CitizenX

Δεν φτιάχνεις καλύτερα εσύ δυο αντίτυπα, να σου τα πληρώσουμε για να έχω και εγώ ένα για το αρχείο μου; Ε; Ε;

Και να χαλάσω την έκπληξη; Anyway, κάτι θα γίνει αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα. Ας ετοιμαστούν όλα όπως πρέπει πρώτα...

Να ζηλέψω δηλαδή που δεν ήμουν εκεί απόψε; Ίσως, στα πέμπτα...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Εεεε, Ανδρέα, το καρεδάκι δεν είναι teaser. Είναι από το Αντίδοτο #1. Σόρρυ...

Έτσι, μπράβο. Άντε να οργανωνόμαστε οι "φανζινάδες" γιατί έχει χαθεί η μπάλα.

Απ'όσο θυμάμαι, το υλικό προέρχονταν από το ΠαραΠέντε (με μια μικρή επιφύλαξη). Να το ξαναδιαβάσω τώρα που μου το θύμισες...

ΟΚ, αν και πρόκειται για έναν κατάλογο για τον οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος (για μια σειρά από λόγους που δεν θα αναπτύξω εδώ μιας και, όπως λές, έχουν περάσει επτά χρόνια)αντιπροσωπεύει μια εποχή "αθώοτητας" (και μη γελάσετε με τη λέξη θα εξηγήσω τι εννοώ). Καταρχήν, να διευκρινήσω πως τη γραφιστική επιμέλεια του καταλόγου είχε ο Νίκος Δαλαμπύρας και η Μαρία Τούμπα και το όλο στήσιμο και εκτύπωση έγινε στη Θεσσαλονίκη, οπότε τα έυσημα πάνε σε αυτούς. Τώρα πώς γίνεται και βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι μαζί σ'έναν κατάλογο; Μάλλον όλοι ήθελαν να συμμετάσχουν στην πρώτη διημερίδα/συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα για τα κόμικς. Ας δούμε τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο της εποχής: Βρισκόμαστε στο 2003. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ έχει εδραιωθεί για τα καλά, το 9 μετρά τρία χρόνια ύπαρξης και βρίσκεται στην καλύτερη του περίοδο και ο κόσμος έχει αρχίσει να συζητά ελεύθερα για τα κόμικς. Οι εκδόσεις άλμπουμ έχουν αρχίσει να αυξάνονται, και στον χώρο των αυτοεκδόσεων υπάρχει για πρώτη φορά μια έντονα οργανωμένη κινητικότητα (Ένατη Διάσταση, Κων και Ιστορίες Ατελειώτης Ματαιοδοξίας, Sub Art Team, Ζένια και Red Dot Comix κ.α.)Υπάρχει γενικότερα ένα κλίμα ευθυμίας, δημιουργικότητας και, κυριώς, ελπίδας πως κάτι επιτέλους (έπειτα από μια δεκαετία σχεδόν)κινείται καιίσως τα πράγματα να αλλάξουν. Οι περισσότεροι από τους νέους δημιουργούς βρίσκονται στο ξεκίνημα τους και έχουν τη διάθεση να αφήσουν πίσω τους τα κακώς κείμενα και τις έριδες της ελληνικής σκηνής και να δημιουργήσουν νέες συνθήκες συνεργασίας και κόμικς που θα ακολουθούν τις σύγχρονες εκδοτικές και αισθητικές τάσεις. Το γεγονός ότι ένα Πανεπιστήμιο (έστω και περιφερειακό) προσέφερε και το θεωρητικό πάτημα για την "απενοχοποίηση" της 9ης Τέχνης (αν και δεν ήταν αυτός ακριβώς ο στόχος μας ως Iconotopia, που τότε ακόμη δεν είχε βαφτιστεί) απλά λειτουργούσε ως ένα ακόμη bonus, σ'ένα, ήδη, θετικά φορτισμένο κλίμα. Οπότε, όταν στείλαμε την πρόσκληση για τη συμμετοχή ομιλητών και δημιουργών στο συνέδριο η ανταπόκριση ήταν άκρως θετική. Τα έργα που λάβαμε τα βλέπετε στον κατάλογο και οι περισσότεροι από αυτούς παραβρεθηκαν και στο συνέδριο. Αυτή ήταν και η τελευταία εμφάνιση της Ένατης Διάστασης ως ομάδα "νέων δημιουργών κόμικς". Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι.Ωριμάσαμε, προχωρήσαμε, πολλοί από τους συμμετέχοντες δημιούργησαν υπέροχα κόμικς και "καθιερώθηκαν" στον χώρο, άλλοι εξαφανίστηκαν. Οι διαφωνίες και οι έριδες φυσικά δεν εξαφανίστηκαν και ούτε ήρθε ποτέ η αναγέννηση των ελληνικών κόμικς που ονειρευόμασταν (υπήρξαν, όμως, κάποια υπέροχα χρόνια). Για 'μένα, ο κατάλογος αυτός αποτυπώνει μια εποχή που βλέπαμε το μέλλον των ελληνικών κόμικς μέσα από "ροζ" γιαλιά. Και χαίρομαι που η αισιοδοξία αυτή αποτυπώνεται μέσα από τη μεγάλη συμμετοχή των δημιουργών της ελληνικής σκηνής σ'ένα κατάλογο. ΥΓ: Για την ιστορία, να αναφέρω πως εδώ θα βρείτε το πρώτο Manifesto του Ηλία Κυριαζή,πριν ακόμη η σειρά πάρει το οκ για να εκδοθεί στο 9. Υπάρχουν επίσης, δύο σελίδες από τον Γιάπωνα:Δευτερονόμιον του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου χρόνια πριν την έκδοση του άλμπουμ και οι ιστορίες που αποτέλεσαν την τελευταία συμμετοχή του Γιώργου Τσούκη σε ομαδική έκθεση κόμικς (εξαιρείται η συμμετοχή του σε κάποιο μεταγενέστερο φεστιβάλ της Βαβέλ όχι όμως με κόμικς αλλά με εικονογράφηση). Θα υπάρχουν σίγουρα και άλλες ιστορίες με κάποια ιδιαίτερη σημασία αλλά μου διαφέυγουν αυτή τη στιγμή. ΥΓ2: Διαβάζοντας λίγο νωρίτερα την ανακοίνωση για το κλείσιμο του Comicworld Χαλανδρίου και συνειδητοποιώντας πως είναι το τέταρτο ή πέμπτο κομιξάδικο που έκλεισε από τον Ιούνη που μας πέρασε (για να μην μετρήσω πόσα έκλεισαν τον τελευταίο χρόνο γενικά) φαντάζεστε πόσο ειρωνική φαντάζει εκείνη η εποχή "αισιοδοξίας" που περιέγραψα παραπάνω.

