Search the Community

Arkas - Du machst mich an! (Ξυπνάς μέσα μου το Ζώο: Παιχνίδια για Δυο)

Αρκάς, ο μεγάλος διάσημος-αφανής σκιτσογράφος Τέσσερα πρόσωπα και ένα… σκίτσο μιλούν για τον άνθρωπο που έχουν δει ελάχιστοι Μα ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Αρκάς; Είναι κοντός, ψηλός, πληρώνει ΕΝΦΙΑ, πάει διακοπές στη Μύκονο, στην Αντίπαρο, στην Κέρκυρα, στην Αλόννησο; Του αρέσει ο κινηματογράφος; Τρώει τα σπαράγγια; Τα όσπρια πώς τα βρίσκει; Αδιάφορα, νόστιμα, υγιεινά; Γιατί δεν εμφανίζεται; Γιατί μας αποφεύγει και προτιμάει να κινείται μακριά από τις -ενίοτε- ανθρωποφάγες μασέλες της δημοσιότητας; Γράφει ο Γιώργος Λαμπίρης Μία πιθανή απάντηση σε όλα τα παραπάνω θα μπορούσε να είναι: «Ο Αρκάς ανήκει στις ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων που, επί δύο δεκαετίες, προκαλούν το γενικό θαυμασμό με το έργο τους, ενώ, ως πρόσωπα, παραμένουν απολύτως ανεπιφανή», σχολιάζει σε κείμενό του με τίτλο «Από το αβγό στον παράδεισο», ο προσωπικός φίλος και συγγραφέας, Πέτρος Μαρτινίδης. «Κυρίες και κύριοι το όνομά μου είναι Αντώνης Ευδαίμων. Κάποιοι άλλοι πάλι αρέσκονται να με αποκαλούν Γεράσιμο Σπανοδημήτρη. Ή… Άρη Καστρινό (ΑΡ-ΚΑΣ)», θα μπορούσε ίσως να πει σοβαρολογώντας… αστειευόμενος αν μας συστηνόταν ο ίδιος. Eπιλέγει στα 30 και κάτι χρόνια -από τη στιγμή που ο διάσημος «Κόκκορας», δημοσιευόταν στο περιοδικό Βαβέλ- να παραμένει αφανής. Το όνομα Αντώνης Ευδαίμων είναι ένα από τα ονόματα που του αποδόθηκαν κατά καιρούς. Το πιθανότερο όμως είναι ότι κανείς από όλους αυτούς που του αποδίδουν ονοματεπώνυμα και στοιχεία ληξιαρχικών πράξεων δεν έχει ανατρέξει επισήμως στα ληξιαρχικά κατάστιχα για να διασταυρώσει κατά πόσο αληθεύουν οι πληροφορίες του. Ο Αρκάς δεν προτιμάει ούτε να δηλώνει ούτε και να εμφανίζεται δημοσίως. Βρίσκεται ανάμεσά μας, και κατά κάποιον άγραφο κανόνα όσοι τον γνωρίζουν, σέβονται την επιθυμία του να μην γίνουν ποτέ γνωστές λεπτομέρειες για το βιογραφικό του. Δύο πράγματα είναι βέβαια: Ο Αρκάς είναι άρρεν, έλληνας πολίτης, και δεν επιθυμεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας, δοξαζόμενος ή αποδοκιμαζόμενος από τα Μέσα Ενημέρωσης. Στέκεται σε κάποια γωνιά, παρατηρεί, αφορίζει και αφορίζεται, σαρκάζει και σαρκάζεται μέσα από το χιούμορ του. Τέσσερα πρόσωπα που είτε τον γνωρίζουν προσωπικά, είτε συνεργάστηκαν πρόσφατα μαζί του μιλούν για εκείνον... Αύγουστος Κορτώ, συγγραφέας Ο Αύγουστος Κορτώ - όπως υπογράφει τα βιβλία του απευθυνόμενα σε ενήλικες - ή Πέτρος Χατζόπουλος -το πραγματικό του όνομα, με το οποίο υπογράφει τα παιδικά του βιβλία- συνεργάστηκε πρόσφατα με τον Αρκά. Για την ακρίβεια, όντας ένας από τους πιο φανατικούς θαυμαστές του σκιτσογράφου, ο Κορτώ τον προσέγγισε, ζητώντας από εκείνον να του παραχωρήσει ένα σκίτσο του. Το σκίτσο αυτό θα κοσμούσε το εξώφυλλο του καινούργιου του βιβλίου με τίτλο «Έρως Ανίκατε Μάσαν». «Ο Αρκάς ήταν και παραμένει ένας από τους πολύ αγαπημένους μου συγγραφείς και ευθυμογράφους. Όταν αποφάσισα να εκδώσω τη συγκεκριμένη συλλογή, επικοινώνησα μαζί του, Παρότι δεν σχεδιάζει για έργα τρίτων, με τρομερή γενναιοδωρία μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω κάποιο από τα υπάρχοντα σχέδιά του. Με δεδομένο ότι ο «Κόκκορας» ήταν από τα πρώτα βιβλία του που διάβασα, είχα ως ίνδαλμα το γουρούνι. Το βιβλίο μου περιλαμβάνει ως επί το πλείστον αυτοβιογραφικές ιστορίες με έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού και παραληρηματικό τόνο. Υπήρξα πάρα πολύ παχύς στα νιάτα μου. Κάποια στιγμή μάλιστα είχα φτάσει να ζυγίζω ακόμα και 150 κιλά, ενώ θυμάμαι αρκετές τραγελαφικές στιγμές από αυτό το διάστημα της ζωής μου. Ήμουν ένα ανεξάντλητο πεδίο καθημερινής κωμωδίας κυρίως στα μαθητικά μου χρόνια. Τα πολλά κιλά τα έχασα γύρω στα 22 μου, ήδη όμως είχα προλάβει να περάσω αρκετά "στραπάτσα"». Πώς προσέγγισα τον Αρκά «Η προσέγγιση του Αρκά έγινε μέσω της εκδότριάς μου, Άννας Πατάκη. Ήταν πολύ φιλικός και προσηνής. Ο ίδιος απέχει από την προσωπική έκθεση και μάλλον πολύ καλά κάνει. Άλλωστε είναι και αυτό ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της γοητείας του», λέει ο Αύγουστος Κορτώ. Πέτρος Μαρτινίδης. Διδάσκει θεωρία και κριτική της αρχιτεκτονικής και σχεδιασμό θεατρικών χώρων στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ Ίσως είναι από εκείνους που έχουν ασχοληθεί περισσότερο από κάθε άλλον μαζί του, προσεγγίζοντας και αναλύοντας τον Αρκά. Ο Πέτρος Μαρτινίδης τον γνώρισε πολλά χρόνια πριν, όταν είχε αρχίσει να σχολιάζει για πρώτη φορά τα σκίτσα του. «Για το χιούμορ του έχω ήδη γράψει αρκετά σε ένα παλαιότερο βιβλίο μου με τίτλο "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας". Αργότερα