Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'δραγούνης'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Εκτός απ’ τον εβδομαδιαίο Ποπάϋ, υπήρχε και ο Μεγάλος Ποπάϋ, ο οποίος ήταν μηνιαίος. Και το μικρό και το μεγάλο Ποπάϋ ήταν ακριβώς στο ίδιο ύφος. Κυκλοφόρησε το 1975 απ’ τον Δραγούνη, και σύμφωνα με τον Κάσση έχει υπερβεί τα 230 τεύχη (263 διαπιστωμένα). Μέγεθος 21,5 x 29, 68 σελίδες (μισές έγχρωμες, μισές ασπρόμαυρες). 18,7 x 26,5 εκ. για μια περίοδο. Από το #245 το περιοδικό αλλάζει τίτλο σε Νέος Μεγάλος Ποπάϋ το οποίο είναι όλο έγχρωμο σε πιο μικρό μέγεθος 16,3 x 23 εκατοστά. Παράλληλα, κυκλοφόρησαν και τα "Μεγάλα Κλασικά Ποπάϋ", το οποίο ήταν ένα τομάκι με τρία τεύχη του "Μεγάλου Ποπάϋ". Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους kolotoubas, Dr. Paingiver, Valtasar, jval, dionik, Ion13, Melandros, zoo, Dream Factory, vaios, sokratis, Σκύλος, archon, leonidio, tik, dinos182, Paliakoudis, DINOVOLIO, KILLMATH, Σκρουτζ μακ Ντακ, aridriv, Darth21, Επιθεωρητής Le Pit, Andysaurus, VAGELIS, albert, James768, SpiroSym & Popeyefun.
  2. Ο πρώτος αντισυμβατικός υπερήωας που προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού σε γενιές και γενιές. Περιοδικά του Ποπάι στα ράφια παλαιοβιβλιοπωλείων Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα μικρό σπιτάκι στο Τσέστερ του Ιλινόις ζούσε, μαζί με τη μητέρα του, ένας σκληροτράχηλος τύπος που δεν χαριζόταν σε τίποτα και σε κανέναν. Το όνομά του ήταν Φρανκ Φίγκελ και όλοι διηγούνταν τα κατορθώματά του, με κυριότερο το μάθημα που είχε δώσει σε πέντε αλήτες που του είχαν επιτεθεί ταυτόχρονα! Ο Φρανκ ή «Rocky» όπως τον ήξεραν όλοι, εργαζόταν σε ένα μπαρ. Όταν σχόλαγε κι έχοντας καταναλώσει μερικά ποτηράκια, έβγαζε μια καρέκλα δίπλα στην εξώπορτα του μαγαζιού και με την πίπα πάντοτε κρεμασμένη στο στόμα έπαιρνε έναν υπνάκο. Γινόταν, όπως ήταν φυσικό, αντικείμενο πειράγματος από τα παιδιά της γειτονιάς, τα οποία ούρλιαζαν στο αυτί του και μετά τρέπονταν σε φυγή. Ο Φρανκ ξυπνούσε αλαφιασμένος και πάντα με τις γροθιές του υψωμένες, μόνο που τα πιτσιρίκια είχαν ήδη γίνει καπνός! Στο φύλλο της τοπικής εφημερίδας «Chester Herald Tribune» με ημερομηνία 28 Μαρτίου 1947 υπάρχει δημοσιευμένος ένας επικήδειος για τον Φίγκελ, ο οποίος πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στις 24 του ίδιου μήνα, στα 79 του χρόνια. Τι σχέση έχει, όμως, ο πολωνικής καταγωγής Φίγκελ, με τον Ποπάι (ή Ποπάυ για τη γενιά της καθαρεύουσας), τον ήρωα των σημερινών μας χρόνων; Στην ουσία αποτέλεσε την έμπνευση του Αμερικανού Ελζι Κράισλερ Σίγκαρ, από το πενάκι του οποίου γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα το μακρινό 1929 ο Ποπάι ο ναύτης! Τα καθημερινά σκιτσάκια δημοσιεύονταν αποκλειστικά στη νεοϋορκέζικη εφημερίδα «Evening Journal», περιλαμβάνοντας 4-5 εικόνες, η ιστορία των οποίων συνεχιζόταν πάντα την επόμενη ημέρα. Ο Ποπάι, μάλιστα, εμφανίστηκε αρχικά σε έναν δευτερεύοντα ρόλο, όμως αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά, ο Σίγκαλ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας, κέρδισε την αρραβωνιαστικιά του Όλιβ Όϊλ, και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά τον θάνατο του δημιουργού του, το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν τον σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Ο πραγματικός Ποπάι, Φρανκ «Rocky» Φίγκελ Και κάπως έτσι «ανδρώθηκε» ένας από τους πρώτους αντισυμβατικούς υπερήρωες στην ιστορία των κόμικς που κατάφερε να προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού στους πιτσιρικάδες. Ο καλόκαρδος, αλλά σκληροτράχηλος ναύτης που του άρεσε να καπνίζει πίπα και να τρώει σπανάκι, το οποίο τού χάριζε υπερφυσικές δυνάμεις. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε τη συνηθισμένη όψη του υπερήρωα, καθώς ήταν μονόφθαλμος, χωρίς δόντια και κοντός με κακόηχη φωνή και υπερτροφικά χέρια (που κάτω από τους αγκώνες κοσμούν δυο τατουάζ με άγκυρες), ο αμόρφωτος και παραπονιάρης Ποπάι θα κατατροπώνει πάντα τον Βρούτο, προβάλλοντας κι ένα νέο πρότυπο ήρωα και τον ενστερνισμό της διαφορετικότητας. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Τον Ποπάι τον πρωτογνώρισαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της 10ετίας του ΄50 μέσα από το περιοδικό κόμικς «Γέλιο και Χαρά». Στα μέσα του 1973 ο Ιωάννης Δραγούνης πήρε την άδεια και δημοσίευσε εκ νέου τις περιπέτειές του σ’ ένα περιοδικό, το οποίο λατρεύτηκε αμέσως από τα παιδιά κι έγινε το αντίπαλο δέος του Μίκυ Μάους. Ήταν τόσο δημοφιλές, που μέχρι και οι πωλήσεις του σπανακιού, του λαχανικού που τροφοδοτούσε τη δύναμή του, αυξήθηκαν. Τα περισσότερα από τα εξώφυλλά του στην Ελλάδα, τα φιλοτέχνησε ο σκιτσογράφος και καλλιτέχνης, Ακης Αβαγιανός. Για την ιστορία, το σπανάκι στον Ποπάι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1932 και επιλέχθηκε εξ αιτίας της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σίδηρο. Μάλιστα, δύο αγάλματα του Ποπάι έχουν στηθεί σε δύο πόλεις, στο Ιλινόις απ’ όπου καταγόταν ο Σίγκαρ και στο Αρκάνσας, το οποίο αυτοαποκαλείται ως «Παγκόσμια πρωτεύουσα του σπανακιού», με τη μάρκα «Popeye Spinach» να παραμένει η δεύτερη με περισσότερες πωλήσεις στις ΗΠΑ. Ο Ποπάι με την Όλιβ σε τεύχος της 10ετίας του ΄80 που κόστιζε 5 δραχμές ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΩΡΙΟ Η γενιά του γράφοντος μεγάλωσε και με την κινηματογραφική version του Ποπάι, την οποία είχε παρακολουθήσει στο αλήστου μνήμης σινέ «Ομόνοια» στην Πάτρα. Η πρεμιέρα της ταινίας πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1980, με τον αείμνηστο Ρόμπιν Ουίλιαμς να ενσαρκώνει τον Ποπάι. Η ταινία γυρίστηκε στη Μάλτα και για τις ανάγκες του φιλμ χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα παραθαλάσσιο χωριό. Το χωριό του Ποπάι στη Μάλτα, διαφορετικό και μοναδικό Η κατασκευή ξεκίνησε το 1979 με συνεργείο 165 ανθρώπων. Χρειάστηκαν εκατοντάδες κορμοί και σανίδες που εισήχθησαν από την Ολλανδία, ενώ τα ξύλινα βότσαλα που χρησιμοποιήθηκαν για τις σκεπές εισήχθησαν από τον Καναδά. Επιπλέον, 8 τόνοι καρφιών και 2.000 γαλόνια μπογιάς χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του ξύλινου χωριού. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η ταινία δεν τα πήγε τόσο καλά, το… Popeye Village παραμένει ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, το οποίο είναι ανοιχτό για το κοινό επτά ημέρες την εβδομάδα, περιλαμβάνοντας παραστάσεις, θεματικά μουσεία και σπίτια παιχνιδιού. ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ Στην Πάτρα πολλοί είναι οι ενήλικοι συμπολίτες μας, που παραμένοντας παιδιά, διατηρούν στο αρχείο τους παλιά τεύχη του Ποπάι. Μια μανία που πολλοί προσπαθούν να μεταφέρουν και στα παιδιά τους, τα οποία δυστυχώς δεν μεγαλώνουν με αυτού του είδους τα κινούμενα σχέδια και τα κόμικς. Θυμάστε τι μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας για να…. συμπαθήσουμε το σπανακόρυζο; «Φάε σπανάκι, για να γίνεις δυνατός σαν τον Ποπάι». Χρόνια του πολλά, λοιπόν! Και το σχετικό link...
