Search the Community
Showing results for tags 'κεδρος'.
-
ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ, ΚΕΔΡΟΣ, (1989) Χαρακτηριστικά: Εκτύπωση: Ασπρόμαυρη+κόκκινο Τα κείμενα του κόμικ έγραψε ο Γιώργος Μαρίνος και την εικονογράφηση έκανε η Σοφία Ζαραμπούκα. Και οι δύο είναι γνωστοί στο χώρο του παιδικού βιβλίου με δεκάδες τίτλους στο ενεργητικό τους. Όλοι θα έχετε σίγουρα κάποιο βιβλίο τους στην παιδική σας βιβλιοθήκη. Εδώ πρόκειται για μια συνεργασία των δύο με σκοπό τη δημιουργία ενός κόμικ. Το παραμύθι αναφέρεται σε μια χώρα την ΑΔΑΛΛΕ (η ΕΛΛΑΔΑ ανάποδα) και σ΄ έναν απαίσιο βασιλιά που καλοπερνά ενώ ο λαός του δυστυχεί, ώσπου εμφανίζεται η μικρή Χαρά και όλα αλλάζουν.Όμως ...περισσότερα στο κόμικ, που είμαι σίγουρος ότι θα το αναζητήσετε. Ένα μπράβο στους συντελεστές για την επιτυχημένη προσπάθειά τους να περάσουν υγιή μηνύματα στα παιδιά. Το κόμικ διαβάζεται ευχάριστα κι από μεγάλους. Τα βιβλία της Σοφίας Ζαραμπούκα εδώ: Σοφία Ζαραμπούκα Τα βιβλία του Γιώργου Μαρίνου εδώ: Γιώργος Μαρίνος Vaios/15-3-2009 Αφιέρωμα στη Σοφία Ζαραμπούκα
- 10 replies
-
- 20
-
Τιμή: 22 Ευρώ Ιδού λοιπόν το πρώτο graphic novel του πολυγραφότατου Soloùp. Και με τι θέμα! Τον ξεριζωμό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μέσα από τα μάτια του δημιουργού βλέπουμε το ταξίδι του από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί, πόλη της Μικράς Ασίας μεν, αλλά σχεδόν αμιγώς ελληνική δε. Στην πορεία προς το Αϊβαλί, διαβάζουμε και βλέπουμε εικονογραφημένες τις αφηγήσεις του Φώτη Κόντογλου για τη ζωή στο Αϊβαλί πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, του Ηλία Βενέζη και της αδερφής του Αγάπης Βενέζη-Μολυβιάτη για τη δραματική φυγή των Ελλήνων από το Αϊβαλί και τέλος τη μυθιστορηματική αφήγηση ενός Τουρκοκρητικού, του Αχμέτ Γιορουλμάζ σχετικά με τη φυγή ενός Τούρκου προς την αντίθετη κατεύθυνση, από την Ελλάδα στην Τουρκία, στα πλαίσια της διαβόητης ανταλλαγής πληθυσμών. Στο τελευταίο μέρος του έργου, ο συγγραφέας επισκέπεται ο ίδιος το Αϊβαλί και συνομιλεί με μια οικογένεια Τούρκων, όπου ανακαλύπτει ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Σοφά πράττων ο Soloùp δίνει το λόγο στους ίδιους τους συγγραφείς και χρησιμοποιεί τα κείμενά τους σχεδόν αυτούσια, ενώ προσπαθεί (και σε πολύ μεγάλο βαθμό) να εικονογραφήσει τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα γραπτά τους, αποφεύγοντας έτσι την παγίδα μιας στείρας εικονογράφησης του κειμένου, σε στιλ Κλασικών Εικονογραφημένων. Επιπλέον, είναι πολύ έξυπνη και η επιλογή του να αρθρώσει το έργο σαν μια μουσική σύνθεση. Η δε εικονογράφηση είναι περίτεχνη στο φόντο, αλλά απλή για τους ανθρώπους και αναδεικνύει τη δραματικότητα των καταστάσεων, αλλά και την ιλαρότητα, γιατί ναι, υπάρχουν και στιγμές διασκέδασης μέσα στον όλο ζόφο. Και το κυριότερο όλων: ποτέ δεν προσπαθεί να επισκιάσει τους συγγραφείς από τους οποίους εμπνέεται ή τις καταστάσεις τις οποίες αφηγείται, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι η ιστορία που αφηγείται είναι κομμάτι της Ιστορίας (με κεφαλαίο) και ως εκ τούτου υπερβαίνει τον ίδιο ως άτομο, όπως και τον καθένα από εμάς, εξάλλου. Ο Soloùp δεν χαρίζεται σε κανένα: περιγράφει χωρίς καμία διάθεση εξωραϊσμού τα εγκλήματα του τούρκικου στρατού, δείχνει την απελπισία των Ελλήνων που ξεριζώθηκαν με βίαιο τρόπο, αλλά δεν ξεχνά και την ελληνική πλευρά, που επίσης διέπραξε λάθη και σε κάποιες περιπτώσεις και εγκλήματα και δεν ξεχνά ότι υπήρξε και ξεριζωμός και από την άλλη πλευρά για τους χιλιάδες ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα, για να πάνε υποχρεωτικά στη Μικρά Ασία. Κρατά τους συμβολισμούς στο ελάχιστο (τα πουλιά που είναι σχεδόν πανταχού παρόντα ως παρατηρητές και ενίοτε σχολιαστές) και στο τέλος μας αφήνει με την πικρή επίγνωση ότι είμαστε όλοι ως άτομα γρανάζια στους μηχανισμούς της εξουσίας. Η έκδοση είναι εξαιρετική με υπέροχο εξώφυλλο, με μέγεθος που αναδεικνύει τα σχέδια, με πολύ ωραίο χαρτί και γενικώς πολυσέλιδη και χορταστική. Περιέχει εισαγωγή από τον Μπρους Κλαρκ. βιβλιογραφικό σημείωμα, βιογραφικά των συγγραφέων, γλωσσάρι και φωτογραφίες. Γενικώς, ότι θα έπρεπε να περιέχει μια έκδοση ενός graphic novel, για να μπορεί όντως να χαρακτηριστεί τέτοιο. Με απλά λόγια: κόσμημα για τη βιβλιοθήκη σας. Μόνη αντίρρηση είναι ότι ίσως θα ήταν καλύτερο το σκληρό εξώφυλλο, για να κρατά καλύτερα τον όγκο των σελίδων, αν και προφανώς αυτό θα ανέβαζε την τιμή. Και μιλώντας για την τιμή, θα απορήσετε γιατί δεν έχω γκρινιάξει ως τώρα: σαφώς και τα 22 ευρώ δεν είναι καθόλου λίγα, αλλά από τη μία μπορείτε να το βρείτε με σημαντική έκπτωση και από την άλλη κακά τα ψέμματα: ο όγκος του βιβλίου και η έκδοση τα αξίζουν. Ελπίζω ειλικρινά να ανοίξει το δρόμο για παρόμοιες εκδόσεις. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα της έκτης έκδοσης τον Argail.
- 43 replies
-
- 44
-
Η τελευταία σύναξη των φυλών της Μέσης Γης για να αντιμετωπίσουν τον Σκοτεινό Άρχοντα Σάουρον, τον Άρχοντα των δαχτυλιδιών, πριν την έλευση της εποχής των ανθρώπων. Κρατάω σκόπιμα την σύνοψη τόσο μικρή, γιατί είμαι σίγουρος πως θα συζητηθεί εκτενώς στο θέμα μέσα στα χρόνια. Και πως μπορεί να είναι διαφορετικά εξάλλου; Από το 1954 που βγήκε ο πρώτος τόμος μέχρι και σήμερα, το πόνημα του Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την προσέγγιση και το εύρος των έργων φαντασίας και μη και παραμένει σταθερά δημοφιλές. Στην χώρα μας, το έργο ξεκίνησε να κυκλοφορεί από το 1985 από τις εκδόσεις Κέδρος και συνεχίζει να επανεκδίδεται σταθερά ανά τακτικά διαστήματα. Έπρεπε να βγουν οι ταινίες όμως για να αποκτήσει και στην χώρα μας οπαδούς που θα το προσέγγιζαν με την «θρησκευτική» λατρεία που απολάμβανε στο εξωτερικό. Εκδοτική έρευνα για τα καθ' ημάς. Κάποια σαφή ένδειξη για το πόσες φορές έχει βγει ο κάθε τόμος δυστυχώς δεν υπάρχει. Αντιθέτως υπάρχουν και πολλές συγκεχυμένες πληροφορίες, πράγμα που κάνει δύσκολη την καταχώρηση των εξώφυλλων. Για αυτό και επέλεξα τις πιο σίγουρες ενδείξεις που μπόρεσα να βρω και τα καταχώρησα βάσει αυτών και αν χρειαστεί τις αλλάζουμε. Στο παρακάτω κείμενο κάνω μια καταγραφή με τις πληροφορίες που μάζεψα για όλες τις εκδόσεις, ελπίζοντας σε βοήθεια από τους υπόλοιπους. Όποιον δεν το ενδιαφέρει, μπορεί να σταματήσει να διαβάζει εδώ, αν και προκύπτουν και διάφορες πληροφορίες για πράγματα που μπορεί να είναι του γούστου σας. Από τον δικό μου πρώτο τόμο, ξέρουμε πως άλλη μια έκδοση - του πρώτου τόμου τουλάχιστον - βγήκε τον Νοέμβριο του 1995. Μάλιστα, περιέχει και οδηγίες προς τους αναγνώστες για το τι πρέπει να αλλάξουν όταν διαβάζουν τον τόμο για να υπάρχει ομοιομορφία μεταξύ τόμων, που δεν έχω δει να υπάρχει σε μεταγενέστερες εκδόσεις. Κατά την διάρκεια της αναμονής των ταινιών, άλλαξαν και τα εξώφυλλα, επιλέγοντας πίνακες φιλοτεχνημένους από τον John Howe, με τον τρίτο τόμο μάλιστα να βγαίνει ξανά με διαφορετικό πίνακα του. Αυτά έγιναν μεταξύ 1998 και 2003. Το portfolio του John Howe. Όταν μια ταινία έβγαινε και πήγαιναν σε επανέκδοση, ο Κέδρος αντικαθιστούσε το εξώφυλλο με το αντίστοιχο πόστερ, πρώτα με την ταμπέλα της Συλλεκτικής έκδοσης, όπου η αφίσα της ταινίας γέμιζε όλο το εξώφυλλο και ύστερα με την μαύρη κάτω μπάρα και τα γραφιστικά που είχε υιοθετήσει από τα εξώφυλλα του Howe και έπειτα. Οι συλλεκτικές εκδόσεις. Τα τρέχοντα εξώφυλλα. Με αυτά τα εξώφυλλα κυκλοφορούν πλέον στην αγορά. Ξέρουμε από τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία πως έχουν κυκλοφορήσει επανεκδόσεις όλων των τόμων το 2008 και τον Δεκέμβριο του 2012, τουλάχιστον. Δεν αποκλείω και την περίπτωση να υπάρχουν και απλές ανατυπώσεις των βιβλίων. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Pilgrim, quees, Retroplaymo, Dr Paingiver, Θρηνωδός & Nikolas12.
