Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μια ακόμη συνέχεια από τα Phat Comicz του Βαγγέλη Χατζηδάκη με χιούμορ, λογοπαίγνια και αυτοσαρκασμό. «Το παρόν αριστούργημα είναι εκνευριστικά συλλεκτικό. Μόνο 150 αντίτυπα κυκλοφόρησαν, αποκλειστικά στο Comicdom Con του 2022. Μάλιστα, είναι αριθμημένα για να προσδώσουν ακόμα παραπάνω κύρος στην συλλεκτικότητα (και για να δικαιολογήσουμε την τιμή). Πουλήστε τα bitcoin σας, τα ομόλογα και γενικά ό,τι τέτοιο άχρηστο έχετε. Δώστε στο τευχάκι αυτό την φροντίδα που του αξίζει (βάλτε το σε κανένα σακουλάκι) και σε μερικά χρόνια η αξία του θα μπορεί να πληρώσει τις σπουδές των παιδιών σας ή ένα ονειρεμένο ταξίδι»*. Με αυτές τις διευκρινίσεις στην τελευταία του σελίδα κυκλοφόρησε το «Για σε, άρα Phat» (με τον Γιάσερ Αραφάτ στο εξώφυλλο) του Βαγγέλη Χατζηδάκη, ενός δημιουργού που χρόνια τώρα είναι συνεπής στο «καμένο» χιούμορ, τα μοναδικά λογοπαίγνια, τον σαρκασμό απέναντι σε κάθε στερεότυπο και, πάνω απ’ όλα, τον αυτοσαρκασμό. Γι’ αυτό και η παραπάνω φράση δεν θα μπορούσε να μην συμπληρώνεται από την ακόλουθη: *«Το παρόν αποτελεί πρόβλεψη και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση για οικονομική ευρωστία και αμύθητα πλούτη. Η προτροπή να πουλήσετε κρυπτονομίσματα και άλλα χρεόγραφα χρησιμοποιείται για κωμικούς λόγους και αν το κάνατε επειδή το διαβάσατε εδώ είστε ηλίθιοι. Πολύ πιθανόν να μπορέσετε να καλύψετε τα έξοδα που αναφέρονται, αρκεί το παιδί σας να θέλει να σπουδάσει ονυχοπλαστική σε συνοικιακό IEK και το ταξίδι των ονείρων σας να είναι μέχρι τα Οινόφυτα». Με τη σειρά Phat Comicz, ο Βαγγέλης Χατζηδάκης, stand up κωμικός εκτός από δημιουργός κόμικς, εφαρμόζει με απόλυτη επιτυχία μια όλο και πιο διαδεδομένη τεχνική τα τελευταία χρόνια. Φαινομενικά εύκολη αλλά στην πράξη εξαιρετικά απαιτητική: με ένα απλό σχέδιο (όλα τα πρόσωπα μοιάζουν ίδια και διαφοροποιούνται σε ανεπαίσθητες λεπτομέρειες), με λιτά, πλακάτα χρώματα, με λίγες γραμμές, αφηγείται σε σύντομα στριπάκια ξεκαρδιστικές ιστορίες. Αποδεικνύοντας ότι τα κόμικς είναι μια σύνθετη γλώσσα που δεν απαιτεί/προϋποθέτει ούτε ρεαλιστικό ή εντυπωσιακό σχέδιο ούτε μακροσκελή κείμενα και «μεγάλες αφηγήσεις». Ο συνδυασμός κειμένου και σχεδίου οφείλει να υπηρετεί την αφήγηση και αν το επιτυγχάνει, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θετικό. Αυτή η μέθοδος ακολουθείται σταθερά από τον Βαγγέλη Χατζηδάκη εδώ και πολλά χρόνια. Και τα έργα του εξακολουθούν να είναι διασκεδαστικά, ωθώντας τον αναγνώστη να επιστρέφει σ’ αυτά, να τα ξαναβλέπει και να απορεί πώς είναι δυνατόν με τόσο λιτά εκφραστικά μέσα να αποδίδονται τόσο εύστοχα κινήσεις, διαθέσεις, συναισθήματα και καταστάσεις. Και το σχετικό link...

Το 4ο μέρος με τις περιπέτειες των καραφλών ανθρώπων που κάνουν αστεία λογοπαίγνια κυκλοφόρησε στο Comicdom Con 2022 σε 150 αντίτυπα. Να υπενθυμίσω ότι είχαν προηγηθεί 2 άλμπουμ Full Phat από τη Jemma Press το 2016 & 2017, και ένα άλμπουμ The Phatrix από την Phat Entertainment το 2019. To 4o μέρος είναι αρκετά πιο προχειροφτιαγμένο από τα προηγούμενα, καθώς έχει μικρότερο μέγεθος, λιγότερες σελίδες, και είναι δεμένο με καρφίτσα. Αυτό που παραμένει αναλλοίωτο είναι το χιούμορ.

Μετά τα 2 τεύχη Full Phat που κυκλοφόρησαν το 2016 και 2017 από τη Jemma Press, o Βαγγέλης Χατζηδάκης κυκλοφόρησε το 2019 το 3ο του άλμπουμ (πραγματικά τρίτο αυτή τη φορά, όχι σαν το Full Phat 3) σε έκδοση της Phat Entertainment. Για ακόμα μία φορά συγκεντρώνονται στριπάκια που ο δημιουργός είχε δημοσιεύσει στο Facebook και στο socomic.gr, σε μία πολύ ωραία έκδοση με γυαλιστερό εξώφυλλο και σελίδες.

Βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία της πόλης, προσφέρουν θαλπωρή και την εκτόνωση που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους, για να αντιμετωπίσουν τα πολλά τους προβλήματα και υποχρεώσεις. Ο λόγος για τις καφετέριες, τα μέρη, όπου ο καθένας μπορεί ν΄ απολαύσει το καφεδάκι του, να αλληλεπιδράσει με τον διπλανό του ή ακόμα και να κάνει την αυτοκριτική του. Ένα τέτοιο καφέ, μας παρουσιάζει η Διονυσία Δεδούση στο φανζίν της, με τίτλο “Cafe in Situ”, που κυκλοφόρησε στα πλαίσια του Comicdom Con Athens 2022. Στο παρόν κόμικ, ο αναγνώστης θα μπορέσει να “παρεισφρήσει” εικονικά στις διάφορες συζητήσεις που γίνονται σε μία συμπαθητική και cozy καφετέρια και να αφουγκραστεί τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές των πελατών, που γίνονται παρέα με μία κούπα αχνιστό καφέ. Πρωταγωνιστές είναι καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς υπερδυνάμεις και ιδιαίτερες ικανότητες. Άνθρωποι σαν όλους εμάς, σαν εκείνους που πηγαίνουν στις καφετέριες και ζουν μία φυσιολογική (πλην κουραστική τις περισσότερες φορές) καθημερινότητα. Το κόμικ, λοιπόν, δεν περιλαμβάνει μία ενιαία ιστορία, αλλά χωρίζεται σε αρκετά “σκετσάκια” ενός ή δύο ατόμων, πάντα όμως, με τοπικό πλαίσιο το καφέ. Προσωπικά μού άρεσε η συγκεκριμένη δουλειά. Βγάζει ρεαλισμό, αλλά και βρίσκεται μακριά από τα απαισιόδοξα - μακάβρια - Sci-Fi σενάρια, που είναι της μόδας στις τάξεις των φανζινάδων. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, έχουμε ένα σχέδιο ικανοποιητικό, αλλά σίγουρα επιδέχεται πολλών βελτιώσεων. Χωρίς να είμαι ο ειδήμων του χώρου, νομίζω ότι το βρήκα κάπως επίπεδο και χωρίς μεγάλο βάθος. Ήταν περισσότερο 2D. Εννοείται, πάντως, ότι ήταν ευχάριστο στο μάτι και δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με την ανάγνωση. Πολύ ωραίο βρήκα τον χρωματισμό, ο οποίος περιέχει μία πολύχρωμη παλέτα απαλών χρωμάτων, που φέρνουν γαλήνη! Η έκδοση είναι αρκετά τίμια για φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση ποιοτικότατη. Παράπονο έχω από το εξώφυλλο, το οποίο είναι λεπτό, με αποτέλεσμα το τευχάκι να είναι επιρρεπές στα τσαλακώματα και τα “στραβώματα” λόγω υγρασίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κόμικ κυκλοφόρησε σε 150, αριθμημένα αντίτυπα. Στο συνοδευτικό υλικό θα βρούμε μερικά fan arts καθώς και μία κάτοψη της καφετέριας. Μάλιστα ένα από τα σχέδια αυτά, ανήκει στον Βαγγέλη Χατζηδάκη, γνωστό από την δουλειά του στα Phat Comicz, με τον οποίο η Διονυσία έχει συνεργαστεί στα κόμικς: “Μπαλανταφάν, ροκφόρ και σαλμονέλα” και “Ιστορίες για σιέστα”. Τα εξτραδάκια θα κλείσουν με ένα σύντομο, αλλά περιεκτικό βιογραφικό σημείωμα (που συνοδεύεται και με φωτογραφία) της δημιουργού. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Τα Phat Comicz του Βαγγέλη Χατζηδάκη, τα οποία εμφανίστηκαν αρχικά στο Facebook και στη συνέχεια έγιναν μέλη της μεγάλης οικογένειας του socomic.gr, εκδόθηκαν πλέον από την Jemma Press. Το 1ο τεύχος κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο Comicdom Con 2016, με τον δημιουργό να βρίσκεται συνέχεια εκεί και να μοιράζει την τρέλα του. Περιέχει 61 χιουμοριστικά στριπάκια που είχαν πρωτοκυκλοφορήσει online. Αντί προλόγου, το άλμπουμ ξεκινάει με ένα στριπ των "Προτελευταίων" από τους Θανάση Πετρόπουλο και Αντώνη Βαβαγιάννη. Στο Comicdom Con 2017 κυκλοφόρησε και το 2ο τεύχος με 83 στριπάκια, και με εισαγωγή αυτή τη φορά του Δημήτρη Μεντζέλου από τα Ημισκούμπρια. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Indian.

Από τα πλέον καραφακτ έβερ! Αλιευθέν από το φβ του κόμικ.

Όμορφη έγχρωμη αυτοέκδοση 28 σελίδων από τη Διονυσία Δεδούση σε σενάριο Βαγγέλη Χατζηδάκη. Χιουμοριστική ιστορία μιας πριγκίπισσας. Το ευχαριστήθηκα Κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019. Μια εσωτερική σελίδα για το σχέδιο και τις ευχαριστίες μας στον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους.

ε ρε κάτι μηñύσεις που θα πεσουν!

