Search the Community

Μάσκες, στολές και κοσμοπλημμύρα. Όταν θέλεις να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά, το βενετσιάνικο καρναβάλι δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Η πρεμιέρα της νέας ταινίας «Spider-Man: No Way Home», της τρίτης κατά σειρά με πρωταγωνιστή τον Τομ Χόλαντ κάτω από την κόκκινη-μπλε στολή τις τελευταίες ημέρες του 2021, προκάλεσε εκστατικές αντιδράσεις στους θαυμαστές του διασημότερου ήρωα της Marvel. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ανήμερα της κινηματογραφικής πρεμιέρας κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως μία από τις πιο ιδιαίτερες περιπέτειες του Ανθρώπου Αράχνη. Ο λόγος για το «Spider-Man: Το μυστικό του κρυστάλλου», την πρώτη ιστορία ιταλικής παραγωγής με τον δημοφιλέστατο χάρτινο υπερήρωα. Η προέλευση της ιστορίας δεν αποτελεί απλά μια τυπική καταγραφή, μια αναφορά για τους λάτρεις της στατιστικής. Απεναντίας έχει βαθιές ουσιαστικές προεκτάσεις στην ίδια την ιστορία, αφού όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2003, μετά από παρασκηνιακές συνομιλίες του αρχισυντάκτη της ιταλικής Panini Ενρίκο Φορναρόλι με τα μεγάλα κεφάλια της Marvel, αποτέλεσε ένα πρωτότυπο υφολογικό πείραμα, μια ενδιαφέρουσα ανάμιξη δύο διακριτών καλλιτεχνικών σχολών. «Το Μυστικό του Κρυστάλλου αντιπροσωπεύει [...] ένα πρώτο, επιτυχημένο [...] παράδειγμα για το πώς οι μεγάλοι ήρωες του αμερικανικού κόμικς μπορούν να αποκτήσουν νέα πνοή διαμέσου των δασκάλων του ιταλικού κι ευρωπαϊκού κόμικς», επισημαίνει ο Φορναρόλι στην εισαγωγή. Πράγματι, οι δυο Ιταλοί δημιουργοί δεν μπήκαν στη διαδικασία να μιμηθούν τους συναδέλφους του από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού. Μιλάμε άλλωστε για δυο βετεράνους με μακρά ιστορία στον χώρο της 9ης Τέχνης: τους Τίτο Φαράτσι (σενάριο) και Τζόρτζιο Καβατσάνο (σχέδιο), γνωστοί αμφότεροι από τις ιστορίες τους για την Disney Ιταλίας. Ανάμεσα στις συνεργασίες τους ξεχωρίζει η «Σκοτεινή Πόλη» (Μίκυ Μυστήριο Β’ Κύκλος) και η «Αληθινή Ιστορία του Χίλια Εννιακόσια», διασκευή της κλασικής ταινίας «Novecento». Η αποτύπωση του παρασκηνίου δεν δυσκόλεψε τον Καβατσάνο ο οποίος είναι γέννημα-θρέμμα Βενετός. Εκείνος μάλιστα έδωσε την ιδέα για τη δημιουργία του «κακού» αφού γνώριζε καλά τους τοπικούς μύθους. Από εκεί και πέρα, τη σκυτάλη πήρε ο Φαράτσι, ο οποίος ισορρόπησε το τοπικό στοιχείο με τα βασικά μιας περιπέτειας με τον Πίτερ Πάρκερ στο προσκήνιο – εσωτερικός μονόλογος, πνευματώδεις ατάκες και ένας επιβλητικός αντίπαλος που αρχικά βγάζει τον ήρωα εκτός μάχης. Ο Πίτερ Πάρκερ ταξιδεύει στη Βενετία για οδοιπορικό κατ’ εντολή του Τζ. Τζόνα. Παρά τις ελπίδες του για χαλάρωση, τελικά θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα μυστήριο που έχει τις ρίζες του στο νησί Μουράνο, γνωστό για την τέχνη της υαλουργίας, και τον απόκοσμο κόμη Αλεβίζε Τζάνους. Παρά τη μικρή έκταση, «Το μυστικό του κρυστάλλου» αποτελεί ένα σημείο αναφοράς τόσο στην Ιστορία της 9ης Τέχνης όσο και σε αυτήν του ήρωα. Και το σχετικό link...

Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ. Ο Spider-Man στην πρώτη του εμφάνιση στο Amazing Fantasy #15 το 1962 | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ένα πάνελ με την εικόνα του Spider-Man από τη δεκαετία του 1980 μόλις έπιασε ένα ρεκόρ 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία καθώς οι τιμές των κόμικ συνεχίζουν να εκτοξεύονται. Το πρωτότυπο σχέδιο από τον Spider-Man του 1984 σημείωσε νέο ρεκόρ και έγινε το πιο ακριβό κομμάτι εσωτερικών σελίδων κόμικς, στην Heritage Auctions στο Ντάλας. Το έργο του Μάικ Ζεκ πυροδότησε έναν έντονο πόλεμο προσφορών, άνοιξε στα 330.000 δολάρια και γρήγορα κλιμακώθηκε σε εκατομμύρια. Το προηγούμενο ρεκόρ για μια σελίδα πρωτότυπης τέχνης κόμικ —όχι εξώφυλλο— σημειώθηκε το 2014 με την πώληση έναντι 657.250 δολαρίων, του The Incredible Hulk, Νο. 180 (1974) του Herb Trimpe, που παρουσίασε το Wolverine. The Incredible Hulk No. 180 (1974), η πιο ακριβή εσωτερική σελίδα κόμικ | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το σχέδιο του Spider-Man με τρία πάνελ είναι η σελίδα 25 από το Marvel Super-Heroes Secret Wars Νο. 8, το οποίο εξηγεί πώς ο υπερήρωας είχε πάρει το νέο του υπέροχο μαύρο κοστούμι μερικούς μήνες νωρίτερα, στο Amazing Spider-Man #252 — το οποίο, όπως οι φίλοι του κόμικ γνωρίζουν, είναι μια κομβική στιγμή για τον χαρακτήρα. Ο Spider-Man προσπάθησε να δημιουργήσει το κοστούμι αφού κατέστρεψε τη μεταμφίεσή του στη μάχη, χρησιμοποιώντας αυτό που νόμιζε ότι ήταν μια φουτουριστική συσκευή αναπαραγωγής υφασμάτων. Έπαθε σοκ όταν μια μαύρη σφαίρα αναδύθηκε από το μηχάνημα και τύλιξε το κορμί του σχηματίζοντας τη νέα στολή. Η προηγούμενη σελίδα, όπου ξεκινά η μεταμόρφωση του υπερήρωα, πουλήθηκε για 288.000 δολάρια σε ξεχωριστή παρτίδα, λίγες στιγμές πριν την καταγραφή του νέου ρεκόρ – με την τιμή να φτάνει συνολικά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια για δύο σελίδες κόμικ. Η τέχνη των κόμικς είναι τόσο αγαπητή όσο και πολύτιμη όσο και καθένα άλλο έργο τέχνης είπαν οι άνθρωποι της δημοπρασίας. Το “Rocket Copy” της Action Comics No. 1 (1938) πουλήθηκε για 3.18 εκατομμύρια δολάρια | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ οίκων δημοπρασιών για τον τίτλο. Ονομάζεται "Rocket Copy" και αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μια σφραγίδα με ένα πύραυλο στο εξώφυλλο που έβαλε εκεί ο αρχικός ιδιοκτήτης του ως 13χρονος. Ένα άλλο αντίγραφο του σπάνιου βιβλίου έφτασε τα 3,2 εκατομμύρια δολάρια στο eBay το 2014 και μια ιδιωτική πώληση που πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία δημοπρασιών συλλεκτικών αντικειμένων Comic Connect αναφέρθηκε στα 3,25 εκατομμύρια δολάρια τον περασμένο Απρίλιο. Αλλά είναι ο Spider-Man που κατέχει το τρέχον ρεκόρ για τεύχος κόμικ σε δημοπρασία, με την πώληση 3,6 εκατομμυρίων δολαρίων του Amazing Fantasy No. 15 (1962), την πρώτη εμφάνιση του web-slinger, στον οίκο δημοπρασιών Heritage τον Σεπτέμβριο. Σε εικονογράφηση Mike Zeck, Marvel Super-Heroes Secret Wars τεύχος 8, σελίδα 25 (1984). | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ο Βέλγος σκιτσογράφος Hergé έχει το ρεκόρ για το πιο ακριβό έργο τέχνης κόμικ σε δημοπρασία, με μια γκουάς του 1936 ζωγραφισμένη για το εξώφυλλο του The Blue Lotus, του Tintin. Το έργο τέχνης, που πουλήθηκε για 3,8 εκατομμύρια δολάρια στο Artcurial στο Παρίσι τον περασμένο Ιανουάριο, είχε πάρα πολλά χρώματα για να αναπαραχθεί μαζικά και ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε τελικά μια απλοποιημένη έκδοση για δημοσίευση. Ο Μίκυ Μάους είναι, φυσικά, ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας της Disney όλων των εποχών και ο πιο δημοφιλής που δημιουργήθηκε ποτέ. Για περισσότερες από επτά δεκαετίες, έχει εμφανιστεί σε ταινίες και σε μικρού μήκους κινούμενα σχέδια, σε κόμικς και σε μια φαινομενικά ατελείωτη γκάμα εμπορευμάτων, από ρούχα μέχρι κούπες καφέ. Ένα εξαιρετικά σπάνιο φιλμάκι Mickey Mouse με ασπρόμαυρη μελάνη νιτρικού άλατος παραγωγής Cel Setup, ζωγραφισμένο στο χέρι θα προστεθεί σε μια νέα συλλογή όταν πουληθεί στη δημοπρασία Animation Art Signature της Heritage Auctions στις 4-7 Φεβρουαρίου. Το "ιερό δισκοπότηρο" των συλλεκτών Ντίσνεϊ. τα καρέ από μια άριστα διατηρημένη ταινία ζωγραφισμένη στο χέρι | Photo courtesy of Heritage Auctions. Αυτό είναι ένα σπάνιο κομμάτι, σαν ιερό δισκοπότηρο για τους συλλέκτες κόμικς με τον πιο εμβληματικό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Τα ασπρόμαυρα καρέ του Μίκυ Μάους με το βασικό τους κύριο υπόβαθρο σπάνια επιβιώνουν τόσο πολύ, και σίγουρα όχι σε αυτήν την κατάσταση. Το ταινιάκι που κρατά λίγο περισσότερο από επτά λεπτά, πιστεύεται ότι είναι ένα από λιγότερα από 25 ασπρόμαυρα φιλμάκια Mickey Mouse που παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο Μίκυ Μάους που κρατά τον ξιφία κάνει θόρυβο με μια τράπουλα για να ανταγωνιστεί τον κακόβουλο πειρατή καπετάνιο Peg-Leg Pete. Ήταν η πρώτη ταινία μικρού μήκους με τον Μπίλι Μπλέτσερ ως τη φωνή του Πιτ. Αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις του Μουσείου Τέχνης Animation για την εταιρεία που ονομάζεται Museum Graphics στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα καρέ φέρουν υπογραφές "Fergy" και "Spencer", χειρόγραφα στο κάτω άκρο, πιθανότατα ένα νεύμα σε δύο σπουδαίους animators: τον Norman Ferguson, περισσότερο γνωστό για τη συμβολή του στη δημιουργία του χαρακτήρα του Pluto της Disney, Peg-Leg Pete and the Big Bad Wolf και του Fred Spencer, ο οποίος από καιρό ήταν ειδικός στο Donald Duck. Το φόντο αποδίδεται αριστοτεχνικά σε ασπρόμαυρη γκουάς και το χρώμα στα καρέ παραμένει εντελώς άθικτο, καθιστώντας αυτό ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα ασπρόμαυρα σκηνικά του Μίκυ Μάους που έχουν δει οι ειδικοί της Heritage Auctions. ΠΗΓΗ

Καλησπέρα παιδιά! Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη, σε περίπτωση που το post δεν έπρεπε να γίνει εδώ. Κατέβασα σήμερα από το πατάρι μου μία κούτα με comics που μάζευα μικρός. Βλέπω πάνω πάνω κάτι παλιά Spider-Man, δεκαετίας 80s (μεταγλωττισμένα Amazing, δηλαδή), που μού αγόραζε η μάνα μου από ένα παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι. Αμέσως γέμισα νοσταλγία! Συνέχισα το ψάξιμο, και ανάμεσά σε άλλα βρήκα και την αγαπημένη μου συλλογή από Ultimate Spider-Man, τα οποία αγόραζα ανελλιπώς κάθε μήνα από το περίπτερο! Διάβαζε κανείς άλλος αυτήν την υπέροχη σειρά? Βλέπω πως έχω όλα τα τεύχη από το 5 μέχρι το 63. Τα μισά (πιο παλιά) έχουν λίγο ξεθωριασμένα εξώφυλλα, τα άλλα μισά είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Το δεύτερο που θα ήθελα να ζητήσω, λοιπόν, όσους γνωρίζετε, είναι μια εκτίμηση για την αξία τους ως πακέτο. Δε μιλάω για μεγάλα ποσά, απλά ένα ελάχιστο κοστολόγησης που θα ήταν ελκυστικό για έναν αγοραστή, σε περίπτωση που αποφασίσω να τα πουλήσω. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Αλέξανδρος

Σας έχω πήξει στον Αραχνάκια τις τελευταίες μέρες, αλλά αυτό είναι το τελευταίο αφιέρωμα (για την ώρα ). Μιλήσαμε για το πρώτο φιλμ και σήμερα ήρθε η ώρα για το sequel. Τo Spider-Man 2 ήρθε δύο χρόνια μετά την πρώτη ταινία και για πολλούς, μεταξύ αυτών και για τον γράφοντα, είναι η καλύτερη ταινία Spider-Man που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη και ένα από τα καλύτερα sequels στον κινηματογράφο. Πάμε να δούμε λοιπόν τι συνέβη και πως έφτασε στη μεγάλη οθόνη. Ανάπτυξη και Σενάριο Αφού τελείωσε το πρώτο Spider-Man, ο Sam Raimi προσεγγίστηκε και για το sequel, ενώ αρκετοί ηθοποιοί είχαν ήδη υπογράψει για περισσότερες από μία ταινίες. Τον Απρίλιο του 2002 η Sony προσλαμβάνει τους Alfred Gough και Miles Millar για να γράψουν το σενάριο, ενώ το Spider-Man 2 ανακοινώνεται στις 8 Μαΐου 2002 μετά το τρομερό άνοιγμα που έκανε η πρώτη ταινία στο box office και η οποία έθεσε ρεκόρ για την εποχή. Το Spider-Man 2 ήταν προγραμματισμένο για τις 7 Μαΐου 2004 και τον επόμενο μήνα ο David Koepp, ο σεναριογράφος της πρώτης ταινίας, προσελήφθη για να συμμετέχει και σε αυτή. Το Σεπτέμβριο του 2002 ο Michael Chabon θα ξεκινήσει κάποια rewrites. Σε αυτό το πρώτο draft η ιστορία είναι αρκετά διαφορετική. Ο Doctor Octopus είναι νεότερος σε ηλικία και ερωτεύεται τη Mary Jane. Τα μηχανικά άκρα του χρησιμοποιούν ενδορφίνες για να να αντιμετωπίσουν τον πόνο που προκαλείται από την προσκόλλησή τους στο σώμα του. Επίσης ο ίδιος έχει δημιουργήσει τη γενετικά μεταλλαγμένη αράχνη που τσίμπησε τον Peter στην πρώτη ταινία, γι’ αυτό και του δίνει το αντίδοτο. Το πλάνο του είναι ότι επειδή αργοπεθαίνει λόγω των άκρων του, θα εξάγει τη σπονδυλική στήλη του Peter Parker για να σωθεί. Επίσης ο Harry και η Daily Bugle επικηρύσσουν τον Spider-Man για 10 εκατομμύρια. Εν τέλει ο γνωστός για τις Spider-Man ταινίες του, παραγωγός Avi Arad απέρριψε αυτό το σενάριο, καθώς δεν του άρεσε το ερωτικό τρίγωνο Peter-MJ-Doc Ock και η επικήρυξη του Spidey. Διάβασε όλα τα drafts και επέλεξε ποια στοιχεία του άρεσαν περισσότερο. Ήθελε ο Spider-Man να φτάσει σε ένα τέλμα με το βάρος της ευθύνης που έχει αναλάβει, να τον βάλει να αποφασίσει αν είναι πραγματικός ήρωας ή όχι και να νιώσει καλά με την τελική του απόφαση. Ταυτόχρονα ήθελε να αναπτύξει μια προσωπική σχέση θαυμασμού με τον Doctor Octopus. O Raimi έμεινε πολύ ικανοποιημένος, ειδικά αφού η ταινία ήταν επηρεασμένη από το Superman II που ο ήρωας άφησε για λίγο τα καθήκοντά του. Δύο μικρά fun facts Έχετε δει το Community; Τεράστια κωμωδιάρα. Ο πρωταγωνιστής του Joel McHale παίζει στο Spider-Man 2 τον Mr. Jacks τον υπάλληλο της τράπεζας που εξυπηρετεί τη θεία May και τον Peter πριν την επίθεση του Doctor Octopus. Στην τελευταία σκηνή έχουμε ένα ακόμα cameo από τον Punisher. Μοιάζει με τον Thomas Jane που ενσάρκωσε τον χαρακτήρα στην ταινία του 2004, αλλά στην πραγματικότητα είναι ο stunt double του. Είναι όμως ωραία λεπτομέρεια ότι ο Τιμωρός εμφανίζεται σε ταινία του Spider-Man. Πλοκή (από την ελληνική σελίδα της ταινίας στη Wikipedia) Ο Πίτερ Πάρκερ αγωνίζεται να ισορροπήσει τα καθήκοντά του στην καταπολέμηση του εγκλήματος με τις απαιτήσεις της προσωπικής του ζωής. Απολύεται από τη δουλειά του, αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες και παλεύει να συνεχίσει τις σπουδές του στη φυσική στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Ο Πίτερ αποξενώνεται από την αγαπημένη του Μέρι Τζέιν Γουάτσον - η οποία τώρα είναι μια επιτυχημένη ηθοποιός του Μπρόντγουεϊ - αλλά και από τον φίλο του Χάρι Όζμπορν, ο οποίος κατηγορεί τον Spider-Man ότι δολοφόνησε τον πατέρα του, τον Νόρμαν Όζμπορν. Επιπλέον, η Daily Bugle και ο εκδότης της Τζέι Τζόνα Τζέιμσον συνεχίζει να βγάζει πρωτοσέλιδα με τον Spider-Man και να τον κατηγορεί πως αποτελεί απειλή για τη Νέα Υόρκη. Ο Χάρι, τώρα επικεφαλής του τμήματος έρευνας της εταιρίας Oscorp, χορηγεί την έρευνα του λαμπρού πυρηνικού επιστήμονα Όττο Οκτάβιους. Ο Οκτάβιους, ο οποίος ονειρεύεται να τελειοποιήσει την ηλεκτρική ενέργεια με σύντηξη, φοράει ένα λουρί που αποτελείται από ισχυρούς μηχανικούς βραχίονες με τεχνητή νοημοσύνη για να διεξάγει ένα πείραμα. Αν και το πείραμα δεν πηγαίνει καλά, ο αλαζόνας Οκτάβιους αρνείται να το σταματήσει και φέρνει καταστροφικά αποτελέσματα: σκοτώνεται η σύζυγός του, το νευρωνικό ανασταλτικό τσιπ που εμποδίζει τους βραχίονες από το να επηρεάζουν το μυαλό του Οκτάβιους καταστρέφεται και οι βραχίονες προσκολλούνται στη σπονδυλική του στήλη. Αναίσθητος, τον πηγαίνουν στο νοσοκομείο ώστε να του αφαιρέσουν τους μεταλλικούς βραχίονες, αλλά τα πλοκάμια αναπτύσσουν την ικανότητα να κινούνται από μόνα τους και σκοτώνουν τους χειρούργους. Ο Οκτάβιους καταφέρνει να αποδράσει. Τα πλοκάμια διαφθείρουν το μυαλό του Οκτάβιους, εκμεταλλευόμενα τη ματαιοδοξία του και το εγώ του, και αποφασίζει να ολοκληρώσει το πείραμα, παρά τον κίνδυνο. Για να βρει τα χρήματα που χρειάζεται για το πείραμα, ο Οκτάβιους - που ο Τζέιμσον τον έχει ονομάσει "Δόκτωρ Οκτάπους" ή "Ντοκ Οκ" - ληστεύει μια τράπεζα, όπου παίρνει τη θεία Μέι ως όμηρο. Καθώς ο Spider-Man και ο Οκτάπους παλεύουν, ο Πίτερ συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τις δυνάμεις του. Σώζει τη θεία Μέι αλλά ο Οκτάβιους διαφεύγει. Κατά τη διάρκεια ενός πάρτι, ο Πίτερ μαθαίνει ότι η Μέρι Τζέιν αρραβωνιάζεται το γιο του Τζέιμσον, Τζον Τζέιμσον και μαλώνει με το μεθυσμένο Χάρι για την πίστη που έχει ο Πίτερ στον Spider-Man. Καθώς ο Οκτάβιους ανακατασκευάζει τον πειραματικό του αντιδραστήρα, οι δυνάμεις του Πίτερ συνεχίζουν να παρουσιάζουν προβλήματα. Μετά την επίσκεψή του στο γιατρό, και την διάγνωση ότι το πρόβλημα δεν είναι σωματικό αλλά οφείλεται σε ψυχολογικό στρες, αποφασίζει να σταματήσει την ζωή του ως Spider-Man και να ακολουθήσει τα όνειρά του ως Πίτερ Πάρκερ. Η ζωή του βελτιώνεται καθώς δεν χρειάζεται να αφιερώνει τόσο πολύ χρόνο να βοηθάει άλλους. Το έγκλημα αυξάνεται 75% και άνθρωποι σκοτώνονται. Ωστόσο, ο Πίτερ σώζει ένα κοριτσάκι που παγιδεύεται σε ένα φλεγόμενο κτίριο και αργότερα μαθαίνει από τους πυροσβέστες ότι ένας άνδρας έχασε τη ζωή του στη φωτιά. Η θεία Μέι συμβουλεύει τον Πίτερ ότι κάποιες φορές είναι απαραίτητο κάποιος να θυσιάσει τα όνειρά του για να βοηθήσει άλλους. Ο Οκτάβιους χρειάζεται τρίτιο για το πείραμά του και απειλεί τον Χάρι για να το αποκτήσει. Ο Χάρι δέχεται να δώσει στον Οκτάβιους ότι χρειάζεται με αντάλλαγμα τον Spider-Man, και του λέει ότι ο Πίτερ - που συχνά βγάζει φωτογραφίες του Spider-Man για την εφημερίδα - είναι ο μόνος τρόπος να τον εντοπίσει. Ο Οκτάβιους επιτίθεται στον Πίτερ ενώ βρίσκεται μαζί με τη Μέρι Τζέιν σε μια καφετέρια, την οποία απαγάγει με σκοπό να παρασύρει τον Spider-Man σε παγίδα. Ο Πίτερ, έχοντας ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις του, φοράει το κοστούμι του ξανά και παλεύει με τον Οκτάβιους σε όλη την πόλη. Δίνουν την τελευταία μάχη πάνω σε ένα τρένο. Ο Οκτάβιους καταστρέφει τα φρένα και ο Πίτερ βάζει όλη του τη δύναμη για να το σταματήσει. Εξουθενωμένος, λιποθυμάει και τότε επανεμφανίζεται ο Οκτάβιους. Τον παίρνει μαζί του και τον πηγαίνει στο Χάρι. Ο Χάρι ανακαλύπτει ότι ο Spider-Man, ο χειρότερός εχθρός του, είναι ο καλύτερός του φίλος ο Πίτερ. Ο Πίτερ συνέρχεται και πείθει τον Χάρι να του αποκαλύψει την τοποθεσία του Οκτάβιους για να μπορέσει να σώσει τη Μέρι Τζέιν. Ο Πίτερ ανακαλύπτει που βρίσκεται ο Οκτάβιους. Καθώς μάχονται, ο Πίτερ αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα και τον παρακαλεί να σταματήσει το πείραμα. Έχοντας αποκτήσει τα λογικά του, ο Οκτάβιους χρησιμοποιεί τα μηχανικά του πλοκάμια για να ρίξει τον αντιδραστήρα μέσα στο νερό αλλά πνίγεται μέσα στην λίμνη. Η Μέρι Τζέιν βλέπει τον Spider-Man ως Πίτερ, αλλά αυτός της λέει ότι δεν μπορούν να είναι μαζί, καθώς πάντα θα έχει εχθρούς. Ο Χάρι βλέπει οράματα του πατέρα του στον καθρέφτη. Στις παραισθήσεις του, ο Νόρμαν απαιτεί από το Χάρι να σκοτώσει τον Πίτερ για να εκδικηθεί το θάνατό του. Ο Χάρι αρνείται και σπάει τον καθρέφτη, αποκαλύπτοντας ένα μυστικό δωμάτιο που περιέχει τον εξοπλισμό του Γκριν Γκόμπλιν. Η Μέρι Τζέιν, εν τω μεταξύ, αφήνει το γαμπρό στην εκκλησία και τρέχει στον Πίτερ. Του λέει ότι θέλει να είναι μαζί του παρά τον κίνδυνο. Αφού φιλιούνται, ο Πίτερ ανταποκρίνεται σε μια κλήση για βοήθεια και η Μέρι Τζέιν περιμένει την επιστροφή του. Τελική κριτική Για μένα είναι η καλύτερη ταινία Spider-Man όλων των εποχών. Η δράση είναι εξαιρετική, πολύ μπροστά για την εποχή της και χωρίς να έχει τις δυνατότητες για το σημερινό CGI. Το σενάριο είναι τέλειο, τόσο όσον αφορά τα ψυχολογικά θέματα του ίδιου του Peter Parker και του βάρους της ευθύνης που έχει πέσει πάνω του και ταυτόχρονα έχει να διαχειριστεί τη σχέση του με την Mary Jane που παντρεύεται, καθώς και με τον Doctor Octopus, τον οποίο σέβεται και εκτιμά μέχρι που μετατρέπεται σε εχθρό του. Ό,τι και να πούμε για αυτήν την ταινία είναι λίγο, σε καμία περίπτωση δεν είναι προϊόν της εποχής της (ίσως μουσικά), αλλά μέχρι σήμερα την κάνεις rewatch πολύ ευχάριστα. Έχει ξανά επικό J.K Simmons ως J. Jonah Jameson, έχει εξαιρετικές ερμηνείες από τον Alfred Molina και την τριάδα Maguire, Dunst, Franco και δείχνει πόσο καλή δουλειά θα έκανε ο Sam Raimi αν συνέχιζε το έργο του χωρίς τον παρεμβατισμό του studio. Και κυρίως δεν ξέρω αν υπάρχει πιο Spider-Man σκηνή από όλο το sequence με το τρένο. Από την εκπληκτική μάχη στην απόλυτη συγκίνηση. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες comic book movies με τόση προσωπικότητα σήμερα. Μέχρι να δούμε κι άλλες, πάμε για άλλο ένα rewatch [imdb=tt0316654]

