Αναζήτηση στην Κοινότητα

Απρίλιος του 2023 κι ο Χρήστος Καρακίτσος δημιουργεί μία όμορφη αυτοέκδοση με θέμα ένα λογοτεχνικό έργο του Edgar Allan Poe, που φέρει τον τίτλο “Never Bet the Devil Your Head”. Το έργο περιγράφει την περιπετειώδη ζωή του Toby Dammit, ενός μποέμ χαρακτήρα, μέσα από τα μάτια του στενού του φίλου, ο οποίος προσπάθησε να τον φέρει στον δρόμο της αρετής, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο. Ο Toby Dammit, λοιπόν, λόγω της βιαιότητας που γνώρισε στην παιδική του ηλικία από την αυταρχική μητέρα του, απόκτησε πολλές κακές συνήθειες, με την μεγαλύτερη να είναι το πάθος του για τον στοιχηματισμό. Έβαζε στοίχημα για τα πάντα, από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο. Τα στοιχήματά του έφταναν σε τέτοιο σημείο εξάρτησης, που πολλές φορές προκαλούσε τους γνωστούς του προφέροντας την φράση “Στοιχηματίζω το κεφάλι μου στον διάβολο”! Ξεχνάει, όμως, ότι όταν προκαλείς τον δαίμονα, πάντα το πληρώνεις… Ομολογώ ότι ο Χρήστος έχει φτιάξει μία όμορφη μεταφορά του έργου και φάνηκε από την αρχή κιόλας του κόμικ ότι υπάρχει σεβασμός προς αυτό. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη, εισάγει στον αναγνώστη τους πρωταγωνιστές κι έχει αφηγηματικό χαρακτήρα, καθώς όλες τις πληροφορίες τις παίρνουμε από τα “χείλη” του φίλου του Dammit. Αν και ριψοκίνδυνη μία τέτοια πρακτική γιατί το κόμικ κινδυνεύει να χάσει την πλαστικότητά του, παρόλα αυτά πιστεύω ότι δούλεψε άψογα, διατηρώντας το γκροτέσκο κλίμα της εποχής και των συνθηκών του έργου. Πολλά μπράβο στον δημιουργό. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια που νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις των ιστοριών τρόμου εποχής, καθώς επίσης και τους φαν του θρυλικού Πόε. Το σχέδιο μοιάζει με γκραβούρα κι αποτελείται από μονοσέλιδα καρέ σχεδόν στην συντριπτική πλειοψηφία του έργου. Οι χαρακτήρες είναι δυσανάλογα δομημένοι, με έμφαση στην υπερβολή των κεφαλιών τους, αλλά αυτό συμπεραίνω ότι δεν οφείλεται σε έλλειψη ταλέντου του Καρακίτσου, αλλά στην προσπάθεια αποτύπωσης της αίσθησης του τρόμου που θέλει να περιγράψει το σενάριο. Έξυπνη κίνηση, αν θέλετε την γνώμη μου. Έξυπνη κίνηση, επίσης, είναι και η επιλογή των τόνων του άσπρου και του μαύρου που ενισχύει το σκοτεινό τοπίο του 19ου αιώνα. Το πιο δυνατό σημείο του εικαστικού τομέα, πιστεύω ότι είναι το μελάνωμα και οι σκιάσεις που έχουν επιτευχθεί! Ακόμα και η γραμματοσειρά είναι το ίδιο καλόγουστη και πιστή στο όλο concept! Η έκδοση έχει μεγάλο μέγεθος και είναι δεμένη με την καθιερωμένη καρφίτσα. Οι σελίδες στο εσωτερικό αποτελούνται από ματ χαρτί, που όμως έχει μία εξαιρετική εκτύπωση, που σε συνδυασμό με τα ολοσέλιδα καρέ-γκραβούρες, δημιουργούν ένα τέλειο αποτέλεσμα. Το εξώφυλλο έχει τίμιο πάχος, αλλά προσωπικά θα το ήθελα λίγο πιο παχύ για να αποφεύγονται τα τσαλακώματα στις άκρες από την υγρασία. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει. Κι αν αναρωτιέστε πού οδηγεί το QR code που υπάρχει στο οπισθόφυλλο, οδηγεί στον λογαριασμό του δημιουργού στο Facebook. Κλείνοντας να πούμε ότι η μακάβρια ιστορία του Toby Dammit έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και της Έβδομης Τέχνης. Μπορείτε να απολαύσετε την ταινία μικρού μήκους και στο YouTube. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.

Ο "ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" είναι μεταφορά σε κόμικ του ομώνυμου βιβλίου του Aldous Haxley. Την διασκευή και το σχέδιο τα έκανε ο Fred Fordham (που τον έχουμε ξαναδεί στα ελληνικά στη μεταφορά του "Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια", παρουσίαση εδώ ) και κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΟΞΥ/ Brainfood τον Σεπτέμβρη του 2023. Πρωτοκυκλοφόρησε στα αγγλικά το 2022 από την Harper-Collins. Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1932 και είναι από τα πιο επιδραστικά όσον αφορά ιστορίες με δυστοπίες και θεωρείται από τα πιο σημαντικά και γνωστά λογοτεχνικά βιβλία. Η ιστορία μας εξελίσσεται στο μέλλον κάπου στο έτος 2,500 μ.Χ. και η κοινωνία έχει αλλάξει πάρα πολύ από αυτήν που ξέρουμε εμεις. Οι άνθρωποι γεννιόυνται με τεχνητούς τρόπους σε εργαστήρια και από την γέννηση τους ήδη χωρίζονται σε τάξεις ή καστες. Ανάλογα με την κάστα στην οποία ανήκει ο καθένας εκπαιδέυεται από μωρό ώστε να αποκτήσει τις κατάλληλες ικανότητες για την εργασία του. Αυτή η εκπαίδευση γίνεται μέσω υπνοπαιδείας, με ψυχολογικούς τρόπους, με μαθήματα κτλ Οικογένειες δεν υπάρχουν πλέον αφού γεννιούνται τεχνητά και τα παιδιά μεγαλωνουν μαζί με παιδαγωγούς. Οι ρομαντικές μονογαμικές σχέσεις απαγορεύονται και αντίθετα πιέζουν τους ανθρώπους να έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους καθώς "όλοι ανήκουν σε όλους". Όλα τα παλιά έργα της τέχνης και της νόησης είναι απαγορευμένα ώστε να μην θυμούνται ή επηρεάζονται από τις παλιές ιδέες. Η υπερκατανάλωση αγαθών προωθείται ήδη απο την παιδική ηλικία καθώς δεν επιδιορθώνουν τίποτα αλλά αντίθετα μαθαίνουν να αγοράζουν συνέχεια καινούρια πράγματα. Τέλος για να διατηρείται η ευδαιμονία υπάρχει ένα χαπάκι ναρκωτικό που κυκλοφορεί ελεύθερα και σε κάνει χαρούμενο. Σε αυτόν λοιπόν το "θαυμαστό" κόσμο εξελίσσεται η ιστορία μας. Βασικοί μας ήρωες η Λενίνα μια δημοφιλής κοπέλα απόλυτα προσαρμοσμένη στον κόσμο αυτό, ο Μπερνάρντ ένας ψυχολόγος της ανώτερης κάστας που όμως δεν αισθάνεται καλά και αμφισβητεί τον κόσμο αυτό και έχει προβλήματα με τους ανωτέρους του και ο φίλος του συγγραφέας Χέλμοτζ που επίσης αμφισβητεί το κόσμο αυτό. Τη περιπέτεια μας θα πυροδοτήσει μια επίσκεψη των ηρώων μας σε ένα καταυλισμό "αγρίων" δηλ κάποιους ανθρώπους που δεν καταφέραν να εντάξουν στην κοινωνία τους προγόνους τους και μένουν εκτοπισμένοι σε μια έκταση με δικούς τους νόμους πιο αρχαίους (έχουν οικογένειες, είναι μονογαμικοί, διαβάζουν λογοτεχνία, ακολουθούν θρησκείες κτλ). Η επαφή μαζί τους και ιδιάιτερα με τον "άγριο" Τζών (επίσης βασικό ήρωα της ιστορίας μας ) θα αλλάξει πολλά. Σαν ιστορία εμένα μου άρεσε αρκετά και κατάλαβα απόλυτα γιατί το βιβλίο ήταν και είναι τόσο πετυχημένο και θεωρείται κλασικό. Ο δημιουργός Fred Fordham νομίζω κάνει μια αρκετά καλή και πιστή μεταφορά πιάνοντας την ουσία και τα νοήματα του βιβλίου. Γενικα μια καλή δουλειά νομίζω αξίζει της προσοχής σας ειδικά αν αγαπάτε την λογοτεχνία και την μεταφορά λογοτεχνικών σε κόμικ. Τέλος να πώ οτι η εκδοτική έκανε μια αξιοπρεπή δουλειά στην μετάφραση και στην έκδοση (με μαλακό χαρτονένιο εξώφυλλο) και μπράβο της που έφερε στα ελληνικά αυτή την όμορφη δουλειά. Στο site της για όποιον ενδιαφέρεται έχει σε ελεύθερη πρόσβαση τις 30 πρώτες σελίδες του κόμικ ώστε να πάρετε μια καλή ιδέα για το σχέδιο κτλ

Όσο κι αν ο ψηφιακός κόσμος κερδίζει έδαφος καθημερινά, ενώ η τεχνητή νοημοσύνη προβάλλει ως κάτι δεδομένο πια, η υλικότητα του χαρτιού αλλά και η αυθεντικότητα της δημιουργίας από ανθρώπινο χέρι, όχι μόνο διατηρούν τη γοητεία τους αλλά και διεκδικούν μια θέση στο μέλλον. «Είναι άλλη αίσθηση το μολύβι όπως και το βιβλίο», σημειώνει ο εικονογράφος και κομίστας Degphilip (κατά κόσμον Φίλιππος Ντεγίδης), ο οποίος, μεταξύ άλλων, διδάσκει digital art στη Θεσσαλονίκη, και τον οποίο συναντήσαμε στο περιθώριο του φεστιβάλ Chaniartoon. Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας και της Comink, ο Φίλιππος εργάζεται επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια ως εικονογράφος, δημιουργώντας πορτραίτα, animations, εξώφυλλα, και εικονογραφίσεις παιδικών βιβλίων, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις και φεστιβάλ. Μαζί του μιλήσαμε για το σύγχρονο τοπίο των κόμικ στην Ελλάδα αλλά και τις αλλαγές που φέρνει η τεχνητή νοημοσύνη στην τέχνη που υπηρετεί. Πώς βλέπεις την τέχνη του κόμικ στην Ελλάδα; Πού βρισκόμαστε; Πριν 10 χρόνια νομίζω ότι ήταν κάτι που αφορούσε λίγους ανθρώπους. Ακόμα και οι άνθρωποι των τεχνών το υποτιμούσαν ότι είναι κάτι ευτελές. Νομίζω με τα Comic Con άρχισε να εξελίσσεται η κατάσταση. Μέσα από αυτά γνώρισα κι εγώ τους νεότερους Έλληνες κομίστες. Πλέον μοιάζει να πηγαίνει καλά, κάθε πόλη σχεδόν κάνει ένα φεστιβάλ και ο κόσμος έχει επαφή με αυτή την τέχνη. Πράγματι έχουν αυξηθεί τα Φεστιβάλ και ιδίως τα περιφερειακά. Τι προσφέρουν τα Φεστιβάλ στους νέους δημιουργούς; Την επαφή με τον κόσμο. Την ευκαιρία να δεις τις αντιδράσεις του κοινού. Παλαιότερα δούλευα μέσω ίντερνετ και δεν είχα άμεση επαφή με τον κόσμο. Λάμβανα μηνύματα, αλλά δεν είναι όπως όταν βρίσκεσαι από κοντά με τον άλλο και ανταλλάσσεις απόψεις. Είναι αλλιώς να βλέπεις την αντίδραση κάποιου που έχει διαβάσει τη δουλειά σου κι αλλιώς να σού πατάει κάποιος λάικ. Όσα λάικ κι αν είναι αυτά. Παράλληλα, τα φεστιβάλ σε βάζουν σε μια δημιουργική ψυχολογία και διαδικασία. Αισθάνεσαι ότι πρέπει να ετοιμάσεις κάτι, ανταλλάσσεις απόψεις με συναδέλφους κ.λπ. Κάθε φεστιβάλ είναι και μια γιορτή… Δεν είναι σε όλα τα φεστιβάλ γιορτινό το κλίμα. Στο Chaniartoon αλλά και στη Θεσσαλονίκη ισχύει αυτό. Είναι πολύ ευχάριστο το κλίμα. Είναι εύκολο να ζήσει ένας εικονογράφος – κομίστας από τη δουλειά του; Παλαιότερα ήταν πιο δύσκολα. Πλέον με το ίντερνετ είναι πιο εύκολο να στέλνεις κάπου τη δουλειά σου, να φαίνεται η δουλειά σου. Πιο παλιά χρειάζονταν να έχεις γνωστούς, να σε συστήσουν κ.λπ. Πλέον, όταν επενδύσεις χρόνο να φτιάξεις ένα portfolio, μπορείς να βρεις δουλειές. Η τεχνολογία διευκολύνει τις συνεργασίες και την επικοινωνία. Ως προς την ίδια την τέχνη του κόμικ πώς νομίζεις ότι επηρεάζουν οι εξελίξεις στην τεχνολογία; Απειλείται η μαστοριά; Αυτό το ερώτημα με απασχολεί από τη στιγμή που αναπτύχθηκε το AI (η τεχνητή νοημοσύνη). Η δουλειά που κάνει το AI είναι πράγματι πολύ ωραία. Είναι βέβαια μια κλεμμένη δουλειά, αφού στην πραγματικότητα παίρνει από τους καλλιτέχνες τα έργα τους και τα συνδυάζει κάνοντας ένα μιξ. Πιστεύω ότι είναι στα αλήθεια μια απειλή αυτή η εξέλιξη. Πολλοί θα χάσουν τη δουλειά τους. Όμως το ίδιο ίσχυε κι όταν βγήκε το photoshop. Πολλοί έχασαν και τότε τις δουλειές τους, αλλά άνοιξαν άλλες. Ελπίζω ότι έτσι θα γίνει και τώρα. Το θέμα είναι ότι εμείς ζούμε στη μεταβατική περίοδο και δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι ευνοημένοι θα είναι αυτοί που δουλεύουν παραδοσιακά, στο χέρι δηλαδή, με νερομπογιές κ.λπ. Εκεί θέλω να επιστρέψω κι εγώ. Από τη στιγμή που με την τεχνολογία πια είναι πολύ εύκολο με το πάτημα ενός κουμπιού να δημιουργηθεί μια ωραία εικόνα, δεν νομίζω ότι εγώ δουλεύοντας ψηφιακά μια εβδομάδα θα μπορέσω να εντυπωσιάσω κάποιον. Αντίθετα ο παραδοσιακός τρόπος, έχοντας μια αυθεντικότητα, θα έχει θέση, θα είναι κάτι ξεχωριστό. Στις μέρες μας λόγω των ρυθμών ζωής αλλά και της υπερπροσφοράς που υπάρχει σε όλους σχεδόν τους τομείς, μοιάζει περισσότερο να καταναλώνουμε τέχνη όπως καταναλώνουμε κι άλλα πράγματα. Πώς βλέπεις εσύ αυτή τη σχέση κοινού – καλλιτέχνη; Μέσα στο περιβάλλον που ζούμε το κοινό των κόμικ έχει γίνει πιο μεγάλο. Η πλειονότητα ίσως επιζητά κάτι γρήγορο κι αυτή την υπερπροσφορά. Όμως πάντα υπάρχουν κι εκείνοι που αναζητούν κάτι πιο ουσιαστικό. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κινηματογράφο. Υπάρχει υπερπροσφορά ταινιών μέσα από συνδρομητικές πλατφόρμες αλλά παρόλα αυτά ο κόσμος θα πάει να δει στον κινηματογράφο μια καλή ταινία. Το ότι αφήνουμε πίσω μας το χαρτί και περνάμε όλο και περισσότερο σε ψηφιακές μορφές επικοινωνίας πώς το βλέπεις; Διδάσκω ψηφιακές τεχνικές σε μια σχολή στη Θεσσαλονίκη αλλά αυτό που διαπιστώνω είναι ότι έρχονται πολλά παιδιά για το μάθημα του σχεδίου στο χέρι. Κι ο λόγος είναι ότι έχουν μάθει από μικρά παιδιά να ζωγραφίζουν στο τάμπλετ! Ζωγραφίζουν δηλαδή εξαιρετικά ψηφιακά αλλά δεν γνωρίζουν να το κάνουν με το χέρι. Αυτό μου κάνει τόση εντύπωση! Κάνουν το αντίστροφο από ό,τι έκανε η δικά μας γενιά. Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλη αίσθηση το μολύβι όπως και το βιβλίο. Πόσα βιβλία αλήθεια έχεις διαβάσει σε έντυπη μορφή και πόσα σε ηλεκτρονική; Εγώ πάντως που έχω ένα σωρό pdf κόμικ στον υπολογιστή δεν τα έχω ανοίξει ποτέ. Απλά τα έχω ως αρχείο. ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ ΜΑΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΠΗΓΗ

«Η τέχνη ανήκει σε όλους και είναι για όλους, αφού όλοι έχουν ανάγκη να εκφράζονται», δηλώνει με σιγουριά ο Κώστας Ζυγούρης ή αλλιώς ο γνωστός καλλιτεχνικά ως Zgur, ο οποίος όμως δεν θεωρεί τον εαυτό του καλλιτέχνη, αλλά απλώς εραστή της τέχνης. Λίγες μέρες μετά τη συμμετοχή του στο 7ο Chaniartoon, ο γνωστός σκιτσογράφος, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, μιλά στο “Μολύβι μελάνι” για το σκίτσο που θυμάται να βρίσκεται από πάντα στη ζωή του, για την τέχνη που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου αλλά και για την σύγχρονη πολιτική σκηνή κι επικαιρότητα στο χαρτί. – Πότε μπήκε το σκίτσο στη ζωή σου; Θυμάσαι το πρώτο σου σχέδιο; Η αλήθεια είναι ότι ζωγραφίζω – χωρίς υπερβολή – από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Αν και μεταξύ μας, όλοι ζωγραφίζουν από όσο θυμούνται τον εαυτό τους, απλά μετά κάποια στιγμή σταματάνε… Δεν θυμάμαι το πρώτο μου σχέδιο, αλλά για κάποιο λόγο μου έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη το πρώτο σχέδιο που δημιούργησα όταν ήρθαμε από τη Λαμία στην Πάτρα, κάπου στα πέντε μου έτη, όπου έκατσα στην πόρτα του σπιτιού μου να ζωγραφίσω μια χαρακτηριστική πέτρινη βρύση που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Η μητέρα μου έχει ακόμα να το λέει! – Η τέχνη τελικά είναι για όλους; Θεωρείς τον εαυτό σου περισσότερο καλλιτέχνη ή… πολιτικό μηχανικό; Η τέχνη είναι απλά ένα μέσο έκφρασης κι ο κάθε άνθρωπος θέλει να εκφράζεται. Συνεπώς, η τέχνη είναι για όλους αφού όλοι έχουν την ανάγκη να εκφράζονται. Και αφού υπάρχει σαν βάση η παραπάνω θέση, μοιραία δεν θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Κάνω αυτό που όλοι θα ήθελαν να κάνουν, απλά ορισμένοι – κακώς – έχουν πειστεί ότι η έκφραση μέσω της τέχνης δεν είναι για όλους. Κοινώς, εργάζομαι ως πολιτικός μηχανικός και ως εραστής της τέχνης, κι όποτε νιώθω την ανάγκη βρίσκω μια διέξοδο για την έκφραση των συναισθημάτων μου μέσω των τεχνών. – Πρόσφατα επισκέφθηκες λόγω δουλειάς την πλημμυρισμένη Θεσσαλία. Τι αντίκρισες εκεί; Με τη ματιά του σκιτσογράφου θα το δούμε κάποια στιγμή; Όχι μόνο την Θεσσαλία αλλά και την Φθιώτιδα στην Στερεά Ελλάδα. Είναι ένα θλιβερό θέαμα καθώς καταστρέφονται κυριολεκτικά οι ζωές πολλών ανθρώπων. Σίγουρα υπάρχει μια σκέψη για τον ανθρώπινο παράγοντα και την υπερτίμηση του ρόλου του απέναντι στην φύση, αλλά στην παρούσα φάση είναι τόσο δραματική η κατάσταση των κατοίκων που οποιαδήποτε ανάλυση περνάει προσωρινά σε δεύτερο στάδιο στο μυαλό μου. Το περίεργο είναι ότι συναισθηματικά δεν μου έχει βγει καθόλου η διάθεση να εκφράσω κάτι μέσω των σκίτσων μου για αυτά που είδα. Είναι και λίγο η κούραση που παίζει ρόλο, συν το γεγονός ότι δεν θα ήθελα να θίξω κάτι απλά για να το θίξω. Σε αυτήν την φάση, με την φύση να είναι ανελέητη, είναι μια φράση που θεωρώ πως ταιριάζει: Καπιταλισμό θέλαμε; Ιδού τα αποτελέσματα της απληστίας μας. Και όπως συμβαίνει πάντα, την “πατάνε” κατά κύριο λόγο οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. – Πολιτική και σκίτσο. Θεωρείς ότι η σύγχρονη πολιτική σκηνή προσφέρεται για καλές γελοιογραφίες και σκίτσα; Σίγουρα, κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το μόνο που σκέφτομαι και μερικές φορές με κάνει να απέχω είναι ότι αν δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικό να πω, καλύτερα να μην σκιτσάρω. Ειδικά στην Ελλάδα, η κατάσταση είναι για γέλια και για κλάματα, κάτι που αποτελεί ταυτόχρονα μια τέλεια μαγιά για άφθονο σκιτσογραφικό υλικό. – Το ιδανικό σκίτσο που θα “περιέγραφε” – ζωγράφιζε τον Zgur πώς θα ήταν; Καλύτερα να απαντήσω με ένα σκίτσο, το οποίο θεωρώ το πλέον αντιπροσωπευτικό για μένα: -Τι είναι ο δρόμος για σένα; Η αλήθεια είναι ότι για μένα τα πάντα είναι δρόμος. Οι αγώνες, οι συναναστροφές μας, οι δράσεις μας και πάνω από όλα… το απόλυτο πεδίο έκφρασης! Ως εκ τούτου, η τέχνη δεν θα μπορούσε να μην είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου. Για την ακρίβεια, κάθε φορά που είτε ανοίγω πάγκο σε κάποιον κοινόχρηστο χώρο είτε απλά κάνω τοιχοκόλληση των πόστερ μου στον δρόμο, πάντα σκέφτομαι το εξής ρητό: Εκθέτω στην μεγαλύτερη γκαλερί του κόσμου, η οποία ανήκει σε όλους. Όπως και η τέχνη εξάλλου. – Πώς ήταν η εμπειρία σου στο τελευταίο Chaniartoon -στο οποίο εμφανίζεσαι σταθερά πια στο artist alley; Αν και θα ακουστεί τετριμμένο, πραγματικά κάθε χρόνο το φεστιβάλ με αφήνει άφωνο. Είναι πολύ ζεστό το κλίμα και υπάρχει μια τέλεια ισορροπία στην ταξινόμηση των δημιουργών, ενώ φέτος ήταν και πολύ σημαντική η προσθήκη των δύο Ιταλών δημιουργών από την Ντίσνεϊ. Το γεγονός ότι φέτος παρά τις αντίξοες συνθήκες λόγω δουλειάς και οικογενειακών υποχρεώσεων δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να μην έρθω, δείχνει πραγματικά πόσο αξεπέραστη είναι η εμπειρία στο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω πως η σειρά με τον αστροναύτη έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί προέκυψε από τη φετινή θεματολογία της έκθεσης του φεστιβάλ και κατέληξε σε μια σελίδα στην τοπική εφημερίδα, στα “Χανιώτικα νέα”, και κάθε μου στριπ το κάνω πραγματικά με πολλή λαχτάρα και αγάπη. ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΥΡΙΤΣΗ ΠΗΓΗ

