Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Alejandro Jodorowsky'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία έργα της 9ης Τέχνης, «Το Ινκάλ» επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis και μας εισάγει εκ νέου στον επικό κόσμο των Jodorowsky και Moebius. Ήδη από τις υπογραφές των δημιουργών στο εξώφυλλο, ο αναγνώστης προδιαθέτεται με προσδοκίες για ένα ανάγνωσμα με ισχυρό καλλιτεχνικό αντίκτυπο. Άλλωστε, τόσο ο Alejandro Jodorowsky όσο και ο Moebius – κατά κόσμον Jean Giraud – έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία της Τέχνης, ωθώντας τη διαρκώς σε νέα καλλιτεχνικά, εικαστικά και αφηγηματικά μονοπάτια, εφευρίσκοντας νέους τρόπους να εκφράσουν τις πρωτοποριακές ιδέες τους και τολμώντας να παρουσιάσουν και να εξερευνήσουν το νέο, το άγνωστο. Αφετηρία για τη δημιουργία του «Ινκάλ» στάθηκε η απόπειρα του Jodorowsky να μεταφέρει το 1974 στη μεγάλη οθόνη το βιβλίο επικής επιστημονικής φαντασίας του Αμερικανού συγγραφέα Frank Hebert, «Dune» (1965). Στο ντοκιμαντέρ που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Κανών το 2013 με τίτλο «Jodorowsky ’s Dune», παρουσιάζεται λεπτομερώς η μεγαλεπήβολη πρόταση του Γάλλοχιλιανού δημιουργού: μεταξύ του καστ συγκαταλέγονταν ονόματα όπως ο Salvador Dalí, ο Orson Welles, ο Mick Jagger και η Amanda Lear, ενώ τη μουσική επρόκειτο να επιμεληθούν τα συγκροτήματα Pink Floyd και Magma. Η απύθμενη έμπνευση του Jodorowsky ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που το έργο έμεινε ανολοκλήρωτο, για να ολοκληρωθεί τελικά μία δεκαετία αργότερα, όταν το 1984 κυκλοφόρησε τελικά η ταινία σε σκηνοθεσία David Lynch. Η απαγορευτική διάρκεια της ταινίας, η οποία υπολογιζόταν σε 10 με 14 ώρες, καθώς και ο απαιτητικός προϋπολογισμός (μόνο ο Σαλβαδόρ Νταλί ζητούσε 100.000 δολάρια την ώρα για να συμμετάσχει) λειτούργησαν ανασταλτικά για την παραγωγή μιας ταινίας, η οποία θα άφηνε ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του κινηματογράφου – άλλωστε, το κατάφερε και χωρίς να ολοκληρωθεί. Το υλικό αναφοράς, στο οποίο συμπεριλαμβάνονταν τα σχέδια του Moebius για ένα στόριμπορντ τριών χιλιάδων σελίδων, επηρέασε τελικά την παραγωγή πολλών μεταγενέστερων κινηματογραφικών παραγωγών επιστημονικής φαντασίας, μεταξύ των οποίων οι σειρές ταινιών «Star Wars», «Terminator» και «Alien». Στην παραγωγή του Alien άλλωστε εργάστηκε σχεδόν σύσσωμη η ομάδα του Jodorowsky, όταν πλέον το όνειρό του για τη μεγαλύτερη ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου είχε καταρρεύσει. Το υλικό όμως υπήρχε. Το ίδιο και η ανάγκη των καλλιτεχνών να επινοήσουν έναν πρωτότυπο φανταστικό κόσμο και να τον εξερευνήσουν σε βάθος, σε μία διαστημική οδύσσεια γεμάτη επιστημονική φαντασία και τεχνολογία, πολιτική ίντριγκα και συνωμοσίες, μυστικιστικές και ψυχεδελικές εσωτερικές αναζητήσεις, δράση, έρωτα, σάτιρα. Κι έτσι γεννήθηκε «Το Ινκάλ». Κάνοντας την πρώτη του εμφάνιση στο γαλλικό περιοδικό «Métal Hurlant» το 1980, η ιστορία δημοσιεύτηκε σε συνέχειες και ολοκληρώθηκε το 1988. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε συνέχειες στο περιοδικό «Μικρό Παρά Πέντε» τη δεκαετία του ’80 και αργότερα εκδόθηκε σε έξι τεύχη από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ, ακολουθώντας την επίσημη διαίρεση σε κεφάλαια της εκδοτικής εταιρείας Les Humanoides Associes. Η έκδοση της Anubis, «Το Ινκάλ – Μέρος Πρώτο» παρουσιάζει τα τρία κεφάλαια, συστήνοντάς μας σε αυτό το διαγαλαξιακό έπος απ’ την αρχή. Ο Τζον Ντιφούλ, ένας ντετέκτιβ κλάσης «Ρ» σε έναν εκφυλισμένο, δυστοπικό κόσμο, βλέπει τη ζωή του να ανατρέπεται όταν ανακαλύπτει ένα αρχαίο μυστικιστικό τεχνούργημα που ονομάζεται «Ινκάλ». Οι περιπέτειες του Ντιφούλ θα τον φέρουν σε σύγκρουση με τον μεγαλύτερο πολεμιστή του γαλαξία, τον Μεταβαρόνο, αλλά και αντιμέτωπο με τις φοβερές δυνάμεις του Τεχνοποντίφικα. Αυτές οι αναμετρήσεις είναι λίγες από τις πολλές που συνθέτουν μια ιστορία κωμικών και κοσμικών διαστάσεων, όπου ο Ντιφούλ θα χρειαστεί να παλέψει όχι μόνο για τη δική του επιβίωση αλλά και για εκείνη ολόκληρου του σύμπαντος. Οι περιπέτειες του πρωταγωνιστή, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει το ηρωικό και ηθικό στερεότυπο του «εκλεχτού» που συναντάται σε αυτού του είδους τις επικές αφηγήσεις, χαρακτηρίζονται από μία εκ πρώτης όψεως αφαιρετική, συνειρμική πορεία, δίχως να γίνεται αντιληπτό το διακύβευμα και ο ρόλος του Τζον σε αυτό. Βουτηγμένος στα πάθη, στις εξαρτήσεις και στην… ανεμελιά, ο Τζον δείχνει με κάθε ευκαιρία πόσο δειλός και φυγόπονος είναι, αναζητώντας βοήθεια για να ξεπεράσει τις διαρκείς προκλήσεις που εμφανίζονται στο διάβα του από τρίτους ή από το Ινκάλ, το οποίο παραμένει το μεγαλύτερο μυστήριο στην αλλόκοτη και συνάμα σαγηνευτική ιστορία των δύο τεράστιων καλλιτεχνών. Εκτός από την κεντρική ιστορία, η οποία θα ολοκληρωθεί με τον δεύτερο τόμο, «Το Ινκάλ» πλαισιώνεται από τις ιστορίες «Πριν το Ινκάλ» (Jodorowsky – Zoran Janjetov), «Μετά το Ινκάλ» (Jodorowsky – Moebius) και «Το Τελευταίο Ινκάλ» (Jodorowsky – José Ladrönn), καθώς και μερικές spin-off σειρές μεταξύ των οποίων «Το Έπος των Μεταβαρόνων», το οποίο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά μέσω του περιοδικού «9» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία». Νέες εκδόσεις Εκτός από το «Ινκάλ», του οποίου ο δεύτερος τόμος αναμένεται να κυκλοφορήσει εντός Νοεμβρίου, από τις εκδόσεις Anubis επανακυκλοφορούν τα εμβληματικά κόμικς «V for Vendetta» των Alan Moore και David Lloyd και «Joker» του Brian Azzarello, αλλά και η ολόφρεσκη ιστορία «Spider-Men» του Brian Michael Bendis και της Sara Pichelli, όπου ο κλασικός, φιλικός Σπάιντερ-Μαν της γειτονιάς Πίτερ Πάρκερ συναντάται με τη νέα, Ultimate εκδοχή του, την οποία ενσαρκώνει ο νεαρός Μάιλς Μοράλες. Και το σχετικό link...