  3. Στις 15 Απριλίου 1989 μαζί σχεδόν με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα , έρχεται και το τηλεοπτικό περιοδικό ΤΗΛΕΘΕΑΤΗΣ. Πλούσιο στην ύλη του , με γυαλιστερό χαρτί και πολλά ποικίλα θέματα πέρα της τηλεόρασης. Το περιοδικό βγαίνει από την εκδοτική Δραγούνης (έβγαζε και τον Ποπάυ νομίζω) , αρχές του 1999 όμως ο τίτλος εξαγοράζεται από τις Αττικές Εκδόσεις , διατηρεί την αρχική του αρίθμηση και κυκλοφορεί μέχρι σήμερα (χτες κυκλοφόρησε το τεύχος 1512). Ο Τηλεθεατής έφερε στα σπίτια του Έλληνα πάλι τον Ελληνικό Κινηματογράφο αφού κυκλοφόρησε με μεγάλη επιτυχία σε dvd το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών της Φίνος Φιλμ αλλά και της Καραγιάννης - Καρατζόπουλος. Αν και η τηλεόραση στις μέρες μας δεν είναι πια η ίδια , προσωπικά το συγκεκριμένο περιοδικό μου είναι μια συνήθεια που δεν την έκοψα ποτέ. Από τα παλιά τεύχη λίγα κράτησα δυστυχώς , τα περισσότερα τα έφαγε η ανακύκλωση , δεν είχαμε και scanner τότε δυστυχώς... Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Retroplaymo, ramirez, Indian & nikos ka.
  4. crc

    ΠΟΠΑΫ

    Το αντίπαλο "δέος" του μικρού Μίκυ. Ξεκίνησε την παρουσία του τη 28/6/1973 και έφτασε να συμπληρώσει πάνω από χίλια τεύχη στην ίδια έκδοση (διαπιστωμένα 1114). Παράλληλα κυκλοφορούσε και η αντίστοιχη μεγάλη έκδοση και επανεκδόσεις σε τόμους. και μερικές σελίδες ως δείγμα. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: ftsgr, Ion13, kolotoubas, Dream Factory, PhantomDuck, lunatic, Valtasar, zoo, jval, thunduckal, Jim Slip, Anunaki, Kocomico, dionik, sokratis, big vaggos, trelele, comicsking, pop, extacy, Λένα, leonidio, ΚΟΙΟΤΕ, ifaisteio, Σκύλος, aridriv, saravakos, Han Solo, KILLMATH, antony_83 & Lilian. Οι τόμοι με τους οποίους ο Δραγούνης επαναδιανέμενε το στοκ του, ονομάζονταν ΠΟΠΑΫ ΜΙΚΡΑ ΚΛΑΣΣΙΚΑ. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα των τόμων τους: Ion13, ariane75, Frank16, thunduckal, jval, Λένα, big vaggos, Comics Fan, leonodio, Mandrake, Dr. Paingiver, Jim Slip, Quackmore, ftsgr, antony_83, tik, Indian, DINOVOLIO, Σκρουτζ μακ Ντακ, Baggoskings, Han Solo, giafidis, antony_83, KILLMATH, DaDiRa, toubas, petross21, trelele, albert, comicos, Dimitris1 & katanablade.
  5. Οι περιπέτειες των ηρώων της Warner συνεχίστηκαν μετά το "Γέλιο και Χαρά" στο δικό τους περιοδικό. Εκδότης ο Δραγούνης μικρό σχήμα στην αρχή ελαφρά μεγαλύτερο από την τέταρτη κατοστάδα και μετά, όπου του συναντάμε ως Νέος Μπάγκς Μπάννυ πλέον. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε 11 Αυγούστου 1976. Δεν ξέρω πόσα τεύχη έφτασε (διαπιστωμένα 439) τελικά αλλά κάτι μου λέει ότι θα το μάθω σύντομα εδώ. Το διαθέσιμο στοκ έβγαινε μετά και σε μορφή τόμων, με τίτλο Μικρά Κλασικά Μπαγκς Μπάννυ. Η συνέχεια των εκδοτικών περιπετειών του λαγού και της παρέας του εδώ.. και εδώ.. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Lord Makro, ftsgr, GreekComicFan, Melandros, Valtasar, Dream Factory, lunatic, jval, PAPCY02, zoo, vaios, Anunaki, Jim Slip, Sokratis, filip58, leonidio, imageiras, Λένα, Dr. Paingiver, Baggoskings, KOIOTE, Σκύλος, imageiras, Σκρουτζ μακ Ντακ, archon, KILLMATH, germanicus, Han Solo, Λύκος του Οντάριο & SpiroSym.
  6. Valtasar

    ΚΡΑΝΟΣ

    Στις 17 Δεκεμβρίου 1969, ο Δραγούνης με την εταιρεία του ΠΗΔΑΛΙΟ ΠΡΕΣΣ, κυκλοφορεί ένα από τα πρώτα εβδομαδιαία πολεμικά περιοδικά το ΚΡΑΝΟΣ. Περιείχε τις γνωστές ασπρόμαυρες πολεμικές ιστορίες και κυκλοφόρησαν γύρω στα 800 τεύχη (806 διαπιστωμένα)-Ημερομηνία 28/5/1985. Τα πρώτα 80 τεύχη ήταν σε μεγαλύτερο μέγεθος(14Χ21,5) αλλά μετά συνέχισε με το γνωστό μικρό μέγεθος(12,5Χ17,5). Επίσης στα πρώτα τεύχη είχε περιπέτειες με συγκεκριμένους χαρακτήρες. (το σκαν της εσωτερικής σελίδας από τον sokratis). Η διαφήμιση του τίτλου στο περιοδικό Ταρζάν (ΖέμπΛα) Αργότερα κυκλοφόρησαν και τόμοι με 2 τεύχη μέσα, με τα εξώφυλλά τους αλλά χωρίς αριθμητική σειρά. Λίστα περιεχομένων τόμων Τόμος 03 Τεύχη 0653 και 0657 Τόμος 04 Τεύχη 0668 και 0673 Τόμος 05 Τεύχη 0676 και 0680 Τόμος 06 Τεύχη 0682 και 0684 Τόμος 07 Τεύχη 0687 και 0691 Τόμος 08 Τεύχη 0692 / 0693 και 0695 Τόμος 11 Τεύχη 0720 και 0729 Τόμος 14 Τεύχη 0793 και 0737 Τόμος 15 Τεύχη 0739 και 0766 Τόμος 16 Τεύχη 0778 και 0777 Τόμος 17 Τεύχη 0759 και 0714 Τόμος 20 Τεύχη 0743 και 0768 Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους dionik, GreekComicFan, Lord Makro, sokratis, Dr. Paingiver, bonadrug, Anunaki, Jim Slip, frequently_attitudes, filip58, vaios, jval, Dream Factory, KOIOTE, DJO, leonidio, imageiras, Han Solo, The_Sandman, crc, Baggoskings, KILLMATH, Σκρουτζ μακ Ντακ, Strativarious, archon, Spirous Fon Kourt, biggles, Φλοκ, Λύκος του Οντάριο, retromanis, ikarukani, click, Jack62, 1SUPERMAN1, Ιλαρίων Κολοκασίδης, albert & Dimitris1 .
  7. Valtasar

    ΤΕΞ-ΤΟΝ

    Προπομπός του Κιτ Κάρσον του Δραγούνη, που κυκλοφόρησε λίγο μετά, ο ΤΕΞ-ΤΟΝ κυκλοφόρησε την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 1968. Εβδομαδιαίο(κάθε Πέμπτη) περιοδικό μεσαίου μεγέθους(14Χ20,5), με 66 ασπρόμαυρες σελίδες και ουέστερν περιεχόμενο με τον ομώνυμο πρωταγωνιστή. Περιείχε 2 αυτοτελείς ιστορίες του γελαδάρη καου-μπόυ που πολεμούσε πάντα για το δίκιο. Ο Δραγούνης επανακυκλοφόρησε τις ιστορίες αυτές σε μετέπειτα διάστημα σε τομάκια(χωρίς εξώφυλλα) στην σειρά ΟΥΕΣΤΕΡΝ αλλά οι λεπτομέρειες πάνε σε άλλη παρουσίαση Παραθέτω τα στοιχεία της έκδοσης και μία εσωτερική σελίδα Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Melandros, Dream Factory, crc, vaios, nikos99, sokratis & filip58.
