vintaz

"Ύποπτη" έκδοση...

Απίστευτο!! Αν ήμουν Αθήνα, ειλικρινά θα πήγαινα να δω και αν κορόιδευε, να τον "ξεφωνίσω" .

Θυμήθηκα τη συγκεκριμένη καταχώρηση και πρόσφατα μιας και κοιτούσα τις αγγελίες, ιδού ένα παράδειγμα Κόμιξ#1 που δέχεται και χαμηλότερη τιμή των 75 ευρώ. Προς θεού δεν γνωρίζω τον πωλητή και καλό θα είναι να προσέξει κάποιος που θα ενδιαφερθεί να το αγοράσει αφού έχει 0 feedbalk αλλά εκ πρώτης όψεως φαίνεται εντάξει αν και θα πρότεινα μονάχα να το δει από κοντά ο ενδιαφερόμενος (ελπίζω συλλέκτης και όχι έμπορος) Φίλε μου οι τιμές έχουν πέσει πολύ, πράγμα αναμενόμενο με τέτοια κρίση που βιώνουμε. Ωστόσο για κάποιον που επιθυμεί να μαζέψει αυτή την υπέροχη σειρά, μπορεί να περιμένει λιγάκι και θα βρει τεύχη σε πολύ λογικές τιμές. Όταν έλεγα ότι μια σειρά Κόμιξ μετά βίας ξεπερνάει τα 1000-1200 ευρώ σήμερα δεν ήταν λόγια του αέρα.

Βασικά αν το λες στα σοβαρά και δεν κάνεις πλάκα, την βρίσκω τραβηγμένη την απόφαση αυτή, ειδικά για παλαιά μέλη με σημαντική παρουσία στην κοινότητα επειδή δεν ακολούθησαν τους κανόνες με το νι και με το σίγμα. Σύμφωνοι, να σεβόμαστε τους κανόνες, τα παλαιά μέλη να δίνουν το καλό παράδειγμα, αλλά δεν πιστεύω ότι το μεγαλύτερης ηλικίας μέλος της κοινότητας είχε πρόθεση να αδικήσει και αμφιβάλλω και αν γνώριζε ή θυμόταν τον συγκεκριμένο κανόνα. Όλοι κάνουμε λάθη, όπως και εμένα με είχες ειδοποιήσει ορθά για κάτι, αλλά έτσι κόψιμο χωρίς ενημέρωση (υποθέτω, γιατί δεν τα έχω γνωρίσει τα παιδιά πλην του tryfev μια φορά πριν πολλά έτη) παραπέμπει σε άλλες εποχές. ΥΓ: Μόνος μου πήρα την πρωτοβουλία να εκφράσω την άποψή μου και δεν έχω καμία σχέση με τα μέλη. Περισσότερα αν θέλεις σε πμ για να μην χαλάμε το θέμα. ΥΓ2: Αυτά είναι, πριν ακόμη εκφράσεις το παράπονό σου, η τάξη και η δικαιοσύνη έχουν αποκατασταθεί.

Όταν θα βλέπουν ότι παραμένουν σε στοίβες απούλητα, θα συνετιστούν και θα ξανακατεβάσουν τις τιμές.

1) Δεν πολυκατάλαβα το σκεπτικό σου αλλά ολα είναι θέμα χρονικής περιόδου και συνθηκών. Πχ ξαφνικά μέσα σε ένα χρόνο τα τεύχη περιπέτειας που ήταν σχετικά στα αζήτητα έχουν ιδιαίτερη ζήτηση. Μεγάλη εκτόξευση τιμής δεν προβλέπεται σε γενικές γραμμές πουθενά. 2) Πάμφθηνες δεν μπορεί να είναι από τη στιγμή που δεν είναι ελληνικής παραγωγής 100%, φθηνότερες ναι. 3) Αυτό είναι γεγονός και για αυτό έχω τονίσει πολλές φορές ότι οι τιμές των κόμικς θα μειωθούν και άλλο. Μια συλλογή Κόμιξ πχ, είναι σχεδόν απίθανο να πουληθεί σήμερα 1450 ευρώ. Μόνο σε μια ειδική περίπτωση μπορεί να γίνει αυτό. 4) Είναι η καλύτερη περίοδος (ενδεχομένως σε κανά χρόνο από τώρα) για συλλογές. Φυσικά αυτό για τους έχοντες. Από την άλλη βέβαια όταν βλέπεις γύρω σου τόσους ανθρώπους να δυσκολεύονται για τα προς το ζειν, είναι και λίγο ματαιόδοξο να δίνεις αρκετά χρήματα για κόμικς.

