Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μπορεί να τους γνωρίσαμε ως το πιο αγαπημένο καρτούν-ζευγάρι όλων των εποχών, αλλά λίγοι ξέρουν πως οι φωνές πίσω από τον Μίκυ και τη Μίννι ήταν παντρεμένες στην πραγματική ζωή! Ο Μίκυ και η Μίννι ήταν κάτι παραπάνω από ένα ζευγάρι της Disney. Οι φωνές τους, Wayne Allwine και Russi Taylor, μοιράστηκαν 20 χρόνια γάμου μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η Disney έχει χαρίσει εκατομμύρια χαμόγελα με τους χαρακτήρες της. Αλλά αυτή η πραγματική ιστορία αγάπης, ίσως είναι το πιο γλυκό “παραμύθι” της. Ο Wayne Allwine, η φωνή του Mickey Mouse, και η Russi Taylor, η φωνή της Minnie Mouse, ήταν παντρεμένοι για σχεδόν 20 χρόνια. Το πιο συγκινητικό; Για μεγάλο διάστημα, κανείς δεν το ήξερε! Οι δυο τους γνωρίστηκαν στα στούντιο της Disney και η αγάπη τους άνθισε στα… μικρόφωνα. Όπως ο Mickey αποκαλούσε τη Minnie “sweetheart”, έτσι και ο Wayne φώναζε την Russi “το κορίτσι μου”. Ένας έρωτας που δεν ήταν για τα φώτα Δεν έβγαζαν selfies, δεν έδιναν συνεντεύξεις για τον δεσμό τους. Απλώς δούλευαν μαζί, γελούσαν μαζί… και έδιναν φωνή στον πιο διάσημο animated έρωτα της ιστορίας. «Δεν ήταν απλά ο Mickey, ήταν ο Mickey με καρδιά» είπε ένας συνεργάτης. Η Russi συνέχισε να δανείζει τη φωνή της στη Minnie μέχρι τον θάνατό της το 2019 — δέκα χρόνια μετά τον αποχωρισμό της από τον Wayne. Πίσω από τα κινούμενα σχέδια και τις φανταχτερές στολές, υπήρχε μια αληθινή ιστορία αγάπης. Και ναι — ο Μίκυ και η Μίννι ήταν ζευγάρι… στα αλήθεια. Πηγή: https://www.sportime.gr/viral/i-pio-glikia-apokalipsi-tis-disney-o-miki-ke-i-minni-ekanan-gamo-sta-alithia/

Αν και προοριζόταν αρχικά για δευτερεύοντα ρόλο, εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της Disney και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Ο Ντόναλντ πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 150 ταινίες κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Στις 9 Ιουνίου 1934, ένα παπί με ναυτικό καπέλο, μπλε στολή και οξύθυμο ταμπεραμέντο έκανε την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία κινουμένων σχεδίων “The Wise Little Hen” (Η σοφή κοτούλα). Ήταν ο Ντόναλντ Ντακ, ένας χαρακτήρας που προοριζόταν αρχικά για δευτερεύοντα ρόλο, αλλά εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της Disney και ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα της παγκόσμιας ποπ κουλτούρας. Αυτή η μικρού μήκους ταινία ήταν μέρος της σειράς “Silly Symphonies”, ενός πειραματικού προγράμματος κινουμένων σχεδίων που συνδύαζε μουσική και αφήγηση και λειτουργούσε ως εργαστήριο καινοτομίας για την ομάδα της Disney. Στην υπόθεση της «Σοφής κοτούλας», μια κότα προσπαθεί να πείσει τους γείτονές της – ανάμεσά τους και τον Ντόναλντ – να τη βοηθήσουν να φυτέψει και να θερίσει καλαμπόκι. Εκείνοι αρνούνται προσποιούμενοι πόνους στην κοιλιά, αλλά στο τέλος δεν δικαιούνται μερίδιο από τη σοδειά. Ο Ντόναλντ, με τη χαρακτηριστική στριγκή φωνή του – την οποία «χάρισε» ο ηθοποιός Κλάρενς Νας (Clarence Nash) –, τράβηξε αμέσως την προσοχή των θεατών. Η φωνητική του ερμηνεία ήταν τόσο ξεχωριστή που η Disney αποφάσισε να εξελίξει τον χαρακτήρα πέρα από τον ρόλο του κομπάρσου. Μόλις έναν χρόνο αργότερα, ο Ντόναλντ εμφανίστηκε και σε ταινία της βασικής σειράς του Μίκυ Μάους, και σύντομα απέκτησε το δική του σειρά ταινιών. Ο Ντόναλντ δεν ήταν ένα τυπικό «καλό» παπί. Σε αντίθεση με τον πάντοτε ευγενικό και προσηνή Μίκυ Μάους, ο Ντόναλντ ήταν ευέξαπτος, γκρινιάρης, αλλά βαθιά «ανθρώπινος». Τα ξεσπάσματά του, οι αποτυχίες του και η αγωνία του να διατηρήσει την ψυχραιμία του μπροστά στις ατυχίες της καθημερινότητας τον έκαναν προσιτό και αναγνωρίσιμο. Ήταν, με άλλα λόγια, ένας χαρακτήρας που οι θεατές μπορούσαν να κατανοήσουν και να ταυτιστούν μαζί του. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, ο Ντόναλντ εξελίχθηκε σε πολυδιάστατο ήρωα. Πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 150 ταινίες κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, έγινε μέρος της πολεμικής προπαγάνδας των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ απέκτησε και οικογένεια – με γνωστότερους τους ανιψιούς του Χιούι, Λιούι και Ντιούι, καθώς και τον εμβληματικό θείο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Στη δεκαετία του 1940 ο Ντόναλντ ξεπέρασε ακόμη και τον Μίκυ Μάους σε δημοτικότητα, ενώ η επιρροή του επεκτάθηκε από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση στα κόμικς. Ο Σκωτσέζος δημιουργός Καρλ Μπαρκς (Carl Barks), θεωρούμενος πατέρας του «Κόσμου του Ντόναλντ», ανέπτυξε πολυεπίπεδες ιστορίες με χιούμορ, φαντασία και πολιτισμικές αναφορές, μετατρέποντας τα παπιά της Disney σε ολόκληρη μυθολογία. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες όπως η Φινλανδία, ο Ντόναλντ είναι ακόμη πιο δημοφιλής από τον Μίκυ, ενώ στην Ελλάδα η σειρά κόμικς Μίκυ Μάους που κυκλοφόρησε από τη δεκαετία του 1960 καθιέρωσε τον Ντόναλντ ως αγαπημένο ήρωα γενεών. Η 9η Ιουνίου έχει πλέον καθιερωθεί ως επίσημα «γενέθλια» του Ντόναλντ Ντακ, και κάθε χρόνο γιορτάζεται από τους θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο. Και το σχετικό link...

Και αφού έψαξα και τελικά δε βρήκα τον τρόπο να φτιάξω ενα blog στο greekcomics για το σκοπό αυτό, φτιάχνω εδώ ενα τοπικ, με σκοπό να σας ανεβάζω κατά καιρούς διάφορα διαμαντάκια της Ιταλικής Ντίσνευ Σκηνής! Σκοπός του θέματος: Ξεχωριστές και σπουδαίες εκδόσεις που κυκλοφόρησαν στην Ιταλική Disney Σκηνή Αιτία του θέματος: Το νέο μου χόμπυ τα τελευταία χρόνια, που είναι το να βρίσκω όμορφες και δυσεύρετες εκδόσεις που κυκλοφόρησαν στη γειτονική χώρα, πάντα σχετιζόμενες με σπουδαίους καλλιτέχνες Δείτε το σαν μερικά αναβαθμισμένα ποστς σε σχεση με το τι θα έβαζα στο "νιωθω σαν παιδακι τα χριστουγεννα", δεδομενου οτι εκει θα χανοντουσαν στο πληθος των δημοσιεύσεων, με καλύτερη και πιο οργανωμένη παρουσίαση, αφιερωμένη προς όλους τους Disney φανς με τους οποίους μοιράζομαι το ίδιο πάθος! DISCLAIMER : Το να βρεις τέτοιες εκδόσεις είναι υπερβολικά δύσκολο στις μέρες μας, αν δεν έχεις άκρες στην Ιταλία. Αφενός οι περισσότεροι πωλητές δε στέλνουν εξωτερικό, αφετέρου οι εκδόσεις οσο περνούν τα χρονια γινεται ολο και πιο δυσκολο να βρεθουν, συνυπολογίστε τέλος και το μεγάλο κόστος του να τις αγοράσεις συν τα αυξημενα μεταφορικά κόστη.... δύσκολο το κυνήγι των θησαυρών. Καλός ο πρόλογος, πάμε στο ζουμί! Νο 1 διαμάντι, και σας παρουσιάζω μια υπέροχη έκδοση που βγήκε στην Ιταλία με αφορμή την ανά τα χρόνια δουλειά του Καβατσανο. 6 τομάκια που περιλαμβάνουν κομμάτι των έργων του, σε πολυτελή κασετίνα, και όλα αυτά πακέτο με μια λιθογραφία του καλλιτέχνη. Η ποιότητα των τόμων είναι καλη συνολικά, μια εκδοση πολυ προσεγμενη ως προς το περιεχόμενο της, με υπεροχο σκιτσακι στην 1η σελίδα καθε τομου (με μολύβι), απλό φτηνο λεπτο χαρτί (μη σας κανει εντυπωση, κάθε τόμος ξεχωριστά κόστιζε γύρω στα 6-7 ευρώ, μιλάμε για πολύ χαμηλές τιμές). Ιδιαίτερα δυσεύρετη η συγκεκριμένη έκδοση στη μορφή "κασετίνας" που σας παρουσιάζω. Πιο εύκολα , αλλά και πιο φτηνά, βρίσκεται ο επιμέρους τόμος της συλλογής, ωστόσο επιθυμούσα και την κασετίνα αλλά και τη λιθογραφία , οπως συμπεράνατε! Νο 2 διαμάντι, και σας παρουσιάζω μια υπέροχη έκδοση με όνομα Topo Maltese Art Portfolio. Καλλιτέχνης πάλι ο Καβατσάνο. Πρόκειται για έκδοση που σχετίζεται από την ομώνυμη ιστορία που φιλοτέχνησε, με τη συγκεκριμένη αριθμημένη έκδοση να περιλαμβάνει 8 λιθογραφίες, με τη μία έγχρωμη, και τις άλλες να είναι σκέτα μολύβια, είτε από κομμάτια της ιστορίας, είτε από διάφορες πόζες των χαρακτήρων της ιστορίας. Ένα πραγματικό διαμάντι για κάθε εναν που αγαπάει τη δουλειά του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Αρκετά δύσκολη η ανεύρεση του, ήμουν τυχερός που το απέκτησα σφραγισμένο, και σε μια σχετικά κοντινή τιμή σε σχέση με την τιμή πώλησης του όταν βγήκε. Ελπίζω να σας άρεσε, όταν βρω χρόνο θα συνεχίσω με ακόμη πιο δυνατές εκδόσεις!