  8. Valtasar

    ΤΑΝΚΣ

    Τέλος 1971, ο Δραγούνης με την εταιρεία του Πηδάλιο Πρεςς, κυκλοφορεί άλλο ένα εβδομαδιαίο πολεμικό περιοδικό κόμικς, ονόματι ΤΑΝΚΣ. Μικρό μέγεθος (12,5Χ17,5), 68 σελίδες, ασπρόμαυρο περιεχόμενο, κυκλοφόρησαν πολλές εκατοντάδες. Αργότερα κυκλοφόρησαν και τόμοι με 2 τεύχη μέσα, με τα εξώφυλλά τους αλλά χωρίς αριθμητική σειρά. Λίστα περιεχομένων τόμων Τόμος 004 Τεύχη 0566 και 0568 Τόμος 005 Τεύχη 0571 και 0578 Τόμος 006 Τεύχη 0577 και 0580 Τόμος 007 Τεύχη 0582 και 0596 Τόμος 008 Τεύχη 0589 και 0592 Τόμος 009 Τεύχη 0594 και 0597 + 0593 και 0597 Τόμος 010 Τεύχη 0600 και 0604 Τόμος 012 Τεύχη 0625 και 0629 Τόμος 013 Τεύχη 0698 και 0609 Τόμος 014 Τεύχη 0702 και 0633 + 0611 και 0635 Τόμος 015 Tεύχη 0681 και 0680 Τόμος 016 Τεύχη 0654 και 0664 + 0656 και 0658 Τόμος 017 Τεύχη 0665 και 0690 Τόμος 018 Τεύχη 0692 και 0661 Τόμος 019 Τεύχη 0646 και 0651 Τόμος 020 Τεύχη 0644 / 645 και 0674 Τόμος 022 Τεύχη 0666 και 0649 Τόμος 023 Τεύχη 0677 και 0696 Τόμος 024 Τεύχη 0695 και 0687 Τόμος 025 Τεύχη 0454 και 0418 Τόμος 026 Τεύχη 0432 και 0439 Τόμος 027 Τεύχη 0197 και 0212 Τόμος 029 Τεύχη 0632 και 0642 Τόμος 030 Τεύχη 0684 και 0414 Τόμος 031 Τεύχη 0328 και 0377 Τόμος 032 Τεύχη 0470 και 0461 Τόμος 033 Τεύχη 0427 και 0204 Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους dionik, Dream Factory, Dr Paingiver, Lord Makro, Anunaki, frequently_attitudes, filip58, crc, DJO, KOIOTE, leonidio, The_Sandman, Σκύλος, KILLMATH, Σκρουτζ μακ Ντακ, Strativarious, Λύκος του Οντάριο, biggles, φλοκ, tik, retromanis, nikos1109, Jack62, Ιλαρίων Κολοκασίδης, albert, Dimitris1 & DarkOrigami.
  9. Τον Ιανουάριο του 1982 ο Δραγούνης κυκλοφορεί μια σειρά ονόματι ΜΕΓΑΛΑ ΚΛΑΣΙΚΑ με ιστορίες των ηρώων του Ντίσνευ πάνω σε κλασσικά λογοτεχνικά έργα. Δημιουργία κυρίως Αργεντίνων και Ιταλών, η εκτύπωση ήταν πολύ καλή για την εποχή, με σκληρό χαρτί για εξώφυλλο αλλά με κόλα που όταν ξεραθεί το τεύχος διαλύεται. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που δεν βρίσκονται τώρα σε καλή κατάσταση. Το μέγεθος ήταν 21Χ28 και κυκλοφόρησαν 23 τεύχη σε μηνιαία βάση. Μετά την ολοκλήρωσή της ο Δραγούνης κυκλοφόρησε τόμους με 2 τεύχη στον καθένα, μαζί με τα εξώφυλλά τους, με τον τίτλο ΜΕΓΑΛΑ ΚΛΑΣΙΚΑ - ΣΟΥΠΕΡ ΙΣΤΟΡΙΕΣ: Η εν λόγω σειρά είναι μίγμα από μια σειρά γνωστή ως "Goofy's History"[EN]/"Das Grosse Goofy Album - Eine komische Historie"[DE] σχεδιασμένη απ'όσο καταλαβαίνω στην Αργεντινή από το Jaime Diaz Studio και από ιστορικά τεύχη της ιταλικής σχολής του Guido Martina όπως τα Paperino e i tre moschettieri και Paperino don Chisciotte. Για όποιον θέλει να εμβαθύνει λίγο παραπάνω στα σχετικά ιταλικά τεύχη, υπάρχει αυτή η όμορφη μελέτη. Στη δική μας περίπτωση άμεση σχέση έχουν οι παρωδίες του Guido Martina στη σελίδα 3. Από τα εξώφυλλα συμπεραίνουμε στη σειρά Goofy's History εμπίπτουν τα 3, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 19, 21, 22 και έχουν 52 σελίδες ενώ του Guido Martina είναι τα 1, 2, 4, 8, 9, 18, 20 και έχουν 44 σελίδες. Το 23 είναι από τον Pierre Nicolas. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: jval, DJO, Ion, Uncle Scrooge McDuck, tik, Σκρουτζ μακ Ντακ, KILLMATH & Retroplaymo. Λίστα Κυκλοφορίας -
  10. Ένας τίτλος του Δραγούνη που δεν συνάδει με τους υπόλοιπους τίτλους που έγινε γνωστός Έτος 1965, σε συνέχεια και στα χνάρια του ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ, κυκλοφόρησε το ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙ με θέματα πικάντικα, φωτο-άλμπουμ από γνωστές ηθοποιούς(με σκανδαλιστικές φωτογραφίες για τότε), γελοιογραφίες, ανέκδοτα, ερωτοσκόπιο κ.λ.π. Με 84 ασπρόμαυρες σελίδες, στις 5 δρχ, δεν έφτασε πολλά τεύχη (52 διαπιστωμένα) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Kabuki & Han Solo.
  11. Τον Ιούλιο του 1972, ο ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ κυκλοφορεί μια μηνιαία πολεμική σειρά ονόματι ΠΟΛΕΜΟΣ. Τομάκια μικρού μεγέθους, 130 σελίδων, ασπρόμαυρα, μας κράτησαν παρέα για τουλάχιστον 15 χρόνια. Δεν γνωρίζω μέχρι που έφτασε η σειρά αλλά υπολογίζω πάνω από 200 τεύχη (198 διαπιστωμένα). Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Dr. Paingiver, ftsgr, Dream Factory, germanicus19, frequently_attitudes, albert, sokratis & jval.
  12. Τον Αύγουστο του 1975 ο Δραγούνης κυκλοφορεί τον πολύ κλασσικό τίτλο ΤΑΡΖΑΝ και σε μεγάλο μέγεθος, με το περιεχόμενο να είναι μισό έγχρωμο - μισό ασπρόμαυρο. Είχε προηγηθεί 1 μήνα πριν η κυκλοφορία της δεκαπενθήμερης έκδοσης (25 Ιουλίου 1975) η οποία είχε μικρότερο σχήμα. Και οι 2 εκδόσεις σημείωσαν επιτυχία και συνεχίστηκαν μέχρι και τη δεκαετία του 80 πλησιάζοντας τελικά αν δεν κάνω λάθος τα 200 τεύχη. Δημοσίευαν 2 ιστορίες σε κάθε τεύχος, κυρίως από αυτές που είχαν κάνει παλιότερα ο Joe Kubert και ο Russ Manning, ενώ περιείχε και διάφορα άλλα μικρά κείμενα γενικότερου ενδιαφέροντος. Αργότερα, η σειρά επαναδιατέθηκε μέσω τόμων των 3 τευχών έκαστος με την ονομασία ΜΕΓΑΛΑ ΚΛΑΣΙΚΑ ΤΑΡΖΑΝ. Βγήκαν διαπιστωμένα 44 τόμοι. Και μια διαφήμιση για την κυκλοφορία της έκδοσης. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους crc, Valtasar, toubas, ftsgr, Melandros, Dream Factory, kocomico, spidy, erma jaguar, sokratis, leonidio, Akihabara, nikos99, TOMAHAWK, Σκρουτζ μακ Ντακ, Spirous Fon Kourt, KILLMATH, Strativarious, Dr. Paingiver, james768 & albert.
  13. Μέσα στο 1985, οι εκδόσεις ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ κυκλοφορούν μια σειρά με τον ΦΕΛΙΞ τον Γάτο. Μικρό μέγεθος, 2 ασπρόμαυρες και 2 έγχρωμες, τιμή 35 δρχ, 66 σελίδες, η σειρά σταμάτησε μετά από 18(διαπιστωμένα) περίπου τεύχη. Διασκεδαστικό αν και με καθαρά παιδικό σενάριο, δεν επιβίωσε για πολύ. Κυκλοφόρησαν και τουλάχιστον 6 (διαπιστωμένοι) τόμοι τευχών, τα γνωστά Κλασικά. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα των τευχών και των τόμων τους Melandros, archon & Σκρουτζ μακ Ντακ.
  14. Valtasar

    ΕΦΟΔΟΣ

    Ιούλιο του 1975 ο ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ κυκλοφορεί άλλη μια μηνιαία πολεμική σειρά ονόματι ΕΦΟΔΟΣ. Τομάκια μικρού μεγέθους(12X17) 130 σελίδων, ασπρόμαυρα, κυκλοφόρησαν γύρω στα 170 τεύχη. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους bonadrug, Dream Factory, germanicus, Dr. Paingiver, vaios, x_for_xepeta, The_Sandman, sokratis, leonidio, Valtasar, trelele & KILLMATH. Για τις διαφημίσεις τον germanicus και για την εσωτερική σελίδα τον vaios.
