Manitou

Στιλα τεύχη αυτά (του Τερζοπούλου μετά το 200) υπήρχαν και κάποια πραγματικά καλά. Καταρχας ακόμα δεν είχε δημοσιευθεί όλος ο Ροσα. Μετά, από τις υπόλοιπες ιστορίες είχε κάποιες μεγάλες του Βικαρ του Μάρκο Ρότα που ήταν ωραίες. Γενικά αν εξαιρέσεις τους πραγματικά μεγάλους και καλούς σχεδιαστές (Μπαρκς Ροσα Σκάρπα Καβατσανο Καστυ ) κάποιους παλιούς Αμερικανούς π.χ. Γκοντφερσον και κάποια από τα διαμάντια της νέας Ιταλικής σχολής οι υπόλοιποι κινούνται πάνω κάτω στα ίδια. Έτσι το πόσο μας αρέσουν οι ιστορίες τους είναι καθαρά προσωπικό γούστο και με τι μεγάλωσε ο καθένας. Ας πούμε μια μέτρια ιστορία Βικαρ είναι στο ίδιο επίπεδο με μια μέτρια ιστορία του Σκόλα που έμπαινε στο παλιό Μίκυ Μαους.

Η ψηφοφορία λέει τι πιστεύουμε όχι τι θέλουμε. Μα αλήθεια Μπαρκς από την αρχή. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουν τέτοια μαλ@#€&@ ακόμα και από την Καθημερινή. Βέβαια μπορούν ωραιότατα να κάνουν έναν συνδυασμό της τελευταίας επιλογής (κυρίως) με κάποια από τις άλλες (περιστασιακά). Πάντως εγώ πιστεύω ότι θα έχουμε ένα κόμιξ όπως τα τελευταία του Τερζοπούλου μέχρι να σκεφτούν κάτι καλύτερο.

Θέλεις και άλλες επιλογές. Η μία είναι να βάζουν άκυρες ιστορίες όπως το ΚΟΜΙΞ Τερζοπούλου μετά το 200. Βέβαια εκεί υπήρχε ακόμα το τυράκι αραιά και που με Ροσα και Μπαρκς. Επίσης θέλει αυτό που έχεις για το Γκοντφερσον να το κάνεις "παλιές αμερικανικές ιστορίες". Τέλος υπάρχουν και παλιές ιταλικές ιστορίες που θα ήταν μια (ολιγοπιθανη) επιλογή!

Τιμή και δόξα στον @nikolas12και στον @thor77 που έχοντας πάρει 28/30 τόμους δίνουν γροθιά στον ψυχαναγκασμό ολοκλήρωσης της ράχης. Και να θυμάστε ότι αν εφαρμόσετε την εξαιρετική ιδέα μου με τα καλαμάκια, μου χρωστάτε credit ()

Ε και εσύ αφού ξέρεις η διαφήμιση δεν είναι το δυνατό μας σημείο. Χα χα χα χα!!!! Πράγματι το 1 που αναφέρεις είναι τρελό φάουλ. Το 2 δεν θα είχε νόημα αν υπήρχε το 1. Θα σου έλεγαν "φιλαράκι απλά αλλάξαμε τακτική. Γούστο μας και καπέλο μας.". Αλλά τώρα πράγματι δεν σου λένε τίποτα. Πρέπει να υποθέσεις ή να είσαι μέλος του φόρουμ μας. Άρα τελικά για εμάς τα κάνουν όλα. Ορίστε παραπονιέσαι κιόλας. Λοιπόν ανέβασε γκάλοπ με το τι πιστεύετε θα έχει το ΚΟΜΙΞ στη μετά-Ρόσα εποχή. Να βάλεις και την επιλογή " Μπαρκς από την αρχή".