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΩΝ ❝ Μέσα από αυτή τη σειρά βιβλίων, οι Μικροί Εξερευνητές προσκαλούν μικρούς και μεγάλους σε ένα μαγευτικό ταξίδι. Ο σκοπός είναι να ανακαλύψουν και να μάθουν μαζί τους μυστικά, παιχνίδια και διασκεδαστικές πληροφορίες. ❞ Κυκλοφόρησαν οι 4 πρώτοι τόμοι το 2004 από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», ενώ ο 5ος το 2007. Η σειρά έχει κυκλοφορήσει και σε τεύχη ανά τόμο από τα «Ελληνικά Γράμματα» αλλά και από την εφημερίδα «Η Αξία». Στη σειρά κυκλοφορούν: 1. Τα πάντα για τον ουρανό 2. Παιχνίδια και ελεύθερος χρόνος 3. Η ζωή στην ύπαιθρο 4. Τα πάντα για τη φύση 5. Τα πάντα για τη μαγειρική ISBN: 1) 9789604066834 2) 9789604066841 3) 9789604066858 4) 9789604066865 5) 9789604429516

Η σειρά αυτή απευθύνεται σε παιδιά που μαθαίνουν να διαβάζουν, και χωρίζεται σε 3 επίπεδα, ανάλογα με την ηλικία και την αναγνωστική ετοιμότητα του παιδιού. Το concept το είχαμε ξαναδεί το 2007 στη σειρά Αρχίζω να Διαβάζω της Modern Times, και επαναλήφθηκε το 2019 στη σειρά Αρχίζω να Διαβάζω της Χάρτινης Πόλης. Όλοι οι ήρωες της σειράς των εκδόσεων Μεταίχμιο είναι από ταινίες της Disney, ενώ στο τέλος της ιστορίας υπάρχουν σελίδες με παιχνίδια. Το βιβλίο που ανεβάζω κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2012, ενώ κάποια εξώφυλλα που συναντάει κανείς στο ίντερνετ (Star Wars: Επίθεση στο άστρο του θανάτου, Ψυχρά κι Ανάποδα: τα γενέθλια του Όλαφ, Ψυχρά κι Ανάποδα: Ήρθαν οι γιορτές κλπ) φαίνεται να κυκλοφόρησαν το 2016, άρα άντεξε κάποια χρόνια. Το συγκεκριμένο βιβλίο βασίζεται στην ταινία Toy Story, σε κείμενο της Sheila Sweeny Higginson και εικονογράφηση των Disney Storybook Artists. Δυστυχώς δεν έχει αρίθμηση.

Γιορτάστε τα 100 χρόνια της Disney με αυτήν τη συλλογή κλασικών παραμυθιών. Πρόκειται για ένα είδος επανέκδοσης της σειράς "Disney Παραμύθια από την χρυσή συλλογή". Τα περιεχόμενα του 1ου τεύχους. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον alberus magnus.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1934 πριν από ενενήντα χρόνια ο Ντόναλντ Ντακ, ο σκανδαλιάρης χαρακτήρα της Disney, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο εβδομαδιαίο κόμικς «Silly symphony», το οποίο περιλάμβανε προσαρμογές της δημοφιλούς ομώνυμης σειράς καρτούν του Ουόλτ Ντίσνεϊ που παραδόξως προϋπήρχε. Η πρώτη περιπέτεια της σκανδαλιάρας πάπιας που φιλοξενήθηκε στο περιοδικό ήταν το «The little wise hen» που είχε κάνει πρεμιέρα λίγους μήνες πριν στην τηλεόραση. Ο χαρακτήρας του Ντόναλντ που σκίτσαραν οι Τεντ Όσμπορν και Αλ Ταλιαφέρο (αργότερα ανέλαβε ο Ντον Ρόσα) αναδείχθηκε μέσα από δεκάδες ιστορίες κόμικς και καρτούν και αγαπήθηκε από τα παιδιά όλου του κόσμου για τη μορφή αλλά και τη χαρακτηριστική φωνή του, την οποία μέχρι το 1985 τού «δάνειζε» ο ηθοποιός Κλάρενς Νας. Μετά τον θάνατό του η φωνή του Ντόναλντ ανήκε κυρίως στον Τόνι Ανσέλμο. Μια από τις εκδοχές σχετικά με το πώς προέκυψε ο Ντόναλντ Ντακ ήταν η εξής: ο Ουόλτ Ντίσνεϊ βρισκόταν στο γήπεδο και παρακολουθούσε αγώνα κρίκετ όταν ένας από τους παίκτες, ο Ντόναλντ Μπράντμαν, αποβλήθηκε επειδή έσκυψε με τρόπο μη αποδεκτό από τους κανονισμούς του παιχνιδιού (η λέξη duck εκτός από «πάπια» σημαίνει και «σκύβω»). Κάπως έτσι η δημιουργική φαντασία του έπλασε τον Ντόναλντ, ένα χαρακτήρα ανώριμο και αλαζόνα,με ένα βουνό ανασφάλειες, μεταξύ αυτών και τον φόβο μην πάθουν τίποτε τα τρία ανίψια του που υπεραγαπά, ο Χιούι, ο Λιούι και ο Ντιούι. Οι περισσότερες περιπέτειες του Ντόναλντ προκύπτουν από την οξύθυμη φύση του και την ανικανότητά του να διαχειριστεί με ψυχραιμία καταστάσεις που τον ξεβολεύουν, καταλήγοντας έτσι συχνά με μια χιονοστιβάδα προβλημάτων. Τον κόσμο της Λιμνούπολης όπου ζει ο Ντόναλντ συμπληρώνουν η αγαπημένη του Νταίζυ Ντακ, ο θρυλικός τσιγκούνης θείος Σκρουτζ ΜακΝτάκ, ο εκνευριστικός ξάδερφος Γκαστόνε Ντακ, η γιαγιά Ντακ, η Μάτζικα ντε Σπελ και ο εφευρέτης Κύρος Γρανάζης. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπέτειες του Ντόναλντ είναι εκείνη με τον τίτλο «Der fuehrer ’s face», που γυρίστηκε στο πλαίσιο της αμερικανικής προπαγάνδας κατά των ναζί το 1943. Στο καρτούν – εμφανώς επηρεασμένο από το σινεμά του Τσάπλιν – ο Ντόναλντ εργάζεται σε ένα εργοστάσιο όπλων στη ναζιστική Γερμανία μέχρι τη στιγμή που ξυπνάει και αντιλαμβάνεται ότι όλα ήταν ένας εφιάλτης, οπότε αγκαλιάζει και φιλάει το ομοίωμα του Αγάλματος της Ελευθερίας που έχει στο υπνοδωμάτιό του. Και το σχετικό link...

