Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μετά την μεγάλη επιτυχία της Ταναναρίβη, η εκδοτική αποφάσισε φέτος να κινηθεί εκδοτικά προς αυτή την κατεύθυνση, δλδ BD και ξερό ψωμί , κάνοντας στη άκρη άλλα είδη κόμικς . Κάποιοι ενθουσιάστηκαν, κάποιοι το περίμεναν, κάποιοι ούτε κρύο ούτε ζέστη, κάποιοι αδιαφόρησαν και κάποιοι δεν τρελάθηκαν. Το σίγουρο είναι ότι σε πολλούς άρεσε η στροφή αυτή, γιατί από τότε που η κυρίαρχος (προ πολλών χρόνων) των BD στην χώρα μας κυρία Μαμούθ έγινε η σκιά του εαυτού της, λείπει αυτό το είδος σε πολλούς. Λοιπόν το πρώτο ΓαλλοΒελγικό που βγάζει το 2025 ο "Μικρός Ήρως" έχει τον τίτλο Μαρσουπιλαμί - Το Θηρίο (γαλλικά LA BETE) σε σενάριο Zidrou και σχέδιο Frank Pe. Το La Bete έχει κυκλοφορήσει στο εξωτερικό σε δύο τόμους όπου ο πρώτος περιλαμβάνει τα τεύχη #1-8 και ο δεύτερος τα τεύχη #9-17. Ο "Μικρός Ήρως" εξέδωσε φέτος τον πρώτο τόμο και σύμφωνα με τον εκδότη Λεωκράτη Ανεμοδουρά, τον δεύτερο τόμο θα τον δούμε στα μέρη μας, πρώτα ο Θεός, το 2026. Από το οπισθόφυλλο Το θηρίο υπήρχε πολύ πριν το ονομάσουν Μαρσουπιλαμί. Πραγματικός γρίφος για τους ζωολόγους, με μια απίστευτα μακριά ουρά, το ζώο αυτό είναι προικισμένο με εκπληκτική δύναμη, εξαιρετική ευφυία, βαθιά ενσυναίσθηση και... τρομερή λαιμαργία. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός τέτοιου θηρίου που ξεφεύγει από τους καταπιεστές του στο βροχερό Βέλγιο του 1955 Βραβείο Καλύτερου Σχεδίου, Albert Uderzo 2021 Η ΥΠΌΘΕΣΗ Η ιστορία μας ξεκινάει στο λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο τον Νοέμβριο του 1955, όταν ένα καράβι φτάνει από την νότια Αμερική κουβαλώντας παράνομα ζώα. Μέσα σε αυτά βρίσκονταν και το Θηρίο. Στις αμέσως επόμενες σελίδες μεταφερόμαστε στις Βρυξέλλες όπου συναντάμε τον Φρανσουά (τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας), ένα νεαρό αγόρι που μένει με την μητέρα του (ο πατέρας του εξαφανισμένος χρόνια τώρα) που προσπαθεί να το μεγαλώσει δουλεύοντας στην ψαραγορά. Ο Φρανσουά είναι ένα παιδί λίγο ήσυχο, λίγο μαζεμένο, με καλή καρδιά, δέχεται καθημερινά bullying από τους συμμαθητές του, αγαπάει πολύ τα ζώα και παρόλο τις αντιρρήσεις της μητέρας του, έχει κάνει το σπίτι τους ζωολογικό κήπο. Ώσπου μια μέρα έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το Θηρίο και από κει και πέρα αρχίζει η περιπέτεια... Είναι ένα κόμικ που μιλάει για την φιλία, για την ψυχολογική και σωματική βία των ανθρώπων και την κακοποίηση των ζώων. Περιγράφονται γεγονότα και καταστάσεις που στις μέρες μας μοιάζουν αδιανόητα και διώκονται ποινικά, αλλά στην εποχή που διαδραματίζονται μάλλον είναι φυσικά... Το Σενάριο Το σενάριο είναι καλογραμμένο με απίστευτα καλή ροή και δεν σε αφήνει ούτε στιγμή να το αφήσεις Έχει στιγμές βίας, χαράς, γέλιου, συγκίνησης, λύπης και όλα αυτά δοσμένα με έναν ρεαλιστικό τρόπο και με φοβερή συνοχή. Το Σχέδιο Το σχέδιο είναι καταπληκτικό, τόσο BD. Αποτυπώνει τα γεγονότα τέλεια. Οι εκφράσεις των προσώπων των ανθρώπων δείχνουν τόσο ωραία κάθε συναίσθημα (αγωνία, λύπη, χαρά, τρόμο κτλ). Ο χρωματισμός νομίζω ότι του ταιριάζει πολύ που αποτυπώνει τα γεγονότα και την εποχή τέλεια. Η Έκδοση Η έκδοση το "Μικρού Ήρωα" στα κλασικά στάνταρ της εκδοτικής, καλής ποιότητας εσωτερικές σελίδες, ματ/λείο εξώφυλλο (θα το προτιμούσα λίγο ποιο χοντρό και γυαλιστερό), φοβερή μετάφραση και επιμέλεια (δεν παρατήρησα κάποιο λάθος), η γραμματοσειρά στην αρχή μου ξένισε λίγο αλλά αμέσως την συνήθισα. Τώρα για το μέγεθος, νομίζω στο εξωτερικό είναι σε μεγαλύτερο φορμάτ κατά 3 εκατοστά και στο πλάτος αλλά και στο ύψος. Σε εμάς η εκδοτική το έβγαλε 21x 25 δλδ όσο ένα κλασικό BD στο πλάτος αλλά κατά 3cm κοντότερο στο ύψος (δεν γνωρίζω γιατί) παρόλα αυτά δεν χάνει καθόλου στο σχέδιο. Από έξτρα, στο τέλος μόνο έχει μερικές σελίδες με τίτλο Το Αληθινό Μαρσουπιλαμί. Γενικά είναι ένα ωραίο κόμικ με φοβερό σενάριο και καταπληκτικό σχέδιο. Νομίζω ότι η επιλογή της εκδοτικής για το πρώτο BD της χρονιάς θα την βγάλει ασπροπρόσωπη. Το προτείνω ανεπιφύλακτα. Υ. Γ. Πέρσι είχα κάνει πάλι την παρουσίαση του πρώτου νέου κόμικ της χρονιάς του "Μικρού Ήρωα" (Το Superman Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος), δεν ξέρω αν του έφερα γούρι, αν όχι συγνώμη. Ελπίζω φέτος να πάει καλύτερα... Τέλος πάρτε και την περιγραφή από το site της εκδοτική, δωράκι από εμένα