- 55 replies
-
- 27
-
- j. r. r. tolkien
- 1978
-
(and 1 more)
Tagged with:
-
Αρχές του 1999 η Κέδρος κυκλοφόρησε στην Ελλάδα 2 τομάκια με ίσως το γοητευτικότερο στριπ όλων των εποχών, το πόνημα του Bill Watterson "Calvin and Hobbes". Ότι και να πω για το συγκεκριμένο στριπ είναι ελάχιστο. Προσωπικά το γνώρισα στην ΟΥΖΑ και το λάτρεψα. Έβγαινε στις εφημερίδες κάθε μέρα από 18/11/1985 μέχρι 31/12/1995. Αφηγείται τις περιπέτειες του εξάχρονου Κάλβιν και του τίγρη του Χομπς (σημειωτέον ότι μιλάμε για μια κλασσική χνουδωτή κούκλα, η οποία ζωντανεύει μόνο στη φαντασία του πιτσιρικά) και πως ταλαιπωρούν (γοητευτικότατα) τον περίγυρο τους. Τώρα, να σας πω ότι έχει τη γοητεία και τη σκανδαλιά του Τρελαντώνη?... Δεν θυμάμαι το βιβλίο... Η αίσθηση όμως είναι πως ναι. Εδώ έχουμε τις μεταφράσεις του τόμου "Calvin and Hobbes" που καλύπτει τα στριπ από 18/11/1985 έως 17/12/1986 (ο πρώτος τόμος δηλαδή) και του τόμου "Yukon Ho!" που καλύπτει τα στριπ από 24/3/1987 έως Φεβρουάριο 1988 (ο τρίτος τόμος στην Αμερική). Συνήθως 2 σελίδες με 3 στριπ η κάθε μια και μια ολοσέλιδη (το δημοσίευμα της Κυριακής). Κάθε τόμος έχει διαστάσεις 21,5χ23 και 132 α/μ σελίδες (αν και στην Αμερική το Κυριακάτικο στριπ συνήθως ήταν έγχρωμο εξ'όσων θυμάμαι) σε μετάφραση Ντενίζ Ρώντα (ή Ρωντά ) Excellent read, βρίσκεται αρκετά εύκολα. Στο Solaris τουλάχιστον που συνέχεια έβλεπα 2 αντίτυπα από το κάθε ένα, μια φορά που βρήκα μόνο 1 και το πήρα πανικόβλητος, μου είπαν ότι απλά είναι η πολιτική τους να στοκάρουν από 2, και ότι η Κέδρος έχει ακόμα αντίτυπα. Αξιοσημείωτο είναι ότι παρά την τεράστια δημοτικότητα (ο Watterson το σταμάτησε όταν ο ίδιος κουράστηκε και έχασε το ενδιαφέρον του) υπάρχουν απειροελάχιστα εμπορικά κομμάτια (merchandise) μιας και δεν το επιθυμούσε ο ίδιος ο δημιουργός....
- 31 replies
-
- 28
-
Βρισκομαστε στην Ρώμη το Μάιο του '54. Η ιστορια μας οδηγει στην αρενα, οπου οι σκλάβοι μονομαχούν για τη ζωη τους. Το κοινό αν και διψασμένο για αίμα, εγκαταλειπει την αρενα λογω της ζεστης. Ο μονος που δεν αφηνει αυτο το βιαιο θεαμα ειναι ο αυτοκράτορας Κλαύδιος. Η αγαπη του Κλαυδιου για τον μικρο του υιο και η σχετικη αδιαφορια του για τον εφηβο θετο του υιο, θα ενεργοποιησουν τα μοχθηρά και κακοβουλα σχεδια της δευτερης γυναικας του (και μητερας τού εφηβου), της Αγριππίνας. Η Αγριππίνα, ειναι μια γυναικα αδιστακτη που διψα για δυναμη και δοξα και θα κανει τα παντα για να δει τον υιο της στην θεση του θρονου της αυτοκρατοριας. Το ονομα του υιου της; Νερωνας. Η Αγριππινα, μια σαγηνευτικη εμφανισιακα γυναικα, νιωθει εξοικιωμενη με συνωμοσιες, δολοπλοκιες και εγκληματα. Οταν θα διαπιστωσει οτι το σχεδιο της πηγαινει να ανατραπει, θα κανει την υστατη κινηση της. Να επιχειρησει να δολοφονησει τον ιδιο τον αυτοκρατορα! απο τον 1ο τομο της γαλλικης εκδοσης Το κομικ ειναι αλλη μια γαλλικη προσπαθεια, που εκδοθηκε απο την Dargaud σε 6 τομους μεχρι στιγμης, με τον τιτλο Murena. Στα ελληνικα εχει κυκλοφορησει μονο ο 1ος τομος με τιτλο Ο Μουρήνας 1 - Πορφύρα και χρυσάφι, σε μια καταπληκτικη εκδοση απο τις εκδοσεις Κέδρος. Οι γαλλικες εκδοσεις ειναι: 1 La pourpre et l'or (1997) 2 De sable et de sang (1999) 3 La meilleure des mères (2001) 4 Ceux qui vont mourir (2002) 5 La Déesse Noire (2006) 6 Le Sang Des Bêtes (2007) 7 Vie des feux (2009) 8 Revanche des cendres (2010) απο τον 5ο τομο της γαλλικης εκδοσης Το σεναριο εχει γραψει ο γνωστος Jean Dufaux (Les Rapaces, Djinn, Giacomo C., Niklos Koda) , ο σκιτσογραφος ειναι ο Philippe Delaby και τα χρωματα επιμεληθηκε η Dina Kathelyn. Σεναριακα το κομικ φαινεται ενδιαφερον και η υποθεση του ειναι γρηγορη και χωρις κοιλιες. Μεχρι στιγμης εχω διαβασει τον 1ο τομο στα ελληνικα και τον 2ο στα γαλλικα. Τα σχολια που διαβασα για τους υπολοιπους 3 τομους ειναι εξισου θετικά. Συνολικα: Το εξώφυλλο του Ελληνικού τόμου. Ο Μουρήνας. Βιβλίο Πρώτο: Πορφύρα και χρυσάφι Links Jeremy Petiqueux (επισημο site, εκανε τα χρωματα στον 5ο και 6ο τομο) Bedetheque Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Pavlos
- 10 replies
-
- 19
-
Το 2000 κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ ένα βιβλίο- Λέυκωμα απο τον Στάθη Δ. Σταυρόπουλο, τον γνωστό σε όλους μας Στάθη.. Ένας από τους καλύτερους Έλληνες σκιτσογράφους των τελευταίων χρόνων παίρνει το πενάκι του και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε σε μια πρωτότυπη περιπλάνηση στο ελληνικό τραγούδι. Τραγούδια : Σκοτείνιασε, Ο Θερμαστής, Του κάτω κόσμου τα πουλιά, Νυχτερινά αγάλματα, Εσμεράλδα, Θα γίνεις δικιά μου, 1922, Τα πικροσάββατα, Ζήνωνος, Δημοσθένους λέξις, Αλλά τα βράδυα…, Ο πόνος του πρεζάκια, Σε μια εκκλησιά, Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, Ο Γιάννης ο Φονιάς, Συννεφιασμένη Κυριακή, Πρωινό τσιγάρο, Ψυχές και σώματα, Ξεσσαλονίκη, Σημεία και τέρατα, Στη σιωπηλή γωνιά του φεγγαριού, Ένα καράβι, Η ζωή μου όλη, Στη ρωγμή του χρόνου, Για τον φτωχό Β.Β., Μη με ρωτάς, Το σκάκι, Θυμήσου το Μανωλιό, Το τσιγάρο, Τι Τι Χα, Απόκληρος, Κράτησα τη ζωή μου, και Σαν πεθάνω στο καράβι. (και από μια συνέντευξη του Στάθη) Ερώτηση: Έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία με συλλογές σκίτσων σας. Ανεξάρτητα λοιπόν από σχόλια, αποδοχή κλπ, και με την αχαλίνωτη συναισθηματική υποκειμενικότητα του δημιουργού Στάθη, ποια είναι μέχρι σήμερα η πιο αγαπημένη σας δουλειά; Απάντηση: Τα σκίτσα χωρίς λόγια. Ύστερα, τα «33 Τραγούδια Εικονογραφημένα»- έχουν δυστυχώς εξαντληθεί, αλλά ελπίζω να τα ξανατυπώσω. Αφιέρωμα στον Στάθη
