Laz33

Πως μου ξέφυγε αυτό; Είχα διαβάσει το Adios Palomita και 500 Fusils απ' το ίδιο σύμπαν, αυτό δεν το πήρα χαμπάρι και μάλιστα ότι υπάρχει σκαναρισμένο στα ελληνικά. Μπράβο κι από μένα στα παιδιά που μπήκαν στον κόπο να το μεταφράσουν Όσον αφορά την ιστορία ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, όχι φοβερά πρωτότυπη, έτσι κι αλλιώς σε western δεν έχεις μεγάλα περιθώρια φαντασίας. Είχε αρχή, μέση, τέλος και δεν έκανε κοιλιά σε κάποιο σημείο. Διαβαζόταν νεράκι Το σκίτσο δεν είναι απ΄τα αγαπημένα μου, μου κάνει λίγο καρτουνίστικο γι΄αυτό το είδος, αλλά ούτε με χάλασε κιόλας. Αξιόλογη δουλειά, μπορώ να πω απ΄τα 500 Τουφέκια μ΄άρεσε λίγο παραπάνω. Από μένα 7.5/10

Διάβασα και το 2ο μέρος ή να το πω sequel καλύτερα. Το "μέρος" ακούγεται λες και η ιστορία κόβεται και συνεχίζεται. Καμία σχέση. Μια χαρά αυτοτελές είναι το "Story without a Hero" Στο "Τwenty Years Later" έχουμε νέα υπόθεση, με πρωταγωνιστές τους επιζήσαντες του ατυχήματος, για τους οποίους μαθαίνουμε πληροφορίες για τη ζωή τους αυτά τα 20 χρόνια. Η ιστορία εδώ είναι άλλη φάση αλλά εξίσου συναρπαστική. Βασικά λαργκο-γουίντσιζε αρκετά, κάτι βέβαια που δεν με χάλασε καθόλου Δεν έπαιζε τόσο με τα συναισθήματα όπως το 1ο, αλλά είχαμε περισσότερη δράση, μιας και η περιπέτεια ήταν global και δεν περιορίστηκε γύρω από μια μικρή έκταση της ζούγκλας του Αμαζονίου. Τα προσφιλή στοιχεία αγωνίας, δράσης και φυσικά ανατροπής ήταν κι εδώ παρόντα και γενικά ήταν μια ακόμα δουλειά που αποδεικνύει ότι ο Van Hamme είναι απ΄τους καλύτερους δημιουργούς της BD σχολής(και όχι μόνο) Ήταν πιο μεγάλο σε μέγεθος απ΄τις 46 σελίδες του αρχικού. Αυτό είχε 60. Αλλά και 160 να είχε ακόμα καλύτερα! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιο απ΄τα δύο μ΄άρεσε περισσότερο. Διαφορετικά αλλά εξίσου δυνατά. Θα βάλω κι εδώ ένα γεμάτο 8.5/10 Υ.Γ: Τι; Ακόμα να τα διαβάσετε;

