PhantomDuck

Και ο δίδυμος αδελφός του «Μάτια του γερακιού»

Ευχαριστώ, για τις απαντήσεις. Ναι έτσι είναι, έχω κουραστεί υπερβολικά με τη συλλογή, όμως ειδικά τα άρθρα είναι τελείως χάλια. Πρέπει να τα μεταφράζει διαφορετικό άτομο, ή να τα μεταφράζει επιλέξει από τα ιταλικά ξέρω 'γω, ενώ οι ιστορίες να είναι στα αγγλικά. Ή να γίνεται αυτόματη μετάφραση. Ή κάτι τελοσπάντων που δεν γνωρίζω και δεν με αφορά, όμως το αποτέλεσμα στα άρθρα είναι για τα μπάζα. Δεν έχω διαβάσει μία σελίδα που να πω πως κατάλαβα τα πάντα. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν λάθη μετάφρασης / ορθογραφικών / συντακτικών, τις περισσότερες φορές υπάρχουν πράγματα που καταλαβαίνεις πως δεν βγάζουν νόημα αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί. Γίνεται μετάφραση απλώς για να μεταφραστεί, χωρίς να κοιτάνε αν θα καταλάβει ο αναγνώστης. Επίσης ο Χανκ Πιμ που αναφέρει πιο κάτω, είναι ο Αντ-Μαν, σωστά; Γνωρίζω πως γίνεται μεγάλος / γίγαντας και έχω την εντύπωση πως η συλλογή τον μεταφράζει «Τζάιαντ Μαν», αν θυμάται κάποιος ας με διορθώσει. Ο Γολιάθ που αναφέρει τώρα, τι είναι; Είναι διαφορετικός ήρωας ή είναι ακόμα μία περίπτωση ανομοιογένειας στη μετάφραση; Μήπως ονομάζεται Γολιάθ στα ιταλικά και τον κράτησαν έτσι και στο άρθρο;

Υπάρχει κάποιος γνώστης να μας πει αν στο συγκεκριμένο άρθρο, το «Μάτι του Γερακιού» είναι ο Γερακομάτης / Hawkeye; Είναι το τελευταίο άρθρο του τόμου #15 (Spiderman #3)

Έχουν βγει τρεις εκδόσεις από τη Fantagraphics. The Complete Peanuts Hardcover. Περιλαμβάνει όλα τα στριπ των Peanuts, συμπεριλαμβανομένων και των κυριακάτικων. Έχει σκληρό εξώφυλλο, μικρό μέγεθος, και ασπρόμαυρο χρώμα μιας και τα ημερήσια δημοσιεύονταν έτσι. Σε αυτήν την έκδοση, έχει αφαιρεθεί το χρώμα από τα κυριακάτικα στριπ, και τα έχουν μικρύνει σε μέγεθος ώστε να χωράνε στο βιβλίο. Είναι η πιο πλήρης έκδοση που υπάρχει, περιλαμβάνει τα πάντα όλα. Σύνολο είναι 26 τόμοι. The Complete Peanuts Softcover. Εξ όσων γνωρίζω, είναι ακριβώς το ίδιο με το από πάνω, απλώς με μαλακό εξώφυλλο. Παραδόξως δεν έχω δει ποτέ κάποιον τόμο από κοντά, αν δεν τα έβλεπα στο site της Fantagraphics, δεν θα ήξερα πως είχαν βγει. Peanuts Every Sunday. Αυτή είναι η σειρά που ακολουθεί η Καθημερινή. Περιέχει τα κυριακάτικα στριπ μόνο, και τα παρουσιάζει σε μεγαλύτερο μέγεθος και έγχρωμα, επειδή έτσι δημοσιεύτηκαν στις πρωτότυπες εφημερίδες. Το χρώμα έχει επεξεργαστεί ψηφιακά, αλλά η Fantagraphics χρωματίζει πάντα με βάση το πρωτότυπο. Περιέχει επίσης διαφορετικά άρθρα, διαφορετικές πληροφορίες, κλπ. Αυτοί οι τόμοι είναι 10 συνολικά, έχουν σκληρό εξώφυλλο και κοστίζουν 50$ έκαστος. Εμείς παίρνουμε έναν τόμο σπασμένο στα δύο με μαλακό εξώφυλλο και χειρότερο χαρτί, όμως τα περιεχόμενα είναι ίδια, πληρώνοντας 4+4=8€. Μέχρι στιγμής οι 3 τόμοι περιέχουν όλα τα άρθρα που περιέχονται αντίστοιχα στους τόμους της Fantagraphics, δεν χάνουμε κάποια πληροφορία. Προσωπικά κι εγώ θα προτιμούσα να έχω μία έκδοση αντίστοιχη της Fantagraphics στο ράφι, όμως σαν ένθετο εφημερίδας είναι εξαιρετική προσφορά. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε πως πολλοί αμερικάνικοι τόμοι έχουν εξαντληθεί, άρα αν κάποιος θέλει να τους πάρει, θα πρέπει να κυνηγάει αγγελίες, ebay κλπ. Ααααααν κυκλοφορήσουν όλοι, θα πάρουμε τα ίδια περιεχόμενα με 4*20=80€ αντί για 500$. Μακάρι να γίνει. Απλώς θα ήθελα αν κυκλοφορήσουν κι άλλοι στο μέλλον, να έχουν λίιιιιιγο πιο χοντρό χαρτί στο εσωτερικό.

