ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ

Πολύ καλό τεύχος, μην το χάσετε!!! Τώρα το διαβάζω και απολαμβάνω το σχέδιο....

Μπράβο, εξαιρετικά νέα και πολύ διαφωτιστικό το ποστ σου. Αυτή η βιβλιοθήκη είναι πραγματικά πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία για όλους και αξιέπαινο εγχείρημα. Περιέχει ορισμένες αρκετά δυσεύρετες ιστορίες αλλά και τελείως αδημοσίευτες στη χώρα που είναι πολύ καλές.

Πλάκα είχε η ιστορία της Ziche. Η ιδέα με το συνέδριο των υδραυλικών και το συνέδριο των φιλοσόφων που εκτυλίσσονται ταυτόχρονα στο ίδιο κτίριο ήταν φανταστική.

Πολύ καλό τεύχος φαίνεται... Όσο για τον τίτλο "Εκείνες και εγώ" τι να πει κανείς Εξαιρετικά επιτυχημένος!

Απ οτι βλέπω οι περισσότερες δεν έχουν δημοσιευθεί στη χώρα μας.

Πλάκα έχουν τα σταυροδρόμια. Εξαρτάται βέβαια και από τον τρόπο που θα τα χειριστεί ο σεναριογράφος. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες αυτού του είδους που δεν είναι τόσο εμπνευσμένες και βγαίνουν υπερβολικά παιδικές, υπάρχουν και άλλες εξαιρετικά επιτυχημένες! Όπως και να έχει είναι κάτι το ιδιαίτερο , μια αλλαγή στα συνηθισμένα και συνεπώς απόλυτα ευπρόσδεκτο. @mko πράγματι είχε δημοσιευτεί πάλι μία τέτοια ιστορία στο Μίκυ Μάους της Καθημερινής!Βέβαια το κατεξοχήν περιοδικό σταυροδρομιών ήταν το ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ του Τερζόπουλου!

Πολύ ωραίες ιστορίες για τον Ιούνιο!

Συμφωνώ, και εγώ προτιμώ ασυζητητί την τακτική της Καθημερινής. Ο Τερζόπουλος το είχε κουράσει πολύ το πράγμα με τις ανατυπώσεις και συχνά χάναμε μεγάλο μέρος της ντισνεϋκής παραγωγής, έστω και της ελαφρώς μετριότερης αλλά παρ' όλ' αυτά εξίσου απολαυστικής. Τα τελευταία χρόνια πιχι στο Μίκυ Μάους τρίτη ιστορία έβαζε σταθερά κάποια από αυτές που είχαν δημοσιευθεί στο περιοδικό ως κεντρικές το 1998-2003 περίπου...

Συμφωνώ. Τις βρίσκω αρκετά καλές, χαριτωμένες μάλλον είναι η καταλληλότερη λέξη. Το σχέδιο του mastantuono ειδικά της εποχής αυτής μου αρέσει, ενώ η απεικόνιση του χαρακτήρα κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά επιτυχημένη και χιομουριστική. Επιτελεί στο έπακρο τον ρόλο της. Όσον αφορά τη γέννηση του Μπαμ Μπαμ νομίζω ότι στην πρώτη του ιστορία εμφανιζόταν ως ένας μοχθηρός χαρακτήρας, εξαιρετικά αντιπαθής και εχθρικός απέναντι στον Ντόναλντ. Είχε να κάνει μάλιστα με μία εφεύρεση του Κύρου την οποία χρησιμοποίησε χωρίς την έγκριση του για να κλέψει το ταλέντο διάφορων διασημοτήτων και να πάψει να είναι μηδενικό. Στο τέλος βέβαια μεταμελεί. Στις επόμενες ιστορίες, τον τοποθετεί στο σύμπαν της Λιμνούπολης ως έναν πολύ περισσότερο συμπαθή χαρακτήρα, ενώ όλες τελικά εξελίσσονται με τους Ντόναλντ-Μπαμ Μπαμ-Κύρο να είναι κολλητοί φίλοι, να παίζουν επιτραπέζια, να πηγαίνουν για ψάρεμα, να αντιμετωπίζουν προβλήματα από κοινού με ιδιαίτερη αλληλεγγύη.