Πρόλαβε η Europe Comics και τα έβγαλε σε ψηφιακή μορφή Διάβασα το 1ο("Story without a Hero") και δεν περίμενα κάτι λιγότερο απ΄τον Van Hamme. Παρότι πρώιμη δουλειά του(το έγραψε πριν ξεκινήσει τις γνωστές του σειρές "Thorgal", "XIII", "Largo Winch", "Grand Pouvoir du Chninkel" κτλ), έχει σχεδόν όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν επιτυχημένα τα έργα του. Αγωνία, μυστήριο, ρομάντζο(έστω και διακριτικό) και φυσικά τις παραδοσιακές του ανατροπές Μόνο η δράση δεν είναι πολύ έντονη, ίσως επειδή η περιπέτεια ξεδιπλώνεται σε πολύ περιορισμένο χώρο. Η θεματολογία ίσως φαντάζει ξεπερασμένη τώρα(μιας κι έχουμε διαβάσει ή δει πολλά έργα με αεροπορικά ατυχήματα) αλλά για την εποχή της ήταν μοντέρνα. Ως φαν του ρετρό πάντως δεν με χάλασε καθόλου, γενικά το λέω Δεν κρύβω ότι θα ήθελα να έχει κι άλλο, αλλά λίγο πολύ αυτό συμβαίνει με όλα τα έργα του Van Hamme. Δεν τα χορταίνω Το φινάλε μ΄άρεσε που ήταν μελαγχολικό και ανατρεπτικό. Ενδιαφέρον είχε και ο επίλογος που προστέθηκε σε μεταγενέστερη έκδοση, όπου ο Largo Winch(ναι καλά διαβάσατε) περιγράφει σ΄ένα γράμμα του τη συνάντησή που είχε μ΄έναν απ΄τους επιζώντες και δίνει πληροφορίες για το τι απέγιναν κάποια μέλη της αποστολής. Ίσως είναι ο συνδετικός κρίκος με το 2ο μέρος. Όταν το διαβάσω θα καταλάβω. Εννοείται θα διαβάσω και τη συνέχεια κι εννοείται ότι θα το πάρω και σ΄έντυπη μορφή το Φεβρουάριο που θα το βγάλει η cinebook. Ξέχασα ν΄αναφέρω ότι το σχέδιο του Dany είναι πολύ καλό και εκπληρώνει στο έπακρο το σκοπό του. Nα βάλω κι ένα βαθμό κλείνοντας: 8.5/10

BD κατασκοπίας που διαδραματίζεται αρχές του 20ου αιώνα κι έχει πρωταγωνιστή ένα Βρετανό αξιωματικό των μυστικών υπηρεσίων... φαντάζει κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον για τα γούστα μου Από καιρό το μελετούσα αλλά κάτι με απέτρεπε να το διαβάσω, ίσως τα σχόλια εδώ μέσα, δεν ξέρω. Τελικά το αποφάσισα και διάβασα και τις 4 ιστορίες που έχουν μεταφραστεί στη γλώσσα μας(οι 2 που βγήκαν σε άλμπουμ + άλλες 2 που κυκλοφόρησαν στα Komics της Καθημερινής - έχει δώσει το link ο Φώτης) Είναι αυτό που λέμε "ναι μεν αλλά" ή "κάτι πήγε να γίνει αλλά" και γενικώς παίζει πολύ το αλλά. Η ατμόσφαιρα μ΄άρεσε, μ΄έβαζε στο κλίμα της εποχής(βοήθησε σ΄αυτό και το ωραίο σε γενικές γραμμές σχέδιο). Μυστήριο υπήρχε, σασπένς κατά περιστάσεις υπήρχε. Μέχρι εδώ καλά Πάμε και στα αλλά τώρα. Τα σενάρια ήταν αρκετά απλά αλλά ούτε αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα. Υπήρχε πρόβλημα ροής. Μου φάνηκε ότι σε πετούσε γρήγορα απ΄το ένα μέρος στο άλλο ή απ΄τη μία κατάσταση στην άλλη κι έχανες τη μπάλα κάποιες φορές. Επίσης σε κάποιες ιστορίες υπήρχαν πολλοί χαρακτήρες, που για το σχετικά μικρό μέγεθος των ιστοριών προκαλούσαν υπερφόρτωση στο σενάριο. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, δεν έπαιζαν καν ρόλο στην υπόθεση Τα άλμπουμ είναι ως επί το πλείστον αυτοτελή, ωστόσο υπάρχουν σε κάποια σημεία αναφορές σε άλλες ιστορίες, όπως και επανεμφάνιση χαρακτήρων. Αυτός είναι και ο λόγος που το φινάλε στο "Μάγο του Μπρούκλυν" μοιάζει ημιτελές. Όχι ότι τα άλλα με ξετρέλαναν. Γενικότερα τα περισσότερα φινάλε δεν με έπεισαν για τον άλφα ή βήτα λόγο. Ένιωθες ότι κάτι λείπει Τώρα όσον αφορά το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό αλλά ασυνεπές. Τα τοπία ήταν πολύ όμορφα και λεπτομερώς σχεδιασμένα, τα πρόσωπα όμως των ανθρώπων ήταν λιτά. Συνολικά πάντως δεν είχα θέμα σ΄αυτόν τον τομέα Overall πρόκειται για μέτρια ή έστω λίγο άνω του μετρίου δουλειά. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποια ιστορία απ΄τις 4, όλες λίγο πολύ κυμαίνονται στο ίδιο επίπεδο. Δεν χάνετε και τίποτα να τις διαβάσετε αλλά(πάλι το αλλά ) και να μην το κάνετε δεν θα χάσετε κάτι. Ας βάλω κι ένα βαθμό τώρα που γυρνάει: μμμ... 6/10 (κι αυτό επειδή είμαι στις καλές μου )

