Bonadrug

https://tvxs.gr/life-plus/life/vivlia-arlekin-telos-epochis-meta-apo-45-chronia-kykloforias-i-anakoinosi-toy-ekdoti/ Τα βιβλία Άρλεκιν σταματούν την κυκλοφορία τους μετά από περίπου 45 χρόνια. Το τέλος εποχής για τα Αρλεκιν ανακοίνωσε ο επικεφαλής των εκδόσεων, Χάρης Νικολακάκης, με ένα ιδιαίτερο σημείωμά του , αναφέροντας, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Σήμερα ανακοινώσαμε το τέλος των Αρλεκιν με τη μορφή που κυκλοφορούν εδώ και 45 χρόνια στην Ελλάδα. Και μπορεί να το κάναμε με βαριά καρδιά, καθώς δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς (είτε τα λατρεύει είτε τα… αποστρέφεται) με τη διαπίστωση ότι τα μικρά αυτά βιβλία τσέπης είναι συνώνυμα με τις ιστορίες αγάπης, αλλά είναι μια κίνηση-μονόδρομος. Η επιτυχία των Αρλεκιν βασίστηκε από την αρχή στο τρίπτυχο μικρές ιστορίες αγάπης, οικονομική τιμή, διανομή αποκλειστικά στα περίπτερα. Ηταν δηλαδή περιοδικός Τύπος με τη μορφή μικρών βιβλίων. Οπως όλοι έχουμε διαπιστώσει, τα τελευταία αρκετά χρόνια, ο Τύπος έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Οι κυκλοφορίες όλων των εντύπων δυστυχώς κατέρρευσαν -όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως-, ενώ, ειδικά στη χώρα μας, έκλεισαν περισσότερα από τα μισά περίπτερα που υπήρχαν στις γειτονιές, και μόνο το 1/3 από αυτά που έμειναν διαθέτει πια Τύπο. Η γενιά μου μεγάλωσε διαβάζοντας περιοδικά, κόμικς, εφημερίδες (αμέτρητα έντυπα και χιλιάδες “βόλτες” στο περίπτερο της γειτονιάς). Τα Aρλεκιν, όπως είπαμε, είναι περιοδικός Τύπος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί κανείς να τα βρει αλλού (π.χ. στα βιβλιοπωλεία). Και η συνεχής πτώση στις πωλήσεις, σε συνάρτηση με τον διπλασιασμό (κυριολεκτικά) στο κόστος παραγωγής τους, μας έδειξε ότι ήρθε η στιγμή να γυρίσουμε σελίδα. Αρλεκιν (με τη μορφή του περιοδικού Τύπου) τέλος από τον Ιούνιο. Η συνεργασία με τη Harlequin, αλλά και άλλους εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού που ειδικεύονται στην αισθηματική λογοτεχνία, συνεχίζεται και ετοιμάζουμε διάφορα για το 2025. Όπως συνεχίζεται, φυσικά, και η #1 στην Ελλάδα σειρά αισθηματικής και εpωτικής λογοτεχνίας, αυτή των SILK. Κλείνω το μικρό αυτό σημείωμα με ένα μεγάλο “ευχαριστώ” από όλους μας στη ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ, στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που έδειξαν στα Αρλεκιν όλα αυτά τα χρόνια». H ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ ιδρύθηκε το 1979. Τα Αρλεκιν εκδίδονται σε 32 γλώσσες και 115 χώρες, με πρώτο τίτλο τον «Απαγορευμένο παράδεισο» της Αγγλίδας συγγραφέως Αν. Μάθερ και με πωλήσεις 35.000 αντίτυπα σε μόλις μία εβδομάδα.

