Search the Community

Το Γεω/Γεωτρόπιο ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό που κυκλοφορούσε με την Ελευθεροτυπία. Ένθετο μέσα στην Σαββατιάτικη έκδοση της εφημερίδας, εγώ το πρόλαβα από το 2004 (-2008) και μετά για κάποιο διάστημα, είχε θέμα τα ταξίδια σε διάφορες περιοχές και χώρες του κόσμου. Ένας όμορφος ταξιδιωτικός οδηγός θα έλεγα προσεγμένος, παίρνοντας υπόψη ότι ήταν δωρεάν. -------------------------------- Το περιοδικό ξεκίνησε να διατίθεται το Σάββατο 15-04-2000. Στα πρώτα 78 τεύχη ονομαζόταν Γεώ και από το 79ο τεύχος (13-10-2001) μετονομάστηκε σε Γεωτρόπιο. Τα ευρετήρια των θεμάτων για τα πρώτα 200 τεύχη. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Γάντζος, retroplaymo, Bonadrug, nick77, Valtasar, albertus magnus & nikos ka.

Το Έψιλον (Ε) είναι εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης, το οποίο διανέμεται μαζί με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία". Είναι το πρώτο περιοδικό που δόθηκε δωρεάν μαζί με εφημερίδα. Αισίως σήμερα που ανοίγει αυτό το θέμα, έχει φτάσει τα 989 τεύχη. Στις στήλες του έχει φιλοξενήσει πολλές φορές άρθρα σχετικά με κόμικς, όπως το παρακάτω που αφορά τον Αρκά και την επίτομη έκδοση των "χαμηλών Πτήσεων". Εδώ και καιρό σε κάθε τεύχος του δημοσιεύει μία μονοσέλιδη ιστορία του Αρκά. Τις ιστορίες αυτές συγκέντρωσα στην Gallery, όπου και μπορείτε να τις απολαύσετε. Εννοείται ότι η Gallery θα ανανεώνεται ανελλιπώς κάθε εβδομάδα, και για όσο δημοσιεύονται ιστορίες. Λείπουν αρκετές οπότε μπορείτε να συμπληρώσετε με απάντηση από κάτω ώστε να τις ανεβάσω και αυτές. Επίσης σε πολλές δεν αναφέρονται τα νούμερα των τευχών και η ημερομηνία δημοσίευσης. Όποιος έχει τεύχη του "Ε", ας μου κάνει μιά αντιστοίχιση να διορθώσω την αντίστοιχη λεζάντα. Αρκάς ΕΔΩ. Quino ΕΔΩ. Τα ερωτικά - Κατερίνα Σχινά ΕΔΩ. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους DJO, Indian, Valtasar, tonytony & nikos ka.

Το 2001, στα πρώτα άλμπουμ της σειράς ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, κυκλοφόρησαν τα 2 πρώτα τεύχη της ΑΡΜΑΔΑ σε σχέδιο Bucket και σενάριο Morvan. Προσεγμένη έκδοση, μεγάλο μέγεθος και υπέροχη εκτύπωση, η σειρά δεν συνεχίστηκε αυτόνομα αλλά σε συνέχειες μέσα στο ένθετο 9. Μια ακόμα υπέροχη περιπέτεια φαντασίας από την Γαλλο-Βελγική σχολή. Τον Σεπτέμβριο του 2007, βγήκε το τρίτο τεύχος (ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΑ 16) ενώ τον Νοέμβριο του 2008 κυκλοφόρησε το τέταρτο τεύχος της σειράς (ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΑ 19). Στην Γαλλία έχουν κυκλοφορήσει 17 τόμοι. Οι αδημοσίευτοι σε αυτή τη σειρά είναι: 5. 'J.VJ,..'\_ 06/2002 6. Artifices 08/2003 7. Q.H.I 08/2004 8. Nature Humaine 09/2005 9. Infiltrations 09/2006 10. Retour de flammes 10/2007 11. Monde flottant 09/2008 12. Zone franche 10/2009 13. Dérapage contrôlé 09/2010 14. Liquidation totale 10/2011 15. Chasse gardée 10/2012 16. Liés par le sang 09/2013 17. Grands froids 09/2014 18. Psycholocauste 09/2015 19. Temps mort 10/2016 Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους germanicus19 & Argail. Ευχαριστούμε τον DJO για τις πληροφορίες Bedetheque Σκαναρισμένοι και διαθέσιμοι για ανάγνωση και οι 12 τόμοι, ΕΔΩ. Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Καταπληκτικο κομικ. Ειναι της γαλλικης σχολης. Δεν εχει σχεση με αμερικανικους σουπερ-ηρωες. Futurιστικη ιστορια. Με μαγεψε το σχεδιαστικο στυλ του Nicolas Malfin. Το scenario ειναι του Daniel Pecqueur. απο τον 1ο ελληνικο τομο Η υποθεση του 1ου τομου περιληπτικα... Η χρυσή πόλη είναι μια πόλη χτισμενη στον ωκεανό, ασφαλή από τον υπερπληθυσμό και τη βία που βασιλεύουν στην ήπειρο. Μόνο οι πιό τυχεροί έχουν πρόσβαση εκεί και, για αυτόν τον λόγο, ο Harrison Banks εμφανίζεται μεταξύ των προνομιούχων ανθρώπων. Αλλά, μια ημέρα, το αεροπλάνο της συζύγου του συντρίβεται μυστηριωδώς. Τότε ξεκινά για τον Banks μια επικίνδυνη έρευνα στο άγνωστο έδαφος, μια αληθινή κάθοδος στην κόλαση... απο τον 1ο ελληνικο τομο Στην Ελλαδα εχουν κυκλοφορησει απο το "9" της Ελευθεροτυπιας οι 3 πρωτοι τομοι ως αυτονομοι (και οι υπολοιπο 4 ως ενθετα στο περιοδικο "9"). Eχω τους 2 πρωτους τομους που κυκλοφορησαν το 2001 και 2002 αντιστοιχα. Ειναι αρκετα καλη εκδοση και σε καλη τιμη. Οι μεχρι σημερα (07/2010) εκδοσεις ειναι: 1. Pilleurs d´épaves 1999 2. Banks contre Banks 2000 3. Nuit Polaire 2001 4. Goldy 2002 5. Le dossier Harrison 2003 6. Jessica 2005 7. Les enfants perdus 2007 8. Les naufragés des abysses 2009 9. L'Énigme Banks 11/2011 10. Orbite terrestre basse 11/2013 extra εκδόσεις 1. Τ05 - Le dossier Harrison ασπρόμαυρο Συνολικα: Σκαναρισμένα και διαθέσιμα για ανάγνωση τα άλμπουμ 1-8 ΕΔΩ. Links bedetheque.com (περιληψη υποθεσης, κριτικες αναγνωστων) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Valtasar & ftsgr. Ευχαριστούμε τον DJO για τις πληροφορίες Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελευθεροτυπία, στα πλαίσια της σειράς ''Συλλογή 9'', το όγδοο τεύχος της σειράς με τίτλο ''Αρπακτικά Ι''. Είναι ο πρώτος τόμος της σειράς ''Αρπακτικά'' που θυμίζω ότι πρωτοδημοσιεύτηκε στις σελίδες του ένθετου της Ελευθεροτυπίας ''9''. Σκαναρισμένα και διαθέσιμα για ανάγνωση τα άλμπουμ 1-4, ΕΔΩ. Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα

Ο Blacksad είναι μια μαύρη γάτα που ασκεί το επάγγελμα του ιδιωτικού αστυνομικού σε μια αμερικανική πόλη της δεκαετίας του '50 που κατοικείται από ζώα. Αν και το σενάριο, γραμμένο από τον Juan Diaz Canales, θεωρείται από τους περισσότερους σχετικά κοινότυπο, το σχέδιο από τον Juanjo Guarnido μαζί με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί θεωρούνται καταπληκτικά κλέβοντας την παράσταση… Η δημοσίευση του πρώτου τόμου του Blacksad το 2000 κλόνισε το κοινό και τους επαγγελματίες του χώρου. Ομόφωνα, τύπος και χιλιάδες αναγνώστες ανακάλυψαν δύο σχετικά άγνωστους ισπανικούς συγγραφείς με καταπληκτικό ταλέντο. Στην Γαλλία πούλησε περίπου 200.000 αντίτυπα και μεταφράστηκε γρήγορα στα γερμανικά, αγγλικά, ολλανδικά, πορτογαλικά, ισπανικά και γιαπωνέζικα. Ο πρώτος τόμος έχει τίτλο Somewhere Within the Shadows στην αμερικανική έκδοση ονομάζεται απλά Blacksad. Πραγματεύεται την εξιχνίαση μιας δολοφονίας μια πρώην συντρόφου του Blacksad της Nathalia Willford. Η επιβεβαίωση της επιτυχίας έρχεται με τον δεύτερο τόμο που έχει τίτλο Arctic Nation. To Blacksad γίνεται μια από τις μεγαλύτερες σειρές της σύγχρονης εποχής για τα κόμικς. Να σημειωθεί ότι αυτός ο τόμος έχει 8 σελίδες επιπλέον από τον πρώτο τόμο και η ιστορία πραγματεύεται ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Το θέμα του ρατσισμού! Στον κόσμο του Blacksad δεν είναι εύκολο να είσαι μια μαύρη γάτα! … Ο τρίτος τόμος ονομάζεται Red Soul . Από τους 3 τόμους, οι 2 πρώτοι (από οσο έχω δει) έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά. Για μεγάλο διάστημα στην Αμερική μεταξύ φίλων κυκλοφορούσαν τα ξενόγλωσσα κόμικς με χειρόγραφες σημειώσεις στα αγγλικά! Φυσικά οι 2 καλλιτέχνες έχουν βραβευτεί πολλές φορές για τα συγκεκριμένα κόμικς. Links Blacksad (αγγλική wikipedia) για περισσότερα... στον παράδεισο! Bedetheque Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: Valtasar, Yoashimitsu και AndreasD. Διαθέσιμα για ανάγνωση και τα 3 τεύχη ΕΔΩ Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα --- Το μέλος Valtasar πρόσθεσε ΕΔΩ: Το 1ο τεύχος "Κάπου ανάμεσα στις σκιές" κυκλοφόρησε αρχικά σε συνέχειες στο 9 και μετά εκδόθηκε ανεξάρτητο άλμπουμ από την Ελευθεροτυπία. Το 2ο τεύχος "Αρκτικό Έθνος" έχει κυκλοφορήσει μόνο μέσα στο 9 σε 4 συνέχειες.

Το 2008 η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", με την ιδιότητα του εκδότη, κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο "ΑΙΓΑΙΟ". Μέσα από τις σελίδες του αποπνέει ο αέρας της Αιγαιοπελαγίτικης αύρας κι ο αναγνώστης περιπλανιέται σε όλα τα νησιά της περιοχής. Σε κάθε νησί, από τα 59 που παρατίθενται, αφιερώνεται η δική του σελίδα (που δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο μία) και μέσω των μικρών (αλλά περιεκτικών) συνοδευτικών άρθρων (που επικεντρώνονται περισσότερο στα ιστορικά στοιχεία), αλλά κι από το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πληροφορούμαστε για τον κάθε προορισμό. Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος και οι σελίδες της κρύβουν πολυτέλεια. Η στιβαρή κόλληση της ράχης ολοκληρώνει αυτό το πολύ σωστό αποτέλεσμα. Να πούμε ότι η ετυμολογία των νησιών έγινε υπό την επιμέλεια του συγγραφέα - λαογράφου κ. Γιώργου Λεκάκη. Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα τεύχος που μυρίζει καλοκαίρι κι Ελλάδα και προτείνεται σε αυτούς που αρέσκονται σε τέτοιου είδους θεματολογίες.

Την γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του 9, του ένθετου για τα κόμικς της Ελευθεροτυπίας (κάθε Πέμπτη). Εγινε το πιο αγαπημένο στριπάκι στην Ελλάδα γι' αυτό και η Ελευθεροτυπία αποφάσισε να κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ με τις ιστορίες της (2001-2003(2)-2005). Πολυτελής έγχρωμη έκδοση σε μεγάλο μέγεθος, όπως μας έχει συνηθίσει η Ελευθεροτυπία με τις παραγωγές της, αξίζει να τα έχει κάποιος στην βιβλιοθήκη του και όποτε θέλει να ευθιμίσει, να τα ξεφυλλίζει. Σε πολύ προσιτή τιμή (5 ευρώ), σας συστήνω ανεπιφύλακτα την απόκτησή τους Αφιέρωμα στην Φωτεινή και τους υπόλοιπους χαρακτήρες των άλμπουμ θα βρείτε ΕΔΩ. Σκαναρισμένα και διαθέσιμα για να ανάγνωση τεύχη, ΕΔΩ. Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Κάπου κοντά στο 2010, η εφημερίδα "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", κυκλοφορεί δωρεάν σαν ένθετο το περιοδικό "Casaviva", κάθε δεύτερη Κυριακή του μήνα. Στην συνέχεια το περιοδικό παίρνει τον δρόμο για τα περίπτερα της χώρας, με τιμή στα 4€. Άγνωστο πότε, αλλά τον τίτλο τον αποκτάει η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα". Η κυκλοφορία συνεχίζεται ως έχει. Το συγκεκριμένο περιοδικό εστιάζει την θεματολογία του στο σπίτι και στην κάθε είδους διακόσμησή του. Μέσα από τις σελίδες του βρίσκουμε νέα και πρωτότυπα αξεσουάρ, παίρνουμε ιδέες για το πώς θα μπορέσουμε να διαμορφώσουμε τον προσωπικό μας χώρο και φυσικά μαθαίνουμε όλες τις νέες τάσεις, που υπάρχουν επάνω στο σύγχρονο home design, όπως συνήθιζε να το λέει ο συγχωρεμένος ο παππούς μου στην Καλαμάτα. Φιλοξενούνται, επίσης, και μερικά άρθρα που αφορούν προορισμούς διασκέδασης (όπως οδηγοί για ταξίδια κι εστιατόρια), αλλά τα συγκεκριμένα είναι ελάχιστα μέσα στην ύλη. Η έκδοση είναι πολυτελής, στιβαρή, περιέχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, αλλά και πολλές παρεμφερείς διαφημίσεις. Άγνωστο πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν συνολικά.

Το έτος 1998, η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", κυκλοφορεί με το φύλλο κάθε Παρασκευής, το ένθετο "Βιβλιοθήκη". Στην αρχή το ένθετο κυκλοφόρησε σε μεγάλο σχήμα, ενώ στην συνέχεια πήρε την μορφή περιοδικού κι απόκτησε αυτόνομη αρίθμηση. Το περιεχόμενο του τίτλου, αντλεί την θεματολογία του κυρίως από την λογοτεχνία, την ποίηση και την ζωγραφική, αλλά δεν παραλείπει να κάνει αναφορές και στην κοινωνιολογία και φιλοσοφία. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα περιοδικό που σκοπό έχει τόσο την πληροφόρηση του κοινού επάνω στις υψηλές Τέχνες, ενώ παράλληλα επιχειρεί να μορφώσει, αλλά και να προβληματίσει τους αναγνώστες, επάνω σε σύγχρονούς τομείς της Φιλοσοφίας και της Ηθικής. Ένα βροντερό "παρών" στον Πολιτισμό. Νομίζω ότι αξίζει να παραθέσουμε μία ανάρτηση σε ένα blog, η οποία περιλαμβάνει πολλά από τα αξιομνημόνευτα άρθρα, που δημοσιεύτηκαν στην "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας. Επίσης, ΕΔΩ θα βρούμε ένα άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην "Βιβλιοθήκη", που κυκλοφόρησε στις 06/06/2008, με αφορμή τον εορτασμό των δέκα ετών από την γέννηση του ένθετου.

