Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το 24ωρο κόμικ της Σοφίας (Frogs & Dogs) με τίτλο Cruckers Team δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 2006 στο καφέ Cofix με αφορμή το 24 Hour Comic Day 2006 και κυκλοφόρησε ως αυτοέκδοση το Φεβρουάριο του επόμενου έτους. Ακολουθεί την πλέον χαρακτηριστική σεναριακή γραμμή της Σοφίας: ένα πισογύρισμα στα παιδικά χρόνια. Σημείο αναφοράς είναι η αλάνα μιας γειτονιάς, το κλασικό ορμητήριο της κάθε πιτσιρικοπαρέας. Η πίεση του χρόνου είναι εμφανής στο σχέδιο, ενώ και το σενάριο δε διεκδικεί δάφνες. Το εξώφυλλο είναι από το smaLL preSS comics, ευχαριστούμε τον Melandros! Αφιέρωμα στη Σοφία Σπυρλιάδου

Μια έκδοση, από έναν δημιουργό για τον οποίο έχουμε γράψει πολύ λίγα σε σχέση με τον όγκο της δουλειάς που έχει βγάλει.. Το Downunder είναι μια απο τις σειρές που έβγαλε ο Κώστας Μανιατόπουλος (νομίζω πρώτος τον παρουσίασε ο green mits σε εμάς, με το Καλανταλλων). Από το Dοwnunder έχω το 4ο τεύχος ''Ex and Rugs'' (1,5 ευρώ), το οποίο είναι 20 σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα) φωτοτυπημένες, όμως δεν ξέρω πόσα τεύχη κυκλοφόρησε αλλά ούτε σε πόσα αντίτυπα.. Χαρακτηριστικό στο αντίτυπο που έχω είναι πως στο εξώφυλλο καθώς και στην εσωτερική του μεριά ο δημιουργός έχει γράψει, αλλά και σχεδιάσει στο χέρι.. Ο Μανιατόπουλος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση.. Δεν τον βρίσκεις παντού και εάν συζητήσεις με άτομα που ξέρουν την δουλειά του, θα σου πουν για έναν μεγάλο αριθμό αυτοεκδόσεων.. Στο τεύχος που έχω η όλη σύλληψη είναι απίστευτη, ο Μανιατόπουλος κολλάει αγγελίες από εφημερίδες και από κάτω φτιάχνει ένα καρέ με το θέμα της αγγελίας (όπου το σκηνικό των καρέ είναι νεκροκεφαλές, σκελετοί και τάφοι να μιλάνε) .. Έξυπνο χιούμορ αλλά και καυστικό ταυτόχρονα.. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί (και εδώ μέσα), που μπορούν να σας (/μου) πούν περισσότερο για τον Κ. Μανιατόπουλο.. --- Το μέλος CitizenX πρόσθεσε ΕΔΩ: Στο τελευταίο Φεστιβάλ της Βαβέλ μου είπε πως κυκλοφόρησε γύρω στα 130 διαφορετικά fanzines. Και να τον βρούμε δηλαδή, θα χρειαστούμε καμιά δεκαριά ανθρώπους για την καταγραφή. Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ: (Αργκ, 130! Τύφλα να'χει ο Τσούκης! Και έχουμε καταγεγραμμένα εδώ μονάχα το Downunder, το Καλαντάλλων και τη συμμετοχή του στα Negro, Negligent Romantix και Mov!) Πάντως ο Μάνος έχει καταγράψει και τα εξής: Angelfuck Black Hole Mary And The Holy Shit (Ιανουάριος 2006) Bomb Market (4 τεύχη) Braz-ill Braz-elle Her Song Out Of Gas (10 τεύχη) That's Shit Άτιτλο Η Άννα Καίγεται Μπλα Μπλα Μπλα Μπαμ (Ιούλιος 2006) Τα Αστέρια Θα Μας Δούνε Να Πέφτουμε Ενώ στο fanzines.gr έχει καταγεγραμμένο και αυτό: Yuri the dog Εκεί, λέει ότι το Braz-ill δεν είναι κομιξοφανζίν, αλλά λογοτεχνικό. Μάνο? Μερικές προσθήκες στην εργογραφία του ΚΜ, από το fanzines.gr: 24x32 (Απρίλιος 2006) Deathita - Surgeon X Girl ΤΟ ΘΕΛΩ!!! Do Not Tease The Strip (Ιούνιος 2008) Jesulita's Junky Trip (Μάρτιος 2008) Molly and Dolly (Ιούλιος 2008) Η Τελευταία Μέρα Ενός Πολέμου (Ιανουάριος 2008) 3 ακόμα από το Μάνο: Just Death (2006) ΖΩΗ (2007) The Godfarther (2009) JESIE + ZOSS Το μέλος georgeRgR πρόσθεσε ΕΔΩ: Με να γρήγορο τσεκάρισμα του αρχείου μου έστησα και δημοσίευσα στο fanzines.gr έναν κατάλογο με πολλές από τις κυκλοφορίες του Κ. Μανιατόπουλου -> Κλικ εδώ για να το δείτε. Το μέλος Melandros πρόσθεσε ΕΔΩ και ΕΔΩ: Έχω ακόμα στα χέρια μου καμιά 10αριά ακόμα... Κάποια φάση όταν θα αξιωθώ να τα σκαννάρω θα συμπληρωθεί κι άλλο το πάζλ, αν και νομίζω πως όσο περνάει ο καιρός θα πετάγονται όλο και άλλα πράγματα απο τον ΚΜ... Λοιπόν... 1) Ουαί!!! 2) ΖΖΖ! 3) jESULITA Y EL ELLITOS 4) No way home 5) Punka + trixie 6) Going out dead 7) The Punkelles Αυτά βρήκα μέσα στο χαμό προς το παρόν... Και σε αυτά βάλε αλλού δύο, τρία, τέσσερα τεύχη... Και κάποιες άλλες αυτοεκδόσεις και κάποια φανζίνς μέσα σε αυτά από τον Μανιατόπουλο που βρέθηκαν και τα οποία δεν είναι στην λίστα, ούτε τα ανέφερα σε προηγούμενο πόστ.. Αλλούσκα Που είναι ο γατούλης Κονσέρβα Παλιές Ιστορίες 1,2,3 Filth Noir Unhell Ink Τις Ιστορίες που πέφτουν στο πάτωμα τις παίρνει ο διάολος με το φαράσι Τα παραμύθια της πιτσιρδέλας 1.2 xmas songs Best Lesser No Way Home (right in the middle of shit, παραμύθια) jesus crash πεντόβολα Συννεφοστρόβιλος Piss H Άννα δεν μπορεί να ξυπνήσει με τον καφέ Gut Ρόζ Η Πατ κιούτ φίλμς παρουσιάζει Τελευταία Στάση η κάθε επόμενη...

