ΔΡΑΚΟΥΛΙΤΣΑ

[Indian]

      

 

Ο πολυγραφότατος, ταλαντούχος και πάντα προσηλωμένος στην αγαπημένη του θεματολογία, Θεσσαλονικιός κομίστας Σταύρος Κιουτσιούκης, ξαναχτυπά με ακόμα ένα μικρό άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο “Δρακουλίτσα: Μακάβρια στριπάκια με μία εσάνς απέθαντου ερωτισμού…” και κατά κάποιον τρόπο μάς συστήνει έναν νέο χαρακτήρα, που μπορεί να είναι απέθαντος, διατηρεί, όμως, τα kinky χαρακτηριστικά που διέπουν συνήθως τους ζωντανούς.  

 

 

Όπως αποκαλύπτει κι ο ίδιος ο τίτλος, το κόμικ κινείται στον τομέα των βαμπίρ, τα οποία έχουν κι εκείνα δικαίωμα στην σεξουαλική απόλαυση, και ουσιαστικά παραθέτει μία σειρά από στριπάκια, τα περισσότερα μονοσέλιδα, που εκτείνονται από ένα, μέχρι και τέσσερα καρέ το πολύ. 

 

 

Αν και δηλώνω προσκείμενος στο ρεύμα, πάνω στο οποίο κινείται ο δημιουργός, εντούτοις εδώ δεν μπορώ να πω ότι έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ομολογώ ότι η ιδέα να συνδυαστεί ένα φετίχ, με το μακάβριο στοιχείο που προκαλούν οι απέθαντοι, είναι αρκετά εμπνευσμένη και θα μπορούσε να δουλέψει με πρωτοτυπία. Δυστυχώς, όμως, τα στριπ που παρατίθενται ήταν κάπως ανέμπνευστα και στερούνταν του ποιοτικού κωμικού στοιχείου, που μας έχει συνηθίσει ο Κιουτσιούκης. Λίγα ήταν εκείνα που κατάφεραν να κερδίσουν το χαμόγελό μου, ενώ τα περισσότερα τα βρήκα κάπως επίπεδα κι άνοστα. Βέβαια, αυτή είναι μία προσωπική εκτίμηση και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να αποτρέψω κάποιον από το να διαβάσει το παρόν άλμπουμ. Άξιο λόγου είναι, επίσης, το γεγονός ότι βλέπουμε (κι εδώ) τον ίδιο τον δημιουργό να συμμετέχει μέσα στο κόμικ του.  

 

 

Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ, το οποίο θα το πρότεινα στους φίλους του δημιουργού, ο οποίος νομίζω ότι εδώ δεν ήταν στα… κέφια του. Οι υπόλοιποι ας το διαβάσουν με δική τους ευθύνη. Να αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει χαρακτηριστεί από την εκδοτική (ή από τον δημιουργό) κατάλληλο για αναγνώστες άνω των 18 ετών. 

 

Ο εικαστικός τομέας δεν έκρυβε εκπλήξεις στον υποψιασμένο αναγνώστη. Το σχέδιο είναι αυτό που χαρακτηρίζει την γραμμή του δημιουργού, είναι καθαρό, ενώ βοηθάει στην κωμική αποτύπωση του σεναρίου (του στριπ στην προκειμένη περίπτωση). Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχει υιοθετηθεί (κι εδώ) μία όμορφη παλέτα από απαλά χρώματα, που είναι απολύτως ξεκούραστα στο μάτι. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι κάνει μία αντίθεση, σε σχέση με το μακάβριο θέμα που είχε να διαχειριστεί. Θα το ήθελα λίγο πιο dark για να ταιριάζει με το σύνολο.

 

Η έκδοση έχει μικρό μέγεθος και στενόμακρο φορμάτ, ό,τι πρέπει για να φιλοξενήσει μία τέτοια σειρά από στριπ. Το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ, το εξώφυλλο είναι ανθεκτικό, πλαισιωμένο με ένα κίτρινο χρώμα που μου άρεσε αρκετά, ενώ κανένα παράπονο δεν έχω κι από την κόλληση στην ράχη. Την ονομαστική τιμή των 7,50€ την βρήκα λίγο “αλμυρή” για ένα τέτοιο έντυπο, αλλά αν αναλογιστούμε τις αυξήσεις που έχουν γίνει στο χαρτί την τελευταία περίοδο, θα την δικαιολογήσω.   Το συνοδευτικό υλικό λάμπει δια της απουσίας του.  

 

Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Αφιέρωμα στην εκδοτική

 

 

 

[Indian]

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #02 ανέβηκε στην βάση.