Αν υπάρχει κάτι που δείχνει να χαρακτηρίζει το Hollywood από τις ημέρες της επιστροφής στους "κανονικούς" μετά-COVID ρυθμούς της, είναι ο δισταγμός του να τολμήσει (τουλάχιστον στην πλειοψηφία των περιπτώσεων) να κάνει διαφορετικά πράγματα και η εμμονή του στα "σιγουράκια" (που όμως οδηγούν στην στασιμότητα και φθορά). Σε αυτό το πλαίσιο δείχνει να θέλουν να κινηθούν τον τελευταίο καιρό, μετά από ορισμένες μεγάλες εμπορικές αποτυχίες ομολογουμένως, οι Marvel Studios και Disney: από την εκδήλωση D24 και μετά όλοι οι αναλυτές σκιαγραφούν το πλάνο τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης ως... "πιστό στα δοκιμασμένα", ειδικά δε όσον αφορά στην εξέλιξη του περίφημου πια Cinematic Multiverse που "καλλιεργούν" επί χρόνια. Απόδειξη των παραπάνω είναι οι αλλαγές που οι δύο εταιρείες αποφάσισαν να κάνουν για τα δύο επόμενα "κομβικά" υπερηρωϊκά φιλμ τους. Υποτίθεται πως μία σειρά από "αλληλένδετες" ταινίες του 2024, 2025 και 2026 θα οδηγούσαν την νέα πια ομάδα των Avengers σε μία μάχη με "μεγάλο αντίπαλο" τον Kang the Conqueror, όμως ο... "τελικός κακός" έχει πια αλλάξει και μαζί του έπρεπε "αναγκαστικά" να προσαρμοστεί ολόκληρο το πρόγραμμα κυκλοφορίας ταινιών της Marvel Studios έως το 2027 - ένα τεράστιο ντόμινο από αλλαγές που αποδεικνύουν πόσο πολύ φοβάται πλέον να απομακρυνθεί η Disney από την πεπατημένη του Cinematic Universe της προηγούμενης δεκαετίας. Όσον αφορά στον... "τελικό κακό", αναφερόμαστε φυσικά στον Doctor Doom, έναν αληθινά εμβληματικό χαρακτήρα των comics της Marvel που είχε αρχικά (στην δεκαετία του 1950...) αντιπαρατεθεί μόνο με τους Fantastic Four. Έκτοτε, φυσικά, ο Doom έχει συγκρουστεί με πολλές άλλες υπερηρωϊκές ομάδες γιατί, στην πράξη, χρειάζονται πάντα περισσότεροι του ενός ήρωες για να αντιμετωπίσουν την ευφυΐα και την φιλοδοξία του. Ο Doctor Doom θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στην επερχόμενη ταινία Fantastic Four: First Steps (στην συνέχεια υποθέτουμε και αλλού) πριν εξελιχθεί στην απειλή "επιπέδου Thanos" που θα πρέπει να εξουδετερωθεί στα Avengers 5 και Avengers 6, προς το παρόν προγραμματισμένα για το 2026 και το 2027 αντίστοιχα. Την αλλαγή αυτή από τον Kang the Conqueror στον Doctor Doom την περιμέναμε εδώ και καιρό, κατά βάση από την ημέρα που έγινε αντιληπτό πως η Disney ήθελε να διακόψει την συνεργασία της με τον ηθοποιό Jonathan Majors λόγω των δικαστικών του περιπετειών (κίνηση που εκ των πραγμάτων θα ακύρωνε και το project που κάποτε γνωρίζαμε ως The Kang Dynasty και θα κατέληγε στις δύο εκείνες ταινίες των Avengers). Αυτό που κανείς μας δεν περίμενε ήταν πως για να ενσαρκώσει τον Doom θα... επέστρεφε "από τους νεκρούς" ένα εξαιρετικά οικείο μας πρόσωπο από το παρελθόν του Marvel Cinematic Universe: αυτό του Robert Downey Jr. του ηθοποιού που δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν συνδέσει με τον δημοφιλέστατο Iron Man για πάνω από 20 χρόνια. Η επιλογή αυτή της Marvel δίχασε τους fans από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να αποτελεί στοιχείο αντιπαραθέσεων στο Web καθημερινά. Ο Downey Jr. είναι πολύ καλός ηθοποιός και θα ενσαρκώσει τον Doctor Doom πειστικά, μα παραείναι γνωστός σε υπερβολικά πολύ κόσμο ως Iron Man για να μην ανακληθεί αμέσως στην μνήμη των θεατών ως Tony Stark. Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που ο ίδιος ηθοποιός υποδύεται δύο διαφορετικούς υπερήρωες της Marvel - ο Human Torch του 2005 π.χ. δεν ήταν άλλος από τον Captain America του 2011 - όμως το πρόσωπο του Tony Stark/Iron Man είχε εξελιχθεί σε αληθινό σύμβολο των Marvel Studios: εκείνο που έφερε τα comics στην μεγάλη οθόνη ξανά με επιτυχία και εκείνο που "έκλεισε" έναν μεγάλο κύκλο με την θυσία και τον θάνατο του συγκεκριμένου χαρακτήρα στο Avengers Endgame. Δεν είναι ένα πρόσωπο που έτσι απλά μπορεί να "ανακυκλώσει" κανείς - ενώ και οι... old school fans των comics έχουν σαφέστατα δίκιο όταν υποστηρίζουν πως ένας τόσο σημαντικός "μεγάλος κακός" όσο ο Victor Von Doom άξιζε να αποδοθεί από ένα νέο, χαρακτηριστικό πρόσωπο. Όχι ένα υπάρχον και μάλιστα πασίγνωστο. Η σαφής εντύπωση που έχει δημιουργηθεί πως η Marvel Studios θα κινηθεί "εκ του ασφαλούς" στις επόμενες δύο ταινίες των Avengers ενισχύεται και από την επιλογή των σκηνοθετών τους: αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Joe και Anthony Russo, αυτούς που οδήγησαν τα δύο προηγούμενα φιλμ των Avengers και δύο του Captain America σε τεράστια εμπορική επιτυχία. Είναι αλήθεια πως τα δύο αδέλφια έχουν και το ταλέντο και την εμπειρία να υλοποιούν όπως ελάχιστοι άλλοι τόσο μεγάλες και περίπλοκες παραγωγές, οπότε το πιθανότερο είναι πως οι θιασώτες των ταινιών τους δεν θα απογοητευτούν. Από την άλλη πλευρά, αυτή ακριβώς η δοκιμασμένη μεν αλλά και "κουρασμένη" συνταγή κινηματογραφίας και ύφους, αποτελεσματική αλλά τόσο προβλέψιμη, ήταν το πρόβλημα που έφερε την Marvel Studios σε αυτήν την δυσμενή θέση εξ αρχής. Όλοι ελπίζουμε πως οι αδελφοί Russo το καταλαβαίνουν αυτό και πως προτίθενται να κάνουν αρκετές αλλαγές ώστε να αποφύγουν την ολοφάνερη "παγίδα". Η εταιρεία έχει προγραμματίσει για προβολή στους κινηματογράφους το Fantastic Four: First Steps τον Ιούλιο του 2025, το Avengers: Doomsday τον Μάιο του 2026 και το Avengers: Secret Wars τον Μάιο του 2027. Βρισκόμαστε ήδη στα τέλη του 2024 και - σύμφωνα με τον προσφιλή μηχανισμό της Marvel τουλάχιστον - θα πρέπει να μεσολαβήσουν ορισμένες ακόμη ταινίες και τηλεοπτικές σειρές από σήμερα μέχρι το 2026 αν η εταιρεία εννοεί να γνωρίσει στο κοινό όλους τους νέους Avengers. καθώς η ομάδα αυτή θα διαφέρει σημαντικά από την προηγούμενη (μόνο ο Spiderman λέγεται πως θα είναι κοινός μεταξύ τους). Υπάρχει άλλωστε και το θέμα της εισαγωγής των X-Men στο Marvel Cinematic Multiverse, εισαγωγή που έχει ξεκινήσει αυτές τις μέρες με το Deadpool & Wolverine αλλά θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την ημέρα που το Avengers: Secret Wars θα προβληθεί στα σινεμά (οι φίλοι των comics ξέρουν γιατί). Αυτό που σίγουρα θα πρέπει, όμως, είναι η Marvel Studios να δείξει περισσότερη τόλμη και διάθεση για αλλαγές έως τότε - διαφορετικά θα αναγκαστεί να διαχειριστεί μία αληθινά... επική εμπορική αποτυχία αντί για την επιστροφή στις επικές εισπράξεις που αναζητά. Το κοινό μπορεί να μην έχει βαρεθεί (ακόμη) τις υπερηρωϊκές ταινίες, έχει όμως αληθινά βαρεθεί τις τεμπέλικες παραγωγές - του είδους, δηλαδή, που προκύπτουν από τεμπέλικες επιλογές όπως τις πρόσφατες των Marvel Studios και Disney. Να περιμένουμε εκπλήξεις... από δω και πέρα; Ας ελπίσουμε πως ναι. ΠΗΓΗ

