Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'ένατη διάσταση'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Αν και είναι οξύμωρο το σχήμα να παρουσιάζουμε, στην καρδιά του χειμώνα, ένα κόμικ που μιλάει για το καλοκαίρι, με τον πρωταγωνιστή ν’ αναφωνεί, γεμάτος αγανάκτηση: “Φέτος θα πάω διακοπές”, εντούτοις λέω να το τολμήσω. Τον Ιούνιο του 2021, ο Σταύρος Κιουτσιούκης ξαναχτυπά με ένα κόμικ ερωτικού περιεχομένου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ένατη Διάσταση”. Όσοι γνωρίζουμε τον συμπαθέστατο Θεσσαλονικιό κομίστα, σίγουρα θα έχουμε καταλάβει το περιεχόμενο (και) του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο πραγματεύεται μερικές πολύ όμορφες στιγμές ανάμεσα σε ένα αγόρι και δύο κορίτσια, με φόντο το αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι σε ένα απομονωμένο νησάκι. Το αγόρι του έργου δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον δημιουργό, δίνοντας, με αυτόν τον τρόπο, έναν χαρακτήρα αυτο - αφηγηματικό στο κόμικ. Μένει, μόνο, να μάθουμε αν οι καταστάσεις που περιγράφει, συνέβησαν στα αλήθεια ή ήταν αποκυήματα της φαντασίας του. Όλα ξεκινούν στην Θεσσαλονίκη, μέσα στον Ιούλη, όπου ο Σταύρος καλείται να γράψει ένα κόμικ, αλλά η καλοκαιρινή του διάθεση δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί. Αποφασίζει, λοιπόν, να πάει σε ένα ερημικό νησί, χωρίς ίντερνετ και πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις, με σκοπό τίποτα να μην μπορέσει να τον αποσπάσει από το έργο του. Ούτε καν τα όμορφα κορίτσια, που αυτή την εποχή ντύνονται πιο ανάλαφρα, προς… έξαψη των απανταχού ανδρών. Μαζεύει, λοιπόν, τα μπογαλάκια του, παίρνει τα χαρτιά και τα πενάκια του και μπαίνει στο πλοίο. Σε όλη την διαδρομή ο πειρασμός τον γυροφέρνει, αλλά εκείνος στέκεται στο ύψος του… καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια. Φτάνοντας, μετά κόπων και βασάνων, στο νησάκι, θα διαπιστώσει ότι κι ένα όμορφο κορίτσι θα κάνει την εμφάνισή του και κατά σατανική σύμπτωση, θ΄ αναγκαστούν να συγκατοικήσουν! Ο Σταύρος θα προσπαθήσει να μην ενδώσει στην μοίρα, αλλά κάτι το καυτό μακρύ καλοκαίρι, κάτι τα κάλλη της κοπέλας, κάτι το αδύναμο του χαρακτήρα του, τον φέρνουν σε δύσκολη θέση. Και σαν μην έφτανε αυτό, στο νησί κάνει την εμφάνισή της και μία δεκαοκτάχρονη φίλη του κοριτσιού, που έχει πολλές… ορέξεις! Και φυσικά αυτό στέκεται η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Αν και θα περιμέναμε να δούμε ένα υλικό φετιχιστικό και με έμφαση στα… πατουσάκια, εντούτοις ο ταλαντούχος κομίστας διεισδύει πιο βαθιά στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, δημιουργώντας μία δουλειά άκρως ακατάλληλη για αναγνώστες κάτω των 18 ετών. Το σενάριο, περιγράφει στην εντέλεια την καλοκαιρινή ραστώνη, αλλά και την έξαψη των συναισθημάτων και των ορμών, που συνήθως συμβαίνουν την συγκεκριμένη εποχή του χρόνου, ενώ η πλοκή δεν βιάζεται να μας δείξει το… επίμαχο, αλλά δημιουργεί μία γλυκιά ατμόσφαιρα προσμονής. Προσωπικά, μου θύμισε κάτι από τις calt πορνό ταινίες της δεκαετίας του ‘80, αλλά (για να μιλήσουμε και για κόμικς) και τα κλασικά fumetti που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Σίγουρα, όμως, εδώ έχει καταβληθεί περισσότερη φροντίδα σε σύγκριση με τα προαναφερθέντα κόμικς. Τα στοιχεία του ερωτισμού είναι διάσπαρτα σε όλο το κόμικ, ενώ παίρνουμε απτά δείγματα σεξ όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε. Στο δε φινάλε, έχουμε και την κορύφωση των σεξουαλικών φαντασιώσεων και φυσικά την υπόταξη στην μοίρα και την αδυναμία των ανθρώπων. Προσωπικά, πάντως, θα προτιμούσα να υπήρχαν 2-3 σελίδες ακόμα που να ολοκλήρωναν πιο ομαλά (και ίσως και με έναν τόνο ρομαντισμού) την ιστορία. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα ενήλικο κόμικ, που αξίζει να διαβαστεί από τους φανατικούς του είδους, αλλά κι εκείνους που αποζητούν μία ένοχη απόλαυση. Προτείνεται να διαβαστεί, κατά προτίμηση, την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών, παρέα με τον/την σύντροφο. Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από τον υποψιασμένο αναγνώστη. Είναι εκείνος που χαρακτηρίζει τον δημιουργό. Η απόδοση των ηρώων βγάζει κάτι καθαρά καρτουνίστικο και παιδικό, ενώ αντιθέτως οι σκηνές του σεξουαλικού περιεχομένου και η περιγραφή τόσο της γενετήσιας πράξης, όσο και των γεννητικών οργάνων διακρίνονται από ρεαλισμό. Όσον αφορά τον χρωματισμό, έχουμε να κάνουμε με ήπιους τόνους, που είναι παρμένοι από το ελληνικό καλοκαίρι. Άλλο ένα γνώρισμα του καλλιτεχνικού στυλ του Κιουτσιούκη. Πριν κλείσουμε, καλό είναι να πούμε και δύο λόγια για την έκδοση. Το τευχάκι είναι καλαίσθητο κι αρκετά ανθεκτικό, με αποτέλεσμα να αντέχει τις πολλές αναγνώσεις. Η κόλληση τής ράχης είναι στιβαρή, ενώ το χαρτί είναι ματ και σχετικά παχύ. Βασικό μειονέκτημα της έκδοσης είναι το συνοδευτικό υλικό, το οποίο έλαμψε δια της απουσίας του. Δυστυχώς, δεν περιέχεται κανένα εξτραδάκι, ούτε καν μία τυπική βιογραφία του δημιουργού. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική
  2. “Φάε το γατάκι μου”, λοιπόν. Ένας τίτλος που κάποιοι θα τον θεωρούσαν περίεργο, άλλοι, μακάβριο, άλλοι kinky. Όπως και να έχει, όμως, αυτός είναι ο τίτλος που έχει δώσει στο νέο του κόμικ, ο Σταύρος Κιουτσιούκης. Ο δημοφιλής, πρώην Φαρμακοποιός από την Συμπρωτεύουσα, συγκέντρωσε πολλά από τα στριπάκια που είχε ποστάρει στους προσωπικούς του λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα τα τελευταία τρία χρόνια και με μία ακόμα συνεργασία του με τον Νίκο Δαλαμπύρα της Ένατης Διάστασης, τα πέρασε και στο χαρτί. Τα εν λόγω στριπ ως επί το πλείστον διαθέτουν από ένα μέχρι τέσσερα καρέ, είναι αυτοτελή κι όπως όλοι οι φαν του δημιουργού γνωρίζουν, έχουν ερωτική – σεξουαλική διάθεση, με φετιχιστικές αποχρώσεις. Επομένως, είναι κατανοητό ότι δεν απευθύνονται σε άτομα κάτω των 18 ετών. Από την στιγμή που πρόκειται για καθημερινά στριπάκια, λογικό είναι να υπάρχει μία ανισορροπία, όσον αφορά το κωμικό στοιχείο. Κάποια, λοιπόν, τα βρήκα ιδιαιτέρως χιουμοριστικά, κάποια λιγότερο και μερικά (ευτυχώς όχι πολλά) απλά τα προσπέρασα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μέσα από αυτά βλέπουμε τις εναλλαγές των εποχών, από την άνοιξη, στο καλοκαίρι και τον χειμώνα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που προτείνεται πρωτίστως στους λάτρεις του Κιουτσιούκη και στους kinky χαρακτήρες. Ο εικαστικός τομέας έχει φροντίσει να διατηρήσει αναλλοίωτο τον χαρακτήρα του δημιουργού. Υπάρχει διάχυτο το κωμικό στοιχείο, σαν καρικατούρα, ενώ παράλληλα αποτυπώνει και τα σεξουαλικά μοτίβα του σεναρίου. Ο χρωματισμός είναι χαρούμενος και φωτεινός. Αυτό που επικρατεί είναι οι τόνοι του ροζ, που ίσως να είναι λίγο μονότονοι στο μάτι, αλλά σίγουρα δεν κουράζουν. Η έκδοση μοιάζει με ένα μικρό τετράγωνο, έχει μπόλικες σελίδες και είναι δεμένες με κόλληση στην ράχη τους. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι παχύ και γυαλιστερό και υπόσχεται να αντέχει στα πολλά ξεφυλλίσματα. Συνοδευτικό υλικό δεν θα βρείτε. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική
  3. Το νέο κόμικς του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου «Στρίκτλι Κομμέρσιαλ» είναι μια μαύρη κωμωδία με επίκεντρο τη μακραίωνη σχέση Τέχνης και Εκκλησίας. Θρησκεία και Τέχνη είναι έννοιες που από την αυγή του ανθρώπου προχωρούν μαζί χέρι χέρι. Γι’ αυτό και η σχέση των καλλιτεχνών με τα συστήματα που κάνουν κουμάντο στις θρησκείες και πλουτίζουν από αυτές, τις Εκκλησίες, ήταν πάντα πολύπλοκη και ταραγμένη. Πόσα έργα της δυτικής τέχνης δεν απεικονίζουν σκηνές της Βίβλου όντας παραγγελίες από την Καθολική Εκκλησία; Και πόσοι καλλιτέχνες δεν έπεσαν στην ανάγκη της εκκλησιαστικής παραγγελίας μόνο και μόνο για να μη μείνουν στον δρόμο; Σε αυτήν την ανάγκη πέφτουν και οι δύο ήρωες του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου στο νέο του κόμικς «Στρίκτλι Κομμέρσιαλ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση. Δύο παλιοί ήρωες του δημιουργού, ο σκιτσογράφος Αναγνώστης Παλάμπρας και ο φίλος του Κορνήλης, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τις αφραγκίες τους. Ο πρώτος, απολυμένος για τα σκίτσα του από τη συντηρητική εφημερίδα όπου δούλευε, συλλαμβάνει την κομπίνα: τη δημιουργία ενός χριστιανικού κόμικς χάρη στο οποίο, με την πρόφαση της προσέλκυσης των νέων στην εκκλησία, οι δύο ήρωες θα λύσουν το οικονομικό τους από τα πορτοφόλια των θρησκευόμενων. Η ιδέα προχωράει και το κόμικς τους «Πεθαίνω για Σένα» διανέμεται στην τοπική ενορία από τον πατέρα Ευτράφιο. Τα πράγματα πηγαίνουν καλά, αλλά για πόσο ακόμα; Τι θα συμβεί αν ο αμφιβόλου ηθικής ευτραφής παπα-Ευτράφιος αποφασίσει να βάλει βαθύτερα το χέρι του στη δημιουργία των δύο πρωταγωνιστών; Ο Κλήμης, εδώ και 5 χρόνια καταξιωμένος δημιουργός στον χώρο των κόμικς («Αγιαχουάσκα», «Δουλειά στα Καπάκια», «Μίκα και Βάλκα», «Μπαντιλίκια» – οι δύο τελευταίοι τίτλοι σε σενάρια Λάζαρου Αλεξάκη), μας δίνει μια νέα χιουμοριστική και χορταστική ιστορία. Ακολουθώντας τον κανόνα του να σατιρίζει τους ισχυρούς, τα ιερά και τα όσια σε συνδυασμό με ζωντανό, καθημερινό διάλογο, χτίζει μια ιστορία που θα μπορούσε πράγματι να έχει συμβεί. Το ασπρόμαυρο καρτουνίστικο σκίτσο του, ένα αριστοτεχνικό κράμα των Γαλλοβέλγων μετρ των κόμικς, Uderzo, Franquin, Bar2 αλλά και του Mordillo, αποτυπώνει κατάλληλα την κωμικότητα της ιστορίας. Έτσι, παρότι τιτλοφορείται ως «strictly commercial» – κλείνοντας το μάτι στο ομότιτλο άλμπουμ του Φρανκ Ζάππα –, το ίδιο το κόμικς είναι το αντίθετο από «αυστηρώς εμπορικό»: είναι μια κωμική κατακραυγή ενάντια στην εμπορικότητα, ενάντια στη Μονόπολη της επιβίωσης των φτωχοδιάβολων που δεν έχουν τίποτα και της Εκκλησίας-Μαφίας που εδώ και αιώνες έχει χτίσει σε όλα τα κουτάκια. 📌 Το κόμικς «Στρίκτλι Κομμέρσιαλ» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση. Και το σχετικό link...
  4. Τον Νοέμβριο του 2022 και στα πλαίσια του Athenscon, ο δημοφιλής φαρμακοποιός - κομίστας Σταύρος Κιουτσιούκης, παρουσίασε στους θαυμαστές του ακόμα μία δημιουργία του, με τον τίτλο “Η ΧΥΛΟΠΙΤΑ”. Η ιστορία ακολουθεί την ζωή του Νικόλα, ο οποίος κάθε καλοκαίρι παραθέριζε, μαζί με τους γονείς του, σε ένα νησί της Ελλάδας. Ο φίλος μας, δεκάχρονο παιδί τότε, ήταν σφόδρα ερωτευμένος με την Ζωή, μία καλλίγραμμη έφηβη, που τα καλοκαίρια δούλευε απρόθυμα στην ψαροταβέρνα του πατέρα της. Ο Νικόλας, έπλαθε όνειρα και σχέδια για το μέλλον, να μεγαλώσει και να παντρευτεί την αγαπημένη του, ώστε να την πάρει από εκεί και να ζήσουν τον έρωτά τους ανέμελοι. Εννοείται, φυσικά, ότι το πρώτο πράγμα που ερωτεύτηκε επάνω της είναι τα… πατουσάκια της και το μικρό δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλο του ποδιού της. Ο καιρός πέρασε κι όπως συνηθίζεται τα όνειρα δεν βγαίνουν πάντα πραγματικά. Έτσι η μοίρα τους χώρισε. Ο Νικόλας μεγάλωσε και ξέχασε την Ζωή, κάνοντας περιστασιακές σχέσεις και προχωρώντας κατά κάποιο τρόπο την δική του πορεία. Μία ημέρα, όμως και για να επιβεβαιωθεί το ρητό που λέει ότι ο κόσμος είναι μικρός, την συναντάει, όταν της παραδίδει (με την ιδιότητα του ντελιβερά) ένα πακέτο στο σπίτι της. Εκείνη δεν τον αναγνώρισε… Οι αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας ξυπνάνε, λοιπόν, κι έτσι ο Νικόλας αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να προσπαθήσει να την προσεγγίσει. Θα καταφέρει, άραγε, να την σαγηνεύσει και να την κατακτήσει? Προσωπική μου άποψη είναι ότι άνετα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ιστορία σαν μία ρομαντική κομεντί, εννοείται με μεγάλη επιμονή στο σεξ και τον ποδο-φετιχισμό, ο οποίος αποτελεί και την υπογραφή του Θεσσαλονικιού δημιουργού. Η πλοκή είναι κλιμακωτή, εκτυλίσσεται σε δύο χρονολογικά πλαίσια, ενώ η σκηνοθεσία υιοθετεί αφηγηματικά μοτίβα, που κάνει την υπόθεση να μοιάζει με πεζογράφημα. Οι σκηνές με αχαλίνωτο σεξ είναι πανταχού παρούσες, γεγονός που κάνει το κόμικ απαγορευτικό σε αναγνώστες μικρής ηλικίας. Εν κατακλείδι, είναι μία δουλειά που την συνιστώ στους λάτρεις τέτοιων ιστοριών, καθώς και στους φανατικούς θαυμαστές του δημιουργού. Ο εικαστικός τομέας αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Κιουτσιούκη. Ατσούμπαλα σώματα, καρικατουρίστικες εκφράσεις κι άκρως ερωτικές σκηνές, συνθέτουν ένα χαριτωμένο σχεδιαστικό αποτέλεσμα. Ο χρωματισμός αποτελείται από μία γήινη παλέτα με έμφαση στο ροζ του σώματος. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αρκετή μονοτονία και χάνει λίγο το σχέδιο. Η έκδοση έχει μεσαίο μέγεθος, ενώ το δέσιμο έχει γίνει με την κλασική ράχη. Η υφή των σελίδων, καθώς και το πάχος τους (μαζί με τα εξώφυλλα) είναι τίμια, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία καλή δουλειά και σε αυτόν τον τομέα. Σαν συνοδευτικό υλικό δεν θα βρούμε κάποιο κείμενο ή βιογραφία. Αντί αυτών, ο εκδότης κι ο δημιουργός θα μας χαρίσουν ένα μικρό κι άκρως πικάντικο κόμικ, που φέρει τον τίτλο “Πώς να το κάνετε σ’ ένα παλιό Φιατάκι”! Το ιδανικό εγχειρίδιο για έναν… νέο οδηγό! Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην εκδοτική
