Kurdy Malloy

Kαταπληκτική σειρά. Δεν ξέρω αν έχω δει κάποια καλύτερη αμερικάνικη. Όποιος βλέπει σειρές και δεν την έχει δει, να το διορθώσει άμεσα. Μακνάλτι ftw ή μάλλον Όμαρ ftw, εεεε όχι.... Μπαμπς

Θες και εξηγήσεις που ένας δημιουργός - εκδότης από το ΕΛλαδιστάν φαίνεται ασυνεπής προς το κοινό;

Είναι Η αιχμάλωτος της ερήμου, άρα δεν ξέρω αν όντως θα κολούσε στις μισές ταινίες του Γουέιν. Πάντως σημασία έχει και το πως το συνήθισες. πχ εγώ ακόμα λέω το Star Wars, o Πόλεμος των Άστρων. Ένας 20αρης αυτό θα το βρίσκει αδιανόητο.

Ριο Μπράβο! Εξαιρετικός Γουόλτερ Μπρέναν! Αγαπημένη ταινία, αξίζει να τη βάλω δίπλα στην Αιχμάλωτο της ερήμου (συγνώμη αγγλομαθείς και αγγλομανείς, βάζω τις ταινίες με τα ονόματα που συνήθισα να τις λέω από παιδί :)). Θα βάλω και το True Grit (εδώ η πρόσφατη ταινία με έκανε να ξεχάσω το Αληθινό Θράσος) γιατί μου άρεσε που ο Γουέιν έπαιξε έναν ντιπ μαλάκα και όχι τους συνηθισμένους clean cut ρολους του. Από τον Κλιντ μου αρέσουν τα πάντα και πολύ. Καμμία όμως δεν μπαίνει δίπλα στους Ασυγχώρητους.

To πάτησε κανείς το λύγξ; Ο Μπάρνι και ο Μπένι έχουν πλέον 3 ευρώ τιμή καταλόγου και 1,5 ευρώ τιμή με προσφορά. Ιεροσυλία!

Disclaimer: ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΜΙΛΑΩ ΓΕΝΙΚΑ! Κουβέντα κάνουμε κοινώς, αν νομίζετε ότι πρέπει να την κάνουμε αλλού, ευχαρίστως (αν και πάντα είναι καλό το τόπικ μίας έκδοσης να είναι ψηλά στα αδιάβαστα ) Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι σημαντικό, δεν είμαι καν σίγουρος ότι γενικώς είναι πλεονέκτημα. Επειδή κάποιος πουλάει Μπάτμαν και Σπάιντερμαν και επειδή το κάνει καλά και πουλάει πολλά και βγάζει από αυτό το νοίκι, τα τέλη κυκλοφορίας, τα έξοδα διαβίωσης και τη δόση για τη Μαζεράτι, πολλές φορές νομίζει ότι "ξέρει αυτός τι θέλει η αγορά", δεν ακούει κανέναν, δεν απευθύνεται σε ειδικούς κλπ κλπ κλπ. Γενικώς εξαρτάται από τη σοβαρότητα του ανθρώπου και μόνο. Εκεί που έχει πλεονέκτημα είναι ότι πιθανότατα θα έχει πιο κατάλληλες γνωριμίες από έναν άσχετο και θα αποφύγει μερικές κακοτοπιές. Και πάλι επαναλαμβάνω ότι μιλάω γενικώς, με το κατάστημα έχω μόνο μία άψογη γνώμη ως πελάτης 2 φορές που έκανα παραγγελία από εκεί, γι αυτό και εύχομαι να είναι απλά η πρώτη από εκατοντάδες άλλες δικές τους εκδόσεις

Mε τη διαφορά ότι ο Μπουκ έχει κάνει αξιόλογη καρριέρα κάνοντας τα πάντα σε ένα έργο. Τουλάχιστον τα μισά του έργα είναι ολοκληρωτικά δικά του. Δεν είναι ένας σχεδιαστής που είπε λόγω ανάγκης να γράψει και σενάριο.