Μια απίστευτη συλλογή 20 ετών με έργα κόμικς, μεγάλο μέρος της οποίας έχει ως αντικείμενο τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την Αρχαία Ελλάδα, διαθέτει ο πατρινός καθηγητής, Δημήτρης Θωμάς. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ήταν μανιώδης αναγνώστης θρυλικών παιδικών περιοδικών και αναγνωσμάτων όπως η «Διάπλαση των Παίδων», τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα», ο «Μικρός Ήρωας», ο «Μικρός Καουμπόυ» και αργότερα ήρθε το «Αγόρι», ο «Αστερίξ», ο «Λούκυ Λουκ» και φυσικά ο θρυλικός «Μίκυ Μάους», όπως και πολλά άλλα ακόμη. Με την ευκαιρία των επερχόμενων Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, παρουσίασε σε ολιγοήμερη έκθεση στην αίθουσα Τέχνης «Ωδείο» της οδού Γερμανού ένα μικρό μέρος της συλλογής του με ανάλογη θεματογραφία και συγκεκριμένα, κάποια σπάνια αλλά εικαστικά έργα από περιοδικά. Έργα αυθεντικά, μεμονωμένα ή σελίδες δημοσιευμένες σε περιοδικά, από σινική μελάνη, μολύβια, τέμπερες, κάποια παραγγελίες, αρκετά από τα τελικά προς δημοσίευση μοναδικά πρωτότυπα ή προκαταρκτικά/σπουδές/ανέκδοτα που έφτιαξε ο εκάστοτε σχεδιαστής. ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΞΙΑ Ενδεικτικά της χρηματικής αξίας των έργων είναι οι λιθογραφίες έργων του Carl Barks, που είναι μοναδικά δημιουργημένα και αριθμημένα ακριβή αντίγραφα από τις ελαιογραφίες του (εξαιρετικά υψηλής εμπορικής αξίας από 50-100 έως 250.000 ευρώ), εμπνευσμένες από αντίστοιχες δημοσιευμένες περιπέτειες σε εκδόσεις Disney. Ο Δημήτρης Θωμάς, μπροστά από εκθέματα της συλλογής του. Ο πατρινός συλλέκτης μίλησε στην «Π» για τα άγνωστα χαρακτηριστικά της γραφής και του περιεχομένου των κόμικς, σε σχέση με την ελληνική ιστορία: «Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε σε τουλάχιστον δύο μεγάλες κατηγορίες τα αντίστοιχα graphic novels και comics, περιοδικά και βιβλία, παλαιότερα αλλά και πρόσφατα, εξ ολοκλήρου με σκίτσα (κείμενα σε μπαλονάκια) και με ιστορίες-σενάρια που εμπνέονται από Αρχαία Ελλάδα. Κατά πρώτον, αυτά που έχουν ως αφετηρία την αρχαία ιστορία και φιλοσοφία, τις τραγωδίες, τις κωμωδίες και βεβαίως την ελληνική μυθολογία και είναι κατά βάση εκπαιδευτικά, αλλά και με μυθιστορηματικά στοιχεία (βλέπε “Κλασσικά Εικονογραφημένα” – με αρχαιοελληνική, αλλά και βυζαντινή θεματολογία έως και την επανάσταση του 1821. Στα σπουδαία για την εποχή τους (από το 1953) “Κλασσικά Εικονογραφημένα” σχεδίασαν οι Κώστας Γραμματόπουλος, Μποστ, Βασίλης Ζήσης κ.ά., σε απόδοση κειμένων Βασίλη Ρώτα, Σοφίας Παπαδάκη κ.ά., ενώ νεότεροι σημαντικοί Έλληνες δημιουργοί είναι, ο σεναριογράφος Τάσος Αποστολίδης, οι σχεδιαστές Κώστας Αρώνης, Γιώργος Τραγάκης, Αλέκος Παπαδάτος, Νάσος Βακάλης, Γιώργος Γούσης, Βασίλης Πιτσαλίδης, Παναγιώτης Γιάκας, Κατερίνα Σέρβη, Θανάσης Πέτρου, Κωνσταντίνος Χρυσούλης (Con) κ.ά.». ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Κυκλοφόρησαν όχι μόνον ελληνικές εκδόσεις, αλλά και ξένες, με ελεύθερη αλλά ρεαλιστική απόδοση και σχετική προσήλωση στα σωζόμενα κείμενα. Αναφέρονται σε μυθολογικούς και ιστορικούς χρόνους με, ως επί το πλείστον, υπαρκτούς πρωταγωνιστές. Δεν λείπουν όμως και οι φανταστικοί ήρωες όπως “Τα ταξίδια του Αλίξ” του Jacques Martin, όπου ο ομώνυμος ήρωας ζει σε μια ρεαλιστική αναπαράσταση του αρχαίου κόσμου και ταξιδεύει γνωρίζοντας διάφορες περιπέτειες (αρκετά από τα 60+ τεύχη που έχουν εκδοθεί αναφέρονται στην Ελλάδα) ή και ερωτικού περιεχομένου». ΣΑΤΥΡΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ «Επίσης υπάρχουν ελληνικές εκδόσεις που το σενάριο είναι κωμικό-σατυρικό (Ελένη του Ευριπίδη από τους Βασίλη Αναστασιάδη και Γιάννη Αντωνόπουλο, οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη των Τ. Αποστολίδη -Γ. Ακοκαλίδη κ.ά. Σε ξεχωριστή κατηγορία μάλλον όσες αναφέρονται στην αρχαία Ελλάδα μεν, περισσότερο σαν χώρος/χρόνος δράσης αλλά κυριαρχεί το υπερηρωικό στοιχείο, δηλαδή έχουν επιρροές από αντίστοιχα αμερικάνικα κόμικς, περιπετειώδη, σατιρικά, τα περισσότερα νεότερες ελληνικές και ξένες εκδόσεις με εντελώς καινούργιο σενάριο και με λίγες ίσως αναφορές σε αρχαία γεγονότα. Ο πιο γνωστός στον ελληνικό χώρο είναι ο Κώστας Φραγκιαδάκης, στην Αμερική η Marvel». ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ «Και κατά δεύτερον, τα κυρίως ψυχαγωγικά, αυτά που δημιουργήθηκαν και παλαιότερα αλλά και στις μέρες μας από ξένους σχεδιαστές, όπως τον CARL BARKS (“Περιπέτεια στην Κρήτη”, “Χρυσόμαλλο δέρας”), αλλά κατά κύριο λόγο από Ιταλούς, π.χ. ROMANO SCARPA (οι μυθικές περικνημίδες της Ολυμπίας), LUCIANO BOTTARO (παπιο-ιλιάδα) και πολλοί άλλοι όλοι σχεδόν της Disney (με λίγες εξαιρέσεις GOSCINNY/UDERZO “ΑΣΤΕΡΙΞ στους Ολυμπιακούς Αγώνες”). Έχουν κυκλοφορήσει ακόμη σε μορφή comic strips σχέδια, π.χ. με τον Προμηθέα του Mark Weinstein. Όλοι αυτοί ορμώμενοι από γεγονότα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας και μυθολογίας, τις περισσότερες φορές τα διαμορφώνουν με πολύ μεγάλη απόκλιση από το αρχικό κείμενο αφού το μεταλλάσσουν, προσαρμόζοντάς το στους χαρακτήρες που σχεδιάζουν ώστε να έχουν χιουμοριστικό περιεχόμενο και καθαρά ψυχαγωγικό σκοπό, χωρίς όμως να απουσιάζει και το ενημερωτικό στοιχείο σε πολλά». Και το σχετικό link...