  2. «Ινκάλ»: Κατά πολλούς, το σημαντικότερο graphic novel επιστημονικής φαντασίας – και αυτό που επηρέασε τους περισσότερους σεναριογράφους, σχεδιαστές και σκηνοθέτες. Κανείς μαθαίνει τα κόμικς, και τα αγαπά, κάπου στην εφηβική του ηλικία, συν-πλην κάποια χρόνια, ανάλογα με τη βιβλιοθήκη που είχαν οι γονείς του, με το πόσο τούς έβλεπε να διαβάζουν και με την πρόσβαση που είχε ο ίδιος σε βιβλία και άλλα βρώσιμα έντυπα. Μπορεί να είναι κάποια υπερηρωικά τα κόμικς που θα μάθει αυτό το παιδί να αγαπά – και που θα του ανοίξουν τον δρόμο προς εκείνα που θα βάλει στο εικονοστάσι του μεγαλώνοντας –, μπορεί να είναι πολεμικά, μαγείας, φραντσάιζ, αντεργκράουντ, καλλιτεχνικά, πολιτικά, ερωτικά, τρόμου, φαντασίας, ο Σπάιντερμαν και ο Μπάτμαν, ο Μπλεκ και ο Ζαγκόρ, ο Κοκομπίλ και ο Αστερίξ, μπορεί να είναι ο Κόναν ο Βάρβαρος – ή να είναι το Ινκάλ. Αν τυχόν είναι το Ινκάλ, να ξέρει ότι η ζωή του σημαδεύτηκε πια για τα καλά. Και πως αυτό είναι καλό, και να μην τον μέλλει. Όλα θα πάνε καλά. Θα είναι παράξενα βέβαια, αλλά κι ΑΥΤΟ είναι καλό. Αν πάλι διαβάσει το Ινκάλ πιο μεγάλος, ναι, προφανώς θα καταλάβει πιο πολλά πράγματα, θα δει πιο βαθιά, θα προβληματιστεί περισσότερο, αλλά κυρίως: θα επιστρέψει ξανά μέσα του σε εκείνη τη μαγική ηλικία. Σε εκείνο που υπήρξε τότε, και που κατά έναν περίεργο τρόπο, εξακολουθεί να είναι, κι ας μην το ξέρει. Κι αυτό είναι επίσης πολύ καλό, όπως μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει. Αρκεί να το κάνει μυστικά, και με ένα πονηρό εσωτερικό χαμόγελο. Γιατί έτσι πάνε αυτά. Ο Alejandro Jodorowsky και ο Mœbius έφτιαξαν ένα αριστούργημα, τέτοιο που ξεπέρασε ακόμη και τη συνασπισμένη τους διάνοια. Το Ινκάλ έκτοτε ζει τη δική του ζωή, και συνεχίζει να τρυπώνει στα μυαλά και στις ψυχές των αναγνωστών του, και να πλάθει καλλιτέχνες ανάμεσά τους. (Ένας από αυτούς, από τους πολύ σύγχρονούς μας, ο Taika Waititi, που θα το γυρίσει ταινία – για να μας κόψει την ανάσα). Οι άνθρωποι της ηλικίας μου το διαβάσαμε στα ευλογημένα 80s, στο Μικρό Παρά Πέντε, το κουβαλάγαμε επάνω μας και το βάζαμε κάτω-κάτω στη βιβλιοθήκη μην το δει κανείς και μας το πάρει. Αν και τελικά πάντα το χάναμε, άγνωστο γιατί. Ήταν έξι τεύχη τότε. Μάλλον. Τώρα (κι αυτό είναι η είδηση) το Ινκάλ επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Anubis σε δύο τόμους, και είναι ώρα να το μάθουν, ή να το ξαναθυμηθούν, όλοι. Ο πρώτος (μετάφραση Χρήστος Τσέλιος, 156 σελίδες, 21x28 εκατοστά) ξεκινά το ταξίδι του σε δέκα μέρες. Πάμε να σώσουμε το σύμπαν, ξανά. Γιατί είμαστε παράξενοι τύποι, όλοι μας. Και το σχετικό link...
  3. THE KNIGHTS OF HELIOPOLIS Πρόκειται για μια μίνι σειρά που ολοκληρώθηκε σε 4 άλμπουμ, σε σενάριο του Alejandro Jodorowsky, σχέδιο του Jeremy και χρώματα του Felideus. Το πρώτο άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2017 από την Glenat, με τα επόμενα να κυκλοφορούν με διαφορά 1 περίπου χρόνου μεταξύ τους. Για όσους δεν μιλούν Γαλλικά, η Titan Comics συγκέντρωσε τα 4 άλμπουμ σε έναν πολύ όμορφο σκληρόδετο τόμο στα Αγγλικά τον Απρίλιο του 2021. Στο ναό των Ιπποτών της Ηλιόπολης στην Ισπανία, ο Δεκαεπτά (Seventeen) αγωνίζεται για να εδραιώσει τη θέση του στο μυστικιστικό αυτό τάγμα, του οποίου μέλη είναι μεταξύ άλλων ο Νοστράδαμος, ο Απόστολος Ιωάννης, o Λάο Τσε κ.α. Ο Δεκαεπτά επίσης τυχαίνει να είναι και ο Λουδοβίκος 17ος, ο νόμιμος διάδοχος του στέμματος της Γαλλίας, καθώς οι γονείς του είναι ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 16ος και η Μαρία Αντουανέτα. Τέλος, ο Δεκαεπτά είναι και ερμαφρόδιτος, έχοντας τόσο αντρικό όσο και γυναικείο μόριο, ενώ έχει και γυναικείο στήθος. Έχοντας κατακτήσει το μυστικό της αθανασίας όπως άλλωστε όλα τα μέλη του τάγματος, ο Δεκαεπτά θα συνάψει σχέση με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, θα αντιμετωπίσει τον Τζαν Αντεροβγάλτη στο Βικτωριανό Λονδίνο, και γενικά θα αλληλεπιδράσει με διάφορα ιστορικά ή μη πρόσωπα από διάφορες ιστορικές περιόδους. Παρά τις κάποιες λίγες ενδιαφέρουσες ιδέες, η ιστορία είναι ψιλο-φόλα. Ξεκινάει δυναμικά στις πρώτες σελίδες με μια υπόθεση που θύμιζε "The Man in the Iron Mask", αλλά γρήγορα αρχίζουν να έχουν πιο μεγάλη σημασία οι ερωτικές σχέσεις του Δεκαεπτά παρά το περιπετειώδες κομμάτι.. Αυτό που σίγουρα αξίζει την προσοχή μας είναι το φανταστικό σχέδιο του Jeremy, που με έκανε συχνά να ξεχνώ ότι αυτό που διαβάζω είναι αδιάφορο. Προτείνεται μόνο σε αυτούς που μαζεύουν τα άπαντα του Jodorowsky.
