια στις 17/05/1900) και κατάφερε να κατακτήσει τον νεαρόκοσμο της εποχής (κι όχι μόνο). Το έργο, εκτός από την κυκλοφορία του σε βιβλίο, υιοθετήθηκε από τον κινηματογράφο, έγινε μιούζικαλ, μπήκε στον χώρο των κινουμένων σχεδίων κι όπως ήταν φυσικό δεν θα μπορούσε ο κόσμος της Ένατης Τέχνης να μείνει ασυγκίνητος. Το 2004, οι εκδόσεις Delcourt, κυκλοφόρησαν στην Γαλλία την συγκεκριμένη ιστορία υπό την μορφή κόμικ, η οποία φέρει την υπογραφή του David Chauvel στο σενάριο και του Enrique Fernandez στον εικαστικό τομέα. Αυτή την έκδοση, λοιπόν, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς αποφάσισε να την φέρει και στην χώρα μας, αρχής γενομένης στις 10/09/22, όπου κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την Εφημερίδα των Συντακτών. Όσον αφορά την υπόθεση, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να φλυαρήσουμε περισσότερο. Πρόκειται για ένα παραμύθι, το οποίο, μπορεί να έχει τα χρονάκια του, παραμένει όμως αρκετά φρέσκο κι ενδιαφέρον. Πρωταγωνίστρια είναι η μικρή Ντόροθι κι ο σκύλος της ο Τότο, οι οποίοι, από τις πεδιάδες του Κάνσας και μέσω πολλών συγκυριών κι ενός ανεμοστρόβιλου, μεταφέρονται στην χώρα του Οζ, έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο χρώματα, όπου θα γνωρίσουν ηρωικούς συμμάχους, αλλά και δυνατούς εχθρούς… Το κόμικ διαθέτει μεστό λόγο, ο οποίος στέκεται αρκετά πιστά στο αρχικό μυθιστόρημα, αλλά δυστυχώς ξεκινά αρκετά βιαστικά και περιληπτικά, μέχρι να φτάσουμε στην σκηνή του ανεμοστρόβιλου και της εισόδου της Ντόροθι στην χώρα του Οζ. Υπάρχουν αρκετοί διάλογοι, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του έργου καταλαμβάνουν οι επεξηγηματικές λεζάντες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές ομοιότητες στα μοτίβα του σεναρίου. Το σχέδιο είναι αρκετά ζωντανό και το δυνατό του σημείο είναι η περιγραφεί των κινήσεων ειδικά στις σκηνές που υπάρχει ένταση και δράση. Προσωπικά, όμως, μου άφησε την αίσθηση του ανικανοποίητου κι ο λόγος είναι ότι το βρήκα πολύ γραμμικό και με πολλές γωνίες, που χάνει σε αισθητική και ρεαλισμό. Το χρώμα θα το αποκαλούσαμε “κομπιουτερίστικο” και διαθέτει μία μεγάλη ποικιλία από αποχρώσεις. Μου άρεσε αρκετά και περισσότερο στην αποτύπωση των τοπίων, τα οποία, όπως και να το κάνουμε, (και σε αντίθεση με το σενάριο το οποίο έρχεται έτοιμο) οφείλουν να διαθέτουν μεγάλα ποσά φαντασίας και να συμβαδίζουν με τις περιγραφές του πρωτότυπου. Η ελληνική έκδοση καταφέρνει να συγκεντρώσει σε δύο μέρη μία ιστορία που κυκλοφόρησε στην Γαλλία σε τρία. Κυμαίνεται στα αξιόλογα επίπεδα που έχει υιοθετήσει η εκδοτική για τις δημιουργίες της που κυκλοφορούν με τις εφημερίδες. Στο συνοδευτικό υλικό ο συνήθης ύποπτος Γαβριήλ Τομπαλίδης, αναλαμβάνει να γράψει δύο (αλλά σημαντικά) λόγια για το έργο. Έτσι στο πρώτο μέρος παίρνουμε πληροφορίες για το μυθιστόρημα και την εικονογράφηση του από τον W. W. Denslow, ενώ στο δεύτερο μέρος μαθαίνουμε για την μεταφορά του “Μάγου του Οζ” στην μεγάλη οθόνη. Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι σαν ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας και στα δύο μέρη αναφέρεται ο Απρίλιο του 2022. Φαντάζομαι ότι ήταν να κυκλοφορήσει τότε, αλλά μάλλον πήρε αναβολή.

Το The Umbrella Academy: Apocalypse Suite είναι μια μίνι σειρά κόμικ έξι τευχών που κυκλοφόρησε στη Αμερική από την Dark Horse το 2007-2008. Το The Umbrella Academy: Dallas είναι μια μίνι σειρά κόμικ έξι τευχών που κυκλοφόρησε στην Αμερική από την Dark Horse το 2008-2009 Το The Umbrella Academy: Hottel Oblivion είναι μια μίνι σειρά επτά τευχών που κυκλοφόρησε στην Αμερική από την Dark Horse το 2018-2019 Στην Ελλάδα έχουμε δει μόνο τα πρώτα έξι τεύχη σε μορφή τόμου, με τίτλο The Umbrella Academy: Η Σουίτα της Αποκάλυψης. Πρώτη έκδοση το 2009 από την εκδοτική "Helm" (παρουσίαση εδώ) Δεύτερη έκδοση μετά από δεκατρία χρόνια από την "Anubis". Η "Anubis" αποφάσισε να ξανά κυκλοφορήσει τη συγκεκριμένη ιστορία με αφορμή την μεταφορά του κόμικ στην μικρή οθόνη από το Netflix, έχουν προβληθεί ως τώρα 3 σεζόν (1η το 2019, 2η το 2020 και η τρίτη το Ιούνιο του 2022). Η Υπόθεση 7 παιδιά που γεννήθηκαν με δυνάμεις, ύστερα από το θάνατο του ανθρώπου που τα υιοθέτησε, επιστρέφουν για να σώσουν τον κόσμο από μια μεγάλη απειλή. Από το οπισθόφυλλο Ένα ανεξήγητο παγκόσμιο γεγονός, σαράντα τρία ασυνήθιστα παιδιά γεννήθηκαν ξαφνικά από γυναίκες που δεν είχαν δείξει προηγούμενα σημάδια εγκυμοσύνης. Ο εκατομμυριούχος εφευρέτης Ρέτζιναλντ Χάργκριβς υιοθέτησε επτά από τα παιδιά· όταν ερωτήθηκε γιατί το έκανε αυτό, αποκρίθηκε μόνο: “Για να σώσουν τον κόσμο.” Αυτά τα επτά παιδιά αποτελούν την Ακαδημία της Ομπρέλας, μια προβληματική οικογένεια υπερηρώων με παράξενες δυνάμεις. Περίπου μία δεκαετία μετά την πρώτη τους αποστολή η ομάδα διαλύεται, όταν όμως ο Χάργκριβς πεθαίνει απροσδόκητα, τα αδέρφια ξανασμίγουν, πάνω στην ώρα για να σώσουν τον κόσμο ξανά. Σε ιδέα και σενάριο του Gerard Way από το Doom Patrol και μέλους των My Chemical Romance, το κόμιξ έχει εικονογραφηθεί από το βραβευμένο καλλιτέχνη Gabriel Bá (Two Brothers, Daytripper), το χρώμα έβαλε ο βραβευμένος με Eisner καλλιτέχνης Dave Stewart και το αυθεντικό εξώφυλλο της σειράς το σχεδίασε ο πολυβραβευμένος με Eisner James Jean. Σε αυτή την έκδοση, μαζί με τις σύντομες ιστορίες Mon Dieu! και But the Past Ain’t Through with You θα βρείτε επίσης και ένα εκτενές αφιέρωμα με προσχέδια που παρουσιάζουν έργα των Way, Bá. Ενδιαφέρουσα ιστορία με ένα αρκετά καλό σχέδιο. Ένα υπερηρωικό λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Η έκδοση της "Anubis" στα στάνταρ της εκδοτικής (γυαλιστερό εξώφυλλο, καλής ποιότητας σελίδες, μετάφραση και επιμέλεια κλασικά εγγύηση "Anubis", καλή εκτύπωση κτλ). Εκτός από την κύρια ιστορία υπάρχει, στην αρχή μια εισαγωγή από τον Grant Morrison και στο τέλος δύο σύντομες ιστορίες που διαδραματίστηκαν πριν από την Σουίτα της Αποκάλυψης. Ακόμα, τέσσερις σελίδες από τον Gerard Way που μιλάει για την δημιουργία του κόμικ και αρκετά σχέδια/προσχέδια. Ας ελπίσουμε η εκδοτική να βγάλει και τις επόμενες ιστορίες.