Επειδή έχω χάσει την μπάλα με τον Αρκά, ξέρουμε αν το συγκεκριμένο έχει βγει (ή σκοπεύει να βγει) αυτόνομο;

Άνοιξα τον τόμο #13 Iron Man, και στην πρώτη πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους (Tales Of Suspense 47), είδα ένα ακατανόητο μήνυμα, λες και το μετέφρασαν με αυτόματο μεταφραστή: «Ένα άλλο υπέροχο νέο κλασικό από τα κόμικς της Marvel!» Το έψαξα και είδα πως στο πρωτότυπο, έλεγε αυτό. Οκ, είναι ζόρικο να το μεταφράσεις με λίγα λόγια ώστε να χωράνε στο μπαλονάκι, όμως μπορούσε να μπει κάτι που κατ' ελάχιστον θα έβγαζε ένα υποτυπώδες νόημα. Ξέρω 'γω «Ακόμα μία κλασική ιστορία από τα κόμικς της Marvel!». Γενικά συναντάω αρκετά σημεία που δεν βγάζω νόημα, όμως το συγκεκριμένο το έψαξα και είπα να το γράψω κι εδώ να υπάρχει. Όμως ο κύριος λόγος που έγραψα, είναι επειδή στο άρθρο της σελίδας 46, η DC μεταφράζεται ως Disney Comics. Εκεί πέρα που λες πως τα έχεις δει όλα, εμφανίζονται τέτοια μαργαριτάρια.

Προσθέτω κι εγώ ξεδιάντροπα αυτό το βίντεο με την αποψάρα μου Ξεπατώθηκα για να το έχω έτοιμο μέχρι σήμερα το μεσημέρι, ώστε αν το δει κάποιος και του αρέσει, να προλάβει να το πάρει από τα περίπτερα πριν γίνουν οι επιστροφές. Πήρα την εφημερίδα το Σάββατο βράδυ από κεντρικά περίπτερα για να έχω λίγο περισσότερο χρόνο. Το ξεκοκάλισα όλο και γενικά είμαι πολύ ενθουσιασμένος, δεν μπορώ να βρω κάποιο σημαντικό αρνητικό. Ίσως το εσωτερικό χαρτί να έπρεπε να είναι λιγουλάκι χοντρότερο, και τα ηχητικά εφέ που μένουν αμετάφραστα πλέον σε όλες τις εκδόσεις κόμικς της εκδοτικής. Όμως από μετάφραση, επιμέλεια, μέγεθος, τιμή, σκίζει. Μακάρι να πάει καλά ώστε να δούμε και τους υπόλοιπους τόμους. Αν βγουν όλοι, θα είναι σύνολο 20 τόμοι. Σε όσους αρέσουν έστω και λίγο τα αμερικάνικα στριπ, θα πρότεινα να το πάρετε. Αν σας ξενίσουν οι αρχικοί χαρακτήρες, κάντε λίγη υπομονή, στον τέταρτο τόμο οι χαρακτήρες θα έχουν ξεκινήσει να παίρνουν την πιο χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη μορφή τους.