Από την εκδοτική: Ορκισμένος να μη γελάσει αν δεν ελευθερωθεί η Κρήτη, ο Καπετάν Μιχάλης ζει στο Μεγάλο Κάστρο στα τέλη του 19ου αιώνα, με τη φήμη του αγριμιού να τον συνοδεύει σε κάθε του στιγμή. Ο ίδιος όμως δείχνει να χάνει τη συγκέντρωσή του και να απομακρύνεται από τις αξίες του όταν γνωρίζει την Εμινέ, σύζυγο του αδερφοχτού του Νουρήμπεη, σαν να τον κυριεύει ένας «δαίμονας» άγνωστος σε εκείνον μέχρι τότε. Καθώς η τεταμένη κατάσταση ανάμεσα σε Οθωμανούς και Χριστιανούς στο νησί καταλήγει σε μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσει στην επανάσταση του 1889, ο Καπετάν Μιχάλης βρίσκεται να αναζητά την ελευθερία σε έναν ακόμη τομέα… Η ιστορία: Έχει γίνει αρκετά δημοφιλής η μεταφορά σπουδαίων έργων της ελληνικής λογοτεχνίας και πεζογραφίας σε κόμικ και οι εκδόσεις Διόπτρα δεν μένουν εκτός παιχνιδιού. Ο Παναγιώτης Πανταζής, γνωστός και στα μουσικά ως PAN PAN έχει ήδη δουλέψει σε μια παρόμοια ιστορία με τα Μυστικά του Βάλτου της Πηνελόπης Δέλτα και γενικότερα έχει μια πολύ αξιοσέβαστη πορεία με δουλειές σε πολλές εκδοτικές καθώς και περιοδικά όπως ο Μπλε Κομήτης. Αν και ήταν γνωστός ως ο σχεδιαστής των ιστοριών, ειδικά στις εκδόσεις της Polaris, εδώ αναλαμβάνει και το σενάριο, το οποίο επιμελείται ο Γιώργος Γούσης. Η ιστορία λοιπόν είναι μια μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη με πρωταγωνιστή τον Καπετάν Μιχάλη. Ο Πανταζής αποδίδει άψογα τον σκυθρωπό και αγριωπό πρωταγωνιστή του. Το κόμικ βλέπει μέσα από τα μάτια του Καπετάν Μιχάλη τις πολύ τεταμένες σχέσεις μεταξύ των Χριστιανών Κρητικών και των Οθωμανών μουσουλμάνων με τους δεύτερους να φοβούνται ιδιαίτερα τον ήρωα μας και να μη μπορούν να του πάνε κόντρα σε τίποτα. Όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά και το αποτέλεσμα είναι το ξέσπασμα της Κρητικής Επανάστασης του 1889, καθώς όπως λέει ο Καπετάν Μιχάλης θα χαμογελάσει μόνο όταν ελευθερωθεί η Κρήτη. Η ιστορία κυλάει πολύ όμορφα και μελετάει πολύ τη σχέση του Καπετάν Μιχάλη με τον Νουρήμπεη που έδωσαν όρκο αίματος να μη σκοτώσουν ο ένας τον άλλον, αλλά ο ίδιος έχει σαν πειρασμό τη γυναίκα του, ενώ και ο Νουρήμπεης δε θα φερθεί σωστά στην οικογένεια του Καπετάν Μιχάλη. Επίσης βλέπουμε την κόντρα των μπέηδων και του τοπικού Πασά με την ηγεσία της Χριστιανικής Εκκλησίας της περιοχής και το πως για πολύ λίγο συνέχεια αποφεύγεται η κόντρα και η τελική μάχη. Το σενάριο έχει αρκετούς ιδιωματισμούς και ωραία γλώσσα σε γενικές γραμμές αποτίοντας φόρο τιμής στη γραφή του Καζαντζάκη. Το σχέδιο: Πιστεύω ότι αν δεν ήξερα τον Πανταζή θα ήμουν σίγουρος ότι το δυνατό του σημείο δημιουργικά είναι το σενάριο και όχι το σχέδιο. Όχι πως είναι κακό, σίγουρα είναι όμορφο, αλλά μοιάζει λίγο ερασιτεχνικό ώρες ώρες και κάπως όχι και τόσο δουλεμένο ανά σημεία προκειμένου να τελειοποιηθεί. Μου έλειψε η λεπτομέρεια και ξέρω πως αυτές οι ιστορίες που αφορούν παλιότερες εποχές χρειάζονται τέτοιου τύπου χωρίς την παραμικρή λεπτομέρεια ή έντονα μελάνια, αλλά για μένα αυτό το έχει τελειοποιήσει ο Θανάσης Πέτρου στα εξαιρετικά του graphic novels και εδώ κάτι μου έλειψε. Η έκδοση: Έβαλε μεράκι στην έκδοση η Διόπτρα και αυτό φαίνεται αφού συνολικά έχουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα. Ωραίο εξώφυλλο, παχύ και με τα χαρακτηριστικά "αυτάκια" για έξτρα πληροφορίες, ωραίο χαρτί και προσεγμένη δουλειά σε ένα κόμικ που βρίθει κρητικής λεβεντιάς, θανάτου, πόνου και όλα αυτά με ένα πάρα πολύ καλό σενάριο και αρκούντως ικανοποιητικό σχέδιο. Συνολικά η προσπάθεια παίρνει θετικότατο πρόσημο και χαίρομαι που δίνονται ευκαιρίες να βγαίνουν τέτοιες δουλειές από μεγάλους εκδοτικούς όπως η Διόπτρα. Καλό διάβασμα σε όλους

Η τελευταία ημέρα (που τυγχάνει να ήταν Κυριακή) του 2023 ξημερώνει και η εφημερίδα "Η Καθημερινή", μαζί με τις υπόλοιπες προσφορές της (συμπεριλαμβανομένου και του ημερολογίου τοίχου των "Peanuts"), χαρίζει στους αναγνώστες της και το βιβλίο "Καραγκιόζης: Μια Φιγούρα από το Χθες στο Σήμερα - 100 Χρόνια από τη Γέννηση του Ευγένιου Σπαθάρη". Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ιστορικό εγχειρίδιο, που μας ταξιδεύει στον μαγευτικό κόσμο του Καραγκιόζη και φυσικά όπου κι όποτε ακούγεται αυτός ο ήρωας, το όνομά του είναι πλέον ταυτόσημο με εκείνο του συμπαθούς παππούλη που όλοι αγαπήσαμε, που δεν είναι άλλος από τον θρυλικό Ευγένιο Σπαθάρη. Το καθ' ομολογίαν ογκώδες αυτό βιβλίο χωρίζεται σε 5 θεματικές ενότητες. Αυτές είναι οι εξής: Εισαγωγή 100 χρόνια από τη γέννηση του Ε. Σπαθάρη Ο Καραγκιόζης στον χρόνο και τον χώρο Μεγάλες μορφές Μια τέχνη αιώνων ζωντανή στο παρόν, με το βλέμμα στο μέλλον Νομίζω ότι αντί ν' αναλύω και να φλυαρώ (κι άλλο) στο τι περιέχει η κάθε ενότητα, ας παραθέσω την σελίδα με τα περιεχόμενα για να πάρετε μία ιδέα για τον πλούτο των πληροφοριών οι οποίες συνθέτουν το βιβλίο. Εκτός από το σπάνιο πληροφοριακό υλικό διάφορων ειδικών και μελετητών του χώρου, που βρίσκουμε στις σελίδες του βιβλίου, φιλοξενείται κι ένας ανεκτίμητος θησαυρός φωτογραφιών αλλά και πολύχρωμοι διαφημιστικοί καμβάδες (ρεκλάμες) από σκηνές παραστάσεων, φιλοτεχνημένες από διάφορους καλλιτέχνες του Θεάτρου Σκιών, με εκείνους του αείμνηστου Σπαθάρη να διεκδικούν την μερίδα του λέοντος. Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να κάνουμε στην υποενότητα "Από το θέατρο Σκιών στα λαϊκά φυλλάδια", όπου επιχειρείται μία ιστορική αναδρομή στην παρουσία του Καραγκιόζη στο χαρτί, επιμελημένη από τον γνωστό στους κύκλους της Ένατης Τέχνης στην Ελλάδα, Λευτέρη Ταρλαντέζο, χωρίς να παραλείπεται το αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό. Ένα ελάχιστο δείγμα και της δικής μας συνεισφοράς, μπορείτε να δείτε στην ομαδοποίηση του Καραγκιόζη ΕΔΩ. Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα υποδειγματικό αφιέρωμα στον βίο και την πολιτεία ενός ήρωα τόσο διαχρονικού, αλλά και των βασικών "μαστόρων" που τον κράτησαν ακμαίο και τόσο επίκαιρο όλες αυτές τις δεκαετίες. Όσοι αρέσκεστε, λοιπόν, στον συγκεκριμένο χαρακτήρα, θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχετε ήδη το παρόν βιβλίο στην συλλογή σας. Η έκδοση έχει μεσαίο προς μεγάλο μέγεθος και φέρει ένα μέτριου πάχους, γυαλιστερό χαρτί, πιασμένο σε μία στιβαρή κι ανθεκτική ράχη. Το εξώφυλλο είναι αρκετά γερό, ενώ η εκτύπωση είναι υποδειγματική κι αποδίδει άψογα τα μελάνια. Ένα βιβλίο που διανεμήθηκε δωρεάν, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να σταθεί μία χαρά και στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ Mandrake που μου υπενθύμισε αυτή την υπέροχη δουλειά.

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και οι περισσότερες από τις οικοσκευές που χρησιμοποιούμε γίνονται όλο κι εξυπνότερες, προσφέροντας στους χρήστες τεράστια βοήθεια στην καθημερινότητά τους. Αλήθεια, όμως, έχετε αναρωτηθεί πώς αισθάνονται αυτές για την, πολλές φορές βίαιη, χρήση που αναγκάζονται να υποστούν, καθώς και για τους χειριστές τους? Αυτή την σκέψη έκανε ο/η Pliatsiko (δυστυχώς δεν γνωρίζω το πραγματικό του/της όνομα) κι έφτιαξε ένα φανζίν, αφιερωμένο στις “Οικοσκευές”. Σε αυτή την αυτοέκδοση θα βρούμε 16 μικρές ιστορίες, 100% σουρεαλιστικές, με πρωταγωνιστές διάφορες οικοσκευές, όπως ηλεκτρική σκούπα, φρυγανιέρα, σεσουάρ για τα μαλλιά, τηλεόραση, κλιματιστικό, ακόμα και σόμπα αλογόνου, να επικοινωνούν πρωτίστως με τον αναγνώστη και καμιά φορά και με τον κάτοχό τους. Προσωπικά η συντριπτική πλειοψηφία των ιστοριών με άφησε ικανοποιημένο. Υπήρχαν, φυσικά, και κάποιες που τις βρήκα ότι υστερούσαν χιουμοριστικά. Είναι γρήγορες, ευφάνταστες και αυτή τους η πρωτοτυπία νομίζω ότι συμβάλλει στο κωμικό στοιχείο. Το σενάριο και η όλη πλοκή της κάθε περιπέτειας μίας συσκευής έχει το στυλ του στριπ, όχι στην δομή των καρέ, αλλά στο χιούμορ, καθώς η πλακατζίδικη ατάκα έρχεται κυριολεκτικά στην εκπνοή, στο τελευταίο καρέ. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ικανοποιητική προσπάθεια στο σενάριο, το οποίο βασίζεται επάνω σε μία έξυπνη ιδέα. Πρόκειται για ένα γρήγορο ανάγνωσμα, που δεν θα σας κάνει να χάσετε τον χρόνο σας και πιστεύω ότι θα διασκεδάσει τους περισσότερους. Προτείνεται σε αναγνώστες που αρέσκονται σε αστείες, πρωτότυπες και γρήγορες ιστορίες. Ο εικαστικός τομέας στηρίζεται σε ένα σχέδιο περιγραφικό και κάπως αφηρημένο, το οποίο θα ήθελα να έχει περισσότερη δομή και ρεαλισμό. Παρόλα αυτά βγάζουμε άκρη και δεν στερεί το κωμικό στοιχείο του σεναρίου. Το ασπρόμαυρο χρώμα μού άρεσε, αλλά όσο και να είμαι προσκείμενος στους τόνους του άσπρου και του μαύρου, εδώ πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει κι άλλο χρώμα. Από σκιάσεις και μελάνωμα έμεινα ικανοποιημένος. Εντύπωση κάνει το lettering, το οποίο δεν χρησιμοποιεί μία γραμματοσειρά, αλλά υιοθετεί πολλών ειδών, ανάλογα με την συσκευή. Πχ οι ηλεκτρονικές συσκευές χρησιμοποιούν την κλασική “ψηφιακή” γλώσσα. Πολύ καλό! Η έκδοση, που τυπώθηκε τον Μάιο του 2023 και είδε για πρώτη φορά τα φώτα των προβολέων στα πλαίσια του 17ου Comicdom CON Athens, κυκλοφόρησε σε 300 αριθμημένα αντίτυπα. Πρόκειται για την πρώτη καλλιτεχνική εμπειρία του/της Pliatsiko. Το μέγεθος του εντύπου είναι μικρό και το χαρτί στο εσωτερικό, αλλά και στα εξώφυλλα, είναι ματ κι αρκετά παχύ, που έχει υφή χαρτονιού χαρτοκοπτικής. Η εκτύπωση είναι τίμια, ενώ το χαρτί στο εξώφυλλο έχει πάχος, ικανό να αντέξει τα απότομα ξεφυλλίσματα και την κακομεταχείριση. Συνοδευτικό υλικό δεν βρίσκουμε, παρά μόνο δύο σελίδες στο τέλος του κόμικ, που περιέχουν μόνο τα κείμενα όλων των ιστοριών, μεταφρασμένα στα Αγγλικά. Μία πρακτική που προσωπικά δεν έχω συναντήσει ξανά!. Πολλές ευχαριστίες στον @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους. Η επίσημη ιστοσελίδα του/της δημιουργού

Την χρονιά που μας πέρασε κυκλοφόρησαν 8 υπερηρωικές ταινίες συνολικά. 3 από το MCU, 1 από το animated αραχνο-σύμπαν της Sony και 4 (!) από το νεκρό σύμπαν ονόματι DCEU (DC Extended Universe). Ποια από αυτές είναι η καλύτερη υπερηρωική ταινία του 2023 για το GreekComics (και ποια η χειρότερη); Ας ψηφίσουμε για να το μάθουμε .

Το 2023 κυκλοφορεί το πέμπτο βιβλιοπαιχνίδι/κόμικ της Κάισσα μετά τα Η Απαγωγή, Τέσσερεις Υποθέσεις του Σέρλοκ Χολμς, Σέρλοκ Χολμς & Μοριάρτυ: Συνεργάτες και Η Σχολή των Ιπποτών. Πρόκειται για μετάφραση του "Le Defi d'Irene Adler", που είναι μέρος της σειράς "La BD dont vous etes le heros" των εκδόσεων Makaka, που αυτή τη στιγμή αριθμεί πάνω από 25 άλμπουμ. Από αυτά τα άλμπουμ, τα 8 ανήκουν στην υποσειρά Sherlock Holmes, και το βιβλίο αυτό είναι το νούμερο 4 (το Τέσσερεις Υποθέσεις είναι το 2ο και το Συνεργάτες το 3ο, ενώ το 1ο δεν το έχουμε δει μεταφρασμένο ακόμα). Ως βιβλιοπαιχνίδι, ο αναγνώστης καλείται να κάνει τις επιλογές του σε συγκεκριμένα καρέ του κόμικ, και βάσει αυτών θα εξελιχθεί ανάλογα και η υπόθεση. Φυσικά σε πολλές περιπτώσεις ο αναγνώστης θα ξαναβρεθεί σε προηγούμενα καρέ όπου έχει την ευκαιρία να διαλέξει άλλη απάντηση (ίσως σωστότερη αυτή τη φορά), οδηγώντας τον κάπου αλλού. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο αναγνώστης/παίχτης καλείται να επιλέξει αν θέλει να πάρει το ρόλο του Σέρλοκ Χολμς ή της Ιρένε Άντλερ και να λύσει έναν φόνο και μία απαγωγή. Το βιβλίο συνοδεύεται από δύο φύλλα έρευνας, ανάλογα με το ποιον από τους δύο παίχτες θα επιλέξει ο αναγνώστης. Το παρακάτω είναι του Σέρλοκ Χολμς: Να αναφέρω επίσης ότι το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί σε χάρτινη συσκευασία/κουτί, που διαφέρει ελαφρά από το κανονικό εξώφυλλο:

Πάνω – κάτω η Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη συνόψισε άψογα τα περιεχόμενα του κόμικ της, το οποίο στρέφεται γύρω από ένα περίεργο ζώο, με το όνομα Διπολυκάκι, το οποίο ζει μέσα σε μία χωματερή και το μοναδικό του πάθος είναι να βρει ένα κομμάτι ροκφόρ, να το αλείψει με βούτυρο και μυρίζοντάς το δυνατά, να μεταφερθεί σε κόσμους ονειρικούς, όπου ελεύθερο μπορεί να διαλογιστεί, να πετάξει και να ζήσει. Η αλήθεια είναι ότι αφού διάβασα τις πρώτες αράδες ένιωσα μία μικρή απογοήτευση από το περιεχόμενο, αλλά όσο κυλούσαν οι σελίδες συνειδητοποίησα ότι το κόμικ διαθέτει κάποιο ενδιαφέρον. Το Διπολυκάκι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει ένα αλληγορικό νόημα με την συμπεριφορά του, αυτό που νιώθει ένας πιεσμένος άνθρωπος που θέλει να ζήσει ελεύθερος. Από εκεί και πέρα το τεύχος παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον, μιας και δεν κάνει μία στείρα παρουσίαση ενός κόμικ, αλλά μέσα από τις σελίδες του πετάγονται διάφορα σκίτσα, πάντα με θέμα το Διπολυκάκι, καθώς κι ένα αυτοσχέδιο επιτραπέζιο παιχνίδι που υπάρχει στο σαλόνι του. Το έξτρα κόμικ, το Doomed to live, μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά, καθώς περιγράφει αλληγορικά την πορεία του ανθρώπου από την γέννηση ως τον θάνατο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που είχε κάτι να δείξει, αλλά παραδέχομαι ότι δεν ήταν 100% του γούστου μου. Προτείνεται στους λάτρεις των φανζίν (κι ας μην είναι) και των underground κόμικς. Οι υπόλοιποι μπορούν να το διαβάσουν από περιέργεια, αλλά με δική τους ευθύνη. Το σχέδιο σίγουρα δεν αποτελεί το δυνατότερο σημείο του κόμικ. Το βρήκα πολύ αόριστο, ίσα – ίσα να περιγράφει οπτικά το σενάριο. Κάθε σελίδα του κόμικ είναι στην κυριολεξία “μπουκωμένη” με καρέ, καθώς διαθέτει μέχρι και 24! Όσον αφορά τον χρωματισμό, τα χρώματα που επικρατούν είναι το άσπρο, το μαύρο και το ροζ – φούξια. Μου άρεσε ο τρόπος που αξιοποιούνται. Η έκδοση, εκ πρώτης όψεως, δεν μοιάζει ότι είναι εμπορική, αλλά φέρνει σε ένα περιποιημένο φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ και σχετικά παχύ, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και φαίνεται ανθεκτικό. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ το συνοδευτικό υλικό έρχεται σε μία αποσπώμενη σελίδα τύπου κάρτας, που στην μία όψη της αναφέρει την ταυτότητα της έκδοσης και τους καλλιτέχνες που χάρισαν τα σκίτσα τους στο παράρτημα, ενώ στην άλλη όψη έχουμε μία βιογραφία της δημιουργού. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ενσωματώθηκε αυτή η σελίδα στο έντυπο. Ίσως να τίθεται ζήτημα εκτύπωσης. Όπως και να έχει, πάντως, αποτελεί μία πρωτότυπη κίνηση. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Αφιέρωμα στο κόμικ

Δεκέμβριος 2023 κι ο αγαπητός μας Σταύρος Κιουτσιούκης, σε συνεργασία με την, επίσης αγαπητή, Jemma, κυκλοφορούν, στα πλαίσια του AthensCon, ένα “Βουκολικό Ειδύλλιο”. Η υπόθεση επικεντρώνεται γύρω από τον χαρακτήρα της Στελλίτσας, μίας έφηβης χωριατοπούλας, που έζησε στην Θεσσαλία, στα χρόνια των τσιφλικάδων και των κολίγων, η οποία μεθάει από την ερωτική άνθηση του κορμιού της, ενώ παράλληλα εκτονώνει τις πρωτόγνωρες (για εκείνη) ορμές της. Η Στελλίτσα, λοιπόν, επισκέπτεται συχνά πυκνά το δάσος που βρίσκεται κοντά στο χωριό της για να περάσει μερικές “υγρές” στιγμές πάθους με τον εαυτό της. Για κακή της τύχη το ίδιο δάσος το επισκέπτονται πολλά παράνομα ζευγάρια συγχωριανών της, που επιδίδονται σε ποικίλες… ασκήσεις εδάφους! Τρομαγμένη κι αγνή, η φίλη μας νομίζει ότι βλέπει οράματα κι έτσι το πρώτο πρόσωπο που εμπιστεύεται για να του εξομολογηθεί το δράμα της είναι ο παπάς της ενορίας. Από τότε, όμως, τα βάσανα κι ο Γολγοθάς της αρχίζουν. Το μόνο παρήγορο είναι ότι στο ποτάμι θα γνωρίσει τον Αστέρα, τον νεαρό και νεοδιορισθέντα ταχυδρόμο της περιοχής, ο οποίος θα την αγαπήσει, θα την μυήσει στις απολαύσεις του έρωτα και θα την βοηθήσει στο μαρτύριο που θα περάσει. Έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη όμορφη δουλειά του Θεσσαλονικιού πρώην Φαρμακοποιού, ο οποίος εδώ έχει χτίσει ένα σενάριο με σκηνές περισσότερο πικάντικες κι αισθησιακές από ότι συνηθίζει. Παράλληλα, βλέπουμε ότι υπάρχει ένας καυστικός σχολιασμός των ηθών και των εθίμων της εποχής και των μελών μιας κλειστής κοινωνίας που θεωρούν εαυτούς αναμάρτητους, αλλά προσπαθούν να ξεφύγουν για λίγο από τα μάτια του Θεού και των συγχωριανών τους, προκειμένου να χορτάσουν τις ορέξεις τους. Η μικρή Στελλίτσα, παρουσιάζεται σαν ένας χαρακτήρας αγαθός, που μόλις αρχίζει να καταλαβαίνει, δειλά - δειλά, το ερωτικό κάλεσμα της φύσης και μετατρέπεται σε έρμαιο των σατανικών “καθώς πρέπει” γειτόνων της που θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους. Στην υπόθεση ο αναγνώστης παρατηρεί έντονες στιγμές ερωτισμού, που μπορούμε άνετα να χαρακτηρίσουμε κάτι περισσότερο από αισθησιακές, όπως είναι ο αυνανισμός και σεξ. Εννοείται, φυσικά, ότι και το χιούμορ δηλώνει “παρών” με αποκορύφωμα το φινάλε της ιστορίας, που με έκανε και γέλασα. Πανέξυπνη συγγραφική ιδέα ήταν η εμφάνιση του ίδιου του δημιουργού σε διάφορα σημεία της πλοκής, που αναλαμβάνει την αφήγηση. Ο Σταύρος, λοιπόν, εκτός από την κοινωνική σάτιρα, που μπορεί να αναφέρεται 100 χρόνια πριν αλλά είναι τρομερά επίκαιρη ακόμα και στις ημέρες μας, αφήνει ανεξίτηλα το σήμα κατατεθέν του και σε αυτή του την δημιουργία. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που ενδείκνυται στους θαυμαστές του Κιουτσιούκη και τους λάτρεις του ερωτικού κόμικ. Εδώ, μάλιστα, θα διαπιστώσουν ότι εκτός από την… τσόντα και το χιούμορ, υπάρχει και μία έξυπνη κοινωνική προσέγγιση. Ο εικαστικός τομέας δεν κρύβει εκπλήξεις από εκείνους που έχουν διαβάσει παλαιότερες δουλειές του δημιουργού. Το σχέδιο είναι καρτουνίστικο, με δυσανάλογα σώματα και κωμικούς μορφασμούς, ενώ παράλληλα υπάρχει αρκετή λεπτομέρεια στα backgrounds. Οι ακατάλληλες δι’ ανηλίκους σκηνές αναδίδουν αρώματα αισθησιασμού, χωρίς να αφήνουν παραπονεμένο και το στοιχείο του χιούμορ. Ο χρωματισμός χρησιμοποιεί μία γήινη παλέτα παλ χρωμάτων, με επικρατέστερους τους τόνους του πράσινου, του κόκκινου και του ροζ. Η έκδοση έχει μεσαίο μέγεθος και κόλληση στην ράχη. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά με καλή εκτύπωση. Προσωπικά θα ήθελα το εξώφυλλο να ήταν περισσότερο παχύ για να αντέχει στα τσαλακώματα από το ξεφύλλισμα ή από την υγρασία. Το συνοδευτικό υλικό λάμπει διά της απουσίας του. Αφιέρωμα στον δημιουργό Αφιέρωμα στην εκδοτική

Σύνοψη από την εκδοτική: «Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου.» Φθινόπωρο 2002. Τη στιγμή που ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται στο Ιράκ, οι λαθρέμποροι γιορτάζουν στη Βενετία. Ο Κόρτο βρίσκεται εκεί, μαζί με τη Σεμίρα και τη βοσνιακή συμμορία της, για να το παίξει πειρατής. Όταν όμως ο έρωτας, η τιμή και η τύχη συγκρούονται, η ατυχία είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει... Από την Αδριατική ως τον Περσικό Κόλπο και από τα Βαλκάνια ως τη Βαβυλώνα, ανάμεσα σε σκύλους και λύκους, ο Κόρτο θα πρέπει για άλλη μια φορά να χαράξει την πορεία του, να αγαπήσει, να πολεμήσει και να ανακαλύψει ότι η περιπέτεια είναι μια κατάρα που τον εμποδίζει να επιστρέψει στο λιμάνι... Η ιστορία: Το Κόρτο Μαλτέζε: Ο Μαύρος Ωκεανός πριν δύο χρόνια μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί το να δούμε τον Κόρτο να ζει σε μια σύγχρονη εποχή θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Η Βασίλισσα της Βαβυλώνας μας φέρνει στο 2002 και μάλιστα ξεκινάει από την Βενετία, μια πόλη που συχνά βλέπουμε στις ιστορίες του Pratt. Εκεί λοιπόν βλέπουμε πως ο Κόρτο έχει σχέση με μια κοπέλα, τη Σεμίρα η οποία έχει φύγει από τη Βοσνία σε καιρό πολέμου. Μέσα από flashbacks βλέπουμε λίγο από το παρελθον της Σεμίρας και γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι οι δύο έχουν μια βαθιά ερωτική και προσωπική σύνδεση. Στη Βασίλισσα της Βαβυλωνίας ο ρυθμός είναι πραγματικά πολύ γρήγορος. Ο Κόρτο μαζί με τη Σεμίρα και τον αδερφό της τον Τσέλο (ο οποίος μάλιστα όπως διαβάζουμε στο άρθρο υπήρξε και στην πραγματικότητα) λειτουργούν σαν πειρατές και κάνουν μία ληστεία, αλλά αφότου καταφεύγουν προς Βοσνία, οι σχέσεις τους σπάνε. Ο Κόρτο θα γνωρίσει τον αμερικάνικο στρατό και συνεχίζοντας να βλέπει flashbacks από τη Σεμίρα θα βρεθεί εκεί που βρισκόταν η παλιά Βαβυλώνα και ζει μια ακόμα περιπέτεια στα άκρα. Δεν είμαι πολύ φαν αυτού του πολύ γρήγορου σεναρίου και θεωρώ ότι η πλοκή άνοιγε συνεχώς θέματα στα οποία δεν προσέφερε κάποιο επαρκές κλείσιμο. Ένιωσα ότι το κόμικ περνάει από 2-3 διαφορετικά θέματα χωρίς να αφηγείται το τέλος κανενός. Διαβάζεται μονορούφι αφού οι διάλογοι είναι μικροί και τα καρέ αρκετά μεγάλα. Το σχέδιο του Vives είναι αρκετά αφαιρετικό και θα ήθελα λίγη περισσότερη λεπτομέρεια, ειδικά στις λίγες σκηνές δράσης μου έλειψε πολύ το να δω μεγαλύτερα πάνελ, πιο ευκρινή και πλούσια. Ο χρωματισμός δεν είναι ακριβώς ασπρόμαυρος, αλλά διατηρεί αυτό το περίεργο στυλ του Μαύρου Ωκεανού με αποχρώσεις του άσπρου, του μαύρου και γεμίζει αρκετά πλαίσια με γκρίζο. Η έκδοση έχει αρκετά μεγάλο μέγεθος και είναι στα συνήθη ποιοτικά στάνταρ της εκδοτικής του Μικρού Ήρωα. Συνολικά το βρήκα μια συμπαθή ιστορία που όμως της έλειπε κάτι από το σενάριο και το σχέδιο για να γίνει καλύτερη. Πάντως το concept ενός σύγχρονου Κόρτο που δίνει το παρόν σε σύγχρονους πολέμους και ζει τον πόλεμο στο Ιράκ ή ξέρει για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβια, συνεχίζω να το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Καλό διάβασμα σε όλους

