Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'AKIRA'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Ο πυρηνικός όλεθρος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, η εθνική μνήμη και το συλλογικό τραύμα στα ιαπωνικά manga και anime. Barefoot Gen (1983) Χιροσίμα, 6 Αυγούστου 1945. Στις 8:15 το πρωί, το αμερικανικό βομβαρδιστικό «Ενόλα Γκέι» απελευθερώνει μια βόμβα ουρανίου-235 πάνω από την ιαπωνική πόλη με τις περίπου 320.000 ψυχές. Από την έκρηξη, η καταστροφική δύναμη της οποίας ισοδυναμεί με 15 κιλοτόνους ΤΝΤ, σκοτώνονται ακαριαία 80.000 άνθρωποι. Από την αδιανόητη θερμότητα της έκρηξης, που φτάνει τα πολλά εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, εξαϋλώνονται σχεδόν τα πάντα σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων. Ο αριθμός των θυμάτων που θα πεθάνουν αργότερα από την έκθεση στην ακτινοβολία, ανέρχεται σε αρκετές ακόμα δεκάδες χιλιάδες. Μετά από τρεις μέρες, στις 9 Αυγούστου, ένα δεύτερο Β-29 ρίχνει μια βόμβα πλουτωνίου στο Ναγκασάκι σκοτώνοντας 40.000 ανθρώπους. Στις 15 Αυγούστου ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Χιροχίτο θα ανακοινώσει με ραδιοφωνικό του μήνυμα την άνευ όρων παράδοση της χώρας του στους Συμμάχους. Ήταν η τελευταία πράξη του δράματος που έβαλε τέρμα στην πιο ανθρωποκτόνο σύρραξη της παγκόσμιας Ιστορίας: τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν επίσης και το πρώτο επεισόδιο που εισήγαγε βίαια την ανθρωπότητα από την εποχή των συμβατικών πολέμων στην Πυρηνική Εποχή. Σε μια ευρύτερη οπτική, το τρομακτικό αυτό όπλο – στην κατασκευή του οποίου είχαν συμμετάσχει φυσικοί απ’ όλον τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και ο Αϊνστάιν – κατέδειξε τα όρια της επιστήμης, όταν οι ηθικοί της φραγμοί ξεπερνιούνται για την εξυπηρέτηση πολιτικοστρατιωτικών σκοπιμοτήτων. Οι ρίψεις των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, μαζί με τους βομβαρδισμούς στο Τόκιο και σε δεκάδες άλλες πόλεις, συνιστούν μέχρι σήμερα τραυματικές εμπειρίες για τον ιαπωνικό λαό και ταυτοτικά στοιχεία της συλλογικής του μνήμης. Αποτέλεσαν όμως και τη βασική πηγή έμπνευσης για κινηματογραφικά, λογοτεχνικά και μουσικά έργα, τα οποία υπήρξαν μέρος μιας θεραπευτικής διαδικασίας μέσω της τέχνης. Σε πολλά βέβαια από τα έργα αυτά, εμφανής είναι η απουσία αυτοκριτικής για τα εγκλήματα που είχαν προηγηθεί από τον ιαπωνικό μιλιταρισμό, αλλά και ο μονοδιάστατος ρόλος του «θύματος» που κατά κανόνα προορίζει η Ιαπωνία για τον εαυτό της. Τα manga και τα anime διαδραμάτισαν και αυτά τον δικό τους ρόλο μεταπολεμικά στην αποτύπωση του τραύματος της Ιαπωνίας. Ο πρωτοπόρος των ιαπωνικών κόμικς, γνωστός και ως ο «πατέρας και θεός των manga» Osamu Tezuka (1928-1989), ήταν έντονα επηρεασμένος από τα εφηβικά του βιώματα. Το σύνολο του εξαιρετικά παραγωγικού έργου του διακρίνεται από μια προσκόλληση στην επιστημονική φαντασία, από την αγάπη του στη φύση και στον άνθρωπο και από έναν στοχασμό για τις αμοραλιστικές πτυχές της τεχνολογίας. Στο πιο γνωστό του έργο, το «Astro Boy», ένας επιστήμονας δημιουργεί ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ για να καλύψει το κενό που άφησε η απώλεια του γιου του. Ο Astro Boy είναι ένα σκεπτόμενο ρομπότ με ανθρώπινα αισθήματα και ασύλληπτες δυνάμεις τις οποίες χρησιμοποιεί για την καταπολέμηση του κακού και της αδικίας, μαχόμενος ενάντια σε άλλα ρομπότ. Οι υπερηρωικές δυνάμεις του οφείλονται στη σωστή χρήση της ατομικής ενέργειας, που εκείνη την εποχή προτασσόταν για ειρηνικούς σκοπούς. Το «Astro Boy» ξεκίνησε το 1952 ως manga, ενώ μεταξύ 1963-1966 μεταφέρθηκε ως anime στην τηλεοπτική οθόνη. Όπως ο Tezuka, έτσι και ο διάδοχός του Hayao Miyazaki (1941-) ήταν μάρτυρας των καταστροφικών αεροπορικών επιδρομών στο τέλος του πολέμου. Εικόνες ατομικών βομβών εμφανίζονται συχνά στα έργα του, παράλληλα με τις εκκλήσεις για ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση. Στην πιο χαρακτηριστική manga σειρά του με τον τίτλο «Nausicaä of the Valley of the Wind» (1982-1994), προσαρμοσμένη από τον ίδιο στο ομώνυμο anime του 1984, ο Miyazaki περιγράφει έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που κατοικείται από ραδιενεργά μεταλλαγμένα όντα, ως συνέπεια της κακής χρήσης της πυρηνικής τεχνολογίας. Το manga ωστόσο που καταπιάνεται πιο άμεσα με την ατομική βόμβα είναι το αυτοβιογραφικό «Barefoot Gen». Στη σειρά καταγράφονται με φρίκη και ωμότητα οι συνέπειες της πυρηνικής έκρηξης μέσα από τα μάτια του εξάχρονου Gen Nakaoka – ο οποίος δεν είναι παρά η περσόνα του ίδιου του δημιουργού Keiji Nakazawa (1939-2012), επιζώντα της Χιροσίμα. Ο Barefoot Gen δημοσιεύτηκε σε διάφορα περιοδικά μεταξύ 1973 και 1987, μεταφέρθηκε σε τρεις κινηματογραφικές παραγωγές (μεταξύ 1976 και 1980), σε δυο ταινίες anime (1983 και 1986), καθώς και στην ιαπωνική τηλεόραση (2007). Την αμείωτη δημοφιλία της η σειρά την οφείλει, εκτός των άλλων, και στα μηνύματα ελπίδας και ανθεκτικότητας που αντικατοπτρίζονται στους χαρακτήρες της, συμβολίζοντας την αναγέννηση της Ιαπωνίας. Όπως είχε δηλώσει ο Nakazawa για την επιλογή του ονόματος Gen (που στα ιαπωνικά σημαίνει «πηγή» ή «προέλευση»): «Ονόμασα τον κύριο χαρακτήρα μου Gen με την ελπίδα ότι θα γινόταν η πηγή δύναμης για μια νέα γενιά, που θα μπορούσε να πατήσει ξυπόλητη το απανθρακωμένο έδαφος της Χιροσίμα έχοντας τη δύναμη να πει ΟΧΙ στα πυρηνικά όπλα». Akira (1988) Άλλη κλασική περίπτωση manga που έγινε anime με διεθνή επιτυχία είναι το το μετα-αποκαλυπτικό cyberpunk «Akira» (1982-1990) του Katsuhiro Otomo. Όπως στο κόμικς, έτσι και στην ομότιτλη ταινία του 1988 εξυφαίνεται το σενάριο ότι το έτος 1988 το Τόκιο καταστράφηκε από μια έκρηξη παρόμοια με εκείνη μιας πυρηνικής βόμβας. Αυτή η έκρηξη οδήγησε τελικά στην έναρξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι συσχετισμοί με τους βομβαρδισμούς της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 είναι ηθελημένοι. Η ταινία μάς μεταφέρει 31 χρόνια μετά όταν το Τόκιο (ανακατασκευασμένο από τους αντιπάλους με φουτουριστικά πρότυπα και μετονομασμένο σε Νεο-Τόκιο) γίνεται το επίκεντρο μιας τεράστιας κοινωνικοπολιτικής αναταραχής. Grave of the Fireflies (1988) Ίσως η πιο ανθρώπινη και συγκινητική ταινία anime με θέμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από ιαπωνική σκοπιά είναι το «Grave of the Fireflies» (1988) του Isao Takahata, βασισμένη στο ομότιτλο ημι-αυτοβιογραφικό διήγημα του Akiyuki Nosaka (1967). Η ταινία δείχνει την τραγική καθημερινότητα του έφηβου Σάιτα και της μικρής αδελφής του Σετσούκο. Με τον πατέρα τους να υπηρετεί στο Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Ναυτικό και μετά από τον θάνατο της μητέρας τους στον βομβαρδισμό της πόλης τους, Kabo, τα δυο αδέλφια καταβάλλουν έναν ασύμμετρο αγώνα να επιβιώσουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και ευθραυστότητας της ζωής. Συμπερασματικά, τα manga και τα anime στη μεταπολεμική περίοδο λειτούργησαν ως ένα μέσο διά του οποίου η ηττημένη Ιαπωνία προσπάθησε να επανεφεύρει τον εαυτό της, εκφράζοντας τη θλίψη της και αναζητώντας την αξιοπρέπειά της. Χωρίς βέβαια να κρύβει πάντοτε επιτυχώς, πίσω από το τεράστιο πυρηνικό μανιτάρι, τον ρεβιζιονισμό της... Και το σχετικό link...
  2. amanocaza

    AKIRA + AKIRA CLUB από Dark Horse

    Σηκωθείτε από κρεβάτια, ντιβάνια, καναπέδες, καρέκλες, και τρέξτε να προλάβετε αυτή την ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ. Για περιορισμένο χρονικό διάστημα, το ανεπανάληπτο manga έπος του τιτανοτεράστιου Katsuhiro Otomo στην μοναδική τιμή των 90 ευρώ. Ναι καλά ακούσατε... ΜΟΝΟ 90 ΕΥΡΩ!!! Έξι τόμοι. Περισσότερες από 2000 σελίδες. Μία μοναδική εμπειρία ζωής που κανείς δεν πρέπει να χάσει. Και η μεγάλη προσφορά μας δεν τελειώνει εδώ. Ο πρώτος/η που θα απαντήσει με ποστ για να επωφεληθεί της προσφοράς μας θα πάρει δώρο και το art book της σειράς AKIRA CLUB. (μαλακό εξώφυλλο) Συμπεριλαμβανονται δωρεάν μεταφορικά εντός Αθηνών κατόπιν συνεννόησης. Για επαρχία, με ΕΛΤΑ, φαντάζομαι 10 ευρώ είναι αρκετά.
  3. GeoTrou

    Akira (1988)

    Νέο-Τόκιο, 2019. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησιάζουν, αλλά πόλη συνεχίζει να σαπίζει, ακόμα και τρεις δεκαετίες μετά τον καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό το βάρος της πολιτικής διαφθοράς και της εγκληματικότητας. Βασικό πρόσωπο είναι ο Kaneda, ο αρχηγός μιας συμμορίας μηχανόβιων. Ένα βράδυ, η σύγκρουση με μια αντίπαλη ομάδα θα οδηγήσει σ’ ένα παράξενο ατύχημα και ο φίλος του Tetsuo θα νοσηλευτεί, μετά από επέμβαση του στρατού. Αποκαλύπτεται ότι ο Tetsuo έχει αποκτήσει ψυχοκινητικές δυνάμεις, τόσο μεγάλες, που μπορεί να ξυπνήσει τον πανίσχυρο Akira, που ανατίναξε την παλιά πόλη. Το Akira σκηνοθετήθηκε από τον Katsuhiro Otomo, ο οποίος ήταν και ο δημιουργός του ομώνυμου manga πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Το manga είχε ξεκινήσει το 1982 και δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τότε. Η αρχική ιδέα για μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ανήκει στην Kodansha και ο Otomo συμφώνησε, αλλάζοντάς βέβαια το αρχικό υλικό σε μεγάλο βαθμό. Το σενάριο είχε αναλάβει ο ίδιος, μαζί με τον Izo Hashimoto. Η ταινία βγήκε στις ιαπωνικές αίθουσες στις 16 Ιουλίου του 1988. Συνήθως, οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι κάτι που παραλείπω στις παρουσιάσεις, αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση, καθώς η παραγωγή του Akira ήταν απίστευτα καινοτόμα σε πολλαπλά επίπεδα. Ο Otomo είχε απαιτήσει και είχε λάβει πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Το budget ήταν πολύ υψηλό για την εποχή και για τη χρηματοδότηση και προώθησή του δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Επιτροπή Akira», μια συνεργασία μεγάλων εταιρειών του τομέα (Kodansha, Mainichi Broadcasting System, Bandai, Hakuhodo, Toho, Laserdisc Corporation και Sumitomo Corporation). Το animation ανέλαβε η Tokyo Movie Shinsha. Σε αντίθεση με την τότε τάση, που ήθελε τα στούντιο να κόβουν έξοδα μέσω του επονομαζόμενου limited animation (π.χ. στατικό φόντο και κίνηση μόνο σε έναν άνθρωπο που περπατά), το Akira ήταν εξαιρετικά λεπτομερές. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 160.000 cel (τα διάφανα φύλλα πάνω στα οποία γίνονται τα σχέδια) και 327 χρώματα, εκ των οποίων τα 50 περίπου δημιουργήθηκαν για την ίδια την ταινία. Στην ταινία έγινε επίσης χρήση CGI. Η μέθοδος που επιλέχθηκε για το lip sync ήταν επίσης «ανατρεπτική»: πρώτα ηχογραφήθηκαν οι διάλογοι και οι κινήσεις των χειλιών σχεδιάστηκαν εκ των υστέρων, έτσι ώστε να ταιριάζουν μ’ αυτούς και όχι το αντίθετο. Ο Otomo πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό οι ερμηνείες των ηθοποιών θα ήταν πιο ζωντανές. Στην ταινία έγινε για πρώτη φορά χρήση του Synclavier, ενός ψηφιακού ηχητικού συστήματος το οποίο επιτρέπει την παραγωγή διαφόρων ηχητικών εφέ μόνο με τη χρήση συνθεσάιζερ. Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Akira ήταν η μουσική επένδυση. Ο Otomo επέλεξε τους Geinoh Yamashirogumi, μια μουσική κολεκτίβα που συνδυάζει μουσικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο με σύγχρονα μέσα ενορχήστρωσης. Οι «ψαλμωδίες», τα ινδονησιακά κρουστά και τα ψηφιακά συνθεσάιζερ που χρησιμοποιήθηκαν, έχουν καταστήσει το soundtrack του Akira εξαιρετικά αναγνωρίσιμο. Προσωπική άποψη; Το Akira είναι η αγαπημένη μου ταινία κινουμένων σχεδίων και ανήκει στις 2-3 πιο αγαπημένες μου ταινίες από την Ιαπωνία. Από την εμφάνιση της εικονικής μηχανής του Kaneda, μέχρι την δραματική, σχεδόν τραγική κατάληξη του Tetsuo, η υπόθεση του Akira εξάπτει τη φαντασία μου σε κάθε θέαση, ενώ το animation παραμένει δυναμικό και φρέσκο μέχρι και σήμερα. Και μην ξεχνάμε ότι πέτυχε διάνα για τον τόπο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020. [mal type=anime id=47]
  4. Akira: To cyberpunk anime του '88 που ακόμη μας εξουσιάζει Μία σημαντική ταινία κινούμενων σχεδίων που επηρέασε όσο ελάχιστες άλλες και στοιχεία της βρίσκουμε σε σύγχρονες ταινίες και σειρές, στη μουσική και στην urban δυστοπική κουλτούρα Το Akira θεωρείται δίκαια η πιο σημαντική ταινία κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Όταν πρωτοβγήκε το 1988, κανείς δεν φανταζόταν τον αντίκτυπο που θα είχε μέχρι και σήμερα. Σίγουρα, είχαν γίνει κινούμενα σχέδια για ενήλικες παλιότερα, αλλά τίποτα δεν πλησίαζε το όραμα που είχε ο Katsuhiro Otomo, ούτε την τελειομανία του. Σε μια εποχή που τα κινούμενα σχέδια απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά, το Akira ήταν μια παρέκκλιση. Και δεν ήταν μόνο μια παρέκκλιση, ήταν κάτι ξένο, μια ανωμαλία. Αν και θα πίστευε κανείς ότι αφορούσε μόνο σκληροπυρηνικούς φαν των κόμικς, ξαφνικά οι αμερικανικοί κινηματογράφοι άρχισαν να κάνουν μεταμεσονύκτιες προβολές ασταμάτητα. Λατρεύτηκε τόσο για τις υπερβίαιες εικόνες του όσο και για την ιδιαίτερη αισθητική του και έγινε ένα καλτ cyberpunk χιτ. Μέτρησε πολύ και το γεγονός ότι ο Otomo την είχε κάνει τόσο φιλική προς ένα πιο δυτικό κοινό. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που κατάφερε ήταν κάτι πιο ουσιώδες, να ξεκινήσει μια πολιτισμική επανάσταση που λίγα φιλμ έχουν καταφέρει στην ιστορία του κινηματογράφου. Με ένα τρόπο, θα μπορούσες να πεις ότι ήταν μια εισβολή του ιαπωνικού πολιτισμού στην Δύση. Μόνο του ήταν υπεύθυνο για την μανία με τα άνιμε – τα γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια. Για όσους το είδαν τότε, αυτό το ακαταλαβίστικό φιλμ με τους κρυπτικούς φιλοσοφικούς διαλόγους, τον άκρατο συμβολισμό, τον απίστευτο σχεδιασμό, τους θυμωμένους εφήβους, τη φρενήρη δράση αναμεμειγμένη με υπέρμετρη βία για την δεκαετία του ‘80, δημιούργησε μια ακόρεστη περιέργεια που δεν είχε προηγούμενο. Στην Βρετανία η αρχική σκέψη του Andy Frain, που τότε ασχολείτο με την παραγωγή μουσικών βίντεο, ήταν ότι ήταν σαν να έβλεπε το Blade Runner σε κινούμενα σχέδια. Είχε πει τότε: «Άρχισα να σκέφτομαι ότι το Akira ήταν κάτι περισσότερο από ένα καταπληκτικό φιλμ. Μπορούσε να γίνει ένα φαινόμενο. Υπήρχαν περισσότερες τέτοιες ταινίες στην Ιαπωνία; Αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σαν μια δισκογραφική εταιρεία, κάτι σαν την Def Jam, που να βγάζει ένα είδος μόνη της. Κανείς στη Βρετανία δεν ήξερε τους τίτλους των ταινιών, τα ονόματα των σκηνοθετών, τίποτα γι’ αυτά εκτός του ότι επρόκειτο για κάτι τελείως καινούργιο και αν σου άρεσε ένα φιλμ, το πιο πιθανό ήταν να σου αρέσουν και άλλα». Έτσι, το 1991, ο Frain αποφάσισε να ιδρύσει τον σημερινό κολοσσό στην βιομηχανία των άνιμε που λέγεται Manga Entrainment. Ήταν σαν κάποιος να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας από την αρχή όπου από μέσα βγήκε ένας θαυμαστός καινούργιος κόσμος με πλάσματα όπως τα Pokemon, αντιήρωες, CGI τερατογενέσεις και techno-punk αριστουργήματα όπως το Ghost in the Shell. Γιατί όμως το Akira θεωρείται τόσο σημαντικό; Ένας λόγος είναι η υπόθεση του που μας μεταφέρει στο 1988. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι γεγονός, όταν μια μυστηριώδης ψυχική έκρηξη καταστρέφει ολοσχερώς το Τόκιο. Αρκετά χρόνια μετά, το 2019 υψώνεται στην θέση του, το Νέο-Τόκιο, μια τεράστια τεχνολογική μεγαλούπολη που ετοιμάζεται να υποδεχτεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 με τρομοκρατικές επιθέσεις και συμμορίες να μαστίζουν τους δρόμους της. Ένα βράδυ, ένας έφηβος, ο Kaneda μαζί με την μηχανόβια συμμορία του, τους Capsules μάχονται τους Κλόουν στις λεωφόρους της πόλης. Κατά την διάρκεια της μάχης, ο καλύτερος φίλος του, Tetsuo τρακάρει την μηχανή του για να αποφύγει τον Takashi, ένα μικρό περίεργο αγόρι με ψυχικές δυνάμεις που έχει αποδράσει από ένα μυστικό εργαστήριο που ελέγχει η κυβέρνηση. Ο Συνταγματάρχης Shikishima πιάνει τον Takashi και διατάζει να νοσηλευτεί ο Tetsuo. Μετά το ατύχημα, ο Tetsuo αρχίζει να εκδηλώνει ψυχικές δυνάμεις και να έχει οράματα για ένα περίεργο αγόρι με το όνομα Akira που ήταν υπεύθυνο για την καταστροφή της πόλης πριν από 31 χρόνια. Παράλληλα με μια φιλοσοφική ταινία επιστημονικής φαντασίας, το Akira είναι ιδιαίτερα πολιτικό. Για να το κατανοήσει κανείς καλύτερα πρέπει να πάει πολλά χρόνια πίσω, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Αύγουστο του 1945 οι Αμερικάνοι ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα στην Χιροσίμα, τρεις μέρες μετά έχει σειρά το Ναγκασάκι. Το μέγεθος της καταστροφής είναι αδιανόητο για τον ανθρώπινο νου. Η εικόνα της έκρηξης ακόμη και σήμερα φαντάζει ψεύτικη. Η Ιαπωνία δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Το φιλμ ξεκινάει με μια έκρηξη, μια μαύρη τρύπα που καταβροχθίζει το Τόκιο. Τριανταένα χρόνια μετά γίνεται μια ασταμάτητη μάχη εξουσίας και δύναμης για το ποιος θα ελέγχει το αναγεννημένο Neo-Tokyo. Από τις απλές συμμορίες που μάχονται στους δρόμους μέχρι τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τις θρησκευτικές και τις τρομοκρατικές οργανώσεις, όλοι αποτελούν ένα μέρος αυτού του ζωντανού παλλόμενου οργανισμού όπως παρομοιάζεται σε μια αρχική σκηνή η μητρόπολη και όλοι θέλουν από ένα κομμάτι του. Σε μια από τις ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας ο Συνταγματάρχης με το αυστηρό στρατιωτικό βλέμμα κοιτάζει την πόλη και λέει ότι πλέον βρίσκονται σε μια εποχή που έχουν ξεθυμάνει οι χαρές και έχει ξεχαστεί η όρεξη για ανοικοδόμηση. Ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του φιλμ επομένως είναι η ίδια η πόλη και ο Otomo ασκεί συχνά έντονη κριτική στην σύγχρονη κοινωνία της Ιαπωνίας όπου ζει. Το Akira είναι γεμάτο από τέτοιους απόηχους. O Katsuhiro Otomo γεννήθηκε το 1954. Ανήκε σε μια γενιά που πρόλαβε το τραύμα που άφησαν οι πυρηνικές εκρήξεις και έζησε από πρώτο χέρι όλη την προσπάθεια της αναγέννησης της Ιαπωνίας από ένα ηττημένο έθνος σε μια τεχνολογική αυτοκρατορία. Από μικρός ήταν μαγεμένος με τον κινηματογράφο και με αμερικάνικες ταινίες όπως το Easy Rider και το Bonnie and Clyde. Ξεκίνησε να σχεδιάζει και να γράφει το Akira σαν μάνγκα το 1982. Αποφάσισε να το κάνει ταινία προτού ολοκληρωθεί η ιστορία του κόμικ. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1988, το μάνγκα τέλειωσε δύο χρόνια μετά το 1992. Στις δύο ώρες που διαρκεί το φιλμ, υπάρχουν μοτίβα που είναι αρκετά γνώριμα στην γενικότερη θεματολογία των άνιμε όπως η νεανική αποξένωση, η φιλία, το νόημα της ζωής, ο πόλεμος, η αναγέννηση, κ.α. Υπάρχουν όμως και θέματα όπως τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία, τα παράνομα πειράματα και η πολιτική διαφθορά. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Ο τόνος της όμως την κάνει τρομακτικά επίκαιρη στο πέρασμα του χρόνου. Δεν λέμε ότι ένα μάτσο έφηβοι με ψυχικές δυνάμεις θα εμφανιστούν από το πουθενά και θα αλλάξουν τον κόσμο (θα είχε πλάκα), αλλά πριν ζαλιστείς από τις πανέμορφες πανοραμικές εικόνες του Neo-Tokyo, σκέψου την πολιτική κατάσταση που επικρατεί στον δυστοπικό κόσμο που περιγράφει. Η Ιαπωνία ή ότι έχει απομείνει από αυτή είναι ένα αστυνομικό κράτος όπου οι δρόμοι της κατακλύζονται από φοιτητικές διαδηλώσεις και πορείες ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι ένα συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο. Γίνεται ακόμη και στρατιωτικό πραξικόπημα σε κάποια φάση. Καταστάσεις που φαντάζουν πλέον τόσο οικείες και κοντινές στην σύγχρονη τάξη πραγμάτων. Επίσης, Το 2020 όντως θα γίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία. Φαντάσου, δηλαδή, σύμπτωση! Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι θεωρείται προπομπός όλων των υπερηρωικών φιλμ που βλέπουμε σήμερα. Σε μια σκηνή –που είναι και από τις αγαπημένες μου όλων των εποχών- ο Tetsuo, αυτή η συναρπαστική μεσσιανική φιγούρα με τα ανασηκωμένα μαλλιά, το οργισμένο σύνδρομο κατωτερότητας και το απειλητικό άρρωστο βλέμμα σκίζει ένα κόκκινο πανί και το φοράει σαν μπέρτα. Σε ένα κινηματογραφικό σύμπαν που έχουμε μπουχτίσει από τα ηθικά ψευτοδιλήμματα των 'καθαρών' υπερηρώων (ειδικά στις πρόσφατες κινηματογραφικές ενσαρκώσεις τους), ο Tetsuo αντί για σωτηρία φέρνει εφιάλτες και μεταμορφώνεται αυτόματα σε μια έξοχη παραβολή για αρκετά πράγματα. Μπορείς να διαβάσεις καταπληκτικές έως και εξαιρετικά τραβηγμένες αναλύσεις που κάνουν οι φαν για τον χαρακτήρα του. Και αλήθεια, πόσο πιο πολύ συμβολισμό μπορεί να αντέξει κανείς από μόνο μια εικόνα; Εκεί κρύβεται όμως και το μυστικό ολόκληρου του φιλμ, κάθε προβολή του ανά τα χρόνια γίνεται με νέα ματιά και φέρνει νέες αναγνώσεις. Και ακόμη και σήμερα μετά από τόσο καιρό, το φιλμ απασχολεί την επικαιρότητα, σαν να μην θέλει να ξεχαστεί. Άλλοτε για τις προσπάθειες του Χόλιγουντ να γυρίζουν μια live-action εκδοχή του – οι τελευταίες φήμες λένε ότι ο Christopher Nolan θα αναλάβει την κινηματογραφική μεταφορά του – αλλά και για διάφορους άλλους λόγους που θα δούμε στην συνέχεια. Manga vs Anime Το πιο συχνό λάθος που γίνεται όσον αφορά το φιλμ είναι ότι οι περισσότεροι νομίζουν ότι ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Akira. Ο Otomo όμως βάφτισε την ταινία εμπνεόμενος από ένα σχεδόν μυθικό ανθρώπινο ον που συμβολίζει την απόλυτη δύναμη. Στο φιλμ εμφανίζεται μόνο 2 δευτερόλεπτα ή τουλάχιστον κάποια όργανα του σε γυάλες για περισσότερο χρόνο. Εντάξει, στο μάνγκα είναι ζωντανός και ολόκληρος και όλοι τον λατρεύουν σαν Lord Akira, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Μια ακόμη μεγάλη διαφορά είναι ότι ένας απαραίτητος χαρακτήρας για την πλοκή, η Lady Miyako, εμφανίζεται ελάχιστα. Στο μανγκα είναι μία από τα πιο ισχυρά espers δηλαδή ένα από τα φρικιαστικά παιδιά των πειραμάτων - που μόνο σαν παιδιά δεν μοιάζουν αλλά περισσότερο σαν γέροι νάνοι – στο φιλμ είναι απλά σαν μια προφήτης της επερχόμενης αποκάλυψης που δοξάζει τον Akira σαν τον θεό μιας νέας αίρεσης. Μάλιστα ένα αστείο trivia είναι ότι στην Αγγλική μεταγλώττιση της δίνουν την φωνή άντρα. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους ήρωες – να εμφανίζονται δηλαδή ελάχιστα - όπως π.χ. τον Yamagata, που από κατακλυσμικό πρόσωπο για την δράση και την δυναμική της σχέσης του Tetsuo με τον Kaneda, υποβιβάζεται δραματικά. Οι λίγες σκηνές που εμφανίζεται δεν έχουν το ίδιο συναισθηματικό αποτέλεσμα ούτε την ίδια ένταση, δυστυχώς. Τα πάντα εξηγούνται μέσα. Και ναι, πολλές φορές αισθάνεσαι ότι φιλμ είναι χαοτικό μιας και δημιουργεί πολλά υποσενάρια και καταστάσεις που δεν εξηγούνται ποτέ αλλά υπονοούνται αλλά υποθέτω ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Παρόλαυτα είναι τόσο πολυεπίπεδο και σφιχτό ταυτόχρονα που στο τέλος όλα βγάζουν άκρη, αρκεί να μπορέσεις να πιάσεις τις μικρολεπτομέρειες. Ο Otomo δεν θα μπορούσε αλλιώς να χωρέσει σε 2 ώρες, τους 6 τόμους και τις πάνω από 2000 σελίδες του μάνγκα. Η τέχνη του Akira Παρά τα άλματα που έχουν γίνει στον τομέα των κινουμένων σχεδίων τα τελευταία χρόνια το Akira δεν έχει χάσει στο ελάχιστο την φρεσκάδα του. Είναι σαν να το έφτιαξαν σήμερα. Δεν έχει γεράσει καθόλου με λίγα λόγια. Ο τρόπος δημιουργίας του φιλμ αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνο του. Πριν από μερικούς μήνες έφυγε από την ζωή στην ηλικία των 57 χρόνων, η Makiko Futaki μιας από τους τοπ σχεδιαστές και εικονογράφους του Studio Ghibli και υπεύθυνη για ταινίες όπως τα κλασικά πλέον, Princess Mononoke, My Neighbour Totoro και το Howl’s Moving Castle. Η ειδικότητα της ήταν να ζωγραφίζει πουλιά και φύση. Η Makiko όμως δούλεψε και στον Akira. Σίγουρα δεν θα την μνημονεύουν γι’ αυτή την συμμετοχή της μιας και ήταν μια από τους 68 σχεδιαστές του. Σύμφωνα με τον Otomo ορισμένοι από τους σχεδιαστές του φιλμ κατάφεραν να κάνουν την καλύτερη τους δουλειά. Στο φιλμ χρησιμοποιήθηκε ο αριθμός ρεκόρ των 327 χρωμάτων - 50 αποχρώσεις δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την παραγωγή. Οι εικόνες σφύζουν από ζωντάνια και ρεαλισμό. Κάθε σκηνή αποτελείται από 24 κάδρα το δευτερόλεπτο, όλα ζωγραφισμένα στο χέρι. Μια άλλη επαναστατική κίνηση του Otomo στον τομέα των κινουμένων σχεδίων ήταν να ηχογραφήσει πρώτα τους διαλόγους των ηθοποιών έτσι ώστε να ζωγραφίσουν πιο πειστικά τις εκφράσεις τους, να μην έχουν στατικά πρόσωπα και να μπορούν να κινούν πειστικά τα χείλη τους όταν μιλούν. Ήταν τόσο πρωτοποριακό άνιμε που στις σκηνές του εργαστηρίου γίνεται χρήση CGI πριν ακόμη αυτή η τεχνική διαδοθεί. Η πρωτοπορία όμως έχει και το τίμημα της. Στοίχισε 8 εκατομμύρια γιεν, ποσό αστρονομικό για την εποχή του. Υπήρχε τόση αφοσίωση στην δημιουργία του που σήμερα φαντάζει ότι είναι δουλειά ενός τελειομανή τρελού. Εξάλλου, ο Otomo δέχτηκε να κάνει το φιλμ μόνο αν είχε τον απόλυτο καλλιτεχνικό έλεγχο. Σχεδίασε μόνος του στο χέρι όλα τα storyboards των 783 σκηνών της ταινίας. Προσωπικά, δεν μπορώ να διανοηθώ καν τι σημαίνει αυτό σε φιλμικούς όρους. Ήταν ένα έργο ζωής. Ποτέ δεν μπόρεσε να επαναλάβει την επιτυχία του παρά τα φιλόδοξα πρότζεκτ που καταπιάστηκε στην συνέχεια όπως το Steamboy του 2004. Κάποιος όμως έφτιαξε αυτό το βίντεο στο youtube που εξηγεί τι έχουν κάνει ακριβώς και είναι απίστευτο: https://youtu.be/BBAJdtPVnZc Το σάουντρακ Αν κάτι είναι ανώτερο από την ίδια την ταινία, τότε αυτό είναι χωρίς αμφιβολία το σάουντρακ της. Ο Rogert Ebert είχε γράψει στην κριτική του ότι η μουσική είναι το ίδιο παρανοϊκή όσο το άνιμε. Σε μια cyberpunk ταινία με πρωταγωνιστές μηχανόβιους θα περίμενε κανείς ότι για μουσική υπόκρουση θα διάλεγαν σκληρούς ήχους όπως το heavy metal. Αντίθετα, ο Otomo προσέλαβε την μουσική κολεκτίβα Geinoh Yamashirogumi. Ο Tsutomu Onashi ίδρυσε την κολεκτίβα το 1974. Μέλη της ήταν εκατοντάδες άτομα από γιατρούς, δημοσιογράφους, φοιτητές μέχρι και επιχειρηματίες. Έπαιζαν μια μίξη παραδοσιακής gamelan μουσικής αλλά και φολκ από όλο τον κόσμο. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποφάσισαν να εντάσσουν τον ηλεκτρονικό ήχο στην μουσική τους. Υπό αυτό το πρίσμα, γεννήθηκε μια τριλογία από άλμπουμ που το δεύτερο στην σειρά ήταν το Akira. Τα άλλα δύο ήταν τα Ecophony Rinne (1986) και Ecophony Gaia (1990). Την μουσική συνέθεσε και διηύθυνε ο Onashi που τότε είχε το ψευδώνυμο Shoji Yamashiro. Το σάουντρακ αποτελείται από 10 κομμάτια. Τρία από αυτά ανήκουν στον ίδιο ρυθμικό κύκλο, "Kaneda", "Battle Against Clown" και "Exodus From the Underground Fortress". Το σκορ κυκλοφόρησε με τα κομμάτια στην σειρά που ακούγονται στην ταινία. Είναι μια εξαιρετική απαράμιλλη δουλειά με απόκοσμους επιβλητικούς ήχους και ψαλμωδίες που χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά στο φιλμ. Στο εναρκτήριο κομμάτι ‘Kaneda’ που ξεκινάει με τον ήχο μιας μηχανής και έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ταινία, οι στίχοι μας συστήνουν τους ήρωες με τα ονόματα τους, Kaneda, Tetsuo, Kai,Yamagata. https://youtu.be/Af5r8ONtacw Σε μια ελεύθερη απόδοση, οι στίχοι λένε: «Καταιγίδα, Χαλίκια, Φλόγα, Θραύσματα, Πόλη, Ανεμοστρόβιλος, Ισχύς, φως, Εκείνοι, Φεστιβάλ, Ουρανός, Φίλοι Τρέχτε, (Το Rassera μάλλον δεν σημαίνει κάτι) Φιλοι τρέχτε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata Φίλε τρέξε, Kaneda, Tetsuo, Kai, Yamagata», ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων! Δεν θα μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα από διάφορες σχολιαστές στο youtube: «Απίθανο σάουντρακ επιστημονικής φαντασίας που μιξάρει παραδοσιακή μουσική και συνθεσάιζερ σε κάθετη κλίμακα (του παρελθόντος και του παρόντος), αλλά επίσης μιξάρει διαφορετικές κουλτούρες (τη δυτική με το ηλεκτρονικό όργανο, την ιαπωνική με την παραδοσιακή μουσική, αλλά και άλλες ασιατικές μουσικές επιρροές όπως είναι το gamelan) για να δώσει την εντύπωση μιας διεθνούς φουτουριστικής κουλτούρας". Το Akira όμως κρύβεται πίσω και από αυτά: -Φέτος, είδαμε το ‘Stranger Things’ και λατρέψαμε την Έντεκα (11), την φοβερή πιτσιρίκα με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Στο Akira, όλα τα παιδιά με τις δυνάμεις είναι επίσης αποτελέσματα των πειραμάτων της κυβέρνησης και του στρατού. Δεν έχουν ονόματα, αλλά αριθμούς, έτσι η Kiyoko είχε το νούμερο 25, ο Takashi το νούμερο 26 και ο Masaru, το 27. Συχνά τους αποκαλούν με τους αριθμούς παρά με τα ονόματα τους και για όσους είναι περίεργοι ο Akira είναι το 28 και ο Tetsuo, το 41. -Φέτος, επίσης, ο Bwana ή αλλιώς Nathan Micay, ένας πιτσιρικάς μουσικός παραγωγός με έδρα το Τορόντο του Καναδά κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς εμπνευσμένο από το Akira. Στα 9 κομμάτια του EP, ‘Capsule’s Pride’ που εμφανίστηκε πρώτα διαδικτυακά χρησιμοποιεί διαλόγους από την αγγλική βερσιόν της ταινίας και samples από το σάουντρακ, πάντοτε με την δική του σκοπιά. Το αποτέλεσμα είναι ένα άκρως πετυχημένο και απενοχοποιημένο χορευτικό υβρίδιο. Είχε μάλιστα τόση επιτυχία το πρότζεκτ που τελικά βγήκε και σε βινύλιο. https://youtu.be/8nCg3D6tnLk -Είναι γνωστή η αγάπη των αδερφών Γουατσόφσκι για τα άνιμε. Το The Matrix Revolutions ήταν σαν ένα live-action mecha – το πιο κοντινό που μπορούσαμε να δούμε με ζωντανούς ηθοποιούς. Συχνά αναφέρεται ότι η βασική επιρροή τους ήταν το Ghost in the Shell αλλά το Akira υπάρχει στην αισθητική του. Ας πάρουμε το πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Neo και τη Trinity δηλαδή που είναι ανδρόγυνο όσο δεν πάει στις αφίσες. Στο Akira η Kai μοιάζει τόσο πολύ σαν αγόρι και στον Kaneda που την ξεχωρίζεις μόνο από την φωνή της σε κάποιες σκηνές. Και τι γίνεται με όλα αυτά τα καλώδια δεν μοιάζουν τόσο πολύ με το τεράστιο τεχνολογικό αυγό όπως το ξεθάβει ο Tetsuo για να βρει τον Akira ή αργότερα με το τεχνητό χέρι από μέταλλο που φτιάχνει; Και προφανώς υπάρχουν κι άλλα. -Στην Ιαπωνία, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας, ο Shinya Tsukamoto έφτιαξε ένα από τα πιο ακραία φιλμ όλων των εποχών και το βάφτισε με το όνομα τουTetsuo. Το cult cyberpunk φιλμ, Tetsuo, The Iron Man (που το ακολούθησαν άλλες δυο συνέχειες) ήταν αρκετά low-budget αλλά και μια μεγάλη υπόκλιση στις τρομακτικές μεταλλάξεις του Tetsuo. - Η επιρροή του Akira στον κινηματογράφο δεν σταματάει εκεί. Ταινίες όπως το Looper, το Chronicle, και το Inception, έχουν άμεσες αναφορές. Τα κινηματογραφικά του δικαιώματα ανήκουν στον Leonardo Di Caprio και κάθε χρόνο υπάρχουν φήμες ότι κάποιος διάσημος σκηνοθέτης θα την γυρίσει. Μέχρι στιγμής δεν το αγγίζει κανείς. Ο Otomo από την άλλη πρόσφατα άφησε υπόνοιες ότι μπορεί να κάνει μια άνιμε σειρά. Επιπλέον υπάρχει εδώ: https://youtu.be/0P4A1K4lXDo H πιο κοντινή μεταφορά που έχουμε δει με ζωντανούς ανθρώπους είναι αυτή: https://youtu.be/PsO6ZnUZI0g Ο Hype Williams γύρισε το βίντεοκλιπ για το κομμάτι ‘Stronger’ που έγραψε ο Kanye West σε συνεργασία με τους Daft Punk. Μέχρι σήμερα είναι η αγαπημένη ταινία του Kanye μαζί με το There Will Be Blood. Επίλογος Στην Ελλάδα δεν μπορώ να ανακαλύψω την πορεία της. Αν προβλήθηκε π.χ. στις αίθουσες ή αν βγήκε κατευθείαν σε βίντεο, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή. Το να μεγαλώνεις, όμως, βλέποντας το Akira τα τέλη του ’80, στις αρχές ‘90 σε μια οπισθοδρομική τεχνολογικά χώρα σαν την Ελλάδα, ήταν κάτι σαν αποκάλυψη. Σου άνοιγε το μυαλό σε άπιαστες μέχρι τότε πιθανότητες και κόσμους κι ας μην κατανοούσες τι συνέβαινε στην οθόνη. Θυμάμαι ότι την πρωτοείδα, όταν ήμουν γύρω στα 12 και δεν είχα καταλάβει τίποτα. Δεν θυμάμαι καν αν μου είχε αρέσει. Στο μυαλό μου όμως είχαν αποτυπωθεί τα περίεργα παιδάκια, η οργή του Tetsuo και οι αιματηρές εικόνες του. Ιδιαίτερα αυτές τις εικόνες συγκεκριμένα τις ποτισμένες με τόνους γαργαλιστικό κόκκινο χρώμα και απόκοσμες τερατομορφώσεις, τις θεωρούσα πιο ανατριχιαστικά ρεαλιστικές ακόμη και από όσα συνέβαιναν σε κανονικές ταινίες με ζωντανούς ηθοποιούς. Σήμερα θεωρώ όχι απλά ότι είναι η σημαντικότερη ταινία κινουμένων σχεδίων που έχει γυριστεί ποτέ, αλλά ίσως η σημαντικότερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που έχει γίνει ποτέ. Η ειρωνεία είναι ότι γίνεται προφητική ακόμη και για την ίδια ακόμη καταλυτική επίδραση που συνεχίζει να ασκεί όλα αυτά τα χρόνια στην ποπ κουλτούρα. Τα τελευταία λόγια (sic) που κλείνουν το φιλμ λένε: «Κάποια μέρα θα μπορέσουμε να ...επειδή έχει ήδη αρχίσει». Και τέλος έχει ένα από τα πιο κουλ μότο που υπάρχει σε ταινία, έτσι απλά: ‘Neo Tokyo is about to E-X-P-L-O-D-E’ Το γιαπωνέζικο τρέιλερ του 1988: https://youtu.be/rZR-5AI0k7Q Και το αγγλικό: https://youtu.be/pC6Qk5XxGIY Σημείωση: Αν κάποιος δεν το έχει δει, ας προτιμήσει να βρει την βερσιόν με τους ορίντζιναλ ιαπωνικούς διαλόγους. Πηγή Παρουσίαση του μάνγκα Αφιέρωμα στον Katsuhiro Otomo Παρουσίαση μιας ελληνικής αυτοέκδοσης με θέμα το έργο και το δημιουργό Ήταν να γυριστεί και μια διλογία με ηθοποιούς... Αξίζει να ανακαλύψετε κι αυτό το λιγότερο γνωστό, αλλά εξίσου καλό (κατά τη γνώμη μου) έργο του Otomo. Και μια δική μου παρατήρηση, σε σχέση με κάτι για το οποίο αναρωτιέται η συγγραφέας προς το τέλος του άρθρου: η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, τουλάχιστον όχι σε κανονική προβολή (ίσως να υπήρξε κάποια προβολή σε κάποιο φεστιβάλ, αλλά δεν το γνωρίζω). Δεν ξέρω εάν κυκλοφόρησε σε βίντεο, αλλά σίγουρα βγήκε σε DVD και μάλιστα δόθηκε και από το βραχύβιο περιοδικό ΣΙΝΕΣυλλογή.
  5. ====== Οι Oλυμπιακοί αγώνες του Τόκιο είχαν προβλεφθεί πριν 30 χρόνια Η ανάθεση της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων του 2020 στο Τόκιο είναι ακόμα νωπή. Η πρόβλεψή της όμως έγινε το 1982. Τελευταία ενημέρωση 09/09/2013, 15:21 Το manga με τον τίτλο Akira κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1982. Και εξελίσσεται στο μακρινό (τότε) 2019, με την πόλη να ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς αγώνες της επόμενης χρονιάς. Υπάρχει μέχρι και ταμπέλα που δείχνει την αντίστροφη μέτρηση για τους αγώνες. 147 μέρες για την ακρίβεια. Ενώ σε άλλο σημείο εμφανίζεται και το Ολυμπιακό Στάδιο. Η ιστορία μεταφέρθηκε και κινηματογραφικά το 1988. Δείτε το trailer: http://www.youtube.com/watch?v=FtPhrCTjMtQ&feature=player_embedded ====== http://www.sport-fm.gr/article/oi-Olumpiakoi-agwnes-tou-tokio-eixan-problefthei-prin-30-xronia/720303
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.