Η πλειοψηφία των μελών που αγόρασαν τη συγκεκριμένη εφημερίδα, αμφιβάλλω αν θα καθήσαν να τη διαβάσουνε. Την αγοράσανε για το βιβλίο. Και δεύτερον το να ενημερώνεσαι και για τις δύο πλευρές σε ένα ζήτημα είτε πολιτικό είτε οτιδήποτε άλλο θεωρώ ότι είναι το πιο σωστό ώστε να αποκτήσεις την δική σου άποψη και γνώμη έχοντας μελετήσει όλες τις "πλευρές". Παρεπιπτόντως, σαν έκδοση αξίζει τον κόπο από όσους την αγόρασαν; Και αν ναι μπορεί να την βρει κανείς εκ των υστέρων;

Το σκέφτηκα ότι κάποιος θα το ανέφερε αλλά το έθεσα ως παράδειγμα, πώς γίνεται κάτι θεωρητικά πολύτιμο και μεγάλης αξίας να υποστεί τεράστια πτώση ως προς την τιμή του. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η πόρσε έχει και χρηστική+διεθνής αξία ενώ τα ελληνικά κόμικς μονάχα ψυχαγωγική και συλλεκτική στον ελληνικό χώρο και ως εκ τούτου τα αντικείμενα που δεν είναι 1ης ανάγκης και δη τα άνευ χρηστική αξίας είναι τα πρώτα που υποτιμώνται σε μια οικονομική κρίση. Πρόσφατα διάβαζα ένα άρθρο που βρέθηκαν πίνακες τεράστιας αξίας στην οικία ενός ηλικιωμένου Γερμανού από την περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας, που στην πλειοψηφία τους είχαν πουληθεί (και λιγότερο κατασχεθεί) από Εβραίους σε εξευτελιστικές τιμές. Και μιλάμε για Πικάσο, Νόλντε κλπ και όχι για Κόμιξ #1. Τα πράγματα που είχαν τη μεγαλύτερη αξία τότε ήταν τα τρόφιμα. Θα μου πεις τότε ήταν κατοχή (αν και οι πωλήσεις έγιναν κυρίως πριν τον πόλεμο), αλλά και σήμερα πάλι κατοχή έχουμε υπό άλλης μορφής που λέγεται οικονομική. Και σε μια οικονομική κρίση/κατοχή λοιπόν τα κόμικς θα είναι από τα πρώτα αγαθά που θα υποτιμηθούν πράγμα το οποίο έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό από το 2009. Α και να συμπληρώσω και για το Κόμιξ 1 ως τεύχος με τη μεγαλύτερη οικονομική αξία στη σειρά, μέχρι πριν μια εβδομάδα θυμάμαι τουλάχιστον 5 αγγελίες μεταξύ 80-120 ευρώ από καλή έως πολύ καλή κατάσταση τα οποία ήταν απούλητα για αρκετό καιρό. Δεν ξέρω τι έχει γίνει καθώς παρακολουθώ πιο αραιά πλέον τη σειρά.

Δεν έχει σχέση.

Μια οικονομική κρίση δημιουργείται ώστε να πουληθούν τα αντικείμενα που έχουν αξία και να ξεπουληθεί η γη. Κατά τη γνώμη μου η αξία του χρυσού διογκώθηκε τεχνητά εν μέσω κρίσεως ώστε να παρακινήσει τους έχοντες να πουλήσουν. Εν συνεχεία, και πάλι τεχνηέντως υποχώρησε ώστε να αγοραστεί φθηνά. Στη συνέχεια θα αυξηθεί πάλι η τιμή του και θα σταθεροποιηθεί όπως ακριβώς ορίζουν οι 5 οικογένειες που κυριαρχούν στον παγκόσμιο χάρτη. Το χειρότερο είναι ότι η Ελλάδα έχει πλέον ελάχιστα αποθέματα σε χρυσό, τόσο το κράτος όσο και οι ιδιώτες. Διάβασα πρόσφατα ότι πουλήθηκαν περίπου 3 τόνοι χρυσές λίρες. Μέχρι και αποθέματα της "Εθνικής" τράπεζας της Ελλάδος πουλήθηκαν παρανόμως!!

Ας πω και εγώ την άποψή μου Τα ποσά που ακούγονται για 1000 ευρώ τη δεκάδα είναι στη σφαίρα της φαντασίας ενός επίδοξου πωλητή προ κρίσεως. ("πλην της σπανιότητος και την ποιότητα " , για όσους θυμούνται ) Η τιμή χοντρικά που πιάνει σήμερα όλη η σειρά είναι περίπου όπως τα είπε ο crc. Δηλαδή για συλλέκτη μέχρι 1200 ευρώ (αν πρόκειται για κατάσταση ΑΡΙΣΤΗ) και για πωλητή γύρω στα 900-1000 ευρώ ώστε να βγάλει κάποιο κέρδος σε βάθος χρόνου. Θυμάμαι ο δάσκαλος είχε μέχρι πριν λίγο καιρό στην ιστοσελίδα του όλη σχεδόν τη σειρά κόμιξ (προς εξυπηρέτηση κάποιου πελάτη του που την έδινε) για 1500 ή 1300 ευρώ (ένα από τα 2 ποσά) σε πολύ καλή κατάσταση για χρονική περίοδο περίπου 3-4 μήνες και κανείς δεν ενδιαφερόταν. Επίσης είχε τα περισσότερα σπάνια νούμερα για 700 ευρώ και πάλι κανείς δεν ασχολιόταν. Μετά από πολύ μεγάλο διάστημα εξαφανίστηκαν που σημαίνει ότι ή αποσύρθηκαν ή δόθηκαν σε ακόμη πιο χαμηλές τιμές η τα πήρε ο δάσκαλος για ένα κομμάτι ψωμί. Κακά τα ψέμματα, η κατάσταση με την οικονομική κρίση έχει αλλάξει τα πράγματα και όπως είχα προβλέψει θα χτυπούσε και τη "φούσκα" των Κόμιξ ή κόμικς. Οι τιμές που είχα καταγράψει τότε στον τιμοκατάλογο υπάρχουν περισσότερο ως ένδειξη σπανιότητας τευχών και η τιμή τους ξεχωριστά κατά μέσο όρο είναι υποτιμημένη σε ένα ποσοστό της τάξεως τουλάχιστον του 20%. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ακόμη άτομα που δίνουν 100 ή έως 200 ευρώ το πολύ για 1 σπάνιο κόμικ, αλλά ζήτημα είναι να αποτελούν 5-7 ατομα πανελλαδικώς και τείνουν να μειωθούν σε 2-3 άτομα. Μαζεμένα ποσά της τάξεως των 1000 ευρώ είναι επίσης ελάχιστοι αυτοί που τα δίνουν. Σε μια οικονομική καταστροφή ή κατοχή όπως αυτή που βιώνουμε, τα μόνα που διατηρούν σε ένα βαθμό την αξία τους είναι αντικείμενα διαχρονικά όπως ο χρυσός, οι πολύτιμοι λίθοι κλπ. Βλέπετε τι έγινε με τα πολυτελή αυτοκίνητα. Η αξία τους έχει πιάσει πάτο και βλέπεις να πωλούνται πόρσε με 10000 ευρώ. Ή την αγγελία με το TT που το έδινε στα 4000 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Όλα τα προϊόντα που δεν είναι πρώτης ανάγκης έχουν πάρει την "κάτω βόλτα".

Και έλεγα, κάτι δεν μου πάει καλά στο "Νέες καταχωρήσεις". Από το κατα-χωρίζω βγαίνει; Περιμένω και ένα σχόλιό σου. Σου παραθέτω το σύνδεσμο γιατί φαντάζομαι δεν θα το έχεις δει.

Καλά η πρώτη επιλογή είναι "ευκολάκι". Η δεύτερη επιλογή με προβλημάτισε ιδιαίτερα... Επειδή όμως δεν μπορώ να προδώσω την πρώτη μου θα ψηφίσω Κόμιξ.

Νομίζω θα αδικηθεί έτσι ο ένας. Καλύτερο θα είναι να γίνει κλήρωση. Εξάλλου, τι "σόι" μουντιάλ είναι αν δεν γίνει και καμιά κλήρωση; Βέβαια τώρα εγώ ως απλό μέλος πώς να κρίνω τις αποφάσεις της FIGA ΥΓ: Κατόπιν συστάσεως που μου έγινε, για να μη σβήσω το σχόλιό μου, κάποια παρομοίωση που έκανα χρησιμοποιώντας αθλητικές ομάδες, μπήκε σε πολλαπλά spoiler.

Τελικός

Πράγματι δεν το διάβασα μέχρι το τέλος. Νομίζω όμως ότι το τεύχος που είχα με δύο είδη χάρτου ήταν στην 50άδα και όχι στην 60άδα. Επιφυλάσσομαι όμως.

Για το θέμα του χαρτιού συμφωνώ απόλυτα με την τοποθέτηση του uncle scrooge. Εκτός αυτού, η μετάβαση υπάρχει και στο Σούπερ μίκυ αλλά και σε άλλες εκδόσεις. Μάλιστα κάποιο τεύχος από τα σούπερ μίκυ (κάπου στο #10-12) το είχα κρατήσει διπλό γιατί τα εσωτερικά φύλλα ήταν εκτυπωμένα και στο παλιό χαρτί και στο γυαλιστερό. Δηλαδή έτυχε να βρω το ίδιο νούμερο με διαφορετικό χαρτί. Επίσης μου έχει τύχει τεύχος ντίσνευ της εποχής (νομίζω κλασικά 50άρι) που είναι μισό χάρτινο και μισό γυαλιστερό. O Τερζόπουλος το είχε παρακάνει με τα πειράματα. Χημικός έπρεπε να γίνει

Τι θυμάμαι αυτή την ερώτηση και απάντησα το ουδέτερο "No i don't". Άρα το πρόγραμμα είναι "μάπα"

Το πρόγραμμα είναι "μάπα"

Χμμ...Μια ιδέα θα ήταν να μπούνε οι επιλογές σαν ομαδοποιήσεις. Αλλά ενδεχομένως θα χάσουν λιγάκι τη χάρη τους. Πάντως όπως και να έχει πάλι τα ντίσνευ θα κερδίσουν.

Μπορεί να έχω να παρευρεθώ γύρω στα 3-4 χρόνια στη λέσχη αλλά τελευταία φορά θυμάμαι τον είχα "τσακώσει" να απολαμβάνει κοριτσίστικο περιοδικό, Κάντυ Κάντυ αν θυμάμαι καλά, και τον είχα "πειράξει" μάλιστα λέγοντάς του "άντε μετά έχει σειρά η μικρή Λουλού" (αλλά κάτι μου λέει ότι την είχε ήδη "ξεκοκαλίσει"-χρατσα χρουτσα χρατσα χρουτσα-->Χορν).

Μου θύμισες την ιστορία με το κλειδωμένο μπαούλο, που όταν το ξεκλειδώνεις εμπεριέχει ένα μικρότερο κλειδωμένο, εν συνεχεία, ένα ακόμη μικρότερο, και στο τέλος ένα μικροσκοπικό, και ενώ σκέφτεσαι "τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια" το ανοίγεις και είναι άδειο. Ελπίζω το ντόναλντ να μην είναι πλαστό

Τα Aστερίξ του Σπανού που ήταν και εβδομαδιαία; Γενικά πιστεύω ο Αστερίξ όπως ανέφερε και ο Τικ και ξέχασα στην 1η μου καταχώρηση, πράγματι δεν πρέπει να λείπει. Ενδέχεται, ειδικά τη δεκαετία του '90 να ήταν το δημοφιλέστερο κόμικ.

Δεν μου πήρε ούτε 3 δευτερόλεπτα να ψηφίσω. Ε...πιστεύω το ποιο θα βγει καλύτερο, το γνωρίζουμε όλοι. Ακόμα και οι πολέμιοί του. Πάντως το Ποπάι είναι βασική παράλειψη και δεν πρέπει να λείπει.

Τα 25 αγαπημένα μου τεύχη ΚΟΜΙΞ Με αφορμή το κλείσιμο του ιστορικού περιοδικού, ένας συντάκτης ανοίγει τις παλιές του κούτες. Κατέληξε να ξεφυλλίζει τα πάντα απ'την αρχή. Πηγαίνοντας στο πατρικό μου την προηγούμενη Κυριακή, κι έχοντας σχετικά πρόσφατη την είδηση για το κλείσιμο των εκδόσεων Ντίσνεϊ στην Ελλάδα, δε μπόρεσα να αντισταθώ σε ένα κάλεσμα: Το απόγευμα, με τον καφέ, ανέβηκα στο πατάρι, κατέβασα όλες τις παλιές μου κούτες με κόμιξ (δεν έχω πετάξει ποτέ τίποτα, έχω τα θεματάκια μου) και κατέληξα να τα απλώνω στο πάτωμα όλα, ανά τίτλο, και χαρίζω σε όλα ένα γρήγορο πέρασμα. Έψαξα να βρω το παλιότερο που έχω από τον κάθε τίτλο, θυμόμουν εξώφυλλα και τα συνέδεα με ιστορίες πριν καν ανοίξω το κάθε τεύχος. (Τα είχα τακτοποιημένα ανά κούτα, με σειρά τεύχους. #OCD) Ξέθαψα ένα τριψήφιο τεύχος Μίκυ Μάους, θαύμασα σε παράταξη την απαρτία των διψήφιων Αλμανάκο, βρήκα τα Κλασικά, τα Μεγάλα Μίκυ, όσα δεν είχα ξεσκίσει κόβοντας και ράβοντας δικά μου τεύχη (#editor_in_chief), θυμήθηκα το γενεαλογικό δέντρο των Ντακ και το μεγάλο μυστικό που ποτέ δε μας αποκάλυψε ο Ντον Ρόσα, όμως κάτι έλειπε. Ύστερα από ένα προσωρινό σοκ, θυμήθηκα πως την κούτα με τα ΚΟΜΙΞ την είχα σε ένα ξεχωριστό σημείο, γιατί δεν ήθελα να είναι στο πατάρι παραπεταμένα σαν τα άλλα τα απομεινάρια. Το ΚΟΜΙΞ πάντα είχε ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στις συνήθειές μου, δηλαδή υπήρχαν όλα τα άλλα στα οποία ξόδευα χαρτζιλίκι για να έχω κάτι να κάνω διάλειμμα ανάμεσα στο διάβασμα για το σχολείο ή ανάμεσα στις διαδρομές παραλία-ταβέρνα (αναλόγως εποχής), και μετά υπήρχε το ΚΟΜΙΞ. Το ΚΟΜΙΞ ήταν κάτι άλλο. Ήταν η σειρά που με έμαθε να αναγνωρίζω τεχνοτροπίες και θεματικές και να τις αντιστοιχίζω σε δημιουργούς. Με το ΚΟΜΙΞ έμαθα πως στην τέχνη, ακόμα και στην πιο παιδική, την πιο εμπορική πιθανή εκδοχή της, έχει σημασία το όραμα και η Δημιουργία. Και κατ'επέκταση, ο δημιουργός. Τη μέρα που μαθεύτηκε το κλείσιμο των εκδόσεων, χρόνια μετά την τελευταία φορά που όντως αγόρασα κάτι δικό τους, δεν θέλησα να προσποιηθώ πως ήταν κάτι που θα με επηρέαζε πρακτικά. Όμως θέλησα να πω αυτό: Να το πω αλλιώς, είμαι αυτός που όταν λέμε 'αιώνιο δίλημμα' σκέφτεται πρώτα Beatles ή Rolling Stones γιατί ΟΚ, αυτό είναι τεστ χαρακτήρα και είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να ρωτάμε κάθε καινούριο άνθρωπο που γνωρίζουμε, αλλά το αμέσως δεύτερο απόλυτο αιώνιο δίλημμα είναι Ντον Ρόσα ή Καρλ Μπαρκς. Αυτοί ήταν οι παιδικοί μου ήρωες. Και χαίρομαι που από μικρός καταλάβαινα πως κάτι ήταν τόσο σημαντικό για μένα ώστε να του φυλάω διαφορετική μοίρα από κάθε τι άλλο. (Τσέκαρε κι αυτή την ιδέα.) Βρήκα λοιπόν την μονάχη κούτα με τα ΚΟΜΙΞ, την άνοιξα, τα ξεφύλλισα στα γρήγορα, κράτησα και τα ντοκουμέντα μου, και... φυσικά καμία έκπληξη. Κατέληξα αυτή τη μία κούτα, να την παίρνω σπίτι φεύγοντας. Μια βδομάδα μετά, βουτώντας στις αναμνήσεις όπως ο Σκρουτζ στη θάλασσα από χρυσά νομίσματα, ξεχωρίζω μερικά από τα αγαπημένα μου τεύχη. Όχι απαραίτητα τις καλύτερες ιστορίες (αν και οι πιο σημαντικές γενικά εδώ είναι) αλλά εκείνα που πάντα ξεχώριζα ως εκείνα που αγαπώ πιο πολύ από τη συλλογή μου. Κόμιξ #11 Είναι το παλιότερο τεύχος που μπόρεσα/πρόλαβα να βρω. Η ιστορία δεν είναι από το είδος των περιπετειών του Μπαρκς που μου αρέσουν, αλλά δεν έχει σημασία. Κόμιξ #14 & Κόμιξ #143Δεν είναι το καλύτερο, είναι όμως το πιο ενδιαφέρον ζευγάρι πρωτότυπης ιστορίας Μπαρκς και σίκουελ από Ντον Ρόσα. Ο "Πόλεμος