Αναζήτηση στην Κοινότητα

Παρουσίαση του βιβλίου Κήνσορες και θεράποντες του Ουμπέρτο Έκο.

Ο πολύ γνωστός οικονομολόγος φέρνει ως παραδείγμα τους δύο θρυλικούς ήρωες, για να καταλήξει σε κάποια παρατήρηση σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Το δια ταύτα βρίσκεται στην τελευταία παράφραφο. Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν. Toυ Γιάνη Βαρουφάκη Η αδιέξοδη πίστη σ' έναν Από Μηχανής Θεό και η υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τους δαίμονές μας. Γεννήθηκαν στη μέση της μεγάλης ύφεσης του Μεσοπολέμου, όταν η ελπίδα βολόδερνε και η οικουμένη, μετρώντας αμέτρητα θύματα της φτώχειας, ισορροπούσε στο κατώφλι της «μεγάλης σφαγής» που σύντομα θα κόστιζε εκατομμύρια ψυχές. Ο Σούπερμαν (έκδοση 1938) και ο Μπάτμαν (έκδοση 1939) ήταν η αντίδραση του αμερικανικού φαντασιακού μετά την κατάρρευση και λίγο πριν από την καταστροφή. Πρώτα γεννήθηκε ο εξωγήινος υπεράνθρωπος. Ο Από Μηχανής Θεός. Ένας λαθρομετανάστης από τον πλανήτη Κρύπτον (που, σαν μια Σομαλία ή ένα Αφγανιστάν, διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη). Ένα «ξένο» παιδί που μεγάλωσε ανάμεσά μας, κρύβοντας την καταγωγή του, έως ότου ο ίδιος ανακάλυψε ότι διέθετε τις υπερ-δυνάμεις που μπορούν να μας προστατεύσουν από το κακό που κρύβουμε μέσα μας και το οποίο απειλεί την κοινωνία μας – που είναι, καλώς ή κακώς, η μόνη κοινωνία που το ξένο αυτό παιδί ξέρει και αγαπά. Η συνειδητοποίηση της δύναμής του να αλλάξει, ή, τουλάχιστον, να προστατεύσει τον κόσμο ήταν το άκρον άωτον της ανάτασης: η πτήση προς τα πάνω, με το χέρι προτεταγμένο να καταλήγει σε γροθιά και το σώμα του να ίπταται με υπερηχητική ταχύτητα προς τα ουράνια (από όπου είχε έρθει). Λίγο-λίγο ανέπτυξε κι άλλες δυνάμεις, υπερ-όραση, υπερ-ακοή, τις οποίες ενέταξε άμεσα στην υπηρεσία μας – στην υπηρεσία του πολέμου εναντίον του κακού ή εναντίον των δεινών που στην καθημερινότητα του μέσου Αμερικανού αναγνώστη έφερνε η κρίση του Μεσοπολέμου. Ο Μπάτμαν ήταν η αντίδραση τόσο στην κρίση όσο και στη χίμαιρα του Από Μηχανής Θεού – του Σούπερμαν. Κι εκείνος τα έβαζε με τα δεινά που προκάλεσε η αφροσύνη των ανθρώπων. Όμως ο Μπάτμαν ήταν «δικό μας» παιδί, γέννημα-θρέμμα της αμαρτωλής Γκόθαμ Σίτι. Για την ακρίβεια, ήταν γόνος ισχυρής οικογένειας της πόλης, που όμως ξεκληρίστηκε επειδή δεν συμβιβάστηκε με το κακό. Αντίθετα με τον Σούπερμαν, ο Μπάτμαν ήταν γεμάτος αντιθέσεις. Η μετατροπή του σε υπερ-ήρωα είναι ακριβώς η αντίθετη του Σούπερμαν. Εκεί που ο Σούπερμαν αναδεικνύεται υπερ-ήρωας μέσα από την ανώτατη μορφή ανάτασης, ο Μπάτμαν... πέφτει μέσα στη σπηλιά. Η πτώση αποτελεί για τον Μπάτμαν την πηγή της δύναμης και την ουσία της φύσης του. Ο μεγάλος του εχθρός, ο Τζόκερ, κι αυτός καθορίζεται από μια πτώση (σε καζάνι με χημικά που τον παραμορφώνουν). Το ίδιο και ο Πένγκουιν, ο οποίος χάνεται στους υπονόμους για να επανεμφανιστεί χρόνια μετά την «πτώση» του ως εχθρός των υπέργειων. Το ίδιο και η Κάτγουμαν, που γίνεται Κάτγουμαν όταν το αφεντικό της (εργαζόταν ως γραμματέας) την πετάει από παράθυρο ουρανοξύστη. Η πτώση και η προς-τα-κάτω κίνηση, αντίθετα με την ανάταση του Σούπερμαν, αποτελεί την απαρχή και την πεμπτουσία του Μπάτμαν. Ανάταση - πτώση. Σούπερμαν - Μπάτμαν. Εξωγενής αισιοδοξία - ενδογενής προβληματισμός. Ενώ ο Σούπερμαν αντιπροσωπεύει την απεγνωσμένη πίστη στον Από Μηχανής Θεό, που θα διώξει το κακό και θα μας προστατεύσει (ακόμα και από τους εαυτούς μας), ο Μπάτμαν αντανακλά την παραδοχή ότι εν καιρώ κρίσης απλές λύσεις δεν υπάρχουν. Οι πραγματικά επικίνδυνοι κακοί στην ιστορία του Σούπερμαν είναι είτε παρανοϊκοί εγκληματίες, είτε εξωγήινοι από τον πλανήτη του Σούπερμαν, που μόνο ο ίδιος μπορεί να εξουδετερώσει – χωρίς εμείς ούτε να φταίμε ούτε και να μπορούμε να κάνουμε κάτι. Αντίθετα, ο Μπάτμαν βασανίζεται με τους δαίμονές του. Ο Πένγκουιν κι ο Τζόκερ είναι κι αυτοί θύματα της Γκόθαμ Σίτι και του συστήματος εξουσίας που σπέρνει την αδικία, το έγκλημα, τη διαφθορά. Ιδίως ο Πένγκουιν, έχει ισχυρό λόγο να μισεί, να διψά για εκδίκηση, όπως κι ο Μπάτμαν άλλωστε. Είναι όλοι τους αμφιλεγόμενες «προσωπικότητες» που δεν αφήνουν περιθώρια για άσπρες-μαύρες λύσεις τύπου Σούπερμαν. Αντίθετα με τους παρανοϊκούς που αντιμετωπίζει ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν καλείται να τα βάλει με διανοούμενους κακούς. Ο Τζόκερ, του οποίου το παραμορφωμένο (εξαιτίας του Μπάτμαν) πρόσωπο παραπέμπει στην τραγωδία του παλιάτσου (που καλείται να κάνει τους άλλους να γελούν όσο εκείνος υποφέρει, κάτω από το ζωγραφιστό γέλιο της μάσκας), κάποια στιγμή (στην ταινία DarkKnight) λέει στον συνεργό του Τούφεϊς: «Σκοπός μου είναι να εισαγάγω λίγη αναρχία. Να ανατρέψω την καθεστηκυία τάξη. Να προσδώσω λίγο χάος στο καθετί. Ξέρεις τι καλό έχει το χάος; Είναι δίκαιο!» Σε μια «καθεστηκυία τάξη» καθόλα βάναυση και άδικη, η ρήση του Τζόκερ δεν είναι απορριπτέα ως παρανοϊκή. Όταν η επικρατούσα τάξη είναι εξαιρετικά άδικη, το χάος δίνει στον ανίσχυρο, στον αδικημένο, μια ευκαιρία, μια ελπίδα να πάρει το αίμα του πίσω. Είναι ο μεγάλος ισοπεδωτής. Ο «κακός» της ιστορίας έχει, λοιπόν, τα δίκια του, τον πόνο του, τη λογική του – μια λογική που μπορεί να οδηγεί σε εγκλήματα κατά αθώων, αλλά που ο καλός Μπάτμαν πρέπει να πασχίσει για να καταρρίψει με δικά του, δυσεύρετα λογικά επιχειρήματα. Βαθιά διανοούμενος «κακός», o Ρίντλερ πειραματίζεται με τα όρια του λόγου του, δίνοντας στον εαυτό του το δικαίωμα να κάνει ό,τι χειρότερο, υπό τον όρο ότι μπορεί, πριν το κάνει, να το εκφράσει με τη μορφή ενός έξυπνου αινίγματος, μιας ιδιαίτερης σπαζοκεφαλιάς. Όταν ο δρ Τζόναθαν Κρέιν κάνει την εμφάνισή του ως ένας ακόμα εχθρός του Μπάτμαν (με το ψευδώνυμο Σκέρκροου-Σκιάχτρο) σκοπό δεν έχει ούτε να κλέψει, ούτε να πλουτίσει, ούτε να αποκτήσει εξουσία. Κι όταν αποφάσισε να κάνει το «μεγάλο κόλπο», ψέκασε όλη την Γκόθαμ Σίτι με το «αέριο του φόβου» (feargas) μόνο και μόνο από... ερευνητικό ενδιαφέρον: για να δει πώς θα αντιδράσουν στον γενικευμένο φόβο οι ισχυροί και οι ανίσχυροι, οι ένοχοι και οι αθώοι, οι έξυπνοι και οι ηλίθιοι. Κάποια στιγμή, την ώρα που ο Σκέρκροου ψεκάζει τον νιχιλιστή δολοφόνο Ζαζ με το «αέριο του φόβου», του λέει: «Το μόνο που πρέπει να φοβάσαι είναι ο ίδιος σου ο φόβος» Δεν είναι τυχαία η φράση αυτή. Είναι παρμένη από την πρώτη ομιλία του Φ. Ρούσβελτ, τότε που εν έτει 1933 αναλάμβανε την Προεδρία των ΗΠΑ με στόχο να δαμάσει την κρίση, απελευθερώνοντας τους πολίτες από τον φόβο – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έκανε ο Σκέρκροου. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στη δική μας Γκόθαμ Σίτι, όπου ο φόβος χρησιμοποιείται ως μέσο γενικής καταστολής σε μια κοινωνία όπου το χάος του Τζόκερ έχει αρχίσει να κερδίζει πόντους στα μάτια, και στην ψυχή, πολλών απεγνωσμένων. Στη δική μας Γκόθαμ Σίτι η ελπίδα ενός Σούπερμαν, ενός Από Μηχανής Θεού, είτε αυτός είναι η κ. Μέρκελ, είτε ένας δικός μας εθνικός ήρωας που θα τα λύσει όλα για λογαριασμό μας με τρόπο μαγικό, τροφοδοτεί την κρίση. Στο μεταξύ, το χάος του Τζόκερ, τα αινίγματα του Ρίντλερ και ο φόβος του Σκέρκροου ζουν και βασιλεύουν. Μπάτμαν μπορεί να μη διαθέτουμε. Έχουμε όμως υποχρέωση να έρθουμε συλλογικά, όπως ο Μπάτμαν έκανε ατομικά, αντιμέτωποι με τους δαίμονές μας σε μια προσπάθεια να κρατήσουμε το χάος στο περιθώριο και να δαμάσουμε τον φόβο. Πηγή: www.lifo.gr Εδώ το λινκ Μπάτμαν εναντίον Σούπερμαν. Toυ Γιάνη Βαρουφάκη Η αδιέξοδη πίστη σ' έναν Από Μηχανής Θεό και η υποχρέωση να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τους δαίμονές μας. Πηγή: www.lifo.gr