Άλλο ένα παραμύθι σε σενάριο και εικονογράφηση Σοφίας Σπυρλιάδου για ένα μικρό κορίτσι που λαχταρά να γίνει γοργόνα. Λιτό σενάριο, όμορφη σχέδιο και πολύ καλό (μακάβριο) φινάλε. Κυκλοφόρησε σε 100 αριθμημένα αντίτυπα το 2007. Αφιέρωμα στη Σοφία Σπυρλιάδου --- Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: Επανεκδόθηκε το 2010 σε δέκα αριθμημένα αντίτυπα

Λίγο καιρό πριν κυκλοφορήσει το 7ο τεύχος του fanzine του Ιστορίες Ατελείωτης Ματαιοδοξίας, ο Con κυκλοφόρησε το βιβλίο "Τζαζ και Μαρία". Προφανώς υπήρξε παρότρυνση από φίλους και γνωστούς, και έτσι μάζεψε σε ένα τόμο την ιστορία που δημοσίευε σε συνέχειες στα τεύχη 1 ως 6. Ίσως να υπήρχε σχέδιο κάποια στιγμή να βγει και 2ος τόμος με το επόμενο μέρος του love story, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε. Αυτό που αναφέρει ως επόμενη κυκλοφορία στο site του ο Con, είναι μια συλλογή με τα μίνι αυτοβιογραφικά του κόμικς.

Ένα άλμπουμ με 9 μικρές ιστορίες, απο τους Δ. Παπούλια και Τ. Αννούση. Οι ιστορίες μικρές, οι περισσότερες μονοσέλιδες και δισέλιδες με πολύ απλό σχέδιο και σενάριο.. (βασικά απο σενάριο κανα δυό ιστορίες έχουν γέλιο). Όλες οι ιστορίες είναι ασπρόμαυρες εκτός από μία που είναι έγχρωμη. Στην τελευταία σελίδα γράφει πως θα υπάρξει και συνέχεια με το άλμπουμ ''Έψαχνα την αγάπη μου στην Αστυπάλαια και αυτή ήταν στην Καστοριά''.. Εκδοτικός οίκος δεν αναγράφεται πουθενά. Δείγμα..

[ Με αφορμή μία ληστεία που έλαβε μέρος στην Εθνική τράπεζα έγινε αυτή η αυτοέκδοση που διανέμηθηκε δωρεάν σε γνωστά μέρη. Στις 16 Ιανουάριο του 2006 ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης συλλαμβάνεται λίγο πριν ξεφύγει μετά απο απόπειρα ληστείας σε τράπεζα. Μέσα απο την φυλακή γράφει κάποια γράμματα διαμαρτυρίας,κατηγορώντας το καταστημένο και το σύστημα που καταφέρνει να κάνει τους νέους επαίτες ή ληστές.Εκεί βασίζεται και το σενάριο αυτού του κόμιξ,που είναι άγνωστος αυτός που το έκανε όπως και ο σχεδιαστής Το τευχάκι συνοδευότανε με ένα 4σέλιδο φυλλάδιο που εξιστορεί τηνιστορία,τις απόψεις της οργάνωσης « Πρωτοβουλία Αλληλεγγυης» και μία επιστολή του Δημητράκη απο την φυλακή.Μία σελίδα: Εικόνα από το φυλλάδιο

Ενα παραμύθι για όσους μεγαλώνουν,έτσι προσδιορίζει το κομιξάκι του ο Κωστής και αυτό ακριβώς είναι.Σε ένα τόπο φτάνουν 7 μικροί αλλά επικίνδυνοι και αιμοβόροι σκώροι που ρημάζουν τα πάντα.Καλό σχέδιο και το σενάριο με νόημα. Την σελίδα δεν την διάλεξα τυχαία. Τιμή 1.5 ευρό.