- 14 replies
-
- 10
-
Αντιγράφω απο το δελτίο τύπου της εκδοτικής. "Cafe Occult: ένα καφέ πέρα από κάθε φαντασία. Ο τόπος συνάντησης ανθρώπων και πνευμάτων. Τα πάντα μπορούν να συμβούν εδώ..." Η νεαρή Σόριν πέφτει θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος. Ο θάνατος επέρχεται ακαριαία. Όμως η νεαρή "ξυπνά" και αντιλαμβάνεται ότι βιώνει μια παράξενη μεταθανάτια κατάσταση. Το "πνευματικό σώμα" της έχει μεταφερθεί σε μια άλλη διάσταση.... Εκεί η Σόριν γνωρίζει μια μυστηριώδη γυναίκα με το όνομα Μάστερ, η οποία διευθύνει ένα καφέ με ασυνήθιστους θαμώνες, που λειτουργεί σαν "πρακτορείο παραγγελιών". Σπείρες κακοποιών διεξάγουν εμπόριο πνευμάτων κατόπιν παραγγελίας. Οι εργοδότες τους έχουν παράξενες επιθυμίες και σκοτεινούς σκοπούς. Ανταγωνιστικούς μεταξύ τους. Το πνεύμα της Σόριν είναι το έπαθλο σ’ αυτό τον λαβύρινθο. Το ανθρωποκυνηγητό θα είναι ανελέητο. Ο μόνος που μπορεί να την προστατεύσει είναι ο Γιουνγκ, ο μαυροντυμένος νέο-νουάρ πράκτορας, που αντιμετωπίζει μαζί της τους αντιπάλους πράκτορες και πληρωμένους δολοφόνους, όπως ο τρομερός Κάτλας, αυτούς που κατέχουν τη σατανική δύναμη της Άνιμα. Καλωσήρθατε στο Cafe Occult, την ενδιάμεση διάσταση ανάμεσα στη Γη, τον Παράδεισο και την Κόλαση. Ένα Πουργκατόριο δίχως νόμους που θα μπορούσε να υπάρχει μόνο στον κόσμο των μάνγκα, όπου άνθρωποι και "υπεράνθρωποι", "εξελιγμένοι", μάγοι και οντότητες με δαιμονικές δυνάμεις ανταγωνίζονται σε ένα παιχνίδι δύναμης και εξουσίας χωρίς κανόνες. Δημιουργία του μυστηριώδους Κορεάτη Oh Rhe Bar Ghum και σε σκίτσα του ταλαντούχου συμπατριώτη του Ahn No-Uhn, η σειρά "Cafe Occult" δίκαια χαρακτηρίζεται ως ένα από κορυφαία graphic novels των τελευταίων χρόνων. Δομημένο σε συνέχειες, κρατάει αμείωτη την αγωνία του αναγνώστη από τον πρώτο έως τον τελευταίο τόμο. Συνδυασμός νουάρ και αποκρυφισμού, με ήρωες που μένουν αξέχαστοι, με κοφτούς διαλόγους που κόβουν την ανάσα, με μια εικονογράφηση που προσδίδει παιδική-εφηβική αθωότητα στον βίαιο κόσμο των μάνγκα, και με σκηνές δράσης και μονομαχίες βγαλμένες από το καλύτερο "Matrix" και από τον καλύτερο Ταραντίνο, το "Cafe Occult" είναι ένα από πιο συναρπαστικά μάνγκα από καταβολής του είδους και έγινε cult από την πρώτη στιγμή." Τα τελευταία κομμάτια του σημειώματος όπως καταλαβαίνετε είναι κομματάκι υπερβολικά. Αν μη τι άλλο με τόσα που έχουν δει τα ματάκια μας είναι δύσκολο να εντυπωσιαστούμε και να μας μείνει χαραγμένο ανεξίτηλα το όποιο action comic. Επίσης δεν πρόκειται για manga, αλλά για manhwa, Κορεάτικα κόμικς δηλαδή με δυτικό τρόπο ανάγνωσης και φοράς των σελίδων, όσο και αν ο σκιτσογράφος ακολουθεί κάποια Γιαπωνέζικα μοτίβα (μεγάλα μάτια, κοριτσάκια με μίνι φούστες ή σορτσάκια). Το σκίτσο είναι πολύ καλό πάντως ακολουθώντας την παράδοση των κόμικς από την Κορέα. Η εκδοτική έβγαλε ταυτόχρονα και τους 3 τόμους που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής από τους δημιουργούς, αλλά η ιστορία δεν ολοκληρώνεται και δεν υπάρχει κάποια σημείωση σε πόσους τόμους θα ολοκληρωθεί η σειρά, ούτε πότε θα κυκλοφορήσει ο επόμενος. ΥΓ. Germ, τι έγραφες χθες για άσχετες μέχρι πρότινος εταιρείες που μπαίνουν στο παιχνίδι των εκδόσεων κόμικς;
- 22 replies
-
- 21
-
Σχόλια του εκδότη: Ένα σπίτι σωστός λαβύρινθος. Στο έλεος μιας αόρατης απειλής. Μια μυστηριώδης οικογένεια όπου κάθε μέλος προσπαθεί να εξοντώσει το άλλο. Σκοτεινά, κλειδωμένα δωμάτια που κανείς δεν ξέρει τι κρύβουν. Το κακό παραμονεύει. Ώσπου εμφανίζεται το κόκκινο φίδι. Μια σειρά τρομακτικών γεγονότων. Ένα λουτρό αίματος. Θα υπάρξει διαφυγή; Θα υπάρξει σωτηρία; Το κόκκινο φίδι είναι το πρώτο κόμικ της δημοφιλούς σειράς Manga Hino Horror. Δημιουργός της ο κορυφαίος στο είδος του Ιάπωνας Hideshi Hino. Ο Hino μεγάλωσε στο μεταπολεμικό τοπίο ερήμωσης και καταστροφής που επηρέασε το έργο του. Έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 200 κόμικς. Προσωπικά σχόλια: Αν και δεν μπορώ να πω ότι είμαι φαν των manga -άντε να έχω διαβάσει καμιά δεκαριά τίτλους, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον γιαπωνέζικο τρόμο. Και ο Hino είναι μεγάλος μάστορας σ' αυτό το θέμα -όσοι έχουν δει τα Guinea Pig: Mermaid in a Manhole και Flower of Flesh and Blood θα καταλάβουν τι εννοώ... Δεν μπορούσα λοιπόν να μην αγοράσω τον πρώτο τόμο της σειράς Hino Horror από τον Κέδρο, που δεν μας έχει συνηθίσει σε αντίστοιχες εκδόσεις. Το βιβλιαράκι είναι σε αρκετά υψηλά επίπεδα, όπως αυτά της Anubis, με ματ πλαστικοποίηση στο εξώφυλλο και πολύ καλή εκτύπωση. Το παράδοξο της έκδοσης; Κυκλοφόρησε Φεβρουάριο 2010, σαν ημερομηνία κυκλοφορίας αναφέρει 2009, ενώ τυπώθηκε τον Μάρτιο του 2008 σε 2000 αντίτυπα.
