Θρηνωδός

Τρία φιλμ τις τελευταίες μέρες, πέρα από το the dragon prince που έγραψα δύο λόγια στο θέμα του. Χλιαρά πράγματα βέβαια, και τα τρία τα έβαλα γιατί δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω σε εκείνη την φάση και όχι επειδή είχα σκοπό να τα δω, τον τελευταίο καιρό περισσότερο είμαι στα κόμικς και τα βιβλία παρά τις ταινίες. Life - Sci-fi του '17 με Reynolds,Gyllenhaal και Rebecca Ferguson. Όπως η πλειονότητα sci-fi ταινιών που έχω δει, έχει καταπληκτική κινηματογραφία,φωτογραφία και λήψεις αλλά σενάριο γεμάτο ευκολίες και κενά. Τουλάχιστον τα ειδικά εφέ άξιζαν χωρίς να πνίγουν την ταινία παρόλο την θεματολογία της και το plot twist στο τέλος ανέβασε λίγο την ένταση αν και αναμενόμενο. 6/10 RED - Action-spy φιλμάκι του '10 με Willis, Malcovich ( ) Helen Miren, Morgan Freeman και Brian Cox σε ένα ensemble καστ που δεν απογοήτευσε καθόλου. Η ταινία είναι βασισμένη σε κόμικ του Warren Ellis, κάτι που είδα στους τίτλους αρχής πολύ γέλιο γενικά, την ευχαριστήθηκα. Ειδικά στην φάση με τον θεούλη Μάλκοβιτς και τα εκρηκτικά που άρχισε να ουρλιάζει, χτυπιόμουν από τα γέλια Συνοπτικά, συνταξιοδοτημένοι πράκτορες/κατάσκοποι επιστρέφουν στην ενεργό δράση για να βρουν αυτόν που τους κυνηγά για μια υπόθεση του παρελθόντος. 7/10 (τελικά έχει και δική της παρουσίαση στο φόρουμ ) Velvet Buzzsaw - Φετινό netflix original θριλεράκι με Gyllenhaal και κάτι ψιλοάγνωστους ηθοποιούς. Συμπαθητικό αλλά τίποτα ιδιαίτερο, λίγο τραβηγμένες οι εξτραβαγκάντ ερμηνείες του κόσμου της υψηλής τέχνης, υπόθεση κλεμμένη από Λοβκραφτ. Αυτό μαζί με την ερμηνεία του Γκίλενχαλ ήταν τα μόνα δυνατά της σημεία. 6/10

Επειδή ένα στριπ από το DeFlocked δεν είναι αρκετό, ένα ακόμα scanlation του ανθρωπομορφικού webcomic από τον Jeff Corriveau με τους πιο χασομέρηδες χαρακτήρες

Γιατί έχουν μαζέψει κάμποσα ραφάκια με χτυπημένα-ρημαγμένα-που τους λείπουν τα κουτιά absolute/deluxe κλπ και θέλουν να τα ξεφορτωθούν. Και πολύ άργησαν κιόλας, πόσο καιρό πλέον θα τα κρατούσαν για να τα στέλνουν σε παραγγελίες ως καινούργια και μετά να κάνουν τις πάπιες για το ότι είναι στραπατσαρισμένα;

Από το Nelson του Ελβετού Christophe Bertschy. Ανακάλυψη του GeoTrou.

Και ένα έξτρα ευχαριστώ και από μένα στον @nikos99 για την σημαντικότατη συνεισφορά του και τον κόπο που μπαίνει να δανείζει τα κόμικ του για να υπάρχουν στο φόρουμ.