ξαναδούλεψα πάνω στο βιβλίο και προσέθεσα μία νέα εισαγωγή, εκδίδοντας το βιβλίο: "Πώς πάνε στον παράδεισο του Αρκά" μέσω της ιστορίας του χιούμορ. Αν θέλετε να σας πω τώρα για το τι νούμερο παπούτσι φοράει ή ποιες ταινίες προτιμάει και ποιο είναι το βιογραφικό του, από τη στιγμή που ο ίδιος δεν θέλει να το κοινοποιήσει για ποιο λόγο να το κάνω; Αυτό που μπορώ να σχολιάσω είναι ότι ο Αρκάς διαθέτει αυτόν τον ιδιότυπο σαρκασμό που αυτοκατεδαφίζει τους σαρκάζοντες. Αυτή είναι και η ουσία του χιούμορ απέναντι στην ειρωνεία, η οποία συνηθίζει να μιλάει με αυστηρό ή σπουδαιοφανές ύφος για τα πράγματα. Ας πούμε, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό κάνει. Χιούμορ όμως σημαίνει, μιλάω για σοβαρά πράγματα αστειευόμενος». «Ο Αρκάς είναι Έλληνας» Σύμφωνα με τον Πέτρο Μαρτινίδη, ο διάσημος σκιτσογράφος «είναι Έλληνας κι όχι ξένος όπως νόμιζα κι εγώ κάποτε όταν είχε πρωτοεμφανιστεί ο "Κόκκορας" . Τότε είχα θεωρήσει ότι τα σκίτσα του μπορεί να ήταν μετάφραση από κάποια ιταλικά κόμιξ. Σε ό,τι αφορά την ηλικία του Αρκά, εάν υπολογίσουμε τα χρόνια που σχεδιάζει, πρέπει σήμερα να είναι 55, το πολύ 60 ετών. Επίσης, εάν θέλετε να σας βεβαιώσω, σας βεβαιώνω: Ο Αρκάς είναι άνδρας, κάτι που μπορεί να τεκμαίρει κανείς και από ύφος του χιούμορ του. Ανάλογα παραδείγματα "ανωνυμίας" υπάρχουν και στο εξωτερικό. Πολλοί συγγραφείς έχουν εμφανιστεί με ψευδώνυμα κατά καιρούς με δεδομένο ότι είναι γνωστοί στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Στην "Ιστορία της Ο" ένα ελαφρώς πορνογραφικό μυθιστόρημα, το οποίο είχε προκαλέσει εντύπωση στα τέλη της δεκαετίας του ’60 - αρχές του ’70, λεγόταν ότι ήταν ενός διάσημου γάλλου γλωσσολόγου της εποχής, ονόματι Jean Paul Hand, ο οποίος εμφανιζόταν με γυναικείο ψευδώνυμο γιατί δεν ήθελε να φανεί ο ίδιος». Γνωρίζεται με τους εκδότες που κλείνει συμφωνίες για την έκδοση ενός βιβλίου; «Προφανώς! Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι και πολύ φίλος με το Βαγγέλη Τρικεριώτη, ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου Πρωτοπορία και εκδότη. Απλώς προτιμάει να μην τον αναγνωρίζουν στο δρόμο ή να μην τον αναγνωρίζουν ως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως κάνει για παράδειγμα ο Στάθης, πολύ καλός σκιτσογράφος μεν, ο οποίος όμως βρίσκεται πολιτικά ακόμη στο 19ο αιώνα με σύνθημα το «προλετάριοι όλοι της γης ενωθείτε». Είναι εντελώς διαφορετικό να καγχάζει κανείς το σύμπαν όπως κάνει ο Αρκάς, και διαφορετικό να χρησιμοποιεί κάποιος ένα είδος στρατευμένου χιούμορ, το οποίο παύει αυτομάτως να είναι χιούμορ καθώς γίνεται στράτευση». «Πώς γνωριστήκαμε…» Περιγράφοντας τη γνωριμία μαζί του, ο Πέτρος Μαρτινίδης θυμάται ότι πριν από αρκετά χρόνια -πρέπει να ήταν στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980- όταν ο ίδιος ως αναγνώστης του Αρκά έτυχε να τον συναντήσει. «Ήμουν και είμαι φανατικός των κόμιξ. Είχε γράψει ένα βιβλίο γύρω στο 1980 με 1981 με τίτλο "Κόμιξ, τέχνη και τεχνικές της εικονογραφήγησης", όπου μιλούσα για τις διαφορές της γελοιογραφίας με το κόμιξ. Παρεμπιπτόντως σε μία ομιλία μου ανέλυα και μερικά από τα σκίτσα του Αρκά, καθώς είχαν μόλις αρχίσει να κυκλοφορούν τα πρώτα από αυτά. Μετά την ομιλία μου ήρθε ένας κύριος να με χαιρετήσει, λέγοντάς μου "Γεια είμαι ο Αρκάς". Αργότερα γίναμε φίλοι για διάφορους λόγους». Γιατί δεν εμφανίζεται δημοσίως «Αν θέλετε ένα σχόλιο πιο προσωπικό σε ότι αφορά την επιλογή του να μην εμφανίζεται -φαντάζομαι ότι αν το διαβάσει δεν θα μου κακιώσει- θα έλεγα ότι υπάρχει μία διάθεση να μην ανακατεύεται πολύ με τον κόσμο. Φαντάζομαι ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν θα στριμωχνόταν σε ένα λεωφορείο, δεν θα "πατιόταν" σε μία ουρά για να βγάλει εισιτήρια για μια καλή παράσταση ή κάτι τέτοιο. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος προτιμάει να κρατάει μία απόσταση από τον κόσμο και ιδίως αυτή την περίοδο δεν είναι και ό,τι το θελκτικότερο υπάρχει. Πρόκειται για μία πιο φιλοσοφική στάση ζωής ή όπως αλλιώς θέλετε να την χαρακτηρίσετε…». Γράφει ο ίδιος τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του; «Αν δείτε και τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του, τα οποία είναι επίσης σε τρίτο πρόσωπο -παρά το γεγονός ότι δεν τον έχω ρωτήσει-, έχω την εντύπωση ότι πρέπει να τα γράφει ο ίδιος. Κι εγώ άλλωστε το ίδιο κάνω. Τα οπισθόφυλλα των μυθιστορημάτων ή άλλων βιβλίων μου τα γράφω ο ίδιος, δεν ζητάω να τα γράφει κάποιος άλλος. Και φαντάζομαι ότι εφόσον στα οπισθόφυλλά του γράφει σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό του, δεν το κάνει μέσα σε κάποιο παραλήρημα μεγαλείου. Το κάνει όμως για να εκφράσει