nikolas12

Σε πρώτη φάση θα αγοράζω επιλεκτικά, σίγουρα Spider-Man, X-Men, Daredevil και ίσως αν με ενδιαφέρει κάποια ιστορία άλλου ήρωα κυρίως F4 και Avengers, αλλά έχω στο μυαλό μου σαν στόχο ότι θα την ολοκληρώσω παραγγέλνοντας τα εναπομείναντα τεύχη όταν θα ξέρω ότι έχω ένα οικονομικό πλεόνασμα (πχ Χριστουγεννιάτικα που μπαίνει το δώρο ή κάπως έτσι), έτσι θα το κάνω και με 2-3 τόμους που μου λείπουν από Hachette.

Βρήκα χθες στα ράφια αυτές τις δύο συλλογές και σαν άλλος Χλαπάτσας, βρωμερός καταδότης συλλογών κατά τον Κάκαλο σας τις καρφώνω για να τύχω της ευμένειας σας: Η δεξιά νομίζω κάπου αναφέρθηκε πιο πάνω, την άλλη δεν τη θυμάμαι.

Αργά και σταθερά το διαβάζω το Μίκυ Μυστήριο, είπα λοιπόν τις προηγούμενες μέρες να διαβάσω τα δύο τομάκια του Α Κύκλου αφού τα βρήκα. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν ενθουσιάστηκα καθόλου αντιθέτως είναι πολύ μακριά από αυτό που έχω συνηθίσει στο Μίκυ Μυστήριο. Το κάθε τομάκι έχει τέσσερις ιστορίες, άρα σύνολο οχτώ, αλλά δεν είναι όλες καθαρά μυστήρια, αλλά ίσως και περιπέτειες του Μίκυ μαζί με το Γκούφυ και κυρίως απουσιάζει η συνήθης σοβαρή φιγούρα του ήρωα με το καπέλο και την καπαρντίνα ως ντεντέκτιβ. Ακόμα και το Μαύρο Φάντασμα εμφανίζεται σε λίγες ιστορίες. Ο Γ Κύκλος μοιάζει περισσότερο σαν μία συρραφή διάφορων κεντρικών ιστοριών με τον Μίκυ να περνάει μία περιπέτεια, παρά παλιό, καλό Μίκυ Μυστήριο. Οι ιστορίες φαίνεται ότι έχουν σχεδιαστεί ακόμα και σε διαφορετικές περιόδους, αλλού το σχέδιο και τα χρώματα μοιάζουν παλαιότερα και αλλού πιο σύγχρονα. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι πέραν της ποιότητας των ιστοριών, παρουσιάζεται και ένα μεγάλο πρόβλημα ομοιογένειας. Δεν έχει την κοινή καθοδήγηση και κεντρική ιδέα που έχουν οι ιστορίες του Α Κύκλου, ούτε την ενιαία ιστορία και την σκοτεινή θεματική και ατμόσφαιρα του Β Κύκλου. Είναι ακριβώς οχτώ ιστοριούλες που έχουμε λίγο μυστήριο, λίγο περιπέτεια, τον Μίκυ κεντρικό, τα βάζουμε σε δύο τομάκια και το λέμε Γ Κύκλο. Από ιστορίες που μου άρεσαν πιο πολύ θα αναφέρω από το πρώτο τομάκι την πρώτη «Επιστροφή στις ρίζες» που έχει και ένα feeling λόγω μυστηρίου και την τελευταία «Ο Αντικαταστάτης» όπου ο Μίκυ αντιμετωπίζει μία κακή εκδοχή του εαυτού του. Από το δεύτερο θα πω τις πρώτες δύο, δηλαδή την ιστορία «Η Τελική Αναμέτρηση» που δε θυμίζει πολύ μυστήριο, αλλά έχει Μαύρο Φάντασμα και «Το Μυστήριο του Οδοντιάτρου» που έχει και αρκετό χιούμορ στο τέλος, ενώ σε μπερδεύει λίγο κατά τη διάρκεια του σχετικά με τον ένοχο. Όπως και να ‘χει, δε μιλάμε για τομάκια που ανυπομονώ να ξαναδιαβάσω ή για ιστορίες που μου έμειναν και σίγουρα ο Γ Κύκλος του Μίκυ Μυστήριο είναι ο λιγότερο αγαπημένος μου.

Έφυγε δυστυχώς από τη ζωή ο Michael K. Williams, ένας εξαιρετικός ηθοποιός, γνωστός για τους δεύτερους ρόλους του σε δραματικές σειρές και ταινίες όπου συνήθως απαθανάτιζε σκληρές εξωτερικά φιγούρες με πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Μεταξύ άλλων είχε παίξει στο The Night of, το 12 Years A Slave, το Boardwalk Empire, αλλά τον χάραξε ο ρόλος του Omar Little στο φανταστικό The Wire. Πολύ κρίμα.