Αισθητή βελτίωση σεναρίου στα δύο τελευταία τεύχη, αρκετά πιο ώριμη προσέγγιση των δύο αδερφών και της μεταξύ τους σχέσης. Ειδικά το τέταρτο τεύχος ακολούθησε μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση απο την αρκετά ελαφριά των τριών πρώτων και είχε μια διαφορετική γοητεία και δομή. Το 5ο και τελευταίο ήταν ένα τίμιο αν και βιαστικό κλέισιμο, υποθέτω λόγω του ότι στην αρχή η σειρά προοριζόταν για μεγαλύτερη έκταση και οι μειωμένες πωλήσεις ανάγκασαν την ομάδα να το επισπεύσει. Συνολικά, η εντύπωση από τον τίτλο ήταν θετική, το σχέδιο του Κούτση παρέμεινε απολαυστικό καθ'όλη την διάρκεια. Ένα πανελάκι όπου το ιστορικό σουβλάκι απ'ότι φαίνεται επιβιώνει ακόμα στα πέρατα του διαστήματος Υ.Γ. Στο τεύχος 1 έκανε μια επίσκεψη ο Μάνος Λαγουβάρδος, ενώ στα τεύχη 2 και 3 δούλεψαν ως back-up color artists δύο ακόμα Έλληνες, ο Άλκης Καμπούρης και ο Βασίλης Δημόπουλος. Δική μου υπόθεση ότι αυτό συνέβη μετά από πρόταση του Νίκου που προμοτάρει συχνά νέους Έλληνες καλλιτέχνες και εντός και εκτός συνόρων.

Ένα στριπάκι παρμένο από το Foxtrot, ένα webcomic του Bill Amend που καταλαβαίνει απόλυτα την αδελφική αντιπαλότητα.

Τελείωσα και την δεύτερη σεζόν, και πλέον έχω τσιμπήσει φουλ. Δεν τρελαίνομαι για τους χαρακτήρες ιδιαίτερα αλλά για την όλη μαγεία και τους δράκους στα τελευταία επεισόδια σοβάρεψε κάπως σχολιάζοντας και άλλα πιο ενήλικα θέματα, οπότε θαρρώ πως μια χαρά θα αρέσει και σε μεγάλους. Εμένα με κέρδισε πάντως και ξενέρωσα όταν έμαθα ότι η τρίτη σεζόν θα βγει τον Ιούλιο. Μέχρι στιγμής τσουλούσε κάπως αργούτσικα αλλά το φινάλε της δεύτερης σεζόν υπόσχεται μια τρίτη γεμάτη δρακονικό ξυλίκι και μαυρομπλε μαγείες.

Πάντως, κρίνοντας από το yokai που αναφέρω παραπάνω και από το σχόλια του Σακάι στον επίλογο, ούτε ο ίδιος ήταν πολύ φαν του χρώματος στα σχέδια του. Κακά τα ψέματα, αν βάλεις σελίδα του yokai και την συγκρίνεις με μια α/μ από την κύρια σειρά, η πρώτη χάνει πολύ. Βάφει με νερομπογιές και εκ των πραγμάτων μειώνεται πολύ η λεπτομέρεια, με ο,τι συνεπάγεται αυτό για τα γούστα του καθενός. Προσωπικά το α/μ του δεν το αλλάζω αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Αχα, το γράφω στην αρχή

Από το άλμπουμ ΩΧ ΘΕΕ ΜΟΥ!, ένα στριπ από τον Tomek που ανέβηκε μόλις χθες στο facebook του. Όταν οι ιδέες έρχονται a little too late.

Μετά από ~30 χρόνια με την Dark Horse, το κουνέλι σαμουράι βρίσκει νέο σπίτι στην IDW. Σχετικά με την κυκλοφορία των νέων τόμων, από την μία ξενερώνω γιατί είχα αρχίσει να μαζεύω της Dark Horse τα saga, από την άλλη δεν είμαι και πολύ φαν του σχεδίου του με χρώμα οπότε ίσως πάρω το πρώτο για να δω πως είναι και το βλέπω μετά. Usagi finds a new publisher (NY Times)

Το παρακάτω δισέλιδο δημοσιεύθηκε στην Βαβέλ τ.111, δια χειρός Vuillemin. Χιουμοράκι στα πρότυπα του "Ποιά Ελένη;" που αποδεικνύει ότι μερικές μ@λ@κίες που λένε τα παιδιά είναι καθολικές. Το scan το πήρα από την αρχειοθήκη κόμικς, το όνομα του scanner είναι άγνωστο. Τον ευχαριστούμε πάντως.