  4. GeoTrou

    JODOROWSKY ALEJANDRO [ (1929) ]

    Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον Alejandro Jodorowsky ως ένα σπουδαίο και πολυγραφότατο σεναριογράφο. Η αλήθεια είναι ότι ο ακούραστος Χιλιανός είναι (πάρα) πολλά περισσότερα. Ίσως η ιδιότητα με την οποία είναι ευρέως γνωστός είναι αυτή του σκηνοθέτη, αφού έχει γυρίσει περίπου δέκα ταινίες, σε κάποιες από τις οποίες έχει συμμετάσχει και ως ηθοποιός. Εκτός αυτού έχει γράψει θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα και δοκίμια, ενώ είναι μουσικός, μίμος και ψυχοθεραπευτής. Ο Alejandro Jodorowsky Prullansky, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1929 στην πόλη Τοκοπίλλα της Χιλής. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι από την Ουκρανία και είχαν διαφύγει εκεί ώστε να σωθούν από τα πογκρόμ. Ο νεαρός Jodorowsky ξεκίνησε να σπουδάζει ψυχολογία και φιλοσοφία, αλλά τα παράτησε και έγινε κλόουν σε τσίρκο. Ασχολήθηκε με το θέατρο και το 1947 σχημάτισε τον δικό του θίασο. Το 1953 μετακινήθηκε στο Παρίσι, όπου και ζει σήμερα. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε να ασχολείται με τον κινηματογράφο. Οι αβάν-γκαρντ ταινίες του, με γνωστότερες τις El Topo (1970), The Holy Mountain (1973) και Santa Sangre (1989), έχουν αποκτήσει πλέον μια cult διάσταση. Περιβόητη είναι η προσπάθειά του να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το γνωστό sci-fi βιβλίο του Frank Herbert Dune, ένα πρότζεκτ που έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη απραγματοποίητη ταινία. Περιελάμβανε ηθοποιούς και συντελεστές όπως ο Όρσον Γουέλς, ο Σαλβαντόρ Νταλί και οι Pink Floyd, αλλά τελικά ακυρώθηκε λόγω των τεράστιων οικονομικών απαιτήσεων. Η ενασχόληση του Jodorowsky με την 9η τέχνη ξεκίνησε το 1966 στο Μεξικό, όπου έγραψε και σχεδίασε αρκετά κόμικς. Από τότε που εγκαταστάθηκε στην Γαλλία, η βιβλιογραφία του έχει γεμίσει με πολλά διαφορετικά έργα. Μια από τις πρώτες σημαντικές συνεργασίες του ήταν αυτή με τον Georges Bess, που γέννησε τα Le Lama Blanc (1988-1993) και Juan Solo (1995-1999). Ακολούθησαν διάφοροι τίτλοι επιστημονικής φαντασίας που εντάσσονται στο λεγόμενο Jodoverse, όπως οι La Caste des Méta-Barons (1992-2003) με τον Juan Giménez, Les Technopères (1998-2006) με τον Zoran Janjetov και Castaka (2007-2013) με τον Das Pastoras. Άλλα κόμικς του είναι τα Borgia (2004-2010) και Bouncer (2001-σήμερα), σε σχέδιο των Milo Manara και François Boucq αντίστοιχα. Πολλά από τα έργα αυτά θεωρούνται -και όχι άδικα- διαμάντια των ευρωπαϊκών κόμικς. Βεβαίως, η συνεργασία η οποία ξεχωρίζει περισσότερο από κάθε άλλη, είναι αυτή με τον θρυλικό Moebius. Οι δυο τους γνωρίστηκαν μετά από την επιθυμία του Jodorowsky ν' αναλάβει ο Moebius τα storyboards και το design των χαρακτήρων για το Dune. Μαζί δημιούργησαν διάφορα κόμικς, μεταξύ των οποίων και το L'Incal (1981-1988). Το κόμικ αυτό αποτελεί πλέον ένα από τα κλασικότερα έργα επιστημονικής φαντασίας στον χώρο των κόμικς και θεωρείται από πολλούς το αποκορύφωμα της καριέρας των δύο αυτών δημιουργών. Σε σχέδιο του Moebius, ο Jodorowsky έγραψε επίσης τα Les Yeux du Chat (1978), Double Évasion (1981), La Folle du Sacré Coeur (1992-1998) Griffes d'Ange (1994) και Après l’Incal (2000-2014). Η εν λόγω συνεργασία αποτελεί αναμφίβολα μια από τις σπουδαιότερες στην ιστορία των ευρωπαϊκών κόμικς και όχι μόνο. Ευτυχώς στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει αρκετά από τα κόμικς του Jodo, όπως τα Βοργίες, Το Ινκάλ και Το Έπος των Μεταβαρόνων. Έχει γράψει το σενάριο σε δεκάδες, που κυμαίνονται από την επιστημονική φαντασία και το fantasy μέχρι το γουέστερν και την σάτιρα. Στις ιστορίες του συχνά συναντά κανείς τα στοιχεία του μυστικισμού, της μαγείας και του σουρεαλισμού. Έχει τιμηθεί με γαλλικά, αμερικανικά, ιταλικά και ισπανικά βραβεία, μεταξύ των οποίων ένα Harvey Award και ένα στο φεστιβάλ της Ανγκουλέμ. Πόσοι δημιουργοί άλλωστε μπορούν να καυχηθούν ότι αστεροειδείς φέρουν το όνομά τους; Παρουσιάσεις κόμικς του Jodorowsky: ANIBAL CINQ ASTÉROÏDE HURLANT DIOSAMANTE MEGALEX MEGALEX - HC ALBUM: THE COMPLETE STORY (ΞΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ) PIETROLINO SHOWMAN KILLER