Είχε γίνει μια ενημέρωση για παρουσίαση (βλ.εδώ) και έκτοτε σιωπή. Ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι έψαξα καλά. Μέχρι που σκάει μύτη ένα αντίτυπο στη Λέσχη. " Ένα ακόμη απαρουσίαστο" λέμε με τον Bio. Το αναλαμβάνω εγώ γιατί ο τίτλος προϊδεάζει για το περιεχόμενο του. 100%. Υπεύθυνη ηλεκτρονικής σελιδοποίησης, εκτύπωσης & βιβλιοδεσίας είναι η telia + pavla. Η Σκουληκούπολη του ΑνΤΏ (Γιάννης Αντωνιάδης, έχει συμμετάσχει σε γελοιογραφικές εκθέσεις) βγήκε σύμφωνα με τον κατάλογο του Σπανίδη (Ξάνθη) τον Απρίλη του 2009. Ακολουθεί η εισαγωγή, την οποία τη λέει ένα σκουλήκι (ένα από τα πολλά στο άλμπουμ, αλλά στην προκειμένη ο δημιουργός, εξού και κρατάει στυλό ): ΛΟΝΔΙΝΟ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΠΑΡΙΣΙ ΑΘΗΝΑ... Πολλά γράφτηκαν για πόλεις πολλές, για την ΣΚΟΥΛΗΚΟΥΠΟΛΗ όμως τίποτε απολύτως! Όσους κι αν ρώτησα όλοι την αγνοούσαν. Αυτό το κενό φιλοδοξώ να καλύψω! Να δείτε πως είναι μοναδική, δε μοιάζει με καμιά άλλη! ΑνΤΩ 31-12-08 Το εν λόγω πόνημα, ο πρόεδρος της ΛΕΦΙΚΡ θα το χαρακτήριζε σκεπτώμενη άναρχη κοινωνικοπολιτική σάτιρα με ανθρωπολογικές επεκτάσεις, ο Μελ διαμαντάκι και ο Μανώλης θα το έβαζε δίπλα στα Mov! Προσωπικά, θα συμφωνήσω με τον Mits (sic), μιας και πρωταγωνιστές είναι οι κάτοικοι-σκουλήκια της Σκουληκούπολης-Μεγαλούπολης (Αθήνας?) η οποία περνάει μέσα από βίαια και αλεπάλληλα κύματα εκσυγχρονισμού. Έτσι αποκτούν τετραγωνισμένα σώματα και πλέον αντί να ζουν κάτω από τη Γη, ζουν σε πολυκατοικίες. Και κάπως έτσι τα εκσυγχρονισμένα σκουλήκια γίνονται κάτοικοι μιας εκσυγχρονίσιμης μεγαλούπολης στην Ελλάδα των 00's ζώντας σε μια Νεο-Ελληνική "εκσυγχρονιστική" πραγματικότητα. Από την άθλια δημόσια παιδεία, την αστυνομική βία και τη βία στα γήπεδα μέχρι τη μαζοποίηση, την άβουλη υπερκατανάλωση και το φαύλο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Ακολουθεί χαρακτηριστικό 4σέλιδο: Μετά τις Σκουληκοπεριπέτειες, έχει γελοιογραφικά μονοσέλιδα με πρωταγωνιστές ανθρώπους αυτή τη φορά, που σχολιάζουν την τότε επικαιρότητα (βλ.μπανιέρα Θέμου-Τριανταφυλλόπουλου) και για επίλογο ένα μονοσέλιδο κείμενο-πρόταση για...μια ολοκληρωμένη φορολογία των 5 αισθήσεων. Η οποία βρίσκεται εικονογραφημένη στην διπλανή σελίδα. Γενικά, ιδιαίτερο κόμικ άλμπουμ, το οποίο έχει κάποια καλά σημεία και κάποια αδιάφορα. Αλλά σε καμία περίπτωση κενό περιεχομένου. Οι σκουληκοσελίδες ίσως σας θυμίσουν λίγο Αρκά στο πιο χύμα, αλλά στο σύνολό του είναι μια ενδιαφέρουσα κομιξική αποτύπωση κοινωνικών προβληματισμών και γεγονότων. Όμως μέχρι εκεί. Προσωπικά το θεωρώ ως το φλύαρο αδερφάκι της Διαρκούς Ειρήνης, επειδή από Διαρκή Ειρήνη ήθελα άλλο τόσο, ενώ το συγκεκριμένο με κούρασε εξαρχής... Τα 15 ευρώ που είχε ως αναγραφόμενη τιμή δεν τα αξίζει. Μπορεί κάποιος να το θεωρήσει και ως φτωχό συγγενή της Χωματερής. σσ.Αρχικά νόμιζα ότι ο Αντώ είναι ο Αντωνόπουλος, αλλά καμία σχέση. Και πάλι, νομίζω πως έχει ένα blog αλλά δεν το βρίσκω. Αν το ξέρει κανείς, ας το γράψει.

ΠΥΡΗΝΑΣ Π. ΠΑΝΤΑΖΗΣ, Σ. ΤΣΑΦΟΣ Άλλο ένα mini comic για το οποίο δεν έχω και πολλά στοιχεία, είναι ο Πυρήνας από τον Βόλο. Υπεύθυνοι είναι οι Π. Πανταζής (Common Comics) και ο Σ. Τσάφος, οι οποίοι αποφάσισαν να φτιάξουν αυτό το ''περιοδικό'', που κυκλοφορούσε ανά 4 μήνες. Το όγδοο τεύχος που έχω, κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2006, ενώ κατά πάσα πιθανότητα η έκδοσή του σταμάτησε στο 9ο τεύχος. Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή --- Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: Το 6ο τεύχος του Πυρήνα πάντως κυκλοφόρησε το 2005 και το τελευταίο (9ο) το καλοκαίρι του 2006. Αφού λέει ότι κράτησε 3 χρόνια, ενώ στην υπόλοιπη συνέντευξη του Πανταζή λέει ότι ξεκίνησε πριν 4 χρόνια και αναφέρεται στη -τότε- φετινή κυκλοφορία του Common Comics (2007), με απλά μαθηματικά ξεκίνησε λογικά το 2004. Πηγή: fanzines.gr