Το 1946, για 15 λεπτά κάθε απόγευμα, ο Σούπερμαν πολεμούσε την Κου Κλουξ Κλαν. Ο σούπερ ήρωας έκανε την πρώτη του εμφάνιση του στα κόμιξ το 1938 και σημείωσε τρομερή επιτυχία. Μέσα σε λίγα χρόνια, οι ιστορίες του Σούπερμαν κυκλοφορούσαν στις εφημερίδες και είχαν επεκταθεί μέχρι και στο ραδιόφωνο. Το 1940, ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη η ραδιοφωνική εκπομπή «Οι Περιπέτειες του Σούπερμαν». Κάθε απόγευμα στις πέντε, ξεκινούσε η 15λεπτη εκπομπή, που εξιστορούσε τα ηρωικά κατορθώματα του σούπερ ήρωα. Σύντομα, απέκτησε ένα πολυπληθές και αφοσιωμένο κοινό. Μικροί και μεγάλοι αναθαρρούσαν, όταν άκουγαν την κλασική εισαγωγή: «Στον ουρανό! Κοίτα! Είναι πουλί! Είναι αεροπλάνο! Είναι ο Σούπερμαν!». Τη δημοτικότητα του σούπερ ήρωα εκμεταλλεύτηκε τότε, ο ακτιβιστής Στέτσον Κένεντι. Ο Κένεντι είχε διεισδύσει στους κύκλους της Κου Κλουξ Κλαν, της ρατσιστικής οργάνωσης που τρομοκρατούσε τους μαύρους της Αμερικής. Εκείνη την εποχή, η ΚΚΚ μεσουρανούσε. Τα μέλη της είχαν πολλαπλασιαστεί και η οργάνωση εκτελούσε ανενόχλητη ειδεχθή εγκλήματα. Ο ακτιβιστής είχε μάθει τα πάντα για την οργάνωση, από κωδικές λέξεις, μέχρι τις πιο μυστικές τελετουργίες. Απευθύνθηκε στην αστυνομία, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαν να σταματήσουν το καταστροφικό κύμα ρατσισμού, που εκπροσωπούσε η ΚΚΚ. Του απάντησαν ότι είχαν «δεμένα τα χέρια». Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πανίσχυρη οργάνωση. Ο Κένεντι βρέθηκε σε αδιέξοδο, αλλά δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Επικοινώνησε με τους παραγωγούς της ραδιοφωνικής εκπομπής του Σούπερμαν και τους ζήτησε να βοηθήσουν. Εκείνοι συμφώνησαν κατενθουσιασμένοι. Έψαχναν συνέχεια για πιθανούς εχθρούς του Σούπερμαν. Είχαν ήδη χρησιμοποιήσει τους Ναζί και τον Χίτλερ, αλλά μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, οι επιλογές είχαν στερέψει. Η Κου Κλουξ Κλαν ήταν μία εξαιρετική λύση. Ο Κένεντι τους εφοδίαζε με πληροφορίες για την οργάνωση και εκείνοι έστηναν το σενάριο της εκπομπής. Για 16 επεισόδια, ο Σούπερμαν πολεμούσε εναντίον της «Κλαν του Πύρινου Σταυρού». Τοποθέτησαν τον θρυλικό σουπερ ήρωα, που εκπροσωπούσε το καλό και τη δικαιοσύνη, εναντίον της ρατσιστικής οργάνωσης και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Μέχρι τότε, πολλοί από τους ακροατές της εκπομπής αγνοούσαν την ύπαρξη της ΚΚΚ, ή αδιαφορούσαν για τη ρατσιστική της δράση. Όταν ο Σούπερμαν στράφηκε εναντίον της οργάνωσης, ακολούθησαν και χιλιάδες θαυμαστές του. Ο Κένεντι προξένησε προβλήματα στην ΚΚΚ, επειδή δημοσιοποίησε πολλά απ’ τα μυστικά της. Kάθε φορά που ο Κένεντι φανέρωνε κάποια μυστική λέξη, οι αρχηγοί της οργάνωσης έπρεπε να την αλλάζουν. Η αποκάλυψη των μυστικών και των εσωτερικών διεργασιών, απομυθοποίησε την Κου Κλουξ Κλαν. Ο κόσμος συνειδητοποίησε, ότι η οργάνωση δεν ήταν παντοδύναμη, αλλά αποτελούταν από απλούς ανθρώπους, εναντίον των οποίων μπορούσε να προβάλει αντίσταση. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, οι εγγραφές στην Κου Κλουξ Κλαν μειώθηκαν σημαντικά. Υπήρξαν περιπτώσεις, που ο κόσμος πετούσε αβγά και κορόιδευε όποιον φορούσε τη χαρακτηριστική άσπρη στολή της ΚΚΚ. Με αυτό τον τρόπο, ένας φανταστικός ήρωας κατατρόπωσε έναν πραγματικό εχθρό. Και το σχετικό link...

