SUITE FRANCAISE - TEMPETE EN JUIN ( SUITE FRANCAISE - STORM IN JUNE ) [ EMMANUEL MOYNOT, IRENE NEMIROVSKY ]

[Θρηνωδός]

 

Με βάση το θαψιματάκι που είχε φάει το συγκεκριμένο κόμικ στο "τι διαβάσατε τελευταία" κάποιος θα αναρωτηθεί γιατί αφιερώνω χρόνο να του κάνω παρουσίαση  και δεν θα έχει και άδικο.  Ας το δούμε λίγο πρώτα όμως, δεν είναι τόσο κακό όσο αφήνω να εννοηθεί.  

 

To Suite Francaise: storm in june είναι η προσαρμογή σε κόμικ του ομότιτλου βιβλίου από την Irene Nemirovsky που γράφτηκε το 1940, από τον Emmanuel Moynot που έχει δουλέψει και στην εικονογράφηση περιπετειών του Nestor Burma. Το βιβλίο "Tempete en juin" αποτελεί το πρώτο μέρος μιας πενταλογίας που έμεινε ημιτελής αφού η Nemirovsky συνελήφθη επειδή ήταν Εβραία και μεταφέρθηκε το 1942 στο Άουσβιτς όπου και δολοφονήθηκε. Εκτός από αυτό πρόλαβε να γράψει το δεύτερο βιβλίο ονόματι "Dolce" αλλά και ένα αρχικό draft του τρίτου που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Έχει γίνει και ταινία το 2015.  

 

διάφορα εξώφυλλα του βιβλίου

 

Η υπόθεση εξελίσσεται λίγες μέρες πριν και λίγες μετά της ήττας των Γάλλων στον Β.Π.Π. και την εισβολή των Γερμανών στη χώρα. Βλέπουμε πως οικογένειες/ζευγάρια/άνθρωποι διαφόρων κοινωνικών τάξεων και επαγγελμάτων αντιμετωπίζουν την εισβολή και πως προσαρμόζονται, ή μάλλον προσπαθούν να προσαρμοστούν, σε ένα νέο καθεστώς που έχει ισοπεδώσει τον κόσμο και τις ζωές τους όπως τις ήξεραν όταν πρώτο και τελευταίο τους μέλημα είναι η επιβίωση. 

 

Η ενδιαφέρουσα ιδέα που με τράβηξε να το αγοράσω το συγκεκριμένο ήταν το πως επέλεξε η συγγραφέας να μιλήσει για τις αντιδράσεις/συμπεριφορές των ανθρώπων τσιμπώντας μερικούς φραγκάτους που ξέπεσαν, μια οικογένεια μικροαστών που παλεύει να σώσει παιδιά και υπάρχοντα, ένα ζευγάρι καλλιτεχνών, έναν παπά κλπ. Είναι αρκετά φρέσκο αυτό το diversity από το συνηθισμένο που χτίζεται πάνω σε θρησκεία/φυλή. Ένα ακόμα σημείο που πατάει η ιστορία είναι η μνησικακία των ανθρώπων της εξοχής και η χαρά τους όταν βλέπουν τους πρωτευουσιάνους του Παρισιού να έρχονται κατατρεγμένοι και να τους χτυπάνε την πόρτα για ένα κομμάτι ψωμί. Η κόντρα πρωτεύουσας-επαρχίας καλά κρατεί ακόμα και μέσα στην καρδιά μιας παγκόσμιας καταστροφής, τόσο που οι επαρχιώτες τους αφήνουν να πεθάνουν για να ικανοποιήσουν το καταπιεσμένο συναίσθημα του "πάντα δεύτερος". 

 

 

Στα κακά τώρα, το κόμικ είναι ~220 σελίδες και μιλάει για σχεδόν 20 διαφορετικούς χαρακτήρες. Δυστυχώς εδώ απέτυχε, μιας και ούτε στιγμή δεν ένιωσα να συνδέομαι με κάποιον από αυτούς, αλλά συνεχώς μπερδευόμουν και επέστρεφα στην πρώτη σελίδα που τους έχει μαζεμένους. Όχι, 220 σελίδες είναι πάρα πολύ ΛΙΓΕΣ για τόσο πολλούς πρωταγωνιστές. Ο Moynot απέδειξε ότι δεν μπορεί να προσαρμόσει σενάριο βιβλίου σε κόμικ, επέλεξε να το μεταφέρει αυτούσιο για τον χ,ψ λόγο και βγήκε ένα φορτωμένο αποτέλεσμα με μηδενική εξέλιξη χαρακτήρων. Δεν είναι βιβλίο να έχεις χίλιες τόσες λέξεις σε κάθε σελίδα αλλά κόμικ με 6 καρεδάκια, make them count που λένε και στο κατηχητικό.  

 

 

Το σχέδιο ήταν πρόχειρο και συνεχώς μου θύμιζε κακή αντιγραφή του Tardi, επιβεβαιώνοντας μου ότι δεν πρέπει να πιάσω ποτέ Nestor Burma από τότε που τα αναλαμβάνει. Η έκδοση της Arsenal Pulp Press ήταν κακοεκτυπωμένη με αχνές σελίδες και φθηνό χαρτί που στο πρώτο άγγιγμα κατσάρωνε.  Αν όμως αναρωτιέστε αφού είχε τόσα πολλά αρνητικά γιατί μπήκα στον κόπο να την παρουσιάσω, είναι λόγω του φινάλε. Παρόλο που ξεκινάει άτσαλα και απλώνεται ακόμα πιο άτσαλα, με κάποιον ρημάδη τρόπο καταφέρνει και τα μαζεύει όλα στο τέλος εξαιρετικά καλά. Αυτό και μόνο με κέρδισε λίγο αφού εξαιρετικά σπάνια βρίσκω κόμικ (αλλά και βιβλία) που ξεκινούν μουδιασμένα και παραμένουν αλλά δίνουν ένα τέλος που δεν είναι απλά "με αυτόν έγινε εκείνο, με τον άλλον αυτό και τέλος". Το τέλος ήταν καλογραμμένο και ο Moynot κατάφερε να το αποδώσει καλά και να αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση πάρα την αναμενόμενη αντίδραση που λες "επιτέλους". Είναι αρκετό για να σας πείσει να του δώσετε μια ευκαιρία; Δεν ξέρω, αλλά για μένα που ψυχαναγκαστικά δεν αφήνω τίποτα χωρίς να το έχω τελειώσει όσο άθλιο και να είναι, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.  

 

μπεντεθήκη

γουδριντς

[Pete]

Πολύ καλή παρουσίαση και αιτιολόγηση...

[Kurdy Malloy]

On 4/9/2018 στο 11:38 ΠΜ, Θρηνωδός είπε:

Το σχέδιο ήταν πρόχειρο και συνεχώς μου θύμιζε κακή αντιγραφή του Tardi, επιβεβαιώνοντας μου ότι δεν πρέπει να πιάσω ποτέ Nestor Burma από τότε που τα αναλαμβάνει.

QFE.

 

Εγώ δυστυχώς διάβασα τους Νέστορες νέας κοπής, αν και για να πω την αμαρτία μου το φορμάτ Etrangleur σε στυλ εφημερίδας 20 σελίδες στα 3 ευρώ, θα με έψηνε να τα παίρνω.