Μία ιστορία σε 6 μικρα κεφάλαια,δίχως λόγια που σε αφήνει στην φαντασία σου να καταλάβεις τι γίνεται.Στο πρώτο κεφάλαιο πάμε στο παρελθον,ένας καου μπόυ καίει μία καλύβα,στο δεύτερο βρισκόμαστε στο μέλλον σε μία έρημο γίνεται μία μάχη ,στο 3o με 6o η μόνη επιζων ,μια νεαρή πολεμίστρια σώζεται απο τον άνθρωπο πούμα κάνουν ότι κανουν,2 παιδια γεννιούνται... Ο Δανιήλ εικονογράφος και μουσικός παίζει κιθάρα στο ροκ συγκρότημα Super Puma.Εφτιαξε το παρών κόμιξ-σε ορθογώνιο σχήμα-σαν συνοδεία στο ομώνυμο C.D.Το σχέδιο καλό.Ητιμή του 8 ευρω με το C.D.και το κόμιξ μαζί,μέσα σε μία πέτσινη θήκη.Κυκλοφόρησε σε 500 αντίτυπα. Μια σελίδα με τον κυρίο πούμα να κάνει οτι κάνει με την νεαρη: Και η πέτσινη θήκη με το C.D. THE SUPERKING-PUMA OF COMICS

Τιμή: Διανέμεται δωρεάν Ο Τάσος Ζαφειριάδης ξαναχτυπά, αυτή τη φορά με το ΚΡΟΥΓΚ! Πρόκειται για το #1 της νέας του σειράς "Φωτορομάντζο" και πρόκειται για ένα κομιξοφωτορομάντζο, βασισμένο σε δισέλιδη ιστορία του Τεξή, που είχε δημοσιευτεί στο Μικρό Σύμπαν #3 το Φεβρουάριο του 2002. Την περιέχει και μέσα, στο τέλος του, νάτηνα: Το Δεκέμβρη του 2002, λοιπόν, οι σπουδαστές του εργαστηρίου "Πράξις" κάναν ένα δρώμενο στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της έκθεσης "Κόμικς Ιστορίες στα Βαλκάνια". Η φωτογράφιση έγινε λίγες μέρες πριν το δρώμενο αυτό. Ακολουθούν τα credits: Σκηνοθεσία: Γιάννης Τεξής Αυτή είναι η Μαρία Μπότσιου Αυτός είναι ο Τάσος Ζαφειριάδης Η Άλλη είναι η Μίκυ Παπαγιάννη Ο Άλλος είναι ο Ορέστης Ερμείδης Φωτογραφίες: Γιάννης Τζιμπρές Ηλεκτρονική επεξεργασία: Θανάσης Τέρπος, Γιάννης Τεξής Ηχητικά Εφέ: Διαμαντής Βυτινίδης Τεχνική Υποστήριξη: Αλέκος Αλεξόπουλος Πατέντες: Ντάνυ Αν το πετύχετε, τσιμπήστε το. Τρελό γέλιο! Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη

Κάπου το 2003-2004 ο εν δυνάμει φαρμακοποιός Σταύρος Κιουτσιούκης κυκλοφορεί ένα κόμικ που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας. Παρ' όλη την καταστροφή που προξένησε δεν βάζει μυαλό και τον Ιανουάριο του 2010 αποφασίζει να το ξαναβγάλει και μάλιστα με νέο εξώφυλλο σε μόλις 90 αριθμημένα αντίτυπα. 15 (πάνω κάτω)ιστορίες θα σας κρατήσουν συντροφιά τα μοναχικά βράδια του χειμώνα, δημιουργώντας μια χαρούμενη και ανάλαφρη ατμόσφαιρα ενώ ταυτόχρονα θα θέτουν θεμελιώδη ερωτήματα για το ον που λέγεται άνθρωπος. Διαφορετικού είδους ερωτήματα θα σας δημιουργήσουν κάποιες ιστορίες για γνωστούς (άλλους πλην του Σ.Κ.) δημιουργούς κόμικς ή ακόμα και διαπλεκόμενους μεγαλοεκδότες των νησιών του Αιγαίου Πελάγους. Το συγκεκριμένο πόνημα (ΚΤΤΜΑ) είναι ανάμεσα στα κόμικς που θα πρέπει να έχει διαβάσει κάθε ενημερωμένος κομιξόφιλος πριν πεθάνει. ΥΓ1. Φυσικά το καρασπάνιο Νο 2, το μόνο με διπλό εξώφυλλο το έχω εγώ. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις με φωτογραφία. ΥΓ2. Έχει χαθεί ανεπιστρεπτί η ερμηνεία του ΛΑ.ΛΟΥΜ. Μόνο σπέκουλα μπορούμε να κάνουμε (Λαμπερός Λουμίδης; Λαϊκά Λουμίνια; Λαστιχένιο Λουμπάγκο; Ποιος ξέρει....) Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον bonadrug. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Kατά τη διάρκεια του Comicdom 2011, δίπλα στον πάγκο με το Greekcomics Fanzine, υπήρχε η αυτοέκδοση Fuzz. Δεν αναφέρει ημερομηνία μέσα, αλλά μιας και κανείς δεν το είχε προσέξει παλιότερα υποθέτω ότι είναι νέα έκδοση για το Comicdom. Τουλάχιστον 5 οι δημιουργοί του, με τον καθένα να φτιάχνει τη δικιά του ιστορία που είναι ανεξάρτητη από τις υπόλοιπες. Το "τουλάχιστον" πάει στο ότι η τελευταία ιστορία είναι ανυπόγραφη, από το σχέδιο πάντως μοιάζει να μην δημιουργήθηκε από κάποιον από τους υπόλοιπους 5.