140.000 τεύχη την εβδομάδα: Ποια ήταν η όμορφη Κατερίνα που έδωσε το όνομά της στο θρυλικό περιοδικό των 90’s https://menshouse.gr/extras/187164/140-000-teychi-tin-evdomada-poia-itan-i-omorfi-katerina-poy-edose-to-onoma-tis-sto-thryliko-periodiko-ton-90-s

Το καινούργιο άλμπουμ έπαιξε εκ του ασφαλούς αφού ακολούθησε τη δομή κλασικών ιστοριών όπως ο Μάντης, η Κατοικία των Θεών κλπ. Παρόμοιες ιστορίες ίσως πρέπει να περιμένουμε περισσότερες στο μέλλον διότι πόσα πια μέρη μένουν να εξερευνήσει ο Αστερίξ και πόσοι ακόμα λαοί να γνωρίσει? Εκτός αν αρχίσουν τα σίκουελ ιστοριών του στυλ "Αστερίξ: επιστροφή στη Βρετανία" κλπ.....

στα περίπτερα βγήκε;

Για όσους δεν το βλέπουν το προτείνω ανεπιφύλακτα (με αφορμή τη λήξη και της τρίτης σεζόν)

Το 3ο του Secret Invasion είναι κάπως καλύτερο από τα δύο πρώτα....

Από την άλλη αυτό το σκίτσο με την παρένθεση ήταν εντελώς γνήσιο.... Ένα παρελκόμενο των αποτελεσμάτων των εκλογών είναι μάλλον ότι οι μέρες του Αρκά ως πολιτικού σκιτσογράφου ανήκουν πλέον στο παρελθόν....

Τι βαρεμάρα......

deep fake κι εδώ???

Τα κόμικς του Αρκά από εναλλακτική κουλτούρα σε 40 χρόνια έγιναν εξαπτέρυγο του κατεστημένου. Θαυμάστε επίπεδο!

Η ταινία ήταν πολύ καλή και ευχάριστη και νοσταλγική και με πολλά καλούδια, μερικά μάλιστα εντελώς απρόσμενα. Συνίσταται.

Η ταινία ήταν υπέροχη. Μη τη χάσετε και μη περιμένετε να τη δείτε στο Disney+.

Συγγνώμη αλλά το 75 δεν έπρεπε να είναι Captain America αφού αυτό διαφημίζοταν στο οποσθόφυλλο του 74; Και στα περίπτερα που κοίταξα δεν βρήκα τίποτα ούτως ή άλλως. Όντως έχει διανεμηθεί ή μήπως το έχουν πάρει μόνο συνδρομητές;

Δύο εβδομάδες τώρα δεν έχει βγει νέο τεύχος στα περίπτερα. Σταμάτησε η σειρά;

Την προηγούμενη εβδομάδα πέθανε ο frontman των θρυλικών Television, Tom Verlaine, από τις πιο επιδραστικές μορφές του αμερικανικού punk. Σχετικά : https://www.athensvoice.gr/politismos/mousiki/787407/tom-verlaine-pethane-o-frontman-ton-television-se-ilikia-73-eton/ https://www.lifo.gr/now/world/pethane-o-tom-verlaine-ton-television-sta-73-toy-hronia

Τα δύο πρώτα επεισόδια με έκαναν να βαρεθώ απίστευτα. To μετα-αποκαλυπτικό concept είναι χιλιοφορεμένο, τίποτα καινούργιο. Όλα τόσο χιλιο-ιδωμένα και προβλέψιμα. Ροή δεν υπάρχει, χαρακτήρες δεν υπάρχουν, sub plots δεν υπάρχουν. Όλα είναι συμπυκνωμένα στο βασικό μοτίβο του ξεκινάμε από κάπου να πάμε κάπου και στο δρόμο έχει μερικές χιλιάδες ζόμπι...(φύτουλες!). Το τρίτο επεισόδιο είναι η τελευταία ευκαιρία που δώσω στη σειρά....

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω ΛΛ, με τελευταίο τον Άνθρωπο απο την Ουάσινγκτον που δεν με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα. Αυτό με ξάφνιασε ευχάριστα, το διάβασα μονορούφι και το βρήκα αρκετά έξυπνο και επίκαιρο, ενω η απόδοση των διαλόγων είναι εύστοχη επίσης. Μέχρι που με έβαλε στην μπρίζα να πάρω και τα υπόλοιπα ΛΛ της νέας εποχής, Να τονίσω ότι κανένα από τα νέα Αστερίξ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και περίμενα να συμβεί το ίδιο με αυτό το ΛΛ. Δεν συνέβη ευτυχώς!