Σας αφήνω να το απολαύσετε μόνοι σας, δινω μόνο μερικά σπόιλερ

πιστευω οτι ολοι οι κομικσοφιλοι που σεβονται τον εαυτο τους εχουν τουλαχιστον ενα t-shirt με το logo του superman κ ας μην τους αρέσει κ τοσο ο χαρακτηρας η τα κομικς του! υγ. εγω εχω κ παντοφλες χαχαχαχαχα

Γιατί οι σούπερ ήρωες φοράνε το εσώρουχο πάνω από τη στολή τους; Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι το κόκκινο εσώρουχο του Σούπερμαν βρίσκεται πάνω από το μπλε κολάν του. Αναρωτηθήκατε όμως, γιατί πολλοί σούπερ ήρωες συνηθίζουν να φοράνε το εσώρουχό, πάνω από τη στολή; Είναι φυσιολογικό; Μία απάντηση που είχε κυκλοφορήσει ειρωνικά, είναι ότι επειδή οι περισσότεροι σούπερ ήρωες έμειναν ορφανοί από γονείς σε μικρή ηλικία, δεν έμαθαν ποτέ ότι τα εσώρουχα μπαίνουν μέσα από τα κανονικά ρούχα. Αλλά, προφανώς, δεν ήταν αυτός ο πραγματικός λόγος. Ο Τζούλιους Σουόρτζ, ο αρχισυντάκτης των DC Comics από το 1944 μέχρι το 1986, ήταν εκείνος που επέβλεψε και τη δημιουργία του Σούπερμαν. Αποκάλυψε ότι οι στολές των πρώτων σούπερ ηρώων, ήταν βασισμένες στα κοστούμια των παλαιστών και των ακροβατών του τσίρκου. Αφού οι σούπερ ήρωες εκτελούσαν αντίστοιχα εντυπωσιακές σωματικές ασκήσεις με εκείνους, θεωρήθηκε πολύ φυσικό να υιοθετηθεί ο δικός τους τρόπος ντυσίματος. Βέβαια, οι παλαιστές και οι ακροβάτες δεν φορούσαν πράγματι εσώρουχα, αλλά στενά σορτσάκια πάνω από τα κολάν τους, που προστάτευαν τα ευαίσθητα σημεία από τυχόν τραυματισμούς. Ίσως η παλαιότερη απεικόνιση τέτοιας στολής για σούπερ ήρωα είναι αυτή του Φλας Γκόρντον, το 1934. Ο Φλας Γκόρντον. Ο Φλας είναι ο πιο γρήγορος άνθρωπος στον κόσμο, σύμφωνα με το κόμικ, και πάνω σε αυτόν βασίστηκε και η στολή του Σούπερμαν, που ολοκληρώθηκε το 1938. Ποιος ήταν ο αρχικός Σούπερμαν; Η πρώτη έκδοση του Σούπερμαν δεν είχε καμία σχέση με αυτή που γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή ένας παντοδύναμος εξωγήινος, που αφιερώνει τη ζωή του στο να σώζει την ανθρωπότητα. Το 1933, ο Σούπερμαν ήταν ένας άστεγος, που πήρε μέρος σε ένα πείραμα, για να πάρει τα χρήματα που είχε ανάγκη. Το πείραμα του έδωσε σούπερ δυνάμεις και ο άστεγος έγινε ο Σούπερμαν, ο οποίος είχε βάλει στόχο να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Σκότωσε τον επιστήμονα που του έδωσε τις δυνάμεις, αλλά μετά ανακάλυψε ότι οι επιδράσεις του πειραμάτος λειτουργούσαν για περιορισμένο διάστημα. Δεν καταφέρνει να επαναλάβει το πείραμα και καταλήγει πάλι στο δρόμο. Αυτή η ιστορία ονομαζόταν “Η Κυριαρχία του Σούπερμαν” και το όνομα του κεντρικού χαρακτήρα ήταν Μπιλ Νταν. Ένα χρόνο αργότερα, ξανασχεδίασαν τον χαρακτήρα, με τη μορφή που έχει σήμερα και του έδωσαν το όνομα Κλαρκ Κεντ. Το όνομα ήταν συνδυασμός των ονομάτων δύο πολύ γνωστών ηθοποιών, του Κεντ Τέιλορ και του Κλαρκ Γκέιμπλ. σσ.Ο αρθρογράφος έχει μπερδέψει τον Flash Gordon με τον The Flash της DC.

http://www.dailyfreegames.com/flash/dress-up-games/superman-dress-up.html

Ψηφίζετε το αγαπημένο! Αν κάποια είναι ίδια ψηφίζετε αυτό που σας αρέσει καλύτερα!

Απλο , ποια σας αρεσε περισσοτερο. Κατι μου λεει πως θα ειμαι μειοψηφια αλλα θα ριξω την ψηφο μου στο Man Of Steel

και σε .cbr manofsteel.cbr

Η Warner Bros. έχει αρχίσει ήδη τις ετοιμασίες για το sequel του Man of Steel, το οποίο έκανε πρεμιέρα πριν από 3 ημέρες και έχει δεχτεί ανάμεικτες κριτικές, αλλά έχει κόψει πολλά εισιτήρια. Έτσι, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Snyder θα επιστρέψει σκηνοθεσία και ο Goyer στο σενάριο. Σημερινή φήμη αναφέρει ότι σκοπεύουν να βγάλουν την ταινία το 2014. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να την δω το 2015 (κατά προτίμηση να πολεμάει έναν κακό ο Superman, να χάνει, και μερικούς μήνες μετά να φτιάχνει την JL στην ομώνυμη ταινία). [imdb=tt2975590]

Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα δίλημμα για το ποιο από τα δύο είναι καλύτερο ώστε να το αγοράσω. Και τα 2 κομματάκι δύσκολο! Οπότε ποια κατα την γνώμη σας είναι καλύτερη επιλογή; vs