του Ουέντιγκο" είναι από τις πιο σκοτεινές ιστορίες Ντίσνεϊ που μπήκαν σε αυτό το περιοδικό, κι αυτό κάνει και την πρωτότυπη ιστορία να μοιάζει πιο ενδιαφέρουσα. Τελοσπάντων, διχάζουν κι οι δύο ιστορίες ακόμα και σήμερα. Πόσο ξενέρωμα όμως που η δημοσίευση του σίκουελ ήρθε σε μια εποχή που το περιοδικό είχε αρχίσει να μην δημοσιεύει πάντα τα πρωτότυπα εξώφυλλα του Ρόσα; Κόμιξ #22Φανταστικό: Έτρεξα αυτό το τεύχος από το εξώφυλλο ως το οπισθόφυλλο και πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον Ντον Ρόσα, παρότι σχεδιαστής του εξωφύλλου. Εδώ είμαστε στο 1990, κι ο Ρόσα ακόμα δεν έχει γίνει Ο Ρόσα. Όποτε κοιτάω αυτό το τεύχος σκέφτομαι πόσο φανταστικό ήταν που η καθιέρωση αυτού του σπουδαίου δημιουργού συνέπεσε ακριβώς με τα χρυσά χρόνια του ΚΟΜΙΞ. Το περιοδικό εξελισσόταν ταυτόχρονα και παράλληλα με τον σημαντικότερο ενεργό σχεδιαστή των ιστοριών που εκπροσωπούσε. Σκέψου το. Κόμιξ #29Minor ιστορία του Ρόσα, αλλά για μένα έχει ξεχωριστή θέση γιατί ήταν το πρώτο τεύχος ΚΟΜΙΞ που όντως θυμάμαι να πιάνω στα χέρια μου. Όλα τα άλλα (και τα πριν, και δεκάδες από τα μετά) ήρθαν στην κατοχή μου από αγγελίες ή ψαχουλεύοντας κάθε καλοκαίρι ό,τι πρακτορεία τύπου έβρισκα μπροστά μου σε ό,τι μέρος της Ελλάδα βρισκόμασταν. (Η μισή προ-60 συλλογή μου έχει προέλθει από τα ράφια του κυριούλη στο λιμάνι της Καρύστου. Την αγάπη μου.) Κόμιξ #33Το πρώτο combo εξώφυλλο+κεντρική ιστορία για τον Ρόσα, τόσο πολυδιαβασμένο που το εξώφυλλο το κρατάω στη θέση του με το δάχτυλό μου αν προσέξετε. Είναι προφανώς ξεκολλημένο. Κόμιξ #35Το αγαπώ πρώτον επειδή ήταν το πρώτο σίκουελ Ρόσα που διαβάσαμε, και τα σίκουελ Ρόσα είναι τεράστιο κεφάλαιο. Και δεύτερον επειδή ήταν η ιστορία που στο μυαλό μου θεμελίωσε τον μύθο του ίδιου του ΚΟΜΙΞ, κάνοντάς με να θέλω να γυρίσω πίσω και να βρω παλιά τεύχη, για να γνωρίσω τις ιστορίες που είχα χάσει. Το "Χαμένοι στις Άνδεις" το διάβασα πρώτη φορά σχεδόν μια δεκαετία μετά το σίκουελ, το καλοκαίρι του 2003, στην ανατύπωση του #181. Κόμιξ #37Όλα τα τεύχη από εκείνη την περίοδο είναι διαλυμένα, όχι αστεία. Κι αυτό ήταν από τα πρώτα που αγόρασα όταν βγήκαν, είχα ξεκοκαλίσει κάθε του καρέ, και φυσικά όποτε τυχαίνει να δω κάπου το εξώφυλλό του (το οποίο προφανώς ξεκόλλησε και εξίσου προφανώς, δε βρίσκω πουθενά), με πιάνει νοσταλγία. Κόμιξ #38Οι αριθμοί λένε πως όταν αγόραζα και διάβαζα αυτό το τεύχος ήμουν 8 χρονών. Οπότε δεν είναι ντροπή να παραδεχτώ πως μου φαινόταν φρικιαστικό και είχα εφιάλτες μετά. Ακόμα το βλέπω όταν περνάει σε τέτοιες τακτικές επιθεωρήσεις της συλλογής και θέλω ενστικτωδώς να το κρύψω κάπου. Κόμιξ #50Αυτό με είχε εντυπωσιάσει τόσο πολύ που είχα δοκιμάσει ακόμα και να το σχεδιάσω μόνος μου. Περιττό να σας πω, δεν πήγε και πολύ καλά. Κόμιξ #55Κοιτώντας τώρα τα παλιά τεύχη με χρονολογική σειρά, διαπιστώνεις πως αρχικά ο σχεδιαστής που φαινόταν πως θα γέμιζε το αναπόφευκτο κενό του Μπαρκς στην ύλη του περιοδικού, ήταν ο Ρομάνο Σκάρπα. Σταδιακά προέκυψε ως τυφώνας ο Ρόσα, αλλά για κάποιο διάστημα, υπήρχε μια -διστακτική έστω- τάση να αναφέρεται ο Σκάρπα ως #1 επίγονος. Δε με ενόχλησε ποτέ, εξάλλου αστυνομικές ιστορίες σαν το "Νύχι της Κάλι" τις καταβρόχθιζα με λατρεία και πάθος, αλλά αυτά τα μυστήρια του Μίκυ μου φαίνονται εν τέλει κάπως παράταιρα με τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου περιοδικού. Σε κάθε περίπτωση, πολυδιαβασμένο σε σημείο του να ψάχνω να βάλω τις σελίδες στη σειρά κάθε φορά που το πιάνω