Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'μπλέκ'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. "Τερματοφύλακας Γιατρός". Ένας τίτλος που θα φέρει στους παλιότερους ευχάριστες αναμνήσεις αλλά αξίζει και της προσοχής των νεότερων λόγω των όμορφων μηνυμάτων που περνάει. Ο "Τερματοφύλακας Γιατρός" λοιπόν ή "This Goalie's Got Guts" όπως είναι ο πρωτότυπος αγγλικός τίτλος είναι βρετανικό κόμικ που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό Scoop από το 1978 εώς το 1981. Τον Αύγουστο του 1981 ξεκινάει και η εμφάνιση του στην Ελλάδα μέσα απο τις σελίδες του περιοδικού Μπλέκ Νέας Περιόδου (τεύχος 81). Δημοσιέυτηκε ολόκληρο μέχρι το τεύχος 261 και ήταν τέτοια η απήχηση στο κοινό όπου αναδημοσιεύτηκε άλλες δυο φορές. Μέτα απο μερικές δεκαετίες και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 2022 οι εκδόσεις Μικρός Ήρως ξαναφέρνουν στην χώρα μας τον αγαπημένο αυτό ήρωα σε μια αυτόνομη χορταστική έκδοση μεγάλου μεγέθους που κυκλοφορεί με την εφημερίδα "Τα Νέα" στην έκδοση του Σαββατοκύριακου. Στα θετικά της έκδοσης αυτής είναι το μεγάλο μέγεθος φυσικά καθώς και η ψηφιακη επεξεργασία και καθαρισμός των αυθεντικών σελιδών καθώς λόγω παλαιότητας υπήρχαν πολλές φθορές. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολυ καλό. Στο κόμικ αυτό πρωταγωνιστής είναι ο Μπέν Λήπερ (Ben Leiper) ο οποίος είναι φοιτητής ιατρικής καθώς και τερματοφύλακας στην φανταστική ομάδα της Μάνκαστορ Σίτυ που αγωνίζεται στην Δ΄ κατηγορία της Αγγλίας. Οι περιπέτειες του αφορούν τα κατορθώματα του μέσα στο γήπεδο όπου είναι ένας πραγματικά πολύ καλός παίκτης βοηθώντας την ομάδα του αλλά και τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής του οπού πραγματικά κυριαρχεί η αγάπη και προσφορά στον συνάθρωπο. Ειναι υποδειγματικός γιατρός προσφέροντας τις υπηρεσίες σε όσους έχουν ανάγκη ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού υποβάθρου, πολλές φορες περιθάλπτει συμπαίκτες, αντιπάλους ή και θεατές στην διάρκεια των ποδοσφαιρικών αγώνων. Πολλές φορές κάνει και 3η δουλειά (εκτός της ιατρικής και του ποδοσφαίρου) προκειμένου να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά. Λόγω του καλού του χαρακτήρα έχει καλούς φιλούς και υποστηρικτές αλλά φυσικά υπάρχουν και διάφοροι "κακοί" στις ιστορίες του οι οποίοι προσπαθούν να τον κάνουν να σταματήσει το ποδόσφαιρο ή ακόμα και να τον διώξουν από την ιατρική. Αλλά ευτυχώς ο ήρωας μας καταφέρνει να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες και φυσικά να συνεχίσει να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις στα γήπεδα. Εγω σαν νεότερος ομολογώ δεν είχα διαβάσει πότε τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ αλλά χθές που πήρα το τεύχος κόλλησα. Πιστεύω είναι μια καλή δουλειά με ένα ήρωα που δένεσαι και φυσικά περνάει κάποια όμορφα μηνήματα για την καλοσύνη και προσφορά στο συνάθρωπο. Μακάρι να ήταν όλοι οι γιατροί σαν τον Μπέν.
  2. Το ποδοσφαιρικό κόμικς–φαινόμενο επιστρέφει με μια ιστορία έκπληξη από «δικούς» μας δημιουργούς και εμείς ρωτήσαμε τους Μι Δέλτα και Κώστα Φραγκιαδάκη για το πόσο εύκολο ήταν να φτιάξουν από την αρχή τον Μπεν Λήπερ. Το βρετανικής προέλευσης κόμικς Τερματοφύλακας Γιατρός αποτελούσε για δεκαετίες ολόκληρες το «Ιερό Τοτέμ» στο χώρο του αθλητικού κόμικς. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε, αγαπήθηκε από το αναγνωστικό κοινό τόσο στη Βρετανία, όσο και στην Ελλάδα όπου κυκλοφορούσε από το περιοδικό Μπλεκ. Ο ήρωας Μπεν Λήπερ ήταν ένας από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού και σήμερα, 43 χρόνια μετά, ξαναζωντανεύει. Αυτή τη φορά οι Έλληνες δημιουργοί Μι Δέλτα και Κώστας Φραγκιαδάκης παίρνουν τη σκυτάλη από τους Tom Tully και Tony Harding και επαναδημιουργούν τον Τερματοφύλακα Γιατρό, για τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως. Λίγα λόγια για τον σημερινό Μπεν Λήπερ Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας πολυάσχολος νέος. Μπορεί το απόγευμα να αγωνίζεται ως τερματοφύλακας της Μάνκαστορ Σίτυ, αλλά το πρωί είναι φοιτητής της Ιατρικής. Στη νέα ιστορία του ήρωα, ο Μπεν Λήπερ συμμετέχει σε μια ανθρωπιστική αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και προσγειώνεται το καλοκαίρι του 2014 στο Χαλέπι της Συρίας, το οποίο βιώνει τον τρόμο και τη δυστυχία του πολέμου. Ο Τερματοφύλακας Γιατρός σε αυτό το νέο τεύχος θα μας εξιστορήσει τη διττή σημασία του ποδοσφαίρου σήμερα. Ο σεναριογράφος του νέου Τερματοφύλακα Γιατρού Μι Δέλτα και ο σχεδιαστής του Κώστας Φραγκιαδάκης, μίλησαν στο OneMan για την πρόκληση του να επαναφέρουν το δημοφιλές κόμικς και για όλα όσα πέρασαν από το μυαλό τους φέρνοντας τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ στο σήμερα. Πότε σας γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσετε ξανά τον Μπεν Λήπερ και τον Τερματοφύλακα Γιατρό; Mι Δέλτα (ΜΔ): Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Στην πραγματικότητα ήρθε μέσα από μια εξελικτική διαδικασία. Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, ύστερα από πολλαπλά αιτήματα του αναγνωστικού κοινού, πήρε την απόφαση να εκδώσει και πάλι τις παλιές ιστορίες του Τερματοφύλακα Γιατρού και μου πρότεινε να γράψω τις εισαγωγές. Είδαμε πως υπήρχε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο και έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γραφτεί μια καινούργια ιστορία. Η πρόταση έγινε από τον Λεωκράτη σε μια έκθεση βιβλίου κατά τη διάρκεια της δουλειάς και στην αρχή δεν κατάλαβα πως εννοούσε να γράψω το σενάριο, αλλά νόμιζα πως ήθελε μια ακόμη εισαγωγή από εμένα για το επερχόμενο κόμικς. Κώστας Φραγκιαδάκης (ΚΦ): H ιδέα δεν ήταν δική μου, αλλά όταν μου προτάθηκε να σχεδιάσω την ιστορία, συμφώνησα αμέσως πριν ακόμη την διαβάσω. Ήξερα ότι θα ήταν μια ακόμη πρόκληση, αλλά εκτός από αυτό ήμουνα πάντα φαν του Μπεν Λήπερ. Τι ξέρατε πιο πριν για το δημοφιλές κόμικ; Το είχατε διαβάσει; ΜΔ: Κοίταξε, επειδή είναι μέρος της ενασχόλησης μου, οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αθλητισμό σε έντυπο το γνώριζα. Διαβάζω τα πάντα που έχουν να κάνουν με την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία και την ιστορία του αθλητισμού. Υπήρχαν άλλωστε φίλοι που ανήκαν σε παλαιότερη αναγνωστική γενιά οι οποίοι μου ζητούσαν συνεχώς να επανεκδοθούν οι παλιές ιστορίες. Το είχα διαβάσει αποσπασματικά μέσα από το παλιό Μπλεκ, όταν ήρθε όμως η ώρα της επανέκδοσης κάθισα και διάβασα ολόκληρη την ιστορία για να έχω πλήρη άποψη και να μπορώ να γράψω τις εισαγωγές των τευχών. ΚΦ: Ναι, το διάβαζα πριν από πολλά χρόνια στο Μπλεκ. Κυριολεκτικά μία από τις οκτώ με δέκα ιστορίες του περιοδικού που διάβαζα ανελλιπώς. Ποια ιστορία του παλιού Μπεν Λήπερ σας είχε αγγίξει περισσότερο; ΜΔ: Στα παλιότερα τεύχη εκείνο που με είχε αγγίξει περισσότερο ήταν η αγνότητα και ταπεινότητα που έδειχνε ο Μπεν Λήπερ ως ταλαντούχος τερματοφύλακας και ο αλτρουισμός που έδειχνε σα γιατρός. Στην καινούργια ιστορία προσπάθησα να κρατήσω αυτά τα δυο στοιχεία και να αναδείξω τις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα από ένα σύντομο ψυχογραφικό προφίλ του Μπέν Λήπερ με ένα νεαρό αγόρι που έχει βιώσει την φρίκη και τη θλίψη του πολέμου. ΚΦ: Αυτό που με είχε συναρπάσει περισσότερο ήταν η ιστορία εκείνη όπου ο Μπεν σώζει την ζωή του «φωνακλά/καραμούζα» Φλυν, και από τότε αυτός γίνεται ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας του. Ήμουν και μικρός τότε και με είχε συγκινήσει πολύ. Είναι εύκολο να σχεδιάζεις και να γράφεις για ρομαντισμό μιλώντας για ένα σπορ που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει πλήρως αυτό το στοιχείο του; Πώς το κάνεις να φαίνεται πιστευτό το 2024; ΜΔ: Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια έχει εργαλειοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα οικονομικά συμφέροντα και χάνει συνεχώς κάτι από την λαϊκή αφετηρία του. Στον καιρό του ακραίου νεοφιλελευθερισμού βλέπουμε πως το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως «πλυντήριο» μαύρου χρήματος και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Θα σου πω κάτι το οποίο ήταν για εμένα η κόκκινη γραμμή μου για το πώς βλέπω και βιώνω το ποδόσφαιρο στις μέρες μας. Το σημείο μηδέν μου λοιπόν ήταν το Μουντιάλ του Κατάρ. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο για να ανοίξει μια καινούργια αγορά στο «προϊόν» που ονομάζεται ποδόσφαιρο, διεξήχθη για πρώτη φορά φθινόπωρο-χειμώνα και κόστισε τη ζωή σε πέντε χιλιάδες εργάτες/τριες για να κατασκευαστούν τα στάδια. Όταν είδα λοιπόν πως το γεγονός της μαζικής αυτής δολοφονίας αποσιωπάται, κατάλαβα πως πλέον δεν με συνδέουν και δεν θέλω να με συνδέουν πολλά πράγματα με αυτή την εξέλιξη του ποδοσφαίρου. Αν δεις ανά τον πλανήτη εδώ και κάποια χρόνια από τους οπαδούς υπάρχει το μότο “Against Modern Football”. Αυτό σαν φράση εμένα προσωπικά δεν μου λέει και πολλά. Καλά τα σλόγκαν αλλά χωρίς πράξη είναι κενά περιεχομένου. Το να μποϊκοτάρουμε το Μουντιάλ στο Κατάρ ήταν μια πράξη που θα είχε ένα νόημα, στο βαθμό που μας αναλογεί πάντα, να μην το δούμε στην τηλεόραση, να μιλήσουμε ανοιχτά για τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν. Αυτό ναι, θα είχε νόημα. Δυστυχώς αυτά συνέβησαν από μειοψηφίες για ακόμη μια φορά. Και για να σου απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, αυτό που κρατά μέσα μας το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό ρομαντικά είναι το συναίσθημα. Αυτό διαφοροποιεί τα πάντα. Είναι η ανάμνηση της μπάλας που προλάβαμε και παίξαμε στις αλάνες, τα ματωμένα γόνατα, η πρώτη φορά που πήγαμε γήπεδο να υποστηρίξουμε την ομάδα που αγαπάμε, η πρώτη εκδρομή που πήγαμε, τότε που επιτρεπόταν. Το συναίσθημα λοιπόν κινητοποιεί το ρομαντισμό και είναι το τελευταίο μας καταφύγιο, γνωρίζοντας φυσικά πάντα πως όλα αυτά περιέχουν μεγάλες αντιφάσεις με τις οποίες συμβιώνουμε ως άνθρωποι. ΚΦ: Το να σχεδιάζεις είναι αρκετά απαιτητικό. Ειδικά όταν έχεις να δημιουργήσεις κτίρια και τοποθεσίες που υπάρχουν στην πραγματικότητα, όπως π.