  15. Σαν σήμερα η πρώτη εμφάνιση του θρυλικού καρτούν, του πιο καλοσυνάτου, ηθικού και δυνατού υπερήρωα, που γεννήθηκε ένα βράδυ στο μυαλό του Elzie Segar υπό το φως μιας λάμπας πετρελαίου. Στις 17 Ιανουαρίου του 1929 κάνει την παρθενική του εμφάνιση ο πιο διάσημος ναυτικός καρτούν και κινουμένων σχεδίων σε μορφή εικονογραφημένου. Ο Ποπάυ, ο δημοφιλέστερος ναύτης στον κόσμο γίνεται σήμερα 94 ετών και μπορεί να είναι «δυνατός μέχρι το τέλος» όπως ο ίδιος λέει σε ένα από τα συνθήματά του, ωστόσο δεν φαίνεται να πλησιάζει στη γραμμή τερματισμού σύντομα! Ο Ποπάυ δημιουργήθηκε οκτώ μήνες πριν από το κραχ του χρηματιστηρίου τον Σεπτέμβριο του 1929. Στις 17 Ιανουαρίου εκείνης της χρονιάς, έκανε το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο σε μια σειρά κόμικς που δημοσίευσε η εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Evening Journal», και τελικά έγινε ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας στο comic strip του EC Segar με τίτλο «Thimble Theatre» προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους τότε πιτσιρικάδες. Οι θαυμαστές του αντισυμβατικού ναύτη που καπνίζει την πίπα του μπορεί να μην το γνωρίζουν αυτό, αλλά ο Popeye και η Olive Oyl βασίστηκαν σε πραγματικούς ανθρώπους που ζούσαν κοντά στο σπίτι του Segar. Το 1870 ο Γερμανός χημικός Erich von Wolf εξέτασε την ποσότητα σιδήρου που είχε το σπανάκι, καθώς κατέγραφε τα ευρήματά του κατά λάθος τοποθέτησε ένα δεκαδικό που αύξησε την περιεκτικότητα σιδήρου στο σπανάκι μετατρέποντάς το σε υπερτροφή, και αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ποπάυ ξεκίνησε να τρώει σπανάκι όταν χρειαζόταν σούπερ δύναμη. Οι θαυμαστές του Ποπάυ περίμεναν με ανυπομονησία τη στιγμή που ο ναύτης θα απλώσει το χέρι του στην κονσέρβα με το σπανάκι για να γίνει υπερήρωας και να λύσει τα προβλήματά του. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ποπάυ γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία καθώς τα καρτούν εμψύχωναν και ανέβαζαν το ηθικό των Αμερικανών στρατιωτών, όμως κάποια από αυτά περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Ιάπωνες, οι οποίοι στα καρτούν αποκαλούνταν «Jap-pansies». Μετά τον θάνατο του δημιουργού του το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του θρυλικού καρτούν προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Τρεις αχαιοί συμπολίτες μιλούν σήμερα στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τον πιο καλοσυνάτο, ηθικό και δυνατό υπερήρωα, που γεννήθηκε ένα βράδυ στο μυαλό του Elzie Segar υπό το φως μιας λάμπας πετρελαίου. Δημήτρης Μακρής, συλλέκτης:«Ο Ποπάυ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς ήρωες των κόμικς» «Ο Castor Oyl (ο αδερφός της Όλιβ) έψαχνε για έναν ναύτη για να διευθύνει το πλοίο του», λέει ο αρχειοφύλακας και συγγραφέας του Ποπάυ Φρεντ Γκραντινέτι, για τον εμβληματικό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων. Ο φανταστικός ναύτης που τρώει σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη ταινία κινουμένων σχεδίων τον Ιανουάριο του 1929. Αργότερα εμφανίστηκε σε τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια, κόμικς, arcade και βιντεοπαιχνίδια. Μεγάλο μέρος των εμπορευμάτων του Ποπάυ που πλημμύρισε τα ράφια των καταστημάτων αμέσως μετά τη δημιουργία του έγιναν πολύτιμα συλλεκτικά αντικείμενα. Ο Grandinetti γράφει για τον Ποπάυ από το 1983 και δημοσιεύει σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και ιστότοπους. Έχει επίσης συγγράψει πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα, συμπεριλαμβανομένων των «Popeye the Collectible» και «Popeye: An illustrated Cultural History». Ο Ποπάυ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς ήρωες των κόμικς. Το κοινό τον αγάπησε γιατί ήθελε πάντοτε την νόμιμη τάξη και υπερασπιζόταν πάντοτε με σθένος την αρραβωνιαστικιά του Όλιβ όταν η ίδια βρισκόταν σε κίνδυνο. Κάθε φορά που βρισκόταν σε μπελάδες έτρωγε σπανάκι το οποίο του έδινε μια υπεράνθρωπη δύναμη για να υπερασπιστεί και να σώσει τελικά την αγαπημένη του. Ένα είδος ιππότη των κόμικς που υπερασπίζεται ακόμα και την πόλη από άλλους εχθρούς και όχι μόνο την Όλιβ από τον Βρούτο. Είναι ένας ήρωας που είναι διαρκώς ενάντια στο κακό και σε καμιά περίπτωση ο ίδιος δεν είναι παραβατικός. Όταν δει ότι πάνε να καταλάβουν την εξουσία, ότι πάνε να ληστέψουν τράπεζες, επεμβαίνει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να τον αγαπήσει ο κόσμος γιατί είναι ηθικός, είναι τίμιος, δεν φαίνεται να έχει πάθη ιδιαίτερα, δεν πίνει, μόνο που καπνίζει την ναυτική του πίπα. Μετά από χρόνια μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με τεράστια επιτυχία, ο κόσμος περίμενε τα κινούμενα σχέδια εκτός του τυπωμένου κόμικ του δημιουργού Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Αν από κάποιους ιθύνοντες κάποια επεισόδια χαρακτηρίστηκαν τοξικά – γιατί μην ξεχνάμε πρωτίστως ότι ο Ποπάυ απευθύνεται σε παιδιά – καλά έκαναν και τα απαγόρευσαν. Τα παιδιά είναι η πιο ευαίσθητη μερίδα της κοινωνίας μας και δεν είναι απαραίτητο να έχουν προσλαμβάνουσες από αμφιλεγόμενα ζητήματα. Θυμάμαι όταν έπαιζε ένα επεισόδιο στην τηλεόραση, αν είχε και άλλο επεισόδιο να προβάλει έβγαζε τον Ποπάυ στο κέντρο σαν μετάλλιο, σαν νόμισμα καπνίζοντας δυο φορές την πίπα του (με τον χαρακτηριστικό ήχο), όπου σήμαινε ότι έχει και άλλο επεισόδιο και οι τηλεθεατές χαίρονταν πολύ. Γιάννης Καραμπίτσος, σκηνοθέτης: Ποπάυ: «Ο περιπλανώμενος Ιουδαίος» Ο Ποπάυ ήταν ένα από τα πολλά διαβάσματά μου στην παιδική ηλικία μαζί με Μίκυ Μάους, Μπλεκ, Όμπραξ, Ζαγκόρ κ.λ.π. παιδική λογοτεχνία, κλασικά εικονογραφημένα κ.λ.π. Τα πάντα βασικά. Δημιούργημα του αμερικάνου σκιτσογράφου Έλζι Σίγκαρ (1894-1938) που το 1919 «ζωντανεύει» στο χαρτί ένα κόμικ για μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια, την Όϊλ, στην οποία «εισχωρεί» 10 χρόνια μετά ο παρείσακτος μονόφθαλμος ναύτης, ο «περιπλανώμενος Ιουδαίος» (όπως και ο δημιουργός του) Ποπάυ, σύμβολο του πανίσχυρου περιθωριακού όπως σημειώνει και ο δάσκαλός μου Βασίλης Ραφαηλίδης, πρωτοξάδελφος του Σαρλό, που ξέρει να αντλεί δύναμη από την αδυναμία του και να παραμένει ο εαυτός του σε πείσμα όλων των αλλοτριωτικών μηχανισμών που δρουν γύρω του με όπλα το χιούμορ, το ήθος και το σπανάκι για το χατίρι της αγαπημένης του «δυναμικής ασχημούλας» Όλιβ και σε μάχη με τον ανταγωνιστή του Βρούτο. Εκφραστής της «διαφορετικότητας» ο Ποπάυ στα κόμικς, μέσω του μεγάλου καρτουνίστα Μαξ Φλάισερ στη δεκαετία του '30 «μεταφέρεται» στο κινούμενο σχέδιο, κατά πολλούς αποτέλεσε προπομπό των υπερηρώων παρ' όλη την «ιδιαιτερότητά του». Ο πολύ σημαντικός και αγαπημένος σκηνοθέτης Ρόμπερτ Άλτμαν σκηνοθετεί τον «Ποπάυ» το 1980, μια αμφιλεγόμενη όσον αφορά τις κριτικές αλλά σημαντική ταινία, και δημιουργεί ένα χωριό που μέχρι σήμερα είναι τουριστικό μέρος. Ο «Ποπάυ» αποτέλεσε την ιδανική πηγή διασκέδασης για παιδιά και όχι μόνο, με μεγάλη δημοφιλία που εκτίναξε και το σπανάκι στις πωλήσεις που δεν ήταν από την αρχή στον «μύθο», αλλά έτριβε το κεφάλι