Τι θα γινόταν αν ο Superman δεν κατέληγε στο Κάνσας, αλλά στην Ουκρανία; Τι θα γινόταν αν ο Superman μεγάλωνε στη Σοβιετική Ένωση, υπό τα κομμουνιστικά ιδεώδη και την προεδρία του Στάλιν; O Mark Millar αφηγείται με εξαιρετικό τρόπο την ενναλακτική αυτή ιστορία του Superman, αναμειγνύοντας ιστορικά γεγονότα (πότε όπως έγιναν, πότε δίνοντας τους μια άλλη τροπή) και πολλούς κύριους χαρακτήρες του κανονικού σύμπαντος, στις εναλλακτικές τους φυσικά εκδοχές. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε 137 σελίδες και εκτείνεται χρονικά από το 1938, χρονιά που το σκάφος του Superman θα πέσει στην Ουκρανία, έως το 2001, με δύο αναφορές στο μέλλον προς το τέλος της ιστορίας. Η ιστορία ξεκινάει με τον αντίκτυπο που έχει στους Αμερικάνους η είδηση ότι οι Σοβιετικοί έχουν στη διάθεση τους έναν υπεράνθρωπο από έναν άλλο πλανήτη, ενώ μετά μεταφερόμαστε στη Σοβιετική Ένωση του Γιόζεφ Στάλιν και βλέπουμε ορισμένα κατορθώματα του Superman και μαθαίνουμε για τις σχέσεις του με τον ίδιο τον Στάλιν και τον νόθο γιο του Pyotr Roslov. Κατά τη διάρκεια των τριών τευχών η ιστορία θα μας μεταφέρει πότε στη μία χώρα πότε στην άλλη. Κύριος αντίπαλος του Superman δεν είναι άλλος από τον Lex Luthor, ο οποίος κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον νικήσει Εκτός από τον Lex Luthor, την εμφάνιση τους κάνουν οι Lois Lane, ως γυναίκα του Luthor, ο Batman, και αυτός μεγαλωμένος στη Σοβιετική Ένωση, η Wonder Woman, η οποία θα γίνει σύμμαχος του Superman, ο Hal Jordan, ως Green Lantern, υπό τις διαταγές του Luthor, ο Jim Olsen, ως πράκτορας της CIA που θα στρατολογήσει στην αρχή της ιστορίας τον Luthor για να καταστρέψει τον Superman, η Lana Lang, ως Lana Lazarenko, παιδική φίλη του Superman που θα γίνει έπειτα στενός συνεργάτης του, ο Pete Ross, ως Pyotr Roslov και αρχηγός της KGB, ενώ από τους κακούς εμφανίζονται ο Brainiac, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στην αρχή από τον Luthor ενάντια στον Superman, αλλά θα γίνει μετά στενός συνεργάτης του δεύτερου, και για λίγο οι Atomic Skull, Parasite και Doomsday. Το σύμπαν αυτό διατηρεί στοιχεία του κανονικού, όπως ότι η Lois Lane δουλεύει στην Daily Planet στην Metropolis, με τον Perry White ως εκδότη, ενώ γίνονται αναφορές στα S.T.A.R. Labs, αλλά και στο κουστούμι του Clark Kent. Επίσης γίνονται σχεδιαστικές αναφορές στο πρώτο εξώφυλλο του Superman και στο πρώτο εξώφυλλο του Action Comics. Ακόμα, ο Lex Luthor παρουσιάζεται και με τα κόκκινα μαλλιά, όπως αρχικά είχε εμφανιστεί, αλλά και καραφλός. Εξαιρετικός, όπως είπα, ο τρόπος που εκτυλίσσονται τα γεγονότα φτιάχνοντας ένα απόλυτα πιθανό σενάριο με το πως θα οδηγούνταν τα πράγματα, με τον Superman μέρος της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου. Δεν υπάρχουν πολλές σκηνές μάχης, με το σενάριο να επικεντρώνεται πολλές φορές σε πολιτικούς και στρατηγικούς παράγοντες και στο πώς θα μπορούσε να έχει διαμορφωθεί η ίδια η παγκόσμια ιστορία και ο παγκόσμιος χάρτης. Πολύ καλές οι αντιπαραθέσεις του Superman με τον Lex Luthor, οι οποίες μοιάζουν με κανονική παρτίδα σκάκι. Επίσης πολύ καλό το τέλος που μας μεταφέρει στο απώτερο μέλλον, ένα τέλος (που νομίζω ότι κάποιος από εδώ μέσα το έχει αναφέρει, αν και δεν θυμάμαι ποιος) που δόθηκε στον Mark Millar από τον Grant Morrison. Μία ιστορία που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του Superman, αλλά και εκείνους που έχουν μόνο βασικές γνώσεις, όσον αφορά το συγκεκριμένο σύμπαν. Τα σχέδιο είναι των Dave Johnson & Killian Plunkett και τα μελάνια των Andrew Robinson & Walden Wong. Εργα του Mark Millar που εχουν μεταφραστει στα ελληνικα : ULTIMATES WANTED MARVEL KNIGHTS SPIDER-MAN ULTIMATE X-MEN / ULTIMATE X-MEN & FANTASTIC FOUR KICK-ASS - ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ CIVIL WAR - ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ MARVEL ZOMBIES - ΑΚΟΡΕΣΤΗ ΠΕΙΝΑ Περισσοτερα του Mark Millar : Supercrooks