την κατάσταση, στην οποία εδώ και πολύ καιρό διατελεί, χωρίς να διατηρεί μία δημόσια προσωπική εικόνα μολονότι διαθέτει δημόσια εικόνα εξαιτίας των έργων του. Δεν αγαπάει τη δημοσιότητα και κατά συνέπεια, μοιραία, και τους δημοσιογράφους. Μην ξεχνάτε ότι διάφορα ποιήματα του Πεσόα κυκλοφορούσαν όσο ζούσε με ψευδώνυμο και ο κόσμος θαύμαζε το συγκεκριμένο ποιητή χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι. Αφού πέθανε, τον έψαξαν, τον προέβαλαν, βγήκαν φωτογραφίες του στη δημοσιότητα. Ο ίδιος υπέγραφε με ψευδώνυμο όχι επειδή μισούσε τον κόσμο, αλλά γιατί δεν ήθελε να έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα όπως: "γιατί έγραψες αυτό και γιατί το έγραψες έτσι;". Εξάλλου, από τη στιγμή που δημοσιεύονται βιβλία ή κόμιξ είναι έκθετα σε οποιαδήποτε ανάγνωση ή κριτική. Ο αναγνώστης μπορεί να τα βρει θεϊκά, σιχαμένα ή οτιδήποτε άλλο», εξηγεί ο Πέτρος Μαρτινίδης Η σχέση του Αρκά με τη ζωή και το θάνατο «Η επιθανάτια αγωνία είναι ένα στοιχεία που συναντάει κανείς στα βιβλία του Αρκά. Στην προσωπική του ζωή πάντως είναι μια χαρά. Πηγαίνει διακοπές, σινεμά, θέατρο. Βρίσκεται ανάμεσά μας. Ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν ξέρω πάντως εάν έχει και κάποια οπισθόβουλη διάθεση, η οποία υπαγορεύει ότι αυτή η διάθεση μυστηρίου του Αρκά κάνει πιο θελκτικό το έργο του. Δεν νομίζω όμως. Παραείναι γενναιόδωρος άνθρωπος στην προσωπική του ζωή για να κάνει τέτοιες μικρότητες. Έτσι κι αλλιώς όταν διαβάζει κανείς τα βιβλία του, τα χαίρεται, επομένως τι σημασία μπορεί να έχει ποιος είναι ο Αρκάς;», λέει ο Πέτρος Μαρτινίδης. Γιώργος Μπαζίνας, εκδότης ΒΑΒΕΛ ιδιοκτήτης εκδοτικού οίκου Παρά Πέντε Η γνωριμία του εκδότη του ιστορικού περιοδικού «ΒΑΒΕΛ» και μετέπειτα του περιοδικού «Παρά Πέντε» μετράει πάνω 30 χρόνια. Ο Αρκάς μφανίζεται για πρώτη φορά στη «ΒΑΒΕΛ» με τον… ανασφαλή «Κόκκορα» το 1981. Ο Γιώργος Μπαζίνας συνεργάστηκε με τον Αρκά και αργότερα στα περιοδικά που διαδέχθηκαν τη «ΒΑΒΕΛ»: στο «Παρα Πέντε» και στο «Μικρό Παραπέντε». Για τον ίδιο, ακόμα και στα πρώτα του βήματα, ο Αρκάς ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους καλλιτέχνες της εποχής του. «Μεγάλο περιοδικό της εποχής τον είχε απορρίψει» «Αυτό που ενδεχομένως θα μπορούσε να σας βοηθήσει στη γενικότερη εικόνα του Αρκά, είναι πως όταν έφερε τα σκίτσα του για πρώτη φορά στη ΒΑΒΕΛ, είχε ήδη διαμορφώσει την καλλιτεχνική του αντίληψη. Είχε μελετήσει και είχε αναπτύξει την τεχνική που εμπεριέχει το comic-strip, τα σκιτσάκια του όπως εμφανίζονται στον Κόκκορα. Η δουλειά που συνήθως μας έφερναν οι νέοι καλλιτέχνες, ήταν τις περισσότερες φορές ατελής, πρωτόλεια και χρειαζόταν επεξεργασία για να λάβει δημοσιεύσιμη μορφή. Ο Αρκάς αντιθέτως ήταν ολοκληρωμένος δημιουργός. Όχι μόνο στην τεχνική, αλλά και στο διαβρωτικό του χιούμορ. Διέθετε εξαρχής πρωτότυπο και εφευρετικό υλικό, γι' αυτό άλλωστε κι έγινε αμέσως δημοφιλής ανάμεσα στους αναγνώστες μας, τους οποίους είχαμε συνηθίσει στα πιο προωθημένα ευρωπαϊκά κόμικς και τους μεγαλύτερους χιουμορίστες της εποχής. Ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα σεμνός, δεν εμφανίστηκε ποτέ ο ίδιος, παρά έστειλε τη δουλειά του με μια φίλη του να μας τη δείξει. Τον γνώρισα όταν εξέφρασα την εκτίμησή μου για τη δουλειά του και ζήτησα την άμεση δημοσίευση των έργων του. Αυτό που είναι σημαντικό να ειπωθεί επίσης, είναι ότι η δουλειά του ήταν εκτός αποδεκτών πλαισίων της εποχής, ελευθερόστομη και αλογόκριτη στην έμπνευσή της. Γνωρίζω μάλιστα ότι πριν έρθει σε εμάς, είχε κάνει μια απόπειρα επαφής με μεγάλο εβδομαδιαίο περιοδικό της εποχής κι εκείνη τον απέρριψαν πανηγυρικώς ως μη συμβατό με τα χρηστά ήθη και τη σεμνοτυφία των αναγνωστών τους». Άννα Πατάκη, εκδότρια - εκδόσεις Πατάκη Η Άννα Πατάκη, γνώρισε πρόσφατα τον Αρκά μέσω τηλεφώνου με αφορμή το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, «Έρως Ανίκατε Μάσαν», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Η γνωριμία της μαζί του περιορίστηκε στις τηλεφωνικές διαπραγματεύσεις που αφορούσαν στο εξώφυλλο του καινούργιου βιβλίου. «Ο Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Αύγουστου Κορτώ, μου είπε κάποια στιγμή συζητώντας για το εξώφυλλο, ότι θα ήθελε πάρα πολύ να έχει ένα έργο του Αρκά. Έτσι, βρήκα το τηλέφωνό του και τον κάλεσα. Δεν σας κρύβω βέβαια ότι ήταν μία καλή αφορμή για να τον γνωρίσω κι εγώ, καθότι είμαι θαυμάστριά του. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο και τον ρώτησα αν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο από τα σκίτσα του. Ήταν πολύ ευγενικός, γνώριζε το έργο του Κορτώ και μου ζήτησε να του μεταφέρω ότι είναι θαυμαστής του. Στη συνέχεια με κάλεσε να διαλέξω μία εικόνα του με την προϋπόθεση να μην κοπεί, αλλά να τυπωθεί ολόκληρη στο εξώφυλλο. Διαλέξαμε τη συγκεκριμένη εικόνα, η οποία είναι εμβληματική για τον ίδιο τον Αρκά, και ταίριαζε απόλυτα στο συγκεκριμένο βιβλίο. Αρχικά είχα σκεφτεί να του ζητήσω να σχεδιάσει κάτι ειδικά για το βιβλίο. Εκείνος όμως μου απάντησε ότι δεν σχεδιάζει για τρίτους. Άφησε όμως το ελεύθερο στην περίπτωση κατά την οποία μου άρεσε κάποιο από τα ήδη υπάρχοντα σκίτσα του, να επιλέξω ένα από αυτά». Ως επιμύθιο στο αφιέρωμα που ποτέ εκείνος δεν θα ζητούσε, επιλέγοντας να εμφανίζεται μέσα από τα σκίτσα του και όχι μέσω της αδηφάγου δημοσιογραφικής διάθεσης για έκθεση προσώπων και πραγμάτων, αφήσαμε ένα σκίτσο. Το σκίτσο αυτό ήρθε στη δημοσιότητα το 1982, μετά από επιθυμία των αναγνωστών του περιοδικού «ΒΑΒΕΛ» να δουν μία φωτογραφία του. Σε απάντησή τους, ακολούθησε δημοσίευση στο περιοδικό με ένα σκίτσο του Αρκά, στο οποίο εικάζεται ότι ο γενειοφόρος άνδρας που εικονίζεται είναι ο ίδιος. Το σχόλιο που συνόδευε τη φωτογραφία ανέφερε: «Πολλοί αναγνώστες μας ζήτησαν επίμονα μια παρουσίαση του Αρκά, πιστεύοντας πως μετά από ένα χρόνο και ένα μήνα ζωής στις σελίδες της βαβέλ είναι καιρός να γίνουν οι συστάσεις. Εμείς πιστεύουμε πως το αίτημα είναι λογικό και δίκαιο. Όμως ο Αρκάς είναι τύπος εξαιρετικά συνεσταλμένος για να δεχτεί οποιαδήποτε προβολή του. Χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή για να υπερνικήσουμε αυτή την έμφυτη σεμνότητά του και ιδού το αποτέλεσμα: Ο επίσημος ιστότοπος του Αρκά: www.arkas.gr Ορίστε και το λινκ για το άρθρο. Πολλά περισσότερα για τον Αρκά, εδώ φυσικά. ΥΓ: Έχω την υποψία - σχεδόν βεβαιότητα - ότι κάποιος είχε ξεθάψει αυτό το σκίτσο και την επιστολή και τα είχε αναρτήσει στο φόρουμ; Ποιος; Πού; ΥΓ 2: Η απάντηση δόθηκε από τον κατάλληλο άνθρωπο (δείτε το παρακάτω ποστ)

Γερμανική έκδοση του Κόκκορα - Σιγά τα αυγά. Τα στοιχεια ελπίζω να είναι εμφανή. Φιλικά

Με αφορμή το viral των "σκληρών" διαπραγματεύσεων.. Ο Αρκας συνήθως ασχολείται με την πολιτική μονάχα πλαγίως. Οι ήρωές του -συχνά ζώα, κατοικίδια αλλά και άγρια- ζουν την καθημερινότητά τους και η πολιτική μόνο έμμεσα εμφανίζεται σε αυτήν. Υπήρξαν όμως και μερικές φορές (πχ. στα Θηρία Ενήμερα) που ο μυστηριώδης δημιουργός με το ψευδώνυμο ΑΡΚΑΣ που πρωτοδημοσίευσε σκίτσα στο περιοδικό ΒΑΒΕΛ το 1981, έπαιξε με τα κόμματα, τα κλισέ τους, τις απεικονίσεις των ΜΜΕ. Ας πούμε, είδα πριν στο Facebook του, εν μέσω όλων αυτών των Γιούρογκρουπ αυτό το σκίτσο: Δεν ξέρω αν είναι καινούργιο ξέρω όμως ότι είναι επίκαιρο, και θα είναι επίκαιρο για όσο υπάρχει πολιτική. Έψαξα και επέλεξα μερικά ακόμη απ' τα διαχρονικά και εύστοχα πολιτικά του σχόλια... + Ένα σκίτσο που ταιριάζει με όλα: πηγη

Κυκλοφόρησε και τα σπάει !!!!!! Για δεύτερη συνεχή χρονιά οι μέρες του έτους αποκτούν ξεχωριστό στυλ και χιούμορ μέσα από το ημερολόγιο - ατζέντα του Αρκα από το ΕΘΝΟΣ της Κυριακής. Ιδου εσωτερική σελίδα της νέας ατζέντας του 2014 !!! Καθε μηνας έχει σκιτσα απο ενα συγκεκριμένο album : Ιανουαριος : ΟΙ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΙ Φεβρουάριος : ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ Μαρτιος : ΚΑΣΤΡΑΤΟ Απρίλιος : O IΣΟΒΙΤΗΣ Μάιος :Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ Ιούνιος : SHOW BUSINESS Ιούλιος :ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ!. Αυγουστος : ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΝΕΡΑ Σεπτέμβριος : ΟΙ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΙ Οκτώβριος : Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ Νοέμβριος : Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ Δεκέμβριος : ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ Ειναι πράγματι ίδιας ποιοτητας (σκληρόδετο, κ.λ.π) και σχεδιαστικού στυλ στο οπισθόφυλλο και την ράχη με το περσινό και πολύ χρηστικό σαν ατζέντα (αν και λυπάμαι να σημειώσω οτιδήποτε σε αυτό ....). Μερικές πληροφορίες για την έκδοση : Κυκλοφόρισε στις 29 Δεκεμβρίου 2013 (και από τις 28 το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας ). Εκδόθηκε από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, τιμή 4€ για το ίδιο και την εφημερίδα . Είναι είναι έγχρωμο και σκληρόδετο, έχει 212 σελίδες και οι διαστάσεις του είναι 14,5 x 21,0 x 1,5 (ράχη) εκατοστά . Η δομή του σαν ατζέντα είναι όμοια με την περσινή ,δηλαδή ξεκινά με τα Προσωπικά Στοχεία του κατόχου της ατζέντας ,στη συνέχεια έχει αλφαβητικό και μηνιαίο εορτολόγιο καθώς και Πλάνο για το 2014 και 2015. Ακολουθούν οι Μήνες και κλείνει με Τηλεφωνικό Κατάλογο και σημειώσεις . ISBN δεν υπάρχει στο φετινό Σπεύσατε ,θα γίνει ανάρπαστο ..............................