Στο μόνο που θα υποβάλλω μισή ένσταση είναι στο 10. Άλλες ποσότητες και άλλες πωλήσεις χρειάζεται για να ζήσει ένα κομιξάδικο και άλλες μία εκδοτική. Μπορεί το κομιξάδικο να του φτάνει να αναλάβει 100 παλαβούς και να τους "τραβήξει" από τις παραγγελίες εξωτερικού, η εκδοτική όμως πρέπει να στοχεύσει σε ευρύτερο κοινό. Δηλαδή δε φτάνει να έχει κάποιος κομιξάδικο, ενδεχομένως αυτό να αποτελέσει και εμπόδιο. Καλή επιτυχία, υγεία και μακροημέρευση εύχομαι στην προσπάθεια.

3 είναι οι Γκάλαχερ και οι 2 ήταν στους Oasis. Με τον τρίτο ο Ζαμπέτας έχει όση σχέση έχει ο Μέσι με τον Γκατούζο.

Aν εννοείς τον Λίαμ, ίσως

To Κάποτε στη Δύση είναι σαφέστατα καλύτερη ταινία. By far κιόλας. Αλλά ο Καλός, ο Κακός κι ο Άσχημος είναι πολύ πιο αγαπημένη. Έτσι όμως όπως τέθηκε το ερώτημα; Δεν μπορώ να το ψηφίσω. Από τις άλλες ταινίες που αναφέρθηκαν, το The Searchers (Η αιχμάλωτος της ερήμου), το High Noon (Το τραίνο θα σφυρίξει 3 φορές) και ο Θησαυρός της Σιέρρα Μάδρε ξεχωρίζουν. Είναι τα 3 κορυφαία western παλιάς κοπής. Ακολούθησε ο Λεόνε, για να κλείσει το είδος ο Κλιντ πριν από 25 χρόνια. Μετά ότι και να γυριστεί αναπόφευκτα συγκρίνεται με εκείνο και χάνει hands down.

Έτσι όπως το διάβασα και τρόμαξα και παραξενεύτηκα γιατί δε θα ήθελα να χαλάσει η συνταγή του Gung Ho, αλλά τελικά είδα ότι στο La Chronique des Immortels έγινε η αλλαγή.

56 o τόμος.

Kαι αφού μιλάμε για τον κύριο von Eckartsberg έχει αναφερθεί στο Greekcomics σε αυτή του τη δουλειά. Βέβαια εκεί δεν κερδίζει τις εντυπώσεις το σενάριο.

Χωρίς tracking έχει 62,10. Oι 2 κόπιες έχουν κάτω από 60 ΜΕ τρακινγκ. Οι 3 56.

Τώρα που το ανάφερες. Κοντεύει να βγει out of stock. Θα το παραγγείλω από το priceminister. Αν παραγγείλουμε πάνω από 1 τα μεταφορικά πέφτουν πάρα πολύ. Ενδιαφέρεται κανένας; Ειδικά από Θεσσαλονίκη, αλλά και από αλλού αν βρεθεί κάποιος να το κουβαλήσει. Θα περιμένω μία μέρα. Πέμπτη μεσημέρι θα το βάλω (αν το βρω)

Eσένα μπορεί και να σου αρέσει. Πολλή πάρλα, πολλές εξηγήσεις, λίγη δράση. Είχε και φλασμπακ, ότι με απωθεί σε ένα κόμικ είναι εδώ.