  5. Ένας σκηνοθέτης παράξενων καλτ ταινιών και συγγραφέας πολυεπίπεδων σεναρίων με μεταφυσικά και θρησκευτικά στοιχεία και ένας από τους σπουδαιότερους Ευρωπαίους δημιουργούς κόμικς συνεργάζονται σε μια ιστορία που ξεκινά με τις διαλέξεις ενός καθηγητή στα αμφιθέατρα της Σορβόνης και καταλήγει στην Κολομβία με τη «γέννηση» του Αγίου Ιωάννη. Οι ταινίες του Χιλιανού σκηνοθέτη Alejandro Jodorowsky (γενν. 1929) όπως το «Santa Sangre», το «El Topo» και το «Ιερό Βουνό» θεωρούνται σήμερα καλτ και προβάλλονται ξανά και ξανά σε εναλλακτικά και underground φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Βουτηγμένες στον σουρεαλισμό και τον μυστικισμό και συχνά ποτισμένες από ωμή βία, έχουν γίνει αντικείμενα λατρείας από μια μερίδα οπαδών του εναλλακτικού κινηματογράφου. Παράλληλα με την καριέρα του στον κινηματογράφο, ο Jodorowsky έχει γράψει τα σενάρια πολλών κόμικς με πιο γνωστό από αυτά το «Ίνκαλ», μια εξαιρετικά πολύπλοκη και πολύτομη σειρά η οποία μετά την τεράστια επιτυχία της γνώρισε ένα σίκουελ («After the Incal»), ένα πρίκουελ («Before the Incal» σε σχέδια του Zoran Janjetov), έναν επίλογο («Final Incal» σε σχέδια του Jose Ladronn) και διάφορα spin-offs μεταξύ των οποίων και το «Έπος των Μεταβαρόνων» σε σχέδια του Juan Gimenez. Το Ίνκαλ αποτέλεσε την πιο μακρόχρονη συνεργασία του Jodorowsky με τον Moebius και γνώρισε πολλά σίκουελ, πρίκουελ και spin-offs με άλλους σχεδιαστές. Στο πρώτο Incal (1980-1988) καθώς και στο After the Incal (2000) ο Jodorowsky συνεργάστηκε με τον μεγάλο Moebius (1938-2012), γνωστό και ως Jean Giraud, έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς κόμικς της γαλλοβελγικής σχολής με τεράστια θητεία στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ πάνω σε μια μεγάλη ποικιλία ειδών, με πιο συχνά από αυτά στο έργο του το γουέστερν («Blueberry») και την επιστημονική αλλά και υπερηρωική φαντασία («Arzach, «The Airtight Garage», «Silver Surfer» κ.ά.). Εκτός από το Ίνκαλ όμως, που αποτελεί και την πιο γνωστή συνεργασία μεταξύ Alejandro Jodorowsky και Moebius, οι δυο φίλοι συνδημιούργησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ακόμη ένα βιβλίο με θεματολογία που δεν έχει καμιά σχέση με την επιστημονική φαντασία. «Η Τρελή της Σακρέ-Κερ» (εκδόσεις Μαμούθ, 190 σελίδες) είναι μια συλλογή τριών διαφορετικών άλμπουμ («Η Τρελή της Σακρέ-Κερ», «Η Παγίδα του Παραλόγου», «Ο Τρελός της Σορβόνης») που όλα μαζί συνθέτουν μια ιστορία σε αρκετά διαφορετικό ύφος από πρότερες δουλειές του Jodorowsky αλλά διατηρώντας τα στοιχεία του παράλογου, του μυστικιστικού, του θρησκευτικού, του χιουμοριστικού. Δεν υπάρχουν αλλόκοτα πλάσματα από μακρινούς πλανήτες, δεν υπάρχουν εξωγήινοι και πανίσχυρα υπερόπλα, δεν υπάρχουν πόλεμοι και καταστροφές. Η ιστορία ξεκινά από τα αμφιθέατρα του ιστορικού Πανεπιστημίου της Σορβόνης και ένα μεγάλο μέρος της εξελίσσεται στο σύγχρονο Παρίσι με πρωταγωνιστή τον Αλέν Μανζέλ, έναν καθηγητή φιλοσοφίας με πολλά, σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί και έχει αποδεχθεί ο Jodorowsky, αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά του συγγραφέα. Ο Μανζέλ είναι ένας πολύ επιτυχημένος πανεπιστημιακός δάσκαλος που κατορθώνει να συγκεντρώνει στα μαθήματά του εκατοντάδες φοιτητές αλλά και πολλούς ακροατές που γεμίζουν ασφυκτικά τις αίθουσες για να τον ακούσουν. Η προσωπολατρία προς τον Μανζέλ είναι τόσο μεγάλη που οι «πιστοί» του έχουν δημιουργήσει μια οιονεί αίρεση: ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο, διαβάζουν ό,τι προτείνει ο καθηγητής, είναι έτοιμοι και πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις ηθικές «εντολές» του και τις «προσταγές» του χωρίς αμφισβητήσεις. Κι αυτός διογκώνει τη φιλαυτία του προσθέτοντας όλο και περισσότερες διδαχές που αναμιγνύουν στοιχεία φιλοσοφίας και θρησκείας και προτείνοντας την πνευματική προσήλωση και αφοσίωση στα θεία καθώς και την αποστασιοποίηση από την υλική ζωή: «Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος δεν έχει λόγο ν’ ασχολείται με την πολιτική! Πρέπει να νοιάζεται για την ηθική!» αγορεύει σε κατάμεστες αίθουσες. «Πριν με κρίνετε, θα σας πω ένα ρητό, του οποίου την πηγή δεν είστε άξιοι να μάθετε: “Δεν υπάρχει ούτε καλό, ούτε κακό. Υπάρχει μόνο θεία παρουσία που απλώς αλλάζει μορφή”». Με τέτοιες ασυναρτησίες ο Μανζέλ θεωρείται από τους οπαδούς του