Νομίζω ότι είναι άσχετη η εφημερίδα με την συνδρομή. Γενικά όλοι θέλουν συνδρομητές ώστε να κάνουν το κουμάντο τους στο εκάστοτε κομμάτι. Οπότε δίνουν κίνητρα. Πάντως ακόμα και εκεί για τους εκτός Αθηνών μόνο το ΚΟΜΙΞ συμφέρει. Τα άλλα τα πληρώνεις με αδικαιολόγητο καπέλο χωρίς λόγο. Το ΜΜ το βρίσκεις πανεύκολα παντού, και για να στο στείλουν σπίτι πληρώνει ένα τεράστιο καπέλο. Εκτός βέβαια αν είσαι σε κανένα χωριό. Εκεί ναι αξίζει τον κόπο. Και φυσικά δεν θα είχε απολύτως κανένα νόημα η συνδρομή αν υπήρχε e shop. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το ΚΟΜΙΞ που παραγγέλνω εγώ έρχεται σε άψογη κατάσταση. Επειδή είναι λεπτό και εύκαμπτο δεν παθαίνει τίποτα μέσα στο φακελάκι που το βάζουν.

Λογικό είναι να το κάνουν για να τσιμπήσουν συνδρομητές. Ο Τερζόπουλος έδινε τεύχη σαν το Pluto Saves the ship για τον ίδιο λόγο. Εγώ τσίμπησα από πέρσι και έγινα συνδρομητής για αυτό το λόγο. Και η αλήθεια είναι ότι 4 του μήνα το ΚΟΜΙΞ είναι στην πόρτα μου σε άψογη κατάσταση.

Και εγώ ξεκίνησα με 12/15 αλλά μετά έχω 7/15. Δεν είναι οι επιλογές των ιστοριών για μένα, άλλωστε δεν έχω άποψη ούτε άλλα υπερηρωικά, αλλά ήδη έχω σχηματίσει μια άποψη και κάπου εδώ λέω σιγά σιγά να γίνω πολύ επιλεκτικός και λόγω χώρου και λόγω χρημάτων.

Τελικά θέλω και αυτά τα Μίκυ Μαους 1110,1112,1116,1191,1202,1206,1209,1214,1237,1238,1327,1358,1488 Ευχαριστώ

Τελικά έκατσα και διάβασα μαζεμένη την ιστορία του Φάντομ. Εντάξει δεν είναι κακη. Ιδίως το τρίτο μέρος της ήταν πολύ καλο. Δεν είναι Ντίσνεϋ με την κλασική έννοια του όρου καθότι πιο πολύ φέρνει σε iron man πάρα σε Ντόναλντ. Λίγο η γνωστή ξεροκέφαλια του Ντόναλντ χαρίζει κάτι από τον χαρακτήρα του στον ήρωα. Πάντως της δίνω credit στο ότι παρόλο το γεγονός ότι είναι φανερή συνέχεια της κεντρικής ιστορίας, καταφέρνει και σε βάζει στο κλίμα εξηγώντας σου κάποια από τα παλιά γεγονότα. Τα μαμ

Τελικά αυτοί οι Ιταλοί αγαπάνε πολύ τον συγκεκριμένο γάιδαρο!!!Υπάρχει σε πολλές διαφορετικές ιστορίες. Λες να ξεκίνησε από τον γάιδαρο Μπένυ που λέει ο @doom? Καθόλου απίθανο!!!

Ναιιιιι! Αυτόν εννοώ. Είναι ο γάϊδαρος Πεπιτο που εμφανίζεται σε κάποιες παλιές ιστορίες του Ντόναλντ στην Άγρια Δύση. https://inducks.org/comp2.php?default_o=1&zgr=on&xapp=Tiburzio Ωραίος!!!!!

Ωραία. Μένει η δεύτερη ερώτηση που είναι και η tricky. Εντωμεταξυ αυτές οι ιστορίες πραγματικά θα έπρεπε να συνοδεύονται από εισαγωγικά σημειώματα. Εδώ δεν μιλάμε για κάποιο γενικό άρθρο ή κάτι παρόμοιο που σήμερα το διαβάζεις αύριο το ξεχνάς, αλλά για ιστορία της τέχνης. Βασική γνώση για ένα παιδί που διαβάζει Μίκυ μαους.