Το “Μαρσουπιλαμί: Το Θηρίο” είναι περισσότερο από ένα κόμικ: Είναι μια εμπειρία, ένα οπτικό και συναισθηματικό roller coaster που προκαλεί τον αναγνώστη να αναρωτηθεί για τη φύση των σχέσεων, του πόνου και της αγάπης. Ο Ζιντρού (Zidrou), ο βραβευμένος Βέλγος κομίστας και ιθύνων νους πίσω από άκρως επιτυχημένες σειρές κόμικ για «παιδιά» κάθε ηλικίας, δεν είναι απλώς ένας αφηγητής: Είναι ένας καλλιτέχνης που πλάθει κόσμους, “ράβει” λέξεις και εικόνες με τέτοια δεξιοτεχνία, ώστε να προκαλεί συναισθηματικές καταιγίδες και να παρουσιάζει την πραγματικότητα μέσα από χορδές ευαισθησίας και έντασης. Με τη νέα του δουλειά «Μαρσουπιλαμί: Το Θηρίο», τη σκοτεινή επαναπρόσεγγιση του μυθικού ζώου που έχει κατακτήσει από τα 50’s – οπότε κ πρωτοεμφανίστηκε – μέχρι σήμερα τις καρδιές αμέτρητων αναγνωστών και τηλεθεατών διεθνώς, ο Ζιντρού και ο συνδημιουργός του Φρανκ Πε (Frank Pé), αφενός παραδίδουν ένα έργο που ξεπερνά τα όρια του παραδοσιακού κόμικ, αποτίοντας φόρο τιμής στον δημιουργό του Αντρέ Φρανκιάν (André Franquin), αφετέρου τοποθετούν τον χαρακτήρα σε ένα ρεαλιστικό, σκοτεινό και συναισθηματικά φορτισμένο σύμπαν. «Όταν ήμουν παιδί, τα κόμικς ήταν το ένα από τα δύο βασικά μέσα ενημέρωσής μου», εξηγεί ο Ζιντρού, αναφερόμενος στην επιρροή που είχαν τα κόμικς στη δεκαετία του ’60 στο Βέλγιο. Ο ίδιος μεγάλωσε με τα Στρουμφάκια και άλλους αγαπημένους χαρακτήρες, ενώ το πάθος του για τη μυθοπλασία και την τέχνη ξεκίνησε από νωρίς. Όμως, ποτέ δεν φανταζόταν ότι ο δρόμος του θα τον οδηγούσε στο να γράψει για έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της γαλλοβελγικής κομικς κουλτούρας: Το Μαρσουπιλαμί. Στο «Θηρίο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μικρός Ήρως», η ιστορία του Μαρσουπιλαμί απομακρύνεται από το στυλ καρτούν μέσα από το οποίο το γνωρίσαμε, για να αναδείξει μια πιο ρεαλιστική, ώριμη εκδοχή του. Ο Ζιντρού και ο Πε εστιάζουν στα ζητήματα της κακοποίησης των ζώων, του εκφοβισμού και της φιλίας. «Εγώ διηγούμαι μια ιστορία με ανθρώπινες αξίες, αξίες της καρδιάς», λέει ο Ζιντρού, τονίζοντας τη σημασία που έχει το έργο του για τους νέους αναγνώστες, οι οποίοι θα δουν το Μαρσουπιλαμί μέσα από το νέο αυτό πρίσμα: Όχι μόνο ως το αγαπημένο ζώο που κλέβει την παράσταση, αλλά και ως σύμβολο μιας βαθύτερης σχέσης μεταξύ του ανθρώπου και του ζώου. Ο χαρακτήρας του Μαρσουπιλαμί, που δημιουργήθηκε το 1952 από τον Φρανκιάν, απέκτησε αμέσως τεράστια δημοφιλία και αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές κληρονομιές της ευρωπαϊκής ένατης τέχνης. Ξεκίνησε ως ένα απλό κατοικίδιο των πρωταγωνιστών της σειράς «Spirou & Fantasio» και κατέληξε να αποκτά τη δική του σειρά κόμικς και να αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς τίτλους σε Γαλλία και Βέλγιο.Η φήμη του χαρακτήρα πήρε νέα ύψη όταν μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη μέσω της Disney (1993), και μετέπειτα από μια εξίσου πετυχημένη γαλλικής παραγωγής σειρά κινουμένων σχεδίων (2000-2012). Στη χώρα μας, το Μαρσουπιλαμί διαδόθηκε τόσο μέσα από την σειρά κόμικς της Μαμούθ Κόμιξ, αλλά πιο ειδικά μέσα από τη σειρά κινουμένων σχεδίων που έπαιζε στο Alter Channel στις αρχές του 2000. Ο Ζιντρού, στη συνέντευξη του στο NEWS 24/7, μιλά για τις προκλήσεις και τις χαρές που προκύπτουν από τη συγγραφή αυτού του έργου, σημειώνοντας ότι η δική του ιδέα για το «Θηρίο» ήρθε μετά την επιθυμία του Πε να δώσει έναν πιο ωμό και έντονο τόνο στην ιστορία. Στην καρδιά του έργου φυσικά παραμένουν η αίσθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και η ελπίδα που αναδύονται ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές. Ακολουθεί η κουβέντα μας: Με ποια κόμικς μεγαλώσατε; Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σας χαρακτήρες; «Όλα, όλα απολύτως τα κόμικς που έπεφταν στα χέρια μου! Όταν ήμουν μικρός, στο Βέλγιο, τη δεκαετία του ’60, τα κόμικς ήταν το ένα από τα δύο βασικά μέσα ενημέρωσής μου. Το άλλο, φυσικά, ήταν η τηλεόραση. Όταν ήμουν παιδάκι, είχα αδυναμία στα Στρουμφάκια.» Ξεκινήσατε σαν δάσκαλος προτού εμπλακείτε με τα κόμικς. Μπορείτε να μοιραστείτε την ιστορία αυτής της μετάβασης; Ήταν κάτι που θέλατε πάντοτε να κάνετε; «Σταμάτησα να διδάσκω για να ξεκινήσω να γράφω τραγούδια για παιδιά, να κάνω θέατρο για παιδιά, βιβλία, κόμικς, ταινίες κινουμένων σχεδίων, κουκλοθέατρο… Πάντοτε για παιδιά. Τελικά επικράτησαν τα κόμικς. Ιστορίες όμως έφτιαχνα σε όλη μου τη ζωή. Και, πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου εύκολο να καταφέρω να φτάσω στην επιτυχία μέσα από αυτές! Επιπλέον, ακόμα και σήμερα, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο θα μπορούσε να πιστέψει κανείς.» Θυμάστε την πρώτη φορά που συναντήσατε το «Μαρσουπιλαμί»; Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση; «Όχι, δεν θυμάμαι καθόλου. Τα έχω διαβάσει όλα, όπως σας έχω πει. Όμως, το “Le nid du Marsupilami” σύντομα έγινε για εμένα ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ της σειράς. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του μεγαλοφυούς Φρανκιάν.» Ποια είναι τα αισθήματά σας για τον Φρανκιάν; «Ένας από τους 100 σπουδαιότερους καλλιτέχνες – σε όλους τους τομείς της τέχνης – του 20ου αιώνα. Ο Τσάπλιν των κόμικς. Και επίσης, είναι και ωραίος τύπος.» Frank Pé Πότε και πως σας ήρθε η ιδέα για το «Θηρίο»; «Ο Φρανκ Πε ήθελε ένα άλμπουμ όπου το «άγριο ζώο» μέσα στο Μαρσουπιλαμί θα υπερίσχυε της φανταστικής, διασκεδαστικής πλευράς του. Και ένας σεναριογράφος, πάνω απ’ όλα, είναι εκεί για να δώσει χαρά στον σχεδιαστή του. Εξ’ ου και η επιλογή της εποχής, της πόλης των Βρυξελλών που είναι ο Βρυξέλλες των παιδικών χρόνων του Φρανκ που μεγάλωσε στη βελγική πρωτεύουσα.» Ποια είναι τα ζητήματα που θέλατε να θίξετε και να επικοινωνήσετε μέσα από αυτήν την ιστορία; «Εσείς θα μου το απαντήσετε αυτό! Εγώ διηγούμαι μια ιστορία! Με ανθρώπινες αξίες, αξίες της καρδιάς. Αλλά δεν αφορά εμένα η αποκρυπτογράφηση της!» Ποιος πήρε την απόφαση να γίνει το Μαρσουπιλαμί πιο ρεαλιστικό από το καρτούν. Έγινε σε συνεννόηση με τον Πε; «Ήταν επιλογή του Φρανκ, ναι.» Τι γνώμη πιστεύετε πως θα είχε ο Φρανκιάν για το δικό σας Μαρσουπιλαμί; «Του άρεσε τόσο πολύ που ήθελε να παίξει έναν από τους χαρακτήρες: αυτόν του δάσκαλου του Franz, του κυρίου Boniface.» Τι θα κάνατε αν, ως εκ θαύματος, συναντούσατε ένα αληθινό Μαρσουπιλαμί με σάρκα και οστά; «Θα του χαμογελούσα. Θα του μιλούσα απαλά. Θα του έδινα μερικές τηγανιτές πατάτες να φάει, καθώς του αρέσουν ως φαίνεται. Αλλά κυρίως, πάνω απ’ όλα, δεν θα έβγαζα καμιά φωτογραφία, καμία σέλφι.» Η ιστορία χαρακτηρίζεται από μια ξεχωριστή ανθρωπιά. Ποιος νομίζετε πως είναι ο ρόλος των κόμικς στις μέρες μας, ανεξαρτήτως της ηλικίας του κοινού; «Η ζωή φωτίζει τη μυθοπλασία. Η μυθοπλασία φωτίζει τη ζωή. Τα κόμικς, όπως όλες οι τέχνες, μας βοηθούν να αναρωτηθούμε για το ποιοι είμαστε μέσα στην κοσμοθεωρία των άλλων.» Ένας φόρος τιμής στο μυθικό πλάσμα του Francquin Το θηρίο υπήρχε πολύ πριν το ονομάσουν Μαρσουπιλαμί. Πραγματικός γρίφος για τους ζωολόγους, με μια απίστευτα μακριά ουρά, το ζώο αυτό είναι προικισμένο με εκπληκτική δύναμη, εξαιρετική ευφυία, βαθιά ενσυναίσθηση και… τρομερή λαιμαργία. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός τέτοιου θηρίου που ξεφεύγει από τους καταπιεστές του στο βροχερό Βέλγιο του 1955 και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Φρανσουά. Ενός νεαρού αγοριού που είναι λάτρης των ζώων και που καθημερινά ανέχεται τη σωματική και ψυχολογική βία από συνομήλικούς του. Η αρχή μιας συναρπαστικής περιπέτειας – άλλοτε σκοτεινή αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα – όπως και η αρχή μιας όμορφης φιλίας. Με τη νέα αυτή εκδοχή, ο Μαρσουπιλαμί επιστρέφει σε μια εποχή που δεν φοβάται να θίξει πιο ευαίσθητα ζητήματα… Οι συγγραφείς αποτίνουν έναν υπέροχο φόρο τιμής στο μυθικό ζώο που δημιούργησε ο Φρανκιάν, ενώ παράλληλα καταγγέλλουν την βία απέναντι στα ζώα, το εμπόριο εξωτικών ζώων, όπως και τον εκφοβισμό των παιδιών. Ωστόσο, στο κέντρο της ιστορίας βλέπουμε τη φιλία που μπορεί να ενώσει ένα παιδί με ένα ζώο. Ποιος είναι ο Ζιντρού Ο Ζιντρού (κατά κόσμον Μπενουά Ντρουζί) γεννήθηκε το 1962 στις Βρυξέλλες. Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως δάσκαλος και στα τέλη της δεκαετίας του ’90 άρχισε να γράφει βιβλία και τραγούδια για παιδιά. Το 1991 μαζί με τον κομίστα Γκόντι δημιούργησαν τη σειρά κόμικ “L’ Élève Ducobu”, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Δημιούργησε πολλές σειρές κόμικ για παιδιά και εφήβους όπως τα “Crannibales”, “Tamara” και “Sac à Puces” (οι οποίες κυκλοφόρησαν από την εκδοτική Dupuis), καθώς και το “Scott Zombi” (που εκδόθηκε από την Casterman). Ο Ζιντρού ανέλαβε επίσης τη σειρά “La Ribambelle” με την εκδοτική Dargaud. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε και στις πιο “σκοτεινές” αλλά εξίσου ευαίσθητες σειρές κόμικ “La Peau de l’ours”, “Le Client”, “Lydie” , “Les Folies Bergère”, “La Mondaine” και “Les 3 Fruits”. Zidrou Το 2015 ο Ζιντρού επέστρεψε δυναμικά με τρεις νέους τίτλους που εκδόθηκαν από την Dargaud: το “Bouffon” με τον κομίστα Φράνσις Πορσέλ, το “Les Beaux Étés” με τον Ζόρντι Λαφάμπρ, και το “Le Crime qui est le tien” σε συνεργασία με τον Φιλίπ Μπερτέ. Πρόσφατα, με την εκδοτική Le Lombard ολοκλήρωσε την Αφρικανική Τριλογία του με τον καλλιτέχνη Ραφαέλ Μπεσό, που περιλαμβάνει τα “Le Montreur d’ histoires”, “Tourne-disque” και “Un tout petit bout d’elles”, ενώ συμμετείχε στο reboot της κλασικής σειράς “Ric Hochet” με τον καλλιτέχνη Σιμόν Βαν Λιέμτ. Το 2017 ξεκίνησε μια νέα σειρά με τον Χοσέ Χομς, τη φανταστική περιπέτεια “Shi”, η οποία εκτυλίσσεται στη Βρετανία σε διάστημα δύο αιώνων. Η βιβλιογραφία του επεκτάθηκε με την έκδοση του σουρεαλιστικού ”Natures mortes”. Ως ένας από τους πιο παραγωγικούς σεναριογράφους κόμικς της εποχής του, το έργο του συνεχίζει να εκπλήσσει και να ενθουσιάζει με κάθε νέα δημιουργία. Info: Μαρσουπιλαμί – Το Θηρίο #1 Δημιουργοί: Zidrou, Frank Pé Ημερομηνία Έκδοσης: Φεβρουάριος 2025 Αριθμός Σελίδων: 164 Διάσταση: 21 x 25 εκ. Χρώμα: Έγχρωμο ISBN: 978-618-206-198-5 Και το σχετικό link...

Ο περίφημος κλασικός χαρακτήρας των γαλλοβελγικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων Μαρσουπιλαμί γίνεται ένα ρεαλιστικό κόμικ από τους Zidrou και Frank Pé με σκοτεινές και γλυκές αποχρώσεις. Η τάση μεταφοράς κλασικών παιδικών χαρακτήρων των κόμικς σε πιο ρεαλιστικές ή ενήλικες ιστορίες κρατάει δεκαετίες – όπως και η κριτική που της έχει ασκηθεί. Τα παραδείγματα πολλά: από την παντελή, σκοτεινή μεταστροφή του άλλοτε παιδικού Μπάτμαν (και όλου του υπερηρωικού θιάσου των DC και Marvel) μέχρι αυτοτελή πειράματα όπως τα Λούκι Λουκ του Matthieu Bonhomme. Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία εντάσσεται και το Μαρσουπιλαμί του σεναριογράφου Zidrou και του σχεδιαστή Frank Pé, του οποίου το πρώτο μέρος μόλις κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τίτλο «Μαρσουπιλαμί #1 – Το Θηρίο» από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως σε μετάφραση Τατιάνας Ραπακούλια. Μα τι είδους ζώο είναι αυτό; Το Μαρσουπιλαμί, το σπάνιο κιτρινόμαυρο θηλαστικό που ζει στα τροπικά δάση της Παλούμπια, μιας φανταστικής λατινοαμερικάνικης χώρας, δημιουργήθηκε το 1952 από τον Βέλγο θρύλο των κόμικς Αντρέ Φρανκέν. Ξεκινώντας την πορεία του σαν κατοικίδιο των Σπιρού και Φαντάζιο και πρωταγωνιστώντας εν συνεχεία στη δική του σειρά κόμικς κατά τη δεκαετία του ’80, το πολύχρωμο αυτό πλάσμα, μίξη μαϊμούς και λεοπάρδαλης, με τη μακριά ουρά και τη μεγάλη όρεξη έγινε από τους πιο αναγνωρίσιμους και αγαπητούς ήρωες των γαλλοβελγικών κόμικς. Στην Ελλάδα, το κοινό γνωρίστηκε μαζί του μέσα από τα 8 κόμικ άλμπουμ του που κυκλοφόρησε η Μαμούθ Κόμιξ και τη σειρά κινουμένων σχεδίων που προβλήθηκε στο κανάλι Alter στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Από τη ζούγκλα στις Βρυξέλλες Τον Οκτώβριο του 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dupuis η εν λόγω πρωτότυπη ματιά των Zidrou και Frank Pé πάνω στον μύθο του δημοφιλούς πλάσματος, ο πρώτος τόμος «Μαρσουπιλαμί – Το Θηρίο». Δέχθηκε διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, έλαβε το Βραβείο