Βλέπω τις τελευταίες ημέρες μια αυξημένη κινητικότητα στο συγκεκριμένο νήμα και αναρωτιέμαι, αν αυτά τα crossovers λειτουργούν ευεργετικά για το μέσο ή αν επί της ουσίας η Disney( η οποία έχει εξαγοράσει τη Marvel), προσπαθεί μέσω των ατελείωτων, τάχα ιδιαίτερων, variants με ήρωες Disney, να προσελκύσει περισσότερους συλλέκτες/ αναγνώστες. Αλλά επειδή δεν μπορούμε να τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί, θέλησα να χωρίσω σε κατηγορίες τις περιπτώσεις που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Κανονικά τεύχη Marvel που απλώς έχουν variant εξώφυλλο Disney Αυτή η κατηγορία κατά τη γνώμη μου, εμπίπτει απλώς στα όρια του διαφημιστικού τρικ, καθώς καθιστά πιο θελκτικό το καθιερωμένο μηνιαίο τεύχος. Τα συγκεκριμένα δε, είχαν κυκλοφορήσει ως επετειακά τεύχη για τα 100 χρόνια Disney, οπότε υπήρχε νόημα πίσω από τη δημιουργία τους. Μπορώ να πω, ότι τα βρίσκω αρκετά καλαίσθητα και πως θα ήθελα κάποια στιγμή να αποκτήσω ένα-δύο, παρ' ότι αντιλαμβάνομαι πολύ καλά ότι οι ιστορίες εσωτερικά, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είναι τόσο καλές...! Επιπλέον, όσον αφορά τα συγκεκριμένα εξώφυλλα, εδώ, ο @ CarpiMan , μας είχε πληροφορήσει για τα εξής: και Από αυτές τις πληροφορίες προκύπτει, ότι και πάλι είδαμε ένα σχετικό "ξεζούμισμα" του σύνδεσης του σύμπαντος της Disney και της Marvel. Αυτό ωστόσο, δεν θα πείραζε εμένα προσωπικά τουλάχιστον, αν έμενε στα πλαίσια του επετειακού, στα πλαίσια της προσπάθειας της Disney να αυξήσει τις πωλήσεις των Marvel με απροσδόκητα variant. Νομίζω όμως, ότι το πράγμα κάπως ξέφυγε. Προφανώς θα υπήρξε επιτυχία στο εγχείρημα, οπότε και η σύμπτυξη των δύο συμπάντων συνεχίστηκε και συνεχίζεται. Βλέπουμε λοιπόν τη δεύτερη κατηγορία 2. Παρωδίες ιστοριών Marvel με ήρωες Disney Στη συγκεκριμένη κατηγορία μέχρι στιγμής δεν ανήκει καμία ιστορία, καθώς τα τέσσερα πρώτα εξώφυλλα, αντιστοιχούν στην παρωδία της κλασικής ιστορίας του Wolverine:"Old man Logan" και θα κυκλοφορήσουν 31/07, ενώ το εξώφυλλο που παρουσιάζει τον Ντόναλντ ως Θωρ, αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Είμαι απογοητευμένος με αυτό που βλέπω... Για να το ξεκαθαρίσω, δεν είμαι ενάντια στα crossovers. Μάλιστα διάβασα τη συνάντηση Batman- Dylan Dog που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως και την ευχαριστήθηκα πολύ( θα ακολουθήσει και σχετικό review). Αλλά εδώ δεν βλέπω μια συνάντηση δύο διαφορετικών κόσμων, αλλά μία αρπαχτή, η οποία κατά τη γνώμη μου, μόνο αρνητικά μπορεί να εκληφθεί, καθώς τέτοιες συναντήσεις εντελώς διαφορετικών συμπάντων, για να πετύχουν, απαιτούν προσεκτική μελέτη των ηρώων εκ μέρους των δημιουργών και επίσης προϋποθέτουν σεβασμό προς τις αρχικές ιστορίες, ώστε να γίνει μεν η παρωδία, χωρίς να χαλάσει το πρωτότυπο υλικό. Προσωπικά, δεν βλέπω να έγινε κάτι από τα δύο και ενώ έχω διαβάσει αρκετές ιταλικές παρωδίες Disney και τις βρήκα πολύ πετυχημένες, δεν εμπιστεύομαι τόσο την Disney Αμερικής που έχει αναλάβει, απ' όσο έχω καταλάβει, τη μεταφορά των πρωτότυπων Marvel ιστοριών σε παρωδίες. Έτσι οδηγούμαστε στην τρίτη κατηγορία. 3. Πρωτότυπες Disney ιστορίες δημιουργημένες στο ύφος των Marvel ιστοριών Μέχρι στιγμής, έχει δημιουργηθεί μονάχα μία τέτοια ιστορία, η:" Scrooge McDuck and the Infinity Dime", η οποία κυκλοφόρησε στο ομώνυμο τεύχος στις 19/06. Αυτό έφερε τον αριθμό 1, που με κάνει να υποψιάζομαι ότι υπάρχει πλάνο συνέχισης της σειράς( μπορεί αυτό να έχει ανακοινωθεί, προσωπικά δεν το έχω δει κάπου). Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί υπάρχουν 13 εξώφυλλα. Γιατί, για το τεύχος που φιλοξενεί αυτή την τριάντα σελίδων ιστορία, μαζί με την ανατύπωση της πρώτης εμφάνισης του Σκρούτζ, "Χριστούγεννα στο βουνό της αρκούδας", φιλοτεχνήθηκαν 13 διαφορετικά variant, πολλά μάλιστα από μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως(κατά σειρά εμφάνισης των εξωφύλλων) ο Alex Ross, ο Walter Simonson, ο Ron Lim, ο John Romita Jr., η Peach Momoko, ο Lorenzo Pastrovicchio, ο Steve McNiven, η Elizabeth Torque, ο Gabriele Dell'Otto, ο J. Scott Campbell, ο Pepe Larraz, ο Skottie Young, ο Frank Miller Όπως συζητήθηκε και στο αντίστοιχο νήμα, αυτά τα εξώφυλλα μου δείχνουν προχειρότητα, αδιαφορία ή ακόμα και άγνοια για τον Σκρούτζ. Δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα και στην πορεία που έχει διαγράψει ο σπαγκοραμμένος πλην αξιαγάπητος κροίσος όλα αυτά τα χρόνια! Κοινώς, προσωπικά τουλάχιστον, θεωρώ αυτή την προσπάθεια εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, γι' αυτό κιόλας δεν υπάρχει περίπτωση να αγοράσω κανένα από αυτά τα τεύχη. Πιστεύω ότι πρόκειται για καθαρό άρμεγμα! Οι συντελεστές είναι αξιόλογοι και καταξιωμένοι δημιουργοί, δεν μπορώ να πω. Το σενάριο από τον Jason Aaron μου κίνησε το ενδιαφέρον ομολογώ, καθώς το King Thor, μου είχε φανεί πολύ καλή limited series και όταν είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη, είχα πάρει και κάποια τευχάκια Star Wars με σενάριό του και ήταν πολύ καλός, του το αναγνωρίζω. Αντίστοιχα, οι σχεδιαστές που επιστρατεύτηκαν, είναι αξιόλογοι. Paolo Mottura, Francesco D'Ippolito, Vitale Mangiatordi, Alessandro Pastrovicchio, Giada Perissinotto είναι τα ονόματά τους, εκ των οποίων όλοι είναι τουλάχιστον αναγνωρίσιμοι( με εξαίρεση ίσως τον Mangiatordi, ο οποίος μπορεί να μην είναι τόσο γνωστός όσο οι υπόλοιποι, αλλά είχε φιλοτεχνήσει variant της πρώτης κατηγορίας). Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι μπορεί αυτή η προσπάθεια να ευδοκιμήσει, καθώς τα δύο σύμπαντα είναι τόσο ετερόκλιτα, που όσο καλές προσπάθειες και να κάνουν οι δημιουργοί, τελικά το αποτέλεσμα θα είναι η αλλοίωση και των δύο σε βαθμό που ούτε οι οπαδοί του μεν, ούτε του δε, αλλά ούτε και οι αναγνώστες και των δύο θα ικανοποιηθούν. Λυπάμαι, αλλά ενώ υποστηρίζω τους νεωτερισμούς στα Disney, όπως η εισαγωγή σειρών του στυλ DoubleDuck, Μίκυ Μυστήριο( α' και β' κύκλοι), PKNA, PKNE, δεν θα υποστηρίξω το συγκεκριμένο εγχείρημα, ακόμα και να εκδοθεί στα ελληνικά( πράγμα πολύ πιθανό, καθώς μην ξεχνάμε ότι η DisneyPublishingWorldwide έχει προωθήσει πολλές σειρές της τα τελευταία χρόνια). Όπως καταλαβαίνετε, η γνώμη μου πάνω στο ζήτημα δεν είναι και η θετικότερη! Για πείτε, εσείς πώς βλέπετε τα νέα αυτά crossovers μεταξύ των δύο κολοσσών της βιομηχανίας των κόμικς;

