Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ: ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

[Βασιλεύς των κόμικς]

       
 

 

 Για μιά ακόμα φορά ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΧΟΣ στο σενάριο και ο

σχεδιαστης ΚΩΣΤΑΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ ετοίμασαν ένα τεύχος του

αγέραστου ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ .
 Για την επέτειο της 28 Οκτωβρίου οι Εκδόσεις ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ με

συνεργασία με την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ σαν διανομέα

κυκλοφορούν αυτό το 36 σέλιδο τεύχος .
  Τίτλος ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ .βασισμένο σε πραγματικά

γεγονότα που έγιναν σε μια συνοικία στον ΥΜΗΤΤΟ .
 Σίγουρα αργότερα θα βγεί και αυτόνομο  με τιμή 3,9  λίγο

τσιμπημένο ,συμφέρει να το πάρεις με την εφημερίδα για να

έχεις και το τετρασέλιδο ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ .
 ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ . ΖΗΤΩ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΟ GREEK COMICS
ΒΑΣΙΛΕΥΣ των ΚΟΜΙΚΣ   

 

 

 

 

 

 

 

 

[MARIELOS]

Το μοναδικό κόμικς όπου διαβάζεις το σενάριο και το σχέδιο δημιουργείται αυτόματα στο μυαλό σου. 

[Indian]

Κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου έναν "Μικρό Ήρωα" έχω πάντα το κλασικό δίλημμα. Να το διαβάσω ή όχι. Κι αυτό γιατί, εκτός του ότι δεν είναι κόμικ (που τους έχω μία μικρή αδυναμία), αναδίδει κάτι παλιό, πολυκαιρισμένο, που μας ξυπνάει άσχημες μνήμες από μία τραγική περίοδο της Ελλάδας που όλοι δυσφορούμε στην θύμησή της.  Κάθε φορά, όμως, με τουμπάρει και το διαβάζω, συνειδητοποιώντας πόσο σωστά έπραξα. Έτσι έγινε κι εδώ.

 

Ο κ.Βλάχος δανείζεται μία ηρωική πράξη τριών Ελληνόπουλων, τα οποία στην πιο τρυφερή τους ηλικία, επέδειξαν ένα θάρρος απαράμιλλο κι αντάξιο των μεγάλων επαναστατών της φυλής μας. Εγώ στην ηλικία τους καλύτερα να μην σας πω που είχα το μυαλό μου… Με τον μεστό του λόγο και με αρκετές παραλλαγές σε σχέση με τα πραγματικά γεγονότα, ο συγγραφέας μάς πηγαίνει στα τυραννικά εκείνα χρόνια και μας χαρίζει ένα έργο γεμάτο αγωνία, δράση, ένταση, αλλά και μεγάλη συγκίνηση. Ο Γιώργος Θαλάσσης δεν έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που τον έκανε γνωστό, αλλά δίνει χώρο στους τρεις πολιορκημένους να αναδειχτούν και να κλέψουν τις εντυπώσεις. Σωστά κατά την γνώμη μου. Η πλοκή, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, μας ξεναγεί σε διάφορα κομβικά σημεία των Αθηνών και φροντίζει να μας εντάξει στο κλίμα της εποχής εκείνης. Όσον αφορά την αγωνία, εκείνη πλανάται από την πρώτη κιόλας σελίδα, για να μετατραπεί σε συγκίνηση όσο οδεύουμε προς το φινάλε. Το τέλος της ιστορίας δεν έρχεται να χαϊδέψει αυτιά και να παρουσιάσει τους Έλληνες σαν άτρωτους υπερήρωες. Είναι τραγικό κι έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι στον πόλεμο κανένας δεν βγαίνει πραγματικά κερδισμένος… Το Παιδί-φάντασμα και η παρέα του δεν εμφανίζονται εκδικητικοί και ξέρουν να συγχωρούν όταν η στιγμή και η περίσταση το επιβάλλουν! Εν κατακλείδι, το βρήκα ένα πολύ όμορφο αφήγημα, ό,τι πρέπει για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Μπορεί να αφηγείται τα παλιά χρόνια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι παρωχημένο. Αξίζει να διαβαστεί.

 

Το σχέδιο του κ.Φραγκιαδάκη είναι χαρακτηριστικό και ζωντανεύει τις εικόνες που μας έρχονται στο μυαλό από το κείμενο. Παράλληλα αποφορτίζει για μερικά δευτερόλεπτα τον αναγνώστη από το διάβασμα. Το ασπρόμαυρο χρώμα νομίζω ότι του πήγαινε αρκετά. Το μόνο αρνητικό είναι το spoiler που κάνει στο εξώφυλλο!

 

Η έκδοση, ενώ φαίνεται απλή, είναι ανθεκτική. Μην περιμένετε να πιάσετε το χαρτί του παλιού καιρού που αφήνει μελάνι στα χέρια. Στην θέση του υπάρχει ένα όμορφο, γυαλιστερό χαρτί κι ένα κείμενο με ευκολοδιάβαστη γραμματοσειρά. Στην εσωτερική σελίδα του εξώφυλλου, ο αναγνώστης θα πάρει μερικές πληροφορίες για το περιβόητο “Κάστρο του Υμηττού” που αφηγείται το διήγημα. Λυπάμαι, αλλά δεν το ήξερα το συμβάν και το γεγονός ότι με ανάγκασε να το ψάξω περισσότερο, είναι μία τέλεια απόδειξη ότι το κείμενο αυτό, πέτυχε τον σκοπό του.

 

Ας παραθέσουμε κι ένα άρθρο της “Μηχανής του χρόνου”, που περιέχει το χρονικό του γεγονότος και μερικές φωτογραφίες.

 

 

[jimceltic13]

Το πηρα και εγω μαζι με την εφημεριδα.Απλα το ξεφυλλισα λιγο,δεν το διαβασα ακομα.Παρτε και το λινκ για την Εκπομπη με αφιερωμα που ηταν εχθες: https://www.starx.gr/show/politika-kai-alla

[Lord Makro]

Αχα! Είχα ένα προαίσθημα βλέποντας τον τίτλο ότι ίσως έχει να κάνει με την ιστορία στον Υμηττό και όντως τελικά έτσι είναι!

 

[Paris]

Απλά να αναφέρω ότι το σπίτι που έμεινε γνωστό ως "Κάστρο του Υμηττού" βρίσκεται σε ένα δρόμο στα σημερινά όρια του πρώην Δήμου Υμηττού (σήμερα Δήμος Δάφνης Υμηττού) με τον Δήμο Αθηναίων. Επειδή τυχαίνει να έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην περιοχή και μάλιστα, ως παιδί όταν οι μνήμες ήταν ακόμα νωπές (γεννήθηκα το ΄53) ένοιωσα ιδιαίτερα όταν το διάβασα.

 

 

 

Κάτι του στυλ θα μπορούσα να δω έναν γνωστό μου εκεί μέσα ή ήμουν και εγώ εκεί; Δεν ξέρω πως να το πω (φαντάζομαι καταλάβατε) 

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 11, 2022 από Paris