Σε mood Wolverine κινήθηκα αυτές τις μέρες και γιατί όχι, είναι ο δεύτερος αγαπημένος Marvel χαρακτήρας πίσω από αυτόν που δεν έχω σταματήσει να πρήζω για το πόσο μου αρέσει. Με το Return of Wolverine του 2018 κλείνει μία τριλογία γραμμένη από τον Charles Soule, η οποία ξεκίνησε με το Death of Wolverine, συνεχίστηκε με το Hunt of Wolverine που σας παρουσίασα και τελειώνει με το Return of Wolverine. Το πρώτο και το τρίτο τα έχουμε δει και στα ελληνικά από την Anubis. Διαβάζοντας αυτές τις μέρες ωστόσο διαπίστωσα πόσο απαραίτητο είναι το Hunt για την πλήρη κατανόηση της ιστορίας. Στο Return of Wolverine δε μαθαίνουμε πως ο Wolverine καταφέρνει να βγει από το αδαμάντιο, ούτε πως επιστρέφει στη ζωή. Η επιστροφή του είναι ουσιαστικά μία καινούρια πρώτη ιστορία για τον ήρωα προκειμένου να μετά από αυτή τη σόλο περιπέτεια να ενταχθεί ξανά στους X-Men. Σε αυτόν τον τόμο λοιπόν ο Λυκομάτης επιστρέφει προκειμένου να αντιμετωπίσει μία οργάνωση την Soteira και πιο συγκεκριμένα την αρχηγό της, την Persephone. Μαζί με μία γυναίκα, την Ana της οποίας ο γιος κρατείται από την οργάνωση Soteira, ο ήρωας ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι προς τις εγκαταστάσεις της οργάνωσης και για να αντιμετωπίσει την Persephone, της οποίας βλέπει αρκετά οράματα. Αρχικά έχουμε εννοείται και X-Men, οι οποίοι μέσω του Cerebro ανακαλύπτουν ξανά τον παλιό τους φίλο, ωστόσο μέσω ενός πλάνου της Persephone ο Wolverine θα βρεθεί να παλεύει με την παλιά του ομάδα, ενώ ταυτόχρονα όλη η ιστορία διάσωσης των ανθρώπων που πειραματίζεται η Soteira αρχίζει σιγά σιγά να ανατρέπεται με διάφορες πλεκτάνες που έχει στήσει η επίσης μεταλλαγμένη Persephone και την οποία θα πρέπει να κερδίσει ο Wolverine. Αυτό που είναι πολύ ωραίο είναι ότι βλέπουμε διάφορες εσωτερικές σκέψεις και οράματα που βλέπει ο Wolverine και έχουν να κάνουν με παλαιότερες εκδοχές του χαρακτήρα σε άλλα κόμικ όπως ο Wolverine με την κίτρινη στολή ή ο Wolverine σαν Weapon X αποτίοντας φόρο τιμής σε διάφορες περιόδους του. Ο Steve McNiven, κλασικός σχεδιαστής για Wolverine, αφού έχει σχεδιάσει και το Old Man Logan, μία από τις κορυφαίες ιστορίες του Λυκομάτη, επιστρέφει μετά το Death of Wolverine για δύο εκ των πέντε τευχών, ενώ για τα τρία μεσαία τεύχη επιστρατεύεται ο Ιρλανδός Declan Shalvey. Και οι δύο κάνουν πολύ ωραία δουλειά και μπορώ να πω ότι ο άγνωστος Ιρλανδός μου άρεσε και σε κάποιες λεπτομέρειες παραπάνω, αφού έχει πολύ καθαρό σχέδιο. Σε γενικές γραμμές όμως δεν ενθουσιάστηκα καθόλου με την ιστορία και συνεχίζω να πιστεύω ότι η καλύτερη της τριλογίας είναι το Death of Wolverine. Δεν είναι κάποιο στοιχείο που θα την αφήσει κλασική, ούτε σου εξάπτει τη φαντασία με την ποιότητα της. Είναι ωραίος, βίαιος Wolverine σε ευφάνταστες στιγμές μάχης, αλλά δεν έχει να δώσει το κάτι παραπάνω, κάτι συγκινητικό ή κάτι εξαιρετικό για να σε κερδίσει.

