SANDMAN - TPB #02 THE DOLL'S HOUSE

[x for xepeta]

Βρισκόμαστε στο 1989. Η DC Comics έχει καταφέρει να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας εδώ και καιρό, με την έλευση των βρετανών συγγραφέων. Με κορυφή βέβαια τον Alan Moore. Όσοι δεν έχετε διαβάσει δικό του κόμικ μάλλον βρίσκεστε εδώ κατά λάθος. Κριτικοί και βραβεία αρχίζουν και προσέχουν το μεγάλο εκδοτικό οίκο. Όχι ότι έχει πάψει να εκδίδει ημιπάλπ κόμικς, αλλά τώρα πια τα μεγάλα αφεντικά αρχίζουν να δέχονται σενάρια με μια πιο λογοτεχνική προσέγγιση του κειμένου. Και ότι μπορείς να βγάλεις πολλά λεφτά με αυτά τα νέου είδους σχετικά κόμικς, ακόμα και βραχυπρόθεσμα. Μιλάμε για πολλά λεφτά.



Σαν νούμερο δύο σε πωλήσεις και καλλιτεχνικής σημασίας υπάρχει ο τίτλος του άλλου βρετανού συγγραφέα της DC Neil Gaiman. Σχεδόν αμέσως μετά την αποχώρηση του Alan Moore από τον τίτλο του Swamp Thing, εκδίδεται το Sandman του Gaiman, και οι εκδότες έχουν ένα ακόμη διαμάντι που μπορούν να καυχιούνται γι’ αυτό. Παρουσιάζεται σαν τίτλος τρόμου, αλλά πολύ γρήγορα φαίνεται να είναι κάτι πολύ περισσότερο.



Ο Gaiman έχει ολοκληρώσει την πρώτη μεγάλη ιστορία του με τα πρώτα οκτώ τεύχη και τώρα που απόδειξε την αξία του μας παρουσιάζει το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο, το παρών βιβλίο. Σε αυτόν τον τόμο έχει πια κάνει κτήμα του τους κανόνες των κόμικς και τους φέρνει στα μέτρα του. Τον βοήθησε και ελάχιστα ο Alan Moore, ο οποίος πίστεψε στις ικανότητές του Neil.



To σενάριο του τόμου συνεχίζει τα δρώμενα του πρώτου βιβλίου. Ο Μορφέας, ο Θεός των Ονείρων, μετά από πολλές δεκαετίες αιχμαλωσίας, επιστρέφει στο βασίλειό του. Ο φύλακας του παλατιού τον ενημερώνει ότι κάποια όνειρα και εφιάλτες έχουν αυτομολήσει εκμεταλλευόμενα την απουσία του. Παίρνοντας ανθρώπινη υπόσταση έχουν δημιουργήσει διάφορα μικρά και μεγάλα προβλήματα στην Ανθρωπότητα, και ο Θεός καλείται να βάλει σε τάξη τα δημιουργήματά του. Κάποιοι παλιοί μας γνώριμοι συναντούν και αυτοί τα προσωποποιημένα όνειρα πριν από τον Μορφέα και κινδυνεύουν από αυτά.

Μια γυναίκα που έπεσε σε μόνιμο ύπνο για δεκαετίες λόγω της αιχμαλωσίας του Μορφέα, γνώριμή μας από τον πρώτο τόμο, αποφασίζει στα 90 της να βρει το μωρό που γέννησε όσο κοιμόταν. Γριά τώρα πια, χωρίς να ξέρει τι έκαναν με το σώμα της στα διάφορα νοσοκομεία που φιλοξενούταν, βρίσκει την κόρη με την εγγονή της και κάποιες απαντήσεις στη ζωή που της έχει απομείνει. Ταυτόχρονα η νέα εγγονή της ψάχνει να βρει το χαμένο μικρό αδερφό της, που και αυτός μπλέχτηκε σε μια εξίσου φριχτή ιστορία. Για κακή της τύχη στην αναζήτησή της συναντά τους αδέσποτους εφιάλτες και η ζωή της κρέμεται από μια κλωστή. Η ίδια όμως αποτελεί κίνδυνο για τον κόσμο των Ονείρων, αφού πρόκειται για γόνο οικογένειας που άγγιξαν ο Μορφέας και τα αδέρφια του και μια τέτοια ύπαρξη δημιουργεί μια ασταθή καταστροφική δίνη. Το παραμυθένιο βασίλειο αρχίζει να καταρρέει και μόνο ο θάνατός της θα αποτρέψει το τέλος. Έτσι κοντεύουμε στο τραγικό σημείο που ο πρωταγωνιστής μας αφού σώζει τη νέα κοπέλα, πρόκειται να τη σκοτώσει για να σωθεί ο ίδιος.

