Search the Community
Showing results for tags 'Κώστας Φραγκιαδάκης'.
-
Το ποδοσφαιρικό κόμικς–φαινόμενο επιστρέφει με μια ιστορία έκπληξη από «δικούς» μας δημιουργούς και εμείς ρωτήσαμε τους Μι Δέλτα και Κώστα Φραγκιαδάκη για το πόσο εύκολο ήταν να φτιάξουν από την αρχή τον Μπεν Λήπερ. Το βρετανικής προέλευσης κόμικς Τερματοφύλακας Γιατρός αποτελούσε για δεκαετίες ολόκληρες το «Ιερό Τοτέμ» στο χώρο του αθλητικού κόμικς. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε, αγαπήθηκε από το αναγνωστικό κοινό τόσο στη Βρετανία, όσο και στην Ελλάδα όπου κυκλοφορούσε από το περιοδικό Μπλεκ. Ο ήρωας Μπεν Λήπερ ήταν ένας από τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού και σήμερα, 43 χρόνια μετά, ξαναζωντανεύει. Αυτή τη φορά οι Έλληνες δημιουργοί Μι Δέλτα και Κώστας Φραγκιαδάκης παίρνουν τη σκυτάλη από τους Tom Tully και Tony Harding και επαναδημιουργούν τον Τερματοφύλακα Γιατρό, για τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως. Λίγα λόγια για τον σημερινό Μπεν Λήπερ Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας πολυάσχολος νέος. Μπορεί το απόγευμα να αγωνίζεται ως τερματοφύλακας της Μάνκαστορ Σίτυ, αλλά το πρωί είναι φοιτητής της Ιατρικής. Στη νέα ιστορία του ήρωα, ο Μπεν Λήπερ συμμετέχει σε μια ανθρωπιστική αποστολή των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και προσγειώνεται το καλοκαίρι του 2014 στο Χαλέπι της Συρίας, το οποίο βιώνει τον τρόμο και τη δυστυχία του πολέμου. Ο Τερματοφύλακας Γιατρός σε αυτό το νέο τεύχος θα μας εξιστορήσει τη διττή σημασία του ποδοσφαίρου σήμερα. Ο σεναριογράφος του νέου Τερματοφύλακα Γιατρού Μι Δέλτα και ο σχεδιαστής του Κώστας Φραγκιαδάκης, μίλησαν στο OneMan για την πρόκληση του να επαναφέρουν το δημοφιλές κόμικς και για όλα όσα πέρασαν από το μυαλό τους φέρνοντας τις ιστορίες του Μπεν Λήπερ στο σήμερα. Πότε σας γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσετε ξανά τον Μπεν Λήπερ και τον Τερματοφύλακα Γιατρό; Mι Δέλτα (ΜΔ): Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Στην πραγματικότητα ήρθε μέσα από μια εξελικτική διαδικασία. Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, ύστερα από πολλαπλά αιτήματα του αναγνωστικού κοινού, πήρε την απόφαση να εκδώσει και πάλι τις παλιές ιστορίες του Τερματοφύλακα Γιατρού και μου πρότεινε να γράψω τις εισαγωγές. Είδαμε πως υπήρχε θετική ανταπόκριση από τον κόσμο και έτσι γεννήθηκε η ιδέα να γραφτεί μια καινούργια ιστορία. Η πρόταση έγινε από τον Λεωκράτη σε μια έκθεση βιβλίου κατά τη διάρκεια της δουλειάς και στην αρχή δεν κατάλαβα πως εννοούσε να γράψω το σενάριο, αλλά νόμιζα πως ήθελε μια ακόμη εισαγωγή από εμένα για το επερχόμενο κόμικς. Κώστας Φραγκιαδάκης (ΚΦ): H ιδέα δεν ήταν δική μου, αλλά όταν μου προτάθηκε να σχεδιάσω την ιστορία, συμφώνησα αμέσως πριν ακόμη την διαβάσω. Ήξερα ότι θα ήταν μια ακόμη πρόκληση, αλλά εκτός από αυτό ήμουνα πάντα φαν του Μπεν Λήπερ. Τι ξέρατε πιο πριν για το δημοφιλές κόμικ; Το είχατε διαβάσει; ΜΔ: Κοίταξε, επειδή είναι μέρος της ενασχόλησης μου, οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αθλητισμό σε έντυπο το γνώριζα. Διαβάζω τα πάντα που έχουν να κάνουν με την κοινωνιολογία, την ανθρωπολογία και την ιστορία του αθλητισμού. Υπήρχαν άλλωστε φίλοι που ανήκαν σε παλαιότερη αναγνωστική γενιά οι οποίοι μου ζητούσαν συνεχώς να επανεκδοθούν οι παλιές ιστορίες. Το είχα διαβάσει αποσπασματικά μέσα από το παλιό Μπλεκ, όταν ήρθε όμως η ώρα της επανέκδοσης κάθισα και διάβασα ολόκληρη την ιστορία για να έχω πλήρη άποψη και να μπορώ να γράψω τις εισαγωγές των τευχών. ΚΦ: Ναι, το διάβαζα πριν από πολλά χρόνια στο Μπλεκ. Κυριολεκτικά μία από τις οκτώ με δέκα ιστορίες του περιοδικού που διάβαζα ανελλιπώς. Ποια ιστορία του παλιού Μπεν Λήπερ σας είχε αγγίξει περισσότερο; ΜΔ: Στα παλιότερα τεύχη εκείνο που με είχε αγγίξει περισσότερο ήταν η αγνότητα και ταπεινότητα που έδειχνε ο Μπεν Λήπερ ως ταλαντούχος τερματοφύλακας και ο αλτρουισμός που έδειχνε σα γιατρός. Στην καινούργια ιστορία προσπάθησα να κρατήσω αυτά τα δυο στοιχεία και να αναδείξω τις διαπροσωπικές σχέσεις, μέσα από ένα σύντομο ψυχογραφικό προφίλ του Μπέν Λήπερ με ένα νεαρό αγόρι που έχει βιώσει την φρίκη και τη θλίψη του πολέμου. ΚΦ: Αυτό που με είχε συναρπάσει περισσότερο ήταν η ιστορία εκείνη όπου ο Μπεν σώζει την ζωή του «φωνακλά/καραμούζα» Φλυν, και από τότε αυτός γίνεται ο πιο φανατικός οπαδός της ομάδας του. Ήμουν και μικρός τότε και με είχε συγκινήσει πολύ. Είναι εύκολο να σχεδιάζεις και να γράφεις για ρομαντισμό μιλώντας για ένα σπορ που τα τελευταία χρόνια έχει χάσει πλήρως αυτό το στοιχείο του; Πώς το κάνεις να φαίνεται πιστευτό το 2024; ΜΔ: Όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια έχει εργαλειοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα οικονομικά συμφέροντα και χάνει συνεχώς κάτι από την λαϊκή αφετηρία του. Στον καιρό του ακραίου νεοφιλελευθερισμού βλέπουμε πως το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως «πλυντήριο» μαύρου χρήματος και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Θα σου πω κάτι το οποίο ήταν για εμένα η κόκκινη γραμμή μου για το πώς βλέπω και βιώνω το ποδόσφαιρο στις μέρες μας. Το σημείο μηδέν μου λοιπόν ήταν το Μουντιάλ του Κατάρ. Ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο για να ανοίξει μια καινούργια αγορά στο «προϊόν» που ονομάζεται ποδόσφαιρο, διεξήχθη για πρώτη φορά φθινόπωρο-χειμώνα και κόστισε τη ζωή σε πέντε χιλιάδες εργάτες/τριες για να κατασκευαστούν τα στάδια. Όταν είδα λοιπόν πως το γεγονός της μαζικής αυτής δολοφονίας αποσιωπάται, κατάλαβα πως πλέον δεν με συνδέουν και δεν θέλω να με συνδέουν πολλά πράγματα με αυτή την εξέλιξη του ποδοσφαίρου. Αν δεις ανά τον πλανήτη εδώ και κάποια χρόνια από τους οπαδούς υπάρχει το μότο “Against Modern Football”. Αυτό σαν φράση εμένα προσωπικά δεν μου λέει και πολλά. Καλά τα σλόγκαν αλλά χωρίς πράξη είναι κενά περιεχομένου. Το να μποϊκοτάρουμε το Μουντιάλ στο Κατάρ ήταν μια πράξη που θα είχε ένα νόημα, στο βαθμό που μας αναλογεί πάντα, να μην το δούμε στην τηλεόραση, να μιλήσουμε ανοιχτά για τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν. Αυτό ναι, θα είχε νόημα. Δυστυχώς αυτά συνέβησαν από μειοψηφίες για ακόμη μια φορά. Και για να σου απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, αυτό που κρατά μέσα μας το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό ρομαντικά είναι το συναίσθημα. Αυτό διαφοροποιεί τα πάντα. Είναι η ανάμνηση της μπάλας που προλάβαμε και παίξαμε στις αλάνες, τα ματωμένα γόνατα, η πρώτη φορά που πήγαμε γήπεδο να υποστηρίξουμε την ομάδα που αγαπάμε, η πρώτη εκδρομή που πήγαμε, τότε που επιτρεπόταν. Το συναίσθημα λοιπόν κινητοποιεί το ρομαντισμό και είναι το τελευταίο μας καταφύγιο, γνωρίζοντας φυσικά πάντα πως όλα αυτά περιέχουν μεγάλες αντιφάσεις με τις οποίες συμβιώνουμε ως άνθρωποι. ΚΦ: Το να σχεδιάζεις είναι αρκετά απαιτητικό. Ειδικά όταν έχεις να δημιουργήσεις κτίρια και τοποθεσίες που υπάρχουν στην πραγματικότητα, όπως π.χ. το αεροδρόμιο και το νοσοκομείο του Χαλεπίου. Τώρα για τον ρομαντισμό, δεν νομίζω ότι έχει χαθεί από το ποδόσφαιρο. Αν ψάξεις καλά, μπορείς να τον βρεις και εκεί. Πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμόσεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού στο σήμερα; ΜΔ: Έγραψα και στην εισαγωγή πως είναι ευθύνη να γράψεις το σενάριο του Τερματοφύλακα Γιατρού γιατί οι ιστορίες του Μπέν Λήπερ αφορούν τις αναμνήσεις της παιδικής, προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας μιας ολόκληρης γενιάς. Θα ήθελα πολύ οι άνθρωποι που θα πάρουν να διαβάσουν αυτό το κομιξάκι να θυμηθούν κάτι από τα παιδικά τους χρόνια. Αυτό θα ήταν για εμένα η καλύτερη ανταμοιβή και η μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύω ακράδαντα πως η μοναδική πατρίδα του ανθρώπου είναι τα παιδικά του χρόνια, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα. Είναι συγκινητικό να βλέπω ανθρώπους σαράντα, πενήντα, εξήντα ετών και να μου λένε «Ξέρεις τι μου θύμησες;» Το συναίσθημα και ο ρομαντισμός είναι καταφύγια σε μια τόσο απάνθρωπη εποχή όπως αυτή που ζούμε. Από εκεί και πέρα επειδή θεωρώ πως ο αθλητισμός και το ποδόσφαιρο έχουν πολλές κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις. Θέλησα να το μεταφέρω αυτό στην καινούργια ιστορία του Τερματοφύλακα Γιατρού. Υπήρξαν δύο πράγματα τα οποία με έκαναν να γράψω αυτό το σενάριο. Το πρώτο είναι αυτό που μόλις σου είπα σχετικά με την διεπιστημονικότητα του αθλητισμού. Το δεύτερο είναι η τεράστια έλευση προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά το 2016. Χιλιάδες άνθρωποι έζησαν στις πύλες του Λιμανιού του Πειραιά για μήνες μετά την γενίκευση του πολέμου στη Συρία. Αυτή η εμπειρία παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις σπουδαίες που έχω ζήσει και έχει χαραχτεί μέσα μου. Θέλησα λοιπόν να γράψω κάτι για όλους αυτούς τους ανθρώπους που οι εξουσίες τους θεωρούν «αόρατους», για να τους τιμήσω με τον δικό μου μικρό τρόπο. Αυτό λοιπόν που προσπάθησα να συνδυάσω ήταν ο σεβασμός στις παλιές ιστορίες με την σύνδεση των κοινωνικών προεκτάσεων του ποδοσφαίρου. Βλέπω ότι ο σημερινός Μπεν Λήπερ προσπαθεί να βοηθήσει παιδιά να επανέλθουν από το σοκ του πολέμου. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 43 χρόνια. Η κοινωνία όμως; ΜΔ: Όπως είπα και πριν, το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα αυτόνομο θεωρητικό αγαθό, αλλάζει και συνδιαμορφώνεται από την κοινωνία. Αντιφάσεις δεν ζούμε μόνο σε όσα έχουν να κάνουν με το γήπεδο και τον αθλητισμό, ζούμε σχεδόν στα πάντα. Φοράμε ρούχα, έχουμε ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα, μηχανές, κινητά από πολυεθνικές εταιρείες οι οποίες καταστρέφουν το περιβάλλον, μειώνουν την εργατική μας δύναμη, έχουν κανονικοποίησει την παιδική εργασία. Πολλά από αυτά που ζούμε είναι αντιφάσεις, το θέμα είναι μέσα σε αυτό το πλαίσιο να κατανοούμε την αντίφαση και να ορθώνουμε λόγο απέναντι σε όλα αυτά και φυσικά να διαμαρτυρόμαστε, να βάζουμε όρια. Το ποδόσφαιρο ζει και αναπνέει σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικό και αυτό το επηρεάζει. Το Μουντιάλ του Κατάρ ήταν ένα από τα δεκάδες παραδείγματα “sportswashing” το οποίο ώθησε τον κόσμο να δει τι συμβαίνει στο γήπεδο και να μην δει τις δολοφονίες εργατών-τριών. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως μέσα στον αθλητισμό δεν υπάρχουν και σπουδαίες ιστορίες αντίστασης. Το γήπεδο είναι ένα ακόμη σημείο κοινωνικής διαπάλης που ο εκάστοτε συσχετισμός δυνάμεων γέρνει προς την μια ή την άλλη πλευρά. Τα λεγόμενα νοσταλγικά κόμικς λοιπόν μπορούν να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο που έχει στην καρδιά του ο απλός κόσμος, να μιλήσουν για το ποδόσφαιρο της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της αντίστασης. Ο Μπεν Λήπερ είναι ένας χάρτινος ήρωας, όμως έχουν υπάρξει ποδοσφαιριστές και ομάδες που έχουν ορθώσει το ανάστημά τους ανά διαστήματα σε αυτή την άκρατη εμπορευματοποίηση του αθλήματος. Δεν είναι λοιπόν ένα φανταστικό ρομαντικό σενάριο όλο αυτό αλλά και μια αποτύπωση όψεων της πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι αυτά τα παραδείγματα να αγγίξουν όσο περισσότερο γίνεται τον κόσμο και να επαναφέρουν το ποδόσφαιρο σε μια τροχιά πιο ανθρώπινη και προσιτή. Και για να κλείσω με ένα παράδειγμα, αυτή τη στιγμή έχουμε δυο ενεργά πολεμικά μέτωπα. Θα ασχοληθώ με τον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Έχουν υπάρξει πολλές ενέργειες από ποδοσφαιριστές-στριες, αθλητές-τριες και οπαδούς που παίρνουν θέση απέναντι σε αυτή τη γενοκτονία. Το θέμα είναι αυτά τα παραδείγματα να πολλαπλασιάζονται. Πάνω σε αυτή τη λογική γράφτηκε και το σενάριο για τον Τερματοφύλακα Γιατρό. Ποια ήταν η κεντρική ιδέα ζωγραφίζοντας ξανά τον Μπεν Λήπερ; Πάτησες κάπως πάνω στο σχέδιο του Tony Harding; ΚΦ: Ναι, ξεκάθαρα. Δεν θα μπορούσε νομίζω να γίνει και διαφορετικά. Ασφαλώς και έβαλα και δικά μου στοιχεία, προσπάθησα να τον κάνω να φαίνεται λίγο πιο «σύγχρονος», αλλά ο ήρωας είναι δημιουργία του Harding και αυτό όφειλα να το σεβαστώ όσο περισσότερο μπορούσα. Είσαι 25 χρόνια στον χώρο, έχοντας σχεδιάσει μερικούς από τους πιο αγαπημένους ήρωες μικρών και μεγάλων. Τι ιδιαίτερο έχει ο συγκεκριμένος ήρωας; ΚΦ: Το ιδιαίτερο είναι ότι είναι ένας απλός άνθρωπος. Ένας καθημερινός απλός τύπος σαν όλους μας χωρίς καμία υπερδύναμη ή κάτι αντίστοιχο. Το ότι είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας (και ενδεχομένως και ένας καλός γιατρός) δεν είναι δα και τόσο ξεχωριστό. Ο Μπεν Λήπερ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι π.χ. ο Παντελής Νικολάου, ο παλιός ποδοσφαιριστής της Α.Ε.Κ. ή οποιοσδήποτε άλλος. Και το σχετικό link...