χ. το αεροδρόμιο και το νοσοκομείο του Χαλεπίου. Τώρα για τον ρομαντισμό, δεν νομίζω ότι έχει χαθεί από το ποδόσφαιρο. Αν ψάξεις καλά, μπορείς να τον βρεις και εκεί. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού στο σήμερα; ΜΔ: Έγραψα και στην εισαγωγή πως είναι ευθύνη να γράψεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού γιατί οι ιστορίες του Μπέν Λήπερ αφορούν τις αναμνήσεις της παιδικής, προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας μιας ολόκληρης γενιάς. Θα ήθελα πολύ οι άνθρωποι που θα πάρουν να διαβάσουν αυτό το κομιξάκι να θυμηθούν κάτι από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτό θα ήταν για εμένα η καλύτερη ανταμοιβή και η μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύω ακράδαντα πως η μοναδική πατρίδα του ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Είναι συγκινητικό να βλέπω ανθρώπους σαράντα, πενήντα, εξήντα ετών και να μου λένε «Ξέρεις τι μου θύμησες;» Το συναίσθημα και ο ρομαντισμός είναι καταφύγια σε μια τόσο απάνθρωπη εποχή όπως αυτή που ζούμε. Από εκεί και πέρα επειδή θεωρώ πως ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο έχουν πολλές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις. Θέλησα να το μεταφέρω αυτό στην καινούργια ιστορία του Τερματοφύλακα Γιατρού. Υπήρξαν δύο πράγματα τα οποία με έκαναν να γράψω αυτό το σενάριο. Το πρώτο είναι αυτό που μόλις σου είπα σχετικά με την διεπιστημονικότητα του αθλητισμού. Το δεύτερο είναι η τεράστια έλευση προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά το 2016. Χιλιάδες άνθρωποι έζησαν στις πύλες του Λιμανιού του Πειραιά για μήνες μετά την γενίκευση του πολέμου στη Συρία. Αυτή η εμπειρία παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις σπουδαίες που έχω ζήσει και έχει χαραχτεί μέσα μου. Θέλησα λοιπόν να γράψω κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που οι εξουσίες τους θεωρούν «αόρατους», για να τους τιμήσω με τον δικό μου μικρό τρόπο. Αυτό λοιπόν που προσπάθησα να συνδυάσω ήταν ο σεβασμός στις παλιές ιστορίες με την σύνδεση των κοινωνικών προεκτάσεων του ποδοσφαίρου. Βλέπω ότι ο σημερινός Μπεν Λήπερ προσπαθεί να βοηθήσει παιδιά να επανέλθουν από το σοκ του πολέμου. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 43 χρόνια. Η κοινωνία όμως; ΜΔ: Όπως είπα και πριν, το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα αυτόνομο θεωρητικό αγαθό, αλλάζει και συνδιαμορφώνεται από την κοινωνία. Αντιφάσεις δεν ζούμε μόνο σε όσα έχουν να κάνουν με το γήπεδο και τον αθλητισμό, ζούμε σχεδόν στα πάντα. Φοράμε ρούχα, έχουμε ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, μηχανές, κινητά από πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες καταστρέφουν το περιβάλλον, μειώνουν την εργατική μας δύναμη, έχουν κανονικοποίησει την παιδική εργασία. Πολλά από αυτά που ζούμε είναι αντιφάσεις, το θέμα είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο να κατανοούμε την αντίφαση και να ορθώνουμε λόγο απέναντι σε όλα αυτά και φυσικά να διαμαρτυρόμαστε, να βάζουμε όρια. Το ποδόσφαιρο ζει και αναπνέει σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικό και αυτό το επηρεάζει. Το Μουντιάλ του Κατάρ ήταν ένα από τα δεκάδες παραδείγματα “sportswashing” το οποίο ώθησε τον κόσμο να δει τι συμβαίνει στο γήπεδο και να μην δει τις δολοφονίες εργατών-τριών. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως μέσα στον αθλητισμό δεν υπάρχουν και σπουδαίες ιστορίες αντίστασης. Το γήπεδο είναι ένα ακόμη σημείο κοινωνικής διαπάλης που ο εκάστοτε συσχετισμός δυνάμεων γέρνει προς την μια ή την άλλη πλευρά. Τα λεγόμενα νοσταλγικά κόμικς λοιπόν μπορούν να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο που έχει στην καρδιά του ο απλός κόσμος, να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της αντίστασης. Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας χάρτινος ήρωας, όμως έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές και ομάδες που έχουν ορθώσει το ανάστημά τους ανά διαστήματα σε αυτή την άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλήματος. Δεν είναι λοιπόν ένα φανταστικό ρομαντικό σενάριο όλο αυτό αλλά και μια αποτύπωση όψεων της πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι αυτά τα παραδείγματα να αγγίξουν όσο περισσότερο γίνεται τον κόσμο και να επαναφέρουν το ποδόσφαιρο σε μια τροχιά πιο ανθρώπινη και προσιτή. Και για να κλείσω με ένα παράδειγμα, αυτή τη στιγμή έχουμε δυο ενεργά πολεμικά μέτωπα. Θα ασχοληθώ με τον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Έχουν υπάρξει πολλές ενέργειες από ποδοσφαιριστές-στριες, αθλητές-τριες και οπαδούς που παίρνουν θέση απέναντι σε αυτή τη γενοκτονία. Το θέμα είναι αυτά τα παραδείγματα να πολλαπλασιάζονται. Πάνω σε αυτή τη λογική γράφτηκε και το σενάριο για τον Τερματοφύλακα Γιατρό. Ποια ήταν η κεντρική ιδέα ζωγραφίζοντας ξανά τον Μπεν Λήπερ; Πάτησες κάπως πάνω στο σχέδιο του Tony Harding; ΚΦ: Ναι, ξεκάθαρα. Δεν θα μπορούσε νομίζω να γίνει και διαφορετικά. Ασφαλώς και έβαλα και δικά μου στοιχεία, προσπάθησα να τον κάνω να φαίνεται λίγο πιο «σύγχρονος», αλλά ο ήρωας είναι δημιουργία του Harding και αυτό όφειλα να το σεβαστώ όσο περισσότερο μπορούσα. Είσαι 25 χρόνια στον χώρο, έχοντας σχεδιάσει μερικούς από τους πιο αγαπημένους ήρωες μικρών και μεγάλων. Τι ιδιαίτερο έχει ο συγκεκριμένος ήρωας; ΚΦ: Το ιδιαίτερο είναι ότι είναι ένας απλός άνθρωπος. Ένας καθημερινός απλός τύπος σαν όλους μας χωρίς καμία υπερδύναμη ή κάτι αντίστοιχο. Το ότι είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας (και ενδεχομένως και ένας καλός γιατρός) δεν είναι δα και τόσο ξεχωριστό. Ο Μπεν Λήπερ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι π.χ. ο Παντελής Νικολάου, ο παλιός ποδοσφαιριστής της Α.Ε.Κ. ή οποιοσδήποτε άλλος. Και το σχετικό link...
  3. Αρχές Δεκέμβρη του πολύπαθου 2020 η εκδοτική "Μικρός Ήρως" προχωρά στην κυκλοφορία μιας "ειδικής" έκδοσης του βασικού της ήρωα Μπλεκ. Η έκδοση αυτή μέχρι την ώρα που γράφεται το κείμενο δεν έχει κυκλοφορήσει στο εμπόριο και μπορεί κάποιος να την προμηθευτεί μόνο από το e - shop της εταιρείας (www.mikrosiros.gr) με παραγγελίες άνω των 30 euro. To τεύχος δεν φέρει τιμή πάνω του ούτε ISBN .Δεν γνωρίζω αν θα κυκλοφορήσει αργότερα αυτόνομο. Πρόκειται για μια ιστορία των δημιουργών της ΣερβοΚροατικής σχολής σχεδιαστών - σεναριογράφων και συγκεκριμένα των Svetoraz Obradovic (σενάριο) και Sibin Slavkovic, Branko Plavsic (σχέδιο). Σαν βετεράνος αναγνώστης του Μπλεκ ,μεγαλωμένος με τα σχέδια των δημιουργών του ήρωα ,θρυλικών EsseGesse παραμένω "αλλεργικός" στους περισσότερους επίγονούς τους με μικρή εξαίρεση τον Ιταλό Carlo Cendroni τον μοναδικό και πιο άξιο κατά την ταπεινή μου άποψη συνεχιστή τους . Σε οτι αφορά δε τη συγκεκριμένη σχολή η πρώτη μου επαφή στο τεύχος 50 του ΝΕΟΥ ΜΠΛΕΚ υπήρξε μια " τραυματική" εμπειρία ,ικανή να με κάνει να τους αντιπαθήσω σφόδρα !!!! Όταν λοιπόν άνοιξα την πρώτη σελίδα του τεύχους και είδα ότι ήταν δική τους ιστορία έπαθα σοκ. Αυτό όμως δεν κράτησε παρά ελάχιστα . Από τις επόμενες κιόλας σελίδες το σχέδιο άρχισε να με κερδίζει ολοένα και περισσότερο ,ενώ και το σενάριο άρχισε να αφήνει υποσχέσεις . Η έκπληξή μου μεγάλωνε καθώς διάβαζα όλο και περισσότερες σελίδες της ιστορίας . Ένα αναπάντεχα καλό σκίτσο εμφανίζονταν σε κάθε καρέ και ταυτόχρονα το σενάριο έδενε όλο και πιο σφιχτά σε βαθμό που με έκανε να αναρωτιέμαι αν διαβάζω Μπλεκ ή κάποιο πιο ψαγμένο κομικ .... Μέχρι το τέλος της η ιστορία με κράτησε σε αγωνία . Πρόκειται για μια από τις καλύτερες που έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια !! Οφείλω να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον υπεύθυνο επιλογής της. Και δυο λόγια για την ίδια την ιστορία η οποία έχει τίτλο : "Κλέφτες Γούνας" . Μια συμμορία η οποία έχει στενούς δεσμούς με τους Άγγλους , λυμαίνεται τους κυνηγούς κλέβοντας τις γούνες που εμπορεύονται ,εκβιάζοντας και δολοφονώντας τους. Κάπου εκεί εμφανίζεται ο Μπλεκ και οι φίλοι του οι οποίοι προσπαθούν να τους βοηθήσουν .Μετά από μάχες και πολλές ανατροπές η ιστορία φτάνει στο αναπάντεχο φινάλε της . Αν και πιθανολογώ ότι το σενάριο βασίστηκε σε μια πολύ παλιά ιστορία την "Εταιρεία Γουναρικών " που είχε δημοσιευθεί στη χώρα μας τη δεκαετία του 70 στα ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ εδώ μιλάμε για κλάσεις ανώτερη δουλειά . Κοντολογίς ένα τεύχος διαμαντάκι και must have για τους φίλους του ήρωα . Οι διστάσεις του περιοδικού ειναι 20χ 14,5 και είναι ασπρόμαυρο ,δεμένο με συνδετήρες και εξώφυλλο από μαλακό χαρτόνι.Έχει 68 σελίδες (η ιστορία καταλαμβάνει 60 από αυτές). Στη μετάφραση ο φίλος Γ.Τομπαλιδης και στην επιμέλεια ο φίλτατος Λ Ανεμοδουράς Παραθέτω τα εξώφυλλο ,οπισθόφυλλο καθώς και μερικές σελίδες . Ευχαριστούμε τα μέλη @ pnikitaskomics , @ james768 , @ hudson , @ albert & @ chrisbouk για την διάθεση των υπόλοιπων τευχών.