μιας κότας και έπαιρνε δύναμη από την τύχη της. Ένα από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ήταν αυτό με τίτλο «Seein’ Red, White ‘n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους, μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι για να δείρουν τους Ιάπωνες στρατιώτες που παρουσιάζονται σαν καρικατούρες με μεγάλα γυαλιά και πεταχτά δόντια, ενώ κάποια επεισόδια λογοκρίνονται επειδή οι Αφροαμερικάνοι παρουσιάζονται με εμφανώς ρατσιστικό τρόπο. Δεν ήταν αντιπροσωπευτικό το επεισόδιο και γιατί συνεργάζεται με τον Βρούτο ο Ποπάυ, αν και έχει ενδιαφέρον αυτό, και γιατί χρησιμοποιήθηκε η σειρά κάπως σαν προπαγάνδα. «Δικαιολογείται» λόγω της ιδιαιτερότητας της εποχής και των συνθηκών, και επειδή η έμφαση δινόταν στην ψυχαγωγία σε ένα μεγάλο βαθμό. Αυτό που μένει σήμερα είναι η ιδιαίτερη ποιότητα και απόλαυση που ξεχειλίζει από το ήθος, την καλοσύνη και το χιούμορ αυτής της δημιουργίας. Λεωνίδας Λιόλιος, υπεύθυνος lioliosbooks.gr, συλλέκτης «Ο κόσμος ταυτίστηκε με τον Ποπάυ γιατί ήταν αληθινός» Η γέννηση του Ποπάυ υποθετικά έγινε το 1929 από τον Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ, μετά από 10 χρόνια είχαν αρχίσει να φτιάχνονται στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης της Αμερικής αυτά τα κόμικς, μόνο που δεν είχαν ήρωα ακόμη τον Ποπάυ…Το 1929 πρωταγωνιστεί ο Ποπάυ γιατί είχε μεγάλη επιτυχία στον κόσμο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά το 1929 λόγω της οικονομικής κρίσης στην Αμερική και η δημιουργία του Ποπάυ είχε μεγάλη επιτυχία, γιατί φτιάχτηκε πάνω στα πρότυπα που ήθελαν εκείνη την περίοδο οι δημιουργοί του. Στην Ελλάδα ήρθε το 1973 από τον Γιάννη Δραγούνη και έκανε μεγάλη επιτυχία, τον λάτρεψε ο κόσμος. Στον Β' παγκόσμιο πόλεμο φτιάχτηκαν κόμικς που προσπάθησαν να προσβάλουν τους Αφροαμερικάνους και τους Γιαπωνέζους, αυτό ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα και χρησιμοποιήθηκαν τα κόμικς Ποπάυ για να κερδίσουν τον πόλεμο οι Αμερικάνοι. Ο Ποπάυ δεν ήταν ακριβώς ένα δημιούργημα υπερήρωα γιατί ήταν μονόφθαλμος, χωρίς οδοντοστοιχία, με κακόηχη φωνή, φαινομενικά λοιπόν ήταν ένα καρτούν το οποίο φαινόταν αληθινό. Η δική μου θέση είναι η εξής: Τα κόμικς και όλα τα βιβλία που απευθύνονται και σε παιδιά θεωρώ ότι θα πρέπει να δίνονται σε αυτά φυσικά αλλά θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τους γονείς. Το διάβασμα των κόμικς ενδεχομένως να εγκλωβίσει την σκέψη των παιδιών και να προκύψουν προβλήματα που να μην καταλάβει κανείς. Οι γονείς θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί γιατί μπορεί τα κόμικ να έχουν ισχυρή επίδραση στα παιδιά. Έχω αναμνήσεις και βιώματα εδώ και 70 χρόνια που τώρα πια καταλαβαίνω την επίδρασή τους στον χαρακτήρα μου. Ένας ειδικός που είχε το περιοδικό Βαβέλ έγραψε ότι τα κόμικς αποτελούν ένα εκφραστικό μέσον της υπερβολής, είναι τέχνη που βασίζεται στο περιθώριο της επίσημης κουλτούρας και αυτό είναι το πρόβλημα. Όπως δήλωσα παραπάνω το καρτούν χρησιμοποιήθηκε κατά των Ιαπώνων και των Αφροαμερικάνων από τους Αμερικάνους, κάλλιστα αυτό μπορεί να μεταφερθεί και σε άλλες κοινωνικές ομάδες. Τα παιδιά θα πρέπει με την βοήθεια των γονιών να ερμηνεύουν και να αναλύουν τα κόμικς γιατί ο ρεαλισμός τους δεν είναι δεδομένος. Στα απαγορευμένα επεισόδια του Ποπάυ θα βάλω το πρόσημο πλην επομένως. Και το σχετικό link...
  16. crc

    ΤΑΡΖΑΝ

    Πριν ο Δραγούνης φέρει τον Ταρζάν στην Ελλάδα όπως είδαμε εδώ μας είχε συστήσει ένα ξάδερφο του. Μόνο που από «λάθος» τον είχε συστήσει και αυτόν σαν Ταρζάν. Μιλάμε βέβαια για τον γνωστό στους παλιότερους μακρυμάλλη Ταρζάν που κυκλοφορούσε στην ζούγκλα με παρέα ένα κλώνο του Mandrake (Ράσμους) και ένα πυγμαίο (Γιε - Γιε) με κράνος και ξυπνητήρι. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα αντίγραφο του Ταρζάν με γαλλική προέλευση και μια αξιοζήλευτη καριέρα στην χώρα του με περίπου 500 τεύχη στο ενεργητικό του.. Λεπτομέρειες εδώ Wikki fr, εδώ και εδώ Στα δικά μας τώρα. Η έκδοση του κράτησε για 254 τεύχη(διαπιστωμένα) σε μικρό σχήμα. Ενώ έβγαλε και αρκετά σε μεγάλο. Το περιοδικό περιλάμβανε και δευτερεύουσες ιστορίες με ήρωες όπως : ο λοχίας Πόλκ, Ο Ρακάρ, Η κατάκτηση της Δύσης (ναι η γνωστή), ή Ζάννα, ο κάπταιν Μπλεντ κ.α. Οι περισσότερες ήταν από τις εκδόσεις Lug. 1η κυκλοφορία της μικρής σειράς : 19 Δεκεμβρίου 1969 Μέγεθος : 12,5Χ17 Σελίδες: 32 , τρίχρωμο Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Valtasar, Dream Factory & Anunaki Tαρζάν Κλασικά τόμος Σπέσιαλ παρουσίαση εδώ. Μεγάλος Ταρζάν παρουσίαση εδώ.
  17. Στην παρέα των λοιπόν Ταρζανοειδών προστέθηκε άλλος ένας κλώνος. Ο λόγος για τον Ακιμ τον γιο του Ταρζάν. Λεπτομέρειες : μικρό σχήμα, 34 σελίδες ασπρόμαυρες με λίγο κόκκινο. Το πρώτο τεύχος βγήκε 15/4/1971 και συνολικά έφτασε τα 30 τεύχη (4/11/1971 η ημερομηνία τελευταίου τεύχους). Κατά την πρακτική του εκδότη βγήκαν και 4 Σούπερ σε μεγάλο σχήμα. Τον Αύγουστο του 1971 βγήκε ο Ακίμ Διακοπών, ένα ειδικό καλοκαιρινό τομάκι. Trivia : Δημιούργημα των Ιταλών Augusto Pedrazza (σχέδιο) και Roberto Renzi (σενάριο) το 1958. Η μεγάλη επιτυχία όμως ήρθε στη Γαλλία όπου συνέχισε την πορεία του ως το 1991. Ο Ακιμ προϋπήρχε του Ζέμπλα και οι δύο δημιουργήθηκαν από τον ίδιο σχεδιαστή. (Augusto Pedrazza). Στην πορεία άφησε τον Ζέμπλα και συνέχισε μόνο τον Ακιμ Στην Ελλάδα οι ήρωες ήρθαν με αντίστροφη χρονολογική σειρά και επιτυχία. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Dream Factory, Valtasar, Dr. Paingiver & Σκρουτζ μακ Ντακ.
  18. ΤΙΤΛΟΣ: ΕΤΗΣΙΟ ΚΟΜΙΚΣ 1972 ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: δέν ἀναγράφεται, ἐκτιμῶ ὅτι κυκλοφόρησε μεταξύ Χριστουγέννων 1971 καί πρωτοχρονιᾶς 1972 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΗΔΑΛΙΟ ΠΡΕΣΣ / Δραγούνης ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ἕνα καί μοναδικό ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΕΥΧΩΝ: 1 ΜΕΓΕΘΟΣ: 12 Χ 17 ἑκ. ΤΟΜΟΣ ΧΡΩΜΑ: ἀσπρόμαυρο ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: εὐρωπαϊκό κόμικ, κυρίως ἰταλογαλλικό ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: πολυθεματικό, ἱστορίες τῶν: ΜΠΙΓΚΟ Κάπταιν ΒΙΡ-ΝΤΕ-ΜΠΟΡ ΜΑΚ ΚΙΒΙ ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ, τό ὑπέροχο ρομπότ ΚΑΡΡΕΤ ΜΠΙΓΚ κ ΜΠΑΓΚ ΠΑΤΑΜΠΑΓΚ 11 σελίδες ποικίλης ὕλης ΣΕΛΙΔΕΣ: 196 (στό ἐξώφυλλο λέει 200) ΤΙΜΗ: 15 ΔΡΑΧ. στήν λογική τῶν τευχῶν διακοπῶν τίτλων τοῦ Δραγούνη, ἀλλά 70 σελίδες μεγαλύτερο (ΤΕΥΧΟΣ ΓΙΓΑΣ), βγῆκε γύρω στήν πρωτοχρονιά τοῦ 1972 ἀπό ὅσο γνωρίζω δέν τό ξαναεπιχείρησε ἴσως ἡ πρώτη φορά ποῦ ἀναγράφεται στό ἐξώφυλλο φαρδιά πλατιά, καί πιό πολύ ὡς τίτλος, ἡ λέξη ΚΟΜΙΚΣ στήν Ἑλλάδα (ὁ χαρακτηρισμός εἰκονογραφημένο περιοδικό κράτησε γιά ἀρκετά χρόνια ἀκόμα) τό ἐξώφυλλό του εἶναι ἀπό χοντρό χαρτόνι, κάτι ποῦ ἴσως δικαιολογεῖ τήν παντελή ἔλλειψη στοιχείων (συνήθιζαν νά τά ἀναγράφουν στήν δεύτερη σελίδα) 4 σέλιδες γιά νά ἔχεται μία γεύση ἡ παρουσίαση ἀφιερώνεται στούς παιδικούς φίλους τζικοσκ καί Βαλτάσαρ Επιπλέον σελίδες δείγμα από τον crc.