- 24 replies
-
- 26
-
Συνεχιζοντας τις παρουσιασεις εξαιρετικων γαλλικων κομικ που εχουν μεταφραστει στα Ελληνικα θα παρουσιασω ενα ακομα Best-seller του οποιο το scenario εχει γραψει και παλι ο μαιτρ του ειδους Jean Dufaux ενω το σκιτσο εχει επιμεληθει η Ισπανιδα Ana Miralles. Ο τιτλος αυτου ειναι Το Τζίνι (Djinn) Για να μπουμε στο κλιμα της ιστοριας, αναπαραγω το περιεχομενου του οπισθοφυλλου του 1ου τομου... "Κωνσταντινούπολη, 1912. Λίγο πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διπλωματική σκακιέρα παίζονται πολύ δύσκολα παιχνίδια, όχι πάντα με τα πιο νόμιμα μέσα. Ο σουλτάνος Μουράτι, θέλοντας να στριμώξει έναν από τους αντιπάλους του, έναν πολύ σημαντικό Αγγλο διπλωμάτη, θα χρησιμοποιήσει τη Ζαντ, την ευνοούμενή του στο χαρέμι, μια πανέμορφη και αδίστακτη γυναίκα, για να τον κατακτήσει και να τον κάνει να χάσει τα λογικά του... Πολλά χρόνια μετά, η εγγονή της ταξιδεύει στη γη των προγόνων της για να μάθει περισσότερα για τη γιαγιά της και το μυστήριο που υπάρχει γύρω από τη ζωή της. Θα είναι ένα πολύ μακρύ κι επικίνδυνο ταξίδι από το οποίο δε θα γυρίσει αλώβητη. Μπορεί κανείς να μείνει αλώβητος όταν μπλέκει μ' ένα τζίνι;" Το σκιτσο ειναι εντυπωσιακο και δινει οντως το κλιμα της εποχης στις αρχες του 20ου αιωνα. Επισης υπαρχει αρκετα εντονο το ερωτικο στοιχειο (οπως σχεδον σε ολα τα σεναρια του Dufaux). Στην Ελλαδα εχουν κυκλοφορησει οι 2 πρωτοι τομοι απο τις εκδοσεις Κεδρος, με τους τιτλους Το Τζίνι 1 - Η ευνοούμενη και Το τζίνι 2 - Τα 30 καμπανάκια. Γενικα εχουν κυκλοφορησει 6 τομοι με τον τελευταιο να βρισκεται στα γαλλικα βιβλιοπωλεια εδω και μολις 4 μερες! Προσωπικα εχω αγορασει και τους 2 τομους που εχουν κυκλοφορησει. Η εκδοση ειναι εξαιρετικη (πολυτελης θα ελεγα) και γι'αυτο και η τιμη ειναι λιγη τσουχτερη (15€). Πρώτος Τόμος Έτος έκδοσης: 2003 ISBN: 960-04-2295-8 Scans by Pavlos Δεύτερος Τόμος Έτος έκδοσης: 2005 ISBN: 960-04-2492-6 Scans by Pavlos Bedetheque
- 27 replies
-
- 17
-
...και βουαλά το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που επιλέγει σαν φόντο του (και τον κεντρικό του ήρωα) την...ελληνική κόμικ πραγματικότητα!Συγγραφέας Ντορίνα Παπαλιού, εκδόσεις "Κέδρος" Ο κεντρικός ήρωας,ο 18χρονος wannabe κομίστας Αλέξανδρος Δαμιανός,μπλέκει σε μια αστυνομική ίντριγκα εξαιτίας της παρατηρητικότητάς του, συνεπικουρούμενης απο τη σχεδιαστική του μανία! Πόσο πιστά περιγράφει τον κόμικ περίγυρο η συγγραφεάς; Δείτε αποσπάσματα και κρίνετε μόνοι σας "To θέμα συζήτησης ήταν ό,τι πιό καυτό: η μεγάλη συλλογική έκθεση Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς που θα γινόταν το επόμενο σαββατοκύριακο στο Γκάζι.Στην ουσία όμως, δεν ήταν παρά η τέλεια αφορμή για κουτσομπολιό και τσακωμούς γύρω απο το ποιοι ήταν οι πιο αξιόλογοι νέοι Έλληνες κομίστες.Ο Ερρίκος ως δογματικός είχε βρεί αμέσως θέμα να αρπαχτεί. "Το χειρότερο παράδειγμα στο είδος του, όνειδος για το ελληνικό κόμικ" ωρυόταν εναντίον μιας νέας σειράς περιοδικών με Έλληνες υπερήρωες που είχε κυκλοφορήσει τελευταία απο κάτι νεαρούς κομίστες. "Ε, ας μην υπερβάλλουμε" τόλμησε να ξεστομίσει ο Θανάσης, ένας πράος εικοσιπεντάρης που σχεδίαζε κάτι άνευρα στριπάκια σε ένθετα εφημερίδων. Και τότε του Ερρίκου του άναψαν τα λαμπάκια" Και αλλού: "πως ζούσαν όλοι αυτοί οι εκκολαπτόμενοι Έλληνες κομίστες που αγωνιούσαν να κάνουν καριέρα, αναρωτιόμουν συχνά. Ακόμη και ο Ερρίκος, που ήταν εξαιρετικός καλλιτέχνης, σκιτσάριζε μονάχα κάτι στριπάκια για ένθετο εφημερτίδας, και επιπλέον έκανε κάτι διαφημιστικά φυλλάδια εταιρειών σε κόμικς και βασιζόταν στο βιβλιοπωλείο για τα προς το ζην και τη συντήρηση της κόκκινης Ντουκάτι" ----------------------- ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (greekbooks.gr) Η Ντορίνα Παπαλιού έχει σπουδάσει σύγχρονη ιστορία στο Brown University στην Αμερική και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνική ανθρωπολογία στο Cambridge University στην Αγγλία. Έχει εκδόσει το βιβλίο ?κου μια ιστορία: η παραδοσιακή τέχνη της προφορικής αφήγησης και η αναβίωσή της στις μέρες μας, από τις εκδόσεις Ακρίτας, καθώς και το CD-ROM Καραγκιόζης η Μαγεία του Θεάτρου Σκιών, εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Μικρός Πρίγκιπας του Σκονισμένου Πλανήτη, εκδόσεις Παπαδόπουλος, είναι η πρώτη της δουλειά στο εικονογραφημένο βιβλίο. Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΚΑΤΕΡ Νύχτα στην καφετέρια του «Τζίμη». Ο 18χρονος Αλέξανδρος Δαμιανός σκιτσάρει το πρόσωπο του άγνωστου άνδρα που κάθεται απέναντί του. όμως δεν μπορεί να φανταστεί πως το σκίτσο είναι μόνο η αρχή, η πρώτη εικόνα σε μια ιστορία που αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια ου σαν τα κόμικς που συνεχώς σχεδιάζει. Δυο σκοτεινοί τύποι πλησιάζουν και λένε κάτι στον άγνωστο. Αυτός τους ακολουθεί έξω. Ο Αλέξανδρος βλέπει ένα πιστόλι. Ή μήπως του φάνηκε; Γκάτερ (gutter): αγγλική λέξη που χρησιμοποιείται στη γλώσσα των δημιουργών των κόμικς και στα ελληνικά, για να δηλώσει το κενό ανάμεσα σε δυο διαδοχικές εικόνες. Είναι ο χώρος όπου ο αναγνώστης ενώνει νοηματικά το ένα πάνελ με το άλλο. Η ίδια λέξη στα αγγλικά σημαίνει χαντάκι, λούκι αλλά και το παραβατικό κοινωνικό περιθώριο, τον υπόκοσμο. (perizitito.gr) Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Ion13 Τιμή καταλόγου: 12 ευρώ
- 29 replies
-
- 11
-
Το «Αϊβαλί» του Soloup και του Κόντογλου Φώτης Κόντογλου (αυτοπροσωπογραφία) 1895-1965 και δίπλα το εξώφυλλο του βιβλίου του Soloup Για τον Φώτη Κόντογλου είχα σκοπό να γράψω κοντά στην ημερομηνία των 50 χρόνων από τον θάνατό του (13 Ιουλίου 1965, στα 70 του). Προέκυψε όμως το θέμα της διένεξης μεταξύ του κομίστα Soloup (Αντώνη Νικολόπουλου) και των κληρονόμων (συγκεκριμένα των εγγονών του Κόντογλου, Φώτη και Παναγιώτη Μαρτίνου, γιων της κόρης του), σχετικά με το graphic novel του Soloup «Αϊβαλί», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κέδρος», στο οποίο περιλαμβάνονται και αποσπάσματα από το βιβλίο του Κόντογλου «Αϊβαλί, η πατρίδα μου», καθώς και σκίτσα εμπνευσμένα από εικόνες του (στο ίδιο βιβλίο υπάρχουν κείμενα και εικόνες από βιβλία του Ηλία Βενέζη, της αδελφής του Αγάπης Βενέζη-Μολυβιάτη και του Τουρκοκρητικού Αχμέτ Γιορουλμάζ). Η άδεια Ο λόγος: δεν ζητήθηκε η άδεια των κληρονόμων του Κόντογλου, οι οποίοι διαφωνούν με τη μεταχείριση του έργου του από τον κομίστα. Το πράγμα έφτασε και στη Δικαιοσύνη, με τους κληρονόμους να ζητούν την κατάσχεση του βιβλίου. Τα ασφαλιστικά μέτρα που ζήτησαν, όμως, απορρίφθηκαν