  4. Πόσο αγγελικά πλασμένος είναι ο κόσμος των μεγάλων πολυεθνικών; Πόση καινοτομία και υγιής ανταγωνισμός υπάρχει στην πολυδιαφημισμένη επιχειρηματικότητα; Πόση φιλανθρωπία μπορούν να προσφέρουν τα μεγαλοστελέχη και ποια η εταιρική ευθύνη των κολοσσών τους; Τρίχες… Ένας βρόμικος κόσμος βίας, ίντριγκας, δολοπλοκίας, ραδιουργίας και απάτης είναι. Με στόχο την επέκταση και την επικράτηση με κάθε μέσο. Αυτόν τον κόσμο περιγράφει σε ένα άψογο περιτύλιγμα η σειρά «Λάργκο Γουίντς», η οποία αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο στη Γαλλία και σε άλλες χώρες. Ήδη έχουν κυκλοφορήσει 21 άλμπουμ, με το καθένα να ξεπερνά σε πωλήσεις τα 500.000 αντίτυπα, σε μια ιστορία ξέφρενης δράσης και περιπέτειας. Στην Ελλάδα έχουν δημοσιευτεί τα 8 πρώτα μέρη στα περιοδικά «Μπλεκ» και «Non-Stop Comics» των εκδόσεων «Μικρός Ήρως», ενώ οι συνέχειες ξεκίνησαν να κυκλοφορούν σε αυτόνομους τόμους. Ο πρώτος από αυτούς σε σενάριο του Jean Van Hamme και σχέδια του Philippe Francq με τίτλο «Χρυσή Πύλη» (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης) εκτυλίσσεται από τη Βενετία μέχρι τη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, τη Νεβάδα και τα Βραχώδη Όρη με πρωταγωνιστή τον 26χρονο βαθύπλουτο κληρονόμο με τα τζιν, Λάργκο Γουίντς, να προσπαθεί να προστατέψει την αυτοκρατορία του και τον εαυτό του απέναντι σε δολοφονικές πλεκτάνες αδίστακτων οικονομικών και πολιτικών κέντρων. Δεν είναι όμως αυτό το σημαντικότερο. Γιατί τον τόνο στη σειρά μέσα στην καλώς εννοούμενη ψυχαγωγική της ελαφρότητα δίνει η αριστοτεχνικά δοσμένη αφήγηση και το άψογο σχέδιο. Τοπία, κτίρια, δρόμοι, μνημεία και μουσεία του κόσμου αποδίδονται με πιστότητα και γίνονται σκηνικά για ερωτικές συνευρέσεις, αγωνιώδεις καταδιώξεις και μυστικές συμφωνίες των εκπροσώπων ενός καλογυαλισμένου και ακριβοντυμένου κόσμου που «κάνει τις δουλίτσες του» και λύνει τα προβλήματά του σε ουρανοξύστες, γιοτ και πολυτελείς βίλες, πάντα με τα όπλα, χωρίς να τον παίρνουμε χαμπάρι. Γι’ αυτό και οι Van Hamme και Francq φροντίζουν ευφυώς να «ραγίζουν» συχνά την απαστράπτουσα επιφάνεια αυτού του κόσμου παρεμβάλλοντας φανερά ή υπόγεια γνωστά έργα τέχνης κλείνοντας μας το μάτι. Όπως το γεύμα των οικονομικών μεγιστάνων κάτω από τις «Δεσποινίδες της Αβινιόν» του Πικάσο ή, ακόμα πιο παιχνιδιάρικα, η απόδοση μιας ράθυμης πρωινής συνάντησης της υψηλής κοινωνίας ως παρωδίας του «Προγεύματος των βαρκάρηδων» του Ρενουάρ. Σπάζοντας έτσι τη μονοτονία του κυνηγιού του πλούτου με έξυπνα τοποθετημένες πινελιές τέχνης. Και το σχετικό link...
  5. Το Παιδί Πάνθηρας είναι μια βρετανική εκδοχή του Σπάιντερ-Μαν αλλά με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Είναι συνηθισμένο να δημιουργείται ένας χαρακτήρας των κόμικς στα πρότυπα κάποιου δημοφιλούς προγενέστερου. Το επιβεβαιώνει ολόκληρη η γενεαλογία του υπερηρωικού είδους. Πάντα όμως έχουν ενδιαφέρον οι μικρές διαφοροποιήσεις, ακόμα και εκεί που οι ομοιότητες είναι κραυγαλέες. Τέτοια περίπτωση αποτελεί το Παιδί Πάνθηρας, μια βρετανική εκδοχή του Σπάιντερ-Μαν αλλά με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Με πρωτότυπο τίτλο The Leopard from Lime Street, οι ιστορίες των Tom Tully (σενάριο) και Mike Western – Eric Bradbury (σχέδια) δημοσιεύονταν στο βρετανικό περιοδικό Buster (1976-1985) και μεταφράζονταν στο ελληνικό περιοδικό Μπλεκ από τη δεκαετία του 1980 και πιο πρόσφατα στο Νέος Μπλεκ των εκδόσεων Μικρός Ήρως. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε πρόσφατα (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 68 σελίδες) μια ολόκληρη ενότητα ιστοριών του Παιδιού Πάνθηρα που υπενθυμίζει νοσταλγικά τον «ξεχασμένο» ήρωα στους μεγαλύτερους αναγνώστες και τον συστήνει στους νεότερους. Ο Γαβριήλ Τομπαλίδης στο κατατοπιστικό εισαγωγικό του σημείωμα με τίτλο «Ε, όχι και “Spider-Man” των φτωχών» επισημαίνει τα κοινά στοιχεία του Βρετανού πρωταγωνιστή με τον Άνθρωπο Αράχνη, αλλά τονίζει και τις ουσιαστικές διαφορές τους. Ο Πίτερ Πάρκερ τσιμπήθηκε από ραδιενεργό αράχνη, ο Μπίλυ Φάρμερ γρατζουνίστηκε από ραδιενεργό πάνθηρα. Και οι δύο μεγάλωναν χωρίς γονείς με τη θεία και τον θείο τους. Και οι δύο έβγαζαν χρήματα πουλώντας φωτογραφίες του εαυτού τους εν ώρα δράσης. Και οι δύο μεταμφιέζονταν για να μην αποκαλύψουν την ταυτότητά τους. Και οι δύο αφιερώθηκαν στον αγώνα ενάντια στο Κακό. Όμως… Ο έγχρωμος Σπάιντερ-Μαν δρα σε μια πελώρια, εχθρική Νέα Υόρκη πηδώντας ανάμεσα σε ουρανοξύστες και ο ασπρόμαυρος Μπίλυ στο λασπωμένο επαρχιακό Σέλμπριτζ, ο πρώτος τα βάζει με παράφρονες υπερκακοποιούς ενώ ο δεύτερος με τοπικούς μικρολωποδύτες, ο ένας βασανίζεται από τις σχέσεις του με τα κορίτσια, ο άλλος αδιαφορεί, ο Σπάιντερ-Μαν λάτρευε τον αδικοχαμένο θείο Μπεν, ενώ ο θείος Τσάρλι είναι ένας άξεστος κακοποιητής, ο Πίτερ ήθελε να σώσει τον κόσμο, ο Μπίλυ πάσχιζε να σώσει τα ζώα ενός ζωολογικού κήπου κ.ά. Ο Πίτερ Πάρκερ ήταν ο Σπάιντερ-Μαν, ενώ ο Μπίλυ Φάρμερ ήταν ένας Σπάιντερ-Μαν των φτωχών. Συμπαθέστατος και διαχρονικά αγαπημένος. Και το σχετικό link...
  6. Ενθετο που κυκλοφορησε μαζι με το τελευταιο "ΜΠΛΕΚ-ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΟΜΙΚΣ" Νο 32 (12.2023) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/40410-μπλεκ/ Περιεχει συγκεντρωτικά τις ιστοριες που κυκλοφορησαν μεσα απο τις σελιδες του περιοδικου αλλα αυτη την φορα ασπρομαυρες και συνεχιζει εκει που εμεινε η ιστορια (στο τευχος Μπλεκ 32) και ολοκληρωνεται. Η ιστορία πρωτοδημοσιευθηκε στο Αγγλικο περιοδικο "ΒUSTER" σε τρισελιδα στριπάκια απο την 01/10/77 εως και την 11/02/78. Οπως μας εχει συνηθισει ο εκδοτης αφου εχει πάρει και ΙSBN θα κυκλοφορησει στην αναγραφομενη τιμη (4,5 ευρω) αυτονομο για οσους το χασαν ή δεν το προλαβαν
  7. Στο μέλλον όταν είσαι άνεργος κα οι μόνες δουλειές δεν και τόσο της προκοπής κάνεις θελήματα ,όχι τα συνηθισμένα αλλά...τα επικίνδυνα και παράνομα.Ενας τέτοιος τύπος είναι και ο 30χρόνος Τζέις ένα αμετανόητο καθαρματάκι ,εγωιστης που κοιτάει μόνο το δικό του συμφέρον και το πως θα περάσει καλά .Ωσπου μια μέρα φορτωνεται τον 13χρόνο ετεροθαλή αδερφό του.Θα γίνει επιτέλους υπεύθυνος ; ή οχι ; Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία που διαδραματίζεται σε 5 τεύχη που εδώ στην Ελλαδα εκδίδονται σε ένα τόμο (που είναι το συνηθές) Μία ιστορία που κατορθώνει να συνδιάσει την δράση με το χιούμορ αλλά και τον δεσμό δύο διαφορετικών αδερφων ,μια σχέση που πραγματεύεται την απώλεια και την οικογένειας . Το σενάριο του ΚΙRKBRIDE αλλά και το σχέδιο με το υπέροχο χρώμα του Νίκου Κούτση απογειώνει τό κόμικς.Το άλμπουμ συμπλήρωνεται με μικρές ιστορίες με την συμβολή των Λαγουβάρδο ,Κωνσταντόπουλο, Καμπούρη και Δημόπουλο,έξτρα σχέδια από τον Νίκο και με εισαγωγικό σημείωμα και βιογραφίες συντελεστών απο τον αγαπητό μου φίλο Γ.Τομπαλίδη . Η έκδοση στα γνωστά πρότυπα των εκδόσεων Μ.Η. .Επιτέλους και λίγο IMAGE που έχουμε πήξει σε D.C & MARVEL Λεοκράτη θέλουμε κ άλλα τέτοια . Η έκδοση επίσημα κυκλοφορεί την 1 Σεπτεμβρίου αλλά μπορεί να το παραγγείλετε από τώρα στο e-shop της εταιρίας .Στην ταυτότητα του κόμιξ-αλμπουμ γράφει για ημερομηνία κυκλοφορίας τον Απρίλιο του φετινου έτους προφανώς για το Comicdom-con και το Thecon που αναβλήθηκαν λόγω επιδημίας ,ετσι αναστέλλειγια τώρα μήπως και το Comicdom-con γινόταν τώρα . Καλή αναγνωση ΓΙΑ ΤΟ GREEKCOMICS ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ
  8. Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, στην συνέχεια της προσπάθειάς του να αναβιώσει το εκδοτικό μεγαλείο που κατέκτησε ο αείμνηστος παππούς του, προβαίνει στην έκδοση ενός ακόμα μεγάλου τίτλου από τα παλιά. Ο λόγος για το περιοδικό "Μπλεκ των διακοπών", το οποίο κυκλοφόρησε σαν ένθετο με την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", αρχής γενομένης στις 09/07/22. Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει την ιστορία "Τα γαλάζια βέλη", μία δημιουργία του Στέλιου Ανεμοδουρά (στο σενάριο) και του Βύρωνα Απτόσογλου (στο σχέδιο), η οποία αποτελεί ανατύπωση της ιστορίας που κυκλοφόρησε με τον "Μεγάλο Μπλεκ" #73, τον μακρινό Δεκέμβριο του 1976. Πρόκειται για μία αυτοτελή περιπέτεια, 45 σελίδων, με πρωταγωνιστή τον Ξανθό Γίγαντα και την παρέα του. Όσον αφορά την ποιότητα της έκδοσης, ομολογώ ότι περίμενα κάτι πιο λουσάτο. Το τεύχος έχει μικρό μέγεθος και είναι δεμένο με καρφίτσα, ενώ το εξώφυλλο είναι λεπτό και κατά συνέπεια επιρρεπές στα τσακίσματα και την υγρασία. Οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν μία περίεργη υφή (δεν είναι ούτε ματ, αλλά ούτε και γυαλιστερές), αλλά δεν είναι κι άσχημες στην όψη. Σαν συνοδευτικό υλικό, διατίθενται δύο σελίδες με τρία άρθρα για τον πρωταγωνιστή, που φέρουν τους τίτλους: "Με την αθωότητα ενός μικρού παιδιού..." "Γιατί αγαπήσαμε τον Μπλεκ;" "Οι δημιουργοί του Μπλεκ" Τα επόμενα Σάββατα θα κυκλοφορήσουν (όπως είναι προγραμματισμένο) άλλα 3 τεύχη, τα οποία θα φιλοξενούν ιστορίες - δημιουργήματα του θρυλικού ελληνικού διδύμου. Αυτές είναι οι εξής: "Το κατόρθωμα δύο παιδιών!" (κυκλοφορεί στις 16/07) "Το άστρο των πατριωτών!" (κυκλοφορεί στις 23/07) "Άτιμη πλεκτάνη!" (κυκλοφορεί στις 30/07)