Τελικά, όντως το "Η ζωή μετά" πρέπει να είναι η πιο επιτυχημένη σειρά του Αρκά: όχι μόνο είναι αυτή που κράτησε περισσότερο και έβγαλε τα περισσότερα άλμπουμ, αλλά είναι και η πρώτη που παράγει ένα έξτρα άλμπουμ με αδημοσίευτο ως τώρα υλικό. Ομολογώ δε, ότι διαβάζοντάς το αναρωτήθηκα γιατί κάποια επεισόδια δεν δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό της Ελευθεροτυπίας όσο κρατούσε η σειρά. Από την άλλη, βέβαια, για κάποια δεν μου έκανε εντύπωση που έμειναν εκτός... Δεν έχει νόημα να γράψω κάτι παραπάνω, ξέρετε τι θα διαβάσετε, οπότε σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή (με την έκπτωση), νομίζω ότι είναι καλή αγορά. Ευελπιστούμε και σε άλλα αδημοσίευτα.

Την Κυριακή με το Έθνος της Κυριακής θα κυκλοφορήσει το Ημερολόγιο του Άρκά για το έτος 2015. Aνακοινώθηκε επίσημα και στην σελίδα του στο Φατσοβιβλίο. Να και το σχετικό βίντεο Ενδικτεικές εικόνες από την επίσημη σελίδα του στο Φατσοβιβλίο. Έκανα μία σχετική έρευνα αλλά δε βρήκα να έχει ανέβει σχετικό θέμα... Ελπίζω να το έβαλα στην σωστή ενότητα. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ GC

Κόμικς για τα δικαιώματα των ζώων Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Μέρα των Ζώων. Οχι μόνο των ζώων συντροφιάς αλλά όλων των ζώων. Στα κόμικς, τα ζώα κρατούν πρωταγωνιστικούς ρόλους εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Ορισμένοι δημιουργοί, για να ανταποδώσουν αυτή την αφοσίωση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, υπερασπίζονται μαχητικά τα δικαιώματα των δίποδων και. Αντίσταση στη βαρβαρότητα! Στο «Pride of Baghdad» τα φυλακισμένα ζώα ενός ζωολογικού κήπου στο Ιράκ «ελευθερώνονται» ( ; ) μετά τους βομβαρδισμούς Ντόναλντ Ντακ, Σκρουτζ, Μίκυ Μάους, Γκούφι, Σνούπι, Μπαγκς Μπάνι, Ρότζερ Ράμπιτ… Αμέτρητα ζώα έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κόσμο των κόμικς. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όμως, είναι ζώα με ανθρώπινες συμπεριφορές, ζώα που μιλάνε, που περπατούν με τα δυο τους πόδια, που σκέφτονται δυνατά, που πράττουν σαν άνθρωποι, που εκδικούνται, που βιαιοπραγούν, που έχουν αδυναμίες και συμφέροντα, που μεταγράφουν τον κόσμο των ανθρώπων σε πιο φιλικό προς τον αναγνώστη περιτύλιγμα για να περιγράψουν την ανθρώπινη κατάσταση με αλληγορίες, μεταφορές, μετωνυμίες και παρομοιώσεις. Υπάρχουν όμως και τα «άλλα» ζώα, τα πραγματικά. Που υποφέρουν, φυλακίζονται, δολοφονούνται, πωλούνται, εκτίθενται, γίνονται πειραματόζωα. Γι’ αυτά τα ζώα που δεν ζουν ανάμεσά μας αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς και αιχμαλωσίας, που τα φοράμε σαν αξεσουάρ, που καταλήγουν τεμαχισμένα στο τραπέζι μας και πολτοποιημένα στα καλλυντικά μας, ποιος θα μιλήσει; Πολλοί καλλιτέχνες των κόμικς ανέλαβαν να υπερασπιστούν αυτά τα ζώα, τα αληθινά, τα σάρκινα. Φανατικός υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, ενεργός ακτιβιστής και ευαίσθητος καλλιτέχνης, ο Patrick McDonnell εδώ και χρόνια δημιουργεί τη χιουμοριστική σειρά Mutts, με πρωταγωνιστές τον σκύλο Earl και τη γάτα Mooch, δυο συμπαθέστατα οικόσιτα ζώα που βιώνουν μοναδικά την υπέροχη φιλία τους και τη συμβίωση με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Στα στριπ του, ωστόσο, ο McDonnell συχνά παρεμβάλλει και μια παρένθετη σειρά με τίτλο Shelter Stories (Ιστορίες από το Καταφύγιο), όπου πρωταγωνιστές είναι ζώα υπό αιχμαλωσία και υπό αναμονή για υιοθεσία. Στις ιστορίες αυτές παρουσιάζει τη θλιβερή ζωή των άστεγων τετράποδων που περιμένουν το «θαύμα» για να μην οδηγηθούν στην ευθανασία ή περάσουν όλη τη ζωή τους πίσω από τα κάγκελα. Σε άλλα από τα κόμικς του, ο McDonnell καυτηριάζει επίσης την τακτική ιδιοκτητών ζώων να τα έχουν μονίμως φυλακισμένα ή δεμένα με κοντά λουριά, εκτεθειμένα και νηστικά σε καύσωνα, κρύο και βροχή, ασχολείται με τα ζώα υπό εξαφάνιση, με τα βασανιστήρια ζώων, με τα άγρια ζώα που κινδυνεύουν, με όλα τα ζώα που υποφέρουν από την ανθρώπινη ξιπασιά. Ακόμα πιο ριζοσπαστική στην κριτική της απέναντι στη συμπεριφορά του ανθρώπου προς τα ζώα είναι η Sue Coe, μια από τις συνεργάτιδες της δραστήριας καλλιτεχνικής ομάδας του περιοδικού World War 3. Η Βρετανίδα δημιουργός κόμικς, ζωγράφος και εικονογράφος έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της στον αγώνα υπέρ των ζώων, με τις δημόσιες δηλώσεις της, τις εκθέσεις που πραγματοποιεί και τα έργα της. Στα άλμπουμ της (Dead Μeat, Sheep of Fools, Pit’s Letter, Cruel κ.