Το Πέμπτο Γράμμα πρωτοκυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2002 ως ένθετο στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και έτρεξε για 12 τεύχη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στις 29 Ιουνίου 2003 η σειρά επέστρεψε με νέα αρίθμηση και εβδομαδιαία κυκλοφορία για 10 τεύχη. Τα υπόλοιπα χρόνια (μέχρι και το 2008) ακολούθησε την ίδια τακτική, με νέα αρίθμηση για 10 νέα τεύχη. Συνοπτικά λοιπόν έχουμε: Τίτλος: Το Πέμπτο Γράμμα Κείμενα & Σχέδια: διάφοροι Εκδότης: Ελευθεροτυπία (Τεγόπουλος) Ημ/νία Έκδοσης 1ου Τεύχους: ?? Ιούνιος 2002 Κατηγορία: Σειρά/Αυτοτελή Είδος Εντύπου: Ένθετο Μέγεθος: 18,3x26,4 Χρώμα: ΕΓΧ Τεύχη: 72 (η σειρά συνεχίζεται) Σελίδες: 36 Τα διακριτικά του είναι "Σταυρόλεξα - Παιχνίδια - Σκάκι - Κόμικς - Χιούμορ" και ουσιαστικά είναι περιοδικό με σταυρόλεξα "για την παραλία". Τα εξώφυλλά του κοσμούν μονοσέλιδα του Αρκά, ενώ από τις συνολικά 36 σελίδες του οι 8 (9 με το εξώφυλλο) είναι κόμικ. Στις σελίδες του φιλοξενούνται: Αρκάς Quino Ο Γάτος του Philippe Geluck Άρχοντες Του Κόσμου των Tronchet-Geli Αχ, Τα Κορίτσια... του Zer Η Ζωή Είναι Μικρή - Απολαύστε Την! των Tririet & Larcenet Ο Κάβουρας του Sergio Salma

Το 2004 η Ελευθεροτυπία κυκλοφόρησε τον 3ο τόμο της σειράς Συλλογή του 9 . Σκιτσάκι όπως το μάθαμε μέσα στο Manifesto. Δεν είναι εξ'ίσου καλό, δεν είναι όμως επουδενί για πέταμα Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα - Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή

Προτζέκτορας: Μια συζήτηση με τον Αργύρη Μαυρέα για τη γελοιογραφία και τους αντισυμβατικούς ήρωες του. Ο Αργύρης Μαυρέας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση γελοιογράφου. Βασικός συνεργάτης της «Ελευθεροτυπίας» στο ένθετο «Εννέα», για 13 χρόνια «περνούσε» μέσα από τα σκίτσα του τον τρόπο που έβλεπε τον κόσμο γύρω του, έναν τρόπο κυνικό μα συνάμα ευαίσθητο. Πράγματι, σε πρώτη ανάγνωση κάποιος θα έλεγε ότι οι γελοιογραφίες του είναι αγρίως κυνικές, όμως μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει βαθιά ενσυναίσθηση που δεν έχει να κάνει με τον επιφανειακό σχολιασμό γεγονότων της στιγμής. Ο Μαυρέας σκαλίζει τις μικρές πληγές μας με το πενάκι του. Καταπιάνεται με τη ζωή, τον θάνατο, τη μοναξιά, τη φιλία, τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι «ήρωες» του, ιδιόρρυθμοι, αντισυμβατικοί, βρομόστομοι, αυτόνομοι και ανατρεπτικοί, μιλούν για θέματα που κρυφά «πονάνε» όλους μας λίγο παραπάνω. Αργύρη, η πρώτη «επαφή» σου με το σκίτσο πότε ήταν; Δεν εννοώ ως δημιουργός. Πολύ νωρίς. Υπήρχαν πάντα ερεθίσματα από την παιδική μου ηλικία όπως ήταν οι πολιτικές γελοιογραφίες από τις εφημερίδες του πατέρα μου, και αργότερα τα περιοδικά «MAD», «Βαβέλ», «Παραπέντε». Περιοδικά ανατρεπτικού χιούμορ και αντισυμβατικά όσον αφορά τις πολιτικοκοινωνικές θέσεις που υπερασπίζονταν. Και με εμβληματικούς σκιτσογράφους! Μιλώντας για σκιτσογράφους, υπήρξαν δημιουργοί που σε επηρέασαν; Σίγουρα οι Έλληνες πολιτικοί γελοιογράφοι και αργότερα δημιουργοί όπως ο Raiser,o Edica, o Wolinski, o Altan και πάντα ο αγαπημένος μου Μordillo. Εκεί πήγαινε και το χαρτζιλίκι μου άλλωστε! Είσαι γελοιογράφος. Σκόπευα να σου ζητήσω να μου μιλήσεις για τις σπουδές σου, αλλά μετά σκέφτηκα ότι η «γελοιογραφία» δεν σπουδάζεται. Ισχύει αυτό. Είναι πολύ δύσκολο να πει κάποιος πως έχει «σπουδάσει» γελοιογράφος. Είναι κάτι έμφυτο που σίγουρα μπορεί να το βοηθήσουν κάποιες σπουδές που έχουν σχέση με το σχέδιο αλλά μέχρι εκεί. Το «κόμικ» πάλι είναι άλλη υπόθεση, μαθαίνεις και διδάσκεσαι τεχνικές. Αυτό που πιστεύω είναι ότι όλα είναι περισσότερο θέμα σκληρής δουλειάς και ταλέντου. Καλώς ή κακώς, όσο ταλέντο και να έχεις δεν κάνεις κάτι χωρίς σκληρή δουλειά, όπως και το αντίθετο. Η γελοιογραφία θα έλεγα ότι είναι θέμα ισορροπίας και συνδυασμός πολλών μορφών τέχνης και τρόπου σκέψης. Ποιες ήταν οι πρώτες δουλειές που εμφάνισες; Ξεκίνησα ερασιτεχνικά στα μέσα του ’90 δημοσιεύοντας σε τοπικά περιοδικά και εφημερίδες στην Καλαμάτα, όπου ζω κι εργάζομαι. Επαγγελματικά ξεκίνησα με τη συνεργασία μου στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» για 13 χρόνια, από το 2001 έως το 2014 στο ένθετο «Εννέα». Εκείνη την περίοδο εμφανίστηκε ένας περίεργος τύπος. Ο Mr Brown. Κυνικός, ιδιόρρυθμος, κάποιοι θα μπορούσαν να τον θεωρήσουν έως και ενοχλητικό. Μίλησε μου για αυτόν. Ποιος ήταν ο Mr Brown; Ο Mr Brown ήταν ο βασικός μου ήρωας για το μεγαλύτερο διάστημα που δούλευα στην «Ελευθεροτυπία». Όσον αφορά το όνομά του, δεν υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που τον είπα έτσι, απλά μου άρεσε σαν όνομα. Μου ήρθε απλά ένα βράδυ που σχεδίαζα. Φυσικά o ίδιος προϋπήρχε ως φιγούρα, αλλά χωρίς όνομα. Ήταν ένας τύπος κυνικός, ευαίσθητος, ευφυής αλλά συγχρόνως και αφελής. Αρκετά χρόνια μετά «γεννήθηκε» ο Jack με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ίσως λίγο περισσότερο κυνικός. Αυτό το μείγμα κυνισμού και ευαισθησίας, το κοινό πώς το εισπράττει; Ποια είναι η ανταπόκρισή του; Θέλω να πιστεύω ότι ήταν και είναι καλή, δεν υπάρχει περίπτωση να τους ικανοποιήσεις όλους. Άλλωστε δεν είναι κι αυτό το ζητούμενο. Πιστεύεις όμως ότι κατανοούν αυτό που τους δείχνεις; Αυτό που θες να τους πεις; Δεν ξέρω αν ο τρόπος που βλέπει το κοινό τη δουλειά μου ταυτίζεται πάντα με τον τρόπο που τη βλέπω εγώ. Αν και πάντα προσπαθώ να υπάρξει ταύτιση του έργου και του κοινού, δεν είναι εύκολο. Το «χάνεις», το «χάνουν», το «χάνουμε» γενικότερα! Σε ενοχλεί αυτό; Όχι, καθόλου. Πολλές φορές ένα σχέδιο το αντιλαμβάνεται ο καθένας με το δικό του τρόπο και βρίσκει μέσα σε αυτό τα «δικά του πράγματα». Κι αυτό όμορφο είναι. Το θέμα είναι πάντα, έτσι κι αλλιώς, να υπάρχει αλληλεπίδραση έργου και κοινού. Με κάθε τρόπο. Υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τη δουλειά σου; Αν χαρακτηρίζει κάτι τη δουλειά μου είναι σίγουρα ο τρόπος που σχεδιάζω και γράφω, αλλά και η έντονη αλληλεπίδραση ανθρώπων και ζώων. Ειδικά τα σκυλάκια έχουν ιδιαίτερη θέση στα σκίτσα μου. O ήρωας που δουλεύεις αυτή την περίοδο είναι ένας σκύλος. Ένας όχι τόσο συνηθισμένος σκύλος. Ο Jack. O«συνεχιστής» του Mr Brown; Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένος! Είναι ένας μικρός ιδιόρρυθμος σκύλος που πίνει συνέχεια μπίρες σχολιάζοντας τα πάντα, δημιουργώντας συνέχεια προβλήματα. Όμως κάποιες φορές δίνει τις καλύτερες λύσεις! O Jack θα μπορούσε να είναι ο σκύλος του Mr Brown, όπως και ήταν σε κάποια σχέδια χωρίς να λέγεται Jack. Απλά μετά από χρόνια άλλαξαν οι ρόλοι, ο Jack έγινε «πρωταγωνιστής» και ο Mr Brown απλά ακολουθεί και ακούει τον ιδιόρρυθμο σκύλο του. Είναι μια ανταλλαγή ρόλων, έχουν και οι δύο τα ίδια ελαττώματα και την ίδια κοσμοθεωρία. Και βλακεία. Πάντα μέσα στο πλαίσιο που τους επιτρέπει η αξιοπρέπειά τους. Είσαι περήφανος για την εξέλιξη του Jack ως δημιουργός του; Είναι πραγματικά υπέροχη αίσθηση όταν δουλεύεις συνέχεια έναν ήρωα και σιγά σιγά τον βλέπεις να αυτονομείται και να γίνεται μια ξεχωριστή προσωπικότητα που λειτουργεί πέρα από σένα. Σίγουρα υπάρχουν δουλειές σου που ξεχωρίζεις. Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες που τις έχεις απορρίψει; Ναι, έχω απορρίψει και εξακολουθώ να απορρίπτω δουλειές. Το να απορρίπτεις κάποιες φορές είναι καλό, γιατί σου δείχνει πως ίσως έχεις φτιάξει κάτι καλύτερο. Κάτι πού θα ήθελες να έχεις κάνει στον χώρο αλλά δεν το τόλμησες; Πάντα υπάρχουν δουλειές που θα ήθελες να κάνεις αλλά δεν είχες το χρόνο ή τη διάθεση ή και φοβήθηκες την ανταπόκριση που θα είχαν, και τελικά δεν τις τόλμησες. Όμως αυτό δεν συμβαίνει και με πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας γενικότερα; Πόσο εύκολο είναι να «επιβιώσει» ένας σκιτσογράφος στον ελληνικό χώρο; Ήταν πάντα δύσκολο, κι έγινε ακόμα δυσκολότερο μετά την κατάρρευση των περιοδικών και των εφημερίδων. Οι πολιτικοί γελοιογράφοι είναι σίγουρα σε καλύτερη μοίρα ακόμα, αλλά γενικά είναι δύσκολο πια να βασίζεσαι σε αυτή τη δουλειά. Υπάρχει πάντα βέβαια το κομμάτι της δημιουργίας και της ηθικής ικανοποίησης, αλλά αν θέλεις πραγματικά να κάνεις αυτό που θέλεις σε αυτόν το χώρο, καλό είναι να ζεις από άλλες πηγές! Αν σου ζητούσε κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο τη συμβουλή σου, τι θα του έλεγες; Θα του έλεγα να λύσει πρώτα το θέμα της οικονομικής αυτονομίας του με κάποια άλλη δουλειά και μετά ας κάθεται να σχεδιάζει όση ώρα θέλει, ό,τι θέλει, όπου θέλει και για όποιον θέλει. Σίγουρα ο καθένας έχει βέβαια τη δική του τύχη, τις δικές του ευκαιρίες και το δικό του ταλέντο. Απλά θα ήθελα στο μέλλον ο χώρος αυτός να γίνει καλύτερος για τους νέους δημιουργούς. Κι ευτυχώς έχουμε πολλούς και καλούς! Και το σχετικό link...