 

Δεν θέλω να δώσω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί πρέπει να το διαβάσετε και να ανακαλύψετε μόνοι σας όλο το σενάριο. Θα βρείτε και δυο μικρές ιστορίες-εμβόλιμα που σπάνε ευχάριστα την κεντρική ροή. Στην πρώτη μαθαίνουμε για τον τραγικό έρωτα μιας αφρικανής πριγκίπισσας και του Μορφέα με καταστροφικά αποτελέσματα, και στη δεύτερη συναντάμε έναν άνθρωπο που αρνείται να πεθάνει. Το πείσμα του εξιτάρει το Θάνατο, η οποία θεωρεί καλή ιδέα να τον φέρει σε επαφή με τον Sandman για να γίνουν… φίλοι! Οι νέοι χαρακτήρες που μας παρουσιάζονται σε αυτά τα τεύχη είναι σημαντικά πρόσωπα περισσότερο για επόμενες ιστορίες και όχι τόσο για τις παρούσες.

 

Ειδικά την τελευταία τη θεωρώ ένα πραγματικό διαμάντι των κόμικς. Μπορεί κάλλιστα όλος ο τόμος να γραφτεί σαν ένα κλασικό βιβλίο χωρίς κανένα πρόβλημα. Εξάλλου ο συγγραφέας χρησιμοποιεί κατά κόρον επεξηγηματικά κείμενα, και δε θα μου κάνει εντύπωση αν μου πει κάποιος ότι τα προσπερνούσε χωρίς να τα διαβάσει. Η εξιστόρηση όμως της φιλίας του Μορφέα με τον νέο αθάνατο δεν μπορεί να σταθεί στο ίδιο ύψος χωρίς την παρουσίασή της σε μια σειρά από καρέ κόμικς. Πρώιμο σκίτσο του Michael Zulli, από τους πιο εκφραστικούς σκιτσογράφους που θα ήταν μεγάλη τιμή να τον συναντήσω κάποια μέρα.

Το σκίτσο είναι αρκετά καλό χωρίς να στέκεται σε κάποια σπουδαία επίπεδα. Ο Mike Dringenberg κινείται σε συνηθισμένες γραμμές, θα έλεγα όμως ότι ο άθλιος χρωματισμός σχεδόν καταστρέψει τη δουλειά του. Πράγμα που διορθώθηκε στις νέες εκδόσεις. Ο Chris Bachalo κάνει και ένα πέρασμα δείχνοντας το τότε ταλέντο του.

Θέλω τόσο πολύ να σας παρουσιάσω και τους άλλους χαρακτήρες της ιστορίας αλλά πιστεύω ότι η παραμικρή αναφορά τους θα σας χαλάσει την ανάγνωση. Ό δεύτερος τόμος του Sandman είναι κλάσεις ανώτερος από τον πρώτο, όχι γιατί έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά γιατί τώρα πια ο Gaiman δουλεύει σαν ταχυδακτυλουργός που παίζει το νούμερό του με μεγαλύτερη εμπειρία. Καταστάσεις και πρόσωπα που μας παρουσιάζονται μετά βίας και κάνουν ένα απλό πέρασμα, θα χρησιμοποιηθούν σε επόμενα τεύχη. Το Sandman είναι ένα κόμικ που δεν έχει μια πορεία αλλά έναν προορισμό.



Αλλά αυτή είναι μια αλήθεια που θα την κατανοήσετε αν διαβάσετε και τους δέκα τόμους.