Σύνοψη από την εκδοτική: ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΗΣ ΑΣΓΚΑΡΝΤ! Ο Jason Aaron ξανασμίγει με τον Esad Ribic ́ για να ολοκληρώσει την επική σάγκα που ξεκίνησε στο THOR: GOD OF THUNDER! Επτά χρόνια πριν, ο Aaron και ο Ribic ́ σάς σύστησαν τον Θορ του μακρινού μέλλοντος: Τον Πατέρα των Πάντων ενός τσακισμένου βασιλείου και ενός ετοιμοθάνατου σύμπαντος, ενώ στεκόταν σε μια μάχη ενάντια στον Γκορ, τον Σφαγέα των Θεών, που κράδαινε το Παν-Μαύρο, το Νεκροξίφος. Αλλά τώρα αυτή η ανόσια λεπίδα επέστρεψε στα χέρια του μεγαλύτερου εχθρού όλων των εποχών του Θορ, του αδερφού του, του Λόκι! Είναι ώρα για μια τελική, κατακλυσμιαία αναμέτρηση. Όμως, έπονται ακόμα τα χειρότερα, καθώς το απόλυτο τέλος των πάντων πλησιάζει! Όλοι οι παλιοί συνεργάτες του Aaron στο TΗΟR, μαζί με μερικούς καλεσμένους έκπληξη, συμμαχούν για να ρίξουν την αυλαία σε μια ένδοξη εποχή με βροντερό στυλ! Η ιστορία: Μας το είχε υποσχεθεί από πέρυσι η Οξύ το King Thor και τελικά μετά από μια μεγάλη καθυστέρηση, το κόμικ κυκλοφόρησε φέτος τον Ιούνιο και μου κάνει εντύπωση πως δεν παρουσιάστηκε μέσα στο καλοκαίρι Οι Jason Aaron και Esad Ribic ανέλαβαν τον ήρωα αρκετά χρόνια πίσω και χάρισαν μερικές πολύ ποιοτικές ιστορίες για τον ήρωα με τον Aaron σιγά σιγά να μεγαλώνει το όνομα του και να παίρνει ακόμα μεγαλύτερες δουλειές στη Marvel, αλλά μέχρι σήμερα να τον θυμούνται ιδιαίτερα για τα όσα έκανε στο Thor. To King Thor λοιπόν είναι μια μίνι σειρά τεσσάρων τευχών όπου οι δύο δημιουργοί επιστρέφουν για να γράψουν ένα φινάλε για την ιστορία του Θεού του Κεραυνού. Η ιστορία αφορά τον Thor στο μακρινό μέλλον, γνωστό και ως King Thor ο οποίος μπορεί να κατάφερε μαζί με τις εγγονές του να αποκαταστήσει τη ζωή στη Γη, αλλά πλέον βρίσκεται σε ένα σύμπαν νεκρό και το χειρότερο απ' όλα είναι πως το Ξίφος του Γκορ του Σφαγέα των Θεών βρίσκεται στα χέρια του Loki, ο οποίος προφανώς και θα είναι ο κακός της ιστορίας, δε γίνεται η τελευταία ιστορία του Thor να μην έχει να κάνει με την αιώνια νέμεσή του. Στόχος των Ribic και Aaron δεν είναι μόνο να προσφέρουν μια εντυπωσιακή, τελική μάχη μεταξύ Thor και Loki στην τελική τους ιστορία, αλλά και να δώσουν ρόλο σε δευτερεύοντα πρόσωπα όπως οι εγγονές του Thor, αλλά και να φέρουν πίσω για μικρές και μεγάλες εμφανίσεις διάφορους χαρακτήρες από το Thor: God of Thunder. Είναι γεγονός λοιπόν πως η ιστορία αποτίει φόρο τιμής στον τίτλο που έγραψε στο παρελθόν το εν λόγω δίδυμο και φροντίζει να το δείξει σε διάφορα σημεία. Το σχέδιο: Κλασικό σχέδιο του Esad Ribic, ίσως ανά σημεία λίγο στατικό, αλλά με πολύ εκφραστικά πρόσωπα, επικές σκηνές με υπερμεγέθη σπαθιά και κεραυνούς, κοινώς ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε να δούμε από τον Thor. Τα χρώματα είναι σκοτεινά και όχι ιδιαίτερα ζωντανά έχοντας σκοπό να αναδείξουν ότι αυτό είναι ένα φινάλε με συνέπειες και εξελίξεις. Τελικός απολογισμός: Αν δεν είσαι μεγάλος οπαδός του Thor: God of Thunder ως σειρά, τότε ίσως να μην καταλάβεις 100% όλα όσα δείχνει η ιστορία, αλλά και πάλι παραμένει διασκεδαστική κατά τη γνώμη μου. Η έκδοση είναι στα γνωστά ποιοτικά στάνταρ των εκδόσεων Οξύ και η τιμή ίσως είναι λίγο τσουχτερή για τις 112 σελίδες που περιέχει, ωστόσο στην εποχή των ανατιμήσεων καταλαβαίνουμε όλοι τι παίζει και πόσο έχουν ανέβει οι τιμές ακόμα και σε κόμικ μικρού μεγέθους. Αυτά λοιπόν, καλό διάβασμα σε όλους

“BALKANOIA”, λοιπόν. Ένας τίτλος ο οποίος προέρχεται από τον συνδυασμό των λέξεων “Balkan” (Βαλκάνια) και “Paranoia” (Παράνοια). Αυτό το όνομα θέλησαν να δώσουν στο κόμικ τους ο Σάββας “the Pack” Αμπατζίδης κι ο Θωμάς Κεφαλάς (ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στα κόμικς με την ανθολογία “Ιστορίες από κάτω”), και οι δύο γνωστοί από την σπουδαία αντιρατσιστική συλλογική προσπάθεια “Βάλ’ Τους Χ – Ο Μαύρος Χάρτης Της Ρατσιστικής Βίας”, και μέσα σε αυτό να καταγράψουν τα κακώς κείμενα που συναντάμε στην χώρα μας. Η παρούσα δουλειά αποτελεί ένα σύνολο τεχνών και τεχνικών, καθώς διαθέτει σελίδες με σχέδια του ενός καρέ, σελίδες με σκίτσα που φιλοξενούν κι από ένα απόφθεγμα-σκέψη των δημιουργών και φυσικά μερικές σελίδες με κόμικς, όπως αυτά που γνωρίζουμε. Αυτός ο πλουραλισμός των στοιχείων που εμφανίζονται, μπορεί να ακολουθεί μία ίδια γραμμή πλεύσης, αλλά δεν έχει άμεση σχέση το ένα με το άλλο, δημιουργώντας, με αυτόν τον τρόπο, μία άτυπη ανθολογία. Στην ημερήσια διάταξη της σάτιρας (ή του μένους) των δημιουργών εννοείται ότι βρίσκεται η Αστυνομία και η Εκκλησία. Δύο θεσμοί που πάντοτε ήταν υπό… αφορισμό, ειδικά από την νεολαία της εκάστοτε εποχής. Οι δύο δημιουργοί, θέλοντας να κάνουν κτήμα τους το δεύτερο συνθετικό του τίτλου του έργου τους, λειτουργούν με απόλυτη… ψυχεδέλεια, αλλά και πικρία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα τους, αλλά και οι γειτονικές χώρες (μιας κι αναφέρονται στα Βαλκάνια γενικότερα). Ο λόγος τους καυστικός, χωρίς να αποφεύγονται οι βωμολοχίες και με μία μεγάλη οργή, η οποία ελπίζω στην πορεία ν’ αποδειχθεί εποικοδομητική κι όχι απλές φωνές χωρίς ουσία. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που προσωπικά δεν μου έκανε κλικ, όχι γιατί δεν ενστερνίζομαι τα πιστεύω των δημιουργών (όχι βέβαια σε βαθμό οργής), αλλά γιατί δεν είχε κάτι περισσότερο ή καινούργιο να μου δώσει, που δεν το έχουν κάνει άλλοι (και μάλιστα πάρα πολλοί) κομίστες με τις δικές τους αυτοεκδόσεις. Προτείνεται, λοιπόν, στους λάτρεις της underground σκηνής, στον οργισμένο νεαρόκοσμο και φυσικά στους… απαισιόδοξους. Ο εικαστικός τομέας έχει να επιδείξει μία σειρά από έγχρωμα σχέδια, που διαθέτουν τίμια τεχνοτροπία, σε βαθμό να τα χαρακτηρίσω εφάμιλλα αρκετών “επαγγελματικών”. Υπάρχουν, βέβαια κι ασπρόμαυρες δημιουργίες (τις οποίες περισσότερο τις συναντάμε στις σελίδες με τα κόμικς), εξίσου αξιόλογες και με επιμονή στο μελάνωμα. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, το εικαστικό μέρος, στην συνείδησή μου, νίκησε το σεναριακό. Η έκδοση έχει το μέγεθος μίας κόλλας Α4 και το δέσιμο έχει γίνει με την κλασική (και φθηνή ) καρφίτσα. Το εξώφυλλο είναι κάπως αδύνατο για την ιδιότητά του, με αποτέλεσμα το έντυπο να είναι επιρρεπές στο τσαλάκωμα. Από την άλλη, οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν ικανοποιητικό πάχος και καλή εκτύπωση των σχεδίων και των χρωμάτων. Στα εσωτερικά μέρη τόσο του εξώφυλλου, όσο και του οπισθόφυλλου, βρίσκουμε έναν πρόλογο κι έναν επίλογο αντίστοιχα, επιμελημένο από τους δύο δημιουργούς, καθώς επίσης και τους λογαριασμούς τους στα γνωστά social media. Τέλος, εντύπωση κάνει η φροντίδα, με την οποία τα παιδιά έχουν περιβάλει το δημιούργημά τους, το οποίο το έχουν μέσα σε διάφανη ζελατίνα, με την συνοδεία δύο αυτοκόλλητων, εμπνευσμένων από το κόμικ τους. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Το τεύχος καταχωρήθηκε στην ενότητα των "Εντύπων", μιας και στην ύλη του δεν περιέχεται ο ελάχιστος αριθμός σελίδων με κόμικ που απαιτείται.

ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ; Μην πάει ο νους στο κακό. Με τον τίτλο, αναρωτιέμαι τι μας περιμένει στο Μίκυ Μάους, αυτή την Παρασκευή 16/09/2022; Λοιπόν, θα έχουμε μία από τις πιο πρόσφατες περιπέτειες του Πράκτορα ΝΝ. Να φανταστείτε στην Ιταλία δημοσιεύθηκε μόλις 4 χρόνια πριν, το 2018. Τιτλοφορείται "Nemici come prima", ελληνιστί, "Εχθροί όπως πρώτα". Γιατί όμως, παρουσιάζει τόσο ενδιαφέρον, ώστε να της αφιερώσουμε ολόκληρο άρθρο; ΞΗΡΑΣΙΑ ΤΕΛΟΣ Αγαπημένη σειρά ιστοριών, που δυστυχώς, πλέον η Καθημερινή δημοσιεύει ιστορίες με το σταγονόμετρο. Αυτό συμβαίνει, γιατί, έχουμε δει όλες τις παλαιότερες ιστορίες στο Μίκυ Μάους και στα Μεγάλα Σήριαλ του Τερζόπουλου. Το 2013 και 2014 στην Ιταλία, δημοσιεύθηκαν πρώτη φορά κάποιες πολυσέλιδες ιστορίες, με σημαντικό αντίκτυπο στο συγκεκριμένο σύμπαν. Η Καθημερινή, δείχνει ότι προχωράει με ρυθμούς τριών- τεσσάρων χρόνων από το εξωτερικό. Έτσι, εξασφαλίζει, ότι μέσα σε μία ~τριετία θα έχουν παραχθεί αρκετές ιστορίες, ώστε να μπορέσουν να τροφοδοτηθούν τα περιοδικά της. Έτσι, την περίοδο 2016- 2017, είδαμε στο Μίκυ Μάους, πολλές μαζεμένες ιστορίες του Πράκτορα Ντακ. Όταν στην γειτονική Ιταλία, αραίωσαν τις ιστορίες του Πράκτορα Ντακ, μετά το 2015, η Καθημερινή ξέμεινε από υλικό. Έτσι βλέπουμε ότι το 2018, είδαμε μία ιστορία του ΝΝ στη χώρα μας, όπως και το 2019 που είδαμε επίσης μία( υπάρχει βέβαια κι άλλη μία, αλλά πρόκειται περί επετειακής ιστορίας κι ο ΝΝ κάνει μόνο ένα πέρασμα). Το καλοκαίρι του 2020, διαβάσαμε πέντε (κάθε γράμμα ένας σύνδεσμος), ολιγοσέλιδες, άνευ σημασίας ιστορίες στο Μίκυ Μάους, στις αρχές του 2021, είχαμε την ευκαιρία, να διαβάσουμε το εξαιρετικό crossover μεταξύ ΝΝ και Φάντομ και φέτος, το 2022, είναι η πρώτη χρονιά μετά το 2017, που βλέπουμε δύο σημαντικές ιστορίες του ΝΝ στο Μίκυ Μάους. Η πρώτη είναι το reboot που είδαμε τον Μάρτιο. Όπως καταλαβαίνετε, είναι αρκετά σημαντικό γεγονός. Εν τω μεταξύ, στην Ιταλία, βγαίνουν από την περίοδο ξηρασίας και βλέπουμε ότι από το 2020, έχουν εκδοθεί τρεις πολυσέλιδες(20 σελίδες και πάνω) ιστορίες, ενώ έχει δημοσιευθεί και μία εντεκασέλιδη. Θεωρώ, ότι θα δούμε την ιστορία να επαναλαμβάνετε σε δύο- τρία χρόνια και θα εκδοθούν μαζικά οκτώ- δέκα ιστορίες κι έπειτα πάλι έλλειψη. Τέλος πάντων, να έχουμε να διαβάζουμε. ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Η ιστορία που πρόκειται να δούμε, αποτελείται από 96 σελίδες. Σε τόσο μεγάλες περιπέτειες με πολλά μέρη, είθισται να συμμετέχουν πολλοί συντελεστές. Εδώ θα δούμε, δύο σεναριογράφους και δύο σχεδιαστές. Ο πρώτος σεναριογράφος, είναι ο Βιταλιάνο, γνωστός από συμμετοχή σε πολλές από τις αρχικές περιπέτειες του ΝΝ. Επιπρόσθετα, έχει γράψει μερικές υπέροχες πολυσέλιδες ιστορίες, που έχουν δημοσιευθεί κατά κύριο λόγο από τον Τερζόπουλο. Έπειτα, έχουμε τον Φαράτσι στο σενάριο, που έχει δημιουργήσει, πιο ενήλικα σενάρια όπως αυτά στο PKNA, στο Μίκυ Μυστήριο Β' κύκλο και στην παρωδία του Dylan Dog(ο ίδιος μάλιστα, έχει κάνει σενάρια για τις εκδόσεις Boneli) κ.α.. Έχει συνεργαστεί με ογκόλιθους της ιταλικής σκηνής, όπως τον Καβατσάνο, τη Τζίκε, τον Τσελόνι, τον Μοττούρα κ.α. Να σημειώσω σε αυτό το σημείο πως σε αυτή την ιστορία, συνεργάστηκε με τον Βιταλιάνο κι έχουν, ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Οπότε, στο σενάριο πιστεύω ότι αυτοί οι δύο τιτάνες ()θα έχουν κάνει παπάδες. Στο σχέδιο, έχουμε τους Φρεκέρο, με πλούσια εργογραφία σε εξώφυλλα, συμμετοχή σε παλαιότερες ιστορίες του ΝΝ και γενικά πολύ δραστήριο, καθώς και τον ( πολυαγαπημένο) Ζάντσι, λιγότερο δραστήριο, αλλά πολύ γνωστό, μιας που πρόκειται για τον σχεδιαστή της σειράς:"Η_Ιστορία_της_Τέχνης" Πιστεύω, ότι με όλους αυτούς τους σημαντικούς δημιουργούς, θα υπάρξει ένα καλό αποτέλεσμα. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Όταν ολοκληρωθεί η ιστορία μετά από τρεις εβδομάδες, θα γράψω μια αναλυτική κριτική. Μερικοί χρήσιμοι σύνδεσμοι για μελέτη είναι οι εξής δύο: https://inducks.org/subseries.php?c=DoubleDuck&c1=date&pg=0 https://inducks.org/story.php?c=I+TL+3258-1P

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Θανάσης Πέτρου στον Δημήτρη Δουλγερίδη για την εφημερίδα Τα Νέα, για την ιστορική στιγμή που οι πρόσφυγες έρχονται στο λιμάνι του Πειραιά, τη «μυθολογία» του Ρεμπέτικου και τις πρώτες συγκρούσεις, με αφορμή το νέο του graphic novel του 1923: Εχθρική πατρίδα. Ποιο ήταν το ερέθισμα για το «1923» και πώς εντάσσεται πλέον στην αφήγηση των δύο προηγούμενων novels, του «Ομηροι του Γκαίρλιτς» και «1922»; Έχοντας μπει στη λογική αυτής της ιστορικής αφήγησης που ξεκίνησα το 2019 δουλεύοντας τους «Ομήρους του Γκαίρλιτς» και συνέχισα με το «1922, το τέλος ενός ονείρου», μου φαινόταν φυσικό συνεπακόλουθο να μείνω στο ίδιο πλαίσιο. Στο τρίτο βιβλίο, ήθελα να δείξω τι ακολούθησε μετά το ναυάγιο του μεγαλοϊδεατισμού, που οδήγησε στη συρρίκνωση της παρουσίας του ελληνικού στοιχείου αποκλειστικά και μόνο στον ελλαδικό χώρο, παρακολουθώντας πάντα το πώς εντάσσονται οι ήρωές μου σ’ αυτόν τον νέο ιστορικό χωροχρόνο. Για να καταλάβουμε τον τρόπο που δούλεψες...: πώς πέρασες από τη βιβλιογραφία και τον Τύπο της εποχής στο σενάριο και από εκεί στο σχέδιο; Ουσιαστικά στην πρώτη φάση της έρευνας, πριν να ξεκινήσω να γράφω το σενάριο, έκανα ένα αναλυτικό χρονολογικό σχεδιάγραμμα των ιστορικών γεγονότων που ήθελα να εντάξω στο βιβλίο, κρατώντας χειρόγραφες σημειώσεις. Πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι, ενώ η αρχική μου ιδέα ήταν η αφήγησή μου να φτάσει στη δεκαετία του 1930, κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο, γιατί θα υπήρχαν πολλά κενά, η προσέγγισή μου θα ήταν πολύ αποσπασματική και επιφανειακή. Επομένως, η αφήγησή μου καλύπτει μια χρονική περίοδο μόλις ενάμιση χρόνου (Σεπτέμβριος 1922 έως Απρίλιος 1924). Το διαφορετικό στοιχείο του «1923» σε σχέση με τα δύο πρώτα βιβλία είναι ότι πλέον δεν υπάρχει ένας αφηγητής, αλλά τα πάντα γίνονται κατανοητά μόνο μέσα από τους διαλόγους και την οπτική αφήγηση. Υπάρχουν