Για να βρίσκεστε σε αυτό το φόρουμ και να διαβάζετε αυτή την παρουσίαση σίγουρα θα ανήκετε στην κατηγορία εκείνων που αρέσκονται στα κόμικς. Αν, λοιπόν, είστε και λάτρεις των (μηχανοκίνητων) δύο τροχών, τότε το συγκεκριμένο κόμικ είναι για εσάς! Οι “Μηχανόβιοι” είναι μια σειρά που περιγράφει την καθημερινότητα μιας ομάδας μοτοσικλετιστών, η οποία είναι γεμάτη ευτράπελες καταστάσεις, πολύ πόνο, άπειρες ζημιές σε λαμαρίνες και… κόκαλα, αλλά πάντα δοσμένες με έναν άρτιο χιουμοριστικό τρόπο, που κάνει την ανάγνωση απολαυστική. Το κόμικ στην πλειοψηφία του αποτελείται από μονοσέλιδες αυτοτελείς ιστορίες, αλλά υπάρχουν και μερικές που διαρκούν λίγο περισσότερο. Οι πρωταγωνιστές έχουν τις δικές τους ξεχωριστές προσωπικότητες κι ο καθένας είναι φύλα προσκείμενος σε μία συγκεκριμένη μάρκα μηχανής. Οι κόντρες ανάμεσα τους είναι επικές κι έχουν σαν βάση τις αιώνιες αναμετρήσεις για το ποια μοτοσυκλέτα είναι η πιο ισχυρή και ποιος οδηγός είναι ο πιο έμπειρος. Το τοπικό πλαίσιο εννοείται ότι είναι οι δρόμοι της πόλης και της επαρχίας, αλλά υπάρχουν και στιγμές που τους απολαμβάνουμε σε πίστες αγώνων. Δεν λείπουν, φυσικά, και οι σκηνές σε νοσοκομεία, σπίτια και καταστήματα. Αν κι έχουμε δει στα λημέρια μας κι άλλες παρόμοιες δουλειές κι έτσι υπάρχει μέτρο σύγκρισης, εντούτοις κι εδώ ο αναγνώστης περνάει καλά, διασκεδάζει και πολλές φορές το χαμόγελο πλαταίνει και μετατρέπεται σε γέλιο. Προσωπικά πιστεύω ότι όλοι θα ευχαριστηθούν με τις ιστορίες, αλλά περισσότερο εκείνοι που είναι φαν του αθλήματος. Εν κατακλείδι μιλάμε για μια καλογραμμένη σειρά που αξίζει να ασχοληθεί κάποιος μαζί της, αφού πρώτα έχει διαβάσει την θρυλική “Joe Bar Team” και τα (δικά μας) “Μπαντιλίκια”. Από τον εικαστικό τομέα έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Το σχέδιο περιγράφει την γλαφυρότητα του σεναρίου και βοηθάει τα μέγιστα στην απόδοση του χιούμορ, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ενισχύει κιόλας. Οι χαρακτήρες είναι καρικατουρίστικοι, ενώ εντύπωση κάνει ο όμορφος τρόπος που περιγράφεται οι κίνηση και οι εντάσεις των σκηνών. Εξαιρετικά, τέλος, είναι σχεδιασμένα τα διάφορα μοντέλα των μοτοσυκλετών, σε βαθμό να ξεχωρίζουν απόλυτα ακόμα και στο λιγότερο έμπειρο μάτι. Τα χρώματα που έχουν επιλεγεί είναι γήινα, γλυκά στο μάτι και με μεγάλη ποικιλία στην παλέτα. Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη κι ανώτερη από το περιεχόμενο. Το βασικότερο στοιχείο που θα πρέπει να μνημονεύσουμε είναι το σκληρό εξώφυλλο, αλλά και το ποιοτικό χαρτί στο εσωτερικό. Το δέσιμο ολοκληρώνει την στιβαρότητα του εντύπου το οποίο, σε συνδυασμό με τις διαστάσεις BD που έχει, καθιστούν την παρούσα έκδοση μία όμορφη προσθήκη στην βιβλιοθήκη. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, παρά μόνο η υπόσχεση ότι οι “Μηχανόβιοι” θα επιστρέψουν τον Μάρτιο του 2024 και δύο σελίδες που διαφημίζουν μερικές από τις άλλες εκδόσεις της εταιρείας.

Η παρουσίαση της έκδοσης συνοδεύεται από τα εγκαίνια της έκθεσης «Reading Room», με πρόσφατα έργα του καλλιτέχνη. Η έκδοση συνοδεύεται από την έκθεση με τίτλο «Reading Room», με πρόσφατα έργα του Ανδρέα Αγγελιδάκη. Το Σίσσυ είναι το εβδομαδιαιό φανζίν του καλλιτέχνη Ανδρέα Αγγελιδάκη, που διατίθεται αποκλειστικά στο βιβλιοπωλείο Hyper Hypo. Κάθε τεύχος του Σίσσυ περιέχει την προσωπική αφήγηση του Αγγελιδάκη για την Αθήνα, αναμειγνύοντας αναφορές όπως το γκέι κλαμπ Factory, το παλάτι της Κνωσού, τη χρήση ναρκωτικών, την ιστορία της οδού Ξούθου αλλά και τη σημασία της μπαζοκολόνας, ως ενός ρυθμού αρχιτεκτονικής που αντιπροσωπεύει τη σύγχρονη Ελλάδα. Τα κείμενα είναι συμπυκνωμένα σε μικρές φράσεις σαν κι αυτές που βλέπουμε στο TikTok ή στα Instagram stories. Το Σίσσυ είναι εμπνευσμένο από τα περιοδικά Μανίνα και Κατερίνα, για τα οποία Αγγελιδάκης τσακωνόταν με τους περιπτεράδες της δεκαετίας του '70 «επειδή δεν ήταν περιοδικά για αγόρια». «Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι το ν’ αγοράζω αυτά τα περιοδικά ήταν σαν να λέω δημόσια ότι είμαι γκέι, που δεν ήξερα καν τι σημαίνει, αλλά ήξερα ότι είμαι». Το Σίσσυ είναι μία αρχαιολογική εκσκαφή του εαυτού. Ξεκίνησε να διατίθεται στο βιβλιοπωλείο Ηyper Ηypo στις 12/12, για 12 τεύχη στην τιμή των €12, σαν αναφορά στην ημέρα που αυτοκτόνησε η μητέρα του, 12/12/12. Το κάθε τεύχος κυκλοφορεί σε 40 αντίτυπα, σαν αναφορά στη φράση της «Μαρία Κάλλας», υπηρέτριας του Αλεξάνδρου Ιολα, η οποία πούλησε στην Αυριανή την ιστορία της λέγοντας «Θα τον κάψω με 40 κασέτες». Το Σίσσυ είναι γεμάτο από τέτοιες κρυμμένες αφανείς αναφορές, που «όπως και στην Αθήνα, όποια πέτρα σηκώσεις ανακαλύπτεις ένα μυθιστόρημα». Η έκδοση συνοδεύεται από την έκθεση με τίτλο «Reading Room», με πρόσφατα έργα του Ανδρέα Αγγελιδάκη από τη σειρά «κέντρο κριτικής Ανασκαφής της αρχαιότητας. Ο καλλιτέχνης όταν αναφέρεται στην αρχαιότητα, το χρησιμοποιεί κυριολεκτικά αλλά και σαν μεταφορά για τα παιδικά του χρόνια. «Σίσσυ σημαίνει αδερφούλα, πουστράκι, λουγκρίτσα και αναφέρεται στα παιδιά που έχουν το θάρρος να είναι ο εαυτός τους». H παρουσίαση του fanzine «Σίσσυ» και τα εγκαίνια της έκθεσης «Reading Room» θα πραγματοποιηθούν στο βιβλιοπωλείο Ηyper Ηypo (Boρέου 10, Αθήνα) την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου στις 8 μ.μ. Η έκθεση με τίτλο «Reading Room» θα διαρκέσει από τις 19/12/23 έως τις 5/1/24. ΠΗΓΗ

Κόρτο Μαλτέζε - Η Βασίλισσα της Βαβυλώνας Hugo Pratt, Martin Quenehen, Bastien Vivès 196 σελ. - Ασπρόμαυρο - 21x28 - 17,5 € ISBN: 978-618-206-158-9 «Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου.» Φθινόπωρο 2002. Τη στιγμή που ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται στο Ιράκ, οι λαθρέμποροι γιορτάζουν στη Βενετία. Ο Κόρτο βρίσκεται εκεί, μαζί με τη Σεμίρα και τη βοσνιακή συμμορία της, για να το παίξει πειρατής. Όταν όμως ο έρωτας, η τιμή και η τύχη συγκρούονται, η ατυχία είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει... Από την Αδριατική ως τον Περσικό Κόλπο και από τα Βαλκάνια ως τη Βαβυλώνα, ανάμεσα σε σκύλους και λύκους, ο Κόρτο θα πρέπει για άλλη μια φορά να χαράξει την πορεία του, να αγαπήσει, να πολεμήσει και να ανακαλύψει ότι η περιπέτεια είναι μια κατάρα που τον εμποδίζει να επιστρέψει στο λιμάνι... Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου Ο Μικρός Ήρως - Επετειακή Έκδοση (Β' Τόμος) Συλλογικό 108 σελ - Έγχρωμο - 21 x 28 εκ - 16 € ISBN: 978-618-206-160-2 Για το τέλος του επετειακού έτους 2023 του Μικρού Ήρωα, σας ετοιμάσαμε κάτι ξεχωριστό! Πρόκειται για δύο άλμπουμ περίπου 100 σελίδων ο καθένας, που θα περιέχουν μικρές αυτοτελείς ιστορίες του Μικρού Ήρωα, φόρος τιμής για τα 70 χρόνια. Στο δεύτερο επετειακό άλμπουμ περιέχονται οι ιστορίες: Εξώφυλλο: Νίκος Κούτσης Η Τελευταία Περιπέτεια: Σπύρος Δερβενιώτης (Σενάριο και Σχέδιο) Στα Νύχια του Κόρακα: Δημήτρης Καμένος (Σενάριο και Σχέδιο) Πλατεία Αμερικής: Θανάσης Καραμπάλιος (Σενάριο και Σχέδιο) Παιδιά-Φαντάσματα: Δημήτρης Κάσδαγλης (Σενάριο και Σχέδιο) Κόμικς, Κεμπάπ και Φάπες: Τάσος Μαραγκός (Σενάριο και Σχέδιο) Η Μαύρη Κουκούλα: Θανάσης Πετρόπουλος (Σενάριο και Σχέδιο) Επιχείρησις: Uberbot: Γιάννης Ρουμπούλιας (Σενάριο και Σχέδιο) Ογκηθμός: Νικόλαος Τσουκνίδας (Σενάριο και Σχέδιο) Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου Μπλεκ #32 Συλλογικό 132 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 6,5 € ISBN: 2653-8806 Το τελευταίο τεύχος της σειράς Μπλεκ. Το Μπλεκ #32 περιέχει: - Μπλεκ - Στη Φωλιά του Θεριού (Μέρος Β') των Franco Frescura & Carlo Cedroni - Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Ε') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti - Φάντομ - Ο Αρουραίος Πρέπει να Πεθάνει (Μέρος Β') των Tony De Paul & Jeff Weigel - Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Ζ') των Victor Mora & Francisco Darnis - Τζόνι Ρεντ - Ο Τζόνι Ρεντ Εναντίον του Σκρίμερ των Στούκα των Garth Ennis & Keith Burns Και ακόμη: - Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη - Νούμερο 1: Οι Αριστοκράτες του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη - O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος ΔΩΡΟ, ένθετο 68 σελίδων με μία ολόκληρη ιστορία του Παιδιού Πάνθηρα! Διαθέσιμο για αποστολή από Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου

Jigsaw, Ma Gnucci, ο «Ρώσος» – o Frank Castle αντιμετώπισε τρομερούς εχθρούς στην εποχή του∙ όμως κανείς δεν ήταν τόσο σάπιος μέχρι το κόκαλο όσο ο Barracuda. Είναι μεγάλος, είναι μοχθηρός, και το τελευταίο πράγμα που θέλεις, είναι να τον δεις να χαμογελάει… O πρωτοποριακός Ιρλανδο-Αμερικανός συγγραφέας κόμικς, Garth Ennis, και ο διάσημος Κροάτης εικονογράφος, Goran Parlov, συνθέτουν μια τρομερή περιπέτεια γεμάτη αγωνία. "Μεταξύ 2004 και 2008, η Marvel δημοσίευσε μια σειρά Punisher με την ετικέτα MAX, η οποία απευθυνόταν μόνο σε ενήλικες αναγνώστες. Αυτή η έκδοση του Punisher γράφτηκε από τον Garth Ennis, διάσημο για το έργο του στο Preacher και το Hellblazer, δύο βιβλία που εκδόθηκαν με το αποτύπωμα Vertigo της DC, το οποίο έχει παρόμοιο σκοπό με το MAX της Marvel. Το Punisher του Ennis ήταν, όπως ήταν αναμενόμενο, το πιο βίαιο βιβλίο που κυκλοφόρησε η Marvel εκείνη την εποχή, και έφτασε στο αποκορύφωμά του με την εισαγωγή του Barracuda, ενός διαταραγμένου πρώην Green Beret που έγινε βάναυσος μισθοφόρος, τον οποίο πολλοί θαυμαστές εξακολουθούν να θεωρούν τον πιο αξέχαστο εχθρό του Frank Castle. Ο Barracuda εμπλέκονταν συνεχώς σε συγκλονιστικό σεξ και βία, και μάλιστα είχε γραμμένη μια άσεμνη στα μπροστινά του δόντια. Η πρώτη του αντιπαράθεση με τον Τιμωρό είδε τον Φρανκ να τον πετάει σε έναν καρχαρία και ακόμη και αυτή αποδείχθηκε η λιγότερο αιματηρή από τις συναντήσεις τους."

H Πύλη της Ανατολής Καλοκαίρι 1938 Η Ευρώπη ακροβατεί στο χείλος του γκρεμού. Οι υπηρεσίες πληροφοριών των μεγάλων δυνάμεων, επιδίδονται σε έναν φρενήρη μυστικό πόλεμο προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή θέση στη σκακιέρα του πραγματικού πολέμου που φαντάζει αναπόφευκτος. Στην Κωνσταντινούπολη, Ο κύριος Στερν, ένας μηχανικός, θα γίνει το διακύβευμα αυτής της σκιώδους σύγκρουσης και ο Μαξ Φρίντμαν που θα μπλεχτεί άθελα του σε αυτό το παιχνίδι κατασκόπων θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Ποια είναι όμως η αινιγματική Μάγδα Βίτνιτζ και ποιος ο ρόλος της σε αυτήν την ιστορία; Μια αυτοτελής περιπέτεια του Μαξ Φρίντμαν από τον μεγάλο Ιταλό δημιουργό, Vittorio Giardino! Σενάριο & Σχέδιο: Vittorio Giardino Μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης Επιμέλεια μετάφρασης: Γιάννης Μιχαηλίδης 72 Σελ. Τετράχρωμο, μεγάλο σχήμα. Τιμή: 13,95 € ISBN: 978-618-5623-42-5 Βουκολικό Ειδύλλιο Κοιλάδα των Τεμπών, πολλά, πολλά χρόνια πριν… Αυτή είναι η ιστορία της Στελλίτσας και του Αστέρα! Είναι μια ερωτική ιστορία. Πολύ ερωτική! Είναι επίσης μια ιστορία για τη δεισιδαιμονία, για την υποκρισία και για το πως, πολλές φορές, η διαφορετικότητα μπορεί να δαιμονοποιηθεί! Το ολοκαίνουργιο άλμπουμ του Σταύρου Κιουτσιούκη! Σενάριο & Σχέδιο: Σταύρος Κιουτσιούκης 64 Σελ. Τετράχρωμο Τιμή: 8,50 € ISBN: 978-618-5623-43-2 18+ BLACK BETH: Οι διάβολοι του Αλ-Καντές & άλλες ιστορίες Έχοντας δει την οικογένεια και ολόκληρο το χωριό της να μακελεύονται από τον Κόμη Βόλφγκανγκ Ρασσάου, η Μπεθ θα εκπαιδευτεί σκληρά προκειμένου να εκδικηθεί τον αναίτιο χαμό τους. Όμως η εκδίκησή της δεν θα σταματήσει στην εξόντωση του σατανικού κόμη... Με βοηθό και μέντορά της, τον τυφλό πολεμιστή Κουίντο και με οδηγίες τους χρησμούς της Μόλντρεντ της τεφροσκόπου, η Μπεθ θα γίνει υπερασπίστρια των απανταχού αδικημένων, πολεμώντας το κακό σε όλες του τις μορφές! Σενάριο: Alec Worley Σχέδιο: DaNi 48 Σελ. 16 Μ/Α και 32 τετράχρωμο, μεγάλο σχήμα. Τιμή: 9,95 € ISBN: 978-618-5623-40-1 Η DANI (Δανάη Κηλαηδόνη) έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους κόμικς του εξωτερικού, όπως DC, IMAGE, 2000Ad-Rebellion, AWA και άλλους! Το BLACK BETH είναι η πρώτη δουλειά της που μεταφράζεται στα ελληνικά. Suspiria - Βασίλισσα του Νεκρόκοσμου: Καρδιά που φλέγεται Αρχές του εικοστού αιώνα. Η Μαντλίν ζει στο Παρίσι φροντίζοντας τον σύντροφό της Μαρσέλ που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι. Η Μαντλίν, ακόμα και όταν χιονίζει, πουλάει κεριά στο δρόμο για να ζήσουν. Η Μαντλίν ήταν μπαλαρίνα. Η Μαντλίν ανάβει ένα κερί και ονειρεύεται... Σενάριο: Luca Laca Montagliani Σχέδιο: Andrea Bulgarelli Εξώφυλλο: Alex Horley 96 Σελ. Μ/Α Τιμή: 9,95 € ISBN: 978-618-5623-41-8 18+ Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ» Είδατε στον ύπνο σας ένα ικρίωμα και δεν ξέρετε τι σημαίνει; Αναρωτιέστε γιατί δεν έχετε φίλους; Γεννάνε τα κοκόρια σας; Έχετε πάντοτε την εντύπωση πως αν είχατε πει την κατάλληλη παροιμία η ζωή σας θα είχε αλλάξει προς το καλύτερο, αλλά την κρίσιμη στιγμή κολλήσατε; Ο Τιτανομέγιστος Καζαμίας «Το Κουάρκ», Κουλουριού-Κουραφέλκυθρου, έχει όλες τις απαντήσεις.Περιλαμβάνει ακόμη: διαρκές ημερολόγιο, τα μυστικά της γιαγιάς, συνταγές, ονειροκρίτη, προβλέψεις και το τηλέφωνο του Παναγιώτη Γιαννάκη (Δράκος). Οι πρώτοι 100 που θα τον αγοράσουν, κερδίζουν και τον Καζαμία του 2028! Κείμενα: tokoulouri.com Σχέδια & εξώφυλλο: Αντώνης Βαβαγιάννης 96 Σελ. Μ/Α Τιμή: 9,95 € ISBN: 978-618-5623-45-6

Πριν από 26 χρόνια, τον Ιούλιο του 1997, κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία ένα κόμικ ή πιο σωστά manga, το οποίο θα γινόταν ένα από τα πιο δημοφιλή του είδους και αυτό με τις περισσότερες πωλήσεις. Συγκεκριμένα το 2012 έγινε το πρώτο manga που είχε πουλήσει εκατό χιλιάδες αντίτυπα, ενώ σήμερα έχει ξεπεράσει το μισό δισεκατομμύριο. Η δημοφιλία του το οδήγησε πρόσφατα να γίνει και σειρά live-action από την πλατφόρμα του Netflix. Και το όνομα αυτού “One Piece” γραμμένο και εικονογραφημένο από τον Eiichiro Oda. ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΓΙΚΟΣ Η ιστορία του One Piece, εξελίσσεται σε έναν φανταστικό κόσμο, στο οποίο κατοικούν διάφορες φυλές, όπως άνθρωποι, νάνοι, γίγαντες, ψαράνθρωποι, άνθρωποι με μεγάλα άκρα ή μεγάλους λαιμούς, άνθρωποι-ζώα κ.ά. Ο κόσμος αποτελείται από δύο μεγάλους ωκεανούς που χωρίζονται από μια τεράστια οροσειρά, γνωστή ως “Κόκκινη Γραμμή”. Κάθετα σε αυτήν υπάρχει μια λωρίδα ωκεανού, γνωστή ως “Μεγάλη Γραμμή”, στην οποία υπάρχουν τεράστια τέρατα που τρώνε πλοία. Ο κόσμος χωρίζεται σε τέσσερα γεωγραφικά μέρη, στα οποία είναι δύσκολο το πέρασμα από το ένα στο άλλο. Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει μια Παγκόσμια Κυβέρνηση που τον διοικεί. Όργανά της είναι το Ναυτικό, το οποίο είναι ο θαλάσσιος στρατιωτικός στόλος, που προστατεύει τις θάλασσες από πειρατές και εγκληματίες, καθώς και η “Cipher Pol” μια ομάδα πρακτόρων που λειτουργεί σαν μυστική αστυνομία. Απέναντί της η κυβέρνηση έχει τους πειρατές, αλλά και έναν Επαναστατικό Στρατό που επιθυμεί την ανατροπή της. Οι πειρατές δεν είναι κατ’ ανάγκη οι ηθικά “κακοί”, καθώς σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και άτομα που δεν θέλουν να υποταχθούν στους αυταρχικούς και πολλές φορές διφορούμενους ηθικά, νόμους της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Τέλος, στον κόσμο αυτόν υπάρχει και το στοιχεία του υπερφυσικού, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα φρούτα του διαβόλου, τα οποία δίνουν σε όποιον τα τρώει μεταμορφωτικές δυνάμεις. Ο MONKEY D. LUFFY Σε αυτόν τον κόσμο ζει ο Monkey D. Luffy, ένας δεκαεφτάχρονος έφηβος, ο οποίος τρώγοντας κατά λάθος ένα φρούτο του διαβόλου έχει αποκτήσει υπερφυσική ελαστικότητα. Ο Luffy ξεκινάει ένα ταξίδι στην Ανατολική θάλασσα για να βρει τον θρυλικό θησαυρό του νεκρού βασιλιά των πειρατών Gol D. Roger, ο οποίος συνελήφθη και εκτελέστηκε αρκετά χρόνια πριν. Ο θησαυρός αυτός είναι γνωστός ως “One Piece”, απ’ όπου παίρνει και το όνομά της όλη η σειρά. Στην προσπάθειά του αυτή οργανώνει το πλήρωμά του, γνωστό ως Straw Hat Pirates, το οποίο αποτελείται σταδιακά από μια σειρά από ιδιαίτερους χαρακτήρες. Πιο σημαντικός από αυτούς είναι ο Rorona Zoro, ένας κυνηγός και ξιφομάχος, το οποίο ο Luffy σώζει και γίνονται κολλητοί φίλοι. Άλλοι χαρακτήρες του πληρώματος είναι η Nami, μια εθισμένη στο να κλέβει χρήματα και πλοηγό, ο Usopp, ελεύθερος σκοπευτής και ψυχαναγκαστικός ψεύτης, ο Tony Chopper, ένας ανθρωπόμορφος γιατρός ταράνδων, η Nico Robin μια αρχαιολόγος και πρώην δολοφόνος, ο Brook ένας σκελετός που είναι μουσικός και ξιφομάχος και πολλοί ακόμη. Το πλοίο που αποκτούν στην αρχή είναι το περίφημο Going Merry το οποίο θα αντικατασταθεί κάποια στιγμή από το Thousand Sunny. Στην πορεία τους για τον θησαυρό θα μπλεχτούν σε πολλές περιπέτειες με άλλους πειρατές, κυνηγούς επικηρυγμένων μυστικούς πράκτορες, επιστήμονες, στρατιώτες της κυβέρνησης κ.λπ. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ Το ενδιαφέρον του δημιουργού Eiichiro Oda για τους πειρατές, είχε ξεκινήσει από την παιδική του ηλικία όταν είχε την σειρά “Vicky the Viking” η οποία του ενέπνευσε να κάνει ένα manga με πειρατές. Πραγματοποίησε έρευνα σε αληθινά βιογραφικά πειρατών, πολλά στοιχεία από τα οποία έδωσε και στους χαρακτήρες της σειράς. Βέβαια μεγάλη επιρροή άσκησε πάνω του η σειρά Dragon Ball, αλλά και ο Μάγος του Οζ. Μάλιστα για το τελευταίο ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει τις ιστορίες όπου η ανταμοιβή είναι μόνο η ίδια η περιπέτεια. Άρχισε να γράφει τη σειρά το 1996, ώς δύο αυτόνομες ιστορίες που περιλάμβαναν τον Luffy ως κεντρικό χαρακτήρα. Μάλιστα το manga είχε απορριφθεί τρεις φορές μέχρι να συμφωνηθεί από άλλη εταιρία η δημοσίευσή του. Η αρχική του πρόθεση ήταν να έχει διάρκεια πέντε χρόνια, ενώ είχε ήδη αποφασίσει για το τέλος. Ωστόσο στην πορεία διαπίστωσε ότι του άρεσε πολύ η ιστορία για να την τελειώσει σε αυτό το χρονικό διάστημα. Έτσι η σειρά manga αναμένεται να τελειώσει μέσα στο 2024-2025, έχοντας ολοκληρώσει 28 χρόνια κυκλοφορίας και περισσότερα από 100 τεύχη. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ Φυσικά μια τέτοια επιτυχία δεν θα μπορούσε να μείνει στην έντυπη έκδοση. Έτσι το 1999 κυκλοφορεί το πρώτο επεισόδιο της σειράς σε μορφή animation. Η σειρά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, έχοντας φτάσει στην 20η σεζόν και στασ 1078 επεισόδια. Στην Ελλάδα είχε αρχίσει να προβάλλεται μεταγλωττισμένο, ωστόσο διακόπηκε απότομα από το Ε.Σ.Ρ ως ακατάλληλη για παιδική εκπομπή λόγω βίαιου περιεχομένου. Για το One Piece έχουν δημιουργηθεί ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, art books, μέχρι που πριν 3 περίπου μήνες, έκανε την πρεμιέρα του στο Netflix η Live-action τηλεοπτική μεταφορά του Manga. Η σειρά έφτασε να είναι το νούμερο ένα σε 86 χώρες, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του Stranger Things και του Wednesday, με περισσότερους από 18 εκατομμύρια θεατές. Η σειρά παρουσιάζει κάποιες αλλαγές σε σχέση με το πρωτότυπο manga, ωστόσο αυτές γίνονται με την συγκατάθεση του δημιουργού, ο οποίος συνεντεύξεις του τις αποδίδει κυρίως στην αλλαγή του μέσου. ΠΗΓΗ