κάτι σαν μοντέρνος προφήτης, μέχρι που μια οικογενειακή κρίση φουντώνει τις αντιδράσεις εναντίον του, οδηγεί σε αμφισβητήσεις των θεωριών του και το αμφιθέατρο παίρνει κυριολεκτικά φωτιά: «Αρκετά, συνάδελφοι! Σε ανώτατη σχολή είμαστε, όχι σε συναγωγή» φωνάζει ένας από τους φοιτητές του και πρώην γκρούπι του καθηγητή-σταρ. Και συνεχίζει: «Βαρέθηκα τα μυστικιστικά σας αλαμπουρνέζικα κύριε Μανζέλ! Η εμπειρία μου να σας ακούω να παπαγαλίζετε τα λόγια του Εβραίου “φιλοσόφου” Λεβινάς, μαθητή του ναζί Χάιντεγκερ, με οδήγησε στην αγανάκτηση. Μα την πίστη μου, ούτε σε σχολή του Μεσαίωνα να ήμασταν! Παρατήστε τη φιλοσοφία, κύριε Μανζέλ! Πηγαίνετε καλύτερα να παριστάνετε τον προφήτη στα σκαλιά! Αλλά όχι εδώ! Δεν αγγίζετε την πολιτική, που είναι η μόνη και απόλυτη πραγματικότητα! Καλύτερα να δουλέψετε για να ταΐσετε τον κόσμο!». Κάτι προσπαθεί να ψελλίσει ο καθηγητής για να περισώσει την αξιοπρέπεια και τη φήμη του αλλά το κύμα της απόρριψης θα τον καταπιεί: «Αυτό το παραλήρημα δεν έχει καμιά σχέση με διάλεξη από πανεπιστημιακή έδρα! Οι “θεϊκές θεωρίες” αυτού του παλιάτσου για την αγάπη του πλησίον δεν τον έσωσαν από το μίσος της ίδιας του της γυναίκας! Εγώ φεύγω! Όσοι συμφωνούν μαζί μου ας μ’ ακολουθήσουν!» φωνάζει ο εξεγερμένος φοιτητής. Όλοι τον ακολουθούν. Με μοναδική εξαίρεση την Ελιζαμπέτ, μια όμορφη, πιστή και απολύτως παρανοϊκή φοιτήτρια που είναι ερωτευμένη με τον καθηγητή και πιστεύει ότι είναι προορισμένη να γεννήσει τον προφήτη Ιωάννη! «Στο τελευταίο σου μάθημα είδα κάτι σαν όραμα… Εσένα κι εμένα, ως τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ της Βίβλου, να γεννάμε ένα παιδί, έναν προφήτη, και να το ονομάζουμε Ιωάννη. Αυτόν που θα δείξει στον κόσμο τον δρόμο που οδηγεί στον νέο Χριστό… Μας περιμένει μια θαυμαστή αποστολή Αλέν! Ένα μέλλον γεμάτο δόξα!». Κι εδώ αρχίζει η κατάδυση του Αλέν στην παραφροσύνη, στις αμφιβολίες, σε έναν κόσμο που ποτέ δεν φανταζόταν ότι υπάρχει. Θα αναμετρηθεί επώδυνα με τον νεότερο εαυτό του, θα κάνει σεξ με την Ελιζαμπέτ μέσα στον ναό της Σακρέ-Κερ, τον δεύτερο μεγαλύτερο ναό του Παρισιού μετά την Παναγία των Παρισίων, θα χρεοκοπήσει, θα πάρει μέρος σε ομαδικά όργια με ουσίες, προσευχές και παράδοξα θρησκευτικά αντικείμενα και σύμβολα, θα γίνει συνεργός σε δολοφονίες, θα ξεχυθεί γυμνός στη φύση σε ασκήσεις αυτογνωσίας, θα καταβυθιστεί στα σκοτεινότερα (ή φωτεινότερα;) μονοπάτια της ύπαρξής του, θα ταξιδέψει άθελά του στην Κολομβία για να αναγεννηθεί απαλλαγμένος από το παρελθόν του και να γίνει πατέρας ενός παιδιού που, ενάντια σε κάθε λογική, μπορεί τελικά να είναι και ο πολυαναμενόμενος Προφήτης. Στο πνεύμα του συνόλου του έργου του Jodorowsky, το απρόσμενο, το αναπάντεχο, το λυτρωτικό και το παράλογο γίνονται πραγματικά και μια μεταμόρφωση, κυριολεκτική ή μεταφορική, οδηγεί στη λύση. Ο αποσβολωμένος αναγνώστης προσπαθεί να καταλάβει τι από όλα αυτά που διαβάζει μπορεί να έχει συμβεί στην πραγματικότητα και τι στη φαντασία και στον διαταραγμένο ψυχικό κόσμο του πρωταγωνιστή. Αλλά στην Τρελή της Σακρέ-Κερ, χαρακτηριστικό δείγμα ενός μαγικού νεο-ρεαλισμού που ακριβώς γι’ αυτό και για να τον τιμήσει ολοκληρώνεται στη Νότια Αμερική, δεν υπάρχουν απαντήσεις. Υπάρχουν μόνο εξουσίες υπό διαρκή αμφισβήτηση, υπάρχουν θέσφατα, δόγματα και αξίες που γκρεμίζονται με πάταγο και με χιούμορ, χωρίς όμως να δίνουν τη θέση τους σε κάποια υποτιθέμενη αντικειμενική και κοινώς παραδεκτή λογική, αλλά σε άλλες αξίες εξίσου αμφισβητούμενες που, όπως σωστά μπορεί να υποθέσει ο αναγνώστης, με τη σειρά τους θα εκπέσουν κι αυτές κ.ο.κ. Υπό την καθοδήγηση ενός θηλυκού Ιησού που αυτοαποκαλείται «Ιησούσα» και παραδόξως έχει πολλούς πιστούς, ο καθηγητής θα αμφισβητήσει πρώτα και πάνω απ’ όλα τον εαυτό του: «Τώρα βλέπω από πού έρχονται η κούραση κι ο φόβος μου… Έχω δηλητηριαστεί! Και μάλιστα από τι; Από το ίδιο μου το εγώ!». Κι έτσι, μια ιστορία που ξεκίνησε από τη Σορβόνη και συνεχίστηκε στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου και του μυαλού, τελειώνει και πάλι σχεδόν εκεί απ’ όπου ξεκίνησε χωρίς τίποτα να είναι ίδιο με πριν. Εκτός ίσως από την, εμμονική για τον Jodorowsky, παρουσία τού θείου που ενώ απουσιάζει όταν όλοι το προσμένουν, εμφανίζεται όταν όλοι το έχουν πια απορρίψει. Και το σχετικό link...