Ένα παράπονο που είχα πάντα ήταν ότι κανένας σύγχρονος εκδότης στην Ελλάδα δεν έχει καλύψει σε βάθος το έργο του Stan Lee, αλλά βλέποντας την εξηντάδα θα δούμε πάρα πολύ ωραία πράγματα! Σίγουρα κάποια στιγμή θα θέλω να τους διαβάσω όλους, αλλά μέχρι στιγμής θα πω ότι είμαι εξαιρετικά και απίστευτα ενθουσιασμένος για Spider-Man που δε θα χάσω τεύχος και ύστερα για X-Men, Daredevil, Fantastic Four, Avengers με αυτή τη σειρά. Thor, Hulk, Iron Man να πω την αλήθεια δεν τρελαίνομαι τόσο. Βασικά και μόνο που διαβάζω ονόματα ιστοριών Spider-Man, μία σκέψη περνάει από το μυαλό μου:

Εκατό παρά ένα χρόνια συμπληρώνονται από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ένα εθνικό τραύμα που έχει εγγραφεί στη συλλογική μνήμη και του οποίου η ιστορία εξακολουθεί να μας απασχολεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Με το καινούργιο εικονογραφημένο ιστορικό του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί υπό τον τίτλο «1922» από τις εκδόσεις Ίκαρος, ο Θανάσης Πέτρου αποδεικνύει πόσο έχουν προχωρήσει τα κόμικς στα καθ' ημάς, αναλαμβάνοντας πλέον να καταπιαστούν όχι απλώς με ιστορικά θέματα, αλλά και με ένα ζήτημα το οποίο συνδέεται με μια από τις πιο μοιραίες στιγμές της Ελλάδας. Η ιδέα για το «1922» ξεκίνησε από το αμέσως προηγούμενο εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Πέτρου, που τιτλοφορείται «Οι όμηροι του Γκαίρλιτς» (1920, Ίκαρος), και το οποίο έχει ως θέμα του τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εθνικό Διχασμό, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Στην τωρινή δουλειά του, με μεγάλα, μακρινά πλάνα για τις στρατιωτικές συγκρούσεις, τις οποίες απεικονίζει με βαθιά πράσινα, κίτρινα και καφέ χρώματα, χτίζοντας μιαν ατμόσφαιρα αγωνίας, ρίσκου και διαρκούς περιπέτειας, ο Πέτρου εξιστορεί την πορεία της Μικρασιατικής Εκστρατείας: από την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, την οποία δεν σεβάστηκε και δεν τήρησε κανένας, μέχρι την προέλαση του ελληνικού στρατού στην Ανατολία το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1920 και την κατοπινή συντριβή. Στο κόμικ, που όπως και η λογοτεχνία, οφείλει να εξατομικεύσει μυθοπλαστικά την αφήγησή του, πρωταγωνιστούν δύο στρατιώτες: ο Γιώργης Αμπατζής και ο αρχαιοδίφης Κωνσταντίνος Νικολάου, ο οποίος μας υπενθυμίζει με διάφορες ευκαιρίες το πολυστρωματικό αρχαιοελληνικό παρελθόν της Μικράς Ασίας. Καθώς ξεδιπλώνει την ιστορία της πικρής εκστρατείας, ο Πέτρου αφήνει να φανεί, όπως το κάνουν όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί, πως τα γεγονότα για την ολοσχερή ήττα του ελληνικού στρατού στα βάθη της Τουρκίας είναι πολλαπλά: τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιταλίας, η άνοδος του εθνικισμού των Νεότουρκων και η πολιτική αδιαλλαξία του Κεμάλ Ατατούρκ, η βαθιά αντίθεση μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών (εδώ εμπλέκεται ο Εθνικός Διχασμός), αλλά και τα υπέρβαρα προβλήματα διοικητικής μέριμνας (επισιτισμού και τροφοδοσίας) τα οποία ήταν υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας οι ελληνικές δυνάμεις (λόγω της απόστασης που είχε το στράτευμα από τη Σμύρνη). Εκείνο το οποίο έχει τη μεγαλύτερη σημασία στο εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Πέτρου δεν είναι τόσο η ανάλυση των αιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής όσο η αποτύπωση της καθημερινότητας των Ελλήνων στρατιωτών, ιδίως μετά την οπισθοχώρηση από τον ποταμό Σαγγάριο: κακές συνθήκες διαβίωσης, απώλεια κάθε ελπίδας και προοπτικής, μικροπολιτικοί καβγάδες, απόγνωση και βία προς πάσα κατεύθυνση, αλλεπάλληλες απογοητεύσεις ύστερα από την ανασύνταξη των Τούρκων, φόβος για το σήμερα και για το αύριο και, στο τέλος, η επιστροφή στη Σμύρνη λίγο προτού καεί η πόλη και θανατωθεί μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, με τα κύματα των προσφύγων να κατακλύζουν την Ελλάδα και το όνειρο της Μικράς Ασίας να χάνεται διά παντός. Ο Πέτρου αφήνει έξω από τη δράση την τελευταία αυτή πράξη του δράματος, ίσως γιατί η απόλυτη κατονομασία προκαλεί ακόμη οδύνη, ενδεχομένως επειδή έτσι η καταστροφή αποκτά δραματικότερο χαρακτήρα, πιθανόν, όμως, και εξαιτίας μιας σοφής αφηγηματικής οικονομίας που θέλει να παροτρύνει τον αναγνώστη να συμπληρώσει μόνος του όσα έχει ήδη παρακολουθήσει, μια και τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ δεδομένα για όλους μας. Λίγα λόγια για τον συγγραφέα O Θανάσης Πέτρου είναι μια πολυτάλαντη προσωπικότητα. Με σπουδές γαλλικής φιλολογίας και μεταπτυχιακό στην κοινωνιογλωσσολογία, έχει συνεργαστεί, δημοσιεύοντας κόμικς, με μια μεγάλη γκάμα εντύπων: από το «9» της «Ελευθεροτυπίας» μέχρι τη «Βαβέλ» και τη «Γαλέρα». Έχει επιπλέον δημοσιεύσει (για να μείνουμε στις πρόσφατες δουλειές του), σε συνεργασία με τον Δημήτρη Βανέλλη, το graphic novel «Γιαννούλης Χαλεπάς: ο μύθος της νεοελληνικής γλυπτικής» (εκδόσεις Πατάκη, 2019). Η συνεργασία των δυο είχε ως αποτέλεσμα την κατ' επανάληψη μεταφορά ελληνικών λογοτεχνικών κειμένων σε κόμικς: από Δημοσθένη Βουτυρά, Κ. Π. Καβάφη και Ανδρέα Καρκαβίτσα μέχρι Κώστα Καρυωτάκη, Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Μ. Καραγάτση. Πρόσφατο είναι και το graphic novel «Γρα-Γρου» (εκδόσεις Ίκαρος, 2017), φτιαγμένο σε συνεργασία με τον Τάσο Ζαφειριάδη και τον Γιάννη Παλαβό.