  5. Ο γνωστός Θεσσαλονικιός καλλιτέχνης Σταύρος Κιουτσιούκης αλλάζει λίγο στροφή στις αφηγηματικές του συνήθειες και δημιουργεί ένα αστυνομικό κόμικ μυστηρίου, μένοντας όμως πιστός στην ερωτική του διάθεση. Ένας ιδιοκτήτης σπιτιού, ο οποίος είναι και διοργανωτής swinging parties, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στον χώρο του και μάλιστα την ώρα που ένα τέτοιο πάρτυ λάμβανε χώρα! Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Κονσταντάν Μπιμπέ και η πιστή βοηθός του (και θιασώτις του αυνανισμού) Σαγκουίνη, αναλαμβάνουν δράση και ξεκινούν, σε πείσμα της Αστυνομίας, που φοβάται μην γελοιοποιηθεί, να ξετυλίγουν σιγά και μεθοδικά το νήμα του μυστηρίου, προκειμένου να εντοπίσουν τον ένοχο και το κίνητρό του. Οι ύποπτοι πολλοί κι όλοι φαίνεται να έχουν ακλόνητα άλλοθι. Έτσι ο ντετέκτιβ Μπιμπέ έχει ένα δύσκολο έργο. Θα καταφέρει να βγάλει άκρη? Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με ένα σενάριο που καλείται να διαχειριστεί ένα μυστηριώδες έγκλημα, το οποίο το βρήκα καλογραμμένο και με όμορφη ροή. Η σάτιρα των μοτίβων που ακολουθούν οι διάσημοι ντετέκτιβ, που γέννησε η παγκόσμια λογοτεχνία, είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτη, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να κατακλύζεται από όμορφες περιγραφές χιουμοριστικών καταστάσεων. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν λείπει και το σεξουαλικό στοιχείο, γιατί τότε δεν θα μιλούσαμε για δουλειά του Κιουτσιούκη. Έτσι, παρακολουθούμε πολλές ερωτικές συνευρέσεις των υπόπτων και μάλιστα την ώρα που έχει ξεκινήσει η ανακριτική διαδικασία! Η λύση του μυστηρίου δίνεται λίγα μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό της ιστορίας, κρατάει καλά κρυμμένα τα χαρτιά της καθόλη την διάρκεια της πλοκής, ενώ το φινάλε (όλως περιέργως) βγάζει νόημα και μία κάποια λογική, το βρήκα έξυπνο και με ικανοποίησε. Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ που προσφέρει μία χαριτωμένη, ανάλαφρη και… πικάντικη ιστορία μυστηρίου, που θα κάνει τον αναγνώστη να περάσει καλά, αλλά σίγουρα δεν θα πρέπει να έχει βλέψεις ότι θα του αποτυπωθεί για πάντα στην μνήμη του ή ότι θα αποτελέσει το καλύτερο διήγημα που έχει ποτέ διαβάσει. Συστήνεται στους λάτρεις του δημιουργού, του αστυνομικού κόμικ και του… σεξ! Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από τον πιστό αναγνώστη του δημιουργού. Τα καρέ είναι χιουμοριστικά, οι σκηνές του σεξ ενισχύουν την ερωτική διάθεση, ενώ δεν λείπει και η… αυτοπροσωπογραφία του Κιουτσιούκη, στο πρόσωπο του δολοφονημένου ιδιοκτήτη της έπαυλης, του Εταζιέρ. Ο χρωματισμός είναι ευχάριστος, αλλά αποτελείται από μία μουντή και κάπως μονότονη παλέτα, που βγάζει επίπεδο (αλλά όχι απαραιτήτως τόσο κακό) το τελικό αποτέλεσμα. Η έκδοση έχει μεσαίο μέγεθος και διαθέτει κόλληση στην ράχη της. Αποτελείται από ένα σχετικά παχύ εξώφυλλο, ενώ το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, σχετικά φθηνό (στην υφή), αλλά την εκτύπωση των χρωμάτων θα την λέγαμε και τίμια. Σίγουρα, πάντως, θα μπορούσε να τα πήγαινε καλύτερα σε αυτόν τον τομέα. Το συνοδευτικό υλικό επικεντρώνεται μόνο στην παράθεση μίας μπόνους δισέλιδης ιστορίας, η οποία φέρει τον τίτλο “Πρωινές κ@ύλες” (όπου “@” βάλτε “α”, μας διαβάζουν και μικρά παιδιά! ). Δεν έχει κάποια άμεση σχέση με την κύρια ιστορία και σίγουρα δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη
  6. Με αφορμή τη επικείμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ επιστημονικής φαντασίας με τίτλο ΘΥΕΛΛΑ, ο Πάνος Κρητικός συζητά με τον Νίκο Καμπασελέ, προσφέροντας μια πρώτη γνωριμία μ’έναν πολλά υποσχόμενο δημιουργό. Ας ξεκινήσουμε με τα πολύ βασικά: Είσαι ο και λέγεσαι (χα χα); (χεχεχε) Είμαι ο Νίκος Καμπασελέ, ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Είμαι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, όπου σπούδασα ζωγραφική, και είμαι επίσης πτυχιούχος της Ecole Européenne Supérieure de l’Image, όπου σπούδασα κόμικς στο μεταπτυχιακό τμήμα της σχολής. Ποια ήταν η σχέση σου με τα κόμικς πριν καταπιαστείς με αυτά ως δημιουργός; Ήδη ο παππούς μου ο Νίκος αγαπούσε πολύ τα κόμικς και την λογοτεχνία γενικότερα. Είχε ένα μεγάλο παλιό ξύλινο μπαούλο γεμάτο μέχρι απάνω με κόμικς τύπου παλιά marvel, Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μίκυ Μάους κλπ… Οι γονείς μου κάθε φορά που επέστρεφαν από κάποιο ταξίδι στην Ευρώπη μου έφερναν σίγουρα κάποιο Τεν Τεν, Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιζνογκούντ, Θοργκάλ και άλλα πολλά… Οπότε τα κόμικς ήταν από πάντα για μένα κάτι το καθημερινό. Παρόλα αυτά, άργησα σχετικά να τολμήσω να παρουσιάσω στο ευρύ κοινό κάτι δικό μου, πιο προσωπικό, όπως η ΘΥΕΛΛΑ. Αυτή είναι και η πρώτη σου επίσημη έκδοση στον χώρο των κόμικς. Να ρωτήσω πώς αισθάνεσαι γι’αυτό; Στο χώρο των εκδόσεων συμμετέχω τα τελευταία έξι χρόνια αρκετά ενεργά σε ανθολογίες και περιοδικά. Αυτό ακριβώς ήταν που μου επέτρεψε να ονειρευτώ και να τολμήσω τη ΘΥΕΛΛΑ, που είναι εξ’ ολοκλήρου δικό μου έργο. Είμαι εντελώς ενθουσιασμένος! Καλά καλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι συνέβη. Τη Θύελλα τη νιώθω λίγο σαν κόρη μου. Οπότε μέσα στον ενθουσιασμό υπάρχει και λίγη αγωνία για το τι θα της συμβεί και για το πώς θα εξελιχθεί. Όπως και να ‘χει όμως, νιώθω σίγουρα πολύ χαρούμενος που έχω κάτι που πλησιάζει αρκετά την καλλιτεχνική μου ταυτότητα και που να είναι προσιτό σε όλους. Πώς και αποφάσισες να καταπιαστείς με την επιστημονική φαντασία ως δημιουργός; Δεν είναι ένα ιδιαίτερα απαιτητικό, αφηγηματικά και εικαστικά, κειμενικό είδος; Η επιστημονική φαντασία είναι για μένα ένα είδος που σου δημιουργεί δύο πολύ ουσιαστικά προβλήματα, τα οποία όμως αν τα χειριστεί κανείς σωστά, μπορούν να μετατραπούν σε πλεονεκτήματα. Ελπίζω να τα κατάφερα κάπως στη ΘΥΕΛΛΑ! Λοιπόν το πρώτο πρόβλημα είναι η δυσπιστία που έχει- ακόμη και άθελά του- ο αναγνώστης απέναντι σε ένα έργο επιστημονικής φαντασίας. Ο φόβος δηλαδή ότι μια τέτοια ιστορία δεν μπορεί να περιέχει τίποτα το οποίο να μπορεί ο αναγνώστης να συνδέσει με τη δικιά του καθημερινή ζωή: «Καλά τώρα ψέματα να κάθομαι να διαβάζω;» Είναι μια φράση που έχω ακούσει κάμποσες φορές. Οπότε σαν δημιουργός πρέπει να κατασκευάζω κρατήματα, από τα οποία να μπορεί να πιαστεί ένας αναγνώστης για να μπει στον κόσμο μου. Και μέσα στον κόσμο αυτό δημιουργώ μια συνομιλία με τον αναγνώστη μου. Μια συνομιλία που λειτουργεί μέσα από σύμβολα και αλληγορίες ενώ συζητά θέματα που για μένα είναι καθημερινά και πολύ βασικά για τη ζωή. Δεν είναι δηλαδή ψέματα, είναι πράματα που συναντάμε στη ζωή μας αλλά που μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να τα δεις κατάματα. Αν καταφέρω να το δει αυτό ο αναγνώστης και να αρχίσει να αναρωτιέται με ενδιαφέρον για αυτά, τότε θεωρώ πως έχω κερδίσει το στοίχημα. Αν έρθει να με βρει κιόλας σε κάποιο φεστιβάλ να συζητήσουμε από κοντά, θα χαρώ ακόμη περισσότερο! Το δεύτερο πρόβλημα με την επιστημονική φαντασία είναι η λογική και η φυσική. Κάνουμε μάχες στο διάστημα με εκρήξεις και φωτιές και όλα είναι στημένα σε έναν συμβατικό χώρο και χρόνο. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν θα λειτουργούσαν καθόλου έτσι όλα αυτά και ο αναγνώστης το ξέρει. Πώς λοιπόν τον πείθεις να παραβλέψει αυτές τις ανακρίβειες; Αν η ιστορία είναι χτισμένη με τέτοιον τρόπο ώστε οι ανακρίβειες αυτές όχι μόνο να μην γίνονται αντιληπτές, αλλά να εμπλουτίζουν κιόλας την ιστορία, τότε πάλι έχει κερδηθεί για μένα το στοίχημα. Συγκεκριμένα τώρα, στην ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ, το πλαίσιο δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από την επιστημονική φαντασία. Αφενός επειδή μου δίνει την δυνατότητα να επεξεργαστώ πιο ανώδυνα το θέμα της ιστορίας, αφετέρου επειδή μου δίνει την ελευθερία να μιλήσω συμβολικά για ζητήματα όπως η αποξένωση, ο παραλογισμός του πολέμου, ο φανατισμός, η τεχνοκρατία. Και γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο για να εντάξεις την ιστορία σου; Κοίτα, η Ιστορία είναι για μένα η δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Η βυζαντινή εποχή ειδικότερα, με τον πολυπολιτισμικό και ακραία, κατά καιρούς, θρησκευτικό χαρακτήρα της ήταν μια εποχή που μου προκαλούσε πάντα ανάμεικτα συναισθήματα: από εκνευρισμό μέχρι δέος. Επίσης είναι ένα κομμάτι της κληρονομιάς μας αλλά και της καθημερινότητάς μας, με τον τρόπο που η Ορθοδοξία επιλέγει να διαφυλάττει το παρελθόν της. Αυτό δημιουργεί βέβαια, κάποιες φορές, μια σχεδόν τρομακτική αποξένωση από την σύγχρονη πραγματικότητα. Και αυτή η ρήξη, ανάμεσα σε δύο ή και περισσότερες πραγματικότητες που μπλέκονται, συνθέτοντας το κράμα της μοντέρνας Ελλάδας ήταν κάτι που από πάντα με ενθουσίαζε. Επίσης, το βυζαντινό ύφος, όσον αφορά τα κτίρια, τα ρούχα και την εικονογραφία, είναι κάτι που πολύ σπάνια βλέπω σε μη εκκλησιαστικά έντυπα. Οπότε σκέφτηκα πως θα είχε ενδιαφέρον να το χρησιμοποιήσω, με τον απαραίτητο σεβασμό φυσικά. Απ’όσο γνωρίζω, δεν έχεις δουλέψει ξανά μια ιστορία τέτοιας έκτασης. Ποια ήταν η βασική δυσκολία που αντιμετώπισες κατά τη δημιουργία της ΘΥΕΛΛΑΣ; Ο χρόνος! Ανέπτυξα μια σχεδόν εμμονική σχέση με τον χρόνο. Προγραμμάτιζα συνεχώς τη μέρα μου λεπτό προς λεπτό. Έπαιζα συνέχεια τον ζογκλέρ ανάμεσα στη ΘΥΕΛΛΑ, την καθημερινή μου δουλειά στο Κέντρο Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία των Παιδικών Χωριών SOS Θράκης, σε άλλες ζωγραφικές δουλειές που έρχονταν εμβόλιμες, στο Σύλλογο Παιχνιδιών Φαντασίας «Το Λημέρι του Δράκου» που έχουμε στήσει με τους φίλους μου και πάνω απ όλα στην κοπέλα μου τη Μαρία. Κατά καιρούς, απογοήτευα φίλους και συγγενείς που μπορεί να έκανα και μήνες να τους δω. Ανυπόφορος πρέπει να ήμουνα… Πολύ κλείσιμο… Νομίζω πως αυτό είναι ένα από τα αναπόφευκτα και όχι ιδιαίτερα ευχάριστα, στοιχεία αυτής της δουλειάς. Δυστυχώς! Έχοντας αφιερώσει λοιπόν τόσο χρόνο από την πλευρά σου, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που θεωρείς πως κάνουν την ανάγνωση της ΘΥΕΛΛΑΣ ελκυστική για τον αναγνώστη; Σίγουρα είναι κάτι πρωτότυπο. Σίγουρα είναι κάτι για το οποίο έχω δουλέψει πάρα πολύ. Βέβαια, ως δημιουργός, βλέπω πάντα τα όσα θα μπορούσαν να έχουν γίνει ακόμα καλύτερα! Αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα, στο οποίο συνέβαλλες κι εσύ Πάνο, μαζί με τον Νίκο Δαλαμπύρα. Για μένα το κύριο πλεονέκτημα είναι οτι μιλάει για πράματα που είναι πολύ γνώριμα στον Έλληνα αναγνώστη, με έναν τρόπο που επίσης είναι οικείος. Μιλάει για τα προβλήματα, τους φόβους και τις αντιφάσεις που έχουμε ως έθνος. Αλλά αυτό δεν γίνεται με τρόπο διδακτικό. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στη ΘΥΕΛΛΑ. Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει ακολουθώντας τα πιστεύω του. Όλοι έχουν δίκιο και άδικο ταυτόχρονα. Κάπως σαν την πραγματική ζωή, όπως τη βλέπω εγώ τουλάχιστον. Και τi σκέφτεσαι να κάνει τώρα που ολοκλήρωσες το συγκεκριμένο project; Υπάρχουν σχέδια, προσδοκίες ή ελπίδες για το μέλλον; Προσδοκίες πάρα πολλές πάντα (χαχα)! Παρόλο που η ιστορία της ΘΥΕΛΛΑΣ είναι αυτοτελής, πιστεύω πως ο κόσμος της έχει ακόμη πολύ ψωμί, μιας και βλέπουμε απλά ένα κομμάτι του στο βιβλίο αυτό. Το μέλλον θα δείξει, δεν μου αρέσει να γίνομαι βιαστικός. Γενικότερα, χαίρομαι πάρα πολύ που τα τελευταία χρόνια τα κόμικς ανεβαίνουν και στην Ελλάδα. Χαίρομαι που υπάρχουν τόσοι εκπληκτικοί δημιουργοί και τόση μεγάλη ποικιλία στις εκδόσεις! Χαίρομαι που και το κοινό συμμετέχει σε όλο αυτό και που το στηρίζει με τόσο ενθουσιασμό! Όσο ήμουν στη Γαλλία ζήλευα πάρα πολύ που δεν είχαμε κάτι αντίστοιχο του φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Τώρα, κάθε χρόνο ζηλεύω και λιγότερο! Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Οπότε, νομίζω πως μπορούμε να κλείσουμε εδώ τη συζήτηση, με αυτή την ευχάριστη νότα, Σ’ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Εγώ ευχαριστώ και εύχομαι να πάνε όλα καλά με την έκδοση. ΠΗΓΗ
  7. Οι ψαγμένοι του χώρου των κόμικς, αλλά και της rock σκηνής, σίγουρα θα γνωρίζετε την “Ένατη Διάσταση” και τον ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό “1055Rock”. Ο Νίκος (Δαλαμπύρας) κι ο Αλέξης (Αναστασιάδης), δύο "Άθλιοι Γιοι", θέλοντας να επισφραγίσουν και να γιορτάσουν την εικοσαετή τους γνωριμία, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα καλαίσθητο ημερολόγιο γραφείου, το οποίο και θεωρούν “Το πιο άθλιο ημερολόγιο για το 2022”. Εμείς, φυσικά, έχουμε αντίθετη άποψη. Σκοπός τους είναι να συνδυάσουν την αγάπη τους για τα κόμικς, με μερικά τραγούδια που έμειναν στην ιστορία. Έτσι, επιστράτευσαν το πενάκι του ταλαντούχου Θεσσαλονικιού δημιουργού Σταύρου Κιουτσιούκη, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον εικαστικό τομέα του ημερολογίου. Τώρα, εύλογα, θα με ρωτήσετε πού κολλάει η rock μουσική σκηνή και θα έχετε και δίκιο. Κολλάει στο ότι κάθε μήνας παρουσιάζει, εκτός από τις ημέρες του (γιατί μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ημερολόγιο ) κι ένα κλασικό rock τραγούδι, το οποίο αναφέρεται στον συγκεκριμένο μήνα. Μία πολύ έξυπνη και πρωτότυπη κίνηση, θα έλεγα. Έτσι, λοιπόν, τα τραγούδια που παρατίθενται για τον κάθε μήνα συγκεκριμένα είναι τα εξής: Ιανουάριος Φεβρουάριος Μάρτιος Απρίλιος Μάιος Ιούνιος Ιούλιος Αύγουστος Σεπτέμβριος Οκτώβριος Νοέμβριος Δεκέμβριος Προσωπική μου αίσθηση είναι ότι το συγκεκριμένο ημερολόγιο κάθε άλλο παρά άθλιο μπορεί να θεωρηθεί. Νομίζω ότι είναι must have για τους λάτρεις της καλής rock μουσικής και των κόμικς. Εννοείται, λοιπόν, πως προτείνεται σε αυτούς κι όχι μόνο. Η έκδοση είναι δεμένη με σπιράλ, ενώ το χαρτόνι που υπάρχει στο πίσω μέρος της μπορεί να τσακίσει, ώστε να μπορεί το ημερολόγιο να σταθεί επάνω σε μία λεία επιφάνεια. Η ποιότητα του χαρτιού είναι πολυτελής, ενώ το ίδιο το χαρτί είναι αρκετά παχύ. Στα δεξιά κάθε σελίδας βρίσκονται οι ημέρες του κάθε μήνα, χωρισμένες σε εβδομάδες (με μία όμορφη και κομιξική γραμματοσειρά), ενώ στα αριστερά υπάρχει το αντίστοιχο καρέ που αφορά το τραγούδι που αναφέρεται στον εκάστοτε μήνα. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, οι υπεύθυνοι της έκδοσης αναφέρουν τα στοιχεία του άλμπουμ, από το οποίο προέρχεται, στο κάτω μέρος του κάθε καρέ. Αφιέρωμα στην εκδοτική Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη
  8. GeoTrou

    Ο ΚΗΠΟΣ