  9. ΕΙΣΑΓΩΓΗ H ιστορία της Ιταλικής καλλιτεχνικής ομάδας των EsseGesse πρίν και πάνω απ όλα είναι μια ιστορία φιλίας και δημιουργικής συνεργασίας . Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ,πέρα από την όποια (μεγάλη) επιτυχία μπορεί να είχαν .Ή για να το θέσουμε διαφορετικά , η επιτυχία τους κατα ένα μεγάλο ποσοστό (περα απο το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους) βασίστηκε στην χημεία που εξ αρχής υπήρξε μεταξύ τους και η οποία οδήγησε στην μεγάλη φιλία και την αμοιβαία εκτίμηση. Η πορεία τους στην Ιταλική σκηνή κομικς ήταν οπωσδήποτε ξεχωριστή και απόλυτα επιτυχημένη και τους κατέταξε ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς του είδους στη γείτονα χώρα . Μελετώντας την κάποιος, μπορεί να δεί πως διαμορφώνοταν το τοπίο στο χώρo της Ένατης Τέχνης αμέσως μετά το Β΄Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη ,πως οι καλλιτέχνες αναζητούσαν επαγγελματικές ευκαιρίες σε μια αγορά κομικς που αρχισε να ανθεί , με τα δεκάδες έντυπα και studios παραγωγής των εκδοτικών που διαρκως εμφανίζονταν ,αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Σίγουρα αποτελούν ύψιστη αναγνώριση και τίτλο τιμής τα λόγια που είπε κάποτε γι αυτούς ένας άλλος θρύλος της Ιταλικής σκηνης και των εκδόσεων ,ο Sergio Bonelli : Pietro Sartoris,Dario Guzzon and Giovanni Sinchetto ,τρείς άνθρωποι που η μοίρα φαίνεται οτι θέλησε να ενώσει για να δώσουν ζωή σε μια αυθεντική «Φάμπρικα Ονείρων». Η αγάπη και το μεράκι τους για την Τέχνη τους και ο ρομαντικός τρόπος που την αντιμετώπιζαν, τους συνόδευσε ως το τέλος και μπορούμε με σιγουριά να πούμε οτι με το χαμό και του τελευταίου απ αυτούς (Guzzon),έκλεισε μια όμορφη εποχή στην Ιταλική σκηνή κομικς. Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ξετυλίγοντας το φιλμ της πορείας τους ,αρχικά θα δούμε πως συναντήθηκαν τα βήματα των Tορινέζων Dario Guzzon,Pietro Sartoris και Giovanni Sinchetto. Βρισκόμαστε στο Τορίνο της Ιταλίας το 1950 ,όταν μέ την μεσολάβηση κάποιου γιατρού (ξαδέρφου του Sinchetto) ,λαμβάνει χώρα η συνάντηση των τριών.Eχει ήδη προηγηθεί χρονικά η γνωριμία των Sartoris και Guzzon το 1948 όντας συμφοιτητές στην ίδια σχολή . Το όνομα της ομάδας (είναι το ακρωνύμιο από τα αρχικά των ονομάτων τους ) το εμπνεύστηκε ο Satoris που είχε πάθος με τα ακρωνύμια . Απο κείνη τη στιγμή τα πράγματα πήραν το δρόμο τους,ενας δρόμος πάνω από 40 χρόνια... μακρύς γεμάτος επιτυχίες ,απογοητεύσεις ,αλλαγές .Ο επίλογος αυτής της πορείας είναι ο θρύλος των ΕsseGesse.. Η πρώτη δουλειά τους δημοσιεύεται στις σελίδες του «Journal of Small» του Τορίνο με τον χαρακτήρα OLENWALD THE NIBELUG ,αποτίοντας μ΄αυτό τον τρόπο , φόρο τιμης στον «Πρίγκιπα Valiant” του Hal Foster . Στη συνέχεια, τον Μάη της ίδιας χρονιάς (1950) ,δημοσιεύουν στην εκδοτική ΜEDIOLANUM ,τις 2 πρώτες σειρές του χαρακτήρα γουέστερν ΚINOWA έχοντας στο σενάριο τον Αndrea Lavezzolo. Υστερα από λίγους μήνες μεταπηδούν στην εκδοτική Dardo , ιδιοκτησίας Gino Casarotti , όπου θα μεγαλουργήσουν αλλά και θα απογοητευτούν όπως θα δουμε στη συνέχεια. Αρχικά συνεχίζουν για λίγο ακόμα την ιστορία του Sam Βoyle (KINOWA) . Ενας ανδρας δέχεται επίθεση σε ένα καραβάνι, χάνει την οικογένειά του ,του παίρνουν το σκαλπ και τον αφήνουν μισοπεθαμένο .Οταν αναρρώνει από τα τραυματα του φτιάχνει μια μάσκα από δέρμα με τη μορφή διαβόλου και μεταμορφώνεται στο πνεύμα του KINOWA ζητώντας εκδίκηση από τους επιδρομείς.Το σενάριο του Lavezzolo απέχει αρκετά από τα στανταρτς και το ύφος τους κι έτσι σύντομα εγκαταλείπουν τη σειρά (μετα το 10ο επεισόδιο του τρίτου κύκλου). Το κομικ αυτό γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία στην Τουρκία όπου γυρίστηκαν και 3 ταινίες για τον συγκεκριμένο ηρωα.
  10. Τι αναζητώ (και ελπίζω οτι και με την βοήθειά σας θα βρω) 20/02/2023 ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ : 1 ΜΙΚΡΟ ΤΕΝ ΤΕΝ : 22 ΤΕΝ ΤΕΝ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ (ΦΩΤΟΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ) : 23 ΜΠΛΕΚ ΝΕΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ (Γ) : (Τα ψάχνω κομπλέ με όλα τα ένθετά τους) 101-200 129,132,136,158,180,182 201-300 238,284 301-400 337,385 401-500 430,464,473,483,488,495 501-600 517,533,559,594 601-700 608,611 701-756 720 Aναζητήσεις που ολοκληρώθηκαν : Θέλω να ευχαριστήσω όσους φίλους του GC συνέβαλλαν και συμβάλλουν στην αναζήτηση τευχών και στην ολοκλήρωση της συλλογής μου ...
  11. Το πρώτο από τα 4 τεύχη της συνεργασίας της COMICS & CROSSROADS PUBLICATIONS (Λ.Ανεμοδουράς) και του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ για το καλοκαίρι του 2016 είναι γεγονός. Η Ειδική έκδοση Νο1 περιλαμβανει 3 ιστορίες του Μπλεκ σχεδιασμένες από τον Β.Απτόσογλου σε σεναριο Σ.Ανεμοδουρά. Πρόκειται για τις : "Ο μικρός όμηρος" ,"Το Αστρο των Πατριωτών " και "Ατιμη Πλεκτάνη " που είχαν δημοσιευθεί τη δεκαετία του 1970 στο Μεγαλο Μπλεκ στα τευχη #47 (10/1974),#68 (7/1976) και #69 (8/1976) αντίστοιχα. Οι δυο τελευταίες ιστορίες είναι στην ουσία η μια συνέχεια της άλλης . Πρόκειται για χαρακτηριστικά δείγματα ιστοριών Ελληνικής εμπνευσης από τους μοναδικούς στο είδος δημιουργούς.Πρόσφατα το Ιταλικό "Il Grande Blek" τις δημοσίευσε επίσης στο τευχος του Νο157. Το τευχος είναι έγχρωμο ,έχει 132 σελίδες ,τιμή 3,50 euro και ISSN 2459-4334.Υπάρχει στις πρώτες σελίδες δισέλιδο αφιέρωμα στον ήρωα και τους δημιουργούς του από τον Λευτέρη Ταρλαντέζο ,για τους παλιούς στο φόρουμ tounas1. Eνα χρόνο μετά ,κυκλοφόρησε το τεύχος Νο 7 της Ειδικής Εκδοσης του Μπλεκ με την εφημερίδα Ελευθερος Τύπος. Περιέχει 2 αδημοσίευτες ιστορίες Μπλεκ των Mitton -Navaro ,η πρώτη αυτοτελής και η δεύτερη θα συνεχιστεί στο τεύχος 8 της Ειδικής Εκδοσης . Επίσης από τις 100 σελίδες του τεύχους οι 30 ανήκουν στο Παιδί Πάνθηρα που δημοσιεύεται μετα από πολλά χρόνια . Ευχαριστούμε για τις υπόλοιπες πληροφορίες τον Βασιλέα των κόμικς και για τα εξώφυλλα τους φλοκ, nquees, KILLMATH & Billy Uchiha.
  12. Αποστάσεις από την φωτογραφία που έγινε viral και δείχνει γραφικό οπαδό του Τραμπ από την εισβολή του μέσα στο Καπιτώλιο να… μοιάζει με τον Μπλεκ, παίρνουν οι εκδόσεις του περιοδικού στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος οπαδός του Τραμπ προκάλεσε πλήθος σχολίων ενώ αρκετοί παρομοίασαν την αμφίεσή του με τον ήρωα παιδικών χρόνων, εμπλέκοντας το κόμικ με τα γεγονότα στο Καπιτώλιο. Το περιοδικό Μπλεκ σε ανάρτησή του καταδικάζει τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, και διαχωρίζει «την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Ειδικότερα τονίζει, «μετά τα τραγικά και δυσάρεστα γεγονότα στο Καπιτώλιο της Αμερικής τα οποία ακολούθησε πλήθος δημοσιευμάτων που ταύτιζαν τον επικεφαλής των γεγονότων με τον ήρωα μας, Μπλεκ, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε δυο πράγματα: Καταδικάζοντας τις συγκεκριμένες πράξεις και δηλώσεις, θέλουμε να διαχωρίσουμε την αντίληψη που έχουμε για τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων από κάθε είδους πράξη βίας και ακροδεξιάς ρητορικής». Παράλληλα επισημαίνουν ότι «ο Μπλεκ ήταν και παραμένει για εμάς μια αγνή φιγούρα που συντρόφεψε πολλούς από εμάς στα παιδικά μας χρόνια και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Πρεσβεύει αξίες και ιδανικά όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον εχθρό, η ανιδιοτέλεια, που στα μάτια μας λειτουργούσαν και θα λειτουργούν μόνο θετικά. Παλεύει με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του για να επιβληθεί σε ένα κόσμο ισχυρών και υπερασπίζοντας τους αδύναμους. Τους αδύναμους κοινωνικά και ταξικά. Αυτούς που βρίσκονται δηλαδή στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Η ίδια άλλωστε η επιλογή του Μπλεκ από τον αείμνηστο Στέλιο Ανεμοδουρά ήρθε σαν μια λογική συνέχεια όταν ολοκλήρωσε τον συγγραφικό κύκλο του Μικρού Ήρωα, λαϊκό ανάγνωσμα με σαφή αντιναζιστικά χαρακτηριστικά, θέλοντας να δώσει έναν νέο ήρωα που θα εμπνεύσει με αξίες και ιδανικά τη νεολαία της εποχής». Τέλος αναφέρουν «αντιλαμβανόμαστε πως σε μια εποχή με οξυμένα κοινωνικά συμβάντα, υπάρχει μια γενικότερη ανάγκη ιστορικής σύνδεσης των γεγονότων, ωστόσο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ως εκδόσεις πως η ρητορική και η πρακτική του μίσους, του τυφλού φανατισμού και του ρατσισμού μας βρίσκουν απέναντι τους». Και το σχετικό link...