Να πω τη μαύρη αλήθεια, όταν ο ηγέτης των πιστών, ο μάγος Βαλτάσαρ, μας ανακοίνωσε ότι θα έχει και blog το νέο φόρουμζ σκέφτηκα. Και; Σιγά μην κάθεται να διαβάζει κανείς blog posts. Και η επίσης μαύρη αλήθεια είναι ότι κατά τα φαινόμενα είχα δίκιο. 87 εμφανίσεις σε ένα άδειο blog αρχικά, 100+ στο πρώτο blog post και όλο και λιγότερες στα επόμενα (όπως βλέπουμε πάω πολύ όμορφα να καλύψω το ότι γράφω αηδίες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν - αλλά να αναφέρω ένα αξίωμα: ΔΕΝ γράφω αηδίες. Adhoc που θα έλεγε και ο πειρατής). Παρόλα αυτά εδώ πρέπει να δηλώσω ότι μετά το πρώτο ποστάρισμα κατάλαβα το λόγο που τα blog είναι πετυχημένα. Ή μάλλον ήταν κάποτε μέχρι να τα πάρει αμπάριζα το facebook. Απελευθερώνουν το συγγραφέα. Γράφει ότι θέλει, εντός γενικότερου πλαισίου αλλά εκτός του ασφυκτικού πλαισίου που οριοθετείται από τον τίτλο ενός τοπικού. Θένκιου λοιπόν Βαλτάσαρ και νγραμμ και όποιος άλλος δούλεψε να μας φέρει αυτό το βήμα (ο τόνος είναι δίπλα στο λ και γράφτηκε βλημα αρχικά. Λες; ) Συνεχίζω λοιπόν επανερχόνενος στις προηγούμενες σκέψεις μου. Μάλλον είναι γεροντίστικη παραξενιά. Αισθάνομαι ότι δε θα προλάβω να διαβάσω όλα όσα έχω σκοπό ή αξίζουν τον κόπο ή κάτι σαν κι αυτό που περιέγραψε εδώ ο Μπίλμπο: Όποιος κατάλαβε εδώ (μπέσα όμως) τι ακριβώς λέει ο Μπίλμπο, ίσως καταλάβει πως αισθάνομαι για κάποια κόμικς, βιβλία, επιτραπέζια, αλλά εδώ μιλάμε για τα κόμικς σωστά; προς το παρόν τουλάχιστον. Και ποιος είναι ο τρόπος να γνωρίσω πάνω από τα μισά και να τα εκτιμήσω όσο αξίζουν; Να κόψω τα ξερόκλαδα. Όλο και συχνότερα λοιπόν βρίσκω τον εαυτό μου να του έχω θέσει το ίδιο και το ίδιο ερώτημα. Αυτό γιατί να το διαβάσω; Αν διαβάσω και το παρακάτω θα αλλάξει κάτι στην εμπειρία μου ή τις εντυπώσεις μου; Σήμερα θα μιλήσω και με παραδείγματα. Παράδειγμα 1ον (τραβηγμένο από το μαλλί): Στα βραβεία κάθε χρόνο δίνονται και prix jeunesse. Παιδικά όπως θα τα λέγαμε εδώ. Προσπαθώ να τα διαβάζω και αυτά για τη διαμόρφωση άποψης. Τα τελευταία χρόνια βλέπω συνεχώς τούτο εδώ, 4 τόμοι ως τώρα. Χαριτωμένο. Πολύ χαριτωμένο. Ένα κοριτσάκι που θέλει να γίνει συγγραφέας και προσπαθεί να λύσει μυστήρια (παιδικού επιπέδου - δεν είναι Σκούμπι Ντου), κάνει έρευνες, έχει και 2 κολητές κλπ κλπ κλπ. Παιδικό και κοριτσίστικο, δεν παίζει άντρας ούτε κατά λάθος στους βασικούς ρόλους. Ενδιάμεσα παρεμβάλονται σελίδες από ημερολόγια είτε με κείμενο είτε με παιδικές ζωγραφιές κλπ. Διάβασα ένα, ανοίγω και το δεύτερο. Σε κάποια φάση το κλείνω. Μεταφορικά μιλώντας cbr γαρ. Θα βρει την άκρη η Σερίζ, θα θριαμβεύσει η φιλία, κάπου