Μην το προσπεράσετε. Αξίζει το χρόνο σας και σίγουρα δεν αρκεί μια μόνο ανάγνωση. Τα τεύχη αυτά έχουν εκδοθεί και στα ελληνικά ως αλμπουμάκια των 50 σελίδων από τη Modern Times πριν μια δεκαετία.

Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Καληνύχτα σας και όνειρα γλυκά.

 

Παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης εδώ.
Παρουσίαση του πρώτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του δεύτερου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τρίτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τέταρτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του πέμπτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του έκτου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του έβδομου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του όγδοου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του ένατου τόμου εδώ.

Παρουσίαση του δέκατου τόμου εδώ.
Παρουσίαση του τόμου Death: The High Cost Of Living εδώ.
Σχόλια στο wikipedia για το κόμικ εδώ.
Βιογραφικό του συγγραφέα εδώ.
Η ελληνική έκδοση του Eternals, του ίδιου συγγραφέα, εδώ.

[The_Sandman]

[Kabuki]

για άλλη μια φορά! Μ'αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω παρουσιάσεις σου, πόσο μάλλον για τη συγκεκριμένη σειρά!

[dimious200]

Μόλις το τελειωσα,καταπληκτικο κομικ με εξισου καταπληκτικη παρουσιαση!!το τευχακι μετον αθανατο πραγματικα τελειο!

Για την κυριως ιστορια μπορω να πω οτι αν και καλυτερη συνολικα απο το πρωτο τομακι,καπου καπου χανει..Εννοώ οτι το πρωτο αρκ εχει καλυτερη συνοχη,το δευτεροκαπου καπου απλα πλαναρει στις σελιδες και γυρναει για την εξελιξη της ιστοριας.

Highlight του τομου για μενα:εικαστικα το δισελιδο της δινης και "συγγραφικα" το τελευταιο δισελιδο,απλα ποιημα!!

[Dark Chris]

Το Doll's House μου άρεσε περισσότερο από το Preludes, η ιστορία είναι πολύπλοκη και συνδυάζει πολλά διαφορετικά story-lines που θέλει προσοχή για να την κατανοήσεις πλήρως. Πολλές φορές πήγαινα πίσω για να δω τι έπαιξε, γιατί μου διέφευγαν κάποιες πληροφορίες. 

 

Ίσως φταίει και ο τρόπος που τον διάβαζα και οι ενδιάμεσες υποχρεώσεις μου.

 

Το σχέδιο απολύτως ταιριαστό, ο Bachalo εξαιρετικός (όχι σαν το σημερινό αίσχος), ο κόσμος του Sandman είναι υπέροχα οπτικοποιημένος. 

 

Αλλά ως φαν των one-shot ιστοριών, λάτρεψα τον πρόλογο στην Αφρική και το ιντερλούδιο με τον άνθρωπο που αρνείται να πεθάνει. Απλή ιδέα, εκτέλεση επίσης απλή, αριστουργηματικό αποτέλεσμα. Δεν περίμενα αυτό το τέλος για έναν περίεργο λόγο, είχα την εντύπωση ότι η συνάντηση τους θα γινόταν στα χρόνια που ο Μορφέας ήταν αιχμάλωτος. 

[kwtsos]

Oλα τα λεφτα η ιστορια με τον ανθρωπο που αρνειται να πεθανει . Το πρωτο αρκ ειχε οντως καλυτερη συνοχη , αλλα στο τελος ολα δενουν μεταξυ τους ακομα και τα φαινομενικα αταιριαστα. Γενικα μπορω να πω οτι μου αρεσε περισσοτερο απο το πρωτο . Στο σχεδιο βεβαια δεν εντυπωσιαστηκα κιολας , ειναι vertigo του καιρου εκεινου , πολυ καλος σεναριογραφος , σχεδιο οτι κατσει Α , και επειδη ειμαι και fanboy γουσταρα και την αναφορα στον Family Man

[arkoudaKIAS]

Eυχαριστω πολυ για την παρουσιαση Θ!! Ηρθε ο καιρος να δοκιμασω και αυτο το book τωρα στις γιορτες!