  13. Έχουν περάσει πέντε ολόκληρες δεκαετίες από την χρονιά που ο Ξανθός Γίγας και η θρυλική παρέα του πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και ήρθαν στα περίπτερα της χώρας μας. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, ένα τέτοιο γεγονός να μην τιμηθεί όπως του αρμόζει. Έτσι, οι εκδόσεις “Μικρός Ήρως”, κυκλοφόρησαν στα τέλη του Νοέμβρη ένα επετειακό τεύχος, που περιέχει μία αυτοτελή ιστορία του χαρακτήρα. Η πρώτη επαφή του τεύχους με το κοινό έγινε στις 30/11/19, στα πλαίσια του 5ου AthensCon. Η κεντρική ιστορία φέρει τον τίτλο “Ο Μπλεκ στο Λονδίνο” και είναι “γέννημα” του Marcel Navarro (το σενάριο) και του Jean-Yves Mitton (το σχέδιο). Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Γαλλικό περιοδικό “Kiwi”, στα τεύχη #253-254, το μακρινό 1976. Η υπόθεση παρουσιάζει μεγάλη πρωτοτυπία, καθώς βλέπουμε τον πρωταγωνιστή και τους συντρόφους του να αφήνουν (μετά από σατανικές συμπτώσεις) την κατακτημένη Αμερική και να φτάνουν μέχρι και το παλάτι του Μπάκιγχαμ. Το σενάριο μπλέκει αριστοτεχνικά αρκετά ιστορικά μέρη, μάχες, αλλά και σημαντικά πρόσωπα της εποχής, με τον μύθο του Μπλεκ και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό. Ο αναγνώστης θα βρει όμορφες σκηνές δράσης κι ανατροπών, αλλά κι έναν Μπλεκ να σηκώνει βαγόνια, να γκρεμίζει ορυχεία και γενικά να προβαίνει σε ενέργειες που θα έκαναν ακόμα και τον Superman να αισθανθεί μειονεκτικά. Με χάλασε λίγο αυτό. Η πλοκή εκτός από το βασικό της μέρος, μας δίνει μερικές μικρές περιπέτειες των φίλων μας σε διάφορα σημεία της Αγγλίας. Το φινάλε νομίζω ότι πλατειάζει, σαν να μην ήθελαν οι δημιουργοί να ολοκληρώσουν την ιστορία. Προσωπικά θα ήθελα η πλοκή να σταματήσει μέχρι και πριν την επίσκεψη στην λίμνη Λοχ Νες. Εν κατακλείδι, δηλώνω γοητευμένος από την εν λόγω ιστορία. Ο Λεωκράτης διατείνεται ότι είναι η καλύτερη ιστορία του Μπλεκ, που έχουμε διαβάσει. Δεν είμαι επαΐων του σύμπαντος του Ξανθού Γίγαντα κι έτσι δεν δικαιούμαι να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω. Σίγουρα, όμως, είναι από τις πιο ωραίες ιστορίες που έχω διαβάσει. Εικαστικά δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πολλά. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, καθαρό κι αρκετά ειρωνικό, όσον αφορά την απόδοση των “κακών” χαρακτήρων. Στον χρωματισμό, υπάρχει μεγάλη ποικιλία, με το αποτέλεσμα να βγαίνει εξαιρετικό. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη. Η ράχη της έχει γερή κόλληση και παχύ εξώφυλλο, ενώ και το πολυτελές χαρτί στο εσωτερικό είναι ανθεκτικό και με καλή εκτύπωση των χρωμάτων. Ο έφιππος Μπλεκ που εμφανίζεται στο εξώφυλλο, καθώς και το λογότυπο του περιοδικού, είναι ανάγλυφα. Αυτό, βέβαια, που είναι εντυπωσιακό στην έκδοση είναι το έξτρα υλικό που περιέχεται. Στην αρχή φιγουράρουν τα βιογραφικά των δύο δημιουργών της ιστορίας, για να ακολουθήσει το editorial, επιμελημένο από τον Λεωκράτη Ανεμοδουρά και τον κ. Νίκο Νικολαΐδη. Στην συνέχεια ο αναγνώστης θα βρει μία δισέλιδη ιστορία, που αναφέρει την εκκίνηση και την πορεία των περιοδικών του Μπλεκ στην Ελλάδα. Το σχέδιο είναι του Γαβριήλ Τομπαλίδη, ενώ τον χρωματισμό τον έχει επιμεληθεί η Τίνα Χελιώτη. Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι το σενάριο το έχει γράψει ο ίδιος ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, γεγονός που δηλώνει ότι δεν είναι μόνο ένας απλός επαγγελματίας εκδότης, αλλά κι ένας γνήσιος φίλος των κόμικς. Τα εξτραδάκια, όμως, δεν τελειώνουν εδώ. Μετά την ιστορία αυτή και πριν την κεντρική, υπάρχει ένα δισέλιδο αφιέρωμα του Γαβριήλ Τομπαλίδη, που αναφέρεται στις υπαρκτές ιστορικές προσωπικότητες που συμμετέχουν στην ιστορία. Δεν μένει, λοιπόν, να πούμε κάτι άλλο εκτός από το να ευχηθούμε στον αγαπημένο μας ήρωα να τα εκατοστίσει και στην εκδοτική “Μικρός Ήρως” να συνεχίσει για πολλά χρόνια να μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο του Μπλεκ.
  14. Είσαι teenager και googlάρεις τις εφηβκές ανησυχίες σου; Το ίδιο κάναμε κι εμείς! Ενημερωνόμασταν από εγκυκλοπαιδικές σειρές, μέσα από τα αγαπημένα μας tabl...εεεεε... περιοδικά! Ψάχνεσαι να βρεις τις κατάλληλες ασκήσεις, για τεράστια "ποντίκια"; Ο Νίκος Ατσαλής, ήταν εκεί για μας... Μπήκες στο αγαπημένο σου αθλητικό site σήμερα; Εμείς ενημερωνόμασταν αδιάκοπα! Δεν υπήρχε Wikipedia, όμως ξέραμε τα πάντα για τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, μέσω των αφιερωμάτων... Μπήκατε σήμερα στο αγαπημένο σας gossip-site, για ¨πικάντικα νέα", από το χώρο της show-biz; Ω, ναι! Είχαμε και αυτό! Όλοι μπαίνουμε στο YouTube, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα... Ε λοιπόν, και τότε "μπαίναμε" στο δικό μας YT, και τραγουδούσαμε και τους στίχους! Μα καλά... Ποστάραμε τότε στα social media; Φυσικά! Αρκούσε ένα γράμμα στη "Λέσχη Φίλων", να πυροδοτήσει ατελείωτα σχόλια για τον "πόλεμο" χεβιμεταλάδων και "φλώρων" και όχι μόνο! Τύπωσες στο πολυμηχάνημα, την φωτογραφία του αγαπημένου σου ηθοποιού ή τραγουδιστή; Μάντεψε... Εμάς μας τις έδιναν έτοιμες! Για τα σιδερότυπα μιλήσαμε; Για τις εκπληκτικές εικονογραφημένες ιστορίες από την αφρόκρεμα των Ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, studios; Τέλος, το δικό μας "tablet", ξεφόρτιζε μετά από μια εβδομάδα... Ανάλογα τη χρήση, κάποιοι το ξεφόρτιζαν νωρίτερα και απλά περίμεναν λιγάκι παραπάνω να "φορτίσει", δηλαδή μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους!
  15. SOS: Ζητούνται τεύχη Μπλεκ τρίτης περιόδου,πλήρη με ένθετα, μεταξύ τευχών 413-446 !! Όποιος έχει ή μπορεί να βοηθήσει ,παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου !!! Στο παρόν , συγκεντρώνω όλες μου τις αναζητήσεις. Παρακαλώ τα μέλη να ρίξουν μια ματιά μήπως μπορούν να συμβάλλουν στη συρρίκνωση της λίστας :). Τα παρακάτω τεύχη τα αγοράζω ή τα ανταλλάζω με άλλα που έχω!! Κόμικς ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ 1) ΥΠΕΡΗΡΩΪΚΑ : ΧΟΥΛΚ 13 ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2001: 3(ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ), 4 ΒΑΡΒΑΡΟΙ: 6. ΜΑΡΒΕΛ STAR COMICS: 16,20,22,23,24,25,26,31,51,45. JLA (Modern Times) # 10 . ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ (Πέργαμος): 42 (αντικατ). 2) ΑΓΟΡΙ σειρά Γ (1989-1992) 120-150-170 Δραχμών (Πλήρη): 40(678),46(684),50,52(690),54(692),56(694),58(696),60(698),64(702),66(704),84(722),85(723),91(729),100, 103,123(761),127(765). 3) Μπλέκ Γ περιόδου: 413 έως και 446 πλήρη με ένθετα. Μπλέκ Γ περιόδου ΤΟΜΟΣ: 229,230 (πλήρεις). 4) ΤΡΟΥΕΝΟ σειρά Β (1989) 80-100-150 δραχμών : 9(215),11,13(219),16(222),19(225), 27,28,29,45,48,54,57, 64,65,71,72,73,74,75,76,77,78,79, 80,81,82. 5)ΑΣΤΡΑΠΗ (1985): Όπου ** τα ψάχνω μόνο με την αφίσα τους. 6,9*,10*,14*, 18*,20*,23*,27,29,30*. 6) ΚΡΑΚ COMICS : 4,7,8. 7) ΠΑΡΑ ΠΈΝΤΕ : 56,57,59. 8) KONAN ΜΟDERN TIMES: 6,9,10,11,12,13 ή οι σχετικοί τόμοι! 9) ΚΟΝΑΝ Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ Modern times: 2,3 ή ο τόμος Επίσης, αν και δεν αποτελούν κόμικς , αναζητώ παλαιά sticker albums στην ελληνική γλώσσα , σε καλή / πολύ καλή κατάσταση, με αυτοκόλλητα, και συγκεκριμένα τα εξής : - BOOMER TEAM (άλμπουμ με χαρτάκια ή μόνο χαρτάκια). - ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ (άλμπουμ με χαρτάκια ή μόνο χαρτάκια). - ΚΑΝΤΥ ΚΑΝΤΥ # 2 (Panini) Για τα παραπάνω άλμπουμς εκτός από αγορά, τα ανταλλάζω επίσης με "καλά" κομμάτια κόμικς που διαθέτω, όπως πχ. Μάρβελ Καμπανά δεκαετίας 70. Ευχαριστώ!!!