από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, στη δε δικάσιμο της 12ης Ιουνίου, της οποίας η οριστική απόφαση υπολογίζεται ότι θα χρονίσει, δεν υπήρξε συμβιβασμός. Εν τω μεταξύ, το βιβλίο του Soloup, του οποίου η πρώτη έκδοση (5.000 αντίτυπα), όπως αναφέρθηκε, έχει εξαντληθεί, ετοιμάζεται για δεύτερη έκδοση, με προθήκες που, κατά τον δημιουργό τους, είχαν συμφωνηθεί από το χειμώνα με τους κληρονόμους. Παρ’ όλα αυτά οι τελευταίοι δεν ενδίδουν, δηλώνοντας ότι το αίτημά τους δεν είναι οικονομικό. Οι λόγοι που με κάνουν ν’ ασχοληθώ σήμερα με το θέμα είναι κατ’ αρχάς συναισθηματικοί, καθώς είμαι θαυμαστής του γραπτού και του εικαστικού έργου του Κόντογλου. Τον Απρίλιο του 1982, μάλιστα, είχα το ρεπορτάζ ενός τηλεοπτικού πορτρέτου του από την εκπομπή «Παρασκήνιο», με σκηνοθέτη τον Τάκη Χατζόπουλο. Ο άλλος, ο και σοβαρότερος, είναι ότι η εν λόγω διένεξη ακουμπάει στον νόμο 2121 του 1993, τον σχετικό με τα πνευματικά δικαιώματα, που έχει μεν βάλει κάποια τάξη στο χάος που υπήρχε ώς τότε, αλλά χρειάζεται κάποιες βελτιώσεις (κάτι πήγε να κάνει ο πρώην υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, αλλά βάλτωσε με την αποχώρησή του). Ο υπάρχων νόμος, εν πάση περιπτώσει, απαιτεί την άδεια των κληρονόμων, για την χρησιμοποίηση οποιουδήποτε έργου τέχνης, και ισχύει για 70 χρόνια από τον θάνατο του δημιουργού του (πριν ήταν 50). Η διένεξη Στη συγκεκριμένη περίπτωση δόθηκε κάποια άδεια στον «Κέδρο» από τις εκδόσεις «Αγκυρα», που έχουν βγάλει το «Αϊβαλί» του Κόντογλου, αλλά δεν αρκούσε – χρειαζόταν και η άδεια των κληρονόμων (κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ΑΕΠΙ, που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των καλλιτεχνικών δημιουργών –συνθετών και στιχουργών– όπου όμως έχουν λόγο και οι ίδιοι ή οι κληρονόμοι τους). Με συνέπεια την προαναφερόμενη αντίδραση των κληρονόμων του Κόντογλου, με την κατηγορία ότι το βιβλίο του Soloup «προσβάλλει κατάφωρα το πνευματικό του έργο, τόσο το εικαστικό όσο και το συγγραφικό». Στη δε δίκη υποστηρίχθηκε ότι «περιέχει σε μεγάλη έκταση συγγραφικό και εικαστικό έργο του Κόντογλου παραποιημένο και τροποποιημένο σε κόμικ». Από την πλευρά του ο Soloup υποστηρίζει ότι το βιβλίο του είναι «ένας ύμνος και φόρος τιμής, τόσο για τον Κόντογλου όσο και για τους υπόλοιπους 3 Αϊβαλιώτες συγγραφείς», ενώ προέκυψαν και υποστηριχτές του (με τη συλλογή και υπογραφών), επικαλούμενοι την ελευθερία του πνεύματος. Η προσωπική μου άποψη: Το βιβλίο του Soloup είναι εξαιρετικό σε εμφάνιση και περιεχόμενο. Είναι όμως δύσκολο για τον αναγνώστη να καταλάβει πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα «δάνεια» από τους τέσσερις συγγραφείς. Επιπλέον, στο κοπιράιτ αναγράφεται: Κείμενα και σχέδια Soloup, Eκδόσεις Κέδρος Α.Ε. Χρειαζόταν συνεπώς μια καλύτερη συνεννόηση μεταξύ εκδοτών, κομίστα και κληρονόμων και –μακάρι– μακριά από εντάσεις και δικαστικές αίθουσες. Στο πλαίσιο Ο μνημονευόμενος παραπλεύρως νόμος 2121/93 έχει τη μικρή του ιστορία: Εβαλε σε κάποια τάξη το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων (δημιουργών και κληρονόμων) στην Ελλάδα, που ώς τότε ήταν σκορποχώρι. Ακόμη, ότι καθιέρωνε πρώτη φορά τα λεγόμενα συγγενικά δικαιώματα – ήγουν, τη δυνατότητα των εκτελεστών ενός έργου (τραγουδιστών, μουσικών, ηθοποιών κ.λπ.) να εισπράττουν κι αυτοί ποσοστά από την εκμετάλλευση των έργων στα οποία συμμετέχουν. Με αποτέλεσμα, πλην της ΑΕΠΙ, που διαχειρίζεται τα δικαιώματα των δημιουργών (συνθετών - στιχουργών), να ιδρυθούν εταιρείες για τα δικαιώματα των εκτελεστών. Το δεύτερο αυτό, τα συγγενικά δικαιώματα, συνάντησε τότε την αντίδραση των δημιουργών (μουσικοσυνθετών, στιχουργών κυρίως), οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι οι εκτελεστές (τραγουδιστές, μουσικοί) αποκτούσαν το δικαίωμα ν’ απαγορεύουν τη συμμετοχή τους σε κάποιο έργο - δικαίωμα, πρόσθεταν, πίσω από το οποίο κρύβονταν οι δισκογραφικές εταιρείες, που ήθελαν να τους αποδυναμώσουν. Αποτέλεσμα, να προκληθούν εντάσεις, που έφτασαν μέχρι του σημείου να απαγορευτεί από την Ενωση Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού (ΕΔΕΤ) που ίδρυσαν, στους επικεφαλής τότε της Ενωσης Τραγουδιστών Ελλάδας (Χάρι Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα και Δήμητρα Γαλάνη) να λένε τραγούδια τους. Γεγονός που αποτελεί μια μελαγχολική ιστορία, που απαιτεί εκτενέστερη αναφορά. Ο 2121/93 έγινε τελικά νόμος – όχι από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που τον συνέταξε, αλλά επί Μητσοτάκη, με την υπογραφή τής τότε υπουργού Πολιτισμού Ντόρας Μπακογιάννη. Και αυτό χωρίς να προκληθεί τίποτε από αυτά που ισχυρίζονταν οι της ΕΔΕΤ, στην οποία συμμετείχαν οι περισσότεροι δημιουργοί, που είχαν αποσπαστεί από την Ενωση Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδας (ΕΜΣΕ). Λίγο αργότερα άλλωστε η ΕΔΕΤ διαλύθηκε… ΚΑΙ… «… μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό, που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη» – από παλιό τραγούδι. Πηγή Περισσότερα, για να έχετε μια πλήρη εικόνα, μπορείτε να διαβάσετε σε αυτό το ποστ καθώς και σε αυτά τα άρθρα Το «Αϊβαλί» κινδυνεύει Το «Αϊβαλί» στα δικαστήρια Η Δίκη για το «Αϊβαλί» και εδώ.
-
Από την Εφημερίδα των Συντακτών της 15ης Ιουνίου 2015. Το κείμενο είναι της Νόρας Ράλλη. Σελίδα 124: Το σπίτι του Ηλία Βενέζη στο Αϊβαλί και η σύλληψή του Νέες εξελίξεις φαίνεται να έχουν δρομολογηθεί στην υπόθεση της αντιδικίας ανάμεσα στις εκδόσεις Κέδρος και το σκιτσογράφο του grafic novel «Αϊβαλί», Αντώνη Νικολόπουλο (Soloup), και τους απογόνους του Φώτη Κόντογλου, αδελφούς Μαρτίνου. Οι τελευταίοι ζητούν, ως γνωστόν, την απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου, επειδή, όπως υποστηρίζουν, δεν τους ζητήθηκε άδεια για χρήση έργων και λόγων του Φώτη Κόντογλου. Η υπόθεση εκδικάστηκε προχθές Παρασκευή και η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται σε λίγους μήνες. Σελ 143: Ο Ηλίας Βενέζης, φυλακισμένος σε ένα υπόγειο του Αϊβαλιού, λίγο πριν τον στείλουν μαζί με άλλους στα Αμελέ Ταμπουρού Σελ 143: Ο Ηλίας Βενέζης, όπως εικονογραφείται από τον Soloup Ομως, στη νέα, δεύτερη έκδοση του βιβλίου, που μόλις κυκλοφόρησε (η πρώτη έχει εξαντληθεί), έχουν γίνει οι προσθήκες τις οποίες ζητούσαν τα αδέρφια Μαρτίνου και τις οποίες είχαν εδώ και μήνες συμφωνήσει να εντάξουν στη νέα έκδοση οι δύο πλευρές: αναφέρεται πλέον το όνομα του Φώτη Κόντογλου στον πρόλογο, καθώς και αναλυτικά τα έργα του