Διάβασα τον Καουμπόη στο Παρίσι στην αγγλική έκδοση Δεν ξέρω αν είναι λόγω του ενθουσιασμού που διάβασα καινούριο Λούκυ Λουκ αλλά... μ΄άρεσε Φρέσκια ιστορία που δεν μοιάζει μ΄άλλη. Ο καουμπόης μας αλλάζει ήπειρο για 1η φορά και τελικά η μετάβασή του στην Ευρώπη δεν ξενίζει, ίσα ίσα δίνει διαφορετική νότα. Το χιούμορ του Ζουλ σαφώς βελτιωμένο απ΄το προηγούμενο άλμπουμ, με κάποια έξυπνα gags, όπως και σύγχρονα αστεία(με έμπνευση που ξεκινάει απ΄τις 50 Αποχρώσεις του Γκρι και φτάνει μέχρι τη... Frozen), ωραία σάτιρα των γαλλικών συνηθειών, πετυχημένες αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα της χώρας. Μέχρι ενός σημείου ειδικά πήγαινε τόσο καλά που... δεν το πίστευα Το τέλος μόνο λίγο μου τα χάλασε επειδή ήταν αρκετά "εύκολο" αλλά όχι σε σημείο να καταστρέψει την πραγματικά πολύ καλή προσπάθεια του σεναριογράφου. Eπίσης θα προτιμούσα η παραμονή στο Παρίσι να διαρκούσε περισσότερο Συνολικά πάντως θεωρώ ότι ξεφύγαμε επιτέλους απ΄τη μετριότητα των τελευταίων ιστοριών και πήγαμε σε κάτι αξιόλογο. Eντάξει, μην περιμένετε να διαβάσετε ιστορία επιπέδου Γκοσινύ, ίσως ούτε Λετουρζί (τουλάχιστον σαν τις καλές του), αλλά για μένα μετά τον Πίνκερτον είναι ό,τι καλύτερο διάβασα στην εποχή Ασντέ. Και εις ανώτερα Και μιας και είπα για Ασντέ το σχέδιο είναι πραγματικά πολύ ωραίο και για 1η φορά σε Λούκυ Λουκ βλέπουμε ολοσέλιδο καρέ Περιμένω να το βγάλει και η ΜΑΜΟΥΘ στην πολύ ωραία έκδοσή της να το ξαναδιαβάσω(εκτός κι αν δεν αντέξω μέχρι τότε και το ξαναδιαβάσω στ΄αγγλικά). Για βαθμό θα βάλω ένα 6.5/10 (στην αυστηρή λαζοκλίμακα)