Ερώτηση πρώτη (εύκολη). Ποιος είναι υποτίθεται ο ζωγράφος που είναι αφιερωμένη η δεύτερη ιστορία? (Αααααχ είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος και τον υποδύεται ο Τζιμ ο τρομερός) Ερώτηση δεύτερη (πιο δυσκολη). Ποιος είναι ο guest star στη δεύτερη ιστορία?

Το πώς το ψάχνω το νούμερο ένα δε λέγεται...

Α αυτά που έλεγα τις προάλλες στο άλλο thread. Τώρα με κάλυψες. Εντάξει καλό θα ήταν να είχαμε την άνεση και να υπήρχε χώρος (οικονομικός κυρίως) για όλα. Δυστυχώς είμαστε μικρή χώρα και στις αγορές κόμιξ και αναγκαστικά γίνονται επιλογές που φυσικά είναι αδύνατον να τους ικανοποιήσει όλους. Πάντως στην συγκεκριμένη ιστορία που αναφερόμαστε (Dr. Strange) η ροή ήταν εντυπωσιακή η αλήθεια είναι. Ντελίριο δράσης.

Να σου πω την αλήθεια, όπως έχω γράψει και στην κριτική μου για εκείνο τον τόμο, εγώ πραγματικά απόλαυσα εκείνο το Dr Strange. Ήταν τόσο vintage, τόσο αστείο στις πρώτες σελίδες του κάθε τεύχους με τις εξηγήσεις του Stan Lee που νόμιζα ότι με πήγε σε εκείνη την εποχή. Επειδή δεν είχα διαβάσει κάτι αντίστοιχο μου άρεσε πολύ. Βέβαια καταλαβαίνω απόλυτα και τους φίλους που τα έχουν αυτά τα παλιά και θέλουν αδημοσίευτα νέα. Πολύ λογικό! Γενικά νομίζω είναι πολύ θεμιτό σε μια τέτοια τεράστια συλλογή να έχει απ' όλα με σκοπό να πιάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Απλά νομίζω ότι για έναν αληθινό fan της Marvel που θέλει να έχει και την πίτα ολόκληρη (ολόκληρη τη ράχη συμπληρωμένη) και τον σκύλο χορτάτο (να μην αναγκαστεί να πάρει πολλά διπλά τεύχη που ξαναέχει) τα πράγματα εξ ορισμού είναι δύσκολα! Αυτή η ράχη χαλάει το όλο πράγμα. Εγώ έχω αρχίσει και δεν τις γουστάρω πια. Ας πούμε σε κάτι συλλογές της Fantagraphics που παίρνω που έχει υπέροχες ράχες χωρίς ενιαίο σχέδιο (βλ. Disney Masters) ή αρίθμηση τελικά μπορώ και παίρνω αυτά που θέλω/δεν έχω χωρίς ψυχαναγκασμούς.

Πάντως εγώ αν και άσχετος με το θεμα πλέον κάτι λίγο έχω αρχίσει και καταλαβαίνω και έχω απορία γιατί δεν βάζουν και καποια πραγματικά ξεχωριστά αλλά παλιά gn. Δηλαδή οι πρώτες ιστορίες του Spiderman ακόμα και αν είναι 60 χρονών νομίζω θα ήταν κάτι ωραίο να διαβάζαμε. Και ταιριάζει σε μια τέτοια συλλογή.

Το διάβασα εγώ. Εντάξει δεν είναι κάτι φοβερό η πρώτη ιστορία του Φέθρυ αλλά αξίζει τον κόπο. Τον παρουσιάζει κάπως σαν τρελό vegan τελείως διαφορετικό από ότι είναι σήμερα. Στο τέλος μπαίνει στη θέση του με ένα παντελώς απρόσμενο και ανορθόδοξο τρόπο.

Κανονικός Ντέντεκτιβ. Ένα Μίκυ Μυστήριο για τον κύριο παρακαλωωωωωωωωωωωωωωω!!!