Χαρτόδετος είναι ο τόμος, μαλακό εξώφυλλο έχει. Απλώς είναι πιο σκληρό από το λεπτό χαρτί του εσωτερικού, λογικά αυτό εννοεί. Το εσωτερικό χαρτί ήθελε να είναι ένα τσακ πιο σκληρό παραπάνω (επειδή είναι μεγάλο μέγεθος) αλλά γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος με ό,τι βλέπω.

Κι εμένα μου δίνεται αυτή η αίσθηση. Επίσης στον ίδιο τόμο, όταν πάνε να περιορίσουν τον Πυρσό χρησιμοποιώντας asbestos, στα ελληνικά το μετέφρασαν ως ασβέστη (χαλί από ασβέστη, αμάξι με οροφή από ασβέστη), ενώ κανονικά μεταφράζεται ως αμίαντος, γνωστό υλικό που δεν καίγεται. Ήταν η εποχή που δεν ήξεραν πως ακόμα ήταν καρκινογόνο και το χρησιμοποιούσαν παντού. Την τρίτη φορά προς το τέλος του τόμου το μετέφρασαν σωστά, όμως προφανώς ξέχασαν να το αλλάξουν στα προηγούμενα. Επίσης σε ένα τεύχος που ο Πυρσός διαβάζει την εφημερίδα που λέει ότι του χαρίζουν αμάξι, οι τύποι πρέπει να έκαναν γκουφιά και άφησαν μόνο «Π» και «Δ» αν θυμάμαι καλά, έτσι δεν βγάζεις νόημα τι διαβάζει ο Πυρσός. Ενώ στο αμερικάνικο έδειχνε κανονικά το κείμενο της εφημερίδας. Παίζει να ήταν στο #22, δεν το έχω μπροστά μου, αλλά και να το είχα, δεν θα άλλαζε τίποτα, αφού ο τόμος δεν έχει αρίθμηση σελίδων. Αυτά μερικά θεματάκια από μνήμης, θυμάμαι με χάλασαν κι άλλα όταν το διάβαζα. Βέβαια έχουν βελτιωθεί από τους πρώτους (απαράδεκτους) τόμους, όμως έχει δουλίτσα ακόμα μέχρι το ιδεατό.