    Ένας βαρύς χειμώνας δίχως τέλος έχει πέσει σε όλο τον κόσμο. Η πείνα μαυρίζει τις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων. Όμως η Κάλλια, παρέα με τον λευκό της κούνελο, παίρνει τη γενναία απόφαση να ταξιδέψει ως τον Ναό του Καζού, όπου ίσως βρει τη λύση και μπορέσει να φέρει την άνοιξη πίσω... Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για ένα fantasy κόμικ. Σεναριογράφος και σχεδιαστής είναι ο Γιώργος Καμπάδαης, τον οποίο βλέπουμε για πρώτη φορά να δημιουργεί ένα κόμικ «μεγάλου μήκους» για την ελληνική αγορά. Ο Κήπος κυκλοφόρησε στο Comicdom Con 2019 από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση, σ' έναν απλό αλλά καλαίσθητο τόμο, με πρόλογο από τον (συν)εκδότη Πάνο Κρητικό. Το οπισθόφυλλο χαρακτηρίζει το κόμικ ως παραμύθι. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να περάσει κανείς από την απλότητα στην απλοϊκότητα. Εδώ, δυστυχώς, η πλοκή και οι διάλογοι φτάνουν σε αυτό το σημείο. Πράγμα που προσωπικά βρήκα κάπως απογοητευτικό, γιατί ο Καμπάδαης έχει μπόλικη φαντασία (αν και όχι οργιάζουσα) και κυρίως καταπληκτικό artwork. Το στήσιμο των καρέ και το μινιμαλιστικό του σχέδιο σε συνδυασμό με τα πανέμορφα χρώματα ήταν οι βασικοί λόγοι που με έκαναν να το αγοράσω και, εν τέλει, το βασικότερο προτέρημα του κόμικ. Θεωρώ ότι αν είχε δώσει περισσότερη προσοχή στο κομμάτι του σεναρίου, ο Καμπάδαης θα μπορούσε, ακόμη και σε 64 σελίδες, να δημιουργήσει κάτι πολύ ανώτερο, κάτι πιο διασκεδαστικό και τελικά ένα αξιομνημόνευτο graphic novel. Υ.Γ.: Κάποιες λεπτομέρειες στο εξώφυλλο δεν φαίνονται στη σάρωση που έκανα. Αν τυχόν κάποιος άλλος μπορέσει να το σκανάρει καλύτερα, έχει το ελεύθερο...
  9. Loss

    ΤΡΟΜΟΣ

    Η ακατανίκητη έλξη του καυτού αίματος, η απόλαυση των (όχι και τόσο απαραίτητων) φονικών και ορισμένα... "ζόμπια" όπως τα ονομάζει ο δημιουργός, είναι τα προσχήματα για μια ιστορία διαφορετική από ό,τι έχει συνηθίσει να περιμένει το κοινό από τον Σταύρο Κιουτσιούκη. Μία ακόμα χορταστική δημιουργία του Θεσσαλονικιού συγγραφέα και σχεδιαστή η οποία σου κρατάει την προσοχή απ'την αρχή έως το τέλος της ιστορίας. Έκδοση της Ένατης Διάστασης σε 32 έγχρωμες σελίδες και διαστάσεις 20 x 25.5. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την διάθεση του τεύχους
  10. Loss

    LAST CALL

    Ένα ακόμα αστείο κόμικ με σχεδιαστή και σεναριογράφο τον Σταύρο Κιουτσιούκη σε έκδοση της Ένατης Διάστασης. Αυτή την φορά τα στριπάκια διαδραματίζονται σε διάφορα "Μπαρ". Το ταράτσα μπαρ, το μεσαιωνικό μπαρ και ένα μπαρ στο διάστημα. Όλα αυτά βέβαια με την συχνή υπενθύμιση ή και για κάποιους παράπονο ότι βρισκόμαστε ακόμα σε καραντίνα. Αστείος όπως πάντα (κατά την άποψη μου), ο δημιουργός καταφέρνει μέσα σε 32 έγχρωμες σελίδες διαστάσεων 14 x 21 να μας θυμίσει πώς περνούσαμε στα μπαρ πριν την καραντίνα και να μας δημιουργήσει ακόμα περισσότερη ανυπομονησία για τον καιρό που θα ξανανοίξουν. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  11. Η ανθολογία "Οι σκέψεις των άλλων" παρουσιάζει μια σειρά από σύντομες ιστορίες που εξερευνούν τη θέση και τα συναισθήματα όλων εκείνων των ανθρώπων που αισθάνονται διαφορετικοί είτε αντιμετωπίζονται διαφορετικά από το κοινωνικό σύνολο. Ιστορίες για τις «σκέψεις» με στόχο να αποτελέσουν «τροφή για σκέψη». Το άλμπουμ αυτό, σε μέγεθος 17 x 24 και 48 έγχρωμων σελίδων αποτελεί την 19η ετήσια ανθολογία ιστοριών που δημιουργήθηκαν και παρουσιάστηκαν στα πλαίσια της Έκθεσης Κόμικς και Παιχνιδιών Στρατηγικής Comic N’ Play (Δεκέμβριος 2020). Tο εξώφυλλο της ανθολογίας φιλοτέχνησε η δημιουργός κόμικς Δήμητρα Καζή. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την διάθεση του τεύχους.
  12. «Μα πού βρίσκετε όλες αυτές τις ιδέες;» «Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;» «Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σας έχουν επηρεάσει;» Στο «Song Stories», έξι συν ένας Έλληνες δημιουργοί κόμικς αφηγούνται την ιστορία που κρύβεται πίσω από ισάριθμα γνωστά τραγούδια της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. «Η ιστορία της μουσικής είναι ένας ωκεανός ο οποίος εμπεριέχει μικρότερες θάλασσες, πελάγη και νησιά. Η πλήρης εξερεύνησή της είναι κάτι το σχεδόν αδύνατο, αλλά το ενδιαφέρον είναι πάντα το ταξίδι (από το “Τα άξια είδα”). Ένα τέτοιο ταξίδι λοιπόν είναι και τα “Song Stories”. Είναι μικρά μουσικά νησάκια, κάποια πιο δημοφιλή και άλλα λιγότερο, που κρύβουν μικρές ιστορίες. Ιστορίες με τη λυρική ματιά του δημιουργού τους. Ιστορίες για την ίδια την Ιστορία, για μικρά προσωπικά βιώματα και για ανθρώπους που μόνο λιγοστοί στίχοι και μερικές νότες νοιάστηκαν. Είναι σαν μουσική εξόρυξη στις ψυχές των ίδιων των μουσικών αλλά και για τους ανθρώπους για τους οποίους μιλούν αυτά τα τραγούδια». Με αυτά τα λόγια προλογίζει ο Jacek H. Maniakowski το «Song Stories» (εκδόσεις: Ένατη Διάσταση σε συνεργασία με το Street Mode Festival της Θεσσαλονίκης), ένα βιβλίο που μεταφέρει σε κόμικς την ιστορία που κρύβεται πίσω από έξι γνωστά τραγούδια επιτυχημένων καλλιτεχνών και σπουδαίων συγκροτημάτων της σύγχρονης ροκ, μέταλ, χιπ χοπ και ραπ ελληνικής σκηνής. Έφη Θεοδωροπούλου, «Το Νερό που Κυλάει» (Παύλος Παυλίδης) Τις συνεντεύξεις των μουσικών και τη σεναριακή διασκευή υπογράφει ο αρθρογράφος και μουσικός παραγωγός Jacek Maniakowski, ενώ την έκδοση προλογίζει ο Σταύρος Κιουτσιούκης με ένα εγκιβωτισμένο στην αφήγηση κόμικς που περιγράφει τη γέννηση της ιδέας πίσω από το βιβλίο, που με τη σειρά του περιγράφει τη γέννηση των ιδεών που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια. Η Έφη Θεοδωροπούλου αναλαμβάνει «Το Νερό που Κυλάει» του Παύλου Παυλίδη, ο Άρης Λάμπος το «Non Serviam» των Rotting Christ, ο Κλήμης Κεραμιτσόπουλος το «Just a Burn» των Nightstalker, ο Γιώργος Καμπάδαης το «Σουρεάλ» του 12ου Πίθηκου, η Σοφία Σπυρλιάδου το «Δίπλα Μαξιλάρι» των Στίχοιμα και ο Νικόλας Στεφαδούρος τα «Μέγαρα» των Social Waste, όλα τους τραγούδια δημοφιλή και γνωστά. Νικόλας Στεφαδούρος, «Τα Μέγαρα» (Social Waste) Είναι αυτονόητο ότι η ανάγνωση όλων των κόμικς του «Song Stories» γίνεται διπλά απολαυστική αν συνοδεύεται από την ταυτόχρονη ακρόαση των τραγουδιών. Στο ίδιο το βιβλίο, έτσι κι αλλιώς, δημοσιεύονται οι στίχοι και θα ήταν πλεονασμός να μεταφέρεται δραματοποιημένο και αποδοσμένο σε κόμικς το τραγούδι. Η δευτερογενής ιδέα να μεταφερθεί σε κόμικς η σύλληψη της πρωτογενούς ιδέας που οδήγησε στη γέννηση του τραγουδιού αποτελεί όμως μια πραγματικά πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα πρόταση, που υλοποιείται ιδανικά από το σύνολο των δημιουργών κόμικς. Γιατί η έμπνευση και η πορεία προς την τελική μορφή που έχει ένα τραγούδι είναι μια συναρπαστική προσωπική διαδρομή που δύσκολα μοιράζεται όποιος την κάνει. Συνήθως μένει άγνωστη, ερμητικά κλεισμένη στον κόσμο του και τις αναμνήσεις του. Όταν όμως γίνεται κτήμα των μουσικών του φίλων και μάλιστα με τη διαμεσολάβηση της τέχνης των κόμικς, η σχέση που εγκαθιδρύεται μεταξύ καλλιτέχνη και αποδέκτη γίνεται ακόμα πιο βαθιά, πιο ουσιαστική, πιο ειλικρινής. Και το σχετικό link...