Σημερινή παραλαβή #can't_wait_to_read_it

Τους Hermann και Greg τους ήξερα απ΄τη σειρά "Comanche", το 2ο τεύχος της οποίας έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά Το σχέδιο του Hermann μ΄αρέσει και, σε αντίθεση μ΄ένα σχόλιο που διάβασα, προσωπικά το θεωρώ κλασικό γαλλοβελγικό. Βρήκα ενδιαφέρουσα την όλη ιδέα ενός περιπλανώμενου πρώην αστυνομικού που διασχίζει με σκάφος τον κόσμο παρέα με τους συντρόφους του και μπλέκει σε περιπέτειες. Αυτό δίνει δυνατότητα στο σεναριογράφο να πηγαίνει τους πρωταγωνιστές σε πολλά μέρη. Τους βλέπουμε στην Αμερική, στην Κίνα, στην Αφρική και αυτή η αλλαγή παραστάσεων είναι στα θετικά της σειράς Οι υποθέσεις οκ, είναι σχετικά απλές αλλά έχουν το ενδιαφέρον τους. Σε κάποια σημεία η δράση πάει αργά και βαριέσαι λίγο αλλά γενικά περνάς ευχάριστα την ώρα σου. Διάβασα τα τεύχη #3, #4 στα ελληνικά και το ακυκλοφόρητο στη χώρα μας #11. Δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιο, ίσως η ιστορία στο Μανχάταν να μου άρεσε λίγο περισσότερο. Συνολικά έχω περίπου την ίδια αίσθηση που είχα και στο Comanche(κάτι που ίσως μαρτυρά τις δυνατότητες του Greg ως σεναριογράφου). Σε καμία περίπτωση δεν ήταν το καλύτερο western που διάβασα, αλλά είχε τη φάση του. Έτσι κι εδώ. Σαφώς και υπάρχουν καλύτερες adventure σειρές αλλά συμπαθητική ήταν κι αυτή. Δώστε μια ευκαιρία

Διάβασα τα 3 ελληνικά τεύχη και ξεκίνησα να διαβάζω το 4ο στα αγγλικά. Προς έκπληξή μου συνειδητοποίησα ότι ξεκινά καινούριο στόρυ. Υπάρχει μια κάποια σύνδεση με τα προηγούμενα αλλά κατά βάση έχουμε καινούρια περιπέτεια με νέους πρωταγωνιστές, όπως και νέο σεναριογράφο(Duchâteau) Επομένως δεν έκοψε απότομα τη σειρά η ΜΑΜΟΥΘ, απλά τελειώνει κάπως απότομα το 1ο arc. Kι αυτός είναι ένας απ΄τους λόγους που δεν τρελάθηκα. Ξεκίνησε καλά, το 1ο τεύχος μ΄άρεσε και μ΄έβαλε για τα καλά στο κλίμα δημιουργώντας μου αγωνία να μάθω τη συνέχεια. Τ΄άλλα δύο όμως μου δημιούργησαν μια αίσθηση ότι η ιστορία κυλάει αργά και όχι προς κάποιο συγκεκριμένο δρόμο. Το δε φινάλε όπως είπα ήταν κάπως απότομο και ρηχό και αφήνει αναπάντητα ερωτήματα, που ούτε στα επόμενα τεύχη απαντώνται(πχ τι ρόλο βαρούσε η τσιγγάνα δεν θα το μάθουμε ποτέ, δεν ξαναεμφανίζεται σε άλμπουμ) Μ΄άρεσαν οι πληροφορίες για τους τύπους καραβιών, όπως και το ατμοσφαιρικό σχέδιο του Vance(γνώριμο απ΄το XIII). Γενικώς η ζυγαριά κλίνει περισσότερο προς το σχέδιο παρά το σενάριο. Συνολικά πέρασα ευχάριστα, δεν μπορώ να πω, αλλά όχι σε σημείο να θέλω να τα ξαναδιαβάσω ή να συνεχίσω με τα επόμενα τεύχη