@ Laz33 , αν ξέρεις γαλλικά, δες τα γαλλικά Disney από την Glenat. Είναι BD Disney, όμως οι τύποι εκμεταλλεύονται το ότι τα Disney δεν τα φτιάχνουν μόνο συγκεκριμένοι δημιουργοί, έτσι τρέχουν παράλληλα πολλές ιστορίες από διαφορετικούς δημιουργούς, και οι περισσότερες είναι εξαιρετικές. Στα αγγλικά έχουν βγει και βρίσκονται online οι πρώτοι δύο τόμοι από την IDW, αν και δεν νομίζω πως θα σου αρέσει ο δεύτερος τόμος του Μίκυ, είναι αρκετά ιδιαίτερος. Ο πρώτος τόμος με την Μίννι από την άλλη, είναι πολύ όμορφη ιστοριούλα και θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η «ιστορία μηδέν» του σύμπαντος της Disney. Δες και τις κουβέντες εδώ. Τώρα για Καρλ Μπαρκς, οι αγαπημένες μου ιστορίες είναι κάποιες όπως Καιρός για διακοπές, Στην παλιά Καλιφόρνια, εννοείται ο Χρυσός ποταμός. Επίσης Βόρεια του Γιούκον ήταν από την μετέπειτα περίοδο που ξεκίνησε να χαλάει, όμως ήταν ένα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς. Και φυσικά υπάρχουν μετά αμέτρητες ολιγοσέλιδες, που όμως είναι όμορφες για αυτό που είναι. Μία από τις αγαπημένες μου είναι Πρωτοχρονιά στον βυθό, που όλη η πλοκή είναι ότι ο Σκρουτζ τραβάει τα ανιψάκια σε ένα υποβρύχιο, και τα παιδιά λυπούνται που δεν θα τους βρει ο Άγιος Βασίλης για να τους δώσει τα δώρα τους. Απλά έχε κατά νου πως ο Μπαρκς προσπαθεί να βρει την ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και υπερβολής. Τα παντρεύει και τα δύο, αυτός ήταν και ένας λόγος που ξεχώρισε. Αν δεν σου αρέσουν τέτοιες ιστορίες, δεν νομίζω πως θα σου κάνει. Υπάρχουν αμέτρητες αναλύσεις από άτομα από ένα σωρό χώρες που δείχνουν για ποιον λόγο ήταν μάστορας, και όλα λίγο πολύ συνοψίζονται στο ότι έριχνε πολλέεεεεεες περισσότερες εργατοώρες από όσο χρειαζόταν, για ένα είδος που ήταν του πεταματού, απευθύνονταν αποκλειστικά και μόνο σε παιδιά. Αν σου φαίνονται αυτές οι ιστορίες παιδικές, ελπίζω να μην πετύχεις ποτέ μπροστά σου άλλες ιστορίες αντίστοιχης περιόδου, όπως αυτή, αυτή, αυτή και ένα σωρό άλλες. Αν και ίσως δεν θα ήταν άσχημο να ξεφύλλιζες κάποιες από αυτές, απλώς και μόνο για να καταλάβεις πόσες δεκαετίες μπροστά βρισκόταν ο Μπαρκς. Με σημερινές αντιστοιχίες, φαντάσου ένα στριπ του στυλ Αρκάς, όπου είναι λίγα καρέ με γκαγκ, λογοπαίγνια κλπ. Φαντάσου αυτοί οι χαρακτήρες να δίνονταν σε τρίτους δημιουργούς, ώστε να καλύψουν τη ζήτηση. Και φαντάσου τώρα να εμφανιζόταν ένας άνθρωπος που να ήθελε τόσο πολύ να φτιάξει ωραίες ιστορίες, που θα έπαιρνε αυτούς τους χαρακτήρες, θα τους έδινε προσωπικότητα, σχέσεις, συγγενείς, εχθρούς, φίλους, γειτονιά, πόλη, όταν άλλοι δημιουργοί ήθελαν απλώς να βγάλουν το μεροκάματο. Και όλα αυτά να τα έκανε ρίχνονταν πολλές περισσότερες ώρες από όσες απαιτούνταν, με τον ίδιο (χαμηλό) μισθό. Όταν οι άλλοι ξεπέταγαν σελίδες, ο Μπαρκς έριχνε έρευνα σε εγκυκλοπαίδειες ώστε να φτιάξει σωστά τα κατάρτια των πλοίων, ή να βρει τις σωστές ενδυμασίες ιθαγενών, ή να απεικονίσει σωστά μία άλλη χώρα, ή, ή, ή.... Αν μας φαίνεται αυτό αδιανόητο τώρα, φαντάσου πόσο αδιανόητο ήταν πριν ~80 χρόνια. Και ήταν τόσο μερακλής που αυτές τις ιστορίες τις έφτιαχνε ουσιαστικά για τον εαυτό του, δεν είχε κάποια αναγνώριση, δεν είχε θαυμαστές. Απλώς καθόταν, έφτιαχνε παραμύθια, και περνούσε όμορφα. Χρειάστηκε να περάσουν δυο δεκαετίες ώστε να γίνει γνωστός. Και ο λόγος που έγινε γνωστός, είναι επειδή τα παιδιά που μεγάλωσαν με τις ιστορίες του, τον ξεχώριζαν ως τον «καλό σχεδιαστή», τον αναζήτησαν μανιωδώς, και τον έφεραν σε επαφή με το κοινό του. Και μερικά από αυτά τα παιδιά έγιναν εκδότες, έβγαλαν σε τόμους τις ιστορίες του την δεκαετία του '80, αυτούς τους τόμους τους είδε ο Χρήστος Τερζόπουλος (ένα ακόμα παιδί που ξεχώριζε τον καλό σχεδιαστή), έβγαλε τις ιστορίες σε περιοδικό με την μορφή «ΚΟΜΙΞ», και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Σε μία εποχή που όλοι νόμιζαν πως ο ίδιος ο Walt Disney έφτιαχνε τις Disney ιστορίες, τα παιδιά που διάβαζαν τις ιστορίες του Carl Barks, είχαν μάθει ασυναίσθητα πως υπήρχε κάποιος ξεχωριστός άνθρωπος, διαφορετικός από τον σωρό. Αυτός ήταν ο Καρλ Μπαρκς, γι' αυτό και τον μνημονεύουμε τόσες δεκαετίες αργότερα.