Τιμή κατάλογου: 9,90€ Ο Ντετέκτιβ Άστραλ είναι η τελευταία μέχρι στιγμής έντυπη δουλειά του Νικόλα Στεφαδούρου, γνωστού για την δουλειά του στην δεύτερη σεζόν του Comedics, το OMG ZOMBIE!, το Memory Lane, την Αλεξάνδρεια και άλλων. Εκδόθηκε από τον Μιχάλη Σιδέρη και την επιμέλεια της έκδοσης την είχε η Δήμητρα Λυμπεροπούλου μαζί με τον Γιάννη Πεντζούρη, το δικό μας @Dredd (πες μας δύο λόγια σχετικά ) . Ο Νικόλας βρίσκεται πίσω από σενάριο και σχέδιο, ενώ στην δημιουργία εξωφύλλου συνεργάστηκε με την Δώρα Σιάτρα (που ανέλαβε και την σελιδοποίηση). Ο Ντετέκτιβ Άστραλ είναι ένας ατζαμής διαστημικός ντετέκτιβ στα πρότυπα του επιθεωρητή Κλουζώ από τον Ροζ Πάνθηρα που πρωτοεμφανίστηκε στα Σαϊνια τον καιρό που συνεργαζόταν μαζί τους ο Stef το 2001 ως μηνιαία σειρά 8 σελίδων. Μαζί με τα δύο του κολαούζα, τον πιστό εξωγήινο Γκρέητο (βλέπε Κέιτο ) και την τσαμπουκαλού Ρέηα, προσγειώνει την Αστρομπανάνα στον πλανήτη Μπορς για να συναντήσει τον μυστηριώδη πελάτη του και να παραλάβει ένα απόρρητο πακέτο. Πιστός στην γκαφατζίδικη φύση του, μπλέκεται άθελα του στην μεταφορά ενός άλλου πακέτου, του πιο επικίνδυνου στον γαλαξία και έρχεται αντιμέτωπος με άλλους ντετέκτιβς, πειρατές και διαστημικά τέρατα. Χαίρομαι με τέτοιες προσπάθειες. Είναι ένα αμιγώς παιδικό κόμικ γεμάτο αστείους χαρακτήρες και ζωντανά χρώματα που σίγουρα θα διασκεδάσει και έρχεται σε μια αγορά που το χρειάζεται, όταν τα Ντίσνεϊ μονοπωλούν το ενδιαφέρον των μικρότερων ηλικιών. Ο Νικόλας είναι από τους πολύ συμπαθείς μου Έλληνες δημιουργούς, έχω διαβάσει τα περισσότερα από όσα έχει κάνει μέχρι τώρα (η Αλεξάνδρεια μου έχει ξεφύγει δυστυχώς) και ελπίζω να πουλήσει αρκετά ώστε να υπάρξει συνέχεια. Σίγουρα ιστορίες μπορούν να βγουν μπόλικες με το συγκεκριμένο καστ και το καρτουνίστικο σχέδιο με τον ψηφιακό χρωματισμό δένει πολύ όμορφα. Πιστεύω ότι θα πιάσει γιατί το στιλ είναι ντισνεϊκό αλλά έρχεται αποκλειστικά από Ελληνικά χέρια. Η έκδοση μεγάλο μέγεθος μαλακόδετο, καλη εκτύπωση και χαρτί. Η αρχική τιμή είναι στα 10 ευρώ και την βρίσκω μια χαρά, βρίσκεται ήδη φθηνότερα οπότε δεν το σκέφτεστε. Κάντε ένα δώρο στα παιδιά σας αλλά και σε σας τους ίδιους. Ο "Ντετέκτιβ Άστραλ" έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο AthensCon 2018 και κυκλοφόρησε επίσημα τον Ιανουάριο του 2019.