Μόνο το "Τρώει Story" με τον Σεφερλή έχω δει

Tέλη του μήνα κυκλοφορεί στη Γαλλία το 36ο τεύχος της σειράς με τίτλο "Aniel". Για 1η φορά στο σενάριο ο Yann. Τα 29 πρώτα άλμπουμ είναι του Van Hamme, απ΄το 30 ως το 34 του Sente, ενώ το 35ο του Dorison. Στο σχέδιο πάντα ο Rosinski, που παρά την ηλικία του δεν δείχνει να έχει χάσει την όρεξή του όπως μαρτυρούν και οι εικόνες Παράλληλα η Cinebook κυκλοφορεί εντός μήνα το 28ο τεύχος της σειράς με τίτλο "Kriss of Valnor" που συνεχίζει την ενδιαφέρουσα ιστορία που διαβάσαμε(όσοι το κάναμε) στο "Barbarian". Όσοι έχετε αγωνία να μάθετε τι απέγινε ο Θόργκαλ, που αφέθηκε να κείτεται στο νησί Syrenia, μην το χάσετε

Δεν έχω σχολιάσει εδώ αλλά βλέπω πως είχα απαντήσει στη δημοσκόπηση και χαίρομαι που σχεδόν 2 χρόνια μετά δεν χρειάζεται ν΄αλλάξω απάντηση. Δεν έχω ούτε ένα αδιάβαστο κόμικ στη συλλογή μου και μάλιστα τα περισσότερα είναι πάνω από μια φορά διαβασμένα. Και κάθε τόσο τα ξανακάνω επανάληψη. Άλλωστε πολύ σπάνια αγοράζω κάτι αν δεν είμαι σίγουρος ότι θα μ΄αρέσει Δεν θέλω ν΄αγοράζω κόμικς για συλλεκτικούς λόγους ή για να τα έχω απλά ως ντεκόρ στη βιβλιοθήκη μου, χωρίς να κατακρίνω όσους το κάνουν. Απλά δεν βρίσκω νόημα προσωπικά

Kαιρό έχω να βάλω εδώ. "Comanche" σε σκίτσο Hermann

Δεν είμαστε και τόσο πίσω. Μας λείπει μόνο το νέο Λούκυ Λουκ που κυκλοφόρησε την Παρασκευή("Ένας Καουμπόυ στο Παρίσι"), συν 3 Λούκυ Κιντ. Σύνολο 4 Όλα θα εκδοθούν απ΄τη ΜΑΜΟΥΘ απ΄ό,τι μου είπαν σε πολύ πρόσφατη επικοινωνία που είχα μέσω fb. Το πότε είναι ερωτηματικό. Για το "Παρίσι" μου είπαν κατά το Πάσχα, αλλά και για τον "Υπεριταλικό" από Αστερίξ το ίδιο μου είχαν πει και τελικά βγήκε Οκτώβριο

Το καλοκαίρι έδωσα στον ανηψιό μου(10 χρονών) να διαβάσει τα πρώτα του Αστερίξ και Λούκυ Λουκ(ως τότε διάβαζε κυρίως Ντίσνεϋ). Συγκεκριμένα τα τεύχη "Ο Αστερίξ Λεγεωνάριος" και "Το Καραβάνι" αντίστοιχα. Πιο πολύ του άρεσε το... Λούκυ Λουκ Μάλλον είναι γονιδιακό το θέμα Ως επιβράβευση στη γιορτή που είχε πριν λίγες βδομάδες του έκανα δώρο το τεύχος "Οι Αντίπαλοι", στην όμορφη σκληρόδετη έκδοση. Ξετρελάθηκε! Το μόνο που φοβάμαι τώρα είναι μη βρω το μπελά μου κι όταν ανακαλύψει τη συλλογή μου θελήσει να την οικειοποιηθεί