  19. Στις 29 Αυγούστου 1970 ο εκδοτικός οίκος του κ. Δραγούνη κυκλοφορεί το εβδομαδιαίο εικονογραφημένο Ρομπέν. Μικρό σχήμα (17X12.5) και κόστος 2 δραχμές. Χρώμα σελίδων κόκκινο και μαύρο!! Άλλα χρόνια τότε!! Ο γνωστός ήρωας - υπερασπιστής των φτωχών και αδικημένων Βρετανών, με έδρα το δάσος Σέρκγουντ, επισκέπτεται και την χώρα μας. Τα δικαιώματα του ήρθαν στην Πηδάλιο Πρές μέσω της Γαλλικής Mon Journal. Δυστυχώς δεν έκανε σπουδαία καριέρα στην χώρα μας, αφού χάθηκε δια παντώς μετά από 40 τεύχη (τελευταία κυκλοφορία 29/5/71). Με τις υγειές μας!!! Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Valtasar, Melandros, sokratis & KILLMATH.
  20. Στο τεύχος #51 του αμερικάνικου περιοδικού Ποπαϋ (Ιανουάριος- Φεβρουάριος 1960), σ' ένα μαλακόδετο, με άριστο για την εποχή χρωματισμό, 36 σελίδων τεύχος της σειράς "Popeye" της Dell, το οποίο κοστολογούνταν 0,10 σεντς η πρώτη ιστορία(η οποία είχε σχεδιαστεί από τον bud sagendorf(όπως κι όλες οι υπόλοιπες του τεύχους)),είχε τίτλο "The giant" και είχε πρωταγωνιστές τον Ποπαϋ, τον βασιλιά Μπλόζο κι έναν νέο χαρακτήρα, τον Georgie the giant*. Αρχικά, ο αναγνώστης, έβλεπε έναν χαρακτήρα κακό, ο οποίος ποδοπατούσε την χώρα του βασιλιά Μπλόζο- την Σπανακοβία. Αργότερα, όμως φαίνεται ότι δεν είναι κακός. Είναι απλά τεράστιος με αποτέλεσμα να δημιουργεί αρκετά προβλήματα. Η ιστορία έχει αίσιο τέλος για όλους τους ήρωες. Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους, πρωταγωνιστούσαν οι:Όλιβ, Μπρούτο, Πόλντο και εννοείται ο Ποπαϋ. Η τρίτη ιστορία, ως συνήθως, σαν πρωταγωνιστές είχε τον Σαπό και τον δόκτωρ Ουότεσναζλ. Το τεύχος #52 του αμερικάνικου περιοδικού Ποπαϋ (Φεβρουάριος-Μάρτιος 1960), φιλοξενούσε τρεις ιστορίες δια χειρός bud sagendorf. Η πρώτη ήταν μία ιστορία με την Όλιβ, τον Ποπαϋ και την sea-hag. Η τρίτη ήταν μία με τον Σαπό και τον παλαβό νοικάρη του δόκτωρ Ουότεσναζλ. Η δεύτερη; Η δεύτερη, με τίτλο "Week-end guest" ήταν μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ποπαϋ, τον Ρεβυθούλη κι έναν ακόμη χαρακτήρα όπου έκανε τα πρώτα του βήματα ακόμα ονόματι Georgie the giant . Σ' αυτήν την ιστορία, παρουσιάζεται ως ένας χαριτωμένος και καλοκάγαθος γίγαντας, ο οποίος όμως δημιουργεί συνέχεια προβλήματα στον Ποπαϋ, εξ' αιτίας του μεγέθους του. Αυτή λοιπόν, ήταν η δεύτερη εμφάνιση του συμπαθητικού γίγαντα. Μετά, αφού άρεσε στον κόσμο ο sagendorf τον χρησιμοποίησε ξανά και ξανά σε πολλές ιστορίες. Στους Ιταλούς, άρεσε τόσο που αποφάσισαν να τον χρησιμοποιήσουν κι αυτοί στις ιστορίες τους με λίγο αλλαγμένη την εμφάνισή του και διαφορετικό όνομα. Το όνομα που τού έδωσαν ήταν Γκρισσίνο. Μάλιστα, ήταν τόσο δημοφιλής που απέκτησε τον δικό του τίτλο στις 6/6/1974, από τον εκδοτικό οίκο Metro Graphic Editions. Ήταν όλο έγχρωμο και η τιμή του έφτανε τις 200 λιρέτες. Αυτό που δεν γνωρίζω, είναι το αν έχουν δημοσιευτεί ιστορίες του Georgie the giant στην Ελλάδα. Το σίγουρο, είναι πως ο Γκρισσίνο σίγουρα γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα και πάμπολλες ιστορίες του έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς(ίσως ασχοληθώ με αυτό το θέμα στο μέλλον). *Η ιστορία "The giant" δημοσιεύτηκε ξανά στις 19 Οκτωβρίου του 2016 στο τεύχος #51 της σειράς "Popeye Classics" της IDW σ' ένα μαλακόδετο τεύχος με ωραίους χρωματισμούς και 36 σελίδες στην τιμή των 4,99 δολαρίων και τον Φεβρουάριο του 2018 στο τεύχος #11 της σειράς της IDW "Popeye Classics (hardcover)" σ' έναν τόμο με σκληρό εξώφυλλο, υπέροχο χρωματισμό και 164 σελίδες, στην τιμή των 29,99 δολαρίων. Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός E. C. Segar. Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός Βud Sagendorf Ο βασιλιάς Μπλόζο δια χειρός Bruce Ozella Georgie the giant Γκρισσίνο Σύνδεσμοι: http://www.guidafumettoitaliano.com/guida/testate/testata/3402 , https://popeye.fandom.com/wiki/Georgie_the_Giant, https://comicstrades.wordpress.com/category/ποπάυ/,
  21. Ο αληθινός "Ποπάυ" ήταν ένας καβγατζής συμπολίτης του δημιουργού του χάρτινου ήρωα – Η ιστορία πίσω από το... σπανάκι και τα απαγορευμένα επεισόδια της δημοφιλούς σειράς κινουμένων σχεδιών. Εκθέματα από αφιερωματική έκθεση στον Ποπάυ από το Μουσείο Τηλεόρασης και Ραδιοφώνου στη Νέα Υόρκη Υπήρξε από τους πρώτους αντισυμβατικούς υπερήρωες στην ιστορία των κόμικς που κατάφερε να προκαλέσει ντελίριο ενθουσιασμού στους τότε πιτσιρικάδες. Ο Ποπάυ, ένας καλόκαρδος σκληροτράχηλος ναύτης που του άρεσε να καπνίζει πίπα και να τρώει σπανάκι (το οποίο τού χάριζε υπερφυσικές δυνάμεις), αγκαλιάστηκε θερμά από τους αναγνώστες από το πρώτο κιόλας καρέ παρά το γεγονός ότι δεν είχε τη συνηθισμένη όψη του υπερήρωα: Είναι μονόφθαλμος, χωρίς δόντια και κοντός με κακόηχη φωνή και υπερτροφικά του χέρια (που κάτω από τους αγκώνες τα κοσμούσαν δυο τατουάζ με άγκυρες), αμόρφωτος και παραπονιάρης. Και όμως αυτή είναι η πιο σημαντική του νίκη παρά οι μονομαχίες με τον Βρούτο, δεδομένου ότι από το 1929 οπότε πρωτοεκδόθηκαν οι περιπέτειές του, μέχρι σήμερα προβάλλει ένα νέο πρότυπο ήρωα και τον ενστερνισμό της διαφορετικότητας. Ας πιάσουμε όμως την ιστορία του από την αρχή: Ο Ποπάυ «γεννήθηκε» από το πενάκι του Αμερικανού Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Από το 1919 σχεδίαζε καθημερινά σκιτσάκια τα οποία δημοσιεύονταν αποκλειστικά σε εφημερίδες. Κάθε μέρα εμφανιζόταν μια σειρά με 4-5 εικόνες και η ιστορία πάντα συνεχιζόταν την επόμενη μέρα. Ο Ποπάυ έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Ιανουαρίου του 1929 σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal. Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής με πρωταγωνιστές την – μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του – Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της Κάστορ και τον αγαπημένο της Χαμ Γκρέιβι. Ο Ποπάυ εμφανίστηκε σ' έναν δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά ο Σίγκαλ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας, κέρδισε την Όλιβ, και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του. Μετά το θάνατο του δημιουργού του το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά. Ο σκιτσογράφος Hy Eisman δουλεύει πάνω στα σχέδια της σειράς κινουμένων σχεδίων του Ποπάυ Στον κινηματογράφο ο Ποπάυ πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες του Ποπάυ του ναυτικού». Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη απ' ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους. Ο Β' Παγκόσμιος και τα "απαγορευμένα" επεισόδια Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ποπάυ γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς τα καρτούν του εμψύχωναν και ανέβαζαν το ηθικό των Αμερικανών στρατιωτών. Αρκετά από αυτά περιείχαν προσβλητικά και ρατσιστικά σχόλια για τους Ιάπωνες, οι οποίοι στα καρτούν αποκαλούνταν "Jap-pansies" και απεικονίζονταν με τεράστια δόντια και πολύ χοντρά γυαλιά. Ένα από τα πιο γνωστά «απαγορευμένα» επεισόδια της εποχής εκείνης ήταν αυτό με τίτλο «Seein’ Red, White ‘n Blue». Είναι το μοναδικό επεισόδιο στο οποίο ο Ποπάυ και ο Βρούτος ενώνουν τις δυνάμεις τους και μοιράζονται μία κονσέρβα σπανάκι για να δείρουν ένα… συμφωνημένο εχθρό, δηλαδή τους Ιάπωνες στρατιώτες. Επίσης, σήμερα κάποιοι τηλεοπτικοί σταθμοί λογοκρίνουν τα μέρη εκείνων των επεισοδίων όπου οι Αφρο-αμερικάνοι παρουσιάζονται με εμφανώς ρατσιστικό τρόπο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου άλλαξε επίσης και η γκαρνταρόμπα του Ποπάυ. Ο Ποπάυ άρχισε να εμφανίζεται με μια άσπρη στολή ναύτη, αντί για το κλασικό καπέλο καπετάνιου και μαύρο πουκάμισο με τα σηκωμένα μανίκια. Η ναυτική στολή συνόδευσε τον Ποπάυ καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς από εκεί και πέρα, μέχρι και μετά το τέλος του πολέμου. Ο Ποπάυ στην Ελλάδα Τον Ποπάυ πρωτοέφερε στην Ελλάδα το 1956 ο εκδότης του περιοδικού κόμικς «Γέλιο και Χαρά». Γύρω στα μέσα του 1973 ο Ιωάννης Δραγούνης (Πηδάλιο Πρεσς) πήρε την άδεια και δημοσίευσε εκ νέου τις περιπέτειές του σ’ ένα περιοδικό, το οποίο λατρεύτηκε αμέσως από τα παιδιά και έγινε το αντίπαλο δέος του Μίκυ. Ήταν τόσο δημοφιλές που μέχρι και οι πωλήσεις του σπανακιού, του λαχανικού που τροφοδοτούσε τη δύναμή του αυξήθηκαν. Τα περισσότερα από τα εξώφυλλά του στην Ελλάδα, όπως κι αυτό το επετειακό για την 28η Οκτωβρίου, τα φιλοτέχνησε ο σκιτσογράφος και καλλιτέχνης, Άκης Αβαγιανός. 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις 1. Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΠΑΫ Ο Ποπάυ όσο περιέργο και αν φαίνεται βασίζεται σε έναν πραγματικό άνθρωπο εν ονόματι Φρανκ Φίγκελ. Το ίδιο βέβαια και η Όλιβ Όιλ, που βασίστηκε στη γειτόνισσα του Σίγκαρ Ντόρα Πάσκελ, και ο Πόλντο που βασίστηκε στον Γουίλιαμ Σούκερ. Ο πολωνικής καταγωγής Φίγκελ γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1868 στο Τσέστερ του Ιλινόις, μια πόλη 5.000 κατοίκων. Έμενε σε ένα σπιτάκι με τη μάνα του κοντά στο δημοτικό κοιμητήριο και ήταν ο νταής της πόλης, ένας σκληροτράχηλος τύπος που δεν χαριζόταν σε κανέναν. Μια γειτόνισσα τον περιγράφει ως εξής: «Ψηλό, δυνατό, πάντα έτοιμο για καβγά και πάντα νικητή». Τα καμώματά του ήταν θρυλικά στο Τσέστερ και όλοι διηγούνταν την ιστορία όπου του την είχαν πέσει πέντε αλήτες να τον δείρουν, πήραν όμως ένα καλό μάθημα που θα το θυμόταν για όλη τους τη ζωή! Ο Φρανκ ή «Rocky» όπως τον ήξεραν όλοι, εργαζόταν σε ένα μπαρ της πόλης. Όταν σχόλαγε και έχοντας καταναλώσει μερικά ποτηράκια έβγαζε μια καρέκλα δίπλα στην εξώπορτα του μαγαζιού, και με την πίπα πάντοτε κρεμασμένη στο στόμα έπαιρνε έναν υπνάκο. Γινόταν όπως ήταν φυσικό αντικείμενο πειράγματος από τα παιδιά της γειτονιάς, τα οποία κοντοζύγωναν, ούρλιαζαν στο αυτί του και μετά τρέπονταν σε φυγή. Ο Φρανκ ξυπνούσε αλαφιασμένος και πάντα με τις γροθιές του υψωμένες, πανέτοιμος για άλλον έναν καβγά. Μόνο που δεν υπήρχε αντίπαλος, καθώς τα πιτσιρίκια είχαν ήδη φτάσει στην άλλη γωνιά. Κυκλοφορούσαν μάλιστα και πολλές λαϊκές διηγήσεις για την υπεράνθρωπη δύναμή του, την οποία δοκίμαζε βέβαια σε όσους τολμούσαν να τον αντιμετωπίσουν. Στο φύλλο της τοπικής εφημερίδας («Chester Herald Tribune») με ημερομηνία 28 Μαρτίου 1947 υπάρχει δημοσιευμένος ένας επικήδειος για τον Φίγκελ, από τον οποίο μαθαίνουμε ότι πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στις 24 του μήνα στα 79 του χρόνια. Γλυπτό του Ποπάυ στο καζίνο "Encore Boston Harbor" στο Έβερετ της Μασαχουσέτης 2. ΓΙΑΤΙ ΣΠΑΝΑΚΙ; Στις ιστορίες των κόμικς ο Ποπάυ δεν είχε το σπανάκι να τον δυναμώνει, ούτε είχε την υπεράνθρωπη δύναμη με την οποία τον έχουμε συνηθίσει όλοι. Όταν βρισκόταν σε δύσκολες καταστάσεις έτριβε συνεχώς το κεφάλι μιας κότας και έτσι έπαιρνε την τύχη της και γινόταν λίγο πιο δυνατός. Το σπανάκι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1932. Ο δημιουργός διάλεξε το σπανάκι εξ αιτίας της υψηλής περιεκτικότητάς του σε σίδηρο. Η λατρεία του Ποπάυ για το σπανάκι συνέβαλε στην αύξηση της κατανάλωσης του λαχανικού κατά 33%. Δύο αγάλματα του Ποπάυ έχουν στηθεί σε δύο πόλεις, στο Ιλινόις απ’ όπου κατάγεται ο Σιγκάρ και στο Αρκάνσας, το οποίο αυτοαποκαλείται ως «Παγκόσμια Πρωτεύουσα Σπανακιού». Η μάρκα «Popeye Spinach» εξακολουθεί να είναι η δεύτερη με μεγαλύτερες πωλήσεις στη χώρα. 3. ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ Το 1937, στην πόλη Crystal City στο Τέξας, έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός αγάλματος του Ποπάι, το πρώτο άγαλμα προς τιμήν ενός χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων στην ιστορία. Γιγαντιαίο γκραφίτι του Ποπάυ διαφημίζει... σπανάκι στην πόλη Σαλίνας της Καλιφόρνια 4. ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΠΟΠΑΫ Τον Δεκέμβρη του 1980 γίνεται η πρεμιέρα της ταινίας Popeye. Πρόκειται για μια μουσική κωμωδία, πάντα βασισμένη στη σειρά του Elzie Segar, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Ουίλιαμς (Ποπάυ) και τη Shelley Duvall (Όλιβ). Η ταινία γυρίστηκε στη Μάλτα και για τις ανάγκες του φίλμ χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα παραθαλάσσιο χωριό. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1979 με συνεργείο 165 ανθρώπων. Χρειάστηκαν εκατοντάδες κορμοί και σανίδες που εισήχθησαν από την Ολλανδία, ενώ τα ξύλινα βότσαλα που χρησιμοποιήθηκαν για τις σκεπές εισήχθησαν από τον Καναδά. Επιπλέον 8 τόνοι καρφιών και 2 χιλιάδες γαλόνια μπογιάς χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του ξύλινου χωριού. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η ταινία είχε ανάμεικτες κριτικές, το Popeye Village παραμένει ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Είναι ανοιχτό για το κοινό επτά ημέρες την εβδομάδα. Υπάρχουν παραστάσεις, μουσεία θεματικά, σπίτια παιχνιδιού όπου τα παιδιά μπορούν να αναρριχηθούν και να εξερευνήσουν το χωριό. Ernie Schuchert, left, nephew to J. William Schuchert, the inspiration for Wimpy, a character from the Popeye comic strip, and Laurie Randall, right, co-owner of Spinach Can Collectibles and the Popeye Museum, pose inside the museum in downtown Chester, Ill., Wednesday, Jan. 14, 2004. Saturday, Jan. 17, is the 75th anniversary of Popeye the Sailor Man's comic-strip debut. 5. ΟΙ ΝΕΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΠΑΫ * Το ουσιαστικό "wimp" (δειλός, άτολμος, λαπάς) προέρχεται από το επίθετο του J. Wellington Wimpy (στα ελληνικά "Πόλντο"), του απαθούς, υπέρβαρου φίλου του Ποπάυ που λατρεύει τα χάμπουργκερ. "Wimpy ’s" ονομάζεται και μία εξαιρετικά δημοφιλής αλυσίδα φαστφουντάδικων στην Αγγλία. * Το ουσιαστικό "jeep" προέρχεται από το όνομα του κατοικίδιου (κάτι σαν σκύλος) του Ποπάυ, τον Eugene the Jeep, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε το 1936. Τέσσερα χρόνια αργότερα εμφανίστηκε το πρώτο στρατιωτικό τζιπ. Οι Αμερικάνοι αρχικά το έλεγαν "GP" (προφέρεται "τζι-πι") από τα αρχικά των λέξεων "General Purpose" (= Γενικής Χρήσης), αλλά γρήγορα καθιερώθηκε ως "jeep", ίσως εξαιτίας του σκύλου (;) του Ποπάυ. Οι Αμερικάνοι στρατιώτες κατά τον Β΄ ΠΠ ήταν εξοικειωμένοι με τη σειρά λόγω των συχνών προβολών του κόμικς στα στρατόπεδα προς εξύψωση του ηθικού τους. * Το ουσιαστικό της αργκώ "goon" (= εγκληματίας, τραμπούκος) προϋπήρχε του Ποπάυ, αλλά εξαιτίας της "Οικογένειας Γκουν" (κάτι περίεργα στην όψη πλάσματα) στο κόμικς απόκτησε και την έννοια του "παράξενου" ή/και του "χαζούλη". * Το ουσιαστικό "dufus" (εναλλακτική ορθογραφία: "doofus") προέρχεται από το όνομα του ανιψιού του Ποπάυ, τον Dufus (στα ελληνικά: "Ρεβυθούλης"), ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του ’60, και στην καθομιλούμενη σημαίνει "ανόητος, βλάκας, ηλίθιος". Και το σχετικό link...
  22. Την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου του 1971, ο κ. Δραγούνης «ρίχνει» ακόμη ένα νέο εικονογραφημένο περιοδικό στην αγορά. Ήταν ο μήνας με τις πολλές νέες κυκλοφορίες του εκδοτικού οίκου «Πηδάλιο Πρές», αφού, όπως έχετε διαβάσει ξανά, εκτός του Ντρέκ, είδαμε σχεδόν ταυτόχρονα στα περίπτερα και τα Μπίγκο, Μάρκο Πόλο και Τάνκς. Το Ντρέκ, δυστυχώς είχε την τύχη των Κίβι, Μπίγκο, Ρομπέν και Μάρκο Πόλο, αφού μετά από λίγα τεύχη, στην αρχή ενσωματώθηκε σε άλλα πιο επιτυχημένα περιοδικά του οίκου(π.χ. Ταρζάν) και έπειτα εξαφανίστηκε!! Γενικά από τον κύκλο αυτό των εικονογραφημένων του κ. Δραγούνη, μόνον το Ρακάρ τα πήγε λίγα τεύχη καλύτερα! Τι ήταν το Ντρέκ; Ένας φίλος, μου είχε πει κάποτε: ….»Γιώργο, απλά δεν διαβάζονταν, ούτε αυτό, ούτε το Μπίγκο!!!.......» Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ανήκε στην κατηγορία εκείνη των περιοδικών, που μπορούσαν να τα «βάλουν» με τα αντίστοιχα του κ. Ανεμοδουρά. Ένας πειρατής- Ρομπέν των Δασών, με αρκετό χιούμορ και κεφάτους συντρόφους, με τον απαραίτητο παπαγάλο στον ώμο, ο οποίος δυστυχώς για τους φίλους του άντεξε για μόλις 4 αυτόνομα τεύχη!!! It`s a hard life!! Καλό περιοδικό πάντως, με σενάρια ικανοποιητικά και ιδιαιτερότητες στο σκίτσο, θα μπορούσε να είχε καλύτερο τέλος, αλλά......Δραγούνης είπαμε!!!!!! 2 εξώφυλλα από τον Valtasar.
  23. Edgar Rice Burroughs' Tarzan Εκδόσεις Δραγούνης Δεκαπενθήμερο περιοδικό που γνώρισε μεγάλη απήχηση. Παρουσίασε στην Ελλάδα τον Ταρζάν του Edgar Rice Burroughs, όπως σχεδιάστηκε από τον Joe Kubert και τον Russ Manning. Η κυκλοφορία του περιοδικού ξεκίνησε την 25 Ιουλίου 1975, ένα μήνα μόλις νωρίτερα από την κυκλοφορία πάλι από τον Δραγούνη της μηνιαίας έκδοσης Ταρζάν Σούπερ. Να θυμίσω ότι ο Δραγούνης είχε εκδόσει και πάλι περιπέτειες του Ταρζάν, το 1969 (εβδομαδιαία έκδοση), το 1970 (τριμηνιαία έκδοση) και επίσης το 1970 τον Μεγάλο Ταρζάν Σπέσιαλ (μηνιαία έκδοση). Η παρούσα έκδοση αποτελείτο από 66 σελίδες σε διαστάσεις 14 Χ 21,50. Η σειρά συνεχίστηκε μέχρι την δεκαετία του '80, πλησιάζοντας τα 150 τεύχη (διαπιστωμένα 141). Παρουσίαση της μηνιαίας έκδοσης του Δραγούνη, Ταρζάν Σούπερ από τον Lord Makro. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: Lord Marko, crc, Melandros, gkosk, ramirez, James768, Valtasar, kocomico, spidy, trelele, leonidio & KILLMATH.
  24. Ο δεύτερος κάουμποι του κ. Δραγούνη, ο Κίτ Κάρσον, εμφανίστηκε στα περίπτερα της χώρας μας στις 5-4-1969. Ο εκδοτικός οίκος Πηδάλιο Πρές κυκλοφόρησε τουλάχιστον 41 τεύχη του. Δεν τα πήγε τόσο καλά όσο περίμενε ο εκδότης, ούτε μπόρεσε να φθάσει τα 50 τεύχη του «συγγενή» του, Τέξ Τον. Κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο, κόστιζε 3 δραχμές, σε σχήμα 14 Χ 20,5, οι ιστορίες του ήταν αυτοτελείς και ασπρόμαυρες (!) και χωρούσαν σε 68 σελίδες. Για όποιον ενδιαφέρονταν, υπήρχε η δυνατότητα συνδρομής με κόστος 150 δραχμές (εντός συνόρων), 33 Γαλλικά φράγκα, 6 δολάρια Αμερικής ή 28 Γερμανικά μάρκα!!! Ο δημιουργός του Κίτ Κάρσον, είναι ο Ιταλός Rino Albertarelli, ενώ τα δικαιώματα εμφανίζεται να έχουν έρθει από τον Γαλλικό εκδοτικό οίκο Imperia. Στην Γαλλία ο Kit Karson ξεκίνησε το 1956 και η έκδοση του άντεξε για 30 ολόκληρα χρόνια !!! Κάτι ανάλογο είχαμε και στην Ολλανδική έκδοση, ενώ στην Γερμανία έχει συνολικά γνωρίσει 4 επανεκδόσεις!!! Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα δούμε πώς το 1948 στην Αμερική, εμφανίζεται ένα περιοδικό με το ίδιο όνομα. Μήπως θα πρέπει ο ντετέκτιβ του GC ο Germanicus, να ετοιμάσει βαλίτσες για μια νέα αποστολή??!!! Κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο. ------------------------------------------------- Το μέλος KILLMATH λέει εδώ. Έτσι ανέβηκαν τα διαπιστωμένα τεύχη της σειράς. Μέσα στο τεύχος ανακοινώνεται η αλλαγή περιοδικότητας από εβδομαδιαία σε δεκαπενθήμερη καθώς και η μείωση της τιμής από 3,50δρχ σε 3δρχ που θα ίσχυε από το τεύχος 45 . Το ίδιο θα ίσχυε και για το Τεξ-Τον 61, ωστόσο δεν ξέρω αν όντως κάποιο από αυτά τα δυο κυκλοφόρησε. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους Dream Factory, Valtasar, crc, sokratis, filip58, Σκρουτζ μακ Ντακ, KILLMATH & φλοκ.
  25. Valtasar

    ΒΙΚΥ

    Στις 21 Δεκεμβρίου 1972, ο Δραγούνης κυκλοφορεί ένα εβδομαδιαίο "χαριτωμένο"(όπως το αναφέρει) περιοδικό για κορίτσια ονόματι ΒΙΚΥ. Μικρό μέγεθος(12Χ17), τρίχρωμη εκτύπωση (δες τις εσωτερικές σελίδες στα δείγματα) και 68 σελίδες. Πιθανολογώ από το σχέδιο ότι είναι αγγλικής προέλευσης. Δεν γνωρίζω πόσα τεύχη εκδόθηκαν καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία (διαπιστωμένα 3). Ο Κάσσης αναφέρει διαπιστωμένα 6 αλλά έκδοση το 1989... Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους dream factory & trelele.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.