Corrado Mastantuono 20 anni di Bum Bum Ghigno. E’ un caldo e pigro sabato di metà Luglio. Lo vedo da lontano, svaccato sulla segiola finto vimini sorseggiare il suo tamarindo. “E’ il terzo questa mattina e sono solo le nove, mi dovrei dare una regolata!” Lo ignoro e mi siedo, è un piccolo bar malmesso di periferia ma non lamentiamoci, offre anche scorci suggestivi, in lontananza si vede il deposito. Prendo il taccuino. Mi guarda sospettoso. “Allora, Bum Bum, raccontami il tuo esordio!” “Poco da dire: venni scritturato come figurante nelle autoconclusive. Poi quello che doveva essere il cattivo di una storia in lavorazione venne spostato su Minni & company e scelsero me per rimpiazzarlo perche ero altrettanto sgradevole.” “Aspetta, andiamo per ordine, stai parlando dell’episodio “Paperino e la macchina della conoscenza”, storia del settimanale Topolino, dove apparisti per la prima volta il 15 luglio 1997, proprio venti anni fa!” “Umpf! Il solito ruolo del cattivo che poi si redime per l’happy-end scontato. Litigai con la redazione per far cambiare quel finale stucchevole e melenso ma non ci fu niente da fare!” “Però proprio grazie al successo di quel ruolo fosti apprezzato dal capo-redattore Ezio Sisto. Chiese che fossero scritte storie tagliate apposta su di te!” “…E sbagliarono di due taglie! Umpf! Umpf!” Ride. “Nei tanti episodi interpretati in questi venti anni sei stato baby-sitter, pilota, cow-boy, pugile, miliardario…c’è qualche ruolo che ambiresti a interpretare?” Mi guarda, strizza gli occhi? “Ambiresti…?” “Si…nel senso, qualche ruolo che ti piacerebbe fare!” “Ah!” Si alza, va a pagare, anzi per meglio dire chiede a Poldo Crocchetta di segnare i tre tamarindi sul conto. Quando torna ho l’impressione che abbia dimenticato la domanda. Sto per fargliela di nuovo quando mi prende sottobraccio e quasi mi sussurra. “Senti, lo sai qual è la mia ultima interpretazione? Te lo dico io. Paperinik e la vendetta di Mad Ducktor, gennaio 2014. Tre anni e mezzo! Tre anni e mezzo di telefono che non squilla, di silenzio assoluto…di niente! Ecco, e tu ora…tu mi vieni a chiedere quale ruolo gradirei? QUALSIASI RUOLO PUR DI LAVORARE! Qualsiasi! Anche poche vignette! Anche ruoli marginali! Anche personaggi antipatici, anonimi, banali…Figurante? Va bene anche figurante! Chiedo solo qualche battuta per rientrare nel giro!” Ragazzi, Bum Bum Ghigno è un istrione impagabile. Sciorina questa sua interpretazione del personaggio in declino con naturalezza e sapienza scenica. La sua performance inaspettata e strabiliante mi scalda il cuore. Lo ringrazio di questi venti anni di gioie e di quella stella, la sua stella che brilla intramontabile. Mi saluta e si allontana facendosi largo tra gli avventori. Si gira un’ultima volta. “Parla con la redazione…solo qualche battuta per rientrare!” Che burlone.

Είναι πιθανό να πάω στην Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι. Θα ήθελα να μάθω άμα μπορώ να βρω κάπου παλαιότερα τεύχη Disney της καθημερινής. Πριν μερικά χρόνια είχα επισκεφθεί για να κλείσω μερικές ελλείψεις, το κατάστημα που είχε στη στοά του Βιβλίου, τώρα όμως αποσο ξέρω αυτό δεν υπάρχει... Θα μπορούσα ίσως με κάποιον τρόπο να τα παραγγείλω; Γνωρίζει κάποιος κάτι;

Πρόλαβα να διαβάσω μόνο την Καρδιά του κόσμου! Αθάνατε Τσιμινο! Από το πρώτο δισέλιδο καταλαβαίνεις ότι αυτός είναι ο σεναριογράφος...

Εξαιρετικό νέο!!

Τι εννοείς; Το προηγούμενο εξώφυλλο ήταν όντως πολύ πιο ωραίο και μάλιστα με πολύ όμορφα χρώματα..

Βαμπιρομουργολυκοι; Ιστορία Cimino βλέπω, τέλεια.