Πολύ πριν έρθει το MCU και οι υπερηρωικές ταινίες γίνουν trend για το Hollywood, υπήρξαν αρκετές απόπειρες-φόλες για αυτό το είδος κινηματογράφου και άλλες που έδειξαν το δρόμο. Τα πρώτα δύο Blade, τα πρώτα δύο X-Men και φυσικά τα πρώτα δύο Spider-Man του Sam Raimi συντέλεσαν πολύ σε αυτό. Σήμερα θα θυμηθούμε το πρώτο Spider-Man, μια ταινία που βγήκε το 2002, η οποία αγαπήθηκε πολύ και σε λίγες μέρες θα δούμε και το sequel της που απέσπασε ακόμα πιο διθυραμβικές κριτικές. Παραγωγή Αυτή η ταινία αποτελεί ένα project που είχε ξεκινήσει από τις αρχές των 80s με τον παραγωγό Roger Corman να θέλει να κάνει μια ταινία του Spidey με κεντρικό άξονα τον ψυχρό πόλεμο και με κακό τον Doctor Octopus. To 1985 οι Ted Newsome και John Brancato γράφουν ένα νέο σενάριο με τον Pete να αποκτά τις δυνάμεις του μέσω πειράματος και τον βασικό κακό να είναι ο Doctor Octopus, ως ο μέντορας του Peter που μετατρέπεται σε εχθρό. Μου θυμίζει αρκετά το πρώτο video game Spider-Man για το PS4. Μάλιστα ο Stan Lee ήθελε να παίξει τον J. Jonah Jameson! Ωστόσο η αποτυχία του Superman IV: The Quest for Peace και του Masters of the Universe της Cannon που ήταν η εταιρεία παραγωγής έριξε το μπάτζετ από τα 15-20 εκατομμύρια δολάρια στα μόλις 7 εκατομμύρια. Τα δικαιώματα άλλαξαν χέρια και εν τέλει για τη σκηνοθεσία και το σενάριο έγινε υπεύθυνος ο πασίγνωστος James Cameron (Aliens, Terminator, Titanic, Avatar) που είχε συζητήσει με τον Stan Lee την προοπτική μιας ταινίας X-Men, όταν ο Lee του είπε ότι τον θεωρούσε πιο κατάλληλο για σκηνοθέτη σε ταινία Spider-Man. Ο Cameron ήθελε μια πιο ενήλικη ταινία και θα άλλαζε τα origins των χαρακτήρων. Φαντάστηκε τον Electro ως ένα μεγαλοεπιχειρηματία ονόματι Carlton Strand και τον Sandman ως τον προσωπικό του σωματοφύλακα με όνομα Boyd. Λόγω διαμάχης για τα δικαιώματα της ταινίας, ο Cameron άφησε το project για τον Τιτανικό. Εν τέλει με τη χρεοκοπία της Marvel στα 90s τα δικαιώματα πήγαν στη Sony. Γενικά ήδη έχουν παιχτεί αρκετά θέματα με τα δικαιώματα από την αρχή του project μέχρι να μπει σε τροχιά, αναφέρω μερικά εξ αυτών. Το σενάριο του Cameron μπήκε στο συρτάρι και νέοι διεκδικητές της σκηνοθετικής καρέκλας έγιναν οι Roland Emmerich, Tony Scott, Chris Columbus, Ang Lee, David Fincher, Jan de Bont και M. Night Shyamalan. Ο Fincher δεν ήθελε η ταινία να είναι origin story, αλλά να αφορά την ιστορία The Night Gwen Stacy Died. Τελικά επιλέχθηκε ο Sam Raimi, ένας σκηνοθέτης που ήταν μακροχρόνιος φαν του Spider-Man. Ο David Koepp των πρώτων δύο Jurassic Park και του Mission Impossible ορίστηκε σαν σεναριογράφος και χρησιμοποίησε το σενάριο του Cameron σαν βάση. Φαντάστηκε σαν κύριο κακό τον Norman Osborn/Green Goblin και τον Doctor Octopus ως δευτερεύοντα, αλλά ο Raimi ήθελε να εστιάσει στη σχέση Osborn-Parker και αποφάσισε ο Octopus να κοπεί από την ταινία. Τις διορθώσεις και τα νέα action sequences ανέλαβε ο σεναριογράφος Scott Rosenberg, καθώς και ο Alvin Sargent, αλλά τελικά αυτοί οι δύο και ο Cameron άφησαν το Koepp να πάρει το credit του σεναρίου. Η καθυστέρηση της έναρξης των γυρισμάτων οδήγησε την κυκλοφορία του φιλμ να μεταφερθεί από το καλοκαίρι του 2001 στην άνοιξη του 2002, ενώ η κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων την 11η Σεπτεμβρίου 2001 οδήγησε σε νέα γυρίσματα για κάποιες σκηνές και ψηφιακή αφαίρεση των πύργων από άλλες. Μάλιστα ένα teaser της ταινίας είχε τους Πύργους να φαίνονται σε πλάνα του. Casting Πρωταγωνιστής φυσικά είναι ο Tobey Maguire που πήρε το ρόλο τον Ιούλιο του 2000. Τα στελέχη του στούντιο δεν ήταν ενθουσιασμένοι με την εμφάνισή του, αλλά τους κέρδισε με την ερμηνεία του σε οντισιόν. Ο Maguire έκανε ειδική προπόνηση, δίαιτα και μελέτησε την κίνηση των αραχνών για να μπει στο ρόλο. Άλλοι ηθοποιοί που ήταν πιθανοί για το ρόλο ήταν οι Leonardo DiCaprio (η αρχική επιλογή του Cameron), Freddie Prinze, Jr, Chris Klein, Wes Bentley και Heath Ledger. Norman Osborn o Willem Dafoe που υπέγραψε το Νοέμβριο του 2000. Το ρόλο απέρριψαν οι Nicolas Cage (που θα έπαιζε τον Spider-Man Noir στο Into the Spider-Verse), Jason Isaacs, John Malkovich (που ήταν στο πλάνο ως Vulture στο Spider-Man 4 του Raimi) και Jim Carrey. Η στολή του χρειαζόταν μισή ώρα για να φορεθεί! Η Kristen Dunst ήταν η Mary Jane και ο James Franco o Harry Osborn ενώ είχε κάνει οντισιόν και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Φυσικά ένα από τα πιο πετυχημένα castings όλων των εποχών είναι του τεράστιου J.K Simmons ως J. Jonah Jameson. Ο Hugh Jackman ήταν να εμφανιστεί ως Wolverine, αλλά τελικά δεν προχώρησε όπως και κάποιες σκηνές του R.C. Everbeck ως Eddie Brock. Τέλος για τους προσεκτικούς, υπάρχει ένα τέλειο cameo της Lucy Lawless γνωστή από το ρόλο της Xena. Πλοκή (από την ελληνική σελίδα της ταινίας στη Wikipedia) Ο Πίτερ Πάρκερ ζει στο Φόρεστ Χιλς, μια ήσυχη γειτονιά της Νέας Υόρκης με το θείο του τον Μπεν και τη θεία Μέι. Είναι κρυφά ερωτευμένος με τη Μέρι Τζέιν Γουάτσον, το κορίτσι που μένει στο διπλανό σπίτι, αλλά είναι πολύ ντροπαλός για να την προσεγγίσει. Ο κολλητός του ο Χάρι Όζμπορν είναι γιος του Δόκτωρ Νόρμαν Όζμπορν, πρόεδρος της κατασκευαστικής εταιρίας Oscorp, η οποία προσπαθεί να υπογράψει ένα συμβόλαιο για την προμήθεια όπλων στο στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια σχολική εκδρομή σε ένα εργαστήριο γενετικής, τον Πίτερ τον δαγκώνει μια γενετικά μεταλλαγμένη αράχνη. Όταν επιστρέφει σπίτι, λιποθυμάει. Εν τω μεταξύ, υπό την πίεση του στρατού, ο Νόρμαν τεστάρει το καινούριο χημικό όπλο στον εαυτό του. Το χημικό τον κάνει δυνατότερο, αλλά επίσης αναπτύσσει ένα μανιακό alter ego και σκοτώνει το βοηθό του. Ο Πίτερ μόλις ξυπνάει, ανακαλύπτει ότι η όρασή του είναι τέλεια, έχει γίνει πιο μυώδης, οι καρποί του πετάνε ιστό και τα αντανακλαστικά του είναι πολύ γρήγορα. Συνειδητοποιώντας ότι το τσίμπημα της αράχνης του έδωσε αυτές τις δυνάμεις, κάνει προπονήσεις σκαρφαλώνοντας τοίχους και πηδώντας από ταράτσα σε ταράτσα. Ο Πίτερ παίρνει μέρος σε ένα τουρνουά πάλης, ελπίζοντας να κερδίσει 3.000 δολάρια για να μπορέσει να αγοράσει ένα αυτοκίνητο και να εντυπωσιάσει τη Μέρι Τζέιν. Στο τουρνουά, ο εκφωνητής παρουσιάζει τον Πίτερ ως "Spider-Man". Ο Πίτερ καταφέρνει να νικήσει τον αντίπαλό του, αλλά ο υπεύθυνος του αγώνα του δίνει μόνο 100 δολάρια. Όταν ένας κλέφτης τον ληστεύει, ο Πίτερ παίρνει την εκδίκησή του αφήνοντας τον κλέφτη να φύγει, αλλά ανακαλύπτει ότι λίγο αργότερα ο κλέφτης σκότωσε το θείο του προσπαθώντας να δραπετεύσει. Νιώθοντας υπέυθυνος για το θάνατο του θείου του, ο Πίτερ αφιερώνεται στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Το alter ego του Όζμπορν σκοτώνει κάποιους ανταγωνιστές του από τον αέρα, φορώντας έναν τεχνητό εξωσκελετό και πατώντας σε μια μικρή ιπτάμενη πλατφόρμα, το γκλάιντερ. Ο Πίτερ βγάζει χρήματα πουλώντας φωτογραφίες του εαυτού του ως Spider-Man στην εφημερίδα Daily Bugle, του εκδότη Τζέι Τζόνα Τζέιμσον οποίος δίνει το όνομα Γκριν Γκόμπλιν στο alter ego του Όζμπορν. Μετά την άρνηση του Spider-Man να συνεργαστεί με τον Γκριν Γκόμπλιν και αφού ο Νόρμαν ανακαλύπτει ότι ο Πίτερ είναι ο Spider-Man, ο Γκριν Γκόμπλιν επιτίθεται στη θεία Μέι και την τραυματίζει. Αργότερα ο Γκριν Γκόμπλιν απαγάγει τη Μέρι Τζέιν. Παρασύρει τον Spider-Man στην κορυφή της Γέφυρας Κουίνσμπορο. Εκεί κρατάει την Μέρι Τζέιν και ένα βαγόνι τραμ γεμάτο με παιδιά. Τους αφήνει ταυτόχρονα να πέσουν, αλλά ο Spider-Man καταφέρνει να τους σώσει όλους. Ο Γκριν Γκόμπλιν τον πηγαίνει σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο όπου παλεύουν. Εκεί κατά λάθος ο Γκριν Γκόμπλιν σκοτώνεται από το γκλάιντέρ του προσπαθώντας να σκοτώσει τον Spider-Man. Ο Spider-Man βγάζει τη μάσκα του Γκόμπλιν και ο Νόρμαν πριν πεθάνει ζητάει από τον Πίτερ να μην πει τίποτα στον Χάρι. Στην κηδεία του Νόρμαν, έχοντας δει τον Spider-Man να φέρνει το σώμα του πατέρα του, ο Χάρι ορκίζεται στον Πίτερ ότι θα σκοτώσει τον Spider-Man για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του. Η Μέρι Τζέιν ομολογεί την αγάπη της στον Πίτερ και τον φιλάει αλλά ο Πίτερ επιμένει ότι μπορούν να είναι μόνο φίλοι, φοβούμενος ότι μπορεί να πάθει κάτι κακό αν οι εχθροί του Spider-Man μάθουν ότι την αγαπάει. Καθώς απομακρύνεται από τη Μέρι Τζέιν, ο Πίτερ θυμάται τα λόγια του θείου του και αποδέχεται τη νέα του ζωή ως Spider-Man. Τελική Κριτική Σίγουρα από τις αγαπημένες μου ταινίες με υπερήρωες και στο Top-3 που όσον αφορά τα Spider-Man και ξέρετε πόσο ψηλά τον έχω ως ήρωα. Μιλάμε για μια ταινιάρα που έθεσε τις βάσεις για όλη την τριλογία και είναι κρίμα που αυτή η σειρά δεν έφτασε τις έξι ταινίες που ήθελε ο Raimi. To Spider-Man βγήκε το 2002 και αποτέλεσε αρωγό για να φτάσουν οι σημερινές υπερηρωικές ταινίες να έχουν τέτοια μπάτζετ και να χτυπάνε τρελά νούμερα στο box office. Και όλα αυτά σε μια εποχή που δεν υπήρχαν οι σημερινές δυνατότητες σε CGI, απλά με το μεράκι, το καλό σενάριο και το εξαιρετικό character work που γίνεται χάρη στη σκηνοθεσία του Raimi και τις ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών. Και ακόμα δεν ξέραμε πόσο καλύτερο θα γινόταν… [imdb=tt0145487]

Την περασμένη Δευτέρα, το περιοδικό TIME δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Αναθεωρούμε τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζουμε τους αστυνομικούς στην οθόνη. Τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τους υπερήρωες». Εκεί, η Eliana Dockterman εξισώνει τους αστυνομικούς με τους υπερήρωες οι οποίοι επιβάλλουν τη δικαιοσύνη με ακραίο τρόπο. Η μόνη διαφορά τους είναι η στολή που φοράνε! Από το ξεκίνημα του σημειώματος, η αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η εικόνα της αστυνομίας στην οθόνη μεταφέρεται με θετικό πρόσημο εξηγώντας ότι «οι ταινίες δράσης παρουσιάζουν εδώ και πολύ καιρό, μια αλλοιωμένη αντίληψη για το δικαστικό σύστημα στην Αμερική, στην οποία σχεδόν πάντα οι αστυνομικοί που πρωταγωνιστούν, τοποθετούνται στη μεριά των «καλών» της ιστορίας! Αυτές οι ιστορίες των «καλών αστυνομικών» – τα εισαγωγικά δικά της - σπανίως εξισώνονται με υποθέσεις συστηματικού ρατσισμού στο σύστημα ποινικού δικαίου. Οι “κακοί” που καταδιώκονται είναι τις περισσότερες φορές έγχρωμοι και οι χαρακτήρες τους δεν αναλύονται περισσότερο από το προφανές, δηλαδή το έγκλημα για το οποίο καταζητούνται». Εδώ, η συγγραφέας δεν εξηγεί τι συμβαίνει στην περίπτωση των έγχρωμων αστυνομικών σε δημοφιλείς σειρές και ταινίες, ίσως γιατί θεωρεί ότι είναι κι αυτοί θύματα στο δικαστικό σύστημα των Η.Π.Α. Κατόπιν η Ντόκτερμαν διαπιστώνει ότι εκεί που δεν φτάνει το μακρύ χέρι του νόμου, κάνουν την «βρώμικη» δουλειά οι υπερήρωες. «Η επιβολή του νόμου είναι συχνά προβληματική και τότε είναι που επεμβαίνουν αυτοί που σταθμίζουν τις παραμέτρους της δικαιοσύνης και, συχνά, αποφασίζουν οι ίδιοι να τις εφαρμόσουν με βία: οι σούπερ ήρωες». Με επιτιμητικό ύφος μάλλον, σημειώνει ότι οι υπερήρωες έχουν γίνει «αγαπημένα είδωλα, σαν παιδιά μας», αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι είναι «φάροι έμπνευσης», μεταξύ των διαδηλωτών, οι οποίοι «ντυμένοι ως Spider-Man και Batman εμφανίστηκαν στις πρόσφατες διαδηλώσεις του Black Lives Matter». Επομένως, για την συγγραφέα η θετική ιδιότητα της αμφίεσης ενός υπερήρωα ταυτίζεται με την κουκούλα ή την παλαιστινιακή μαντήλα ενός διαδηλωτή. Εδώ, νομίζω, όλοι συμφωνούμε ότι είναι πιο ευφάνταστη η μάσκα του Batman από μια απλή κουκούλα. Σύμφωνα πάντα με την άποψη της Ντόκτερμαν, έχει καλλιεργηθεί στη συνείδηση του κοινού ένα στερεότυπο με ύπουλο περιεχόμενο: οι φιγούρες που προάγουν τη δικαιοσύνη με την άμεση επιβολή του νόμου, κρίνονται γενικά καλοί. «Και όμως, τι είναι οι υπερήρωες, αν δεν είναι μπάτσοι (cops τους αποκαλεί) με κάπα που επιβάλλουν τη δικαιοσύνη με τις δυνάμεις τους;». Υποστηρίζεται ακόμη ότι οι περισσότεροι υπερήρωες είναι λευκοί και «είτε λειτουργούν ως προέκταση ενός ξεχαρβαλωμένου δικαστικού συστήματος στις ΗΠΑ είτε ως αυτόνομοι φορείς εξουσίας χωρίς κανένα έλεγχο», συμπεραίνοντας ότι «στην πραγματικότητα, οι αστυνομικοί στην πραγματική ζωή υιοθετούν συχνά τον συμβολισμό – άρα και τις πρακτικές - αυτών των απατεώνων αντί-ηρώων», όπως τους αποκαλεί. Το άρθρο καταλήγει στον ισχυρισμό του «συστημικού ρατσισμού» όσον αφορά στην επιβολή του νόμου από τους υπερήρωες, καθώς απηχεί την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής που ιστορικά ταυτίζεται με λευκούς άντρες. «Αυτά τα πρότυπα, όχι μόνο δεν απασχολούνται με θέματα ρατσισμού, αλλά και δεν αγγίζουν ζητήματα σεξισμού, ομοφοβίας ή τρανσοφοβίας και άλλες μορφές μισαλλοδοξίας καθώς είναι φτιαγμένοι με εγγενείς προκαταλήψεις την ώρα που περιπολούν στους δρόμους ή στο σύμπαν». Ίσως η συνεργάτιδα του περιοδικού είχε στο νου της ένα έργο του Μπάνκσι όπου αστυνομικοί κάνουν περιπολία μαζί με τον Μπάτμαν, ενώ σε μια πιο πρόσφατη δημιουργία του, ένα μικρό αγόρι επιλέγει μια νοσοκόμα ως τον σούπερ ήρωα με τον οποίο θέλει να παίξει, αντί των Μπάτμαν και Σπάιντερμαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ντόκτερμαν προκαλεί συζήτηση μέσω του δημοφιλούς εντύπου για τα στερεότυπα των λευκών στη μαζική κουλτούρα. Τον Ιούλιο του 2019, γράφοντας για τον νέο James Bond, είχε υποστηρίξει στο ρόλο του πρωταγωνιστή την Lashana Lynch, μια γυναίκα μαύρη, Τζαμαϊκανής καταγωγής, «ανατρέποντας το άκρως σεξιστικό και ρατσιστικό πρότυπο του λευκού πράκτορα». Δεν ξέρουμε τι απήχηση θα έχει το τελευταίο της σημείωμα στους δημιουργούς της Marvel. Ίσως πολύ σύντομα να δούμε το σύνθημα «οι μπάτσοι πουλάνε τον κρυπτονίτη». https://www.liberal.gr/apopsi/periodiko-time-oi-uperiroes-einai-mpatsoi-pou-prepei-na-allaxoun/310879