Ένα φανζινάκι χωρίς κανένα στοιχείο έκδοσης. Έχει ένα ενδιαφέρον, όχι τόσο για την ποιότητα του σκίτσου ή του σεναρίου όσο για την πλήρη έλλειψη σεβασμού απέναντι σε μια cult τηλεοπτική σειρά. Μάλιστα κυρίες και κύριοι έχουμε και «βίβλους της Δραπετσώνας» η «βρώμικα κόμικς» αν προτιμάτε. Το τεύχος εκθέτει τους γνωστούς και αγαπημένους μας ήρωες σε διάφορες περιπέτειες, στάσεις, παραλλαγές και συνευρέσεις με κοινό στοιχείο την έλλειψη μέτρου και αναστολών. Ο σχεδιαστής είναι ο ίδιος με εδώ, άλλα στοιχεία δεν δίνονται. Λίγα σεμνά δείγματα. Αφιερωμένο στην ERMA

Απλό και ωραίο fanzine απο τους Δήμο και Γιώργο. Μαζί τους σε αυτό το 4ο τεύχος οι Sapillas, η Αlex και η Σοφία. Σε απλό χαρτί διαστάσεων 21χ30 και 20 σελίδων μαζί με τα εξώφυλλα, υπάρχουν κάποιες έξυπνες ιστορίες που βγάζουν γέλιο, όπως η σκιτσογραφημένη εξήγηση του Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΣΚΟΡΠΑ ( ) ή πως να κάνετε την κοπέλα σας (που έχει κολλήσει και δεν λέει με τίποτα να ξεκολλήσει..), να σας παρατήσει, δείτε επίσης τον Οσάμα Μπίν Λάντεν στην παιδική του ηλικία αλλά και άλλες ιστορίες με διάφορες κοινωνικοϋπαρξιακές πτυχές. Η τιμή του 4ου τεύχους είναι 1,5 ευρώ,. Καμία πληροφορία για ημερομηνία έκδοσης δεν περιέχετε, αλλά είναι σίγουρα μετά το 1987, διότι στο εξώφυλλο ο τυπάς κρατάει τον Αχιλλέα Ταλόν Νο 4 με ημερομηνία έκδοσης Μάιο-Ιούνιο 1987 Στο οπισθόφυλλο εάν έχω καταλάβει καλά είναι μια ιστοριούλα με την επανασύνδεση των δύο δημιουργών αυτού του fanzine (Δήμο και Γιώργο) Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον green-mits. Aφιέρωμα στον Γιώργο Καμπάδαη --- Το μέλος mits63 πρόσθεσε ΕΔΩ: Δυστυχώς δεν υπάρχει στα συγκεκριμένα τεύχη καμμιά άλλη πληροφορία πέρα απο τα μικρά ονόματα των δημιουργών. Βαζω και δειγμα των σελίδων μηπως κάποιος μπορει να βοηθήσει. Εχω τα δύο πρώτα τεύχη χωρις να ξέρω πόσα κυκλοφόρησαν. Εικαστικά φροντισμένη έκδοση, με φωτοτυπίες, καλής ποιότητας όμως, παραπέμπει σε νεανική προσπάθεια πολλά υποσχόμενων φυντανίων. Το πρώτο τευχος ειχε 20 σελίδες και το δευτερο 24: Συνέχεια: θυμήθηκα ξαφνικά πως ηφτουνο το διαολεμένο μηχάνημα μπορει και να ψαχν' μον' του! Βρηκ΄ του http://komixiarides.tripod.com/ βρηκ' οτι ' χουνε κυκλοφορησ' 4 τευχη ότι το πρωτ' ειναι καπ' στου 2000-2002 και οτι τα παληκάρια τα λεν Δήμο Κλαδίτη και Γιώργο Καμπάδαη (αυτο του βρηκ' απουξω απ' το www.comicdom.gr). Α και ειν' κι απ' την Μυτιλήν' που 'χει το καλό το ουζ, και το 2005 σπουδαζαν στα ΤΕΙ Αθήνας. Α το διαλεμένο το μηχανημ'!