Χρόνια σου πολλά φίλε @ Βασιλεύς των κόμικς ! Με υγεία, ευτυχία, ακόμα περισσότερα κόμικ στην ήδη τεράστια συλλογή σου και πολλές παρουσιάσεις

H αλήθεια φίλε @ Tsaklas είναι ότι δεν έψαξα αν είχε εμφανιστεί, μόνο από μνήμης αν ήταν σε όσα είχα διαβάσει, πραγματικά ούτε που το θυμόμουν ότι είχε εμφανιστεί ο Ghost Rider σε εκείνο το TPB, αν και το παρουσίασα, δε με είχε ξετρελάνει ιδιαίτερα όταν το διάβασα, αν και το κυρίως θέμα μου ήταν το σχέδιο. Πάντως τώρα λίγο που ψιλοέψαξα δε βρήκα 100% δική του έκδοση, άρα δεν πήγα τελείως κουβά. (τουλάχιστον μέχρι να έρθει κάποιος που θα ψάξει σωστά και θα την ανεβάσει). Μέχρι τότε...

Τι θα δούμε στον τόμο 53: Ghost Rider Αιώνια Καταδίκη Εύγε νέοι μου που από την περασμένη Τετάρτη δεν έχετε ξεκινήσει να ζητάτε preview τόμου, έτσι σας θέλω, φειδωλούς γιατί ξέρετε ότι θα έρθει. Ghost Rider λοιπόν στα ελληνικά και νομίζω ότι τον χαρακτήρα με δικό του τόμο στα ελληνικά δεν τον έχουμε δει, για εμφάνιση σε άλλο κόμικ θα σας γελάσω, αλλά σε όσα υπερηρωικά έχω διαβάσει δεν ήταν μέσα, δεν αποκλείω όμως να έχει υπάρξει δικιά του έκδοση. Έχουν υπάρξει αρκετοί Ghost Riders, αλλά ο πιο γνωστός είναι ο πρώτος, ο Johnny Blaze, ένας κασκαντέρ που για να σώσει τη ζωή του πατέρα του, πούλησε την ψυχή του στον Mephisto με αποτέλεσμα το βράδυ να μεταμορφώνεται στον Ghost Rider και να πολεμάει μεταφυσικούς κυρίως κακούς. Σε μεγάλο βαθμό είναι ένας από τους αντιήρωες της Marvel. Η ιστορία που θα δούμε είναι το Road to Damnation, μία ιστορία 6 τευχών σε σενάριο Garth Ennis και σχέδιο Clayton Crain. Σε αυτήν βασίζεται το (απαράδεκτο) Ghost Rider: Spirit of Vengeance του 2011. Είναι μία μίνι σειρά που εκδόθηκε από το 2005 έως το 2006 για το imprint Marvel Knights. Η ιστορία ξεκινάει με τον Ghost Rider παγιδευμένο στην Κόλαση για δύο χρόνια με τον ίδιο να ξεκινάει κάθε μέρα από τη μία γωνιά της Κόλασης έως τις πύλες της, γνωρίζοντας πως αν τις φτάσει θα απελευθερωθεί, ωστόσο τον κυνηγούν δαίμονες και κάθε φορά τον πιάνουν και εκείνος ξαναπροσπαθεί την επόμενη. Ο Ghost Rider λοιπόν προσεγγίζεται από έναν άγγελο, τον Malachi που του λέει ότι για να απελευθερωθεί από την Κόλαση πρέπει να σταματήσει έναν δαίμονα, τον Kazaan που έχει βρει τρόπο να φέρει την Κόλαση πάνω στη Γη. Έτσι ξεκινάει ένα ταξίδι του πρωταγωνιστή όπου θα βρεθεί αντιμέτωπος με δαίμονες και αγγέλους για να σταματήσει τον Kazaan. H ιστορία έχει αρκετά ενήλικο concept, πράγμα λογικό αφού αφενός είναι γραμμένη για το Marvel Knights και αφετέρου φέρει την υπογραφή του Garth Ennis που έχει γράψει και τους Punisher τόμους της συλλογής και όπως ξέρουμε το όνομα του είναι εγγύηση για καλό, βίαιο κόμικ. Έχει κάμποσα υπερφυσικά στοιχεία και είναι πολύ σκοτεινή. Ο Clayton Crain είναι κλασικός σχεδιαστής για τέτοιου είδους κόμικ και ταιριάζει απόλυτα με αυτό που έχει ο Ennis στο μυαλό του, οπότε το σχέδιο είναι ακριβώς όπως το φαντάζεστε, σκοτεινό και ακροβατεί αρκετά μεταξύ ρεαλιστικού σχεδιασμού και σουρρεαλιστικών στοιχείων. Μία ιστορία που δεν είναι για όλους, αλλά για αυτούς που γουστάρουν αγγέλους, δαίμονες, supernatural όντα και σκοτεινές ιστορίες. Μέχρι τότε, το περιμένουμε εναγωνίως.