βέβαια αφηγήσεις, αλλά όλες γίνονται σε πρώτο πρόσωπο με τη μορφή μαρτυρίας. Ό,τι στοιχεία συγκέντρωσα από τον ημερήσιο Τύπο προσπάθησα να τα εντάξω δομικά μέσα στο σενάριό μου, όμως πάρα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία έμειναν τελικά στο αρχείο μου. Οι ιστορικές πληροφορίες είναι σίγουρα ένα βάρος, αλλά την ίδια στιγμή μπορούν να δίνουν και ελευθερίες για τον σχεδιασμό; Είναι, για παράδειγμα, αληθινά τα περιστατικά με τα κλειδιά του Αϊβαλιώτη και ο πυροβολισμός της γυναίκας από τον Πειραιώτη που του δεσμεύουν το κενό δωμάτιο; Ναι, το περιστατικό του Αϊβαλιώτη που είχε κρατήσει τα κλειδιά του σπιτιού του στο Αϊβαλί για να τα έχει εύκαιρα όταν τελικά θα επέστρεφε, όπως πίστευε, στην πατρίδα του, το βρήκα στη βιβλιογραφία, αλλά σε τελείως διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που το παρουσιάζω εγώ, ενώ το δεύτερο περιστατικό, που είναι πολύ σκληρό και άγριο, το «τσίμπησα» από το αστυνομικό ρεπορτάζ εφημερίδας, φυσικά διαμορφώνοντάς το ώστε να λειτουργεί μέσα στο κόμικ. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση ή δυσκολία πριν ξεκινήσεις καν να σχεδιάζεις; Το τρίτο βιβλίο δεν αφορά στρατιωτικά γεγονότα, οπότε ήταν πλέον απαραίτητο να υπάρχει η γυναικεία παρουσία και η γυναικεία οπτική, χωρίς να είναι απλώς «διακοσμητική». Ήταν σημαντικό, για μένα, όλοι οι νέοι χαρακτήρες, ακόμα και αν κάνουν ένα απλό πέρασμα, αυτά που λένε να έχουν υπόσταση και βάρος. Το γεγονός επίσης ότι, όντας Θεσσαλονικιός, δεν γνώριζα σχεδόν καθόλου την τοπογραφία του Πειραιά, αλλά παρ’ όλ’ αυτά θα έπρεπε, με βάση το φωτογραφικό υλικό της εποχής που είχα συγκεντρώσει, να διατηρήσω, όσο ήταν δυνατόν, μια συνέπεια με τους πραγματικούς χώρους και την ατμόσφαιρα της πόλης, ήταν κάτι που με ζόριζε. Οι χώροι στους οποίους κινούνται οι ήρωές μου δεν ήταν μόνο τα πολυφωτογραφισμένα τοπόσημα της εποχής, όπως το Δημαρχείο του Πειραιά με το ρολόι του, η Κρεμμυδαρού και το πορνείο των Βούρλων που δεν ήταν τουριστικά αξιοθέατα για να τα φωτογραφίζουν τη δεκαετία του 1920. Οπότε, το να δημιουργήσω την κατάλληλη ατμόσφαιρα, με βάση πάντα τη δική μου αισθητική, νομίζω ήταν κάτι που με προβλημάτιζε ιδιαιτέρως. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού κλίματος που ήθελες να περάσουν στα καρέ; Βλέπουμε στοιχεία από τον στρατιωτικό νόμο έως τα συνδικάτα, τους απεργοσπάστες και διάφορα κινήματα. Τον Σεπτέμβρη του 1922 όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση το κίνημα του Πλαστήρα και των υπόλοιπων στρατιωτικών υπήρχε άμεσος κίνδυνος να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος και ο στρατιωτικός νόμος που επιβλήθηκε δεν εξομάλυνε ιδιαιτέρως την κατάσταση. Βεβαίως, το φλέγον ζήτημα στο εσωτερικό της χώρας ήταν η διαχείριση των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που είχαν συρρεύσει και για το οποίο, φυσικά, δεν υπήρχαν μαγικές λύσεις. Στην αφήγηση του βιβλίου εντάσσονται προσφυγικά συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αντικινήματα, απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ στο τέλος φτάνουμε στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα. Το κίνημα με επικεφαλής τον Πλαστήρα συμπεριφέρθηκε ιδιαιτέρως σκληρά στα εργατικά σωματεία της εποχής, δημεύοντας τα αποθεματικά τους κεφάλαια, φυλακίζοντας τα προεδρεία τους, ενώ δεν έλειψαν και οι βίαιες συγκρούσεις. Σημασία δίνεις και στον τρόπο με τον οποίο ο ερχομός των προσφύγων «συναντάει» τους ρεμπέτες. Μέσω αυτών άλλωστε θα περάσει στην πολιτισμική μνήμη. Ποιος είναι ο κόσμος του ρεμπέτικου, που αργότερα θα αποδοθεί πιο ρομαντικά; Ο Πειραιάς, ένα μεγάλο πολύβουο λιμάνι, ήταν ούτως ή άλλως εκείνη την εποχή ένας τόπος που συγκέντρωνε κόσμο «αλητεμένο», όπως τον χαρακτήριζε στη βιογραφία του ο Βαμβακάρης. Φασαρίες, τσακωμοί, κλοπές, ληστείες, μαχαιρώματα, δι’ ασήμαντον αφορμήν, χαμαιτυπεία, τεκέδες ήταν μάλλον μια κανονικότητα, κάτι απολύτως φυσιολογικό. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ακούγοντας σήμερα το ρεμπέτικο τραγούδι, αυτό το καταπληκτικό νέο είδος αστικής μουσικής που γεννήθηκε στον Πειραιά και κατέκτησε τη δισκογραφία μετά τη δεκαετία του 1930, έχουμε πια δημιουργήσει μια αποστασιοποιημένη, σχεδόν ρομαντική, θα μπορούσα να πω, αντίληψη για την εποχή και τους δημιουργούς του. Στο βιβλίο μου ήθελα να δείξω μια τελείως διαφορετική εικόνα. Οι μάγκες του Πειραιά δεν ήταν παιδιά από σπίτι, ήταν τσογλαναράδες, χαρτοκλέφτες, απατεώνες, νταβατζήδες, πουλούσαν εκδούλευση, γίνονταν τραμπούκοι, μαχαίρωναν και έσφαζαν, χωρίς να το πολυσκεφτούν. Σ’ αυτόν τον κόσμο του λιμανιού, στους τεκέδες και στα καταγώγια του Πειραιά, γεννήθηκε το ρεμπέτικο, ο κόσμος της μαγκιάς ήταν η μήτρα του, άλλο που μπήκε μετά από χρόνια στα σαλόνια. Εγώ, στο «1923», προσπαθώ να δείξω μια όψη αυτού του κόσμου που δεν είναι διόλου «ρομαντική». Προβληματίστηκες για τον τίτλο «Εχθρική πατρίδα» ή αυτή ήταν εξαρχής η επιλογή; Ο τίτλος ακούγεται και είναι αρκετά επιθετικός και με προβλημάτισε μήπως θα έπρεπε να βρω κάτι λίγο πιο στρογγυλεμένο, αλλά τελικά παρέμεινα σε αυτόν. Για να δικαιολογήσω τη χρήση του επιθέτου, απλώς να σημειώσω ότι η υποδοχή των προσφύγων από τους ντόπιους Έλληνες, χωρίς να είμαι απόλυτος, δεν ήταν καθόλου θερμή. Οι ντόπιοι τους αντιμετώπισαν με επιφύλαξη και φόβο, αλλά σταδιακά ένιωσαν ότι απειλούνται από αυτούς. Ένιωσαν εχθρικά απέναντι στους πρόσφυγες, όταν αυτοί μπήκαν στην αγορά εργασίας προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε χειρότερες συνθήκες, με μικρότερα μεροκάματα, όταν γίνονταν απεργοσπάστες, αφού έπρεπε φυσικά να επιβιώσουν. Από την άλλη, το κράτος που κατέταξε τους πρόσφυγες φύρδην μίγδην σε αστούς και σε αγρότες χωρίς να λάβει υπόψη του κανένα κριτήριο, συμπεριφέρθηκε καλύτερα; Όταν έστελνε έναν δάσκαλο από τη Σμύρνη που δεν είχε πιάσει ποτέ τσάπα στη ζωή του να καλλιεργεί τους βάλτους στη λίμνη των Γιαννιτσών και να πεθάνει από ελονοσία, ήταν φιλικό μαζί του; ΠΗΓΗ