θα σπάσει λίγο τη μουρίτσα της κι όλα καλά κι όλα ωραία. Στο επόμενο τεύχος (από ότι είδα έπαιξαν χιόνια - άλλο σκηνικό) θα γίνει κάτι ανάλογο. Το consept το έπιασα, μου φάνηκαν δίκαια τα βραβεία, αλλά έχω λόγο να συνεχίσω; Παράδειγμα 2ο: Aυτό πάει παλιά. Όταν ακόμα διάβαζα Dufaux με ενδιαφέρον. Εξακολουθώ να τον διαβάζω, αλλά πλέον ίσως και να τον αδικώ λόγω προκατάληψης. Στην αρχή εδώ είχαμε τη Τζέσικα που της σκότωσαν τον γκόμενο αν θυμάμαι και καλά, έχουν περάσει χρόνια. Μικρά story arcs, ατμόσφαιρα νεο-νουάρ, ωραία δράση. Μετά όμως από μερικούς τόμους, η απλή παρουσία της Τζέσικα κάπου αρκούσε να σκορπίσουν παντού πτώματα, θανάσιμες απειλές, εκδικήσεις. Στην αρχή το συνέχιζα για να δω που το πάει. Μετά μπήκε στο μυαλό μου ότι δεν το πάει πουθενά και όσο παραπάνω και να διάβαζα θα είχαμε ξανά και ξανά το ίδιο μοτίβο. Ωραία σειρά, καλοστημένη, ενδιαφέρον σχέδιο πλην όμως ξεπερασμένο πλέον, αλλά τόση επανάληψη δεν την άντεχα άλλο. Παράδειγμα 3ο (και τελευταίο, θα μπορούσα να το πάω μέχρι το πρωί): Εδώ έχουμε ένα spin-off. Διάβασα όταν διάβασα τα Blueberry, είπα να διαβάσω και το spin-off. Στην αρχή τα πρώτα ήταν Charlier - Giraud. Μικρές ιστορίες, ένα κλασσικό origins που θα μπορούσε να είναι και εντός σειράς. Αφού είδα λίγο τα 3 πρώτα τεύχη που μου έδωσαν και χρήσιμες πληροφορίες μετά είχαμε άλλα σχεδόν 20 όπου είχαμε αντίστοιχες περιπέτειες με τις ώριμες, αλλά τοποθετημένες στον Εμφύλιο. Εδώ το σιχτίρισμα δεν άργησε, ότι ενδιαφέρον είχε ο αρχικός Μπλούμπερι, τόση βαρεμάρα είχε ο νεαρός εξυπνάκιας Γιάνκης αξιωματικός που όλο έμπλεκε κι όλο ξέμπλεκε γιατί είναι γαμάτος. Αλλού όμως κολλάω. Διαβάζω τα καινούργια από τις κλασσικές σειρές. Δεν είναι το ίδιο τα spin-off. Τα κάνον είναι πάντα κάνον. Υπάρχουν βέβαια και παράξενες περιπτώσεις όπως ο κακομοίρης ο Θόργκαλ. Η βασική σειρά γέννησε 3 spin-off. OK η μία είναι το origins, jeunesse όπως το λένε και οι Γάλλοι που έφυγε από την κανονική σειρά. Η Kriss de Valnor διαβάζεται, είναι στο ίδιο επίπεδο με την κανονική σειρά. Η Louve που ακολουθεί την γυναίκα και την κόρη του Θόργκαλ, δε διαβάζεται. Πραγματικά. Τι να κάνω όμως; Έχει ανακοινωθεί ότι μετά από συνολικά 3 ή 4 τόμους τα spin-off θα ξαναπέσουν μέσα στην κανονική σειρά. Το παρατάς; Ή το τρως σαν το καμένο φαγητό της γυναίκας σου που δε θες να τη στενοχωρήσεις; Συγκλονιστικά διλήμματα, φοβερά first world problems. Και για να επιβραβεύσω όσους διάβασαν μέχρι εδώ, να αναφέρω ότι διάβασα τους 3 τόμους του La Colère de Fantômas. Όταν το βρείτε σε γλώσσα που μπορείτε να το διαβάσετε χτυπήστε το άφοβα.

Ξεκίνησα το L' etoile du matin. Λίγες σελίδες μετά διαπιστώνω ότι κάποιος βλέπει πολύ House of Cards

Οι θαμώνες της TheComic Con πιθανότατα θα έχουν παρατηρήσει κάποια παιδιά από τη Δράμα που είναι κάθε χρόνο εκεί προσπαθώντας να προωθήσουν τη δουλειά τους και σε κομικίστικο κοινό. Αυτές τις μέρες τρέχει το Kickstarter campaign της νέας τους δουλειάς, το Ironclad. Πρόκειται για ένα πλήρως συνεργατικό παιχνίδι που είναι Story driver space campaign. Μετάφραση. Αποτελείται από μία αλληλουχία σεναρίων κατά τα οποία οι αποφάσεις και τα αποτελέσματα που παίρνουμε σε μία αποστολή επηρεάζουν το δρόμο μας, το affiliation μας, καλοί-κακοί-άσχημοι κλπ, και τις ίδιες τις επόμενες αποστολές. Είναι πλήρως συνεργατικό δηλαδή οι 1-3 παίκτες παίζουν ενάντια στο παιχνίδι και δεν παλεύουν μεταξύ τους. Όπως μπορείτε να δείτε στο λινκ το artwork ανήκει στον Μάνο Λαγουβάρδο, ο οποίος μάλιστα αν πάει πολύ καλά το Κικστάρτερ θα κάνει και ένα origins comic να μπαίνετε πιο όμορφα στο κλίμα του παιχνιδιού και στο όλο στόρι. Ότι θέλετε ρωτάτε από διευκρινήσεις, τα παιδιά είναι φίλοι μου και έχω κάνει και αρκετό playtesting στο παιχνίδι. Επίσης ότι δείτε στο campaign και σας αρέσει, πείτε μου και ειδικά οι βόρειοι δε χρειάζεται να ανησυχείτε για μεταφορικά. Για τους Αθηναίους δεν ξέρω, αλλά μπορώ να μάθω αν ενδιαφέρεται κάποιος. Επίσης μπορείτε με την ευκαιρία να πάρετε και τα άλλα παιχνίδια της Alcyon (Aλέξανδρος, Deus ex Machina) επίσης αν κάποιος ψήνεται να του δώσω πληροφορίες. Το Κικστάρτερ κλείνει μεθαύριο οπότε σπεύσατε!

Στο Kickstarter campaign του επιτραπεζίου Ironclad, έχει μπει σαν stretch goal στις 50,000$ origins comic από τον Μάνο Λαγουβάρδο. Στο ίδιο παιχνίδι έχει κάνει την (πάρα πολύ ωραία) εικονογράφηση επίσης, αλλά όσο δεν είχε κομικίστικο ενδιαφέρον έλεγα να μη σας πρήξω. Τώρα έχω το ελεύθερο να ανοίξω και σχετικό τόπικ στα Επιτραπέζια να λύσω όποιες απορίες ενδεχομένως έχετε.

Σοβαρά; Θα το δω στο σπίτι. Μέχρι τότε όποιος θέλει βάζει, αλλιώς κάτι θα μου κατέβει.

Aυτό είναι από το οπισθόφυλλο του ελληνικού; Γιατί μου θυμίζει Fables, αλλά δεν είναι από της Anubis σίγουρα, εκεί ήταν όλοι στριμωγμένοι στο μετρό, αποκλείεται να έχει καθαρά κεφάλια.

Καλά ρε! Πήρες τη φωτογραφία από το μπλογκ μου;

Το σχέδιο έχει τόση λεπτομέρεια στο καρέ του, που τη σχεδιάστρια θα έπρεπε να τη διαγράψουν από το συνδικάτο των Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς.