Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λέανδρος – Συνεχίζει χαοτικά αυτόνομος… [Πέττας Βασίλης, tetartopres.gr, 22/06/2016]


Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  12189
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  848
  • Content Count:  3050
  • Reputation:   41670
  • Achievement Points:  3061
  • Days Won:  28
  • With Us For:  5135 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Λέανδρος – Συνεχίζει χαοτικά αυτόνομος…

 

fylaki1-2-1024x651.jpg

 

Γράφει: Βασίλης Πέττας

 

Λίγο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στην εισαγωγή του άλμπουμ του «Με μεγάλωσαν τα σκυλιά», με παλιές ιστορίες της Βαβέλ, ο Λέανδρος μίλησε για το πανταχού παρόν δύσμορφο τέρας της διαχρονικά αξιόσπαστης Αθήνας, και εξέφρασε την ελπίδα να ξαναβρεθούμε σύντομα στους δρόμους, πάλι τόσο ετερόκλητοι και χαοτικά αυτόνομοι και αυτή τη φορά να τα σπάσουμε όλα, ακόμα και τα δικά μας.

 

Το κόμικ, στην περίπτωση του Λέανδρου, ήταν πάντα ένα μέσο για να εκφράζεται πολιτικά. Από τις ιστορίες στη Βαβέλ μέχρι τον αναρχικό Παρία το 1999 και από την χωματερή του «9» μέχρι την «αστική δημοκρατία» της Ελευθεροτυπίας, ο Λέανδρος αποτύπωνε μια εικόνα του περιθωρίου της κοινωνίας. Μια εικόνα που όταν δεν ενοχλούσε τους νοικοκυραίους, ενοχλούσε τον ίδιο που θεωρούσε πως συμβιβαζόταν.

 

Πως έφτασες από τις ιστορίες της Βαβέλ στον αναρχικό Παρία;

Η Βαβέλ ήταν μια μετεφηβική κατάσταση, ήταν περισσότερο βιώματα. Ο Παρίας από την άλλη ήταν ένα εντελώς αναρχικό κόμικ. Ήταν η προσωπική μου άποψη, το προσωπικό μου σχόλιο στο θέμα της επανάστασης σαν φαινόμενο. Εκείνη την εποχή τρέχαμε μαζί με διάφορους αναρχικούς για τους Ζαπατίστας και είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις για το πως μπορείς να αφαιρέσεις τα αναρχικά σύμβολα ώστε να υπάρξει μια εξάπλωση σε περισσότερο κόσμο. Προσπάθησα απλά να μεταφέρω αυτή την ιδέα σε ένα κόμικ.

Πίστευες τότε πως μια κοινωνική οργάνωση σαν των Ζαπατίστας θα μπορούσε να ήταν εφικτή;

Ποτέ δεν πίστευα σε τέτοια πράγματα. Δεν νομίζω πως μπορείς να προετοιμάσεις την επανάσταση, αν δεν είναι η ώρα της να γίνει. Είμαι περισσότερο μηδενιστής παρά αναρχικός. Για μένα ο μηδενισμός είναι πάντα υπαρξιακό θέμα, όχι πολιτικό. Από 15 χρονών ήμουν αμετακίνητος σε μια άποψη που λέει: δεν θέλω να κάνω παιδιά, δεν θέλω οικογένεια, δεν ήμουν ποτέ υπέρ της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Πιστεύω πως πρέπει να σταματήσουμε να αναπαραγόμαστε και να εξαφανιστούμε.

 

Δεν πιστεύεις πως σώζεται η κατάσταση;

Με τίποτα και με κανένα τρόπο. Πιστεύω πως απλά είναι «ατελές το όν». Εκτός και αν γίνει κάποια φοβερή μετάλλαξη στο μέλλον. Το πρόβλημα είναι βιολογικό και όχι πολιτικοκοινωνικό.

 

nada-740x1024.jpg

 

Τη συνέχεια όμως με την «χωματερή» δεν την λες και τόσο αναρχική. Πως προέκυψε;

Επειδή στη Βαβέλ δεν πληρώθηκα ποτέ –εκτός από τον παρία, που είχα πληρωθεί τα δικαιώματα– ήμουν σε μια περίοδο που χρειαζόμουν λεφτά απελπισμένα. Δεν είχα και δεν έχω καμιά κάψα να κάνω χιουμοριστικά κόμικς, απλώς σκέφτηκα πάρα πολύ λογικά το τι θα μπορούσε να περάσει σε μια εφημερίδα, ειδικά με τις πολιτικές μου αντιλήψεις. Η χωματερή αποτυπώνει κάποια πράγματα που δεν είναι τόσο αιχμηρά, καθώς αμβλύνονται λόγω της μεταφοράς.

 

Έλειπες από τα έντυπα περίπου 7 χρόνια. Γιατί τόσο πολύ;

Δεν είχα ποτέ καμία καλλιτεχνική επιδίωξη. Δεν αισθάνθηκα ποτέ μου καλλιτέχνης ή κάτι τέτοιο.

 

Πήγα στην καλών τεχνών και δεν την τελείωσα ποτέ. Όταν την ξεκίνησα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν τι κάνω εγώ εδώ πέρα; Θα κάθομαι να φτιάχνω πίνακες σε οδοντιάτρους, που θα έρχονται με δείγμα ταπετσαρίας από τον τοίχο για να τον ταιριάξουν; Έτσι κατέληξα στα κόμικς. Ενώ έκανα κόμικς από πιτσιρικάς, δεν είχα μπει ποτέ στη διαδικασία να τα δημοσιεύσω. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό είναι λαϊκή τέχνη.

 

Από την άλλη, δεν υπάρχουν πλέον έντυπα που να βάζουν κόμικς. Όταν ήμουν στο «9», μετά από ενάμιση χρόνο που δούλευα σαν το σκύλο και έβγαζα λεφτά, που ανάλογα δεν είχα βγάλει ποτέ μου, άρχισα να σκέφτομαι πως μπορεί να συνηθίσω να ζω με λεφτά και να δουλεύω όλη την ώρα. ‘Έτσι κάποια στιγμή τα παράτησα. Τώρα, μερικές φορές το μετανιώνω και αισθάνομαι πως αν είχα εκμεταλλευτεί εκείνη την περίοδο που υπήρχαν έντυπα και δουλειές, μπορεί να είχα και κάνα φράγκο να ζω και να μην προσπαθώ να τη βγάλω βδομάδα με τη βδομάδα.

 

Δηλαδή τώρα αν πληρωνόσουν καλά θα έκανες οτιδήποτε; Ποιο είναι το όριο;

Οτιδήποτε; Για την ελληνική αστυνομία ας πούμε; Όχι δεν θα το έκανα. Δεν έχω δουλέψει ποτέ με κάποια υπόδειξη, του τι να φτιάξω.

 

oParias_back-714x1024.jpg

 

Ξαναξεκίνησες πριν λίγες μέρες στην «Εφημερίδα των Συντακτών» τη «Χωματερή». Έχεις σκοπό να την κρατήσεις με το ίδιο στυλ ή θα την κάνεις πιο «σκληρή»;

Δεν έχω ιδέα. Πάντα ήμουν κατ’ οίκον εργαζόμενος, οπότε δεν είχα καμία σχέση με το τι συμβαίνει σε μια εφημερίδα. Όμως είχα στο μυαλό μου πως δεν είναι και πάρα πολύ δύσκολο να με σουτάρουν, αν αναπτύξω πλήρως τις απόψεις μου.

 

Είχες κάνει για λίγο διάστημα την «Αστική Δημοκρατία». Αυτό ήταν τελείως διαφορετικό;

Αφού είχα κάποια χρόνια που δεν είχα δουλέψει στο ένθετο «9», μου ζήτησαν να φτιάξω κάτι στο φύλλο της «Ελευθεροτυπίας», που να ήταν οι πολιτικοί με τις φάτσες τους. Προσπάθησα να τους αποτρέψω για διάφορους λόγους. Αισθάνομαι πως με περιορίζει, βαριέμαι και σιχαίνομαι να παρακολουθώ τις πολιτικές ειδήσεις.

 

Δεν είναι πως είμαι κλεισμένος σε κανένα κουτί, ένας απόηχος φτάνει πάντα στα αυτιά μου, αλλά να κάθομαι να παρακολουθώ –όπως είχα πάθει τότε– πώς πλακωνόταν ο Βενιζέλος με τον Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ., αυτά τα βαριόμουν θανάσιμα.

 

cover-809x1024.jpg

 

Παράλληλα έκανες όμως και άλλα πράγματα που αφορούσαν τον αναρχικό χώρο;

Πάντα ήμουν ανοιχτός σε αυτές τις συνεργασίες. Είχα φτιάξει και για το “Voice of resistance of occupied London” κάποια πράγματα.

Δεν ήθελα να βάζω μέτρα και σταθμά με ποιους συνεργάζομαι και να δημιουργούνται θέματα. Όποιος μου ζήταγε κάτι το έφτιαχνα. Τελικά οδήγησε στο αποτέλεσμα που ήθελα να αποφύγω. Συνεργάστηκα με την εφημερίδα «Α» και με το περιοδικό «Βαβυλωνία» αλλά πάντα με χαρακτήριζαν ανάλογα με τον ποιον συνεργαζόμουν.

Εγώ από την άλλη, δεν κάθομαι να συζητάω γενικά και αόριστα για την πολιτική, γιατί δεν είμαι με κανέναν. Αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο να γίνει είμαι με όλους. Τώρα, το να πάω σε μια συνέλευση και να συζητήσω γενικά για τον αναρχικό χώρο, δεν υπάρχει περίπτωση.

Στο indymedia έχω βάλει μια ανακοίνωση πως όποιος θέλει μπορεί να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε από την δουλειά μου, ακόμα και για να βγάλει λεφτά, αν είναι για κινηματικούς σκοπούς και όχι για προσωπικό κέρδος, απλά θέλω να μου στέλνουν κανένα pdf για να τα έχω στο αρχείο μου.

 

Γκράφιτι έχεις κάνει ποτέ;

Κάποτε σε μια παρέα η οποία ήταν σε μια φάση γκράφιτι–skate γνώρισα έναν πιτσιρικά, που τώρα είναι ζωγράφος στο Λονδίνο, και άρχισα να τραβιέμαι μαζί τους. Ηλικίες 14 – 18 κι εγώ ήμουν 26. Ήταν και λίγο «κάφροι». Έβαφαν βιτρίνες σε ανοιχτά μαγαζιά στις 5 το απόγευμα και σκέφτηκα πως θα μας μαζέψουν και θα πουν «να ο αρχηγός της συμμορίας». Έτσι την έκανα σιγά – σιγά.

 

Τα υπέγραφες σαν Λέανδρος;

Τα γκράφιτι τα υπέγραφα τότε σαν dervis. Δερβίσης. Είχα διαβάσει το βιβλίο του Χακίμ Μπέι «Ξεπερνώντας τον τουρισμό» και είχα κολλήσει λίγο τότε. Από εκεί είναι και οι περιελισσόμενοι δερβίσηδες στον Παρία.

Σκεφτόμουν ότι όσο και αν είναι κολλημένοι κάφροι οι μουτζαχεντίν μουσουλμάνοι, καλώς ή κακώς είναι επαναστατικό υποκείμενο. Τους θεωρώ ακροδεξιούς, φονταμενταλιστές, μαλάκες, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι οι πιτσιρικάδες που πηγαίνουν στον ISIS ζουν μια ανάλογη ψυχική κατάσταση με τους πιτσιρικάδες που θέλουνε να πάνε στη Λατινική Αμερική και να γίνουν ο επόμενος Τσε Γκεβάρα. Και οι δύο εμφορούνται από νεανικό ιδεαλισμό.

 

1-716x1024.jpg

 

Το να τα σπάσουμε όλα, ακόμα και τα δικά μας που ευχήθηκες το 2008, είναι μια μόνιμη ευχή;

Να στο θέσω αλλιώς… Σε πορείες δεν πηγαίνω. Σε εξεγέρσεις πηγαίνω.

Κρυσταλλική ζάχαρη, υγρό πιάτων και βενζίνη πρότεινες το 2000 σε ένα πέρασμά σου από την ταινία «Polaroid» του Άγγελου Φρατζή.

Ναι και με έκραξαν οι σύντροφοι πως έχω μείνει στο ‘70. «Δεν έβαλες ναφθαλίνη άσχετε», μου έλεγαν!

 

Οι αναρχικοί από ότι έχω καταλάβει μου έχουν μια συμπάθεια, με την έννοια ότι δεν έκρυψα ποτέ τι πιστεύω. Υποθέτω πρέπει να είδαν αρκετό κόσμο να συγκαλύπτει αυτό που πιστεύει για εργασιακούς ή άλλους λόγους. Εγώ δεν το έκρυψα ποτέ. Ακόμα και στην «Xωματερή» φαίνονται οι απόψεις μου.

 

Αξιόσπαστη Αθήνα τι σημαίνει;

Διαχρονικά αξιόσπαστη. Απλά μου την δίνει και σε διάφορες φάσεις μου βγαίνει ένας χουλιγκανισμός. Παρόλο που στην ηλικία μου δεν έχω καθόλου την τάση να τα «χώσω» σε ένα καλό αυτοκίνητο ούτε να κατεβάσω μια βιτρίνα. Μικρότερος το είχα. Λειτουργούσε έντονα μέσα μου. Ειδικά τότε που είχαν γίνει αυτά τα κόμικς στη Βαβέλ, ήμουνα πραγματικά στη φάση που δεν έχανα μπάχαλο.

Ένα από τα κόμικ που υπάρχει στο «Με μεγάλωσαν τα σκυλιά», στα πρώτα καρέ είχε μια αλάνα που έμοιαζε σαν να είναι στο περιστέρι. Στο τέλος της δεύτερης σελίδας έλεγε κάπου «…έχω μια σιδερόβεργα καβάτζα και ελπίζω κάποια μέρα να τα σπάσουμε, ακόμα και τα δικά μας». Τότε είχα όντως, μια σιδερόβεργα μόνιμα στο σπίτι για τις πορείες.

 

fuck-da-police-819x1024.jpg

 

Πιστεύεις πως υπήρξε εκμετάλλευση αυτοοργανωμένων δομών ή κινημάτων με στόχο την εξουσία;

Να σου πω ένα ωραίο που διάβασα σε ένα τοίχο στα Εξάρχεια. «Μου ‘λεγες για επανάσταση έψαχνες και για γκάνι και τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ με είπες χουλιγκάνι».

Δεν είμαι κατά της αυτοοργάνωσης. Αντιθέτως πιστεύω μόνο στην αυτοοργάνωση.

Ποτέ δεν ήμουν αρνητικός να υπάρχουν από κοινωνικά κέντρα μέχρι έντυπα κ.ά. αλλά να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο να κάνεις.

 

Σε αυτά τα πλαίσια όπως είναι η οργάνωση της κοινωνίας, πώς πιστεύεις πως μπορείς να επιβιώσεις επαγγελματικά χωρίς να πατήσεις τις αρχές σου;

Απλά στην ζωή δε γίνεται να ελέγξεις τα πάντα. Αν κάποια στιγμή φρικάρεις και αισθάνεσαι άσχημα με τον εαυτό σου, τα παρατάς και φεύγεις.

 

Όταν άρχισα να δουλεύω στο «9», είχα περάσει από μια κρίση παρατεταμένη και πίστευα ότι είμαι ένας ξεφτιλισμένος που πουλήθηκα στον αστικό τύπο. Πέτυχα τότε ένα γνωστό και μου λέει: «Καλά ρε φίλε είσαι παλαβός; Μια δουλειά είναι, σύνελθε».

 

Βλέποντας πάντως την «Χωματερή» εκ των υστέρων, αισθάνομαι πως δεν έχω κάτι για να ντρέπομαι. Είναι μια απεικόνιση της Ελλάδας και σε αρκετά πράγματα ως και προωθητική. Έκραζα την Ολυμπιάδα της Αθήνας από το 2000. Έκραζα την φούσκα του χρηματιστηρίου, πάνω που είχε αρχίσει να πέφτει ο δείκτης, πριν καν ξεφτιλιστεί ολοκληρωτικά.

 

olympics_1.jpg

 

Πιστεύεις πως η κρίση πολιτικοποίησε τον κόσμο;

Πιστεύω πως οι έλληνες είναι τέτοιοι τύποι, που κουνήθηκαν από την καρέκλα τους μόνο όταν μπήκε το χέρι μέσα στην δική τους τσέπη. Οι περισσότεροι το μόνο που θέλουν, είναι να ξεκινήσουν να πέφτουν λεφτά από τον ουρανό. Τίποτα άλλο. Είναι ένας τρομακτικά απαίδευτος, κομπλεξικός λαός. Τι πάει να πει πάρτε πίσω τα μνημόνια; Το ακούς και λες: «ρε φίλε τι δεν έχεις καταλάβει ακριβώς; Τι είναι αυτό που σου διαφεύγει από την ιστορία της Ελλάδας;» Πάντα ήμασταν μια χώρα υποτελής, που χρώσταγε στον αιώνα των αιώνων.

Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα Έλληνας, ποτέ δεν μπόρεσα να ταυτιστώ με την ελληνική κουλτούρα. Βαλκάνιος αισθάνομαι. Νοτιοβαλκάνιος.

Πάντα έβλεπα με φοβερό σκεπτικισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προσωπική μου άποψη είναι πως αν δεν μπορείς να κερδίσεις έναν πόλεμο μόνος σου, χάσε τον, γιατί ο σύμμαχός σου θα είναι πολύ χειρότερος από τον εχθρό σου. Αν είναι να αφανιστείς, αφανίσου χωρίς την βοήθεια κανενός. Δεν πειράζει, έτσι είναι οι πολιτισμοί. Εμφανίζονται και μετά εξαφανίζονται.

 

Πολύ αισιόδοξος είσαι τελικά. Έχεις αποφασίσει και πότε θα αυτοκτονήσεις;

Ναι, αν υπάρξω εντελώς ανήμπορος ή βρεθώ σε απόλυτη ανέχεια και σκεφτώ πως δεν την παλεύω άλλο κάτω από τη γέφυρα ή πάνω στο παγκάκι. Πάντα πίστευα πως είναι πολύ λίγες οι πιθανότητες να με βρει ένας φυσικός θάνατος, εκτός και αν είναι αιφνίδιος. Το να πάω από γηρατειά το βρίσκω πολύ χλωμό. Παλιότερα κάποιοι πίστευαν ότι είμαι απλώς φρικαρισμένος. Με τα χρόνια κατάλαβαν πως αυτό που πιστεύω, είναι στεγνός ρασιοναλισμός.

 

Αν σκεφτώ τι ποσοστό της ύλης που υπάρχει στο σύμπαν, απαρτίζει ένα οργανωμένο έμβιο ον που έχει ονοματεπώνυμο και υπόκειται σε κανόνες εντροπίας, δεν μπορώ να αισθανθώ πως μου έπεσε το κοσμικό λόττο που γεννήθηκα άνθρωπος. Αντιθέτως, αισθάνομαι φοβερά γκαντέμης.  Και να πρέπει μάλιστα για τον γενετικό μου προγραμματισμό, να ζήσω δήθεν τη ζωή μου και να μην την διακόψω όποτε θέλω!

 

Γενικά η αυτοκτονία μου δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας. Δεν θεωρώ πως η ζωή είναι σημαντική.

 

Antifa2-800x1024.jpg

 

Τι έχεις ανάγκη να φτιάξεις αν μπορούσες να συνεργαστείς με ένα μέσο που δεν θα είχε κανένα περιορισμό;

Θέλω να φτιάξω μια ιστορία με ζόμπι. Τα ζόμπι να είναι το μικρότερο πρόβλημα και το μεγαλύτερο να είναι όταν συναντάς άλλους ανθρώπους. Δεν είναι και τελείως δική μου ιδέα. Παίζει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν τα ζόμπι που κυνηγάνε να μας φάνε, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει η σχέση μεταξύ των ανθρώπων, που ειδικά σε μια τόσο πιεσμένη κατάσταση έχουν γίνει πολύ ανταγωνιστικοί μεταξύ τους.

 

Τα ζόμπι όμως δεν σκέφτονται. Απλά κινούνται…

Δεν έχεις δει τα δικά μου ζόμπι. Είναι ζόμπι διανοούμενοι. Χωρίς πλάκα κάτι τέτοιο σκέφτομαι να φτιάξω εδώ και χρόνια. Τώρα το πολιτικό με την τελείως παραδοσιακή έννοια δεν θα έλεγα πως με έχει κουράσει, αλλά έχω αναγκαστεί να το κάνω μόνο στο βαθμό που γίνεται μέσα σε μια εφημερίδα. Ουσιαστικά κάτι τέτοιο περιμένουν όλοι από εμένα.

 

Από την άλλη δεν βλέπω τα πράγματα όπως τα έβλεπα μικρός. Καθώς μεγαλώνω έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως όταν ξεκινάω να ασχοληθώ με τις απόψεις μου, αισθάνομαι πως ξερνάω τα άντερά μου. Δεν περνάω καλά. Δεν διασκεδάζω. Φτιάχνω κάτι και μετά μέχρι να πάρω τα ίσα μου, περνάνε δυο βδομάδες, ένας μήνας…

 

Κάποτε είχα φάει ένα κόλλημα με ποιήματα. Κάποια από αυτά τα είχα βάλει στη Βαβυλωνία. Μετέφερα απλώς ποιήματα που είχα γράψει στα κόμικς. Σκαλίζανε πράγματα που με ενοχλούσανε πάρα πολύ.  Ήταν αρρώστια. Δεν θέλω να το ξανακάνω ποτέ μου. Δεν με χαλάνε όταν τα βλέπω. Μου φαίνονται πολύ αυθεντικά, μέσα στο όριο των δικών μου προβληματισμών, αλλά με χάλαγαν πολύ όταν τα έφτιαχνα.

 

Για εσένα δεν υπάρχει η χαρά της δημιουργίας; Αυτό που λένε «βγήκε από μέσα μου»;

Αν είσαι ο Ελύτης κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Αν όλη σου η δημιουργία είναι γύρω από το πιο γκομενάκι γούσταρες, ωραίες θάλασσες, ήλιος, παραλία και τέτοια, υποθέτω μπορεί να είναι πολύ ευχάριστα τα πράγματα.

 

oti-nanai1 (1).jpg

 

Πηγή

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94400
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Εάν δεν σου κάνει κόπο διόρθωσε την ημερομηνία που έχει ανέβει το άρθρο...! :)

 

Είναι 22/06/2016...! ;)

 

 

:beer:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  3930
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  722
  • Content Count:  12978
  • Reputation:   104435
  • Achievement Points:  12997
  • Days Won:  138
  • With Us For:  6016 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  66

Το διόρθωσα εγώ. :)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.