Francesco D'Ippolito Αυτές οι προτάσεις για τον D' ippolito, καθυστέρησαν λίγο.Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ως σχεδιαστής κι αυτό το βλέπουμε κι από την εργογραφία του εδώ. Έχει δουλέψει απ' ευθείας με την Disney Ιταλίας, καθώς και με την Disney Publishing Worldwide. Συνολικά έχει παραγάγει 149 ιστορίες/ εξώφυλλα κτλ. Στην Ελλάδα, τόν έχουμε τιμήσει δεόντως, καθώς από τις 149 δημιουργίες του, έχουμε δει τις 81. Ιστορίες του, έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά του Τερζόπουλου(Ντόναλντ, Μίκυ Μάους και Μεγάλα Σήριαλ), μετά το 2000(οπότε βρίσκονται σχετικά εύκολα) κι εννοείται της Καθημερινής(Μίκυ Μάους). πάμε λοιπόν στο ζουμί του ποστ αυτού, που είναι οι πιο σημαντικές( κατ' εμέ) ιστορίες του δημιουργού αυτού, που έχουμε δει στην Ελλάδα. Το τονίζω, επειδή στις προτάσεις του Munoz, είχα βάλει και ξένες εκδόσεις. Ξεκινάμε: Τερζόπουλος Παπιά στο διάστημα:Η χρυσή δυσπεψία επιβάλλεται πιστεύω. Από τις ελάχιστες χορταστικές- πολυσέλιδες του δημιουργού. Όταν δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 2006, σε τέσσερα τεύχη, δόθηκε μαζί το Αστρόπλοιο Μακ Ντακ, επίσης σε τέσσερα κομμάτια. Αργότερα, εκδόθηκε στα μεγάλα σήριαλ #10,μαζί με ολόκληρο το Αστρόπλοιο. Σήμερα το Αστρόπλοιο και ο τόμος των Μεγάλων Σήριαλ, είναι εξαιρετικά δυσεύρετα. Θα σας συμβούλευα να κοιτάξετε να αγοράσετε τα τεύχη. Το ραβδί του δράκου αυτή κι αν είναι μια ιστορία που πρέπει να του πάτε. Δυστυχώς, είναι ανθολογία πολλών σχεδιαστών, οπότε ο ρόλος του, περιορίζεται στο έβδομο μέρος, όμως μιλάμε για ένα δίτομο, 568 σελίδων,Έπος. Ο τόμος βρίσκεται ακόμη, όχι πολύ εύκολα, αλλά βρίσκεται. Η ιστορία είναι πολύ ωραία κι όσοι είστε λάτρεις των μάγων, τεράτων και ηρωικής φαντασίας γενικά( στα πλαίσια της Disney ιστορίας βέβαια)θα το εκτιμήσετε δεόντως! Η Οδύσσεια ενός μάγου. Η φωλιά των φαντασμάτων είναι μια ιστορία εξήντα δύο σελίδων, στην οποία εμφανίζεται ο πολύ συμπαθητικός Μάγος Papernova. Επειδή ακριβώς είναι πολυσέλιδη, υπάρχει πολύ καλύτερη ροή. Δεν είναι σίγουρα στις άμεσες επιλογές, αλλά δεν είναι κι άσχημη ιστορία. Δημοσιεύθηκε αυτούσια στο Μίκυ Μάους #2310, το οποίο το έχω πετύχει ουκ ολίγες φορές σε στάντς σε περίπτερα. Μυστικός Πράκτωρ Ντόναλντ Ντακ εξαιρετική ιστορία, την έχω διαβάσει πάαααααααααρα πολλές φορές, γιατί απλά την λατρεύω!Έχω τα τρία πρώτα τεύχη και τον τόμο #34 των Μεγάλων σήριαλ, που επίσης δημοσιεύτηκε. Τι να πω; Πρόκειται για την πρώτη (αν δε με απατά η μνήμη μου) ιστορία του σύμπαντος του Double Duck. Η ατμόσφαιρα εξαιρετική, θυμίζει εντελώς 007, γεμάτο ανατροπές, συνωμοσίες, καλογραμμένους χαρακτήρες. Το σχέδιο( που εν προκειμένω μας αφορά ) επίσης είναι πολύ δουλεμένο. Φαίνεται ότι οι συντελεστές επιθυμούσαν να βγει μια καλή δουλειά και γι' αυτό έριξαν πολλές εργατοώρες. Σας συμβουλεύω να αγοράσετε το τομάκι, που - αυτή τη στιγμή- πωλείται παντού. Έχει κάνει το τέταρτο μέρος, που δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους #2289, αλλά εννοείται, πρέπει να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία. Θα τη βρείτε στα τεύχη του Μίκυ Μάους #2286-#2289 και στα Μεγάλα Σήριαλ #34. Διαγραφή Μνήμης μια αυτοτελής ιστορία, προφανώς κατώτερη από αυτήν που προηγήθηκε, από αυτή που θα ακολουθήσει και -σίγουρα- κατώτερη από τη μεθεπόμενη. Έχει συμπεριληφθεί επίσης στα Μεγάλα Σήριαλ #34, οπότε αγοράστε την, σίγουρα δε θα χάσετε τον χρόνο σας, δεν είναι όμως η καλύτερη επιλογή. Επίσης, έχει δημοσιευθεί και στο Μίκυ Μάους #2314. Αποστολή στον πυρήνα της Γης εδώ μάλιστα, έχουμε μία ιστοριάρα, η οποία σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να μπερδέψει αλλά σίγουρα από τις κορυφαίες του Double Duck! Να σας δώσω να καταλάβετε, σε ένα καρέ ένας ήρωας, φθάνει- σχεδόν- στον φόνο( δε λέω περισσότερα, αγοράστε τον τόμο #35 των Μεγάλων σήριαλ). Έχει σχεδιάσει μόνο το τρίτο μέρος, αλλά εννοείται πρέπει να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία. Έχει δημοσιευθεί, στα Μίκυ Μάους #2299-#2302, καθώς και στα Μεγάλα Σήριαλ #35. Κυνηγοί και θηράματα απίθανη ιστορία, η οποία για άλλη μία φορά φέρνει τον ΝΝ αντιμέτωπο με την αντικατασκοπεία. Το τέλος, είναι πολύ παράξενο, καθώς δείχνει να συνεχίζεται, μιας που δεν παίρνουμε σαφείς απαντήσεις για την ταυτότητα του μυστηριώδους κακού. Έχει σχεδιάσει μονάχα το πρώτο μέρος( το οποίο κατ' εμέ είναι το αρτιότερο σχεδιαστικά). Έχει δημοσιευθεί στα Μίκυ Μάους #2321- #2324, αλλά και στα Μεγάλα Σήριαλ #35. Ο θρίαμβος της αγάπης είναι μια μικρή ιστορία του Πράκτορα Ντακ, σαφώς λιγότερο δυνατή από την προηγούμενη, αλλά δεν παύει να αποτελεί μέρος του Σύμπαντος του Πράκτορα Ντακ. Έχει δημοσιευθεί στο Μίκυ Μάους #2410 Ο κύβος του Ολύμπου από τις αγαπημένες μου ιστορίες! Αποτελείται από τέσσερα μέρη κι έχει δημοσιευθεί σε τέσσερα τεύχη από τον Τερζόπουλο. Απλά υπέροχη ιστορία. Το ότι δεν συνδέεται άμεσα με την οργάνωση Ζ, προσθέτει παραπάνω πόντους, καθώς οι ιστορίες που αφορούν την συγκεκριμένη οργάνωση, με κουράζουν κάπως. Είναι η τελευταία ιστορία του αγαπημένου πράκτορα, που δημοσιεύθηκε από τον Τερζόπουλο. Ο D' ippolito, έχει κάνει μόνο το τρίτο μέρος. Εκδόθηκε, στα τεύχη του Μίκυ Μάους #2451-#2454. Δυστυχώς, ενώ ο Τερζόπουλος, εξέδιδε ανά τακτά χρονικά διαστήματα ιστορίες του ΝΝ, η Καθημερινή μάς τις δίνει με το σταγονόμετρο πλέον(κι όχι μόνο τώρα που έχουν μειωθεί σιγά- σιγά, αλλά από την αρχή , το 2014). Επιχείρηση Μνήμων δεν την έχω διαβάσει, αλλά το σχέδιο δείχνει μεγαλειώδες, κι έχει ένα( καλούτσικο) 7/10 στο inducks. Πιθανολογώ ότι θα διαβάσετε κάτι καλό. Δημοσιεύθηκε στο Μίκυ Μάους #107 της Καθημερινής. Ο D' ippolito, συμμετείχε- όπως βλέπουμε- στις πιο σημαντικές ιστορίες του σύμπαντος του Double Duck. Σάς συμβουλεύω να του πάτε οπωσδήποτε κάποια από αυτές, κυρίως από τις πρώτες. Εν τω μεταξύ, έχουν τόσο καλή ροή και σενάριο, που πιστεύω θα αρέσουν και στους μη disneyκους. Καθημερινή Το πιο τυχερό παπί του κόσμου είναι μια ιστορία, που δεν έχω διαβάσει, αλλά σύμφωνα με το inducks, είναι από τις καλύτερές του με βαθμό 7,2/10. Μόνο και μόνο γι' αυτό αξίζει να ρίξετε μια ματιά. Στα ελληνικά, θα το βρείτε στο Μίκυ Μάους #19. .