Αναζήτηση στην Κοινότητα

Η μεταφορά του ιστορικού αργεντίνικου κόμικς Eternauta στη μικρή οθόνη και στο Netflix κάνει ξανά δημοφιλή μια ιστορία θριάμβου της αλληλεγγύης και της συλλογικής δράσης έναντι σε δυστοπίες και ολοκληρωτισμούς που έχουν... τρομακτικές ομοιότητες με το καθεστώς του Χαβιέρ Μιλέι. Καρέ από το αυθεντικό κόμικς Eternauta της δεκαετίας του '50 Ο Eternauta (Κοσμοναύτης του Απείρου), ένα ιστορικό αργεντίνικο κόμικς που έγινε σειρά στο Netflix, είναι πλέον μια διεθνής επιτυχία που ξεπέρασε τα όρια της πατρίδας του, μιλώντας για μια δυστοπική πραγματικότητα απέναντι στην οποία μόνη διέξοδος και σωτηρία είναι η συλλογική δράση. Μια πραγματική διακήρυξη αρχών σε εποχές ταραγμένες, όπου το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου «κανείς δεν σώζεται μόνος του» έρχεται σε ευθεία ρήξη με την επιταγή του αναρχοκαπιταλιστή προέδρου Χαβιέρ Μιλέι και του ακραίου ατομικισμού του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Η σειρά, που βασίζεται σε κόμικς (το πρώτο ισπανόφωνο και από τα κορυφαία έργα της λατινοαμερικανικής επιστημονικής φαντασίας) του Έκτορ Χερμάν Ουέστερχελντ (αγνοούμενος της δικτατορίας μαζί με πολλά μέλη της οικογένειάς του), αναθέρμανε τις διαμαρτυρίες εναντίον του ακροδεξιού Μιλέι και έδωσε νέα πνοή στις Γιαγιάδες της Πλατείας του Μάη και άλλες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που απαιτούν να μάθουν τι έγιναν οι αγνοούμενοι και τα κλεμμένα παιδιά τους και μάχονται για δικαίωση, τιμωρία, μνήμη. O Eternauta δημοσιεύτηκε το 1957-1959 σε συνέχειες στο περιοδικό Hora Cero, αφηγούμενος μια ιστορία αντίστασης: όταν ένα τοξικό χιόνι και μια εισβολή εξωγήινων σκοτώνουν μαζικά ανθρώπους θέλοντας να τους υποτάξουν, μόνη διέξοδος επιβίωσης αναδεικνύεται η συλλογική αντίσταση απέναντι στον τύραννο εχθρό. Για πολλούς Αργεντίνους σήμερα αυτό το τοξικό χιόνι που σκοτώνει ανθρώπους και διαλύει τον κοινωνικό ιστό είναι οι τοξικές πολιτικές ενός ακροδεξιού – διαταραγμένου σαν εξωγήινος – προέδρου που αφήνει πίσω του ερείπια, μιζέρια, καταστολή και ανθρώπους ξεχασμένους στην τύχη τους (ή την ατυχία τους). Είναι το σωτήριο «εμείς» απέναντι στο καταστροφικό μεσσιανικό «εγώ». Ένα παρόν δεμένο με το τραύμα του παρελθόντος Το βιβλίο γράφτηκε σε μια περίοδο βαθιών πολιτικών διεργασιών, που διαπερνούν τις γραμμές του: ο Ψυχρός Πόλεμος να δίνει τον τόνο και οι πυρηνικές δοκιμές να ξεσηκώνουν πάθη και φόβους στον κόσμο, ενώ στην Αργεντινή το πραξικόπημα του 1955 κατά του προέδρου Περόν και η αποκαλούμενη Απελευθερωτική Επανάσταση και η στυγνή δικτατορία του Αραμπούρου να εγκαινιάζουν τον αιματηρό διωγμό των περονιστών. Στη μεταφορά του στην οθόνη το κείμενο προσαρμόστηκε στο σήμερα και φέρει αναφορές και σε άλλα, πιο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα: η δικτατορία του Βιντέλα, ο πόλεμος στις Μαλβίδες, οι οικονομικές κρίσεις, η νεο-αποικιοκρατία του δολαρίου, όλα πλεγμένα σε «ένα παρόν δεμένο με το τραύμα του παρελθόντος». Το έργο είναι αδιαχώριστο από την ίδια τη ζωή του Ουέστερχελντ. Στρατευμένος στους αγώνες της εποχής του, μέλος πια των Μοντονέρος, της επαναστατικής πτέρυγας των περονιστών, συνελήφθη στη διάρκεια της δικτατορίας και το 1978 χάθηκαν για πάντα τα ίχνη του. Προηγουμένως είχαν εξαφανίσει τις τέσσερις κόρες του, ηλικίας από 18 ως 25 ετών (οι δύο από αυτές έγκυες που οι στρατιωτικοί τούς έκλεψαν τα παιδιά τους) και τρεις γαμπρούς του. Με την επιστροφή της δημοκρατίας το 1983, το έργο βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής ως ένα προφητικό κείμενο για τη βία αλλά και τη συλλογική αντίσταση αφού, όπως έγραφε ο συγγραφέας, «ο πραγματικός ήρωας είναι ένας συλλογικός ήρωας, μια ανθρώπινη ομάδα». Έμπνευση για νέες κινητοποιήσεις Στην Αργεντινή ο αντίκτυπος της ταινίας είναι τεράστιος. Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως οι HIJOS (οργάνωση των παιδιών των αγνοούμενων και δολοφονημένων), έκαναν καμπάνια με μια εικόνα από την ταινία όπου πρόσθεσαν τις φωτογραφίες από τις εξαφανισμένες κόρες του Ουέστερχελντ γράφοντας: «Ήξερες πως δύο εγγόνια του δημιουργού του Eternauta είναι αγνοούμενα και μπορεί να βρίσκονται εν ζωή; Αν γεννήθηκες ανάμεσα στον Νοέμβριο του 1976 και τον Ιανουάριο του 1978 ή αμφιβάλλεις για την ταυτότητα κάποιου που γεννήθηκε σε αυτό το διάστημα, επικοινώνησε με της Γιαγιάδες της Πλατείας του Μάη». Έκτοτε έχει εκτοξευτεί ο αριθμός των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με την οργάνωση για να διαπιστώσουν μέσα από γενετική ταυτοποίηση αν είναι παιδιά αγνοούμενων. Φράσεις και αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στη σειρά γίνονται συνθήματα και σύμβολα των αυξανόμενων διαμαρτυριών που ξεσπούν στην Αργεντινή και του πνεύματος συλλογικής αντίστασης στην ακραία λιτότητα του καθεστώτος. «Κανείς δεν σώζεται μόνος του», «Δεν ηττηθήκαμε, η αντίσταση ΖΕΙ», «Η θύελλα προχωρά, η αντίσταση επίσης», δεσπόζουν στις διαδηλώσεις μαζί με τις προστατευτικές στολές και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, ανάλογες αυτών που χρησιμοποιούνται (και εξίσου χρήσιμες κατά των χημικών που εκτοξεύονται με περισσή βία εναντίον τους). Την περασμένη Τετάρτη, σαν κλωνοποιημένα αντίγραφα των πρωταγωνιστών της σειράς, εκατοντάδες Eternautas με αδιάβροχες στολές και αντιασφυξιογόνες μάσκες – όλοι τους μέλη συνδικάτων επιστημόνων – κατέβηκαν στους δρόμους καταγγέλλοντας τους πενιχρούς μισθούς τους, που έχασαν το 40-50% της πραγματικής τους αξίας λόγω του πληθωρισμού, και τις τραγικές περικοπές που υπονομεύουν (όταν δεν αναστέλλουν) το ερευνητικό τους έργο και την ίδια την ύπαρξη του Conicet, του βασικού επιστημονικού οργανισμού της χώρας, του οποίου περίπου το 15% του προσωπικού λόγω των συνθηκών έφυγε από τη χώρα. Το 2025 ο κρατικός προϋπολογισμός για τις επιστήμες ισοδυναμεί στο 0,152% του ΑΕΠ. Και μαζί στις διαδηλώσεις που κάθε Τετάρτη κάνουν οι συνταξιούχοι απαιτώντας αξιοπρέπεια την ώρα που οι 7 στους 10 δεν παίρνουν παρά 300 ευρώ: στο όριο της φτώχειας. Και τώρα αυτή η συλλογική διεκδίκηση γίνεται πράξη καθώς σήμερα, συνδικάτα συνταξιούχων, καθηγητών, επιστημόνων, υγειονομικών, δημοσιογράφων, ατόμων με αναπηρίες, φεμινιστικές οργανώσεις ανάμεσα στα πολλά άλλα, κατεβαίνουν έπειτα από μεγάλο διάστημα όλοι μαζί συντονισμένα σε μια αντιπολίτευση μη κομματική και σύσσωμη από τα κάτω, και πάλι στην κεντρική πλατεία, απέναντι από το Κογκρέσο. «Ο Κοσμοναύτης του Απείρου» έγινε έτσι απρόσμενα ένα ισχυρό πολιτικό όπλο στην Αργεντινή, προτείνοντας ένα «άλλο παιχνίδι, συλλογικό, δίκαιο, δημοκρατικό», απαραίτητο περισσότερο από ποτέ μπροστά στις ενδιάμεσες εκλογές του Οκτωβρίου, που θα καθορίσουν πολλά για τις εξελίξεις στη χώρα, γράφει ο ερευνητής του Conicet Αλεχάντρο Ρουίς Μπάλσα. «Μπροστά στην κανονικοποίηση της χυδαιότητας, του θεάματος χωρίς ηθική και της επίκλησης της ατομικότητας ως ανώτατης αρχής της κοινωνίας, θυμίζει την ανατρεπτική δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης (και της ενότητας μπροστά σε έναν πανίσχυρο επικίνδυνο εχθρό) ως οχημάτων κοινωνικής προόδου. Και το σχετικό link...