Καλύτερου Σχεδίου «Albert Uderzo» το 2021 ενώ ολοκληρώθηκε με τον δεύτερο τόμο του το 2023. Η ιστορία μεταφέρει ένα Μαρσουπιλαμί στο Βέλγιο του 1955 όπου επιβιώνει και δραπετεύει από ένα πλοίο παράνομης διακίνησης εξωτικών ζώων. Το πλάσμα αυτό, εξαθλιωμένος παρίας, θα περιπλανηθεί στην αφιλόξενη, υγρή επαρχία ώσπου θα συναντηθεί με δύο ακόμα παρίες: τον μικρό Φρανσουά και τη μητέρα του που δέχονται κοινωνικό αποκλεισμό από τους συμπολίτες τους λόγω του εξαφανισμένου πατέρα του παιδιού, ενός Γερμανού στρατιώτη από την Κατοχή. Ο Zidrou στο σενάριο καταφέρνει δύο σημαντικά πράγματα: από τη μία, να φτιάξει μια συναρπαστική και ενδιαφέρουσα ηθογραφική ιστορία με ενήλικα θέματα (στιγματισμός, παιδικό bullying, κακοποίηση ζώων, μοναξιά, μεταπολεμικά τραύματα) χωρίς όμως να στερείται χιούμορ και τρυφερότητας, και από την άλλη να εντάξει σε αυτήν ένα εκ πρώτης όψεως παράταιρο καρτουνίστικο πλάσμα και να το μετατρέψει σε αληθινό ζώο και φορέα των μηνυμάτων της. Το σχέδιο του Pé στέκεται αντάξιο των περιστάσεων με δραματική σκηνοθεσία, σκοτεινά και γήινα χρώματα που τονίζουν το μουντό, βέλγικο τοπίο και ένα σχέδιο που ισορροπεί μεταξύ ρεαλισμού και οικείου καρτουνίστικου γαλλοβελγικού σχεδίου. Άξιες προσοχής είναι και οι τελευταίες σελίδες του τόμου με προπαρασκευαστικά σχέδια που δείχνουν πως ο Pé μετέτρεψε το Μαρσουπιλαμί, συνθέτοντας ανατομικά στοιχεία από άλλα ζώα, σε ένα αληθοφανές θηρίο. Απαντώντας λοιπόν στην ερώτηση του τίτλου του άρθρου, το Μαρσουπιλαμί γίνεται όντως «σκοτεινό» αλλά με ένα, απευθυνόμενο σε όλες τις ηλικίες, τρυφερό μήνυμα καθόλου ξένο προς την πρωτότυπη σειρά: την αγάπη προς τον Άλλο και τα ζώα. Και όσον αφορά τους επικριτικούς που βλέπουν άλλον έναν παιδικό ήρωα να βαφτίζεται στην κολυμπήθρα του «ρεαλισμού» και της «ενήλικης μεταφοράς», ακόμα κι εκείνοι έχουν να απολαύσουν από τους Zidrou και Pé ένα σύγχρονο καλοφτιαγμένο κόμικς με πρωτότυπο σενάριο και καθηλωτικό σχέδιο, ένα αληθινό φόρο τιμής προς το κιτρινόμαυρο τροπικό θηρίο. ● Το κόμικς «Μαρσουπιλαμί #1: Το Θηρίο» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Και το σχετικό link...

Ο μύθος του Μαρσουπιλαμί 10/02 2025 γράφει ο Ίωνας Αγγελής Όταν κάποιος αναφέρεται στα πιο φημισμένα ζώα της Ένατης Τέχνης, δεν μπορεί να μη συμπεριλάβει το Μαρσουπιλαμί. Το διάσημο μαρσιποφόρο που ζει και δρα στα μακρινά και άγνωστα δάση της Παλούμπια και μόνο από το παρουσιαστικό του, σου χαράσσεται στη μνήμη. Όσο και αν κάποιος ψάξει να βρει ένα τέτοιο ζώο, δυστυχώς δεν θα τα καταφέρει, καθώς είναι δημιούργημα της φαντασίας του Αντρέ Φρανκέν (Σπιρού και Φαντάζιο, Γκαστόν ο Γκάφας), ενός από τους πιο επιδραστικούς δημιουργούς κόμικς όλων των εποχών, με μακρά ιστορία στον χώρο. Η συμβολή του στη γαλλοβελγική σκηνή θεωρείται από τις σημαντικότερες και το έργο του υμνείται μέχρι και σήμερα. Το Μαρσουπιλαμί (στα γαλλικά Marsupilami) κατέκτησε πολύ γρήγορα τόσο τους αναγνώστες, όσο και τη γαλλική αγορά, καθώς ξεκίνησε ως ένας δευτερεύων χαρακτήρας στη σειρά κόμικς Spirou & Fantasio —έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο 4ο άλμπουμ στην ιστορία Spirou et les héritiers τον Ιανουάριο του 1952— και μετέπειτα απέκτησε τον δικό του αυτόνομο τίτλο το 1987, που μέχρι σήμερα αριθμεί 34 άλμπουμ. Έχει τη δικιά του θέση στο Πάνθεον των γαλλοβελγικών κόμικς με την πόλη του Βελγίου να κοσμείται από πολλές τοιχογραφίες του χαρακτήρα. Η φήμη του πήρε νέες μεγάλες διαστάσεις από τη μεταφορά του σε animation στη μικρή αλλά και στη μεγάλη οθόνη, σε video game, ενώ έως και αστεροειδής έχει πάρει το όνομά του! Έχει μεταφραστεί σε πάνω από 15 γλώσσες και οι πωλήσεις του στη Γαλλία ξεπερνάνε τα 3 εκατομμύρια. «Χούμπα! Χούμπα!» Πρόκειται για ένα πλάσμα με κίτρινο χρώμα και μαύρες κηλίδες σαν λεοπάρδαλη, αυτιά που φέρουν σε σκύλο, με μια απίστευτα μακριά και εύκαμπτη ουρά. Μια ουρά που κρύβει διάφορες δυνατότητες στα εφτά της μέτρα, καθώς το άκρο της όταν σφίγγεται σχηματίζει μια γροθιά, ενώ ολόκληρη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ελατήριο για να κάνει το μαρσουπιλαμί να χοροπηδά έως και 30 μέτρα ψηλά. Τα αρσενικά και τα θηλυκά μαρσουπιλαμί διαφέρουν τόσο στο ηχόχρωμα, όσο και στις αναφωνήσεις τους. Τα αρσενικά φωνάζουν «χούμπα!» ενώ τα θηλυκά φωνάζουν «χούμπι!». Ακόμα, τα μάτια των αρσενικών εμφανίζονται σαν να είναι συγχωνευμένα, ενώ στα θηλυκά είναι πιο διακριτά χωρισμένα, και περπατάνε με διαφορετικό τρόπο, με τα θηλυκά σε αντίθεση με τα αρσενικά, να περπατάνε στις άκρες των ποδιών τους. Ανεξαρτήτως φύλου πάντως, μπορούν να αναπνεύσουν τόσο κάτω από το νερό όσο και στην ξηρά, αλλά και να μιμηθούν την ανθρώπινη ομιλία σαν παπαγάλοι. Το όνομα Μαρσουπιλαμί (Marsoupilami) είναι μια μίξη της γαλλικής λέξης marsupial (μάρσιππος) και του χαρακτήρα Pilou-Pilou, της γαλλικής απόδοσης του ονόματος του Ευγένιου του Τζιπ —από τα κόμικς στριπ του Ποπάυ του Σίγκαρ— που ο Φρανκέν αγαπούσε πολύ διαβάζοντας τον ως παιδί και αποτέλεσε κύρια πηγή έμπνευσης για το Μαρσουπιλαμί. Το όνομα του πλάσματος το είδαμε πρώτη φορά στην ιστορία Spirou et les héritiers, ως Marsupilamus Fantasii, με το επώνυμο να παραπέμπει στον χαρακτήρα Φαντάζιο. Το Μαρσουπιλαμί έχει αλλάξει μια ακόμα φορά επώνυμο στην ιστορία Houba Banana στο 9ο άλμπουμ της αυτόνομης σειράς του τίτλου, ως Marsupilami Franquini, σαν φόρος τιμής στον δημιουργό του, Αντρέ Φρανκέν, από τους σεναριογράφους Ξαβιέ Φωσέ και Έρικ Άνταμ. Η εκδοτική του ιστορία Το Μαρσουπιλαμί παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1952 στο 4ο τεύχος της σειράς Spirou & Fantasio και εμφανίστηκε σε 17 άλμπουμ μέχρι και τα τέλη των 60s, όπου ο Φρανκέν αποχώρησε από το σχέδιο της σειράς και δεν επέτρεψε να συνεχιστεί ο συγκεκριμένος χαρακτήρας. Την επανεμφάνισή του στη σειρά την έκανε το 2016. Το Μαρσουπιλαμί μετά από αυτό το γεγονός απέκτησε το 1987 τον δικό του αυτόνομο τίτλο, μέσα από τον δικό του εκδοτικό οίκο, Marsu Productions. Στη χώρα μας τον είδαμε μέσα από τις εκδόσεις Μαμουθκόμιξ στη σειρά Σπιρού Και Φαντάζιο (7 τεύχη, 1998-1999) και σε δικιά του σειρά Μαρσουπιλαμί (8 τεύχη, 2001-2006) που τα τεύχη τους σήμερα είναι αρκετά δυσεύρετα. Το φημισμένο animation Στη χώρα μας, αν ρωτήσει κανείς κάποιον πώς ξέρει το Μαρσουπιλαμί —συμπεριλαμβανομένου και του αρθρογράφου— συνήθως θα αναφερθεί στη σειρά κινουμένων σχεδίων που πρόβαλλε το Alter το 2003. Μια σειρά που αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το νεανικό κοινό και αποτελούσε βασικό ατού του παιδικού προγράμματος του καναλιού. Τις φωνές στην ελληνική μεταγλώττιση τις έδωσαν οι Γιάννης Στεφόπουλος, Τάσος Κωστής, Άντρια Ράπτη και Χρύσα Σαμαρά. Ωστόσο, η σειρά που έπαιζε σε εμάς ήταν γαλλικής παραγωγής, ενώ στο εξωτερικό η πιο φημισμένη ήταν εκείνη της Disney —ναι καλά διαβάσατε— η οποία στις αρχές των 90s έψαχνε να βρει χαρακτήρες για να μεταφέρει στη μικρή και μεγάλη οθόνη, ανακάλυψε το δημιούργημα του Φρανκέν και ανέλαβε τα δικαιώματα μεταφοράς του. Από αυτή τη συμφωνία βγήκε μια σειρά 13 ημίωρων επεισοδίων, που το Μαρσουπιλαμί αποτελούσε όμως το 1/3 της διάρκειας, καθώς (όπως συνηθίζονταν τότε) μια σειρά είχε δύο-τρεις ήρωες σε ένα. Η υστεροφημία αυτής της σειράς δεν είναι και η καλύτερη, καθώς τον Σεπτέμβριο του 1997, η Disney βρέθηκε στα δικαστήρια αφού είχε διαταχθεί να καταβάλει στη Marsu —την εταιρεία που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Μαρσουπιλαμί— 10,4 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για την αθέτηση της υπόσχεσής της να γυρίσει 13 ημίωρα επεισόδια. Η σειρά της Disney προβλήθηκε το 1993 και διήρκησε έναν κύκλο, ενώ η γαλλική σειρά από το στούντιο Marathon διήρκησε 5 σεζόν στα έτη 2000 με 2012. Μέσα στο 2025 αναμένεται και μια νέα σειρά, με τίτλο The Marsupilamis, αυτή τη φορά από το γαλλικό στούντιο Belevision. Το ζώο… Στην κλασική σειρά, οι ιστορίες διαδραματίζονται στη ζούγκλα της Παλούμπια όπου το Μαρσουπιλαμί ζει διάφορες περιπέτειες με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά τους, τον Bobo, την Bibi και την Bibu. Ευκίνητο και γενναιόδωρο, άπληστο και σκανταλιάρικο, το Μαρσουπιλαμί προσπαθεί να εξασφαλίσει μια ειρηνική ζωή για την οικογένειά του βαθιά μέσα στο δάσος, όπου η τροπική πανίδα και η χλωρίδα κρύβουν πολλά μυστήρια. …και το θηρίο Το 2020 