-
- 3
-
- τερματοφύλακας γιατρός
- μι δέλτα
- (and 8 more)
-
Τα κόμικς με αθλητική θεματολογία δεν είναι πια δημοφιλή. Η υπερπροσφορά αθλητικού θεάματος στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, καθώς και η επικράτηση χαρακτήρων στην ποπ κουλτούρα με ικανότητες πιο εντυπωσιακές από το κλότσημα μιας μπάλας, οδήγησαν τα κόμικς με πρωταγωνιστές τους αθλητές στην παρακμή. Κάποτε όμως, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αυτοί οι χαρακτήρες μεσουρανούσαν στα παιδικά περιοδικά. Από τις πιο αγαπημένες σειρές του είδους ήταν ο «Τερματοφύλακας Γιατρός» που ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο «Μπλεκ» το 1981. Στην Αγγλία αποτελούσε τεράστια επιτυχία ήδη από το 1978 σε σενάρια των J. T. Robertson και Roy Bullen και σχέδια των Barry Mitchell και Tony Harding. Κεντρικός χαρακτήρας ήταν ο Μπεν Λίπερ, ένας νεαρός τερματοφύλακας και ταυτόχρονα φοιτητής Ιατρικής που πρωταγωνιστούσε τόσο στους αγώνες της ομάδας του όσο και βοηθώντας ασθενείς και τραυματίες κάθε είδους. Πρόσφατα ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα η δημοσίευση της σειράς σε επτά πλούσιους τόμους των 120 σελίδων ο καθένας από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Αλλά η ιστορία του Μπεν Λίπερ δεν τέλειωσε. Ο Μι Δέλτα έγραψε ένα νέο σενάριο και ο Κώστας Φραγκιαδάκης το σχεδίασε, δίνοντας συνέχεια στον μύθο του Τερματοφύλακα Γιατρού. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ιστορία, αντί να εκτυλίσσεται στα λασπωμένα γήπεδα των μικρών κατηγοριών της Αγγλίας, μεταφέρεται στο Χαλέπι της Συρίας του 2014, με τον Μπεν Λίπερ να επισκέπτεται την περιοχή σε συνθήκες πολέμου ως μέλος ανθρωπιστικής αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για να βοηθήσει τα παιδιά που έχουν βιώσει το τραύμα των βομβαρδισμών, του θανάτου των γονέων τους, του αναγκαστικού εκτοπισμού. Όπως επισημαίνει ο Μι Δέλτα στον πρόλογό του: «Η χρονική συγκυρία στην οποία δυστυχώς ζούμε, μας αναγκάζει να υπενθυμίζουμε το αυτονόητο και διαχρονικό αντιπολεμικό μήνυμα που θα πρέπει να έχει στην καρδιά του κάθε ελεύθερος άνθρωπος στον πλανήτη. Ο πόλεμος άλλωστε δεν έχει νικητές παρά μόνο ηττημένους». Έτσι, οι εντυπωσιακές φάσεις, τα εκπληκτικά πλονζόν, τα ριψοκίνδυνα τάκλιν, τα δυνατά βολέ και οι καρφωτές κεφαλιές που χαρακτήριζαν τις ιστορίες του Μπεν Λίπερ εδώ δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Γιατί πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά του πολέμου στην προσπάθειά τους να παραμείνουν παιδιά, παίζοντας ποδόσφαιρο με τη βοήθεια ενός σπουδαίου χαρακτήρα που ήταν πάντα παρών όταν οι συνάνθρωποί του τον είχαν ανάγκη. Και το σχετικό link...
-
- 2
-
- τερματοφύλακας γιατρός
- tony harding
- (and 9 more)
-
Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, Ηλίας Κυριαζής, Μάνος Λαγουβάρδος και Κώστας Φραγκιαδάκης μιλούν για ένα από τα σημαντικότερα έργα της 9ης τέχνης. Το Camelot 3000 δεν φέρει τυχαία τον τίτλο ενός τα σημαντικότερα έργα της 9ης Τέχνης. Το συγκλονιστικό έργο των καταξιωμένων δημιουργών Μπράιαν Μπόλαντ και Μάικ Μπαρ αγαπήθηκε σε όλο το κόσμο, αλλά και στη χώρα μας αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους τίτλους κόμικς. Αποτελεί μια ιστορική στιγμή των κόμικς, αφού – όντας το πρώτο maxi-series και το πρώτο κόμικς με αναφορά σε ενήλικο κοινό της DC – άνοιξε τον δρόμο για την έκδοση των τεράστιων Watchmen και The Sandman. Όπως αναφέρει και το Comicdom: «Το Camelot 3000 είναι απλά μνημειώδες». Για αιώνες, η θρυλική φιγούρα του Βασιλιά Αρθούρου χρησίμευε σαν λαμπρό παράδειγμα δικαιοσύνης και ηθικής – η προσωποποίηση της ιπποσύνης που ταπεινώθηκε από την προδοσία της Βασίλισσάς του και του πιο στενού του φίλου. Και παρόλο που αναπαύθηκε για πάνω από χίλια χρόνια, ψιθυριζόταν από καιρό πως, στην πιο σκοτεινή ώρα της Αγγλίας, ο Αρθούρος θα επιστρέψει και πάλι για να σώσει τον λαό του από την καταστροφή. Τώρα, αυτή η ώρα έφτασε – όχι μόνο για την Αγγλία, αλλά για ολόκληρη τη Γη! Οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως εκδίδουν μία συλλεκτική έκδοση αυτού του τόσο σπουδαίου έργου. Σε αυτή περιέχονται και τα 12 τεύχη της θρυλικής σειράς, συμπεριλαμβανομένου και του λογοκριμένου υλικού από την πρωτότυπη έκδοση, δημοσιεύοντας έτσι το πλήρες όραμα των δύο δημιουργών. Το Reader μίλησε με τέσσερις κομίστες (Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, Ηλίας Κυριαζής, Μάνο Λαγουβάρδο και Κώστας Φραγκιαδάκης) για τη σημασία του συγκεκριμένου έργου και τους λόγους που είναι τόσο σημαντικό στον κανόνα της τέχνης τους. Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου Ως λάτρης των κόμικς, αλλά και του αρχετυπικού μύθου του Αρθούρου, το Camelot 3000 δεν θα μπορούσε παρά να είναι ένα από τα πλέον αγαπημένα μου comics. Οι λόγοι, πολλοί: …για τη συναρπαστική αντίθεση της παρουσίας των μυθικών αυτών χαρακτήρων στο 3000 μ.Χ. …για τη μαεστρία του Mike Barr να αναδεικνύει τους πολύπλοκους και καταστροφικούς δεσμούς που δένουν τους χαρακτήρες μεταξύ τους. …για το – χειρουργικής ακρίβειας – πάντρεμα της μεσαιωνικής μυθολογίας και της διαστημικής όπερας. …για το εξαίσιο σχέδιο του Brian Bolland, τόσο στο εσωτερικό του κόμικ, όσο και στα εντυπωσιακά εξώφυλλά του (γεγονός καθόλου τυχαίο, μια και πρόκειται για έναν εκ των σπουδαιότερων cover artists). …για τα – σφύζοντα από ζωή και δυναμισμό – panels του Bolland, με τα εξαιρετικά λεπτομερή backgrounds του και τις – συγκλονιστικής ανατομίας – φιγούρες των ηρώων. …για τις άψογα σκηνοθετημένες σκηνές δράσης. …για τις τολμηρές (για τα δεδομένα της εποχής) ερωτικές σκηνές, αλλά και για τον παιδευτικό τρόπο με τον οποίο ο Barr αποτύπωσε το ζήτημα της δυσφορίας φύλου, σε μία εποχή που τέτοιου είδους «ευαισθησίες» ήταν είτε σπάνιες είτε ανύπαρκτες. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για την πρωτοβουλία των εκδόσεων Μικρός Ήρως να συστήσουν στις νέες γενιές αναγνωστών αυτό το μνημειώδες κόμικ, και να δώσουν την ευκαιρία σε εμάς τους υπόλοιπους να το απολαύσουμε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο στα ελληνικά, μαζί με τις δύο σελίδες που λογοκρίθηκαν το 1985 ως ιδιαίτερα τολμηρές. Ηλίας Κυριαζής Δεν θέλω να μιλήσω για το Camelot 3000 με γνώμονα τη νοσταλγία. Θα είναι δύσκολο να το αποφύγω γιατί όσους το γνωρίσαμε από την πρώτη ελληνική έκδοση στα 80s, μας βάρεσε κατακούτελα με το πόσο πιο μπροστά ήταν από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορούσε στα περίπτερα, αλλά θα το αδικούσα έτσι. Είτε τότε είτε τώρα πρόκειται για ένα πανέμορφο κόμικς. Ο Brian Bolland είναι από τους κορυφαίους σχεδιαστές που έχουμε στο χώρο και αυτή είναι μια από της καλύτερες στιγμές του. 10/10, no notes και επιτέλους να έχουμε και μια ελληνική έκδοση χωρίς κομμένες σελίδες. Μάνος Λαγουβάρδος Ανάμεσα στον Αστερίξ και τα άλλα χιουμοριστικά άλμπουμ που είχα σαν παιδί στη βιβλιοθήκη μου, ήταν κάπου κρυμμένα και τα πρώτα τεύχη του Camelot 3000. Το σκοτεινό εξώφυλλο με τη γραμματοσειρά του τίτλου, το κλασσικό σχέδιο του Αρθούρου στο διαστημικό περιβάλλον και το σκοτεινό, ώριμο σενάριο του, με έκανε να το ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα, «μωρουδιακά» κόμικς που διέθετα τότε (και η Μοργκάνα Λε Φέι – αχ!). «This is serious shit», θα έλεγα αν ήξερα να μιλάω έτσι σαν μικρό παιδί. Συνιστώ αυτό το κόμικ σε όλους, ειδικά τώρα που είναι συγκεντρωμένο σε έναν ολοκληρωμένο τόμο. Και όχι, δεν το λέω επειδή φοράω τα rose tinted γυαλιά της νοσταλγίας. Εδώ έχουμε Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης στο Διάστημα! Έχουμε Brian Bolland στο σχέδιο και Mike W. Barr στο σενάριο! Είναι ένα διαχρονικά καλό κόμικ, τελεία και παύλα. Κώστας Φραγκιαδάκης Στο Camelot 3000 ο συγγραφέας Μike W. Barr καταφέρνει με ανεπανάληπτη μαεστρία να συνθέσει μια περιπέτεια, που κυριολεκτικά περιέχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για να δημιουργηθεί ένα από τα κλασικότερα κόμικς όλων των εποχών. Ο Barr ουσιαστικά κάνει κάτι εξαιρετικά απλό: Παίρνει μια ιστορία που σχεδόν όλος ο κόσμος γνωρίζει λίγο ή πολύ (τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου και της Στρογγυλής Τράπεζας του Κάμελοτ), και τον «μεταφέρει» σε μια μελλοντική εποχή. Έτσι, στα ξαφνικά μυθολογικοί ήρωες του παρελθόντος πρέπει να σώσουν την Γη του μέλλοντος! Σε συνδυασμό με τις αξεπέραστες καθαρές γραμμές του ρεαλιστικού σχεδίου του σχεδιαστή Βrian Bolland, στο Camelot 3000 o αναγνώστης θα βρει κυριολεκτικά τα πάντα: Sci-fiction δράση, εξωγήινους, sword & sorcery, μάγους και ήρωες με πάθη και ελαττώματα, πανέμορφες γυναίκες, το Εξκάλιμπερ και τον βράχο του, την Κυρά της λίμνης, το ιερό Δισκοπότηρο, ακόμη και το ερωτικό τρίγωνο του Αρθούρου με την βασίλισσά του και τον πρώτο του ιππότη τον Λάνσελοτ. Όμως η πραγματική αξία σε αυτό το έπος των 12 τευχών είναι το πως τα μεγαλύτερα ζητήματα της ζωής όπως ο έρωτας, η φιλία, η προδοσία, το καθήκον, η τιμή, η αυτοθυσία και ακόμη και η θρησκεία, αναπτύσσονται και προσφέρονται στον αναγνώστη αβίαστα με μια ροή που όχι απλά δεν κουράζει, αλλά αντίθετα ξεδιπλώνεται με χάρη και απλότητα σε μια ιστορία που δεν μοιάζει να είναι τίποτε άλλο από ένα απλό παραμύθι για μικρά παιδιά. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται όλη η μαγική του αξία! Και το σχετικό link...