Από τις σελίδες των κόμικς πέρασαν στα πλατό της Έβδομης Τέχνης, πραγματοποιώντας μια ενδιάμεση στάση στην ανθηρή φαντασία κάθε λιλιπούτειου αναγνώστη που τους λάτρεψε σε βαθμό θρησκείας. Πλέον, κάθε συλλεκτικό τεύχος τους αξίζει μια ολόκληρη περιουσία. Ωστόσο η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τη γένεση των υπερ-ηρώων των comics, είναι πολύ πιο σκοτεινή απ’ όσο νομίζαμε. Ο φάκελος με το πολιτικώς ορθό παρελθόν τους μόλις άνοιξε... Ιούνιος του 1938 και οι ΗΠΑ στρώνουν κόκκινο χαλί για να υποδεχτούν στην κοινωνική τους συνείδηση τον μεγαλύτερο υπερ-ήρωα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Το όνομα αυτού: Superman. Μόνο που σε αντίθεση με την εκδοχή που γνωρίζουμε, ο τόπος καταγωγής του δεν ήταν ο μακρινός πλανήτης Κρύπτον, αλλά το… Κλίβελαντ του Οχάιο. Εκεί κοινώς όπου δυο νεαροί Εβραίοι, ονόματι Jerry Siegel και Joe Shuster, εμπνεύστηκαν σε πρώτη φάση τη δημιουργία του. Η συνέχεια γνωστή. Οι Siegel και Shuster, σε συνεργασία με την αμερικάνικη εταιρεία comics D.C., κατάφεραν να εκδώσουν το πρώτο τεύχος του ήρωα που χρόνια αργότερα ενσάρκωσε με επιτυχία στη μεγάλη οθόνη ο (αείμνηστος) Christopher Reeve. Το πρώτο τεύχος του Superman έγινε ανάρπαστο. Και η εξήγηση γι’ αυτό ήταν προφανής. Η ανάγκη για ανεύρεση ειδώλων ήταν επιτακτική στην αμερικάνικη καθημερινότητα της εποχής εκείνης, αφού στον ευρωπαϊκό χώρο είχαν αρχίσει ήδη να διακρίνονται έντονα και με σταθερά αυξανόμενους ρυθμούς τα πρώτα σημάδια της ναζιστικής πρόκλησης. Η τραγική ειρωνεία του project «Superman», ωστόσο, ήταν πασιφανής στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Και η εξήγηση γι’ αυτό ήταν ότι το άτομο που είχε πρώτο εμπνευστεί και εισάγει την ιδέα και το όραμα της δημιουργίας ενός «υπερανθρώπου» στα πρότυπα του Νίτσε, ήταν το ίδιο που πολεμήθηκε συστηματικά μέσα από τις σελίδες του διάσημου υπερ-ήρωα. Ο Αδόλφος Χίτλερ -περί ου ο λόγος-στο βιβλίο του «Mein Kampf» (σ.σ. «Ο Αγών Μου»), κάνει λόγο για τη δημιουργία ενός στρατού αποτελούμενου από εξελιγμένους σωματικά στρατιώτες , που κάτω από τη δική του ηγεσία θα τον βοηθούσαν να κατακτήσει τον κόσμο. Άθελά του όμως εκείνη τη στιγμή έδινε το έναυσμα στους δυο νεαρούς Εβραίους, να δημιουργήσουν τον δικό τους υπερ-ήρωα. Όταν ο Siegel και ο Shuster πρωτοσυνέλαβαν την ιδέα, είχαν στο μυαλό τους να κατασκευάσουν μια φανταστική ηρωική φυσιογνωμία, που θ’ αποτελούσε τον ιδανικό προστάτη των Εβραίων απέναντι στην απειλή του Χίτλερ. Αλλά ο «Σούπερ Εβραίος» ήταν μια ιδέα που δεν ευδοκίμησε, επειδή αναφερόταν μόνο στο δικό τους έθνος. Αντίθετα, ο Superman βρήκε ανταπόκριση, όχι μόνο στις εβραϊκές κοινότητες της Αμερικής, αλλά και σε ολόκληρη την αμερικάνικη κοινωνία. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος που συνοδεύτηκε από τις αρχικές θριαμβευτικές νίκες του Χίτλερ, ο κίνδυνος της προέκτασης και της προέλασης της ναζιστικής Γερμανία όπλισε τα χέρια όχι μόνο των στρατιωτών, αλλά και των σκιτσογράφων. Ο Superman, που αποτελούσε το αγαπημένο comic της εποχής, μετατράπηκε εν μια νυκτί στον απόλυτο εκδικητή, όχι του Lex Luthor και της αμερικάνικης εγκληματικής κοινωνίας, αλλά του ηγέτη του Τρίτου Ράιχ! Τα τεύχη ξεπουλούσαν το ένα μετά το άλλο και το κεντρικό τους θέμα ήταν οι συνεχόμενοι θρίαμβοι του Superman ενάντια στο ναζιστικό στρατό. Στο εξώφυλλο του 17ου τεύχους μάλιστα, εικονίζεται ο ήρωας να έχει συλλάβει (με περίσσιο ύφος υπερηφάνειας και σαρκασμού) από το γιακά έναν τρομοκρατημένο -σε σημείο γελοιότητας- Χίτλερ μαζί με τον Ιάπωνα ηγέτη Χιροχίτο. Το μήνυμα ήταν προφανές: μπροστά στον ήρωα που προστατεύει την Αμερική ο Χίτλερ… αφοδεύει τα παντελόνια του. Άλλωστε ο Superman εκπροσωπούσε «την αλήθεια, τη δικαιοσύνη και (βεβαίως-βεβαίως) τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Τοιουτοτρόπως, την ίδια περίοδο ξεπετάχτηκαν νέοι ήρωες τόσο από τα γραφεία της Marvel όσο και από τα αντίστοιχα της D.C. Όλοι τους γνωστοί και αγαπημένοι: Batman, Flash, Captain Marvel κ.ο.κ. Ο σκοπός όλων αυτών, αυτονόητος. Να καταστρέψουν το χιτλερικό καθεστώς! Απ’ όλους αυτούς όμως κανείς δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως ενδεικτικότερος εχθρός του Χίτλερ από τον άνθρωπο που έφερε στη στολή (και την ασπίδα) του τα χρώματα της αστερόεσσας. Ο λόγος φυσικά για τον Captain America, το comic-σύμβολο της Αμερικής, η -φανταστική-ιστορία του οποίου ξεκινάει κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Captain America και Thor, δύο εμβληματικές μορφές στο χώρο των comics Το story γνωστό: ο νεαρός εθελοντής στο στρατό, Steve Rogers, αποφασίζει να λάβει μέρος σε ένα αμερικάνικο πείραμα που αποσκοπεί στη δημιουργία ενός υπερφυσικού -σε ικανότητες- στρατιώτη. Το εγχείρημα (φυσικά) πετυχαίνει και ο Captain America είναι γεγονός! Ποιος είναι αυτός που τον μαθαίνει πρώτος; Μα ποιος άλλος από τον… Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος για μια ακόμη φορά αναλαμβάνει να ενσαρκώσει-εν αγνοία του-τον κακό σε άλλο ένα comic. Στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του Captain America ο ομώνυμος ήρωας παρουσιάζεται να τρυπώνει στα μυστικά γραφεία των ναζί και να γρονθοκοπεί με μανία τον Φύρερ. Η παραπάνω απεικόνιση γίνεται δεκτή μέσα σε ντελίριο ενθουσιασμού από τους Αμερικανούς και ο νέος υπερ-ήρωας κερδίζει μέσα σε λίγες μέρες πόντους που τον ανεβάζουν ιεραρχικά στην… προεδρική θέση μεταξύ όλων των μασκοφόρων εκδικητών των ΗΠΑ. «Η συγκεκριμένη εικόνα (του Captain America να χτυπάει βάναυσα τον Χίτλερ) αποτυπώνει αυτό που θα ήθελαν να κάνουν όλοι οι Αμερικάνοι. Εφόσον, όμως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα, ας το απολαύσουμε τουλάχιστον στο comic», είναι το μήνυμα που περνάνε στην πλειοψηφία τους τα αμερικάνικα ΜΜΕ. Κι όμως τα πράγματα δε θα έμεναν για πάντα έτσι. Η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε συνδυασμό με την ήττα του Χίτλερ, στέρησαν από τους υπερ-ήρωες το σκοπό της ύπαρξής τους. Η επιβολή της βίας από πλευράς τους πλέον δεν εξυπηρετούσε σε κάτι, εξ ου και η εισήγηση σε νέες βάσεις που επέβαλλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στις εταιρείες των comics. Το νέο μήνυμα έχει ως εξής: «Δε χρειάζεται να καταργήσετε τους υπερ-ήρωες, όμως εφεξής θα υφίστανται λογοκρισία οι σκηνές βίας στις σελίδες τους». Η καινούργια εποχή παράσχει εικόνες που το λιγότερο που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν είναι τραγελαφικές, καθώς όλοι οι υπερ-ήρωες χάνουν την ταυτότητά τους. Ο Superman βοηθάει την μέση αμερικανίδα νοικοκυρά στα ψώνια της. Ο Batman και ο Robin παρελαύνουν με μια σημαία ειρήνης. Ο Captain America με το Thor γευματίζουν παρέα σε εστιατόριο πίνοντας κρασί. Τα αποτελέσματα σε όλη αυτή την αλλαγή του concept φυσικά αρχίζουν να γίνονται αισθητά. Οι πωλήσεις πέφτουν θεαματικά και οι εταιρείες D.C. και Marvel φτάνουν στα όρια της διάλυσης. Είναι προφανές ότι κάτι χρειάζεται ν’ αλλάξει. Ότι χρειάζεται ένα γεγονός, όπως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ούτως ώστε να ανάψουν πάλι τα αίματα. Όπερ κι εγένετο! Ο πόλεμος στο Βιετνάμ αποδεικνύεται το κατάλληλο σπίρτο για να πυροδοτήσει εκ νέου το φιτίλι της δράσης στα comics. Η λογοκρισία της βίας εξαλείφεται και οι υπερ-ήρωες τίθενται αντιμέτωποι ύστερα από χρόνια με το καρμικό τους πεπρωμένο να ξυλοφορτώνουν τους «κακούς». Τα πράγματα μπαίνουν πλέον στο αυλάκι και με την απαρχή του νέου αιώνα αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη ίντριγκα. Ο νέος κακός ονομάζεται Μπιν Λάντεν και για όσο καιρό θα εξακολουθήσει να μένει ασύλληπτος από τις αμερικάνικες κατασκοπικές υπηρεσίες, θα δίνει έμπνευση για πολλές ιστορίες στο χαρτί. Το έκτακτο τεύχος του Spiderman (2001) που εκδόθηκε λίγες μέρες ύστερα από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και το οποίο παρουσίαζε μέσα στις σελίδες του τον ήρωα να είναι αυτόπτης μάρτυρας στο ολέθριο γεγονός και να ορκίζεται καταρρακωμένος εκδίκηση, απλά δίνει τη νέα διάσταση της υπόθεσης. Ο εχθρός βρίσκεται γι’ ακόμη μια φορά προ των πυλών. Φορέστε μάσκα και αναλάβετε! http://cobrasports.g...8-superman-mags

vs Όλοι ξέρουν οτι ο Superman είναι εξωγήινος* δλδ alien, επίσης είναι πασίγνωστο οτι ο καλύτερος κυνηγός των aliens είναι η Ellen Ripley. Οπότε σε μια μάχη του superman με την ripley ποιος θα κερδίσει; Θέλω να είσαστε αντικειμενικοί και σοβαροί. Posts που θα περιέχουν τις λέξεις disney, duck, πάπιες (και όλες τις λέξεις που είναι κατοχυρωμένες απο την disney inc) θα διαγράφονται.. *όσοι δεν το ξέρουν πριν πατήσουν sign out πάνω δεξιά, να ζητήσουν την διαγραφή τους απο κάποιον administrator