Η Ραφαέλα κυκλοφορούσε από μικρή με ένα μπλοκάκι στο χέρι και σχεδίαζε τα πάντα. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, η 17χρονη μαθήτρια του ΓΕΛ Αλικιανού δεν είχε βρει το δικό της καλλιτεχνικό στιλ μέχρι που η τεχνολογία την οδήγησε στα ιαπωνικά manga. Πλέον, ετοιμάζει το δικό της manga κι ονειρεύεται να το ολοκληρώσει και να γίνει κι αυτή μέλος του μαγικού κόσμου της 9ης τέχνης. Λίγο καιρό μετά την πρώτη της συμμετοχή σε φεστιβάλ κόμικ, η Χανιώτισσα Ραφαέλα Σφηναρόλη Καβαλιεράκη μιλά στο “Μολύβι μελάνι” για τις ασπρόμαυρες ιαπωνικές ιστορίες που τη γεμίζουν, για το μέλλον της στον χώρο αλλά και το υποστηρικτικό περιβάλλον που έχει ανάγκη ένας νέος άνθρωπος. Πότε ξεκίνησες να σκιτσάρεις; Όλη η οικογένειά μου ζωγραφίζει κι έχει μια καλλιτεχνική κλίση. Από πολύ μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου όπου πήγαινα να κουβαλώ ένα μπλοκάκι ζωγραφικής κι ένα μολύβι και να σχεδιάζω ό,τι μού τραβούσε την προσοχή. Όσο μεγάλωνα μου άρεσε περισσότερο γι’ αυτό κι ασχολιόμουν πιο εντατικά. Ωστόσο δεν είχα βρει ακόμη το καλλιτεχνικό μου στιλ και κάτι έλειπε. Μέχρι που συνάντησα τα manga, ένας σχεδιασμός που με γέμιζε. Η επαφή με τα ιαπωνικά manga πώς προέκυψε; Μπορώ να πω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συγκεκριμένα το TikTok. Παρακολουθώντας διάφορα βιντεάκια σε αυτό “έπεσα” σε μια σειρά anime που δεν με προσέλκυε κι ιδιαίτερα σαν είδος. Τελικά όμως με ενθουσίασε κι αναζητώντας περισσότερα γι’ αυτό είδα πως προέρχονται από τα βιβλία manga, τα οποία άρχισα να διαβάζω συστηματικά. Επίσης, στο Γυμνάσιο κάναμε ένα κόμικ με αφορμή την Ιλιάδα κι ενώ τότε ασχολιόμουν με την ψηφιακή ζωγραφική που μου άρεσε, ένιωθα πως ακόμα δεν είχα βρει το δικό μου στιλ. Στο Λύκειο οι καθηγητές μου, όπως ο κ. Κουμάκης αλλά και η κα Χιντιράκη, με στήριξαν και με ώθησαν περισσότερο στη ζωγραφική και μου δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσω δικά μου σκίτσα αλλά και κόμικ μετά στο πλαίσιο του Erasmus. Τα manga έχουν δική τους νοοτροπία, σχεδιασμό, είναι ασπρόμαυρα και με μαγεύει το γεγονός πως δε χρειάζεται τελικά μια ζωγραφιά να έχει χρώμα για να είναι εντυπωσιακή. Το σχέδιο, οι λεπτομέρειες με το πενάκι, οι σκιάσεις, μπορεί να μην έχουν τη ζωηράδα των χρωμάτων, έχουν όμως το δικό τους στιλ γεμάτο λεπτομέρειες που το κάνουν να ξεχωρίζει. Οι χαρακτήρες και οι ιστορίες που πλάθεις πια για το δικό σου πρώτο ολοκληρωμένο manga πώς δημιουργήθηκαν; Για να δημιουργηθεί μια ιστορία χρειάζεται πολλή μελέτη, ενώ κατά κύριο λόγο δέχομαι επιρροές από ανθρώπους και καταστάσεις της καθημερινής μου ζωής. Οι χαρακτήρες που έχω δημιουργήσει στο manga είναι δικής μου έμπνευσης και πάνω τους συναντά κανείς εικόνες οικείες. Ως παιδί της νέας γενιάς, θεωρείς ότι τα ψηφιακά εργαλεία σε βοηθούν στο τελικό αποτέλεσμα ή χάνεται κατά κάποιο τρόπο έτσι η μαγεία του εντύπου; Δεν είναι μία η απάντηση νομίζω εδώ. Στη δική μου περίπτωση, θεωρώ πως η ηλεκτρονική βοήθεια είναι χρήσιμο εργαλείο καθώς πρακτικά μιλώντας μπαίνουν πιο εύκολα τα λόγια των χαρακτήρων, μπορούν να γίνουν πιο εύκολα διορθώσεις π.χ. στον “φωτισμό” αλλά και άλλες λεπτομέρειες που στο χαρτί θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστούν. Βέβαια το να φτιάξεις κάτι από το μηδέν με το μολύβι δεν συγκρίνεται… Η μαγεία του χαρτιού, της πένας, του μελανιού, δε ξεθωριάζει. Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μια δεκαετία; Σε “βλέπεις” να σκιτσάρεις ακόμη κι επαγγελματικά πια; Το τι θα γίνει σε δέκα χρόνια δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω, μπορώ όμως με σιγουριά να πω τι θα ήθελα. Όνειρό μου τωρινό είναι να τελειοποιηθεί το βιβλίο μου και σιγά-σιγά να αναγνωριστώ κι εγώ στον χώρο της 9ης τέχνης. Πιστεύω δεν θα αφήσω ποτέ αυτό που μου αρέσει. Βέβαια, σκεπτόμενη την ελληνική πραγματικότητα δεν ξέρω αν οι σπουδές και το επάγγελμα που θα ακολουθήσω θα είναι συναφή διότι το μέλλον εδώ για τους καλλιτέχνες είναι αβέβαιο. Πιθανόν λοιπόν να προσπαθήσω να εξασφαλίσω τις σπουδές και την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και αν όλα πάνε καλά και μπορώ να βιοποριστώ μόνο από την τέχνη μου, γιατί όχι; Σε κάθε περίπτωση θα είναι μια παράλληλη αγάπη κι ασχολία. Πιστεύεις ότι υπάρχει κατάλληλη ενημέρωση και καθοδήγηση για ένα νέο άτομο που ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τον χώρο; Αρχικά για να δοθεί το κατάλληλο ερέθισμα πρέπει το άτομο εκείνο να έχει το αντίστοιχο υποστηρικτικό περιβάλλον. Ευτυχώς ήμουν από τους τυχερούς καθότι είχα αρκετή υποστήριξη από το οικογενειακό, σχολικό αλλά και φιλικό περιβάλλον, ενώ γνώρισα κι άτομα όπως ο διευθυντής του Chaniartoon, Μ. Ιωαννίδης, που ήταν γνώστες του χώρου, οπότε έλαβα και την απαραίτητη καθοδήγηση. Βέβαια αυτό μόνο σύνηθες δεν είναι πια για την εποχή μας μιας κι οι καλλιτεχνικές δραστηριότητες αλλά και σπουδές υποβαθμίζονται… Φέτος συμμετείχες πρώτη φορά σε φεστιβάλ και μάλιστα στον τόπο σου, στο 7ο Chaniartoon. Πώς ήταν η εμπειρία για σένα; Πρωτοπήγα στο φεστιβάλ πέρυσι, όπου έδειξα τα σχέδιά μου στον διευθυντή και ξεκίνησα μάλιστα να παρακολουθώ μαθήματα κόμικς. Στη φετινή διοργάνωση έλαβα μέρος στην έκθεση του φεστιβάλ με σχέδια και αποσπάσματα από το manga που ετοιμάζω κι ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Πολύς κόσμος είδε τη δουλειά μου και επισκέπτες αλλά και καλλιτέχνες μού έδωσαν την καλύτερη ανατροφοδότηση. Αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία για μένα γιατί συμμετείχαν στο φεστιβάλ αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες τους οποίους μπόρεσα να δω από κοντά αλλά και εκείνοι να δουν για πρώτη φορά κάτι δικό μου! ΓΡΑΜΜΟΣΚΙΑΣΕΙΣ ΡΑΦΑΕΛΑΣ ΣΦΗΝΑΡΟΛΗ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΚΗ ΠΗΓΗ

«Το αισθητικό και εικαστικό κομμάτι του σχεδίου νομίζω πως βοηθάει να γίνει η ιστορία πιο εύκολα προσβάσιμη σε κάποιον που δεν τον ελκύει ή τη βρίσκει βαρετή. Οπότε, ίσως είναι πιο απλό για κάποιον που δεν θέλει να αφιερώσει χρόνο στην ανάγνωση ενός ιστορικού βιβλίου, να διαβάσει ένα βιβλίο κόμικς». Αυτό επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο δημιουργός κόμικς και μεταφραστής Θανάσης Πέτρου μιλώντας στο “Μολύβι – Μελάνι”. Ένας δημιουργός που αγαπάει την ιστορία και την αναδεικνύει με την πένα του, καθώς ολοένα και περισσότερο η 9η τέχνη “παντρεύεται” με επιστημονικά έργα αλλά και κλασικά μυθιστορήματα ανοίγοντας νέους δρόμους στην επαφή των σημερινών νέων με αυτά τα πεδία. Ποια είναι τα ιστορικά ενδιαφέροντα του Θανάση Πέτρου; Ξεχωρίζετε κάποια περίοδο – γεγονότα; Αν και έχω κάνει τρία βιβλία με την Κατερίνα Σέρβη με θέμα τους Περσικούς πολέμους στην Αρχαία Ελλάδα, τα προσωπικά μου ενδιαφέροντα είναι στη σύγχρονη Ελλάδα. Ήδη έχω κάνει τρία βιβλία, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος, και στα οποία πραγματεύομαι ζητήματα της περιόδου από το 1916 μέχρι το 1924. Το κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας από τη Μικρασιατική Καταστροφή και μετά, μου φαίνεται εξαιρετικά σημαντικό για την, ουσιαστικά, γενικότερη διαμόρφωση της χώρας μέχρι σήμερα. Είστε γνωστός μεταξύ άλλων για τη μεταφορά κορυφαίων έργων σε κόμικς. Βλέπετε μια στροφή και δίψα για επαφή με πιο κλασικά αγαπημένα έργα τα τελευταία χρόνια; Ή δεν υπάρχει τόσο καλό νέο υλικό; Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα. Πρώτον, σε κάποιο λιγότερο γνωστό και αρκετά παλιό έργο είναι πιθανόν να μην υπάρχουν συγγραφικά δικαιώματα, οπότε δεν μπλέκεις με συνεννοήσεις, συμβόλαια κ.λπ. Δεύτερον, οι ίδιοι οι εκδότες είναι αυτοί που στρέφονται σε διασκευές κλασικών έργων, μια και θεωρούν ότι και η μεταφορά τους σε κόμικς είναι πιο εύκολο να κάνει εμπορική επιτυχία. Λογικότατη είναι και αυτή η στάση και η τάση εκ μέρους τους. Οι εκδότες δεν είναι ούτε φιλανθρωπικά σωματεία ούτε ιδεαλιστές που νοιάζονται μόνο για την διάδοση των γραμμάτων και των τεχνών, η οικονομική διάσταση τους απασχολεί σε μεγάλο βαθμό. Φαίνεται πως το κοινό όντως τα αποδέχεται πολύ θετικά. Απ’ την άλλη, αναμφίβολα υπάρχουν πάρα πολλά και πολύ καλά νεότερα μυθιστορήματα. Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη, έναν προσφυγικό και ανέκαθεν πολυπολιτισμικό τόπο. Αποτελεί σημείο αναφοράς στα έργα σας; Το 2022 κυκλοφόρησα το πιο προσωπικό μου βιβλίο που αναφερόταν αποκλειστικά και μόνο στη γειτονιά όπου μεγάλωσα στη Νεάπολη, της Θεσσαλονίκης. Γενικά, νομίζω πως ο τόπος όπου γεννήθηκα και έζησα για πολλά χρόνια, διαμόρφωσε την προσωπικότητα και τον ψυχισμό μου καταλυτικά. Επομένως, και ασυνείδητα κάποιες φορές, υπάρχει και υπονοείται στις δουλειές μου ακόμα και ως αίσθηση ή μέσα από μια έκφραση ή μια λέξη. Συχνά έχουμε στο μυαλό μας μια πιο στείρα απόδοση της ιστορίας. Η 9η τέχνη από μόνη της την κάνει ελκυστική; Το αισθητικό και εικαστικό κομμάτι του σχεδίου νομίζω πως βοηθάει να γίνει η ιστορία πιο εύκολα προσβάσιμη σε κάποιον που δεν τον ελκύει ή τη βρίσκει βαρετή. Οπότε, ίσως είναι πιο απλό για κάποιον που δεν θέλει να αφιερώσει χρόνο στην ανάγνωση ενός ιστορικού βιβλίου, να διαβάσει ένα βιβλίο κόμικς. Βέβαια, όποιο κόμικς ασχολείται με κάποιο ιστορικό θέμα δεν είναι είναι αυτομάτως και πάντα και ένα καλό κόμικς. Έχετε γράψει και ένα βιβλίο σχετικά πρόσφατα βασισμένο σε μια αφήγηση για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ανοίγεται ένα νέο πεδίο μέσω της προφορικής ιστορίας και προσωπικών αφηγήσεων; Αναφέρεστε στο βιβλίο “Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα” που έχουμε κάνει με τον Τάσο Ζαφειριάδη (Εκδόσεις Πατάκη, 2021). Στο συγκεκριμένο έχω κάνει μόνο το σχέδιο, ενώ στο σενάριο που έχει κάνει ο Ζαφειριάδης αποτυπώνεται, σχεδόν αυτούσια, η προφορική αφήγηση των εμπειριών και των αναμνήσεων του παππού του από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο Τάσος, εκτός από την επιμέλεια και τη μετατροπή αυτής της αφήγησης σε μορφή σεναρίου, μέσα από τη μεγάλη έρευνα που έκανε, πρόσθεσε στο παράρτημα παρατηρήσεις και επεξηγηματικά κείμενα. Αφιερώνετε φαντάζομαι πολύ χρόνο στην έρευνα. Είναι σημαντικό κι απαραίτητο για εσάς να βασίζονται εξ ολοκλήρου σε πραγματικά συμβάντα, να είναι ανήκουν δηλαδή καθαρά στο ιστορικό είδος; Ναι, όντως η βιβλιογραφική έρευνα είναι χρονοβόρα και απαιτητική, αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σ’ αυτήν. Συνήθως, εκτός από το κομμάτι της έρευνας σε βιβλία ιστορίας και τον ημερήσιο τύπο, διαβάζω και λογοτεχνικά έργα που σχετίζονται με την εποχή στην οποία τοποθετείται η αφήγησή μου, για να έχω μια επιπλέον αίσθηση της ατμόσφαιρας. ΠΗΓΗ