Διάβασα τα "Lasso Périlleux" και "Statue Squaw" στις αγγλικές τους εκδόσεις. Τα έχει βγάλει σε ψηφιακή μορφή η Europe Comics Eίναι εντελώς ίδια φάση με τον "Μαθητευόμενο Καουμπόυ" που κυκλοφόρησε η ΜΑΜΟΥΘ ως Λούκυ Λουκ #83. Έχουν μία ολιγοσέλιδη ιστορία και οι υπόλοιπες είναι μονοσέλιδες. Στο κάτω μέρος αναφέρονται διάφορα στοιχεία με πληροφορίες για την Άγρια Δύση. Το χιούμορ είναι στο ίδιο επίπεδο, με κάποια στριπ γελάς με άλλα όχι, σε γενικές γραμμές όμως διαβάζονται ευχάριστα. Το σχέδιο είναι χάρμα οφθαλμών, όπως μας έχει συνηθίσει ο Ασντέ Για παιδιά ή για σκληροπυρηνικούς φανς του Λούκυ Λουκ προτείνονται ανεπιφύλακτα. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν Θα κυκλοφορήσουν και στα ελληνικά όπως μ΄ενημέρωσαν απ΄τη ΜΑΜΟΥΘ. Ανεβάζω την 1η σελίδα απ΄τις ολιγοσέλιδες ιστορίες Όπως θα παρατηρήσατε και στις δύο πρωταγωνιστής είναι ο Λούκυ Λουκ που θυμάται τον εαυτό του ως παιδί.

Συμφωνώ με όλα εκτός του ότι το Τεξ είχε το καλύτερο σχέδιο. Για μένα το Ζαγκόρ το είχε. Συν αρκετά καλό σενάριο, άρα συνδυαστικά σενάριο/σχέδιο συμφωνώ ότι είναι το καλύτερο Αλλά επέλεξα ως 1ο το Μίστερ Νο επειδή στο σενάριο δίνω μεγαλύτερη βάση. Με μικρή διαφορά απ΄το Ζαγκόρ, όπως κι απ΄το Τεξ. Γενικά μου άρεσαν αυτά τα τρία. Μόνο ο Ντύλαν Ντογκ μ΄απογοήτευσε κάπως, ίσως επειδή είχα μεγαλύτερες προσδοκίες όντας η αγαπημένη μου σειρά απ΄την τετράδα

Nα πω ότι το περίμενα ψέματα θα πω. Ευχαριστώ όλους Πρέπει να με συνηθίσω με μωβ

Ποιο απ΄τα νέα graphic novels των εκδόσεων Μικρός Ήρως σας άρεσε περισσότερο; Συγκρίνουμε τα πρώτα τεύχη μεταξύ τους. Προσωπικά, αν κι απ΄τη συγκεκριμένη τετράδα ξεχωρίζω σαν αγαπημένο μου ήρωα τον Ντύλαν Ντογκ, περισσότερο μ΄άρεσε η ιστορία στο Μίστερ Νο κι έπειτα στο Ζαγκόρ. Στην 3η θέση ο Τεξ και στο τέλος η ιστορία στο ΝΝ, που τη βρήκα πολύ μέτρια και κακή επιλογή για ξεκίνημα Αναλυτικά τις απόψεις μου για το κάθε τεύχος τις έχω πει εδώ για Ζ, εδώ για Τ, εδώ για ΝΝ κι εδώ για ΜΝ

Νομίζω μαζί με το Ζαγκόρ ήταν τα πιο ωραία απ΄την τετράδα. Αυτό μου δίνει και μια ωραία ιδέα

Άφησα για το τέλος το Μίστερ Νο, απ΄την τετράδα των νέων μπονελικών graphic novels της Μικρός Ήρως, γιατί είχα μια υποψία ότι θα είναι το πιο ωραίο(Sclavi γαρ). Επιβεβαιώθηκα Πολύ ωραία ιστορία μυστηρίου/τρόμου/μεταφυσικής που έμοιαζε περισσότερο με Ντύλαν Ντογκ. Τη βάζω στα ίδια επίπεδα με "Το Φάντασμα της Όπερας"(πάλι του Sclavi). Σε κρατούσε συνεχώς σε αγωνία, δεν ήθελες να κάνεις διάλειμμα, παρακαλούσες να έχει κι άλλες σελίδες. Μόνο μια μικρή ενστασούλα έχω σ΄ένα σημείο στο τέλος που μου δημιούργησε ένα ερωτηματικό. Κατά τ΄άλλα μ΄άρεσε. Θα βάλω ένα 7.5/10 και με λίγο καλύτερο σχέδιο θα χτυπούσε 8άρι