Αφού κάναμε την ιστορική αναδρομή στο πως ξεκίνησε τη πορεία της η Marvel σε κινηματογράφο και τηλεόραση, τώρα ήρθε η στιγμή να δούμε και το ποιες ταινίες και σειρές περιμένουμε να έρθουν από το 2020 και μετά. Με μόλις μια ταινία της 20th Century Fox να παραμένει ενεργή, και την Sony να προχωρά με αργά βήματα για τα spinoff του Spider-Man, την μερίδα του λέοντος την έχει σαφώς το MCU, το οποίο πρόσφατα μάλιστα μετέφερε τις ημερομηνίες όλων των ταινιών λόγω του κορωνοϊού. Κινηματογράφος MCU Black Widow Επόμενη κινηματογραφική ταινία που θα διαδραματίζεται στο Κινηματογραφική Σύμπαν της Marvel θα είναι και η πρώτη σόλο ταινία της Μαύρης Χήρας μετά από 7 κινηματογραφικές εμφανίσεις αλλά και το θάνατο της στο Avengers: Endgame. Η ταινία φυσικά θα είναι prequel και θα είναι η 24η συνολικά στο MCU με την Cate Shortland να σκηνοθετεί από σενάριο του Eric Pearson με βάση την ιστορία των Jac Schaeffer και Ned Benson. Η Scarlett Johansson θα επιστρέψει όπως είπαμε στο ρόλο της Natasha Romanoff/Black Widow και μαζί της θα έχει τους Florence Pugh, David Harbour, O-T Fagbenle, Ray Winstone και Rachel Weisz στο ντεμπούτο τους στο κόσμο της Marvel, με τον William Hurt να επιστρέφει ως Thaddeus Ross. Φήμες θέλουν τον Robert Downey Jr. να εμφανίζεται σε μικρό ρόλο ενώ η ιστορία θα διαδραματίζεται μετά τα γεγονότα του Captain America: Civil War. Για την ιστορία, η Lionsgate το 2004 ήθελε να ετοιμάσει κινηματογραφική ταινία και προσέλαβε τον David Hayter αλλά τελικά δεν προχώρησε, με τα δικαιώματα να επιστρέφουν στην Marvel, η οποία σύστησε το χαρακτήρα το 2010 στο Iron Man 2. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις 6 Νοεμβρίου του 2020. Ανάμεσα στους χαρακτήρες που θα γνωρίσουμε στη ταινία είναι και οι Yelena Belova/Black Widow, Alexei Shostakov/Red Guardian και Taskmaster. The Eternals Το The Eternals θα είναι το πρώτο μεγάλο ρίσκο που θα πάρει η Marvel από το 2014 και το Guardians of the Galaxy Vol. 1 αφού οι χαρακτήρες είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό και δεν έχουν αναφερθεί ή εμφανιστεί σε άλλη ταινία της Marvel. Αυτό πάντως δεν φαίνεται να φοβίζει τον Kevin Feige και τη παρέα του που ετοιμάζονται για την 25η τους ταινία στο MCU. Την σκηνοθεσία της ταινίας την ανέλαβε ο Chloe Zhao από σενάριο των Matthew και Ryan Firpo, και έχει στο καστ τους Richard Madden, Gemma Chan, Kumail Nanjiani, Lauren Ridloff, Brian Tyree Henry, Salma Hayek, Lia McHugh, Don Lee, Barry Keoghan, Angelina Jolie και Kit Harington στο ντεμπούτο τους στο κόσμο της Marvel εκτός της Chan που είχε εντελώς διαφορετικό ρόλο στο Captain Marvel. Η ταινία παραμένει ερωτηματικό για το κοινό αφού εκτός ότι οι Eternals θα αντιμετωπίσουν τους Deviants για να προστατέψουν τη Γη δεν γνωρίζουμε κάτι άλλο αλλά ο Kevin Feige δήλωσε στο παρελθόν ότι η ταινία θα ασχοληθεί με χιλιάδες χρόνια της Marvel που σημαίνει ότι τα εντυπωσιακά εφέ θα έχουν ξανά σημαντική παρουσία. Τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί και η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει στις 12 Φεβρουαρίου του 2021. Ανάμεσα στους χαρακτήρες που θα γνωρίσουμε στη ταινία θα είναι οι Ikaris, Sersi, Kingo, Makkari, Phastos, Ajak, Sprite, Gilgamesh, Druig, Thena και Dane Whitman, ο τρίτος χαρακτήρας που πήρε το μανδύα του Black Knight.Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings Το Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings θα είναι η 26η ταινία του MCU, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 7 του Μάη του 2021 και θα συστήσει και αυτή ένα καινούριο χαρακτήρα, ο οποίος θα είναι ο πρώτος Ασιατικής καταγωγής, που θα έχει σόλο ταινία. Ο Destin Daniel Cretton θα σκηνοθετήσει τη ταινία από σενάριο που έγραψε ο David Callaham και ο Simu Liu θα πάρει το ρόλο του Shang-Chi. Απέναντι του θα βρει τον άσο των πολεμικών τεχνών, Tony Leung, και τη γνωστή μουσικό και τραγουδίστρια, Awkwafina. Για την ιστορία, σύμφωνα με την Margaret Loesch, που ήταν πρόεδρος της Marvel Productions, ο Stan Lee είχε συζητήσει για ταινία ή σειρά με τον Brandon Lee και τη μητέρα του, Linda Lee, τη δεκαετία του '80, αφού ο πατέρας του Brandon, Bruce Lee, ήταν έμπνευση για τον χαρακτήρα, αλλά τελικά δεν προχώρησε. Το 2001 ακούστηκε ξανά αλλά αληθινή δουλειά δεν έγινε ποτέ αφού δεν είχαν ακουστεί ονόματα. Ο τίτλος της ταινίας δείχνει ότι ο Shang-Chi θα αντιμετωπίσει τον Mandarin (Leung) και την οργάνωση του, Ten Rings, επιβεβαιώνοντας για πρώτη φορά την ταυτότητα του χαρακτήρα μετά από το Iron Man 3 που χρησιμοποίησε το όνομα και το Marvel One-Shot, All Hail the King, που επιβεβαίωσε την ύπαρξη του. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν για την ταινία, αλλά υπάρχει διακοπή λόγω του κορωνοϊού. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες.Spider-Man 3 (MCU) Το sequel του Spider-Man: Far From Home, το οποίο για τώρα είναι άτιτλο, πέρασε από τρικυμίες και κύματα για να γίνει πραγματικότητα αφού το καλοκαίρι που μας πέρασε είχε έρθει η ανακοίνωση ότι Sony & Marvel δεν τα βρήκαν για τρίτη ταινία. Τελικά, με την παρέμβαση ενός λίγου μεθυσμένου Tom Holland, οι δύο πλευρές έφτασαν σε συμφωνία και έτσι η τρίτη ταινία έγινε πραγματικότητα. Η υπόθεση της ταινίας θα διαδραματίζεται στη τελευταία χρονιά του Peter Parker στο σχολείο σε μια ιστορία που σίγουρα δεν ξαναείδαμε για τον χαρακτήρα, κάτι σπάνιο αφού αυτή θα είναι συνολικά η 8η του ταινία. Συγκεκριμένα, με το τέλος του Spider-Man: Far From Home η ταυτότητα του αποκαλύπτεται και αυτό θα είναι και η κεντρική υπόθεση της ταινίας. Σύμφωνα με διάφορες φήμες, θα υπάρξει και ένας διάσημος δικηγόρος από τον κόσμο της Marvel στην ιστορία, με τους Daredevil και She-Hulk να είναι οι επιθυμίες του κοινού. Οι Chris McKenna και Erik Sommers γράφουν το σενάριο που θα έχει τον John Watts ως σκηνοθέτη για τρίτη φορά και η πρεμιέρα θα γίνει στις 16 Ιουλίου του 2021. Το μεγαλύτερο μέρος του καστ αναμένεται να επιστρέψει.Doctor Strange 2 Παρά το γεγονός ότι ο Scott Derrickson δήλωνε από το 2016 όταν σκηνοθέτησε τη πρώτη ταινία ότι είναι ενθουσιασμένος για την επιστροφή του, τελικά λόγω δημιουργικών διαφορών αποχώρησε. Ο λόγος κυρίως ήταν επειδή για πρώτη φορά κινηματογραφική ταινία θα έχει επιρροή από τηλεοπτική σειράς της Marvel, απόφαση που βγήκε πρόσφατα και ο Sam Raimi θα αναλάβει τη σκηνοθεσία. Ο Benedict Cumberbatch θα επιστρέψει ως πρωταγωνιστής της ταινίας και ο Michael Waldron θα βοηθήσει στο σενάριο ενώ έγινε γνωστό ότι οι σειρές WandaVision και Loki θα παίξουν ρόλο στην υπόθεση της ταινίας που έχει το τίτλο Multiverse of Madness. Θα κυκλοφορήσει στις 5 Νοεμβρίου του 2021 και το σίγουρο είναι ότι θα έχουν ρόλο οι Elizabeth Olsen και Tom Hiddleston αλλά και ο Benedict Wong που είχε το ρόλο του Wong και τον Chiwetel Ejiofor που έχει το ρόλο του Karl Mordo.Thor: Love and Thunder Ο μοναδικός χαρακτήρας από τη πρώτη φάση που επιστρέφει με δική του ταινία πέρα από την τριλογία των τριών φάσεων του MCU είναι ο Thor αφού ο Chris Hemsworth επιβεβαίωσε ότι θα ανανεώσει το συμβόλαιο του μετά από το Avengers: Endgame και ο Taika Waititi θα επιστρέψει για τη δεύτερη του ταινία Thor μετά από το Thor: Ragnarok, που μάλιστα θα έχει και την επιστροφή της Natalie Portman στο ρόλο της Jane Foster. Στη ταινία θα πάρει το μανδύα του Mighty Thor όπως έγινε και στα κόμικς και η Jennifer Kaytin Robinson θα βοηθήσει στο σενάριο. Το μοναδικό σίγουρο της ταινίας είναι ότι οι Guardians of the Galaxy θα έχουν ρόλο στη ταινία, σύμφωνα με το τέλος του Endgame. Θα κυκλοφορήσει στις 18 Φεβρουαρίου του 2022.Black Panther 2 Το Black Panther 2 είναι φυσικά στα πλάνα της Marvel αν και θα έρθει τέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά από τη πρώτη ταινία, στις 6 του Μάη του 2002, με τον Ryan Coogler να κλείνει συμφωνία για να σκηνοθετήσει από σενάριο που θα γράψει. Το τι θα διαπραγματεύεται η ταινία είναι φυσικά άγνωστο αλλά το σίγουρο είναι ότι θα επιστρέψουν οι Chadwick Boseman, Lupita Nyong’o, Danai Gurira, Martin Freeman, Daniel Kaluuya, Letitia Wright, Winston Duke και Angela Bassett θα επιστρέψουν για την ταινία.Captain Marvel 2 Η πρώτη σόλο ταινία με γυναίκα πρωταγωνίστρια από το MCU τα πήγε εξαιρετικά και όπως ήταν αναμενόμενο, ο Feige ήθελε να κινηθεί όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να ετοιμάσει τη συνέχεια. Οι Anna Boden και Ryan Fleck δεν αναμένεται να επιστρέψουν για την ταινία και η Marvel προτιμά γυναίκα σκηνοθέτη σε μια ταινία που είναι άγνωστο προς το παρόν αν θα διαδραματίζεται στο παρόν ή σε κάποια χρονική εποχή μετά από τα 90s. Ημερομηνία κυκλοφορίας για το Captain Marvel 2 θα είναι στις 8 Ιουλίου του 2022 με μόνο επιβεβαιωμένο όνομα επιστροφής να είναι αυτό της Brie Larson στο ρόλο της Carol Danvers/Captain Marvel.Guardians of the Galaxy Vol. 3 Από τον Απρίλιο του 2016 είχε ανακοινωθεί ότι το Guardians 3 θα ήταν μια από τις ταινίες που θα κυκλοφορούσαν μετά από το Endgame και ενώ όλα έμοιαζαν ότι θα προχωρούσε κανονικά, ήρθε ο Ιούλιος του 2018 όπου ο James Gunn απολύθηκε για διάφορα προσβλητικά tweets που είχε κάνει το 2008. Η Marvel δήλωσε ότι θα προχωρήσει με το σενάριο του δημιουργού αλλά δεν κατάφερε να βρει κάποιον να τον αντικαταστήσει και όταν αποφάσισε να επιστρέψει στον Gunn, ο ίδιος είχε κλείσει συμφωνία με τη DC για να ετοιμάσει το The Suicide Squad. Η ταινία θα κυκλοφορήσει το 2022 ή το 2023. Οι Chris Pratt, Zoe Saldana, Dave Bautista, Vin Diesel, Bradley Cooper, Karen Gillan και Pom Klementieff αναμένεται να επιστρέψουν για ρόλο.Ant-Man 3 Με το Ant-Man and the Wasp να κερδίζει αρκετά στο Box Office για να θεωρηθεί επιτυχία, ο Peyton Reed ήδη έδειξε ενδιαφέρον για να αναλάβει τη συνέχεια και ήταν ήδη έτοιμος να συζητήσει για το που μπορεί να πάει η ιστορία. Το Νοέμβριο του 2019 έκλεισε για να σκηνοθετήσει και μέσα στον Απρίλιο του 2020 ο Jeff Loveness έκλεισε για να γράψει το σενάριο, με την ταινία να αναμένεται να ξεκινήσει γυρίσματα το 2021. Οι Paul Rudd, Evangeline Lilly, Michael Pena, Bobby Cannavale, Judy Greer, Tip "T.I." Harris, David Dastmalchian, Randall Park, Michelle Pfeiffer και Michael Douglas αναμένεται να επιστρέψουν ενώ πολύ πιθανό να γίνει το ίδιο και για τους Laurence Fishburne και Hannah John-Kamen.Blade Ο χαρακτήρας του Blade είχε επιστρέψει στη Marvel το 2012 και η Marvel από το Μάη του 2013 ξεκίνησε να ετοιμάζει σενάριο για τον χαρακτήρα. Παρά το γεγονός ότι ο Wesley Snipes δήλωνε ότι ήθελε ευκαιρία να επιστρέψει στο ρόλο και είχε μιλήσει με τη Marvel, στο San Diego Comic-Con του 2019 ανακοινώθηκε ότι ο Mahershala Ali θα πάρει το ρόλο του Eric Brooks/Blade, σε ταινία που θα ετοιμαστεί, πιθανότατα για τη πέμπτη φάση. Για την ιστορία, ο ηθοποιός είχε το ρόλο του Cornell "Cottonmouth" Stokes στη πρώτη σεζόν του Luke Cage.Fantastic Four Μετά από μια ακυκλοφόρητη ταινία τη δεκαετία του '90, δύο ταινίες στα 2000s που ναι μεν ήταν κερδοφόρες αλλά απογοήτευσαν το κοινό και ένα αποτυχημένο καλλιτεχνικά και εισπρακτικά reboot του 2015, οι Fantastic Four επέστρεψαν επιτέλους σπίτι τους (Marvel) και ο Feige δήλωσε ότι θα ετοιμαστεί κινηματογραφική ταινία που θα ανήκει στο MCU και θα επικεντρώνεται στη πρώτη οικογένεια της Marvel για να δοθεί η μεταφορά που άξιζαν τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει σκηνοθέτης ή καστ ενώ αν υπάρχει σεναριογράφος δεν έχει γίνει γνωστό το όνομα του.X-Men Εκτός από τους Fantastic Four όμως, η Marvel πήρε πίσω και τους X-Men και στο San Diego Comic-Con του 2019 ανακοινώθηκε ότι ήδη έχουν στα πλάνα τους ταινίες που να έχουν ως θέμα μεταλλαγμένους, χωρίς να ξεκαθαρίζει πάντως αν θα είναι σόλο ταινίες ή αν θα δούμε τους X-Men έτοιμους να επιστρέψουν ως μέρος του MCU. Όπως δήλωσε πάντως ο Feige, η προσέγγιση τους θα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που είδαμε από τη 20th Century Fox.Deadpool 3 Τέλος, από το MCU αναμένεται να δούμε και μια νέα ταινία Deadpool, με τον Bob Iger να δηλώνει ότι ο χαρακτήρας θα γίνει μέλος του MCU υπό την αιγίδα της Disney, με τον Ryan Reynolds να επιστρέφει για το πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι Rhett Reese και Paul Wernick θα επιστρέψουν στο σενάριο και η ταινία θα είναι μάλλον κατηγορίας R αν και ελπίζουν οι δημιουργοί ότι θα μπορούν να παίξουν με τους υπόλοιπους χαρακτήρες του MCU. Τα spinoff της Sony Venom 2 Το Venom 2 είναι το δεύτερο spinoff της Sony αφού η πρώτη ταινία του Venom σάρωσε τα ταμεία παρά τις κακές κριτικές που πήρε. Με κέρδη πάνω από 800 εκατομμύρια απέδειξε ότι ο χαρακτήρας είναι πολύ αγαπητός στο κοινό αλλά και ότι ο Tom Hardy έχει το star power να τραβήξει ταινία θετικά παρά την αρνητικότητα που υπήρχε. Μόνο και μόνο ως ιδέα άλλωστε δεν ενθουσίαζε το κοινό η λογική να δουν Venom χωρίς Spider-Man αλλά να που πέτυχε. O Andy Serkis σκηνοθέτησε τη ταινία από σενάριο της Kelly Marcel, με τον Tom Hardy να επιστρέφει ως Eddie Brock/Venom. Στη ταινία θα επιστρέψουν και οι Woody Harrelson, Michelle Williams και Reid Scott ενώ η Naomie Harris και Stephen Graham είναι νέες προσθήκες. Οι προθέσεις της Sony για συνέχεια πάντως φάνηκαν στη παραγωγή της πρώτης ταινίας όταν έδωσαν στον Harrelson μια μικρή εμφάνιση ως Cletus Kasady, ο οποίος θα μεταμορφωθεί σε Carnage για τη νέα ταινία. Τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί και η ταινία αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στις 2 Οκτωβρίου του 2020.Morbius Το τρίτο spinoff από το franchise του Spider-Man για τη Sony, με τον δεύτερο χαρακτήρα, και η επιλογή ήταν ο Morbius, χαρακτήρας που σαφώς και έχει δεσμούς με τον Spider-Man αλλά συσχετίζεται συχνά και με άλλα franchise της Marvel, όπως για παράδειγμα το Blade. Η διαφορά με το πρώτο Venom πάντως είναι η τολμηρή κίνηση των Sony και Marvel να δείξει στο τέλος του trailer τον Michael Keaton που είχε το ρόλο του Adrian Toomes/Vulture στο Spider-Man: Homecoming, που ίσως να δείχνει τις προθέσεις των δύο να ενώσουν το MCU με τα spinoffs. Το πρωταγωνιστικό ρόλο στη ταινία θα τον έχει ο Jared Leto, με τον Daniel Espinosa να σκηνοθετεί από σενάριο των Matt Sazama, Burk Sharpless, Art Marcum και Matt Holloway. Για ρόλο στη ταινία έχουν κλείσει και οι Matt Smith, Adria Arjona, Jared Harris, Al Madrigal και Tyrese Gibson ενώ έχει ήδη ολοκληρώσει τα γυρίσματα αλλά η πρεμιέρα της ταινίας μεταφέρθηκε από τον Ιούλιο του 2020 στις 19 Μαρτίου του 2021 λόγω της πανδημίας. Για την ιστορία, η Artisan Entertainment ήρθε σε συμφωνία το 2000 για να χρηματοδοτήσει ταινίες από χαρακτήρες της Marvel και ένας από αυτούς ήταν και ο Morbius, the Living Vampire. Η ιστορία έχει τον Morbius να ψάχνει θεραπεία για την παράξενη ασθένεια αίματος που έχει, η οποία τον έχει μετατρέψει σε βρικόλακα. Ο Loxias Crown αναμένεται να είναι ένας από τους χαρακτήρες που θα κάνουν την εμφάνιση τους στη ταινία. Nightwatch Το Σεπτέμβριο του 2017, η Sony έδειξε ενδιαφέρον για κινηματογραφική μεταφορά του Nightwatch με τον Spike Lee να ενδιαφέρεται να ετοιμάσει ταινία για τον Αφρο-Αμερικανό υπερήρωα. Ο Edward Ricourt έγραψε το σενάριο με τον Spike Lee να σκηνοθετεί αλλά τελικά δεν προχώρησε και ο Cheo Hodari Coker έκλεισε για να γράψει ένα νέο σενάριο. Δεν είναι ξεκάθαρο το πότε και το αν θα προχωρήσει.Kraven the Hunter Το Kraven the Hunter ήταν μια από τις ταινίες που η Sony δήλωσε ότι θέλει να ετοιμάσει μέσα στο 2017 με βάση τον γνωστό ανταγωνιστή του Spider-Man. Ο Richard Wenk έκλεισε για να γράψει το σενάριο το 2018 με την ελπίδα ότι θα μεταφέρουν την ιστορία του Kraven's Last Hunt, που θεωρείται μια εκ των κορυφαίων ιστοριών του Spider-Man. Ερωτηματικό παραμένει το κατά πόσο η Sony μπορεί να γνωρίσει νέους Spider-Man στις live action ταινίες της ενώ φήμες θέλουν το τρίτο Spider-Man από το MCU να έχει τον Kraven ως ανταγωνιστή.Black Cat Από τη στιγμή που η Sony αποφάσισε να μην προχωρήσει με το Silver & Black, το επόμενο της βήμα ήταν να ανακοινώσει ταινία για τη Felicia Hardy/Black Cat, που θα είναι σόλο και θα έχει την Gina Prince-Bythewood πλέον μόνο ως παραγωγό. Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη σεναριογράφος ή σκηνοθέτης.Silver Sable Και το ίδιο θα γίνει και για τη Silver Sable, με την ελπίδα ότι μετά θα μπορούσαν να ετοιμάσουν το crossover των δύο χαρακτήρων. Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη σεναριογράφος ή σκηνοθέτης.The Sinister Six Μετά από το The Amazing Spider-Man 2, το πλάνο της Sony ήταν να ετοιμάσει διάφορα spinoff, και ένα από αυτά θα ήταν και το The Sinister Six. Τα πλάνα άλλαξαν όμως και το franchise ακυρώθηκε με τη Sony να δανείζει τον Spider-Man στη Marvel, και αυτό έβαλε το σενάριο του Sinister Six από τον Drew Goddard στο πάγο. Το 2018 όμως η Pascal δήλωσε ότι η ιδέα σεναρίου υπάρχει ακόμη και με την επιτυχία του Venom, απλά θα περιμένει τον Goddard να είναι έτοιμος για την ταινία.Madame Web Με την επιτυχία του Venom και το sequel και το Morbius να έχουν ήδη ετοιμαστεί, η Sony είδε και το Madame Web ως μια πιθανή επιλογή και οι Matt Sazama και Burk Sharpless έκλεισαν για να γράψουν το σενάριο.Άτιτλο project του Roberto Orci Το Μάρτιο του 2020 αποφάσισε ότι ο Roberto Orci θα ετοιμάσει ένα άτιτλο σενάριο από χαρακτήρα της Marvel που ανήκει στη Sony. Πληροφορίες για το ποιος είναι ο χαρακτήρας δεν υπάρχουν αλλά όπως έγινε γνωστό θα είναι με χαρακτήρα που δεν έχει ακουστεί ξανά.Spider-Man: Into the Spider-Verse 2 Μετά από την καλλιτεχνική επιτυχία του Spider-Man: Into the Spider-Verse, η Sony ανακοίνωσε ότι θα ετοιμάσει συνέχεια για την ταινία και ο Joaquim Dos Santos θα σκηνοθετήσει από σενάριο του David Callaham με πλάνο να συνεχίσει την ιστορία του Miles Morales. Οι Lord και Miller θα είναι παραγωγοί ενώ ο Takuya Yamashiro, ο Ιάπωνας Spider-Man της σειράς του 1978 αναμένεται να εμφανιστεί.Spinoff του Spider-Man: Into the Spider-Verse Εκτός του sequel η Sony αποφάσισε ότι θα προχωρήσει με το Spider-Women, spin-off που θα έχει τρεις Spider Woman διαφορετικών γενιών, τις Spider-Gwen, Jessica Drew/Spider-Woman και Cindy Moon/Silk. Η Lauren Montgomery θα σκηνοθετήσει και η Bek Smith θα γράψει το σενάριο. Επίσης ο John Mulaney δήλωσε ότι θα ήθελε να πρωταγωνιστήσει σε spin-off του Spider-Ham. Τέλος υπάρχουν και μερικοί άλλοι χαρακτήρες που είχαν ακουστεί σε διάφορα χρονικά σημεία, όπως μια σόλο ταινία για την Silk, που θα είναι διαφορετική από το animation χαρακτήρα του Spider-Women, αλλά και σόλο ταινίες για τους Jackpot και Mysterio, με την ελπίδα ότι ο Jake Gyllenhaal θα επιστρέψει στο ρόλο. Τέλος, μια φήμη που η Sony αποκάλεσε χαζή όταν είχε ακουστεί στο παρελθόν για την Aunt May επέστρεψε στο προσκήνιο. Οι ταινίες της 20th Century Fox The New Mutants Η τελευταία ταινία της 20th Century Fox για τους μεταλλαγμένους είναι το The New Mutants, η πρώτη ταινία υπερηρωικού τρόμου στο κόσμο των X-Men που έμελλε να ξεκινήσει ένα νέο κινηματογραφικό franchise για τη Fox αλλά τελικά τα πλάνα άλλαξαν από την αγορά της εταιρίας από την Disney που έφερε τους χαρακτήρες των X-Men ξανά στα χέρια της Marvel. Σκηνοθέτης της ταινίας ήταν ο Josh Boone από σενάριο που έγραψε με τον Knate Lee,και οι Maisie Williams, Anya Taylor-Joy, Charlie Heaton, Alice Braga, Blu Hunt και Henry Zaga πρωταγωνιστούν ως έφηβοι μεταλλαγμένοι που κρατιούνται φυλακισμένοι σε ένα ίδρυμα και πρέπει να σώσουν τον εαυτό τους. Η ταινία ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της το 2017 αλλά λόγω της Disney ακόμη δεν βρήκε ημερομηνία κυκλοφορίας. Αρχικά θα έκανε πρεμιέρα στις 3 Απριλίου του 2020 αλλά μετά από την πανδημία έμεινε εκ νέου χωρίς ημερομηνία. Ανάμεσα στους χαρακτήρες που θα κάνουν το ντεμπούτο τους στη ταινία είναι και οι Rahne Sinclair/Wolfsbane, Illyana Rasputin/Magik, Sam Guthrie/Cannonball, Cecilia Reyes, Danielle Moonstar/Mirage και Roberto da Costa/Sunspot. The King's Man Εκτός των ταινιών των X-Men, η 20th Century Fox είχε συνεργασία με την Marvel και για το franchise Kingsman, και το The King's Man, θα είναι η τρίτη ταινία στο franchise αλλά και το πρώτο prequel, με τον Matthew Vaughn να επιστρέφει ως σκηνοθέτης από σενάριο που έγραψε με τον Karl Gajdusek. Η ταινία για την υπόθεση της θα αφήσει πίσω τα κόμικς και θα πάρει πρωτότυπη ιστορία από τον Vaughn, κρατώντας όμως το στυλ που είχε το έργο των Dave Gibbons και Mark Millar. Οι Ralph Fiennes, Gemma Arterton, Rhys Ifans, Matthew Goode, Tom Hollander, Harris Dickinson, Daniel Bruhl, Djimon Hounsou και Charles Dance πρωταγωνιστούν στην ταινία, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 18 Σεπτεμβρίου του 2020. Η υπόθεση θα διαδραματίζεται στις αρχές του 20ου αιώνα όπου ένας άντρας αποφασίζει να δημιουργήσει μια οργάνωση που θα εκτελεί διαταγές για το καλό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Kingsman 3 Εκτός από το prequel που ετοιμάστηκε ήδη από τον Matthew Vaughn, υπάρχει πλάνο και για sequel του The Golden Circle και όπως έχει δηλώσει, ελπίζει ότι ο Dwayne Johnson θα πάρει το ρόλο του ανταγωνιστή. Αν και το πλάνο ήταν να το ετοιμάσει back-to-back με το prequel, τελικά η κατάσταση δεν προχώρησε και πλέον αναμένεται να ξεκινήσει γυρίσματα μέσα στο 2020 με σκοπό να κλείσει την ιστορία των Harry Hart και Eggsy, με τους Colin Firth και Taron Egerton να επιστρέφουν.Statesman Εκτός του sequel και του spinoff, ο Vaughn δήλωσε ότι υπάρχει πλάνο και για spin-off ταινία του Kingsman: The Golden Circle, που θα επικεντρώνεται στους Statesman, την αμερικανική μυστική υπηρεσία που θα έχει τους Channing Tatum, Jeff Bridges και Halle Berry να επιστρέφουν στους ρόλους τους. Περισσότερες πληροφορίες για το πότε θα ξεκινήσει η παραγωγή και το πότε θα κυκλοφορήσει η ταινία δεν έχουν δοθεί. Τηλεόραση Marvel's Helstrom Το Helstrom, ήταν μαζί με το Ghost Rider οι δύο τηλεοπτικές σειρές που ζήτησε η Marvel TV από το Hulu αλλά είναι η μοναδική που τελικά προχώρησε ως η τελευταία επίσημη παραγγελία της αφού πλέον το τηλεοπτικό κομμάτι έχει περάσει στα χέρια της Marvel Studios. Με τον Paul Zbyszewski ως δημιουργό και με βάση τους Daimon και Satana Hellstrom, η σειρά θα δώσει μια ακόμη ανεξάρτητη ιστορία στο κόσμο του MCU, με την ABC Signature Studios στη παραγωγή, και οι Tom Austen και Sydney Lemmon θα πρωταγωνιστήσουν ως Daimon και Ana Helstrom, τα παιδιά ενός παντοδύναμου κατά συρροή δολοφόνου, που κυνηγούν τους χειρότερους της ανθρωπότητας. Οι Elizabeth Marvel, Robert Wisdom, June Carryl, Ariana Guerra και Alain Uy έχουν επίσης ρόλο με τη Marvel Studios να έχει και επίσημα τον έλεγχο της σειράς. Η παραγγελία της πρώτης σεζόν είναι για 10 επεισόδια. Δεν είναι γνωστό ακόμη αν θα υπάρξει δεύτερη ταινία.The Falcon and the Winter Soldier Το The Falcon and the Winter Soldier είναι αμερικανική μίνι σειρά που θα διαδραματίζεται στο κόσμο του MCU και η πρώτη που θα κυκλοφορήσει από το Disney+ με τον Malcolm Spellman ως δημιουργό και τους Sam Wilson/Falcon και Bucky Barnes/Winter Soldier να επιστρέφουν από τις ταινίες των Captain America και Avengers. Η ιστορία θα διαδραματίζεται μετά από τα γεγονότα του Avengers: Endgame και η Kari Skogland θα σκηνοθετήσει ενώ ανάμεσα στις επιστροφές θα είναι και οι Daniel Bruhl και Emily VanCamp ως Baron Helmut Zemo και Sharon Carter. Ο Wyatt Russell θα έχει το ρόλο του John Walker ενώ για άγνωστους ρόλους έκλεισαν οι Adepero Oduye, Desmond Chiam, Miki Ishikawa, Noah Mills και Carl Lumbly. Η σειρά των έξι επεισοδίων αναμένεται να έχει προϋπολογισμό που θυμίζει κινηματογραφική ταινία. Το πλάνο ήταν να κάνει πρεμιέρα τον Αύγουστο του 2020.WandaVision Το WandaVision είναι η δεύτερη μίνι σειρά που ζήτησε η Marvel Studios για το Disney+, με την Jac Schaeffer ως δημιουργό και τους κινηματογραφικούς μέχρι τώρα χαρακτήρες Wanda Maximoff/Scarlet Witch και Vision να πρωταγωνιστούν. Θα είναι φυσικά μέρος του MCU με τα γεγονότα να διαδραματίζονται μετά από το Avengers: Endgame, με τον Matt Shakman να σκηνοθετεί. Οι Elizabeth Olsen και Paul Bettany επιστρέφουν στους ρόλους μαζί με τους Kat Dennings και Randall Park ως Darcy Lewis και Jimmy Woo ενώ η Kathryn Hahn θα έχει το ντεμπούτο της ως μια θορυβώδης γείτονας. Η Teyonah Parris θα πάρει το ρόλο της Monica Rambeau, η οποία ήταν χαρακτήρας στο Captain Marvel σε πιο νεαρή ηλικία. Το WandaVision θα έχει προϋπολογισμό κινηματογραφικής ταινίας και θα αποτελείται από έξι επεισόδια με τη πρεμιέρα να έρχεται λογικά τον Δεκέμβριο του 2020. Η σειρά, με ένα ύφος πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο σε σχέση με το MCU, και ίσως είναι πιο κοντά στο τι ήταν το Legion, με την Wanda Maximoff να δημιουργεί τη δική της πραγματικότητα σε ένα κόσμο που ο Vision είναι ζωντανός και η ζωή είναι σαν κωμωδία καταστάσεων. Η μίνι σειρά αναμένεται να επηρεάσει τη κινηματογραφική ταινία Doctor Strange in the Multiverse of Madness.Loki Το Loki θα είναι η τρίτη σειρά της Marvel από το Disney+ με τον Michael Waldron ως δημιουργό, και η πρώτη που θα έχει προοπτική ανανέωσης αφού οι προηγούμενες δύο θα είναι μίνι σειρές. Θα ανήκει στο κόσμο του MCU και όπως και το Wandavision αναμένεται να επηρεάσει το Doctor Strange in the Multiverse of Madness. Η Kate Herron θα σκηνοθετήσει τη ταινία με τον Tom Hiddleston να επιστρέφει ως Loki και τους Sophia Di Martino, Owen Wilson, Gugu Mbatha-Raw και Richard E. Grant να είναι έτοιμοι για το ντεμπούτο τους. Το Loki αναμένεται να ξεκινήσει στις αρχές του 2021 και θα αποτελείται από έξι επεισόδια και θα έχει το Loki με το Tesseract να ταξιδεύει και να αλλάζει την ιστορία της ανθρωπότητας.What If...? Το What If...? είναι μια νέα Αμερικανική σειρά κινουμένων σχεδίων της Marvel, η πρώτη που θα ανήκει στο σύμπαν του MCU και θα κυκλοφορήσει στο Disney+ με τον A.C. Bradley ως δημιουργό. Θα εξερευνά μεγάλες στιγμές από τις ταινίες του MCU και το τι θα γινόταν αν πήγαιναν διαφορετικά. Η Squeeze θα αναλάβει το σχέδιο και ο Bryan Andrews σκηνοθετεί με τον Jeffrey Wright να χαρίζει τη φωνή του στον Watcher, που αφηγείται τις διάφορες περιπέτειες. Η πρώτη σεζόν θα έχει 10 επεισόδια και ήδη ανακοινώθηκε και δεύτερη σεζόν 10 επεισοδίων, ενώ η πρεμιέρα της σειράς θα γίνει στα μέσα του 2021. Για τα επεισόδια, που σε κάθε ένα από αυτά θα έχουμε διαφορετική ιστορία, θα επιστρέψουν ηθοποιοί από τις ταινίες όπως οι Hayley Atwell, Chadwick Boseman, Chris Hemsworth και Samuel L. Jackson.Hawkeye Αφού κινηματογραφικά δεν προχώρησε ποτέ, το Hawkeye τελικά θα πάει στη μικρή οθόνη με τον Jeremy Renner να επιστρέφει ως Clint Barton/Hawkeye στη προσπάθεια του να εκπαιδεύσει και να δώσει τον υπερηρωικό του μανδύα στη Kate Bishop. Η σειρά ανακοινώθηκε στο San Diego Comic Con του 2019 με τον Jonathan Igla ως δημιουργό ενώ η επιθυμία της Marvel είναι να κλείσει την Hailee Steinfeld στο ρόλο της Kate Bishop. Η σειρά αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στο τέλος του 2021 με τα γεγονότα να διαδραματίζονται μετά από το Avengers: Endgame. Δεν έχουν ανακοινωθεί ονόματα που θα εμφανιστούν στη σειρά ή το πόσα θα είναι τα επεισόδια.Ms. Marvel Με τις πρώτες σειρές της Marvel στη νέα εποχή να είναι για χαρακτήρες που είχαμε ήδη γνωρίσει, αφού το Helstrom δεν ήταν δική τους επιλογή, το Ms. Marvel γίνεται η πρώτη σειρά που θα συστήσει ένα νέο χαρακτήρα στο κόσμο του MCU. Στο επίκεντρο θα είναι η Kamala Khan/Ms. Marvel, ο πρώτος βασικός χαρακτήρας της Marvel που θα ανήκει στη μουσουλμανική θρησκεία ενώ είναι από τους πιο νεαρούς χαρακτήρες της Marvel που κατάφερε να καθιερωθεί τόσο γρήγορα στα κόμικς της Marvel. Δεν υπάρχει όνομα δημιουργού, πρωταγωνίστριας ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία για το τι θα γίνει.Moon Knight Άργησαν λίγο, αλλά τελικά το πήραν απόφαση. Μπορεί να μην έγινε στο SDCC του 2019 αλλά τελικά ήρθε στο D23 Expo του 2019, με τη Marvel Studios να ανακοινώνει ότι ο Marc Spector/Moon Knight θα αποκτήσει τη δική του σόλο σειρά στο Disney+, με τον Jeremy Slater να αναλαμβάνει να γράψει τη σειρά για τον χαρακτήρα που πολλοί χαρακτήρισαν ως το αντίγραφο του Batman, αλλά όταν τον διάβασαν αντιλήφθηκαν ότι ίσως να είναι αυτό, αλλά με ένα χαρακτήρα πολύ πιο τρελό.She-Hulk Και μετά τον Moon Knight, ήρθε και η ανακοίνωση για την She-Hulk, με το σίγουρο να είναι ότι ο Bruce Banner θα κάνει την εμφάνιση του στη σειρά που θα επικεντρώνεται στην ξαδέλφη του, Jennifer Walters/She-Hulk, και την Jessica Gao να αναλαμβάνει το σενάριο. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να εμφανιστεί σε ταινία πρώτα αλλά ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί κάτι.Moon Girl and Devil Dinosaur Το Moon Girl and Devil Dinosaur θα είναι η πρώτη σειρά κινουμένων σχεδίων από το 2017 και ανακοινώθηκε στο D23 Expo του 2019 για να κάνει πρεμιέρα το 2020. Ως βάση έχει το ομώνυμο κόμικ του 2016 και θα ακολουθεί τη 13χρονη Lunella Lafayette, από τα πιο έξυπνα άτομα του πλανήτη, που έχει για κατοικίδιο τον δεινόσαυρο Devil. Η σειρά είχε ως βάση το δημιούργημα του Jack Kirby, Devil Dinosaur. Οι Laurence Fishburne και Helen Sugland της Cinema Gypsy Productions θα είναι ειδικοί παραγωγοί.Marvel's Spidey and His Amazing Friends Με τη σειρά Spider-Man του 2017 να συνεχίζει με τη τρίτη της σεζόν μέσα στο 2020, η Marvel αποφάσισε ότι θα προχωρήσει με μια νέα σειρά κινουμένων σχεδίων για προσχολικές ηλικίες, η οποία θα κυκλοφορήσει από το Disney Junior. Το Marvel's Spidey and His Amazing Friends θα κάνει πρεμιέρα το 2021 και θα ακολουθεί τους Miles Morales και Spider-Gwen αλλά και τη Ms. Marvel σε διάφορες περιπέτειες.Marvel's M.O.D.O.K Το M.O.D.O.K. είναι μια από τις τέσσερεις σειρές κινουμένων σχεδίων για ενήλικες που ανακοίνωσε η Marvel Television στο Hulu και μια από τις δύο που τελικά θα κυκλοφορήσουν, με τους Jordan Blum και Patton Oswalt ως δημιουργούς, που θα έχει ως βάση τον ομώνυμο χαρακτήρα με των Stan Lee και Jack Kirby. Το πλάνο ήταν να προχωρούσε σε crossover με το τίτλο The Offenders, αλλά πλέον θα προχωρήσει σόλο. Επίσης είναι άγνωστο το κατά πόσο τελικά θα ανήκει στο κόσμο του MCU.Marvel's Hit-Monkey Το Hit-Monkey είναι η δεύτερη σειρά ενηλίκων του Hulu που επιβίωσε και θα έχει τους Josh Gordon και Will Speck ως δημιουργούς και μάλλον θα είναι και αυτή ανεξάρτητη από όλες τις άλλες σειρές. Απλά για την ιστορία, οι δύο σειρές που τελικά δεν προχώρησαν ήταν το Howard the Duck και το Tigra & Dazzler. Δεν έχει ημερομηνία κυκλοφορίας. Τέλος όπως ανακοίνωσε η Sony θέλει να ξεκινήσει να ετοιμάζει σειρές live action με βάση τα κόμικς του Spider-Man ενώ θα υπάρξει και τηλεοπτικό spinoff για το Spider-Man: Into the Spider-verse ενώ ο Matthew Vaughn δήλωσε ότι θα ετοιμάσει σειρά οκτώ επεισοδίων για το franchise του Kingsman.