Ήταν 6 Σεπτεμβρίου του 2013 όταν κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του Μίκυ Μάους από τον Τερζόπουλο. Μούδιασμα και στεναχώρια ήταν τα συναισθήματα των κομικσόφιλων και πολύ περισσότερο των λεγόμενων ντισνεϊκών. Για σχεδόν πενήντα χρόνια το Μίκυ Μάους ήταν κάθε βδομάδα στα περίπτερα, παρέα με ένα σωρό άλλες εκδόσεις της Disney, κατά περιόδους περισσότερες και κατά άλλες λιγότερες. Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν. Πολλοί πίστευαν ότι αυτό σηματοδοτούσε το τέλος των κόμικς της Disney στην Ελλάδα καθώς τα παιδιά, τα οποία θεωρούνται από το ευρύ κοινό οι βασικοί αποδέκτες των κόμικς έχουν στρέψει πλέον την προσοχή τους στα ηλεκτρονικά μέσα και δεν προτιμούν την ανάγνωση βιβλίων ή κόμικς. Κάποιοι ήλπιζαν ότι κάποια άλλη εταιρεία θα εμφανιζόταν και θα αναλάμβανε τα περιοδικά. Και έτσι και έγινε. Την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014, ακριβώς πριν 10 χρόνια, κυκλοφόρησε ξανά το Μίκυ Μάους στα περίπτερα από τις Καθημερινές Εκδόσεις. Είχε προηγηθεί βέβαια το αυτόνομο τεύχος Μουντιάλ Βραζιλία 2014. το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 του ίδιου μήνα. Χαράς ευαγγέλια για τους κομικσόφιλους. Πολλοί βέβαια υποδέχτηκαν την κίνηση με σκεπτικισμό και αμφιβολίες για το αν θα είχε διάρκεια. Ωστόσο 10 χρόνια μετά τα κόμικς της Disney συνεχίζουν να κυκλοφορούν στα ελληνικά, με τις όποιες ατέλειες ή αδυναμίες στην κυκλοφορία τους, συνεχίζοντας να προσφέρουν στους μικρούς αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες τους στιγμές ξενοιασιάς. Τα περιοδικά Ο Τερζόπουλος όλα αυτά τα χρόνια κυκλοφόρησε μία ευρεία γκάμα περιοδικών, από το εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, το μηνιαίο Κόμιξ, τα Μεγάλα Σήριαλ έως και λιγότερο γνωστές σειρές όπως η Τίνκερ Μπελ ή το W.I.T.C.H.. Η Καθημερινή ήταν επόμενο να μην ξεκινήσει με τόσο μεγάλο αριθμό περιοδικών. Φαίνεται όμως πως υπήρχαν σχέδια και για άλλες εκδόσεις όπως για παράδειγμα το Μίννι και Νταίζη. Αρχικά ξεκίνησε με 5 περιοδικά. Το Μίκυ Μάους, το Κόμιξ, το Ντόναλντ, τα οποία αποτελούσαν βασικές εκδόσεις του Τερζόπουλου, το Super Μίκυ, το οποίο επιλέχθηκε ως αντικατάσταση του Μεγάλου Μίκυ αλλά πρακτικά είναι , όσον αφορά τουλάχιστον το ISSN, συνέχεια του παλιού Σούπερ Μίκυ του Τερζόπουλου και τις Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ. Η επιλογή της Καθημερινής ήταν να ξεκινήσει την αρίθμηση των περιοδικών από την αρχή, κάτι που μας στέρησε δυστυχώς από το να δούμε ορόσημα όπως για παράδειγμα το Μίκυ Μάους 3000. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ, τις οποίες συνέχισε από το τεύχος 16, στο οποίο είχα σταματήσει ο προηγούμενος εκδότης. Ας δούμε λοιπόν ένα ένα τα περιοδικά ξεκινώντας… ανάποδα! 1. Οι Νέες Περιπέτειες του Φάντομ Ντακ Ο Τερζόπουλος ξεκίνησε αυτή τη σειρά το 2012. Πρόκειται ως γνωστόν για ιστορίες όπου ο Φάντομ Ντακ αντιμετωπίζει κατά κύριο λόγο τους Εβρονιανούς, μία φυλή μοχθηρών εξωγήινων. Η Καθημερινή συνέχισε τη σειρά από το τεύχος 16 αλλάζοντας όμως το μικρό μέγεθος που χρησιμοποιούσε ο Τερζόπουλος στο κανονικό, διατηρώντας όμως τη μηνιαία κυκλοφορία. Η σειρά βέβαια άντεξε μέχρι το τεύχος 44, οπότε και διακόπηκε, καθιστώντας τη την πρώτη και μοναδική έως τώρα σειρά την οποία σταμάτησε η Καθημερινή. 2. Super Μίκυ Το περιοδικό ξεκίνησε με τη δημοσίευση αρχικά μόνο μικρών έως 12 σελίδων δανέζικης προέλευσης ιστοριών. Περιείχε μάλιστα και σελίδες με παιχνίδια και γρίφους. Από το τεύχος 17, από το οποίο το περιοδικό έγινε από διμηνιαίο μηνιαίο, ξεκίνησε να περιλαμβάνει και μία μεγάλη ιστορία με πρωταγωνιστή συνήθως το Μίκυ, ενώ μερικά τεύχη αργότερα σταμάτησαν και οι σελίδες με τα παιχνίδια. Κυκλοφορεί περίπου στις 30 κάθε μήνα. 3. Ντόναλντ Για κάποιος το καλύτερο περιοδικό της Καθημερινής ή το καλύτερο μετά το Μίκυ Μάους. Κυκλοφορεί στις 15 περίπου κάθε μήνα και περιλαμβάνει αυτοτελείς μεγάλες κατά κανόνα ιστορίες με το Ντόναλντ. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό της, ο οποίος δημοσίευε στο Ντόναλντ ιταλικές ιστορίες, οι ιστορίες που βλέπουμε στην έκδοση της Καθημερινής είναι κατά πλειοψηφία δανέζικες. 4. Κόμιξ Το περιοδικό είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του ήδη από την εποχή του Τερζόπουλου. Ωστόσο η Καθημερινή έκανε μια καλή αρχή με ενδιαφέρουσες ιστορίες, οι οποίες από ότι φαίνεται είχαν προγραμματιστεί να μπουν στα τεύχη του παλιού Κόμιξ που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ. Συνέχισε και τη στήλη αλληλογραφίας, αν και κατά ένα περίεργο τρόπο όλα τα σχόλια ήταν θετικά και δημοσίευε αρχικά και κάποια μονοσέλιδα άρθρα. Η στήλη αλληλογραφίας μας άφησε σύντομα ενώ την ίδια μοίρα είχαν και τα άρθρα. Από το τεύχος 19 η Καθημερινή ξάφνιασε τους αναγνώστες αρχίζοντας αναδημοσίευση των ιστοριών του Ντον Ρόσα, οι οποίες είχαν δημοσιευτεί ξανά στο Κόμιξ του Τερζόπουλου αλλά και στη Βιβλιοθήκη Κόμιξ. Ακολούθησαν αναδημοσιεύσεις ιστοριών του Καρλ Μπαρκς και πλέον το περιοδικό δημοσιεύσει μόνο μικρές ιστορίες το πολύ 10-12 σελίδων κάνοντας πολλούς αναγνώστες να απορούν για το κατά πόσο τελικά διαφέρει από το Super Μίκυ. Κυκλοφορεί στο τέλος κάθε μήνα. 5. Μίκυ Μάους Η ναυαρχίδα των εκδόσεων Disney στην Ελλάδα κυκλοφορεί από την Καθημερινή ανελλιπώς κάθε Παρασκευή. Περιλαμβάνει κατά βάση ιστορίες από το ιταλικό Topolino. Αρχικά μεταφράζονταν σποραδικά και κάποια άρθρα από το περιοδικό αυτό. Το Μικυ Μάους αποτελεί σταθερή αξία, αν και κάποιες φορές υπάρχουν ενστάσεις για την επιλογή όχι και πολύ καλών ιστοριών. Οι ειδικές εκδόσεις Εκτός από τα περιοδικά που αναφέρθηκαν παραπάνω, η Καθημερινή έχει εκδώσει και μερικές έκτακτες σειρές. Εκτός από το Μουντιάλ 2014 που αναφέρθηκε παραπάνω, στα περίπτερα είδαμε και τα αυτοτελή Disney Princess, Frozen, Frozen Σπέσιαλ Τεύχος, Ο Καλόσαυρος και Ψάχνοντας την Ντόρι. Στα περίπτερα είδαμε επίσης και τις αυτόνομες σειρές με το γενικότερο τίτλο Editor's Choice. Με εξαίρεση το Μεγάλο Σπλας, που είχε κυκλοφορήσει ξανά στην Ελλάδα, τις υπόλοιπες ιστορίες τις είδαμε για πρώτη φορά. Πρόκειται για το Slam Duck, δύο τόμους από τη σειρά Τα χρονικά των τεράτων, αλλά και τα πιο πρόσφατα Ντετέκτιβ Ντόναλντ, Τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ Μακ Ντακ και Ντόναλντ - Ο βασιλιάς των γκολπόστ. Το πρώτο ωστόσο τεύχος αυτής της σειράς κυκλοφόρησε στο βασικό κανάλι της εκδοτικής για την κυκλοφορία των ειδικών εκδόσεων της, το οποίο είναι η κυριακάτικη Καθημερινή. Ως ένθετο στην Καθημερινή κυκλοφόρησαν αρχικά τα άπαντα του Καρλ Μπαρκς σε χρονολογική σειρά με τίτλο Η Μεγάλη Βιβλιοθήκη Disney τα καλοκαίρια από το 2014 έως και το 2016. Ο Τερζόπουλος είχε κυκλοφορήσει τους πρώτους 16 τόμους. Η Καθημερινή ωστόσο τους εξέδωσε ξανά και ολοκλήρωσε πρακτικά τη σειρά. Παράλληλα κυκλοφόρησα ξανά με την εφημερίδα και ο τόμος Carl Barks Οι Επίγονοι. Με την εφημερίδα κυκλοφόρησαν και τα αυτοτελή Ιπτάμενοι Πυροσβέστες και Οι Υπερέξι. Το χειμώνα του 2018 κυκλοφόρησαν τα 10 τομάκια της σειράς Κλασική Βιβλιοθήκη Disney, το καλοκαίρι του 2019 τα πέντε τομάκια της σειράς Η Οικονομία του Σκρουτζ και το καλοκαίρι του 2023 τα τέσσερα τεύχη του Once upon a Mouse... in the Future. Μετά την κυκλοφορία των σκληρόδετων τόμων με τα άπαντα του Μπαρκς το καλοκαίρι του 2017 ξεκίνησε η κυκλοφορία με την εφημερίδα των απάντων του Ρομάνο Σκάρπα, με μαλακό αυτή τη φορά εξώφυλλο. Η σειρά συνέχισε μέχρι το 2022 και τον τόμο 45. Πλέον η τύχη της είναι αμφίβολη. Στις ειδικές εκδόσεις να αναφέρουμε και το Ημερολόγιο το οποίο κυκλοφορεί κάθε χρόνο από το 2015. Τα τέσσερα πρώτε τεύχη δόθηκαν δωρεάν με την εφημερίδα, ενώ τα υπόλοιπα αποστέλλονται ως δώρο στους συνδρομητές των περιοδικών. Απολογισμός Η επανακυκλοφορία των περιοδικών από τις Καθημερινές εκδόσεις χαρακτηρίζεται κατ’ αρχάς θετική. Πιθανότατα καμία άλλη εταιρεία να είχε αναλάβει την έκδοση τους μετά την παραίτηση του Τερζόπουλου και θα ήταν δύσκολο να έχουμε πρόσβαση στις ιστορίες αυτές μιας και η ιταλική και η δανική δεν είναι διαδεδομένες γλώσσες σε Ελλάδα και Κύπρο. Στα θετικά θα καταλογίσουμε και τη μέχρι τώρα διατήρηση της τιμής των περιοδικών σε σταθερά ύψη. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο υπήρξε μείωση των σελίδων στα περισσότερα περιοδικά. Σημαντική επίσης είναι η έμφαση στη δημοσίευση μόνο αδημοσίευτων ιστοριών σε αντίθεση με τον Τερζόπουλο, όπου είχαμε ιστορίες με πάμπολλες αναδημοσιεύσεις. Στα αρνητικά θα αναφέρω πρώτα την έλλειψη ενδιαφέροντος για το κάτι παραπάνω. Επιγραμματικά θα αναφέρω, κατάργηση των άρθρων και της στήλης αλληλογραφίας από το Κόμιξ, αμετάφραστα ηχητικά, μηδαμινή διαφήμιση, πεισματική παράλειψη κάθε αναφοράς στον προηγούμενο εκδότη.

Εφτα καρτ-ποσταλ που διαφημιζοντουσταν στα εντυπα του Τερζοπουλου με την επωνυμια "Ημερολογιο Ντίσνευ 1973". Προφανως το ημερολογιο πηγαινε στα σπιτια των αναγνωστων του club/λεσχης φιλων του Μικυ Μαους. (διαφημιστικη καταχωρηση εποχης) Ολη η θεματολογια κ των 7 καρτ ποσταλ ανηκαν στην ταινια "Μόγλης το βιβλιο της ζουγκλας" Το ημερολογιο γινοταν και καρτ-ποσταλ ή καδρακι ή ο,τι αλλη χρηση ηθελε ο κάτοχος του,αφου υπηρχε "πέρφορε" να διαχωριστει ο καθε μήνας απο το κυριο σωμα του ημερολογιου. Ιδιαιτερες ευχαριστιες στον @ GIORGOS1966 για την προσφορα του ακεραιου αυτου αντιτύπου..