Έυγε, εύγε! Να προσέχεις΄, όμως, το σακροβόρο φυτό της Λεσχης γιατί εγώ ξεχάστηκα και το άφησα ένα μήνα ατάιστο...

Χμμμ, νομίζω πως θα συμφωνήσω. Πάντως ήμουν ψιλο-πιτσιρικάς όταν το διάβασα και ίσως να μην έπιασα όλα τα αστεία. Μια που μου το θύμησες,λέω να του ρίξω μια νέα ανάγνωση, έτσι για να το "φρεσκάρουμε" λίγο... Κοίτα τώρα τι πήγες και ξέθαψες....αχ...αχ....

Πως και δεν είχε παρουσιαστεί αυτό; Μας ξεφεύγουν πράγματα, παιδιά να οργανωθούμε... Για την ακρίβεια πρόκειται για μια έκδοση που ακροβατεί μεταξύ αυτοέκδοσης και επίσημης έκδοσης. Απ'όσο θυμάμαι κάποιοι από τους συντελεστές είχαν/έχουν κάποιου τύπου διαφημιστικό γραφείο και το περιοδικό κυκλοφορούσε επίσημα με την επωνυμία της εταιρίας τους (ίσως και γι'αυτό να άλλαξε το όνομα του περιοδικού), γι'αυτό εμφανίζονταν και σε βιβλιοπωλεία όπως η Πρωτοπορεία. Τα δύο πρώτα τεύχη, πάντως,πριν αλλάξουν όνομα, ήταν fanzino-κατάσταση με τρελά υψηλά production values. Κανένα τεύχος (πλην του #2 1/2) δεν ήταν 100% κόμικς αλλά αυτό πιστεύω πως δεν ενοχλούσε κανέναν.