  13. Στην εποχή τής «κανονικότητας», τα webcomics ήταν για την Αλέξια Οθωναίου μέρος της δουλειάς της. Το Διαδίκτυο εξαπλωνόταν κάνοντας τις εκδόσεις να φαίνονται ακριβότερες και εκείνη, υπεύθυνη για «χάρτινα» άλμπουμ όπως «Τσακισμένη Αυγή» (εκδ. Jemma Press), έβλεπε τα online στριπάκια της ως συμπλήρωμα της δημιουργικότητας και του εισοδήματός της. Κάποια από αυτά, όπως οι «Ιστορίες που κρύβονταν σε προφανή μέρη» ξεκίνησαν να αναρτώνται στην πλατφόρμα socomic.gr με τόση επιτυχία, που έφτασαν και στο τυπογραφείο. Σήμερα, οι συνεργασίες της δεν έχουν μειωθεί. Ειδικά οι ψηφιακές όμως, έχουν αποκτήσει μία ακόμα διάσταση: «Ο κόσμος μένει στο σπίτι, έχοντας ανάγκη και για επικοινωνία, για τέχνη», λέει. «Τα διαδικτυακά κόμικς, με τον αφηγηματικό τους χαρακτήρα, λειτουργούν και ως μια παρηγοριά». Ένα σχέδιο της Αλέξιας Οθωναίου για τον κορωνοϊό, όπως αναρτήθηκε στο socomic.gr Η ιστορία τους ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η σειρά «Witches and Stiches» του Αμερικανού Ερικ Μιλίκιν ήταν ίσως η πρώτη που δημοσιεύθηκε ψηφιακά. Με την έλευση του world wide web αρκετοί άρχισαν να σχεδιάζουν κόμικς αποκλειστικά για τις οθόνες των υπολογιστών, ενώ οι μεγάλοι παίκτες, όπως η Marvel και η DC ενίσχυσαν το ψηφιακό κομμάτι τους από τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Στην Ελλάδα η πλατφόρμα socomic.gr διαθέτει ένα αρχείο με στριπάκια που φτάνει ως τον Σεπτέμβριο του 2011. Εδώ μπορεί κανείς να βρει την αφρόκρεμα της ελληνικής σκηνής: ο Μιχάλης Διαλυνάς, ο Ηλίας Κυριαζής, ο Pan Pan, ο Tas Mar, η Δήμητρα Αδαμοπούλου και άλλοι που αδικούμε, έχουν ανεβασμένα αρκετά έργα τους – αρκετά για να διαβαστούν σε δύο πανδημίες. Ένας από αυτούς είναι και ο Αντώνης Βαβαγιάννης, υπεύθυνος για τα περίφημα «Κουραφέλκυθρα»: είναι η δική του σειρά που ξεκίνησε από το socomic.gr, εκδόθηκε σε χαρτί από την Jemma και πλέον δημοσιεύεται από το luben.tv. «Ένας κομίστας είναι συνηθισμένος να δουλεύει από το σπίτι», λέει ο Αντώνης Βαβαγιάννης. «Ίσως τώρα είναι ευκαιρία να σχεδιάσεις περισσότερο, ενώ την ίδια στιγμή δεν μπορείς, σαν δημιουργός, να ζεις σε ένα συννεφάκι. Υπάρχει λοιπόν μια μικρή αλλαγή στη θεματολογία. Ανέβασα ένα στριπάκι που δεν εντάσσεται στα “Κουραφέλκυθρα”, αλλά δεν μπορούσα να μη σχολιάσω όσα συμβαίνουν. Όσοι έχουμε ως μέρος της δουλειάς μας το χιούμορ, το χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και τα σχόλια του κόσμου που σε ευχαριστεί γιατί του φτιάχνεις τη διάθεση». Έκτακτο επεισόδιο από τα «Κουραφέλκυθρα» του Αντώνη Βαβαγιάννη, που δημοσιεύθηκε στο luben.tv Ο Σταύρος Κιουτσούκης, γνωστός για τα «Yellow Boy» και «Ο δεξιοτέχνης» (Ένατη Διάσταση), προτιμάει να αναρτά τα «ορφανά» σκίτσα του στα προσωπικά του κοινωνικά δίκτυα. Η θεματολογία του δεν έχει αλλάξει τόσο, όσο έχει βρει ένα «όχημα» στη συνθήκη της απομόνωσης, την οποία προσπαθεί να αντιμετωπίζει με αισιοδοξία. «Ναι, έχω παρατηρήσει μια μικρή αύξηση της επισκεψιμότητας», λέει, «ενώ αρκετοί αναγνώστες σε απομόνωση εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους. Οι δημιουργοί βέβαια περιμέναμε την άνοιξη και τα δύο μεγάλα φεστιβάλ του χώρου που αναβλήθηκαν». Το ένα ήταν το Comic Con της Θεσσαλονίκης και το άλλο το Comicdom της Αθήνας. Το δεύτερο ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 4-6 Σεπτεμβρίου. Η ομάδα του, σύμφωνα με τη Λήδα Τσενέ, προσπαθεί να διατηρήσει ενεργό το ενδιαφέρον του κοινού, με πρωτοβουλίες όπως το Digital Artists Alley που καλεί τους δημιουργούς να προβάλουν ηλεκτρονικά τη δουλειά τους, την ενημέρωση για τη δυνατότητα ηλεκτρονικών παραγγελιών που προσφέρουν τα καταστήματα κόμικς ή τις δραστηριότητες για παιδιά μέσω της Athens Comics Library. Ένα καρέ για την ανάγνωση κόμικς σε περίοδο απομόνωσης, από τα social media του Σταύρου Κιουτσούκη «Η ανθρωπογεωγραφία του κοινού των κόμικς αλλάζει», παρατηρεί η Λήδα Τσενέ, «με τον κόσμο που είναι εξοικειωμένος με την ψηφιακή ανάγνωση να αυξάνεται». Η Αλέξια Οθωναίου προσθέτει μια άλλη πτυχή: «Είναι όπως και με την τηλεργασία», λέει. «Σημασία έχει και η κοινότητα, το δίκτυο των ανθρώπων. Όταν ο κόσμος μένει σπίτι μόνος παρακολουθώντας τέχνη, εντείνεται και μια εξατομίκευση που δεν είναι ωφέλιμη. Αγαπώ τα webcomics, αλλά ας μη μείνουμε μόνο σε αυτό». Και το σχετικό link...