στα χέρια μου, επειδή είναι όλες ξεκολλημένες. Κόμιξ #62Μου την έσπαγε όταν μας έβαζαν να κόβουμε κομμάτια του τεύχος για να συμπληρώσουμε κάτι (όπως τον χάρτη της Λιμνούπολης πχ) αλλά από την άλλη τον είχα τον χάρτη κρεμασμένο για κάμποσο καιρό στον τοίχο του υπνοδωματίου μου, άρα δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω. Επίσης το "Στέμμα των Μάγια" είναι τέλειο, Μπαρκς στα καλύτερά του. Κόμιξ #76Τι τευχάρα; Άσε το τέλειο εξώφυλλο, γιατί μέσα έχει 2 από τα είδη ιστοριών που δε χόρταινα ποτέ να διαβάζω ξανά και ξανά. Αφενός υπάρχει η ιστορία του εξωφύλλου, μια σύντομη του Ντον Ρόσα από αυτές τις τέλειες που σκαρφιζόταν όπου τα παπιά απλώς υπερασπίζονται το Θησαυροφυλάκιο από κάποια εξωφρενική sci-fi απειλή (έχει γράψει και ακόμα καλύτερες, όπως το "Ρευστό" ή το αδιανόητο "Ζήτημα Βαρύτητας") με όλο και πιο εφευρετικούς τρόπους. Αφετέρου υπάρχει το "Μπελάδες από το Παρελθόν" που ακούγεται generic, είναι όμως από τα καλύτερα δείγματα των φανταστικών περιπετειών που έγραφε ο Μπαρκς, με τον Σκρουτζ να ταξιδεύει σε θάλασσες και εξωτικές τοποθεσίες για να ανακαλύψει κάποιον θησαυρό ή/και να κλείσει παρελθοντικά χρωστούμενα. Ο πλούτος στην ανάπτυξη χαρακτήρων και μυθολογίας σε ιστορίες σαν αυτή είναι που επέτρεψε στον Ρόσα όχι απλώς να γράψει, αλλά εξαρχής να συλλάβει σαν σκέψη και μόνο κάτι σαν το "Βίος και Πολιτεία". Κόμιξ #78Αυτό μπορεί να είναι και το πιο αγαπημένο μου τεύχος, εξαιρώντας υποθέτω το #100. Για 6 τεύχη εκεί στα μέσα των '90s, το περιοδικό υιοθέτησε ένα φανταστικό design εξωφύλλου, ήταν απίστευτο και στη αφή αλλά και οπτικά, δίχως περιθώρια, με την εικόνα να απλώνεται παντού. Μα κοίτα το. Τα χρώματα! Βοηθούσε ότι αυτά τα 6 τεύχη ήταν και τίγκα στον Ντον Ρόσα. Γενικά νομίζω εδώ είχαμε το απόλυτο peak του τίτλου, τα λατρεύω όλα. Αυτό εδώ βέβαια είναι εκτός από εντυπωσιακό, και το τεύχος που περιλάμβανε το καλύτερο όλων των σίκουελ που έγραψε ο Ρόσα σε έργα του Μπαρκς. Δεν πρέπει να έχω διαβάσει ποτέ τίποτα στη ζωή μου όσες φορές έχω διαβάσει την "Επιστροφή στη Ζαναντού". Κόμιξ #85Καθαρά σαν αισθητικό προϊόν, το περιοδικό ποτέ δε μου άρεσε λιγότερο από ό,τι εκείνη την περίοδο κάπου 2 ετών που τα εξώφυλλα ήταν σκληρά και γυαλιστερά, δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό το πράγμα, ευτυχώς εγκαταλείφθηκε. Ασχέτως. Αυτό το τεύχος είχε την πρώτη από τις 3-4 νομίζω φορές που το ΚΟΜΙΞ θα δημοσίευε μία από αυτές τις παλαβές, αναρχικές ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Γκούφι από τον Χάιμε Ντίαζ. Ακόμα θυμάμαι το ντιμπέιτ για μήνες και χρόνια μετά στη στήλη αλληλογραφίας, για το αν αυτές οι ιστορίες θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο canon (που στο μυαλό μας ισοδυναμούσε με τις επιλογές του ΚΟΜΙΞ). Ωραίες εποχές αυτές, πριν αρχίσουν να μπαίνουν στο περιοδικό κάτι Ιταλοί β' διαλογής και κάτι ιστορίες του Πωλ Μάρεϊ σε συνέχειες. Τελοσπάντων, επί του προκειμένου, ο "Θεόμουρλος Μίδας" (και το "Μη Με Λες Τουτ") ήταν επικά, πέθαινα στο γέλιο. Κόμιξ #89Νομίζω εδώ ήταν που λάτρεψα δίχως γυρισμό τον Ρόσα. Σίγουρα μες στις 3-4 πιο πολυδιαβασμένες ιστορίες όλης της σειράς, ήταν και η αγαπημένη μου με ήρωα τον Χρυσοκούκη (που ήταν κι ο αγαπημένος μου κακός ακριβώς επειδή ήταν βασικά ο Σκρουτζ χωρίς ανθρώπους που τον αγαπάνε), κι επιπλέον είχε κι ένα τεράστιο vibe από "Ducktales", το οποίο επίσης λάτρευα μικρός. Κόμιξ #100Προφανώς οι αιτιολογίες περιττεύουν. Και κλασική περιπετειάρα Μπαρκς με