Και ένα για Μυτιλήνη βεβαίως βεβαίως...

Δεν πειράζει. Μίλησα με τον Ζαφειριάδη (TAZ) που επέστρεψε μόνιμα Θεσσαλονίκη και θα το κανονίσει εκείνος.

Και τώρα, που πήραν όλοι όσοι ενδιαφέρονταν από ένα αντίτυπο, να ρωτήσω και εγώ μήπως έχει περισέψει ένα και για 'μένα; Το έχω, ήδη, αλλά λόγω της ιδιαίτερης ιστορικής και καλλιτεχνικής του αξίας θα ήθελα ακόμη ένα. Ε; Ε;

Ξέχασες την babelart και την 'Ένατη Διάσταση αλλά δεν πειράζει, έχουμε συνηθίσει να μας ξεχνάνε....

Α! τελικά υπάρχει καταχώρηση για το θέμα γιατί μόλις με παρακάλεσαν να γράψω κάτι. Οκ, κάποιες έπιπλέον πληροφορίες για την εκδήλωση: Στην ομάδα των ομιλητών προστέθηκε και ο Αβραάμ Κάουα. Η συζήτηση θα γίνει σε μορφή πάνελ οπότε δεν θα είναι ακριβώς διαλέξεις αλλά περισσότερο κουβέντα. Ο Shanower θα μιλήσει (φυσικά) για το Age of Bronze, ο Δοξιάδης για τις αναφορές στην "Ορέστεια" που υπάρχουν στο Logicomix και ο Αβραάμ με τον Αλέκο Παπαδάτο θα μιλήσουν για το νέο upcoming super project ( ) που δουλεύουν αυτή την περίοδο με τίτλο "Democracy". Γνωρίζοντας τους τρεις από τους τέσσερεις ομιλητές είμαι σίγουρος πως η συζήτηση θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Κρίμα που θα'μαι Μυτιλήνη αλλά οι υπόλοιποι μην ψάξτε για διακαιογίες... Υ.Γ. Προσοχή! Η εκδήλωση είναι αύριο. Μην ξεχαστήτε!

Πολύ ωραία! Μήπως καβάτζωσες και κανένα έξτρα αντίτυπο; Αν όχι, πού ακριβώς το βρήκες να αγκαρέψω τον Νίκο;

Έκανες πολύ καλά Παύλο και παρουσίασες το συγκεκριμένο έντυπο καθώς, πέρα από τα άρθρα για κόμικς που φιλοξενεί κατά καιρούς, μπορεί κανείς να βρει πολύ ενδιαφερον (και δυσεύρετο) πληροφοριακό υλικό για τη φιλολογία του φανταστικού γενικότερα. Αλλά είσαι σίγουρος πωςπρέπει να μπει στην κατηγορία των "λαϊκών αναγνωσμάτων"; Δεν θα το χαρακτήριζα λαϊκό ανάγνωσμα...

Να φανταστώ πως το γεγονός ότι μου άρεσαν τα συγκεκριμένα έργα με βάζει αυτόματα στην κατηγορία των "ψευτοκουλτουριάρηδων"?

Οκ, κάποιος βαριέται πολύ τα βράδια εκεί στη ρεσεψιόν. Να'σαι καλά Δημήτρη μου.Κάπου εκεί στα "καμένα κυκλώματα ηλεκτροπροφοσόρων, ποσιτρονικοδικτατόρων και απλών τρανζιστομάστερ" πραγματικά μ'έστειλες.

Ωραία! Δεν έχω κανένα (νομίζω δηλαδή) από αυτά που σημειώνεις αλλά έχω καμιά δεκαπενταριά άλλα.