Πόσο το βαρέθηκα δεν περιγράφεται!

κόρτο

Πάντως είναι δεκάδες οι χαρακτήρες που η Marvel έχει δημιουργήσει και εγκαταλείψει, όπως ίσως ξέρεις και καλύτερα από μένα. Από την άλλη, σήμερα με τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες ίσως να ήταν πιο εύκολο να σχεδιαστεί ο ήρωας από ότι στο παρελθόν. το ότι δεν είχαν τι να κάνουν τον ήρωα αποδεικνύεται ότι τον είχαν σκοτώσει και μερικές φορές. Εξάλλου οι περισσότεροι διαστημικοί / κοσμικοί/ εξωγήινοι ήρωες της Marvel έχουν παρόμοια προβλήματα αξιοποίησης: Captain Marvel, Moondragon, Phylla, Genis, Nova, Quasar. Ενώ μέχρι να γίνουν hit οι Guardians ακόμα και δημοφιλείς σήμερα χαρακτήρες: Drax, Mantis, StarLord, πέρασαν πολλά χρόνια, μέχρι και δεκαετίες στην αφάνεια. Κάποια στιγμή θα έρθει κι ή ώρα του Jack....

Υπερβολές, θα μπορούσαν να του είχαν αλλάξει το κοστούμι, άμα του έβισκαν κάποια χρησιμότητα. Η μόνη στιγμή που θυμάμαι από τον χαρακτήρα ήταν στο Avengers Dissassembled.....

Βέβαια το Batman Begins είχε τον άχαρο ρόλο να επανεφεύρει τον ήρωα. Έφερε αμέσως μετά το αριστούργημα Dark Knight. Είχε Christian Bale και φέρει 8.2 βαθμολογία στο IMDB σε 1,5 εκατ. ψήφους. Το Batman έχει 7,8 και δεν έχει φθάσει καν τις 500.000 ψήφους, με τη βαθμολογία των ταινιών να βαίνει φθίνουσα με τα χρόνια και την αύξηση των ψηφισάντων. Ωστόσο σέβομαι την εκτίμηση σας για την ταινία, έτσι ξανασκέφθηκα λίγο την τανία με τον Pattinson. Να πω ότι πραγματικά θυμάμαι ότι ζοριζόμουν να την παρακολουθήσω αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται ότι είμαι σε μία ηλικία. Μου άρεσε η Κραβιτζ, πάντα μου αρέσει (και η μαμά της μου άρεσε κάποτε). Αυτό που τελικά μου έχει μείνει εντυπωμένο είναι ότι πρόκειται για ένα υπερ του δέοντος σκοτεινό revenge noir, ένα detective story, στο οποίο θα μπορούσε καλλιστα να πρωταγωνιστεί ένας άλλος ντετέκτιβ (ο Dirty Harry, o Equalizer McCall ή άλλος) και μικρή σημασία θα είχε για την ταινία. Δεν ήταν μια υπερηρωϊκή ταινία, άσχετα αν είχε σαν τίτλο το όνομα ενος ή ΤΟΥ υπερήρωα. Παλιά λέγαμε ότι τόσο πιο πετυχημένη ήταν μια superhero movie, όσο πιο εντυπωσιακός ήταν ο κακός της (αληθές για τις ταινίες με τον Nicholson, τον De Vitto, τον Ledger). Εδώ δεν θυμάμαι καν ποιος ήταν. Θα έλεγα ότι πρωταγωνιστής της ταινίας ήταν το σκοτάδι (και αν το έπαιζα κουλτουριάρης κριτικός ή έστω ήμουν 20χρονος) θα πρόσθετα : της ανθρώπινης ψυχής! Ήταν μια διαφορετική ταινία σίγουρα, από την άλλη o Reeves δεν έχει το βιογραφικό και τα διαπιστευτήρια να το παίζει οραματιστής δημιουργός, οπότε επιφυλάσσομαι για το αν τελικά αυτό που είδαμε, ήταν ο σκοπός του. Η δεύτερη ταινία, αν υπάρξει, θα δείξει. Οι διαφορετικές ταινίες λέγαμε, λοιπόν, δημιουργούν διαχρονικά, φανατικούς οπαδούς, ανθρώπους που τις αγαπούν και παθιάζονται μαζί τους, θα έλεγα ότι είναι ταινίες πους γεννάνε σινεφίλ. Αυτό είναι θεμιτό και ευχής έργο, ό, τι χρειάζεται το σινεμά για να συνεχίσει να υπάρχει. Και εγώ λέεω ακόμα και σήμερα μετά από 35 χρόνια ότι αγαπημένος μου δημιουργός είναι ο Τζάρμους, θα έτρεμα όμως στη σκέψη να ξαναδώ σήμερα το Permanent Vacation! Υπό αυτό το πρίσμα, κατανοώ ότι ο πληθυντικός που χρησιμοποίησα στο αρχικό post μου ήταν υπερβολικός και άκομψος αλλά φυσικά ήταν σχήμα λόγου και δεν είχε την φιλοδοξία κυριολεξίας.