  6. Πέθανε στις 2 Απριλίου ο Juan Gimenez, ένας πολύ μεγάλος σχεδιαστής, ένας σπουδαίος δημιουργός κόμικς. Ο Αργεντινός καλλιτέχνης είχε πρόσφατα επισκεφθεί την Ισπανία όπου κατά πάσα πιθανότητα μολύνθηκε με κορονοϊό. Πέθανε ύστερα από βραχεία νοσηλεία στη χώρα του σε ηλικία 77 ετών. Στην αρχή της καριέρας του εμπνεύστηκε από δημιουργούς όπως ο Hugo Pratt και ο Francisco Solano Lopez, ενώ μετέπειτα συνεργάστηκε με κορυφαίους σεναριογράφους όπως ο Carlos Trillo, ο Emilio Balcarce, ο Roberto Dal Pra κ.ά. Τα έργα του δημοσιεύτηκαν σε μεγάλα περιοδικά της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής, είχε κατ’ επανάληψη τιμηθεί με σημαντικά βραβεία και διακρίσεις μεταξύ των οποίων το βραβείο «Yellow Kid» του φεστιβάλ της Λούκα, ενώ είχε συμμετάσχει και στην εμβληματική ταινία animation «Heavy Metal» του 1981. Αναμφίβολα όμως, η σημαντικότερη δουλειά του που τον έκανε ευρύτερα γνωστό ήταν «Το Έπος των Μεταβαρόνων» που συνδημιουργούσε με τον Χιλιανό συγγραφέα Alejandro Jodorowsky από το 1992 ως το 2003 (δημοσιεύτηκε στα ελληνικά από το περιοδικό «9» από το 2000 έως το 2004 και κυκλοφόρησε σε αυτόνομες εκδόσεις από την «Ελευθεροτυπία»), μια τραγική και συνάμα επική ιστορία επιστημονικής φαντασίας και πολιτικής δυστοπίας. Ως φόρο τιμής και αποχαιρετισμό στον Juan Gimenez και στο ιδιαίτερα πλούσιο έργο του, το «Καρέ Καρέ» αναδημοσιεύει τον επίλογο του αείμνηστου Άγγελου Μαστοράκη, διευθυντή του περιοδικού «9», στην παρουσίασή του με τίτλο «Το Έπος των Μεταβαρόνων: τρεις βασικοί άξονες διήγησης και η δυναμική τους» από το συνέδριο «Αποχρώσεις δύο κόσμων: κόμικς και [επιστημονική] φαντασία» που πραγματοποιήθηκε στη Μυτιλήνη το 2005 (τα πρακτικά με τίτλο «Θέα από Ψηλά» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ηλίβατον): «Κι έπειτα ο τελευταίος Μεταβαρόνος, ο Ακατονόμαστος, θα λύσει όλα τα συμβόλαιά του και θα αποσυρθεί. Για ένα χρονικό διάστημα θα ασχοληθεί παίζοντας με τις τεράστιες δυνάμεις του, καταστρέφοντας ουράνια σώματα στις έρημες περιοχές του σύμπαντος. Ώσπου να φτάσει η στιγμή που θα αντιμετωπίσει το αδιέξοδο της ύπαρξής του. Θέλοντας να κλείσει τους λογαριασμούς του με την Κάστα θα ανακαλέσει τα ολογραφήματα των προγόνων του και θα τους καταραστεί. Θα αποφασίσει να μην καταστρέψει ποτέ ξανά κανένα είδος ζωής, επιστρέφοντας μετά από έναν πλήρη ανελικτικό κύκλο στην ισορροπία του προ-μεταβαρονικού παρελθόντος, στην ισορροπία των Καστάκα. Ο Ακατονόμαστος ανακαλύπτει τη μόνη δύναμη που μπορεί να τον επαναφέρει, αυτόν που είναι η υπέρτατη δύναμη της καταστροφής, πίσω στην υπηρεσία της ζωής. Τη Συμπόνια. Έτσι, επανασυνδέεται με το προαιώνιο προστατευτικό πνεύμα της φυλής του, το οποίο του ξαναζωντανεύει την απονεκρωμένη έως τότε Γεύση του, την πιο “σωματική” από τις αισθήσεις του. Με αυτή τη συμβολική κίνηση, το πνεύμα-τοτέμ των Καστάκα αποκαθιστά τον Ακατονόμαστο στην ανθρώπινή του ολότητα, του αποκαλύπτει το πραγματικό νόημα της αγάπης και επανακαθορίζει τα καθήκοντα της νέας του ελευθερίας. Και τότε, ο τελευταίος των Μεταβαρόνων συνειδητοποιεί ποιος είναι ο πραγματικός στόχος του Πολεμιστή. Είναι η απελευθέρωση της Ανθρωπότητας από τις εξουσιαστικές δομές. Ο Ακατονόμαστος θα τις διαλύσει, θα τις καταστρέψει, θα τις εξαφανίσει. Για να φτάσουμε έτσι στο τελευταίο καρέ του Έπους, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πρώτο αρχικό καρέ το οποίο ανοίγει την ιστορία των Μεταβαρόνων. Είναι και τα δύο ολοσέλιδα. Στο πρώτο, ένα γιγαντιαίο Μεταμπούνκερ δεσπόζει μέσα σε μια εφιαλτική και κλειστοφοβική υπόγεια πόλη. Στο τελευταίο, το Μεταμπούνκερ ταξιδεύει, μικροσκοπικό ανάμεσα σε εκατομμύρια άστρα, με μια μοναδική φράση να το συνοδεύει: “Για να απελευθερωθούν όλοι οι Γαλαξίες”». Και το σχετικό link...
  7. Αντίο σε έναν δημιουργό κόμιξ που αγαπήσαμε πολύ. Δεύτερη μεγάλη απώλεια για τον κόσμο των κόμιξ μέσα σε δύο βδομάδες. Μετά τον Albert Uderzo που έφυγε από τη ζωή στις 24 Μαρτίου, βυθίζοντας στο πένθος όσους μεγάλωσαν με Asterix, τώρα χάσαμε και τον Juan Gimenez. Ο σπουδαίος Αργεντινός δημιουργός κόμιξ έφυγε χτες από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών μετά από επιπλοκές λόγω του κορονοϊού. O Gimenez, γεννημένος το 1943 στη Μεντόζα, σχεδίασε πλήθος κόμιξ κατά τη δεκαετία του ’70 στην Αργεντινή, την Ιταλία και την Ισπανία, δίνοντας έμφαση σε ιστορίες πολέμου και επιστημονικής φαντασίας. Ο κόσμος τον έμαθε ευρύτερα το 1981 μέσα από τη συμμετοχή του στην animated ταινία Heavy Metal αλλά και στο κόμικ Metal Hurlant που είχε δημιουργήσει ο σπουδαίος Moebius. Βέβαια το σημαντικότερο έργο του Gimenez ήρθε στις αρχές των 90s, όταν συνεργάστηκε με τον λατρεμένο Alejandro Jodorowsky προκειμένου να δημιουργήσουν από κοινού το Metabarons, δηλαδή το γαμιστερό spinoff κόμικ του Incal που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε ως πιτσιρίκια διαβάζοντας το 9 της Ελευθεροτυπίας. Οι Μεταβαρώνοι κράτησαν από το 1992 μέχρι το 2003, ενώ έπειτα ακολούθησε πλήθος συγκεντρωτικών εκδόσεων σε διάφορες γλώσσες ανά τον κόσμο. Ελάχιστοι άλλοι κομιξάδες ερέθισαν τόσο πολύ την διαστημική μας φαντασία όσο ο Juan Gimenez. Η οπτική ταυτότητα των Μεταβαρώνων έμεινε για πάντα χαραγμένη στην αισθητική μας. Και μπορεί το όνομά του να μην είναι και το γνωστότερο στους ανθρώπους που δεν παρακολουθούν στενά τον χώρο των κόμιξ, αλλά από τη μεριά μας μπορούμε τουλάχιστον να πούμε ότι αυτό το site θα ήταν διαφορετικό χωρίς την επιρροή του. Αντίο λοιπόν, μεγάλε. Καλό ταξίδι. Με διαστημόπλοιο φυσικά. Και το σχετικό link...