  14. Τα τροχαία ατυχήματα προκαλούν τραυματισμούς, αναπηρίες, θανάτους, διαλυμένες ζωές. Τα περισσότερα θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν οι οδηγοί τηρούσαν ορισμένες βασικές αρχές συμπεριφοράς. Ένα μικρό αλλά χρήσιμο βιβλίο μάς τις υπενθυμίζει. «Με λένε Δημήτρη Αντωνίου και ήμουν ένας από εσάς. Καθόμουν στην τάξη κάπου ανάμεσά σας. Στο διάλειμμα, όποιος με έψαχνε, θα με έβρισκε κάπου στο προαύλιο να τρέχω και να γελάω. Σήμερα βρίσκομαι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Πριν πολλά χρόνια, ένας οδηγός αποφάσισε να πατήσει γκάζι και να τρέξει γρήγορα με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και να ανέβει στο πεζοδρόμιο. Εκεί βρισκόμουν εγώ με δυο φίλους μου. Γυρνούσα από το σχολείο. Το αυτοκίνητο έπεσε πάνω μου και με χτύπησε. »Σήμερα δεν αισθάνομαι και δεν μπορώ να κουνήσω το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μου. Το ένα μου χέρι όμως λειτουργεί ακόμη. Με αυτό σας γράφω αυτές τις λέξεις και με το χέρι κατάφερα να γράψω το κόμικς που θα διαβάσετε. Και χαίρομαι πολύ για αυτό! Χαίρομαι που παρά τα προβλήματά μου μπορώ να σας δείξω μέσα από αυτό το κόμικς πόσο σημαντικό είναι να ξέρουμε τους κινδύνους που κρύβουν οι δρόμοι. Γιατί εσείς είστε αυτοί που μπορείτε να σταματήσετε τα τροχαία ατυχήματα. Με τον τρόπο που σήμερα κυκλοφορείτε σαν πεζοί και με τον τρόπο που στο μέλλον θα συμπεριφέρεστε σαν οδηγοί. »Ξεκινάμε λοιπόν από τους εαυτούς μας και καταλήγουμε σε γονείς και φίλους. Ας ενώσουμε λοιπόν όλοι μαζί τις δυνάμεις μας, σε συνεργασία με τους φίλους μας τους τροχονόμους, για να σταματήσουμε τα τροχαία ατυχήματα. Για να μη νιώσει κανείς άλλος τον δικό μου πόνο, το μαρτύριο των γονιών μου και τη λύπη των φίλων μου… Σας ευχαριστώ που θα προσπαθήσετε…». Με αυτά τα λόγια προλογίζει ο Δημήτρης Αντωνίου το βιβλίο του «Λέμε STOP στην Οδική Ανασφάλεια», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ένατη Διάσταση σε σχέδια του Παναγιώτη Γιάκα και υπό την επιμέλεια της Διεύθυνσης Τροχαίας Θεσσαλονίκης. Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν και απευθύνεται σε όλους αλλά κυρίως σε ανήλικους, που από τη μια ως πιο ευάλωτοι πρέπει να προσέχουν ανά πάσα στιγμή τη συμπεριφορά των ενήλικων οδηγών, και από την άλλη πρέπει να διαμορφώσουν ένα υγιές σύστημα αξιών και συμπεριφορών που θα εφαρμόσουν στο μέλλον όταν γίνουν και οι ίδιοι οδηγοί. Όπως αναφέρει η έκδοση στο οπισθόφυλλό της: «Καθημερινά απερίσκεπτοι οδηγοί προκαλούν τροχαία ατυχήματα καταστρέφοντας τις δικές τους ζωές αλλά και των υπολοίπων». Στα δύο μέρη της μικρής αλλά συμπυκνωμένης ιστορίας αναφέρονται όλα όσα μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρά τροχαία ατυχήματα: αλκοόλ, υπερβολική ταχύτητα, αγνόηση σηματοδοτών, χρήση κινητών κ.ά. Στη χώρα μας που κατέχει πολλά αρνητικά ρεκόρ γύρω από τα τροχαία ατυχήματα, μία από τις αναγκαίες δράσεις για τη μακροπρόθεσμη λύση του προβλήματος και της πειθάρχησης των οδηγών στον ΚΟΚ είναι η εκπαίδευση των νέων. Η όμορφη, χιουμοριστική και συγκινητική ιστορία κόμικς των Δημήτρη Αντωνίου και Παναγιώτη Γιάκα, κινείται προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση της εκπαίδευσης και της ευαισθητοποίησης των νέων για να ελαττωθούν τα τροχαία ατυχήματα και να αποτραπούν τα χειρότερα από αυτά. Και το σχετικό link...
  15. Περιεκτικός κατάλογος των εκδόσεων 9η Διάσταση, μεγέθους τσέπης που βγήκε ή το 2011 ή φέτος. Αφιέρωμα στην εκδοτική θα βρείτε εδώ.
  16. Τον Απρίλιο του 2019 και στα πλαίσια του 14ου Comicdom Con, ο Σταύρος Κιουτσιούκης μάς παρουσιάζει ακόμα ένα πονηρό άλμπουμ, με τίτλο "Το μεγάλο μπανιστήρι". Πρωταγωνιστές είναι οι καθιερωμένοι πλέον χαρακτήρες του, που βρίσκονται στην κρίσιμη περίοδο της εφηβείας κι εξερευνούν το σώμα τους, προσπαθώντας παράλληλα να πραγματοποιήσουν τις διάφορες ερωτικές τους φαντασιώσεις. Ακολουθούν δύο εσωτερικές σελίδες, οι οποίες είναι ακατάλληλες για ενηλίκους. Δεν έχω κρύψει ότι μου αρέσει αυτού του είδους η θεματολογία από το πενάκι του συγκεκριμένου δημιουργού. Έτσι κι εδώ έμεινα ικανοποιημένος. Προσωπικά με αναζωογονεί αυτό το kinky στοιχείο και το αίσθημα ενοχής που μου προκαλεί. Σεναριακά, εκτός από σκηνές ηδονής, υπήρχε υπόθεση και βρήκα ευφυές το άνοιγμα και το κλείσιμο της πλοκής. Εννοείται βέβαια ότι δεν θα πρέπει να αναζητήσετε κάτι βαθυστόχαστο στις σελίδες του. Όσον αφορά το σχέδιο, κι αυτό φώναζε από μακριά το όνομα του δημιουργού, καθώς είχε την δική του σφραγίδα. Το βρήκα αρκετά καρτουνίστικο, ενώ δεν γίνονταν περικοπές στις επίμαχες και πονηρές σκηνές. Αυτό το γεγονός καθιστά το κόμικ κατάλληλο για άτομα άνω των 18 ετών (και στο σώμα και στο πνεύμα). Το χρώμα ήταν ελαφρύ κι ανοιχτό κι έκανε την ανάγνωση ακόμα πιο άνετη. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη. Η κόλληση στην ράχη νομίζω ότι κάνει το κόμικ ανθεκτικό στις συνεχείς αναγνώσεις. Το χαρτί είναι παχύ ματ και η εκτύπωση των καρέ (και ιδιαιτέρως των χρωμάτων) επάνω του ήταν πολύ καλή. Από έξτρα υλικό εντοπίζουμε μόνο ένα εισαγωγικό σημείωμα από τον κωμικό-ραδιοφωνικό παραγωγό Αλέξανδρο Χαριζάνη, το οποίο είναι εξαιρετικά χιουμοριστικό. Τουλάχιστον εύχομαι να είναι, διότι σε διαφορετική περίπτωση προβλέπω να τον κυνηγάει ο Κιουτσιούκης με καραμπίνα.
  17. Η σύνοψη του εκδότη. Η Λάνα σώζει τον Λουμ, και μαζί προσπαθούν να ανακτήσουν ένα πετράδι, περνόντας διάφορες δοκιμασίες σε τόπους γεμάτους κίνδυνο και μυστικισμό. Συνέχεια της εξιστόρησης των περιπετειών της Λάνας (πατήστε την ετικέτα/tag για προηγούμενες εκδόσεις), του θηλυκού Κόναν, και συνέχεια της αναπολογητικής προσπάθειας αντιγραφής του ύφους του Savage Sword of Conan από την Δημήτρη Λαγό, αυτή την φορά σε φορμά που είναι εφάμιλλο με την θρυλική πρώτη μορφή του περιοδικού. Η αλήθεια είναι πως ο Λαγός γίνεται όλο και καλύτερος σε αυτό που κάνει, με αποτέλεσμα να είναι ένα συμπαθητικό ανάγνωσμα, αλλά η συνεχή προσπάθεια αντιγραφής του τρόπου γραφής του Χάουαρντ (και του Ρόι Τόμας που διασκεύαζε τις ιστορίες για τα κόμικς), η χρήση όλο και πιο πολλών τεχνασμάτων ανατροπής της ιστορίας, συγκεκριμένων plot points, και του noble savage ύφους που πετάγεται σε νεκρά σημεία της ιστορίας για να προσδώσει συμπάθεια για την χαρακτήρα, που συναντάμε γενικά στην ηρωική φαντασία της εποχής εκείνης, καθώς και το σχέδιο που συνεχίζει να θυμίζει demo tape metal συγκροτήματος της δεκαετίας του '80, συνεχίζει να δίνει ένα άνισο αποτέλεσμα. Κάτι στο στυλ του "θα μπορούσε να είναι το επόμενο Κόναν, αλλά δεν είναι και δεν πρόκειται να γίνει" ή "θα μπορούσε να γίνει το επόμενο Κόναν, αλλά άργησε 30 χρόνια και φτιάχτηκε σε λάθος ήπειρο". Δεν θα με χάλαγε να διαβάσω και άλλη ιστορία με τις περιπέτειες της Λάνας όμως, όσο αυστηρός και ας ακούγομαι στις προηγούμενες γραμμές. Απλά, θα περιμένω πάντα την υπέρβαση. 2 σελίδες δείγμα.
  18. Απρίλιο του 2015 κυκλοφορεί αυτό το ωραίο τεύχος από την "Ένατη Διάσταση", σε μικρό μέγεθος, ασπρόμαυρο με 36 συνολικά σελίδες. Στο σενάριο ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος, ο καλός μας xepetas του φόρουμ, στο ντεμπούτο του και στο σχέδιο ο Θεσσαλονικιός Φώτης Παπαστεφάνου. Το κόμικ αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας προσφύγων από τον Πόντο το 1923, και την πορεία τους μέσα στο καράβι προς την Ελλάδα και τη νέα ζωή που τους περιμένει εκεί. Θέλω να σταθώ στο σενάριο αφού ο Θόδωρος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά - φαίνεται ότι έχει διαβάσει χιλιάδες κόμικς - και η αφήγηση, το στήσιμο των καρέ, ο συνδιασμός των περιγραφών σε τρίτο πρόσωπο με τις ομιλίες στα μπαλονάκια, κυλούν όλα με φυσικό και ευχάριστο τρόπο. Στο σχέδιο, ο Φώτης ακολουθεί το γνωστό προσωπικό του στυλ, σχεδιάζοντας ασπρόμαυρα με γκρίζες σκιές με ακουαρέλα (υποθέτω).