Μιας και δεν βρήκα αντίστοιχη δημοσκόπηση, είπα να δημιουργήσω εγώ μία. Όποιος δεν βρίσκει την αγαπημένη του ιστορία στη λίστα, ψηφίζει ''Άλλη ιστορία'' και μάς λέει στα σχόλια ποια εννοεί Κι επειδή μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, ας θυμηθούμε στα σύντομα την κάθε ιστορία. Με 23 αντιπροσωπευτικές εικόνες ή εξώφυλλα Οι κλασσικές ιστορίες του Σταν Λη. Στις δύο πρώτες σκίτσο Ντίτκο και στις επόμενες δύο Ρομίτα. Τα αριστουργήματα του Ρότζερ Στερν Συναισθηματικά φορτισμένες ιστορίες, που διατηρούν την σημασία τους και σήμερα Η πρώτη εμφάνιση της εξωγηΐνης στολής, ΜακΦάρλαν και ξερό ψωμί Ιστορίες με μια υγιή δόση μελαγχολίας από τον Τζον Μαρκ Ντεματτέϊς Ο Στραζύνσκι αποδεικνύει ότι άξια ανέλαβε τον τίτλο Ακόμη περισσότερες σύγχρονες ιστορίες Και μην ξεχνάμε και το Ultimate Σύμπαν

Γεια σας φιλτατοι. Νεο μελος εδω και ηδη εχω συστηθει στην καταλληλη ενοτητα. Ο λογος που γραφτηκα εδω, ειναι διοτι οντας ασχετος με το αντικειμενο - και παρακαλω μην με κρινετε οταν καταλαβετε την ασχετοσυνη μου - θελησα να παρω γνωσεις απο τους εμπειρους του χωρου, και να μαθω 2-3 βασικα πραγματα για αυτον. Οχι δηλαδη να γινω ειδημων οπως αρκετοι θα 'στε εδω μεσα. Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωσεις σας, και ζητω συγνωμη για το μακροσκελες ποστ μου, αλλα θελω να μαι οσο πιο αναλυτικος γινεται ετσι ωστε να παρω οσο το δυνατον ακριβεστερες απαντησεις. Ξεκιναω: Κατ αρχας να πω πως με ενδιαφερει να μαθω καποια βασικα πραγματα συγκεκριμμενα μονο για τους ηρωες των παιδικων μου χρονων και οχι για καποιους νεοτερους (οπως deadpool) ή αλλους, ναι μεν παλιους και δημοφιλεις αλλα όχι τόσο δημοφιλεις οσον αφορα την δικη μου παιδικη ηλικια (οπως captain America). Οι ηρωες αυτοί ειναι: Batman, Superman, Spider-man. Η βασικη μου ερωτηση και απορια χρονια τωρα ειναι αυτη: Οταν ξεκινησαν να εμφανιζονται αυτοι οι ηρωες, πολλες δεκαετιες πριν, φανταζομαι ξεκινησαν με τα τευχη τους να ονομαζονται απο τα ονοματα τους. Παραδειγμα Spider-man #1, μετα απο καποιο διαστημα Spider-man #2 κτλ. Και θα ειχαν μια συνεχεια. Οταν λοιπον αυτη η συγκεκριμμενη εκδοση/σειρα τευχων σταματησε για καποιον λογο αργοτερα φανταζομαι - δεν γνωριζω κατι, απλα αυτο υποθετω, γ αυτο ειμαι εδω για να μου μαθετε πώς εγινε - θα ξεκίνησε μια αλλη εκδοση/σειρα τευχων με ισως ενα ΑΛΛΟ ονομα και με αριθμηση και παλι απο την αρχη #1, #2 κτλ μεχρι και αυτη για τον α) ή β) λογο να καταργηθει και να ξεκινησει μια καινουρια. Και ετσι, σιγα σιγα, με το περασμα των δεκαετιων, να φτασουμε στις μερες μας οπου φανταζομαι θα υπαρχουν εκδοσεις/σειρες τευχων συγχρονες με την δικη τους αριθμηση και την δικη τους ιστορια η οποια θα συνεχιζεται σε καθε τευχος. Ειμαι σε κατι λαθος σε αυτα που λεω παραπανω; Εγιναν τα πραγματα διαφορετικα; Πολυ πιθανον ναι, και ελπιζω στη δικη σας αποσαφηνηση. Τωρα, περα απο αυτο, θα ηθελα και κατι ισως αρκετα δυσκολο, το οποιο βεβαια δε ξερω κατα ποσο ειναι δυνατον. Αλλα δεν χανω κατι να το προσπαθησω. Υπαρχει αραγε καμια λιστα η οποια δειχνει ολα τα τευχη που εχουν βγει ποτε, καθως και ολες τις εκδοσεις/σειρες τευχων που χουν βγει κατα καιρους; Μιλαω συγκεκριμμενα βεβαια για αυτους τους 3 ηρωες. Δε με ενδιαφερει καποια σειρα που να εχει μεσα σαν "γκεστ σταρ" εναν απο αυτους τους ηρωες. Μιλω συγκεκριμμενα για comics τα οποια εχουν φτιαχτει εξ ολοκληρου πανω στον ηρωα (πχ the amazing spider-man). Να διευκρινίσω κατι: Μπορει να αναφερω συνεχως των spider-man, αλλα αυτο το κανω επειδη εχω την εντυπωση πως ειναι ισως ο πιο δημοφιλης ηρωας comic! Στη πραγματικοτητα με τον batman εχω τρελο κολλημα, και αν ειναι τεραστιος κοπος να μου δειξει καποιος την λιστα και των 3 ηρωων με τα τευχη απο τα "αρχαια" χρονια μεχρι σημερα (αν υπαρχει βεβαια κατι τετοιο, γιατι νομιζω πως πολλα ζηταω), τοτε απλα και μονο η λιστα με τα τευχη του batman θα ηταν για μενα ονειρικο! Ευχαριστω πολυ και παλι, ανυπομωνω πραγματικα να δω τις απαντησεις σας, και ευχομαι να απαντηθουν τα ερωτηματα μου. Ειναι πολυ ωραιο συναισθημα που σας βρηκα και μπορω πλεον να μοιραστω τις σκεψεις/αποριες μου με εμπειρα ατομα του χώρου!

Τιμή καταλόγου: 13,90€ Σύνοψη βιβλίου: Κάποιος έχει βάλει στο στόχαστρο τον Σπάιντερ-Μαν και το μόνο άτομο που μπορεί να τον σώσει είναι... η αδελφή του Πίτερ Πάρκερ;! Όταν o Σπάιντι θα συναντήσει την αδελφή που δεν ήξερε ότι είχε, κανείς δεν ξέρει αν αυτή θα αποδειχθεί η βοήθεια που χρειαζόταν... ή ο χαμός του. Και τι σχέση έχει με όλα αυτά ο Κίνγκπιν; Γίνετε μάρτυρες της πιο σκοτεινής ώρας του διάσημου ήρωα –και του μεγαλύτερου θριάμβου του– σε αυτή τη μοναδική ιστορία, με τις υπογραφές του βραβευμένου με Eisner Mark Waid (Daredevil) αλλά και του James Robinson (Superman, All-New Invaders), καθώς και του θρυλικού εικονογράφου Gabriele Dell’Otto (Secret War). Σχολιασμός: Πρόκειται για μία αυτοτελή έκδοση του Spider-Man με έναν ιδιαίτερο χρωματισμό που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η ιστορία ωραία και διαβάζεται ευχάριστα. Η έκδοση είναι στα ποιοτικά δεδομένα που μας έχει συνηθίσει η Anubis. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει μια σελίδα με τα βιογραφικά των συντελεστών. Δεν πρέπει να λείπει από τους φίλους του αραχνάκια!

Από το "M3 Review" τεύχος 126, ένα δισέλιδο άρθρο για την 3η ταινία του Αραχνακια.

Ένας περίεργος τύπος βρέθηκε στην λέσχη να διαβάζει τον οδηγό του Spider-Man. Όποιος γνωρίζει τι και πως, ας το καταθέσει μπας και λυθεί το μυστήριο!

Ο πρόσφατα αποθανών, Stan Lee, μιλάει για την αρχή της καριέρας του, το πως δημιουργήθηκε ο Spider-Man, τους Fantastic Four, το φαινόμενο των X-Men και πολλά άλλα. Η συνέντευξη δόθηκε το 2002, στον Kevin Smith, ενώ στα extras υπάρχει και συνέντευξη της γυναικάς του, Joan. Το φυλλάδιο με τα περιεχόμενα DVD Screenshots Main Menu Creating Spider-Man Here come the Heroes Extras Stan Lee's Mutants, Monsters & Marvels [imdb=tt0314724]

Συνδημιουργός των πιο δημοφιλών Marvel χαρακτήρων και ακούραστος μιντιακός εκπρόσωπος των ιστοριών του, ο Stan Lee πέθανε στα 95 αλλά το σύμπαν του θα ζει για πάντα. Είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς πως ο Stan Lee πέτυχε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό από το να δημιουργήσει πρακτικά σύσσωμο το σύμπαν υπερηρώων που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα στο μαζικό entertainment, οπότε ας περιοριστώ στο να ξεχωρίσω κάτι που στα δικά μου μάτια μοιάζει αληθινά θαυμαστό: Τον συνεπή τρόπο με τον οποίον, ξανά και ξανά, φορά μετά τη φορά, δεκαετία μετά τη δεκαετία, κατάφερνε να προσαρμόζει το περιβάλλον του στις δικές του ευαισθησίες και εμμονές. Υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη επίδρασης από αυτή; Ο Stan Lee τον Μάιο του 1988 (AP Photo/Nick Ut) Στα 19 του έγινε προσωρινός editor της Timely Comics, της εταιρείας που μετέπειτα (με τον ίδιο σταθερά σε θέση αρχισυντάκτη) θα μετεξελισσόταν στη σημερινή Marvel. Οι αρμοδιότητές του ξεκινώντας εκεί περιλάμβαναν το γέμισμα των δοχείων με μελάνι, και μέσα σε δύο χρόνια ήταν υπεύθυνος ιστοριών. Στο στρατό, όπου υπηρέτησε στις αρχές των ‘40ς, κατείχε μια θέση που ονομαζόταν ‘playwright’, μια θέση που μόνο 9 άνθρωποι σε όλο τον αμερικάνικο στρατό κατείχαν, με καθήκοντα όπως τη δημιουργία καρτούν, σλόγκαν και εκπαιδευτικών φιλμ. Αργότερα, στα μέσα των ‘50ς με το αγαπημένο του είδος (των υπερηρώων) σε ύφεση και την εταιρεία τώρα να ονομάζεται Atlas, αναγκαζόταν να γράφει ιστορίες σε είδη όπως ρομάντσο, γουέστερν και μεσαιωνική περιπέτεια, τίποτα από τα οποία δεν τον εξέφραζε. Στα όρια της παραίτησης, αυτός του ο εκνευρισμός οδήγησε στο μεγαλύτερο δημιουργικό ξέσπασμα στην ιστορία των υπερηρωικών κόμικς, ξεκινώντας από τους Fantastic Four το 1961. Είναι ένα είδος φυσικού ταλέντου ή χαρίσματος, το να μπορείς αβίαστα να μεταβάλεις τις συνθήκες γύρω σου με τρόπο σύμφωνα με τις επιθυμίες σου- ίσως ο Stan Lee ήταν όντως ένας αληθινός υπερήρωας; Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του ‘22 στο Μανχάταν με το όνομα Stanley Martin Lieber, γιος ρουμάνων μεταναστών. Ο πατέρας του δυσκολευόταν να βρει δουλειά μετά το κραχ και στη διάρκεια της εφηβείας του, ζούσαν σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μπρονξ όπου μοιραζόταν ένα υπνοδωμάτιο με τον αδερφό του και οι γονείς του κοιμόντουσαν στον καναπέ. Ίσως ήταν αυτό του το περιβάλλον, η εργατική τάξη, οι μετανάστες γονείς, τα αληθινά προβλήματα οικονομικής επιβίωσης, το αυθεντικό μητροπολιτικό urban σκηνικό, που του έδωσε τα εφόδια και το βλέμμα ώστε να προσεγγίσει τους υπερήρωες με τον τρόπο που το έκανε. Όταν η DC συνάντησε επιτυχία με τους ήρωές της στα ‘50ς, ο Lee κλήθηκε να απαντήσει από το πόστο του στην -πλέον- Marvel, δημιουργώντας ήρωες-απάντηση σε εκείνους της DC. Και το έκανε, παίρνοντας το υπερωικό αρχέτυπο και προσγειώνοντάς το στον κόσμο (του). Ο Spider-Man ξεκινά από το επιστημονικής φαντασίας high concept της ραδιενεργής αράχνης όμως περπατά και αναπνέει στους δρόμους της Νέας Υόρκης, είναι μαθητής που προσπαθεί να συντηρήσει μια δουλειά και τη θεία του, ζει την απώλεια, έχει καθημερινά εφηβικά προβλήματα. Οι Fantastic Four ταξιδεύουν το σύμπαν όμως στην καρδιά τους αποτελούν ένα οικογενειακό δράμα με όλες τις καθημερινές εντάσεις μιας συνηθισμένης οικογένειας. Οι X-Men, η πιο επαναστατική του δημιουργία, αποτέλεσαν από την πρώτη στιγμή μια ισχυρά αλληγορική περιπέτεια ανθρώπων στο κοινωνικό περιθώριο, μια αντιρατσιστική παραβολή τόσο ισχυρή που το μήνυμά της μεταφέρεται -αναγκαστικά, πάντοτε!- αυτούσιο σε κάθε νέα εκδοχή του μύθου. Έχει γραφτεί πως οι υπερήρωες της DC ήταν το αντίστοιχο των μεγάλων στουντιακών παραγωγών και οι υπερήρωες του Stan Lee ήταν η νουβέλ βαγκ - δεν ξέρω αν θα έλεγα ποτέ νουβέλ βαγκ τους Fantastic Four και τον Spider-Man, όμως σίγουρα θα τους τοποθετούσα στο άκρο μιας άλλης αναλογίας: Είναι οι αμερικάνικες ταινίες ενηλικίωσης ανθρώπων της διπλανής πόρτας που έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς στα ‘80s (με δουλειές όπως του John Hughes) και μετέπειτα ακολουθώντας την ανεξάρτητη έκρηξη του Σάντανς, και που καθόλου τυχαία έχουν μεταδώσει πλέον το δημιουργικό τους DNA στις σημερινές Marvel υπερπαραγωγές κλείνοντας έτσι αναπάντεχα αυτό τον κύκλο. Το να αποδώσει βέβαια κανείς στον Stan Lee όλο το credit για αυτές τις δημιουργίες θα ήταν ανειλικρινές και άδικο. Η μέθοδός του, κι αυτή ακόμα επαναστατική (όπως, τελικά, κάθε τι έκανε), γνωστή ως Marvel method, τοποθετούσε εξαιρετικά μεγάλο βάρος στους σχεδιαστές συνεργάτες του. Σπουδαίοι δημιουργοί όπως ο Jack Kirby κι ο Steve Ditko είναι εξίσου σημαντικοί συν-δημιουργοί των παραπάνω ηρώων όσο κι ο ίδιος ο Stan Lee, με τον ίδιο τρόπο που αργότερα γράφονταν κι οι περιπέτειές τους: Με τον σεναριογράφο να παραδίδει μια συμπαγή περιγραφή της πλοκής, αφήνοντας τους καλλιτέχνες να καθορίσουν την, ας πούμε, σκηνοθεσία του επεισοδίου και το ρυθμό της εξέλιξης, αναλαμβάνοντας πάνω στο ολοκληρωμένο σχέδιο να γράφει τα μπαλονάκια διαλόγων και κάθε άλλο τυχόν κείμενο. Σε αυτό το πνεύμα, βρήκα τρομερά γλυκό και εύστοχο το σχέδιο tribute του κομίστα Ηλία Κυριαζή: (Από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της τουλάχιστον ισοδύναμης σχέσης του Lee με τους σχεδιαστές είναι το run του στο ‘Thor’. Τα δημιουργικά ηνία ανήκουν τόσο ξεκάθαρα στον Jack Kirby, που σταδιακά ανέλαβε ξεκάθαρα την πλοκή οδηγώντας την ιστορία σε ένα κοσμικό κρεσέντο το οποίο ουσιαστικά συνεχίστηκε κατά τη μεταγραφή του Kirby στην DC, όπου και δημιούργησε την ανυπέρβλητη σάγκα των New Gods - αλλά αυτό είναι ένα κεφάλαιο που θα αναλύσουμε σε κάποια άλλη συγκυρία.) Σε όλη αυτή την πορεία ετών, δεκαετιών, ο Stan Lee ήταν κάτι παραπάνω από δημιουργός και συν-σεναριογράφος των δημοφιλών περιπετειών. Ήταν και κάτι σαν δημόσιο πρόσωπο, ένας ιδιοφυής πωλητής του ίδιου του προϊόντος του. Εισήγαγε τη στήλη Stan’s Soapbox όπου προμόταρε ό,τι ήθελε, συνομιλούσε με αναγνώστες, πρόσφερε απόψεις για ότι έκρινε απαραίτητο. Υπέγραφε με το δημοφιλές του motto “Excelsior!” το οποίο άρχισε να χρησιμοποιεί επειδή ήταν κάτι δύσκολο να αντιγράψει κάποιος ανταγωνιστής του, επειδή -λέει- πολλοί δεν ήξεραν καν πώς γράφεται. Ήταν πάντα μοναδικός, ενθουσιώδης ως περσόνα, ένας δημιουργός που ήταν ταυτόχρονα αφεντικό που ήταν ταυτόχρονα κινούμενη διαφημιστική πινακίδα. Όλα αυτά τα έκανε στα ‘60ς - όλοι εμείς αυτά καλούμαστε σήμερα να τα κάνουμε στα ‘10ς. Παράλληλα, εισήγαγε άφοβα ένα προοδευτικό στοιχείο πολιτικής και κοινωνικής αλληγορίας στις ιστορίες του, με τρόπο που σήμερα θα έκανε αναμφίβολα πολύ κόσμος να μιλά για ΠΟΛΙΤΚΛΙΚΟΡΕ και να φωνάζει πως Κρατάται την πολιτικοί έκςο από τα κΟμικς!!,..,. Από ένα παλιό του Soapbox το 1968: Στην πορεία, αποτέλεσε και βασικό παράγοντα στην σταδιακή εξασθένηση του Comics Code, μιας φρικτής σύμβασης στην οποία υπάγονταν όλες οι εκδόσεις κόμικς στις ΗΠΑ μέχρι και αναίτια πρόσφατα. Η Comics Code Authority ήταν ουσιαστικά ένα όργανο αυτο-λογοκρισίας των εκδοτών που μάλλον επήλθε ως συνέπεια της έκδοσης του “Seduction of the Innocent”, ενός βιβλίου του 1954 που προειδοποιούσε για την επιβλαβή επιρροή των κόμικς στους νέους. Κάθε εταιρεία έπρεπε να υποβάλει τα υπό έκδοση κόμικς στην αρχή προς έγκριση, ώστε να υπακούει σε μια σειρά αυστηρών, συντηρητικών κανόνων που μεταξύ άλλων απαγόρευαν την απεικόνιση χρήσης ναρκωτικών. Ο Stan Lee, ενεργώντας σύμφωνα με την επιθυμία του Υπουργείου Παιδείας, έγραψε το 1971 μια εκπαιδευτική ιστορία για τον εθισμό στο Spider-Man- όταν ο Κώδικας έκρινε την ιστορία ακατάλληλη, ο Lee προχώρησε στην κυκλοφορία χωρίς την στάμπα της έγκρισης στο εξώφυλλο. Ήταν ο πρώτος τριγμός που αρχικά έφερε την χαλάρωση κάποιων κανόνων και σταδιακά την εξασθένηση της ισχύος της αρχής. (Πολύ σταδιακά βέβαια: Οι εταιρείες πειραματίστηκαν με ενήλικο περιεχόμενο που δεν ενέπιπτε στον Κώδικα με υπο-εταιρείες όπως τη Vertigo στα ‘90s. Η Marvel εγκατέλειψε τον Κώδικα το 2001, η DC μόλις το 2011, καθιστώντας τον πλέον οριστικά ανενεργό.) Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε πως τίποτα από αυτά δε συνέβη με κάποια ριζοσπαστική διάθεση από την πλευρά του Stan Lee. Δεν είχε ποτέ σκοπό να γκρεμίσει τον Κώδικα, ήθελε απλώς να μπορέσει να δημιουργήσει τον χώρο για να γράφει τις ιστορίες του- ότι δηλαδή έκανε πάντα, σε όλη του την καριέρα. Και που συνέχισε να κάνει. Είναι εντυπωσιακό το πόσο ενεργός παρέμεινε καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, ακόμα και μετά τη δύση της δημιουργικής περιόδου του. Τα κόμικς που επέβλεπε μέχρι και πρόσφατα ή η συμμετοχή του σε ριάλιτι πειράματα δεν διεκδικούν κάποια δάφνη ποιότητας, αλλά μέχρι τα 95 του ο άνθρωπος ήταν εκεί έξω προσπαθώντας να βρίσκεται στην αιχμή της κουλτούρας που βοήθησε να σχηματιστεί. Οι μετέπειτα γενιές αναγνωστών ή θιασωτών της σύγχρονης ποπ κουλτούρας είναι πιο πιθανό πάντως να τον έμαθαν ως σύμβολο της Marvel και του ευρύτερου brand της, μέσα από την εμβληματική του υπογραφή που συνοδεύει τις εκδόσεις της εταιρείας ή -πιθανότερα- χάρη στα cameos του σε κάθε ταινία με ήρωες της Marvel, είτε τους δημιούργησε είτε όχι. Από όλα τους, εκείνο μετά τα credits τέλους του ‘Guardians of the Galaxy vol. 2’ έμοιαζε πάντα ως πρώιμος αποχαιρετισμός: Είναι αλήθεια. Ο Stan Lee πάντα θα έχει κι άλλες ιστορίες να πει. 5 κόμικς του Stan Lee που αξίζει να διαβάσεις FANTASTIC FOUR #1-100 Το θρυλικό run των Lee/Kirby που θεμελίωσε όχι μόνο τους χαρακτήρες της οικογένειας Richards αλλά και πρακτικά όλη τη βάση της μυθολογίας του σύμπαντος της Marvel. SILVER SURFER: PARABLE Μίνι σειρά για τον Silver Surfer σε σχέδιο του θρύλου των ευρωπαϊκών κόμικς Moebius. Ο Lee εδώ γράφει μια ιστορία πιο μελαγχολική, πιο φιλοσοφικών προθέσεων, με τον Silver Surfer άλλοτε ως αντι-κήρυκα κι άλλοτε ως θεό, και για την ανθρωπότητα που φέρνει την ίδια της την καταστροφή. Το πιο αντιφατικό, απεγνωσμένα ουμανιστικό έργο ενός #βαθιά_προβληματισμένου Stan Lee. AMAZING SPIDER-MAN #1-100 Stan Lee, Steve Ditko, John Romita, η dream team της Marvel-ικής εφηβικής σαπουνοπεροφόρμουλας. THE X-MEN #1 Οι χαρακτήρες δε θα γίνονταν τα σύμβολα που είναι μέχρι και σήμερα παρά αργότερα, όταν θα τους αναλάμβανε ο μέγας Chris Claremont (αυτό κι αν είναι ένα θέμα που πρέπει να πιάσουμε σύντομα), όμως ήδη από αυτό το #1 το κεντρικό καστ είναι εκεί (Cyclops, Jean Grey, Iceman, Beast, Angel, Charles Xavier, Magneto) και το ίδιο κι η πανίσχυρη αλληγορία στην καρδιά του μύθου των μεταλλαγμένων. JUST IMAGINE… Το 2001 ο Stan Lee έγραψε για πρώτη φορά για τη DC, ένα προφανώς τεράστιας συμβολικής σημασίας event. Τα ίδια τα κόμικς, μια μίνι σειρά σε ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου ο Stan Lee γράφει τα δικά του υποθετικά origin stories για τους διασημότερους ήρωες της DC, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ή έστω καλό. Όμως αποτελούν ένα ακόμα παράθυρο στη δημιουργική περσόνα ενός θρύλου, και την ευκαιρία του για ένα παιχνιδιάρικο υποθετικό παιχνίδι με τη συνεργασία μερικών εκ των κορυφαίων σχεδιαστών της εποχής. O Stan Lee κι ο John Romita στα γραφεία της Marvel, τον Μάρτιο του 1975 (AP Photo) Και το σχετικό link...

Μια ακόμα εκδοτική παρουσία του πολυαγαπημένου Ανθρώπου Αράχνη στην Ελλάδα, η οποία θα ολοκληρωθεί σε τρία τεύχη, που θα κυκλοφορήσουν ανά δίμηνο περίπου. Εδώ ο τίτλος βρίσκεται στο vol.4 πλέον και η Anubis παρουσιάζει σε αυτό το τεύχος τα δύο πρώτα (από τα τρία συνολικά, εάν δεν κάνω λάθος) τεύχη από το Dark KIngdom (το οποίο κατά την πάγια μεταφραστική λογική της εταιρείας αποδόθηκε ως "Σκοτενοί Αντίπαλοι") και λογικά, θα δούμε και τη συνέχειά του, το επόμενο story arc, Scorpio Rising εάν κρίνω από το εξώφυλλο του επόμενου τεύχους, που αντιστοιχεί στο #9 της αμερικανικής έκδοσης. Διάφοροι παλαιοί γνώριμοι κάνουν την εμφάνισή τους, δεν έχω διαβάσει την ιστορία για να εκφέρω άποψη, αλλά δεν έχω πλέον εμπιστοσύνη στη Marvel. Συνεπώς, όσοι πιστοί προσέλθετε. Η έκδοση της Anubis στα γνωστά επίπεδα. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον constantinople.