  8. GeoTrou

    PIETROLINO [ ALEJANDRO JODOROWSKY, OLIVIER BOISCOMMUN ]

    Κόμικ των Alejandro Jodorowsky (σενάριο) και Olivier Boiscommun (σχέδιο, χρωματισμός). Κυκλοφόρησε σε δύο τεύχη (2007 και 2008) από την Les Humanoïdes Associés και το 2013 βγήκε μια συγκεντρωτική έκδοση από την Humanoids. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από την ζωή του μεγάλου μίμου και μέντορα του Jodorowsky, Marcel Marceau, ο οποίος έφυγε από τη ζωή λίγο πριν αυτό ολοκληρωθεί. Ο Pietrolino είναι ένας ταλαντούχος μίμος που ζει στη κατεχόμενη Γαλλία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μαζί με τον φίλο του και αφηγητή της ιστορίας Simio και την όμορφη Colombella, πραγματοποιεί μικρές παραστάσεις, κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού. Με μια από αυτές όμως, προκαλεί την οργή ενός Γερμανού αξιωματικού που του σπάει τα χέρια και τον φυλακίζει σ' ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το εν λόγω κόμικ είναι τελείως διαφορετικό από όσα μας έχει συνηθίσει ο Jodorowsky. Είναι λυρικό (ίσως και λίγο μελοδραματικό) και καταπιάνεται (έστω και επιφανειακά) με θέματα όπως η αγάπη για την τέχνη και ο έρωτας, αλλά και τον πόνο από την απώλεια αυτών, ενώ δε λείπει και μια γερή δόση μαγείας στο τέλος. Η δε αγάπη που δείχνει για την τέχνη της παντομίμας και το ίνδαλμά του, με έκανε να δεθώ ιδιαίτερα με τον πρωταγωνιστή, πράγμα που δεν λέω συχνά. Βέβαια, όλα αυτά αναδεικνύονται από το λεπτεπίλεπτο σχέδιο και τα ζωντανά χρώματα του Boiscommun, που έχει κάνει σπουδαία δουλειά. Σαν μόνο σοβαρό μειονέκτημα, θα ανέφερα το μικρό του μέγεθος, αφού νομίζω πως ένα ακόμη άλμπουμ θα αναδείκνυε ακόμα περισσότερο την ιστορία και τους χαρακτήρες. Είναι ένα ωραίο κόμικ-παραμύθι, που νομίζω ότι μπορούν να διαβάσουν όλοι. Βαθμολογία: 7/10
  9. Θρηνωδός

    DIOSAMANTE [ ALEJANDRO JODOROWSKY, JEAN-CLAUDE GAL ]

    Μια γυναίκα που είχε ένα ολόκληρο βασίλειο στα πόδια της, τυφλωμένη από την αλαζονεία ξεκινάει για μια αποστολή που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα. Η warrior queen Diosamante διοικεί με σιδερένια γροθιά το βασίλειο του Arhas. Μαχητές σφάζονται σε αγώνες για μια βραδιά μαζί της, μόνο για να τους θυσιάσει την επόμενη μέρα. Η περηφάνια της θα κλονιστεί από τις φήμες που φτάνουν στ' αυτιά της για έναν βασιλιά ακόμα δυνατότερο, δικαιότερο και σοφότερο από αυτήν, τον Urbal του βασιλείου της Sarabba. Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους και προκλήσεις που θα τις μεταβάλλουν όλο της το είναι, θα την αναγκάσουν να αφήσει πίσω τον παλιό τερατώδη εαυτό της και να ανακαλύψει το πεπρωμένο της. Αν είχαμε το κλασικό κοντράρισμα βασιλιά με βασιλιά θα έλεγα πως το σενάριο θα ήταν μέτριας επινοητικότητας όπως νόμιζα στην αρχή αλλά συμβαίνουν πολλά αναπάντεχα που με διέψευσαν. Δεν αναφέρομαι σε αυτό που όλοι καταλάβατε, ότι οι δύο τους ερωτεύονται τρελά ο ένας τον άλλο, αλλά στο πως παρουσιάζεται η μετάβαση του χαρακτήρα της Diosamante κατά την διάρκεια της ιστορίας. Όλο αυτό πλαισιώνεται από μια πανδαισία χρωμάτων μέσα σε υπέροχα σκίτσα από την μαγική πένα του Gal. Μετά από ένα σημείο δεν με ένοιαζε τι θα γίνει, ήθελα απλά να δω τις ζωγραφιές. Η δεύτερη ιστορία έχει πολύ διαφορετική δομή. Δεν υπάρχουν οι γρήγορες εναλλαγές και τα μικρά πολλά καρέ ανά σελίδα αλλά μεγάλα πάνελ με άπειρη λεπτομέρεια που δηλώνουν πως οι δημιουργοί ήθελαν να στήσουν ένα μεγάλο σκηνικό για μια φαντασμαγορική υπόθεση. Αυτό δυστυχώς δεν προέκυψε λόγω θανάτου του Gal τον Αύγουστο του 1994, αφήνοντας ξεκρέμαστο τον Jodo και εμάς να περιοριζόμαστε να διαβάσουμε την έκβαση σε μια σελιδούλα κειμένου περιληπτικής μορφής. Διαβάζοντας το γούσταρα το πως πήγαινε, κάτι που πρόσθεσε ακόμα παραπάνω στην λύπη μου που δεν ολοκληρώθηκε και σχεδιαστικά. Το καράβι με το οποίο η Diosamante και η οικογένεια της μετακινούνται, είναι το ομορφότερο που έχω δει ποτέ. Γενικώς. Ο Jodo με τον ιδιόρρυθμο τρόπο γραφής του και την εκκεντρική του θεματολογία διατυπώνει με βίαιο αλλά ταυτόχρονα γαλήνιο ύφος το βάρος του πνευματικού ταξιδιού της Diosamante για εσωτερική αναζήτηση. Ο Gal πιάνει ακριβώς αυτό το ύφος και το βγάζει στο χαρτί. Άψογη συνεργασία που θα ήθελα να δω και σε άλλου είδους κόμικ. Το Diosamante HC κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 από την Humanoids σε 96 σελίδες. Περιέχει δύο άλμπουμ: Το "La Passion de Diosamante" κυκλοφόρησε το 1992 και μέχρι το 1994 είχαν ολοκληρωθεί 17 σελίδες της συνέχειας με τίτλο "Les enfants de Diosamante" που δεν τελείωσε ποτέ. Τον Μάρτιο του 2002 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ από τους Jodorowsky/Igor Kordey με τίτλο "Diosamante: La parabole du fils perdu" (Ντιοσαμάντε: Η παραβολή του ασώτου") σε σύνολο 54 σελίδων. Το είδα, το διάβασα λίγο, με απογοήτευσε, το άφησα γιατί μου φάνηκε ζορισμένο και λίγο. Δεν υπάρχει αυτό το σχέδιο
  10. Θρηνωδός

    BOUNCER [ ALEJANDRO JODOROWSKY, FRANCOIS BOUCQ ]