Διαβάστηκαν και "οι ανικανοποίητοι" της Μπρετεσέρ, ένα αλμπουμάκι που ήθελα καιρό να ανοίξω και να δω τι και πως. Είχε ανέβει και ένα στριπ παλιότερα και είχα σκάσει χαμόγελο, οπότε ευχαριστώ τον @aprositos για το σκαν του που μου έδωσε την δυνατότητα να αποφύγω να το ψάχνω επ'αόριστον σε υλική μορφή. Πριν μπω στο ζουμί του κόμικ, ένα κράξιμο για το lettering: Ήταν άθλιο, το να το πω δυσανάγνωστο θα ήταν κομπλιμέντο. Αν στόχευαν σε ένα πιο προσωπικό στιλ με το να είναι χειρόγραφο, απέτυχαν παταγωδώς και κούρασαν απίστευτα, πολλές φάσεις δεν καταλάβαινα τι έγραφε, τόσο μουτζούρα ήταν. Τώρα το κόμικ είναι, όπως περίμενα, αντιπρόσωπος του πολύ χαρακτηριστικού και κατά πλειονότητα γαλλικού κομιστικού υποείδους του πολιτικού/κοινωνικού καυστικού χιούμορ με scetchy σχεδιαστικό στιλ. Reiser, edika, gotlib, Charlie Hebdo έβαλαν το χέρι τους στην δόμηση του, η Μπρέτεσερ προσέθεσε το λιθάρι της και εκτιμάται πολύ στην χώρα των τιτάνιων δικτυωμάτων. Εγώ βέβαια δεν είμαι και πολύ φαν, όχι της θεματολογίας αλλά του τρόπου που γίνεται ο σχολιασμός. Στο συγκεκριμένο βέβαια, αν και σε πρώτη εντύπωση ο αναγνώστης θεωρεί ότι έπεσε σε διανοουμενίστικη δηθενιά, μετά από λίγο καταλαβαίνει πως το σύνολο των στριπ σατυρίζει ακριβώς αυτή την διανοουμενίστικη δηθενιά. Το κάνει όμως, μιλώντας στην γλώσσα της. Πρωταγωνιστές άνθρωποι που ξεκάθαρα ανήκουν στην εκάστοτε υποκουλτούρα αλλά ταυτόχρονα δεν είναι ποτέ αρκετά έτοιμοι να ενταχθούν εκεί ολοκληρωτικά αλλά παραμένουν με το ένα πόδι στο κατεστημένο και το mainstream. Αυτό βέβαια, η δημιουργός το εφαρμόζει σε κάθε τομέα, ατομικό ή μαζικό, πολιτικό, ακτιβιστικό κλπ. Πρέπει να το αναγνωρίσεις στους Γάλλους βέβαια, έχουν συνυφάνει την ταυτότητα ενός ολόκληρου (αλλά και πολύ συγκεκριμένου) είδους κόμικς με την χώρα τους, όντας πάντα οι πιο ενεργοί στην παραγωγή τέτοιων τίτλων και, εδώ που τα λέμε, το έκαναν και καλύτερα απ'όλους. Όσες φορές έχω πιάσει συλλογές κοινωνικοπολιτικών στριπ εκτός Γαλλίας, βλέπω μια εκτεταμένη και πολλές φορές απροκάλυπτη αντιγραφή αυτών (με εξαίρεση κάποια λατινο-αμερικάνικα ονόματα). Αυτό πάντως που πρέπει να δώσω στην Μπρετεσερ είναι πως πάνω από μια φορές είτε ταυτίστηκα με κάποια στριπ, είτε "είδα" γνωστούς και φίλους σε αυτά και τους τα έστειλα. Πολύ σημαντική η εφαρμοσιμότητα σε τέτοιου είδους κόμικ, ειδικά μετά από 35 χρόνια. Και οι ανικανοποίητοι το είχαν, το είχαν σε μεγάλο βαθμό, τόσο μεγάλο που όσο διάβαζες τόσο πιο άβολα αισθανόσουν. Πόσο σίγουρος είμαι ότι ο γερμάνικους μίσησε αυτό το κόμικ με την καρδιά του. Πόσο μίσησε κάτι ανένταχτους Έλληνες στα 80s που στο χέρι από την μία είχαν τους ανικανοποίητους και από την άλλη το τελευταίο χιτάκι του Μπουκόφσκι.