Εννιά ολόκληρα χρόνια μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσε στο box office το «Inside Out» («Τα μυαλά που κουβαλάς») της Pixar, τον ερχόμενο Ιούνιο θα προβληθεί στους κινηματογράφους το πολυαναμενόμενο sequel. Κάπου τόσα χρόνια είχαν μεσολαβήσει και από την αρχική σκέψη των δημιουργών της πρώτης ταινίας μέχρι την ολοκλήρωσή της. Κι αυτό γιατί πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, τον σχεδιασμό των χαρακτήρων, την απόδοση κίνησης στο animation, τη μεταφορά των φωνών, το μοντάζ και όλα όσα απαιτούνται σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, το πιο δύσκολο ήταν να αποφασιστεί η μορφή, το φύλο, η συμπεριφορά, η ενδυμασία κ.λ.π. των πραγματικών πρωταγωνιστών, δηλαδή των συναισθημάτων. Όλοι έχουμε στον νου μας πώς είναι ή πώς θα μπορούσαν να είναι οι ξύλινοι καουμπόηδες, οι πλαστικοί δεινόσαυροι και οι αστροναύτες-παιχνίδια («Toy Story»), ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο («Cars»), μερικά τρομακτικά τέρατα («Monsters»), ένας ποντικός («Ρατατούης»), ένα μεταλλικό ρομπότ («WALL-E») και κάποια μικρά ψαράκια («Finding Nemo»), αλλά δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσουμε μορφή, χρώμα, ομιλία και χαρακτήρα στα συναισθήματα, στη Χαρά, στη Θλίψη, στον Φόβο, στον Θυμό, στην Αηδία. Αυτά τα πέντε βασικά συναισθήματα βρίσκονταν στο μυαλό της εντεκάχρονης Ράιλι στην πρώτη ταινία και με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία ρύθμιζαν τη ζωή της και τις κινήσεις της χωρίς κανένα να προσπαθεί να υπερισχύσει των υπολοίπων. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα και λίγο πολύ απαραίτητα στην ομαλή εξέλιξη της ζωής κάθε παιδιού (και κάθε ενηλίκου) και, όπως πολύ επιτυχημένα παρουσιάζεται στην ταινία, το σημαντικότερο και πιο κρίσιμο είναι η συμφιλίωση του παιδιού μαζί τους. Τα παιδικά χρόνια ωστόσο χαρακτηρίζονται από μια γενική ανεμελιά. Πώς διαταράσσεται η ισορροπία των συναισθημάτων όταν το παιδί μπαίνει στην εφηβεία; Και πώς μπορεί το πλημμυρισμένο από τις καινούργιες σκέψεις και ορμόνες πρώην παιδί να διαχειριστεί το Άγχος; Αυτό το νέο συναίσθημα με την πιο αλλόκοτη μορφή και ομιλία είναι το νέο πρωταγωνιστικό πρόσωπο στο «Inside Out 2», όπως αποκάλυψαν τα πρώτα trailers της Pixar. Θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγους μήνες ακόμη για να απολαύσουμε την ταινία, αλλά δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδρανείς ούτε για ένα λεπτό μπροστά στο άγχος των παιδιών. Όλων των παιδιών που, όπως η Ράιλι, δικαιούνται να νιώθουν κάθε συναίσθημα και χρειάζονται υποστήριξη, κατανόηση και αγάπη. Και το σχετικό link...

Η Fiat συνεργάστηκε με την Disney για τη δημιουργία πέντε συλλεκτικών εκδόσεων του οχήματος μικροκινητικότητας. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Disney, της πρωτοπόρου εταιρείας στο αμερικάνικο animation. Συμμετέχοντας στους εορτασμούς για τα γενέθλια της Disney, η Fiat δημιούργησε πέντε μοναδικά Topolino. Πρόκειται για την παραλλαγή του Citroen Ami, με το σήμα της ιταλικής μάρκας. Το ιδιαίτερο με το Topolino είναι ότι στα ιταλικά σημαίνει «ποντικάκι» και έτσι αποκαλούν στη χώρα τον Μίκι Μάους, τον πιο γνωστό ήρωα της Disney. Επίσης, οι Ιταλοί αποκαλούσαν «Τοπολίνο» το πρώτο Fiat 500. Τα τέσσερα συλλεκτικά Topolino δημιουργήθηκαν από τους σχεδιαστές της Fiat με έμπνευση από τα Disney Creatives, ενώ το πέμπτο δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη της Disney Τζιόρτζιο Καβατζάνο. Το παρών στην εκδήλωση έδωσαν ο Πρόεδρος της Stellantis Τζον Έλκαν (είναι ο εγγονός του Τζιάνι Ανιέλι), ο Διευθύνων Σύμβουλος της Fiat Ολιβιέ Φρανσουά, ο διευθυντής της Disney Ιταλίας Ντανιέλ Φρίγκο και ο Καβατζάνο. Τα πέντε Topolino θα εκτίθενται στην ιστορικό έδρα Lingotto της Fiat, στο Τορίνο. Και το σχετικό link...

Για την καινούργια έκθεσή του, ο γνωστός από τα σκαριφήματά του εικονογράφος Mr. Doodle ταξίδεψε στο Μακάο. Στη «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» ο Mr. Doodle παρουσιάζει μια νέα συλλογή πολύχρωμων παιχνιδιάρικων έργων τέχνης, πολλά από τα οποία είναι εμπνευσμένα από τον κόσμο του Disney. Η έκθεση αποτελείται από τέσσερις διαφορετικές εγκαταστάσεις μέσα στο City of Dreams, ένα μεγάλο πολυτελές ξενοδοχείο στο Μακάο. Το χέρι του γεννημένου στην Αγγλία καλλιτέχνη είναι ήδη εμφανές από έξω καθώς η μεγαλύτερη εγκατάσταση καλύπτει όλη την πρόσοψη (52 X 20 μέτρα) του The Showroom. Στο εσωτερικό της Main Portal του City of Dreams, η δεύτερη εγκατάσταση με επωνυμία «Doodle Hall». Εδώ οι επισκέπτες βυθίζονται σε μία από το δάπεδο μέχρι το ταβάνι θέα της τέχνης του Mr. Doodle, με ένα φάσμα χρωμάτων: πολλές εικονογραφήσεις αναγνωρίσιμων χαρακτήρων Disney, συμπεριλαμβανομένων των Μίκι Μάους και Ντόναλντ Ντακ, συνοδεία των χαρακτηριστικών σκαριφημάτων που απλώνονται στους τοίχους. Υπάρχει επίσης χώρος για να παρακολουθούν οι θεατές ένα βίντεο για τη ζωή του Mr. Doodle και να μάθουν περισσότερα για την έκθεση. https://www.instagram.com/p/CxQBJm7tfpU/ Στη δυτική πλευρά του City of Dreams, ο «LOVE WALL», ένας χώρος εμπνεόμενος από ειδύλλια και σχέσεις ο οποίος δημιουργήθηκε σε συνεργασία με πολυάριθμα ζευγάρια στα οποία ζητήθηκε να ζωγραφίσουν τα δικά τους σκαριφήματα και μηνύματα από καρδιάς. Τέλος, το «Doodle Cube», στο κέντρο του Morpheus Lobby· αυτή η εγκατάσταση απηχεί το ντιζάιν του ξενοδοχείου και παρουσιάζει τα σχέδια του Mr. Doodle με διασκεδαστικό και ασυνήθιστο τρόπο. Η έκθεση «Mr. Doodle's First Exhibition in Macau» στο City of Dreams ολοκληρώνεται στις 15 Οκτωβρίου. Και το σχετικό link...

Πρόκειται για εικονογραφημένη μεταφορά της ταινίας "Mickey's Christmas Carol" του 1983 (σκηνοθεσία Burny Mattinson), που κι αυτή με τη σειρά της βασίζεται στη νουβέλα του Charles Dickens (1843), και γνωρίζουμε ως "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία". Σαν εικονογραφημένο βιβλίο είχε κυκλοφορήσει ξανά το 2013 με τον τίτλο Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, δεν είχε όμως τα ίδια screens από την ταινία με αυτό το βιβλίο. Ο Σκρουτζ Μακ Ντακ στο ρόλο του Εμπενίζερ Σκρουτζ, και ο Μίκυ στο ρόλο του Μπομπ Κράτσιτ, σε μια πολύ όμορφη εορταστική έκδοση. Εκδότης πρωτοτύπου Disney Press.

Η υπέροχη ιστορία "Ο Μαθητευόμενος Μάγος" κυκλοφόρησε σε ένα ωραίο σκληρόδετο βιβλίο με πανέμορφη εικονογράφηση από τις εκδόσεις Μίνωας. Η διασκευή είναι της Brooke Vitale, και το πρωτότυπο εκδόθηκε από την Disney Press.