-
- 8
-
- camelot 3000
- μπράιαν μπόλαντ
- (and 8 more)
-
Στις αρχές Δεκέμβρη του 2023, στα πλαίσια του Athenscon, o βετεράνος καλλιτέχνης και Mythos της Ένατης Τέχνης, Κώστας Φραγκιαδάκης, παρουσίασε στο κοινό ένα καλαίσθητο ημερολόγιο τοίχου για το 2024. Το ημερολόγιο είναι μικρό σε διαστάσεις, φέρει σπιράλ, αλλά και τρύπα σε κάθε σελίδα για να μπορεί να σταθεί σε ένα καρφί στον τοίχο κι όπως είναι φυσικό, φιλοξενεί σε κάθε μήνα του έτους κι από ένα πανέμορφο, αισθησιακό σχέδιο ερωτικών γυναικών, παρμένα από την σειρά που επιμελείται ο ίδιο, το "Guilty Pleasures". Όπως βλέπουμε κι από την εσωτερική σελίδα που παρέθεσα, το σχέδιο καταλαμβάνει την συντριπτική πλειοψηφία της κάθε σελίδας, αφήνοντας διαθέσιμη μία λεπτή στήλη στα δεξιά για να παρατεθεί ο μήνας με τις ημέρες του. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το παρόν ημερολόγιο δεν προσφέρεται για σημειώσεις (τουλάχιστον μεγάλες), αλλά ποιος θα έκανε έναν τέτοιο... βανδαλισμό! Σας έκδοση φέρει καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί και κανένα άλλο συνοδευτικό κείμενο. Αφιέρωμα στον Κώστα Φραγκιαδάκη
-
- 5
-
- κώστας φραγκιαδάκης
- 2024
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
Οι εκδόσεις “Μικρός Ήρως”, πιστές στην παράδοση του ιδρυτή τους και με έντονο το πατριωτικό αίσθημα, κυκλοφορούν και φέτος, μέσω της Εφημερίδας των Συντακτών στις 29/10/2022, ένα μικρό κόμικ με τίτλο “Ο Μικρός Ήρως: Παιδί-Φάντασμα, είσαι προδότης!”. Αυτή την φορά δεν έχουμε να κάνουμε με ένα λαϊκό ανάγνωσμα, αλλά με ένα καθαρόαιμο κόμικ, το σενάριο του οποίου το έχει επιμεληθεί ο βιρτουόζος του χώρου Γιώργος Βλάχος, ενώ το σχέδιο είναι φιλοτεχνημένο από τον Mythos της ελληνικής Ένατης Τέχνης, τον Κώστα Φραγκιαδάκη. Ο σεναριογράφος βάζει το θρυλικό Παιδί-Φάντασμα σε θανάσιμο κίνδυνο, αυτή την φορά (και) από το φίλα προσκείμενο στρατόπεδο των Ελλήνων πατριωτών, οι οποίοι έχουν απτές αποδείξεις ότι ο Γιώργος Θαλάσσης έχει δώσει απόρρητες πληροφορίες στους Ναζί για την δράση της Εθνικής Αντίστασης! Ο πρωταγωνιστής, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πυρά και προσπαθεί απελπισμένα να γλυτώσει από τα νύχια των Γερμανών την Κατερίνα (η οποία δυστυχώς δεν παίρνει πολλά λεπτά ενεργής συμμετοχής στην υπόθεση) και παράλληλα ν’ αποκαταστήσει το όνομά του. Το έργο του δύσκολο και γεμάτο περιπετειώδεις στιγμές. Η προσωπική μου γνώμη, λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για μία καλογραμμένη περιπέτεια, για την οποία θα ήθελα να είχε περισσότερες σελίδες στην διάθεσή της για να μπορέσει να εξελιχθεί με πιο πολλές λεπτομέρειες. Εννοείται ότι κι έτσι δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά πιστεύω ότι ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να υποστηρίξει περισσότερη… “σάλτσα”. Η πλοκή αποτελείται από αρκετές σκηνές ανατροπής, ενώ το στοιχείο της δράσης βρίσκεται πανταχού παρόν, σχεδόν σε κάθε σελίδα, χαρίζοντας στον αναγνώστη όμορφες στιγμές. Το επιστημονικό (που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού) στοιχείο κάνει κι εκείνο την εμφάνισή του, το οποίο όμως είναι διακριτικό και χωρίς να βγάζει υπερβολή. Επίσης, το γεγονός ότι η ιστορία έρχεται υπό την μορφή κόμικ, δίνει περισσότερους πόντους στην ανάγνωση κι από τις μικρότερες ηλικίες αναγνωστών. Όπως και να το κάνουμε ένα λαϊκό ανάγνωσμα είναι λιγότερο “εύπεπτο” από μία εικονογραφημένη ιστορία. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία αξιόλογη δουλειά τόσο σε σενάριο, όσο και σε σχέδιο, που εξάρει το πατριωτικό φρόνημα, ενώ παράλληλα προσφέρει στον αναγνώστη όλα τα στοιχεία που συνθέτουν μία τίμια ιστορική περιπέτεια. Προτείνεται σε όλους τους φίλους του Μικρού Ήρωα, αλλά και σε όλους εκείνους που δεν θεωρούν τέτοιου είδους αναγνώσματα παρωχημένα. Στον εικαστικό τομέα αυτό που επικρατεί είναι η καθαρή γραμμή και ταυτόχρονα η εμμονή στην λεπτομέρεια. Ο κ. Φραγκιαδάκης έχει εκπονήσει μία εξαιρετική δουλειά, από αυτές που τον έχουν αναδείξει στον χώρο. Το ασπρόμαυρο χρώμα είναι ιδανικό σε μία τέτοιας τεχνοτροπίας σχέδιο, την ώρα που οι σκιάσεις είναι αριστοτεχνικές. Δυνατότερο σημείο νομίζω ότι είναι οι σκηνές δράσης και καταδιώξεων, με αποκορύφωμα εκείνες στις οποίες λαμβάνουν χώρα οι ανατινάξεις! Η έκδοση, με εξαίρεση το χαρτί, δεν έχει κάτι το αξιοσημείωτο, χωρίς όμως να είναι του πεταματού. Το χαρτί διαθέτει πολυτέλεια, είναι αρκετά παχύ (τόσο στις εσωτερικές σελίδες, όσο και στο εξώφυλλο) και είναι άρτιο στην υφή. Το δέσιμο των 28 μόλις σελίδων έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ από συνοδευτικό υλικό θα βρούμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τον κ. Βλάχο, που υπάρχουν στο εσωτερικό του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου, που μας ενημερώνουν για τις μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις της εποχής. Έτερο ουδέν.