Μετά τα τεύχη 800 και 801, έκλεισε μία περίοδος για τον Spider-Man καθώς ο Dan Slott άφησε τη συγγραφή ιστοριών για τον αγαπημένο ήρωα μετά από δέκα χρόνια συνεχής παρουσίας σε μία από τις πιο ιστορικές σειρές κόμικ. Το νέο ξεκίνημα φέρνει ακόμα έναν τίτλο υπ’ αριθμό 1, κάτι που πλέον, δυστυχώς, αποτελεί βασικό κομμάτι της εμπορικής στρατηγικής της Marvel, η οποία επανεκκινεί διαρκώς τίτλους, αναζητώντας τη λύση για την καθοδική πορεία στις πωλήσεις και στην ποιότητα των κόμικ της τα τελευταία χρόνια. Στη νέα εποχή του Spider-Man, το σενάριο αναλαμβάνει ο Nick Spencer, ο οποίος διακρίθηκε την τελευταία διετία για τη δουλειά με τον Captain America, πορεία που κορυφώθηκε πέρυσι με το Secret Empire. O Spencer πήρε μία επιλογή που ξεσήκωσε αντιδράσεις καθώς μετέτρεψε τον Captain America σε ναζί με έναν αρκετά απότομο τρόπο. Ωστόσο, στην εξέλιξη της ιστορίας δικαιώθηκε και μας έδωσε μία εξαιρετική ιστορία προδοσίας με πολιτικές προεκτάσεις. Η επιλογή του Spencer για τη νέα αρχή του Spider-Man είναι σωστή, καθώς δίνει σε έναν ταλαντούχο και έμπειρο δημιουργό την ευκαιρία να κάνει το επόμενο βήμα σε έναν από τους πιο απαιτητικούς τίτλους που υπάρχουν με τεράστιο κοινό που διαρκώς θέλει νέες ιστορίες. Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί 4 τεύχη που ανήκουν σε ένα πρώτο arc με τίτλο «Επιστροφή στα βασικά» (Back to Basics). Η ιδέα μίας στροφής σε κλασικές νόρμες στα κόμικ έχει σφραγίσει τις αλλαγές στη Marvel το τελευταίο εξάμηνο, σε μία προσπάθεια να φέρει πίσω κάποιους παραδοσιακούς αναγνώστες. Πολλές σειρές που είχαν πρωταγωνιστές λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες ακυρώνονται και πολλοί πρωτοκλασάτοι ήρωες επανέρχονται στο ρόλο τους μετά από μία σειρά περιπέτειες και πειραματισμούς των σεναριογράφων — ενδεικτικά μόνο, ο Tony Stark συνήλθε από το κώμα και ο γιος του Odin είναι και πάλι ο Thor. Ο Spider-Man ακολουθεί σε αυτή την πορεία ήδη εδώ και ένα χρόνο, όταν έπαψε να είναι δισεκατομμυριούχος κάτοχος μίας επιχείρησης τεχνολογίας αιχμής. Ο Spencer προχωράει σε αυτό το δρόμο όσο περισσότερο μπορεί: ο Peter Parker ξανά με συγκάτοικο σε ένα μικρό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης, ως Spider-Man συναντάει κάποιους κλασικούς αντιπάλους και η Mary Jane επανέρχεται δυναμικά στη ζωή του. Το σενάριο προσέχει ώστε να μη φανεί ότι ισοπεδώνει τα προηγούμενα χρόνια και εντάσσει κάποια στοιχεία από τις ιστορίες του Slott, με πιο χαρακτηριστικό την υπενθύμιση ότι ο Parker «έκλεψε» τη διδακτορική διατριβή του από τον Dr. Octopus (δεν την έκλεψε ακριβώς, θυμηθείτε ή διαβάστε το υπέροχο κομφούζιο του Superior Spider-Man). Η αποκάλυψη αυτή θα οδηγήσει τον πρωταγωνιστή μας να χάσει τη δουλειά, τον τίτλο του διδάκτορα και το σεβασμό των συναδέλφων του. Η νέα αρχή του Spider-Man επενδύει σε όσα έκαναν τον χαρακτήρα τόσο αγαπητό και οδήγησαν εκατομμύρια να ταυτιστούν μαζί του. Καθημερινά προβλήματα επιβίωσης μέσα σε μία σύγχρονη μητρόπολη συνδυάζονται με έναν ήρωα που δεν ξεχωρίζει τόσο για τις δυνάμεις του όσο για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό με τα οποία αντιμετωπίζει προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα. Ωστόσο, κάτι λείπει. Δεν αρκεί το να επιστρέψει η σειρά σε έναν ήρωα της πόλης ούτε το –όχι και τόσο διακριτικό- κλείσιμο του ματιού στους φαν ότι θα βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί το One More Day και να επανέλθει ο έρωτας του Peter με τη Mary Jane. Η «επιστροφή στα βασικά» έχει αξία αν συνδυάζεται πάντα με κάτι πραγματικά καινούριο, μία πρωτότυπη –όσο γίνεται- ιστορία που θα πατάει σε κάποιες κλασικές αρχές του χαρακτήρα και του κόσμου του. Η αδυναμία αυτή είναι πολύ έντονη στο κεντρικό κομμάτι του νέου arc που περιστρέφεται γύρω από -μία ακόμα- απώλεια των δυνάμεων του Spider-Man που θα οδηγήσει σε –μία ακόμα- σύγκρουση ανάμεσα στους δύο πόλους της βασικής κατευθυντήριας αρχής του πρωταγωνιστή: δύναμη και ευθύνη. Την κατάληξη την ξέρουμε εξαρχής, προτού ολοκληρωθεί το arc, καθώς στο δίλημμα ανάμεσα σε μία «κανονική» ζωή και στους κινδύνους και τα άγχη του υπερ-ήρωα, η επιλογή είναι δεδομενη. Ο Spencer φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι περισσότερο απασχολημένος με το να αποδείξει ότι ξέρει τον ήρωα και τα βασικά κλισέ του παρά με το να παρουσιάσει μία ιστορία που να αντιστοιχεί στο σπουδαίο ταλέντο του. Η κατάσταση επιδεινώνεται από το σχέδιο του Ottley, το οποίο είναι προσεγμένο αλλά κατά βάση «καταφέρνει» να περνάει απαρατήρητο. Κάτι τέτοιο είναι προσόν όταν μιλάμε για διαιτητή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σίγουρα όμως δεν είναι καλό για τον κεντρικό σχεδιαστή του Spider-Man. Οι 80 σελίδες του τεύχους 800 μοιράστηκαν σε 6 διαφορετικούς σχεδιαστές δείχνοντας πόσο διαφορετικά στυλ και χρώματα μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να αποτυπώσει τη δράση, το συναίσθημα και το πλήθος χαρακτήρων που περιστοιχίζουν τον ήρωα. Γενικότερα, ο Spider-Man έχει περάσει από πολύ διαφορετικά και ετερόκλητα σχέδια, εξυπηρετώντας κάθε φορά και αντίστοιχες ιεραρχήσεις στην ιστορία και στην πορεία εξέλιξης του χαρακτήρα. Ο Ottley φαίνεται να μην έχει διαλέξει κάποια σαφή κατεύθυνση και, για αυτό, αφήνει μία αίσθηση άνευρης δουλειάς, χωρίς προσωπικότητα. Είναι σαφές πως είναι νωρίς ακόμα για να «θάψουμε» το καινούριο Amazing Spider-Man. Η δημιουργική ομάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να καταλήξει στο τι κόμικ θέλει να δώσει στο κοινό και δεν θα κριθεί από το πρώτο arc. Ωστόσο είναι ανησυχητικό ότι η Marvel και οι δημιουργοί της φαίνεται να πιστεύουν ότι το «πάμε όπως παλιά» μπορεί να είναι αρκετό για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Στην πραγματικότητα, είναι η άλλη όψη του νομίσματος: πριν λίγα χρόνια κυριαρχούσε η πίστη ότι αρκεί να φέρει τα πάνω-κάτω σε όλους τους ήρωες για να προσελκύσει νέο αναγνωστικό κοινό και να προσφέρει πρωτότυπες ιστορίες. Κάποιες φορές πρέπει να πάρεις ρίσκα που τελικά θα σε δικαιώσουν (Hydra-Cap, Thor γυναίκα, κ.α.), άλλες φορές μπορεί να πρέπει να επιμείνεις παραδοσιακά και να αποφύγεις αλλαγές που πλήττουν τον πυρήνα της απήχησης ενός χαρακτήρα (όπως το να γίνει ο Peter Parker δισεκατομμυριούχος), αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχεις μία ιστορία που να αξίζει να τη διηγηθείς. Αυτό πρέπει να αποδείξει η νέα αρχή του Spider-Man. smassingculture.gr

O Σπάιντερμαν του Στηβ Ντίτκο (1927-2018) Αυτοπροσωπογραφία του Στηβ Ντίτκο, από καρέ κόμικ Στις 29 Ιουνίου 2018, πέθανε σε ηλικία 92 ετών ο Στηβ Ντίτκο, ο σχεδιαστής του Σπάιντερμαν, του «υπερήρωα της διπλανής πόρτας», σε σενάριο του Σταν Λη - ο οποίος συνειδητά επέλεξε να συνεργαστεί με έναν αφανή ακόμα τότε σχεδιαστή και όχι με τη μεγάλη μορφή των υπερηρωικών εικονογραφημένων, τον Τζακ Κϊρμπυ, για αυτόν τον νέο τότε και διαφορετικό υπερήρωα. Σήμερα αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο κείμενο, από το Books’ Journal#22, Αύγουστος 2012, χρήσιμο για τη γέννηση και την περιγραφή της εκδοτικής διαδρομής του δημοφιλούς χαρακτήρα της ποπ κουλτούρας. 1. Η κινηματογραφική κριτική το προσγείωσε σε ένα μέγεθος που, φαινομενικά,το αξίζει. Η νέα ταινία Σπάιντερ Μαν (ο λόγος για το φιλμ The Amazing Spider-Man, σε σκηνοθεσία Marc Webb, που όταν γράφτηκε το κείμενο παιζόταν ήδη στους κινηματογράφους), είπαν κατά κανόνα οι περισσότερες κριτικές σε έντυπα που καθορίζουν το κοινό γούστο, είναι προσεγμένη, έχει ρυθμό, αλλά δεν μας λέει κάτι παραπάνω απ’ ό,τι μας έλεγαν οι τρεις προηγούμενες ταινίες τις οποίες είχε σκηνοθετήσει ο Σαμ Ράιμι. Απλώς, παρατήρησαν οι κριτικοί, μετατοπίζει λίγο την οπτική της και, στο βαθμό που επανεγγράφει το origin, την καταγωγή και την εξέλιξη του πιο «ανθρώπινου υπερήρωα των κόμικς», αλλάζει τα κινητήρια πρόσωπα της ιστορίας: το αντικείμενο του πόθου του νεαρού Πήτερ Πάρκερ, του ανθρώπου πίσω από τη μάσκα της Αράχνης, δεν είναι πλέον η Μαίρη-Τζέην αλλά η ωραία ξανθιά Γκουέν Στέησυ, κόρη του διευθυντή της Αστυνομίας· και ο βασικός αντίπαλός του, το «τέρας» με το οποίο θα συγκρουστεί, δεν είναι ο δρ. Νόρμαν Όσμπορν που θα μεταμορφωθεί στο φονικό, ιπτάμενο ξωτικό Hobgoblin, αλλά ένας άλλος επιστήμονας, ο μονόχειρας δρ. Κερτ Κόννορς, η προσπάθεια του οποίου να επισπεύσει ένα πείραμα ανάπλασης κατεστραμμένων ιστών προκειμένου να αποκτήσει το χέρι που του λείπει τον μετατρέπει σε τερατώδη, φονική σαύρα. Οι κριτικοί παρατήρησαν, επίσης, ότι ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Πήτερ Πάρκερ/Σπάιντερμαν, όπως τον εμψυχώνει αυτή τη φορά ο Άντριου Γκάρφιλντ αντί του Τομπ Μαγκουάιρ, είναι περισσότερο ψαγμένος, περισσότερο συνειδητοποιημένος, περισσότερο υπεύθυνος, σαν έτοιμος δηλαδή από καιρό να σηκώσει το βάρος της ευθύνης που απορρέει από τον ρόλο του υπερήρωα τον οποίο πολύ σύντομα θα επωμισθεί – το βάρος, δηλαδή, της επιλογής του να αυτοδικεί, να επιλέγει ο ίδιος, συχνά βιαστικά, τι είναι καλό και τι κακό και να προβαίνει δημοσίως, αυτόκλητος τοποτηρητής της τάξης και του καλού εναντίον κάθε κακού. Η αλήθεια είναι ότι ο νέος κινηματογραφικός Σπάιντερμαν έχει χάσει το πλεονέκτημα του ξαφνιάσματος των θεατών. Αυτό το χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Σαμ Ράιμι, με τις προηγούμενες σχετικές ταινίες, ειδικότερα μάλιστα την πρώτη και τη δεύτερη. Ωστόσο, η νέα αυτή εκδοχή των περιπετειών του ήρωα είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα της ζωής στις σύγχρονες μητροπόλεις, περισσότερο οξυδερκής και πολιτική (κι ας μην το δηλώνει κραυγαλέα). Και εκτός από το θέμα της αυτοδικίας, θέτει μερικά ακόμα ουσιαστικά σύγχρονα διλήμματα. Ένα από τα διλήμματα αυτά έχει να κάνει με το φόβο, διάχυτο στις κοινωνίες μας και εξαιρετικά δημοφιλή στις αφηγήσεις της λογοτεχνίας του φανταστικού και των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών αντιστοίχων της, κατά πόσον η επιστήμη μπορεί εν τέλει να προκαλέσει καλό στους ανθρώπους. Η φήμη που συνοδεύει π.χ. τα μεταλλαγμένα προϊόντα, ότι μακροχρόνια προκαλούν βλάβες στους ανθρώπους, γι’ αυτό άλλωστε τα οικολογικά κινήματα προτείνουν ενίσχυση των ελέγχων από τα κράτη και τους οργανισμούς και, στην καταναλωτική μετάφραση αυτής της φήμης, μας καθοδηγούν να αγοράζουμε (πανάκριβα και πεπερασμένων ποσοτήτων) βιολογικά, σαν συνειδητοί καταναλωτές που έχουν (όσοι το έχουν) το προνόμιο της επιλογής σπανιότερων και ακριβότερων προϊόντων, προκύπτει από αυτή την επιφύλαξη στην καλή προαίρεση της επιστήμης απέναντι στους ανθρώπους. Υπάρχουν πολλές χιλιαστικές αναγνώσεις αυτής της επιφύλαξης. Μια πολιτογραφημένη αριστερή, αλλά πάντως χιλιαστική και γενικευτική, θεωρεί ότι είναι επικίνδυνο να έχει, σε πολλές περιπτώσεις, αφεθεί η επιστημονική εξέλιξη σε ιδιωτικές εταιρείες, σκοπός των οποίων είναι το πάση θυσία κέρδος. Η άποψη αυτή προεξοφλεί ότι, προκειμένου να κερδίσει η επιχείρηση, δεν έχει πρόβλημα να προκαλέσει ακόμα και μαζικές εκατόμβες ανθρώπινων θυμάτων. Ένας τέτοιος φόβος δεν είναι απολύτως αστοιχείωτος και έωλος (ας θυμηθούμε μόνο, ως παράδειγμα, την περίπτωση της πυρηνικής καταστροφής της Φουκουσίμα, για την οποία ευθύνεται ένα πλέγμα συμπτώσεων, από την αρχική υποτίμηση του προβλήματος, την προσπάθεια των υπευθύνων να το υποβαθμίσουν όταν άρχισε να γίνεται απειλητικό μέχρι την καθυστερημένη κατανόηση από πλευράς των κρατικών αρχών του εύρους της απειλής…). Αλλά δεν δικαιολογείται στην πολιτική, χρέος της οποίας είναι, αν θέλει να συμβάλει στο κοινό καλό το οποίο ευαγγελίζεται, να έχει επεξεργασίες της συνθετότητας των πραγμάτων. Αντίθετα, οι τέχνες της αφήγησης, τρέφονται συχνά από τις γενικεύσεις. Στον καινούργιο κινηματογραφικό Σπάιντερμαν, ωστόσο, δεν μπορεί κανείς εύκολα να ισχυριστεί ότι η ταινία γενικεύει όταν περιστρέφει την αφήγησή της γύρω από την υποβάθμιση της ατομικής ευθύνης του επιστήμονα απέναντι στο κοινό σύνολο, δι’ ίδιον όφελος. Στις αφηγήσεις, βλέπετε, υπάρχει πάντα ένα επίπεδο, αόρατο με την πρώτη ματιά, ενδεχομένως και με την πρώτη ανάγνωση, ένα επίπεδο στο οποίο μπορεί να υποκρύπτονται ιδιαίτερες εμβαθύνσεις, καθοριστικές στην εξέλιξη της ίδιας της αφήγησης, που ακόμα κι αν δεν τις προσπελάσει κανείς δεν θα επηρεαστεί η αφηγηματική τεχνική ούτε η πρόσληψη της αφηγούμενης ιστορίας από το μεγάλο κοινό. Στην περίπτωση του νέου κινηματογραφικού Σπάιντερμαν, το καλά κρυμμένο μυστικό πίσω από τα πολλά ειδικά εφέ, τις αναγκαίες σκηνές δράσης, τις εντάσεις και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις των κεντρικών ηρώων, είναι η δειλή, εξπρεσιονιστική ματιά στη σύγχρονη ζωή των πόλεων. Η ματιά αυτή, ακόμα κι αν δεν το πιστεύετε, είναι αντλημένη από τις ιστορίες των comic-books με ήρωα τον Σπάιντερμαν των χρόνων του 1960, οπότε και δομήθηκε η βασική ιστορία του την οποία επικαλούνται σήμερα οι σεναριογράφοι των κινηματογραφικών μεταφορών του. Στην περίπτωση της ανάγνωσης του Σπάιντερμαν από τον Μαρκ Γουέμπ, όμως, ο εξπρεσιονισμός είναι αντλημένος από τα δεδομένα της σημερινής εποχής μας – τα οποία ο ίδιος δεν φαίνεται να τα προσεγγίζει επιφανειακά. Και κινηματογραφικά σημαίνονται από τις διακριτικές παραπομπές στην παράδοση του γερμανικού εξπρεσιονισμού που άκμασε τα χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης – στην παράδοση, δηλαδή, ενός κινηματογράφου που εξέφρασε, συμβολικά έστω, τους μύχιους φόβους συνειδητοποιημένων τμημάτων της κοινωνίας απέναντι σε δεινά τα οποία κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, αιωρούνταν όμως ως αδιόρατη απειλή στον αέρα. Θα πει κανείς ότι στην παράδοση της Γερμανίας και του γερμανικού ρομαντισμού υπήρχαν πολλές αναφορές στα σκοτεινά αποκυήματα της φαντασίας, γκόλεμ και τέρατα, που ενέπνευσαν τις ταινίες με τρελούς επιστήμονες, παράξενα πεισιθάνατα κατασκευάσματα σε εργαστήρια παρανοϊκών εγκεφάλων και τις συνεχείς σκιές που συμβόλιζαν απειλές στους τοίχους και στο κινηματογραφημένο ημίφως. Η απάντηση βρίσκεται στα ίδια τα υπερηρωικά κόμικς – και εν προκειμένω, κυρίως, στα κόμικς του Σπάιντερμαν. Που στα πενήντα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του «ανθρώπινου υπερήρωα» έχουν περάσει από σαράντα κύματα. Ας βουτήξουμε λίγο στον ωκεανό των εικονογραφημένων αυτών ιστοριών. 2. Η δεκαετία του 1960 στην Αμερική ήταν η εποχή ανάδυσης ενός δεύτερου κύματος υπερηρώων των κόμικς, στην παράδοση των περιοδικών με τις ιστορίες του Μπάτμαν, του Σούπερμαν, του Κάπταιν Αμέρικα και ενός ακόμη σωρού μασκοφόρων στο πλευρό του νόμου και της τάξης. Στην πραγματικότητα, η αύξηση της καταναλωτικής δυνατότητας των λαϊκών στρωμάτων δημιούργησε μια νέα ανάγκη κυκλοφορίας αυτοτελών pulpιστοριών σε ξεχωριστά τεύχη – έως τότε λίγα τέτοια έντυπα κυκλοφορούσαν και, πάντως, τα κόμικς κυρίως δημοσιεύονταν με τη μορφή στριπ, ως καθημερινά αναγνώσματα συνεχείας, στις εφημερίδες. Στο χώρο των εικονογραφημένων, εκείνη την εποχή, βρίσκονταν δυο πρόσωπα που σήμερα θεωρούνται αξιοσέβαστα. Ο ένας ονομαζόταν Τζακ Κίρμπυ, ήταν εικονογράφος αφηγήσεων με εικόνες και το στιβαρό σχεδιαστικό στυλ του, το κινηματογραφικό ντεκουπάζ, οι ευρηματικές γωνίες λήψης από τις οποίες συχνά διαμόρφωνε τα καρέ του και η ευρηματικότητά του στην απόδοση συμπλοκών και σκηνών μάχης του είχαν δώσει τα προσωνύμια «The King», ο βασιλιάς, αλλά και «ο Ουίλλιαμ Μπλέηκ των εικονογραφημένων» στο σινάφι των εργαζομένων στα κόμικς (που τότε ήταν μια απλή ταπεινή τέχνη από την οποία με δυσκολία βιοπορίζονταν όσοι την ασκούσαν). Επιπλέον, μάλιστα, είχε επινοήσει (με τον σεναριογράφο Τζόε Σάιμον) τα χαρακτηριστικά του Κάπταιν Αμέρικα, ο οποίος είχε πρωτοεμφανιστεί στα κόμικς στα 1940 ως απηνής διώκτης του ναζισμού και του Χίτλερ του ίδιου. Ο άλλος λεγόταν (λέγεται, ζει ακόμα) Σταν Λη και είχε αρχίσει να γράφει σενάρια «με το κιλό», επινοώντας συνεχώς νέους υπερήρωες για τις εκδοτικές ανάγκες μιας νέας εταιρείας που φιλοδοξούσε να ανταγωνιστεί την παντοκράτειρα DC, εκείνο το διάστημα, στα υπερηρωικά κόμικς, της Marvel. Κίρμπυ και Λη συνεργάστηκαν σε πολλές νέες σειρές, επινοώντας και λανσάροντας νέους υπερήρωες, κι ανάμεσά τους την ομάδα των Τεσσάρων Φανταστικών (που απέκτησαν υπερδυνάμεις έπειτα από το βομβαρδισμό τους με κοσμική ακτινοβολία από έναν αστεροειδή από τον οποίο πέρασαν ξυστά σε μια πτήση στο διάστημα), την ομάδα των μεταλλαγμένων X-Men και το πρασινοτόμαρο τέρας Χουλκ (αποτέλεσμα μιας παρενέργειας, όταν ο πυρηνικός επιστήμονας Μπρους Μπάννερ εκτέθηκε σε ακτίνες Γάμα). Για τον Σπάιντερμαν, πάντως, οι δύο συνεργάτες (που αργότερα χώρισαν τα τσανάκια τους με άγριο τρόπο, ο Κίρμπυ μάλιστα δεν κατάφερε να πάρει ούτε πνευματικά δικαιώματα ούτε τίποτα, πέθανε το 1994, θαυμαζόμενος μεν από τους φαν του αλλά φτωχός, σχεδιάζοντας υπερήρωες μέχρι τέλους και ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η επιτυχία του θα επαναλαμβανόταν) δεν βρήκαν χρόνο να ενώσουν τις δημιουργικές τους ικανότητες ακόμα μια φορά. Ο Σταν Λη το 1962 συνεργάστηκε με έναν άλλο εικονογράφο, τον Στηβ Ντίτκο, για να αφηγηθούν την ιστορία ενός ορφανού νεαρού, του Πήτερ Πάρκερ, που μένει στο σπίτι των θείων του, φοιτά σε κολέγιο, κι είναι βαθιά προσηλωμένος στα βιβλία του, νωθρός και αδέξιος. Αλλά έπειτα από το δάγκωμα μιας ραδιενεργού αράχνης αποκτά υπερδυνάμεις που του επιτρέπουν να σκαρφαλώνει σε τοίχους και, γενικώς, να κάνει αναλογικά πολλαπλάσια ό,τι κάνει η αράχνη, έντομο ιδιαίτερα δυνατό παρά το μικρό δέμας της. Στην αρχή, θα χρησιμοποιήσει τα χαρίσματά του για να επωφεληθεί στο σχολείο έναντι των συμμαθητών του που του κάνουν συστηματικά καζούρα και στο λαϊκό θέαμα για να κερδίσει κάποια χρήματα – για να γίνει ένα είδος μπεχλιβάνη σε ρινγκ, άλλωστε για τις ανάγκες των παραστάσεων αυτών επινόησε τη χαρακτηριστική κόκκινη και μπλε στολή του. Αλλά στη συνέχεια ένας κλέφτης, τον οποίο θα μπορούσε ο ίδιος να έχει εξουδετερώσει αν ενδιαφερόταν λίγο, δολοφονεί το θείο του – κι εκεί η ιδέα της αυτοδικίας Η πρώτη ιστορία του Σπάιντερμαν τυπώθηκε στο τελευταίο τεύχος, #15, του βραχύβιου περιοδικού Amazing Fantasy, τον Αύγουστο του 1962. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και πολύ σύντομα, τον Μάρτιο του 1963, κυκλοφόρησε ένας νέος τίτλος: The Amazing Spider Man. Η επιτυχία επιβεβαιώθηκε, και δεν οφειλόταν τόσο στη μόδα όσο στα συστατικά της αφήγησης: κατά βάσιν, μια ιστορία που έχει θέμα και κοινό τους τηνέιτζερ, μπολιάζεται με την κουλτούρα των υπερηρωικών κόμικς. Δεν απουσιάζουν η ηθικολογία και ο μανιχαϊσμός, αλλά τα κλισέ αυτά επισκιάζονται από το δυναμισμό του σχεδίου του Ντίτκο και, κυρίως, από την απόδοση υπερηρωικών χαρακτηριστικών σε ένα παιδί του διπλανού θρανίου, έναν δειλό έφηβο με σπυράκια που μαθαίνει σιγά σιγά να αναμετριέται με τις αμφιβολίες, τις αναστολές και τους φόβους του. Η επιτυχία του ανθρώπινου υπερήρωα ήταν τεράστια. Πολύ σύντομα, οι περιπέτειες του Σπάιντερμαν έγιναν το υπ’ αριθμόν ένα εμπορικό ατού τηςMarvel. Ενδεικτικό είναι το ότι δυο χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του ξεχωριστού τίτλου με τις περιπέτειες του ήρωα με την κόκκινη και την μπλε στολή, σε έρευνα του περιοδικού Esquire ανάμεσα σε σπουδαστές κολεγίων, η συγκεκριμένη κόμικς φιγούρα ήταν πιο δημοφιλής ποπ εικόνα από εκείνες του Μπομπ Ντύλαν ή του Τσε Γκεβάρα. Η επιτυχία του κόμικς δεν σήμανε για τη Marvel και τους συντελεστές της καθήλωση στα κλισέ δεδομένα μιας αφήγησης που πουλούσε. Ο Πήτερ Πάρκερ μεγάλωνε και, μαζί, μεγάλωναν οι ανάγκες του. Μαζί με τους αντιπάλους του που γίνονταν πιο ισχυροί και πιο περίπλοκοι, γινόταν πιο περίπλοκος ως χαρακτήρας και ο ίδιος. Όταν, το 1966, ο Ντίτκο αποχώρησε για να αναλάβει τον σχεδιασμό της σειράς ο τελειοθήρας Τζον Ρομίτα πατήρ, ο κόσμος του Πήτερ Πάρκερ είχε μεγαλώσει πολύ. Οι βασικές σπουδές είχαν τελειώσει, συνέχιζε όμως με την αγαπημένη του χημεία, οι δουλειές του ως υπερήρωα μεγάλωναν και, παρ’ όλα αυτά, για να βγάζει το χαρτζιλίκι του είχε πιάσει και δουλειά, free lancerφωτορεπόρτερ στην εφημερίδα Daily Buggle – όπου, βεβαίως, έγινε δεκτός επειδή, χάρη σε μια αυτόματη μηχανή, εξασφάλιζε αποκλειστικές φωτογραφίες με τον Σπάιντερμαν! Την επόμενη δεκαετία, και ενώ ο θρίαμβος θα συνεχιζόταν, ο Σπάιντερμαν έμελλε να είναι ένας από τους τίτλους χάρη στους οποίους άλλαξαν πολλά στα κόμικς: οι αισθητικές αλλά, κυρίως, η αντίληψη για το καλό και το κακό. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει, τα ερωτήματα είχαν ήδη τεθεί: ποιος νομιμοποιούσε τους υπερήρωες να δρουν για λογαριασμό των κοινωνιών; από πού αντλούσαν το δικαίωμα στην αυτοδικία; γιατί οι θεωρητικώς «καλοί» ήταν καλύτεροι από τους θεωρητικώς «κακούς»; Χρειάστηκαν, βεβαίως, μερικά συμβολικά γεγονότα με ευρύτερη απήχηση στο χώρο των κόμικς και, κυρίως, δύο καλλιτέχνες, το πέρασμα των οποίων τα άλλαξε όλα. Αλλά ώσπου να έρθει η ώρα τους, συνέβησαν μερικά πράγματα ακόμα. 3. Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίαςτου 1960, η Marvel είχε αλλάξει τα δεδομένα της βιομηχανίας των κόμικς, αναθερμαίνοντας το αναγνωστικό ενδιαφέρον και συμβάλλοντας στη γιγάντωση της ποπ κουλτούρας. Χωρίς τη γιγάντωση αυτή, άλλωστε, και χωρίς τους εκφραστικούς τρόπους που το mainstream είχε επιβάλει, δύσκολα θα εύρισκαν την απήχηση που τελικά είχαν οι εκπρόσωποι της αντεργκράουντ σκηνής – ανάμεσα στους οποίους ο Ρόμπερτ Κραμπ που, το 1967, τάραξε τα νερά με το δικό του περιοδικό, Zap, και με τους δικούς του ήρωες (Φριτς ο Πονηρόγατος, Μr. Νatural), που κινήθηκαν στον αντίποδα των αστέρων της Marvel και της ανταγωνιστικής της DC: στην περιοχή της ψυχεδέλειας, της σεξουαλικότητας, της πολιτικής σάτιρας και της κατεδαφιστικής, σχεδόν μηδενιστικής κριτικής στην πόζα της πανεπιστημιακής κυρίως διανόησης. Το διάστημα εκείνο, στο αντεργκράουντ ρεύμα της Νέας Υόρκης, έκανε την εμφάνισή του και ο Αρτ Σπίγκελμαν – πασίγνωστος αργότερα πρωτίστως για το μπεστ σέλερ Maus, με θέμα του το Ολοκαύτωμα αλλά και την πρόσληψη της μνήμης του από τις γενιές των Εβραίων που ακολούθησαν. Οι αλληλεπιδράσεις των σχολών, ωστόσο, δεν άφησαν ανεπηρέαστη την κεντρική σκηνή των κόμικς. Η Marvel, ιδίως, και ο βασικός τίτλος της, ο Amazing Spider-man, συνέχισε να γίνεται μπεστ σέλερ χάρη στα νέα αφηγηματικά δεδομένα που έφερε στα κόμικς, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της νέας δεκαετίας. Εν πρώτοις, έστω και συναινετικά, στο πλαίσιο μιας καμπάνιας για την καταπολέμηση των ναρκωτικών που έγινε σε συνεργασία με την κεντρική κυβέρνηση, ο Σταν Λη βρήκε την ευκαιρία να καταστρατηγήσει τον περίφημο Κώδικα των Κόμικς, μακαρθική επιβίωση που τηρούσαν απαρεγκλίτως τα κόμικς με διαπλαστικό χαρακτήρα και στην πραγματικότητα επέβαλλε μια σειρά από σοβαρούς εκφραστικούς περιορισμούς στους καλλιτέχνες, θεματολογικούς και αισθητικούς. Απαλλαγμένοι από το βραχνά της αυτολογοκρισίας, οι καλλιτέχνες της Marvel μπόρεσαν να κινηθούν πιο ελεύθερα. Και δεν χρειάστηκε παρά η έλευση στο σενάριο των περιπετειών που δημοσίευε τοAmazing Spider-man του ευρηματικού Τζέρρυ Κονγουαίυ, ο οποίος ανέλαβε τις ιστορίες της σειράς τον Αύγουστο του 1992. Πολύ σύντομα, σε συνεργασία με σχεδιαστές όπως ο Τζιν Γκόλαν, ο Ρομίτα πατήρ και ο Ρος Άντρου, έβαλε σε καινούργια τροχιά τις περιπέτειες του υπερήρωα. Κομβική θεωρείται η επιλογή του Kονγουαίυ, τον Ιούνιο του 1973, στο τεύχος #121, να «αποσύρει» από τη δράση ένα από τα κομβικά πρόσωπα στον περίγυρο του Πήτερ Πάρκερ/Σπάιντερμαν: την αγαπημένη του Γκουέν Στέησυ. Σε μια σύγκρουση με τον καλύτερο φίλο του, Χάρρυ Όσμπορν, που έχει μεταμορφωθεί στo τέρας Green Goblin και είναι πια αδυσώπητος αντίπαλός του, ο υπερήρωας δεν καταφέρνει να σώσει την αγαπημένη του, που ο αντίπαλός του έχει σπρώξει στο κενό από τη Γέφυρα Τζορτζ Γουάσινγκτον της Νέας Υόρκης. Ο θάνατος εισβάλλει σε μια αφήγηση, οι αναγνώστες της οποίας είχαν τη σιγουριά ότι τουλάχιστον οι ήρωές τους είναι άτρωτοι – κι ακόμα μια φορά θα αλλάξουν όλα στα υπερηρωικά κόμικς. Χρειάστηκε, βεβαίως, να περάσουν κι άλλα χρόνια, και κυρίως η δεκαετία του 1980, για να αναθεωρηθούν, εκτός από μερικά δεδομένα της δράσης, και οι αισθητικές της. Σε αυτό συνέβαλαν κυρίως δύο πρόσωπα των κόμικς, που σήμερα οι συνάδελφοί τους τα αντιμετωπίζουν με δέος. Ο ένας ονομάζεται Φρανκ Μίλλερ (και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, νεαρός ακόμα και άγνωστος, έγραψε ιστορίες για τα περιοδικά με τις περιπέτειες του Σπάιντερμαν, μία εκ των οποίων, «The Bend sinister», περιέχει εν σπέρματι πολλά από τα χαρακτηριστικά των μεταγενέστερων ιστοριών του – το «πείραγμα» της τυπικής αλληλουχίας των καρέ μέσω των οποίων προχωρεί η αφήγηση των κόμικς, την αποδόμηση των δεδομένων ίσαμε τότε εικονογραφικών τρόπων και την εισαγωγή στοιχείων που είχε υιοθετήσει πολλά χρόνια νωρίτερα η λογοτεχνία του φανταστικού (ο Ρέυ Μπράντμπερυ, ας πούμε, ή ο Άλντους Χάξλεϋ), όπως η περιγραφή μελλοντικών δυστοπιών σε αυταρχικά, ολοκληρωτικά περιβάλλοντα, αλλά και τυπικά μοτίβα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, τον μυστικισμό και τη μαγεία. Ο άλλος ήρθε στην Αμερική από τη Βρετανία και ονομάζεται Άλαν Μουρ. 4. Η είσοδος του φρανκ Μίλλερ στα υπερηρωικά κόμικς δεν πρέπει να ήταν δύσκολη. Ως free lancer, κατάφερε σχεδόν πιτσιρικάς να σχεδιάσει ιστορίες για σειρές της εταιρείας, ανάμεσα στις οποίες, όπως είδαμε, και Σπάιντερμαν. Κάποια στιγμή, βρέθηκε, τον Μάιο του 1979, σχεδιαστής στο περιοδικόDaredevil – στις περιπέτειες ενός τυφλού υπερήρωα με υπεραισθήσεις – ο οποίος, εκτός των άλλων, είναι και σπουδαίος δικηγόρος της Νέας Υόρκης. Εκεί πειραματίστηκε με τα πάντα, άλλαξε τα πάντα, καλλιέργησε τα αναγνωρίσιμα δεδομένα της προσωπικής του αφήγησης (αφαίρεση, εσωτερικοί μονόλογοι, αναφορές στο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο…) απογειώνοντας τη σειρά – και ανοίγοντας δρόμους για τη δική του καριέρα. Η ιστορία που άλλαξε οριστικά τα υπερηρωικά κόμικς, ωστόσο, δεν ήταν με τον Σπάιντερμαν ούτε στη Marvel. Το 1986, ο Μίλλερ συνεργάστηκε με την ανταγωνιστική της Marvel, DC, για μια ιστορία τουBatman: The Dark Knight Returns, H επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη. Είναι η πρώτη φορά που ο κεντρικός ήρωας είναι φθαρμένος, κουρασμένος και κακοσυντηρημένος μεσήλικος, και επιπλέον πρόσωπο διαβλητό ως προς τη δράση που αναλαμβάνει: ποιος έδωσε σε αυτό το πρόσωπο το δικαίωμα να κρίνει και να επιβάλει το δίκιο;, φαίνεται να αναρωτιέται ο Μίλλερ. Και κάπως έτσι, μέσα σεελάχιστο διάστημα, τα κόμικς μευπερήρωες έγιναν κάτι πολύ συνθετότερο από αφηγήσεις περιπετειών ορισμένων τύπων με κολάνπου έχουν την απόλυτη αίσθησητου δικαίου. Ανάλογη ήταν η εισφορά στην ποπ κουλτούρα, στην κατεύθυνση της αποδόμησης των κλισέ, του Άλαν Μουρ. Έχοντας προϋπηρεσία στα βρετανικά κόμικς περιοδικά 2000AD και Warrior, κι έχοντας γράψει επικές αφηγήσεις (From Hell), πορνογραφία και υπερηρωικές ιστορίες, βρίσκεται στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όπου κυρίως εργάζεται για έναν τίτλο της DC που επίσης σήμερα θεωρείται κομβικός: το Swamp Thing, το Πράγμα του Βάλτου, είναι ένα αλλόκοτο πλάσμα που ζει την απόλυτη μοναξιά και την υπαρξιακή καταδίκη στα πιο αντιηρωικά περιβάλλοντα όλων των εποχών. Μπορεί αυτό το πλάσμα να αγαπηθεί; Ο Μουρ μπολιάζει με τα μοτίβα του ρομαντισμού μια αντιηρωική μορφή των κόμικς, συμβάλλοντας κι αυτός με τον τρόπο του στην κατάλυση του πομπώδους που θεωρούνταν σύμφυτο με τα υπερηρωικά κόμικς. Κάπως έτσι, συνέχισε και αργότερα, όταν ανέλαβε πιο mainstream κόμικς, όπως ο Μπάτμαν, για να κάνει συμπαθή για μια τουλάχιστον φορά τον Τζόκερ, τον κύριο εχθρό του Μπάτμαν, στο Φονικό αστείο (το τέρας είναι μέσα στην ψυχή του Τζόκερ – αλλά μήπως διεκδικεί χώρο και στη δική μας ψυχή, που ταυτιζόμαστε σε μεγάλο βαθμό με τις επιλογές του;) Και δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε με τη δημιουργία ενός ολόκληρου, αποκλειστικά δικού του τημ υπερηρώων, των Watcmen, που επίσης αποδιάρθρωσαν τα κλισέ τα οποία καλλιεργούσε το είδος, επί χρόνια. Και ο Σπάιντερμαν; Το διάστημα που οι σημαντικοί αυτοί καλλιτέχνες άλλαζαν τα κόμικς, τις τύχες του δημοφιλούς Ανθρώπου-Αράχνη ανέλαβε ένας άλλος δαιμόνιος σεναριογράφος και εικονογράφος, ο Τοντ Μακφάρλαν. ο οποίος, από το 1988 και ώς το 1991, μεταμόρφωσε τον υπερήρωα. Με πάνελ πιο απλά και ευανάγνωστα, με σχεδιαστικό ρετούς στον ήρωα και στη σύζυγό του Μαίρη-Τζέην (ο Πήτερ, βλέπετε, ξεπέρασε τον πόνο του για την Γκουέν Στέησυ και στην πορεία ξανασυνάντησε μια άλλη παιδική του φίλη, με την οποία ταίριαξαν), η οποία άλλαξε χτένισμα, απέκτησε πιο θελκτικές αναλογίες και κέρδισε ρόλο σε μια διάσημη σαπουνόπερα, και με την επινόηση νέων, επίσης πολυσύνθετων αντιπάλων (όπως ο Venom), ο Σπάιντερ ξανάρχισε να αντανακλά την εποχή του: ποτέ πομπώδης αλλά πρόσωπο κύρους, ποτέ σοβαροφανής αλλά πάντα σοβαρός, ποτέ ηθικολόγος αλλά πάντα στην περιοχή του «καλού», έστω κι αν πολλοί το αμφισβητούν… Και κάποια στιγμή, θα απελευθερώσει κάτι που ούτε οι ρεαλιστές των δεκαετιών του 1960 και του 1970 ούτε οι αναμορφωτές των υπερηρωικών περιπετειών είχαν σκεφτεί: την εισαγωγή στις περιπέτειες του Σπάιντερμαν (ιδιαίτερα σε έναν νέο, δικό του τίτλο, που συμφώνησε λόγω της επιτυχίας του να εκδίδει) του μυστικισμού και της μαγείας. Η ουσία είναι ότι ο Μακφάρλαν (και για σύντομο χρονικό διάστημα ο διάδοχός του στις ιστορίες Σπάιντερμαν, Έρικ Λάρσεν), ήταν ο τελευταίος σπουδαίος, ώς σήμερα, καλλιτέχνης του Σπάιντερμαν. Πρωτεργάτης μιας ανταρσίας των καλλιτεχνών της Marvel, που αποχώρησαν, συνέβαλε στη δημιουργία μιας νέας, ανεξάρτητης εκδοτικής εταιρείας κόμικς, της Ιmage, η οποία, παρά την επιτυχία τίτλων όπως ο Spawn του ίδιου του Μακφάρλαν, δεν κατάφερε να αλλάξει τα πράγματα. Κι ύστερα, μπήκαν πολύ στην αισθητική των κόμικς τα κομπιούτερ, και την ντίτζιταλ περίοδο οι υπερήρωες άρχισαν όντως να μην αισθάνονται καλά. Στο χαρτί έμοιαζε να έχουν ειπωθεί όλα – πώς να ξεπεράσεις καλλιτεχνικές προτάσεις όπως του Μίλλερ ή του Μουρ; Αλλά η περίοδος είχε ωριμάσει για μια καινούργια καριέρα των υπερηρώων στο πανί. Ο Σπάιντερμαν, με τα δικά του χαρακτηριστικά, φαινομενικά φωτεινότερος χαρακτήρας από τον Μπάτμαν1, ήδη κάνει την τέταρτη εμφάνισή του στη μεγάλη οθόνη… Είναι όμως τόσο φωτογενής, όσο εκ πρώτης όψεως τον παρουσιάζει ο φακός; 5. Σε μια σκηνή του καινούργιου κινηματογραφικού Σπάιντερμαν, από τον Σαμ Ράιμι, ο καθηγητής Κόννορς, ο οποίος εξαιτίας μιας θεραπείας που εφαρμόζει στον εαυτό του μεταμορφώνεται σε γιγαντιαία φονική σαύρα, περιπλανιέται στους υπονόμους της Νέας Υόρκης – εκεί όπου, σε λίγο, θα δώσει μια αδυσώπητη μάχη εναντίον του διώκτη του, του Ανθρώπου Αράχνη. Περπατά σκυφτός και η σκιά του μεγεθύνεται απειλητικά στον τοίχο του υπονόμου. Η σκηνή κρατά ελάχιστα, ο μυημένος θεατής ωστόσο δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι η σκιά του τέρατος στο οποίο έχει μεταμορφωθεί ο (όπως αποδεικνύεται) τρελός επιστήμων μοιάζει πάρα πολύ με τις σκιές σε ταινίες όπως Το εργαστήρι του δόκτορα Καλιγκάρι, ο Νοσφεράτου, οι εξπρεσιονιστικές ταινίες του Φριτς Λανγκ. Η σκηνή κρατά ελάχιστα, αλλά είναι φως φανάρι ότι ο Ράιμι ψάχνει να βρει τρόπους για να δηλώσει ότι ο δαίμονας είναι εδώ, πανταχού παρών, έτοιμος να στοιχειώσει την καθημερινότητα των ανθρώπων, να συμβολίσει τη γιγάντωση των φόβων τους για μια νέα εποχή αβεβαιότητας που μοιάζει να πέφτει πάνω από τον κόσμο. Ο κόσμος, μοιάζει να δηλώνει ο αμερικανός σκηνοθέτης, είναι εδώ μπροστά μας, στέλνει τα σήματά του – και όσο επιτρέπει η αισθητική των μπλοκμπάστερ, εμείς πρέπει να τον αποδώσουμε έτσι όπως είναι: εφιαλτικό πίσω από τη φωτεινή επιφάνειά του, σκοτεινό, μεγεθυμένο όπως η σκιά του τέρατος που ψάχνει στα υπόγεια τον εχθρό του, ο οποίος θέλει να του στερήσει το όνειρο για κυριαρχία. Ο εξπρεσιονισμός επιστρέφει – και τα τέρατα των κόμικς που μεταπήδησαν στον κινηματογράφο, φως φανάρι, κάτι θέλουν να μας πουν. Να είναι κάτι αντίστοιχο όσων ήθελε να πει ο Νίτσε (μέσω του Τάδε έφη Ζαρατούστρα) στους σύγχρονους των πρωτεργατών της «δαιμονικής οθόνης» του γερμανικού εξπρεσιονισμού; «Τι με νοιάζει για τη σκιά μου! Άσ’ τη να με κυνηγάει. Μπορώ να τρέξω και να της ξεφύγω…» Όταν όμως κοίταξα στον καθρέφτη έβγαλα μια κραυγή και η καρδιά μου ταράχτηκε・ αυτό που έβλεπα στον καθρέφτη δεν ήταν ο εαυτός μου αλλά το μορφάζον πρόσωπο του διαβόλου… Σημείωση: Στις 20 Ιουλίου 2012, στην πρεμιέρα της νέας κινηματογραφικής ταινίας με ήρωα τον Μπάτμαν, ένας νεαρός μπήκε σε κινηματογράφο του Ντένβερ, στο Κολοράντο της Αμερικής, και άρχισε να πυροβολεί αδιακρίτως. Πέθαναν ακαριαία δέκα, πολλοί περισσότεροι μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, αρκετοί ανάμεσά τους πολύ σοβαρά, κάποιοι δεν επέζησαν, αρκετοί έπαθαν νευρικό κλωνισμό. Ο νεαρός ιδιόρρυθμος δολοφόνος, σαν άλλος Τζόκερ, είχε επιπλέον παγιδεύσει με εκρηκτικά το σπίτι του. Ήταν τόση η ευρηματικότητά του στην κατασκευή παγίδων, που οι αστυνομικές αρχές σπατάλησαν μέρες για να τις εξουδετερώσουν και να εισβάλουν στο χώρο, αναζητώντας πειστήρια για την ταυτότητα του νεαρού δολοφόνου. Με αφορμή την κυκλοφορία και της ταινίας αυτής στην Ελλάδα, την κυκλοφορία του σπουδαίου γκράφικ νόβελ Arkham Asylum των Γκραντ Μόρρισον και Ντέηβ ΜακΚην στα ελληνικά και το γεγονός που προανέφερα, θα μου επιτρέψετε, ελπίζω, ένα δεύτερο κείμενο, για τον Μπάτμαν τη φορά αυτή, όταν τα καταφέρω. Πηγή