Σε βαθύ λήθαργο αυτή σίγουρα είναι μια πολύ επιτυχημένη ιστορία. Ενώ δεν έχει μάγους, πράκτορες και διαστημικές... πάπιες, είναι ενδιαφέρουσα, αστεία σε αρκετά σημεία και δημοσιεύθηκε σε ένα τεύχος μαζί με άλλη μία ιστορία, γεγονός που 1) την καθιστά εύκολη στην ανάγνωσή της 2)είναι μια από τις ελάχιστες ιστορίες που καταλαμβάνουν( σχεδόν) ένα ολόκληρο τεύχος στη Β' περίοδο τουλάχιστον 3) λόγω αυτού του γεγονότος, θεωρώ ότι είναι ιδανική για signing.Στη χώρα μας, είδαμε ολόκληρη την ιστορία στο Μίκυ Μάους #112. Εξαφάνιση στο μετρό άλλη μία υπέροχη ιστορία με έντονο το στοιχείο του μυστηρίου. Είχε θυμάμαι αρκετά αφελή λύση, αλλά σίγουρα θα καλοπεράσετε διαβάζοντάς την. Προτείνεται ανεπιφύλακτα. Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στο Μίκυ Μάους #115 Στα χρόνια των πειρατών κλασική περίπτωση ιστορίας με ταξίδι στον χρόνο και συνάντηση με πειρατές. Την συγκεκριμένη μολαταύτα, την έχω ξεχωρίσει απ' όταν την διάβασα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου είχε αφήσει θετικότατη εντύπωση! Αντικειμενικά, δε νομίζω ότι συγκρίνεται με τις περιπέτειες που δημοσίευσε ο Τερζόπουλος στα Μεγάλα Σήριαλ, , αλλά θα διασκεδάσετε διαβάζοντάς την. Θα τη βρείτε στο Μίκυ Μάους #2438 και στα Editor's choice #7 Η κατάκτηση του Ντόναλντ μια πολύ απλή ιστορία, μα συνάμα πολύ συγκινητική. Ο Ντόναλντ, κουρασμένος πια από την συνεχή γκρίνια της Νταίζη, ψυχραίνει τη στάση του απέναντί της. Η Νταίζυ λοιπόν, προσπαθεί να τον κερδίσει πίσω. Καλή ιστορία, με αρκετά γκαγκς κι ανατροπή του κλασικού μοτίβου( ο Ντόναλντ προσπαθεί να επανορθώσει και να κερδίσει πάλι την Νταίζη). Μια τέτοια ιστορία, δεν θα μπορούσε να μην έχει μπει στο Μίννι, αλλά πιο εύκολα, θα βρεθεί στο Μίκυ Μάους #212. Πυραυλική ληστεία καλή ιστοριούλα, λίαν διασκεδαστική, δεν θα την έβαζα στη λίστα εάν δεν ήταν του( αγαπημένου) Cimino. Προτείνεται, μόνο εάν δεν έχετε καμία από τις παραπάνω ιστορίες. Βρίσκεται στο Μίκυ Μάους #248. Μάρθα χωρίς Μέτρο, ενδιαφέρουσα ιστορία, στην οποία εμφανίζονται μόνο οι Χειροπόδαρος, Νταμάρης και Ο'Χάρα, από τους γνωστούς ήρωες.Δημοσιεύτηκε πολύ πρόσφατα(8/04/2022) στο Μίκη Μάους #408. Ζήτημα Εμπιστοσύνης καλή ιστορία, αρκετά κατώτερη από την προηγούμενη, αλλά δεν θα κακοπεράσετε διαβάζοντάς την. Δημοσιεύτηκε τον Μάιο που μας πέρασε στο Μίκυ Μάους #415. Στη θέση σας, δε θα ήταν η πρώτη μου επιλογή, αλλά εάν έχετε αυτό το τεύχος, μπορείτε άνετα να του το πάτε. Έχει κάνει έντεκα δουλειές για την DPW, όπως προείπα, οι οποίες πρέπει αν είναι να υπογραφούν μαζί(προσωπική άποψη). Δημοσιεύθηκαν όλες πέρυσι στο Μίκυ Μάους(Young Donald Duck/ Spookyzone αν θυμάστε), με εξαίρεση αυτή, η οποία δημοσιεύθηκε το 2018 εδώ και δε σας την προτείνω, καθώς περιτριγυρίζεται από άλλες πολύ καλύτερες και σίγουρα, "χάνεται" μέσα στις πολλές σελίδες του τόμου κι από αυτή, που όπως βλέπετε, δεν έχει δημοσιευθεί πουθενά... Αυτά είχα να προτείνω εγώ. Τώρα, η Καθημερινή, μπορεί να βγάλει καμιά ιστορία του στο Μίκυ Μάους τώρα τον Σεπτέμβριο αν και χλωμό το κόβω. Θα δούμε. Επίσης, σε αυτό το Μίκυ Μάους, δημοσιεύθηκε ολόκληρη αυτή η σειρά μονοσέλιδων ιστοριών, σε σχέδιο και σενάριο του D' ippolito.Έχω το συγκεκριμένο τεύχος κι έχω να πω ότι δεν θα χαθεί ο κόσμος να μην του το πάτε, όμως πιστεύω ότι θα χαρεί να μάθει ότι αυτή η σειρά, έχει βγει πέρα από την Ιταλία( καθώς, πρόκειται για δική του δημιουργία). Για ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω συνδέσμους: https://disney-comics.fandom.com/it/wiki/Francesco_D'Ippolito https://www.lambiek.net/artists/d/d-ippolito_francesco.htm https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwiVku-YtIH6AhXjSPEDHWGDC2MQFnoECA8QAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Ffrancesco.dippolito.102&usg=AOvVaw2B40DnmTjBf0tHLTsIsAR2 https://inducks.org/creator.php?c1=date&c=FDI https://inducks.org/comp2.php?default_o=1&acceptUnsure=1&zgr=on&creat=FDI Επίσης, στο ιταλικό φόρουμ papersera εδώ( παρακαλώ έναν ιταλομαθή, να μας πει τι λέει, επειδή εγώ δε βγάζω άκρη- είναι και 3:32 τα χαράματα...). Το βρήκα στο inducks και θεώρησα ότι είναι ενδιαφέρον. Αυτά από εμένα προς το παρόν τουλάχιστον

Ο Jose Munoz, έχει επισκεφθεί δύο φορές τη χώρα μας. Αρχικά το 1987 στο πρώτο ελληνικό φεστιβάλ, το οποίο διοργανώθηκε από τη Βαβέλ( δεν είναι όμως φεστιβάλ της Βαβέλ) και τη δεύτερη σε ένα φεστιβάλ της Βαβέλ(συγκεκριμένα στο τρίτο το 1998 νομίζω). Μάλιστα, η εκδοτική, τον τίμησε βάζοντας σκίτσα του, στο συλλεκτικό ημερολόγιο, που είχε εκδώσει για το 1994. Είναι Αργεντίνος, με Ισπανική καταγωγή. Αυτοεξορίστηκε τη δεκαετία του ' 60 από την πατρίδα του, λόγω της ασταθούς πολιτικής κατάστασης, κι έκτοτε, ταξίδεψε πολύ. Μα πάρα πολύ! Επισκέφτηκε την Ισπανία, χώρα των προγόνων του, έπειτα την Αγγλία κι απ' τα τέλη της δεκαετίας του '70 στην Ιταλία. Σήμερα ζει στο Μιλάνο και στο Παρίσι. Είμαι βέβαιος όμως, ότι, βαρεθήκατε το μάθημα ιστορίας. Πάμε να δούμε τι μπορείτε να πάρετε να σας υπογράψει( παρακαλώ, όποιος έχει κάτι να προσθέσει, ας το κάνει). Ξεκινάω από τα πολυθεματικά: Βαβέλ: 17, 19-21(Σκοτεινή πόλη*), 24- 26( βγήκε και στη σειρά Βαβέλ noir ως αυτόνομο άλμπουμ), 29, 31, 35, 42, στο διπλό τεύχος 47/48, 80-83("Σκουριασμένες ιστορίες"),106- 112("Η Ευρώπη στις φλόγες "),115-120(" Bille holiday*"), 166, 207 Παρά Πέντε: 48 * Η ιστορία "Σκοτεινή πόλη", ανήκει στο σύμπαν του Άλακ Σίννερ, του γνωστότερου ήρωα του δημιουργού. Πρόκειται για κόμικ σταθμό, αφού ενέπνευσε τον Frank Miller, να δημιουργήσει το Sin City. Έχουν εκδοθεί, οκτώ άλμπουμ στα γαλλικά, ενώ στην Ελλάδα δύο ιστορίες στα τεύχη 19- 21 & 24- 26 της Βαβέλ, ενώ από την ελευθεροτυπία, βγήκε αυτό. Μπορείτε βέβαια, να αγοράσετε αυτό κι αυτό, για να μην παίζετε κρυφτοκυνηγητό με τις ελληνικές εκδόσεις. Από εκεί και ύστερα, μπορείτε να πάρετε αυτό ή αυτό. * Η ιστορία "Bille holiday" ναι μεν εκδόθηκε στα τεύχη της Βαβέλ 115- 120, αλλά βγήκε κι αυτόνομο τον Δεκέμβριο του 2012. Εδώ, βλέπετε το άλμπουμ, όμως δυστυχώς είναι εξαντλημένο εάν το πετύχετε όμως, είναι καλή ευκαιρία. Αυτά από εμένα. Ρίξτε μια ματιά εδώ, για παραπάνω ιδέες.