ά.) οι περιγραφές δίνονται με ποιητικό τρόπο συνδυασμένο με ωμότητα και σκληρότητα και οι εικόνες της αφηγούνται με εξπρεσιονιστικές πινελιές την ανθρώπινη αγριότητα και την κυνική βαρβαρότητα απέναντι στα ζώα. Οι σκηνές από σφαγεία, από βιομηχανίες τροφίμων, από εκτροφεία ζώων είναι αδύνατο να αφήσουν ασυγκίνητο τον θεατή τους, ωθώντας την Ingrid Newkirk, πρόεδρο της PETA (People for the Ethical Treatment of Animals), να δηλώσει για το έργο της Sue Coe: «Εκρηξη στο μυαλό. Τολμηρό, αληθινό, υπνωτιστικό, βασανιστικό. Η πιο ενδελεχής εξέταση της τέχνης πάνω στο τι κάνει το ανθρώπινο είδος στα υπόλοιπα ζώα. Διαβάστε το και θρηνήστε αλλά, πιο σημαντικό, διαβάστε το και κάντε κάτι για να βάλετε ένα τέλος σ’ αυτό το όνειδος». Τα «βραχύβια» Πειραματόζωα του Αρκά ήταν η πιο σκληρή σάτιρα του κορυφαίου καλλιτέχνη με αντικείμενο τα ιατρικά εγκλήματα ενάντια στα ζώα Ακόμα και σε πιο δημοφιλή κόμικς έχουν θιχτεί, και μάλιστα επί μακρόν, θέματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα και την ανελευθερία των ζώων. Οι Brian Vaughan – Niko Henrichon, στο σπαρακτικό Pride of Baghdad, ορμώμενοι από ένα πραγματικό περιστατικό (την «απόδραση» τεσσάρων λιονταριών από έναν ζωολογικό κήπο της Βαγδάτης κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών το 2003), αφηγούνται την περιπέτεια ζώων που μένουν «ελεύθερα» όταν γκρεμίζεται η φυλακή τους. Στο Swamp Thing, που δημιουργήθηκε από τους Len Wein – Bernie Wrightson και απογειώθηκε από τους Alan Moore, Grant Morrison και Mark Millar μεταγενέστερα, το πλάσμα του βάλτου υπήρξε πάντα ένας σύμμαχος των ζώων και προστάτης της φύσης γενικότερα. O Morrison, σε συνεργασία με τον Frank Quitely, βρήκε την αφορμή να μιλήσει για τη βαρβαρότητα εναντίον των ιατρικών πειραμάτων σε ζώα με το συγκλονιστικό We 3, με πρωταγωνιστές έναν σκύλο, μια γάτα και ένα κουνέλι, πειραματόζωα του αμερικανικού στρατού που μετατρέπονται σε φονικές μηχανές. Ενθερμος υποστηρικτής των ζώων, αγωνιστής για τα δικαιώματά τους και υπέρμαχος της χορτοφαγίας ήταν και ένας από τους πιο πρωτότυπους χαρακτήρες των κόμικς, ο Animal Man, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που τον ανέλαβε ο Grant Morrison. Ο Animal Man, κατ' επέκταση και ο Morrison, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ακόμα και ομάδες οικοτρομοκρατών ενάντια στην καταπίεση και την κακομεταχείριση των ζώων! Το έργο μιας ομάδας ακτιβιστών αφηγείται και η μίνι σειρά Liberator των Matt Miner – Javier Aranda. Οι πρωταγωνιστές φορούν το βράδυ τις μάσκες τους και απελευθερώνουν κακοποιημένα ζώα, εισβάλλουν σε σφαγεία και σε ιατρικά εργαστήρια και γλιτώνουν τα ζώα από τα βασανιστήρια, τιμωρώντας αυστηρά τους δράστες των εγκλημάτων. Την ίδια τιμωρία θα έπρεπε να έχουν και οι απρόσωποι και ανώνυμοι υπεύθυνοι του εργαστηρίου στο οποίο ζουν τα Πειραματόζωα του Αρκά. Ο κορυφαίος Ελληνας δημιουργός παρουσιάζει το πιο μακάβριο έργο της καριέρας του, ποτισμένο από πικρό, μαύρο χιούμορ με πρωταγωνιστές ποντίκια, πιθήκους και άλλα αθώα αλλά ξεκοιλιασμένα, τεμαχισμένα, τυφλά, ταριχευμένα, κατακρεουργημένα, ναρκωμένα ζώα, που περιμένουν την επόμενη πειραματική ένεση, το επόμενο δοκιμαστικό φάρμακο, την επόμενη μεταμόσχευση. Αν και πρόκειται για μια από τις πλέον σημαντικές δουλειές του Αρκά, υπήρξε βραχύβια, πιθανώς και λόγω των αντιδράσεων των αναγνωστών που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τόση σκληρότητα και να έρθουν αντιμέτωποι με τις τύψεις τους. Μεγάλη επιτυχία σημείωσε και το εικαστικά πρωτοποριακό και πολυβραβευμένο Duncan the Wonder Dog του Adam Hines, στο οποίο τα ζώα, νοήμονα και σκεπτόμενα, συμμαχούν και αντιδρούν απέναντι σε όσα έχουν υποστεί από τους ανθρώπους. Στις κότες και στην αποτρόπαιη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντί τους (αλλά και στη δικαιολογημένη και βίαιη αντίδραση των πτηνών) εστιάζει το Elmer του Φιλιππινέζου Gerry Alanguilan, στο οποίο οι κότες έχουν αποκτήσει ανθρώπινη ευφυΐα και γλώσσα, αναλογίζονται με πόνο τη ζωή των προγόνων τους και διεκδικούν ίσα δικαιώματα ως μια νέα «ανθρώπινη» φυλή. Η λίστα με τα κόμικς που μάχονται για τα δικαιώματα των ζώων δεν σταματά εδώ καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί τα τελευταία χρόνια, θορυβημένοι από την ανθρώπινη κτηνωδία, καταγγέλλουν με την τέχνη τους την ντροπιαστική κατάσταση της (σύντομης και οδυνηρής) ζωής των ζώων. Με την ανάγνωση αυτών των κόμικς και μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Απαιτείται δράση. EDIT: Κανονικά ο Γ.Κ. γράφει το καρε-καρε, αλλά το όνομα του δεν αναγράφεται στην ηλεκτρονική έκδοση. Μπορεί κάποιος με την έντυπη να το επιβεβαιώσει;

Το αιώνιο ερώτημα: η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα; Αυτή πιστεύω ότι είναι η πρώτη έκδοση του συγκεκριμένου άλμπουμ. Ακολούθησε (πάντα κατά τη γνώμη μου) η έκδοση της Ars Longa. Σε αυτή την παρουσίαση αναγράφεται ως χρονολογία έκδοσης το 1983, το οποίο δεν το πιστεύω. Αργότερα ανέλαβαν τα Γράμματα. Άλλες πληροφορίες για το περιεχόμενο δεν γράφω αφού υπάρχουν ήδη δυο παρουσιάσεις. Απλώς θα προσθέσω ότι για ΄μένα αυτή είναι η καλύτερη σειρά του Αρκά. Άλλωστε την είχα συμπεριλάβει και εδώ.