  16. Αφιέρωμα στο Έψιλον της Κυριακάτικης για τα εφηβικά περιοδικά. Ξέρει κανείς αυτό το καρέ στην τελευταία σελίδα κάτω αριστερά από ποια ιστορία είναι;
  17. Το Μπλεκ επέστρεψε με το 2ο τεύχος του και αυτό τον μήνα, αυτή τη φορά συνεχίζοντας στον δρόμο που χτίσθηκε από το πρώτο τεύχος, και τώρα εξερευνώντας νέους τρόπους ψυχαγωγίας του κοινού, και ενδυνάμωσης της ύλης. Το περιοδικό με το νέο του τεύχος μας δίνει ξανά τα καλά του πρώτου τεύχους, εν δίδοντας σε αυτό ακόμα περισσότερο. Όπως εμείς πλέον εμπιστευόμαστε τον εκδότη Λεωκράτη Ανεμοδουρά στις κινήσεις του, έτσι και εκείνος εμπιστεύεται εμάς, όπως μας δείχνει στο Editorial του τεύχους. Στις εκπλήξεις του #2 διακρίνουμε την νέα ένταξη, ή μάλλον επανένταξη, του Υπεράνθρωπου, ενός αφηγήματος της δεκαετίας του ’50, που ο Θάνος Κόλλιας – γνωστός για την δουλειά του στο Ύψιλον – αναλαμβάνει τα χρέη σεναριογράφου και σκιτσογράφου, σε ένα πολλά υποσχόμενο ριμέικ. Το τεύχος επαναφέρει τίτλους φαβορί του πρώτου τεύχους, ανάμεσά τους ο Μάντυ Ρίλεϋ, ο Δικαστής Ντρεντ, ο Ταρζάν και φυσικά τον Στορμ. Ο Φάντομ, ο Λ-Ο και το Παιδί Πάνθηρας συνεχίζουν τις ιστορίες του από το πρώτο τεύχος, και ο Μπλεκ – ο πρωταγωνιστής ουσιαστικά – μας δίνει μία νέα ιστορία, ερχόμενη να κλείσει τα στόματα παραπονεμένων αναγνωστών. Στις 164 σελίδες που τον περιλαμβάνουν, μπορούν να βρεθούν και άρθρα – γραμμένα από γνώστες του αντικειμένου, τον Λευτέρη Ταρλαντέζο [που στην στήλη Κόμικς Νέα αναφέρει και το περιοδικό μας Comic Cultura] , τον Μάνο Νομικού και τον Νίκο Δημ. Νικολαΐδη -, τόσο για τα κόμικς όσο και για την ποπ κουλτούρα, με νέα, αφιερώματα και μία συνέντευξη του Θάνου Κόλλια, όπως επίσης το χιουμοριστικό μονοσέλιδο «Μα Τα Χίλια…» του Βαγγέλη Σαΐτη. Το εξώφυλλο αποτίνει τιμή στον Φάντομ – σε σκίτσο των Bret Blevins & Terry Austin -, ήρωα που φιλοξενείται στο παρόν τεύχος. Ας περάσουμε όμως στο κάθε κόμικς ξεχωριστά… ΜΠΛΕΚ – Οι Κλέφτες Του Βορρά [EsseGesse - "I Ladri Del Nord", Collana Freccia #1-21, 1958 / Μεγάλος Μπλεκ #77, 02/1975] – σελίδες 6-43 Το πρώτο, και πολυσέλιδο, κόμικς του τεύχους δεν είναι άλλο από αυτό του Μπλεκ. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, δημοσιεύεται ξανά ιστορία εκ χειρός EsseGesse, ακόμα και αν αποτελεί αναδημοσίευση – με τον πρώτο τίτλο που του δόθηκε να ήταν «Η Εκδίκηση Του Αδελφού». Η πλοκή έχει ως εξής: ένας πρώην δοιηκητής των Αγγλων και ένας χωρικός ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκδικηθούν τον Μπλεκ. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά η ιστορία, αν και την καταλαμβάνει μία παιδική αφέλεια καθ’ όλη τη διάρκεια. Διαβάζοντας την νιώθεις αυτόματα την νοσταλγία, και την ηλικία του έντυπου, πράγμα που σε απομακρύνει από την ανάγνωση του. Το σκίτσο είναι αρκετά καλό, και ο χρωματισμός που έγινε αρκετά καλά μελετημένος, μετατρέποντάς σε μία ιστορία που απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις του ήρωα, και σε μεγάλης ηλικίας κοινό. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως δεν κάνει μία πολύ ψυχαγωγική ανάγνωση! ΜΑΝΤΥ ΡΙΛΕΫ – Το Πρώτο Δάκρυ [Ray Collins / Ernesto Garcia Seijas - "La Primera Lagrima", Scorpio #113, 1985] – σελίδες 46-55 Το αγόρι που αποτέλεσε την απόλυτη έκπληξη του πρώτου τεύχους, επέστρεψε, με αυτή τη φορά μία δεκασέλιδη περιπέτειά του. «Το Πρώτο Δάκρυ» ακουμπά – όπως κατά κύριο λόγο οι ιστορίες του Ρίλεϋ – λεπτά θέματα, με αυτή τη φορά, την ορφάνια, την έννοια της μητριάς, την οικογένεια και τέλος, την ενηλικίωση. Η λέξη «συγγνώμη» παίζει σημαντικό ρόλο στη ροή της ιστορίας, αυτή τη φορά δίνοντας τη δυνατότητα και σε αναγνώστες άγνωστοι με τον ήρωα, να συμπαθήσουν και πάνω από όλα, να κατανοήσουν. Ο Collins με τους εξαιρετικούς διαλόγους του, που μπορεί μέχρι και να σε στοιχειώσουν, σε ταξιδεύει στον κόσμο του Ρίλεϋ λες και είναι κάτι φυσικό. Το σχέδιο του Garcia Seijas πανέμορφο από κάθε άποψη, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά των προσώπων του κάθε ήρωα, βοηθώντας μας να συνδεθούμε με τον καθένα συναισθηματικά. Να προσθέσω, πως ο συμβολισμός του φιδιού τελικά έχει μεγαλύτερο νόημα από ότι είδαμε στο πρώτο τεύχος, καθώς ουσιαστικά δείχνει τα κακά αισθήματα, και το κόψιμο του κεφαλιού σηματοδοτεί την ελευθέρωση από τα δεσμά των κακών αυτών συναισθημάτων… Λ-Ο: ΠΗΓΑΣΟΣ 4-Ω [Σπύρος Ορνεράκη - Το Ρόδι, 1981] – σελίδες 56-59 Η συνέχεια του Λ-Ο ακουμπά αυτή τη φορά ένα ακόμα μεγάλο ιστορικό γεγονός, που μας γυρνά στις ρίζες της Ελληνικής ιστορίας, και αυτό να είναι ο θάνατος του Αθανάσιου Διάκου. Στις 4 σελίδες που αποτελείται, σας υπόσχομαι δεν θα έχετε ούτε ένα ερέθισμα. Μία πραγματικά αδιάφορη ιστορία, χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης. Η πραγματική απογοήτευση είναι το γεγονός πως ο Λ-Ο παίρνει 3η θέση στην ιστορία, αντί για πρώτη όπως στο #1, όπου σε εκείνο βοήθησε την πλοκή, ενώ σε αυτό απλά τα κοιτάει να γίνονται. Στα καλά του όμως συγκαταλέγουμε το σκίτσο, που ο Ορνεράκης απλά διαπρέπει. ΦΑΝΤΟΜ – Οι Πέντε Ημέρες Του Δράκου (Μέρος Β’) [Tony Bedard / Allan Goldman - "The Five Days Of The Dragon", The Phantom Annual#1, 01/2007] – σελίδες 60-69 Μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του τεύχους είναι ο Φάντομ, και η υπέροχη ιστορία του. Το β’ μέρος στο «Οι Πέντε Ημέρες Του Δράκου» εξερευνά το έπος του ενδέκατου Φάντομ, αυτή τη φορά στο χρονικό πλαίσιο του Πολέμου Της Ανεξαρτησίας, το 1782, με τον νέο αυτό Φάντομ να προσπαθήσει να αποκτήσει το δεύτερο κομμάτι του Δράκου. Η συγκεκριμένη ιστορία πιστεύω θα σοκάρει με το περιεχόμενό της, και πόσο ιστορικά ακριβής είναι. Μας δείχνει τις κακουχίες της περιόδου, με μία πιο σκληρή ματιά, μία πιο ρεαλιστική σκοπιά, αποτυπωμένα στα πρόσωπα των χαρακτήρων – αλλά και στα σώματα με παράδειγμα τον Ινδό -, αλλά ακόμα περισσότερο στην ενδυμασία του Φάντομ, που – αν και over the top – δουλεύει με το περιεχόμενο και είναι κατανοήτη. Ο Goldman, ένας από τους καλύτερους Βρετανούς καλλιτέχνες του σήμερα, μετατρέπει αυτή την ιστορία σε αληθινό διαμάντι. Το χρώμα είναι απίστευτο. Το σενάριο και οι διάλογοι του Bedard αρκετά καλοί για το υλικό που έχει στα χέρια του. Το τέλος είναι αρκετά συγκινητικό, διδάσκοντάς μας πράγματα. ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΝΤΡΕΝΤ – Όλα Βρίσκονται Στον Κήπο [John Wagner / Arthur Ranson - "Everyhing On The Garden", 2000AD #1465, 11/2005] – σελίδες 70-75 Μία «φτωχή» ιστορία θα την έλεγα, στα ίδια επίπεδα με αυτή του πρώτου τεύχους, βέβαια αυτή τη φορά με κάποιο μάθημα στο τέλος, και πολλούς κρυφά νοήματα. Τα «κρυφά» αυτά μηνύματα δεν είναι άλλα από τον κήπο, το πράσινο, που πεθαίνει, και που οι γέροι προσπαθούν να επαναφέρουν στη μνήμη τους, με τα λουλούδια να συμβολίζουν την εξέλιξη και τα έντομα την κατάρριψη, εννοώντας πως κατάρριψη θα είναι ένα μέλλον δίχως το πράσινο. Το βασικό της πρόβλημα όμως είναι η συντομία της, και οι 6 σελίδες που δεν την αφήνουν να αναπτυχθεί όπως θα έπρεπε, με ειδικά τις τελευταίες σελίδες να μπορούσαν άνετα να είναι 4 με 6. Το τέλος μας δίνει ένα μήνυμα, ίσως προφητικό, αλλά ποιοι είμαστε εμείς να το κρίνουμε… Ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ – Η Γέφυρα (Μέρος Α’) [Θάνος Κόλλιας - βασισμένο στον χαρακτήρα των Στέλιος Ανεμοδουράς και Βύρωνας Απτόσογλου] – σελίδες 79-90 Μετά από ένα κατατοπιστικό 2-σέλιδο αφιέρωμα και μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του δημιουργού, το πρώτο μέρος του νέου έπους του Θάνου Κόλλια, το υπ’ αριθμόν νο.97 στην ιστορία του Υπεράνθρωπου. Το νέο Ελληνικό κόμικς αποτελεί και την απόλυτη ευχάριστη έκπληξη του τεύχους. Το πρώτο μέρος από πολλά εύχομαι, επιστρέφει τον Κόλλια στο χώρο μετά από πολύ καιρό, ειδικευμένος στον υπερηρωικό τομέα, δημιουργώντας τι θα μπορούσε να ήταν και το καλύτερο μέχρι στιγμής έργο του. Αν και είναι πάρα πολύ α’ μέρος μίας ιστορίας, με τον Υπεράνθρωπο να εμφανίζεται μονάχα στην τελευταία σελίδα, σε μία άβολη για εκείνον στιγμή, η εξέλιξη της είναι πραγματικά απίθανη. Οι διάλογοι με εντυπωσίασαν, με την χρήση ελεύθερης γλώσσας κατά κύριο μέρος, αλλά και popculture αναφορές αναμεταξύ. Το σενάριο κινείται γρήγορα, με πολλά