Φοβερά τα ρεαλιστικά σχέδια κάτω από το νερό, χωρίς να έχω ιδέα από το τεχνικό κομμάτι πρέπει να είναι φουλ δύσκολο να πιάνεις τόσο άψογα το πως φαίνονται τα σώματα με τις διαθλάσεις που δημιουργούνται. Μου θύμισαν ένα ακόμα jaw-dropping σκίτσο, αυτή τη φορά του πιο κοντινού μας Μίλο.

όπως λέει και ένας σοφός στα σχόλια, κάτι τέτοια βλέπουν οι εξωγήινοι και δεν έρχονται. Φάκιν A. Θα πήγαινα χωρίς σκέψη να διαγωνιστώ.

Κόμικς δεν κάνει αλλά so f@cking what, είναι εξαιρετική. Πράγματι oφθαλμόλουτρο. Breathing underwater της Isabel Emrich. Είχε κάποτε σελίδα στο ίνσταγκραμ την οποία αυτή τη στιγμή βρίσκω κλειστή. Τούτα ανέβηκαν αρχικά στο LessTalkMoreIllustration.

Εκεί που είχα ξενερώσει την ζωή μου με το εξώφυλλο, βγάζουν την έκδοση σε κουτί που έχει απ'έξω μια από τις ωραιότερες εικόνες που έχω δει ποτέ και ήταν από τους λόγους να ξεκινήσω με το κεφάλαιο που λέγεται moebius. άντε τώρα, άντε. 1500 κομμάτια, 95 ευρώ oversized. Άντε.

Το πρώτο strip της πιο πρόσφατης σειράς του Νικόλα ονόματι "Μπαμπαδοϊστορίες" όπου εξιστορεί την ομορφιά του να είσαι γονιός. Φαντάζομαι μπόλικοι εδώ μέσα θα κάνουν δυνατό relate με το παρακάτω και τα υπόλοιπα που υπάρχουν στο socomic.