Η σειρά Phat Comicz με το αστείρευτο χιούμορ της τον έκανε γνωστό στον κόσμο των κόμικς. Τα τελευταία χρόνια κάνει πολύ επιτυχημένες παραστάσεις ως stand up κωμικός. Και τώρα διοργανώνει το πρώτο μεγάλο Con των κόμικς στο Ηράκλειο της Κρήτης. Πώς τα καταφέρνει όλα αυτά ταυτόχρονα ο Βαγγέλης Χατζηδάκης; Ας ξεκινήσουμε από το πιο άμεσο. Σήμερα και αύριο θα πραγματοποιηθεί το πρώτο Con στο Ηράκλειο. Τι αναμένεται να παρουσιαστεί; Θα διαφοροποιείται σε κάτι από τα μεγάλα Con της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης; Το κύριο μέλημά μου γι' αυτή τη διοργάνωση είναι όσοι μας τιμήσουν με την παρουσία τους να φύγουν ευχαριστημένοι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους επισκέπτες, αλλά και στους εκθέτες και καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν. Αυτή η φετινή πρώτη διοργάνωση θα είναι στην ουσία μια γνωριμία του κοινού του Ηρακλείου με μια τέχνη και μια κουλτούρα που ναι μεν όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουν, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν ξέρουν πόσο αναπτυγμένη είναι πλέον στον ελλαδικό χώρο. Πιστεύω πως η μεγάλη διαφορά του δικού μας Con σε σχέση με τα μεγάλα Αθήνας και Θεσσαλονίκης θα είναι ο χαρακτήρας του, καθώς θα είναι πιο «οικογενειακό» το κλίμα. Η σειρά Phat Comicz ξεκίνησε να δημοσιεύεται το 2016 στην ηλεκτρονική πλατφόρμα socomic.gr και έχει συγκεντρωθεί ως τώρα σε δύο τόμους από την Jemma Press και έναν από την Phat Entertainment Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα της ελληνικής σκηνής των κόμικς, ξέρουν πως αυτό το Con ήταν μια παλιά, μεγάλη σου φιλοδοξία. Τώρα το υλοποίησες. Πώς αποφάσισες να εμπλακείς ως οργανωτής σε μια τέτοια διαδικασία; Τα άτομα της γενιάς μου εδώ στο Ηράκλειο μεγαλώσαμε βλέποντας τα διάφορα φεστιβάλ και διοργανώσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα και πάντα παραπονιόμασταν ότι «δεν γίνονται τέτοια πράγματα εδώ». Τώρα πλέον είμαστε στην ηλικία που, αφού δεν γίνονται, θα τα κάνουμε εμείς! Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου πως θα έκανα κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όχι τόσο άμεσα. Αλλά από το 2016 που συμμετείχα στο πρώτο Con ως καλλιτέχνης, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που με ρωτούσαν πότε θα αναλάβω να κάνω κάτι τέτοιο στην Κρήτη. Και το εντυπωσιακό ήταν πως αντί να με ρωτήσουν μια φορά και να ξεχαστεί, κάθε φορά με ρωτούσαν όλο και περισσότεροι. Έχοντας πλέον πάει σε 10 Con, πιστεύω πως έχω μια εικόνα του τι χρειάζεται για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρότζεκτ. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία της Διονυσίας Δεδούση στο Ηράκλειο, η οποία συμμετέχει σε πάρα πολλά φεστιβάλ εδώ και 10 χρόνια - η βοήθεια και οι γνώσεις της για μια τέτοια οργάνωση είναι υπερπολύτιμες. Πιστεύεις πως η Κρήτη μπορεί να «σηκώσει» ένα τέτοιο γεγονός; Θα ανταποκριθεί το κοινό; Και πόσο πιθανό είναι το παράδειγμα του Ηρακλείου να μιμηθούν και άλλες πόλεις; Η ελληνική πραγματικότητα επιτρέπει να διοργανώνονται μεγάλα φεστιβάλ σε πόλεις μακριά από το κέντρο; Η Κρήτη συγκεκριμένα μπορεί να σηκώσει οποιοδήποτε γεγονός και το λέω έχοντας πλήρη επίγνωση. Έχει αποδειχθεί πολλές φορές άλλωστε πως αν συστήσεις με σωστό τρόπο κάτι νέο, είμαστε πολύ δεκτικοί άνθρωποι. Δυστυχώς, και το λέω με μεγάλη μου λύπη, πολλοί Ελλαδίτες -και δικαιολογημένα ως έναν βαθμό- έχουν μια εσφαλμένη εικόνα για τους Κρητικούς. Και γι' αυτό φταίνε οι πολλές αρνητικές ειδήσεις που βγαίνουν από το νησί. Αλλά δεν είμαστε όλοι εδώ αγράμματοι με μαύρα πουκάμισα και διπλοκάμπινα αγροτικά που κουβαλάμε όπλα και σκοτώνουμε ζώα. Αυτές είναι οι εξαιρέσεις. Είμαι σίγουρος πως το κοινό θα ανταποκριθεί. Ευτυχώς είμαστε πλέον σε μια εποχή που η κουλτούρα των κόμικς έχει «απενοχοποιηθεί» σε βαθμό που είναι πλέον οριακά mainstream, θα έλεγε κανείς, ενώ πριν από λίγα χρόνια, ήταν μάλλον κοινή πεποίθηση ότι τα κόμικς απευθύνονταν σε ελάχιστους, όχι και τόσο νορμάλ τύπους. Έχουν, άλλωστε, ήδη γίνει παρεμφερή φεστιβάλ στη Δράμα και στη Λάρισα, ενώ μόλις τέλειωσε και το Chaniartoon Festival, που έγινε για τρίτη χρονιά εδώ δίπλα, στα Χανιά. Ελπίζω να έχουμε μεγάλη επιτυχία και να γίνουμε οδηγός και για άλλους να πάρουν το ρίσκο και να το επιχειρήσουν και σε άλλα μέρη. Από τις άλλες δύο βασικές σου ιδιότητες ποια προτιμάς; Να το θέσω αλλιώς: πώς συστήνεσαι, ως δημιουργός κόμικς ή ως stand up κωμικός; Εξαρτάται σε ποιον συστήνομαι! Σε κάθε περίπτωση, είμαι απλά ο Βαγγέλης. Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, λόγω και της πολύ ανοδικής τάσης του stand up comedy στην Ελλάδα αυτή την εποχή, προτιμώ να συστήνομαι ως κωμικός. Είναι πολύ πιο εύκολο, γιατί ο συνομιλητής καταλαβαίνει άμεσα τι εννοώ. Αν πω «δημιουργός κόμικς», θα πρέπει για τα επόμενα πέντε λεπτά να εξηγήσω ότι δεν ξέρω τον Σταν Λι προσωπικά, να ακούσω μια ιστορία του συνομιλητή μου ότι παλιά διάβαζε Ποπάυ και, τέλος, να του πω πως όχι, δεν μπορώ να τον ζωγραφίσω. Τι ξεκίνησε πρώτο, τα κόμικς ή οι παραστάσεις; Τα κόμικς, ξεκάθαρα. Απλά αυτά μου έδειξαν πως το χιούμορ μου ίσως να είναι πιο αποδεκτό από το κοινό και δεν απευθύνεται απλά σε δέκα φίλους όπως αρχικά νόμιζα. Συνέπεσε χρονικά και η άνοδος του stand up στην Ελλάδα και αποφάσισα πως οι συγκυρίες ήταν ιδανικές για να δοκιμάσω να εκτεθώ και ως άτομο πάνω στη σκηνή. Τα κόμικς σου είναι κατ’ αποκλειστικότητα χιουμοριστικά και σουρεαλιστικά. Γιατί επιμένεις σε αυτό το είδος; Έχεις ποτέ δοκιμάσει κάτι διαφορετικό ή θα ήθελες στο μέλλον να το δοκιμάσεις; Γι' αυτό λατρεύω τα κόμικς, γιατί μπορείς να δημιουργήσεις κόσμους και καταστάσεις που ποτέ δεν θα υπήρχαν υπό κανονικές συνθήκες. Αν ήθελα να παρουσιάσω κάτι πιο απλό και καθημερινό, κατά πάσα πιθανότητα θα είχα ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία. Επίσης, πιστεύω πως ξέρω τις δυνατότητές μου και τα όριά μου. Αυτό ξέρω να κάνω, εκεί θα εστιάσω. Τα πιο προσγειωμένα και ρεαλιστικά τα αφήνω στους αντίστοιχους συναδέλφους, που είναι εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Κατά καιρούς έχω κάνει κάποιες συνεργασίες με τη Διονυσία Δεδούση, αλλά όσο και αν προσπάθησα, τον σουρεαλισμό δεν τον απέφυγα. Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Βασίζεσαι κυρίως σε λογοπαίγνια, παραλλαγμένες φράσεις και παροιμίες, λεκτικές ακροβασίες κ.λ.π. Πιστεύεις πως ο λόγος είναι το βασικό συστατικό των κόμικς; Ξεκάθαρα ναι. Με κάθε σεβασμό σε συναδέλφους, όσο υπέροχα κι αν είναι τα σκίτσα, αν το σενάριο δεν έχει ενδιαφέρον και δεν κερδίσει τον αναγνώστη, είναι απλά ένα μάτσο όμορφες εικόνες χωρίς ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Τα κόμικς άλλωστε είναι εξιστόρηση, αυτό είναι όλο το νόημα. Ωραίες εικόνες βρίσκει κανείς και σε γκαλερί και μουσεία. Εσύ όπως και άλλοι επιτυχημένοι σύγχρονοι δημιουργοί δέχεστε συχνά την κριτική ότι βάζετε σε δεύτερη μοίρα τη σχεδιαστική διάσταση των ιστοριών σας. Είναι τόσο δυνατό το κείμενο που να αντισταθμίζει αυτή τη φαινομενική «αδυναμία» ή το σχέδιο που συνοδεύει τα κείμενά σας αρκεί για να υπηρετεί τα σενάρια; Ψέματα δεν θα πω, αυτό μπορώ, αυτό κάνω! Άλλωστε, ποτέ δεν θα πω σε κάποιον ότι είμαι «σκιτσογράφος». Αρχικά, εγώ απλά ήθελα να πω κάποια αστεία, να κάνω τον κόσμο να γελάσει. Απλά, αντί να γράψω «κάθονται δυο φίλοι και λέει ο ένας στον άλλον καλημέρα» προτίμησα να ζωγραφίσω δύο κύκλους και να λέει ο ένας «καλημέρα». Τόσο απλά. Είχα βέβαια και τη σιγουριά του «Cyanide and Happiness», από το οποίο εμπνεύστηκα για τα «Phat Comicz». Μια σειρά με οριακά υποφερτό σχέδιο, αλλά με τρομερούς διαλόγους και καταστάσεις που εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια είναι τεράστια επιτυχία παγκοσμίως. Και δεν δέχομαι τον όρο «αδυναμία». Αν ο αναγνώστης διαβάσει το κόμικς σου και δεν έχει καμία ερώτηση, τότε η δουλειά έχει γίνει ακριβώς όπως έπρεπε. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την κωμωδία και να εκθέσεις έτσι τον εαυτό σου στο κοινό; Υπάρχει μια φήμη ότι οι δημιουργοί κόμικς είστε σχετικώς κλειστοί και εσωστρεφείς τύποι… Ακριβώς όπως το είπες, φήμη. Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτό, αλλά τα παραδείγματα που το αναιρούν είναι πολλά. Το «Comedics» και το «Πρωινό Εσπρεζάκι» τα γράφουν ο Διονύσης Ατζαράκης και ο Αριστοτέλης Ρήγας αντίστοιχα, δύο από τους πιο επιτυχημένους κωμικούς της Ελλάδας. Ο Αντώνης Βαβαγιάννης παίζει μουσική με τους Empty Frame. Ο Θανάσης Πετρόπουλος είναι ηθοποιός. Ο Γιάννης Ρουμπούλιας έκανε παραγωγή και πρωταγωνίστησε σε μια ταινία πολύ μεγάλη για τα ελληνικά δεδομένα. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα που μου ήρθαν τώρα. Το στερεότυπο του μοναχικού, παράξενου τύπου που σχεδιάζει σε ένα υπόγειο υπό το φως μια λάμπας που τρεμοπαίζει δεν ισχύει πλέον, αν όντως ίσχυε ποτέ. Πώς συνδυάζεις τις δύο αυτές ιδιότητες; Τι κοινά σημεία παρατηρείς μεταξύ τους; Το μόνο που με νοιάζει είναι να κάνω τον κόσμο να γελάει και δεν με νοιάζει αν αυτό θα γίνει επειδή διάβασε ένα κόμικς μου, είδε μια παράσταση ή απλά κάτσαμε μαζί σε μια παρέα και είπα δυο αστεία. Το παράδοξο είναι ότι τα κόμικς μου με τα κείμενα που παίζω δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Άλλου είδους χιούμορ είναι το καθένα. Δεν μπορείς να «απαγγείλεις» κόμικς, δεν μπορείς να σκιτσάρεις stand up comedy, τουλάχιστον όχι χωρίς τις απαραίτητες αλλαγές. Επίσης, μου αρέσει αυτή η διαφορετικότητα των δύο ιδιοτήτων. Αφ' ενός δουλεύω το καθένα ξεχωριστά και με άλλη όρεξη, αφ' ετέρου το κοινό δεν ξέρει τι να περιμένει σε κάθε περίπτωση. Και η έκπληξη είναι η πεμπτουσία του γέλιου. Και το σχετικό link...