jumps-and-cuts, κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο από την αρχή ως το τέλος, με πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να μας έρχονται στη συνέχεια… Το σκίτσο είναι τόσο υπέροχο, απλά προσκυνάω. Οι γραμμές ξεκάθαρες, χαρακτηριστικά προσώπου, λεπτομέρειες, και σε πολλά panels έπαιζε με την συνείδησή μας. Το χρώμα δουλεύει εξαιρετικά με το σχέδιο, με έναν από τους καλύτερους συνδυασμούς σε κόμικ. Δεν μπορούμε να σχολιάσουμε κάτι περαιτέρω σε σχέση με την πλοκή από την άποψη πως, ακόμα δεν έχουμε δει κάτι που να φέρει στον μυαλό μας τον Υπεράνθρωπο. Πάντως κάτι που μας υπόσχεται είναι ένα θεότρελο ταξίδι… Ανυπομονώ για την συνέχεια όσο τίποτε άλλο! TARZAN – Παγωμένη Ζούγκλα [Joe Kubert - "Ice Jungle", Tarzan #227, 01/1974] – σελίδες 91-108 Η νέα περιπέτεια του Tarzan του Joe Kubertείναι μία ακόμα όμορφη προσθήκη του τεύχους. Το σενάριο αν και εργό σε φάσεις, εξυπηρετεί απίστευτα το περιεχόμενο, και ιδιαίτερα το σκίτσο που για άλλη μία φορά αποτελεί έργο τέχνης. Μπορείς να χαζεύεις με τις ώρες το σκίτσο του κόμικς. Η πλοκή έχει ως εξής: Η ιστορία ακουμπά ξανά ρατσιστικά θέματα, αλλά και θέματα κακομεταχείρισης ζώων, και τέλος το θέμα της ενηλικίωσης. Η ιστορία σε σχέση με την προηγούμενη περιπέτεια έχει κορύφωση και καταλήγει σε ένα όμορφο συμπέρασμα. Το να διαβάζεις Tarzan του Kubert είναι απλά θεϊκό δώρο… ΣΤΟΡΜ – Τα Κυνηγόσκυλα Του Μάρντουκ [Martin Lodewijk / Don Lawrence - "De Honden Van De Mardouk", Storm #14, 1986] – σελίδες 109-155 Φυσικά και δεν θα μπορούσε να λείψει από το περιοδικό το εξαιρετικό κόμικς επιστημονικής φαντασίας, Στορμ, του αγαπημένου Don Lawrence, μετά από την θετική ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού, μετατρέποντάς τον αναπόσπαστο κομμάτι του τίτλου πλέον. Στο 14ο κατά σειρά άλμπουμ – που δημοσιεύεται στο τεύχος ξανά με το εξώφυλλό του – που αποτελεί ταυτόχρονα το 5ο και τελευταίο κεφάλαιο στα «Χρονικά Της Πανταρβέ» - τελευταίο μόνο εικονικά, υπάρχουν άλλες 8 ιστορίες – και είναι για ακόμη μία φορά ένα αληθινό αριστούργημα. Σε αυτή την ιστορία βέβαια, έχει περισσότερη πλοκή από αυτή στο #1, όπου εκεί η ιστορία ήταν περισσότερο straight-forward παρά αυτή στο #2. Στην ιστορία επεκτείνεται σε μεγάλα επίπεδα ο μύθος του ήρωα, γνωρίζοντάς μας αρκετούς νέους χαρακτήρες, που θα μας απασχολήσουν και στη συνέχεια. Για άλλη μία φορά το σκίτσο του Lawrence σε συνδυασμό με τα χρώματα, μετατρέπει κάθε panel σε καλλιτεχνικό πίνακα. Αναμένουμε τη συνέχεια… ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΑΝΘΗΡΑΣ [Tom Tully / Mike Western & Brad Bradburry - "The Leopard From Lime Street", Buster, 1976 / Μπλεκ Νέας Περιόδου, 1983] – σελίδες 157-162 Το #2 κλείνει για άλλη μία φορά το Βρετανικό υπερηρωικό κόμικς «Το Παιδί Πάνθηρας» του Tom Tully, συνεχίζοντας εκεί που σταμάτησε το #1. Αυτό το μέρος είχε πολλή δράση, και η πλοκή κινούταν με γρήγορο και εύθυμο τρόπο. Το σχέδιο και το σκίτσο αρκετά καλά. Περιμένουμε για την συνέχεια… Σε γενικές γραμμές, ένα τεύχος σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με το πρώτο, με 9 υπέροχα κόμικς, σε καλύτερη διανομή σελίδων, και ένα άκρως «χορταστικό» τεύχος. Άμα είχατε κάποιους ενδοιασμούς με την αγορά του πρώτου τεύχους, σας διαβεβαιώνω πως με το δεύτερο δεν θα απογοητευτείτε! Πολλά συγχαρητήρια ξανά στην εκδοτική για την απίθανη έκδοση και περιμένουμε και συνέχεια… Πηγή
  18. Καλησπερα σε ολους τους φιλους της σελιδας μετα απο καιρο επανερχομαι με μια νεα λιστα αναζητησης Μπλεκ Α περιοδου Τα τευχακια που αναζητω ειναι τα εξης: ΜΠΛΕΚ Α ΠΕΡΙΟΔΟΥ: 1,3,4, 18, 21,22,23, 35,37, 257,278, 334, ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ: 1, MIΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ: 112,158,166,173,174,210,218, Mε ενδιαφερουν σε αρτια κατασταση αλλα οχι παραλογα πραγματα! Περιμενω την οποια πολυτιμη βοηθεια σας!
  19. Με πολλές φιλοδοξίες και υποσχέσεις για το μέλλον, το νέο διμηνιαίο περιοδικό «Μπλεκ» θυμίζει στους παλαιότερους και συστήνει στους νεότερους αναγνώστες μια πλειάδα εμβληματικών ηρωικών χαρακτήρων των κόμικς. Τη δεκαετία του 1970, χωρίς κινητά, βιντεοπαιχνίδια, DVD και με την τηλεόραση σε πρωτόγονο επίπεδο, τα παιδικά περιοδικά κόμικς στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτά που απευθύνονταν στα αγόρια, γνώρισαν μέρες δόξας. Ήρωες κάθε είδους, αινιγματικοί τυχοδιώκτες, γενναίοι πολεμιστές, ατρόμητοι ταξιδιώτες στον χρόνο και τον χώρο συντρόφευσαν τους πιτσιρικάδες στην πορεία τους προς την εφηβεία και την ενηλικίωση. Περιοδικά όπως το «Αγόρι», το «Μπλεκ», το «Τρουένο» και το «Ζαγκόρ», άλλα εβδομαδιαία και άλλα μηνιαία, έφτασαν να πουλάνε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και να διαβάζονται από το σύνολο σχεδόν του αγορίστικου πληθυσμού. Τη δεκαετία του 1980 όμως, τα παιδιά σιγά σιγά μεγάλωσαν, οι διέξοδοι για ψυχαγωγία και διασκέδαση πολλαπλασιάστηκαν και ο περιοδικός Τύπος για παιδιά άρχισε να φθίνει. Τα περισσότερα περιοδικά είδαν τις πωλήσεις τους να κατρακυλάνε και εν τέλει έκλεισαν. Οι ήρωες όμως δεν ξεχάστηκαν από όσους τους γνώρισαν τότε. Το περιοδικό «Μπλεκ» των εκδόσεων Μικρός Ήρως του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, με αρχισυντάκτη τον Λευτέρη Ταρλαντέζο, φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει μια νέα σχέση των αναγνωστών, μεγαλύτερων και μικρότερων σε ηλικία, με τους ήρωες αυτούς, παρουσιάζοντας παλαιότερες και νεότερες ιστορίες. Απόσπασμα από τη σειρά «Στορμ» των Don Lawrence και Martin Lodewijk Αν και διμηνιαίο, το «Μπλεκ» είναι ιδιαίτερα χορταστικό (164 έγχρωμες σελίδες) και όπως διευκρινίζει το editorial του πρώτου τεύχους, θα είναι προσαρμοσμένο στις σύγχρονες απαιτήσεις του αναγνωστικού κοινού: «Ο "Μπλεκ" θα είναι πια ένα πολυθεματικό περιοδικό, με αρκετές (πάνω από δέκα) ιστορίες κόμικς, κατά βάση αυτοτελείς, με ήρωες που έχετε διαβάσει στο παρελθόν αλλά και νέους από τον χώρο της 9ης Τέχνης, αφιερώματα, μια Pop αλλά και μια ρετρό γωνιά, συνεντεύξεις από σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες και κόμικς αυτών, γελοιογραφίες και πολλές εκπλήξεις. Το σημαντικότερο είναι όμως ότι θα αποπνέει μια καινούργια, ανανεωμένη και πιο μοντέρνα αισθητική, σε μεγαλύτερο σχήμα και πολυτελές χαρτί… και όπως αναφέρει και το νέο μας μότο, θα περιλαμβάνει τα καλύτερα κόμικς από τους κορυφαίους δημιουργούς της 9ης Τέχνης. Η ιστορία συνεχίζεται…». Στο πρώτο τεύχος περιλαμβάνονται ιστορίες με τον Μπλεκ, τον Κόρτο Μαλτέζε, τον Φάντομ, τον Δικαστή Ντρεντ, τον Ταρζάν, τον Στορμ, τον Γιορ, το Παιδί Πάνθηρα κ.ά., ενώ στα θετικά της έκδοσης είναι ότι σε κάθε ιστορία αναφέρονται τα ονόματα των δημιουργών της (σεναριογράφου και σχεδιαστή), η ημερομηνία πρώτης δημοσίευσής της και το έντυπο στο οποίο δημοσιεύτηκε. Οι Σπύρος Ορνεράκης, Ελένη Αργύρη, Νίκος Κούτσης και Βαγγέλης Σαΐτης εκπροσωπούν την Ελλάδα σε μια πλούσια έκδοση που συνοδεύεται από νέα και ειδήσεις γύρω από τα κόμικς, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αφιέρωμα στον συνδημιουργό του Αστερίξ, Rene Goscinny, συνέντευξη της Patrizia Zanotti, διαχειρίστριας των δικαιωμάτων του Hugo Pratt, συνέντευξη του εικονογράφου και δημιουργού κόμικς Νίκου Κούτση κ.ά. Η συνταγή του «Μπλεκ», δηλαδή μιας ανθολογίας κόμικς διαφορετικών δημιουργών με διαφορετικά στιλ που πωλείται φτηνά και όχι μόνο σε εξειδικευμένα βιβλιοπωλεία, ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στις ευρωπαϊκές χώρες κατά το παρελθόν. Σταδιακά τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η συνταγή έπαψε να εφαρμόζεται καθώς επικράτησαν τα άλμπουμ των μεμονωμένων δημιουργών, με εκτενέστερες ιστορίες και πολύ ακριβότερη τιμή. Το «Μπλεκ», επιλέγοντας ιστορίες με πρωταγωνιστές, δημοφιλείς χαρακτήρες από τα παλιά που παραμένουν όμως ζωντανοί στις μνήμες, επιχειρεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Στοχεύοντας σε ένα κοινό που διάβαζε κάποτε μανιωδώς κόμικς και ελπίζοντας ότι θα προσεγγίσει και νέους αναγνώστες, παρά τη δυσμενή κατάσταση στον χώρο του ψυχαγωγικού περιοδικού Τύπου, έχει πολλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Από το «Καρέ Καρέ» ευχόμαστε κάθε επιτυχία! Και το σχετικό link...