Η νέα σειρά επιστημονικής φαντασίας «El Eternauta – Ο Κοσμοναύτης του Απείρου» στο Netflix, βασισμένη στο ομώνυμο κόμικς των Oesterheld – Lopez, υπενθυμίζει την ανάγκη του συλλογικού αγώνα ενάντια στην εξουσία που επιχειρεί να κυριεύσει όχι μόνο το σώμα αλλά κυρίως, το μυαλό. Από το 1957 ως το 1959 δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Hora Cero Semanal της Αργεντινής κι από τότε μέχρι σήμερα έχει αναδημοσιευτεί, αποσπασματικά ή ολοκληρωμένο, σε δεκάδες γλώσσες. Θεωρείται, όχι άδικα, ένα από τα σημαντικότερα και πιο επιδραστικά κόμικς της ιστορίας λόγω κυρίως του πολιτικού περιεχομένου με το οποίο οι δημιουργοί του, Hector Oesterheld και Francisco Lopez, μπόλιασαν μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Το El Eternauta που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε δύο τόμους από την Jemma Press με υπότιτλο «Ο Κοσμοναύτης του Απείρου», αποτελεί ένα εμβληματικό και πολυεπίπεδο έργο με βαθιά νοήματα που αποκαλύπτονται σελίδα σελίδα μέχρι το συγκλονιστικό τέλος. Ο Oesterheld άλλωστε, ήταν ανέκαθεν ένας στρατευμένος στην Αριστερά συγγραφέας και σεναριογράφος που είχε φιλοτεχνήσει το αντιπολεμικό «Ερνι Πάικ» με τη συνεργασία του Hugo Pratt, ενώ το 1968 έγραψε το σενάριο μιας υπέροχης βιογραφίας του Τσε Γκεβάρα έναν μόλις χρόνο μετά τη δολοφονία του, την οποία σχεδίασαν οι Enrique και Alberto Breccia. Το έργο και η πολιτική του δράση ήταν και οι λόγοι για τους οποίους απήχθη από παρακρατικές ομάδες συνεργαζόμενες με το δικτατορικό καθεστώς το 1977 και κατά τα φαινόμενα δολοφονήθηκε λίγο αργότερα, ενώ το ίδιο τραγικό τέλος είχαν και οι τέσσερις κόρες του. Η υπόθεση του Eternauta αρχικά φαίνεται απλή και, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αποτελεί επαναλαμβανόμενη συνταγή στην επιστημονική φαντασία. Σταδιακά όμως, γίνεται όλο και πιο σύνθετη και συνεχώς προκύπτουν ερωτήματα και προβληματισμοί γύρω από την έννοια της ελευθερίας της βούλησης, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης, του αγώνα ενάντια στην εξουσία και τους σκοπούς της. Μια παράξενη χιονόπτωση στην Αργεντινή αποδεικνύεται πολύ γρήγορα ότι έχει θανατηφόρες συνέπειες σε όσους εκτεθούν στις νιφάδες της. Οι τρομαγμένοι άνθρωποι κλείνονται στα σπίτια τους αλλά σύντομα αντιλαμβάνονται ότι αν θέλουν να επιβιώσουν πρέπει να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τους οικείους τους και να βγουν αναζητώντας τρόφιμα και άλλους επιζώντες. Τότε θα καταλάβουν ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, καθώς στους δρόμους κυκλοφορούν ατέλειωτα αποκρουστικά πλάσματα που σπέρνουν το θάνατο καθοδηγούμενα από μια μεγαλύτερη δύναμη εξωγήινης προέλευσης. Κι ενώ η ήττα της ανθρωπότητας μοιάζει προδιαγεγραμμένη, η αλληλεγγύη, η αγάπη, η κατανόηση, η συλλογικότητα, η ενσυναίσθηση ακόμα και απέναντι στον εχθρό, αρχίζουν να αναπτερώνουν τις ελπίδες. Με αυτήν την κεντρική ιδέα προχώρησε ο Bruno Stagnaro στη σκηνοθεσία της σειράς El Eternauta για λογαριασμό του Netflix. Η υπόθεση μεταφέρθηκε στη σύγχρονη εποχή και τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν καθ’ ολοκληρίαν σε σημαντικά σημεία του Μπουένος Άϊρες όπως η Plaza Italia, το Στάδιο Monumental της ποδοσφαιρικής Ρίβερ Πλέιτ και η Plaza del Congreso που μεταμορφώθηκαν σε μετααποκαλυπτικές τοποθεσίες, καλυμμένες από χιόνι και πτώματα. Η επιτυχία των έξι επεισοδίων της πρώτης σεζόν ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα να ανακοινωθεί ήδη η δεύτερη σεζόν με οκτώ επεισόδια στα οποία θα ολοκληρώνεται η σειρά. Μια σειρά γεμάτη αλληγορίες και συμβολισμούς που σέβεται σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του Oesterheld και την αισθητική του Lopez και υπενθυμίζει ότι η εξουσία είναι απάνθρωπη και αμείλικτη, αλλά όχι ανίκητη. Και το σχετικό link...

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας. Ένα από τα πιο σημαντικά κόμικς όλων των εποχών, και σίγουρα το πιο διάσημο στην Αργεντινή – μια χώρα με πολύ σοβαρή και βαθιά παράδοση στο είδος – αν όχι σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, βρήκε τον δρόμο προς την μυθοπλασία της οθόνης, έξι δεκαετίες έστω μετά την πρώτη κυκλοφορία του. Το μνημειώδες αυτό έπος επιστημονικής φαντασίας (και πολιτικής αλληγορίας) γράφτηκε από τον Έκτορ Έστερχελντ και εικονογραφήθηκε από τον Φρανσίσκο Σολάνο Λόπες και είχε εμφανιστεί και στη χώρα μας σε βραχύβια περιοδικά κόμικς της δεκαετίας του ’80 όπως το «Σκαθάρι» και ο «Σκορπιός» – τίτλοι που χάθηκαν στην εκδοτική λήθη ή στην αιωνιότητα, σύμφωνα και με τον τίτλο του έργου: El Eternauta. Τελικά κυκλοφόρησε ολόκληρο στα ελληνικά σε δύο τόμους το 2008 και το 2009 από τον μικρό εκδοτικό οίκο Jemma, με τον (ιδανικά επεξηγηματικό) τίτλο «El Eternauta: Ο κοσμοναύτης του απείρου». Η μεταφορά του βιβλίου από το Netflix με πρωταγωνιστή τον γνωστό Αργεντινό ηθοποιό Ρικάρντο Νταρίν αποτελεί μια σύγχρονη και φιλόδοξη υπερπαραγωγή που κρατάει τα βασικά στοιχεία της δομής, της πλοκής και της ατμόσφαιρας του «ιερού» αυτού για τους Αργεντινούς έργου, μεταφέροντας την δράση στο σήμερα, ο θεατής όμως θα πρέπει να περιμένει μέχρι το τελευταίο από τα έξι επεισόδια του πρώτου κύκλου της σειράς, για να υποψιαστεί σε τι ή σε ποιον αναφέρεται ο τίτλος. (Αμέσως μετά την πρεμιέρα της σειράς, ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει και δεύτερος κύκλος όπου θα αναπτυχθούν περαιτέρω τα φιλοσοφικά / «χωροχρονικά» θέματα του έργου). Χρειάζεται συνεπώς μια κάποια υπομονή εκ μέρους του κοινού μέχρι να αποκαλυφθούν οι διαστάσεις του οράματος του Έκτορ Έστερχελντ, ο οποίος μέσω των ιστοριών του έβρισκε τον τρόπο να στηλιτεύει τις χούντες που ταλάνιζαν την πατρίδα του, στάση που πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Το 1977, και ενώ κυκλοφορούσε κρυφά από το ένα κρησφύγετο στο άλλο, υπαγορεύοντας τα σενάριά του από τηλεφωνικούς θαλάμους, απήχθη από το στυγνό καθεστώς του Στρατηγού Βιδέλα, και έκτοτε δεν τον ξαναείδε κανείς ποτέ. Την ίδια τραγική μοίρα είχαν και οι τέσσερις κόρες του. Ήδη όμως ο «Κοσμοναύτης του απείρου» είχε γίνει στην κοινή συνείδηση ένας «συλλογικός ήρωας», ένα σύμβολο αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό και την καταπίεση. Η ιστορία ξεκινάει μια χριστουγεννιάτικη (δηλαδή ζεστή για το νότιο ημισφαίριο) μέρα στο Μπουένος Άιρες – που είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής τόσο του κόμικ όσο και της σειράς, έστω και στην «μετα-αποκαλυπτική» εκδοχή του – όταν ξαφνικά μια μυστηριώδης τοξική χιονοθύελλα καλύπτει τα πάντα φονεύοντας ακαριαία οποιονδήποτε κυκλοφορεί στο δρόμο χωρίς πλήρη εξάρτηση προστασίας. Πώς συνέβη αυτό; Πρόκειται για ακραίο μετεωρολογικό φαινόμενο ή για κάτι άλλο ακόμα πιο απειλητικό; Τότε είναι που ξεκινάει η περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα, του μεσόκοπου Χουάν Σάλβο – που βασανίζεται από οράματα ολέθρου και από έντονα déjà vu – και των οικείων του, σε μια υποβλητική όσο και τρομακτική αρένα επιβίωσης. Η σειρά φέρνει στο μυαλό μια αλληλουχία από γνωστά έργα επιστημονικής φαντασίας, από τον «Πόλεμο των κόσμων» του Χ.Τζ. Γουέλς και τα αμερικάνικα B-movies επιστημονικής φαντασίας του ’50 – φιλτραρισμένα τα περισσότερα από το κλίμα της ψυχροπολεμικής παράνοιας που επικρατούσε τότε – μέχρι τις σύγχρονες σειρές με φόντο έναν κόσμο «μετά την καταστροφή», όπως το The Last of Us. Διατηρεί όμως αυτούσια σχεδόν την ειδική του υπόσταση και την αργεντινή του ταυτότητα. Και το σχετικό link...

Φέτος το Netflix αποφάσισε να ζωντανέψει έναν ήρωα κόμικ και με την ευκαιρία να μας υπενθυμίσει μια ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί ποτέ. Μιλάμε για τη σειρά (6 επεισοδίων) «El Eternauta: ο Κοσμοναύτης του Απείρου» ή ο «Αειναύτης» όπως εναλλακτικά θα μπορούσε να μεταφραστεί, αφού το «eternal» έχει σχέση με το αιώνιο και όχι το άπειρο (infinite). Η πλοκή της σειράς βασίζεται στο κόμικ επιστημονικής φαντασίας του Αργεντινού συγγραφέα Έκτορ Γερμάν Έστερχελντ, «The Eternaut» που κυκλοφόρησε το 1957, με εικονογράφηση του Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ. Ο κεντρικός ήρωας, Χουάν Σάλβο, ένας μεσήλικας με γυναίκα και μια κόρη, παίζει χαρτιά στο σπίτι φίλων του στο Μπουένος Άιρες, όταν αρχίζει ξαφνικά να πέφτει χιόνι. Όλοι απορούν, αφού είναι καλοκαίρι, και θαυμάζουν – με κάποια αμηχανία βέβαια – το παράδοξο φυσικό φαινόμενο. Γρήγορα όμως καταλαβαίνουν ότι το χιόνι αυτό σκοτώνει όποιον ακουμπήσει. Σε λίγη ώρα, όσοι κυκλοφορούσαν στους δρόμους της πόλης είναι όλοι νεκροί. Ζωντανοί μένουν όσοι βρίσκονταν σε κλειστούς χώρους. Σε λίγες ώρες τα πάντα παραλύουν. Οι επιζήσαντες συνειδητοποιούν πως η «βασική συνθήκη της ζωής» έχει αλλάξει απότομα. Δεν υπάρχει μόνο ο εξωτερικός κίνδυνος, αλλά και οι άνθρωποι που όταν βρίσκονται σε κατάσταση αστάθειας γίνονται επικίνδυνοι για τους ίδιους. Μελέτες δείχνουν πως πέντε (5) ώρες κοινωνικής αστάθειας, ασχέτως αν η αιτία είναι γνωστή ή άγνωστη, είναι αρκετές για να διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό κάθε συντεταγμένης χώρας. Κάθε απότομη μεταβολή στο «κοινωνικό συνεχές», είτε λόγω μιας πανδημίας, είτε λόγω μιας γενικευμένης διακοπής ρεύματος (Black Out), είτε λόγω πτώσης των επικοινωνιών, είτε λόγω εισβολής από εχθρό, είτε λόγω εισβολής εξωγήινων, οδηγεί αναπόφευκτα σε κοινωνικές ταραχές. Η Αργεντινή περνά απότομα σε μια κατάσταση γενικευμένης αναρχίας. Οι λίγοι επιζήσαντες φτιάχνουν στολές για να προστατευτούν από το θανατηφόρο άγγιγμα του χιονιού, μαζεύουν προμήθειες και εξοπλίζονται. Τελικά αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, αλλά για εισβολή εξωγήινων όντων, που με τον τρόπο αυτό καταλαμβάνουν την εξουσία του πλανήτη. To 1969, το κόμικ επιστρέφει με μια πιο πολιτικοποιημένη δεύτερη ιστορία. Τα σχέδια κάνει ο Αλμπέρτο Μπρέτσια. Εδώ, ο Όστερχελντ κριτικάρει τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και τις χούντες της Λατινικής Αμερικής. Η ιστορία διηγείται πως οι ΗΠΑ και οι «Μεγάλες Δυνάμεις» συνθηκολογούν με τον «εχθρό», και παραχωρούν τη Λ. Αμερική στους εξωγήινους με αντάλλαγμα τη δική τους ασφάλεια. Το 1975, κυκλοφορεί το «El Eternauta: secunda parte», πάλι σε σχέδια του Σολάνο Λόπεζ. Την εποχή εκείνη ο συγγραφέας, Όστερχελντ, έχει γίνει πλέον εκπρόσωπος των Αργεντινών ανταρτών «Μοντονέρος» και αναγκάζεται να διαφύγει κυνηγημένος από το Μπουένος Άιρες, και να ολοκληρώσει την ιστορία του κρυμμένος στα βουνά. Η ιστορία αυτή περιγράφει τον αγώνα των «Μοντονέρος» και ο Όστερχελντ εμφανίζεται σαν αφηγητής στην αρχή και το τέλος της ιστορίας. Το 1976, ο αιμοσταγής στρατηγός Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα κάνει πραξικόπημα και κηρύσσει δικτατορία στην Αργεντινή. Στο κόμικ οι εξωγήινοι σκοτώνουν τον πληθυσμό του Μπουένος Άιρες, τώρα τη θέση τους έχουν πάρει οι δικτάτορες και οι παραστρατιωτικές ομάδες που σκοτώνουν τους σαστισμένους κατοίκους. Ένα χρόνο αργότερα, το 1977, ο Όστερχελντ θα πέσει θύμα «απαγωγής και εξαφάνισης» από Αργεντινούς παρακρατικούς και το πτώμα του δεν θα βρεθεί ποτέ. Ήταν ένας από τους δεκάδες χιλιάδες «desaparecidos», δηλαδή εξαφανισμένους της Αργεντινής. Τον επόμενο χρόνο απήχθησαν και οι τέσσερεις (4) κόρες του Όστερχελντ, Εστέλα (25), Νταϊάνα (23), Μπέατρις (19) και Μαρίνα (18), από τις δυνάμεις του δικτατορικού στρατού. Δεν τις ξαναείδε ποτέ κανείς. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όπως στο κόμικ. Η εισβολή και η επιβολή μιας «ξένης ανώτερης δύναμης», ομάδες πολιτών που αντιστέκονται για να κρατήσουν την ανθρωπιά τους, αιχμαλωσία, στρατόπεδα και βασανιστήρια, εξαφανίσεις πολιτών. Ο ήρωας, Χουάν Σάλβο, είναι ένας άνθρωπος αποστεγνωμένος, μόνος κι έρημος. Είναι καταδικασμένος να μάχεται και να αναζητά την οικογένειά του μέσα στο Χώρο και το Χρόνο. Καταδικασμένος να αναζητά τη ζωή μέσα στον Αιώνα του θανάτου. Δεν πρόκειται για μια απλή ιστορία κόμικ, αλλά για τη βιωμένη μας δυστοπία. Και το σχετικό link...