οι δημιουργοί Ζιντρού και Φρανκ Πε επανασχεδίασαν το Μαρσουπιλαμί, σε ένα κόμικς reboot, που τοποθετεί το ζώο —αυτή τη φορά ως «το θηρίο»— σε ένα ρεαλιστικό μεταπολεμικό σενάριο, στο Βέλγιο του 1955. Στην ιστορία βλέπουμε το Μαρσουπιλαμί να δραπετεύει από τους καταπιεστές του και να βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Φρανσουά, ενός νεαρού αγοριού που είναι λάτρης των ζώων και που καθημερινά δέχεται bullying από συνομήλικούς του. Σκοτεινό αλλά πάντα γεμάτο ελπίδα, περιγράφει την αρχή μιας όμορφης φιλίας που θα συναντήσει πολλά εμπόδια. Το Θηρίο είναι ένας υπέροχος φόρος τιμής στο μυθικό ζώο που δημιούργησε ο Φρανκέν, ενώ παράλληλα καταγγέλλει τη βία απέναντι στα ζώα, το εμπόριο εξωτικών ζώων, όπως και τον εκφοβισμό των παιδιών. Ωστόσο, στο κέντρο της ιστορίας βλέπουμε τη φιλία που μπορεί να ενώσει ένα παιδί με ένα ζώο. Συγκινητικό, σπαραχτικό και οπτικά εντυπωσιακό, πρόκειται για ένα κόμικς που στο εξωτερικό άφησε τους αναγνώστες άφωνους σχετικά με την ποιότητα τόσο του σεναρίου όσο και του σχεδίου —όσον αφορά το τελευταίο, κατέκτησε και τον τίτλο καλύτερου σχεδίου στα βραβεία Albert Uderzo το 2021. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη και το πρώτο κυκλοφορεί τώρα από τις εκδόσεις μας και σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, είτε είστε φαν του χαρακτήρα είτε όχι. Παρακάτω διαβάστε ένα αποκλειστικό preview από Το Θηρίο #1 https://heyzine.com/flip-book/ac2d80fb74.html#page/1 https://www.mikrosiros.gr/blog/o-mithos-tou-marsupilami

Το αγαπημένο “Μαρσουπιλαμί”, το θρυλικό ζώο που πρωταγωνίστησε στα κόμικ και τα cartoon των 90’s και 00’s επιστρέφει ως «Το Θηρίο» σε ένα συγκλονιστικό remake από τους Zidrou και Frank Pé, δίνοντας νέα πνοή στον μύθο του πλάσματος με τη μακριά ουρά! Το θηρίο υπήρχε πολύ πριν το ονομάσουν Μαρσουπιλαμί. Πραγματικός γρίφος για τους ζωολόγους, με μια απίστευτα μακριά ουρά, το ζώο αυτό είναι προικισμένο με εκπληκτική δύναμη, εξαιρετική ευφυία, βαθιά ενσυναίσθηση και… τρομερή λαιμαργία. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός τέτοιου θηρίου που ξεφεύγει από τους καταπιεστές του στο βροχερό Βέλγιο του 1955 και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Φρανσουά. Ενός νεαρού αγοριού που είναι λάτρης των ζώων και που καθημερινά ανέχεται τη σωματική και ψυχολογική βία από συνομήλικούς του. Η αρχή μιας συναρπαστικής περιπέτειας – άλλοτε σκοτεινή αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα – όπως και η αρχή μιας όμορφης φιλίας. Πρόκειται για έναν από τους πιο φημισμένους γαλλοβελγικούς τίτλους των κόμικς και ένα φανταστικό είδος ζώου που δημιουργήθηκε από τον André Franquin το 1952. Ξεκινώντας ως ένα απλό κατοικίδιο των πρωταγωνιστών της σειράς «Spirou & Fantasio», κατέληξε να αποκτά τη δική του σειρά κόμικς και να αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς τίτλους σε Γαλλία και Βέλγιο. Η φήμη του Μαρσουπιλαμί πήρε νέα ύψη όταν μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη μέσω της Disney (1993), και μετέπειτα από μια εξίσου πετυχημένη γαλλικής παραγωγής σειρά κινουμένων σχεδίων (2000-2012). Στη χώρα μας το Μαρσουπιλαμί διαδόθηκε τόσο μέσα από την σειρά κόμικς της Μαμούθ Κόμιξ, αλλά πιο ειδικά μέσα από τη σειρά κινουμένων σχεδίων που έπαιζε στο Alter Channel στις αρχές του 2000. Οι συγγραφείς αποτίνουν έναν υπέροχο φόρο τιμής στο μυθικό ζώο που δημιούργησε ο Franquin, ενώ παράλληλα καταγγέλλουν την βία απέναντι στα ζώα, το εμπόριο εξωτικών ζώων, όπως και τον εκφοβισμό των παιδιών. Ωστόσο, στο κέντρο της ιστορίας βλέπουμε τη φιλία που μπορεί να ενώσει ένα παιδί με ένα ζώο. Πρόκειται για έναν επανασχεδιασμό του μύθου του Μαρσουπιλαμί, τοποθετώντας τον σε ένα ρεαλιστικό μεταπολεμικό σενάριο. Συγκινητικό, σπαραχτικό και οπτικά εντυπωσιακό πρόκειται για ένα κόμικς που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Το σενάριο υπογράφει ο Zidrou και το σχέδιο ο Frank Pé. Info: Μαρσουπιλαμί – Το Θηρίο #1 Δημιουργοί: Zidrou, Frank Pé Ημερομηνία Έκδοσης: Φεβρουάριος 2025 Αριθμός Σελίδων: 164 Διάσταση: 21 x 25 εκ. Χρώμα: Έγχρωμο ISBN: 978-618-206-198-5 Και το σχετικό link...