Αν φέρουν τη συλλογή με τις φιγούρες Marvel που έβαλε ο @ pacono και τη συλλογή Cavazzano που ανέβασε ο @ ΚΟΜΙΞ με βλέπω να αρχίζω να ψάχνω τι τιμή πιάνει ένα νεφρό στη μαύρη αγορά Και λόγω της ατάκας θυμήθηκα μακάβριο ανέκδοτο που διαβάζετε μόνο με δική σας ευθύνη:

Λοιπόν να πω μία ιστορία πριν πω τη γνώμη μου. Πριν κάποια χρόνια που ήμουν φαντάρος υπήρχε η σκοπιά δίπλα στα πυρομαχικά, εν συντομία Πύρκα. Ήταν ό,τι χειρότερο, αφού είχε τρία δίωρα, ήταν μακριά, έσκαγαν κακές έφοδοι, πρωί μπορεί να ερχόντουσαν αστεράτοι για όπλα, γενικά ήταν ό,τι χειρότερο να είσαι εκεί. Ένας λοιπόν αρκετά πηγμένος από άλλο τάγμα ήταν δεν ήταν 2 μήνες μέσα, είχε βαρεθεί να τον στέλνουν σε αυτήν και είχε πάντα μία μακρόσυρτη ατάκα για όταν του το ανακοίνωναν που απήγγειλε με μια ένρινη, πηγμένη φωνή: "Πάαααααλι Πύρκα ρε ...; Με έχουν στάξει" προφανώς εμπλουτισμένη με βρισιές Ε αυτό νιώθω τώρα κι εγώ. Πάαααααααααααααλι Marvel, με έχουν στάξει, θα ξεμείνω από χρήματα. Αν είναι φέρτε μας και μια DC, φέρτε μας κάτι καινούριο που δεν έχουμε δει. Ειδικά τώρα με ανανέωση επίσημης συλλογής και αυτό (που λογικά θα γίνω αγοραστής) πραγματικά έχω αρχίζει και αγχώνομαι για το που θα βρω χώρο, χρόνο για διάβασμα και χρήματα για αγορές. Anyway το ποστ του @ Bilis (χρόνια σου πολλά κιόλας φίλε) πιο πάνω είναι εξαιρετικό και συνοψίζει πολλές δικές μου σκέψεις, ίσως τσιμπήσω τη συνδρομή, ίσως απλά κάνω πολλές αγορές τευχών μαζί, αλλά είναι γλυκόπικρα νέα, γιατί είχα ακούσει στην πιάτσα κάτι για συλλογή DC και μου έσκασε κι άλλη Marvel. Άμα σκάσει και καμία με φιγούρες, θα πιάσω κανά δύο δουλειές ακόμα μπας και βγάλω το μήνα και θα κοιμάμαι 2 ώρες τη μέρα, sleep is for the weak Πέρα από την πλάκα όμως, η τιμή των 7 ευρώ είναι φανταστική για κόμικ. Τέσπα κόμικς ας είναι και βλέπουμε

Εγώ θυμήθηκα ότι κάποιος είχε πείσει τη Μαμούθ να αλλάξει εξώφυλλο στο Λούκυ Λουκ Μπελάδες στις Φυτείες, λέτε να την έπεισε και για τα χρώματα;

Εθνικό πένθος σήμερα, καθώς έφυγε από τη ζωή ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες και όχι μόνο συνθέτες, όλων των εποχών, σύμβολο των αγώνων με μία τεράστια εργογραφία που θα μείνει ανεξίτηλη για πολλά χρόνια. Παράλληλα πριν λίγες ώρες έφυγε από τη ζωή σε ένα σοκαριστικό τροχαίο ατύχημα, ο δημοφιλής τράπερ Mad Clip, οι φωτογραφίες που έχουν βγει είναι συγκλονιστικές.