Τα κόμικς δεν είναι μόνο σχέδιο όπως δεν είναι και μόνο σενάριο. Πάνω απ’ όλα είναι ιστορίες, μικρές ή μεγάλες, που ο κάθε καλλιτέχνης «αφηγείται» με τα μέσα που διαθέτει. Ο Βαγγέλης Χατζηδάκης, συνεχίζοντας τη σειρά «Phat Comicz», αφηγείται τις δικές του μικρές ιστορίες, με απλά αλλά όχι απλοϊκά σχέδια και με έναν πανέξυπνο, ξεκαρδιστικό τρόπο. Το απλό, καθαρό χιούμορ είναι δυσεύρετο στις μέρες μας, χαμένο μέσα στην πολυπλοκότητα των θεμάτων και παγιδευμένο στην απόπειρα των σεναριογράφων να φορτώσουν τη δουλειά τους, κάποτε επιτυχώς αλλά συνήθως ανεπιτυχώς, με βαριά νοήματα που επισκιάζουν, «πλακώνουν» την άδολη «πλάκα». Συχνά, οι αναγνώστες, οι θεατές, οι δέκτες έχουν ανάγκη απλά να γελάσουν, να ξεκαρδιστούν, χωρίς να νιώθουν ενοχές για τη «ρηχότητα» του θέματος που προκαλεί το γέλιο, χωρίς να αναζητούν βαθυστόχαστες ιδέες, inside jokes και κρυφές πτυχές που αντιλαμβάνονται μόνον οι μυημένοι, οι εκπαιδευμένοι και οι «εκλεκτοί». Με τα έργα του Βαγγέλη Χατζηδάκη, που εκτός από δημιουργός κόμικς είναι και stand-up comedian, το γέλιο αυτό προκύπτει αβίαστα, χωρίς ποτέ να είναι ρηχό. Και είναι λυτρωτικό, απελευθερωτικό και παντελώς απενοχοποιημένο. Το «The Phatrix», που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, αποτελεί το τρίτο μέρος της σειράς «Phat Comicz» (πρώτη δημοσίευση στην ηλεκτρονική σελίδα socomic.gr ενώ οι δύο προηγούμενοι τόμοι, «Full Phat» και «Full Phat 3 Τυριά» είχαν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Jemma Press). Και σε αυτήν τη συλλογή, ο Χατζηδάκης διατηρεί στο ακέραιο το στιλ που έχει υιοθετήσει και υπηρετήσει εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια και συνθέτει μικρές, μονοσέλιδες ιστορίες ή ακόμη μικρότερες, χωρίς σταθερούς χαρακτήρες (πλην εξαιρέσεων, όπως ο Πράηβετ Τζίζας που δεν είναι άλλος από τον Χριστό φαντάρο, ντυμένο στα χακί ή ο Αστυνόμος Μπέκρας, το άκρως αντίθετο από αυτό που θα αποκαλούσαμε «δαιμόνιος ντετέκτιβ»), αλλά με κοινό σημείο την ανατροπή του τελευταίου καρέ, το απολαυστικό γκαγκ, το ευφυές λογοπαίγνιο που σε ωθεί να ξαναδιαβάσεις την ιστορία από την αρχή για να καταλάβεις αυτό που τώρα πια φαίνεται αυτονόητο αλλά δεν είχες πιάσει μέχρι να αποκαλυφθεί το αστείο. Το σχέδιό του είναι για ακόμη μία φορά τόσο φαινομενικά απλό που ξενίζει όσους έχουν συνηθίσει τις «βαριές», φωτορεαλιστικές εικόνες με τις αμέτρητες λεπτομέρειες, τις προσεγμένες σκιάσεις, τις σωστές αναλογίες και την επιστημονικά δοσμένη προοπτική. Ο Χατζηδάκης τα προσπερνάει όλα αυτά επιμένοντας να αποδίδει τα πρόσωπα ως μαύρους κύκλους με δύο τελίτσες για μάτια και μια γραμμούλα για στόμα, προσθέτοντας λίγα χρωματιστά μαλλιά όποτε χρειάζεται. Κι όμως, αυτή η οριακή αναπαράσταση της ανθρώπινης μορφής, που περισσότερο προσεγγίζει τον ιδεότυπο του ανθρώπου όπως τον περιέγραψε ο Scott McCloud στο «Understanding Comics» παρά παραπέμπει σε συγκεκριμένες κι αναγνωρίσιμες φιγούρες, υπηρετεί ιδανικά τα σενάρια και με τις λιγοστές παρεμβάσεις του δημιουργού (κινήσεις χεριών, γκριμάτσες προσώπων, απολαυστικές ονοματοποιίες κ.λ.π.) συμβάλλει σε ένα απολαυστικό αποτέλεσμα. Πρόσφατα, στο The Comicdom Con διεξήχθη μια συζήτηση με θέμα «Πώς να φτιάξεις κόμικς αν δεν μπορείς να σχεδιάσεις κόμικς». Προσκεκλημένοι ήταν ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο Τάσος Ζαφειριάδης και ο Τάσος Πετρόπουλος, τρεις από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες δημιουργούς που δεν φημίζονται όμως για το σχέδιό τους αλλά για τα κόμικς τους, όπως τόσοι και τόσοι δημιουργοί σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως η ομάδα του «Cyanide and Happiness», όπως o Johnny Ryan, όπως η Mary Fleener κ.