Τι φάση αυτός ο τόμος του Θωρ? Είναι καμία βασική ιστορία όπως οι αντίστοιχες μέχρι τώρα του Spiderman?

Απίθανη σειρά αυτή ρε παιδιά όμως! Φοβερή ιστορία!!!

Εγώ πάντως αυτές που διάβασα στον τόμο Disney Masters ήταν κλάσεις ανώτερες και σεναριακά και σχεδιακά από τις περισσότερες που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Είχαν ιδέες, είχαν υπέροχο σχέδιο και αναδείχθηκαν στο μεγάλο φορμάτ. Ο Μίκυ δεν είναι τόσο ξερόλας όσο σήμερα. Ο Γκούφυ είναι τόσο ευχάριστα αθώος και γκαφατζής που δεν σε εκνευρίζει. Οι κακοί έχουν καλές ιδέες αλλά στο τέλος πιάνονται με κοινή δράση όλων των καλών. Για τον Γκοτφρεντσον συμφωνώ απόλυτα. Δύσκολες ιστορίες γενικά.

Καλημέρα. Είναι διαθέσιμα τα παρακάτω ΜΜ? 999, 1032, 1041, 1047, 1048, 1057,1070, 1072, 1075, 1078, 1086, 1089, 1090, 1091,1095, 1097, 1105, 1107, 1114, 1120, 1125, 1134, 1148, 1153, 1154, 1161, 1162, 1173, 1191

Τις τελευταίες μέρες διάβασα με μεγάλη μου ευχαρίστηση τον τόμο Paul Murry της σειράς Disney Masters. Ενθουσιάστηκα από το πόσο ωραίες ήταν αυτές οι ιστορίες του 1952. Φανταστικό σενάριο, Μίκυ και Γκούφυ σε φουλ φόρμα, υπέροχο σχέδιο και ωραία εκτύπωση σε ζωντανά χρώματα. Πριν εμφανιστεί το ΚΟΜΙΞ στην Ελλάδα τον ρόλο του έπαιζε το Μεγάλο Μίκυ του Τερζόπουλου. Εκεί δημοσιεύονταν ιστορίες του Μπαρκς και άλλων Αμερικάνων όπως του Paul Murry που ανέφερα πιο πάνω. Βασικά όλες οι μεγάλες καλές ιστορίες του Murry δημοσιεύτηκαν εκεί και στο Σούπερ Μίκυ. (https://inducks.org/comp2.php?code=&keyw=&keywt=i&exactpg=&pg1=20&pg2=&bro2=&bro3=&exactparts=&parts1=&parts2=&kind=0&rowsperpage=0&columnsperpage=0&hero=&xapp=&univ=&xa2=&creat=Murry&creat2=&plot=&plot2=&writ=&writ2=&art=&art2=&ink=&ink2=&excludeCZ=on&excludeUseDifferentCode=on&pub1=&pub2=&zgr=on&ser=&xref=&mref=&xrefd=&repabb=&repabbc=by&reppub1=&reppub2=&imgmode=0&vdesc2=on&vdesc=en&vgr=on&sort1=auto) Αυτό θα μπορούσε να γίνει το ΚΟΜΙΞ όταν τελειώσει ο Ρόσα. Να ξεκινήσει να βάζει παλιές ιστορίες του Murry, του Gottferson και άλλων αντίστοιχων. Στην Ελλάδα έχουμε πολλές τέτοιες αδημοσίευτες, αλλά και πολλές τέτοιες δημοσιευμένες που χάνονται στο βάθος του χρόνου 30 και 40 χρόνια πριν. Ας μείνει η νέα Ιταλική σχολή στο ΜΜ και ας κάνουν το ΚΟΜΙΞ ένα τέτοιο περιοδικό. Παλιές Αμερικάνικες 4 σειρών. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε και παλιές Ιταλικές που είναι πρακτικά αδημοσίευτες. Υπάρχει υλικό.