Πολύ ωραίο μέγεθος. Οι τόμοι της Fanta διαβάζω έχουν λίγο μεγαλύτερο μέγεθος 13.2" × 9.7" (33,5 x 24,5 cm). Στην περίπτωση που οι τόμοι της Καθημερινής είναι με μαλακό εξώφυλλο (που υποθέτω πως θα είναι), τότε το μέγεθος θα είναι λίγο πολύ ίδιο με το αμερικάνικο.

Όντως, τα εξώφυλλα είναι της Fantagraphics, είναι αυτή η σειρά. Είναι τα κυριακάτικα στριπ μόνο, όχι τα ημερήσια. Η Fantagraphics βγάζει έναν τόμο το χρόνο από το 2013, και θα ολοκληρωθεί σε 10 τόμους φέτος, τέλος του 2022. Ο καθένας είναι περίπου ~280 σελίδες, και η Καθημερινή θα τους σπάσει στα δύο, άρα λογικά θα είναι περίπου ~140 σελίδες έκαστος, πολύ χοντρικά. Αν βγουν όλοι (μακάρι), θα είναι σύνολο 20 τόμοι. Η Fantagraphics χρειάζεται δύο τόμους για να καλύψει μία δεκαετία, η Καθημερινή προφανώς βγάζει τέσσερις για να καλύψει την ίδια δεκαετία. Άρα αν όλα πάνε καλά, θα έχουμε άλλες τέσσερις τετράδες, που η καθεμία θα καλύπτει μία δεκαετία έως το 2000 που πέθανε ο Σουλτς. Μακάρι να πάει καλά, μακάρι να κυκλοφορήσουν όλοι, και μακάρι να δούμε και τα ημερήσια. Κρατάω μικρό καλάθι για το μέγεθος (που χρειάζεται να είναι σχετικά μεγάλο λόγω των κυριακάτικων στριπ) και για το χαρτί, όμως γενικά είναι ευχάριστη κίνηση που θα τιμηθεί πάραυτα.

Διαβάζω τα σχόλια και μου έρχονται στο νου τραυματικές μνήμες PTSD, τίποτα δεν έχει αλλάξει αυτά τα δύο χρόνια. Οργάνωση μηδέν. Με την ευκαιρία των προσφορών είπα να πάρω κι εγώ 2 boxset, το Calvin and Hobbes και ένα σετ του Pogo, χωρίς να ελπίζω τίποτα προφανώς. Στο πρώτο είχαν δώσει προσδόκιμο ένα μήνα, και το ακύρωσαν στον ενάμιση, παρ' όλο που είναι σε κυκλοφορία. Στο δεύτερο έχει περάσει επίσης ο αναμενόμενος χρόνος παράδοσης και ποντάρω πως θα ακυρωθεί κι αυτό, γι' αυτό το παρήγγειλα αργότερα από το Bookdepository, όταν βγήκε σε αντίστοιχη τιμή. Δεν την ξαναπατάω να χάσω έκδοση εξ αιτίας του Public και μετά να ψάχνομαι. Και μία περίοδο είχαν το θράσος να απαιτούνε προπληρωμή με κάρτα, τη στιγμή που το 1/3 των συνολικών μου παραγγελιών έχουν ακυρωθεί από το μαγαζί. Μαύρο στο Public, αξίζει μόνο για προσφορές σαν κι αυτήν που ξεστοκάρουν αβέρτα και σκοτώνουν πράμα.