Τελικα το ''The Umbrella Academy'' των Gerard Way (σεναριο) και Gabriel Bá (σχεδιο) κατευθυνεται στην τηλεοραση και ειδικοτερα στο Netflix και οχι στη μεγαλη οθονη. Η Umbrella Academy είναι μια δυσλειτουργική σχολή υπερηρώων (The Monocle, Spaceboy, The Kraken, The Rumor, The Séance, Number Five, The Horror, The White Violin) που εννέα χρόνια μετά την διάλυσή της, τα μέλη της επανενώνονται προκειμένου να εξιχνιάσουν τη δολοφονία του πατέρα τους. Ο Gerald Way, που ηταν ο frontman στους My Chemical Romance, δηλωσε οτι ειναι πολυ χαρουμενος που το κομικ του βρηκε στεγη στο Netflix και ανυπομονει να παρουσιασει στο κοινο τον κοσμο του Umbrella Academy που δημιουργησε μαζι με τον Ba. η ελληνικη εκδοση του κομικ (εκδοσεις HELM) περισσοτερα για το κομικ (wiki) αρθρο για το κομικ απο τον Θοδωρη Δημητροπουλο πηγη [imdb=tt1312171]

Σκοτεινή, πεσιμιστική και, βέβαια, εντελώς επίκαιρη, η σειρά βασίζεται σε ιστορία του θρυλικού πατέρα των manga Oσάμου Tεζούκα. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι παντού αυτές τις ημέρες. Για πολλά χρόνια ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ως όρο και ως κόνσεπτ τη συναντούσες στα βιβλία του Iσαάκ Ασίμοφ ή, ακόμη πιο παλιά, στον κινηματογράφο και στο θρυλικό «Metropolis» του Φριτς Λανγκ. Ο Ασίμοφ μάλιστα, είναι αυτός που εμπνεύστηκε τους τρεις βασικούς νόμους της ρομποτικής που μέχρι σήμερα έχουν καθορίσει τη γενικότερη συζήτηση στη Δύση σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη και οι οποίοι, λίγο πολύ, λένε ότι ένα ρομπότ δεν επιτρέπεται να κάνει κακό σε άνθρωπο. Περιέργως, την ίδια περίοδο που ο Ασίμοφ οραματιζόταν τους ρομποτικούς νόμους του, ένας άλλος σπουδαίος δημιουργός έθετε τα δικά του όρια μεταξύ μηχανών και ανθρώπων. Δεν είναι ακριβώς επιβεβαιωμένο αν ο πατέρας των manga και των anime, Oσάμου Tεζούκα, γνώριζε το έργο του Ασίμοφ όταν παρουσίαζε στο παιδικό αναγνωστικό κοινό στην Ιαπωνία τις περιπέτειες του Astro Boy. Μεταπολεμικά δεν ξέρουμε αν τα αμερικανικά περιοδικά του φανταστικού, όπου κυκλοφορούσαν οι μικρές ιστορίες του, έφταναν στην Ιαπωνία. Τo manga «Tetsuwan Atom» («Ο τρομερός Άτομ»), στο οποίο βασίστηκε το μετέπειτα anime «Astro Boy», πρωτοκυκλοφόρησε το 1951. Οι ρομποτικοί νόμοι του Aσίμοφ εμφανίζονται για πρώτη φορά σε ένα διήγημα που εκδόθηκε το 1942 στο «Astounding Science Fiction» και αργότερα στη συλλογή «Ι, Robot» το 1950. Αν και Ασίμοφ και Τεζούκα συγκλίνουν στο γεγονός ότι ένα ρομπότ δεν μπορεί να βλάψει ή να σκοτώσει έναν άνθρωπο, οι νόμοι του δεύτερου ήταν σχεδιασμένοι ώστε να αφορούν μόνο την ιαπωνική κοινωνία και κουλτούρα. Σε αυτούς ένα ρομπότ υπηρετεί την ανθρωπότητα, πρέπει να αποκαλεί τον δημιουργό του «πατέρα» και δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του με αντάλλαγμα τα χρήματα. Τα ανδροειδή του Tεζούκα είναι στην πλειοψηφία τους ανθρωπόμορφα. Στην ουσία του το Astro Boy είναι μια μεταφορά του Πινόκιο στον 21ο αιώνα. Ο Atom είναι ένα ρομπότ που μοιάζει στον νεκρό γιο του εφευρέτη του, Tobio, και έχει κληρονομήσει την αθωότητα και την αφέλεια ενός μικρού παιδιού. Όταν ο πατέρας του, δρ. Τένμα, που δουλεύει στο υπουργείο Επιστήμης, συνειδητοποιεί ότι δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ, τον απαρνείται και τον διώχνει. Ένας άλλος συνάδελφός του τον υιοθετεί και τον κάνει μέλος της δικής του ρομποτικής οικογένειας, την οποία ο Atom ορκίζεται να προστατέψει, ιδιαίτερα τη μικρή του αδελφή-ρομπότ Uran. Σε αυτό το σύμπαν κινείται το «Pluto» του Nαόκι Ουρασάουα, το οποίο βασίζεται στην ιστορία του «The Greatest Robot on Earth» του Tεζούκα. Ο Nαόκι Ουρασάουα Ο Gesicht, ένας ντετέκτιβ-ρομπότ που δουλεύει για τη Europol, προσπαθεί να εξιχνιάσει μια σειρά φόνων ανθρώπων και ρομπότ σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση περιπλέκεται περισσότερο όταν τα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί ένα ρομπότ ίσως κρύβεται πίσω από αυτή την ιστορία – και θα είναι η πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια που ένα ρομπότ σκοτώνει άνθρωπο. Όπως όλα δείχνουν, στόχοι του δολοφόνου είναι τα επτά πιο εξελιγμένα ανδροειδή στον πλανήτη – ανάμεσά τους και ο Atom –, τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε όπλα μαζικής καταστροφής, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν και οι επιστήμονες που τα δημιούργησαν και όσοι είναι υπέρμαχοι των ίσων δικαιωμάτων των ρομπότ. Η σειρά παίρνει το όνομα της από τον βασικό ανταγωνιστή και είναι πολύ πιο σκοτεινή και πεσιμιστική από το ορίτζιναλ υλικό, από το οποίο δανείζεται στοιχεία. Υπάρχουν πολλά επίπεδα στην υπόθεση του Ουρασάουα, o οποίος δεν διηγείται απλώς εκ νέου την κλασική ιστορία του Tεζούκα. Για όσους δεν γνωρίζουν το έργο του, είναι ένας από τους σημαντικότερους mangaka της γενιάς του. Δημιουργός του «Monster», ενός από τα σπουδαιότερα manga της σύγχρονης εποχής – το οποίο έγινε anime το 2004 και παίζεται επίσης στο Netflix –, στο οποίο προσπαθούσε να απαντήσει στο ερώτημα ποια είναι η πραγματική φύση του κακού, εδώ αναρωτιέται ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου. Για το είδος του anime, οι σειρές που βασίζονται σε έργα του θεωρούνται σπάνιες. Είναι πιο σοβαρές σε ύφος ενώ απουσιάζει κάθε ίχνος fan service. Διαφορετικό στη δομή από το «Monster», που ολοκληρωνόταν σε 74 μισάωρα επεισόδια, το «Pluto» μετράει 8 ωριαία επεισόδια. Η αρχή του είναι κάπως αργή και χρειάζεται χρόνο μέχρι να βρει τον ρυθμό του ανάμεσα σε τόσους χαρακτήρες. Αν αντέξει κανείς μέχρι το τέταρτο επεισόδιο, ανταμείβεται με ένα roller coaster έντασης και συναισθημάτων. Οι δυο σειρές, που μοιάζουν να συνδιαλέγονται, έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, γεγονός που οφείλεται στον τρόπο που δουλεύει ο Ουρασάουα τα πρότζεκτ του – σχεδόν ταυτόχρονα. Π.χ. o βασικός πρωταγωνιστής του «Monster» ονομάζεται Tένμα και είναι γιατρός. Επιπλέον, αν στο «Monster» ο Ουρασάουα εξετάζει την επίδραση του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και του ναζισμού στη μεταπολεμική Ευρώπη, στο «Pluto» φαντάζεται την Αραβία ως μια απέραντη έρημο, εντελώς ρημαγμένη μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο – ξεκίνησε να το γράφει το 2001 ως αντίδραση στον πόλεμο του Ιράκ. Εκείνη την εποχή σίγουρα δεν περίμενε ότι το έργο του θα παρέμενε επίκαιρο μέχρι σήμερα, και όχι μόνο λόγω της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά θα κάνουμε spoiler αν πούμε περισσότερα. Και το σχετικό link...

Στις 18 Φεβρουαρίου του 2022 κυκλοφόρησε στο Netflix η πρώτη σεζόν του The Cuphead Show! Αποτελείται από 12 επεισόδια των 14-16 λεπτών. Πρόκειται για σειρά animation βασισμένο στο γνωστό βιντεοπαιχνίδι Cuphead του στούντιο MDHR που κυκλοφόρησε το 2017. Αυτό που χαρακτηρίζει το βιντεοπαιχνίδι και έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί στην σειρά είναι η αισθητική που υπάρχει. Είναι παραπάνω από εμφανής η επιρροή από τις δουλειές της Disney και του Fleischer Studios από την δεκαετία του 1930s και μετά. Για όσους έχουν παίξει το παιχνίδι, θα βρουν πολλούς γνώριμους χαρακτήρες και περιοχές. Αλλά ακόμα και να μην υπάρχει αυτή η επαφή, η δομή της σειράς από αυτοτελή επεισόδια δίνει την δυνατότητα στον οποιοδήποτε να την παρακολουθήσει και να την ευχαριστηθεί. Παρακάτω και το τρέιλερ της σειράς

Το ιδιαίτερο κόμικ «Sweet Tooth» του Τζεφ Λεμίρ θα γίνει σειρά στο Netflix Έχουν περάσει πάνω από δυο χρόνια από τότε που ο σκηνοθέτης Τζιμ Μικλ και ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, μαζί με την γυναίκα του Σούζαν Ντάουνι και το στούντιο παραγωγής που έχουν μαζί με το όνομα Team Downey Productions, είχαν ανακοινώσει πως θα μετέφεραν στην τηλεόραση το κόμικ του Τζεφ Λεμίρ «Sweet Tooth» της Vertigo για λογαριασμό του Hulu. Αλλά όλο αυτόν τον καιρό δεν είχαμε ακούσει κανένα νέο γύρω από την συγκεκριμένη παραγωγή και αυτό μας έκανε να πιστεύουμε πως απλά η ιδέα αυτή δεν προχώρησε παραπέρα. Αλλά από ότι φαίνεται η σειρά απλά άλλαξε τηλεοπτικό «σπίτι» και από το Hulu βρέθηκε στο Netflix, κι όχι μόνο συνεχίζει την παραγωγή της αλλά έχει ήδη και ανακοινωθεί το καστ της, με τον Μικλ να υπογράφει το σενάριο, την σκηνοθεσία και την παραγωγή την οποία μοιράζεται μαζί με τον Μπεν Σουόρτς, με την πρώτη σεζόν να αποτελείτε από οχτώ ωριαία επεισόδια. Το ιδιαίτερο αυτό κόμικ μιλάει για την ιστορία του Γκας, ενός παιδιού που είναι μισό ελάφι μισό αγόρι, ο οποίος φεύγει από το σπίτι του και ξεκινά ένα ταξίδι σε μια μετα-αποκαλυπτική Γη, όπου συναντά και μια ομάδα ανθρώπων αλλά και άλλα παιδιά μισοί άνθρωποι-μισοί ζώα, οι οποίοι προσπαθούν μαζί να ανακαλύψουν το τι πραγματικά έχει συμβεί στον κόσμο. Στη σειρά πρωταγωνιστούν οι Κρίστιαν Κόνβερι («A Beautiful Boy»), Νόσνο Ανόζι («The Laundromat»), Αντίλ Ακχτάρ («The Big Sick»), Γουίλ Φόρτε («The Last Man on Earth») και Τζέιμς Μπρόλιν («Westworld») στον ρόλο του αφηγητή της σειράς. Ακόμα δεν έχει γίνει γνωστή η ημερομηνία κυκλοφορίας της σειράς στο Netflix, αλλά από ότι φαίνεται ο δημιουργός του κόμικ Τζεφ Λεμίρ δεν πρόκειται να ασχοληθεί καθόλου με αυτή καθώς ετοιμάζει καινούργιο τεύχος της σειράς, όπως ανακοίνωσε ο ίδιος στο twitter. Πηγή [imdb=tt12809988]

Το «Pluto», η νέα σειρά άνιμε που προβάλλεται στο Netflix, βασισμένη στο ομώνυμο μάνγκα του Naoki Urasawa, είναι μια υπαρξιακή και πέρα για πέρα επίκαιρη ιστορία. «Τα ανδροειδή ονειρεύονται ηλεκτρικά πρόβατα;» αναρωτιέται ειρωνικά ο Philip K. Dick στον τίτλο του ομότιτλου μυθιστορήματός του στο οποίο βασίστηκε και η ταινία «Blade Runner». O Ιάπωνας δημιουργός Naoki Urasawa έρχεται με το «Pluto» για να απαντήσει: «Ναι». Για τους λάτρεις των μάνγκα και των άνιμε, των ιαπωνικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων, το όνομα του Urasawa δεν είναι καθόλου άγνωστο. Δημιουργός ενήλικων σειρών (seinen) μάνγκα όπως τα «Monster», «20th Century Boys» και «Billy Bat», τα έργα του είναι φιλοσοφικές ιστορίες αγωνίας που αντιμετωπίζουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την ανθρώπινη φύση. Από τα μάνγκα του, μόνο το «Monster» έχει μεταφερθεί σε μορφή άνιμε. Οπότε η μεταφορά του «Pluto» σε μίνι σειρά άνιμε φέτος από το Netflix, έπειτα από έξι χρόνια παραγωγής, αποτέλεσε σημαντικό γεγονός για τους λάτρεις του δημιουργού και του μέσου. Το «Pluto» είναι μια ιδιαίτερη δημιουργία του Urasawa (και του συνδημιουργού του Takashi Nagasaki) καθώς πρόκειται για έναν φόρο τιμής. Η πλοκή και οι ήρωες βασίζονται στο διάσημο μάνγκα «Astro Boy» του «πατέρα των μάνγκα» Osamu Tezuka, και συγκεκριμένα στην ιστορία «Το Σπουδαιότερο Ρομπότ της Γης». O Urasawa αποτίνει με το «Pluto» ένα homage στον μεγάλο δάσκαλο Tezuka, αναπλάθοντας την ιστορία του και κάνοντάς την σκοτεινότερη, πιο πεσιμιστική, φορτίζοντάς την με τις σημερινές ανησυχίες πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη. Ο Naoki Urasawa, δημιουργός του «Pluto» Σε ένα μέλλον όπου άνθρωποι και ρομπότ συνυπάρχουν ειρηνικά, σε έναν κόσμο που επουλώνει από έναν αιματηρό πόλεμο και βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα πως «τα ρομπότ απαγορεύεται να σκοτώσουν άνθρωπο», ο ανθρωπόμορφος ρομπότ αστυνόμος Gesicht αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά μυστηριωδών φόνων. Θύματα είναι οι υψηλότερες τεχνητές νοημοσύνες του κόσμου και άνθρωποι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των ρομπότ. Μοτίβο του δολοφόνου είναι τα κλαδιά που στερεώνει σαν κέρατα πάνω από τα κεφάλια των θυμάτων του. Η φύση του παραμένει μυστήρια: άνθρωπος, ρομπότ ή κάτι άλλο; Η αστυνομία του δίνει το όνομα «Pluto» (Πλούτωνας), ο θεός του Κάτω Κόσμου. Έτσι, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Gesicht μαζί με την πιο προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη όλων, τον Atom (η προσωποποίηση του Astro Boy), να εντοπίσουν τον μυστηριώδη δολοφόνο. Το άνιμε είναι ένα μυστήριο επιστημονικής φαντασίας που φιλοσοφεί πάνω στην ανθρωπότητα, την τεχνητή νοημοσύνη και τον πόλεμο. Τα ρομπότ στο «Pluto» δεν είναι απλοί ανταγωνιστές ή μια υπόνοια κατασκευασμάτων ισάξιων με τους ανθρώπους. Είναι ισάξια με αυτούς: διαθέτουν ίσα πολιτικά δικαιώματα με τους ανθρώπους (όπως το δικαίωμα να παντρευτούν και να υιοθετήσουν παιδιά), φυσικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων σε σημείο που να μην ξεχωρίζουν εμφανισιακά. Μπορούν ακόμα και να βλέπουν όνειρα στον ύπνο τους. Το «ανθρώπινο» στοιχείο στη σειρά πολλές φορές υπερισχύει σε χαρακτήρες τεχνητής νοημοσύνης παρά στους ίδιους τους ανθρώπους. Όμως, ο κόσμος αποδεικνύεται πιο βρώμικος και άνισος για τα ρομπότ από ότι δείχνει η επιφάνεια. Ο Osamu Tezuka, δημιουργός του «Astro Boy» Σημαντικό κομμάτι της ιστορίας αποτελεί ο περασμένος 39ος Κεντροασιατικός Πόλεμος ενάντια στην Περσία (μετά από κατηγορία για παράνομη κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής), στον οποίο ρομπότ δολοφόνησαν χιλιάδες αμάχους, ρομπότ και ανθρώπους. Ο πόλεμος αυτός ακούγεται γνώριμος μια και πρόκειται για αλληγορία της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ (το μάνγκα δημοσιεύτηκε από το 2003 έως το 2009), μια αλληγορία που δυστυχώς παραμένει ακόμα σύγχρονη. Οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να ξεπεράσουν τα ψυχικά τους τραύματα από τον πόλεμο καθώς «οι άνθρωποι ξεχνούν, μα τα ρομπότ δεν ξεχνούν τίποτα», όπως δηλώνει το ρομπότ North No. 2 που αποφασίζει να μάθει πιάνο από το να είναι μια πολεμική μηχανή. Όλα τα στοιχεία που κάνουν το μάνγκα του Pluto μοναδικό μεταφέρονται άρτια με κίνηση και χρώμα στο μέσο του animation. Τα οκτώ επεισόδια διάρκειας μίας ώρας το καθένα πλημμυρίζουν από προβληματισμό και έντονα συναισθήματα, κάνοντας το «Pluto» μία από τις καλύτερες φετινές σειρές που μπορεί να δει κάποιος στο Netflix και μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Ιάπωνα δημιουργού. Και το σχετικό link...

Μετά τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε πέρυσι η σειρά κινουμένων σχεδίων «Κατά μήκος της διακεκομμένης γραμμής» του κορυφαίου Ιταλού δημιουργού κόμικς Zerocalcare, φέτος το καλοκαίρι επέστρεψε στο Netflix για νέο γύρο εντυπώσεων. Όταν τριάντα πέντε πρόσφυγες από τη Λιβύη που μετανάστευσαν με βάρκα στην Ιταλία μεταφέρονται σε μια δομή φιλοξενίας δίπλα σε ένα σχολείο στα ανατολικά προάστια της Ρώμης, η τοπική κοινωνία διχάζεται. Ακροδεξιές ομάδες επιτίθενται στους ξένους και προσπαθούν να ξεσηκώσουν τη γειτονιά προκειμένου να επιτύχουν την απομάκρυνσή τους από τη γειτονιά, η οποία γεμίζει με αφίσες που μιλούν για «εισβολή» και «αλλοίωση πληθυσμού», παίρνοντας με το μέρος τους τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων που ανησυχεί για την ασφάλεια των παιδιών τους. Στον αντίποδα, οι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι – μεταξύ των οποίων και ο πρωταγωνιστής Τζεροκαλκάρε – αντιδρούν, υπερασπιζόμενοι τους κατατρεγμένους πρόσφυγες και τα δικαιώματά τους. Η αντιπαράθεση κλιμακώνεται στο δημοτικό συμβούλιο όπου πρόκειται να παρθεί η σχετική απόφαση για τη μετεγκατάστασή τους. Την ίδια στιγμή, ένας παλιός φίλος του Τζέρο επιστρέφει στη γειτονιά ύστερα από αρκετά χρόνια απουσίας και προσπαθεί να αναγνωρίσει το μέρος στο οποίο μεγάλωσε και να βρει τη θέση του σε αυτό. Μέσα από την παράλληλη εξιστόρηση της σχέσης του Τζέρο με τον Σέζαρε από την παιδική τους ηλικία μέχρι σήμερα και της διαμάχης των ναζιστών με τους αντιφασίστες για το μέλλον της δομής φιλοξενίας, η σειρά καταφέρνει να αναδείξει μια σειρά από κοινωνικά, πολιτικά, αλλά και πολύ προσωπικά ζητήματα. Η αυτοαναφορική προσέγγιση του δημιουργού επιτρέπει στον θεατή να νιώσει εξ αρχής άνετα, αισθανόμενος ότι παρακολουθεί την εξομολόγηση σκέψεων και βιωμάτων ενός τρίτου – μέχρι που κάποια στιγμή τα σημεία ταύτισης, εν πολλοίς αποσπασματικά, γίνονται τόσα που η προβολή στα καθ’ ημάς γίνεται αναπόφευκτη. Στη σειρά «Αυτός ο κόσμος δεν θα με κάνει κακό» (Movimenti Production, DogHead Animation, Bao Publishing), τη δεύτερη τηλεοπτική παραγωγή του δημοφιλούς Ιταλούς καλλιτέχνη η οποία κυκλοφόρησε στο Netflix τον Ιούνιο του 2023, οι συντελεστές παίρνουν τη σκυτάλη από το προηγούμενο πόνημα και το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Η πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων και των κοινωνικοπολιτικών διεργασιών που λαμβάνουν χώρα σε μια κοινωνία, καθώς και η διασύνδεση των παραπάνω μεταξύ τους δημιουργούν έναν καμβά εντός του οποίου δεν χωρούν εύκολες λύσεις τύπου άσπρο-μαύρο. Η συναισθηματική ένταση και ο βαθύς προβληματισμός που προκαλείται αναπόφευκτα από τις θεματικές που αγγίζει, απαλύνονται και ταυτόχρονα αισθητοποιούνται αφήνοντας μεγαλύτερο αντίκτυπο μέσα από τη διαρκή ειρωνεία, τις υπερβολές και το σουρεαλιστικό χιούμορ της σειράς, συχνά διανθισμένα με αναφορές στην ποπ κουλτούρα της εποχής. Από τη Ρώμη στη Γάζα μέσω… Λούκα Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα το μεγαλύτερο φεστιβάλ κόμικς στη γειτονική Ιταλία, το περίφημο Lucca Comics & Games, με καλεσμένους τεράστιους καλλιτέχνες, όπως ο Frank Miller, ο Jim Lee, ο Naoki Urasawa, ο Craig Thompson, ο Garth Ennis, ο Hiro Mashima και ο Don Rosa. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες και τις πιο ιστορικές ευρωπαϊκές εκδηλώσεις του είδους. Παρά τα ανωτέρω, φέτος στην επικαιρότητα κυριάρχησε η απόφαση του Τζεροκαλκάρε να μη συμμετάσχει στην εκδήλωση, ανακοινώνοντας δημόσια την επιλογή του. Αιτία στάθηκε η χορηγία που έλαβε η διοργάνωση από την ισραηλινή πρεσβεία, η οποία εξώθησε τον καλλιτέχνη να προβεί σε αυτή τη συμβολική κίνηση. Βαθιά πολιτικοποιημένος ο ίδιος όσο και τα έργα του, ο Τζέρο έχει βρεθεί στη Γάζα και επιχειρεί τακτικά να προβάλλει τα σχετικά ζητήματα μέσω του βήματος και της διεισδυτικότητας που κατέχει από τη δουλειά του. Η απόφασή του έγινε βορά πολιτικής εκμετάλλευσης και διαστρεβλώσεων ακόμη και από κεντρικά πολιτικά στελέχη όπως ο Ματέο Σαλβίνι, φτάνοντας να τον κατηγορούν δημόσια μέχρι και για αντισημιτισμό. Οι Ισραηλινοί δημιουργοί κόμικς Τόμερ και Ασάφ Χανούκα, λόγω της επίσκεψης των οποίων είχε δοθεί η σχετική επιχορήγηση, αναγκάστηκαν επίσης να ακυρώσουν την παρουσία τους εξαιτίας των αντιδράσεων που προκλήθηκαν. Αξίζει να αναφερθεί ότι παρά τη στοχοποίηση του Τζεροκαλκάρε από τους πολέμιους τόσο του ίδιου όσο και της Παλαιστίνης, τόσο η διοργάνωση του Lucca όσο και οι Εβραίοι δημιουργοί κόμικς τοποθετήθηκαν δημόσια υπέρ του καλλιτέχνη, ο οποίος τελικά δημοσιοποίησε ένα κόμικς είκοσι τεσσάρων σελίδων στην ιστοσελίδα του περιοδικού «Internazionale» με το οποίο συνεργάζεται προκειμένου να εξηγήσει περαιτέρω την επιλογή του και να απαντήσει στην κριτική που δέχτηκε. Κατά ένα ενδιαφέρον παιχνίδι της μοίρας, μια αντίστοιχη προβληματική εμφανίζεται και στη σειρά «Αυτός ο κόσμος δεν θα με κάνει κακό», με τη μορφή του ηθικού διλήμματος κατά πόσο οφείλεις να αξιοποιείς το βήμα που σου δίνεται για να παίρνεις δημόσια θέση σε θέματα αρχών. «Ζορμπάς» Η επίσημη παρουσίαση του ολοκαίνουργιου γκράφικ νόβελ του Soloup από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Νίκος Καζαντζάκης – ΖΟRΜΠΑΣ – Πράσινη πέτρα ωραιότατη», θα γίνει τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου και ώρα 19.00 στο Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138, Αθήνα). Για τη μεταφορά του λογοτεχνικού ήρωα του Νίκου Καζαντζάκη θα μιλήσουν ο καθηγητής Θανάσης Αγάθος, ο ηθοποιός Μανώλης Μαυροματάκης και φυσικά ο δημιουργός του κόμικς Soloup. Συντονίζει η δημοσιογράφος Ελεωνόρα Ορφανίδου και προλογίζει ο εκδότης Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ενώ την εκδήλωση πλαισιώνουν οι μουσικοί Στάθης Καραπάνος (φλάουτο), Αχιλλέας Γουάστωρ (πιάνο) και Jason Γουάστωρ (κρουστά). Και το σχετικό link...

Σειρά του Netflix στα Γιαπωνέζικα βασισμένη στο ομώνυμο manga ( 今際の国のアリス ή άλλως Imawa no Kuni no Arisu). Η πρώτη σεζόν 8 επεισοδίων πρωτοπαίχτηκε στις 10/12/2020 και έχει ήδη προγραμματιστεί 2η σεζόν. Η πλοκή όπως παρουσιάζεται στην περίληψη είναι: "ο Arisu, ένας άνεργος νεαρός πορωμένος με βιντεοπαιχνίδια, βρίσκεται ξαφνικά σε ένα περίεργο άδειο Τόκυο, όπου αυτός και οι φίλοι του πρέπει να συμμετάσχουν σε επικίνδυνα παιχνίδια για να επιβιώσουν. Σε αυτό τον παράξενο κόσμο, ο Arisu συναντά την Usagi, μια νεαρή γυναίκα που συμμετάσχει μόνη της στα παιχνίδια. Μαζί θα πρέπει να λύσουν το ένα μυστήριο μετά το άλλο ενώ ρισκάρουν τις ζωές τους και συνειδητοποιούν τι σημαίνει το να ζεις". Arisu σημαίνει Αλίκη. Usagi σημαίνει λαγός. Οι παραπομπές στην "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων" είναι προφανείς Το manga έχει ολοκληρωθεί. 18 τόμοι μεταξύ 2011-2016. Περπάτησε, έβγαλε ένα spin-off το Alice on Border Road (8 τόμοι 2016-2018) και τώρα ρολλάρει ένα ακόμα spin-off, Alice in Borderland: Retry. Επιπρόσθετα έχει ήδη γίνει μια μεταφορά σε 3 επεισόδια κινουμένων/OVA. Δεν ξέρω μέχρι ποιο σημείο φτάνει η πρώτη σεζόν. Τέλεψα προ ολίγου το 3ο επεισόδιο, είναι ενδιαφέρον ταξίδι και θα το συνεχίσω παρά το σποιλέριασμα που έχω φάει διότι δεν άντεξα το σασπένς και θέλησα να μάθω τι συμβαίνει γενικά Ειρήσθω εν παρόδω το πήρα πρέφα όταν πέτυχα αρθράκι στο salon.com με τίτλο Forget "The Stand" – "Alice in Borderland" is the wild dystopian ride we've been waiting for. Και όντως το καινούργιο The Stand έχει 5,3 στο imdb και έφαγε τις προάλλες το θάψιμο του από τον @Bonadrug ενώ αυτό εδώ έχει 7,8 στο imdb. (όχι θεϊκό σκορ, αλλά πάνω από το "αξιοπρεπές") λυνξ rotten tomatoes wiki Fandom wiki (και για το κόμικ και για τη σειρά) Θα σποιλεριαστείτε άσχημα όμως άμα το διαβάσετε edit υπάρχει dubbed στα Αγγλικά αλλά υπάρχει προφανώς και στο πρωτότυπο στα Γιαπωνέζικα.

Ο εφηβικός έρωτας του Heartstopper που κατέκτησε τις καρδιές του νεανικού αναγνωστικού κοινού, πλέον και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Διόπτρα. O Τσαρλς Σπρινγκ είναι ένα ανοιχτά γκέι αγόρι που πηγαίνει την πρώτη Λυκείου. Ο Νίκολας Νέλσον, δημοφιλής παίκτης του ράγκμπι, είναι έναν χρόνο μεγαλύτερος από τον Τσαρλς. Ο Τσάρλι και ο Νικ – όπως τους αποκαλούν – είναι δύο έφηβα αγόρια που φοιτούν στο βρετανικό Λύκειο Αρρένων Τρούχαμ. Όλα ξεκινούν όταν στις αρχές του δευτέρου τριμήνου όλοι οι μαθητές του Τρούχαμ καλούνται να συμμετάσχουν σε νέα, μεικτά προπαρασκευαστικά τμήματα που περιλαμβάνουν 5-6 μαθητές από κάθε τάξη του Λυκείου. Σε ένα τέτοιο τμήμα, ο Τσάρλι κάθεται στο ίδιο θρανίο με τον Νικ. Και εκεί για πρώτη φορά τα δύο αγόρια γνωρίζονται. Όλα ξεκινούν όταν ένα αγόρι γνωρίζει ένα αγόρι. Πρόκειται για την αρχή μιας φιλίας που σύντομα εξελίσσεται σε έρωτα, καθώς ο Νικ, αναπτύσσοντας ρομαντικά αισθήματα για τον Τσάρλι, συνειδητοποιεί ότι είναι αμφιφυλόφιλος. Και αυτή είναι μόνο η αρχή πάνω στην οποία χτίζεται η πλοκή του Heartstopper, του ΛΟΑΤΚΙ+ θεματικής γκράφικ νόβελ που έγραψε και εικονογράφησε η Alice Oseman και το οποίο πρόσφατα μεταφέρθηκε σε τηλεοπτική σειρά στο Netflix. Το κόμικς Heartstopper αποτελεί επέκταση του διηγήματος της Oseman με τίτλο «Nick and Charlie», όταν εκείνη ανέπτυξε ουσιαστικά τους λογοτεχνικούς χαρακτήρες που πρωτοεμφανίστηκαν το 2014 στο διήγημά της «Solitaire». Η σειρά ξεκίνησε το 2016 ως webcomic σε Tumblr, Tapas και Webtoon, για να τυπωθεί δύο χρόνια αργότερα μέσω crowdfunding. Έχοντας πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως, οι τέσσερις τόμοι του Heartstopper είναι πλέον διαθέσιμοι και στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Διόπτρα. Η, γεννημένη το 1994 Αγγλίδα συγγραφέας και εικονογράφος Alice Oseman, επηρεασμένη από τη σχεδιαστική αισθητική των manga, αφηγείται μέσα από τα όμορφα, λιτά σε απεικονίσεις και διαλόγους καρεδάκια μια εφηβική ιστορία αγάπης, με φόντο όλες τις θετικές και αρνητικές πτυχές της νεανικής ηλικίας: στο σχολικό περιβάλλον, στο σπίτι, στους χώρους όπου συχνάζουν τα νεαρά άτομα που διέρχονται τη μετάβαση προς την ενηλικίωση. Η διαφορά του Heartstopper με αναρίθμητες άλλες παρόμοιες ιστορίες είναι ότι δίνει ορατότητα σε χιλιάδες παιδιών με ομοερωτικό προσανατολισμό, τα οποία βιώνουν τα ίδια με τους στρέιτ συνομηλίκους τους αισθήματα συστολής, ρομαντισμού, αγάπης και απογοήτευσης. Όμως, στις συντριπτικά περισσότερες περιοχές του κόσμου η φανερή βίωση μιας τέτοιας εμπειρίας συνεπάγεται μια κατάσταση κόλασης για τα νεαρά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Στον κόσμο του Heartstopper, ο έρωτας των δύο αγοριών δεν αντιμετωπίζεται ως κάτι περίεργο, αλλά ως μια κλασική εφηβική ιστορία αγάπης. Ως κάτι περιθωριακό και αποκρουστικό εμφανίζεται μάλλον η ομοφοβία, όπου κι όποτε αυτή εκδηλώνεται μέσα από τις συνήθεις λεκτικές διατυπώσεις και συμπεριφορές. Και αυτοί είναι οι λόγοι που η σειρά κατέκτησε τις καρδιές των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων, εκφράζοντας την ανάγκη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από διακρίσεις, προκαταλήψεις, ρητορική μίσους και στερεότυπα. Μια κοινωνία όμως που σε αρκετές χώρες βρίσκεται ακόμη μακριά. Όπως στην Ουγγαρία του Όρμπαν, όπου τον περασμένο Ιούλιο, στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου για την «καταπολέμηση της ομοφυλοφιλίας σε παιδιά και εφήβους» που ψηφίστηκε το 2021, επιβλήθηκε πρόστιμο 32.000 ευρώ στη μεγαλύτερη αλυσίδα βιβλιοπωλείων της χώρας, καθώς διέθετε στα ράφια της τους τόμους του Heartstopper χωρίς πλαστικό περιτύλιγμα, με τον… κίνδυνο να «μολυνθούν» τα άτομα κάτω των 18 από ακραίες σκηνές εφηβικών φιλιών! Γεγονός βέβαια που αποδεικνύει το πόσο ενοχλεί τους υπερσυντηρητικούς η απομάκρυνση των νεότερων γενιών από την ομοφοβική ατζέντα. Και το σχετικό link...

O Κιάνου Ριβς είναι αυτό που λέμε ωραίος τύπος. Με εκατομμύρια ανθρώπους να τον θαυμάζουν σε όλο τον κόσμο κοντά τρεις δεκαετίες τώρα, εκείνος καταφέρνει και παραμένει ταπεινός με τον πιο γοητευτικό τρόπο. Ο αγαπημένος ηθοποιός που γεννήθηκε στη Βηρυτό, με μητέρα από την Αγγλία και πατέρα από τη Χαβάη, πήρε το όνομα Κιάνου που στα χαβανέζικα σημαίνει «ελαφρύ αεράκι στα βουνά». Το 1991 έρχονται οι πρώτες δουλειές του που σημειώνουν επιτυχία και τον κάνουν γνωστό. Το «Point break» και το «My own private Idaho» είναι κάποιες από τις επιτυχίες του εκείνη την εποχή. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Κιάνου Ριβς χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολύ δύσκολες καταστάσεις – πολλές οικογενειακές απώλειες, ανάμεσά τους και τον θάνατο του νεογέννητου παιδιού του –, το άστρο του όμως δεν θάμπωσε. Ο ηθοποιός έβγαζε πολλά εκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν τους έδινε την αξία που κάποιος θα περίμενε. Ο ίδιος μάλιστα έχει δηλώσει πως «τα χρήματα είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι. Θα μπορούσα να ζήσω με αυτά που ήδη έχω για τους επόμενους αιώνες». Το ανατρεπτικό μπεστ σέλερ «BRZRKR» Τον Φεβρουάριο του 2021 εκδόθηκε στην Αμερική το πρώτο τεύχος της σειράς «BRZRKR», πουλώντας 615.000 αντίτυπα με την κυκλοφορία του, με αποτέλεσμα να γίνει το πιο εμπορικό πρωτότυπο βιβλίο κόμικς των τελευταίων τριάντα χρόνων. Ο ήρωας Berzerker, ή αλλιώς BRZRKR, είναι αθάνατος και τριγυρνάει εκατοντάδες χρόνια στη γη. Η αμερικανική κυβέρνηση όμως αποφασίζει να βάλει τέλος στην πλήξη του αναθέτοντάς του διάφορες μυστικές αποστολές. Σύμφωνα με τη σύνοψη: «Ο άντρας που ονομάζεται Berzerker είναι μισός θνητός και μισός θεός, καταραμένος και εξαναγκασμένος σε πράξεις βίας – ακόμη και με διακύβευμα τη λογική του. Όμως, αφότου περιπλανιέται στον κόσμο για αιώνες, ο Berzerker ίσως τελικά βρήκε καταφύγιο – τη συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση για ν’ αναλαμβάνει μάχες υπερβολικά βίαιες ή επικίνδυνες για οποιονδήποτε άλλο. Σε αντάλλαγμα ο Berzerker θα λάβει το μόνο πράγμα που επιθυμεί, την αλήθεια για την ατέρμονη, αιματοβαμμένη ύπαρξή του και τον τρόπο να της δώσει τέλος». Ο Κιάνου Ριβς εμπνεύστηκε έναν οξύθυμο τύπο που θα απασχολήσει για δώδεκα τεύχη το κοινό. Οι πρώτες εικονογραφήσεις του κόμικς παρουσιάστηκαν στην «USA Today» και ο πρωταγωνιστής έχει τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Ριβς. Οι δημιουργοί του κόμικς κάνουν λόγο για μια υπερβίαιη επική περιπέτεια. «Τόσο ωμό και αιματοβαμμένο που ούτε μία σταγόνα από κόκκινο μελάνι δεν πάει χαμένη» αναφέρει η «Washington Post». «Απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί αγαπούσα τα κόμικς. Με έχουν επηρεάσει σημαντικά στην καλλιτεχνική μου έκφραση. Η ευκαιρία να δημιουργήσω τον BRZRKR και να συνεργαστώ με θρύλους του είδους, σαν τον συγγραφέα Ματ Κιντ, τον ζωγράφο Αλεσάντρο Βίτι, τους Μπιλ Κράμπτρι, Κλεμ Ρόμπινς, Ραφαέλ Γκραμπά, μαζί με τα σπουδαία παιδιά του Boom! Studios, είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα» δήλωσε ο Κιάνου Ριβς. Τα αρχαία μυστικά της καταγωγής του Το ντεμπούτο του Κιάνου Ριβς ως σεναριογράφου κόμικς ολοκληρώνεται με το επικό φινάλε της αναγνωρισμένης σειράς των Boom! Studios, που έκανε το καλύτερο λανσάρισμα σε πωλήσεις τα τελευταία 30 χρόνια. Στο τεύχος αυτό οι αναγνώστες θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν τα αρχαία μυστήρια της καταγωγής του Β., ενός άντρα καταραμένου με μια ανείπωτη δίψα για βία, ο οποίος απελευθερώνει την οργή του όταν μια νέα ανακάλυψη υπόσχεται τις απαντήσεις που έψαχνε για αιώνες. Όμως καθώς η ομάδα ταξιδεύει για να ανακαλύψει τα μυστικά της γέννησής του, θα φτάσει ο Β. στον τελικό σκοπό του ή θα αποδειχτεί πως οι αιματοβαμμένες προσπάθειές του ήταν μάταιες; Αυτό το ερώτημα θα απαντηθεί μόνο από εκείνους και εκείνες που θα διαβάσουν τις σελίδες του κόμικς. Η ελληνική έκδοσή του κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis. Ένα κόμικς για την τηλεόραση Το Netflix αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία ζωντανής δράσης βασισμένη στο κόμικς «BRZRKR» του Κιάνου Ριβς κάνοντας πραγματικότητα ένα μεγάλο του όνειρο, με τον ηθοποιό να μην μπορεί να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του. Τα νέα ανακοινώθηκαν από την πλατφόρμα μέσω Twitter. Ο Κιάνου Ριβς θα είναι παραγωγός, θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία και θα δανείσει τη φωνή του στον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα στη διασκευή για την anime σειρά. Σε σενάριο του Κιάνου Ριβς και του επιτυχημένου σεναριογράφου Ματ Κιντ και με εικονογράφηση του βραβευμένου σκιτσογράφου Ρον Γκάρνεϊ ξεκινάει το επικά βίαιο κεφάλαιο της σειράς και στην τηλεόραση. Και το σχετικό link...

Μαζί με το October Faction, το Netflix ανακοίνωσε τη σειρά Warrior Nun που θα βασίζεται στο Warrior Nun Areala του Ben Dunn. Θα έχει δέκα επεισόδια και θα επικεντρώνεται σε μια νεαρή κοπέλα που ξυπνά στο νεκροτομείο με έναν περίτεχνο μηχανισμό στο σώμα της και πρέπει πλέον να πολεμήσει διάφορους δαίμονες. Πηγή [imdb=tt9059350]

Σχεδόν τρία χρόνια μετά την αρχική ανακοίνωση, έχουμε επιτέλους τις πρώτες σκηνές από το Three Body Problem. Η σειρά αποτελεί το πρώτο βήμα που κάνουν οι David Benioff, D.B. Weiss μετά το Game of Thrones και είναι μέρος της τεράστιας συμφωνίας τους με το Netflix. Βασισμένο στα best-seller μυθιστορήματα του Κινέζου συγγραφέα Liu Cixin, η σειρά θρίλερ-μυστηρίου από τους δημιουργούς του Game of Thrones, εξερευνά την απάντηση της ανθρωπότητας στη σοβαρότερη απειλή της. «Το άγνωστο μας προβληματίζει», λέει η φωνή του θρυλικού συγγραφέα και αστρονόμου Carl Sagan στο teaser. «Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι δεν πρέπει να ερευνήσουμε πολύ προσεκτικά ποιος άλλος μπορεί να ζει σε αυτό το σκοτάδι». Συναντάμε μια νεαρή γυναίκα της οποίας η μοιραία απόφαση στη δεκαετία του ’60 στην Κίνα αντηχεί στον χώρο και τον χρόνο σε μια ομάδα λαμπρών επιστημόνων του σήμερα. Καθώς οι νόμοι της φύσης ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια τους, πέντε πρώην συνάδελφοι επανενώνονται για να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη απειλή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το ομώνυμο πρώτο βιβλίο της τριλογίας κυκλοφόρησε το 2006 και το 2015 -όταν και μεταφράστηκε στα αγγλικά- έγινε το πρώτο βιβλίο από την Ασία που κέρδισε το βραβείο Hugo. To δεύτερο βιβλίο με τίτλο The Dark Forest κυκλοφόρησε το 2008 και το The Death’s End το 2010. «Η τριλογία του Liu Cixin είναι η πιο φιλόδοξη σειρά επιστημονικής φαντασίας που έχουμε διαβάσει. Ταξιδεύει τους αναγνώστες από τη δεκαετία του ’60 μέχρι το τέλος του κόσμου και από τη ζωή στη γη μέχρι την άλλη άκρη του γαλαξία. Ανυπομονούμε να περάσουμε τα επόμενα χρόνια της ζωής μας φέρνοντας αυτό το έργο σε επαφή με το κοινό σε όλο τον κόσμο» είχαν πει οι Benioff και Weiss όταν είχε γίνει γνωστό ότι αναλαμβάνουν το πρότζεκτ. Και να προσθέσουμε εμείς, ότι ευτυχώς που το υλικό το βιβλίων έχει ολοκληρωθεί και δεν θα χρειαστεί να κάνουν κάτι μόνοι τους, όπως έγινε στις τελευταίες σεζόν του Game of Thrones. H σειρά θα κάνει πρεμιέρα στο Netflix τον Ιανουάριο. ΠΗΓΗ

Κεντρικά πρόσωπα είναι από τη μια ο λευκός γιος του Σατανά και πρόεδρος των ΗΠΑ, και από την άλλη η Αφροαμερικανή κόρη του Θεού. Το Netflix και η Millarworld, εταιρεία του Mark Millar, ενός από τους πιο παραγωγικούς και περιζήτητους σεναριογράφους κόμικς, τηλεοπτικών σειρών και κινηματογραφικών ταινιών τα τελευταία χρόνια, έδωσαν κι άλλες πληροφορίες γύρω από την τηλεοπτική προσαρμογή τού American Jesus. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη η ημερομηνία προβολής, ούτε ο αριθμός των επεισοδίων, έγινε γνωστό πως τα γυρίσματα έχουν ξεκινήσει στο Μεξικό. Η είδηση έρχεται λίγο μετά την ολοκλήρωση και της τρίτης τριλογίας της σειράς, που κατά πάσα πιθανότητα ήταν και η τελευταία. Η πρώτη τριλογία με τίτλο Chosen είχε κυκλοφορήσει το 2004, η δεύτερη με τίτλο The New Messiah το 2019-20 και η τρίτη με τίτλο Revelations το 2022-23. Και στις τρεις το σενάριο υπογράφει ο Mark Millar και τα σχέδια ο Peter Gross, σε μια ιστορία με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο και διαρκείς ανατροπές. Κεντρικά πρόσωπα είναι από τη μια ο λευκός γιος του Σατανά και πρόεδρος των ΗΠΑ σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο, και από την άλλη η Αφροαμερικανή κόρη του Θεού, η νέα Μεσσίας, η οποία δυσκολεύεται να αποδεχτεί τον ρόλο που της έχει ανατεθεί από τον πατέρα της, προτιμώντας τις μικρές απολαύσεις της καθημερινότητας τις οποίες είχε στερηθεί στη δύσκολη παιδική της ηλικία. Δεν πρόκειται όμως για μια κλισέ μανιχαϊστική αναμέτρηση του καλού με το κακό, αλλά για μια συνεχή αναζήτηση των πρωταγωνιστών ως προς τη θέση τους στον κόσμο, την ελεύθερη βούληση και την πορεία που «πρέπει» να ακολουθήσουν. Οφείλουν να υποταχτούν στην υπερβατική φύση τους και να διαιωνίσουν τον διπολικά μεταφυσικό κόσμο που δημιούργησαν οι παλαιότεροι ή να αντισταθούν στις προσδοκίες των πατέρων τους και των πιστών τους; Και πόση λύτρωση θα τους προσφέρει η εκδίκηση που σχεδιάζουν; Δεν σκοπεύω να δώσω περισσότερα σπόιλερ. Απλώς να παραθέσω την πρώτη εικόνα της δεύτερης τριλογίας. Η προοριζόμενη ως μητέρα της κόρης του Θεού, η δεύτερη «Παναγία», ατενίζει τον Χριστό του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού, έργο του Salvador Dali (1951). Τι να σκέφτεται άραγε μπρος στην προοπτική το παιδί της να έχει την ίδια τύχη με τον πρώτο Μεσσία; Η συνέχεια στις σελίδες τού American Jesus και τις τηλεοπτικές οθόνες. Και το σχετικό link...