Την έχω υποσχεθεί καιρό αυτήν την παρουσίαση, οπότε here you go. Σήμερα θα μιλήσουμε για το Hunt for Wolverine, καθώς είχα μπει στο mood να διαβάσω ουσιαστικά την τριλογία του Charles Soule. Το Hunt for Wolverine είναι το μεσαίο κεφάλαιο της ιστορίας με το πρώτο να είναι ο Θάνατος του Γούλβεριν και το τρίτο Η Επιστροφή του Γούλβεριν, και τα δύο έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά από την Anubis. Ουσιαστικά στο τέλος του πρώτου βλέπουμε τον ήρωα να πεθαίνει, ενώ βρίσκεται φριχτά παγιδευμένος μέσα σε αδαμάντιο και το δεύτερο κεφάλαιο αφορά κυρίως την ανάστασή του. Το storyline αυτό έχει μία πολύ περίεργη αφηγηματική δομή. Ουσιαστικά το Hunt for Wolverine είναι μόλις ένα τεύχος περίπου 40 σελίδες. Σε αυτό βλέπουμε πως αντέδρασαν οι X-Men στο θάνατο του φίλου τους και πως ήρθε στα χέρια τους το αδαμάντινο άγαλμα και πως οι Reavers επιτίθενται και προσπαθούν να ανοίξουν το άγαλμα για να βρουν ότι είναι άδειο. Οι X-Men λοιπόν έχουν εξάγει το σώμα από το αδαμάντιο μέσω της KItty προκειμένου να κάνουν μία μικρή και σεμνή κηδεία προς τιμήν του Wolverine. Μετά όμως από καιρό συνειδητοποιούν ότι το σώμα λείπει και έτσι ξεκινάει το κυνήγι να βρουν τον ζωντανό πλέον Wolverine. Το περίεργο είναι ότι ένα η core ιστορία είναι μόλις ένα τεύχος που χρειάζεσαι να πας στην Επιστροφή, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός συνοδευτικών ιστοριών και tie-ins φτιαγμένων από διαφορετικές ομάδες και με διαφορετική αισθητική. Όλες αφηγούνται πως διαφορετικοί ήρωες όπως ο Daredevil, οι X-Men, κάποιοι εκ των Avengers και άλλοι ψάχνουν να βρουν τον Wolverine. O Soule έχει γράψει μόνο το noir Weapon Lost και το Dead Ends, υπάρχουν όμως και το The Adamantium Agenda που είναι περισσότερο περιπέτεια, το horror Claws of a Killer και το Mystery in Madripoor που είναι περισσότερο dark romance με το storyline να ξεπερνάει συνολικά τις 400 σελίδες. Από αυτά ψάξτε λίγο τα γούστα σας και διαβάστε ότι σας αρέσει, αφού είναι συνοδευτικές περιπέτειες. Στο Hunt for Wolverine σχεδιάζει ο David Maquez, ένας πάρα πολύ καλός σχεδιαστής που του ταιριάζουν θεωρώ τα crossovers. Το σχέδιο είναι αρκετά εντυπωσιακό και πλούσιο σε χρωματισμούς. Το Hunt for Wolverine είναι ένα ωραίο συνοδευτικό κεφάλαιο για όποιον θέλει να διαβάσει ολόκληρο το "saga" του Soule για το θάνατο και την επιστροφή του Wolverine και συνοδεύεται από συμπαθητικές περιπέτειες. Καλό διάβασμα σε όλους

Ωπ να κάποιος που ταιριάζουν αρκετά τα γούστα μας! Καλωσήρθες φίλε και καλές συζητήσεις, πιστεύω ότι θα βρεις ουκ ολίγες πληροφορίες και συζητήσεις για τα εξαιρετικά κόμικ που ανέφερες!

Καλώς τον! Καλές συζητήσεις να έχεις, ελπίζω να βρεις τα πάντα για τα αγαπημένα σου ελληνικά και ξένα υπερηρωικά κόμικ στο φόρουμ μας!

Το πινακάκι αποσύρθηκε μετά την επισήμανση, δεν το είχα προσέξει προσωπικά, αναμένεται σκανάρισμα από τον @ toubas με σωστές προδιαγραφές, θενκς για την επισήμανση.