Η ιστορία ξεκινάει όταν ένας νέος κατά συρροή δολοφόνος, γνωστός ως Sin-Eater, αρχίζει να τριγύρνα στους δρόμους της Νέας Υόρκης, πυροβολώντας όλους όσους κατά την κρίση του, έχουν αμαρτήσει. Όταν μια στενή του φίλη, γίνεται το τελευταίο θύμα του δολοφόνου, ο Spider-Man συμμαχεί με τον Daredevil, για να φέρει τον παλαβό εγκληματία στην δικαιοσύνη. Όμως οι πράξεις του Sin-Eater, θα έχουν τρομερές συνέπειες για τον Spider-Man. Συνέπειες, που όχι μόνο απειλούν τον ίδιο, αλλά και για τις ζωές όλως όσων αγαπάει περισσότερο. Στο Venom: Birth of a Monster, θα περίμενε κάνεις, μόνο και μόνο από τον τίτλο, να διαβάσει για το πώς δημιουργήθηκε ο Venom και όχι μια ακόμα περιπέτεια του Spider-Man, ενάντια σε κοινούς εγκληματίες. Όμως παρόλα αυτά, το υλικό που συγκεντρώνει αυτή η pocket paperback έκδοση της Panini, από τα Peter Parker, The Spectacular Spider-Man #107-110 και The Amazing Spider-Man #298-300, μέσα σε αυτές τις 188 σελίδες, μας οδηγεί στο τέλος στην δημιουργία της Νέμεσις του αραχνάκια, τον Venom!

« Ακούστε με, X-Men! Δεν είμαι πλέον η γυναίκα που ξέρατε! Είμαι φωτιά! Και η ζωή ενσαρκωμένη! Τώρα και για πάντα - είμαι η Φοίνιξ! » --Jean Grey (X-Men #134, Ιούνιος 1980) Η λίστα που παρουσιάζω δημιουργήθηκε από διάφορες λίστες που δημοσιεύθηκαν σε αμερικάνικα sites τα τελευταία 5 χρόνια, όπως το Screenrant, το Newsrama, το Τοπ 75 της Marvel.com κλπ. Η κάθε ιστορία παίρνει πόντους ανάλογα με την θέση που βρίσκεται σε κάθε λίστα (100 πόντους για το Νο.1, 99 πόντοι για το Νο.2, μέχρι το Νο.100 που παίρνει 1 πόντο). Ετσι δημιούργησα μία σούπερ λίστα με τις ιστορίες που συγκεντρώνουν τους περισσότερους πόντους στο σύνολό τους, να είναι στις πρώτες θέσεις. Στην λίστα υπάρχουν από μεμονωμένα τεύχη μέχρι ολόκληρα storylines, και graphic novels απ΄όλες τις εποχές. Εχω συμπεριλάβει ως bonus και 4 ιστορίες που βρίσκονται σε πιο χαμηλές θέσεις στο chart, και οι οποίες μ' αρέσουν ιδιαίτερα. Enjoy! No.1 SPIDER-MAN: THE DEATH OF GWEN STACY (1973) Η δολοφονία της κοπέλας του Peter Parker από τα χέρια του αδίστακτου Green Goblin σόκαρε τους οπαδούς του Spider-man το καλοκαίρι του 1973, και σήμανε το τέλος της αθωότητας στα κόμικς. No.2 X-MEN: THE DARK PHOENIX SAGA (1980) Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει. Οταν η Jean Grey πέρασε στην σκοτεινή πλευρά, οι πρώην φίλοι και συνεργάτες της έπρεπε να επιλέξουν τον δύσκολο δρόμο της εξόντωσής της. No.3 THE INFINITY GAUNTLET (1991) Ο Thanos εξολοθρεύει το μισό σύμπαν για την αγάπη μιάς γυναίκας (που δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον Θάνατο). Και εμείς ερωτευθήκαμε αλλά δεν τρελαθήκαμε. No.4 DAREDEVIL: BORN AGAIN (1986) Το κλασικό run των Frank Miller και David Mazzucchelli που δημοσιεύθηκε στα τεύχη 227-233. Εγώ πάντως θα έβαζα το τεύχος Νο.181 (Απρίλιος 1982) με τον θάνατο της Electra. No.5 CIVIL WAR (2006) Πραγματικός εμφύλιος πόλεμος και ρήγμα στις σχέσεις Iron Man και Captain America σε ένα classic της μοντέρνας εποχής της Marvel. Το δίκιο πάντως είναι με το μέρος του Steve Rogers σ'αυτή την διαμάχη / σύγκρουση. To original "Civil War" του 1984 βρίσκεται στο Νο.14 στην σούπερ λίστα μας. No.6 X-MEN: DAYS OF FUTURE PAST (1980) Το follow up στο "Dark Phoenix" ήταν ένα ακόμη classic του Chris Claremont (ο οποίος ήταν στα ντουζένια του τότε) που επέβαλε οριστικά και αμετάκλητα τους X-Men ως το Νο.1 κόμικ σε πωλήσεις στην Αμερική στην δεκαετία του 1980. (Βλέπε σχετικό thread) No.7 ANNIHILATION (2006) Σ'ένα μακρινό γαλαξία μία νέα απειλή ξεπροβάλει που θα φέρει τα πάνω κάτω σε ολόκληρο το σύμπαν (αρκετά μακριά από τη Γη πάντως). No.8 FANTASTIC FOUR: THE COMING OF GALACTUS (1966) Η πιο κλασική ιστορία των FF που προετοίμασε το έδαφος και για άλλες ανάλογες ιστορίες στο μέλλον (ιδιαίτερα μετά από το 1980) με την έλευση του τρομερού Galactus στον κόσμο μας. Εδώ κάνει το ντεμπούτο του ο περίφημος Silver Surfer. Δημοσιεύθηκε στα τεύχη Νο.58-60. No.9 SPIDER-MAN: KRAVEN'S LAST HUNT (1987) Ο κλασικός villain του Αραχνανθρώπου αυτοκτονεί. R.I.P. Kraven (ή μάλλον R.I.H. - Rot In Hell). No.10 MARVELS (1994) Οι υπερήρωες της Marvel μέσα από το πρίσμα ενός συνηθισμένου ανθρώπου, του φωτογράφου Phil Sheldon που ζει στην Νέα Υόρκη παρακολουθώντας την δράση των καλών και κακών χαρακτήρων του Μαρβελόκοσμου. BONUS (EXTRA! EXTRA! READ ALL ABOUT IT) No.12 CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER (2005) Το κλασικό θρίλερ του Captain America που μεταφέρθηκε με επιτυχία και στον κινηματογράφο, αν και προσωπικά μ'αρέσει περισσότερο το run του 1974 όπου ο κακός στην ιστορία ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ (γιατί δηλαδή, ο Donald Trump καλύτερος είναι?) O Steve Englehart εμπνεύστηκε την ιστορία από το σκάνδαλο του Watergate που οδήγησε σε παραίτηση τον τότε Πρόεδρο, Richard Nixon. No.13 X-MEN: AGE OF APOCALYPSE (1995) Μιά σειρά από γεγονότα οδηγούν σε ένα νέο εφιαλτικό εναλλακτικό σύμπαν όπου ο Magneto είναι ο ηγέτης των X-Men (και παντρεμένος με την Rogue) και μέλη της ομάδας του Charles Xavier όπως ο Cyclops περνούν στην παρανομία. Αληθινή Αποκάλυψη. No.20 IRON MAN: DEVIL IN A BOTTLE (1979) Αναφέρθηκα πρόσφατα σ'αυτή την ιστορία σε άλλο thread. Ο Tony Stark γίνεται αλκοολικός και παραδίδει την σκυτάλη στον Jim Rhodes που όμως αργότερα στην δεκαετία του 80 αρχίζει να παραφέρεται και να σκοτώνει κόσμο (δεν είναι συμπεριφορά υπερήρωα αυτή). Στην συνέχεια ο Stark θα διεκδικήσει πίσω την στολή του Iron Man με αποτέλεσμα να γίνει της κακομοίρας. Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια, που λέει και το άσμα του Κυριαζή. No.29 THE DEATH OF CAPTAIN MARVEL (1982) Η Marvel αποφάσισε να σκοτώσει τον Captain Marvel εξαιτίας των χαμηλών πωλήσεων του κόμικ (του οποίου η κυκλοφορία είχε διακοπεί από το 1980). Ετσι ο αγαπημένος μας ήρωας πεθαίνει από καρκίνο. Η ειρωνία είναι ότι χρειάστηκε να πεθάνει ο CM για να κάνει επιτέλους μεγάλες πωλήσεις, αφού αυτό το graphic novel του Jim Starlin σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και εξακολουθεί να πουλάει μέχρι σήμερα. Κρίμα όμως που δεν ζει πιά ο CM για να χαρεί την επιτυχία του. Τι τραβάνε και αυτοί οι υπερήρωες. WHAT ABOUT...? Θα ήθελα να έβλεπα κάποια ιστορία των Avengers στις πρώτες θέσεις (Το "Under Siege" είναι στο Νο.22 στην λίστα), και ίσως το run του Walter Simonson στον Thor (κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980). Δεν μπορούμε να τα 'χουμε όλα δικά μας, όμως. C'est La Vie που λένε και στο χωριό μου.