Νέα ταινία animation απο την DC με πρωταγωνιστή τον Superman. Θα βασίζεται στην ιστορία "What's So Funny About Truth, Justice and the American Way" απο το "Action Comics" #775 που είχε γράψει ο Joe Kelly. cbr [imdb=tt2224455]

Πού πάει διακοπές ο Μίκυ Μάους; Πώς διασκεδάζει η Μαφάλντα στην παραλία; Παίρνει άδεια ο Σούπερμαν; Σε όλα αυτά τα σοβαρότατα ερωτήματα απαντά το παρακάτω άρθρο!

Η απάντηση της DC Comics στους Ultimate τίτλους της Marvel με 10 χρόνια καθυστέρηση. Μια νέα προσέγγιση του γνωστού μύθου παρουσιάζεται εκ του μηδενός χωρίς να συνδέεται με όλα εκείνα τα στοιχεία των προηγούμενων reboot. O J. M. Straczynski, ένας από τους πιο ικανούς συγγραφείς του χώρου, γράφει μια ιστορία-εισαγωγή του εξωγήινου που μεταναστεύει στον πλανήτη μας. Ο νέος Clark Kent γεμάτος ανασφάλειες νοιώθει ξένος στην κοινωνία και προσπαθεί να βρει τη θέση του, με όλες εκείνες τις μελαγχολίες που θα περίμενε κανείς να τον χαρακτηρίζουν αν εμφανιζόταν σήμερα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Και η καλύτερη ευκαιρία για να αυτοπαρουσιαστεί στον πλανήτη είναι στη μέση μιας εισβολής εξωγήινων. Μιας εξωγήινης φυλής που σχετίζεται με το κρυπτόνιο παρελθόν του ήρωά μας. Το σκίτσο του Shane Davis είναι αρκετά φρέσκο. Με λεπτομέρεια και δυναμισμό, είναι σχετικά ευχάριστο. Το χρώμα περιορίζεται σε γήινες αποχρώσεις, μια περίεργη απόφαση κατ’ εμέ. Έχει τα φόντα ο σκιτσογράφος να προχωρήσει αρκετά και να διαπρέψει στο χώρο. Φαντάζομαι οι εκδότες της Marvel τον περιμένουν στη στροφή για να τον αρπάξουν. Η άλλη φρέσκια ιδέα είναι ότι γράφτηκε ως ένα μεγάλο κόμικ και όχι ως 5-6 διαφορετικά κεφάλαια. Βασικά θυμίζει σενάριο ταινίας, μια ιδέα που ίσως του ανοίξει τις πόρτες και στον κινηματογραφικό Superman. Η ροή, οι πράξεις, οι κορυφώσεις θυμίζουν δίωρη ταινία. Μόνο σε καλό θα μπορούσε να βγει κάτι τέτοιο. Τελικά αξίζει να το αγοράσω; Ναι, αλλά το λέω με μισή καρδιά. Έχω χορτάσει από Superman, δεν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να με τραβήξει. Πολύ περισσότερο μια νέα προσέγγιση της αρχής του μύθου. Υπάρχουν λεπτομέρειες που το κάνουν να διαφέρει, στο σύνολο δεν δίνει και πολλά καινούργια πράγματα. Έναν μύθο τέτοιου βεληνεκούς είναι δύσκολο να τον κουμαντάρεις. Για μετριότητες προσφέρεται. Εκεί είναι και η παγίδα. Σε πωλήσεις πήγε πολύ καλά, και αναμένεται το δεύτερο βιβλίο. Ο Straczynski παράτησε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του για να αφοσιωθεί στο επόμενο κεφάλαιο. Σίγουρα θα το αγοράσω. Για τρίτο βιβλίο δύσκολα θα με «υποχρεώσει» να το δοκιμάσω. Παρουσίαση του σεναριογράφου εδώ. Αφιέρωμα της μεγαλύτερης δημιουργίας του εδώ. Η Ελληνική έκδοση από την Anubis εδώ. Αλλα εργα του που εχουν παρουσιαστει στο GC : The Amazing Spider-man : Civil War Thor The Amazing Spider-man : Back In Black Spider-man The Other : Εξελιξη ή Θανατος Silver Surfer : Requiem Rising Stars Midnight Nation Supreme Power Bullet Points BEFORE WATCHMEN - NITE OWL Αφιερωμα στην τηλεοπτικη σειρα Babylon 5