ταξίδια και μύθος, και ο απόλυτος Ντον Ρόσα; Δεν θα υπερβάλλω όταν πω ότι το συγκεκριμένο τεύχος το είχα αγοράσει τρεις φορές. Μία γιατί ήθελα να το πετσοκόψω και να έχω κάπου ξεχωριστά τα κεφάλαια του "Βίου" (το πρότζεκτ εγκαταλείφθηκε κάπου γύρω στο 5ο-6ο τεύχος), μία γιατί ήθελα να το διαβάσω όσο ήθελα, και μία γιατί ήθελα να το έχω, για πάντα, όχι κατεστραμμένο. Στην κούτα έχει επιβιώσει μόνο ένα από τα τρία τεύχη, υποθέτω λόγω κατάστασης, είναι το τρίτο, αυτό που αγόρασα ουσιαστικά ως δικλείδα ασφαλείας. Δραχμές Χίλιες, well spent. Κόμιξ #100-111Προφανώς και τα 12 αυτά, έτσι; Ο "Βίος και Πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ" είναι ένα από τα αγαπημένα μου κόμικς ever. Λίγο καιρό μετά θα στηνόμουν για ώρες σε μια ουρά στον Ελευθερουδάκη για να αποσπάσω αυτό: Ευχαριστώ Ντον. Κόμιξ #114Εκτός του ότι λατρεύω αυτή την ιστορία επειδή πραγματικά, οι Μικροί Εξερευνητές άξιζαν ένα μύθο και μια περιπέτεια που ξεπερνά τις αποδράσεις στο δάσος και το χιούμορ με τα αρχικά των μετάλλιών τους, το τεύχος είναι ξεχωριστό επειδή ήρθε τη συγκεκριμένη στιγμή που ήρθε. Ο "Βίος" είχε μόλις ολοκληρωθεί, ο Ντον Ρόσα ήταν ο Ήρωάς Μου, και πριν προλάβω να αναρωτηθώ πόσος καιρός θα περνούσε πριν μπει καινούρια του ιστορία στο περιοδικό, να σου η αναγγελία για το #114. Και είπαμε, το ίδιο το στόρι δεν απογοήτευσε. Κόμιξ #121Η φοβερή διαπίστωση πως ο τίτλος είχε ακόμα ένα φουλ Μπαρκς τεύχος μέσα του (και μάλιστα καλό, όχι σαχλαμάρες), με την αφορμή των δέκα χρόνων του. Είχε μέσα τη "Φιλοσοφική Λίθο", είχε ένα σενάριο που έγραψε ο Μπαρκς 30 χρόνια μετά την αποχώρησή του, και είχε και την "Άμμο του Χρόνου" που ήταν ένας συνδυασμός πρόζας και ζωγραφιών από τον Μπαρκς. Όχι απλά τρεις ιστορίες, αλλά τρεις διαφορετικού ενδιαφέροντος (για τους φανς) ιστορίες. Τέλειο. Και πανέμορφο εξώφυλλο. (Κι αν και λάτρης του Ρόσα, εκτίμησα πάρα πολύ το γεγονός πως στη δεκαετή του επέτειο, το περιοδικό επέλεξε να τιμήσει τις ρίζες του με αυτό τον τρόπο. Από τον Μπαρκς ξεκίνησαν όλα, του ΚΟΜΙΞ συμπεριλαμβανομένου. Κόμιξ #133Οι ίδιες οι ιστορίες δεν είναι τρομερές (αν και όταν το γυρνάει στο συναίσθημα ο Ρόσα πάντα αξίζει) αλλά μου άρεσε ως ιδέα ένα τεύχος στο γύρισμα της χιλιετίας που δηλώνει απερίφραστα πως ΚΟΜΙΞ σημαίνει 'αυτοί οι τρεις σπουδαίοι'. Κόμιξ #31 Κόμιξ #96 Κόμιξ #137Ειλικρινά, θα μπορούσα να διαβάζω περιπέτειες του Σκρουτζ στο Κλοντάικ για όσο υπάρχει χαρτί να τις τυπώνει. (Εδώ πάει εκτός των παραπάνω, και το #162 με τις "Καρδιές στο Γιούκον" που για κάποιο λόγο ξέχασα να το φωτογραφίσω. Έτσι κι αλλιώς έχει άσχετο εξώφυλλο, οπότε δεν πειράζει. Σα να το έβαλα.) Κόμιξ #181Τι να λέμε τώρα. Ας ήταν ανατύπωση. Και μόνο που έπιασα αυτό το εξώφυλλο στα χέρια μου, 20 χρονών μαντράχαλος πια, είχαν ανατριχιάσει κι οι κάλτσες μου. Διάβασα για πρώτη φορά το "Χαμένοι στις Άνδεις", μετά από χρόνια εικασιών και οριακού fan-fiction για το τι ήταν πια αυτή η θρυλική ιστορία. Αμέσως μετά, πρέπει να ξαναδιάβασα σχεδόν κάθε μεγάλη περιπέτεια του Μπαρκς, ξανά. Κόμιξ #190Εδώ έχουμε φτάσει στη φάση που δε νοιάζει πια ούτε στο πλαίσιο συλλογήw, δηλαδή τα αμέσως προηγούμενα τεύχη που έχω είναι όλα ή επετειακά ή με χτύπημα "του Ντον Ρόσα" στο εξώφυλλο. Αυτό ήταν το τελευταίο τεύχος που αγόρασα με την εξαίρεση του #200. Ο τίτλος θα συνεχιζόταν για το διόλου ευκαταφρόνητο μέγεθος των 113 τευχών ακόμα, αλλά υποθέτω σε αυτό το σημείο είχα πάρει ό,τι ήταν να πάρω από αυτόν. Δηλαδή, βασικά, τα πάντα.