Otis

Μια βάση με πολλά στοιχεία και πολλές φωτογραφίες, για κάθε χαρακτηριστικό του ανθρώπινου σώματος, σε κάποιο βαθμό σχετική με την πολυμορφία του, και από ένα σημείο και πέρα σχετική με γονίδια που εκδηλώνονται στην μορφή του σώματος. Φτιαγμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το National Human Genome Research Institute. Μια προειδοποίηση: Στα links πέρα από γενικές φωτογραφίες σχετικές με τη μορφολογία, υπάρχουν και φωτογραφίες ενηλίκων και πολλών παιδιών με συγκεκριμένες παθήσεις που οδηγούν σε συγκεκριμένη μορφολογία. Η υπερβολική έκφραση των χαρακτηριστικών είναι μεν χρήσιμη σε αυτόν που φτιάχνει χαρακτήρες, αλλά δεν είναι ευχάριστη εμπειρία να βλέπεις πρόσωπα ανθρώπων που σε κάποιες περιπτώσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στη ζωή τους. Ίσως μετά από αυτές τις φωτογραφίες να δούμε με λίγο διαφορετικό μάτι κάποια από τα αγαπημένα μας κόμιξ. Ο γενικός κατάλογος: https://elementsofmorphology.nih.gov/index.cgi Το τμήμα για το κεφάλι και το πρόσωπο: https://elementsofmorphology.nih.gov/index.cgi?lid=fcb5dcb0a3c3dae5 Ο προγναθισμός για παράδειγμα: https://elementsofmorphology.nih.gov/index.cgi?tid=cf3eb35245d52feb Αξίζει να τη μελετήσει κάθε κομίστας και γελοιογράφος, επειδή ο μέσος όρος δεν είναι "χαρακτηριστικός", δηλαδή δεν έχει δύναμη να προσδώσει χαρακτήρα. Η ανίχνευση της διαφοράς και η έμφαση σε αυτή είναι βασικό στοιχείο του κόμικ αλλά και της καλλιτεχνικής ερμηνείας γενικότερα. Το μυαλό είναι φτιαγμένο για να ανιχνεύει διαφορές, και στην περίπτωση του σώματος οι διαφορές υποτίθεται ότι μας βοηθούν να εντοπίσουμε το "όμορφο" και το "άσχημο" δηλαδή το καλό και κακό από πλευράς γονιδίων και υγείας, καθώς και να αναγνωρίζουμε γρήγορα τα πρόσωπα που συναντάμε. Στα κόμιξ ο χαρακτήρας προσδίδει αναγνωρισιμότητα, το πιο πολύτιμο ίσως συστατικό. Η εξιδανίκευση είναι η άλλη πλευρά της καλλιτεχνικής έκφρασης, η προσέγγιση του μέσου όρου στην ουσία, που κάνει τους χαρακτήρες ομοιόμορφους και κυριολεκτικά αδιάφορους. Σε συγκεκριμένα είδη κόμιξ, πχ στη γιαπωνέζικη σχολή, τα χαρακτηριστικά του σώματος τυποποιούνται και προδίδουν πολλά στο γνώστη του είδους, πχ τα μάτια, όπως ακριβώς τα ρούχα και το χτένισμα. Είναι συμπυκνωμένη πληροφορία, όπως ο τυποποιημένος χαρακτήρας του Pantalone ή της Colombina στην Commedia dell' arte. Σε άλλα, όλοι οι χαρακτήρες του κόσμου έχουν μοναδική και αναγνωρίσιμη μορφολογία, όπως το πηγούνι των χαρακτήρων των Simpsons. Στη λογοτεχνία και το σινεμά βλέπουμε την ίδια ακριβώς μέθοδο, πχ στο χαρακτήρα του ΕΤ του Εξωγήινου. Σε πάρα πολλά χρησιμοποιούνται συστατικά που προκύπτουν από κληρονομικές παθήσεις για να αποδοθεί εύκολα κάποιο γνώρισμα, πχ η χαμηλή νοημοσύνη κάποιου χαρακτήρα ή απλά η αφέλειά του. Σαν υλικό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη σύνθεση χαρακτήρα από το μηδέν, σαν μια παλέτα χαρακτηριστικών, γιατί η έμπνευση δε θα βρεθεί απαραίτητα μπροστά μας όταν τη χρειαζόμαστε.

Στη φωτογραφία βλέπουμε 1 γιάρδα, δηλαδή 3 πόδια, δηλαδή 36 ίντσες.