Το δεύτερο (και τελευταίο) μέρος χωρίς πολλά πολλά. Έχω κεφάλαια για τα βασικά ευρήματα, και στο τέλος δείχνω πώς έγινε τελικά το κομικσοδωμάτιο.

200$ έχει ονομαστική τιμή. Το πιο φτηνό που το είχα βρει, ήταν προ Brexit από το Bookdepository με 10% κουπόνι που πήγαινε στα 135€. Τώρα βλέπω παίζει γύρω στα 186, και αν βάλεις το κουπόνι CATHAY10 , πάει γύρω στα 167€, δηλαδή γύρω στα 24€ ανά βιβλίο, δεν είναι άσχημη τιμή. Απλώς μπορεί να μην αξίζει για εσένα, εάν π.χ. δεν σε τραβάνε οι χαρακτήρες ή δεν ξέρεις αν θα σου αρέσει σίγουρα η σειρά.

Κολλητοί δεν ξέρω αν ήταν, όμως σίγουρα ήταν από τους βασικούς, καλοπληρωμένους, και για αυτό έκανε εντύπωση όχι μόνο στον Disney αλλά και στους υπόλοιπους. Πως δηλαδή ένας από τους κύριους animators, δεν «βολεύτηκε» στην προνομιακή του θέση και τάχθηκε υπέρ της απεργίας.

Δεν είναι άσχημο αρθράκι, όμως δεν αναλύει το ζήτημα σε βάθος όπως θα περίμενες από τον τίτλο, πιο πολύ μία γενική βιογραφία έγραψε και αναφέρθηκε λιτά και στο συγκεκριμένο ζήτημα. Κατ' εμέ, μία πολύ αξιόλογη πηγή για το όλο θέμα, είναι το δεύτερο επεισόδιο του ντοκιμανταίρ «The american experience - Walt Disney», κυκλοφορεί και στο γιουτιούμπ ένα μικρό απόσπασμα. Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις τις διαφορετικές απόψεις, π.χ. ο Καρλ Μπαρκς ένιωθε πως ο Disney τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν τη δουλειά που τους άρεσε και τους επιβράβευε ανάλογα (δεν έχω πηγή πρόχειρη), και από την άλλη έχεις άτομα όπως τον Art Babbit, τον πρωτεργάτη της προσωπικότητας του Γκούφυ στα καρτούν, να έρχονται σε ευθεία ρήξη με τον Disney. Έπαιξαν πολλοί παράγοντες ρόλο. Εν ολίγοις, ο Disney αυτό που έβλεπε ήταν πως είχε ρισκάρει τα πάντα, ήταν αυτός που είχε το όραμα και όλοι τον χλεύαζαν, είχε βάλει υποθήκη το σπίτι και το στούντιο, και μέσα από αυτήν την διαδικασία, βρήκε συνεργάτες που πίστευε πως τους πλήρωνε αντίστοιχα με την αξία τους. Από την άλλη, κάποιοι εργαζόμενοι έβλεπαν το θέμα καθαρά οικονομικά, πως δηλαδή πληρώνονται λίγο για τις τεράστιες εργατοώρες που δούλευαν, που όντως έτσι γινόταν σε αρκετές περιπτώσεις. Μετά την επιτυχία της Χιονάτης, μετακινήθηκαν σε νέα στούντιο που είχαν σαν σκοπό να ήταν πρακτικά, όμως δημιουργήθηκαν νέα προβλήματα. Π.χ. στον έναν τομέα μπορεί να ήταν οι βασικοί animators, σε άλλον τομέα οι μελανωτές, σε άλλον τομέα οι inbetweeners, σε άλλον οι χρωματίστριες (στο ink & paint department ήταν κυρίως γυναίκες με χαμηλότερο μισθό) κλπ. Οι λόγοι ήταν καθαρά πρακτικοί, όμως έτσι δημιουργήθηκαν διαφορετικές κατηγορίες εργαζόμενων. Ήταν εκείνοι και οι άλλοι. Οι καλά εργαζόμενοι και οι άσχημα. Οι λακέδες του Disney και οι λοιποί. Οι βολεμένοι και οι μεροκαματιάρηδες. Δεν ήθελε και πολύ για να ανάψει το φιτίλι. Αυτά βέβαια δεν θα συνέβαιναν σε ένα υγιές περιβάλλον. Έγιναν όταν ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα, όταν ο Β' παγκόσμιος πόλεμος είχε κλείσει την αγορά της Ευρώπης και όλα ήταν ρευστά. Στη μεγάλη απεργία που έγινε κατά το 1941 αν δεν απατώμαι, ο κόσμος δικαίως απαιτούσε να πληρώνεται περισσότερο για τη δουλειά του. Ο Disney όμως δεν έβλεπε εργαζόμενους που ήθελαν χρήματα για να ζήσουν αξιοπρεπώς. Δεν έβλεπε την κοπέλα που λιποθύμησε επειδή δεν ήθελε να χαλάσει τα λίγα χρήματά της για να αγοράσει φαγητό. Έβλεπε κομμουνιστές που θέλουν να του χαλάσουν το όνειρο. Έβλεπε αρπακτικά να προσπαθούν να επωφεληθούν από τη δουλειά για την οποία ο ίδιος ρίσκαρε τα πάντα. Έβλεπε συνδικαλιστές που δεν σέβονταν το γεγονός ότι ο ίδιος είχε προσφέρει δουλειά και ευκαιρίες σε πολύ κόσμο. Όσο και να γράφω, μόνο επιφανειακά προσεγγίζω κι εγώ το θέμα, έχει πολύ ψωμί ακόμα. Θέλει πολλή έρευνα για να καταλάβει κανείς το τι ακριβώς σκεφτόταν ο Disney εκείνη την περίοδο. Είμαστε τυχεροί πάντως, επειδή σε αντίθεση με τους δημιουργούς Disney κόμικς, στο συγκεκριμένο κομμάτι υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία στα αγγλικά για όποιον ενδιαφέρεται. Εν ολίγοις, ναι ο Disney ήταν οραματιστής, ναι, είχε ένα σκοτεινό παρελθόν, όμως οι απόψεις του δεν διέφεραν και πολύ από τις απόψεις της κοινωνίας εκείνης της εποχής, καλώς ή κακώς.