To Sapilla είναι ένα fanzine του Sapilla που κυκλοφορεί σε άτακτα χρονικά διαστήματα και έχει φτάσει το έβδομο τεύχος. Μια μικρή παρατήρηση πρέπει να κάνω εδώ στο έβδομο τεύχος (όπου η ποιότητα του έχει προχωρήσει πάρα πολύ σε σχέση με τα πρώτα τεύχη) μαζί με το fanzine υπάρχει και ένα cd με συλλογή απο punk συγκροτήματα όλα αυτά μέσα σε μια ζελατίνα. Επίσης δεν έχει αρίθμηση και δεν λέγετε σκέτο Sapilla όπως τα προηγούμενα 6, αλλά Sapilla/Μελωδία της Οργής (όποιος ξέρει κάτι γι αυτές τις αλλαγές ας βοηθήσει..). Μέσα απο τα τεύχη της Sapillas μαζί με τον J. Sapilla έχουν περάσει πολλοί, όπως οι Θανάσης Πέτρου, Νεκτάριος Σταματόπουλος, Κομ, Κων, Πέτρος Ζερβός, Psithu και άλλοι (απο τα τεύχη που έχω όλοι αυτοί, δεν ξέρω στα άλλα τεύχη τί έχει μέσα). Εκτός απο τα κόμικς, έχει επίσης διάφορα κείμενα (αριστερής φύσεως κυρίως..), μουσικές παρουσιάσεις, συνεντεύξεις και άλλα, σε διαφορετικές δοσολογίες σε κάθε τεύχος. Απο το site παίρνουμε ... Τα θέματα με τα οποία ασχολείται είναι η φύση, τα ζώα, οι ανθρώπινες σχέσεις και άλλα πολλά γύρω απο το Punk και την αγάπη. Σε όλα τα τεύχη οι σελίδες είναι ασπρόμαυρες εκτός απο τα εξώφυλλα που είναι όλα πάλι έγχρωμα. Η Sapilla είναι κάποιας ''αριστερής φιλοσοφίας'' και δεν θα μπορούσα να το προτείνω στον καθένα για λόγους ευνόητους, αλλά εάν το ξεπεράσουμε αυτό, τα περισσότερα κόμικς (και ειδικά στα τελευταία 2-3 τεύχη) είναι πάρα πολύ καλά, με πολύ ωραίο και δουλεμένο σχέδιο. Το site του J. Sapilla CD Sapilla/Μελωδία Της Οργής Και μερικές καρτούλες του J. Sapilla.. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τον green-mits. Thanks to Kabuki.. --- Το μέλος georgeRgR πρόσθεσε ΕΔΩ: ο τελευταίο τεύχος είναι split (δηλ. μισό-μισό) με το zine Μελωδία της Οργής. Τα split zines στην Ελλάδα δεν είναι κάτι το συνηθισμένο είναι η αλήθεια. Κυρίως δημιουργούνται από εκδότες που γουστάρουν να συνεργαστούν ή έχουν φιλικές σχέσεις, θέλοντας όμως να κρατήσουν αυτό που τους χαρακτηρίζει. Μην ξεχνάμε πως σχεδόν το ήμισυ (και βάλε) των fanzines είναι προσωπικές και όχι ομαδικές δουλειές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το split δημιουργήθηκε λόγω διαφοράς στη θεματολογία (μουσική vs κόμικς), μιας και ακρογωνιαίος λίθος και των δύο είναι ο Sapillas (στη Μελωδία υπήρχε φυσικά και συνέργεια φίλων). Για την ιστορία η Sapilla ξεκίνησε στα τέλη του 2004 και μετά τα 3 πρώτα τεύχη ακολούθησε πιο diy πορεία. Χαρακτηριστικό είναι πως από το 4ο τεύχος και μετά δεν διανεμόταν στα γνωστά κομιξάδικα (που κακά τα ψέμματα, είναι τα μέρη όπου φεύγουν τα περισσότερα τεύχη, πάνω απ' τα μισά) αλλά σε στέκια, καταλήψεις, distro, συναυλίες και φυσικά χέρι με χέρι. Το site της Sapillas έχει πέσει δυστυχώς εδώ και καιρό κι έτσι όπως το κόβω δεν πρόκειται να ξανανέβει. Παλιά τεύχη (από το 5ο μέχρι και το τελευταίο) κυκλοφορούν γενικά (αν υπάρχει κάποιος που τα ψαχνει). Τέλος, να σημειώσω πως εκτός από το 2ο τεύχος, και το 1ο έχει βγει με 2 διαφορετικά εξώφυλλα. Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: ...αντιγράφω τη λίστα με το πότε κυκλοφόρησε το καθένα από το site:

Μικρό ασπρόμαυρο κόμικ του Μιχάλη Διαλυνά (το "Ξύλινο Στέμμα" στο εξώφυλλο δεν αφήνει κάποιο περιθώριο αμφιβολίας) που πραγματεύεται το docking. Δεν άκουσα; Τι εστί docking;!; Χμμ, καλύτερα να googlάρετε, μιας κι αν ανοίξω το στόμα μου θα πέσει λογοκρισία από εκατό μεριές, κι όχι άδικα! Α, και τα πιτσιρίκια κρατείστε τα μακρυά απ' την οθόνη, ε. Το στόρυ του κόμικ -για να επιστρέψω στο θέμα μας- πάει κάπως έτσι: Ένας μικρός πεοκέφαλος ίππος μοιάζει χαμένος/στον κόσμο μονάχος. Κάποια στιγμή στο δρόμο του βρίσκει έναν... μεγαλύτερο πεοκέφαλο, ο οποίος θα αναλάβει το ιερό καθήκον να τον κάνει (αγκχμμμμ!..) άντρα. Προσωπικά, καθώς έφτασα στην επίμαχη dock-οσκηνή, το έπιασα το πουλάκι μου …από τρόμο!!! αχαχαχα! Το κόμικ είχε κυκλοφορήσει σε λίγα αντίτυπα (γύρω στα 100) στο φεστιβάλ της Βαβέλ το 2007 σε δύο εκδοχές, μία με μπλε και μια με κόκκινο εξώφυλλο. Aφιέρωμα στον Μιχάλη Διαλυνά

Η Αράχνη είναι ένα μίνι κόμικ που κινείται σε εντελώς σουρεαλιστικά επίπεδα. Ο δημιουργός του υπογράφει ως Captain Dropout και το τύπωσε σε δύο διπλωμένες κόλλες Α4 (χωρίς να είναι πιασμένες με συραπτικό), με το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο να αποτελούν μέρος της ιστορίας. Τυπώθηκε σε 500 αντίτυπα και διανέμεται δωρεάν. Το δικό μου αντίτυπο προέρχεται από το Tilt. Πρόκειται για ένα αλλόκοτο κόμικ! --- Το μέλος DJO πρόσθεσε ΕΔΩ: Googlάροντας το e-mail μαθαίνουμε πως ανήκει στον Μιχάλη Τάδε, που ασχολείται κυρίως με διηγήματα, άρα παίζει και να έκανε το σχέδιο άλλος: https://www.fanzines.gr/η-νίκη-των-χαμένων-παιδιών

Και αυτό το τευχάκι μοιραζόταν δωρεάν από τα παιδιά στο διπλανό πάγκο. Ούτε εδώ αναφέρεται όνομα δημιουργού, παρά μόνο το "Λέσχη Φίλων Εικοστού Αιώνα" και Σειρά: jabba manga #1. Και όπως όλα τα καλά manga που σέβονται τον εαυτό τους, διαβάζεται από δεξιά προς τα αριστερά. Μια εσωτερική σελίδα. και όλο το τεύχος σκαναρισμένο από τον mOeBiUs. Enas_Ninja_Stin_Ntoulapa_mou.rar Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη

Τώρα με τέτοιο τίτλο θέλετε και λεπτομέρειες για το περιεχόμενο; Οκτασέλιδο "κόμικς του δρόμου", έδω το δεύτερο τεύχος. Φυσικά δεν υπάρχουν ονόματα δημιουργών ή ημερομηνίες. Οι τρεις σελίδες του είναι αφιερωμένες σε πολιτικό σχολιασμό με σκίτσα. Αυτά και το σύνηθες δειγματάκι:

Τι να πρωτογράψει κανείς γι αυτό το κόμικ; ΟΚ ας ξεκινήσουμε με τα βασικά' δεν είναι κόμικ ή τουλάχιστον δεν είναι κόμικ όπως το αντιλαμβανόμαστε. Περιλαμβάνει μόνο καρέ... Δέκάδες άδεια καρέ σε όλα τα πιθανά σχήματα και μεγέθη... Αν ήμουν ένας απο αυτούς τους μεγαλόσχημους κριτικούς τέχνης θα έπρεπε να αναρωτηθώ: Αυτό είναι το έργο μιας ιδιοφυίας ή ενός απατεώνα; Επείδη όμως δεν είμαι, λέω απλά πως γουστάρω το χιούμορ του Τσούκη. Το Confusion πρωτοκυκλοφόρησε το 2005 όπου μοιράστηκε δωρεάν. Ξανακυκλοφόρησε το 2010 στα πλαίσια του Comicdom con, αυτή τη φορά με αντίτιμο. Τα εξώφυλλα όπως και τα στοιχεία που αναγράφω είναι βασισμένα στην επανέκδοση. Δεν γνωρίζω αν οι διαστάσεις του αρχικού είναι οι ίδιες με της επανέκδοσης. Η σίγουρη διαφορά (και ένας τρόπος για να τα ξεχωρίζετε) είναι πως στο πρώτο εσώφυλλο της αρχικής έκδοσης αναγράφεται "ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΑΘΕΣΗ" και έχει και ένα μπουκέτο διανυσμάτων (tribute στην μαθηματική μου α-παιδεία), ενώ στο αντίστοιχο εσώφυλλο της δεύτερης έκδοσης αυτά έχουν απαληφθεί. Ακολουθεί δείγμα σελίδας και το, διαφορετικό, πρώτο εσώφυλλο της Β' έκδοσης.

Τον Μάρτιο του 2007 η δημιουργική ομάδα του AzODD αποφασίζει να αλλάξει τίτλο στο περιοδικό της και έτσι αυτό μετονομάζεται σε oddpress magazin, συνεχίζοντας όμως την αρίθμηση απο εκεί που είχε σταματήσει στο AzODD. Το βραχύβιο αυτό περιοδικό έβγαλε δύο τεύχη, το Νο 3 το Μάρτιο του 2007 και το Νο 4 τον Ιούνιο του ίδιου έτους. Το oddpress magazin (όπως και το AzODD πιο πρίν) ήταν απο άποψη ποιότητας και περιεχομένου ένα απο τα καλύτερα ελληνικά "φανζίν". --- Το μέλος CitizenX πρόσθεσε ΕΔΩ: Για την ακρίβεια πρόκειται για μια έκδοση που ακροβατεί μεταξύ αυτοέκδοσης και επίσημης έκδοσης. Απ'όσο θυμάμαι κάποιοι από τους συντελεστές είχαν/έχουν κάποιου τύπου διαφημιστικό γραφείο και το περιοδικό κυκλοφορούσε επίσημα με την επωνυμία της εταιρίας τους (ίσως και γι'αυτό να άλλαξε το όνομα του περιοδικού), γι'αυτό εμφανίζονταν και σε βιβλιοπωλεία όπως η Πρωτοπορεία. Τα δύο πρώτα τεύχη, πάντως,πριν αλλάξουν όνομα, ήταν fanzino-κατάσταση με τρελά υψηλά production values. Κανένα τεύχος (πλην του #2 1/2) δεν ήταν 100% κόμικς αλλά αυτό πιστεύω πως δεν ενοχλούσε κανέναν.

Αυτοέκδοση που μας έρχεται από Θεσσαλονίκη σε μέγεθος Α4 και φωτοτυπημένη εκτύπωση. Περιέχει 3 ιστορίες κόμικς, τα κείμενα είναι στα Αγγλικά εκτός από τις δύο ιστορίες κειμένου στο τέλος του τεύχους. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια.Φαίνεται ο ερασιτεχνισμός των παιδιών αλλά φαίνεται και το κέφι τους να δημιουργήσουν. Με εξάσκηση αλλά και με τις ανάλογες συμβουλές από ειδικούς, θα μπορούσαν να προχωρήσουν. Το φανζίν είχε δωρεάν διάθεση και απ' ότι γράφουν οι δημιουργοί, θα υπάρξει συνέχεια.