Κάτι τέτοια διαβάζω και συγχίζομαι σε σημείο πολυλογίας. Υπάρχουν πολλές παροιμίες που ταιριάζουν στην κατάσταση, αλλά το θέμα είναι να βρεθεί μια λύση, και όχι να κάνουμε πλάκα με το πρόβλημα. Δεν είμαι στρατιωτικός αλλά τα λέω λίγο τσεκουράτα και στα θέματα γνώμης δε με απασχολούν οι συνέπειες. Η αγγλική γλώσσα δεν είναι πρόβλημα. Θα κατηγορούσε κανείς έναν συγγραφέα της αρχαιότητας γιατί γράφει στα ελληνικά ή κάποιον αργότερα γιατί γράφει στα λατινικά; Η γλώσσα είναι λεπτομέρεια. Αν ζούσαν σήμερα οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας, θα έγραφαν στα αγγλικά και πιθανότατα δε θα ζούσαν καν στην Ελλάδα. Το κόμικ, όπως και το βιβλίο, αποδεδειγμένα μεταφράζεται χωρίς σημαντικές απώλειες. Ας είχαμε δυνατό ελληνικό κόμικ, και ας χρειαζόταν να το μεταφράσουμε προς τα ελληνικά. Ελληνικό θα το έκαναν τα ήθη του και η θεματολογία του, η ουσία του δηλαδή, και όχι κάτι περιστασιακό όπως η γλώσσα. Το ότι τα αγγλικά χρησιμοποιούνται για εμπορικούς λόγους στον κινηματογράφο δεν είναι κακό από μόνο του, απλά η σαβούρα που πουλάνε κάποιες παραγωγές είναι πιο αστεία όταν θεωρεί ότι θα σωθεί από τα αγγλικά! Προσωπικά, τη λατρεύω την ελληνική γλώσσα σε όλες τις εποχές της και μακάρι μια μέρα να τη μάθω καλά. Περάσαμε τουρκοκρατία εκατοντάδων ετών και το αντίκτυπo στη γλώσσα ήταν ελάχιστο. Αν δούμε ένα παλιό λεξικό με τις τουρκικές λέξεις της ελληνικής θα διαπιστώσουμε ότι το 95% έχει ήδη βγει από τη χρήση. Η ελληνική είναι πανίσχυρη γλώσσα και γερά θεμελιωμένη. Δε θα την απειλήσουν οι Βασιλείς της Μυκόνου. Η σύνδεση του μη εμπορικού με το ποιοτικό είναι βολική αλλά κάλπικη. Ο Ταρκόφσκι είναι αντικειμενικά καλός, με τα κριτήρια της τέχνης του κινηματογράφου. Δεν πουλάει πολύ μεν αλλά κυκλοφορεί γιατί υπάρχει το μικρό κοινό που τον αναζητεί για την αξία του. Οι σκηνοθέτες που αναφέρονται ήταν ή είναι ακόμα επαγγελματίες και αφιέρωναν ή αφιερώνουν ακόμα χρόνια από τη ζωή τους σε μια ταινία. Όταν βρεθεί κάποιο ελληνικό κόμικ στο οποίο θα αφιερωθεί ανάλογος χρόνος και η ποιότητά του θα είναι εμφανής με τα κριτήρια της τέχνης του κόμικ, μπορούμε να συγκρίνουμε με την κατάσταση στον ποιοτικό ή έστω ειδικό κινηματογράφο. Σίγουρα θα υπάρχουν κάποια τέτοια κόμικ, το θέμα είναι να τα βρίσκουμε εκεί που πρέπει. Η πρόσβαση στη λιανική είναι φυσικά ένα εμπόδιο στον τομέα του κόμικ όπως και του κινηματογράφου, αλλά μην κοροϊδευόμαστε. Δεν υπάρχει καμιά σύγκριση. Όποιος θέλει, μπορεί αύριο να βάλει το κόμικ σε όσα σημεία πώλησης θέλει. Δεν υπάρχουν αντικειμενικά εμπόδια στη διανομή, και αυτό φαίνεται από τη γελοιωδώς τεράστια λίστα των ελληνικών εντύπων που διανέμονται κανονικά. Ας προσπαθήσει κάποιος να κάνει το ίδιο στον κινηματογράφο όπου τα κόστη της αίθουσας είναι σε άλλο επίπεδο και δεν υπάρχει χαραμάδα να χωθεί. Το ίδιο με το κόμικ ισχύει και σε άλλα προϊόντα. Έχω δυο φίλους μικροβιοτέχνες που έχουν τα προϊόντα τους στο ράφι του Σκλαβενίτη σε όλη την Ελλάδα, γιατί κάποιος θέλει να τα αγοράσει. Έχουν μικρό ράφι αλλά μικρή είναι και η ζήτηση του προϊόντος γιατί είναι κάπως εξειδικευμένο, και δεν έχουν μικρότερο ράφι από αντίστοιχα προϊόντα μεγάλων ελληνικών εταιριών ή πολυεθνικών. Το μικρό μέγεθος της αγοράς έχει τις δυσκολίες του, αλλά κυρίως όταν το εμπόδιο είναι το πάγιο κόστος της παραγωγής. Αν μιλούσαμε για ένα συγκεκριμένο βιβλίο που τυγχάνει να έχει τεράστια έξοδα για ανάπτυξη, επιμέλεια, διόρθωση, διαφήμιση, σελιδοποίηση, εξώφυλλα, κλπ θα το δεχόμουν, αλλά το κόμικ είναι ένα κατεξοχήν είδος στο οποίο ο κακόμοιρος δημιουργός κάνει τα πάντα και παραδίδει σχεδόν έτοιμο το τελικό προϊόν. Το πάγιο κόστος στην εκτύπωση είναι ένα εμπόδιο αλλά στα αντίτυπα μικρού τιράζ έχει ήδη αρχίσει να γίνεται λογικό, δεν χρειάζονται και 50,000 αντίτυπα για να φτηνύνει. Υπάρχει και η μονοχρωμία άλλωστε που είναι φτηνή ακόμα και σε ελάχιστα ψηφιακά αντίτυπα. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά. Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά, αλλά η μικρή αγορά έχει και τα καλά της. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ μικρότερος, και είναι πολύ λιγότερο κορεσμένη. Αν δούμε τους επιτυχημένους σε κάθε τομέα, θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Η δυσκολία στην Ελλάδα βρίσκεται στην πλευρά του δημιουργού κυρίως, γιατί ο κόπος του πιθανότητα θα πάει χαμένος, ακόμα και όταν υπάρξει μέτρια εμπορική επιτυχία. Ευτυχώς οι κομίστες υπολογίζουν γενικά την τέχνη του περισσότερο από την τσέπη τους. Τα βιβλιοπωλεία κλείνουν γιατί το ελληνικό βιβλίο είναι υπερβολικά ακριβό σε σχέση με το εισόδημα του Έλληνα, και αυτοί που θα έπρεπε να ποτίζουν τις ρίζες του το έχουν γενικά παρατήσει. Το βιβλία δεν είναι σωστό για τη συγκεκριμένη αγορά. Το ελληνικό μυθιστόρημα συνηθισμένου μεγέθους 14χ21 έχει λιανική 10 ευρώ + 0.0136 ευρώ ανά σελίδα περίπου. Υπάρχει ένα πάγιο κόστος 10 ευρώ δηλαδή που δεν έχει σχέση με το βάρος του βιβλίου, και δυστυχώς δεν έχει επίσης σχέση με το πόση ώρα ανάγνωσης θα προσφέρει στον αναγνώστη του. Υποτίθεται ότι πρέπει να πληρώνουμε τον συγγραφέα για τον κόπο του, το ράφι με το μέτρο, το χαρτί και τα μεταφορικά με το κιλό, το μεταφραστή, την επιμέλεια και τη σελιδοποίηση με τη σελίδα και όλα σχεδόν καταλήγουν να είναι ανάλογα με τον αριθμό των σελίδων και των λέξεων. Μεταβλητά κόστη και μεταβλητή αξία προϊόντος στα μάτια του καταναλωτή. Τα πάγια της εκτύπωσης και τα μεταβλητά κόστη παραγωγής υπάρχουν αλλά δεν είναι πολύ σημαντικά στα αντίτυπα που τυπώνουν οι εκδότες και πάνε και αυτά με τις σελίδες, 16 ή 32 ή όσες βγάζει μια ψηφιακή πρέσα, και 16σέλιδο ή τόσες λέξεις με τις οποίες πληρώνονται οι υπόλοιποι. Τα σύντομα βιβλία ιδίως, είναι ληστεία σε αυτό τον τομέα. Είναι σαν να σου λένε να δώσεις 7 ευρώ να δεις μια ταινία 20 λεπτών στο σινεμά. Ο θεατής έτσι σκέφτεται, και καλώς σκέφτεται έτσι. Θέλει τα χρήματά του να πιάνουν τόπο και συγκρίνει την ανάγνωση με άλλους τρόπους να περάσει την ώρα του. Δεν είναι ηλίθιος. Δεν προσφέρει υψηλή τέχνη ο εκδότης, διασκέδαση και σκέψη προσφέρει, και ό,τι άλλο μπορεί, ανάλογα με την ποιότητα που έχει στα χέρια του. Και ο μουσικός καλλιτέχνης είναι αλλά αν φύγει μετά από 3 τραγούδια, δε με νοιάζει ποιος είναι, αισθάνομαι ότι με κοροϊδεύει. Που ακμάζει το κόμικ; Στην Ιαπωνία που είναι commodity, τεράστιο και φτηνό, και πολλές μονάδες παραγωγής μοιάζουν με κάτεργο. Το χαμηλό κόστος και η μαζικότητα φτιάχνουν τις αγορές και τις υποκουλτούρες που γίνονται μια μέρα mainstream και παράγουν τέχνη. Αν το μεγάλο πάγιο χαράτσι των 10 ευρώ στο κάθε βιβλίο πήγαινε για προκαταβολές η διαφήμιση να το δεχτώ, αλλά δεν είναι έτσι στην ουσία. Μπαίνει το 10ρικο, και μετά το παίρνουν όσοι πληρώνονται με ποσοστό της λιανικής, δηλαδή βιβλιοπωλεία, διανομείς, κλπ. Ελάχιστα από τα 10 μένουν στον συγγραφέα, και γιατί να μείνουν ακόμα και αυτά άλλωστε; Το μισού μεγέθους βιβλίο έχει λιγότερο από τον μισό κόπο. Ας τον πληρώσουμε με τη σελίδα. Δε μιλάμε και για τον Αριστοτέλη. Που πάνε τα 10 ευρώ όμως; Θα τα ξοδεύουν οι εκδότες και οι λοιποί στα ετοιματζίδικα εξώφυλλα με τις φωτογραφίες ή στο χρόνο που χρειάζεται για να σκανάρεις ένα barcode, ή στο μισό ευρώ που κοστίζει η πιο ακριβή βιβλιοδεσία με το εξώφυλλο! Να το πληρώσω το 10ρικο αν είναι να σκανάρουν και barcode 2-3 φορές. Να βάλουμε ένα δεκάρικο και στο ψωμί του τοστ, γιατί και αυτό έχει barcode για σκανάρισμα και πιάνει χώρο. Αλλά τί λέω, αυτό δεν είναι "τέχνη". Και που πάνε τελικά τα 10 ευρώ του πάγιου κόστος ανά βιβλίο; Πάνε σε αέρα, αέρα που στηρίζει με το ζόρι την κακή μέση ποιότητα που επιλέγει ο εκδότης και του δημιουργεί τεράστιο εμπορικό κίνδυνο σε κάθε έκδοση. Εμείς, ως καταναλωτές, πληρώνουμε ένα πολλαπλάσιο του αέρα που ενσωματώνει ο εκδότης, γιατί πολλοί πληρώνονται με ποσοστό της λιανικής, οπότε για να πάρει λίγα τελικά, πληρώνουμε πολλά. Έχουμε εκατοντάδες εκδοτικούς που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, και 1000δες κυκλοφορίες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ακόμα και μεγάλοι εκδότες δεν είναι εξειδικευμένοι στο θέμα του marketing και δεν κατανοούν το πως δουλεύει η αγορά. Το ότι υπήρξαν και υπάρχουν, δείχνει απλά ότι κάποτε οι εκδόσεις ήταν μεγάλη μπίζνα, και ότι κάποιοι έχουν αποθέματα. Για το θέμα της επιλογής, δε θα πω πολλά. Συνδέεται με το προηγούμενο. Μακάρι να έκαναν τη δουλειά τους καλύτερα οι εκδότες και να είχαμε λιγότερες επιλογές που θα εμπιστευόμασταν περισσότερο. Αυτό ανεβάζει την αγορά και την γενική αξία του προϊόντος στα μάτια του καταναλωτή, όχι το πλήθος των επιλογών. Η μέση ποιότητα όχι η ποικιλία. Για να ακμάσει μια αγορά, πρέπει να έχει καλό μέσο όρο, όχι ορθάνοικτες πύλες για να μη χαθεί το τυχόν αριστούργημα. Για την παρακαταθήκη δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα. Αφού δεν είναι βέβαιο ότι θα πουληθεί, το σωστό είναι η παρακαταθήκη. Κάνε το προϊόν σου καλό για να πουλήσει, μην μεταφέρεις τον κίνδυνο στο βιβλιοπώλη ή τον περιπτερά. Εσύ το διαλέγεις το ρημάδι, αυτός ένα ράφι είναι. Η παρακαταθήκη είναι το πιο δίκαιο σύστημα για προϊόντα που δεν έχουν σταθερή ποιότητα ή είναι θέμα γούστου η αντίληψη του καταναλωτή για την ποιότητά τους. Στο κόμικ έχουμε καλομάθει βέβαια γιατί το φορτώνουμε και αναγκάζεται το κομιξάδικο να το πουλάει με τις κούτες τσάμπα όταν δεν πουλήσει. Τα σουπερμάρκετ μια χαρά δουλεύουν με παρακαταθήκη. Αν δεν πουλήσεις στο στέλνουν πίσω, και αν συνεχίσεις να μην πουλάς, δε σε ξαναβάζουν στο ράφι. Αυτό είναι το λογικό. Δεν παίρνουν επιδότηση για να είναι διαθέσιμο στο κοινό το γιαούρτι σου. Αν πουλάς λίγο έχεις μικρό χώρο στο ράφι, αν δεν πουλάς καθόλου, δεν έχεις ράφι. Τα άλλα συμβαίνουν μόνο στην "τέχνη". Δική σου η επένδυση και το ρίσκο, γιατί εσύ έκρινες την ποιότητα. Ο καλός ο μαγαζάτορας που είναι σίγουρος για το εμπόρευμά του, σου λέει πάρ' το να το δοκιμάσεις, και άμα δε σου κάνει φέρ' το πίσω. Γυρνάς πίσω και παίρνεις άλλο ένα και το συστήνεις και σε άλλους γιατί όλοι θέλουμε να δώσουμε μια καλή εμπειρία σε ανθρώπους που αγαπάμε. Έτσι περπατάνε τα προϊόντα, όχι με εγκλωβισμό του λιανέμπορα.. Για τη ελληνική σκέψη που θα χακαριστεί και θα σβηστεί, τι να πω; Αυτά είναι εμφανώς παρανοϊκές σκέψεις. Είναι τόσο επαναστατική η ελληνική σκέψη που θα δεκτεί τέτοια επίθεση με τέτοια μικροδιαχείριση που θα αποκλειστεί από το internet; Είχαμε καμιά ένδειξη για τέτοια φαινόμενα; Το αντίθετο συμβαίνει. Υπάρχει λατρεία για την ελληνική σκέψη και την ελληνική κουλτούρα. Τη φιλοσοφία, το θέατρο, τη μυθολογία, τη γλώσσα την ίδια. Για τους ξένους η Ελλάδα αντιπροσωπεύει τις ρίζες του ίδιου του πολιτισμού τους. Λάμπουν τα μάτια τους όταν αναφέρουν στη μικρή επαφή που είχαν με την Ελληνική σκέψη. Αισθάνονται περήφανοι που την είχαν, και εμείς νομίζουμε ότι μας καταδιώκουν; Μας έχουν συνδέσει με όλους τους τομείς της πολιτικής ζωής τους και με την ίδια τη θρησκεία τους, και εμείς αισθανόμαστε απειλή; Το ότι μετά από τα χακαρίσματα και τα σβησίματα ακολουθεί το "Έτσι αποφασίσαμε να εκδώσουμε" είναι κάπως αστείο, γιατί συνδέεται, έστω τυχαία, η έκδοση κόμιξ με τη διάσωση της ελληνικής σκέψης από τους εχθρούς τους. Γενικά, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να ψάχνουμε την ουσία. Δικαιολογίες πάντα θα υπάρχουν να μας απομακρύνουν από το στόχο, αλλά και λύσεις πάντα θα υπάρχουν.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΕΣΟΥΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΟΜΙΞ Αν δεν ξέρουμε τη μέθοδο. Σε αυτή την περίπτωση διαβάζουμε το θέμα Στοιχεία Βιβλιοδεσίας, μαθαίνουμε όσα μπορούμε από το δίκτυο, και ρωτάμε αυτόν στον οποίο θα το αναθέσουμε για τη μέθοδο που θα χρησιμοποιήσει, για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις. Θα κοπεί η ράχη ή όχι (καταστροφή δεσμίδων), θα δεθεί σε μηχανή ή στο χέρι (μικρότερη ζημιά), τι εξώφυλλο θα βάλει, και όλες αυτές οι σημαντικές λεπτομέρειες. Κυρίως, μαθαίνουμε πόσο εύκολο θα είναι στην ανάγνωση το βιβλίο, πόσο καλά θα ανοίγει, κλπ. Οι εκπλήξεις δεν είναι σπάνιες. Έχω δει κόμιξ δεμένα με την μέθοδο που δένουν τόμους για τους δικηγόρους. Κόψιμο στη γκιλοτίνα, πριόνισμα για "να μπει η κόλλα" και άφθονη σκληρή κόλλα. Πολύ κακή κατασκευή και ασύμβατη με το είδος χαρτιού πολλών κόμιξ. Πρέπει οπωσδήποτε να μάθουμε τις λεπτομέρειες, το αν είναι αναστρέψιμη η βιβλιοδεσία, το αν χάνεται τμήμα της σελίδα στο χαντάκι κλπ. Ανάλογα με τις ανάγκες μας πάντα. Μπορεί η αξία των κόμιξ να είναι πολύ μικρή, και να μην είναι η τακτική ανάγνωση στις προθέσεις μας. Επιμένω στις λεπτομέρειες γιατί στη μέθοδο τίποτε δεν είναι δεδομένο. Στο site ενός βιβλιοδετείου που ασχολείται με διπλωματικές, κάνει σεμινάρια βιβλιοδεσίας, και δηλώνει ότι έχει 67 χρόνια πείρα, είδα αυτό το πρωτοφανές κατά τη γνώμη μου αποτέλεσμα: Η βιβλιοδεσία είναι χρονοβόρα διαδικασία όταν γίνεται στο χέρι, και ο χρόνος με τη σημερινό φορολογικό/ασφαλιστικό καθεστώς κοστίζει αρκετά. Δεν υπάρχει βιβλιοδέτης που έχει πλήρες πρόγραμμα ή άλλες δραστηριότητες, ο οποίος θα δουλέψει για λιγότερα από 25-30 ευρώ την ώρα. Είναι υπηρεσία με 24% φπα, στα μεσαία εισοδήματα αυξάνει το κόστος της ασφάλισης, και ο συντελεστής φορολογίας μπορεί να είναι και μεγαλύτερος από τον ελάχιστο. Στην Ελλάδα ζούμε. Μπορεί να είναι ξενοδόχος και έμπορος. Η καλύτερη επιλογή είναι κατά τη γνώμη μου ο βιβλιοδέτης που ασχολείται αποκλειστικά με τη βιβλιοδεσία. Υπάρχουν αρκετοί. Αυτός είναι τις περισσότερες φορές σε μικρή κλίμακα εισοδήματος, αρκετές φορές κάτω από την ελάχιστη ασφάλιση, και φορολογούμενος με τεκμαρτό εισόδημα εξ αιτίας χαμηλών κερδών. Σε αυτές τις περιπτώσεις καταλήγει σε αυτόν ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων που δίνουμε, και μπορεί να δουλέψει με πολύ χαμηλότερη αμοιβή γιατί η αμοιβή για τις λίγες παραπάνω δουλειές που θα κάνει δεν ανεβάζει την ασφάλιση και τη φορολογία του. Μπορεί να έχει ο βιβλιοδέτης και κάποιον βοηθό που δε τον απασχολεί αρκετά οπότε ο επιπλέον χρόνος του βοηθού του είναι στην πράξη δωρεάν, ή να μη τον πληρώνει καν. Υπάρχουν και άλλες πτυχές, αλλά τα προφανή δε θα τα πω. Δε χρειαζόμαστε τον μεγάλο καλλιτέχνη για να δέσουμε τα κόμιξ μας. Αρκεί κάποιος να ξέρει τι κάνει και γιατί, και να καταλαβαίνει τις ανάγκες μας. DIY Αν η συλλογή μας είναι μεγάλη, και τα χέρια μας γενικά πιάνουν, ίσως υπάρχει καλύτερη λύση. Αντί να αγοράσουμε ψάρια ή να τα πάρουμε χάρισμα, μπορούμε να ζητήσουμε από κάποιον να μας μάθει να ψαρεύουμε. Στο ιδιαίτερο μάθημα ίσως υπάρχει επιλογή να μάθουμε το συγκεκριμένο πράγμα που μας ενδιαφέρει, το πως μετατρέπουμε κόμιξ με καρφίτσα σε τόμους με σκληρό εξώφυλλο. Τα υλικά είναι φτηνά, οι προμηθευτές πουλάνε μικρές ποσότητες σε καλές τιμές, και η κοπή χαρτονιού μπορεί να γίνει με διάφορες μεθόδους και πολύ φτηνά μηχανήματα ή να την κάνει ίσως ο βιβλιοδέτης πολύ γρήγορα για όσους τόμους χρειαζόμαστε. Είναι μεν μεγάλη εξυπηρέτηση το να μας δέσει κάποιος 2-3 τόμους από τα κόμιξ μας για να μας μάθει την τεχνική της συγκεκριμένης κατασκευής, ακόμα και με την αμοιβή των 2-3 τόμων, αλλά κάποιος ίσως να το κάνει. Ανάλογα με τον άνθρωπο. Υπάρχουν και σεμινάρια βιβλιοδεσίας με πολλούς μαθητές, όπου μπορούμε να μάθουμε τα βασικά κατασκευάζοντας ό,τι έχει διαλέξει ο βιβλιοδέτης, αλλά συνήθως ασχολούνται περισσότερο με την εμφάνιση παρά με τη δομή του βιβλίου. Ας πούμε ότι ο πελάτης σε αυτά θέλει να μάθει να φτιάχνει κάτι χαριτωμένο και όχι κάτι ανθεκτικό. Υπάρχουν και μαθήματα στο δίκτυο, αλλά καλό είναι να τα δει και κάποιος που ξέρει πριν τα εφαρμόσουμε στη συλλογή μας. Σε αρκετά υπάρχουν μεγάλα λάθη, η μέθοδος είναι χάσιμο χρόνου, ή παρουσιάζονται εσφαλμένα ή και σκόπιμα ως απαραίτητα διάφορα μηχανήματα.

@Θρηνωδός Απ' ότι βλέπω τα νερά του χαρτιού του εσωτερικού είναι σωστά. Στο εξώφυλλο όμως τα νερά μάλλον είναι ανάποδα. Ευχαριστημένοι να είμαστε που δεν είναι πιο χοντρό το εξώφυλλο και δεν είναι ανάποδα και τα νερά του εσωτερικού, γιατί μετά από λίγη υγρασία θα είχε μπόλικο κυματισμό η ράχη και θα έκανε κρακ κρακ όταν θα άνοιγε. Αλλού φτιάχνεται το χαρτί, αλλού τυπώνεται, αλλού δένεται, και αλλού καταλήγει, οπότε προκύπτουν αυτά όταν η ράχη πακτώνεται με κόλλα και τα νερά δεν είναι όλα παράλληλα σε αυτή. Επίσης, το Fujitsu μειώνει πολύ την υγρασία:)

Χτες είδα με παρέα το ;Enemy, αλλά νομίζω ότι δεν πέρασε το μήνυμα:) Είδα επίσης ξανά το Σολάρις στο κανάλι της Μόσφιλμ στο Youtube. Υπάρχουν αρκετές ταινίες της, HD, οι πιο πολλές με αγγλικούς και κάποιες με ελληνικούς υπότιτλους. Έχει Ταρκόφσκι και όλους τους μεγάλους της εταιρείας. Δυστυχώς οι περισσότεροι τίτλοι των ταινιών είναι στα Ρώσικα. https://www.youtube.com/user/mosfilm/videos?disable_polymer=1 https://themoscowtimes.com/articles/mosfilm-uploads-classics-to-youtube-6715 Με δοκιμή για Ταρκόφσκι Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962) Αντρέι Ρούμπλιοφ (1966) Σολάρις (1972) Ο Καθρέφτης (1975) Στάλκερ (1979)