Sky Doll 1. H κίτρινη πόλη 2. AQUA Τον Δεκέμβριο του 2007, οι εκδόσεις ''Ελευθεροτυπία'', κυκλοφόρησαν τον πρώτο από τους τρεις τόμους της ''Sky Doll'', μέσα από την σειρά ''Συλλογή Εννέα'', που πρωτοδημοσιεύτηκε στην Ελλάδα σε συνέχειες, στις σελίδες του ένθετου της Ελευθεροτυπίας ''9''. Οι άλλοι δύο τόμοι είναι οι: Aqua και Λευκή Πόλη. Είναι η ιστορία μιας κούκλας φτιαγμένης για να ικανοποιεί τις ανδρικές ''ορέξεις'', η οποία όμως έχει μία ιδιαιτερότητα... μπορεί και σκέπτεται. Πολύ καλή παρουσίαση της ξένης έκδοσης εδώ από τον dimis. Νέα και πληροφορίες για την Αμερικάνικη έκδοση της Marvel, εδώ από τον GreekComicFan Mετάφραση : Λίνα Σιπητάνου ISBN 2 τόμου: 978-960-8359-73-4 Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα

Η 4η σειρά που συμπεριέλαβε η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στην συλλογή της ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΑ και δεν ολοκλήρωσε ήταν η TRAVIS σε σχέδιο Quet και σενάριο Duval. To 2001 λοιπόν, κυκλοφόρησε 2 τεύχη της σειράς αυτής, στα πλαίσια της προσεγμένης έκδοσης που είχε και στα άλλα. Αλλη μια περιπέτεια φαντασίας της Γαλλο-Βελγικής σχολής. Bedetheque Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Το πρώτο τεύχος με τις "Περιπέτειες του Χάρου και του Λάο-Τσε" κυκλοφόρησε το 2003, στα πλαίσια της σειράς "Το Άλμπουμ του Μήνα" (Νούμερο 10) που εκδίδει η Ελευθεροτυπία. Ο τίτλος του τεύχους αυτού ήταν "Ο Χάρος Βγήκε Παγανιά!" ("Pas de Quartier"). Σενάριο και σχέδιο είναι του François Boucq. Πρόκειται για τις περιπέτειες ενός αφελή και καλαμπουρτζή Χάρου, που δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που είχαμε συνηθίσει. Συντροφιά του κρατάει το γουρούνι του Λάο-Τσε, που πολλές φορές αποδεικνύεται πιο πονηρό κι απ' τον ίδιο. Mεγάλο μέγεθος, 48 ασπρόμαυρες σελίδες. Επίσημη τιμή κυκλοφορίας 5 €. Το άλμπουμ αυτό ουσιαστικά είναι το δεύτερο της σειράς, σύμφωνα με την γαλλική κυκλοφορία του. Στη Γαλλία έχουν κυκλοφορήσει άλλα 2 τεύχη: 1) La rage de vivre (10/1996) 3) www.la-mort.fr (10/2006) 4) L'irrésistible besoin d'exister (11/2009) Bedetheque Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Το Σάββατο 8 Ιουνίου 2002 η Ελευθεροτυπία κυκλοφόρησε ένα ένθετο με παραμύθια και με μερική εικονογράφηση. Μεγάλο μέγεθος (21x28), 20 έγχρωμες σελίδες. Δυστυχώς δεν γνωρίζω πότε σταμάτησε. Μια εσωτερική σελίδα για να πάρετε μια ιδέα. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Melandros και Ion

Το 2005 η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στην συλλογή της ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΝΝΕΑ, κυκλοφορεί το MANIFESTO του ΗΛΙΑ ΚΥΡΙΑΖΗ. Μεγάλο μέγεθος (23x30), έγχρωμο, 104 σελίδες, 12 ευρώ. Τον Ιανουάριο του 2009, με πρώτη παρουσίαση στο 13ο φεστιβάλ της Βαβέλ, κυκλοφόρησε και το Μανιφέστο Δύο. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον Melandros. Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα - Αφιέρωμα στον Ηλία Κυριαζή --- Το μέλος Cassidy πρόσθεσε ΕΔΩ: Η σειρά άρχισε (4 σελίδες τη φορά) στο 9 μαζί με το blood opera στο τεύχος 134.