Το Roppongi υπογράφει ο Γιάννης Μυλωνογιάννης και κυκλοφόρησε και αυτό το 2006 (η χρονιά που πιθανότατα κυκλοφόρησαν τα περισσότερα αυτοχρηματοδοτούμενα κόμικς στην ιστορία των ελληνικών κόμικς). Πρωταγωνιστεί ένας κουκουλοφόρος νεαρός νίντζα (?) ο οποίος επιχειρεί να ελευθερώσει την κόρη ενός μεγαλοεπιχειρηματία από τα χέρια των απαγωγέων της. Το σχέδιο είναι λιτό, με τις επιρροές από την ιαπωνική σκηνή να κυριαρχούν τόσο στη σχεδιαστική γραμμή όσο και στο καδράρισμα και αν και σηκώνει βελτίωση είναι λειτουργικό και δεν ενοχλεί στο μάτι (γεγονός που προφανώς οφείλεται στο ότι ο δημιουργός αφιέρωσε μόλις 7 μέρες για τη δημιουργία αυτού του fanzine). Το τεύχος κλείνει με το απαραίτητο cliffhanger και την εμφάνιση του «κακού» (?) της ιστορίας. Το δεύτερο τεύχος δεν διαθέτει καμία από τις σχεδιαστικές αδυναμίες του πρώτου και, αντιθέτως, το σχέδιο είναι αισθητά βελτιωμένο και πολύ όμορφο, φέρνοντας μου, προσωπικά, στο μυαλό κάτι από Becky Cloonan (βλ. Demo, American Virgin). Tο σενάριο παραμένει «χαλαρό» και εστιάζει στις (καλοσχεδιασμένες) σκηνές δράσης, αφήνοντας κάποια υπονοούμενα για το παρελθόν του πρωταγωνιστή τα οποία, όμως, μένουν αναπάντητα καθώς η ιστορία συνεχίζεται. Το Roppongi #2 κλείνει μ’ένα χιουμοριστικό δισέλιδο του Evan σχετικά μ’ένα zombiemo και δυστυχώς, έχω την εντύπωση πως δεν κυκλοφόρησε ποτέ τρίτο τεύχος. Να σημειώσω πως το όνομα Γιάννης Μυλονωγιάννης μου χτυπά πολλά καμπανάκια, καθώς είμαι σίγουρος πως έχω δει μεταγενέστερες δουλειές του και αλλού αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να το ψάξω αυτή τη στιγμή. Τέλος και στο δεύτερο τεύχος ως έτος έκδοσης αναφέρεται το 2006 αλλά έχω την αίσθηση πως κυκλοφόρησε μέσα στο 2007. Και δείγματα σελίδων: από το #1 από το #2 Αφιέρωμα στον Γιάννη Μυλωνογιάννη

Το Top Score είναι προσωπική υπόθεση του Βαγγέλη Ανδρουτσόπουλου (Evan). Κυκλοφόρησαν τέσσερα τεύχη το διάστημα 2006-2007 και, απ’όσο θυμάμαι, ο Evan τα διέθετε στα Φεστιβάλ της Βαβέλ και του Comicdom. Σχεδιαστικά όλα τα τεύχη κινούνται σε πολύ καλό επίπεδο (δεδομένου ότι επρόκειτο για έναν πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό) αλλά το σενάριο, (παρόλες τις αρκετές καλές στιγμές, κυρίως, στους διαλόγους) δεν καταφέρνει να κινηθεί άνω του μετρίου. Οι επιρροές του δημιουργού από την ιαπωνική σκηνή είναι εμφανείς αλλά όμορφα προσαρμοσμένες στο δικό του σχεδιαστικό στυλ και η μίξη των goth στοιχείων με την χορογραφημένη βία και τους smart ass διαλόγους λοξοκοιτά προς στην Αμερική. Πιο αναλυτικά: Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει δύο ιστορίες και δυο μονοσέλιδα τα οποία συστήνουν τους πρωταγωνιστές της σειράς: Τον Encrico, που είναι (εκνευριστικά) καλός στα πάντα και την (ανώνυμη) αδερφή του η οποία έχει μια έφεση στις πολεμικές τέχνες. Και οι δύο μαζί συνθέτουν ένα εκρηκτικό δίδυμο που μπλέκει διαρκώς σε αλλόκοτες καταστάσεις που καταλήγουν σε «κλωτσοπατηνάδες». Εισαγωγικό τεύχος, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, το οποίο, όμως διαβάζεται ευχάριστα. Το δεύτερο τεύχος ξεκινά με τον Enrico και την αδελφή του να έχουν εγκλωβιστεί σε κάποιο σημείο της πόλης λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων. Και αφού δεν κινείται τίποτα, αποφασίζουν να πάνε σπίτι με τα πόδια. Το «ξυλίκι» με τους μπάτσους και τους διαδηλωτές απλώς γεμίζει ευχάριστα την ώρα τους. Σχηματικό σενάριο αλλά όμορφα εκτελεσμένο. Νομίζω πως είναι το καλύτερο τεύχος της σειράς και συμπληρώνεται από ένα δισέλιδο κόμικ από τον Juntaro, ο οποίος εκείνη την περίοδο κυκλοφορούσε του δικό του αυτοχρηματοδοτούμενο κόμικ Roppongi . Τα τεύχη #3 και #4 συνθέτουν μια ενιαία ιστορία. Ένας φίλος των πρωταγωνιστών κληρονομεί ένα σπίτι από τον πατέρα του και όλοι μαζί πάνε να το δουν. Μια συμμορία σατανιστών black metal-άδων έχει καταλάβει το σπίτι, μια άλλη συμμορία ενδιαφέρεται να το αγοράσει και η κατάληξη είναι….[το μαντέψατε έ;] Πρόκειται για τα δυο πιο φιλόδοξα τεύχη της σειράς τόσο σχεδιαστικά όσο και σεναριακά. Δυστυχώς, το σενάριο στην πορεία χάνει το δρόμο του αλλά οι σκηνές δράσης είναι ιδιαίτερα δυνατές. Κάθε τεύχος ολοκληρώνεται μ’ένα gallery section όπου, μεταξύ άλλων, υπάρχουν pin-ups των Κων, Ηλία Κυριαζή και Τάσου Παπαϊωάνου. Να σημειώσω πως οι διάλογοι σε όλα τα τεύχη είναι γραμμένοι στην αγγλική γλώσσα. Αφιέρωμα στον EVAN