http://www.elta.gr/Portals/0/pdf/nea_eidika_telh_ektelwnismou.pdf https://www.eett.gr/opencms/opencms/admin/News_new/news_0697.html http://www.elta.gr/el-gr/ιδιώτες/αλληλογραφίαδέματα/εκτελωνισμός.aspx ΓΙΑ ΕΛΤΑ (ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΕ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ), ΚΑΙ EMS: (Ερμηνεύω τη δημιουργική ασάφεια): Για μη εμπορικού χαρακτήρα (από ιδιώτη σε ιδιώτη ΚΑΙ χωρίς πληρωμή): Πρέπει να σημειώσω ότι η ερμηνεία "από ιδιώτη σε ιδιώτη χωρίς πληρωμή" που αναφέρει η ΕΕΤΤ δε συμφωνεί με άλλες, πχ σε έγγραφο της Κύπρου το 2015 (Υπουργείο Οικονομικών, Τμήμα Τελωνείων) για το ίδιο θέμα και βασισμένο στον ίδιο κανονισμό της ΕΟΚ βγαίνουν να είναι μη εμπορικού χαρακτήρα αυτά που (1) μάλλον δεν είναι τακτικά, είναι σε μικρή ποσότητα και εκτιμάται ότι δεν προορίζονται για μεταπώληση, ή (2) είναι δώρα. Στη συνέχεια αναφέρεται και στατιστικό όριο 1000 ευρώ ή ενός κιλού. Η ΕΕΤΤ αν δεν είναι δώρο το θεωρεί εμπορική απ' ότι καταλαβαίνω. "περιλαμβάνονται αποκλειστικά στις αποστολές που πραγματοποιούνται από ιδιώτη σε ιδιώτη χωρίς οποιασδήποτε μορφής πληρωμή και (ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΦΑΣΗ) τα οποία, λόγω της φύσης τους και της μικρής ποσότητάς τους προορίζονται, χωρίς καμία αμφιβολία, για προσωπική, ιδιωτική ή οικογενειακή χρήση εκ μέρους των παραληπτών.". Και το χωρίς καμιά αμφιβολία μου φαίνεται παράλογο σαν ερμηνεία μια και βεβαιότητα δεν υπάρχει σε αυτό το ζήτημα. Για εκτίμηση μιλάμε. Στην ερμηνεία της Κύπρου δεν είναι ΚΑΙ αλλά διαζευκτικό Ή. Ή δώρο ή μη εμπορικά αξιοποιήσιμο δηλαδή, όχι και τα δύο. Δε μπήκα στον κόπο να δω τους κανονισμούς ΕΟΚ και ΕΕ, αλλά υποπτεύομαι ότι κάνουν λάθος αυτοί της ΕΕΤΤ, και όχι οι Κύρπιοι και οι υπόλοιποι. Ο κανονισμός προφανώς αναφέρεται σε εισαγωγή στις αποσκευές κατά την εισαγωγή στη χώρα. Αν το πας δώρο ή θα το χρησιμοποιήσεις ο ίδιος, είναι μη εμπορικός ο χαρακτήρας. Αν φαίνεται ότι θα το πουλήσεις, είναι εμπορικός. Από εκεί και πέρα έχουμε να κάνουμε με μια σαλάτα Το ότι σήμερα μιλάμε για συστηματικό εμπόριο με ταχυδρομείο, τα κάνει όλα εμπορικές αποστολές σε όλες τις χώρες, αλλά έχει σημασία το γιατί. Όχι από λανθασμένη ανάγνωση σε σχέση με τις προθέσεις αυτού που το έχει στις αποσκευές ή το παραλαμβάνει με το ταχυδρομείο, αλλά από το ότι είναι τακτικές αυτές οι εισαγωγές και σε μεγάλη ποσότητα συνολικά, οπότε πρέπει να χαρακτηριστούν εμπορικές με αυτό το κριτήριο για να κλείσει το αδασμολόγητο/αφορολόγητο παράθυρο των εμπόρων και να εξομαλυνθεί το θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού και απώλειας εσόδων για το κράτος. Δε μιλάμε απλά για έναν που μπαίνει με το αεροπλάνο. Η κλίμακα είναι μαζική και οι αποστολείς μας χρησιμοποιούν ως εισαγωγείς, και μας βάζουν πολλές φορές να πληρώσουμε και ποσά που δεν περιμέναμε σε αυτή τη δραστηριότητά μας για λογαριασμό τους:) http://www.mof.gov.cy/mof/customs/customs.nsf/All/6E6A54D1ED0A8DFFC2257E42001FE8B5/$file/td.pdf?OpenElement Επιστρέφω στην ερμηνεία της ΕΕΤΤ: "Για αντικείμενα µη εµπορικού χαρακτήρα: για είδη μέχρι 45 € δεν καταβάλλονται δασμοί, Φ.Π.Α. και λοιποί φόροι. για είδη των οποίων η συνολική αξία δεν υπερβαί νει το ποσό των 700 €, υπόκεινται σε κατ αποκοπή δασμό 2,5%, εκτός εάν ο ενδιαφερόμενος ζητήσει τον εκτελωνισμό με βάση τη δασμολογική κατάταξη του είδους. για είδη των οποίων η συνολική αξία είναι άνω των 700 €, καταβάλλονται οι ισχύοντες δασμοί και φόροι." Πρέπει λοιπό να είναι ως εξής: ΑΔΑΣΜΟΛΟΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ 0,01 μέχρι 44.99€, μηδέν δασμοί, μηδέν ΦΠΑ, +3€ ΕΛΤΑ. ΚΑΤ' ΑΠΟΚΟΠΗ ΔΑΣΜΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΗΜΕΝΑ 45 με 149,99€,, +2.5% δασμοί, +ΦΠΑ, + 15€,ΕΛΤΑ. 150 με 499,99€,, +2.5% δασμοί, +ΦΠΑ, + 20€,ΕΛΤΑ. 500 με 699,99€, +2.5% δασμοί, +ΦΠΑ, + 25€,ΕΛΤΑ. ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΑΣΜΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΗΜΕΝΑ 700 με 999,99€, +οι δασμοί του είδους, +ΦΠΑ, + 25€ ΕΛΤΑ, Από 1000€ και πάνω,, +οι δασμοί του είδους, +ΦΠΑ, + 50€,ΕΛΤΑ. Προσωπικά υποθέτω ότι βάζουν 24% ΦΠΑ από 45 μέχρι 700, όπως δεν κάνουν διάκριση του είδους και στους δασμούς. Αυτό θα ήταν το πνεύμα του νόμου και το πιο πρακτικό. Οι δασμοί πολλών ειδών είναι μηδενικοί. Στο τέλος γράφω αναλυτικά πως υπολογίζονται. Για εμπορικού χαρακτήρα (οι υπόλοιπες περιπτώσεις): "Για αντικείμενα εμπορικού χαρακτήρα καταβάλλονται κανονικά οι δασμοφορολογικές επιβαρύνσεις, ενώ τα είδη των οποίων η συνολική αξία δεν υπερβαίνει τα 22 € απαλλάσσονται από το Φ.Π.Α και τα είδη των οποίων η συνολική αξία δεν υπερβαίνει τα 150 € απαλλάσσονται από το δασμό." Πρέπει λοιπό να είναι ως εξής: ΑΔΑΣΜΟΛΟΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ 0,01 μέχρι 21.99€, μηδέν δασμοί, μηδέν ΦΠΑ, +3€ ΕΛΤΑ. ΑΔΑΣΜΟΛΟΓΗΤΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΗΜΕΝΑ 22 με 149,99€,, +μηδέν δασμοί, +ΦΠΑ, + 15€, ΕΛΤΑ. ΔΑΣΜΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΗΜΕΝΑ 150 με 499,99€,, +οι δασμοί του είδους, +ΦΠΑ , + 20€, ΕΛΤΑ. 500 με 999,99€, +οι δασμοί του είδους, +ΦΠΑ, + 25€, ΕΛΤΑ. Από 1000€, και πάνω, +οι δασμοί του είδους, +ΦΠΑ, + 50€, ΕΛΤΑ. Ο ΦΠΑ πιθανολογώ ότι είναι 24% από 22 μέχρι 150, και αυτός του είδους από 150 και πάνω. ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΚΟΥΡΙΕΡ: Διαφέρουν οι χρεώσεις που εμφανίζονται ως ΕΛΤΑ παραπάνω΄(τα 3 έως 50 ευρώ στο τέλος). Κατά τα άλλα είναι ίδια τα ποσά και ίδιες οι κατηγορίες δασμών/φπα. Σε τι διαφέρουν οι χρεώσεις και γιατί διαφέρουν; Δεν εκτελωνίζουν μόνοι τους όπως τα ΕΛΤΑ με συγκεκριμένο γνωστό τιμολόγιο, αλλά βάζουν κάποιον άλλο να εκτελωνίσει. Αυτό κοστίζει περισσότερο χρόνο και περισσότερα χρήματα, πχ καθυστερήσεις και αμοιβή εκτελωνιστή, κλπ. Γύρω στα 100-120 ευρώ είναι συνήθως σε σύγκριση με 50 στη χειρότερη περίπτωση με τα ΕΛΤΑ. Αν κάποιος πήρε πρόσφατα κάτι, ας ρίξει μια ματιά αν είναι όντως έτσι. Τα βιβλία πχ πήραν τον φπα βιβλίου ή γενικό 24% όπως είναι και οι δασμοί γενικοί; ΧΡΟΝΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ Τα ταχυδρομεία έχουν διάφορες κατηγορίες για όλες τις ανάγκες. Τα κινέζικα πχ έχουν 4 κατηγορίες σε ευρεία χρήση, και διαφέρουν στο ότι στην πιο φτηνή δε μπαίνει καν σε αεροπλάνο (πάει με πλοίο), και στην επόμενη μπορεί να διασχίσει τη μισή κίνα με φορτηγό πριν μπει σε αεροπλάνο, ενώ στις δυο πιο ακριβές πάει με αεροπλάνο και μέσα στην κίνα σε κάποιο βαθμό, και έξω. Για βάρη από 1 έως 20 κιλά: Επιφάνειας (SURFACE), κάνει περίπου 77 ημερολογιακές μέρες, κοστίζει από 6,5 έως 3.5 ευρώ το κιλό ανάλογα με το βάρος. Συνδυασμού (SAL), κάνει περίπου 24 ημερολογιακές μέρες, κοστίζει από 11 έως 6.5 ευρώ το κιλό ανάλογα με το βάρος. Αέρος (AIR), κάνει περίπου 15 ημερολογιακές μέρες, κοστίζει από 11 έως 10 ευρώ το κιλό ανάλογα με το βάρος. Κούριερ (EMS), κάνει περίπου 11 ημερολογιακές μέρες, κοστίζει από 36 έως 21 ευρώ το κιλό ανάλογα με το βάρος. Οι εκπτώσεις είναι πιθανές ανάλογα με την εταιρία που πουλάει. ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ Όταν κάποιος πουλάει, πρέπει να ρωτάμε ποια είναι ακριβώς η μέθοδος, γιατί πάντα θα είναι η πιο φτηνή, και ίσως υπάρχει επιλογή για άλλη. Πολλές φορές γράφει γενικά air mail και είναι συνδυασμός ή και επιφανείας. Σχεδόν πάντα, οι χρόνοι στις φτηνές μεθόδους είναι φουσκωμένοι για να προωθηθούν τα κούριερ στη θέση τους, γιατί έχουν κάποιο κέρδος για τον πωλητή. Αν μετακομίζουμε ολόκληρες συλλογές βιβλίων κλπ, συμφέρει με πλοίο. Στο πλοίο υπάρχει και LCL, δηλαδή μικρότερο φορτίο από κοντέινερ, που βγαίνει αρκετά φτηνό στο κιλό, το κόστος μετριέται σε λεπτά το κιλό για μεγάλα βάρη. Αν βιαζόμαστε και το βάρος είναι μεγάλο, υπάρχουν και τα κούριερ μέσα από πράκτορα. Πολλές φορές πιάνουν κόστος επιφάνειας (πχ 4 ευρώ το κιλό) ενώ στέλνουν με αεροπλάνο και πολύ γρήγορα. Εξαρτάται από τη στιγμή και την περίπτωση. Επίσης, στέλνουν και περίεργα πράγματα, πχ πολύ μεγάλου βάρους και περίεργου σχήματος, κάτι αδύνατο με ταχυδρομείο. ΔΑΣΜΟΙ Οι δασμοί για κάθε χώρα προέλευσης και για κάθε είδος είναι διαφορετικοί, αλλά στις μέρες μας αρκετοί είναι μηδέν. Η εισαγωγή ενός πράγματος δεν είναι απλό πράγμα, γι αυτό πρέπει να κοιτάμε και τις λεπτομέρειες, τους περιορισμούς, και τα τυχόν γραφειοκρατικά που υπάρχουν, και ακόμα καλύτερο είναι να ρωτήσουμε κάποιον ειδικό. Εδώ βρίσκουμε τους δασμούς: http://ec.europa.eu/taxation_customs/dds2/taric/taric_consultation.jsp?Lang=en Διαλέγουμε χώρα πχ China - CN Πατάμε [Advanced search] Διαλέγουμε τη γλώσσα, πχ Ελληνικά Γράφουμε αυτό που ψάχνουμε πχ "χαλκομανίες" Βγαίνει μια αναλυτική λίστα με τις χαλκομανίες που είναι: http://ec.europa.eu/taxation_customs/dds2/taric/measures.jsp?Lang=en&SimDate=20180417&Area=CN&MeasType=&StartPub=&EndPub=&MeasText=&GoodsText=χαλκομανίες&Taric=&search_text=goods&textSearch=χαλκομανίες&LangDescr=el&OrderNum=&Regulation=&measStartDat=&measEndDat= SECTION X PULP OF WOOD OR OF OTHER FIBROUS CELLULOSIC MATERIAL; RECOVERED κλπ CHAPTER 49 PRINTED BOOKS, NEWSPAPERS, PICTURES AND OTHER PRODUCTS OF THE PRINTING INDUSTRY κλπ 4908 Transfers (decalcomanias) : κ.ο.κ. Από κάτω γράφει τυχόν περιορισμούς και γραφειοκρατικά. Οι δασμοί για τις απλές χαλκομανίες είναι 0 % και ο κωδικός είναι Χ 4908 αλλά εξειδικεύεται όπως και σε πολλά άλλα προϊόντα.

Όταν αγοράζεις με απλό ταχυδρομείο ή με EMS ή με τμηματική σε κοντέινερ, η κατάσταση είναι συγκεκριμένη και προβλέψιμη και δεν υπάρχει τίποτε περίεργο. Από εμπειρία δική μου και άλλων τα προηγούμενα χρόνια, στα μικρής αξίας έμπαινε ένα μικροποσό πχ 3 ευρώ και έφευγε χωρίς επιπλέον χρεώσεις και υπολογισμούς. Στα μεγαλύτερης πχ 80 και 1000 έμπαιναν οι κανονικοί δασμοί του είδους, ο κανονικός ΦΠΑ για το είδος, και ένα σχετικά μικρό ποσό για τη γραφειοκρατία, πάντα το ίδιο, πχ 12 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Σε ό,τι βγαίνει από το λιμάνι έχει και επιπλέον κόστη. Το μόνο παράπονό μου είναι ότι το μπακαλόχαρτο που γράφει τι χρεώθηκε σε δασμούς και ΦΠΑ σε ότι έρχεται με ταχυδρομείο είναι κακογραμμένο και ίσως αυτό είναι πρόβλημα στη συνέχεια. Αν είναι πχ 50 ευρώ γίνεται κανονική εισαγωγή, σαν να είναι 5000 ευρώ. Αυτό είναι που μπερδεύει τον καταναλωτή. Αν είναι πολύ μικρή η αξία που γράφει, δεν ασχολείται το κράτος γιατί δεν αξίζει τον κόπο. Όλα αυτά είναι λοιπόν λογικό και νόμιμο να μπαίνουν. Το κουφό είναι κάτι εταιρίες courier που συνεργάζονται με εκτελωνιστές που ζητάνε ότι τους καπνίσει για τη μικρή δουλειά του εκτελωνισμού. Τα ταχυδρομεία, και το EMS που είναι κάπως γρήγορο και το κάνουν τα ταχυδρομεία της κάθε χώρας, είναι δεδομένη κατάσταση και όπως θα έπρεπε να είναι. Οι χρεώσεις τους βέβαια (πχ 3 και 12 ευρώ παλιότερα) , μου φαίνονται αμφίβολης νομιμότητας. Για νόμιμες αποστολές από ευρωπαϊκή χώρα δε μπορεί να χρεωθεί τελωνείο ή οτιδήποτε άλλο. Εκείνο που με την ευρωπαϊκή νομοθεσία θα ήταν παράνομο, είναι να μη σου λέει κάτω από την τιμή το site του εξωτερικού τι θα χρεωθείς και για ποιο λόγο στην εισαγωγή, γιατί έτσι δεν αγοράζεις με το συνολικό κόστος στο μυαλό, και αυτό είναι πολύ παραπλανητικό για τον απλό καταναλωτή. Αθέμιτος ανταγωνισμός στις ντόπιες επιχειρήσεις, και συμφωνία για πώληση στην οποία η μια πλευρά δεν είναι πληροφορημένη όσο πρέπει. Άλλο πολύ κακό, είναι το ότι πληρώνουν τα κράτη του κόσμου χρήματα για κάτι που θεωρείται ταχυδρομείο αλλά είναι στην ουσία μέθοδος εξαγωγής μικρών και μεγάλων πωλητών που βρίσκονται στην κίνα. Οι συμφωνίες των ταχυδρομείων φτιάχτηκαν για την επικοινωνία των ανθρώπων, όχι για το εμπόριο. Αυτές οι συμφωνίες πρέπει να είναι συμμετρικές, πρέπει δηλαδή να στέλνει ο Κινέζος στον Αμερικάνο γράμμα και ο Αμερικάνος στον Κινέζο. Και τότε παθαίνει ζημιά το ταχυδρομείο της ακριβής χώρας, αλλά αξίζει τη ζημιά για το καλό της επικοινωνίας και είναι μικρή. Όταν ο ένας στέλνει 100 και ο άλλος δεν απαντάει, όπως στο εμπόριο, δεν πρέπει να υπάρχει υποχρέωση του Αμερικάνου να πάει το γράμμα. Το αμερικάνικο ταχυδρομείο πχ, για να μιλήσω για μια ακριβή χώρα, χάνει πολλά χρήματα για κάθε κινέζικη πώληση με απλό ταχυδρομείο. Μπορεί και τα πενταπλάσια από το κέρδος του Κινέζου. Επιδοτεί η αμερικάνικη κυβέρνηση δηλαδή το κινέζικο εμπόριο και ταυτόχρονα δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό στις νόμιμες επιχειρήσεις της χώρας της, που έχουν μεγάλα κοστολόγια, εκτελωνίζουν κανονικά με δασμούς και φόρους προστιθέμενης αξίας, και τρέφουν την οικονομία της χώρας. Το εμπόριο με απλό ταχυδρομείο καλό θα ήταν να ρυθμιστεί. Είναι παράνομο τόσο στους δασμούς και στον ΦΠΑ τις περισσότερες φορές, και είναι εκμετάλλευση της χώρας προορισμού βασισμένη σε ένα παράθυρο της συμφωνίας των ταχυδρομείων. Αυτό πέρα από την ανισορροπία στο θέμα του εμπορίου.