ά. Τα κόμικς, άλλωστε, δεν είναι μόνο σχέδιο και δεν είναι μόνο σενάριο. Είναι πάνω απ’ όλα αφήγηση ιστοριών. Το σενάριο και το σχέδιο συνεργάζονται και το αποτέλεσμα δεν προκύπτει ως το απλό άθροισμά τους αλλά με έναν πολλαπλασιαστικό τρόπο. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο τίτλος της προαναφερθείσας εκδήλωσης ήταν τουλάχιστον ατυχής. Κανείς «μπορεί» ή «δεν μπορεί» να «σχεδιάσει κόμικς». Όλοι μπορούν, όμως, να αφηγηθούν ιστορίες, και αν το κάνουν με τρόπο που βρίσκει ανταπόκριση στο κοινό, προχωρούν χωρίς να χρειάζεται να τους βάζουμε την ταμπέλα του καλού ή του κακού σχεδιαστή. Οι δύο προηγούμενοι τόμοι του «Full Phat» από τις εκδόσεις Jemma Press Ο Βαγγέλης Χατζηδάκης ανήκει σε αυτήν την άτυπη ομάδα δημιουργών που συνθέτουν ιστορίες γνωρίζοντας ότι δεν θα γίνουν ποτέ Bilal ούτε Moebius. Δεν είναι αυτή η επιδίωξή τους. Αυτό που προσπαθούν είναι να σε κάνουν να γελάσεις με τα μέσα και τις ικανότητες που διαθέτουν και είναι πολύ ειλικρινείς ως προς τις προθέσεις τους, κάτι που επιβεβαιώνεται από τον αυτοσαρκασμό τους: «Εδώ και χρόνια οι ειδικοί προσπαθούν να απαντήσουν στο ερώτημα “είναι τα κόμικς τέχνη;” Αν όμως βασιζόντουσαν σε αυτό εδώ το βιβλίο, η απάντηση θα ήταν πολύ εύκολη! (Σπόιλερ: φυσικά και όχι!)» έγραφε ο πρώτος τόμος του «Phat Comicz» στο οπισθόφυλλό του. Και ο δεύτερος πρόσθετε: «Το Full Phat 3 είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας που αποτελείται από 5 βιβλία. Και αν αυτό δεν βγάζει κανένα νόημα, πού να διαβάσετε και τα κόμικς που έχει μέσα. Περιέχει 100% αγνά και άσπιλα Phat Comicz, γνωστά κυρίως σαν το καλύτερο κακό κόμικ στην Ελλάδα». Έχει περάσει, ευτυχώς, ανεπιστρεπτί η εποχή που καλός εικαστικός καλλιτέχνης ήταν αυτός που αποτύπωνε με φωτογραφικό τρόπο το μοντέλο του ή που ζωγράφιζε όμορφα (και βαρετά) τοπία και που καλός αφηγητής θεωρούνταν όποιος χρησιμοποιούσε τα περισσότερα επίθετα, τα πιο περίτεχνα καλολογικά στοιχεία και τις πιο παράξενες και εξεζητημένες λέξεις. Μια ιστορία, ανεξαρτήτως μεγέθους, διαβάζεται (και στα κόμικς, επίσης, βλέπεται) ως σύνολο. Αν το αποτέλεσμα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του αγοραστή είναι ικανοποιητικό. Στα «Phat Comicz» του Βαγγέλη Χατζηδάκη είναι προφανές ότι πρόθεση του δημιουργού είναι να προκαλέσει το αυθόρμητο και συνεχές γέλιο. Αν προσδοκία του αναγνώστη είναι να γελάσει με την ψυχή του παρατηρώντας με πόσο έξυπνο τρόπο μπορεί κάποιος να σχεδιάσει απλά, μινιμαλιστικά και αποτελεσματικά τα πιο πολύπλοκα πράγματα, τότε το «Phatrix» επιτελεί τον σκοπό του με ιδανικό τρόπο. Αν ο αναγνώστης αναζητά κάτι άλλο, δεν θα το βρει εδώ. Αν και εδώ που τα λέμε, το γέλιο μόνο καλό κάνει. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Και το σχετικό link...

Μια εκρηκτική συνεργασία ανάμεσα σε δύο διαμετρικά αντίθετους κομικίστες. Η Διονυσία Δεδούση με το γλυκό, παιχνιδιάρικο σχέδιό της εικονογραφεί δύο μικρά σενάρια του ανατρεπτικού Βαγγέλη Χατζηδάκη (βλ. Phat Comicz). Η σύμπραξη υπήρξε επιτυχημένη κατά τη γνώμη μου αφού απέδωσε δύο αστεία και λίγο σουρεάλ παραμύθια ιστορημένα με απαλά χρώματα και χαριτωμένα σχέδια. Στην πραγματικότητα το τευχάκι είναι άλλη μια από εκείνες τις οριακές περιπτώσεις που λες “είναι κόμικς, για δεν είναι;” αφού αποτελείται από ολοσέλιδα καρέ. Συνολικά: ωραίο, έχει την πλάκα του, πάρτε το. Η Διονυσία Δεδούση έχει βελτιωθεί στο σχέδιο. Ο Βαγγέλης Χατζηδάκης δεν επιδέχεται περαιτέρω βελτίωσης - είναι ήδη ο τέλειος άνδρας (ελπίζω να τα διαβάζει αυτά και να με ξανακάνει comicz)

Από το So Comic, το τελευταίο Phat Comicz #216, του Βαγγέλη Χατζηδάκη.