Με αφορμή την επανακυκλοφορία του. «Είμαστε φτιαγμένοι από ύλη. Τα σώματά μας, οι πλανήτες, τα αστέρια… Είμαστε ύλη, δεν μπορούμε να γίνουμε τίποτα άλλο. Πρέπει να το γνωρίζουμε αυτό. Αλλά είμαστε η μόνη μορφή ύλης που έχει συνείδηση και αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο…». Η παραπάνω φράση θα μπορούσε να είναι απόσπασμα από κάποιο φιλοσοφικό ή θρησκευτικό βιβλίο. Όμως είναι μια από τις φιλοσοφικές στιγμές που συναντάμε στον μαγικό κόσμο του σπουδαίου Alesandro Jodorowsky. Τον Alejandro Jodorowsky πολλοί τον γνωρίζουμε ως σκηνοθέτη. Γεννημένος το 1929 είναι γνωστός για τις, γεμάτες σουαρεαλισμό ταινίες του, El Topo, The Holy Mountain, Santa Sagre. Πριν όμως από τις ταινίες αυτές, έχει αρχίσει την καριέρα του ως σεναριογράφος κόμικ. Από το 1981 εως το 1988 γράφει το “Incal”, το οποίο θα εικονογραφήσει ένας θρύλος των κόμικ, ο Moebius. Η ιστορία όμως αρχίζει το 1974, όταν μια γαλλική εταιρία αγοράζει τα κινηματογραφικά δικαιώματα του μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας “Dune” και ζητάει από το Jodorowsky να το σκηνοθετήσει. Τα σχέδια του, για την επική αυτή μεταφορά ήταν τεράστια. Τον αυτοκράτορα Shaddam IV θα ενσάρκωνε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ενώ τον βαρόνο Vladimir Harkonnen θα υποδυόταν ο Όρσον Γουέλς. Την μουσική θα υπέγραφαν οι Pink Floyd με τους Magma. Το τελικό σενάριο θα είχε ως αποτέλεσμα μια ταινία διάρκειας δεκατεσσάρων ωρών! Δυστυχώς κανένα κινηματογραφικό στούντιο δεν βρέθηκε για να χρηματοδοτήσει την ταινία και έτσι το όλο εγχείρημα κατέρρευσε. Για την σκηνοθεσία του “Dune”, ο Jodorowsky ήρθε σε επαφή με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως τον Douglas Trubull (2001: “Η οδύσσεια του διαστήματος”), τον H.R. Giger (Alien), αλλά ιδιαίτερα τον Moebius, οποίος είχε φτιάξει περισσότερα από 3.000 σχέδια για την ταινία, τα οποία αποτελούσαν τη αισθητική της βάση. Επιπλέον είχε έρθει σε επαφή με αλχημιστές, με έναν ειδικό στον ανταρτοπόλεμο της Νότιας Αμερικής, με άτομα που τον μύησαν στην μαγεία των τσιγγάνων αλλά και σε παραισθησιογόνα μανιτάρια και θαυματουργές θεραπείες. Σύμφωνα με τον ίδιο, ό,τι είχε δημιουργήσει για την ταινία Dune, μετουσιώθηκε στη συνέχεια στο “Incal”. Η ιστορία εξελίσσεται σε έξι τεύχη και συνολικά 311 σελίδες, μέσα στις οποίες έχει δημιουργηθεί ένα ολόκληρο σύμπαν. Αρχίζοντας την ανάγνωση βρισκόμαστε στις φτωχογειτονιές μιας μεγάλης υπόγειας πόλης, όπου βλέπουμε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας τον John Difool να ξυλοκοπείται από τα μέλη μια συμμορίας για να αναγκαστεί να μιλήσει, ενώ στη συνέχεια τον πετάνε στο κενό, προς τον θάνατό του. Σώζεται από τύχη την τελευταία στιγμή, για να καταλήξει στο αστυνομικό τμήμα, όπου σιγά-σιγά επανέρχεται η μνήμη του. Η πτώση αυτή, το άλμα στο κενό, είναι και ένα αρχέτυπο για την αρχή της μεταμόρφωσης. Όλη η ιστορία έτσι έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης και πολλές μεταφορές, ωστόσο καταφέρνει και παραμένει πάντα απόλυτα προσιτή, χωρίς να χρειάζεται περίπλοκες ερμηνείες για να την κατανοήσει κάποιος και να την απολαύσει. Η βασική ιδέα της ιστορίας είναι το πνευματικό ταξίδι του ήρωα, σε μια κοσμική κλίμακα, το οποίο όμως ο ίδιος δεν είναι σε θέση να αποδεχτεί, θέλοντας συνεχώς να επιστρέψει στην ρηχή πραγματικότητα του, αυτή των ηδονικών απολαύσεων. Ο Jodorwsky καταφέρνει να πραγματοποιήσει μέσα από το σενάριό του, μια σύγχρονη κοινωνική κριτική. Δείχνει πως οι άνθρωποι, ως άτομα είναι θνητοί, αλλά η ανθρωπότητα είναι αθάνατη. Πως η αγάπη είναι η δύναμη που μπορεί να εξαγνίσει, να ανανεώσει και να αναζωογονήσει. Περνάει μέσα από πολλές φιλοσοφίες, από τον ασπρόμαυρο δυϊσμό: τη σύγκρουση του καλού και του κακού, μυστικιστικούς συμβολισμούς, μεταφυσική, αρχέτυπα, μεσσιανισμό ακόμα και ταρώ. Συχνά υπάρχει και η σύγκρουση της ζωής και της φύσης απέναντι στην “νεκρή” τεχνολογία. Όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος «Στο κυνήγι της ευτυχίας, οι μηχανές και η τεχνολογία μπορεί να είναι χρήσιμες, όπως και τα χρήματα. Αλλά δεν μπορούν να σου φέρουν την ευτυχία. Τα γυαλιά μπορούν σε κάνουν να δεις, αυτό είναι τεχνολογία. Αλλά δεν είναι αυτά η ευτυχία. Είναι το τι μπορείς να δεις. Αν έχεις υπέροχα γυαλιά αλλά δεν μπορείς να δεις τι είναι μπροστά σου, τότε η τεχνολογία είναι άχρηστη». Από την εξίσωση του “Incal”, δεν θα μπορούσε να λείπει η καθοριστική συμβολή του Moebius. Αξίζει να σημειωθεί πως αρχικά ο Jodorowsky δεν είχε έτοιμο το σενάριο, αλλά αφηγήθηκε την ιστορία στον Moebius, του πέρασε τις ιδέες του, για να τις κάνει σκίτσα. Για την τελική εικονογράφηση, ακολούθησε ένα πολύ πιεστικό και αγχωτικό πρόγραμμα, ολοκληρώνοντας μία σελίδα ανά μέρα. Κατάφερε έτσι να λειτουργήσει πιο διαισθητικά, ενώ καθώς προχωράει η ιστορία και εξελίσσονται οι χαρακτήρες, εξελίσσεται μαζί τους και το σχέδιο. Η ματιά του καθαρά σκηνοθετική, ενώ όπως περιγράφει η Isabelle Beaumenay-Joannet η οποία είχε αναλάβει τον χρωματισμό, δεν είχε σχεδόν καθόλου οδηγίες από τον Moebius. Δεν μιλούσε για χρώματα αλλά τα περιέγραφε όλα ως προς το περιβάλλον, το φως και την ατμόσφαιρα. Το “Incal” αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα από ένα απλό κόμικ. Είναι μια πνευματική αναζήτηση, μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και μια οπτική και λογοτεχνική απόδειξη της δύναμης της φαντασίας. Η σειρά παραμένει ένα αριστούργημα της τέχνης των κόμικ που συνεχίζει εμπνέει και συναρπάζει τους θεατές της με κάθε ανάγνωση, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι η τέχνη μπορεί να αναδείξει την ομορφιά, την σοφία και την ανθρώπινη ψυχή. Το πρώτο μέρος του “Incal” επανακυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Anubis (πρώτη έκδοση από τις εκδόσεις Μαμουθκόμιξ, το 1998). ΠΗΓΗ

Το ένθετο οι "Οι τόποι μας" είναι αφιερωμένο σε εναν τόπο της Ελλάδας. Περιγράφονται μέσα απο τις σελίδες του τα μέρη που μπορείς να επισκευθείς, οι συνήθειες των κατοίκων τα φαγητά, οι ιστορικοι χώροι,μέσα απο μια ομολόγουμενως καλαίσθητη έκδοση που μας έχουν συνηθήσει οι Καθημερίνες εκδόσεις. Γίνεται χρήση καλαισθητών φωτογράφιων μέσα απο μια ωραία γραμματοσειρα που έχει επίλεγει για την έκδοση αυτή. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 4 τόμοι (Γιάννενα/Καλαμάτα/Βόλος/Ηρακλειό)με μη τάκτα χρόνικα διαστήματα κυκλόφοριας,αλλά τώρα που το βλέπω αναλυτικοτερα τείνουν να εχουν μια διμήνιαια συχνότητα κυκλοφόριας. -Θα δούμε εαν κυκλοφορησει και 5ος τόμος μέσα στον Νοεμβριο για να είμαστε σίγουροι - (01ος τόμος:02.2023/02ος τόμος:04.2023/03ος τόμος:06.2023/04ος τόμος:09.2023) Οι σελίδες του κάθε τόμου δεν είναι σταθερές μα προς το παρών δέν εχουν πέσει κάτω απο τίς 250.. το δεύτερο τεύχος αφίερωμενο στην Καλαμάτα

Ο κόσμος του Φανταστικού έχει αποκτήσει το δικό του φεστιβάλ! Όλα ξεκίνησαν το 2020 όταν ο Κώστας Στριφτός και η παρέα του αποφάσισαν ότι θα πρέπει να υπάρχει μία συνεύρεση όλων των φίλων που αγαπούν την φαντασία, είτε αυτή εκφράζεται σε board games, είτε σε video games, είτε cosplay, είτε σε βιβλία και φυσικά είτε σε κόμικς. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο φεστιβάλ, το οποίο ήταν διαδικτυακό κι όχι σε φυσική μορφή. Η πρώτη έδρα του ήταν η οδός Μασσαλίας 22, η γνωστή σε όλους μας από το ComicDom, Ελληνοαμερικανική Ένωση, όπου (λόγω της πανδημίας) δεν μπορούσε να δεχτεί κόσμο κι αρκέστηκε στην μετάδοσή του από το διαδίκτυο. Η εκ του σύνεγγυς επαφή της παρέας έγινε το 2022 στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου, όπου το Fantasy Festival άνοιξε τις πόρτες του στο ευρύτερο κοινό. Την πρώτη, αυτή, χρονιά η είσοδος ήταν δωρεάν. Το 2023 διοργανώθηκε στον ίδιο χώρο για δεύτερη συνεχή χρονιά (με μεγαλύτερη έκταση), αυτή την φορά με είσοδο στα 5€. Το 2023 συμμετείχε και η ΛΕΦΙΚ! Ο κατάλογος του φεστιβάλ δεν είναι κάτι το αξιοπερίεργο, αλλά πρόκειται για ένα booklet μικρού μεγέθους, λίγων σελίδων, πιασμένο με καρφίτσα. Στα περιεχόμενά του, μετά το editorial, έχει την λίστα με τους εκθέτες, για να ακολουθήσει η λίστα με τις ομιλίες, τις παρουσιάσεις και τις διάφορες δράσεις. Άρθρο και φωτογραφικό υλικό από το φεστιβάλ του 2023 Άρθρο και φωτογραφικό υλικό από το φεστιβάλ του 2022 Η ανάρτηση της εκδήλωσης του 2023 στο Greekcomics