Φορτσάρει κι άλλο η Jemma με αφορμή το Comicdom! Πέραν του Diabolik και της επανέκδοσης του δεύτερου Omnibus των Κουραφέλκυθρων που έχουμε ήδη ανεβάσει εδώ ή στα σχετικά θρεντ, έχουμε και τα εξής (πατήστε πάνω στον τίτλο για να οδηγηθείτε στη δημοσίευση της εκδοτικής στο Facebook): 1. "Anxiety Sketches" της Αγγελικής Σαλαμαλίκη «Σκίτσα βίαια, σκληρά, ερωτικά με πρωταγωνιστή έναν “μοντέρνο” Θάνατο.» Ένα sketchbook με σχέδια της Αγγελικής Σαλαμαλίκη που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια των πυρκαγιών του Αυγούστου του 2021. Όλα τα έσοδα από αυτήν την έκδοση θα διατεθούν για την ανακούφιση των πυρόπληκτων (ανθρώπων & ζώων). To άλμπουμ αυτό δεν θα διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία και θα το βρείτε στο Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερο μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στο κατάστημα των εκδόσεων μας. 32 Σελ. Μεγάλο σχήμα 7,00€ 2. "Homo Salonicus" Μια ιστορία από τον εναλλακτικό κόσμο του World War Sapiens! Δημήτρης Καμένος & Χρήστος Σταμπουλής Πρώτη κυκλοφορία: Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερό μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος. 3. "Οι Τρομοκράτες - Μια εξωφρενική, αλλά άκρως αληθινή ιστορία" Του Νικόλα Ρώσση Πρώτη κυκλοφορία: Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερό μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος. 4. HARD ROCK Vol 2 #3 Σενάριο & Σχέδιο: Tasmar Πρώτη κυκλοφορία: Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερό μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος. 5. "Σπαζοραχούλα Ή, το Μάτι της Μέδουσας" Στηβ Στιβακτής & Έλενα Γώγου! Πρώτη κυκλοφορία: Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερό μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Λοιπόν τώρα που βγήκαν και τα τέσσερα τεύχη μαζί, τα διάβασα σερί και μπορώ να κάνω πλέον μία πιο ολοκληρωμένη κριτική. Όπως έχω ξαναπεί, αγαπώ πολύ το δίδυμο Loeb-Sale, μου αρέσει που εκτός Batman μένουν για μια ιστορία σε κάθε ήρωα και συνήθως εκτός continuity. Είναι τρομερό πως μπορούν να βρίσκουν παράπλευρες ιστορίες γύρω από σημαντικά γεγονότα του ήρωα και να τα εντάσσουν σε ένα concept. Σενάριο Εδώ λοιπόν το concept είναι οι εποχές και το πλαίσιο είναι το origin story του Superman. Δεν είναι origin story το Για Κάθε Εποχή προφανώς, είναι όμως μία ιστορία που εμπνέεται από το The Man of Steel του Byrne και προσφέρει κάποιες παράπλευρες ιστορίες που θεωρώ ότι δομούν καλύτερα τον χαρακτήρα του ήρωα και εξετάζουν πιο διεξοδικά τις διαπροσωπικές του σχέσεις με την οικογένεια, τη Lois, τη Lana και τον Lex. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της αφήγησης κάθε τεύχους από διαφορετικό β χαρακτήρα κάτι που εκτός από το ότι προσφέρει καλύτερη αφηγηματική ροή και δένει με το κλίμα και τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε εποχή, ταυτόχρονα βλέπουμε το δικό του point of view. Είναι ωραίο το πως βλέπει ο μπαμπάς Kent το γιο να μεγαλώνει, είναι ωραίο να βλέπεις τη Lois να αφηγείται τη σχέση με τον Clark πριν τα βρουν, τον Lex να σου εξηγεί για την αγάπη του για την πόλη και τη Lana να μιλάει για το Smallville και τον Clark. Σε κάθε τεύχος ο Clark βρίσκεται ή γυρίζει προσωρινά στην πόλη που μεγάλωσε και βάζει λιθαράκια στις σχέσεις με τους γονείς του, αλλά ταυτόχρονα συνειδητοποιεί πόσο μεγάλη ευθύνη είναι να προστατεύεις τη Metropolis. Σχέδιο Το σχέδιο του Sale δεν είναι το κλασικό που θα δεις και θα εντυπωσιαστείς, το ακριβώς αντίθετο, δεν έχει λεπτομέρεια και διακατέχεται από μία αφαιρετικότητα, ειδικά τα πρόσωπα είναι κάπως κακοσχεδιασμένα, αλλά δε θα κουραστώ ποτέ να λέω ότι είναι ακριβώς αυτό που θέλει στις ιστορίες του ο Loeb, είναι τέλειος στο να αποδίδει τα νοήματα του συγγραφέα που συνεργάζεται, ενώ και ο πιο αχνός χρωματισμός ταιριάζει απόλυτα. Ο Sale εδώ σχεδιάζει πολύ συχνά πολύ όμορφα δισέλιδα πάνελ, κάτι που δε μας έχει συνηθίσει, ενώ και τα κάδρα του Superman είναι εντυπωσιακά. Έκδοση Ποιοτικά η έκδοση έχει μεράκι και φαίνεται. Στα οπισθόφυλλα έχει γίνει ωραία δουλειά, καλές παρεμβάσεις στο εσωτερικό και σε σχέση με ό,τι είχαν βγάλει με το Έθνος το τεύχος μπορεί να είναι μικρότερο, αλλά είναι πιο καλαίσθητο και με πιο όμορφο εξώφυλλο. Βεβαίως το αρνητικό είναι ότι η συνεργασία με τα Νέα μας έκοψε την ανάσα και μας έβγαλε το λάδι, απαράδεκτη η κίνηση της εφημερίδας να διακόψει στα δύο τεύχη για δικούς τους λόγους και μάλιστα να μη δώσει ελπίδα στα μηνύματα μας, λέγοντας ότι δε θα βγει προσωρινά άλλο τεύχος. Μάλιστα μου έκανε αρνητική εντύπωση ότι ακόμα και η εκδοτική δε γνώριζε τι θα γίνει και μας είπε να στείλουμε μηνύματα (όχι για την Οξύ το κακό, για τα Νέα το λέω ξανά). Αφού ολοκληρώθηκε τόσο σύντομα, πάλι καλά να λέμε, αλλά λίγος επαγγελματισμός αν υπάρξει επόμενη φορά. Τελικός απολογισμός Ό,τι έχει κυκλοφορήσει η Οξύ με εφημερίδα και είναι της DC είναι πάρα πολύ καλό και αυτή η ιστορία είναι μία καλή, Supermanίστικη που εξερευνά αρκετά το χαρακτήρα χωρίς να φτάνει όμως κορυφαία επίπεδα. Έχω διαβάσει και καλύτερες από το δίδυμο (Batman: The Long Halloween, Spider-Man: Blue, Daredevil: Yellow) που θέλω και να τις παρουσιάσω όλες τους κάποια στιγμή, αλλά μου άρεσε πολύ η κίνηση της Οξύ να το φέρει στα ελληνικά και μακάρι να υπάρξει και επόμενη επιλογή και να είναι εξίσου καλή.