Ακόμα μια από τις πολλές αυτοεκδόσεις (ένα γεγονός που μας γεμίζει αισιοδοξία για το μέλλον) θα δει τον δρόμο για το τυπογραφείο το 2022, αυτή την φορά υπό την επιμέλεια του Νίκου Μπράτου. Ο λόγος για το "Flood", ένα κόμικ που έρχεται να μας κάνει να αναρωτηθούμε για την ίδια την καθημερινότητα που περνάμε. Βασικός πρωταγωνιστής του έργου είναι ένας άνδρας, ο οποίος δείχνει να πνίγεται στην ρουτίνα τόσο του εργασιακού τομέα, όσο και στις κοινωνικές του συναναστροφές, το τσιμέντο της πόλης, αλλά και στην υποκρισία των συνανθρώπων του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στην κατάθλιψη, μην μπορώντας να βρει διέξοδο από τα υπαρξιακά του προβλήματα. Ο Μπράτος, λοιπόν, φανερά επηρεασμένος από την λεγόμενη underground σκηνή της Ένατης Τέχνης, δημιουργεί ένα κόμικ δυσοίωνο, καθώς κι έναν βασικό χαρακτήρα, με τον οποίο ο καθένας (άλλος λίγο, άλλος περισσότερο) μπορεί να ταυτιστεί ή τουλάχιστον να βρει πολλά κοινά σημεία που συναντά και στην δική του καθημερινότητα. Το σενάριο, για μερικές σελίδες (ευτυχώς λίγες) ξεκινάει αόριστα, αλλά μετά συγκεκριμενοποιεί την πλοκή, βάζοντας τον αναγνώστη αμέσως στο νόημα. Η κατάθλιψη που βιώνει ο πρωταγωνιστής έχει αποδοθεί εξαιρετικά, με αποτέλεσμα ο χαρακτήρας να μοιάζει περισσότερο ρεαλιστικός, από ότι μια ξερή αποτύπωση σε ένα κομμάτι χαρτί. Επίσης υπάρχουν αρκετές σελίδες με σκέψεις, οι οποίες αποτυπώνουν την "ταραχή" που επικρατεί στο μυαλό του φίλου μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σενάριο να χωρίζεται σε δύο άτυπα μέρη, με το ένα να ανήκει στην σφαίρα του υποσυνείδητου και το άλλο να κινείται σε πιο ρεαλιστικά μοτίβα. Όσον αφορά το φινάλε, αυτό μοιάζει να είναι λυτρωτικό, αλλά προσωπικά με άφησε με απορίες και μια μικρή γεύση ανολοκλήρωσης στο στόμα… Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα "ψαγμένο" πόνημα, με κοινωνικές προεκτάσεις τόσο για το σύνολο, όσο και τον άνθρωπο μεμονωμένα, που σίγουρα επιδέχεται περισσότερες από μία αναγνώσεις και φυσικά προτείνεται μόνο στους λάτρεις της "υπόγειας" σκηνής και σε αυτούς που αρέσκονται να διαβάζουν την συγκεκριμένη "βαριά" θεματολογία. Οι υπόλοιποι, που αναζητούν κάτι ανάλαφρο και κέφατο, νομίζω ότι δεν θα περάσουν καλά… Ο εικαστικός τομέας συμπληρώνει άψογα την ψυχεδέλεια που θέλει να περάσει με την απαισιοδοξία του το σενάριο. Ο αναγνώστης βρίσκει πολλά καρέ που είναι φλου και περιγράφουν το υποσυνείδητο του πρωταγωνιστή, την ίδια ώρα που βρίσκουμε κι αρκετά καρέ που χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό. Και στις δύο περιπτώσεις έχει αποτυπωθεί στο χαρτί μια καλή φαντασία από τον δημιουργό, με μερικές εξαιρέσεις όπου η συγκεκριμένη φαντασία δείχνει να μην έχει χαλιναγωγηθεί σωστά. Μικρό το κακό, πάντως, αν αναλογιστούμε πόσο δύσκολο είναι το διακύβευμα να οπτικοποιηθεί ένα σενάριο που διαχειρίζεται σκέψεις. Χρωματικά η ιστορία διαθέτει ποικιλία, με επικρατέστερες παλέτες αυτές του καφέ, του κόκκινου και του μαύρου. Μου άρεσε, επίσης, η τεχνοτροπία του χρωματισμού, η οποία έμοιαζε με αυτή της ακουαρέλας. Οφείλω να ομολογήσω, όμως, ότι μετά από μερικές σελίδες ανάγνωσης, άρχισαν να κουράζονται τα πανέμορφα και τσακίρικα μάτια μου. Η έκδοση κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, που όχι μόνο βάζει κάτω πολλά φανζίν, αλλά κι εκδόσεις περιπτέρου. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με κόλλα, ενώ το χαρτί τόσο στο εξώφυλλο, όσο και στο εσωτερικό, είναι πολυτελές, παχύ και με εξαιρετική εκτύπωση των χρωμάτων. Δεν γνωρίζω πόσο κάνει, αλλά μάλλον αξίζει τα λεφτά της. Εκτός από ένα ξερό "2022-2023" κι έναν λογαριασμό στο Instagram ο κύριος Μπράτος δεν μας έδωσε κάποιο άλλο συνοδευτικό υλικό… Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Μεγάλος Διαγωνισμός «Wonder of Friendship» Τα αγαπημένα σου περιοδικά Disney γιορτάζουν τη φιλία και σε ταξιδεύουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πες μας δύο λόγια για τον καλύτερο σου φίλο ή φίλη και μπες στην κλήρωση για ένα ταξίδι 4 ατόμων για την απόλυτη DISNEY εμπειρία, τη D23 Expo 2022, στο Λος Άντζελες. Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις: Αγόρασε το αγαπημένο σου Disney περιοδικό (Μίκυ Μάους, Ντόναλτ, Σούπερ Μίκυ, Κόμιξ) και βρες μέσα τη φόρμα συμμετοχής. Συμπλήρωσέ την με την υπογραφή του κηδεμόνα σου Βγάλε φωτογραφία τη φόρμα συμμετοχής ή σκάναρέ την και στείλε την στο email disneycomp@kathimerini.gr μαζί με δυο λόγια για τον καλύτερό σου φίλο ή φίλη. Αυτόματα μπαίνεις στην κλήρωση για το μεγάλο ταξίδι στο Λος Άντζελες. Θυμήσου να κρατήσεις την αυθεντική φόρμα συμμετοχής (σελίδα περιοδικού) καθώς αν κερδίσεις θα χρειαστεί σαν αποδεικτικό. Μπορείς να στείλεις παραπάνω από μια συμμετοχές αρκεί η κάθε φόρμα να προέρχεται από διαφορετικό Disney περιοδικό. *Τη φόρμα συμμετοχής θα βρείτε στα τεύχη: SUPER MIKY #82, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#419, ΚΟΜΙΞ#96, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#420, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#421, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#422, ΝΤΟΝΑΛΝΤ#97, SUPER MIKY #83, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#423, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#424, ΚΟΜΙΞ#97, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ#425 Η φόρμα ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ στη ΣΑΚΟΥΛΑ DISNEY COMICS ΚΑΛΟΚΑΙΡI ΜΕ 4 ΤΕΥΧΗ ΤΙΜΗΣ €3,90 ΑΠΟ €9,20 Γιατί φέτος το καλοκαίρι τα περιοδικά Disney γιορτάζουν το θαύμα της φιλίας! Τι περιλαμβάνει το μεγάλο δώρο; 4 ημέρες διαμονή στο Λος Άντζελες για 4 άτομα, στο Marriott Anaheim με πρωινό, πτήσεις προς και από το Λος Άντζελες, μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο, εισιτήρια για το συνέδριο D23 Expo 2022 και μετρητά για τα γεύματά σας. Όροι Διαγωνισμού ΠΗΓΗ Για να το έχουμε στο αρχείο μας.