Το Intra Muros είναι ένα κόμικ που ξεκίνησε να δημοσιεύεται μέσα απο τις σελίδες του "9". Πρέπει να ομολογήσω πως όταν το πρωτο διάβασα στο "9" δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν μπορούσα να καταλάβω ούτε τι εννοούσε ο "ποιητής", ούτε το λόγο ύπαρξης αυτού του κόμικ. Ένα μονοσέλιδο κάθε μια-δυο βδομάδες που στα μάτια μου έμοιαζε χωρίς νόημα. 'Οταν είδα στο Comicdom το άλμπουμ του "9" με συγκεντρωμένες όλες (ή σχεδόν όλες όσες ιστορίες είχαν βγεί), αποφάσισα να το πάρω με το σκεπτικό πως διαβάζοντάς το όλο μαζί ίσως να άλλαζα άποψη. Και πραγματικά άλλαξα! Δεν έχω γεννηθεί στην Αθήνα, αλλά ήρθα σε πολύ μικρή ηλικία. Οι ρυθμοί και το "φέρεσθε" μιας μεγαλούπολης με πότισαν με αποτέλεσμα να "ανέχομαι" πολλά απο αυτά που συμβαίνουν στη μεγάλη πόλη. Δεν είναι για όλους το ίδιο όμως. Πως μπορεί να νοιώθει κάποιος που μπαίνει "Εντός των Τειχών" (INTRA MUROS) σε μεγάλη ηλικία; Έχοντας άλλες αντοχές και άλλες ευαισθησίες... Νομίζω (αν και δεν μπορώ να το καταλάβω) πως ο Ζαφειριάδης το περιγράφει άψογα. Δεν ξέρω αν αυτό το κόμικ κάνει για όλους. Είναι πολύ προσωπικό και (σε αντίθεση με άλλα του Ζαφειριάδη) το συγκεκριμένο κόμικ δεν θέλει να κάνει διάλογο με τον αναγνώστη, αλλά να του πεί 10 πράγματα για να τα βγάλει απο μέσα του. Ξέρω όμως πως πολλοί θα ταυτιστούν. Και ξέρω σίγουρα πως μπορεί να διαβαστεί άνετα στα μονοσέλιδα του "9" αν κάποιος έχει διαβάσει πρώτα αυτή την έκδοση. Το σχέδιο του Χριστούλια δένει άψογα με το σενάριο. Είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται. Τέλος θα πρέπει να πώ πως σαν έκδοση είναι άψογη. Πολύ καλή ποιότητα χαρτιού και εκτύπωσης. Επίσης στο τέλος του άλμπουμ υπάρχει και γκάλερυ με INTRA MUROS σκίτσα διαφόρων άλλων καλλιτεχνών. Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια - Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα

Στο Comicdom Con 2011 κυκλοφόρησε το 13ο άλμπουμ από τη Συλλογή Εννέα. Αυτή τη φορά έχουμε μια επιλογή γελοιογραφιών του Ηλία Ταμπακέα από αυτές που είχαν δημοσιευτεί παλιότερα στο 9. ΕΤC σημαίνει Elias Tabakeas Cartoonist. Την έκδοση προλογίζει ο Άρης Μαλανδράκης αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός. Στο τέλος υπάρχει ένα 4σέλιδο με μετάφραση όλων των γελοιογραφιών στα αγγλικά, καθώς και σε ποιο τεύχος του 9 δημοσιεύτηκε κάθε μία. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στη μητέρα του. Τιμή: 12 € Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα

Αντί παρουσίασης προτιμώ να προσθέσω το καταπληκτικό κείμενο του Νίκου Μπακουνάκη με τίτλο "Οι επικούρειοι ρέμπελοι" Ο γάλλος κομίστας Νταβίντ Πρυντόμ μάς μεταφέρει στην Αθήνα σε μια μέρα του Οκτωβρίου του 1936, για να μας διηγηθεί μια ιστορία με ρεμπέτες, μπουζούκι, χασίς και σμπίρους του καθεστώτος Μεταξά Είναι 40 ετών κι έχει πάρει κιόλας τη θέση του στον κόσμο των κόμικς. Αλλά το καινούργιο βιβλίο του γάλλου κομίστα Νταβίντ Πρυντόμ, που έχει σπουδάσει στη μοναδική σχολή κόμικ της Ανγκουλέμ, πρωτεύουσας του κόμικ στη Γαλλία, θεωρείται το καλύτερό του. Είναι το Rébétiko,La Μauvaise Ηerbe(Ρεμπέτικο, Το Χόρτο), μια σκοτεινή φαντασμαγορία για τον κόσμο των ρεμπετών, του χασίς, των τεκέδων, του μπουζουκιού και του μπαγλαμά, της λαϊκής μουσικής, του ζεϊμπέκικου, της φυλακής, του σεξ, των διώξεων, των πολιτισμικών συγκρούσεων, τοποθετημένη στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1936, δηλαδή εποχή δικτατορίας Μεταξά. Ο Νταβίντ Πρυντόμ εμπνεύστηκε το νέο κόμικ του από τη γαλλική έκδοση του βιβλίου της Γκέιλ ΧολστΟ δρόμος του ρεμπέτικου , που η πρώτη του έκδοση, στα ελληνικά και στα αγγλικά, χρονολογείται από το 1975. Το αποτέλεσμα είναι μια πρωτότυπη ρεαλιστική εικονογραφημένη ιστορία, στα χρώματα της αιθάλης, της ώχρας, του κόκκινου και του μαύρου, που εξελίσσεται σε μια μέρα και μια νύχτα του Οκτωβρίου του 1936. Οι ήρωες του Πρυντόμ- οι επικούρειοι ρέμπελοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, όπως χαρακτηρίζονται σε μια γαλλική κριτική- είναι ρεμπέτες, με ονόματα Μάρκος (Βαμβακάρης), Σταύρος, Μπάτης, η χυμώδης Μπέμπα. Το καθεστώς Μεταξά έχει ξεκινήσει διωγμό κατά των ρεμπετών, κατά του μπουζουκιού και του μπαγλαμά γιατί «η Ελλάδα βαδίζει προς τη Δύση». Παρ΄ όλα αυτά, ο διευθυντής των φυλακών ζητάει από τον Μάρκο, τη στιγμή που αυτός αποφυλακίζεται, να του παίξει λίγο μπουζούκιστα κρυφά. Ο διχασμός είναι φανερός. Γιατί πέρα από την ιστορία της ομάδας των ρεμπετών, ο Πρυντόμ αναδεικνύει εξαιρετικά αυτό τον πολιτισμικό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας την εποχή του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού, όπως αυτοαποκαλούσε την εξουσία της η προπαγάνδα του καθεστώτος Μεταξά («κράμα της διάνοιας του αρχαίου πολιτισμού με τη βαθιά θρησκευτική πίστη του μεσαιωνικού ελληνισμού»). Ο Πρυντόμ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς την τεκμηρίωση της εποχής. Η εικόνα της Αθήνας, των λαϊκών συνοικιών όπου κινούνται οι ρεμπέτες, είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστική. Οι σμπίροι, οι χωροφύλακες του καθεστώτος Μεταξά, δεν θα μπορούσαν να ήταν πιο αληθινοί. Τα δωμάτια-τεκέδες, το κάπνισμα του χασίς, οι γυναίκες με τα κομπινεζόν που αφήνουν τη φαντασία να τρέχει σε σεξουαλικές σκηνές έχουν τη δύναμη ενός ντοκυμαντέρ. Ο σχεδιασμός των μπουζουκιών και των μπαγλαμάδων ή λεπτομέρειες με τα ψηλά τακούνια των ρεμπετών που ανοίγουν και αποδεικνύεται ότι είναι κρύπτες για τσιγαριλίκια δείχνουν ότι ο Πρυντόμ έχει μελετήσει πολύ τον κόσμο του αθηναϊκού περιθωρίου. Εκείνο που μας αφήνει όμως άφωνους είναι το πώς αποδίδει τα σώματα. Η κλίση του κορμού, το καμπούριασμα, το κεφάλι προς τα μπρος, το ένα χέρι ελεύθερο, το άλλο μέσα στο μανίκι του ανάρριχτου σακακιού, όλες αυτές οι χειρονομίες που τις λέμε μάγκικες αλλά που αποτελούν τη χαρακτηριολογία ενός κόσμου που κινείται στη λεπτή γραμμή του αλήτη και του δανδή. Δεν είναι όμως μόνο το εικονογραφημένο μέρος. Η γλώσσα είναι επίσης ιδιαίτερη. Ο Νταβίντ Πρυντόμ μοιάζει να έχει μελετήσει καλά ένα ιδιότυπο Λεξικό της Πιάτσας. Και για να μπορεί να είναι πιο κοντά στην ατμόσφαιρα των αθηναίων ρεμπετών δεν διστάζει να ενσωματώσει στη γλώσσα του ελληνικές λέξεις της αργκό, και ας μη τις καταλαβαίνουν, χωρίς γλωσσάρι, οι γάλλοι αναγνώστες. «Εspece de petit koutsavakides», δηλαδή παλιοκουτσαβάκι, διαβάζουμε κάπου. Με το κόμικ του Πρυντόμ οι επικούρειοι ρέμπελοι του ρεμπέτικου ξαναγίνονται δικοί μας. Νίκος Μπακουνάκης | Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009 υγ.Είναι μόλις το 2ο της σειράς 9ο Κύμα. Το πρώτο ήταν η Υπόθεση ΗΠΑ - Άλακ Σίνερ. Bedetheque