Ο ήρωας με το κολάν και την κόκκινη μπέρτα Μήπως έχετε την εντύπωση ότι γνωρίζετε τα πάντα για τον Σούπερμαν; Πλανάσθε πλάνην οικτράν. Γιατί ένα τέτοιο αήττητο σύμβολο της ποπ κουλτούρας δεν εξαντλείται με τίποτε! ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Το 1956 η «Λούσι» («Ι love Lucy»), η δημοφιλέστερη κωμική σειρά καταστάσεων του Νέου Κόσμου, φιλοξένησε εκτάκτως ως guest star τον ίδιο τον Σούπερμαν. Από μόνη της αυτή η συνύπαρξη στο σετ του CBS της πιο μπριόζας νοικοκυράς του αμερικανικού ονείρου επί Αϊζενχάουερ και του επίσης γιάνκη ήρωα που καθιέρωσε την αρία φυλή στα κόμικς φάνταζε επαρκώς... παράταιρη για να προκαλέσει μπόλικο γέλιο. Ο υπεράνθρωπος με το κολάν και την μπέρτα (τον υποδύθηκε ο Τζορτζ Ριβς) βρέθηκε προς στιγμήν να συμπάσχει με τον Κουβανό Ρίκι Ρικάρντο (Ντεζί Αρνάζ), σύζυγο της Λούσιλ Μπολ και στη ζωή και στη σειρά: «Θες να πεις ότι είσαι παντρεμένος μαζί της 15 ολόκληρα χρόνια; Και μετά φωνάζουν εμένα Σούπερμαν!». Δεν υπήρχε πλέον καμία αμφιβολία. Ο άνθρωπος-ατσάλι είχε πλέον γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μιας ποπ κουλτούρας που ανατρίχιαζε στη θέα των καλοσμιλεμένων τετρακέφαλών του. Και παρ' ότι είχαν περάσει κάμποσα χρόνια από την πρώτη εμφάνισή του στο περιοδικό «Action Comics» (Ιούνιος 1938), χρειάστηκε να περιμένει στωικά ως τη δεκαετία του '50 για να ενσωματωθεί πλήρως. Ως επίσημη αφετηρία αυτής της «ενσωμάτωσης» μπορούμε να αναφέρουμε το πρώτο τηλεοπτικό «σόου» του (1951) με τον προαναφερθέντα Ριβς. Η επιτυχία της σειράς (104 επεισόδια) απέδειξε ότι το έδαφος ήταν πρόσφορο για τις περιπέτειες και την ακτίνα Χ-όρασή του. Ακόμη και αυτές οι δύσκολες Αμερικανίδες (τύπου Λούσι), που μόλις είχαν προλάβει να συνηθίσουν στην ιδέα των κατ' οίκον τάπερ-soiree, υπέκυψαν στη μυϊκή σαγήνη του. Και ας διαμαρτύρονταν οι ψυχίατροι για τις παρενέργειες που είχαν τέτοιου είδους υπερφυσικά πρότυπα βγαλμένα από κόμικς. Μάλιστα κάποιος δόκτωρ Φρέντερικ Βέρταμ, ειδικός στην παιδική εγκληματικότητα, δεν δίστασε να μιλήσει για τις σαφείς εθνικοσοσιαλιστικές προεκτάσεις του Σούπερμαν και των ομοίων του. Στο βιβλίο του Seduction of the Innocent (Η αποπλάνηση των αθώων), που κυκλοφόρησε το 1954, τα λέει έξω από τα δόντια: «Η ουσία με τον Σούπερμαν (αυτόν με το τεράστιο S επάνω στη στολή του ­ θα πρέπει να είμαστε φαντάζομαι ευγνώμονες που δεν είναι SS) είναι ότι έχει διαρκώς ανάγκη από μια ατελείωτη σειρά νέων υπερηρώων εγκληματιών και άλλων με "εξωτικά χαρακτηριστικά" για να δικαιώσει αλλά και για να καταστήσει πιθανή τη δική του ύπαρξη. Ο Σούπερμαν παραμένει σύμβολο μιας βίαιης φυλετικής υπεροχής. Ο τηλεοπτικός Σούπερμαν, ένας συνδυασμός τενόρου της όπερας χωρίς την αρματωσιά του και ερασιτέχνη αθλητή βγαλμένου από διαφήμιση περιοδικού υγιεινής διατροφής, δεν έχει μόνο "υπερανθρώπινες δυνάμεις" αλλά ανήκει απροκάλυπτα σε μια υπερφυλή». Βέβαια τα Αμερικανάκια που έτρεχαν αναψοκοκκινισμένα να αγοράσουν για 50 σεντς το τελευταίο μοντέλο του «κρυπτονικού περιστρόφου λέιζερ» («αυτού που χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Σούπερμαν») δεν πολυέσκαγαν για τις φιλοσοφικο-κοινωνιολογικές ατασθαλίες του ήρωά τους. Ούτε είχαν ιδέα για το νιτσεϊκό περιτύλιγμα που του προσέδιδαν κάποιοι. Τι σχέση άλλωστε μπορεί να είχε εκείνο το «ubermeucsch» του γερμανού φιλοσόφου με έναν ήρωα που τις μισές ώρες της ημέρας είναι ο μυωπικός ρεπόρτερ της εφημερίδας «Daily Planet News»; Αλλωστε, σκιαγραφώντας τις ανώτερες βαθμίδες της ανθρώπινης τελειότητας, ο Φρίντριχ Νίτσε παρέλειψε να τους δώσει μια κάποια μορφή ­ μιλούσε αορίστως για αυτοϋπέρβαση και «βούληση για δύναμη». Τη στιγμή που ο Τζέρι Σίγκελ και ο Τζο Σάστερ, δύο διοπτροφόροι μαθητές στο γυμνάσιο Glenville του Κλίβενλαντ, κατάφεραν να εναποθέσουν στο χαρτί τον απόλυτο υπεράνθρωπο. Και να τον αναγάγουν σε έναν από τους πλέον συμπαθείς και αποδοτικούς ­ σε δολάρια ­ μύθους του 20ού αιώνα. Η κατάρα των υπερηρώων Ισως και να ήταν χειρότερη από αυτήν του Τουταγχαμόν. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι πολλοί από εκείνους που αναμείχθηκαν ποικιλοτρόπως με τον Σούπερμαν έχουν ένα τόσο άδοξο ­ και τόσο αταίριαστο για τη μυθική υπόστασή τους ­ τέλος. Γιατί δεν ήταν μόνον ο Κρίστοφερ Ριβ ­ ο τετραπληγικός υπεράνθρωπος του Χόλιγουντ. Η ιστορία πάει πολύ πίσω. Ισως στους Σίγκελ και Σάστερ, τους υποκινητές της όλης υπόθεσης. Τους πήρε πέντε χρόνια, μεσούντος του κραχ, να δώσουν σάρκα και οστά στον υπερήρωα του μυαλού τους και μία ώρα για να τον χάσουν διά παντός ­ πουλώντας τα δικαιώματά του για 165 ψωροδολάρια στην αδηφάγα DC Comics. Ο πολύκροτος δικαστικός αγώνας που ακολούθησε τους άφησε χρέη και στην ψάθα. Επόμενο κρούσμα ο Τζορτζ Ριβς. Το πρωτοσέλιδο του «New York Post» τη 16η Σεπτεμβρίου 1959 προκάλεσε λιποθυμίες: «Ο Σούπερμαν της TV αυτοκτόνησε». Κυκλοφορούν τρεις εκδοχές: η επίσημη (του αστυνομικού τμήματος του Μπέβερλι Χιλς), η ανεπίσημη (των συγγενών και φίλων του) και αυτή που θα ήθελαν σαν τρελοί οι απανταχού φαν του να πιστέψουν. Σύμφωνα με την πρώτη, ο Ριβς αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι με μια σφαίρα ­ ένα τριανταοκτάρι όπλο βρέθηκε δίπλα από το πτώμα του στο διώροφο σπίτι του στον αριθμό 1.579 της Benedict Canyon Road. Είχε κάθε λόγο να δώσει τέλος στη ζωή του, γιατί δεν μπορούσε να επιβιώσει χωρίς το τηλεοπτικό alter ego του, τον Σούπερμαν. Σύμφωνα με τη δεύτερη, ο 45χρονος Ριβς δολοφονήθηκε ­ από τις πρώτες στη λίστα των υπόπτων η σύζυγος του Εντι Μάνιξ (αντιπροέδρου της Loew's Inc) και φλερτ του Ριβς, που δεν μπόρεσε να αντέξει τον επικείμενο γάμο του. Η τρίτη εκδοχή θέλει τον δυστυχή ηθοποιό να πηδάει από έναν ουρανοξύστη για να διαπιστώσει αν μπορεί και αυτός να πετάξει. Και η κακοδαιμονία δεν θα σταματήσει εκεί. Ο Κερκ Αλι, ήτοι ο παρθενικός (1948) Σούπερμαν της μεγάλης οθόνης, πέθανε πέρυσι από Αλτσχάιμερ. Ο Ντέρεκ Μέντινγκς, ο άνθρωπος που συμμετείχε στα ειδικά εφέ του έτερου κινηματογραφικού «Σούπερμαν» (1978), πεθαίνει από καρκίνο. Ο Μάρλον Μπράντο, που υποδύθηκε στην ίδια ταινία τον Jor - El, πατέρα του Σούπερμαν, βρέθηκε τις επόμενες δεκαετίες να εισπράττει σωρεία ενδοοικογενειακών τραγωδιών: ο γιος του Κρίστιαν συνελήφθη για τον φόνο του φίλου της ετεροθαλούς αδελφής του Σεγέν· η ίδια αυτοκτόνησε το 1995. Ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Πράιορ πάλι, που υποδύεται έναν ειδικό στους υπολογιστές του «Σούπερμαν ΙΙΙ» (1983), προσβάλλεται τρία χρόνια μετά από σκλήρυνση κατά πλάκας. Επίλογος Σύμφωνοι, εκείνοι που τον υποδύθηκαν απεδείχθησαν περισσότερο φθαρτοί από τον μύθο του. Ο ίδιος όμως παραμένει ένα αήττητο σύμβολο της ποπ κουλτούρας, ακόμη και στο τέλος αυτής της πολύπαθης χιλιετίας. Δικαιώνοντας αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι δημιουργοί του. Ο Τζέρι Σίγκελ ήξερε από τα τέλη της δεκαετίας του '30 με τι είχε να κάνει. «Ολον αυτό τον καιρό νιώθαμε ότι είχαμε στα χέρια μας κάτι πολύ διαφορετικό. Κάτι που ο κόσμος θα εναπόθετε στην καρδιά του». Μήπως και αυτό το ζωτικό όργανο δεν έχει ανάγκη από μπόλικους μύες; 9 σούπερ «λεπτομέρειες» Υπάρχουν πολλά που έκτισαν αυτόν τον μύθο στα 62 χρόνια της γήινης καριέρας του ­ από τότε δηλαδή που ο Σούπερμαν εκσφενδονίστηκε ως βρέφος από την πατρίδα του, τον πλανήτη Κρύπτον. Επιλέξαμε εννέα, όχι και τόσο οικεία στους μη μυημένους: 1 Υπήρξαν κάποτε τα σχέδια ­ και ολόκληρη μακέτα! ­ για την κατασκευή μιας «Σούπερμανλαντ». Μια μεγαλεπήβολη απάντηση στην Ντίσνεϊλαντ, στην Ντίσνεϊγουερλντ και στις λοιπές επεκτατικές επεκτάσεις του Γουόλτ. Θα περιελάμβανε μεταξύ άλλων ένα αντίγραφο της Μητρόπολης, μια βόλτα μέσα σε πύραυλο στον πλανήτη Κρύπτον, μια περιήγηση στον Πύργο της Μοναξιάς. Η εν λόγω αυτοκρατορία επρόκειτο να κτιστεί στη μοναδική πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών που φέρει στην πραγματικότητα το όνομα «Μητρόπολη» ­ κάπου στο Νότιο Ιλινόι. Τελικά αποδείχθηκε ότι όλα αυτά κτίζονταν σε άμμο. 2 Ο χάρτινος Σούπερμαν δεν το είχε σε τίποτε να τα βάλει ενίοτε και με πραγματικές διασημότητες ­ ανάμεσά τους ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι και ο Ορσον Γουέλς. Τη μεγαλύτερη επιτυχία βέβαια είχε η συνύπαρξή του στο ρινγκ με τον Μοχάμεντ Αλι ­ το σχετικό άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1978. Το διαβολικό αυτό σχέδιο συλλαμβάνουν ο «γραφιάς» Ντένι Ο' Νιλ και ο «γραφιάς και σχεδιαστής» Νιλ Ανταμς ­ το δίδυμο μάλιστα δεν δίστασε να πάρει συνέντευξη από τον Αλι στο ξενοδοχείο του έξω από τη Νέα Υόρκη. Τελικά ποιος πέτυχε το νοκ άουτ; Ουδείς, γιατί οι δύο γίγαντες ένωσαν τις γροθιές τους εναντίον κάποιου κακομοίρη εξωγήινου πυγμάχου. 3 Ο 14.000 κυβικών ποδών Σούπερμαν-μπαλόνι, παραγεμισμένος με ήλιον και αέρα, έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του το 1940, επάνω από την Τάιμς Σκουέαρ στο πλαίσιο της παρέλασης της Ημέρας των Ευχαριστιών που διοργάνωνε το πολυκατάστημα Macy's. Πρόκειται για το μεγαλύτερο (και πιο ακριβό) μπαλόνι που κατασκευάστηκε ποτέ για... εορταστικούς λόγους. Υπήρξαν και μεταγενέστερες πιο εκλεπτυσμένες εκδοχές. Τελευταία (θέλουμε να ελπίζουμε) εμφάνισή του εν έτει 1987. 4 Ουρά οι ασθμαίνοντες χολιγουντιανοί αστέρες έξω από την πόρτα του υπεύθυνου κάστινγκ του κινηματογραφικού «Σούπερμαν» (1978). Ανάμεσά τους οι Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κλιντ Ιστγουντ, Τσαρλς Μπρόνσον, Μπαρτ Ρέινολντς, Ράιν Ο' Νιλ (μα είναι ποτέ δυνατόν , Σιλβέστερ Σταλόνε, Κρις Κριστόφερσον, Νικ Νόλτε. Ως γνωστόν, ο Ριβς τούς κατατρόπωσε όλους. 5 Εντάξει, η Μητρόπολη του υπερήρωα με τη στάμπα S στο στήθος παραπέμπει σαφώς στην εξπρεσιονιστική αστική ζούγκλα του Φριτς Λανγκ (1926). Και ενώ οι περισσότεροι επιμένουν ότι πηγή έμπνευσή της δεν μπορεί να είναι άλλη από το Μανχάταν, στην πραγματικότητα ήταν ο τόπος γεννήσεως του Σάστερ, το Τορόντο ­ εκεί όπου ξεκίνησε πιτσιρικάς την καριέρα του, μοιράζοντας από πόρτα σε πόρτα την «Toronto Star». 6 Οι φήμες λένε ότι «μοντέλο» για τον Κλαρκ Κεντ ­ το ήμισυ του Σούπερμαν ­ ήταν κάποιος Γουόλτερ Ντένις. Ενας άνθρωπος του ημερήσιου Τύπου και ένθερμος φαν της επιστημονικής φαντασίας, ο οποίος εν έτει 1930 έστειλε μια φωτογραφία του στον Τζο Σάστερ. Το physique του ήταν το ιδεώδες για τον γλυκανάλατο ­ στα όρια της διανοητικής καθυστέρησης ­ ρεπόρτερ. 7 Ο περιώνυμος ήρωας ­ με τη διττή ταυτότητα και προσωπικότητα ­ έλαβε μέρος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως καρτούν αυτή τη φορά ­ και ουχί ως κόμικ ­, ύστερα από πρωτοβουλία της Paramount που συναρμολόγησε για τον σκοπό αυτό τα Famous Studios. Το 1942 έκανε την εμφάνισή της μια... προπαγανδιστική ταινία κινουμένων σχεδίων με τον υπέρ το δέον ξενοφοβικό τίτλο «Japoteurs». 8 Οσοι κατάλαβαν από νωρίς ότι αυτός ο σωτήρας των κατατρεγμένων του άστεως «πουλούσε» (περισσότερο και από τον Μπάτμαν ή τον Φλας Γκόρντον) φρόντισαν να πείσουν τον κοσμάκη ότι όντως... υπήρχε (με σάρκα και οστά). Ο ηθοποιός Ρόι Μίντλετον ήταν κατά τα φαινόμενα ο πρώτος που επωμίστηκε το δύσκολο αυτό έργο ­ φορώντας το κολάν και την μπέρτα για να εμφανιστεί μυώδης και χαμογελαστός στην Παγκόσμια Εκθεση Κόμικς που φιλοξενήθηκε το 1939 στη Νέα Υόρκη. 9 Οσο και αν δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, αυτός που άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση στη μορφή και στη κοσμοθεωρία του Σούπερμαν ήταν ο Ποπάι, ο σπανακοφάγος ναύτης. Φέρεται ως ο πρώτος πανίσχυρος και αήττητος (λόγω υπερβολικής δόσης σιδήρου) ήρωας στην ιστορία του χάρτινου σκίτσου. Δημιουργός του ο Ε. C. Segar, ο οποίος μια ωραία πρωία του 1929 φιλοτέχνησε για την εφημερίδα στην οποία δούλευε έναν τύπο που δεν μπορούσες με τίποτε να πυροβολήσεις! Το ΒΗΜΑ, 23/01/2000