To "L'obsolescence programmee de nos sentiments", που στα ελληνικά μεταφράζεται "Η προγραμματισμένη απαξίωση των συναισθημάτων μας", είναι ένα κόμικ γραμμένο απ΄το Bέλγο σεναριογράφο Zidrou και σχεδιασμένο απ΄την Ολλανδέζα εικονογράφο Αimee de Jongh. Περιγράφει τη ζωή δύο ώριμων ανθρώπων, του 59χρονου Ulysses (Οδυσσέα) και της 61χρονης Mediterranea (Μεσόγειος). Ο Ulysses είναι χήρος, εργαζόταν 40 χρόνια ως μεταφορέας και μόλις βγήκε σε πρόωρη σύνταξη. Η Mediterranea είναι ανύπαντρη, πρώην μοντέλο και εργάζεται σε μαγαζί με τυριά που της άφησε ο πατέρας της. Το πρώτο μέρος του κόμικ περιγράφει τη μοναχική και μίζερη καθημερινότητα των δύο πρωταγωνιστών, που σχεδόν έχουν παραιτηθεί απ΄τη ζωή βλέποντας το χρόνο να περνάει και ν΄αφήνει τα σημάδια πάνω τους. Βγάζει μια έντονη μελαγχολία, όλο το κόμικ βασικά, αλλά ειδικά τα 2 πρώτα απ΄τα 7 κεφάλαια (αυτό το μέρος μου θύμισε αρκετά το Blast). Έπειτα ο Ulysses με τη Mediterranea γνωρίζονται τυχαία στο γιατρό, αναπτύσσεται αμέσως χημεία μεταξύ τους και δεν αργούν να ερωτευτούν. Απ΄το σημείο αυτό και μετά η ιστορία γίνεται πιο αισιόδοξη (σε αντίθεση με το Blast που παραμένει ψυχοπλακωτικό μέχρι τέλους). Αν και η ιστορία είναι πολύ απλή, είναι γραμμένη με τρόπο που σε συναρπάζει. Οι πρωταγωνιστές είναι δυο άνθρωποι της διπλανής πόρτας και αυτό κάνει τον αναγνώστη να ταυτιστεί μαζί τους. Δεν έχουμε κάποιον που πετάει, κάποιον που βγάζει ακτίνες απ΄τα μάτια, κάποιον που χειρίζεται άψογα τα όπλα ή κάποιον που με μια γροθιά σε ξαπλώνει κάτω. Ο Ulysses και η Meditteranea θα μπορούσε να ΄μασταν εγώ κι εσύ. To μήνυμα που περνάει είναι να μην το βάζεις ποτέ κάτω και να ελπίζεις στην ευτυχία, η οποία μπορεί ν΄αργήσει αλλά θα έρθει κάποτε στη ζωή σου Το μέγεθος του κόμικ μην σας τρομάζει. Μπορεί να είναι πάνω από 120 σελίδες, αλλά οι περισσότερες έχουν 4-5 μεγάλα καρέ και κάπου τόσα μπαλονάκια με λόγια. Αν ήταν πιο πυκνογραμμένο θα μπορούσε άνετα να χωρέσει στις 40-50 σελίδες που έχει συνήθως ένα γαλλοβελγικό. Αν είχα να πω ένα αρνητικό αυτό είναι ότι κυλάει αρκετά προβλέψιμα Δε γίνεται κάτι να πεις "ωχ, δεν το περίμενα αυτό". Ακόμα κι αυτό στο τέλος που συμβαίνει στη Meditteranea (δεν το αποκαλύπτω για να έχει suspens) δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε ιδιαίτερα. Αν θέλετε να διαβάσετε μια απλή, ρομαντική και γλυκόπικρη ιστορία καθημερινών ανθρώπων, σας το προτείνω. Το σχέδιο είναι αρκετά καλό, έχει χαρακτήρα και ταιριάζει στο ύφος της ιστορίας. Να σημειώσω εδώ ότι το διάβασα στην αγγλική έκδοση της Europe Comics, η οποία έδωσε τον πιο συμμαζεμένο και "εύπεπτο" τίτλο "Blossoms in Autumn" (Άνθη το Φθινόπωρο). Κυκλοφορεί ψηφιακά στα γνωστά sites Λαζοβαθμός: 7.5/10

La Petite Souriante (Η Μικρή Χαμογελαστή) έιναι κόμικ σε σενάριο Zidrou, σχέδιο Benoit Springer και χρωματισμό Benoit Springer και Séverine Lambour. Είναι αυτόνομο τεύχος (55 σελίδες περίπου) και κυκλοφόρησε από την Dupuis το 2018. Κυκλοφόρησε και στα αγγλικά από την Europe Comics με τίτλο Little Miss Cheery. Η ιστορία μας ξεκινάει και βλέπουμε τον πρωταγωνιστή μας Τζόσεφ Πλα ή Πεπ , ο οποίος είναι εκτροφέας στρουθοκαμήλων, να σκοτώνει την γυναίκα του. Σκοπός του είναι να γλυτώσει από αυτή και να ζήσει με την ερωμένη του. Όταν όμως γυρνάει σπίτι τον περιμένει μια έκπληξη. Η γυναίκα του είναι εκεί ολοζώντανη μπροστά του σαν να μην συμβαίνει τίποτα περίεργο. Θα ξαναπροσπαθήσει. Και θα ξαναεμφανιστεί μπροστά του. Τελικά πόσες φορές χρειάζεται να την σκοτώσει; Μια ενδιαφέρουσα ιστορία αγωνίας με ένα ταιριαστό σχέδιο όπου ο ιδιαίτερος χρωματισμός (μωβ, κίτρινο και πορτοκαλί τα μόνα χρώματα) έδεσε απόλυτα.

Μαθητής Κασκαρίκας των Zidrou και Godi, από το Komics της Καθημερινής #84

Από την Κατερίνα Γ' περιόδου #1340, "Ταμάρα", των Christian Darasse και Benoît Drousie (Zidrou).

Από τις σελίδες του Κomics της Kαθημερινής 106, ένα μονοσέλιδο της σειράς "L'Elève Ducobu".