Το 2003 η Ελευθεροτυπία κυκλοφόρησε στα πλαίσια της σειράς "Το Άλμπουμ του Μήνα" (Νούμερο 12) το "Ο Γάτος πάει διακοπές". Πρόκειται για στριπ με το γνωστό μοτίβο με το Γάτο που δημοσιεύεται στο περιοδικό 9. Θεότρελο και τις περισσότερες φορές πανέξυπνο χιούμορ. Πρόκειται στην ουσία για τον έβδομο τόμο της γαλλικής σειράς "Le chat", η οποία περιλαμβάνει τους ακόλουθους τόμους: 1. Le chat 2. Le Retour du Chat 3. La Vengeance du Chat 4. Le Quatrième Chat 5. Le Chat au Congo 6. Ma langue au chat 7. Le Chat à Malibu 8. Le Chat 1999,9999 9. L'Avenir du Chat 10. Le Chat est content 11. L'Affaire le Chat 12. Et vous, Chat va? 13. Le Chat a encore frappé 14. La Marque du Chat 15. Une vie de chat 16. Le chat, acte XVI Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα

Το 2004 η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στην συλλογή της ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΑ, κυκλοφορεί το ΜΑΝΑ ΡΕΙΒΕΡ του ΣΠΥΡΟΥ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗ. Πρωταγωνίστρια είναι μια φευγάτη μητέρα 2 παιδιών και...ρέηβερ! Μεγάλο μέγεθος (23x30), έγχρωμο, 52 σελίδες, 5 ευρώ. https://manaraver.wordpress.com/ Ομαδοποίηση για Το Άλμπουμ Του Μήνα - Αφιέρωμα στον Σπύρο Δερβενιώτη