Oκτωβρίου

Μετά τα Ντύλαν Ντογκ και Τεξ ήρθε η ώρα να διαβάσω και το Ζαγκόρ, απ΄τα νέα μπονελικά graphic novels της Μικρός Ήρως Για την έκδοση νομίζω δεν χρειάζεται να πω κάτι. Πολύ ποιοτική Το σκίτσο ήταν πολύ καλό και αναδείχθηκε απ΄το μεγάλο φορμάτ της έκδοσης(σε αντίθεση με το Τεξ και κυρίως το Ντύλαν Ντογκ που μου φάνηκε πολύ "άδειο" και πρόχειρο και θα το προτιμούσα σε μικρότερες διαστάσεις). Η ιστορία αρκετά καλή. Μας έδινε σε περίληψη το origin του Ζαγκόρ(που το είδαμε αναλυτικά στα τεύχη 9-10 της προηγούμενης έκδοσης, στην ιστορία με τίτλο "Ο Ζαγκόρ Διηγείται") και είχε μια κεντρική ιστορία που αφορούσε μια τυφλή κοπέλα κι έναν παραμορφωμένο νέο. Μια ιστορία που σχετιζόταν με το παρελθόν του "πνεύματος με το τσεκούρι". Τα flashback σε αντίθεση με τον Indian (και τον Kurdy ) εμένα μ΄αρέσουν, οπότε ήταν στα συν της ιστορίας. M΄άρεσε επίσης και το φινάλε που έβγαζε μια μελαγχολία. Overall: Δεν ήταν και το καλύτερο Ζαγκόρ που διάβασα αλλά ένα απ΄τα καλύτερα. Kαι σίγουρα καλύτερο απ΄το Ντύλαν Ντογκ. Θα βάλω ένα 7.5/10

Μέσα στο καλοκαίρι που μας πέρασε διάβασα όλα μου (σχεδόν) τα Ιζνογκούντ για 4η φορά. Νομίζω ότι με κάθε ανάγνωση τα ευχαριστιέμαι όλο και περισσότερο ή εν πάση περιπτώσει περισσότερο απ΄την 1η φορά. Οπότε μη μασάς αν δεν σου αρέσουν με την 1η ή τα βρίσκεις μπερδεμένα/κουραστικά Θα σου πρότεινα να πιάσεις πρώτα τα άλμπουμ του Γκοσινύ. Προσωπικά το αγαπημένο μου είναι το "Οι Διακοπές του Χαλίφη". Πολύ καλά επίσης είναι τα "Ο Μαγικός Υπολογιστής", "Η Μέρα των Τρελών" και "Ο Μαινόμενος". Μπες πρώτα στο κλίμα μ΄αυτά και μετά πιάσε του Ταμπαρύ. Από εκεί θα πρότεινα το "Ο Συνένοχος του Ιζνογκούντ" και "Το Λάθος του Προγόνου". Είχα κάνει κάποτε και μια δημοσκόπηση για τα καλύτερα άλμπουμ. Ρίξε κι εδώ μια ματιά αν θες

Στο τεύχος #16 "Ο Ιζνογκούντ και οι Γυναίκες" το αναφέρει ο Ταμπαρύ Νομίζω και κάπου αλλού το έχω συναντήσει. Θα ψάξω μπας και το βρω. Kαι μια είδηση: Νέα μετάφραση στην επανέκδοση του ΤενΤεν (δεν ξέρω βέβαια αν αυτό είναι για καλό, αν κρίνω απ΄το τι συνέβη με τα Αστερίξ και Λούκυ Λουκ που ξαναμεταφράστηκαν)