Κόμικς με όλα τους τα λιπαρά Συντάκτης:Γιάννης Κουκουλάς Εχει περάσει, ευτυχώς, ανεπιστρεπτί η εποχή που για να θεωρηθείς σημαντικός δημιουργός έπρεπε να σχεδιάζεις τουλάχιστον σαν τον Bilal ή τον Manara. Λίγες γραμμές και φαινομενικά απλά σχέδια όταν συνοδεύονται από ευφυή σενάρια ανατρεπτικού χιούμορ μπορούν να συνθέτουν συναρπαστικές μικρές ιστορίες. Το Full Phat του Βαγγέλη Χατζηδάκη έχει πολλές τέτοιες Τα κόμικς δεν είναι μόνο σχέδια. Εχουν και σενάρια. Και, πάνω απ’ όλα, είναι αφηγήσεις. Είναι μια οπτική και αφηγηματική τέχνη. Από τα συστατικά που τη συνθέτουν κανένα δεν είναι δευτερεύον. Ολα συμβάλλουν με όρους ισοτιμίας στο τελικό αποτέλεσμα. Γιατί το ζητούμενο είναι ο αρμονικός συνδυασμός τους σε σχέση πάντα με το θέμα της ιστορίας και τις προθέσεις του δημιουργού τους. Τα κόμικς του Copi και του Reiser παλαιότερα, με την επιτηδευμένη τραχύτητά τους, τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του Dalmaviva με τις σφραγισμένες πόρτες κελιών, η ομοιομορφία και η σχεδιαστική απλοποίηση των σταθερών χαρακτήρων στο «Σπιφ και Σπαφ» του Τάσου Ζαφειριάδη ή των μεταβαλλόμενων προσώπων της σειράς «Cyanide and Happiness» έχουν καταστήσει σαφές και με εμφατικό τρόπο ότι η αφήγηση δεν μπορεί να βασίζεται, τουλάχιστον όχι αποκλειστικά, στην πιστότητα των αναπαραστάσεων και τα συμπληρωματικά «καλολογικά» στοιχεία. Η πολυποικιλότητα των επιτυχημένων κόμικς της εποχής μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν στεγανά και προϋποθέσεις. Και η επιτυχία, συνήθως, έρχεται απρόβλεπτα. Απρόβλεπτη ήταν και η τεράστια επιτυχία των κόμικς του Βαγγέλη Χατζηδάκη όταν ξεκίνησε η δημοσίευσή τους στην πάντα ανοιχτή και φιλόξενη σε νέες τάσεις πλατφόρμα του socomic.gr πριν από περίπου δύο χρόνια. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησαν χιλιάδες φίλους και επισκέπτες. Η ηλεκτρονική τους δημοσίευση είναι από τότε αδιάλειπτη ενώ πέρυσι κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος με το μέχρι τότε υλικό και πριν από λίγες εβδομάδες ο δεύτερος, αμφότεροι από τις εκδόσεις Jemma Press. Με τον εσκεμμένα παραπλανητικό τίτλο «Full Phat 3 (τυριά)» και εξώφυλλο ένα ολόκληρο κεφάλι τυρί «είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας “Full Phat” που αποτελείται από πέντε βιβλία» όπως σημειώνεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης. Και επιπλέον «περιέχει 100% αγνά και άσπιλα Phat Comicz, γνωστά κυρίως σαν το καλύτερο κακό κόμικ στην Ελλάδα». Ο Χατζηδάκης προφανώς αυτοσαρκάζεται με μετριοφροσύνη όταν χαρακτηρίζει το έργο του «κακό», η αλήθεια όμως είναι ότι τα κόμικς του είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι γεμάτα από λογοπαίγνια, επιτυχημένα κατά πλειονότητα και με λιγοστές εξαιρέσεις, βασίζονται σε γλωσσικές συγχύσεις μεταξύ αλλοπρόσαλλων χαρακτήρων που διαρκώς «πέφτουν από τα σύννεφα» και σε κυριολεκτικές προσλήψεις μεταφορών, παρομοιώσεων και μετωνυμιών που δημιουργούν εικονογραφημένα ανέκδοτα. Αλλά εξίσου επιτυχημένα είναι και τα σχέδια, η υποτιθέμενη «αχίλλειος πτέρνα» του δημιουργού τους. Αφενός γιατί αποδεικνύουν τη δυνατότητα και την ικανότητα ενός καλλιτέχνη να εξωθεί την απλοποίηση στα άκρα χωρίς, ωστόσο, να απεμπολεί την παραπομπή των αφηγήσεων του σε «πραγματικά» φανταστικά πρόσωπα και υπαρκτές καταστάσεις, αφετέρου γιατί η απλοποίηση αυτή έχει στόχο τον ιδεότυπο των πρωταγωνιστών, δηλαδή ημών των αναγνωστών. Ενας κύκλος με δυο τελίτσες για μάτια και δυο γραμμές για φρύδια που εξαφανίζονται στο ένα καρέ και επανεμφανίζονται στο επόμενο αποκτά άφθαστη εκφραστικότητα όταν εισάγεται σ’ αυτόν μια μαύρη «τρύπα» στόματος που αλλάζει σχήματα και αποδίδει μια ατέλειωτη γκάμα συναισθημάτων. Μια μικρή λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ του ανιαρού, του επίπεδου, του άνευρου από τη μια και του απολαυστικού, ευφυούς, εμπνευσμένου από την άλλη. Το έργο του Χατζηδάκη, μέσα στη φαινομενική σχεδιαστική του απλότητα και εσκεμμένη «αδεξιότητα» είναι γεμάτο από τέτοιες μεταφορικές «χοάνες-στόματα» που εντέλει υποβαθμίζουν και παραμερίζουν στην αναγνωστική συνείδηση το σχεδιαστικά «ατημέλητο» επιτρέποντας να υπερτερήσει το αφηγηματικά άριστο. Πηγή