Η Αριστερά του Γιάννη Καλαϊτζή στα σκίτσα της «Εφ. Συν.» (2012-2016) Αν κάτι ξεχωρίζει τους μεγάλους πολιτικούς γελοιογράφους κατά τις τελευταίες δεκαετίες από εκείνους που προηγήθηκαν είναι το γεγονός ότι δεν αρκέστηκαν να παρακολουθούν ως σχολιαστές τη γραμμή του εντύπου με το οποίο συνεργάζονταν. Διεκδίκησαν και κατέκτησαν έναν αυτόνομο ρόλο, ακολουθώντας τις δικές τους ιδιαίτερες πολιτικές αρχές, αξίες και τοποθετήσεις, φτάνοντας κάποια στιγμή και στο σημείο να δίνουν αυτοί τον τόνο, ακόμα και να υποσκελίζουν το πολιτικό μήνυμα του πρωτοσέλιδου τίτλου. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν χωρίς αμφιβολία οι δύο κορυφαίοι γελοιογράφοι της «Εφ. Συν.» που χάσαμε πρόωρα, ο Γιάννης Καλαϊτζής και ο Γιάννης Ιωάννου. Ο Γιάννης Καλαϊτζής βέβαια δεν υπήρξε απλώς ένας πολύτιμος συνεργάτης. Εξ αρχής είχε αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία ενός συνεταιριστικού δημοσιογραφικού εντύπου βασισμένου στον πυρήνα των απολυμένων της «Ελευθεροτυπίας», από τη στιγμή που η εργοδοσία της την είχε οδηγήσει στο κλείσιμο. Αλλά το εγχείρημα αυτό της «Εφ. Συν.» συνέπεσε με την κορύφωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στη χώρα και την έως τότε απρόβλεπτη συγκρότηση μιας κυβέρνησης με πυρήνα την Αριστερά. Η ματιά του Καλαϊτζή μέσα από τα σκίτσα του από τον Νοέμβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2016 υπήρξε μια εξαιρετικά διεισδυτική κριτική ερμηνεία των πρωτοφανών αλλαγών στη χώρα, συνδυάζοντας την κοινωνική ευαισθησία και το αδυσώπητο χιούμορ με την επιμονή στις αξίες της Αριστεράς. Η κρίση και η τρόικα Ακολουθώντας τη γραμμή που είχε χαράξει από το 2010 στην «Ελευθεροτυπία», ο Καλαϊτζής από τα πρώτα φύλλα της «Εφ. Συν.» (Νοέμβριος 2012) ασκεί σκληρή κριτική στην πολιτική της τρικομματικής μνημονιακής συγκυβέρνησης, στην οποία αποδίδει πλήρη υποταγή στην τρόικα των δανειστών που εικονογραφείται ως τρικέφαλος Κέρβερος. Τα πολιτικά πρόσωπα (κυρίως Σαμαράς και Βενιζέλος) είναι στο στόχαστρό του, αλλά πάντοτε σε σχέση με συγκεκριμένες πράξεις ή δηλώσεις τους και με αναφορά στις σκοτεινές τους διασυνδέσεις με τη διαπλοκή. Αντίθετα με τη λογική του συρμού που αποφεύγει να μιλήσει για τα πρόσωπα αυτής της διαπλοκής, ο Καλαϊτζής δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους (σκίτσο 1, 16.2.2013). 1. «Εφ. Συν.» 16.2.2013 Το δεύτερο σημείο που τον διαφοροποιεί από την πλειονότητα των συναδέλφων του είναι πως δεν περιορίζεται στην καταγγελία των μνημονίων (όπου συμφωνούσαν οι πάντες), αλλά τα συνδέει με την πλήρη υποταγή στους τραπεζίτες, τις υπερβολικές αμυντικές δαπάνες, την εγκατάλειψη των νοσοκομείων (σκίτσο 2, 22.7.2013) και των Πανεπιστημίων, τη σκλήρυνση της αστυνομική βίας, προκειμένου να επιβληθούν τα απάνθρωπα μέτρα. 2. «Εφ. Συν.» 22.7.2013 Η Αριστερά στην κυβέρνηση Εγκαίρως ο Καλαϊτζής διαβλέπει τις δυσκολίες που θα συναντήσει η ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς και δεν διστάζει να προβλέψει την απροθυμία των Ευρωπαίων ομοϊδεατών του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξουν μαζί του (σκίτσο 3, 11.6.2014), αλλά και τις δεσμεύσεις που κληρονόμησε από την κυβέρνηση Σαμαρά (σκίτσο 4, 20.11.2014). Την επομένη του δημοψηφίσματος το σκίτσο συνοψίζει με εξαιρετικό τρόπο την πίεση των δανειστών (σκίτσο. 5, 7.7.2015). 3. «Εφ. Συν.» 11.6.2014 4. «Εφ. Συν.» 20.11.2014 5. «Εφ. Συν.» 7.7.2015 Αλλά η υποχρέωση του ΣΥΡΙΖΑ να υποχωρήσει δεν δικαιολογεί καθόλου στα μάτια του Καλαϊτζή τη στάση αυτών που ονομάζει «πολύ αριστερούς», οι οποίοι υποτίμησαν τη σημασία να στηριχτεί αυτή η πρωτόγνωρη για την ελληνική Αριστερά προσπάθεια (σκίτσο 6, 24.7.2015) Αυτή υπήρξε ίσως μια από τις πιο δύσκολες πολιτικές επιλογές του Καλαϊτζή, εφόσον τον έφερε σε τροχιά σύγκρουσης με φίλους και συντρόφους με τους οποίους συμπορεύτηκε επί δεκαετίες. Αλλά η ανεξαρτησία της σκέψης και η πίστη στις δικές του αριστερές αξίες δεν ήταν γι’ αυτόν διαπραγματεύσιμες. 6. «Εφ. Συν.» 24.7.2015 Οι μετανάστες και ο ρατσισμός Ξεχωριστό κεφάλαιο στην παρέμβαση του Καλαϊτζή αποτελούν τα σκίτσα του για το προσφυγικό και την κριτική στην εφαρμογή ρατσιστικών μέτρων από την κυβέρνηση Σαμαρά (σκίτσο 7, 28.2.2013). Και με την αύξηση των προσφυγικών ροών το 2015 και το 2016 είναι ο Καλαϊτζής εκείνος που θα αντιταχθεί στον δημόσιο ρατσιστικό λόγο (σκίτσο 8, 25.9.2015) και θα στρέψει την προσοχή μας στο πραγματικό ζήτημα, δηλαδή το ανθρώπινο δράμα στις ακτές και τις θάλασσές μας (σκίτσο 9, 28.1.2016). 7. «Εφ. Συν.» 28.2.2013 8. «Εφ. Συν.» 25.9.2015 9. «Εφ. Συν.» 28.1.2016 Η απειλή του ναζισμού Εξ αρχής ο Καλαϊτζής συλλαμβάνει τον ιδιαίτερο ρόλο που έχει αναλάβει στις συνθήκες της κρίσης να παίζει η Χρυσή Αυγή. Δεν αρκείται – όπως συνέβαινε κατά κανόνα με άλλους πολιτικούς γελοιογράφους την περίοδο εκείνη – στην περιγραφή με ναζιστικά χαρακτηριστικά της διεθνούς επέμβασης στην Ελλάδα, αλλά αποκαλύπτει με τον δικό του τρόπο την ιδιαίτερη σχέση του βαθέος κράτους με τη ναζιστική οργάνωση (σκίτσο 10, 19.1.2015). Αποκαλύπτει την ιδιαίτερη σχέση Σαμαρά-Χρυσής Αυγής έναν ολόκληρο χρόνο προτού αποκαλυφτεί η διασύνδεση στο πρόσωπο του Τ. Μπαλτάκου (σκίτσο 11, 23.5.2013). Και γελοιοποιεί με έναν μοναδικό τρόπο την προσπάθεια των χρυσαυγιτών να κρυφτούν πίσω από τη Σύμβαση του Παλέρμο, ισχυριζόμενοι ότι τα εγκλήματά τους είναι ανύπαρκτα εφόσον δεν προκύπτει οικονομικό κίνητρο στη δράση τους (σκίτσο 12, 1.9.2014). 10. «Εφ. Συν.» 19.1.2015 11. «Εφ. Συν.» 23.5.2013 11. «Εφ. Συν.» 23.5.2013 Η ευθύνη της Εκκλησίας Από την κριτική ματιά του Καλαϊτζή δεν ξεφεύγουν τα στελέχη της Διοικούσας Εκκλησίας, τα οποία εξάλλου του είχαν δώσει από δεκαετίες πολλές αφορμές να τα σχολιάσει. Στα σκίτσα του Καλαϊτζή το αρκτικόλεξο ΔΙΣ δεν σημαίνει Διαρκής Ιερά Σύνοδος, αλλά δισεκατομμύρια (σκίτσο 13, 29.11.2013). Και κατά τη γνώμη του ορισμένοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μετέχουν στο ρατσιστικό μέτωπο που συγκροτήθηκε στην αρχή της κρίσης (σκίτσο 14, 22.10.2013). 13. «Εφ. Συν.» 29.11.2013 14. «Εφ. Συν.» 22.10.2013 Τα μέσα ενημέρωσης Μια σειρά από τις προφητικές γελοιογραφίες του Καλαϊτζή αναφέρεται στη μονοκρατορία των μέσων ενημέρωσης και στους ιδιοκτήτες τους. Από την πολιορκία και την κατάκτηση της ΕΡΤ, μέχρι την απογοήτευση των στελεχών της τηλεόρασης μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και τον ρόλο τους στη διάδοση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού (σκίτσο 15, 6.3.2015). Και βέβαια στον πυρήνα της κριτικής του στάσης βρίσκεται συνεχώς η ξεχωριστή θέση της συνεταιριστικής «Εφ. Συν.» (σκίτσο 16, 22.7.2014). 15. «Εφ. Συν.» 6.3.2015 16. «Εφ. Συν.» 22.7.2014 Αυτό το συνοπτικό διάγραμμα των παρεμβάσεων του Γιάννη Καλαϊτζή μέσω της «Εφ. Συν.» αποτυπώνει την ιδιαιτερότητα της σχέσης με την πολιτική. Ήταν μέχρι το τέλος στρατευμένος στις αξίες και τις ιδέες της Αριστεράς, χωρίς να διστάζει ακόμα και μπροστά στα «δύσκολα», χωρίς όμως να ταυτίζεται με τις όποιες σκοπιμότητες του πολιτικού παιχνιδιού. Με μια αξιοθαύμαστη ικανότητα – που βέβαια ενισχυόταν από το μοναδικό του ταλέντο – κατόρθωνε να δίνει τον προσωπικό του τόνο χωρίς να προδίδει αυτό που ο ίδιος θεωρούσε συλλογική προσπάθεια. Ένα σπάνιο χάρισμα που καθιστά ακόμα και σήμερα το σύνολο του έργου του ένα πραγματικό μνημείο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, αλλά και της εξέλιξης των ιδεών της Αριστεράς. Και το σχετικό link...

Τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) από τον Μάρτιο 2018 εμπλούτισαν τις συλλογές τους με το αρχείο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες σκιτσογράφους, του Γιάννη Καλαϊτζή (1945-2016). Κορυφαίος γελοιογράφος, σκιτσογράφος και σχεδιαστής κόμικς ο Γιάννης Καλαϊτζής, με πολύχρονη παρουσία στον εκδοτικό χώρο, διατήρησε οργανωμένο με επαγγελματική ευαισθησία ένα εντυπωσιακότατο σε όγκο και θεματολογία αρχείο που καλύπτει όλη την καλλιτεχνική πορεία του, από τη δεκαετία του 1960 έως τον θάνατό του. Από τα νεότερα έργα του που διασώζονται στο αρχείο χαρακτηριστικά είναι το «Curriculum vitae», ένα εξαιρετικό εικαστικά λεύκωμα που δημιούργησε το 1966 αντί για επαγγελματικό βιογραφικό, και ένα σκίτσο των γραφείων της προδικτατορικής «Αυγής» με τον ίδιο και τους δημοσιογράφους της εφημερίδας. Η ωρίμανση του δημιουργού, όπως αποτυπώνεται στο αρχείο, συνδέεται εύλογα με τη Μεταπολίτευση. Στην «Αυγή» από τα πρώτα φύλλα της – το πρώτο σκίτσο-καρικατούρα του Χένρι Κίσιντζερ που εντοπίστηκε στην εφημερίδα είναι στις 12 Οκτωβρίου 1974 – ο Καλαϊτζής «εικονογραφεί» την πολιτική επικαιρότητα και δημοσιεύει τα κόμικς «Ο καλός Στρατιώτης Σβέικ» (1976) και «Τυρόπιτες για την Εστία» (1979), τα οποία διαφυλάσσονται στο αρχείο του. Καθιερωμένος σκιτσογράφος, υπήρξε συστηματικός συνεργάτης πολλών εμβληματικών εντύπων τις δεκαετίες ’70-’80 («Αντί», «Βαβέλ», «Ένα», «Θούριος», «Ντέφι», «Σχολιαστής», «Τέταρτο»). Στο αρχείο του φιλοξενούνται σειρές ταυτισμένων και αταύτιστων γελοιογραφιών και κόμικς που κόσμησαν τις σελίδες τους. Έργα του Γιάννη Καλαϊτζή που έχουν κατατεθεί στα ΑΣΚΙ Από το 1980 ξεκινά σταθερή συνεργασία με την «Ελευθεροτυπία» η οποία διαρκεί έως το τελευταίο φύλλο της. Ακολούθησε η πρωταγωνιστική του συμμετοχή στο συνεργατικό εγχείρημα της «Εφημερίδας των Συντακτών» το 2012. Η μακροχρόνια και πολυεπίπεδη συνεργασία με τις δύο εφημερίδες αναδεικνύεται πληθωρικά και στο αρχείο, αφού αποτελεί το μεγαλύτερο και πληρέστερο μέρος του: τα σχετικά έργα του Γ. Καλαϊτζή καταλαμβάνουν τα 2/3 του αρχείου. Πρόκειται για πάνω από περίπου 8.000 γελοιογραφίες, προσχέδια και επεξεργασίες τους, αλλά και κόμικς για το «Έψιλον» και το «9» και το «Καρέ Καρέ» της «Εφ. Συν.». Μαζί με την πολιτική επικαιρότητα αγαπημένα θέματα για την αιχμηρή του πένα ήταν η Ακροδεξιά, η Εκκλησία, το Μακεδονικό, οι πρόσφυγες, το περιβάλλον και τα μεταλλαγμένα προϊόντα. Παράλληλα με τις εφημερίδες η φιλόξενη και φιλοξενούμενη «Γαλέρα» (για τις ακυβέρνητες πολιτείες), το περιοδικό με την ξεχωριστή ταυτότητα που ο ίδιος ο Καλαϊτζής εμπνεύστηκε το 2005. Τα εξώφυλλα που σχεδίασε, οι γελοιογραφίες (υπογεγραμμένες και ως Sourlis), η σειρά «Δύο έργα σεξ», οι εικονογραφήσεις άρθρων και πολλά άλλα βρίσκονται συγκεντρωμένα στο αρχείο του και συγκροτούν την ενότητα του εντύπου που άνοιγε πανιά με 51 τεύχη έως το 2010. Έργο του Γιάννη Καλαϊτζή που έχουν κατατεθεί στα ΑΣΚΙ Μία ακόμα σημαντική κατηγορία στο αρχείο αποτελούν τα κόμικς που δημιούργησε ο Γιάννης Καλαϊτζής. Κόμικς που είτε δημοσιεύθηκαν στον Τύπο (ενδεικτικά «Συνειρμικά Ντεκουπάζ» στο «Τέταρτο» και «Μπον και Βιβέρ» στο «Καρέ Καρέ» της «Εφ. Συν.») και στη συνέχεια κάποια εκδόθηκαν αυτοτελώς («Τσιγγάνικη ορχήστρα» στη «Βαβέλ» και ολοκληρωμένο εκδ. Πολύτυπο 1984) είτε εκδόθηκαν απευθείας σε λευκώματα («Αναζητώντας τα χαμένα δάση», «Τυφών» κ.ά.). Τα πρωτότυπα στο χέρι σχέδια που φυλάσσονται στο αρχείο, οι βινιέτες, τα στριπ, τα σενάρια, οι ολοκληρωμένες επιχρωματισμένες ή μελανωμένες σελίδες και τέλος η έντυπη έκδοσή τους μας κάνουν να αντιληφθούμε πόση τέχνη και επιμονή χρειάζεται σε όλα τα στάδια της εργασίας για να κυκλοφορήσει ένα κόμικ με αφηγηματική ικανότητα και εικαστική αρτιότητα, όπως αυτά του Καλαϊτζή. Μαζί με τα κόμικς συνυπάρχουν και οι εκδόσεις που συγκεντρώνουν θεματικά γελοιογραφίες, δημοσιευμένες και μη, όπως το «2000 στα 4» για τους Ολυμπιακούς (Άγρα, 2003), «Ασύμμετρη κυβέρνηση» (Άγρα, 2007), το άλμπουμ «Heavy Metal Farm» για τα μεταλλαγμένα προϊόντα (ΚΨΜ, 2006) και άλλα. Έργο του Γιάννη Καλαϊτζή που έχουν κατατεθεί στα ΑΣΚΙ Η περιήγηση στις βασικότερες ενότητες του αρχείου Γιάννη Καλαϊτζή ολοκληρώνεται με μια τελευταία, τα «Γελοιογραφικά πορτρέτα» όπως τα ονόμαζε ο ίδιος. Πρόκειται για μια σημαντική καλλιτεχνικά συλλογή με σκίτσα προσώπων δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, με διαφορετικές στιλιστικές απεικονίσεις και προσχέδια, καρπός πολύχρονης ενασχόλησης. Πρόσωπα της πολιτικής, της Αριστεράς, των τεχνών, διανοούμενοι, λογοτέχνες, φίλοι και συνάδελφοι του Καλαϊτζή φιλοτεχνήθηκαν με σχεδιαστική επιδεξιότητα από τον ίδιο, ο οποίος εκτός από τη δική του τεχνοτροπία τόλμησε να πειραματιστεί και με άλλων ομοτέχνων του, σχεδιάζοντας π.χ. τον Λευτέρη Βογιατζή με τη μανιέρα Uderzo ή Μοrris και τη Λυδία Φωτοπούλου ως Moebius. Έργο του Γιάννη Καλαϊτζή που έχουν κατατεθεί στα ΑΣΚΙ Το αρχείο του Γιάννη Καλαϊτζή κατατέθηκε στα ΑΣΚΙ από την κόρη του Μύρινα Καλαϊτζή και τη σύζυγό του Γεωργία Καζαντζίδου. Αριθμεί 151 ταξινομικούς φακέλους και διατηρεί τις ενότητες που σύστησε μέσα στα χρόνια ο δημιουργός του. Μαζί με το πρωτότυπο χαρτώο υλικό στα ΑΣΚΙ βρίσκεται και το «δίδυμο αδελφάκι» του: η ψηφιοποίηση του αρχείου, κατ’ αντιστοίχιση με το πρωτότυπο, που πραγματοποιήθηκε από τη Γ. Καζαντζίδου και αποσκοπεί στην προφύλαξη του ευαίσθητου υλικού, χωρίς να εμποδίζεται η πρόσβαση σε αυτό. Παράλληλα η εξαιρετική ιστοσελίδα του δημιουργού (http://www.gianniskalaitzis.gr/) αποτέλεσε πολύτιμο οδηγό για την καταγραφή του αρχείου. Για τα ΑΣΚΙ η πρόσκτηση του αρχείου Γιάννη Καλαϊτζή σηματοδοτεί τον εμπλουτισμό τους με ένα πολυσχιδές υλικό εικόνας και λόγου, ζωντανό κομμάτι της ιστορίας των εικαστικών τεχνών στην Ελλάδα, των κόμικς και της πολιτικής γελοιογραφίας, καθώς και της ιστορίας της Μεταπολίτευσης και, φυσικά, ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της Αριστεράς. Προσωπικά οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δημιουργό του. Για το σκίτσο του, αλλά ιδιαίτερα για τη γλώσσα του· τα λογοπαίγνια με τα ονόματα και τα αρκτικόλεξα (ο 3ος ο μακρύτερος για τον Γ.Α. Παπανδρέου, Κάγκελα Μέρκελ, ΝΔΤ, Πρθπργς Σμρς και Βνζλς), τα εσκεμμένα «σαρδάμ» (σοδομημένα ομόλογα, έρημος Σαμάρα), οι ανορθολογικοί ορθολογισμοί του (Υπουργείον χάριν Παιδιάς), οι «ιστοσελίδες» κάτω από την υπογραφή του (www.money_vatopediou.gr), η ζαρντινιέρα και τόσα άλλα, ρητά και υπόρρητα, συνέτειναν στην ταύτιση και χρονολόγηση των έργων, αλλά κυρίως έκαναν τη δουλειά μου διασκεδαστική. Αγγελική Χριστοδούλου, ιστορικός, ΑΣΚΙ Η «Εφημερίδα των Συντακτών» ευχαριστεί θερμά την οικογένεια του Γιάννη Καλαϊτζή και τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας για την ευγενική παραχώρηση των δικαιωμάτων χρήσης των έργων του σκιτσογράφου για αυτό το αφιέρωμα. Και το σχετικό link...