Το Netflix έχει μπει για τα καλά στον χώρο των animated σειρών, αφού σχεδόν ταυτόχρονα με το Disenchantment του Groening κυκλοφόρησε το The Dragon Prince των Aaron Ehasz και Justin Richmond. Το netflix original έβγαλε τον πιλότο στις 14/9/18 και πριν λίγες μέρες ανέβηκε στην συνδρομητική υπηρεσία η δεύτερη σεζόν (έκαστη 9 επεισόδια). Η σειρά είναι μια προεφηβικού χιούμορ και κατεύθυνσης epic fantasy ιστορία, πρακτικά mash-up των περισσότερων πετυχημένων saga επικής φαντασίας (από legend of zelda:ocarina of time και WoW μέχρι Lotr,Wheel of Time και Avatar:The Last Airbender). Οκ, απίστευτα δύσκολη η παρθενογένεση σε ένα εξερευνημένο μέχρις εσχάτων genre, αλλά τους βγήκε. Μια ήπειρος χωρισμένη σε δύο τεράστιες χώρες με ένα πύρινο χάσμα ανάμεσα. Αριστερά οι άνθρωποι χωρισμένοι σε 5 βασίλεια, καταστροφείς όσων πραγμάτων αγγίζουν και δολοφόνοι του βασιλιά των δράκων και του αυγού του. Δεξιά στην χώρα της Ζάντια τα ξωτικά του φεγγαριού και του ήλιου, είχαν τους δράκους ως θεούς και έχουν ορκιστεί αιώνια εκδίκηση. Η ιστορία ξεκινά όταν μια ομάδα ασασίνων των moon elves επιχειρούν να δολοφονήσουν τον βασιλιά Harrow του Katolis. Μεταξύ αυτών η Rayla, μια νεαρή ξωτικιά (που για κάποιο λόγο έχει πιο σκωτσέζικη προφορά και από τον τζέραλντ μπάτλερ) που αποφασίζει να το πάρει πάνω της και μετά από ένα αποτυχημένο κυνηγητό ενός φρουρού του κάστρου, μπαίνει κρυφά και προσπαθεί να δολοφονήσει τον πρίγκιπα Ezran, γιο του Harrow και διάδοχο του θρόνου. Όλα αλλάζουν όταν η Rayla με τον Ezran και τον ακαμάτη θετό αδερφό του Callum ανακαλύπτουν πως το τελευταίο δρακοαυγό που περιείχε τον dragon prince και αποτέλεσε τον λόγο έναρξης του νέου πολέμου, τελικά δεν έχει καταστραφεί αλλά ήταν κρυμμένο στα μπουντρούμια του κάστρου. Αρχίζει λοιπόν ένας αγώνας με τον χρόνο όπου τα τρία παιδιά προσπαθούν να φέρουν το αυγό στην μητέρα του και να αποτρέψουν την σφαγή. Απέναντι τους θα βρουν την σκοτεινή μαγεία των ανθρώπων αλλά και τα ξωτικά που ζητούν ακόμα εκδίκηση για τον άρχοντα των δράκων. Αρκετά παιδικό ανά σημεία, ξεκάθαρα θα αρέσει τρελά σε παιδιά μέχρι 12-14 και το animation του είναι εξαιρετικότατο. Είναι να χαζεύεις με το που έχει φτάσει πλέον η τεχνολογία και τι θάματα κάνουν στον τομέα, ακόμα και σε μια σειρά του Netflix που έχει μειωμένο μπάτζετ σε σχέση με άλλους τίτλους με ιστορία στις πλάτες. Αξίζει ένα-δύο βλέφαρα, μην μπείτε όμως στην διαδικασία "α αυτό το αντέγραψαν από κει, α το άλλο το ζούρνεψαν από δω", δεν θα τελειώσετε ποτέ. 2 αρνητικά που αξίζει να σημειωθούν είναι οι χωρίς λόγο ύπαρξης pop culture αναφορές (από που και ως που ξωτικό ενός φανταστικού κόσμου κουοτάρει ατάκα από τον Πατσίνο; ) και αυτό που ανέφερα ήδη, η τελείως εκτός τόπου και χρόνου σκωτσέζικη προφορά της Rayla. Ένα 6/10 μέχρι στιγμής, τόσο όσο.Αφού έχει δράκους και ξυλίκι με μαγείες και ωραία τρικάκια (όπως το unbreakable κορδόνι στο χέρι της Rayla και τα sunforged swords) γουστάρω. Συνεχίζω με το s02e02. imdb [imdb=tt8688814]

Δυστυχώς όχι. Ανεβάζουμε μόνο σκαναρίσματα τα οποία έχουν ύψος 2000 pixels και πάνω. Περισσότερες λεπτομέρειες στο tutorial εδώ. Αν βρίσκεσαι Αθήνα και δεν έχεις φίλο με σκάνερ, μπορείς πάντα να περάσεις από την ΛΕΦΙΚ (Λέσχη Φίλων Κόμικς). Υπάρχει εκεί σκάνερ, θα πιεις το καφεδάκι σου και θα γνωριστείς με την παρέα πίσω από τα άβαταρ του φόρουμ. Στοιχεία σχετικά με την τοποθεσία και τις ώρες λειτουργίας της βρίσκεις εδώ.

Ένα αχτύπητο δίδυμο. Ένα σκυλί που καταλαβαίνει περισσότερα απ'όσα δείχνει και ένα μωρό που δεν καταλαβαίνει απολύτως τίποτα. Και οι δύο πολύ πιο δαιμόνιοι απ'ότι μαρτυρά η πρώτη όψη και η χαριτωμενιά τους. Από το πενάκι του Brian Anderson, το Dog Eat Doug έκανε την πρώτη του εμφάνιση τον Ιανουάριο του 2005 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.