Χρόνια μετά την παραγγελιά του φίλου Ορέστη η εκδοτική που πλέον έχει την τύχη να κατέχει τα δικαιώματα των έργων του μοναδικού Αρκά "γράμματα", αποφασίζει να υλοποιήσει αυτό το αίτημα χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση. Βεβαίως, προφανώς επειδή o ίδιος ο Αρκάς έχει κάτι άλλο πιο σοβαρό να ασχοληθεί από παλιές αγάπες (ή παλιά αμαρτήματα ποιος ξέρει), ή απλά επειδή βαριέται, το δύσκολο έργο του να μετατρέψεις την αισθητική του κόμικ εν έτη 1990 σε κάτι έγχρωμο χωρίς να χάσει την ουσία του - καθώς προσωπικά υποθέτω ότι αυτή η σκατί απόχρωση κάποιον ανώτερο σκοπό εξυπηρετούσε αρχικώς (ίσως το πόσο όμορφη και ενδιαφέρουσα είναι η δουλειά του Παντελή) - την ευαίσθητη αυτή δουλειά τελικά την ανέλαβε ο Γιώργος Πίνας. Τέλος πάντων, η δουλειά που έχει γίνει είναι μάλλον εξαιρετική και ιδιαιτέρως ταιριαστή και λειτουργική. Το σκατί μπορεί να έχει μειωθεί, αλλά τουλάχιστον όπου κάνει την εμφάνιση του πλέον ξεχωρίζει (ευτυχώς που δεν μυρίζει). Επιπλέον, πολύ καλή δουλειά έχει γίνει στο υπόβαθρο και πλέον εκεί που στην έκδοση του '90 υπήρχε κενό, πλέον στα περισσότερα καρέ υπάρχει κάγκελο, δεντράκια, ουρανός (με αποχρώσεις ανάλογα την ώρα) κλπ όμορφα πλην όμως γενικά επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Πάντως γέμισε και πήρε χρώμα το αλμπουμάκι και ναι τώρα που το σκέφτομαι, εφόσον αυτός ήταν ο σκοπός, τότε η αποστολή επιτεύχθηκε όπως είπα ήδη με τον καλύτερο τρόπο. Δεν θα κάτσω να σας πω πάλι ποιος είναι ο Παντελής... μπορείτε να διαβάσετε αν θέλετε την αντίστοιχη πρώτη παράγραφο στο αφιέρωμα της παλιάς έκδοσης ΕΔΩ, αλλά ούτε και θα ασχοληθώ με την εκδοτική ιστορία του εν λόγω έργου αφού πάλι θα το βρείτε στην δεύτερη παράγραφο του αρχικού αφιερώματος της παλιάς έκδοσης ΕΚΕΙ. Άντε για να μην γκρινιάζετε, θα σας πω τα τί και πως της παρούσας έκδοσης. Μετά από 12 χρόνια λοιπόν από την τελευταία έκδοση του Λιβάνη, επανεκδίδεται το 2012 από την εκδοτική γράμματα και σε διαστάσεις 24x16,5 εκατοστά και 84 σελίδων το επιχρωματισμένο αλμπουμάκι του "Παντελή" με το "Λιοντάρι" του. Αυτάααα... Αν σας άρεσε ασπρομαυροκαφετί, τότε πιστεύω ότι σαν έγχρωμο (και δεν είμαι ρατσιστής) θα σας ενθουσιάσει. Αν δεν σας άρεσε το τότε ασπρομαυροκαφετί δημιούργημα του Αρκά, τότε ίσως το νέο έγχρωμο αλμπουμάκι (και επαναλαμβάνω δεν είμαι ρατσιστής με τα Α/Μ κόμικ) να σας αλλάξει γνώμη. Αν δεν σας αρέσει και τώρα, σκασίλα μας... εμείς τον Αρκά τον λατρεύουμε και μόνοι μας και άμα λάχει ότι του λείπει για να χτίσει ή να αγοράσει ή οτιδήποτε άλλο γουστάρει η τσέπη του, θα το χρηματοδοτήσουμε άμεσα και χωρίς δεύτερη σκέψη (ναι - ναι θύματα, πρόβατα, φανμπόι, πελάτες, κλπ όμορφα). Πάντως η σχέση του Παντελή με το Λιοντάρι δεν πρέπει να βελτιώθηκαν και πολύ όλα αυτά τα χρόνια, μάλλον το αντίθετο καθώς δεν έχουν καθόλου καλή διάθεση και πλέον έχουν γυρισμένη την πλάτη ο ένας στον άλλο στο εξώφυλλο (αν δεν καταλάβατε καλά, εμμέσως σας λέω ότι έχει νέο διαφορετικό εξώφυλλο από το παλιό). Αυτά... αγοράστε το γιατί δεν πρόκειται να το βάλει το Έθνος που ελπίζατε μερικοί - μερικοί (ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε mr-d). Τιμή εκδότη: 8,50€ Αφιέρωμα στον Αρκά

Ήταν η εποχή που πλησίαζε το τέλος του κόσμου. Οι Μάγιας το είχαν λέει προβλέψει για τις 12 όχι τις 21 του Δεκεμβρίου του 2012. Και εκεί που όλος ο πλανήτης αγωνιούσε για τον τρόπο που θα ερχόταν αυτό το τέλος, άλλοι περιμένοντας στις ταράτσες τους εξωγήινους, άλλοι σε βάρκες αναμένοντας τον κατακλυσμό, άλλοι στα βουνά ψάχνοντας για τον μετεωρίτη που θα έβαζε το τέλος, μερικοί σαν και εμένα ξάπλα στο κρεβάτι απλά περιμένοντας το πότε ο πόνος από την κατάκλιση θα με οδηγήσει στην απόφαση του να σηκωθώ επιτέλους από αυτό, το τέλος τελικά δεν ήρθε. Ω, μέγα απογοήτευση για όσους το περίμεναν για πολλοστή φορά και πρέπει να κάνουν πλέον νέες προβλέψεις. Τότε μόλις μία ημέρα μετά αυτήν της μη καταστροφής, η εφημερίδα Έθνος που έβαζε την συλλογή από διάφορα άλμπουμ του Αρκά (βλ. ΕΔΩ), μας έδωσε ελπίδες