Στην ποια; Για δώσε πληροφορίες.

Μα τον Κθούλου, όντως μου διέφυγε, το έβαλα τώρα. Κράτησα και τα δικά σου

Στα έβαλα στην άκρη.

Αστερίξ και Λούκυ Λουκ δόθηκαν εκτός φόρουμ, επομένως τα αφαίρεσα από τη λίστα.

Να 'σαι καλά, δεν πειράζει, θα βρεθεί. Τα ζευγάρια τα πήρα δύο φορές από βλακεία, επομένως τα ζμπρώχνω Κρατημένο.

Έχω τα σκληρόδετα και θέλω εδώ και καιρό να αδειάσω χώρο. Κρατάω μόνο τα Πειραματόζωα επειδή δεν έχω το σκληρόδετο (αλλά το έχω κάνει δώρο σε άλλους 2-3 φορές )

Από Disney δύσκολο, έχω δώσει λίγο πολύ ό,τι είχα. Απλώς κάνε μου μια τεράστια χάρη. Πήγαινε πάνω δεξιά στο post που μόλις έκανες, έχει τρεις τελίτσες. Πάτα επεξεργασία / edit, και σβήσε την παράθεση που έκανες, επειδή γεμίζει με ανούσιο χώρο ένα τεράστιο ήδη topic. Αν θες να ρωτήσεις ή να γράψεις κάτι, δεν είναι ανάγκη να πατάς το κουμπί «παράθεση / quote», επειδή δεν εμφανίζει μόνο τις δύο γραμμές που έγραψες. Εμφανίζει ξανά το δικό μου (τεράστιο) post. Αν έχεις κάποια απορία, κάνε ένα απλό post και θα το δω