ζωγράφου, στα οποία βασίστηκε ο κομίστας. Και ενώ όταν η πρόεδρος, πριν αρχίσει η δίκη, ρώτησε τους κληρονόμους του Κόντογλου αν επιθυμούν να αποσύρουν την αίτησή τους εν όψει και των νέων αυτών δεδομένων, οι ίδιοι δεν δέχτηκαν καν να δουν το βιβλίο, ένα χθεσινό μήνυμα του κ. Φώτη Μαρτίνου στο facebook φαίνεται πως ανοίγει ένα παράθυρο επικοινωνίας και ίσως εξωδικαστικής συμφωνίας με την υπογραφή «επίσημου συμφωνητικού που να δίνει τέλος σε όλη αυτή την υπόθεση». Ο Soloup επιβεβαιώνει τα παραπάνω και ξεκαθαρίζει: «Θέλω όσο κανένας να βρεθεί λύση για να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερο το βιβλίο μου. Επιτέλους ο Κυρ Φώτης και το έργο του ας μη μας χωρίζει, αλλά να γίνει αυτό που από την πρώτη στιγμή θέλησα εντάσσοντας το έργο του στο σενάριό μου. Να ενώνει». Πάντως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως αντίθετα με τους απογόνους του Κόντογλου, τόσο η οικογένεια Βενέζη όσο και η εγγονή του Στρατή Μυριβήλη ήταν στο πλευρό του Soloup (και στους δύο συγγραφείς γίνεται αναφορά στο Αϊβαλί). Η κόρη του Ηλία Βενέζη, Αννα Βενέζη Κοσμετάτου, του έστειλε μάλιστα επιστολή για να την χρησιμοποιήσει στη δίκη. Σ' αυτήν, αφού τον συγχαίρει «για το εξαίρετο “Αϊβαλί”, ένα έργο που συνδυάζει με τρόπο σοφό και ευρηματικό τον λόγο και την εικόνα, το παρελθόν και το παρόν», αναφέρει ότι μετά την έκδοσή του «ανανεώθηκε το ενδιαφέρον του κοινού για τα έργα αυτής της εποχής, αυξήθηκε ο δανεισμός των βιβλίων του πατέρα μου από τις δημοτικές βιβλιοθήκες και πολλοί, νέοι ιδίως, άνθρωποι ψάχνουν να γνωρίσουν το έργο του». Το πιο σημαντικό, όμως, είναι με πόση ευκολία η κόρη του Ηλία Βενέζη δηλώνει πως αυτή, «ως αποκλειστική κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του πατέρα μου και διαχειρίστρια του ηθικού του δικαιώματος», δεν θα έφερε ποτέ αντίρρηση στη χρήση αποσπασμάτων από τα έργα του «για μια τόσο πρωτοπόρα και επιτυχή μεταφορά τους στον κόσμο τού σήμερα». Στέκεται «στην προσοχή και επιμέλεια», με την οποία παρατίθενται τα αποσπάσματα από τα κείμενα του πατέρα της, «ούτως ώστε να είναι απολύτως ξεκάθαρο στον αναγνώστη ότι στα συγκεκριμένα σημεία μεταφέρετε τα δικά του λόγια». Επισημαίνει ότι υπάρχει ακόμα και ειδική γραμματοσειρά με την οποία διακρίνονται από τα κείμενα του ίδιου του Soloup. «Προσθέσατε», γράφει, «αναφορές στο έργο αλλά και στη ζωή του πατέρα μου, ιδίως στο εκτεταμένο παράρτημα του βιβλίου, όπου εξηγείτε τη δημιουργική διαδικασία μέσα από την οποία οδηγηθήκατε στη σύνθεση του βιβλίου σας – με αφετηρία και οδηγό τα συγκεκριμένα έργα του Ηλία Βενέζη αλλά και άλλων κορυφαίων συγγραφέων της γενιάς του που σας ενέπνευσαν». Και καταλήγει η κ. Αννα Βενέζη Κοσμετάτου: «Μία απαγόρευση ή περιορισμός στην κυκλοφορία του βιβλίου σας θα μου προξενούσε μεγάλη στεναχώρια. Πιστεύω ότι μια τέτοια απαγόρευση θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις και στη διάδοση του έργου του πατέρα μου Ηλία Βενέζη στις νεότερες γενιές. Η διάδοση του έργου του ήταν πάντα μια από τις μεγάλες έγνοιες του πατέρα μου, ο οποίος ως άνθρωπος πίστευε πολύ στο μέλλον, στους νέους και στην πνευματική συνέχεια των γενεών». Όσοι δεν ξέρετε τι έχει συμβεί, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Στο φόρουμ έχουν αναρτηθεί και τρία σχετικά άρθρα: Το «Αϊβαλί» κινδυνεύει Το «Αϊβαλί» στα δικαστήρια Η Δίκη για το «Αϊβαλί»
-
«Αϊβαλί»: Αναζητώντας τις χαμένες πατρίδες Οι χαμένες πατρίδες στη Μικρά Ασία έχουν αφήσει βαθιά χαρακιά σε μνήμες και προφορικές παραδόσεις. Μεταγγίστηκαν στις σελίδες της λογοτεχνίας, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στο τραγούδι. Αποτέλεσαν ακόμα και αντικείμενο μελέτης, ως ψυχοσωματικό τραύμα (βλέπε το βιβλίο της ψυχολόγου Λίμπυ Τατά Αρτέλ «Με τον διωγμό στην ψυχή. Το τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής σε τρεις γενιές», εκδόσεις Κέδρος). Ήταν η σειρά των κόμικς να παραλάβουν τη σκυτάλη για να γράψουν, με το δικό τους εικονογραφικό αλφάβητο, την ιστορία του ξεριζωμού. Μια τραγωδία με σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες, αμέτρητους νεκρούς, αλλά και κάπου πεντακόσιες χιλιάδες μουσουλμάνους που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα στα πλαίσια της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών. Όλα αυτά και πολλά ακόμα αφηγείται ο Soloup στο «Αϊβαλί», ένα graphic novel που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον Κέδρο σε μια ιδιαίτερα προσεγμένη έκδοση. Το «Αϊβαλί», ασπρόμαυρο σαν τις μνήμες εκείνης της φοβερής εποχής, αποτελεί -κυριολεκτικά- κατόρθωμα του γνωστού γελοιογράφου («Το Ποντίκι») και σχεδιαστή κόμικς. Όχι μόνο γιατί εκτείνεται σε 440, έξοχα εικονογραφημένες σελίδες, από τις οποίες δεν λείπουν φωτογραφικές μαρτυρίες και άλλα ντοκουμέντα που σηματοδοτούν την εποχή. Ούτε γιατί συνοψίζει εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα που γεννήθηκαν στον Soloup, κατά τη διάρκεια ενός μονοήμερου ταξιδιού του στο Αϊβαλί των προγόνων του. Το κατόρθωμα αφορά κυρίως στο πολυπρισματικό σενάριο, αφού την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του δημιουργού συνοδεύουν -και συμπλέκονται με αυτήν- τέσσερα λογοτεχνικά κείμενα και μια μαρτυρία, από συγγραφείς που έχουν στενή σχέση με το Αϊβαλί. Είναι το «Αϊβαλί η πατρίδα μου» του Φώτη Κόντογλου (που εμφανίζεται στο πλάι του δημιουργού, σε αρκετές σελίδες του βιβλίου), «Το Νούμερο 31328» και «Μικρασία, χαίρε» του Ηλία Βενέζη (στο οποίο ο συγγραφέας ενσωμάτωσε αυτούσια την καταγραφή της αδελφής του Αγάπης Βενέζη-Μολυβιάτη), καθώς και «Τα παιδιά του πολέμου» του (επίσης Αϊβαλιώτη) Τουρκοκρητικού συγγραφέα, Αχμέτ Γιορουλμάζ. «Στο "Αϊβαλί" δεν υπάρχει μια απλή εικονογράφηση των κειμένων των τεσσάρων Αϊβαλιωτών συγγραφέων. Δηλαδή μια μεταφορά κάποιων λογοτεχνικών κειμένων σε κόμικς, κατά την μορφή που είχαμε συνηθίσει στα "Κλασσικά Εικονογραφημένα" ή σε άλλα κόμικς», λέει ο Soloup. «Εδώ συμβαίνει κάτι άλλο. Τα κείμενα χρησιμοποιούνται σε μια νέα αφηγηματική σύνθεση, όπου το ένα συμπληρώνει και συνομιλεί με το άλλο. Σε μια, ας πούμε, αντιστικτική γραφή, όπως στη μουσική φόρμα της φούγκας, που διαμορφώνει μια καινούρια αφήγηση. Λειτουργεί έτσι ως μια νέα ανάγνωση πάνω στις παλιές αφηγήσεις, όπως συνέβαινε στα παλίμψηστα, τους παλιούς επαναχρησιμοποιημένους παπύρους. Μόνο που εδώ, τα παλιά κείμενα συμμετέχουν ενεργά στην σύγχρονη αφήγηση του βιβλίου». Εδώ το λινκ Συνεντεύξεις του δημιουργού εδώ και εδώ. Παρουσίαση της έκδοσης εδώ.