- 1 reply
-
- 15
-
- μικρός ήρως
- 2022
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
Πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο και αφιερωμένο στη μνήμη του Στέλιου Ανεμοδουρά και στην πορεία του στον χώρο των εκδόσεων από το 1946 μέχρι και τη δεκαετία του 90 . Στο βιβλίο παρουσιαζονται με καταλόγους και φωτογραφίες όλες οι εκδοτικές απόπειρές του ,ξεκινώντας από το χώρο του Λαικού αναγνώσματος μέχρι αυτόν των κομικς. Αναφέρονται οι κατα καιρούς συνεργάτες του και υπαρχουν αφιερώματα στους χαρακτηρες των ηρώων του μέσα στις τρείς περιόδους στις οποίες κατηγoροιοποιούν οι συγγραφείς το εργο του. Το αποτέλεσμα είναι παρα πολύ καλό τόσο αισθητικά με άψογο layout και καλές φωτο,όσο και στο περιεχόμενό του . Ο αναγνώστης σίγουρα θα δει και θα θυμηθεί αρκετά από τα παιδικά του αναγνώσματα αλλά και θα λάβει αρκετές πληροφορίες σχετικές με τις ιστορίες διαφόρων σειρών που εξέδωσε κατα καιρούς ο Σ.Ανεμοδουράς. Μπορεί δηλαδή να διαβαστεί το ίδιο άνετα και από μη μηυμένους αλλά και από συλλέκτες και αυτό θεωρώ οτι είναι στα ατού του βιβλίου. Από τις 344 σελίδες που το αποτελούν, οι 277 αφορούν στην καταλογογράφηση και παρουσίαση των εκδόσεων και οι υπόλοιπες περιέχουν 2 ιστορίες Μπλεκ σε σενάριο Γ. Παπαδάκη ,Ν.Νικολαιδη και μια ιστορία Μικρού Ηρωα σε σεναριο Γ. Βλάχου .Η εικονογράφηση και των τριών ιστοριών είναι του Κ.Φραγκιαδάκη . Συνολικά ένα πολύ καλό βιβλίο ,που καταφέρνει για πρώτη φορά να δώσει συγκεντρωμένο και με ξεκάθαρο τρόπο το εκδοτικό έργο ενός θρύλου του χώρου .Οι τρείς συγγραφείς γνωρίζοντας προσωπικά τον Σ .Ανεμοδουρά και έχοντας συμπορευθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα μαζί του ως συνεργάτες του , νομίζω οτι είναι οι πλέον κατάλληλοι για να μιλήσουν γι αυτόν.Το γεγονός οτι η έκδοσή του ,γίνεται από τον ίδιο τον εγγονό του, δίνει και μια νότα συναισθηματισμού η οποία έχει περάσει και στο περιεχόμενο του βιβλίου. Eπίσης πιστεύω οτι τα 19,90 euro για την απόκτησή του είναι μια λογική τιμή (στο Athens Con δινόταν με 25 % έκπτωση στα 15 euro). Για το τέλος μια μικρή ένσταση /παράπονο. Πολύ μεγάλο ποσοστό από τις πληροφορίες που παρατίθενται ,τόσο σε φωτογραφίες τευχών όσο και σε τεύχη προς μελέτη ,παραχωρήθηκαν ευγενικά και φυσικά αφιλοκερδώς από τη Λέσχη Φίλων Κομικς και το greekcomics.gr ,που απ την αρχή είδαν πολύ θετικά και αγκάλιασαν την συγκεκριμένη έκδοση.Τα μέλη του φόρουμ εύκολα θα διαπιστώσουν οτι σε ένα μεγάλο αριθμό φωτο εξωφύλλων κατω δεξιά φαίνεται το χαρακτηριστικό υδατόσημο του GC . Θεωρώ λοιπόν άκομψη την παντελή έλλειψη απλής αναφοράς στο Greek Comics για την προσφορά του αυτή . Θέλω να πιστεύω οτι δεν έγινε σκόπιμα και πρόκειται απλά για αβλεψία . Οπως και να χει και ανεξαρτητα από τα παραπάνω ,προσωπικά συστήνω το βιβλίο σε όσους μεγάλωσαν με τις εκδόσεις Ανεμοδουρά . Και λίγες φωτο από το εσωτερικό του :
- 10 replies
-
- 44
-
- c&c publications
- 2015
- (and 6 more)
-
Τα αγαπημένα τραγούδια ξεχειλίζουν από εικόνες. Διαφορετικές για κάθε ακροατή. Εννιά δημιουργοί κόμικς περνούν από τη θέση του ακροατή στη θέση του σχεδιαστή τέτοιων εικόνων προσθέτοντας τη δική τους ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική οπτική. «Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγοντας ένα αγαπημένο τραγούδι σκαρφιζόμαστε τη δική μας ιστορία που θα μπορούσε να το συνοδεύει. Ιστορίες που δεν είναι ποτέ ίδιες μεταξύ τους. Οι πολλαπλές ερμηνείες που δίνουμε σε ένα τραγούδι σε συνδυασμό με το μίνιμαλ στοιχείο του είναι και το γοητευτικό. Κάτι όμως ακόμα πιο γοητευτικό είναι η εικονοποίησή τους!», γράφει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς στο εντιτόριαλ του νέου περιοδικού «Μουσικά Καρέ» (εκδόσεις Μικρός Ήρως). Και κρίνοντας από το περιεχόμενο του περιοδικού, η εικονοποίηση δεν είναι μόνο γοητευτική αλλά και πανέμορφη και πανέξυπνη. «Τράβα βρε μάγκα» από την Αγγελική Σαλαμαλίκη Η ιστορία της σχέσης των κόμικς με τη μουσική βέβαια δεν είναι σημερινή αλλά κρατάει χρόνια. Την περιδιαβαίνει ο Θοδωρής Μανίκας στον πρόλογό του επισημαίνοντας τις πολλαπλές μορφές και εκφάνσεις αυτής της σχέσης: «Κόμικς ως artwork εξωφύλλων δίσκων αλλά και πολυσέλιδα κόμικς ως ένθετα σε δίσκους βινυλίου (από το θρυλικό εξώφυλλο του μέγιστου Crumb για το Cheap Thrills της Janis Joplin ώς το πόνημα του designer Στέργιου Δελιαλή για το δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ των Poll). Κόμικς με βιογραφίες μουσικών και φανταστικές περιπέτειες που έχουν ως ήρωες σταρ της μουσικής (από τον Bob Dylan και τους Kiss ως τον Elvis και τον Αργεντινό σαξοφωνίστα Gato Barbieri). Ουκ ολίγα κόμικς και graphic novels, σχεδιασμένα ή/και σεναριογραφημένα από μουσικούς (από τον Charlie Watts ως τον Glenn Danzig και από όλους σχεδόν τους Grateful Dead ώς τον Nick Cave). Καλλιτέχνες που επιλέγουν ως εικόνα τους μια κομικσοειδή καρικατούρα […] Αφίσες, flyers συναυλιών και φεστιβάλ, προωθητικά διαφημιστικά υλικά κ.λ.π. Περιοδικά κόμικς και φανζίν, με μουσικές (συνήθως ροκ) θεματικές. Σειρές κινουμένων σχεδίων με πλείστες μουσικές αναφορές αλλά με συχνές “παρουσίες” διάσημων μουσικών στα καρέ των επεισοδίων τους (κορυφαίες, οι αμερικανικές σειρές The Simpsons και Beavis and Butt-Head)». «Don’t stop me now» των Queen από την Αρινέλλα Κοτσίκο Από όσα γράφει ο Θοδωρής Μανίκας, εξάγεται το συμπέρασμα ότι το επόμενο και πολύ αποφασιστικό βήμα προς την ολοκλήρωση αυτής της σχέσης δεν μπορεί να είναι άλλο από τη μεταφορά/προσαρμογή των κόμικς σε τραγούδια και το αντίθετο. Αυτό το δεύτερο υλοποιούν με μεγάλη επιτυχία οι εννιά δημιουργοί κόμικς που συμμετέχουν στα «Μουσικά Καρέ». Τον Μαύρο Γάτο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ένα τραγούδι «ανυπακοής» που σιγοψιθύρισαν ή βροντοφώναξαν πολλές γενιές νέων σε συναυλίες, πάρτι, πλατείες και πορείες, επιλέγει ο Θανάσης Καραμπάλιος που ακολουθεί κατά γράμμα τους στίχους του συνεπώνυμου του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Θανάση, με αποκορύφωμα τη σύλληψη του μποέμ Γάτου όταν «βγήκε σεργιάνι το χαφιεδοτσουρμό, αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό». Ο «Μαύρος γάτος» του Βασίλη Παπακωνσταντίνου από τον Θανάση Καραμπάλιο Τους στίχους και τη μουσική του Freddie Mercury από το «Don’t stop me now» των Queen εικονογραφεί η Αρινέλλα Κοτσίκο επιτυγχάνοντας να αποδώσει ιδανικά τις στιγμές έκστασης και απόλαυσης μιας κοπέλας που νιώθει σαν «sex machine, ready to reload, like an atom bomb about to explode». Σε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, το «Δημοσθένους Λέξις», προσφέρει τις εικόνες του ο Περικλής Κουλιφέτης τοποθετώντας τον αφηγητή σε μια έρημη πόλη όπου «οι δρόμοι θα ´ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη, τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι», για να σταθεί αμέσως μετά μπρος στην πύλη του ΕΑΤ-ΕΣΑ «με τις κουβέρτες στη μασχάλη, χωρίς Βουλή, χωρίς Θεό, σα βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα». «Δημοσθένους Λέξις» του Διονύση Σαββόπουλου από τον Περικλή Κουλιφέτη Ο Νικόλας Κούρτης με την ιστορία του δίνει μορφή στην αγωνία, το ξεπέρασμα του φόβου, την ανάκτηση της αυτοεκτίμησης, την απελευθέρωση και την απογείωση του εαυτού από το «I am the Fire» των Halestorm, ενώ ο Σταύρος Κιουτσιούκης πλάθει μια δική του ιστορία με τίτλο «Το Λάιβ» που εκτυλίσσεται σε ένα μπαρ της Θεσσαλονίκης υπό τους ήχους του «Are you gonna be my girl?» των Jet. Στο ασπρόμαυρο Πασαλιμάνι που ομορφαίνει με λίγες προσεκτικά επιλεγμένες κόκκινες πινελιές, της Ρόζας Εσκενάζυ από το «Τράβα βρε μάγκα», σε στίχους και μουσική του Κώστα Σκαρβέλη, μας ταξιδεύει η Αγγελική Σαλαμαλίκη δίνοντας τη δική της εκδοχή στα λόγια του τραγουδιού. Μια εκδοχή που ολοκληρώνεται με ένα απολύτως αιτιολογημένο φονικό, λίγο κόκκινο αίμα και μερικά κόκκινα άνθη που ξεφυτρώνουν από τα κεραμίδια. Τη σπουδαία, γεμάτη συναίσθημα ποίηση από τα Υπόγεια Ρεύματα μετατρέπει σε κόμικς ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης στο «Σαν Έρημα Καράβια», εικονογραφώντας τη θλίψη και τη μοναξιά μιας ανολοκλήρωτης σχέσης ενώ ο Νικόλας Στεφαδούρος δίνει εικόνες σε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Oasis, το «Wonderwall» σε στίχους και μουσική του Noel Gallagher. Σε ένα από τα πιο τρανταχτά και όμορφα παραδείγματα του πόσο αποτελεσματική και γοητευτική μπορεί να είναι η προσαρμογή ενός έργου τέχνης σε μια άλλη τέχνη που χρησιμοποιεί άλλη γλώσσα, άλλα μέσα και εντελώς διαφορετικά εργαλεία. Ιδιαίτερα όταν το πρωτότυπο έργο είναι εσκεμμένα αφαιρετικό ως προς τα νοήματά του αφήνοντας τον ακροατή να συμπληρώνει αυτός την αφήγηση, αλλά αναπόφευκτα συγκεκριμενοποιείται και αποκτά μία από τις πιθανές ερμηνείες και διαστάσεις του όταν εικονοποιείται, χωρίς αυτό να απαγορεύει την ύπαρξη άλλων, αμέτρητων εκδοχών, προσλήψεων, αναπλαισιώσεων και προσαρμογών. «Camouflage» του Stan Ridgway από τον Κώστα Φραγκιαδάκη Τελευταίο μουσικό κομμάτι του περιοδικού είναι το «Camouflage» του Stan Ridgway που αφηγείται φιλοτεχνώντας τη δική του ιστορία ο Κώστας Φραγκιαδάκης σε χρώμα του Μιχάλη Τόρη και ιστορική επιμέλεια του Γιάννη Μονογυιού. Το «Camouflage» αποτελεί και τη μεγαλύτερη σε έκταση ιστορία των «Μουσικών Καρέ» καθώς ο Φραγκιαδάκης δεν αρκείται στην εικονογράφηση των στίχων, αλλά με βάση αυτούς πλάθει μια δική του εκδοχή των φανταστικών περιστατικών που περιγράφονται στο τραγούδι. Με αποτέλεσμα ένα έτσι κι αλλιώς πολύ φορτισμένο με νοήματα και συναισθήματα τραγούδι για τον αγώνα επιβίωσης ενός Αμερικανού φαντάρου στις ζούγκλες του Βιετνάμ να αποκτά εικόνες. Και η «σωτηρία» του που σύμφωνα με το τραγούδι αποδίδεται στην αυταπάρνηση και τους ηρωισμούς του «Camouflage» να παραμένει ένα άλυτο αίνιγμα. Το εξώφυλλο του άλμπουμ «Μουσικά Καρέ» από τον Νίκο Κούτση Τα «Μουσικά Καρέ», μια έκδοση που αναμένεται να έχει πολλές συνέχειες, με το πρώτο τεύχος τους εξερεύνησαν και παρουσίασαν τη δυνατότητα εικονοποίησης των τραγουδιών καθώς και τη μεταφορά τους σε κόμικς. Η πολύπλευρη αυτή σχέση μεταξύ των κόμικς και της μουσικής δεν εξαντλείται όμως σε αυτό. Τα επόμενα τεύχη θα είναι αφιερωμένα σε άλλες πτυχές της σχέσης αυτής με επίκεντρο τους στίχους, τη μουσική και τις εικόνες που γεννούν τα τραγούδια. Μια άλλη διάσταση της σχέσης της μουσικής με τα κόμικς έδωσε η συλλογή ιστοριών με τίτλο «Song Stories» (εκδόσεις Ένατη Διάσταση, 2019). Σε αυτήν επτά δημιουργοί κόμικς (Έφη Θεοδωροπούλου, Άρης Λάμπος, Κλήμης Κεραμιτσόπουλος, Γιώργος Καμπάδαης, Σοφία Σπυρλιάδου, Νικόλας Στεφαδούρος και Σταύρος Κιουτσιούκης) εικονογραφούν τις αληθινές ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα τραγούδια αγαπημένων καλλιτεχνών και δημοφιλών συγκροτημάτων (Παύλος Παυλίδης, Rotting Christ, Nightstalker, 12ος Πίθηκος, Στίχοιμα, Social Waste), «απαντώντας» στα συνήθη ερωτήματα που το κοινό θέτει στους καλλιτέχνες, όπως «Μα πού βρίσκετε όλες αυτές τις ιδέες; Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας; Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που σας έχουν επηρεάσει;». Και το σχετικό link...
-
- 6
-
- μουσικά καρέ
- εκδόσεις μικρός ήρως
- (and 10 more)
-
Στο 2ο AthensCon (3 και 4 Δεκεμβρίου) κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1ο τεύχος της Άγριας Δύσης που περιέχει καινούρια ιστορία της Θρυλικής Τετράδας από τον Κωνσταντίνο Ρωμοσιό σε σχέδια Κώστα Φραγκιαδάκη. Τα περιεχόμενα του 1ου τεύχους είναι τα εξής: -Μπανγκ-Μπανγκ! Ένας κάου-μπόυ για κλάματα, ή αν θέλετε για γέλια! Το αγαπημένο κόμικς από την Άγρια Δύση. -Σημείωμα του εκδότη Ο Χρήστος Νάστος εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, με αφορμή την καινούρια περιπέτεια της "Θρυλικής Τετράδας"... -"Άσσος Μπαστούνι" Μια δυνατή περιπέτεια της "Θρυλικής Τετράδας", γραμμένη από τον γνωστό συγγραφέα Κωνσταντίνο Ρωμοσιό και με εικονογράφηση του Κώστα Φραγκιαδάκη. Δράση, αγωνία και χιούμορ σε έναν αριστοτεχνικό συνδυασμό! -Κωνσταντίνος Ρωμοσιός Σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα. Παρατίθεται το σύνολο της εργογραφίας του. -Κωνσταντίνος Φραγκιαδάκης Σύντομο βιογραφικό του σχεδιαστή και εικονογράφου που δημιουργεί τον δικό του… Μύθο! -Σχέδια του Πίππη Σταμάτη για την ιστορία μας Εναλλακτική εικονογράφηση της περιπέτειάς μας. -Εκδίκηση στο Λίμπερτυ Λέικ Ένα όμορφο γουέστερν διήγημα από τον μαιτρ του είδους, Γιώργο Μαρμαρίδη. -Ο Μύθος του Μικρού Κάου-μπόυ Ένα κείμενο του Χρήστου Νάστου για τα περιοδικά που αγαπά… -Τσιπιρίπο Ένα μικρό αφιέρωμα στον μικρό Κομάντσι της Θρυλικής Τετράδας, από τον Παναγιώτη Πλαφουτζή. -Το περιοδικό Ταμ Ταμ και η σύντομη ιστορία του Ένα πληροφοριακό κείμενο του γνωστού συγγραφέα-ερευνητή Γιώργου Βλάχου. -Ταμ Ταμ, τεύχος 1 Ολόκληρη η ιστορία του πρώτου τεύχους του περιοδικού. -Πολύχρωμος πίνακας στο οπισθόφυλλο Η "Θρυλική Τετράδα" και ο... Άγιος Βασίλης, διά χειρός Κώστα Φραγκιαδάκη. Συντελεστές έκδοσης: Υπεύθυνος έκδοσης: Χρήστος Νάστος Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Ρωμοσιός Εικονογράφηση κύριας ιστορίας και εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Φραγκιαδάκης Υπεύθυνος τυπογραφείου: Τάσος Καϊτατζής Επιμέλεια εντύπου, διορθώσεις κειμένων, μακέτα εξωφύλλου: Παναγιώτης Πλαφουτζής Για όποιoν ενδιαφέρεται να αποκτήσει τα τεύχη μπορεί να το βρει στα εξής μαγαζιά και ιδιώτες: - Comicon Shop, - Comic strip, - Solaris (Αθήνα) - Thaddeus Tripp Διεύθυνση: Σμύρνης 55, Αιγάλεω - Triantafyllos Venetis-Μαγικός Κόσμος, Θεσσαλονίκη - Kostas Giannakopoulos (mycomics.gr), Πάτρα ή να επικοινωνήσει με τον Christos Nastos στο facebook.
- 20 replies
-
- 20
-
- gc βραβείο 2016
- 2016
- (and 3 more)
-
Graphic Design: Μαρίνα Πάνου Το απόλυτο έργο του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά επιστρέφει αυτή τη φορά σε μορφή κόμικς, το πρώτο σε αυτόνομη - graphic novel - μορφή! Η συγγραφική ομάδα από το βιβλίο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ - Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ (2017) επιστρέφει, με τον Γιώργο Βλάχο να αναλαμβάνει το σενάριο και τον Κώστα Φραγκιαδάκη στο σχέδιο. Το νέο κόμικς του Μικρού Ήρωα έρχεται για να γιορτάσει τα 90 χρόνια της εκδοτικής πορείας του οίκου Ανεμοδουρά (και τα 5 για την εκδοτική του Μικρού Ήρωα). Είναι 24 σελίδες, σε σχήμα 17×24. Η βιβλιοδεσία είναι καρφίτσα, με το εξώφυλλο να είναι σκληρό (όσο μπορεί να είναι) και τα χαρτιά πολυτελείας! Η ιστορία έχει ως εξής: Μία νέα απειλή με γερμανικά βομβαρδιστικά που προσβάλουν συμμαχικούς στόλους, εμφανίζεται στα παράλια της Αφρικής και στη Μεσόγειο. Στη συνέχεια χάνονται κάπου πάνω στο Λασίθι, στην Ανατολική Κρήτη! Το Παιδί-Φάντασμα αναλαμβάνει την αποστολή να εντοπίσει και να καταστρέψει το μυστικό αεροδρόμιο... Το τεύχος, επίσης, περιλαμβάνει 2-σέλιδο αφιέρωμα-εισαγωγή του συγγραφέα Γιώργου Βλάχου, με τίτλο "Ο Μύθος Του Μικρού Ήρωα" (σελίδες 2 και 27). Προσωπική άποψη: είναι πάρα πολύ όμορφα σχεδιασμένο, αν και το σενάριο όπως και να το κάνουμε έχει παιδικές ασάφειες. Είναι μία πάρα πολύ καλή έκδοση που αξίζει στήριξη καθώς πλέον στις ημέρες γίνετε όλο και πιο δύσκολο να δούμε κόμικς ελληνικής παραγωγής στην χώρα μας. Τέλος, είναι μία έκδοση που αποτελεί must για όλους τους παλιούς αναγνώστες του Μικρού Ήρωα, καθώς σέβεται την παράδοση, δίνοντας μας νέα πράγματα. Κυκλοφορεί την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, 2018 με την Εφημερίδα Των Συντακτών - Σαββατοκύριακο και σύντομα στα βιβλιοπωλεία! Το αφιέρωμα του Γιώργου Βλάχου "Ο Μύθος Του Μικρού Ήρωα" Το trailer της έκδοσης:
- 5 replies
-
- 21
-
- μικρός ήρως
- γιώργος βλάχος
- (and 3 more)
-
Μια πρόσφατη έκδοση του «Μικρού Καου-μπόυ» μας δίνει το έναυσμα για να ξεδιπλώσουμε το νήμα μιας θρυλικής ιστορίας. «Μικρός Σερίφης», «Μικρός Κάου-μπόυ», «Μικρός Αρχηγός», υπερτεύχος «Μικρός Κάου-μπόυ – Ντιάνα», «Γίγας του Φαρ Ουέστ», «Γεράκι του Τέξας», «Μικρός Σερίφης» τσέπης. Όλοι αυτοί οι τίτλοι, τα δυσθεώρητα για τα σημερινά δεδομένα κυκλοφοριακά νούμερα, όλα αυτά τα μικρά θαυμάσια περιοδικά τέμνονταν από μια κοινή συνιστώσα: φιλοξενούσαν όλα τις περιπέτειες της πλέον αγαπημένης παρέας της Άγριας Δύσης: της επονομαζόμενης θρυλικής τετράδας. Η περιπέτεια στην Άγρια Δύση ξεκινά Τζιμ Άνταμς (Δημήτρης Αδαμόπουλος), Πεπίτο Γκονζάλες, Ντιάνα Μόρισον, Τσιπιρίπο. Ο 18άχρονος Ελληνοαμερικανός σερίφης του Τέξας και οι αχώριστοι φίλοι του απέκτησαν ζωή στο χαρτί τον μακρινό Νοέμβριο του 1963 από την πένα του ήδη έμπειρου στον χώρο της λαϊκής λογοτεχνίας – και μετέπειτα σημαντικού εκδότη παιδικής λογοτεχνίας – Πότη Στρατίκη (ο οποίος τότε υπέγραφε με το ψευδώνυμο Κώστας Φωτεινός). Ο «Μικρός Σερίφης» με τα εντυπωσιακά εξώφυλλα του ζωγράφου Θέμου Ανδρεόπουλου έτυχε άκρατης θερμής υποδοχής από το παιδικό/νεανικό αναγνωστικό κοινό της εποχής. Αποτέλεσμα αυτού η κυκλοφορία ενός ακόμη περιοδικού, του «Μικρού Κάου-μπόυ», αυτού που έμελλε να εκτινάξει τη φήμη των χάρτινων παιδιών του νόμου μα και το αισθητικό/καλλιτεχνικό επίπεδο των ελληνικών pulp αναγνωσμάτων σε απρόσιτα επίπεδα ποιότητας. Η δημιουργική σύμπραξη του εξαιρετικού συγγραφέα λαϊκών αναγνωσμάτων Γιώργου Μαρμαρίδη (με σημαντική προϋπηρεσία και στη θρυλική «Μάσκα») και των Θέμου Ανδρεόπουλου / Κωνσταντίνου Ραμπατζή στην καλλιτεχνική διεύθυνση μας πρόσφερε απλόχερα μερικές από τις καλύτερες περιπετειώδεις νουβέλες που κυκλοφόρησαν ποτέ στο είδος. Και μια σειρά τευχών πραγματικά κοσμήματα χάρτινης αισθητικής. Οι ευφάνταστες σεναριακές ιδέες, τα ποικίλα περιπετειώδη στοιχεία, καθώς και μια αισθητά λιγότερη παιδική συγγραφική προσέγγιση σε σχέση με αυτή του Πότη Στρατίκη – ο οποίος παρέμεινε στη συγγραφή και στο τιμόνι του «Μικρού Σερίφη» – εκτίναξαν την αναγνωστική αποδοχή/απόλαυση στοχεύοντας και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Γνωστές και άγνωστες φυλές Ινδιάνων, αδίστακτοι κακοποιοί, μυστηριώδεις χαρακτήρες του Φαρ Ουέστ, μοναχικοί πιστολέρο, συμμορίες ληστών και παράνομων Μεξικανών αποτελούσαν μερικούς μόνο από τους αντιπάλους της αχώριστης παρέας (μας). Μεγαλύτεροι αντίπαλοί τους ο Τούρκος δυνάστης/αρχικακοποιός Ελ Ατατούρκ – ο μοναδικός αντίπαλος που ο Τζιμ Άνταμς μισεί θανάσιμα – και ο Ελ Καπιτάν που τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του αποσκοπούν στην κατάκτηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα θαυμαστά κατορθώματα του 18άχρονου ελληνόπουλου και της ομάδας του ανέθρεψαν γενιές παιδιών και ενθουσιάζουν έως και σήμερα, μένοντας ταυτόχρονα μακριά από τις ανείπωτες υπερβολές της αντίστοιχης παρέας του «Μικρού Ήρωα». Οι αστείρευτες γκάφες του καλοκάγαθου Πεπίτο Γκονζάλες, η παροιμιώδης εξυπνάδα και η γενναιότητα του 12χρονου Τσιπιρίπο, η ομορφιά και το ακατάπαυστο θάρρος της μελαχρινής αμαζόνας Ντιάνας Μόρισον, ο πανέξυπνος σκύλος τους Μπικ, μα κυρίως οι ικανότητες και η ακατάβλητη προσήλωση του αρχηγού τους στον νόμο, στις ηθικές αξίες και στα ιδανικά του συντρόφευσαν γενιές αναγνωστών. Τα περιοδικά με τις περιπέτειες της θρυλικής τετράδας θριάμβευσαν σε κάθε επίπεδο τη δεκαετία του ’70 με πάμπολλους τίτλους, ενώ συνέχισαν απτόητα έως τα μέσα της επομένης. Έκτοτε όμως οι πωλήσεις ακολούθησαν πτωτική πορεία, τα κόμικ κέρδισαν ολοκληρωτικά σχεδόν τις προτιμήσεις των αναγνωστών, οι επαναλήψεις των ιστοριών αποτελούσαν μόνιμη κατάσταση και κάπου εκεί, παρά τις ακόμη αξιέπαινες και άκρως φιλότιμες προσπάθειες των συντελεστών, η αυλαία έπεσε. Όχι άδοξα όμως. Οι τίτλοι τέλους έπεσαν οριστικά με το κλείσιμο του «Μικρού Σερίφη» στις 17 Δεκεμβρίου 1991. Οι υπόλοιποι τίτλοι είχαν ολοκληρώσει την εκδοτική τους διαδρομή λίγο νωρίτερα. Τέλος (αλλά όχι αμετάκλητο) εποχής Τα χρόνια πέρασαν και τα παλιά αυτά περιοδικά έγιναν πολύτιμα κομμάτια συλλογών μα και πολλαπλών αναφορών για κάθε συλλέκτη/αναγνώστη του είδους. Τεύχη συνέχιζαν να αλλάζουν χέρια μεταξύ συλλεκτών και κάπως έτσι η μαγεία των περιπετειών αυτών συνέχισε να απλώνει τα πέπλα της σε μια μικρή μα σεβαστή μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Φυσικό επόμενο ήταν τα τελευταία πέντε χρόνια να γευτούμε την έκπληξη μα και την ανείπωτη χαρά της κυκλοφορίας δύο νέων τευχών «Μικρού Σερίφη» (τεύχος 1.469, Ίδρυμα ΣΟΦΙΑ και τεύχος 1.470, Εκδόσεις Μικρός Ήρως), τεσσάρων συλλεκτικών τευχών «Μικρός Κάου-μπόυ» (τεύχη 1219-1222) και ενός συλλεκτικού τεύχους «Μικρός Αρχηγός» (839), τα οποία περιλάμβαναν παλιές και νέες περιπέτειες υπό τη φροντίδα του γράφοντος και του Παναγιώτη Πλαφουτζή (δημιουργού του εξαίρετου magazine «Μικρός Σερίφης» το οποίο αριθμεί ήδη 13 τεύχη). Όμως κάθε μύθος για να μην ξεχαστεί πρέπει να ζήσει ξανά. Έτσι λοιπόν τον Δεκέμβριο του 2016 η συνεργασία του γνωστού συγγραφέα Κωνσταντίνου Ρωμοσιού με τον εξαιρετικό σχεδιαστή Κώστα Φραγκιαδάκη είχε αποτέλεσμα την κυκλοφορία τριών νέων νουβελών με τη θρυλική τετράδα κάτω από τον νέο τίτλο «Άγρια Δύση». Περιπέτειες με κλασική υφή, έμπνευση, σεβασμό στους χαρακτήρες των ηρώων αλλά και με μικρή ανανεωτική διάθεση. Αυτές τις υπέροχες, διαχρονικές ιστορίες – επεξεργασμένες ξανά από τους δημιουργούς τους – καθώς και μια νέα ακυκλοφόρητη μπορείτε να απολαύσετε στο βιβλίο «Νέος Μικρός Καου-μπόυ: Ο Ναγουάλ», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη. Το βιβλίο αποτελεί υψηλής ποιότητας έκδοση, πραγματικό απόκτημα για κάθε συλλέκτη/νοσταλγό. Διαβείτε άφοβα λοιπόν αυτό το χάρτινο, συναρπαστικό μονοπάτι που μας ανοίγουν διάπλατα ξανά οι μικροί υπερασπιστές του νόμου στις αφιλόξενες εκτάσεις της Άγριας Δύσης. Είναι διάσπαρτο με εκπλήξεις, γλυκιά νοσταλγία και συνάμα όμορφες συναρπαστικές στιγμές δράσης. Αποκτήστε το βιβλίο και αφεθείτε ξανά στη μαγεία… Νέος Μικρός Καου-μπόυ: Ο Ναγουάλ Κωνσταντίνος Ρωμοσιός ΕΚΔΟΣΕΙΣ Λιβάνη ISBN: 978-960-14-3325-7 ΣΕΛ.: 368 ΤΙΜΗ: € 14,00 Και το σχετικό link...