Η Βασιλική Δάφνη, μετά το μικρό και χιουμοριστικό της πόνημα “Η ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, επιστρέφει με ακόμα μία αυτοέκδοση, αυτή την φορά πιο “σοβαρή” και με περισσότερο σασπένς. Ο λόγος για το “TALES”, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τσέστερ, ένας φέρελπις κι ανερχόμενος αφηγητής παραμυθιών. Κάποια ημέρα, ο Τσέστερ δέχεται μία απρόσμενη πρόσκληση που τον γεμίζει ανείπωτη χαρά. Ο ίδιος ο Βασιλιάς της περιοχής τον καλεί, προκειμένου να αφηγηθεί ένα από τα παραμύθια του, συνοδεία μουσικής, για να διασκεδάσει τους αυλικούς του. Ο φίλος μας, λοιπόν, επιστρατεύει όλο του το θάρρος και παρουσιάζεται στο παλάτι, όπου την επομένη το βράδυ θα δώσει την παράσταση της ζωής του. Εκείνο το βράδυ έρχεται και γεμάτος ενθουσιασμό, ξεκινάει να αφηγείται ένα παραμύθι, στο οποίο μία νεαρή βασίλισσα, μεταμορφώθηκε σε χρυσό ελάφι, από έναν σφετεριστή μάγο κι εκδιώχτηκε από το παλάτι της, περιφερόμενη πλέον στο δάσος, μέχρι που την ανακάλυψε ένα όμορφο παλικάρι, το οποίο πήρε την απόφαση να την βοηθήσει να λυθούν τα μάγια και να επιστρέψει στον θρόνο της. Τότε ο μάγος οργίστηκε, σημειώθηκαν ταραχές κι όλο εκείνο το σκηνικό αποτυπώθηκε σε έναν πίνακα. Τελειώνοντας την εξιστόρηση, ο Βασιλιάς δεν δείχνει μεγάλη ικανοποίηση. Την ίδια ώρα η νεαρή πριγκίπισσα, γεμάτη έκπληξη, θα πει στον Τσέστερ ότι ένας τέτοιος πίνακας υπάρχει στα υπόγεια του παλατιού! Όταν, όμως, οι φίλοι μας πηγαίνουν να τον δουν, η έκπληξή τους θα μετατραπεί σε τρόμο, μιας κι ο φρουρός που είχε σκοπιά εκεί κείτεται νεκρός κι ο πίνακας έχει εξαφανιστεί! Τόσο ο Τσέστερ, όσο και η πριγκίπισσα καταδιώκονται κι ένα μεγάλο ανθρωποκυνηγητό ξεκινά. Η Βασιλική, λοιπόν, πιστή στο συγγραφικό μοτίβο που έχει υιοθετήσει, με ιππότες, πριγκίπισσες και μεσαιωνικά κάστρα, δημιουργεί αυτή την φορά μία ιστορία άξια λόγου, με συνοχή, όμορφη δομή και… μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορεί το σενάριο να φανερώνει αμέσως τον villain και τα κίνητρά του, από την άλλη όμως δημιουργεί μία πλοκή νουάρ και με έντονο το στοιχείο της δράσης και της αγωνίας για την συνέχεια. Η σκηνοθεσία είναι άρτια δομημένη, με μοναδικές παραφωνίες, τις διάφορες απότομες εισόδους χαρακτήρων, για τους οποίους η δημιουργός δεν φροντίζει να μας τους συστήσει σωστά. Η πλοκή είναι γρήγορη, δεν φλυαρεί στο ελάχιστο και μας βάζει κατευθείαν στο νόημα της κατεύθυνσης που επιχειρεί να περάσει η δημιουργός. Οι βασικοί χαρακτήρες (τόσο οι καλοί, όσο και οι κακοί) διαθέτουν δυνατές προσωπικότητες και ξεχωρίζουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Τόσο ο τίτλος, όσο και το φινάλε, υπόσχονται ότι η ιστορία θα συνεχιστεί και προσωπικά ανυπομονώ γι’ αυτό. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία δουλειά που βρίσκεται πολύ άνω του μετρίου και σίγουρα μπορεί να συγκριθεί με πολλές άλλες από τις λεγόμενες “επαγγελματικές”. Προτείνεται σε εκείνους που τους αρέσει να διαβάζουν κόμικς που αναφέρονται στην συγκεκριμένη εποχή, αλλά και ιστορίες με δυνατή πλοκή, ένταση κι αγωνία. Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι και το “TALES”. Ο εικαστικός, τομέας, σε σχέση με την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου”, εμφανίζει περισσότερη ωριμότητα και πρόοδο. Τόσο τα εξαιρετικά αποδοσμένα τοπία, όσο και η πλαστικότητα στις κινήσεις, δίνουν μεγάλη πνοή στο κόμικ και βοηθούν στην καλύτερη ανάδειξη αυτού που θέλει να περάσει το σενάριο. Όσον αφορά τον χρωματισμό, η παλέτα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον είναι εκείνη του πυρόξανθου, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο μία “γλύκα” στα καρέ και μία χαλαρωτική θαλπωρή στο μάτι. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα μία μεγαλύτερη ποικιλία χρωμάτων για να αποφύγουμε το φαινόμενο της μονοτονίας. Και πάμε τώρα στα της έκδοσης. Κι εδώ, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία πολύ όμορφη δουλειά, πάντα σε σύγκριση με την προηγούμενη εκδοτική προσπάθεια της Βασιλικής. Το μέγεθος είναι περίπου όσο μία κόλλα Α4 και η ποιότητα του χαρτιού είναι άψογη. Το εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ και υπόσχεται να αντέξει αρκετές αναγνώσεις. Όσον αφορά το δέσιμο του εντύπου, στην αρχή την πάτησα, γιατί νόμιζα ότι έχει γίνει με κόλλα κι ο λόγος ήταν ότι με μία πρώτη ματιά φαίνεται ότι υπάρχει μία κλασική ράχη ορθογώνιου σχήματος. Τελικά αποδείχτηκε ότι οι σελίδες είναι ενωμένες με καρφίτσα. Σαν συνοδευτικό υλικό μπορούμε να εντάξουμε μία σελίδα με ευχαριστίες της δημιουργού, αρκετά πρωτότυπη θα έλεγα, μιας και μας εμφανίζει εκείνους που ευχαριστεί σκιτσαρισμένους, μέσα σε καρέ. Επίσης βρίσκουμε ένα απόφθεγμα του J. R. R. Tolkien από τον “Άρχοντα των δακτυλιδιών” και μία φωτογραφία της Βασιλικής με ένα ομοίωμα του Henri de Toulouse-Lautrec. Εικάζω ότι η παρούσα δουλειά έχει γίνει μετά την “Ταβέρνα του ακρωτηριασμένου δράκου” κι ο λόγος είναι ότι εδώ υπάρχει μία αναφορά στην συγκεκριμένη ταβέρνα. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.