Αντιγράφω την παρουσίαση / συνέντευξη για την πρόσφατη σειρά της Anubis, η οποία αποτελεί το ντεμπούτο στην αρθρογραφία του δικού μας ConB. “Τhe Amazing Spider-Man: Επιστροφή στη Δράση” είναι μια νέα μίνι σειρά κόμικς που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2016 από της εκδόσεις Anubis. Συνήθως αποφεύγω να διαβάζω super hero comics μεταφρασμένα στα ελληνικά, αλλά ο Spider-Man είναι αγαπημένος μου ήρωας από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου. Τότε διάβαζα ιστορίες του Σπαϊντερ Μαν με χρώμα άσπρο, μαύρο και πορτοκαλί, ενώ τώρα δεν μπόρεσα να αντισταθώ στη τόση καλή ποιότητα της έκδοσης που έκανε η Anubis και είπα ας ξανά δοκιμάσω να διαβάσω μια ιστορία του αγαπημένου μου ήρωα. Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα! Διπλή ιστορία, όμορφα γραμμένη, με ευχάριστο τρόπο σχεδιασμένη και πολύ, πολύ χρώμα σε ιλουστρασιόν χαρτί και σε μια πολύ οικονομική τιμή, όλα τέλεια! Αυτό όμως που με κράτησε στο να διαβάσω ολόκληρες τις ιστορίες και να αναζητήσω τα επόμενα δύο τεύχη που κυκλοφόρησαν τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο ήταν η πάρα πολύ καλή μετάφραση! Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να μεταφράσεις ανέκδοτα, αστεία και λογοπαίγνια και να καταφέρεις να προσφέρεις γέλιο Οι διάλογοι του Spider-Man είναι γεμάτοι με αστεία λογοπαίγνια και όπως η μετάφραση ήταν τόσο καλή που γέλασα, κατάλαβα το αστείο, έδενε με το διάλογο και την ιστορία και το απόλαυσα! Με λίγα λόγια ένιωσα τον ενθουσιασμό του έφηβου που λαχταρά το επόμενο τεύχος και διασκεδάζει να το διαβάζει ξανά και ξανά, για αυτό και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα για μια ευχάριστη ανάγνωση. Δεν μπόρεσα επίσης να αντισταθώ και να μη κάνω κάποιες ερωτήσεις προς τις εκδόσεις Αnubis. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις του τον Χρήστο Τσέλιο ο οποίος έχει αναλάβει την επιμέλεια και τη μετάφραση του “The Amazing Spider-Man: Επιστροφή στη δράση”. Αγαπάμε Spider-Man, εδώ και δεκαετίες έχει μεγάλο και πιστό αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα Η έκδοση των ιστοριών του έχει γίνει με βάση την παλιά αυτή αγάπη ή για να τον γνωρίσουν επόμενες γενεές; Στην επιλογή της σειράς έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως είχε εκδοθεί ξανά στη χώρα μας, και εξαιτίας αυτού είναι γνωστή και αγαπημένη από αναγνώστες στην Ελλάδα, καθώς και το ότι πρόκειται για μία από τις πιο δημοφιλείς σειρές στο εξωτερικό. Η μετάφραση στο Spider-Man είναι πάρα πολύ καλή. Πόσο σε δυσκόλεψε η μετάφραση του ειδικά όταν τα λογοπαίγνια έχουν μια ιδιαιτερότητα στο να προσαρμοστούν με ακρίβεια στην ελληνική γλώσσα; Πρώτα απ’ όλα, σας ευχαριστoύμε. Προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο στον τομέα της μετάφρασης. Το “Amazing Spider-Man”, πρόκειται για ένα ιδιαίτερο κόμικ, καθώς, όπως κι εσείς αναφέρετε, ο Peter Parker λατρεύει τα λογοπαίγνια και τα αστεία, κάτι που, οφείλω να ομολογήσω, δυσκολεύει αρκετά την μετάφρασή του. Προσπαθούμε να αποδώσουμε όλα αυτά τα αστεία όσο καλύτερα γίνεται, βρίσκοντας τις αντίστοιχες ελληνικές εκφράσεις που μεταφέρουν το νόημα ακριβώς. Όποτε αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χρησιμοποιούμε υποσημειώσεις για να εξηγήσουμε ποιο ακριβώς είναι το αστείο ή τι λογοπαίγνιο κάνει ακριβώς ο Spider-Man. Παρά τη κρίση βλέπουμε τακτικά νέα κόμικς, οπότε ο χώρος των εκδόσεων κόμικς περνάει κρίση ή όχι; Όπως έχουμε μάθει όλοι πολύ καλά τα τελευταία χρόνια, όλοι οι κλάδοι έχουν υποστεί τις συνέπειες της κρίσης, και ο χώρος των εκδόσεων δεν αποτελεί εξαίρεση. Προσπαθούμε, όμως, με τα μέσα που έχουμε διαθέσιμα να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν και το ίδιο, πιστεύω, πως ισχύει για όλους όσοι δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό. Είναι εύκολο να εκδώσετε ένα κόμικ σαν το Spider-Man σε συνεχή μηνιαία βάση διατηρώντας τη συγκεκριμένη μορφή της καλής ποιότητας χαρτιού και διπλής ιστορίας; Θα σας παραπέμψω στην προηγούμενη απάντηση. Προσθέτω απλώς ότι έχουμε θέσει κάποια στάνταρ που θέλουμε να τηρούμε σε οποιαδήποτε έκδοσή μας. Στη πλειοψηφία τα κόμικς που έχετε εκδώσει είναι αυτά με υπερήρωες. Η επιλογή έχει να κάνει με το αναγνωστικό κοινό και τις προτιμήσεις του στο είδος ή είναι κάτι άλλο; Tα super hero comics ήταν ανέκαθεν το πιο διαδεδομένο είδος κόμικς, και αυτός ήταν ο λόγος που ασχοληθήκαμε με αυτό. Βέβαια, όταν ξεκινήσαμε την ενασχόλησή μας με αυτό τον τομέα, είχαμε στραφεί σε διαφορετικά είδη κυρίως fantasy(Conan) και Sci-Fi(Robotech) μιας και η εταιρία ασχολιόταν ήδη εκδοτικά με αυτούς τους δύο χώρους. Έπειτα περάσαμε στα super hero comics με τις σειρές Ultimate της Marvel, που αποτελούσαν μία ιδανική επιλογή καθώς σύστηνε στο κοινό που δεν είχε ιδιαίτερη επαφή με το χώρο των κόμικς κλασικούς ήρωες και πρόσφερε μία διαφορετική εκδοχή αγαπημένων ηρώων σε πιο έμπειρους αναγνώστες. Να ελπίζουμε ότι σύντομα θα έχουμε τη δημοσίευση μιας επόμενης νέας ιστορίας του Spider-Man; Σκοπός μας είναι να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατόν στις περιπέτειες του Spider-Man, αλλά και των άλλων ηρώων της Marvel. Ευχαριστούμε τον Χρήστο, τις εκδόσεις Anubis και ανυπομονώ για τη σύντομη επιστροφή του Spider-Man! Συνέντευξη του Χρήστου Τσέλιου στον Κωνσταντίνο Μπαρμπάτση. Πηγή.