-
- 7
-
- μικρός σερίφης
- μικρός κάου-μπόυ
- (and 9 more)
-
Ο αγαπημένος ήρωας Γιώργος Θαλάσσης μαζί με τη γλυκιά Κατερίνα και τον πεινασμένο Σπίθα, που αγωνίζονται κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής για την πατρίδα, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την αγάπη, επιστρέφουν, σε μια εποχή όπου οι μικροί «μεγάλοι» ήρωες είναι πιο αναγκαίοι από ποτέ! Η έκδοση «Ο Μικρός Ήρως - Η Ακρόπολη κινδυνεύει!» ξαναζωντανεύει μια από τις πιο αθώες και σημαδιακές εποχές των παιδικών μας χρόνων πολλών αναγνωστών. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι... Στα μακρινά εκείνα ’50 και ’60, το παιδικό περιοδικό - ανάγνωσμα «Ο Μικρός Ήρως» κατάφερε να κυριαρχήσει και να παραμείνει έως σήμερα εμβληματικό σημείο αναφοράς από τους πρώτους αναγνώστες του, καθώς αφηγούνταν τους αγώνες ενός ολόκληρου λαού για τη Λευτεριά στην Κατοχή και την Αντίσταση, μέσα από τις ηρωικές περιπέτειες μιας ομάδας παιδιών. Το βιβλίο αυτό λογίζεται και ως αφιέρωμα στον «Μικρό Ήρωα» των 798 τευχών και τον συγγραφέα του, τον Στέλιο Ανεμοδουρά (1917 - 2000), με αφορμή την φετινή επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννησή του. «Ο Μικρός Ήρως - Η Ακρόπολη κινδυνεύει!» αποτελείται από πέντε καινούργιες αυτοτελείς ιστορίες από τα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα και τον Σπίθα. Πέρα από την ομώνυμη ιστορία, το βιβλίο περιέχει άλλες τέσσερις περιπέτειες: «Το Μυστικό του Κόνδορα», «Ποιος είναι ο Θαλής;», «Ο Ήρωας του Νερέτβα» και «Οι Τρεις Λόγχες». Στις σπονδυλωτές αυτές ιστορίες, ο Μικρός Ήρως θα αποτρέψει ανόσια εγκλήματα με τον δικό του παράτολμο, μοναδικό τρόπο. Ο συγγραφέας Γιώργος Βλάχος και ο εικονογράφος Κώστας Φραγκιαδάκης χαρίζουν μοναδικές στιγμές διασκέδασης, νοσταλγίας και... αγωνίας! gkoul@naftemporiki.gr Πηγή: naftemporiki.gr
- 2 replies
-
- 14
-
- Μικρός Ήρως
- Η Ακρόπολη κινδυνεύει
- (and 3 more)
-
Εκατό χρόνια από τη γέννηση του εμπνευστή του «Μικρού Ήρωα» Στέλιου Ανεμοδουρά (22 Μαΐου 1917) το Documento αναζήτησε τον εγγονό του, επικεφαλής στις εκδόσεις Μικρός Ήρως, Λεωκράτη Ανεμοδουρά για να συζητήσουμε για τον μεγάλο παππού του, αλλά και για το παρόν (με αφορμή την καινούργια έκδοση του «Μικρού Ήρωα») και το μέλλον του θρυλικού παιδιού Γιώργου Θαλάσση. Θα μας διηγηθείτε τη μυθιστορία της ζωής του Στέλιου Ανεμοδουρά; Ο Στέλιος Ανεμοδουράς κατάλαβε από πολύ νωρίς στη ζωή του την κλίση του στο γράψιμο και τι ήθελε να κάνει. Στα 17 του χρόνια εξέδιδε το περιοδικό «Αργώ», ενώ ανήκε στη λογοτεχνική ομάδα της Έλλης Αλεξίου και του Βασίλη Δασκαλάκη. Μια κολακευτική επιστολή του Καραγάτση για τα ποιήματα που έγραφε ήταν το πρώτο σημάδι ότι με τη γραφή του μπορεί να πετύχει πολλά. Αν και σπούδασε στη Νομική και την τελείωσε αριστούχος, συνήθιζε να λέει ότι το μόνο που κράτησε από αυτήν ήταν ο τρόπος σκέψης. Γι’ αυτόν ο τρόπος σκέψης ήταν το παν. Μετά την Κατοχή θα ξεκινήσει παράλληλα με την δημοσιογραφία (σε διάφορες εφημερίδες όπως «Ελεύθερη Ελλάδα», «Δημοκρατική Αλλαγή», «Αθηναϊκή», «Νέα») να δουλεύει ως μεταφραστής στο περιοδικό «Μάσκα». Αυτό ήταν το μεγάλο φροντιστήριό του, καθώς δίπλα στον Μαγγανάρη θα διδαχτεί με τον καλύτερο τρόπο τις τεχνικές αφήγησης. Για τον Στέλιο Ανεμοδουρά, ωστόσο, η συμμετοχή του στη «Μάσκα» ήταν ένα πάρεργο που του εξασφάλιζε ένα επιπλέον εισόδημα. Πάντα το όνειρό του ήταν να φτιάξει τα δικά του περιοδικά. Κάποιες πρώτες προσπάθειες δεν ευδοκίμησαν και ουσιαστικά η πρώτη του επιτυχία έρχεται με τον «Υπεράνθρωπο», μια ελληνική εκδοχή του Σούπερμαν που κράτησε για 96 εβδομαδιαία τεύχη. Ύστερα λοιπόν από αυτή την πολυετή πείρα και προπαίδευση ήρθε και ο «Μικρός Ηρως» το 1953. Το έγραφε επί 16 συναπτά έτη ωσότου να το σταματήσει η χούντα των συνταγματαρχών το 1968, οι οποίοι επέβαλαν λογοκρισία. Όπως συνήθιζε να λέει, έπρεπε να γράφει κάθε εβδομάδα ένα τεύχος προς κυκλοφορία, ανεξαρτήτως καλών ή κακών περιστάσεων και γενικότερων συνθηκών. Μέχρι τον Μάιο του 2000, όταν φεύγει από τη ζωή, ο Στέλιος Ανεμοδουράς άφησε τεράστια κληρονομιά πίσω του, αγαπημένους ήρωες και χιλιάδες σελίδες που θα φέρνουν πάντα στο θυμικό μας τις όμορφες περασμένες δεκαετίες. Ο γιος του Γιώργος Ανεμοδουράς (ο οποίος μου παρείχε τις περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή του) και η σύζυγός του Αικατερίνη Ρωσσίου-Ανεμοδουρά, που ήταν στη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, συνέχισαν το έργο του, με ανάπτυξη και άλλων ειδών περιοδικών, γυναικείων, επιστημονικών, κλαδικών και βιβλίων. Ο παππούς σας ήταν υπεύθυνος Τύπου της ΟΚΝΕ και μάλιστα τον συνέλαβε η ασφάλεια του Μανιαδάκη. Υπήρξε ένα υπόμνημα που είχε γράψει και στο οποίο ανέφερε πως η λύση στο πρόβλημα του ναζισμού θα δινόταν μόνο με τη δολοφονία του Χίτλερ και των πρωτοκλασάτων στελεχών του NSDAP. Ακούγεται ηρωικό αλλά εντελώς δονκιχωτικό, μια αύρα Μικρού Ήρωα προτού αυτός πάρει υπόσταση στο χαρτί. Έτσι ακριβώς έγινε και μάλιστα αυτός ήταν ο λόγος που μόλις ξέσπασε ο πόλεμος ήταν από τους πρώτους καταζητούμενους στη λίστα των Γερμανών. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε να αποτραβηχτεί στη Σίφνο, όπου δούλευε ο πατέρας του ως τελώνης, μέχρι σχεδόν το τέλος του πολέμου. Η Σίφνος ήταν τότε ιταλοκρατούμενη. Εκεί είχαν φτιάξει μια μικρή αντιστασιακή οργάνωση μέσω της οποίας έδιναν πληροφορίες στο στρατηγείο με έναν Νεοζηλανδό ασυρματιστή που ήταν κρυμμένος στο βουνό. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε και μεγάλο δημοσιογραφικό έργο να αναδείξει, που θα θέλαμε να το αποτυπώσουμε κάποια στιγμή σε ένα μελλοντικό αφιέρωμα. Είχε καλύψει το ρεπορτάζ της 1ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης του Γρηγορίου Λαμπράκη, σώζωντάς τον μάλιστα, μαζί με άλλους δημοσιογράφους, από τα χέρια παρακρατικών. Τον Μάιο του ίδιου χρόνου, όταν δολοφονήθηκε ο Γρηγόριος Λαμπράκης, ήταν στο τρένο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα που μετέφερε τη σορό του. Επίσης, τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Ελλάδα, ο Στέλιος Ανεμοδουράς έκανε τη στρατιωτική του θητεία όντας υπεύθυνος στην Επιτροπή Απαλλαγών. Ήταν ο τελευταίος που έφυγε από τα γραφεία της ΣΔΑ, καίγοντας όλα τα αρχεία που δεν έπρεπε να βρουν οι Γερμανοί. Αμέσως μετά έφυγε από το στρατηγείο και φορώντας πολιτικά για μη συλληφθεί μπήκε σε ένα καΐκι με προορισμό τη Σίφνο. Αναφέρω αυτά τα γεγονότα υπερθεματίζοντας τη δική σας πρόταση ότι υπήρχαν στοιχεία ηρωισμού στην προσωπικότητά του, που μετά αποτυπώθηκαν και μέσα στις σελίδες του «Μικρού Ήρωα». Ποια στιγμή συλλαμβάνει την εικόνα του Γιώργου Θαλάσση; Πιστεύω ότι οι εμπειρίες στη Σίφνο την περίοδο της Κατοχής χαράχτηκαν βαθιά μέσα του και τον επηρέασαν στο γράψιμο και στην αποτύπωση του Μικρού Ήρωα. Όπως και κάποιες εμπειρίες που είχε όντας υπεύθυνος Τύπου της ΟΚΝΕ όταν πιάστηκε από την Ασφάλεια και βασανίστηκε. Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Θαλάσσης ήταν ο κρυφός του πόθος. Θα ήθελε να είναι αυτός ένας Μικρός Ήρωας. Γιατί ο «Μικρός Ήρωας» ρίζωσε στο φαντασιακό των παιδιών μιας γενιάς, βλάστησε και γονιμοποίησε τη φαντασία τους; Νομίζω ότι πέρα από τη γραφή ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε ένα ακόμη μεγαλύτερο χάρισμα. Να αντιλαμβάνεται αυτό που ζητάει το αναγνωστικό κοινό και να του το προσφέρει με έναν τρόπο μοναδικό. Η επιτυχία ωστόσο του «Μικρού Ήρωα» οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτον το ιστορικό πλαίσιο, καθώς το θέμα της Κατοχής ήταν ακόμη ζωντανό στους νέους της εποχής εκείνης. Η επιλογή των ηρώων. Η θρυλική τριάδα ήταν ιδανική και ακολουθούσε τα πρότυπα που είχε και αυτός διδαχθεί. Ο ιδανικός ήρωας Γιώργος Θαλάσσης μαζί με την ιδανική ηρωίδα Κατερίνα και το κωμικό στοιχείο, τον Σπίθα. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα αναγνώσματα με περιεχόμενο αμιγώς ελληνικό που άγγιζαν την νεανική ψυχή. Το σκίτσο του Βύρωνα Απτόσογλου ήταν καθοριστικός παράγοντας της επιτυχίας. Ωστόσο τίποτε από αυτά δεν θα ίσχυε χωρίς την αφηγηματική μαεστρία του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο οποίος μόνο για ένα πράγμα ήταν πραγματικά υπερήφανος: για την ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε, η οποία δεν ήταν μονόπλευρη ούτε λιτή, ήταν πλούσια. Ο «Μικρός Ήρωας» εκδίδεται για πρώτη φορά το 1953, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου. Σε μια εποχή λοιπόν φλεγόμενων πολιτικών παθών που η χώρα έχει χωριστεί στα στρατόπεδα των νικητών και των ηττημένων, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα και ο Σπίθας ποια ιδανικά προβάλλουν; Ο «Μικρός Ήρως» δεν περιείχε πολιτικές αποχρώσεις. Στο σύμπαν του ήταν όλοι πατριώτες που αντιστέκονταν στον γερμανικό ζυγό. Αυτό ήταν μια ακόμη σημαντική διάσταση. Το ανάγνωσμα πρόβαλλε το ιδανικό της αυτοθυσίας για το κοινό καλό, την αγάπη για την ελευθερία και την Ελλάδα, αλλά και τον σεβασμό για τον αντίπαλο. Πάνω απ’ όλα, όμως, «Μικρός Ήρως» σημαίνει αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεση. Ηταν κάτι που πίστευε πολύ ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Η ίδια η ζωή είναι, όπως έλεγε, αντίσταση και κάθε υποχώρηση φέρνει την ήττα. Και μετά τον «Μικρό Ήρωα» ακολουθεί μια πλειάδα Ελλήνων και διεθνών ηρώων που ξεχύνονται στον κόσμο για να τον σώσουν από την καταστροφή. Παράλληλα με τον «Μικρό Ήρωα» εξέδωσε και άλλα πολλά αναγνώσματα, που κάποια είχαν τη δική του υπογραφή και άλλα ήταν άλλων Ελλήνων συγγραφέων. Θα αναφέρω ενδεικτικά τα «Ταγκόρ», «Μικρός Ιππότης», «Μικρός Μπουρλοτιέρης», «Γκρέκο», «Μικρός Ταρζάν». Πιστεύω ήταν μια περίοδος εκδοτικού πειραματισμού, στην οποία διεύρυνε το πεδίο της θεματολογίας του, επηρεασμένος σίγουρα και από ανάλογες εκδόσεις του εξωτερικού. Από το 1968 θα σταματήσει τα λαϊκά αναγνώσματα (κείμενο με λίγη εικονογράφηση, όπως ο «Μικρός Ήρως») και θα ξεκινήσει την έκδοση εισαγόμενων ηρώων. Είναι η εποχή που στρέφει το ενδιαφέρον του στη γειτονική Ιταλία και με την εμπειρία του επιλέγει ήρωες που πραγματικά κερδίζουν το αναγνωστικό κοινό. Ήρωες όπως οι Μπλεκ, Ζαγκόρ, Ομπραξ, Κάπτεν Μαρκ, Κοκομπίλ, Δίκαιος, Μίστερ Νο και πολλοί άλλοι θα συντροφέψουν για ακόμη τέσσερις δεκαετίες όλους τους νέους της εποχής εκείνης. Κυκλοφορεί η καινούργια έκδοση του «Μικρού Ήρωα», το «Η Ακρόπολη κινδυνεύει». Είναι μια επετειακή έκδοση που δεν θα έχει συνέχεια ή πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος και σήμερα στην ελληνική αγορά για τον «Μικρό Ήρωα»; Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε εάν θα υπάρξει συνέχεια. Αυτό θα το αποφασίσει το αναγνωστικό κοινό. Η δουλειά που έχει γίνει τόσο από τον συγγραφέα Γιώργο Βλάχο όσο και από τον εικονογράφο Κώστα Φραγκιαδάκη είναι εξαιρετική. Αν και πολλοί είναι οι λάτρεις των παραδοσιακών ιστοριών, πιστεύουμε ότι το καινούργιο βιβλίο μπορεί να ξαναφέρει τον ήρωα στην επιφάνεια και να δημιουργήσει και πάλι φανατικό κοινό. Ποιες μνήμες έχετε ακόμη στο μυαλό σας από τον παππού σας; Μόνο όμορφες! Ένας άνθρωπος που είχε απάντηση σχεδόν σε ό,τι τον ρωτούσες. Αγαπούσε το διάβασμα, ήταν τρόπος ζωής γι’ αυτόν. Από το 1992 έως και το 2000, όταν έφυγε από τη ζωή, ζούσαμε μαζί. Όταν επέστρεφε από το γραφείο, αφού ξεκουραζόταν, διάβαζε συνήθως ξένα βιβλία ατελείωτες ώρες. Τι είδους παραμύθια σας έλεγε; Όχι τόσο παραμύθια όσο ιστορίες που είχε βιώσει στην Κατοχή, κυρίως στη Σίφνο. Και τις εξιστορούσε ακριβώς με τον τρόπο που έγραφε και πάντα ήθελες να ακούσεις το τέλος τους. Υπήρξαν στιγμές που σας εξομολογήθηκε γεγονότα και ψυχικές καταστάσεις που ποτέ δεν είπε σε άλλον; Μου είχε εξιστορήσει με λεπτομέρειες το περιστατικό όταν πιάστηκε –για το υπόμνημα που είχε γράψει κατά του Χίτλερ– 19 χρόνων φοιτητής από την Ασφάλεια του Μανιαδάκη. Τον κρατούσαν επί ημέρες στην Ασφάλεια και τον βασάνισαν, αλλά αυτός δεν έδωσε ποτέ το όνομα ενός φίλου του που είχε γράψει μια παρόμοια αναφορά. Όταν ένας αρχιφύλακας, ονόματι Ιακωβίδης, άρχισε να τον χτυπάει αλύπητα για να ομολογήσει, αυτός αντέδρασε σαν αγρίμι, τον πέταξε κάτω και ο αρχιφύλακας άρχισε να φωνάζει «βοήθεια»! Στην πραγματικότητα όλη η Ασφάλεια του έβγαλε το καπέλο, καθώς ο Ιακωβίδης ήταν μισητός σε όλους. Λίγες ημέρες αργότερα τον άφησαν ελεύθερο! Το γεγονός αυτό ήθελε να το εκδώσει μάλιστα και το έχουμε σε χειρόγραφη μορφή, καθώς είχε αρχίσει να το γράφει προς το τέλος της ζωής του. Στα μάτια σας ο Στέλιος Ανεμοδουράς υπήρξε ένας μεγάλος ήρωας; Σίγουρα σήμαινε πολλά. Πέραν του ότι ήταν παππούς μου, υπήρξε πολύπλευρη προσωπικότητα που πρόσφερε σημαντικά σε διάφορους τομείς. Ξεκίνησε από τη συγγραφή, όπου πραγματικά κατάφερε να γαλουχήσει γενιές, όμως εξίσου μεγάλο έργο είχε και ως εκδότης. Κατάφερε να διαχειριστεί έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο με εκατοντάδες εργαζομένους, έχοντας πάντοτε αρχές και όντας πάντοτε δίκαιος. Όλοι είχαν να πουν μόνο καλά λόγια για τον Στέλιο Ανεμοδουρά. Και το σχετικό link...
- 1 reply
-
- 20
-
- Λεωκράτης Ανεμοδουράς
- Γιώργος Θαλάσσης
- (and 8 more)
-
Ο Τετρακοσάρης: Ένα comic της κρίσης μας μιλάει για την κρίση «Γιατί Τετρακοσάρης;» σκέφτεται κανείς μόλις πιάνει για πρώτη φορά στα χέρια του το comic. Και η απορία λύνεται γρήγορα, όταν καταλαβαίνουμε ότι ο όρος «Τετρακοσάρης» ορίζει μία ολόκληρη γενιά, τη γενιά στην οποία ανήκει ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, που φτάνει πια τα 40, αλλά αμείβεται ακόμα με το μισθό των 400 ευρώ που θα έπαιρνε και στα 25 του. Πρόκειται για τη γενιά που έχει ζήσει στην κρίση, αλλά έχει ζήσει και τα χρόνια που οδήγησαν σε αυτήν και τώρα αναστοχάζεται πώς φτάσαμε ως εδώ. Αυτό είναι και το κεντρικό ερώτημα της ιστορίας του «Τετρακοσάρη»: Πώς φτάσαμε στην κρίση και τι κάνουμε τώρα; Ο σεναριογράφος Νίκος Δημ. Νικολαϊδης εξαρχής δηλώνει ότι θα μιλήσει για την περίοδο της κρίσης. Ήδη απ’ τις πρώτες σελίδες του comic γίνεται μια γρήγορη ανασκόπηση της πολιτικής σκηνής, η οποία ξεκινάει απ’ τις πρώτες μέρες της Μεταπολίτευσης με την πτώση της Χούντας, περνάει απ’ το «σωτήρα» Καραμανλή, την «αλλαγή» του Παπανδρέου, αλλά και τον «Γκαντέμη» που «θύμιζε πολύ τον Δρακουμέλ», για να φτάσει στο νέο αιώνα, όπου ενώ ο πρωταγωνιστής συνέτασσε το βιογραφικό του και έψαχνε την «μία και μοναδική» κοπέλα, παράλληλα τα μεγάλα όνειρα απ’ το Euro 2004 και τη Eurovision αρχίζουν να γκρεμίζονται με τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου και τη μετέπειτα «καταιγίδα» του μνημονίου. Στο πέρασμα αυτών των χρόνων ο Αγησίλαος Λάμψας, ο Τετρακοσάρης, μάλλον απεικονίζει τον μέσο όρο των πολιτών της περιόδου: απόφοιτος οικονομικών σπουδών, οπαδός του Παναθηναϊκού και εναλλάξ ψηφοφόρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο Λάμψας εργάζεται ως «στέλεχος» μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας, αλλά ο μισθός του έχει κολλήσει στα 400 ευρώ, ενώ απ’ ότι φαίνεται ο μόνος τρόπος για να αυξήσει τα έσοδά του είναι να κάνει τα «στραβά μάτια» στους λογιστικούς ελέγχους πελατών της εταιρείας, ώστε να πάρει γερή ανταμοιβή. Σε αυτή την κατάσταση και σε αυτά τα διλήμματα βασίζεται η ιστορία που γράφει ο Νικολαΐδης. Όπως λέει και ο ίδιος στο Editorial αφηγείται τα χρόνια της «μεγάλης χίμαιρας», στα οποία ο καθένας πρέπει να διαλέξει το δρόμο που θα ακολουθήσει: «το καλό και το κακό, το ηθικό και το ανήθικο, το νόμιμο και το παράνομο». Απέναντι σε αυτά τα διλήμματα ο Λάμψας προσπαθεί να μείνει ηθικά ακέραιος και γι’ αυτό βρίσκεται να είναι τετρακοσάρης, άνεργος και τελικά εργαζόμενος στο λογιστήριο ποδοσφαιρικής ομάδας με καλό μισθό, αλλά πάλι με τα ίδια ηθικά διλήμματα. Τελικά η ιστορία του Τετρακοσάρη είναι ένα δριμύ κατηγορώ στις πολιτικές που οδήγησαν στην κρίση, στην εκμετάλλευση και τη διαπλοκή των μεγάλων εταιρειών, στην ανεργία και στο ξέπλυμα που γίνεται πίσω απ’ το φαντασμαγορικό σκηνικό της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας. Όμως ο Τετρακοσάρης εκτός από ένα ενδιαφέρον σενάριο ξεχωρίζει και για την πλούσια εικονογράφηση του Κώστα Φραγκιαδάκη. Σε ασπρόμαυρο σκίτσο ο Φραγκιαδάκης καταφέρνει μέσα απ’ την απλότητα να μας ξεναγεί στους δρόμους της Αθήνας της κρίσης, στα κλειστά γραφεία των μεγάλων εταιρειών, αλλά και στην προσωπική ζωή του Αγησίλαου Λάμψα. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονίσουμε ότι ο «Τετρακοσάρης» παρά το έντονα πολιτικό σενάριο ξέρει ότι είναι comic και αυτό το δείχνει με τον πιο έξυπνο τρόπο, κάνοντας συνεχώς αναφορές στην pop κουλτούρα και στην ιστορία των comics. Έτσι λοιπόν με το πρώτο διάβασμα θα δούμε μέσα στην ιστορία να εμφανίζονται χαρακτηριστικές εικόνες από τους Watchmen, το Game of Thrones, το Mad Max, αλλά και τον Wolverine και τον Spock μαζί με πολλές ακόμα ανάλογες αναφορές, ενώ στο τέλος του comic θα βρούμε έναν αναλυτικό κατάλογο με όλα τα easter eggs που μπορεί να μας διέφυγαν. Έτσι λοιπόν ο Τετρακοσάρης, ο οποίος εκδόθηκε απ’ τις εκδόσεις Comics & Crosswords Publications, πρόκειται για ένα comic που γράφεται στην περίοδο της κρίσης και θέλει να μιλήσει για αυτήν. Είτε κάποιος συμφωνεί, είτε διαφωνεί με τους πολιτικούς λόγους τους οποίους αναδεικνύει για το πώς δημιουργήθηκε η κρίση, σίγουρα θα αναγνωρίζει ότι οι Νικολαΐδης και Φραγκιαδάκης προσπάθησαν μέσα από τις δικές τους ιδέες να αφηγηθούν την ιστορία μιας ολόκληρης γενιάς. Αυτή η γενιά των τετρακοσάρηδων, η οποία δουλεύει με χαμηλούς μισθούς, άθλιες εργασιακές συνθήκες, αλλά και με μεγάλα διαστήματα ανεργίας ή μισοεργασίας είναι μια γενιά που πρέπει να αφηγηθούν τα comics τις ιστορίες της. Ελπίζουμε ότι τα comics της κρίσης από εδώ και πέρα δεν θα μείνουν απλά στην περιγραφή της κρίσης, αλλά θα γίνουν κομμάτι ενός νέου πολιτιστικού συνόλου που θα βάλει το λιθαράκι της ώστε η γενιά μας να ανατρέψει την κρίση και αυτούς που τη δημιούργησαν. Πηγή
-
- 15
-
- Νίκος Νικολαΐδης
- Κώστας Φραγκιαδάκης
- (and 1 more)
-