Είναι ένα special που δεν προσβάλλει τη σειρά, βάζει τις βάσεις για την τρίτη ταινία (μας λέει ότι οι Guardians χρησιμοποιούν ώς έδρα το Knowhere), εστιάζει λίγο στους λιγότερο προβεβλημένους χαρακτήρες, έχει την ευφυέσταση ιδέα με τον Kevin Bacon (πλέον δεν χρειάζονται 6, αλλά ίσως ούτε δύο βήματα για να να τον συνδέσεις με κάποιον άλλο). Περνάς καλά, χαμογελάς μερικές φορές κι έχεις και τους Old 97's (παλιοσειρες της alt.country πλέον) να παίζουν το πιο πιασάρικο χριστουγεννιάτικο τραγούδι από την εποχή του πρωτότυπου Band Aid.

Το Batman δεν ήταν Batman Begins, και οφείλουμε να το παραδεχθούμε. Ήταν κάπως δήθεν, δεν ήταν φλόπα, αλλά ούτε για όλους ήταν, Μου φάνηκε αργό, πολύ σκούρο, μονότονο, βαρετό. Το Thor ήταν τσίρκο, κρίμα, είπαμε να υπάρχει μια ελαφρότητα , όχι να κάνουμε ταινίες - φελλούς. Μερικές στιγμές της ταινίας θα κοβόταν ως ηλίθιες ακόμα και από την τριλογία του Austin Powers! Το Morbius ήταν ένα b-movie της σειράς. Το Wakanda Forever, δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος της κληρονομίας του, πνίγηκε στα μούσκουλα και στη σοβαροφάνεια. Το Doctor Stange ήθελε να είναι μια extavaganza, με γεια του, με χαρά του, κάπου ρέταρε, ΑΛΛΑ είναι το άγγιγμα του Sam Raimi και αυτό το Zombie ραβδάκι του την ανακηρύσσει εύκολα στην καλύτερη ταινία super hero της χρονιάς:

Πριν από λίγες μέρες πέθανε ξαφνικά στα 63 του μια πολύ επιδραστική μορφή του μουσικού κινήματος ska και του βρετανικού new wave των eighties, ο Τέρι Χολ, τραγουδιστής των θρυλικών Specials, αλλά και των Fun Boy Three και Colourfield. Είναι δεκάδες οι επιτυχίες του , με πιο εμβληματικό κομμάτι φυσικά το Ghost Town. Ήταν γνωστός για το παροιμιώδες ακίνητο και ενέκφραστο στιλ του στις ερμηνείες του. Συνεργάστηκε με την Belinda Carlisle και τις Go Go's , με τις Bananarama, με τον Dave Stewart των Eurythmics, με τον Ian Broudie των Lightning Seeds. Στην Ελλάδα μεγάλη επιτυχία είχε και το κομμάτι Forever J από τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. Μερικά από τα πιο γνωστά του τραγούδια: