Akira (1988)

[GeoTrou]

 

Νέο-Τόκιο, 2019. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πλησιάζουν, αλλά πόλη συνεχίζει να σαπίζει, ακόμα και τρεις δεκαετίες μετά τον καταστροφικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπό το βάρος της πολιτικής διαφθοράς και της εγκληματικότητας. Βασικό πρόσωπο είναι ο Kaneda, ο αρχηγός μιας συμμορίας μηχανόβιων. Ένα βράδυ, η σύγκρουση με μια αντίπαλη ομάδα θα οδηγήσει σ’ ένα παράξενο ατύχημα και ο φίλος του Tetsuo θα νοσηλευτεί, μετά από επέμβαση του στρατού. Αποκαλύπτεται ότι ο Tetsuo έχει αποκτήσει ψυχοκινητικές δυνάμεις, τόσο μεγάλες, που μπορεί να ξυπνήσει τον πανίσχυρο Akira, που ανατίναξε την παλιά πόλη.

 

 

 

Το Akira σκηνοθετήθηκε από τον Katsuhiro Otomo, ο οποίος ήταν και ο δημιουργός του ομώνυμου manga πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Το manga είχε ξεκινήσει το 1982 και δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τότε. Η αρχική ιδέα για μεταφορά στη μεγάλη οθόνη ανήκει στην Kodansha και ο Otomo συμφώνησε, αλλάζοντάς βέβαια το αρχικό υλικό σε μεγάλο βαθμό. Το σενάριο είχε αναλάβει ο ίδιος, μαζί με τον Izo Hashimoto. Η ταινία βγήκε στις ιαπωνικές αίθουσες στις 16 Ιουλίου του 1988.

 

Συνήθως, οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι κάτι που παραλείπω στις παρουσιάσεις, αλλά εδώ θα κάνω μια εξαίρεση, καθώς η παραγωγή του Akira ήταν απίστευτα καινοτόμα σε πολλαπλά επίπεδα. Ο Otomo είχε απαιτήσει και είχε λάβει πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Το budget ήταν πολύ υψηλό για την εποχή και για τη χρηματοδότηση και προώθησή του δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Επιτροπή Akira», μια συνεργασία μεγάλων εταιρειών του τομέα (Kodansha, Mainichi Broadcasting System, Bandai, Hakuhodo, Toho, Laserdisc Corporation και Sumitomo Corporation).

 

 

 

Το animation ανέλαβε η Tokyo Movie Shinsha. Σε αντίθεση με την τότε τάση, που ήθελε τα στούντιο να κόβουν έξοδα μέσω του επονομαζόμενου limited animation (π.χ. στατικό φόντο και κίνηση μόνο σε έναν άνθρωπο που περπατά), το Akira ήταν εξαιρετικά λεπτομερές. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 160.000 cel (τα διάφανα φύλλα πάνω στα οποία γίνονται τα σχέδια) και 327 χρώματα, εκ των οποίων τα 50 περίπου δημιουργήθηκαν για την ίδια την ταινία. Στην ταινία έγινε επίσης χρήση CGI.

 

Η μέθοδος που επιλέχθηκε για το lip sync ήταν επίσης «ανατρεπτική»: πρώτα ηχογραφήθηκαν οι διάλογοι και οι κινήσεις των χειλιών σχεδιάστηκαν εκ των υστέρων, έτσι ώστε να ταιριάζουν μ’ αυτούς και όχι το αντίθετο. Ο Otomo πίστευε ότι με τον τρόπο αυτό οι ερμηνείες των ηθοποιών θα ήταν πιο ζωντανές. Στην ταινία έγινε για πρώτη φορά χρήση του Synclavier, ενός ψηφιακού ηχητικού συστήματος το οποίο επιτρέπει την παραγωγή διαφόρων ηχητικών εφέ μόνο με τη χρήση συνθεσάιζερ.

 

 

Ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Akira ήταν η μουσική επένδυση. Ο Otomo επέλεξε τους Geinoh Yamashirogumi, μια μουσική κολεκτίβα που συνδυάζει μουσικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο με σύγχρονα μέσα ενορχήστρωσης. Οι «ψαλμωδίες», τα ινδονησιακά κρουστά και τα ψηφιακά συνθεσάιζερ που χρησιμοποιήθηκαν, έχουν καταστήσει το soundtrack του Akira εξαιρετικά αναγνωρίσιμο.

 

Προσωπική άποψη; Το Akira είναι η αγαπημένη μου ταινία κινουμένων σχεδίων και ανήκει στις 2-3 πιο αγαπημένες μου ταινίες από την Ιαπωνία. Από την εμφάνιση της εικονικής μηχανής του Kaneda, μέχρι την δραματική, σχεδόν τραγική κατάληξη του Tetsuo, η υπόθεση του Akira εξάπτει τη φαντασία μου σε κάθε θέαση, ενώ το animation παραμένει δυναμικό και φρέσκο μέχρι και σήμερα. Και μην ξεχνάμε ότι πέτυχε διάνα για τον τόπο διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020.  

 

 

[mal type=anime id=47]

 

[Θλιμμένος Μπούφος]

Από τις κορυφαίες του είδους. Είναι ίσως η πρώτη ταινία anime που είχε επιτυχία στην Δύση. Πιστεύω πως έχει αρκετά σεναριακά προβλήματα, μιας και προσπάθησαν να μεταφέρουν ένα αρκετά μεγάλο manga, όμως είναι τόσο καλοφτιαγμένη που δεν σε νοιάζει ιδιαίτερα. Πολύ ωραία παρουσίαση Geotrou