Ωραίο ποστ φίλε Laz, η ράχη ναι έχει αρίθμηση, αντιθέτως τα Πούρα του Φαραώ και ο Μπλε Λωτός από τον ΤενΤεν που βγήκαν επίσης χθες ή πρόσφατα δεν έχουν στη ράχη καμία αρίθμηση, μόνο τον τίτλο της ιστορίας.

Θα πάω στον οφθαλμίατρο και δεν ξέρω γιατί πρέπει να με τσεκάρει. Για αχρωματοψία ή μυωπία;

Χθες βρήκα και την επανέκδοση του Μπλε Λωτού, οπότε το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο της τρίτης έκδοσης του τεύχους προστέθηκαν στη βάση μας

Και μερικούς μήνες μετά, η ευχή μας έγινε πραγματικότητα. Νομίζω και ο @ Tsaklas ή και αρκετοί άλλοι έψαχναν το δεύτερο Omnibus. Στο Comicdom λοιπόν, η Jemma (που έχει πάρει φόρα) επανεκδίδει το Omnibus II, ορίστε και η χθεσινή ανακοίνωση από το Facebook. “Κουραφέλκυθρα Οmnibus II – Δεν είναι καν omnibus” του Αντώνη Βαβαγιάννη Έκδοση δεύτερη, να την φας και να 'ναι κρύα Ο τόμος που κυκλοφόρησε στο Athens Con το 2019 και έγινε ανάρπαστος μέσα σε λίγους μήνες, επανακυκλοφορεί! Θα κάνει την εμφάνιση του στο: Comicdom CON Athens 2021, 10/11 & 12 Σεπτεμβρίου στο περίπτερο μας στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Μην το χάσετε δεύτερη φορά…

Αποκάλυψη του εξώφυλλου του 5ου τεύχους και κείμενο από δημοσίευση της εκδοτικής στο Facebook: Το 5ο και σοβαρά απειλητικό τεύχος του Epifany κλείνει την ύλη του και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου (επίθεση εξωγήινων εισβολέων π.χ.) θα αναπαύεται στον πάγκο του περιπτέρου της Phase Productions το μαγικό τριήμερο (10,11,12) που θα διαρκέσει το ComicdomCon Athens 2021, στην πλατεία Κλαυθμώνος!! Όλο σχεδόν το καλλιτεχνικό επιτελείο του περιοδικού θα βρίσκεται εκεί, σε ώρες που θα ανακοινώσουμε σύντομα, για να υπογράφει τα αντίτυπα σας! Σας περιμένουμε!!