Full Phat - Βαγγέλης Χατζηδάκης Συνέντευξη του Βαγγέλη Χατζηδάκη στην Στέλλα Καραμπάκη για το Phonographic Society Books: 23 Μαΐου 2016 Ο Βαγγέλης Χατζηδάκης μου μίλησε για το βιβλίο του, το Full Phat, ένα πολύ ιδιαίτερο...κατασκεύασμα! Πρώτη φορά συζητάω με δημιουργό κόμικς! Πώς νιώθεις που το πρώτο σου βιβλίο κυκλοφορεί ελεύθερο εκεί έξω; Είναι πολύ παράξενο συναίσθημα! Είναι κάτι που ξεκίνησα τελείως σαν χόμπυ, και το έβλεπα κυρίως σαν διέξοδο απο την πίεση της καθημερινότητας, και σιγά-σιγά πήρε τον δρόμο του. Αλλά ακόμα και μετά την επιτυχία που ήρθε διαδικτυακά, το συναίσθημα να κρατάς ένα βιβλίο δικό σου στα χέρια, δεν συγκρίνεται με όλα τα likes στον κόσμο (και αυτό είναι μια ατάκα που πριν 10 χρόνια δεν θα έβγαζε κανένα νόημα) Σε τι κοινό πιστεύεις πως απευθύνεται περισσότερο; Δεν νομίζω ότι είναι απο τα βιβλία που κάποιος που δεν γνωρίζει θα το δει και θα πει “ας το αγοράσω”. Τα Phat Comicz έχουν το δικό τους κοινό, το οποίο έχει αίσθηση αυτού του -ας το πούμε κομψά- ιδιαίτερου χιούμορ. Πιστεύω πως έχει το εξής οξύμωρο το βιβλίο αυτό: το διαβάζουν κάποιοι άνθρωποι που δεν είναι γενικά φαν των κόμικς, ενώ αντίστοιχα σε ανθρώπους που ασχολούνται με τα κόμικς μπορεί να μην κάνει καμμία αίσθηση. Δίνεις πιο πολύ βάρος στο σχέδιο ή το κείμενο σε ένα τέτοιου είδους έργο; Η δικιά μου δουλειά βασίζεται 99% στο κείμενο. Άλλωστε, αν δεις τα σχέδια μου (τα οποία έχουν σταματήσει να εξελίσσονται απο όταν ήμουν 7 χρονών) θα το καταλάβεις! Οι ατάκες, τα λογοπαίγνια και γενικά τα αστεία που χρησιμοποιώ θα μπορούσαν να είναι και μέρος ενός σκέτς, ενός θεατρικού, μιας διαφήμισης κτλ. Απλά εγώ επέλεξα να τα κάνω σε μορφή κόμικ. Και πιστέυω ότι ενώ τα σχέδια μου είναι απλοικά, δένουν πάρα πολύ καλά με το όλο ύφος. Πόσο «υλικό» παράγεις μέσα σε ένα μήνα; Γιατί βλέπω πολλά νέα πράγματα από σένα! Τα πάντα είναι θέμα έμπνευσης και ψυχολογικής κατάστασης! Αν είμαι εγώ καλά μέσα μου, μπορεί να βγάζω και κάθε μέρα κάτι! Πάντως το σίγουρο είναι ότι κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο socomic.gr θα βρίσκετε φρεσκότατα Phat Comicz. Από πού αντλείς την έμπνευση σου; Κλισέ απάντηση, αλλά είναι η αλήθεια: απο το οτιδήποτε! Μπορεί να είναι απο κάποια προσωπική ιστορία, κάτι που είδα και μου έκανε το κλικ εκείνη τη στιγμή, ή ακόμα και από ένα τραγούδι που απλά άκουσα λάθος τους στίχους του! Έχει συμβεί πολλές φορές κάποιος φίλος μου να διαβάσει ένα κόμικ και να μου πει “αυτό σου ήρθε από το τάδε περιστατικό, έτσι;” Όπως σου είπα και πριν, είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας και διάθεσης, μπορεί αν είμαι σε δημιουργικό οίστρο να δω κάτι τελείως βαρετό και άσχετο και να σκεφτώ το πιο αστείο πράγμα. Τι θα συμβούλευες έναν νέο άνθρωπο που θέλει να φτιάχνει κι εκείνος κόμικ; Αρκεί το ταλέντο και οι ιδέες ή πρέπει να σπουδάσει και κάτι σχετικό όπως σκιτσογράφος ή γραφίστας; Η συμβουλή μου προς οποιονδήποτε που έχει ένα μεράκι, ένα χόμπυ, είναι απλά να το κάνει χωρίς να ρωτήσει την γνώμη κανενός. Και το βασικότερο όλων, να το κάνει επειδή του αρέσει και τον εκφράζει, όχι για κάποιο άλλο λόγο π.χ. για χρήματα ή κοινωνική αποδοχή. Και εγώ άλλωστε έχω πει στον εαυτό μου πως όταν πάψει να μου αρέσει αυτό το πράγμα, απλά θα σταματήσω. Συγκεκριμένα όμως σε αυτό που με ρωτάς, δεν θα έλεγα πως οι σπουδές επί του θέματος είναι απαραίτητες. Όταν έχεις την όρεξη για κάτι, απλά κάνε το. Και το σχέδιο, όπως όλα τα πράγματα, είναι θέμα εξάσκησης, όσο πιο πολύ το εφαρμόζεις, τόσο πιο καλός γίνεσαι. Ακόμα και στα δικά μου σχέδια, έχω δει τεράστια βελτίωση (δεν θα μπορούσαν να χειροτερεύουν άλλωστε) με την πάροδο του χρόνου. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν κάποιος το βλέπει πιο σοβαρά, πως δεν πρέπει να το σπουδάσει. Η όρεξη και το ταλέντο θα σε πάνε μέχρι ένα σημείο, αλλά η καθοδήγηση κάποιων ανθρώπων είναι το κλειδί για το βήμα παραπέρα. Άλλωστε, αν κάποιος πάρει στην τύχη 10 βιβλία κόμικς και τους ρίξει μια ματιά, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει ποιός δημιουργός έχει σπουδάσει το αντικείμενο και ποιός όχι. Θεωρείς σημαντικό να επιλέγεις επίκαιρα θέματα ή δεν είναι προτεραιότητα σου αυτό; Όπως σου είπα και πριν, τα πάντα είναι θέμα έμπνευσης. Αν και παρακολουθώ την επικαιρότητα, δεν είναι το πρώτο μου μέλημα να την καταγράψω. Δυστυχώς, είμαστε σε μια φάση της ιστορίας που η επικαιρότητα πολλές φορές καταντάει πιο αστεία και από το πιο ευφάνταστο κόμικ, και δεν το λέω με καλή έννοια. Επίσης, δυστυχώς είμαστε σε μια χώρα όπου η επικαιρότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα πολιτικά δρώμενα. Αν και έχω πιάσει μερικά πολιτικά θέματα κατά καιρούς, τόσο στη ζωή μου οσο και κατ'επέκταση και στα κόμικς που είμαι κάπως αποστασιοποιημένος. Ο σκοπός μου είναι να κάνω τον αναγνώστη να γελάσει και να ξεχαστεί έστω αυτά τα 20 δευτερόλεπτα που διαβάζει το στριπάκι μου, όχι να του μαυρίσω κι άλλο το μυαλό. Άλλωστε, στην Ελλάδα έχουμε μερικούς φανταστικούς γελοιογράφους που πραγματικά καταγράφουν και διακωμωδούν την επικαιρότητα με εξαιρετικό τρόπο. Δεν θα ήθελα να μπω στα δικά τους χωράφια! Τέλος, όσο αστείο και αν ακούγεται, με το να μην ασχολούμαι με την επικαιρότητα νομίζω δίνει στα κόμικς μου έναν πιο διαχρονικό χαρακτήρα. Μου αρέσει η ιδέα ότι μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο μου μετά απο 5-10 χρόνια, να το διαβάσει και να γελάσει!

Κοινωνική εκδήλωση τύπου "πάρτυ" για την παρουσίαση του συγγραφικού έργου Full Phat Κυριακή 22 Μαΐου στις 18:00, Ιl Baretto, Ηράκλειο Facebook event