Ναι αλλά είναι ΤΕΛΕΙΟ!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια. Με κάνετε να κοκκινίζω....

Έχω διαβάσει ένα μέρος του την εποχή που κυκλοφορούσε. Δεν με χάλασε. Κάποια τεύχη μάλαιστα ήταν ιδιαιτέρως απολαυστικά. Αλλά: α)Τράβηξε πολύ. Αν είναι να αγοράσεις δέκα τόμους από μια σειρά καλύτερα να επενδύσεις σε τίτλους της Vertigo. β)Είναι 90s,πράγμα που σημαίνει πως αν δεν μπεις λίγο στο κλίμα της εποχής δύσκολα θα το απολαύσεις. Δεν είναι αριστούργημα αλλά σίγουρα έχεις διαβάσει πολύ χειρότερα superhero κόμικς και το όλο concept είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον. Πριν το ΔΝΤ θα έμπαινα στη διαδικασία να το συλλέξω. Αλλά σε εποχές κρίσης γινόμαστε πιο επιλεκτικοί. Δεν διαβάζεις το Civil War καλύτερα... Υ.Γ. Προσωπικά θα το διάβαζα σε cbr. Διάβασε το σε ηλεκτρονική μορφή και αν σου αρέσει χτύπα το!

Το Roppongi υπογράφει ο Γιάννης Μυλωνογιάννης και κυκλοφόρησε και αυτό το 2006 (η χρονιά που πιθανότατα κυκλοφόρησαν τα περισσότερα αυτοχρηματοδοτούμενα κόμικς στην ιστορία των ελληνικών κόμικς). Πρωταγωνιστεί ένας κουκουλοφόρος νεαρός νίντζα (?) ο οποίος επιχειρεί να ελευθερώσει την κόρη ενός μεγαλοεπιχειρηματία από τα χέρια των απαγωγέων της. Το σχέδιο είναι λιτό, με τις επιρροές από την ιαπωνική σκηνή να κυριαρχούν τόσο στη σχεδιαστική γραμμή όσο και στο καδράρισμα και αν και σηκώνει βελτίωση είναι λειτουργικό και δεν ενοχλεί στο μάτι (γεγονός που προφανώς οφείλεται στο ότι ο δημιουργός αφιέρωσε μόλις 7 μέρες για τη δημιουργία αυτού του fanzine). Το τεύχος κλείνει με το απαραίτητο cliffhanger και την εμφάνιση του «κακού» (?) της ιστορίας. Το δεύτερο τεύχος δεν διαθέτει καμία από τις σχεδιαστικές αδυναμίες του πρώτου και, αντιθέτως, το σχέδιο είναι αισθητά βελτιωμένο και πολύ όμορφο, φέρνοντας μου, προσωπικά, στο μυαλό κάτι από Becky Cloonan (βλ. Demo, American Virgin). Tο σενάριο παραμένει «χαλαρό» και εστιάζει στις (καλοσχεδιασμένες) σκηνές δράσης, αφήνοντας κάποια υπονοούμενα για το παρελθόν του πρωταγωνιστή τα οποία, όμως, μένουν αναπάντητα καθώς η ιστορία συνεχίζεται. Το Roppongi #2 κλείνει μ’ένα χιουμοριστικό δισέλιδο του Evan σχετικά μ’ένα zombiemo και δυστυχώς, έχω την εντύπωση πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ τρίτο τεύχος. Να σημειώσω πως το όνομα Γιάννης Μυλονωγιάννης μου χτυπά πολλά καμπανάκια, καθώς είμαι σίγουρος πως έχω δει μεταγενέστερες δουλειές του και αλλού αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να το ψάξω αυτή τη στιγμή. Τέλος και στο δεύτερο τεύχος ως έτος έκδοσης αναφέρεται το 2006 αλλά έχω την αίσθηση πως κυκλοφόρησε μέσα στο 2007. Και δείγματα σελίδων: από το #1 από το #2 Αφιέρωμα στον Γιάννη Μυλωνογιάννη

Για τις Αλλόκοτες Καρδιές κάνε λίγο υπομονή....