Πεταμένα λεφτά η διχρωμία.

Αυτό το μοντέλο τους έχει πλήρες πλάτος. Βγαίνει και 280χ215.

;Eνα σχετικό project. Δεν τα πήγε καλά στο kickstarter. http://comicsalliance.com/compiler-kickstarter-aims-to-bind-single-issues-for-easier-display-and-sharing/

Α, με τέτοιο τρόπο δηλαδή. Δεν το έχω δει. Δε μου φαίνεται καλή ιδέα. Εξαρτάται από το υλικό βέβαια.

@ikarukani Η ονομασία του στην Ελλάδα είναι μηχανισμός κλασέρ. Ο καλύτερος τύπος νομίζω για κόμικ είναι το D για να είναι κάθετα δεξιά τα κόμικ. Ζελατίνες έχεις με τις αμερικάνικες τρύπες και ειδικές; Οι απλές universal με τις 11 δεν είναι απαραίτητα το καλύτερο για κόμικ. Εδώ πχ έχει μέχρι 60mm για τις 4 τρύπες της Ευρώπης: http://www.nextstore.gr/ProductDetails/Είδη γραφείου/Μηχανές γραφείου-αναλώσιμα/Αναλώσιμα βιβλιοδεσίας/Μηχανισμός κλασέρ 4 κρίκων D 60xιλ_dot_.aspx

Σε ποιο κομμάτι σου λείπει κάτι; Tα εξαρτήματα που θα κουμπώσεις στην κατασκευή είναι το πρόβλημα;

Είπα να συμπληρώσω με την ευκαιρία το θέμα του νήματος!

Εννοείς να πάρει κάποιος τεύχη σε καρφίτσα και να τα κάνει σκληρό εξώφυλλο με ράψιμο στο χέρι. Τα dust jackets τα θέλεις για προστασία ή για ομορφιά; Για ομορφιά και πληροφορία: Dust jacket ή εκτυπωμένο ύφασμα σκληρού εξωφύλλου Αν δέσεις με ύφασμα βιβλιοθήκης λευκού ή λευκού μεταλλικού χρώματος, υπάρχει τεχνική να τυπώσεις χρώμα πάνω στα εξώφυλλα και τη ράχη αν δε σε ενοχλεί η υφή του καμβά, και το χρώμα θα είναι καλούτσικο. Δεν προσθέτει προστασία το dust jacket όταν έχεις ήδη ύφασμα βιβλιοθήκης. Για τη σκόνη ή για ομορφιά: Ειδικό κουτί Ο μόνος κίνδυνος που απομένει όταν έχεις ήδη ύφασμα βιβλιοθήκης, είναι η σκόνη στο πάνω μέρος του τόμου, την οποία δεν αντιμετωπίζει ούτως ή άλλως το dust jacket. Αυτό το πρόβλημα λύνεται ή με κουτί που χωράει ακριβώς τους τόμους στο ύψος, ώστε να μην καταλήγει σκόνη στο πάνω μέρος, ένα ειδικό "ράφι" από χαρτόνι και ύφασμα δηλαδή, ή με καταστροφικό ξάκρισμα και βάψιμο/επιμετάλλωση της κορυφής του τόμου με ειδική τεχνική ώστε να μην κολλάει εκεί η σκόνη. Το κουτί είναι καλή λύση γιατί αν σκεφτείς ότι βάζεις μέσα αρκετούς τόμους, το κόστος κατασκευής είναι πολύ μικρό σε σχέση με το κόστος κατασκευής των τόμων, και η εμφάνιση και προστασία είναι καλύτερη από οποιοδήποτε ράφι της αγοράς, γιατί ταιριάζει απόλυτα. Κατασκευή Κουτιού Κουτιά γίνονται με πλαστικοποιημένο αυτοκόλλητο ή με ύφασμα βιβλιοδεσίας και πολύ χοντρό χαρτόνι. Η εκτύπωση πάνω τους είναι δύσκολη αν θέλεις κατασκευή αναπτύγματος (ένα κομμάτι υφάσματος και όχι κάθε πλευρά ξεχωριστό) επειδή τα μεγέθη είναι πολύ μεγάλα. Κατασκευή Dust Jacket Τα dust jackets μπορούν να γίνουν με εκτύπωση inkjet ή laser με πλαστικοποίηση ειδική για ψηφιακές εκτυπώσεις ή και χωρίς αν δε σε ενοχλεί ή σου αρέσει η σταδιακή φθορά τους. Η εμφάνιση με την πλαστικοποίηση είναι ίδια με τα dust jacket της αγοράς, και σε επιχρισμένο χαρτί ο κορεσμός του χρώματος είναι πολύ καλός.Αν είναι μόνο για προστασία απλού υφάσματος, ta dust jackets μπορούν να είναι απλά ένα κομμάτι καλού χαρτιού. Μπορούν να γίνουν και από λευκό εκτυπωμένο ύφασμα βιβλιοθήκης αλλά αν έχεις και από μέσα δεν έχει πολύ νόημα. Το μόνο περίεργο στην κατασκευή τους είναι το πολύ μεγάλο μήκος (δεν είναι πχ Α3 ή Α4), και το ότι πρέπει τα νερά του χαρτιού σε αυτό το μήκος να είναι παράλληλα στη μικρή διάσταση, κάτι που δεν ισχύει για τα χαρτιά Α3 και Α4 του εμπορίου, ακόμα και αν είχαν το απαιτούμενο μήκος, γιατί όλα τους έχουν τα νερά παράλληλα στο μήκος του χαρτιού. Αν τα νερά είναι λάθος, δε θα διπλώνει καλά, ακόμα και αν είναι από λεπτό χαρτί. Το μήκος τους για ένα τόμο 17χ24 είναι 2*17+πάχος ράχης+2*7 τα αυτιά + προεξοχές χαρτονιού = πάνω από μισό μέτρο. Αν τα θέλεις για να μοιάζουν με εμπορική έκδοση σκληρού εξώφυλλου, μάλλον θα ήταν πιο όμορφος ο τόμος σκέτος με έγχρωμη εκτύπωση, γράμματα, σχέδια, εικόνες, κλπ.

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι αριστοτελικοί, όχι γιατί ακολουθούν τον Αριστοτέλη συνειδητά, αλλά γιατί ο Αριστοτέλης τους ακολούθησε.

Στη βιβλιοδεσία είμαι εμπειρικός, αλλά επειδή σπούδασα πολιτικός μηχανικός είχα γνώσεις στα στοιχεία των υλικών και την μηχανική των κατασκευών γενικά, οπότε ξεκίνησα από την έρευνα που υπήρχε στον τομέα της συντήρησης και κατασκευής του βιβλίου, και τις δοκιμές αντοχής και καταπόνησης, για να το προχωρήσω πιο γρήγορα. Το χαρτί πχ, δε διαφέρει από μια πλάκα. Σου δίνει και τα στοιχεία ο κατασκευαστής στις δυο διευθύνσεις αν είναι σοβαρός. Γενικά είναι θέμα μηχανικής η βιβλιοδεσία και τα υλικά της. Ελαστικότητα, κάμψη, κλπ. Είναι φυσικά και χημείας. -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Έχει πολύ δυνατό editor το σύστημα και καλή επικοινωνία με τα windows. Γι αυτό διάβασα για μια "αναβάθμιση" ..

Πολλοί ασχολούνται με τον Αριστοτέλη στην Ελλάδα, αλλά διορθώνουν γραπτά, κάνουν άσχετες με τον Αριστοτέλη παραδόσεις, κλπ. Εγώ του έδωσα αποκλειστικότητα. Σχεδόν:)

Παναγιώτη με φωνάζουν. Με ενδιαφέρουν τα εξής: Οι εκδόσεις, η αγορά του βιβλίου, και το βιβλίο ως αντικείμενο και περιεχόμενο. Η κουλτούρα των κόμικς αλλά όχι (ακόμα) η συλλογή τους. Η φωτογραφία. Η σκηνοθεσία, ιδίως το σύστημα της όπως το παρουσίασε ο Αιζενστάιν και ο Arijon. H υποκριτική, και ιδιαίτερα το σύστημα του Στανισλάβσκι όπως το παρουσιάζει ο ίδιος. Το δράμα. Τα σχήματα λόγου και η ιστορία τους. Η τέχνη της συγγραφής γενικά. Έχω ασχοληθεί με τα εξής: Με την επεξεργασία ήχου και βίντεο σε επίπεδο σχεδίασης και προγραμματισμού αλλά και απλής χρήσης. Με τη βιβλιοδεσία. Ασχολούμαι σχεδόν αποκλειστικά με τον Αριστοτέλη εδώ και αρκετά χρόνια. Καλώς σας βρήκα

Παρατήρησα ότι στο θέμα της βιβλιοδεσίας χρησιμοποιούνται κάπως γενικοί όροι στις προδιαγραφές, οπότε θα γράψω λίγες λεπτομέρειες το θέμα μια και δε τις βρήκα κάπου. Προσωπικά πχ, θα με ενδιέφερε τι τύπο βιβλιοδεσίας έχει ένα σκληρό εξώφυλλο και το σώμα του βιβλίου, γιατί στις μέρες μας δεν είναι πλέον δεδομένο και δε φαίνεται στις φωτογραφίες. Επίσης, το θέμα του εξωφύλλου ίσως ενδιαφέρει τους συλλέκτες, όσους μετατρέπουν κόμικ που δεν έχουν συλλεκτική αξία σε καλύτερη βιβλιοδεσία, ή όσους θέλουν να εκδώσουν τη δουλειά τους. Δεν έχω σκοπό να εξαντλήσω το θέμα, αλλά θα γράψω πρόχειρα τις πρώτες σκέψεις μου, αυτά που θα έλεγα σε έναν φίλο που με ρωτούσε, με τη σειρά που θα τα έλεγα. Αν έχω κάποια λάθη, ή δεν διευκρινίζω κάτι αρκετά, εδώ είμαι να το διορθώσω και να το συμπληρώσω. Επίσης, αν κάποιος έχει φωτογραφίες από κάποιο πρόβλημα σχετικά με χαρτί και βιβλιοδεσία, θα ήταν χρήσιμο να τον ακούσουμε. Αν το σύστημα του σάιτ το επιτρέπει, θα το διορθώνω σταδιακά. Αν υπάρχει αντίστοιχο θέμα και δε το βρήκα, δώστε μου μια κατεύθυνση να προτείνω αλλαγές αν χρειάζονται. Το εσωτερικό και το εξωτερικό του βιβλίου δεν είναι της ίδιας ποιότητας σήμερα όπως ήταν παλιότερα. Στην Αμερική πχ παίρνουν ένα απλό mass market paperback θερμής κόλλας με άθλιο χαρτί, του κολλάνε ένα σκληρό εξώφυλλο, και το πουλάνε ως έκδοση βιβλιοθήκης, παρότι δεν κάνει γι αυτή τη χρήση, ούτε από πλευράς χαρτιού, ούτε από πλευράς ευχρηστίας και αντοχής. Από την άλλη πλευρά, ένα βιβλίο τσέπης μπορεί να είναι δεμένο με μέθοδο που το κάνει καλύτερο από τα περισσότερα σκληρά εξώφυλλα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε αυτό τον οδηγό αντιμετωπίζω τη βιβλιοδεσία ως μέσο χρήσης και συντήρησης του βιβλίου και όχι ως άσκηση πάνω στη διακόσμησή του. Συνήθως όταν ακούμε για βιβλιοδεσία πηγαίνει το μυαλό μας σε κατασκευές μπαρόκ και ροκοκό αισθητικής, και οι περισσότεροι βιβλιοδέτες αρέσκονται σε αυτό το στυλ, μια και αυτό είναι προφανώς αυτό που πουλάει. Το ενδιαφέρον μου για το βιβλίο σταματάει στην αντοχή, την ευχρηστία, και την καλαισθησία του. Προσπαθώ να έχω στο μυαλό μου ότι σαν λαός αρχίσαμε να απλοποιούμε την τέχνη και την αρχιτεκτονική μας πολύ νωρίς. Το βιβλίο λοιπόν το αντιμετωπίζω στο κείμενο που ακολουθεί ως κατασκευή. Με ενδιαφέρει η αντοχή του, η λειτουργικότητά του, και το πως μπορούμε να το διατηρήσουμε καλύτερα. Γι αυτό αναφέρομαι συγκεκριμένα στην αστοχία της βιβλιοδεσίας του, όπως θα αναφερόμουν στην αστοχία ενός κτιρίου. Ο τομέας του βιβλίου χρειάζεται περισσότερη τεχνική και λειτουργικότητα, και θα μπορούσε να ζήσει με πολύ λιγότερη τέχνη. [ Έκδοση 1.0 - 3/4/2018 ] [ 1st draft ] [ Έκδοση 2.1 - 5/4/2018 ] [ φωτογραφίες ] [ Έκδοση 2.2 - 7/4/2018 ] [ πλαστικοποίηση, διάφορα θέματα στο τέλος, ακαμψία και πρώτο άνοιγμα άκαμπτης βιβλιοδεσίας ] [ Έκδοση 2.3 - 13/4/2018 ] [ βίντεο για παραδοσιακή βιβλιοδεσία, και παραγωγή βιβλίου σε μικρές και μεγάλες ποσότητες ] [ Έκδοση 2.4 - 4/4/2018 ] [ dust jackets και κουτιά ] [ Έκδοση 2.5 - 17/4/2018 ] [ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΕΣΟΥΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΟΜΙΞ ] [ Έκδοση 2.6 - 10/5/2018 ] [ Το χαρτί ] [ Έκδοση 2.7 - 20/5/2018 ] [ Το χρώμα και το χαρτί ] ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ Τα βιβλία γενικά δένονται με τους εξής τρόπους: 1) Με συρραπτικό/καρφίτσα (saddle stitching). Η γνωστή μέθοδος με τα 2-3 σύρματα στη ράχη. Ιδανική για πολύ λίγες σελίδες, γιατί η ακαμψία διπλωμένων χαρτιών γίνεται μεγάλη όταν αυτά ξεπεράσουν έναν μικρό αριθμό, πχ 8 για μέτριου βάρους χαρτί. Διαβάζεται άνετα και ανοίγει πολύ επίπεδα. Πολύ καλή λύση γιατί λύνεται χωρίς καμιά βλάβη και ράβεται σε τόμους με ελάχιστη βλάβη, μερικές τρύπες βελόνας σε μερικά σημεία στη ράχη, και λίγη κόλλα σε 1-2 χιλιοστά κατά μήκους κάθε εξώφυλλου. Πολύ μεγάλη ελευθερία κίνησης του χαρτιού. Εξαιρετική αντοχή σε αλλαγές υγρασίας, ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που το χαρτί είναι διπλωμένο αντίθετα από το νερά του. Σε αυτές διαβάζεται πιο δύσκολα γιατί είναι πιο σκληρό στο άνοιγμα, αλλά και πάλι δε θα παραμορφωθεί η ράχη από την αλλαγή υγρασίας. Καρφίτσα με οξείδωση. Ακαμψία στο όριο της βιβλιοδεσίας με καρφίτσα. 108 πολύ λεπτές σελίδες. 2) Με θερμή κόλλα /θερμοκόλληση (perfect binding, hot melt binding, EVA binding, PUR binding σε άλλη μορφή). Κίτρινη, πορτοκαλί ή λευκή. Η κόλλα του βιβλίου τσέπης, του γυναικείου περιοδικού, του φτηνού κόμικ, της βασικής έκδοσης print on demand. Είναι άκαμπτη, το βιβλίο είναι τούβλο κοντά στη ράχη, και το χαντάκι στην ανάγνωση είναι πολύ έντονο. Δεν επιτρέπει μεγάλη ευελιξία στο χαρτί. Αν είναι σωστά δεμένο όσον αφορά τα νερά του χαρτιού του εσωτερικού και του εξωφύλλου, ανοίγει μέτρια γιατί οι σελίδες παραμένουν κάθετες στη ράχη. Αν το ζορίσουμε μπορεί να ανοίξει καλύτερα αλλά θα μείνει κάπως μόνιμα ανοιχτό σε αυτό το σημείο, μπορεί να κάνει λευκή γραμμή από σπάσιμο στη ράχη του, ή μπορεί και να αποκολληθεί λίγο το φιλμ της πλαστικοποίησης εκεί. Στις χειρότερες κόλλες μπορεί να σπάσει και εντελώς αν περάσει από μεγάλες ή συχνές αλλαγές θερμοκρασίας, πχ μείνει σε αυτοκίνητο ή παλιώσει πολύ. Σχεδόν πάντα, στη φάση της βιβλιοδεσίας το εξώφυλλο πριονίζεται από τροχό σε κάποιο βάθος σε διαστήματα 1-3 χιλιοστόν και τρίβεται για να αποκτήσει βάθος και σπασμένες ίνες και να εισχωρήσει η κόλλα. Αν θελήσουμε να ελευθερώσουμε τις σελίδες θα χάσουμε αυτό το μήκος, δηλαδή 2-3 χιλιοστά τουλάχιστον. Η ράχη δεν επιτρέπει καμιά κίνηση του χαρτιού στον άξονά της, οπότε αν το βιβλίο είναι δεμένο με τα νερά ανάποδα για οικονομία χαρτιού, θα κάνει κυματισμό στη ράχη και πέρα από το αισθητικό πρόβλημα θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο το άνοιγμα, γιατί μια κυματιστή διατομή είναι πολύ πιο άκαμπτη από μια ίσια. Η μέθοδος αυτή λέγεται συνήθως θερμοκόλληση ή περιμετρική βιβλιοδεσία ή απλά κολλητή. Το πλεονέκτημα τις τους εκδότες είναι το χαμηλό κόστος και το ότι δε θα τσακιστεί η ράχη από κάποιον απρόσεκτο στο βιβλιοπωλείο. Αν σπάσει αυτή η βιβλιοδεσία δε διορθώνεται εύκολα, πρέπει να γίνει όλη από την αρχή με απώλεια τμήματος της σελίδας. Όταν συνδυάζεται με μαλακό εξώφυλλο από χαρτόνι λέγεται περιμετρική θερμοκόλληση. Είναι το χειρότερο είδος βιβλιοδεσίας, αλλά στα αγγλικά λέγεται perfect binding. Τι να πει κανείς. Θερμή κόλλα, κανονικό χαρτί, εμφανής η δυσκαμψία της βιβλιοδεσίας. Εννοείται ότι δε μένει ανοιχτό μόνο του. Θερμή κόλλα, πολύ λεπτό χαρτί, περιοδικό μόδας. Εμφανής και πάλι η δυσκαμψία της βιβλιοδεσίας αν και μένει κάπως ανοιχτό σε κάποια σημεία στη μέση του βιβλίου, επειδή το χαρτί είναι πολύ λεπτό. Θερμή κόλλα, πολύ λεπτό χαρτί, μετά την καταστροφή. Φαίνεται ότι προέκυψαν δυο ολόισια τμήματα ράχης, η δυσκαμψία με την οποία παλεύαμε όταν το διαβάζαμε. Φαίνονται ακόμα τα πριονίσματα από τον τροχό που επέτρεψαν στην κόλλα να μπει βαθύτερα, και οι κυματισμοί που οφείλονται στο ότι το περιοδικό είναι ραμμένο με τα νερά του χαρτιού ανάποδα. Αυτό θα βρούμε όταν σπάσει ένα βιβλίο print on demand με περιμετρική βιβλιοδεσία. 3) Με ψυχρή κόλλα (cold glue binding, PVA binding). Λευκή. Χρησιμοποιείται πολύ σπάνια σε εκδόσεις και μόνο από εξειδικευμένους βιβλιοδέτες. Η θερμή κόλλα παίρνει μέχρι και λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο στην παραγωγή ενώ η ψυχρή μπορεί να πάρει και μια ολόκληρη μέρα γιατί πρέπει να μείνει το βιβλίο σφιγμένο και να στεγνώσει και να αναπτύξει την αντοχή του. Η ψυχρή κόλλα είναι πολύ εύκαμπτη. Επιτρέπει στο βιβλίο να ανοίγει εντελώς επίπεδα. Αν ζορίσουμε στο άνοιγμα ή διπλώσουμε το μπρος εξώφυλλο πάνω στο πίσω, θα υπάρξει παραμόρφωση αλλά αυτή σταδιακά θα υποχωρήσει οπότε δε θα αφήσει μόνιμο αισθητικό πρόβλημα. Η ψυχρή κόλλα δεν καταστρέφει το χαρτί στην παραγωγή αν δε μιλάμε για εμπειρικό βιβλιοδέτη που δίνει με σπάγκους και πριόνια (πολλοί Έλληνες της "καλλιτεχνικής" δένουν με σπάγκους και πριόνια). Η κόλλα επικαλύπτει απλά μισό χιλιοστό κάθε πλευρά ενός φύλλου, και έτσι τα δένει σε έναν τόμο. Πολλοί τρίβουν ή σκάβουν χαντάκια με τροχούς γιατί δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργεί. Η μέθοδος αυτή λέγεται συνήθως ψυχρή κόλληση. Το μειονέκτημα είναι ότι αν την κάνουμε με την ίδια δομή εξωφύλλου που κάνουμε τη θερμή, η ράχη θα τσακιστεί και θα έχει αισθητικό πρόβλημα ακόμα και με το πρώτο άνοιγμα από ένα απρόσεκτο. Απαιτεί λοιπόν ειδική κατασκευή με διπλή ράχη ή σκληρό εξώφυλλο. Αν ανοίξει πολύ και φαίνεται άσχημη η βιβλιοδεσία ψυχρής κόλλας, διορθώνεται πανεύκολα, ακόμα και από απλό αναγνώστη που πιάνει λίγο το χέρι του. Υπάρχουν πολλές ποιότητες ψυχρής κόλλας, και πολλοί που δηλώνουν "καλλιτέχνες" χρησιμοποιούν ακατάλληλη κόλλα. Κόλλα δηλαδή που κιτρινίζει, οξειδώνεται, σκληραίνει και σπάει με την πάροδο του χρόνου. Συνήθως είναι αυτοί που πριονίζουν τις ράχες και περνάνε σπάγκους γιατί δεν ξέρουν ότι υπάρχουν καλύτερες μέθοδοι και δεν έχουν καμιά επαφή με τη μηχανική του βιβλίου. Καλή ψυχρή κόλλα, κανονικό χαρτί, φαίνεται πόσο εύκαμπτη είναι η ράχη. Ράχη χωρίς επένδυση. Το συγκεκριμένο έχει χρησιμοποιηθεί ως σημειωματάριο, δηλαδή έχει καταπονηθεί αρκετά σε κάθε σελίδα. Όπως το καλάμι αντέχει στον άνεμο περισσότερο από το ξύλο, έτσι και η καλή ψυχρή κόλλα. Το βιβλίο στη φωτογραφία δεν έχει καταστραφεί, απλά είναι ανάποδα όπως ακριβώς είναι το βιβλίο και στην πρώτη φωτογραφία που δείχνει τη βιβλιοδεσία με θερμή κόλλα. Καλή ψυχρή κόλλα με πολύ χοντρό χαρτί. Η ευκαμψία παραμένει σε μεγάλο βαθμό. Μένει ορθάνοιχτο χωρίς προσπάθεια. Το παραπάνω, με καταστροφή (μετά από πολλή προσπάθεια). Φαίνεται η επένδυση που συγκρατεί τις σελίδες σε περίπτωση που χωρίσουν. Η επισκευή είναι υπόθεση ενός λεπτού. Κακή (και) ψυχρή κόλλα επιπέδου ατλακόλ με κανονικό χαρτί. Άκαμπτη ακόμα και χωρίς τα γνωστά πριονίσματα και τους σπάγκους, και λόγω κακής ποιότητας και γιατί έχει μπει περισσότερη απ' όση πρέπει. Κανένα πλεονέκτημα από τη θερμή κόλλα σε αυτή την κατάσταση. Πρέπει να σταματήσουμε να τυπώνουμε τις οδηγίες προγραμμάτων. Αν ήταν σημαντικές θα τις δίνανε τυπωμένες. Σώστε τα δέντρα και τη βιβλιοδεσία. Καλή ψυχρή κόλλα, αλλά πολύ απορροφητικό χαρτί βιβλίου τσέπης. Η ελαστικότητα υπάρχει αλλά την τρώει τη μισή το χαρτί. Κατά τα άλλα χαρτόνι μ' έκαψες και δίπλωμα χωρίς πίκμανση. Το έκανα πριν 20 χρόνια σε ένα βιβλίο τσέπης που είχε διαλυθεί, οπότε μη με κατακρίνετε:) Το χαρτί συνεχίζει να σκουριάζει. Η λύση του εξωφύλλου που είναι ελεύθερο στη ράχη για να μην τσακίζεται στο διάβασμα, μου φάνηκε προφανής, αλλά αργότερα έμαθα ότι είχε κατοχυρωθεί με πατέντα. Οι βιβλιοδεσίες με κόλλα δεν είναι ιδανικές για πολύ σκληρό χαρτί που δεν έχει ίνες και πόρους, γιατί η κόλλα δε μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά σε αυτές. Υπάρχει μια ποιότητα θερμής κόλλας που επιτρέπει να δεθούν τέτοια γυαλιστερά και επιχρισμένα χαρτιά και έχει μεγαλύτερη ευελιξία από την απλή (PUR binding), αλλά είναι αρκετά σπάνια στην αγορά, και διαθέσιμη κυρίως στα πολλά αντίτυπα, και μεγάλου κόστους. Δε την έχω συναντήσει ποτέ σε βιβλίο παραγωγής, ούτε σε βιβλίο σε λίγα αντίτυπα. Τις λίγες φορές που τη συνάντησα ήταν σε καταλόγους εταιρειών με πολύ χοντρό γυαλιστερό χαρτί και εκτυπώσεις με πλαστικό (δηλαδή τόνερ). 4) Ραφτή βιβλιοδεσία/κλωστορραφή (smyth sewing, singer sewing, hand sewing). Σε αντίθεση με τις προηγούμενες μεθόδους, οι δεσμίδες ράβονται με κλωστή κατά μήκος της ράχης, μέσα έξω. Αν πάει από τη μια δεσμίδα στην άλλη κατευθείαν η βελονιά με ζεύγη από τρύπες λέγεται smyth sewing από το όνομα του πρώτου κατασκευαστή τέτοιων μηχανών. Αν η κάθε μια δεσμίδα δένεται ξεχωριστά σαν να ήταν ύφασμα και μετά ενώνονται με κόλλα λέγεται singer sewing, από τις γνωστές μηχανές. Το singer sewing μπορεί να έχει και χρωματιστές κλωστές, με άκρες που περισσεύουν, και μια και είναι ορατές όταν μιλάμε για μια δεσμίδα, είναι αρκετά όμορφο στοιχείο διακόσμησης. Αντί να δέσουμε δηλαδή με καρφίτσα δένουμε με ραπτομηχανή singer. Αν γίνει δέσιμο στο χέρι με βελόνα και οποιαδήποτε μέθοδο λέγεται hand sewing. Το πιο προφανές στη ραφτή βιβλιοδεσία είναι ότι υπάρχουν ορατές κλωστές στο χαντάκι του ανοιχτού βιβλίου κάθε 16 πχ σελίδες. Αν είναι σε ζεύγη οι τρύπες είναι smyth-sewing, ενώ αν είναι μέσα έξω από πάνω μέχρι κάτω είναι singer sewing. Αυτό το είδος το ανιχνεύουμε εξωτερικά ή σε σακουλοποιημένο/κλειστό βιβλίο από το ότι φαίνονται οι δεσμίδες όταν κοιτάμε τη ράχη από πάνω ή κάτω, γιατί φαίνονται οι καμπύλες της κάθε δεσμίδας. Επίσης, παρότι το βιβλίο ξακρίζεται όπως και αυτά με την κόλλα, οι εσωτερικές σελίδες των δεσμίδων μετακινούνται λίγο γιατί δεν είναι κολλημένες, οπότε ακόμα και μετά το ξάκρισμα στη γκιλοτίνα είναι διακριτές οι δεσμίδες, ιδίως από την απέναντι πλευρά από αυτή της ράχης. Στη θερμή κόλλα πάλι, δε διακρίνονται διαφορές ανά 16 ή 32 σελίδες γιατί οι σελίδες είναι πλέον όλες κλειδωμένες στην κόλλα και δε μετακινούνται. Ακόμα και όταν προκύπτουν από δεσμίδες, φρεζάρεται η περιοχή των δεσμίδων και μένουν απλά ξεχωριστά φύλλα χαρτιού πριν το κόλλημα. Η μέθοδος της καρφίτσας μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια φτηνή εξέλιξη της ραφτής που δουλεύει όταν η δεσμίδα είναι μόνο μία. Επειδή μετά το ράψιμο οι δεσμίδες δεν κρατιούνται κοντά μεταξύ τους, μπαίνει και λίγη κόλλα για να ενώσει στην ουσία τα εξωτερικά φύλλα κάθε δεσμίδας. Έτσι έχουμε κάτι που σκληραίνει μεν, αλλά μόνο σε λίγα σημεία, και δίνει την εμφάνιση που περιμένουμε να έχει ένα βιβλίου, δηλαδή δε βλέπουμε ανάμεσα από τις δεσμίδες όταν περνάμε από τη μία στην επόμενη. Όταν μπαίνει η κόλλα και τελειώνει η διαδικασία το λέμε ραφτό-κολλητό. Υπάρχουν φυσικά και μέθοδοι χωρίς κόλλα. Η συγκεκριμένη βιβλιοδεσία είναι πολύ ευέλικτη και ανοίγει εντελώς επίπεδα το βιβλίο αλλά στις εμπορικές εφαρμογές έχουμε το ίδιο πρόβλημα με τη βιβλιοδεσία ψυχρής κόλλας που ανέφερα πιο πάνω, το τσάκισμα του εξωφύλλου στη ράχη. Γι αυτό, βάζουμε αρκετή κόλλα αντί για λίγη, και αν και έχουμε ένα καλοδεμένο βιβλίο, δεν έχουμε την ευελιξία που θα έπρεπε, δηλαδή έχουμε ένα μειονέκτημα της βιβλιοδεσίας θερμής κόλλας. Πολλές φορές το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο με τη θερμή κόλλα στη χρήση από τον αναγνώστη. Η διαφορά είναι ότι αν ανοίξει κάποιος με το ζόρι τη ράχη να τσακίσει, δε θα καταστραφεί η βιβλιοδεσία, αλλά μόνο η αισθητική της. Πολλοί αναγνώστες που προσέχουν πολύ τα βιβλία τους, τα διαβάζουν με μεγάλο χαντάκι για να μη χαλάσει η αισθητική της ράχης. Υπάρχει μια ληγμένη πατέντα με διπλή ράχη που θα έλυνε το πρόβλημα, αλλά κοστίζει και ίσως φανεί και περίεργο το τελικό αποτέλεσμα στο χρήστη. Ραφτή βιβλιοδεσία στο χέρι, γυμνή, με πολύ χοντρό χαρτί βιβλίου σε πολύ παχιές δεσμίδες. Υπάρχει ευκαμψία, μια και κόλλα υπάρχει μόνο στο εξωτερικό της κάθε δεσμίδας. Οι ενδιάμεσες σελίδες κρατιούνται με κλωστές πάνω στην εξωτερική της δεσμίδας, και οι κλωστές έχουν σταθεροποιηθεί από το λεπτό στρώμα κόλλας που περάστηκε στις εξωτερικές τις δεσμίδας στη ράχη Ραφτό, ίδιο χαρτί και δέσιμο με το παραπάνω, σε ύφασμα βιβλιοθήκης. Εύκαμπτη κατασκευή. Το γνωστό best-seller κλισέ ερυθρόλευκο κεφαλάρι. Ραφτή εμπορική βιβλιοδεσία 26 ετών. Υπερβολικά λεπτή κλωστή, υπερβολικά λίγη κόλλα. Τα δύο υλικά που συνεισφέρει ο βιβλιοδέτης είναι αυτά τα δύο. Αν κάνεις οικονομία πας μπροστά προφανώς... Σήμερα ο βιβλιοδέτης αυτού του βιβλίου είναι η μεγαλύτερη εταιρεία του χώρου και έχει 50 περίπου άτομα προσωπικό. Ξεχώρισαν οι δεσμίδες σχεδόν με την πρώτη ανάγνωση. Εύκολη επισκευή. Εκδόσεις Άγρα, η γνωστή σειρά μικρού μεγέθους με τα ωραία εξώφυλλα και την κολλημένη φωτογραφία γραμματόσημο που ξεκολλούσε μέχρι να το διαβάσεις. Πρέπει να ήταν ακριβή η κόλλα τότε:) Εκπληκτική ποιότητα χαρτιού. Ούτε ίχνος κιτρινίσματος. Το φυσικό χρώμα έμεινε το ίδιο και στην εξωτερική πλευρά της σελίδας που παίρνει αέρα. Όλες οι μέθοδοι εφαρμόζονται και σε ένα και σε πολλά αντίτυπα. Δεν είναι δηλαδή καμία από αυτές απαραίτητα βιομηχανική. Αυτά όσον αφορά το σώμα, το εσωτερικό δηλαδή του βιβλίου, που είναι και το πιο σημαντικό, τόσο στην ευχρηστία όσο και στην αντοχή. Στο συνέχεια θα πω για την κατασκευή του εξωφύλλου, το οποίο αλλάζει σχετικά εύκολα αν γίνει κάποια ζημιά. Στις μεγάλες βιβλιοθήκες παραδοσιακά ντύνονται με σκληρό εξώφυλλο τα πάντα πριν μπουν σε ανάγνωση/δανεισμό, και αν υπάρχει δυνατότητα αγοράζονται κατευθείαν σε έκδοση με σκληρό εξώφυλλο, πολλές φορές σε τριπλάσιο και τετραπλάσιο κόστος. ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Τα σχετικά με το εξώφυλλο τα ξέρουμε οι περισσότεροι γιατί είναι περισσότερο εμφανή εξωτερικά, αλλά ας πούμε τις λεπτομέρειες. Χωρίς Εξώφυλλο Μαλακό εξώφυλλο που στην ουσία είναι οι εξωτερικές σελίδες του σώματος (self-cover) Έτσι δέονται κάποια κόμικ, μερικά βιβλία οδηγιών, φυλλάδια delivery κλπ. Το χαρτί δηλαδή είναι το ίδιο που είναι και στο εσωτερικό, και συνήθως είναι στην ίδια δεσμίδα, δηλαδή τυπώθηκε στο ίδιο τυπογραφικό. Το βιβλίο είναι συνήθως 16, 24 ή 32 σελίδες μαζί με το "εξώφυλλο" αλλά οποιοδήποτε πολλαπλάσιο του 4 είναι πιθανό. Η φτηνότερη λύση για τον εκδότη. Το βιβλίο είναι γυμνό και δεν έχει καμιά επιπλέον προστασία. Χάρτινο Μαλακό Εξώφυλλο 1) Μαλακό εξώφυλλο με σκέτο χαρτόνι (γενικά soft cover/paperback) Έτσι δένοται κάποια παλιά βιβλία τσέπης. Το εξώφυλλο φθείρεται και λερώνει εύκολα αλλά η φθορά αρέσει σε πολλούς. Τέτοιου τύπου είναι τα παλιά βιβλία τσέπης της Penguin ή τα ελληνικά Bell κλπ. Mass market paperback της Penguin, του οίκου που έβαλε το φτηνό βιβλίο στην αγορά και έβγαλε το βιβλίο για πρώτη φορά από το βιβλιοπωλείο. 2) Μαλακό εξώφυλλο με χαρτόνι και βερνίκι (varnished soft cover/paperback). Το εξώφυλλο προστατεύεται καλύτερα απ' ότι στην προηγούμενη περίπτωση, αλλά και πάλι, στις γωνίες και όπου διπλώνει θα φθαρεί σε κάποιο βαθμό. Πλεονέκτημα η πολύ φυσική εμφάνιση. Με το σωστό βερνίκι, είναι σαν να είναι σκέτο το χαρτόνι. 3) Μαλακό εξώφυλλο με χαρτόνι και πλαστικοποίηση (laminated soft cover/paperback). Το συνηθισμένο μαλακό εξώφυλλο. Δε λερώνει με τίποτε. Υπάρχουν πολλά είδη φίλμ πλαστικοποίησης. Με λίγη ή με πολλή κόλλα, και από διαφορετικά πλαστικά. Άλλα ακολουθούν το χαρτί όταν αυτό παίρνει υγρασία οπότε δεν κάνουν παραμόρφωση καμπύλης, και άλλα παραμορφώνονται αμέσως ή σχετικά γρήγορα. Άλλα κάνουν για μεγάλη κάλυψη μελανιού και άλλα όχι. Άλλα κάνουν για εκτύπωση με τόνερ ή inkjet και άλλα όχι. Άλλα κάνουν εύκολα γρατσουνιές και άλλα όχι. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες μεθόδους, υπάρχει σημαντική προστασία από το σκίσιμο γιατί το φιλμ δε σκίζεται εύκολα. Η εμφάνιση αρέσει σε πολλούς. Η γυαλιστερή πλαστικοποίηση δίνει πολύ βαθύ χρώμα και έντονο μαύρο. Η ματ πλαστικοποίηση δίνει πιο φυσική εμφάνιση και χαμηλότερων τόνων. Θέμα γούστου είναι και πρέπει να ταιριάζει στο βιβλίο και στο περιεχόμενο. Η πλαστικοποίηση υπάρχει σε δυο τύπους, θερμή και ψυχρή. Ψυχρή πλαστικοποίηση είναι αυτή που κάνουν τα παιδιά πολλές φορές στα βιβλία του σχολείου με αυτοκόλλητο ρολό, απλά γίνεται πριν τυλιχτεί το εξώφυλλο και είναι με πολύ πιο λεπτό φιλμ. Στα βιβλία παραγωγής θα βρούμε μόνο θερμή, η οποία γίνεται σε κυλίνδρους υψηλής θερμοκρασίας για να ενεργοποιηθεί το στρώμα θερμής κόλλας που χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο φιλμ. Το θερμό φιλμ στα βιβλία είναι πολύ πιο λεπτό από το ψυχρό ρολό που ντύνουν τα παιδιά τα βιβλία τους ή με το θερμό που πλαστικοποιούμε ταυτότητες κλπ. Κατά τα άλλα μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Υφασμάτινο Μαλακό Εξώφυλλο Υφασμάτινο μαλακό εξώφυλλο (fabric-bound soft cover). Πολύ σπάνιο είδος και ακριβό σχετικά γιατί διπλασιάζει πχ το κόστος ενός βιβλίου τσέπης. Η εκτύπωση πάνω του δίνει πολύ καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με ευγενικούς και περιορισμένου κορεσμού τόνους. Η αίσθηση είναι απαράμιλλη. Μπορούμε να πετύχουμε και φανταχτερά χρώματα με προηγούμενη επεξεργασία αλλά δεν ταιριάζει κατά τη γνώμη μου. Το υφασμάτινο εξώφυλλο επεκτείνει την ευελιξία μιας καλής βιβλιοδεσίας και στο εξώφυλλο. Μεγάλο πλεονέκτημα είναι το μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στο μέγιστο την ευελιξία της βιβλιοδεσίας ανοίγονται διάπλατα το βιβλίο, χωρίς να καταστραφεί η ράχη, μια και το ύφασμα είναι ευέλικτο σε σχέση με τα χαρτόνια και τα φιλμ πλαστικοποίησης. Το μόνο που θα εμφανιστεί είναι μια απαλή γενική κύρτωση, μια και βλέπουμε τη φυσική ελαστικότητα του ίδιοι του σώματος του βιβλίου και όχι του εξωφύλλου. Αυτό το είδος εξωφύλλου ταιριάζει ιδανικά με την ψυχρή κόλλα και τη ραφτή βιβλιοδεσία που έχει ελάχιστη ψυχρή κόλλα. Τις αναδεικνύει και τις δύο υπέροχα. Λεπτομέρεια από απλό ύφασμα. Τα σκούρα υφάσματα τυπώνονται καλά με μαύρα γράμματα ή σχέδια. Στα ανοιχτά υφάσματα, πχ μπεζ και λευκό τυπώνονται σχετικά καλά και φωτογραφίες. Τα σκούρα χρώματα των φωτογραφιών δε βγαίνουν πολύ σκούρα. Τα μαλακά εξώφυλλα μπορεί να έχουν ή να μην έχουν αυτιά (flaps). Τα αυτιά αυξάνουν λίγο το κόστος, δίνουν λίγο χώρο για λίγα λόγια για τον συγγραφές και καμιά κριτική, και βοηθάνε λίγο το βιβλίο να μένει κλειστό όταν είναι οριζόντιο, και να μην παραμορφωθεί και ξεφλουδίσει στις άκρες η πλαστικοποίηση. Τα βιβλία με μαλακό εξώφυλλο, λέγονται και άδετα στην Ελλάδα παρότι έχουν βιβλιοδεσία και ίσως είναι και δεμένα με κλωστή. Σε πολλά βιβλιοπωλεία χρησιμοποιούν αυτό τον όρο ακόμα και σήμερα. Μερικοί από τους παλιότερους θεωρούν άδετο αυτό που δεν έχει δεθεί με κλωστή. Σε μεγάλο ελληνικό βιβλιοπωλείο αλλά και σε κάποιες επιχειρήσεις ψηφιακής εκτύπωσης, βρίσκει κανείς τον όρο χαρτόδετο να χρησιμοποιείται για το μαλακό χάρτινο εξώφυλλο, οπότε κάποιοι πουλάνε βιβλία που λέγονται άδετα και χαρτόδετα ταυτόχρονα. Χαρτόδετο Σκληρό Εξώφυλλο Σκληρό εξώφυλλο με αυτοκόλλητο (laminated hardcover/hardback). Το συνηθισμένο φτηνό σκληρό εξώφυλλο σε παιδικά και κόμιξ. Το σώμα δένεται με οποιαδήποτε μέθοδο, ακόμα και με θερμή κόλλα και άθλιας ποιότητας χαρτί, αλλά αντί να κολληθεί ένα απλό εξώφυλλο χαρτονιού με πλαστικοποίησης, μπαίνει μια κατασκευή από σκληρό χαρτόνι τυλιγμένο με εκτυπωμένο αυτοκόλλητο που έχει πάνω του πλαστικοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι ωραίο και φανταχτερό και έχει όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του μαλακού εξώφυλλου με χαρτόνι, εκτός από το θέμα της κύρτωσης και της παραμόρφωσης, γιατί το απλό χαρτόνι 250-300γρ έχει αντικατασταθεί με πολύ πιο χοντρό (πχ 2-3mm) που εμποδίζει κάθε παραμόρφωση. Ανάλογα με τη χρήση, οι γωνίες θα φθαρούν, η πλαστικοποίηση ίσως ξεκολλήσει στα σημεία που διπλώνει, και το αυτοκόλλητο ίσως σκιστεί μαζί με την πλαστικοποίηση οπότε η βιβλιοδεσία έχει καταστραφεί και διαχωρίζεται το εξώφυλλο ή η ράχη. Πανόδετο Σκληρό Εξώφυλλο 1) Σκληρό εξώφυλλο με πλαστική απομίμηση υφάσματος/δέρματος (καταχρηστικά πανόδετο) (leatherette hardcover/hardback). Οι παλιές μας εγκυκλοπαίδειες είναι έτσι για να φαίνονται λίγο καλύτερες απ' ότι αν ήταν με αυτοκόλλητο. Η αντοχή πολλές φορές είναι μικρότερη και από το πλαστικοποιημένο αυτοκόλλητο. Η αισθητική είναι αμφίβολη αλλά εξαρτάται από την ποιότητα του πλαστικού. Λεπτομέρεια από μια πολύ φτηνή και ευαίσθητη δερματίνη. 2) Σκληρό εξώφυλλο με απλό ύφασμα (fabric-bound hardcover/hardback). Το ύφασμα λέγεται buckram συνήθως. Όλα τα πλεονεκτήματα του μαλακού με ύφασμα συν την ακαμψία του σκληρού. Λερώνει εύκολα αλλά αισθητικά είναι πολύ όμορφο. Συνηθίζεται σε πολλά βιβλία για μόνιμη χρήση. Σκίζεται το ίδιο εύκολα με το σκληρό με αυτοκόλλητο ή και πιο εύκολα σε κάποιες περιπτώσεις. Το βασικό μηχανικό πρόβλημα είναι ότι το παχύ χαρτόνι συναντά το λεπτό και μαλακό και ευαίσθητο ύφασμα. Υπάρχουν και χοντρά υφάσματα σαν καμβάδες, και με υφή που κρύβει το λέρωμα, πχ με ίνες διαφόρων αποχρώσεων. Λεπτομέρεια από απλό ύφασμα. Τα σκούρα υφάσματα τυπώνονται καλά με μαύρα γράμματα ή σχέδια. Στα ανοιχτά υφάσματα, πχ μπεζ και λευκό τυπώνονται σχετικά καλά και φωτογραφίες. Τα σκούρα χρώματα των φωτογραφιών δε βγαίνουν πολύ σκούρα. Λεπτομέρεια από πιο χοντρό ύφασμα με υφή καμβά, βασικό πλεονέκτημα σε αυτή την κατηγορία υφασμάτων το ότι δε φαίνονται πολύ οι μικροί λεκέδες. 3) Σκληρό εξώφυλλο με ύφασμα βιβλιοθήκης (library binding). Το ύφασμα λέγεται library buckram. Είναι σαν το απλό ύφασμα, αλλά πιο χοντρό, από βαμβάκι, και έχει γίνει επίχριση με ακρυλικό βερνίκι. Αυτό το βερνίκι δεν έχει καμιά σχέση με το βερνίκι του μαλακού εξωφύλλου. Είναι εξαιρετικής αντοχής, είναι πιο γυαλιστερό, και η αντοχή του δε συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Το library buckram αντέχει στο γδάρσιμο, την τριβή, την μηχανική καταπόνηση καλύτερα από οποιοδήποτε υλικό και ξεπερνά σε διάρκεια ζωής ακόμα και το καλύτερο δέρμα κατσικιού. Είναι εντελώς αδιάβροχα και απόλυτα προστατευμένο από τη σκόνη γιατί δεν κολλάει πάνω του, και σκουπίζεται πολύ εύκολα με υγρό πανί. Είναι όσο μόνιμο μπορεί να είναι ένα εξώφυλλο για ένα βιβλίο που θα χρησιμοποιείται πολύ συχνά. Η ανθεκτικότητά του σε καθημερινή χρήση είναι εκπληκτική. Λεπτομέρεια από ύφασμα βιβλιοθήκης. Οι γυαλάδες είναι από το φλας. Βγαίνουν σε πολύ σοβαρά, δηλαδή μουντά χρώματα. Στα ανοιχτά υφάσματα, πχ μπεζ και λευκό τυπώνονται σχετικά καλά και φωτογραφίες. Δερματόδετο Σκληρό Εξώφυλλο Σκληρό εξώφυλλο με δέρμα (leather binding). Τα πλεονεκτήματα του σκληρού με ύφασμα βιβλιοθήκης, αλλά λερώνει πιο εύκολα και φθείρεται πιο εύκολα. Αισθητικά είναι όμορφο αν σου αρέσει το δέρμα. Τα δέρματα υπάρχουν σε διάφορος ποιότητες και υφές. Γνήσια δέρματα, ανακυκλωμένα, ολόκληρα ή φλούδες από πάνω ή από τη μέση του δέρματος, δέρματα από διάφορα ζώα διαφορετικής αντοχής το καθένα, και με διάφορες βαφές. Το δέρμα κατσικιού είναι το πιο ανθεκτικό και συνήθως το πιο ακριβό. Δέρμα κατσικιού (goatskin leather). Τα σκληρά εξώφυλλα με απομίμηση υφάσματος ή δέρματος ή αυτά με κανονικό ύφασμα ή δέρμα, δεν εκτυπώνονται εύκολα με εικόνες πλήρους χρώματος. Συνήθως τα βρίσκουμε με τυπωμένα σχέδια και γράμματα, με στάμπες που χρησιμοποιούν φύλλα φτηνών μετάλλων ή και χρυσό. Μερικές φορές έχουν μόνο μια εκτύπωση στη ράχη με τον τίτλο. Αυτά τα σκληρά εξώφυλλα για λόγους μάρκετινγκ θα τα βρούμε στην αγορά συνήθως με κάποιο πρόχειρο χάρτινο περιτύλιγμα που δέχεται καλή εκτύπωση χρώματος. Οι περισσότεροι το λένε κουβερτούρα στην Ελλάδα, και στο εξωτερικό το λένε dust jacket/wrapper/cover. Δεύτερη λειτουργία τους και η αρχική ιστορικά, είναι η προστασία του απλού υφάσματος από τη σκόνη και τους λεκέδες. ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ Ο Αδύναμος Κρίκος Το πιο σημαντικό πράγμα στο εξώφυλλο είναι το σημείο που συνδέεται το σώμα με το εξώφυλλο. Αυτό καθορίζει το μέλλον του βιβλίου από πλευράς αντοχής, και εκεί είναι συνήθως ο αδύναμος κρίκος του συνόλου. Στις καλές χειροποίητες κατασκευές, στο σημείο αυτό υπάρχει χοντρό ύφασμα, επειδή το ύφασμα ως εύκαμπτο υλικό παίρνει όλη την καταπόνηση χωρίς πρόβλημα. Αν πιάσουμε πχ τα δύο σκληρά εξώφυλλα όταν είναι επίπεδα και τραβήξουμε με ένα χέρι το καθένα όταν το βιβλίο είναι ανοιχτό, δεν πρέπει να καταπονηθεί τίποτε παραπάνω από το ύφασμα που ντύνει τη ράχη, και την επιφάνεια κόλλησης του υφάσματος στο χαρτόνι του εξωφύλλου. Και τα δύο είναι απίστευτα ανθεκτικά σε καταπόνηση σε αυτό τον άξονα. Ακόμα και ένα σκληρό εξώφυλλο βιβλίου τσέπης πρέπει να αντέχει να κρεμάσουμε δεκάδες κιλά σε αυτό τον άξονα, αν όχι ολόκληρο άνθρωπο. Οι φτηνές εκδόσεις όμως, ακόμα και οι εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά, χρησιμοποιούν σε αυτή την επαφή αδύναμο ύφασμα μικρής έως ασήμαντης διατομής (τότε λέγεται τέλα και είναι σαν αυτό μιας μπομπονιέρας στο σχήμα), και μερικά δε χρησιμοποιούν καν ύφασμα, αφήνοντας την ανήμπορη κόλλα που συνδέει της δεσμίδες και κατ' επέκταση το χαρτί να παίρνει την καταπόνηση και διακινδυνεύοντας το διαχωρισμό του σώματος στα δύο. Πάνω από αυτή την κατασκευή μπαίνει συνήθως ένα διπλωμένο χαρτί σε κάθε εξώφυλλο, του οποίου η κόλλα λειτουργεί σε ελάχιστο πλάτος, πχ λίγα χιλιοστά. Αυτό είναι περισσότερο διακοσμητικό και κρύβει την επαφή σώματος/εξωφύλλου. Στα μαλακά εξώφυλλα, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στα πρώτο και τελευταίο φύλλο. Εκεί είναι ιδιαίτερα αδύναμες οι βιβλιοδεσίες, ιδίως όταν επιχειρείται για λόγους ομορφιάς να συνδεθούν αυτά τα φύλλα με τα εξώφυλλα. Δεν ανοίγουμε και δε ζορίζουμε σε αυτό το σημείο ποτέ. Η Ακαμψία και τα Σφυριά Στη βιβλιοδεσία γίνονται πολλά περίεργα πράγματα από παράδοση, γιατί τους προηγούμενους αιώνες δεν είχε γίνει συστηματική μελέτη των προβλημάτων. Οι παλιοί βιβλιοδέτες πίστευαν ότι οι καμπύλες ράχες αντέχουν καλύτερα και έκαναν τα πάντα για να καμπυλώσουν και να σκληρύνουν τη ράχη του σώματος του βιβλίου. Η ίδια η καμπύλη από μόνη της δυσκολεύει το άνοιγμα γιατί είναι προς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που παίρνει φυσικά το βιβλίο όταν είναι ανοιχτό. Πολλές φορές το χαρτί ήταν χοντρό και σκληρό και διπλωμένο με τα νερά ανάποδα σε κάποια μεγέθη βιβλίου (2-3 φορές σκληρότερο στο άνοιγμα), επειδή αυτές ήταν οι δυνατότητες της εποχής με τα μεγέθη χαρτιού που υπήρχαν, οπότε το βιβλίο ήταν άκαμπτο και δύσχρηστο. Επίσης, κάποια εξώφυλλα ήταν χοντρά και ξύλινα και έπρεπε κάπου να χωρέσουν, και η χοντρή κλωστή πάχαινε πολύ το σώμα του βιβλίου και έκανε περίεργο το αποτέλεσμα. Αυτά τα προβλήματα λυνόντουσαν με χτύπημα με σφυρί. Το χαρτί δηλαδή τσακιζόταν με το ζόρι σε κάποιο σημείο, διαφορετικό και υπό διαφορετική γωνία όσο πλησιάζουν οι σελίδες στη μέση του βιβλίου. Αυτή η βάναυση παραμόρφωση του χαρτιού επέτρεπε το χαρτί της σελίδας να ανοίγει κάπως επίπεδο παρότι η βιβλιοδεσία ήταν άκαμπτη. Οι σελίδες δηλαδή κατέληγαν να έχουν μόνιμο σχήμα Γ αντί για εύκαμπτο Ι που είναι το φυσιολογικό (όταν κοιτάμε από πάνω τη ράχη του βιβλίου), και έτσι άνοιγε κάπως καλύτερα το βιβλίο. Φρικτή τεχνική, τόσο για την άγνοια που δείχνει όσο και για τη ζημιά που προκαλεί στο σώμα του βιβλίου και στη μελλοντική του συντήρηση. Πολλοί βέβαια παίρνουν ακόμα το σφυρί στο χέρι με υπερηφάνεια, πιστεύοντας ότι διατηρούν την παράδοση. Κάνουν όμως κάτι που δεν έχει νόημα για τα σημερινά υλικά και τις σημερινές ανάγκες. Η ακαμψία της ράχης των παλιών κατασκευών δεν έχει μόνο μειονεκτήματα. Το μόνο ίσως πλεονέκτημά της είναι ότι το σώμα του πολύ μεγάλου σε πάχος βιβλίου κάθεται σηκωμένο μέσα στο ράφι (το κάτω μέρος της μεσαίας σελίδας παραμένει παράλληλο στο ράφι), και δε χαμηλώνει όπως αυτό μιας εύκαμπτης βιβλιοδεσίας. Σήμερα βέβαια, η μέση βιβλιοθήκη είναι ένας απαλλαγμένος από νερό χώρος σε θερμοκρασία δωματίου, οπότε μιλάμε για ένα αισθητικό πρόβλημα που φαίνεται μόνο λίγο στη χρήση. Ακόμα και τα βιβλία με μαλακό εξώφυλλο δεν έχουν πρόβλημα στο ράφι. Αν η ράχη είναι σωστά φτιαγμένη, το να χαμηλώνει το σώμα στο σκληρό εξώφυλλο δεν είναι πρόβλημα, και στις σημερινές κατασκευές δε χρειάζεται να προεξέχει πολύ το σκληρό εξώφυλλο σε σχέση με το σώμα του βιβλίου. Όταν δίνει τόσα άλλα πλεονεκτήματα στη χρήση και τη συντήρηση του βιβλίου, η επιλογή της εύκαμπτης ράχης είναι σχεδόν προφανής. Υπάρχει φυσικά και η μέση λύση, της ενίσχυσης της ακαμψία μόνο σε αυτό τον άξονα, η οποία δεν έχει μειονεκτήματα στη χρήση. Άλλο πρόβλημα της εύκαμπτης ράχης, στον οριζόντιο άξονα αυτή τη φορά, είναι ότι αν γίνει ανάγνωση με έντονο άνοιγμα του βιβλίου σε κάθε σελίδα, η τελική μορφή της στο τέλος της ανάγνωση θα είναι κεκλιμένη. Αυτό όμως διορθώνεται με μικρή πίεση στην αντίθετη διεύθυνση πριν την τοποθέτηση στο ράφι. Έχουν προκύψει κάποιες συνήθειες του τελικού χρήστη όταν σταμάτησε το σφυρί αλλά μας έμεινε η ακαμψία σε κάποιες βιβλιοδεσίες. Αυτή που δεν έχει κανένα αποτέλεσμα γιατί δεν κάνει τίποτε στο σχήμα της σελίδας: Αυτή που έχει αποτέλεσμα, αλλά επειδή φτάνει στη ράχη, ίσως δε την αντέξει κάποιο βιβλίο: Πριόνια, Κορδόνια, Προεξοχές στη Ράχη Άλλη τεχνική είναι το πριόνισμα αντί για τρύπημα των δεσμίδων. Το τρύπημα παίρνει περισσότερο χρόνο, αλλά το πριόνισμα ανοίγει μια ολόκληρη εγκοπή αντί για μια μικρή τρύπα βελόνας. Εξοικονόμηση χρόνου και καταστροφή σε κάποιο βαθμό της σελίδας, αλλά και της αντοχής του σώματος. Το έχω δει και σε δεμένα κόμικ. Το πριόνισμα "εξυπηρετεί" και σε κάτι άλλο. Κρύβουμε μέσα τα κορδόνια και έτσι κάνουμε ακόμα πιο άκαμπτη τη βιβλιοδεσία, γιατί η ακαμψία στην παράδοση είναι καλό πράγμα, γιατί για τους πρωτόγονους μηχανικούς σκληρό σήμαινε ανθεκτικό. Τα κορδόνια κρατάνε τις δεσμίδες κοντά τη μία στην άλλη όταν είναι αρκετά σφιχτά, αλλά αυτό το κάνει πολύ καλά και το ύφασμα σε συνδυασμό με ψυχρή κόλλα. Ράψιμο μπορεί να γίνει χωρίς κορδόνια. Πολλοί βάζουν ακόμα τέτοια κορδόνια με κόλλα μέσα στις εγκοπές, με ραμμένο ή κολλητό σώμα, σε μια ακόμα απόπειρα σκλήρυνσης της βιβλιοδεσίας ή επειδή έτσι έκανε ο μάστορας που τους έμαθε τη δουλειά. Η κανονική χρήση και θέση των κορδονιών είναι αυτή στην επόμενη φωτογραφία. Αυτά τα κορδόνια δημιουργούν τις γνωστές προεξοχές που βλέπουμε στη ράχη των παλιών βιβλίων. Στις περισσότερες περιπτώσεις σήμερα βέβαια, δεν είναι δεμένο όντως σε κορδόνια, απλά έχουν κολληθεί μετά το δέσιμο ή είναι απλά χαρτόνια. Οι ψεύτικες προεξοχές είναι το ψεύτικο στήθος της βιβλιοδεσίας. Κεφαλάρια Το κεφαλάρι είναι ένα ακόμα στοιχείο που μπαίνει για παραδοσιακούς λόγους. Στους παλιούς τόμους ήταν λειτουργικό, στους νέους είναι κυρίως διακοσμητικό και ψεύτικο, έτοιμο δηλαδή από βιομηχανική ταινία και όχι κατασκευασμένο πάνω στο βιβλίο. Τέτοιο είναι το ερυθρόλευκο που ανέφερα πιο πάνω. Αν κολληθεί σωστά βέβαια, ενισχύει τη βιβλιοδεσία στις άκρες των δεσμίδων και αν θεωρηθεί ότι χρειάζεται ενίσχυση εκεί, μπορεί να επεκταθεί περιμετρικά και να δέσει με το εξώφυλλο. Φυσικά, δεν είναι εκεί το αδύναμο σημείο καμιάς βιβλιοδεσίας, και όταν στα σημαντικά δεν υπάρχει μέριμνα, είναι αστείο να τη βλέπουμε στα ασήμαντα. Πέρα από την όποιο ενίσχυση εκεί, εξυπηρετεί θεωρητικά και στην προστασία του βιβλίου όταν τραβάμε το βιβλίο από το ράφι. H πιθανότητα να σκιστεί εκεί όμως ύφασμα βιβλιοθήκης (χοντρό βαμβάκι με ακρυλικό) είναι μηδέν. Τα φτηνά δεσίματα φυσικά θα σκιστούν γιατί έχουν φτηνή δερματίνη και το διακοσμητικό κεφαλάρι δεν είναι καν σε σημείο που θα το αγγίξουμε όταν τραβάμε το βιβλίο από το ράφι, οπότε θα μας μείνει το χαρτόνι στο χέρι μια μέρα, και επειδή και το χαρτόνι θα είναι 3ης κατηγορίας, θα έχει τσακίσει και αυτό. Σε πολλές σύγχρονες βιβλιοδεσίες με κανονικό κεφαλάρι, η θέση και η ενσωμάτωση με το εξώφυλλο κάνουν το κεφαλάρι κυρίως διακοσμητικό. Μαρμαρόκολλες Μαρμαρόκολλες. Θέμα γούστου αλλά αμφιβόλου γούστου κατά τη γνώμη μου. Μόνος σκοπός τους ήταν να κρύψουν το λέρωμα στις σελίδες που αγγίζουμε πολύ, την πρώτη και τελευταία δηλαδή, αλλά και στις φτηνές κατασκευές όπου το ακριβό δέρμα δεν κάλυπτε όλο το βιβλίο αλλά μόνο τη ράχη που φαινόταν στη βιβλιοθήκη. Ένα μεγάλο βιβλίο απαιτεί ένα ολόκληρο άψογο δέρμα κατσικιού, και τα υπόλοιπα μετά την κοπή είναι άχρηστα. Με αυτό το στυλ λύθηκε το πρόβλημα. Όσα ελαττώματα και να είχε το δέρμα, το χρησιμοποιούσαν, και έκαναν 10 βιβλία αντί για ένα. Ευτυχώς τις μαρμαλόκολλες τις συναντάμε όλο και λιγότερο. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΊΑ Η Παραδοσιακή Μέθοδος Η παραγωγή τη δεκαετία του 40 Σύγχρονη παραγωγή σε λίγα αντίτυπα (σχεδόν print on demand) Ψηφιακή εκτύπωση σώματος και εξωφύλλου, πλαστικοποίηση, βιβλιοδεσία με θερμή κόλλα, ξάκρισμα. (Ναι πετάει υπερβολικά πολύ χαρτί στο ξάκρισμα ο συγκεκριμένος. Ενδεικτικό του περιθωρίου κέρδους.) Σύγχρονη παραγωγή σε πολλά αντίτυπα (offset αλλά και ψηφιακή)