Παιδική σειρά (2+) μίνι βιβλίων με αυτοτελείς ιστορίες που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2023 από την εκδοτική Μίνωας. Κυκλοφόρησαν 10 τεύχη, καθένα με διαφορετικούς χαρακτήρες: Νταίζη / Μίννι - Φύγαμε για σκι Μίκυ Μάους - Ο Μίκυ στο διάστημα Σταχτοπούτα - Ώρα για μπάνιο Πεντάμορφη - Αμέτρητα αστέρια Frozen II - Οι νέες βασίλισσες Αυτοκίνητα - Αγώνες στον πάγο Σοφία - Το πρώτο πιτζάμα πάρτι Βασιλιάς των Λιονταριών - Η μεγάλη αναζήτηση Αριστόγατες - Πάρτι έκπληξη Γουίνι το αρκουδάκι - Τα γενέθλια του Γουίνι Από το βιβλίο "Ο Μίκυ στο Διάστημα"

Σειρά 6 βιβλίων που κυκλοφόρησαν για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου αυτοκινήτου. Και μιας και το πρώτο αυτοκίνητο πιστώνεται στον Carl Benz το 1885, λογικά η σειρά είναι του 1985. Εκδότης αναγράφεται ο Δ. Παντελεσκος & Σια Ο.Ε. ή Libro - Εκδόσεις Βιβλιοπωλείο. Περιέχει χιουμοριστικά σκιτσάκια με στιχάκια, με πρωταγωνιστές τους ήρωες της Disney: Μίκι, Ντόναλντ, Ντάνιελ (δηλαδή Κύρος) και Νταγκομπέρτ (δηλαδή Σκρουτζ).

Κυκλοφόρησε λοιπόν το πρώτο τεύχος της νέα τετράτευχης σειρά Μίκυ Μάους με αφορμή τα 100 χρόνια από τη δημιουργία της Ντίσνευ. Μεγαλύτερο μέγεθος από τα εβδομαδιαία Μίκυ, σχεδόν ίδιο με άλλα τεύχη της σειράς Editor's Choice όπως π.χ. τα Χρονικά των τεράτων, αλλά με πιο σκληρό εξώφυλλο και λιγότερες σελίδες, που και αυτές είναι πιο λεπτές από το σύνηθες των Editor's Choice. Ίσως στις λιγότερες και πιο λεπτές σελίδες να οφείλεται και το δυνατό δέσιμο που σε κάνει να φοβάσαι να ανοίξεις μέχρι τέρμα το περιοδικό μην τυχόν και του κάνεις ζημιά στη ράχη. Ιδιαίτερη και η τεχνοτροπία στο σκίτσο, ενδεχομένως να μην κάνει "κλικ" σε κάποιους. Θέλω να δω το στυλ που θα έχουν και τα υπόλοιπα τεύχη της σειράς για να βγάλω τελικό συμπέρασμα...

Ένα χρόνο μετά τις Χριστουγεννιάτικες Αναμνήσεις του Μίκυ, η εκδοτική Μίνωας κυκλοφορεί ένα ακόμα εικονογραφημένο παραμύθι με εορταστικό πνεύμα. Τα δύο βιβλία είναι ίδια σε αριθμό σελίδων, μέγεθος και γενικότερη εμφάνιση, και θα μπορούσαν να ανήκουν στην ίδια σειρά, αλλά η εκδοτική δε φαίνεται να τα έχει ομαδοποιήσει με κάποιο τρόπο. Για ακόμα μία φορά τα σχέδια είναι πολύ αξιόλογα, οπότε το βιβλίο προτείνεται όχι μόνο σε παιδιά αλλά και γενικότερα σε φίλους της Disney.

Παιδικό βιβλίο στο οποίο ο Μίκυ μας διηγείται τις πιο όμορφες στιγμές των Χριστουγέννων που ξεχωρίζει: το να επιλέγει χριστουγεννιάτικο δέντρο, να το στολίζει με την παρέα του, να τραγουδάνε όλοι μαζί τα κάλαντα κλπ. Πολύ όμορφα σχέδια, σε ένα βιβλίο με άκρως εορταστικό πνεύμα.

Τον Σεπτέμβριο του 2022, η εκδοτική ΜΙΝΩΑΣ κυκλοφορεί δύο εικονογραφημένα βιβλία με διασκευασμένα σενάρια κλασικών λογοτεχνικών έργων, στα οποία τους βασικούς χαρακτήρες έχουν αντικαταστήσει oi ήρωες της Disney. Τα βιβλία αυτά είναι "Το Νησί του Θησαυρού" και το "Μικρές Κυρίες". Τον Απρίλιο του 2023 κυκλοφόρησε και ένα τρίτο βιβλίο, το "20.000 Λεύγες κάτω από τη Θάλασσα". Σίγουρα αξίζει την προσοχή των φίλων της Disney, κυρίως για το πανέμορφο σχέδιο. 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα Εκδοτική Μίνωας

Το «Der Fuehrer ’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ») δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942, σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φανταστείτε μια χώρα όπου θα ήσασταν αναγκασμένοι να ξυπνάτε κάθε πρωί υπό τους ήχους εμβατηρίων, να φωνάζετε κάθε λίγα δευτερόλεπτα «Χάιλ Χίτλερ» χαιρετώντας ναζιστικά και να εργάζεστε… 48 ώρες την ημέρα για τον φίρερ. Αυτή είναι η εφιαλτική καθημερινότητα για τον Ντόναλντ Ντακ στη χώρα των ναζί ή αλλιώς τη «Nutziland». Στη χώρα αυτή τα πάντα είναι προσαρμοσμένα στην ιδεολογία και τα σύμβολα του Τρίτου Ράιχ. Εκεί τα δέντρα είναι κλαδεμένα σε μορφή σβάστικας, ενώ και τα σύννεφα στον ουρανό σχηματίζουν αγκυλωτούς σταυρούς. Μέχρι και τα κοκόρια ξεκινούν τη μέρα τους κράζοντας «Χάιλ Χίτλερ». Πρόκειται βέβαια για την υπόθεση του αμερικανικού προπαγανδιστικού φιλμ κινουμένων σχεδίων από την εποχή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου με τον τίτλο «Der Fuehrer ’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ»). Δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942 σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φέτος συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από την πρεμιέρα του στις κινηματογραφικές αίθουσες, τη διθυραμβική υποδοχή του από κοινό και κριτικούς, αλλά και τη βράβευσή του στη 15η Τελετή Απονομής Βραβείων Όσκαρ με Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα παραμένει το μοναδικό καρτούν με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ που κέρδισε Όσκαρ. Αρχικά η ταινία τιτλοφορήθηκε ως «A Nightmare in Nutziland», καθώς πρόκειται πράγματι για έναν εφιάλτη του Ντόναλντ: ο αγαπημένος μας πάπιος βλέπει στον ύπνο του ότι ζει στη ναζιστική Γερμανία, στο καθεστώς που σε οδηγεί στην απόλυτη «τρέλα» (το λογοπαίγνιο «Nutziland» συνδυάζει τις λέξεις nuts και nazi). Τελικά όμως επικράτησε ο τίτλος «Der Fuehrer ’s Face», από το ομότιτλο τραγούδι του Oliver Wallace που είχε ερμηνεύσει πριν από τη δημιουργία της ταινίας το συγκρότημα Spike Jones and His City Slickers. Ανεπίσημα γνωστό και ως «Nazi song», το «Der Fuehrer ’s Face» παρωδούσε τον ναζιστικό ύμνο «Horst Wessel Lied». Αυτή η μουσική παρωδία χρησιμοποιήθηκε ως μουσικό χαλί του animation, ενώ οι στίχοι του ενέπνευσαν και την πλοκή του: «When der fuehrer says we is de master race / We heil heil right in der fueher ’s face / Not to love der fuehrer is a great disgrace / So we heil heil right in der fuehrer ’s face». Στη Nutziland λοιπόν ο Ντόναλντ είναι υποχρεωμένος να σηκώνεται από τα άγρια χαράματα υπό τους ήχους εμβατηρίων για να συντηρεί με την καταναγκαστική εργασία του την πολεμική μηχανή του Ράιχ. Ολόκληρη η μέρα του εκτυλίσσεται σε ένα εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού στο οποίο βιδώνει ασταμάτητα οβίδες για το πυροβολικό. Και το χειρότερο; Κάθε φορά που το πορτρέτο του Χίτλερ περνάει από μπροστά του είναι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει «Χάιλ Χίτλερ» και να το χαιρετάει ναζιστικά. Σε αυτή τη δυστοπία δεν διαφαίνεται καμιά ελπίδα διαφυγής, καμιά διέξοδος. Ο Ντόναλντ καταλήγει στην παράνοια. Αν και το «πατριωτικό» κλείσιμο του φιλμ μάς προκαλεί κάποια θυμηδία, αρκεί να θυμηθούμε ότι για τον αμερικανικό λαό του 1943 στον οποίο απευθυνόταν η ταινία η υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας τους απέναντι στην παγκόσμια ναζιστική απειλή είχε πραγματικό νόημα. Και είναι γεγονός ότι το «Der Fuehrer ’s Face» συγκαταλέγεται σε μια σειρά προπαγανδιστικών animation που παρουσίαζαν τις χώρες του Άξονα ως απόλυτα χειραγωγούμενες από τους ηγέτες τους και τη μέχρι τέλους αναμέτρηση μαζί τους ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Ογδόντα χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το «Der Fuehrer ’s Face» παραμένει το πιο «πολιτικοποιημένο» και καθαρά αντιφασιστικό animation που δημιούργησε ποτέ η Disney, χωρίς να έχει χαθεί ούτε ίχνος από το ευφυές, σπαρταριστό χιούμορ του. Και το σχετικό link...