με ένα νέο ημερολόγιο που ήρθε να αντικαταστήσει αυτό των Μάγιας, τουλάχιστον για ένα χρόνο (φαντάσου να ήταν για 26.000 χρόνια δηλαδή). Μετά το πέρας αυτού δεν υπάρχουν πληροφορίες τί μέλλει γενέσθαι. Η ανακοίνωση σχετικά απλή... μία τεράστια διαφήμιση που προειδοποιούσε για το μέγα γεγονός της επόμενης εβδομάδας. Δεν με πιστεύετε; Ορίστε βρε, εδώ την έχω: Παρόλα αυτά και παρότι το είπα και λάλησα και πολλάκις ενημέρωσα το κοινό του γκρικ κόμιξ (όχι αυτού του χάλια ποιοτικά και καλά συλλεκτικού του άλλου που γράφεται με κόμικς τελικά), μερικοί είχαν το θράσος να το ξεχάσουν και άκουσον άκουσον να μην το πάρουν τελικά. Τώρα με τί ημερολόγιο θα αντικρίσετε το νέο έτος μου λέτε; Εμ, να που το μετανιώνετε έτσι; Τέλος πάντων, η καλύτερη τιμωρία είναι να σας χτυπάνε εκεί που πονάτε και ποιος είναι ο καλύτερος σε αυτό; ΕΓΩ και πως θα γίνει αυτό; Μα φυσικά τρίβοντας σας στην μούρη το υπέρτατο απόκτημα του νέου έτους (που αποκτήθηκε βέβαια στο τέλος του προηγούμενου αλλά είναι μια μικρή λεπτομέρεια αυτό). Λοιπόν το ημερολόγιο είναι... ταντάμ... ΑΥΤΟ: Ένα εξαιρετικής ποιότητας και μοναδικής αισθητικής, συλλεκτικό (το έγραφε η διαφήμιση βρε) έγχρωμο, σκληρόδετο άλμπουμ - ημερολόγιο με τις αγαπημένες μας φιγούρες του Αρκά. Είναι λέει 216 σελίδες (σιγά μην τις μετρούσα, είμαι τρελός αλλά όχι τόσο) και 345 γραμμαρίων (ναι το ζύγισα, είμαι τόσο τρελός) και έχει πολλές και χρήσιμες για όλους πληροφορίες όπως: - Προσωπικά στοιχεία (στην περίπτωση που ξεχάσετε ποιος είστε) - Αλφαβητικό Ημερολόγιο (εορτών βάση ονομάτων σε αλφαβητική σειρά λέει) - Μηνιαίο Ημερολόγιο (για να βλέπετε ποιος γιορτάζει κάθε μέρα, ώστε να αποφεύγετε την επαφή μαζί του) - Δισέλιδο πλάνο για το έτος 2013 (για να δείτε με μια ματιά τα τριήμερα και τις αργίες που φέτος είναι βολικές) - Δισέλιδο πλάνο για το έτος 2014 (για να δούμε πως θα μας κάτσουν οι αργίες το επόμενο έτος) - Το ημερολόγιο σε σχεδόν τεσσάρων με πέντε ημερών (αν είναι ΣΚ) ανά δισέλιδο. Σε κάθε σελίδα χοντρικά έχει μία παράσταση από τους ήρωες του Αρκά, είτε έγχρωμες σε πρώτο φόντο - είτε σε γκρι αποχρώσεις και αχνές στο υπόβαθρο για να μπορείτε να γράφετε επάνω τους (ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ που πήρατε το ημερολόγιο αυτό για να το βεβηλώσετε με την χρήση του ως τέτοιο). Κάποια στιγμή μας τελειώνουν και οι μήνες οπότε έχει επιπλέον: - Τηλεφωνικό κατάλογο (4 γράμματα ανά σελίδα) οπότε μετά από 6 σελιδούλες μένουν και - Τρεις σελίδες για Σημειώσεις. Αυτά και πολλά σας είναι. Α, ναι κάποια άσχετα στοιχεία όπως ημερομηνία κυκλοφορίας που όπως είπα για όσους δεν παρακολουθούσαν ήταν 30 Δεκεμβρίου 2012. Εκδότης προφανώς το ΕΘΝΟΣ, τιμή 4€ για το ίδιο η εφημερίδα που το συνόδευε ήταν λέει τσάμπα και παρότι δεν την ήθελα, επέμεναν να την πάρω. Είπαμε ότι είναι έγχρωμο και σκληρόδετο, έχει 216 σελίδες πάνω κάτω (βάλε συνήθως κάτι και για το εξώφυλλο δηλαδή) και ότι είναι διαστάσεων 14,5 x 21,0 x 1,5 (ράχη) εκατοστά και βάρους 345 γραμμαρίων. Έχει και το νούμερο του διαβόλου λέει, μισό να το βρω ISBN: 978-618-5029-02-9 που είμαι σίγουρος με κάποιον περίεργο αλγόριθμο και διαβάζοντας τον ανάποδα θα βγάζει το 666. Συμπλήρωση: Από τα μέσα Ιανουαρίου του σωτήριου έτους 2013, εθεάθει το ημερολόγιο να κόβει τσάρκες μόνο του στα περίπτερα της χώρας. Μόνο που πλέον οι υπηρεσίες του προσφέρονται με κάποιο τίμημα και αυτό είναι τα 345 γραμμάρια 5,90 € (τιμή κιλού 17,10€), να το αφήσω;

Ένα στριπ από τον ΚΟΚΚΟΡΑ του Αρκά.

Το 2000, στα πλαίσια του 5ου Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ πραγματοποιήται και μια αναδρομική έκθεση για τα 20 χρόνια της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Αρκά. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί, εκτός απο τον κλασσικό κατάλογο και άλλος ένας ειδικά για την έκθεση αυτή. Έχει διαστάσεις 21,5χ21,5 και 96 σελίδες. Περιλαμβάνει κόμικς απο όλες τις μέχρι τότε δημιουργίες του, πληροφορίες για τις εκδόσεις του καθώς και κείμενα απο διάφορους για το έργο του Αρκά.