Έκθεση Κόμικς Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει 18 - 28 Φεβρουαρίου 2017 Το Πολιτιστικό Πάρκο και η οργανωτική επιτροπή του Olympia Culture Festival σας προσκαλεί στην έκθεση κόμικ με τίτλο «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» που θα φιλοξενηθεί στον πολυχώρο Λυκαβηττός από τις 18 έως τις 28 Φεβρουαρίου. Έχοντας ως πηγή έμπνευσης τον διάσημο στίχο του ποιήματος «Με τον τρόπο του Γ.Σ» του Γιώργου Σεφέρη, δέκα σχεδιαστές από τη σύγχρονη ελληνική σκηνή των κόμικς επανεξετάζουν το περιεχόμενο του ποιήματος -81 χρόνια μετά την δημιουργία του- με βάση την παρούσα κοινωνική συνθήκη της χώρα μας. Το 1936 ο Γιώργος Σεφέρης είδε ένα κράτος χρεοκοπημένο σε όλα τα επίπεδα, πληγωμένο από το άδοξο τέλος της Μεγάλης Ιδέας και προδομένο από τους υποτιθέμενους φίλους του, που ξεπούλησαν χωρίς κανένα δισταγμό τα εδάφη του. Περιέγραψε την παρακμή της δημοκρατίας και του ανίκανου πολιτικού της προσώπου, που δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εποχής. Τέλος παρατήρησε τις αντιδράσεις του λαού, που έμεινε απελπιστικά αμέτοχος μπροστά στο παιχνίδι που του έπαιξαν οι ισχυροί και δέχτηκε παθητικά την νέα τάξη πραγμάτων. Στην Ελλάδα του σήμερα, οι δέκα δημιουργοί κόμικ σχολιάζουν μέσα από τα έργα τους τις τραγικές ομοιότητες του πολιτικού σκηνικού και του αέναου κύκλου που έχει βιώσει η χώρα μας με το πέρασμα των αιώνων. Μέσα από την προσωπική τους ματιά αφηγούνται τις ιστορίες τους και εξομολογούνται το πόσο τους έχει πληγώσει η πατρίδα μας. Ωστόσο στέλνουν ταυτόχρονα ένα μήνυμα ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο και υπενθυμίζουν στους επισκέπτες, ότι η Ελλάδα θα βρει για ακόμα μία φορά τον τρόπο να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της. Επιμέλεια έκθεσης: Βέρα Καρτάλου Συμμετέχουν: Βέρα Καρτάλου, Γιώργος Κομιώτης, Αρινέλα Κουτσίκο, Αλέξια Λουγιάκη, Κωνσταντίνος Νικέλλης, Κώστας Παντούλας, Αλέκος Παπαδάτος, Νίκος Παπαμιχαήλ, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Κώστας Φραγκιαδάκης, Χατζηδάκης Στέλιος Την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης στις 18 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί ομιλία με θέμα «Η τέχνη των κόμικς στην Ελλάδα» με τους ομιλητές Βέρα Καρτάλου, Κώστα Παντούλα, Αλέκο Παπαδάτο και Βασίλη Χειλά, όπου θα συζητηθεί η πορεία των κόμικς τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας, η εξέλιξη και η αποδοχή τους ως δέκατη τέχνη, καθώς και η θεματολογία που επιλέγουν οι Έλληνες δημιουργοί για τα έργα τους. Στις 21, 23 και 28 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθούν επισκέψεις από σχολεία της Αττικής κατά τις πρωινές ώρες, τα οποία θα παρακολουθήσουν το δίωρο δημιουργικό εργαστήρι «Σχεδιάζοντας έναν ήρωα» από τον σχεδιαστή κόμικ και καθηγητή Νίκο Παπαμιχαήλ. Είσοδος ελεύθερη Εγκαίνια: 18/2, στις 7.30 μμ Πολιτιστικό Πάρκο - Λυκαβηττός: Σαρανταπήχου 5 & Αγ. Ισιδώρου 35, 11471, Αθήνα Facebook event
- 3 replies
-
- 9
-
- Βέρα Καρτάλου
- Γιώργος Κομιώτης
- (and 8 more)
-
Αυτή η πρόσφατη έκδοση αποτελεί κάτι σαν συλλογή ιστοριών του Κώστα Φραγκιαδάκη, που δεν μπόρεσαν να εκδοθούν αλλού ή δημοσιεύτηκαν σε διάφορες νθολογίες και σε εκθέσεις κόμικς. Περιλαμβάνει 4 ιστορίες από 4 σελίδες και πάνω, από τις οποίες ξεχωρίζει κατά τη γνώμη μου, αυτή που δίνει και τον τίτλο σε αυτή την έκδοση, χιουμοριστικά στριπάκια, που σχετίζονται με την εργασιακή καθημερινότητα του δημιουργού στην κανονική του εργασία, αλλά και διάφορα σχέδια και pinup. Σίγουρα δεν πρόκειται για μια έκδοση που θα σας μείνει αξέχαστη, αλλά οπωσδήποτε αποτελεί και μια ακόμα αξιοπρεπή προσθήκη στην εργογραφία του γνωστού σχεδιαστή. Αφιέρωμα στον Κώστα Φραγκιαδάκη.
- 1 reply
-
- 20
-
- Κώστας Φραγκιαδάκης
- Mythos
-
(and 3 more)
Tagged with:
-
Η ποπ κουλτούρα του περιπτέρου Η νέα έκδοση «Ηρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά» των Γ. Π. Παπαδάκη, Γ. Βλάχου και Ν. Δ. Νικολαΐδη, ιχνηλατεί ένα κομμάτι της νεότερης εκδοτικής ιστορίας στον τομέα του περιοδικού Τύπου για παιδιά. τις αρχές της δεκαετίας του ’70, σε ένα ελληνικό περίπτερο μπορούσε κανείς να βρει πολλά εξωτικά ονόματα σε τίτλους περιοδικών. Τα περισσότερα από αυτά, αν όχι όλα, ήταν «αγορίστικα» εβδομαδιαία περιοδικά που είχαν ένα πολύ μεγάλο κοινό, αγόρια σε ηλικία σχολείου, από 8 έως 15 κυρίως, που ήταν ήδη αφοσιωμένοι αναγνώστες. Υπήρχε ψυχικό δέσιμο με όλα αυτά τα μικρού σχήματος περιοδικά που άκουγαν στο όνομα «Μπλεκ», «Ζαγκόρ», «Ομπραξ»... Και ήταν όλα εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά (1917-2000), που έβγαζε επίσης την «Περιπέτεια», τον «Υπεράνθρωπο» και τον θρυλικό «Μικρό Ηρωα». Η ιστορία των περιοδικών εκδόσεων του Ανεμοδουρά πάει πολύ πιο πίσω από τη δεκαετία του ’70 και φτάνει πολύ πιο μπροστά. Περιλαμβάνει και το σήμερα καθώς ο εγγονός του, Λεωκράτης Ανεμοδουράς, έχει αρχίσει εδώ και λίγα χρόνια με επιτυχία την επανέκδοση ορισμένων τίτλων, όπως του «Μπλεκ», που διανέμεται και πάλι στα περίπτερα. Αλλά αυτό που έχει ένα επιπλέον ενδιαφέρον είναι ότι η ανανεωμένη εκδοτική δραστηριότητα του Ανεμοδουρά του νεότερου δεν αρκείται στην επανέκδοση κάποιων τίτλων και στην κυκλοφορία και νέων ιστοριών, αλλά εκτείνεται στην ιστορική τεκμηρίωση και την καταγραφή όλης αυτής της θαυμαστής περιπέτειας που ξεκίνησε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και που, στην ουσία, αποτελεί κομμάτι των προσωπικών αναμνήσεων χιλιάδων Ελλήνων. Το νέο βιβλίο «Ηρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά» (Comics & Crosswords Publications) είναι μία άτυπη εγκυκλοπαίδεια όλης αυτής της ιστορίας, αλλά επί της ουσίας είναι και μία εις βάθος περιήγηση της ποπ κουλτούρας του περιπτέρου, τις πρώτες δεκαετίες μετά τον πόλεμο. Τρεις ερευνητές που γνωρίζουν το θέμα εις βάθος, ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, ο Γιώργος Βλάχος και ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης, συνυπογράφουν το βιβλίο με διακριτά κεφάλαια, με τον κάθε συγγραφέα να καλύπτει την περίοδο που ξέρει καλύτερα. Προ ολίγων ετών είχε κυκλοφορήσει η μελέτη των Γ. Π. Παπαδάκη και Ν. Δ. Νικολαΐδη «Ο Μπλεκ και οι... άλλοι» (Περιοδικός Τύπος) που είχε εισαγάγει την τεκμηριωμένη μελέτη του φαινομένου. Τώρα, με τη νέα αυτή έκδοση έχουμε ένα μεγαλύτερο ανάπτυγμα που συντελεί σε ένα πανόραμα όλων των περιοδικών εκδόσεων του Ανεμοδουρά. Οι παλιοί αναγνώστες και οι συλλέκτες θα χορτάσουν εικόνες, καθώς η έκδοση είναι γεμάτη, πέραν από πληροφορίες, και με αναρίθμητα εξώφυλλα και εικόνες από τις σελίδες των περιοδικών. Το βιβλίο περιλαμβάνει και τρεις αδημοσίευτες ιστορίες του «Μικρού Ηρωα» σε εικονογράφηση Κώστα Φραγκιαδάκη. Ο Ανεμοδουράς, μαζί με άλλους εκδότες όπως τον Τερζόπουλο, τον Δεληγιώργη και τον Πεχλιβανίδη, δέσποζε στην κατηγορία του παιδικού και εφηβικού εικονογραφημένου περιοδικού. Ο ίδιος είχε όλη τη βιωματική έκθεση στα λαϊκά περιοδικά μυστηρίου (όπως τη «Μάσκα», που ανήκε στο συγγραφικό και μεταφραστικό επιτελείο) που ως εκδοχές αντίστοιχων αμερικανικών περιοδικών ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στις δεκαετίες του ’30 και του ’40. Το πέρασμα στη δημιουργία του «Μικρού Ηρωα» και άλλων περιοδικών ήταν η φυσική εξέλιξη για έναν άνθρωπο με μεγάλη φαντασία και διάθεση προσφοράς. Ο ίδιος θεωρούσε δάσκαλό του τον Απόστολο Μαγγανάρη, που επανεξέδωσε τη «Μάσκα» το 1946. Από τον Μαγγανάρη, ο Ανεμοδουράς μαθαίνει «τις τεχνικές της λαϊκής λογοτεχνίας». Στον πυκνό πρόλογό του, ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης χαρτογραφεί όλον αυτόν τον κόσμο με όλα τα παρακλάδια του από τα πιο συντηρητικά ώς τα πιο underground, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ελλάδα, με έναν τρόπο που δημιουργεί το φυσικό περιβάλλον για να τοποθετήσουμε το φαινόμενο –για τα ελληνικά χρονικά– της εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά. Πολλά από τα περιοδικά της εποχής ήταν μεταφράσεις από αμερικανικές ή ιταλικές εκδόσεις. Η Ιταλία ήταν σταθερός τροφοδότης του ελληνικού περιπτέρου, καθώς η υπόθεση κόμικς στη χώρα αυτή, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ήταν μια μικρή βιομηχανία. Οπως φυσικά και οι ΗΠΑ και δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το φαινόμενο των «Κλασικών Εικονογραφημένων» που έφεραν στην Ελλάδα οι εκδόσεις Πεχλιβανίδη το 1951. Αλλά ο Ανεμοδουράς με τον «Μικρό Ηρωα», αρχικά, άγγιξε βαθιές χορδές του θυμικού. Συνεργάστηκε με ζωγράφους και ανθρώπους ταγμένους στην υπόθεση «περιοδικό». Εξέδωσε πλήθος τίτλων, ορισμένοι ήταν βραχύβιοι, ενώ άλλοι έγραψαν ιστορία και πέρασαν στη συλλογική μνήμη μέσα από την ασφαλή πύλη του παιδικού βιώματος. Τα περισσότερα από τα περιοδικά του τα διάβαζαν αγόρια, αλλά ο Στέλιος Ανεμοδουράς έδωσε και στα κορίτσια τη θρυλική «Κατερίνα» που, και αυτή, συνδέεται με τις αναμνήσεις πολλών ενήλικων Ελληνίδων. Στα 55 χρόνια της εκδοτικής του δραστηριότητας, ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε κυριαρχήσει στον χώρο του παιδικού λαϊκού εντύπου. Με την απόσταση του χρόνου, μπορεί κανείς σήμερα να σταθμίσει και να εκτιμήσει αυτό το κατόρθωμα. Υπήρξε ένα φαινόμενο και όχι μόνο εκδοτικό. Πηγή Εάν κάποια ονόματα ή τίτλοι σας φαίνονται άγνωστα, ακολουθήστε τα λινκ.
- 1 reply
-
- 16
-
- Στέλιος Ανεμοδουράς
- Νίκος Νικολαΐδης
- (and 4 more)