  19. Μια ιδιαίτερη έκδοση, για καλό σκοπό. Σε αυτό το άλμπουμ, 16 γνωστοί σεφ μοιράζονται τις συνταγές τους και ο Κιουτσιούκης τις παρουσιάζει με τη μορφή κόμικς. Όλα τα έσοδα των δημιουργών από την πώληση του άλμπουμ θα δοθούν για την κάλυψη των αναγκών του Οργανισμού των Παιδικών Χωριών SOS. Συμμετέχουν με συνταγές τους οι σεφ: Ηλίας Μαμαλάκης, Ιάκωβός Απέργης, Στέλιος Παρλιάρος, Διονύσης Αλέρτας, Κωνσταντίνος Κωβαίος, Αλέξανδρος Παπανδρέου, Φίλιππος Μπαντής, Ρήγας Ρηγόπουλος, Νίκος Γαϊτάνος , Βασίλης Τσίογκας, Αλέξανδρος Τσιοτίνης, Παύλος Σάφτης, Αντώνης Κουρκούτας, Κώστας Αραμπατζής, Vital Hyka και Μάνος Δημητρούλης. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στο xortastemetinpsixisas.gr
  20. Η συνεργασία του Κιουτσιούκη με την Ένατη Διάσταση συνεχίζεται, με την δημοσίευση του Yorick, που περιέχει στριπάκια που είχε αναρτήσει σταδιακά στην ιστοσελίδα του ως webcomic ο δημιουργός στις αρχές του 2018. Ο υπότιτλος είναι πιστός σε αυτά που τάζει. Όντως είναι μέτρια δουλειά σε σύγκριση με άλλα άλμπουμ του Κιουτσιούκη, αλλά δεν περνάς και άσχημα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.
  21. Melandros

    YELLOW BOY

    Οι Θλιβερές Περιπέτειες του Yellow Boy δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά στην εβδομαδιαία πολιτιστική επιθεώρηση Εξώστης της Θεσσαλονίκης, το χρονικό διάστημα 2004-2005... Black Humor με πρωταγωνιστή ενα παιδί (τον Yellow Boy) με μια ανίατη αρρώστεια και με γιατρούς, φίλους, συμμαθητές ακόμα και με τον ίδιο τον χάρο να κάνουν πλάκες μαζί του και να βγάζουν γέλιο απο θλιβερές - μαυρες καταστάσεις... Έξυπνα stripακια απο τον πολύ καλό και ταλαντούχο Σταύρο Κιουτσιούκη... Πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο αλμπουμάκι της ίδιας σειράς, Οι Ακόμη πιο Θλιβερές Περιπέτειες του Yellow Boy... Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους ramirez, AndreaD & The_Sandman. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη --- Το μέλος AndreasD πρόσθεσε ΕΔΩ: Τον Δεκέμβριο του 2009 κυκλοφορεί απο την ΕΝΑΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ και τον Σταύρο Κιουτσιούκη και το 3ο μέρος του Yellow Boy. Αυτή τη φορά ο ήρωάς μας είναι καλύτερα, έχει βγει από το νοσοκομείο και έχει επιστρέψει στο σχολείο, αλλά όχι για πολύ.
  22. Ο Σταύρος Κιουτσιούκης αφήνει για λίγο τις τσοντίτσες και δημιουργεί μια ιστορία ζόμπι και ερωτικού πάθους … πάντα βέβαια με χιούμορ! Όπως μας πληροφορεί ο Πάνος Κρητικός στην εισαγωγή, ο Κιουτσιούκης αποφάσισε να δημιουργήσει ένα κόμικ χωρίς προκαθορισμένο σενάριο, βασισμένος στην έμπνευση της στιγμής. Δίκοπο μαχαίρι κάτι τέτοια, αλλά για το δικό μου γούστο, πάντα ενδιαφέροντα. Οι νεκροί σηκώνονται από τους τάφους τους και οι νεκροθάφτες τραβάνε τα μαλλιά τους, καθώς χάνουν όλο και περισσότερους πελάτες. Ο Τέυλορ Μουν (που κατά σατανική σύμπτωση μοιάζει τρομερά με τον Κιουτσιούκη) και ο Κλιφ (αυτός δεν ξέρω αν μοιάζει με κάποιον), ιδιοκτήτες γραφείου τελετών, αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με δυναμικό τρόπο… Έξυπνο κόμικ. Στο μεγαλύτερο μέρος του, ο Κιουτσιούκης κρατάει μια φόρμα 3x4 καρέ, προσπαθώντας να πειραματιστεί. Η αλήθεια είναι ότι η προσπάθεια αυθορμητισμού χτυπάει άσχημα σε αρκετά σημεία, όσον αφορά την ποιότητα του χιούμορ. Αλλά συνολικά το ευχαριστήθηκα, γέλασα δυνατά και μου άφησε ένα χαμόγελο για αρκετή ώρα μετά. Για κλείσιμο μια παράκληση-κραυγή αγωνίας προς κάθε Έλληνα δημιουργό, ιδιαίτερα χιουμοριστικό: το έχετε, damn it, ξεφύγετε από τις σύντομες ιστορίες, δώστε κάτι πιο μεγάλο!
  23. Μια συμπαθέστατη δουλειά της Έφης Θεοδωροπούλου από την 9η Διάσταση. Δικό της και το ΤΣΑΛΑΚΩΜΕΝΗ ΟΥΡΑ, (σε σενάριο του Σταύρου Κιουτσιούκη) ένα κόμικ που άρεσε και σχολιάστηκε και αρκετά θα έλεγα. Όπως είπα αρκετά συμπαθητικό, με καθαρά μετεφηβικές και βάλε γυναικείες ανησυχίες. Η γραμματοσειρά ξεχωρίζει με το σήμα της Αφροδίτης ως Ωμέγα. Παραθέτω κάποιες σελίδες που τις βρήκα έξυπνες. Έχει και κάποιες τέτοιες: Σελίδα στο Socomic εδώ.
  24. Όπως έχω ξαναγραψει καπου μες στο τζηση, δεν έχω διαβασει κόμικ του Κιουτσιούκη που να μη μ αρεσει. Και συνεχίζει να ισχύει Πολύ διαφορετική η Τσαλακωμένη ουρά απο τα υπόλοιπα κόμικς του, αλλά εξίσου φρεσκο κι όμορφο το αποτέλεσμα, σχεδιασμένο απο την Εφη Θεοδωροπούλου 'Ενα καλοκαιρινό ελληνικό παραμύθι, με αλεπούδες, ταξίδια στο χρόνο, χιουμοριστικές νότες και σουρρεαλιστική ματιά Στην αρχή με ξένισε λίγο το σχέδιο αλλά στη συνέχεια το βρήκα πολύ ταιριαστό για τη συγκεκριμένη ιστορια Φυσικά και προτεινεται! (φωτο των δημιουργων, κρυμμενων πισω απ την τσαλακωμενη ουρα, που αλιευθηκε απ το φβ) Αφιερώματα στον Σταύρο Κιουτσιούκη και την Έφη Θεοδωροπούλου
  25. Πρώτη Κυκλοφορία: 11-04-2009 (στην Comicdomcon 2009) Τιμή: 4,5€ Υπάρχουν 2 θεματικοί άξονες στις ιστορίες με ιππότες: 1) Άνθρωποι με ιδανικά, υπηρετούν και προασπίζουν την δικαιοσύνη ή/και κάποια ιδεώδη (συνήθως θρησκευτικά). Παράρτημα αυτού της θεματικής μπορουν να θεωρηθούν και τα ρομάντζα με δεσποσύνες (και διάφορα δρακάκια ως guest star). 2) Το ρεαλιστικό υπόβαθρο, με τα αιματοκυλίσματα, την λογική του παραλόγου, και τις μηχανορραφίες. ... και κάποια αποφράδα μέρα ήρθαν οι Ιππότες της ελεεινής τραπέζης και αλλάξανε τα φώτα στην όλη κατηγορία! ... και μια άλλη αποφράδα μέρα, βγήκε ένα Ελληνικό κόμικ αντάξιο... της ελεεινής τραπέζης φυσικά! Οι Ιππότες είναι ένα απολαυστικό αλμπουμάκι για την σαλεμένη πλευρά των Ιπποτών και του σκηνικού που τους περικλείει... με ολίγους τόόόόσο δα μικρούς αναχρονισμούς. Δεν είναι σίγουρο πως θα σας κερδίσει από τις πρώτες αράδες, αλλά σίγουρα θα σας κερδίσει. Προσωπικά, το διάβασα στην επιστροφή με το τραίνο από την δεύτερη μέρα της comicdomcon 2009, και κατέληξα να γελάω σαν χάνος μόνος μου. Όχι δεν μπήκα στον κόπο να δω αντιδράσεις από τους συνεπιβάτες. Δεν με ενδιάφερε. Μέρος του υλικού έχει πρωτοκυκλοφορήσει στα Happy Revolver & Με Το Ζόρι. Οι δημιουργοί δεν θεωρούν τον τίτλο αντιπροσωπευτικό του περιεχόμενου, αλλά μιας και τους άρεσε ως κωδικό όνομα, τον κράτησαν. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.