  20. Κάποιοι θα πλήρωναν πολλά λεφτά για να πάρουν κάποια ιστορικά τεύχη... Η ανάγνωση των κόμιξ είναι μια διαδικασία που έχει τους δικούς της, πολύ φανατικούς πιστούς. Είναι μια διαδικασία τόσο διαχρονική που καταλήγει να είναι μόνιμο κομμάτι της φυσιογνωμίας σου: μπορεί να μεγαλώνεις και όσο μεγαλώνεις να αλλάζεις αλλά ποτέ δεν ξεμπλέκεις από αυτή. Απλά όσο αλλάζεις εμπλουτίζονται και τα αναγνώσματά σου. Η κυρίαρχη οπτική που θέλει την ανάγνωση κόμιξ να είναι μια παιδική ασχολία απέχει αιώνες από την πραγματικότητα. Διότι όσο και αν μεγαλώσεις ποτέ δεν σταματάς να τα διαβάζεις. Για την ακρίβεια, ποτέ δεν ξεπερνάς κανένα κόμιξ που έχεις διαβάσει και σου έχει αρέσει όσα χρόνια και αν περάσουν. Με καμία άλλη μορφή τέχνης δεν συμβαίνει αυτό: το να μπορείς δηλαδή να απολαύσεις στα 30φεύγα σου με τον ίδιο ενθουσιασμό μια κόμιξ ιστορία που είχες πρωτοθαυμάσει όταν ήσουν παιδί. Γι΄αυτό και όσο μεγαλώνεις η καρδιά σου γεμίζει με ισόποσες δόσεις από κόμιξ. Στην πραγματικότητα, όσο μεγαλώνεις απλά διευρύνεται ο χώρος των αγαπημένων δημιουργιών που χωράνε μέσα σου. Αν αναλογιστεί ο μέσος αναγνώστης κόμιξ το πόσο ετερόκλιτα κόμιξ περιοδικά έχει αγαπήσει μεγαλώνοντας δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί από την πολυμορφία. Για του λόγου το αληθές - και με μια μικρή δόση νοσταλγίας - θυμόμαστε 5 κόμιξ που μας μεγάλωσαν και δεν υπάρχουν πια και εντυπωσιαζόμαστε από την διαρκή και συνεχόμενη μεταπήδηση από το πιο παιδικό στο πιο ενήλικο είδος. Και όμως, αυτά τα κόμιξ μεγάλωσαν τους ίδιους ανθρώπους και αγαπήθηκαν από τους ίδιους ανθρώπους. Βαβέλ Έβγαινε στα περίπτερα από το 1981 μέχρι και το 2008 και μεγάλωσε γενιές και γενιές κομιξόφιλων. Κυκλοφορούσε κάθε μήνα και στο εσωτερικό των σελίδων του στοιβάζονταν πολλοί ξένοι και Έλληνες καλλιτέχνες. Όσοι ήταν τυχεροί και είχαν κάποιον μεγαλύτερο στο σόι τους (κάνα ξάδελφο, κάναν αδερφό κ.τ.λ.) που το αγόραζε είχαν πρόσβαση σε αυτό από μικρή ηλικία. Οι υπόλοιποι το αγάπησαν στα τελευταία του χρόνια. Σε ορισμένες γωνιές της Αθήνας πάντως ακόμα παίζει να βρεις παλιά τεύχη της «Βαβέλ». Μίκυ Μυστήριο Δεν είναι τυχαίο που για πάρα πολλούς από εμάς η φιγούρα του Μίκυ είναι συνδεδεμένη με την εικόνα ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ που κινείται σε ένα νουάρ περιβάλλον. Το εμβληματικό «Μίκυ Μυστήριο» είναι η αιτία για αυτό, το κόμικ που πήρε έναν από τους πιο αγαπητούς και ανάλαφρους χαρακτήρες, τον έκανε πρωταγωνιστή υποθέσεων μυστηρίου και τον ωρίμασε. Αν βρεις πουθενά κανένα ξεχασμένο τεύχος του «Μίκυ Μυστήριο» άρπαξέ το όπως είναι, μιλάμε για μεγάλη σειρά. Αλμανάκο Πρωτοποριακό περιοδικό στα 90s που αν και ξεκίνησε σαν τυπική παιδική κυκλοφορία με ιστορίες από το σύμπαν της Disney, σύντομα έγινε το απόλυτο «αγορίστικο» εφηβικό περιοδικό καθώς εκτός από κόμιξ ιστορίες φιλοξενούσε στο εσωτερικό του και αφιερώματα για ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, αθλητικά και γενικά πολλά άρθρα που το έκαναν να ξεφεύγει από το μέσο, τυπικό περιοδικό για παιδιά. Ή καλύτερα να επαναπροσδιορίζει τον χαρακτηρισμό. Το «Αλμανάκο» υπήρξε ιστορία ολόκληρη, αμιγώς συνδεδεμένη με τις παιδικές αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς. Την έχουμε ξαναπεί εδώ… Μπλεκ Από τα πιο παλιά ελληνικά κόμιξ περιοδικά. Ξεκίνησε ως ένα μονοθεματικό περιοδικό που αφηγούνταν τις περιπέτειες του ομώνυμου γουέστερν χαρακτήρα - ενός κυνηγού, βετεράνου της μάχης για την αμερικανική ανεξαρτησία από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα - αλλά από ένα σημείο και μετά, εμπλούτισε καθοριστικά την ύλη του εξελισσόμενο σε ευρύτερο «εφηβικό» ανάγνωσμα. Για πολλούς η κόντρα Αλμανάκο-Μπλεκ ήταν μεγάλο θέμα διχασμού. 9 Το αντίπαλον δέος της «Βαβέλ», παρά το γεγονός ότι συνυπήρξε μαζί της για μόλις οκτώ από τα 27 χρόνια κυκλοφορίας της τελευταίας, το «9» (που συνέχισε να βγαίνει και δυο χρόνια μετά το κλείσιμο της «Βαβέλ») υπήρξε αντικειμενικά ένα από τα πιο σημαντικά περιοδικά του χώρου. Ένθετο στην «Ελευθεροτυπία» για δέκα χρόνια, αποτέλεσε μια βαθιά πνοή για τις ενήλικες κυκλοφορίες κόμιξ. Άπειρες ελληνικές δημιουργίες φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του με πιο χαρακτηριστική την ιστορική πλέον «Μάνα Ρέιβερ». Και το σχετικό link...
  21. Η ΤΡΙΦΑΣΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ Η σειρά "The Badd Lads" δημοσιευόταν για μια 20ετια στο βρετανικό περιοδικό "The Beezer" και δημιουργός της ήταν ο Malcom Judge. Μέλη της, τρεις απατεώνες, ο Fingers, ο Knuck και ο Boss, που συνέχεια έμπλεκαν σε τρέλες καταστάσεις, αφού ότι κόλπο και να σχεδίαζαν, κατέληγαν πάλι στην φυλακή. Ο Fingers ήταν ψηλός με μεγάλη μύτη και λεπτό μουστάκι, ο Knuck ήταν ο εύσωμος της παρέας και ο Boss ήταν κοντός και το "μυαλό" της συμμορίας. =========================ΜΠΛΕΚ========================= Στην Ελλάδα τους γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του Μπλεκ Γ' Περιόδου, με τον τίτλο "Η Τριφασική Συμμορία". Παρακάτω μια ιστορία από το τεύχος 351. πολύ τον @Ion για τις πληροφορίες!
  22. Εδώ μπορούμε να σχολιάζουμε ,να ρωτάμε και να συζητάμε για οτι αφορά στις εκδόσεις του Λ.Ανεμοδουρά (Νεος Μπλεκ ,ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ και οι άλλοι ,Ειδικές εκδόσεις κ.λ.π). Μεταφέρθηκαν σ αυτο το θέμα σχόλια που υπήρχαν στις αντίστοιχες παρουσιάσεις των τίτλων αυτών. εγω το εχω στα χερια μου,δεν το διαβασα ακομη,ειναι οπως τα ειπε ο φιλος comics fanmαπλως ειμαι λιγο απογοητευμενος γιατι δυσκολευτηκα να το βρω-ρωτησα σε 3 περι[τερα μεχρι να το βρω,και δευτερον ηταν αρκετα τσαλακωμενο οπως ολα οσα ειχε ο περιπτερας,ετσι του τα εφεραν μου ειπε. τεσπα,παω σιγσ σιγα να το δοαβασω
  23. Άρθρο του Στέλιου Κυριάκογλου για τα comics, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 13 του περιοδικού MAXIM, τον Ιούνιο του 2006. Και σε μεγαλύτερη ανάλυση. Comics from here to eternity.zip
  24. Στην Πέμπτη Δημοτικού ήμασταν πλέον μεγάλοι άντρες. Τα Μίκυ Μάους, Ποπάυ, Σεραφίνο και τα τοιαύτα δεν μας αφορούσαν και τότε. Τα εβδομαδιαία αγορίστικα περιοδικά ήταν για μας παράδεισος! Τα ξεκοκαλίζαμε κυριολεκτικά, τα ανταλλάσσαμε μεταξύ μας, φανταζόμασταν ότι ήμασταν οι ήρωες στις εικονογραφημένες ιστορίες τους, παίζαμε με τα χαρτονάκια-αγωνιστικά αυτοκίνητα, μαζεύαμε τις αφίσες με τους ποδοσφαιριστές και τα αυτοκόλλητα με τις ομάδες. Εσύ, τί διάβαζες στα 10; Εγώ… τα εξής: Νο 1: ΜΠΛΕΚ Ο ΜΠΛΕΚ ήταν το αγαπημένο μου περιοδικό. Ο ξανθός μπρατσωμένος ΜΠΛΕΚ με το εμβληματικό καπέλο-ασβό δεν ήταν ο πιο αγαπημένος μου ήρωας, αλλά ο κόσμος του ΜΠΛΕΚ ήταν ο ονειρεμένος μου κόσμος. Ποδόσφαιρο, αφίσες, σιδερότυπα, η απόλυτη ευτυχία. Η αγαπημένη μου ιστορία ήταν βέβαια ο «Τερματοφύλακας Γιατρός» και, βεβαίως, ο «Πανίσχυρος Μόργκαν». Μακράν το καλύτερο αγορίστικο περιοδικό όλων των εποχών. Νο 2: SUPER ΜΠΟΫ Το Σούπερ Μπόι ήταν το πρώτο περιοδικό που είχε ιλουστρασιόν σελίδες και αρκετές έγχρωμες. Ήταν πολύ πιο καλοσχεδιασμένο από το ΜΠΛΕΚ αλλά ποτέ καμιά ιστορία του δεν με συγκίνησε όσο εκείνες του αγαπημένου περιοδικού. Νο 3: ΒΑΒΟΥΡΑ Η Βαβούρα ήταν ένας αχταρμάς από αστεία κόμικς, σκόρπια όπως λάχει. Κακοτυπωμένη, ανορθόγραφη, ό,τι νάναι! Για μας τα μικρά και αθώα παιδάκια ήταν μια πηγή για να χαζογελάμε τρώγοντας δρακουλίνια και φουντούνια. Λατρεμένη! Νο 4: ΑΓΟΡΙ Ο μεγάλος ανταγωνιστής του ΜΠΛΕΚ, δεν κατορθωσε ποτέ να το ξεπεράσει. Αγαπημένη μου ιστορία από εκεί ήταν ο «Δικαστής Ντρεντ». Κάποια στιγμή προσπάθησε να γίνει περισσότερο «μεγαλίστικο» και εφηβικό, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Νο 5: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ Τη μία εβδομάδα ιστορίες με τον κάπταιν ΜΑΡΚ, την άλλη με τον Όμπραξ. Προτιμούσα τα τεύχη με τον Μαρκ, δεν θυμάμαι ποτέ γιατί. Νο 6: ΤΡΟΥΕΝΟ Νομίζω κυκλοφορούσε αραιότερα από τα εβδομαδιαία Μπλεκ και Αγόρι, είχε μόνο εικονογραφημένες ιστορίες, το έπαιρνα μόνο αν δεν τύχαινε να βρω κανένα από τα προηγούμενα. Τα πιο πολλά από αυτά τα περιοδικά έκλεισαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, αρχές του 1990. Ο Μπλεκ κυκλοφόρησε ξανά πρόσφατα, δεν ξέρω όμως αν το κοινό του είναι νέα παιδιά ή μεσήλικες σαν κι εμένα. Στα 1990s τα αγορίστικα περιοδικά έγιναν έγχρωμα, ιλουστρασιόν, με πολλές προσφορές, σιγά σιγά όμως έσβησαν. Η ιδιωτική τηλεόραση με τα πολλά παιδικά προγράμματα περιόρισε πολύ την κυκλοφορία τους, και τελικώς τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και το διαδίκτυο τα έσβησαν από το χάρτη. Αυτό που δεν σβήνει με τίποτα όμως είναι οι παιδικές μας αναμνήσεις, η χαρά του να σου φέρνει ο πατέρας από την πόλη το αγαπημένο σου περιοδικό, το μοναδικό σου παράθυρο στον κόσμο. (Το συγκεκριμενο αρθρο ειναι γραμμενο απο εναν εξαιρετικο καθηγητη μου στο γυμνασιο και λυκειο. Αυτη η σελιδα ειναι το blog του.. ριξτε του μια ματια ) πηγη
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.