Θα σταθεί αντάξια η προσαρμογή του Netflix; Για όσους δεν γνωρίζουν, manga αποκαλούνται, εκτός Ιαπωνίας, τα Ιαπωνικά κόμικς και graphic novels. Στην Ιαπωνία, ο όρος manga αναφέρεται σε οποιοδήποτε κόμικ ή καρτούν, ανεξαρτήτως προέλευσης. Ένας από τους δημοφιλέστερους mangaka (δημιουργούς manga) παγκοσμίως, είναι ο Junji Ito. Ο Ito είναι γνωστός για ιστορίες τρόμου όπως το «Tomie», το «Uzumaki», το «Gyo», το «Hanging Balloons» και πολλές άλλες. Καθιερωμένος ως ένας από τους «δασκάλους» του είδους, ο Ιάπωνας mangaka έχει επιδράσει βαθιά στο σύγχρονο horror. Το «Junji Ito Maniac: Japanese Tales of the Macabre» είναι μια νέα ανθολογία του Netflix, αποτελούμενη από 20 διαφορετικές ιστορίες του δημιουργού προσαρμοσμένες για την οθόνη. Μέχρι σήμερα δεν έχω γνωρίσει κάποιον που να μην «συγκινηθεί» με τη δουλειά του Ito. Συγκίνηση ίσως να μην είναι η σωστή λέξη. Ταρακούνημα μάλλον ή και, αντίθετα, απόλυτο πάγωμα. Το πενάκι του Junji Ito είναι αφάνταστα δυνατό, στο κείμενο και στις εικόνες εξίσου. Το σωματικό horror, το κοσμικό horror, οι φοβίες και οι ψυχώσεις είναι λέξεις κλειδιά που έρχονται κατά νου, αλλά είναι πραγματικά δύσκολο, αν όχι ανώφελο, να το περιγράψεις. Η φόρμα του manga είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των ιστοριών. Το κάδρο, το γύρισμα της σελίδας και η ασπρόμαυρη παλέτα είναι εργαλεία που ο Ito χειρίζεται μαεστρικά, για να πυροδοτήσει μια αξέχαστη, σωματική αίσθηση ανησυχίας στον αναγνώστη. Όλα αυτά δεν καθιστούν ανέφικτη μια αποτελεσματική προσαρμογή. Στο Junji Ito Maniac: Japanese Tales of the Macabre θα δούμε αυτό το εγχείρημα με ιστορίες όπως το «The Strange Hikizuri Siblings», το «Hanging Balloon”, το «Tomb Town» και το 2o κεφάλαιο του «Tomie» με τίτλο «Photo». Καθένα από τα 12 επεισόδια φαίνεται να διαρκεί γύρω στα 24 λεπτά. Η νέα σειρά του Netflix δεν είναι η πρώτη απόπειρα προσαρμογής των manga του Junji Ito. To 1998 το «Tomie», η πρώτη ταινία βασισμένη σε ιστορία του Ito, δε γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο συνέβη και με τις μετέπειτα παραγωγές, που ουδέποτε στάθηκαν αντάξιες του αυθεντικού υλικού. Αυτό δεν είναι ένα κείμενο κριτικής ή εντυπώσεων, αλλά θα τολμήσω να κάνω μια κρίση με αρκετά αυτοπεποίθηση: Καμία προσαρμογή του Ito, ακόμα και μια αντάξια, δε θα καταφέρει να υποκαταστήσει τα manga του. Αν λοιπόν έχετε όρεξη για βουτιά στο εμβληματικό horror του Junji Ito, δείτε την ανθολογία του Netflix, γιατί όχι, αλλά τολμήστε και το manga. Απλώς μην το διαβάσετε το βράδυ πριν τον ύπνο. Και το σχετικό link...

H διάσημη τηλεοπτική σειρά Stranger Things από το 2018 έχει αποκτήσει και τα δικά της κόμικς – τρία από αυτά κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis. Τα τελευταία χρόνια, το Χόλιγουντ και η μικρή οθόνη κατακλύζονται όλο και περισσότερο από μεταφορές γνωστών σειρών κόμικς. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν γίνεται και το αντίθετο: δεν είναι λίγες οι φορές που τηλεοπτικές σειρές και ταινίες (όπως το Star Wars, το Dr. Who και το Star Trek) αποκτούν τα δικά τους κόμικς προκειμένου να διευρύνουν το κοινό τους και να συνεχίσουν την παρουσία τους πέραν της οθόνης. Από τα τελευταία παραδείγματα αυτής της τακτικής αποτελούν τα κόμικς της σειράς Stranger Things. Τα εξώφυλλα και των 3 τόμων Stranger Things που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis σε μετάφραση Ηλία Τσιάρα και επιμέλεια Χρήστου Τσέλιου To Stranger Things αναμφίβολα αποτελεί μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της τελευταίας δεκαετίας. Μια παρέα 12χρονων αγοριών στην αμερικανική κωμόπολη Hawkins του 1983 μπλέκονται σε ένα μυστήριο τρόμου όταν ο φίλος τους, Γουίλ, εξαφανίζεται και ένα κορίτσι με υπερφυσικές δυνάμεις κάνει την εμφάνισή του στην πόλη. Η παρέα των αγοριών μαζί με συγγενείς τους και μια πλειάδα νεαρών ηρώων βρίσκονται στη διάρκεια τεσσάρων σεζόν αντιμέτωποι με υπερφυσικά τέρατα από τη διάσταση «Πάνω Κάτω» (Upside Down), κυβερνητικά πειράματα και συγκαλύψεις, δημιουργώντας ένα μεγάλο φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο. Η σειρά συνδυάζει με σφιχτοδεμένο σενάριο τη δράση και το μυστήριο των έργων του Stephen King, του Spielberg και του Carpenter με τη γενική ποπ αισθητική και τη νοσταλγία για τη δεκαετία του ’80. To 2018 ανακοινώθηκε η συνεργασία της εκδοτικής Dark Horse Comics με το Netflix για μια πολύχρονη παραγωγή κόμικς από τη σειρά Stranger Things. Από τον Νοέμβριο του ίδιου έτους που εκδόθηκε το πρώτο κόμικς της συνεργασίας, έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 7 μίνι σειρές και μερικές ακόμα μικρότερες αυτοτελείς ιστορίες. Τρεις από αυτές τις μίνι σειρές κυκλοφορούν από το 2019 με τη μορφή ολοκληρωμένων τόμων και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis σε μετάφραση Ηλία Τσιάρα και επιμέλεια Χρήστου Τσέλιου. Ο πρώτος τόμος που κυκλοφόρησε στα ελληνικά είναι το «Strangers Things: Η Άλλη Πλευρά». Σε αυτή την ιστορία βλέπουμε τα γεγονότα της 1ης σεζόν της σειράς αλλά από την οπτική του εξαφανισμένου παιδιού Γουίλ Μπάιερς. Ο 12χρονος Γουίλ εξαφανίζεται σε μια παράλληλη διάσταση όπου όλα μοιάζουν με τον πραγματικό κόσμο αλλά σε μια πιο σκοτεινή και παραμορφωμένη εκδοχή του, ενώ ένα αλλόκοσμο τέρας τον καταδιώκει. Ο 1ος αυτός τόμος είναι σκοτεινός, ο αναγνώστης παρακολουθεί ένα φοβισμένο μοναχικό παιδί με μεγάλη φαντασία, που καλείται να επιβιώσει σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον αντιμέτωπο με έναν ύπουλο θηρευτή. Η διαρκής παρουσία αφηγητή και το αβέβαιο τέλος, με τον Γουίλ να μην καταλαβαίνει αν εν τέλει γύρισε στον πραγματικό κόσμο ή όχι, εντείνουν την αγωνία. Ο τόμος μάλιστα πρόσφατα εξαντλήθηκε και προχώρησε στη δεύτερή του έκδοση. Ο 2ος τόμος κυκλοφόρησε το 2021 στην Ελλάδα, το «Strangers Things: Τρόμος στην Κατασκήνωση». Πρόκειται για την ιστορία του Ντάστιν, ενός από τα τέσσερα κεντρικά αγόρια της σειράς, και του καλοκαιριού του στην επιστημονική κατασκήνωση. Τοποθετημένο ενδιάμεσα στη 2η και την 3η τηλεοπτική σεζόν, ο εξυπνότερος των κεντρικών ηρώων, Ντάστιν, περνάει το καλοκαίρι του στην επιστημονική κατασκήνωση με άλλα παιδιά-ευφυΐες ενώ αντιμετωπίζει έναν μυστηριώδη απαγωγέα ομαδαρχών που φορά μάσκα Αϊνστάιν. Ένα κόμικς σε πιο ανάλαφρο τόνο και ρυθμό από την υπόλοιπη σειρά, αποτελεί ευθεία αναφορά στη σειρά θρίλερ της δεκαετίας του ’80 «Παρασκευή και 13» με τον μασκοφόρο δολοφόνο Τζέισον να δολοφονεί έφηβους κατασκηνωτές. Ο τόμος περιλαμβάνει και την κωμική μικρή ιστορία «Η Οδύσσεια της Έρρικα», διαδραματιζόμενη μετά το τέλος της 3ης σεζόν. Ο τρίτος και τελευταίος μέχρι στιγμής τόμος ονομάζεται «Stranger Things και Dungeons & Dragons». Περιλαμβάνει 3 αλληλένδετες ιστορίες που αναφέρονται στη σχέση της παρέας των αγοριών με το Dungeons and Dragons, το επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων που παίζουν και αποτελεί τον κύριο συνδετικό τους κρίκο. Από τη στιγμή που η παρέα μαθαίνει και ξεκινά να παίζει το παιχνίδι, μέχρι τα γεγονότα των τριών πρώτων σεζόν, οι ιστορίες του τόμου δείχνουν πως το Dungeons and Dragons, ακόμα κι αν έμοιαζε με κομμάτι της παιδικής ηλικίας των αγοριών που έπρεπε να αποβάλουν μπαίνοντας στην εφηβεία, εκείνο τους κράτησε ενωμένους και τους έδωσε στήριγμα στις δυσκολίες που βίωσαν κατά τη διάρκεια της σειράς. Και τα τρία έργα αντιμετωπίζουν την πρόκληση να ανταποκριθούν στον υψηλό πήχη που έχει θέσει η τηλεοπτική σειρά. Και όντως τα καταφέρνουν: η σεναριογράφος και των τριών κόμικς, Jody Houser, κατανοεί πλήρως τον κόσμο του Hawkins και απεικονίζει στα σενάριά της όλο το βάθος και την ψυχή των χαρακτήρων ενώ οι διαφορετικοί σχεδιαστές καταφέρνουν τόσο να απεικονίσουν πειστικά το περιβάλλον και τους ήρωες όσο και να φανερώσουν το προσωπικό τους στιλ χωρίς να αντιγράφουν «φωτογραφικά» τους ηθοποιούς της σειράς. Πρόκειται για τρία κόμικς που θα αγαπήσει κάθε φαν της σειράς και που ανοίγουν την όρεξη στον αναγνώστη για μεταφράσεις και των υπόλοιπων κόμικς του περίεργου κόσμου του Stranger Things. Και το σχετικό link...