Αλχημεία και θησαυροί; Το έχουν αλλάξει από τότε που το διάβασα; Το δικό μου ήταν η ιστορία ενός παιδιού που αντί να ασχοληθεί με τα ζώα του πατέρα του, κατέβηκε στο Σάο Πάολο να ανοίξει κλαμπάκι, το άνοιξε, νταραβερίστηκε με μία που τον πλήγωσε, έμπλεξε με νονούς και υπόκοσμο, και αφού φαλίρισε το μαγαζί και γλίτωσε από του χάρου τα δόντια, γύρισε στο χωριό και παντρεύτηκε την κόρη του γείτονα. Μα αυτή είναι η έννοια του best seller. Αυτοί που διαβάζουν δεν είναι αρκετοί να φτιάξουν best seller. Γίνεται στοιχείο της κουλτούρας σε βαθμό που πρέπει να ενημερωθούν και αυτοί που διαβάζουν ένα βιβλίο την πενταετία.

Το διάβασα ένα βράδυ κι εγώ. Εύκολο, θετικό, δεν έκανε κακό σε κανέναν. Τώρα βγαίνει σε διάφορα μεσαιωνικά εξώφυλλα που δε του πάνε.

Κόβει το μάτι σου. Υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο 14 ΟΜΟΙΑ σκίτσα που δείχνουν τους χωρικούς, καμιά 15αριά άτομα στον αριθμό. Copy paste. Φωτογράφισα και δοκίμασα το ένα πάνω στο άλλο για να σιγουρευτώ. Οι ίδιες γραμμές και τα ίδια χρώματα σε όλους τους χαρακτήρες. Αλλάζει μόνο το γέμισμα από πίσω σε κάποια. Τρία είναι κομμένο πλάνο όπως ένα κοντινό πλάνο που γίνεται στο post χωρίς να μετακινήσεις την κάμερα, δηλαδή crop/zoom. Οι διαφορές είναι σαν παιχνίδι βρείτε τη μοναδική διαφορά ανάμεσα σε δυο ίδιες εικόνες. Μόνο αν έχεις πολύ καλή οπτική μνήμη θα τις βρεις. Σε ένα σηκώνουν τα βλέφαρα δύο πιο πολύ απ' τα άλλα. Σε δύο έχει αντικαταστήσει τον κύριο με το μούσι μπροστά μια γριά και στα ίδια έχει αφαιρεθεί ο ένας χαρακτήρας από πάνω. Σε ένα έχει αφαιρεθεί το μούσι ενός. Σε ένα άλλο έχει προστεθεί ένα βοτσαλάκι. Σε ένα άλλο ο τύπος μπροστά με το φέσι δεν έχει σκίαση στο τριχωρό του προσώπου και τις φαβορίτες. Σε δύο-τρεις μοντάρεται ένας βράχος μπροστά. Αυτές είναι γενικά οι διαφορές. Πόσες σελίδες μπορούμε να "παράγουμε" με ένα σκίτσο δουλειά. Τα πλάνα των χωρικών είναι αυτά τα 14 που είναι ένα στην ουσία, και το μέγεθος που καταλαμβάνουν στη σελίδα είναι μεγάλο. Απέναντι, στον προφήτη, ακολουθείται η ίδια μέθοδος όπως παρατήρησες, και χειρότερα ίσως. Και όταν μιλάει σε χωρικούς ένας προς έναν ο προφήτης γίνεται το ίδιο πράγμα με χρήση 1 σκίτσου πχ για 2 χωρικούς με αλλαγή χρώματος στο μανίκι ή σε άλλη περίπτωση μόνο στο σκούφο και σε μερικές τελείες στο μούσι, και σε τρίτη μόνο στο χρώμα από πίσω. Αυτές οι τεχνικές δεν είναι ασυνήθιστες στο καθημερινό strip, αν και εκεί ο καλλιτέχνης που σέβεται το κοινό του σχεδιάζει τον χαρακτήρα του και ας βγει 95% όμοιος. Ττα βιβλία του Αρκά όμως παρουσιάζονται αλλιώς στο κοινό. Πιστεύω ότι μαρκετάρονται ως κάτι πολύ πιο ποιοτικό απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Σε μεγαλύτερα μεγέθη, σε μεγαλύτερες τιμές, κλπ. Αν σκεφτούμε πόση δουλειά βάζει κάποιος όταν κάνει ένα βιβλίο ανάλογου μεγέθους, έκτασης, και τιμής στη λιανική, αυτός που αγοράζει Αρκά παίρνει πολύ λίγα για τα χρήματά του, και ο Αρκάς υπερβολικά πολλά για τον κόπο του. Κοίταξα και την πλευρά του προφήτη. 18 σκίτσα όπου φαίνεται ολόκληρος ο προφήτης, είναι το ίδιο ακριβώς σκίτσο με ίδια χρώματα και την ίδια φωτοσκίαση στο χαρακτήρα, απλά αλλάζει χρώματα πίσω. Μέχρι την τελευταία γραμμή στη γενειάδα. Τα χέρια στα 8 είναι με το δάκτυλα να επικαλείται τα θεία, σε 4 κατεβασμένο κλπ. 6 θέσεις χεριών συνολικά. Στις διαφορετικές θέσεις των χεριών η γενειάδα, η μύτη, το σκοινί, κλπ μένουν επίσης το ίδιο σκίτσο. Και το πιο εκπληκτικό, σε μία από τις πόζες είναι γυρισμένος και κοιτάζει την κάμερα, αλλά και σε αυτή η γενειάδα είναι 90% η ίδια με τα άλλα σκίτσα. Άλλαξε μόνο αυτό που ήταν ανάγκη να αλλάξει. Πολύ σκληρή λακ βάζει. Θα κοίταζα και τα κοντινά, αλλά υποπτεύομαι ότι είναι όλα το ίδιο μακρινό σε zoom. Τι τα θες, όλοι οι προφήτες ίδιοι είναι. Υ.Γ. Στους 3 σελιδοδείκτες προστέθηκαν τα βλέφαρα με το χέρι. Έχουν θολώσει ανεπαίσθητα. O υπόλοιπος copy paste. Το μανίκι άλλαξε σε μια από τις τρεις γιατί κατέβηκε το χέρι. Υ.Γ2. Μια ανάλογη μέθοδο υψηλής παραγωγικότητας βρίσκουμε στο Family Guy που παράγεται στη Νότια Κορέα. Δεν έχει καμιά σχέση με την αμερικάνικη παράδοση στο animation. Στο σημείο που το έχει απλουστεύσει ο Αρκάς, αν ήμουν στη θέση του θα το έκανα στην Ασία από ένα και μόνο βασικό σχέδιο για κάθε χαρακτήρα, και πρόχειρες σημειώσεις. Θα έβγαζα χιλιάδες σελίδες το χρόνο, και το κοινό δε θα είχε πρόβλημα. Και την υπογραφή που λέει ο λόγος, paste να την κάνουν! Είναι τόσες υπογραφές. Αφού έφτιαχνα το δείγμα του χαρακτήρα που όπως είδαμε θέλει ελάχιστες αλλαγές, θα τους το έδινα να τελειώσει μέχρι να γράψω τα κείμενα. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει συνέχεια και πλοκή, οπότε είναι λίγα τα πιθανά προβλήματα. Ακριβώς. Είναι στην ουσία κόμικ στριπ αλλά στη μορφή κόμικ για λόγους μάρκετινγκ. Η ενότητά του τελειώνει εκεί, στη μια σελίδα. Οι απόπειρες ποικιλίας στην εικόνα ή ανάπτυξης ενός θέματος δείχνουν άγνοια της θεωρίας αλλά και της πράξης του δράματος. Για να είναι κάτι πραγματικά κόμικ, πρέπει να υπακούει στις αριστοτελικές αρχές, και αυτές είναι απόλυτα ορισμένες και σαφείς. Α) Η πράξη πρέπει να είναι ολόκληρη. Να έχει δηλαδή αρχή, μέση/μέσα, και τέλος. Αυτά τα συνδέει το πιθανό και αναγκαίο. Αυτό δεν υπάρχει στον Προφήτη. Β) Η πράξη πρέπει να είναι μία. 1) Δεν είναι μία επειδή απλά είναι για έναν χαρακτήρα, αλλά επειδή η ίδια η πράξη είναι μία. Ούτε αυτό υπάρχει στον Προφήτη, αλλά ίσως υπάρχει καταχρηστικά αν θεωρήσουμε ότι κάτι προσπαθεί να πετύχει απέναντι στους χωρικούς και ότι όντως βγαίνει κάπου με σαφήνεια. 2) Αν αφαιρέσεις ή αλλάξεις θέση σε κάτι, να διαφέρει και να κινείται το σύνολο δηλαδή το ολόκληρο. Στον Προφήτη αλλάζεις τη σειρά πολλών σελίδων χωρίς πρόβλημα, αν όχι όλων. Το ολόκληρο στο κόμικ στριπ υπάρχει μόνο στα πλαίσια της μιας σελίδας, δηλαδή δεν αλλάζεις χωρίς επίπτωση τη σειρά μέσα στη σελίδα, ούτε αφαιρείς κάτι χωρίς συνέπειες. Στην αρχή ο Αρκάς έκανε το αντίθετο. Έκανε απόπειρες να επεκτείνει τα όρια της ενότητας στη φόρμα του κόμικ στριπ και ξεπέρασε το όριο της σελίδας, πχ σε κάποιες σελίδες του Κόκκορα υπήρχαν δείγματα εξέλιξης στο χαρακτήρα και ψήγματα πλοκής. Μετά το παράτησε αυτό το μονοπάτι , γιατί ίσως δεν ήθελε να το δουλέψει περισσότερο, ή γιατί δε τον ενδιέφερε. Ταυτόχρονα όμως, θέλει να κάνει και θέατρο, πράγμα που δείχνει ότι τον ενδιαφέρει η ενότητα, άρα θεωρώ ότι απέτυχε. Το μέσο όμως του κόμικ τού επιτρέπει να πειραματιστεί με την ενότητα και να την πετύχει. Αν αποτυγχάνεις σε κάτι στο τομέα που ξέρεις καλά και είναι απλούστερο γιατί δουλεύεις μόνος, πώς θα το πετύχεις σε αυτόν που δεν ξέρεις καλά και απαιτεί συνεργασία με άλλους; Αν αναρωτιέται γιατί στο θέατρο δεν είχε τα αποτελέσματα που ήθελε, είναι κυρίως γιατί αγνοεί το συστατικό της ενότητας. Το βιβλίο είναι συλλογή από κόμικ στριπ λοιπόν στην ουσία του, ό,τι και να παριστάνει στη μορφή του. Κάτι που είδα τώρα που το θυμήθηκα. Σε μερικά σημεία κάνει ένα σοβαρό ατόπημα για συλλογή κόμικ στριπ. Απλώνει το ένα στριπ σε 2 και σε μια περίπτωση σε 3 σελίδες για να παραγεμίσει τις 64 σελίδες με τις μόλις 44 μονάδες. Αν βλέπαμε ολοσέλιδο ένα από τα τρία καρέ του Dilbert και σαλόνι τα 2/3 ενός στριπ, θα μας φαινόταν περίεργο γιατί το κόβει και δεν είναι και τίποτε άξιο θαυμασμού ως σχέδιο, αλλά με το αμπαλάρισμα και το χρώμα στον Αρκά περνάει παρότι είναι ένα ακόμα copy paste με γράμματα ένα πόντο. Θα το λέμε και νουβέλα σε λίγο και θα μιλάμε για τη λεπτομέρεια στο μούσι του Προφήτη! Σε άλλες περιπτώσεις στριμώχνει όλα τα μπαλονάκια σε ένα καρέ για να βγει με το ένα σχέδιο μόνο, γιατί θα ήταν αστείο να έχει και τους χωρικούς και τον προφήτη με το ίδιο copy paste σε συνεχόμενες σελίδες. Για ποικιλία. Μη βγάζει και μάτι. Άλλες φορές τα σκέτα σκίτσα του Προφήτη είναι λογοπαίγνια ή γνώριμα γνωμικά, οπότε δε γίνεται και αλλιώς. Μου αρέσει πάντως το ένα ενιαίο σκίτσο σαλόνι στον Αρκά γιατί δουλεύει καλύτερα αν και δείχνει τη μέθοδο παραγωγής. Μακάρι να ήταν έτσι.