-
Από το Καρέ Καρέ της Εφημερίδας των Συντακτών: 14/09/14 Συνέντευξη του Soloup με αφορμή το νέο βιβλίο του Το «Αϊβαλί» στα κύματα της Ιστορίας Βιβλία για το Αϊβαλί και τα ανθρώπινα δράματα που ακολούθησαν την τραγωδία του 1922 έχουν γραφtεί πολλά. Κόμικς όμως όχι. Ο Soloup δημιουργεί το πρώτο. «Συνομιλεί» με τον Ηλία Βενέζη, τον Φώτη Κόντογλου, τον Αχμέτ Γιορουλμάζ. Ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, εξερευνά ιστορικά αρχεία, τόπους και μνήμες ανθρώπων. Ακόμα και των δικών του. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΛΟΥΙΖΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ ΚΕΙΜΕΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ Συνομιλώντας με τον Φώτη Κόντογλου Ο Φώτης Κόντογλου, ένας εκ των «πρωταγωνιστών» στο «Αϊβαλί», σχεδιασμένος από τον Soloup με τη βυζαντινότροπη τεχνοτροπία που εφάρμοσε ο Κόντογλου σε πολλά από τα έργα του Ο Soloup εδώ και 25 χρόνια είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους «επαγγελματίες» του χιούμορ με τα κόμικς και τις γελοιογραφίες του. Η νέα δουλειά του, ωστόσο, ένα μνημειώδες έργο 440 σελίδων, αφορά μια τεράστια τραγωδία: το Αϊβαλί τις μέρες του 1922 και τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο επίκεντρο της Ιστορίας, θύματα των εκατέρωθεν εξουσιών, των απανταχού μεγαλοϊδεατισμών και των στημένων διπλωματικών παιχνιδιών. Με αφορμή την κυκλοφορία του αριστουργηματικού βιβλίου του και την ημέρα μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής (14 Σεπτεμβρίου), μας εξηγεί τι σημαίνει γι’ αυτόν το «Αϊβαλί». Το «Αϊβαλί» ακροβατεί σε ένα σχοινί που συνδέει το 1922 με το 2014 και πηγαινοέρχεται στον αιώνα που μεσολάβησε. Αλλά δεν υποκύπτει ούτε στην ωραιοποίηση του παρελθόντος ούτε στη βολική αυτοθυματοποίηση των Ελλήνων. Είναι εντέλει ένα ιστορικό βιβλίο; Πετυχημένη η παρομοίωσή σου. Πράγματι, όλο το βιβλίο μοιάζει με ένα τεντωμένο σχοινί που ξεκινά από τη σημερινή Μυτιλήνη και φτάνει απέναντι, στο Ayvalik. Ομως στο πέρασμα που χωρίζει τις δυο στεριές, νιώθεις από κάτω σου το χθες να χάσκει απειλητικό. Μια θάλασσα γεμάτη από προκαταλήψεις, από πολέμους, από τον πόνο και την απελπισία του παρελθόντος. Το «Αϊβαλί» είναι βουτηγμένο στα γεγονότα του 1922, δεν είναι όμως μια… εικονογραφημένη ιστορία. Είναι η περιπέτεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στα κύματα της Ιστορίας. Πολλοί θα είχαν γκρεμοτσακιστεί από αυτό το σχοινί. Εσύ, όμως, «περπατάς» με άνεση και ισορροπείς ιδανικά. Η διεξοδική έρευνα των ιστορικών στοιχείων που έκανες νιώθεις ότι σε βοήθησε ή σου έθεσε εμπόδια και περαιτέρω υποχρεώσεις; Το «Αϊβαλί» δεν είναι μια «πιστή αναπαράσταση» της Ιστορίας, γιατί τέτοια, απλούστατα δεν μπορεί να υπάρξει. Φυσικά και χρειάστηκε μεγάλη έρευνα: βιβλία, μαρτυρίες, αρχεία, παλιές φωτογραφίες και καρτ ποστάλ, επιτόπια ταξίδια… Αλλωστε, πώς αλλιώς να μιλήσεις για το Αϊβαλί, που στέκει ακόμα και σήμερα σχεδόν όπως το άφησαν ο Βενέζης, η αδελφή του Αγάπη και ο Κόντογλου; Ομως όσα στοιχεία και να συλλέξεις, υπάρχει πάντα ένα τεράστιο κενό που το καλύπτεις εσύ. Και όταν πλησιάζουμε το παρελθόν, συνήθως το κάνουμε με τρόπο που να επιβεβαιώνει τις ιδέες μας. Νομίζω όμως πως, όταν έχουμε συνείδηση της υποκειμενικής μας ματιάς και δεν επαναπαυόμαστε σε στερεότυπες απαντήσεις, μπορούμε να φτάσουμε πιο κοντά σε αυτό που συνέβη πραγματικά. Πόσο βιωματικό και αυτοβιογραφικό θεωρείς ότι ήταν το ταξίδι σου στο παρελθόν; Πόσο σε επηρέασαν οι εμπειρίες σου, η καταγωγή σου κ.λπ; Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου ήταν από τη Μικρά Ασία. Από τη Σμύρνη, τον Τσεσμέ και το Μπαϊντίρι. Παρ’ όλα αυτά, αρχικά δεν είχα καμιά διάθεση να εμπλακώ στο σενάριο. Προέκυψε. Καθώς οι συγγραφείς αφηγούνται μέσα από τα σκίτσα τις δραματικές εμπειρίες τους σε πρώτο πρόσωπο, ένιωσα να με παρασέρνουν κι εμένα σε μια τέτοια αφήγηση, μετατρέποντας το «Aϊβαλί» και σε ένα προσωπικό ξεκαθάρισμα. Αυτή η εμμονή σου στην ιστορική τεκμηρίωση, στις πηγές, στις μαρτυρίες ήρθε σε σύγκρουση με τα λογοτεχνικά έργα που χρησιμοποίησες ή αλληλοσυμπληρώθηκαν; Η Ιστορία μοιάζει με τραμπάλα. Στη μια πλευρά βρίσκεται το σπαθί, στην άλλη ο ανθρώπινος πόνος. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στα γεγονότα του 1922 και ό,τι επακολούθησε. Στη μια πλευρά έτσι βρίσκουμε την «αναγκαιότητα» της Συνθήκης της Λωζάννης και της ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που έγινε σύμφωνα με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της διεθνούς διπλωματίας. Από την άλλη, συναντούμε την ουσιαστική αδιαφορία για τη ζωή, τις περιουσίες, τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων που θεωρείται πως η συνθήκη προστάτευε. Η κυρίαρχη, «ρεαλιστική» εκδοχή της Ιστορίας, κάθεται στη μια πλευρά. Την άλλη τη βρίσκεις συνήθως στην τέχνη. Τα βιβλία της Αιολικής σχολής αλλά και της Σωτηρίου, του Πρεβελάκη, του Πολίτη, του Σεφέρη και τόσων άλλων, διαχειρίζονται αυτήν ακριβώς την αγωνία της άλλης θέσης. Της εύθραυστης ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στα σπαθιά της Ιστορίας. Χρησιμοποιώντας έργα λογοτεχνών και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, δεν φοβήθηκες μήπως οδηγηθείς σε αντιφάσεις και αδιέξοδα στον τρόπο που αντιμετωπίζουν την ιστορία; Μιλάς για την αναφορά μου και στο έργο του Αχμέτ Γιορουλμάζ; Μα «για να χορέψεις τανγκό», που λένε, «χρειάζονται δύο». Και όταν χορεύεις, δεν θέλεις να βάλεις τρικλοποδιά στον παρτενέρ σου. Αλλωστε μέσα στο «Αϊβαλί», προσπαθώ να μη «λογοκρίνω» τις απόψεις των συγγραφέων. Ο,τι έχω να πω εγώ, το λέω στα κεφάλαια που αναφέρονται στο σήμερα. Σχεδιάζεις τον εαυτό σου δίπλα στον Φώτη Κόντογλου και συνομιλείτε. Είναι δυνατή σήμερα αυτή η συνομιλία με το παρελθόν με όρους ισοτιμίας; Και πού μπορεί να αποσκοπεί; Δεν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να επικοινωνεί ουσιαστικά με έναν άνθρωπο μέσω ενός βιβλίου, ακόμα κι αν αυτός έχει πεθάνει; Εμένα μου συμβαίνει συνέχεια. Με τον Πεσσόα, τον Επίκτητο, τον Καμύ… Ετσι μου συνέβη και με τον Κόντογλου σε ένα μονοήμερο ταξιδάκι στο Αϊβαλί, κρατώντας στα χέρια μου το «Αϊβαλί η πατρίδα μου». Ηταν από τις συγκλονιστικότερες αναγνωστικές εμπειρίες μου, αφού εκείνο για το οποίο διάβαζα, βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου! Ο Κόντογλου ήταν παρών και με ξεναγούσε. Αλλωστε σ’ ετούτη ακριβώς τη «συνομιλία» οφείλεται το βιβλίο. Χρησιμοποιείς διαφορετικά σχεδιαστικά και αφηγηματικά στυλ στην ανάπτυξη των επιμέρους τμημάτων του έργου σου. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις την τεχνοτροπία σου στα συμφραζόμενα κάθε εποχής; Ηταν αρκετά επίπονο. Υπήρξαν για παράδειγμα ενότητες που χρειάστηκε να ξανασκιτσάρω ακόμα και τέσσερις φορές. Ομως θεώρησα αναγκαία την εναλλαγή του σχεδίου. Με το ασπρόμαυρο σχέδιο, ας πούμε, αποδίδονται καλύτερα τα τραγικά γεγονότα του παρελθόντος. Με τα γκρι, το σήμερα. Αλλού πάλι χρειάστηκε να μελετήσω τα σχέδια του Κόντογλου και να εικονογραφήσω τις δικές του αφηγήσεις. Σε έχουμε συνηθίσει ως έναν δημιουργό χιουμοριστικών κόμικς και γελοιογράφο. Στο «Αϊβαλί» μάς συστήνεις έναν εντελώς διαφορετικό Soloup. Φταίει το θέμα για την αλλαγή ή φταίει ο Soloup που διάλεξε αυτό το θέμα; Τα κόμικς είναι ένα μέσο για να πεις κάτι, όχι αυτοσκοπός. Από την άλλη, το κάθε θέμα απαιτεί το ύφος της δικής του αφήγησης. Κάπως έτσι βρέθηκα αναπάντεχα να δουλεύω με ένα σκίτσο τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που με είχατε συνηθίσει. Πόσο πολιτικό θεωρείς ότι είναι το βιβλίο σου; Πώς σχετίζεται με τον ορυμαγδό της σύγχρονης οικονομικής κρίσης; Δεν μας βρίσκουν τυχαία τέτοια θέματα σε περιόδους κρίσης. Από την άλλη, το βιβλίο επικεντρώνεται στην εύθραυστη αξιοπρέπεια του ανθρώπου απέναντι σε σπαθιά κι εθνικισμούς. Ενα τέτοιο βιβλίο μπορεί να μην είναι πολιτικό; ………………………………………….. Βιογραφικό Εχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και είναι διδάκτωρ του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Με γελοιογραφίες, comics, comic strips (αλλά και με εικονογραφήσεις, γελοιογραφικά φωτομοντάζ και άρθρα σχετικά με τα σκίτσα) έχει εργαστεί σε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά όπως «Βήμα της Κυριακής», «Goal News», «Βαβέλ», «Γαλέρα», «Ως3», «Σχεδία» και αλλού. Εκτός από τις εκδόσεις «Κέδρος» έχει συνεργαστεί με τους οίκους «Πατάκη», «Futura», «Μεταίχμιο», «ΚΨΜ», «Στρατής», «Τόπος» και άλλους, όπως και με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 13 προσωπικά άλμπουμ του με γελοιογραφίες και comics, ενώ το 2012 κυκλοφόρησε η διατριβή του «Τα ελληνικά comics», η πληρέστερη μέχρι σήμερα έρευνα για την ιστορία και την εξέλιξη των ελληνικών εικονογραφηγημάτων. Σήμερα γελοιογραφεί στο «Ποντίκι». Το «Αϊβαλί» είναι το πρώτο του μεγάλο graphic novel. Τον συναντάτε και στο blog anthropolikos.wordpress.com αλλά και στο soloup.net …………………………………………. Aλλα έργα του Soloup «Μήτσος Κυκλάμινος»: Το «θρυλικό Ελληνόπουλο», ο αντιήρωας που γεννήθηκε και μεγάλωσε στις σελίδες της «Βαβέλ» τη δεκαετία του 1990, σε μια επίτομη έκδοση (εκδ. ΚΨΜ, 2007). «Ο Ανθρωπόλυκος»: Η επετειακή έκδοση (εκδ. ΚΨΜ, 2009) ενός από τα πρώτα ελληνικά κόμικς μεγάλου μήκους που πρωτοκυκλοφόρησε το 1989. «Πειρασμοί»: Ο ερημίτης Αντώνιος (alter ego του δημιουργού του; ) αντιμετωπίζει τους πειρασμούς του σε μια σειρά από απολαυστικά στριπάκια (εκδ. ΚΨΜ, 2008). «Τα ελληνικά comics»: Η εκτενέστατη μελέτη του Soloup για την ιστορία των ελληνικών κόμικς και την εξέλιξή τους από το 1974 μέχρι σήμερα (εκδ. Τόπος, 2012). Αυτοπροσωπογραφία του Soloup
-
Άμπαρατ λοιπόν λέγεται ένα λογοτεχνικό project που ξεκίνησε ο γνωστός συγγραφέας τρόμου Clive Barker Το Άμπαρατ είναι ένας κόσμος όπου ο χρόνος είναι χώρος και αποτελείτε από 25 νησιά τα οποία το καθένα είναι και μία ώρα της μέρας, εκεί θα διαβάσουμε τις περιπέτειες της Κάντι Κουόκερμπας και θα ανακαλύψουμε μαζί της τον μαγικό αυτό κόσμο Πραγματικά ένα βιβλίο που θες να διαβάσεις μονορούφι Αυτή την στιγμή κυκλοφορούν και στα Ελληνικά τα 2 πρώτα βιβλία , και θα ολοκληρωθεί σε 5(και όχι 4 όπως είχε στην αρχή) είναι πολυτελής εκδόσεις και όλες οι σελίδες είναι Ιλουστρασιόν ενώ το 3ο είναι σχεδόν έτοιμο Γιατί το γράφω εδώ θα μου πείτε, τα βιβλία αυτά κοσμούνται με πάνω από 100 ελαιογραφίες το καθένα δημιουργήματα του Barker Το πρώτο βιβλίο(2002) Το δεύτερο βιβλίο(2004) Ο χάρτης του Άμπαρατ Links:The Books Of Abarat Clive Barker Info Το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του πρώτου τόμου της Ελληνικής έκδοσης (scanned from GreekComicFan)
- 15 replies
-
- 13
-
Χρώμα: Μονοχρωμία Τιμή: 2,61 € Επιλογή κειμένων: Βαγγέλης Ραπτόπουλος Η σειρά αποτελείται από 12 βιβλιαράκια με μικρά διηγήματα μεγάλων νεοελλήνων συγγραφέων, εικονογραφημένα με ιδιαίτερο τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι κάτι ανάμεσα στο κόμικ και την εικονογράφηση με ζωγραφιές. Σε κάθε σελίδα υπάρχει ένα καρεδάκι σχετικό με το κείμενο. Θα τολμούσα να πω ότι οι συντελεστές τής έκδοσης δημιούργησαν τον πρόδρομο του graphic novel. Η σειρά πήγε καλά και το 1995 βγήκε η δεύτερη έκδοση. Ο Μανώλης Ζαχαριουδάκης, που μαστόρεψε εικόνες για τα πιο πολλά βιβλία (7), είναι ζωγράφος και φαίνεται πως διαθέτει την ικανότητα να φτιάξει κόμικς. Έχει κάνει κάτι που μου διαφεύγει; Όλα τα βιβλία της σειράς vaios/31-3-2010
-
Τα «ΑΓΡΙΑ ΜΩΡΑ» διασκεδάζουν εδώ και πολλά χρόνια τους αναγνώστες των ΝΕΩΝ αλλά και των άλμπουμ, που έχουν ήδη εκδοθεί. Η συγκεκριμένη συλλογή είναι η τέταρτη που κυκλοφορεί. Το κόμικ στριπ είναι επιτυχημένο και το χιούμορ του ΚΩΣΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, μέσα από τους διαλόγους των πιτσιρικάδων, αστείρευτο. Τα μωρά είναι πανέξυπνα, πειραχτικά και πολλές φορές οι ατάκες τους ξεπερνούν την ηλικία τους. ----------------------------------------------------- Τα υπόλοιπα ΜΩΡΑ: ΑΓΡΙΑ ΜΩΡΑ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΜΩΡΑ ΑΓΡΙΟΤΕΡΑ ΜΩΡΑ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΜΩΡΑ vaios/20-1-2010 Αφιέρωμα στον Κώστα Μητρόπουλο
-
Το βιβλίο περιέχει σκίτσα και γελοιογραφίες του Στάθη, που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα έντυπα κατά το έτος 1999 και λίγα το 1998 και 1997.Τα θέματα που σατιρίζονται: τα χρέη λόγω χρηματιστηρίου, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ο πόλεμος στο Κόσσοβο, η κυβέρνηση Σημίτη, κ.ά. Τα αντιπολεμικά σκίτσα του Στάθη είναι φοβερά, το πενάκι του στάζει δηλητήριο για όλους αυτούς που σκοτώνουν μικρά παιδιά με τα έξυπνα υπερόπλα τους. Όπως και στα προηγούμενα βιβλία τού Στάθη στην ανθολογία περιέχονται και σκίτσα χωρίς λόγια τα οποία κατά την άποψή μου είναι ό,τι καλύτερο έχει δημιουργήσει το μυαλό του ταλαντούχου σκιτσογράφου. Η ποιότητα του χαρτιού και της έκδοσης είναι σαφώς ανώτερη των συλλογών προηγουμένων ετών. vaios/19-6-2009 Αφιέρωμα στον Στάθη
-
Σελίδες: 80 (Μαζί με τα εξώφυλλα... αλλά όχι ακριβώς, βλ. παρακάτω) Τιμή: 12€ Να λοιπόν που δεν τα έχουμε καταγράψει όλα, ευτυχώς! Το συγκεκριμένο είναι ένα οικολογικό παραμύθι σε μορφή κόμικς που απευθύνεται σε παιδιά. Ως κόμικς δεν αντέχει και πολύ σε κριτική, ως παιδική ιστορία όμως είναι μια χαρά για να μπορέσει το παιδί να αρχίσει να καταλαβαίνει τι σημαίνει σεβασμός στη φύση. Δυστυχώς το αντίτυπο που έχω είναι κακέκτυπο, κάποιες σελίδες επαναλαμβάνονται και μάλιστα ενσωματωμένες στο βιβλίο έτσι ώστε να με κάνουν να υποπτεύομαι ότι είναι έτσι όλα τα αντίτυπα. Μπρος και πίσω φύλλο και δείγμα: Και το βιογραφικό της δημιουργού: Η Σοφία Ζαραμπούκα γράφει και εικονογραφεί η ίδια τα βιβλία της. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε ζωγραφική και θέατρο στην Ελλάδα, γραφικές τέχνες και εικονογράφηση στην Αμερική. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο γράφτηκε τον καιρό της δικτατορίας (1967-74) και εξηγεί στα παιδιά τι σημαίνει αυτή η λέξη. Από τότε το έργο της επικεντρώνεται στο παιδικό βιβλίο. Είναι περισσότερο γνωστή για τις διασκευές αρχαίων έργων: Αριστοφάνης για παιδιά, Ορέστεια, Οδύσσεια, Ιλιάδα και Μυθολογία. Τα βιβλία της αυτά χρησιμοποιούνται στο Δημοτικό σχολείο, ενώ η σειρά Ιστορίες και Γνώσεις, στο νηπιαγωγείο και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Οι εικονογραφήσεις της έχουν εκτεθεί διεθνώς και βρίσκονται σε συλλογές μουσείων. Το 1982 τιμήθηκε με το βραβείο Ουράνη, παιδικής λογοτεχνίας, της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Μερικά από τα βιβλία της έχουν βραβευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. (Πηγή: http://www.greece2001.gr/writers/SofiaZarampouka.html) Αφιέρωμα στη Σοφία Ζαραμπούκα