Το ιδανικό θα ήταν να μη χρειάζεται, να μην υπάρχει καν ως σκέψη, η αναγκαιότητα κι ακόμα περισσότερο η υποχρέωση λήψης συμπεριληπτικών αποφάσεων, καθώς η ίδια η ζωή θα είχε λύσει το πρόβλημα του αποκλεισμού ομάδων πληθυσμού από την κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική, καλλιτεχνική ζωή. Η υποεκπροσώπηση, αναμφισβήτητα πραγματική, αυτών των ομάδων μπορεί να πάψει να υφίσταται μόνο με αγώνες και η αλλαγή συνειδήσεων που αυτοί οι αγώνες θα φέρουν θα καταργήσει εκ των πραγμάτων τις «ποσοστώσεις» και τις «κανονιστικού τύπου» παρεμβάσεις που (υποτίθεται πως) λύνουν ένα πρόβλημα, ενώ στην ουσία θεσμοποιούν τις διακρίσεις αντί να τις αίρουν. Ως τότε όμως τι κάνουμε; Εδώ αρχίζουν οι προβληματισμοί και οι αμήχανες, ίσως βεβιασμένες αποφάσεις. Βεβιασμένες όχι υπό την έννοια της άνωθεν επιβολής αλλά μιας οιονεί αντίστροφης αυτολογοκρισίας. Όταν δε αυτή η τακτική εφαρμόζεται αναδρομικά, σε μια προσπάθεια ανατροπής και επανεγγραφής του παρελθόντος και όχι βελτίωσης του μέλλοντος, τα αποτελέσματα προκαλούν ακόμα περισσότερη αμηχανία. Μπορεί ο Στάλιν να διέγραφε άγαρμπα τους πολιτικούς του αντιπάλους από τις φωτογραφίες, σε μια προσπάθεια ρετουσαρίσματος του παρελθόντος και εξάλειψης των ιχνών του, μπορεί το τσιγάρο στα χείλη του Λούκι Λουκ να έγινε στάχυ, μπορεί ο Herge να ξανάγραψε τις πρώτες ιστορίες του για να εξιλεωθεί για τις ακραία ρατσιστικές και αντικομμουνιστικές νεανικές του αντιλήψεις, μπορεί οι πίνακες και τα μουσικά έργα που είχαν τη λέξη «ρωσικό» στον τίτλο τους να αποσύρονται από μουσεία και προγράμματα συναυλιών, μπορεί ακόμα και η ρώσικη σαλάτα να μην περιλαμβάνεται πια στα μενού των «πολιτικά ορθών» εστιατορίων, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αίφνης βελτιώθηκε το παρόν και απελευθερωμένοι από τα βαρίδια του παρελθόντος βαδίζουμε προς ένα ανθόσπαρτο μέλλον. Πιο χρήσιμη ίσως θα ήταν η κριτική αποτίμηση του παρελθόντος χωρίς τη βίαιη απομάκρυνση των αποτυπωμάτων του και ιδιαίτερα των καλλιτεχνικών έργων του, που αποτελούν πάντοτε άλλωστε τον πιο πιστό χάρτη της Ιστορίας. Ποιο το παράδειγμα και ποια η αφορμή για όλα αυτά; Μα η σειρά «Sandman» της οποίας την τηλεοπτική προσαρμογή είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τις τελευταίες μέρες οι συνδρομητές του Netflix. Δεν θα μπω καθόλου στη συζήτηση περί πιστότητας σε σχέση με το ομώνυμο κόμικς∙ όταν ένα έργο μεταφέρεται από ένα σημειωτικό σύστημα σε ένα άλλο, είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν αποκλίσεις και παρεκβάσεις από το πρωτότυπο. Αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο επικεφαλής της Bιβλιοθήκης, ο λευκός Lucien με τα πεταχτά μαλλιά, γνωστός χαρακτήρας των κόμικς της DC από τη δεκαετία του 1970, έπρεπε να γίνει μαύρη γυναίκα με ξυρισμένο κεφάλι και να μετονομαστεί στο ομόηχο Lucienne. Αν έτσι επιτυγχάνουμε τη συμπερίληψη και τη νύχτα σβήνουμε το φως με τη συνείδησή μας ήσυχη, το δέχομαι. Αμφιβάλλω... Και το σχετικό link...

ΔΕΝ εξηγείται! Κάποιος διαβάζει όλα τα αφιερώματα του και τα κάνει ταινία, δεν εξηγείται αλλιώς! Οι Alex Kurtzman & Roberto Orci (The Island, Mission Impossible 3, Transformers, Star Trek, Cowboys & Aliens) ανέλαβαν να μεταφέρουν το κόμικ της IDW από τους Joe Hill (ιστορία) & Gabriel Rodriguez (σχέδιο, ο γιος του STEPHEN KING) στη μεγάλη οθόνη, για λογαριασμό της DreamWorks Studios. Το Locke & Key διηγείται την ιστορία μιας αλλόκοτης έπαυλης κάπου στην Αγγλία, ονόματι Keyhouse, της οποίας οι πόρτες αλλάζουν όποιον τολμήσει και τις διαβεί... Άραγε ποιο πλάσμα κατοικεί σε αυτήν την έπαυλη και γιατί θέλει να ανοιχτεί η πιο τρομερή από όλες τις πόρτες??? Σύμφωνα με το imdb αναμένεται...φέτος! Αλλά ίσως εννοεί ότι από φέτος θα ξεκινήσει να ετοιμάζεται, αφού ούτε το σενάριο δεν είναι έτοιμο ακόμα. Πηγές: ShH Αφιέρωμα στο Locke & Key by GC [imdb=tt3007572]

Άλλη μια κομιξοσειρά έρχεται στο netflix φέτος, το ''Raising Dion'' του Dennis Liu. Πρωταγωνιστούν οι Michael B. Jordan, Jason Ritter και Alisha Wainwright. Η σειρά θα κάνει πρεμιέρα στις 4 Οκτωβρίου του 2019. [imdb=tt7826108]

Αλλο ενα κομικ του Mark Millar βρισκει το δρομο του για τη μικρη οθονη! το ονομα αυτου ''Jupiter's Legacy''. Απο rotten tomatoes: Debuts: Later this year on Netflix Based On: The comic book series by Mark Millar and Frank Quitely Why We Can’t Wait: While the premise – a new generation of superheroes rebelling against and letting down their parents and grandparents – is interesting enough, the program is also the first to emerge from Netflix’s purchase of Millar’s comic book company. And, as it happens, there is plenty of drama behind the scenes with showrunner Steven S. DeKnight (of Netflix’s Daredevil) walking away from the series due to creative differences. Does it bode ill for the show? That’s hard to say as Daredevil survived several executive producer shake-ups throughout its existence. The cast — which includes (clockwise from top left as pictured above) Leslie Bibb, Josh Duhamel, Ben Daniels, Matt Lanter, Mike Wade, Elena Kampouris, and Andrew Horton — will certainly get us to watch the first few episodes, but we’re definitely excited to see if Millar’s work can launch a new Netflix dynasty. περισσοτερα για το comic πηγη [imdb=tt5774002]

Έρχεται σειρά Castlevania στο Netflix Και θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2017 Το Netflix ανακοίνωσε πως ετοιμάζει animated σειρά για το Castlevania, το διάσημο franchise της Konami, η οποία όπως επιβεβαίωσε ο παραγωγός, Adi Shankar, θα βασίζεται στο Castlevania III: Dracula's Curse. Μέσα από το σχετικό δελτίο Τύπου, αποκαλύφθηκε πως η πρώτη σεζόν θα κάνει πρεμιέρα μέσα στο 2017 με το Castlevania Season 1 - Part 1. Η πρώτη σεζόν θα αποτελείται από τέσσερα parts-επεισόδια των 30 λεπτών, ενώ η δεύτερη σεζόν θα ακολουθήσει το 2018. Η animated σειρά του Castlevania θα εστιάζει στη Belmont clan και το τελευταίο ζωντανό μέλος της, καθώς προσπαθεί να σώσει την ανατολική Ευρώπη από τα χέρια του Vlad Dracula Tepe. O παραγωγός δεν έλειψε να πει πως θα έχει έντονες επιρροές από το Game of Thrones και θα είναι "R-Rated και απίστευτα βίαιο", ενώ στην παραγωγή εμπλέκονται οι Kevin Kolde και Fred Seibert του Adventure Time. Το Castlevania του Netflix θα κάνει πρεμιέρα κάποια στιγμή μέσα στο 2017. Πηγή. [imdb=tt6517102]

Τιμή καταλόγου: 14,90€ Από το οπισθόφυλλο: Μια έκδοση που θα ενδιαφέρει τους τηλεθεατές της ομώνυμης σειράς του Netflix και όχι μόνο, στα γνωστά υψηλά στάνταρντ της Anubis. Το σκίτσο φαίνεται συμπαθητικό και όχι τόσο παράξενο όσο θα περίμενε κανείς από ένα κόμικ με τίτλο "stranger things". Περιέχει και 11 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα και παραστάσεις.

Σειρά του Netflix βασισμένη στο ομότιτλο κόμικ του Charles Forsman (παρουσίαση εδώ) που πρωτοδημοσίευσε το 2011 σε οκτώ συνέχειες. Η σειρά βγήκε τον Ιανουάριο του 2018 στο Netflix. Στο ρόλο του James έχουμε τον Alex Lawther και σε αυτόν της Alyssa την Jessica Barden. Βρετανικής προέλευσης, αποτελούμενο από 8 ~20λεπτα επεισόδια. Αντιγράφω από την παρουσίαση του κόμικ: "Η υπόθεση αφορά έναν κοινωνιοπαθή έφηβο, τον James, τον οποίο ερωτεύεται μια συμμαθήτρια του, η Alyssa. Οι δυο τους θέλουν να ξεφύγουν από τις οικογένειες και την πόλη τους, οπότε το σκάνε με ένα αυτοκίνητο. Μετά από αρκετές περιπλανήσεις και διάφορες περιπέτειες, καταλήγουν να αναζητούν τον πατέρα της Alyssa που έχει να δει πάνω από 10 χρόνια". Στο κόμικ η σειρά λαμβάνει χώρα στις ΗΠΑ, ενώ εδώ είναι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια τίμια μεταφορά του κόμικ, αλλά με αρκετές αποκλίσεις, όπως είναι αναμενόμενο. Το κόμικ το χαρακτήρισα εσωστρεφές, αλλά η σειρά κάθε άλλο παρά τέτοια είναι. Αρκετά πιο ξεκάθαρη στους σκοπούς της και σαφώς πιο ευθεία με τους χαρακτήρες της και τις πράξεις τους. Οι δύο ηθοποιοί επιλέχτηκαν κατάλληλα και μου άρεσαν πολύ οι κωμικές ανακουφίσεις τις σωστές στιγμές. Δεν μου άρεσε το πόσο αλληλένδετες είναι οι συμπεριφορές των χαρακτήρων. Επειδή και οι δύο αλλάζουν δραματικά από ένα επεισόδιο και μετά, με παραξένεψε το πόσο ομοιόμορφα φάνηκε να γίνεται αυτό και στους δύο, ταυτοχρόνως. Σε γενικά πλαίσια, πάντως, είναι μια αξιόλογη σειρά. Αν το είδατε χωρίς να διαβάσετε το κόμικ θα σας πρότεινα να το αναζητήσετε. Έχει ενδιαφέρον το πως αλλάζουν ή προσαρμόζονται στοιχεία από το ένα μέσο στο άλλο. Εδώ έχουμε ένα άρθρο για το κόμικ με αφορμή την τηλεοπτική σειρά, και εδώ είναι το θέμα της σειράς στα "ΠΡΟΣΕΧΩΣ" όπου περιέχει ακόμα ένα άρθρο. Wikipedia [imdb=tt6257970]