Make Mine Marvel: Ο πλήρης οδηγός του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel Από το εργαστήριο του Τόνι Σταρκ και τα παλάτια της Aσγκαρντ μέχρι τον πύργο των Εκδικητών και το Aδυτο των Αδύτων του Doctor Strange, το Flix βάζει σε σειρά όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς για το μεγαλειώδες, υπερφιλόδοξο και άκρως επιτυχημένο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Oποιος διαβάζει αμερικανικά υπερ-ηρωικά comics είναι ήδη εξοικειωμένος με αυτή την αφηγηματική νοοτροπία: ιστορίες που είναι αυτοτελείς αλλά εντάσσονται σε μια μεγαλύτερη αφήγηση, υποπλοκές που εξελίσσονται από τεύχος σε τεύχος μέχρι να λάβουν πρωταγωνιστική θέση όταν έρθει η σωστή στιγμή, crossovers που φέρνουν σύμμαχους ή αντιμέτωπους ήρωες από διαφορετικές σειρές και ιστορίες-event σε πολλαπλά μέρη που αλλάζουν το status quo ενός ολόκληρου σύμπαντος, διαταράσσοντας ισορροπίες και δημιουργώντας νέες συνθήκες, οι οποίες με την σειρά τους προσφέρουν το κατάλληλο υπόβαθρο για έναν ολόκληρο νέο κύκλο ιστοριών. Δημιουργίες κυρίως του Σταν Λι και της αχαλίνωτης φαντασίας του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οι ήρωες της Marvel και η αφηγηματική δομή των περιπετειών τους, εδραιώθηκε κυρίως κατά την δεκαετία του 1970 με τη συμβολή δημιουργών (σχεδιαστών και σεναριογράφων) όπως οι Τζακ Κίρμπι, Κρις Κλερμόντ και Τζον Μπερν, οι οποίοι απεγκλώβισαν τις ιστορίες από την αυτοτελή μορφή τους και πειραματίστηκαν με ένα πιο «σειριακό» φορμάτ, όπου οι μακροπρόθεσμες συνέπειες κάθε ιστορίας ξεπερνούσαν το φινάλε κάθε εικοσασέλιδου τεύχους. Οι κομιξικοί ήρωες της Marvel δε διστάζουν να συνάψουν συμμαχίες, εδώ ενάντια στην εξωγήινη απειλή του Beyonder. Κάτι τέτοιο ωστόσο για τον κινηματογράφο ήταν μέχρι τώρα σχεδόν ανήκουστο. Ναι μεν υπήρχαν τα sequel και οι ήρωες που εμφανίζονταν σε νέες αυτόνομες περιπέτειες ανά τις δεκαετίες (γεια σου, Τζέιμς Μποντ), όμως, το να δημιουργηθεί ένα κοινό σύμπαν όπου ο κάθε ήρωας είχε την δική του ουσιαστικά «σειρά», συνυπάρχοντας παράλληλα με τα προβλήματα και τις περιπέτειες άλλων ηρώων, αλληλεπιδρώντας μάλιστα πολλές φορές μαζί τους ή νιώθοντας τις συνέπειές των πράξεων άλλων ηρώων, όχι μόνο δεν είχε ποτέ επιχειρηθεί αλλά και θεωρούνταν, αν όχι ακατόρθωτο, υπερβολικά φιλόδοξο για να γίνει ποτέ πραγματικότητα. Γιατί πέρα από το οικονομικό θέμα ή απλά τον πολύπλοκο προγραμματισμό ενός τέτοιου εγχειρήματος, υπήρχε και το πρόβλημα με τα δικαιώματα της χρήσης κάθε ήρωα. Αν και ο Spider-Man, οι X-Men, ο Deadpool, οι Fantastic Four, ο Captain America και οι υπόλοιποι Εκδικητές αποτελούν όλοι ήρωες της Marvel, τα κινηματογραφικά τους δικαιώματα ήταν (και παραμένουν σε σημαντικό βαθμό) διάσπαρτα σε διαφορετικές εταιρείες παραγωγής. Αυτό συνέβη κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε η εταιρεία το 1996 και των, όχι και τόσο συμφερουσών, συμφωνιών που έκανε τότε με διάφορα κινηματογραφικά στούντιο με στόχο την οικονομική της διάσωση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Fantastic Four, X-Men (και ο «Deadpool», αν και τότε κανείς δεν ενδιαφέρονταν ουσιαστικά για την ιδιοκτησία του) να πάνε στην Fox, ο Spider-Man και το περιφερειακό του σύμπαν να πάνε στη Sony και ο Hulk να αποκτηθεί από την Universal , όλοι τους μακριά από την ομπρέλα της «μαμάς» Marvel. Artwork από τον Matt Taylor της Mondo. ταδιακά όμως έγινε εμφανές (ειδικά μετά τους «X-Men» του Μπράιαν Σίνγκερ και τον «Spider-Man» του Σαμ Ράιμι) ότι οι ταινίες με υπερ-ήρωες πουλούσαν. Για αυτό και σιγά-σιγά, η Marvel μπήκε στη διαδικασία της επαναπόκτησης των δικαιωμάτων των ηρώων που έχασε με στόχο να δημιουργήσει το δικό της σύμπαν ταινιών, όπου θα είχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων. Η έννοια ενός «διευρυμένου σύμπαντος» ήταν ακόμα ένας ευσεβής πόθος, όμως, ο πρόεδρος των Marvel Studios (από το 2005) Κέβιν Φιγκ ήδη διστακτικά δήλωνε τις μεγάλες φιλοδοξίες του. Υπήρχαν ακόμα μερικά κρίσιμα προβλήματα, όπως οι ιδιοκτησίες των X-Men και των Fantastic Four που παρέμεναν στην Fox ή μια πολυπλοκότητα στα δικαιώματα του Hulk που επέτρεπε μεν στην Marvel να χρησιμοποιεί τον ήρωα αλλά δύσκολα σε δική του ταινία χωρίς την συναίνεση της Universal, όμως δεν ήταν αρκετά για να αποθαρρύνουν τον ενθουσιασμό του Φιγκ για το κολοσσιαίων διαστάσεων εγχείρημά του. 10 χρόνια σχεδόν μετά, μόνο δικαίωση μπορεί να νιώθει ο Φιγκ. Συστηματικά, οι ταινίες του Κινηματογραφικού Σύμπαντος της Marvel, όπως κατέληξε να λέγεται από υπεύθυνους και φαν μαζί, ανήκουν στις πιο εμπορικές – παγκόσμια – ταινίες κάθε χρονιάς. Ηθοποιοί βεληνεκούς Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κέιτ Μπλάνσετ και Τίλντα Σουίντον δέχονται με ευχαρίστηση να αναλάβουν κομιξικούς ρόλους που πριν από κάποια χρόνια να μην δέχονταν καν να υπολογίσουν ως πιθανή επιλογή. Ιδέες που στο παρελθόν θα οδηγούσαν σε οικονομική αυτοκτονία («ένα ρακούν που μιλάει!», «ένα δέντρο που είναι ένας από τους πιο σκληρούς μαχητές του γαλαξία!») αντιμετωπίζονται πλέον απλά ως… super cool. Και συμφωνίες που θα θεωρούνταν ακατόρθωτες, όπως εκείνη μεταξύ Sony και Marvel για κοινή χρήση του Spider-Man και των υπόλοιπων ηρώων του Marvel Cinematic Universe, γίνονται πραγματικότητα, δίνοντας ώθηση για ακόμα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα που ξεπερνούν νομικά και οικονομικά εμπόδια του παραδοσιακά «σκληρού» Χόλιγουντ! Το τηλεοπτικό σύμπαν της Marvel οδεύει ολοταχώς προς την δημιουργία της ομάδας των «Defenders», οι οποίοι θα έχουν και τη δική τους σειρά στο Netflix μέσα στο 2017. Διανύοντας πλέον την τρίτη φάση της ευρύτερης αφήγησης του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel, X-Men, Deadpool και Fantastic Four παραμένουν εκτός των δικαιωμάτων χρήσης της Marvel. Παρόλα αυτά όμως, ήδη πλήθος ηρώων έχει παρουσιαστεί, αρκετές ιστορίες βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στο δρόμο προς την κλιμάκωσή τους και πολλές πολλές υποσχέσεις για το μέλλον προμηνύουν ακόμη πιο ενδιαφέροντα πράγματα, χωρίς να υπάρχει η αμφιβολία ή η έλλειψη ρίσκου που μπορεί να ήταν έκδηλη στην αρχή. Παράλληλα, υπάρχει ένα ολόκληρο τηλεοπτικό σύμπαν που δίνει τη δυνατότητα στην Marvel να αξιοποιεί μερικούς λιγότερο γνωστούς ή πιο ενήλικης θεματικής ήρωές της («Daredevil», «Punisher») και να πειραματίζεται περισσότερο με τα είδη (το νουάρ «Jessica Jones», το σχεδόν Blaxploitation «Luke Cage», το επηρεασμένο από τις ταινίες kung-fu «Iron Fist»), χωρίς να κινδυνεύει να τινάξει ολόκληρο το σύμπαν της στον αέρα. Αυτό το τηλεοπτικό σύμπαν, είναι μια διαφορετική ιστορία για κάποια άλλη στιγμή, όμως για πολλούς είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, σαφώς πιο δημιουργικό και μάλλον σε λιγότερο ασφαλείς διαδρομές σε σχέση με το αντίστοιχο κινηματογραφικό. Ο αρχικακός Thanos και τα πολύτιμα κοσμικά πετράδια του, όπως αποτυπώθηκε στα comics. To 2017, το Marvel Cinematic Universe θα παρουσιάσει την επιστροφή των «Φυλάκων του Γαλαξία», την πρώτη solo περιπέτεια του Spider-Man στα πλαίσια αυτού του κοινού σύμπαντος και την τρίτη πια περιπέτεια του Thor στις άκρες του διαστήματος, με τη συνοδεία μάλιστα όχι μόνο του Hulk αλλά και του… Doctor Strange. Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Το Flix είναι πανέτοιμο να απαντήσει όλες τις σχετικές απορίες και να τονίσει σε πρωτάρηδες και μη τι αξίζει να θυμάται κανείς από όλα τα επιμέρους «επεισόδια» στη μακριά αλλά αναπόφευκτη ιστορία προς το «Infinity War», (Ακολουθούν προφανώς spoilers) ΦΑΣΗ ΠΡΩΤΗ Iron Man του Τζον Φαβρό – 2008 Τι αφορά: O επιχειρηματίας και πρόεδρος των Stark Industries, Τόνι Σταρκ, ύστερα από τον τραυματισμό του κατά την επίδειξη ενός νέου τύπου πυραύλου στο Αφγανιστάν, αναγκάζεται να αναπτύξει έναν μηχανικό εξωσκελετό που θα αποτρέπει τα μεταλλικά κατάλοιπα στο αίμα του από το να φτάσουν στην καρδιά του – και, προφανώς, να τον σκοτώσουν. Και εγένετω Iron-Man! Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο Τζεφ Μπρίτζες, ως πρώην φίλος, νυν ανταγωνιστής, Ομπαντάια Στέιν, έχει την ατυχία να είναι ο πρώτος «κακός» του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel που ξεφτίζει από το μυαλό μόλις τελειώσει η ταινία, όμως ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ λάμπει ως Τόνι Σταρκ, δίνοντας ουσιαστικά τον όχι ακριβώς αστείο αλλά και όχι ακριβώς σοβαρό τόνο που πρόκειται να ακολουθήσει η αφήγηση των ιστοριών και στις επόμενες ταινίες. Πρώτη εμφάνιση του Κλαρκ Κρεγκ ως πράκτορας Κόλσον της S.H.I.E.L.D. πρώτη εμφάνιση της Γκουίνεθ Πάλτροου ως αίσθημα-σύμμαχος Πέπερ Ποτς, πρώτη εμφάνιση του Τέρενς Χάουαρντ ως φίλος Τζέιμς Ροντς και πρώτη ακουστική εμφάνιση του Πολ Μπέτανι ως φωνή του ελεγκτικού συστήματος JARVIS. Η ταινία κλείνει με τον Τόνι Σταρκ να παραδέχεται και δημοσίως ότι είναι ο Iron Man. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι ουσιαστικά εδώ καθορίστηκε όλη η προσέγγιση της Marvel και για τις υπόλοιπες ταινίες της, το πιο καθοριστικό στοιχείο είναι η εμφάνιση του Σάμιουελ Τζάκσον ως Νικ Φιούρι στην post-credits σκηνή της ταινίας, για να ανακοινώσει στον Τόνι Σταρκ της ύπαρξη της «πρωτοβουλίας των Εκδικητών». Μόλις γεννήθηκε λοιπόν ένα κοινό σύμπαν. Ο Απίθανος Hulk (The Incredible Hulk) του Λουίς Λετεριέ – 2008 Τι αφορά: Κατά τη διάρκεια ενός αποτυχημένου πειράματος, το σώμα του Δρα Μπρους Μπάνερ απορροφά μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας Γάμμα, γεγονός που τον μετατρέπει σε ένα ανεξέλεγκτο πράσινο τέρας κάθε φορά που οι σφυγμοί της καρδιάς του ξεπερνούν τους 200 ανά λεπτό. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Oχι πολλά πράγματα. Το σύμπαν της Marvel βρίσκεται ακόμα σε νηπιακή φάση, κινείται πολύ εκ του ασφαλούς και εξακολουθεί να έχει έλλειψη εντυπωσιακών κακών (κάτι που κουβαλά, κατά κανόνα, ακόμα και σήμερα). Ως αποτέλεσμα, ο Τιμ Ροθ ως Abomination καταλήγει απλά ένα ψηφιακό κλισέ, η Μπέτι Ρος της Λιβ Τάιλερ προσπαθεί αλλά δεν την υποστηρίζει κανείς και ο Έντουαρντ Νόρτον είναι συμπαθής αλλά περιορίζει τις εμφανίσεις του ως Μπάνερ μόνο σε αυτή την ταινία, καθώς στη συνέχεια αντικαταστάθηκε (ομολογουμένως με επιτυχία) από τον Μαρκ Ράφαλο. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Στο τέλος της ταινίας, ο Τόνι Σταρκ του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ανακοινώνει στον Στρατηγό Θάντερμπολτ Ρος του Γουίλιαμ Χαρτ ότι συγκεντρώνει μυστικά μια ομάδα. Ενδιαφέρουσα επίσης λεπτομέρεια; Το αποτυχημένο πείραμα του Ρος που έδωσε στον Μπάνερ τις δυνάμεις του ήταν μια προσπάθεια αναβίωσης των πειραμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την δημιουργία ενός «υπερστρατιώτη» (είπε κλείνοντας το μάτι στον Captain America) Iron Man 2 του Τζον Φαβρό – 2010 Τι αφορά: Όσο ο Iron Man χτίζει το κοινωνικό του προφίλ βοηθώντας σε αγαθοεργίες (οι οποίες φυσικά και μακροπρόθεσμα αποδεικνύονται οικονομικά αποδοτικές), απειλές από το παρελθόν του βάζουν στόχο να του χαλάσουν την ηρεμία. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ας παραδεχτούμε ότι το «Iron Man 2» είναι η χειρότερη ταινία της Marvel. Είναι κακογραμμένο, είναι χαώδες, είναι γενικόλογο σε κάθε του έκφανση. Οι «κακοί» του Μίκι Ρουρκ και του Σαμ Ρόκγουελ είναι γενικόλογα κλισέ (αν και η εταιρία του χαρακτήρα του Ρόκγουελ, «Hammer Industries», χρησιμοποιείται συχνά ως όνομα στις επόμενες ταινίες), η αντικατάσταση του Τέρενς Χάουαρντ από τον Ντον Τσιντλ σίγουρα δε βοηθά την αίσθηση συνέχειας και η αφήγηση είναι υπερφορτωμένη, χωρίς όμως να λέει κάτι ουσιαστικό. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Αφηγηματικά τίποτα δεν είναι κρίσιμης σημασίας για την συνέχεια. Παρόλα αυτά, εδώ γίνεται η πρώτη εμφάνιση της Νατάσα – Black Widow – Ρομανόφ της Σκάρλετ Γιόχανσον ως πράκτορας της S.H.I.E.L.D, όπως και η αποκάλυψη ότι ο πατέρας του Τόνι Σταρκ, Χάουαρντ, ανήκε στους ιδρυτές της μυστικής οργάνωσης. Στο τέλος της ταινίας, ο πράκτορας Κόλσον ανακαλύπτει ένα μυστηριώδες σφυρί στην έρημο του Νέο Μεξικό. Thor του Κένεθ Μπράνα – 2011 Τι αφορά: Ο Θορ, γιος του βασιλιά Όντιν της Άσγκαρντ, ετοιμάζεται να ανέβει στον θρόνο πριν η παρορμητικότητα και η αλαζονεία του αλλά και οι μηχανορραφίες του φθονερού αδελφού του, Λόκι, τον στείλουν εξόριστο στη γη, δίχως τις δυνάμεις ή το σφυρί του. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Αστεία αστεία, αν και η ιστορία του «Thor» δεν ξεφεύγει σε τίποτα από την πεπατημένη, εδώ κάνουν ντεμπούτο μερικοί από τους πιο κρίσιμους χαρακτήρες του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Ο μηχανορράφος Λόκι του Τομ Χίντλστον, ο επιστήμονας Έρικ Σέλβιγκ του Στέλαν Σκάρσγκαρντ αλλά και όλοι οι Θεοί της Άσγκαρντ (ο Όντιν του Άντονι Χόπκινς, ο Χάιμνταλ του Ιντρις Έλμπα, η Ρενέ Ρούσο της Φρίγκα, η Σιφ της Τζέιμι Αμεξάντερ) δημιουργούν ένα εξαιρετικά ετερόκλιτο καστ που, δυστυχώς, δεν εκπληρώνει τις σεξπηρικές υποσχέσεις που δίνει το όνομα του Κένεθ Μπράνα στη σκηνοθετική καρέκλα. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Και μόνο η πρώτη εμφάνιση του Λόκι κάνουν το «Thor» ως εξαιρετικά κρίσιμο στην γενικότερη αφήγηση της κινηματογραφικής Marvel. Επίσης, σε ένα cameo ουσιαστικά, βλέπουμε για πρώτη φορά και τον Hawkeye του Τζέρεμι Ρένερ, πριν την ουσιαστική εισαγωγή του χαρακτήρα στους «Εκδικητές». Στο τέλος της ταινίας, ο Νικ Φιούρι δείχνει στον Δρα Σέλβιγκ ένα μυστηριώδη κύβο, ένα αντικείμενο τεράστιας αν και άγνωστης δύναμης. Εκείνος, ελεγχόμενος μυστικά από τον Λόκι, δέχεται να τον ερευνήσει, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά τις διασταυρώσεις μεταξύ των ανεξάρτητων μέχρι τώρα υπερ-ηρωικών περιπετειών. Ο Πρώτος Εκδικητής: Captain America (Captain America: The First Avenger) του Τζο Τζόνστον – 2011 Τι αφορά: Βρισκόμαστε στο 1941. Eνας ασθενικός στρατιώτης, ο Στιβ Ρότζερς, έπειτα από απανωτές απορρίψεις του από τον Αμερικανικό Στρατό, δέχεται να συμμετάσχει εθελοντικά σε ένα πιλοτικό, πειραματικό σχέδιο των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που στόχο έχει να δημιουργηθεί ένας Υπερ-Στρατιώτης. Όταν οι Ναζί κάνουν την εμφάνισή τους και απειλούν την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, ο Ρότζερς καλείται να αναλάβει το ρόλο του Captain America, του Πρώτου Εκδικητή και να σώσει τον κόσμο, έχοντας συνεργάτες του, τον παιδικό του φίλο Μπάκι Μπαρνς, την Πέγκι Κάρτερ και το Συνταγματάρχη Τσέστερ Φίλιπς, στον αγώνα του ενάντια στη σατανική οργάνωση HYDRA, της οποίας ηγείται ο Red Skull. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Με αυτή τη βουτιά στο παρελθόν, ουσιαστικά μαθαίνουμε περισσότερα για την δράση του πατέρα του Τόνι Σταρκ, Χάουαρντ, ως μέλος της S.H.I.E.L.D., τις απαρχές του Τεσσαράκτιου (εκείνου του μυστηριώδους κύβου από το «Thor») και τη σύνδεσή του με την ιστορία της Άσγκαρντ αλλά, φυσικά, και την ιστορία της δημιουργίας του Captain America, πριν ξυπνήσει στο σήμερα, ύστερα από 70 χρόνια σε κώμα, συμπληρώνοντας ουσιαστικά την ομάδα που πρόκειται να συναντήσουμε στους «Εκδικητές». Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Με τον «Πρώτο Εκδικητή: Captain America» ουσιαστικά διαμορφώνεται το ευρύτερο status quo πριν την πρώτη ομαδική σύμπραξη των Εκδικητών, με όλους τους ήρωες να είναι πλέον σε θέση μάχης και τα πρώτα στοιχεία για την μυθολογία της S.H.I.E.L.D. και της ανταγωνιστικής HYDRA να έχουν ήδη εξερευνηθεί. Η συνέχεια των εξελίξεων στην δεκαετία του 1940 θα συνεχίσει να εξερευνείται στις δύο σεζόν της τηλεοπτικής «Agent Carter», διατηρώντας αυτούσιο σχεδόν ολόκληρο το cast. Ο «Πρώτος εκδικητής» είναι ουσιαστικά μια ταινία περιόδου αλλά, όπως συμβαίνει και στα comics, θα επηρεάσει καταλυτικά όλες τις ιστορίες αυτού του σύμπαντος στο παρόν. Οι Εκδικητές (The Avengers) του Τζος Γουίντον – 2012 Τι αφορά: Ο Iron Man, o Hulk, o Thor, o Captain America, o Hawkeye και η Black Widow πρέπει να ανταποκριθούν στο κάλεσμα για δράση όταν ο, διευθυντής της S.H.I.E.L.D., Νικ Φιούρι, τους ενημερώνει για έναν εξωγήινο εχθρό που απειλεί την ασφάλεια του πλανήτη. Ταυτόχρονα, ο Λόκι έχει πλέον άμεση πρόσβαση στο Τεσσεράκτιον (για τους φίλους «Υπερκύβο») και έχει σκοπό με την ανεξάντλητη δύναμή του να υποτάξει τη Γη. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Χωρίς να υπάρχει ανάγκη για την ανάπτυξη καμίας προϊστορίας χαρακτήρα, ο Τζος Γουίντον (ο οποίος έτσι κι αλλιώς υπέβλεπε συντονιστικά όλα τα επιμέρους φιλμ μέχρι τώρα) επικεντρώνεται στο χιούμορ που γνωρίζει, την δράση που αγαπά και τις συναισθηματικές στιγμές που έγιναν χαρακτηριστικό της μέχρι τώρα δημιουργικής του καριέρας. Ποτέ πιο πριν μια splash page (εκείνη η σελίδα που στα comics απεικονίζει μια σκηνή δράσης σε όλο της το μεγαλείο χωρίς να σπάει την σελίδα σε επιμέρους εικόνες) δεν έδειξε τόσο καλά στην μεγάλη οθόνη. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Ουσιαστικά, οι «Εκδικητές» είναι το αντίστοιχο «crossover event» των comics, εκείνη η ιστορία που συγκεντρώνει τους ήρωες για μια απειλή που τους αφορά όλους και πρόκειται να ορίσει τη συνέχεια και των solo ιστοριών τους. Η σημαντικότερη βέβαια εξέλιξη λαμβάνει χώρα στο τέλος της ταινίας με την αποκάλυψη του υπερ-κακού της ιστορίας, Thanos, ο οποίος αποκαλύπτεται ότι βρίσκεται πίσω και από τον Λόκι και από την εξωγήινη φυλή των Chitauri και πρόκειται να είναι ο μεγάλος κοινός αντίπαλος όλων στο μέλλον. Το πραγματικό παιχνίδι τώρα ξεκινά. ΦΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ Τι αφορά: Μετά ακριβώς από τα γεγονότα των «Εκδικητών», τίποτα δεν είναι ακριβώς ίδιο στη ζωή του Iron Man: το σπίτι, το επιτελείο, το εργαστήριό του δέχονται επίθεση, ο κόσμος του ισοπεδώνεται και οι αγαπημένοι του άνθρωποι κινδυνεύουν. Ο Mandarin απειλεί την ύπαρξη του υπερήρωα, αλλά ο Τόνι Σταρκ είναι αποφασισμένος, όχι μόνο να πάρει εκδίκηση, αλλά και να απαντήσει επιτέλους στο αιώνιο ερώτημα αν είναι η στολή που κάνει τον άνθρωπο ή ο άνθρωπος που κάνει τη στολή… Τι αξίζει να θυμόμαστε: Και να που αυτά που δεν λειτούργησαν καλά στα προηγούμενα Iron Man εδώ, δια μαγείας Σέιν Μπλακ, είναι άκρως απολαυστικά: διακριτή σκηνοθετική άποψη, υποψία νουάρ προσέγγισης, έμφαση στον χαρακτήρα Τόνι Σταρκ έναντι του υπερ-ήρωα Iron Man. Η Πέπερ Ποτς της Γκουίνεθ Πάλτροου επιτέλους έχει κάτι ενδιαφέρον να κάνει, ο Τζέιμς Ροντς του Ντον Τσιντλ επιτέλους μοιάζει οργανικό σημείο του σύμπαντος και η αποκάλυψη του πραγματικού Mandarin του Μπεν Κίνγκσλεϊ αποτελεί το πιο αυθάδες τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια που έχει τολμήσει ποτέ το στούντιο. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Οι προσπάθειες του Σταρκ για έλεγχο ρομπότ Iron Man από απόσταση δίνει ουσιαστικά την πρώτη βάση για τη δεύτερη ταινία των «Εκδικητών» όμως το κυριότερο που μένει στο τέλος της ταινίας είναι πια η ελευθερία της Marvel να παίζει με τις ιστορίες τώρα που η αναγκαία εισαγωγή των χαρακτήρων έχει φύγει από την μέση. Στο τέλος του «Iron Man 3» η στολή αποσύρεται, ο Τόνι Σταρκ παραμένει όμως παρών και ετοιμοπόλεμος. Όχι ότι μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος (Thor: The Dark World) του Άλαν Τέιλορ – 2013 Τι αφορά: Ο Θορ παλεύει να σώσει τη Γη και τους Εννέα Κόσμους από ένα μυστηριώδη εχθρό που υπάρχει πριν από το ίδιο το σύμπαν, καθώς μια αρχαία φυλή με αρχηγό τον εκδικητικό Μάλεκιθ σκοπεύει να βυθίσει τα πάντα στο σκοτάδι. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο ιστός της ιστορίας είναι όσο γενικόλογος μπορεί να γίνει, χωρίς να επιτρέπει και στο «Thor 2: Σκοτεινός Κόσμος» να μπορεί να ξεφύγει από την μετριότητα, με εξαίρεση την τελική μάχη ανάμεσα τους κόσμους που έχει ένα οπτικό ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, στο θέμα του χτισίματος της μυθολογίας του σύμπαντος, γίνονται πολύ σημαντικά βήματα μπροστά γιατί… Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: …με την εισαγωγή του Thanos στην ιστορία, γίνεται κατευθείαν αναφορά και στα έξι «Infinity Stones», έξι πετράδια τεράστιας δύναμης τα οποία αποτελούν την ραχοκοκαλιά του σύμπαντος και την κυριότερη επιδίωξη του Thanos. Το Τεσσαράκτιον ήταν το ένα από αυτά. Ο «Αιθέρας» τούτου του Thor είναι το δεύτερο. Τέσσερα ακόμα πετράδια βρίσκονται εκεί έξω, ενώ στο τέλος της ταινίας αποκαλύπτεται ότι ο Λόκι έχει πάρει τη θέση του Όντιν και λειτουργεί πια ως βασιλιάς της Άσγκαρντ. Εδώ να σε δω, Θορ… Captain America 2: Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα (Captain America: The Winter Soldier) των Άντονι και Τζο Ρούσο – 2014 Τι αφορά: O Στιβ Ρότζερς παλεύει ακόμα να προσαρμοστεί στο σήμερα. Οι συνθήκες τον υποχρεώνουν να συνασπιστεί με την Νατάσα – Black Widow – Ρομανόφ για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο, αλλά συγκαλυμμένο εχθρό στην Ουάσινγκτον. Στη συνέχεια, οι δυο τους θα ζητήσουν τη βοήθεια του Falcon, αφού ο Στρατιώτης του Χειμώνα, ένας ψυχρός δολοφόνος, έχει βαλθεί να τους εξοντώσει. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Η Marvel δοκιμάζει κάτι πιο… κατασκοπευτικό, οι ηθοποιοί νιώθουν πλέον σίγουροι πίσω από τις ιδιότητες των υπερ-ηρώων και αυτό φαίνεται, η HYDRA σιγά σιγά λαμβάνει την σκιώδη ισχύ που της αναλογεί, σε πολύ βολικό timing που συμπίπτει με την φαινομενική καταστροφή της S.H.I.E.L.D., και η Marvel συνεχίζει να εισάγει χαρακτήρες προς μελλοντική χρήση (ο Falcon του Άντονι Μάκι, ο… εξελιγμένος Μπάι Μπαρνς του Σεμπάστιαν Σταν ως «στρατιώτης του χειμώνα» πλέον) χωρίς όμως να μπορεί να αποφύγει την φορτωμένη τρίτη πράξη όπου τα πάντα μοιάζουν και πάλι να καταστρέφονται τριγύρω χωρίς ουσιαστικό ρόλο. (Ναι, αλλά Ρόμπερτ Ρέντφορντ οπότε όλα καλά.) Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Νέοι χαρακτήρες είπαμε; Στο τέλος του «Captain America 2: Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα» κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση η Scarlet Witch της Ελίζαμπεθ Όλσεν και ο Κουίκσιλβερ του Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον, έτοιμοι για την συμμετοχή τους στους δεύτερους «Εκδικητές». Η «εποχή των θαυμάτων» έχει πια ξεκινήσει. Ουδέν νεώτερο από το μέτωπο του Thanos, όμως. Φύλακες του Γαλαξία (Guardians of the Galaxy) του Τζέιμς Γκαν – 2014 Τι αφορά: Ο Πίτερ Κουίλ, ένας αυθάδης τυχοδιώκτης, βρίσκεται στο στόχαστρο ενός αδυσώπητου κυνηγητού όταν κλέβει μια μυστηριώδη ουράνια σφαίρα, την οποία εποφθαλμιά ο πανίσχυρος κακός Ρόναν. Προκειμένου να γλιτώσει, αναγκάζεται να συμμαχήσει με ένα μάτσο απροσάρμοστους- τον Ρόκετ, ένα οπλισμένο ρακούν, τον Γκρουτ, ένα ανθρωποειδές που μοιάζει με δέντρο, την ολέθρια και αινιγματική Gamora και τον διψασμένο για εκδίκηση Ντραξ. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Και πάλι σίγουρα όχι τον κακό της ιστορίας. Ο Ρόναν του Λι Πέις είναι ένα οπτικά εντυπωσιακό αλλά ουσιαστικά κενό δημιούργημα, λειτουργεί ωστόσο ως πολύ καλή αφορμή για να μάθουμε ακόμα περισσότερο στοιχεία για τον Thanos, ο οποίος αρχίζει να επιβεβαιώνει την παρουσία του ως ο «αρχικακός» της ευρύτερης ιστορίας. Σε μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, η Gamora της Ζόι Σαλντάνα και η Nebula της Κάρεν Γκίλαν αποτελούν θετές κόρες του πανίσχυρου όντος, γεγονός που βυθίζει τούτη την παράδοξη περιπέτεια στο πιο ακραίο sci-fi στοιχείο έχει επιχειρήσει ως τώρα το σύμπαν της Marvel. Το καλό είναι ότι το γενικότερο ρίσκο αποδίδει, οι περίεργοι ήρωες αποδεικνύονται επιτυχία και ο Κρις Πρατ ως Πίτερ – Starlord – Κουίλ, χρεώνεται ακόμα μια επιτυχία στο Χόλιγουντ. Οι «Φύλακες του Γαλαξία» βρίσκονται, αν όχι στην κορυφή, πολύ ψηλά στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της Marvel. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Παραδόξως μεγάλος, καθώς όχι μόνο βλέπουμε τον ίδιο τον Thanos στην πιο εκτενή μέχρι τώρα εμφάνισή του στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel αλλά και συστηνόμαστε σε χαρακτήρες που, έστω κομιξικά, είχαν μεγάλη σχέση μαζί του. Επίσης, εισάγεται η ιδέα του Nova Corps αλλά και η ύπαρξη των εξωγήινων Kree, στοιχεία που θα φανούν πολύ χρήσιμα όταν έρθει η ώρα για την εισαγωγή της Κάρολ – Captain Marvel – Ντάνβερς στην ιστορία. Αλλά το κυριότερο είναι ότι βρίσκουμε ακόμα ένα Infinity Stone μέσα σε αυτό το σύμπαν, το τρίτο συνολικά, κρυμμένο μέσα στην ουράνια σφαίρα που με πάθος αναζητούν όλοι. Οι Εκδικητές: H Εποχή του Ultron (Avengers: Age of Ultron) του Τζος Γουίντον – 2015 Τι αφορά: Oταν ο Τόνι Σταρκ, μετά την καταστροφή της S.H.I.E.L.D., προσπαθεί να ενεργοποιήσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Για την ακρίβεια, πάνε εντελώς στραβά, καθώς δημιουργεί τον Utron, ένα εξελιγμένο ρομπότ που, όμως διακατέχεται από ιδέες μεγαλείου και την ακατάσχετη επιθυμία να επικρατήσουν οι μηχανές έναντι των ανθρώπων. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Στην τελική, δεν έχει σημασία αν το «Οι Εκδικητές: H Εποχή του Ultron» είναι καλύτερο ή χειρότερο από τους πρώτους «Εκδικητές». Αυτό που έχει σημασία είναι το γεγονός ότι η Marvel πλέον χρησιμοποιεί ιστορίες από άλλες ταινίες και τις εισάγει χωρίς κόπο στο ευρύτερο πλαίσιο, ότι έχει πλέον έχει βρει την ισορροπία ανάμεσα σε χιούμορ και δράση χωρίς να υστερεί σε τίποτα και το ότι έχει μαζέψει πλέον στο δυναμικό της τόσους πολλούς ηθοποιούς που είναι θαύμα το ότι καταφέρνει να δίνει σε όλους σημασία. Ουσιαστικά εδώ εμφανίζονται τα αποτελέσματα της ιστορίας που πρωτοξεκίνησε στο «Iron Man 3» (η τεχνητή νοημοσύνη των ανδροειδών), εδώ κλιμακώνεται η ιστορία της HYDRA που πήρε φόρα στον δεύτερο «Captain America» και εδώ αποκτά σάρκα και οστά η φωνή του Πολ Μπέτανι, καθώς ο Vision του πλέον κάνει ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη ως εξέλιξη του JARVIS, του αμυντικού δηλαδή συστήματος του Τόνι Σταρκ. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Δεν είναι φανερός από όλα τα προηγούμενα; Ε τότε να προσθέσουμε επίσης, ότι εδώ αποκαλύπτεται πως το σκήπτρο του Λόκι κρύβει το τέταρτο Infinity Stone, το οποίο πλέον κοσμεί το μέτωπο του Vision, ενώ επιπλέον εδώ αλλάζει και η σύσταση των «Εκδικητών», καθώς νέα μέλη γίνονται πλέον αναπόσπαστα κομμάτια της ομάδας. Δύσκολες εποχές για υπερ-ήρωες, γενικά. Το επισφραγίζει και στο τέλος της ταινίας ο ίδιος ο Thanos, ο οποίος επιτέλους δηλώνει απερίφραστα τον σκοπό του: να μαζέψει ο ίδιος τα Infinity Stones, χωρίς να βασίζεται σε ανίκανους υπηρέτες. Άργησε να το καταλάβει, οφείλω να ομολογήσω. Ant-Man του Πέιτον Ριντ – 2015 Τι αφορά: Οταν ο εφευρέτης Χανκ Πιμ κατασκεύασε, στα τέλη του ’80, μια στολή που μπορούσε να συρρικνώσει όποιον τη φορούσε σε μέγεθος μυρμηγκιού, αποφάσισε ότι η χρήση της θα ήταν καταστροφική και αποσύρθηκε. Τώρα, αν θέλει να σώσει την κόρη του, την εφεύρεσή του και, τελικά, την ίδια του την υστεροφημία, θα πρέπει να εμπιστευτεί τον μικροαπατεώνα Σκοτ Λανγκ, ο οποίος έχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει ως… συνεχιστής του τίτλου του «Ant-man». Τι αξίζει να θυμόμαστε: Ο «Ant-man» λειτουργεί ως επίλογος της δεύτερης φάσης του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel για αυτό και αποτελεί μια αστεία, σχεδόν αυτόνομη (αν εξαιρέσει κανείς την εμφάνιση έκπληξη του Falcon) ιστορία, που παίζει με την έννοια της ηρωικής κληρονομιάς και δίνει την ευκαιρία στον Μάικλ Ντάγκλας να παίξει έναν υπερ-ήρωα σε σύνταξη. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Όχι και τεράστιος (αν και ο θεατής περνά αναμφισβήτητα καλά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας εξαιτίας του χαρίσματος του Πολ Ραντ) αλλά στο τέλος γίνεται πια σαφές ότι Ant-man και Wasp (η persona που θα υιοθετήσει στο μέλλον η Εβάντζελιν Λίλι) αποτελούν αναπόσπαστα πλέον κομμάτια αυτού του σύμπαντος. ΦΑΣΗ ΤΡΙΤΗ Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος (Captain America: Civil War) των Αντονι και Τζο Ρούσο – 2016 Τι αφορά: Η επιστροφή του «Στρατιώτη του Χειμώνα» Μπάκι Μπαρνς, όπως και οι άλυτες διαφορές που προέκυψαν ύστερα από την αντιμετώπιση του Ultron, θέτουν σε πορεία σύγκρουσης τους Iron Man και Captain America, σε μία μάχη που θα αναγκάσει κάθε γνωστό ήρωα να λάβει θέση. Τι αξίζει να θυμόμαστε: Την εισαγωγή του Black Panther στην ευρύτερη ιστορία. Την πρώτη εμφάνιση του Spider-Man εντός κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Την μετατροπή του Ant-man σε… Giant-Man! Την σύγκρουση του τέλους που στέλνει σε αντίρροπα μονοπάτια Τόνι Σταρκ και Στιβ Ρότζερς. Την εμφάνιση σχεδόν όλων των ηρώων που μέχρι τώρα έχει εισάγει στην ιστορία η Marvel. Την επιστροφή του Στρατηγού Ρος από τον «Απίθανο Hulk»! Δεν είναι το Captain America, είναι το «Εκδικητές 2,5»! Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Ουσιαστικά, το «Captain America: Εμφύλιος Πόλεμος» διαλύει τους ήρωές του με στόχο να τους συγκεντρώσει ξανά μαζί υπό την απειλή του Infinity War. Ταυτόχρονα, κάνει την καλύτερη δυνατή εισαγωγή στον Black Panther και την αυτόνομη ταινία τους αλλά και τακτοποιεί όλες τις εκκρεμότητες που είχαν παραμείνει από τα προηγούμενα Captain America για να αφοσιωθεί πλέον στο περισσότερο… διεθνές μέλλον. Ο Captain America μπορεί να παρατά την ασπίδα του στο τέλος, ο Στιβ Ρότζερς όμως παραμένει πιο αφοσιωμένος από ποτέ στον σκοπό του. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο αποφασιστική εισαγωγή στην τρίτη και πιο φιλόδοξη φάση του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Doctor Strange του Σκοτ Ντέρικσον – 2016 Τι αφορά: Η ζωή του παγκοσμίως διάσημου νευροχειρουργού, Δρ. Στίβεν Στρέιντζ, αλλάζει ριζικά όταν ένα τρομερό αυτοκινητιστικό ατύχημα του στερεί τη χρήση των χεριών του. Οταν η παραδοσιακή φαρμακευτική ιατρική αποτυγχάνει, ψάχνει για βοήθεια και ελπίδα σε έναν αναπάντεχο τόπο: ένα μυστηριώδες μέρος γνωστό ως Καμάρ-Ταζ, στα βάθη του Νεπάλ. Τι αξίζει να θυμόμαστε: H Marvel έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο σημείο που μπορεί να προσλαμβάνει την Τίλντα Σουίντον και τον Μαντς Μίκελσεν στην ιστορία της, χωρίς καν να τους δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Και γιατί όχι, αφού το «Doctor Strange» της είναι καλοκουρδισμένο, είναι οπτικά εντυπωσιακό οπτικά θυμίζοντας συνεχώς μαγικό καλειδοσκόπιο και είναι και γνήσια αστείο, ακολουθώντας πιστά την γνωστή συνταγή της Marvel. Αφηγηματικά ίσως πολύ πιστά κατά στιγμές, αποζημιώνει όμως με την οπτική ευρεσιτεχνία του. Βαθμός κρισιμότητας στην ευρύτερη ιστορία: Το μάτι του Agamoto είναι το πέμπτο Infinity Stone. Επίσης, ο Doctor Strange δεσμεύεται να βοηθήσει τον Θορ να αντιμετωπίσει τον αδερφό του. Ω Θεοί, η τελική σύγκρουση πλησιάζει! Και τώρα τι; Σκηνή από το Spider-Man: Homecoming. Το 2017, το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel περιλαμβάνει την επιστροφή των «Φυλάκων του Γαλαξία», την πρώτη solo περιπέτεια του Spider-Man με υπότιτλο «Homecoming» (δεν μπορούμε να περιμένουμε για την νέα σύμπραξη του Τόνι Σταρκ με την σέξι θεία Μέι της Μαρίζα Τομέι) και την τρίτη πια περιπέτεια του Thor («Thor: Ragnarok» υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Τάικα Γουατίτι), η οποία θα σημάνει και την επιστροφή στην ενεργό δράση του Hulk, ο οποίος αγνοείται από το τέλος των δεύτερων «Εκδικητών». O Groot, όπως θα τον συναντήσουμε στους δεύτερους «Φύλακες του Γαλαξία» Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ήδη για την ταινία του Black Panther από τον Ράιαν Κούγκλερ, το sequel του Ant-man με τίτλο «Ant-Man and the Wasp» αλλά και το ορφανό ακόμα από σκηνοθέτη «Captain Marvel» αλλά με την Μπρι Λάρσον στον ομώνυμο ρόλο, όλα απαραίτητα βήματα μέχρι την αναμέτρηση όλης της κομπανίας με τον Thanos στο «Infinity War». Υπερβολικά φιλόδοξο; Για δες, αυτό ακριβώς έλεγαν και κάποιοι δέκα χρόνια πριν. Πηγή (Εάν πάτε στο αυθεντικό άρθρο, θα βρείτε και πάρα πολλά λινκ για όλες τις ταινίες που αναφέρονται εδώ, καθώς και πολλά άλλα κινηματογραφικά άρθρα, λιγότερο ή περισσότερο σχετικά με το θέμα του παρόντος άρθρου)

Πως ο SPAWN έσωσε τον Todd McFarlane από τους ιστούς του Spider-Man by Αντρέι Κοτσεργκίν Τον Νοέμβρη του 1991 ο Todd McFarlane αποφασίζει να κόψει διαπαντός τους ‘ιστούς’ που τον συνέδεαν με την Marvel. Συγκεκριμένα αποχωρεί από τον υπέρ επιτυχημένο Spider-Man τίτλο που είχε αναλάβει και αποφασίζει να σχηματίσει μαζί με άλλους έξι ταλαντούχους δημιουργούς την Image Comics. Το σοκ για την πρώην εταιρεία του ήταν τεράστιο μιας και εκείνη την εποχή ο McFarlane ήταν ένας Rock Star της βιομηχανίας των comics. Ένα status quo το οποίο κέρδισε όχι μόνο χάρη στις καινοτομίες που έφερε στον Άνθρωπο Αράχνη αλλά κυρίως οφείλεται στο γεγονός ότι το πρώτο τεύχος του Spider-Man τίτλου του πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα και μόλις λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του αρκετός κόσμος έδινε πάνω από 20 δολάρια για να εξασφαλίσει μερικά τεύχη για τους μελλοντικούς χαλεπούς καιρούς… Και όμως το Spider-Man που αρχικά αποτέλεσε την δημιουργική διέξοδο για τον McFarlane, που επιθυμούσε απεγνωσμένα να σχεδιάζει και να γράφει μόνος του τις ιστορίες που ήθελε, πολύ σύντομα μετατράπηκε στο Μαρτύριο του. Κατά τραγική ειρωνεία και εντελώς προφητικά το arc από το πρώτο του story είχε τον τίτλο ‘Torment’. Όσο ο τίτλος γινόταν ολοένα και πιο επιτυχημένος άλλο τόσο γινόταν πιο καταπιεστική η Marvel απέναντι στον δημιουργό του. ‘Μην χρησιμοποιήσεις αυτόν τον villain έχουμε προγραμματίσει να τον βάλουμε αλλού’ , ‘μην ζωγραφίσεις αυτό δεν είναι πρέπον και είμαστε υπερβολικά δημοφιλείς πλέον’ … Πολύ σύντομα οι ιστοί μεταμορφώθηκαν σε ασήκωτες αλυσίδες και ο δημιουργός βρέθηκε εγκλωβισμένος στο Καθαρτήριο – Κόλαση των δημιουργών comics. Όμως ο McFarlane δεν είχε καμία διάθεση να παραμείνει στην … Έβδομη Σφαίρα της Κολάσεως γνωστή και ως ‘Έρεβος’. Το μόνο που χρειαζόταν για να ξεφύγει ήταν μια χείρα βοηθείας. Και αυτή την πήρε από έναν τύπο που γνώριζε πολύ καλά τι θα πει να ζεις την προσωπική σου Κόλαση. Το όνομα του ήταν Al Simmons aka Spawn. Το SPAWN #1 κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1992 και έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στην ‘πιάτσα’ της ένατης Τέχνης. Ήταν ένας από τους πρώτους τίτλους που έφεραν την σφραγίδα της νεοσύστατης τότε Image Comics, της εταιρείας που πρέσβευε το όραμα του Todd McFarlane για ελεύθερη έκφραση των δημιουργών και την απόλυτη εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Το SPAWN με άξιους συμπαραστάτες τα SAVAGE DRAGON του Erik Larsen, το YOUNGBLOOD του macho Rob Liefeld και τους WILDCATS του Jim Lee αποτέλεσαν τους βασικούς στυλοβάτες για την άνοδο και την καθιέρωση της εταιρείας. Το πρώτο τεύχος του SPAWN πούλησε πάνω από 1.7 εκατομμύρια αντίτυπα και η επιτυχία του τίτλου τόσο σε εμπορικό όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο έβαλε την Image Comics σε μια διαδρομή επιτυχίας και δημιουργικότητας την οποία η εταιρεία εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να ακολουθεί ευλαβικά χαρίζοντας μας αμέτρητους πρωτότυπους και επιτυχημένους τίτλους και δίνοντας το πάτημα σε ταλαντούχους δημιουργούς να αναδείξουν ελεύθερα τις ιδέες και την τέχνη τους. Με τα χρόνια το SPAWN έγινε (μια όχι και τόσο καλή) ταινία, video game, φοβερή animated σειρά στο HBO, καινούργιοι τίτλοι γεννήθηκαν, νέοι δημιουργοί αναδείχτηκαν ενώ ο McFarlane ίδρυσε και την McFarlane Toys που έθεσε νέα υψηλότατα standards στην κατασκευή action figures μετατρέποντας τα από απλά παιχνίδια σε αληθινά έργα τέχνης. Και μπορεί σήμερα ο SPAWN να έχει χάσει κάπως την αίγλη του παρελθόντος όμως την θέση του έχουν πάρει αρκετοί άλλοι φοβεροί και δημοφιλείς τίτλοι. Η διαδρομή από τον Al Simmons μέχρι τον Rick Grimmes ήταν και συνεχίζει να είναι άκρως απολαυστική όμως τίποτα δεν θα είχε επιτευχθεί αν στα 90s ο McFarlane δεν είχε υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο στους ‘μεγάλους’ της βιομηχανίας. Σήμερα έχει φτάσει πλέον στο σημείο να τους κοντράρει στα ίσα. Και μπορεί οι κυκλοφορίες της Image να μην γίνονται κάθε λίγο και λιγάκι υπέρ επιτυχημένες blockbuster ταινίες μπορούν όμως άνετα να υπερηφανεύονται ότι έχουν να προσφέρουν κάτι πραγματικά πρωτότυπο, όμορφο και δημιουργικό. Κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει για τα στρατόπεδα των μπλε και των κόκκινων που κοιτάνε πλέον κυρίως πως να προετοιμάσουν το έδαφος για καμιά νέα ταινία τους ή απλά καταφεύγουν στις φτηνές και τεμπέλικες πρακτικές τύπου Reboot, Rebirth και πάει λέγοντας. Όμως επειδή καλό το διάβασμα αλλά και το μάτι έχει ανάγκη από ‘τροφή’ θα τελειώσω αυτό το άρθρο παραπέμποντας σας στο νέο, φοβερό, video του kaptainkristian που εκτός ότι το νέο του κανάλι στο Youtube απλά τα σπάει, αυτή τη φορά κάνει μια πολύ όμορφη αναδρομή στον τίτλο του SPAWN, την ‘ανεξαρτητοποίηση’ του Todd McFarlane και στην δημιουργία και καθιέρωση της Image Comics. Απολαύστε τον και ας σταθούμε λίγο στην τελευταία του φράση : ‘Take a chance and go make some stuff’. https://youtu.be/WJ8bQmHwbso Πηγή Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spider-Man του McFarlane (και άλλων) Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του Spawn