    Κάπου θα έχεις ακούσει την φράση "είναι Jodorowsky, είναι καλό". Επειδή την άκουσα και εγώ αγόρασα το omnibus "Bouncer" μιας και Jodo και western είναι συνδυασμός που σκοτώνει. Μετά βέβαια από επισήμανση του άγρυπνου ανιχνευτή GeoTrou που το πέτυχε στα Public για 20 ευρώ. Τσέκαρα και artwork του Boucq και είχα πλέον πειστεί. Ο τόμος είναι ένα σκληρόδετο θηρίο 412 σελίδων με καλό χαρτί και φοβερή εκτύπωση. Είναι Humanoids οπότε δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις και σε τέτοια τιμή δεν τίθεται προβληματισμός περί έκδοσης. Περιέχει στο σύνολο τα 7 tpb που είχαν κυκλοφορήσει από την Γαλλική εκδοτική με επίλογο του Claude Ecken. Ο τόμος περιέχει τρεις επιμέρους ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Bouncer του οποίου το πραγματικό όνομα δεν το γνωρίζουμε ποτέ. Το παρατσούκλι του το έχει αποκτήσει επειδή δουλεύει ως μπράβος σε ένα κακόφημο Σαλούν στην πόλη Barro - την εξαθλιωμένη, πιο σάπια και επικίνδυνη πόλη της άγριας δύσης. Ο μονόχειρας πιστολάς είναι ο νόμος του Inferno Saloon και μέσα από τις 3 ιστορίες μαθαίνουμε την τραγική οικογενειακή του ιστορία, τον βλέπουμε να αναλαμβάνει χρέη δήμιου και να ανταλλάζει σφαίρες και γροθιές με αλήτες, διεφθαρμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες, πρώην στρατιώτες της ομοσπονδίας, ινδιάνους αλλά και γνωστές μορφές της cult κουλτούρας της wild wild west. Ο Bouncer δεν ήταν ποτέ καλός στο να ερωτεύεται παρόλο που αλλάζει συνεχώς συντρόφους και το ένα χέρι του αποτελεί αντικείμενο χλευασμού ακόμα και από τους αμόρφωτους καουμπόηδες, χωρίς αυτό να τον σταματάει από το να είναι το πιο γρήγορο πιστόλι δυτικά του πέκος. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ μιλάμε για κομιστική ποιότητα. Είναι ένα western στα πρότυπα των παλιών καλών ταινιών του eastwood, του Wayne και του Mitchum με ότι συνεπάγεται αυτό. Ο Jodorowsky δίνει ρέστα στην βία και την ωμότητα του σεναρίου. Δεν υπάρχει ηθική και φιλότιμο, υπάρχει μόνο αυτός που έχει τις περισσότερες σφαίρες και τα μεγαλύτερα κάκαλα. Το κόμικ όπως λέει και στο οπισθόφυλλο είναι για μεγάλα παιδιά μιας και βρίθει βιασμών,κλοπών, γραφικών φόνων και άλλων τέτοιων έμορφων που μας εξιτάρουν την φαντασία και διατηρούν στα υψηλά επίπεδα τον μύθο της άγριας δύσης όπως τον έχουμε στο μυαλό μας από παιδιά. Το σενάριο βέβαια διατηρεί μια στασιμότητα από ιστορία σε ιστορία, μιας και η ακολουθία (αν εξαιρέσεις την πρώτη ιστορία που είναι origin του Bouncer) είναι "ζούμε όλοι χαρούμενοι και σε αρμονία - έρχεται ο κακός πολιτικός,κτηματίας ή γενικά φιλόδοξος και ανελέητος τύπος και μας κλέβει τα σπίτια και τα κτήματα αφού σκοτώνει τους μισούς - φωνάζουμε τον κουλό πορτιέρη που παρουσιάζεται και λίγο κακομοίρης για να καθαρίσει". Στην συνέχεια αλλάζουν κάποια πράγματα και υπάρχουν και plot twists που σε κάνουν να πεις "έλα ρε δεν το περίμενα" αλλά η κύρια ιδέα είναι αυτή. Το σχέδιο είναι πανέμορφο και ταιριαστό με το αίσθημα της εποχής που περιγράφει με έντονη την απόχρωση του κοκκινωπού. Υπάρχουν ερωτικές σκηνές χωρίς να γίνεται χυδαίο και τα τοπία είναι πίνακες. Να σημειώσω πως υπάρχουν στιγμές που η ψυχεδέλεια του Jodo είναι προφανής σε συγκεκριμένους χαρακτήρες που είναι τελείως αψυχολόγητοι, κάτι που προσωπικά βρήκα διασκεδαστικό. Αγοράστε το όσο προλαβαίνετε, αξίζει φουλ τα λεφτά του και διαβάζεται ξανά και ξανά άνετα. Από το afterword του Ecken θα κρατήσω αυτή την παράγραφό: Στο GC: Francois Boucq Alejandro Jodorowsky Στο site της Humanoids: Bouncer
  11. Γαλλικό κόμικ, γνωστό και ως La Folle du Sacré-Cœur, που εκδόθηκε από την Les Humanoïdes Associés. Το σενάριο είναι του Alejandro Jodorowsky, το σχέδιο του Moebius και ο χρωματισμός των Florence Breton, Daniel Cacouault, Zoran Janjetov και Scarlet Smulkowski. Αρχικά κυκλοφόρησαν τρεις τόμοι (τα έτη 1992, 1993 και 1998), ενώ αργότερα βγήκαν και δύο συγκεντρωτικοί τόμοι, ο ένας το 2004 και άλλος το 2015. Στα αγγλικά κυκλοφόρησε με την ονομασία Madwoman of the Sacred Heart, αρχικά από την Dark Horse και αργότερα από την Humanoids. Το κόμικ αυτό αποτελεί μια από τις γνωστότερες συνεργασίες των Jodorowsky και Moebius. Ο Alan Mangel είναι ένας διάσημος καθηγητής φιλοσοφίας στο γνωστό πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Απολαμβάνει μια άνετη ζωή και την εκτίμηση των φοιτητών του, η οποία σε ορισμένους έχει μετατραπεί σε αληθινή λατρεία. Ξαφνικά όμως η ζωή του παίρνει τον κατήφορο, όταν μπλέκεται άθελά του με μια ομάδα θρησκόληπτων, που τον θεωρούν άνθρωπο-κλειδί για τον ερχομό του Χριστού στη Γη. Η πλοκή είναι ξέφρενη και σταδιακά περνάει από το ρεαλιστικό στο σουρεάλ. Το σενάριο σατιρίζει πρωτίστως τις θρησκείες (κυρίως τον Χριστιανισμό) και βρίθει ερωτισμού, αναφορών σε διάφορες φιλοσοφικές σχολές και, προς το τέλος, πυροβολισμών κι εκρήξεων. Το χιούμορ είναι λεπτό, αλλά διαρκώς παρόν. Όσον αφορά το σχέδιο, κινείται σε χλιαρά επίπεδα. Οτιδήποτε φέρει την υπογραφή του Moebius αποκλείεται να είναι κακό και υπάρχουν πολλά εξαιρετικά καρέ, αλλά υπάρχουν και ορισμένα που μου φαίνονται κάπως πρόχειρα. Κρατάω πάντως μια επιφύλαξη, γιατί ίσως το σκανάρισμα δεν είναι και το καλύτερο. Ο χρωματισμός από την άλλη είναι πολύ ωραίος και αναδεικνύει το σχέδιο. Συνολικά, νομίζω πρόκειται για ένα δυνατό, (παραδόξως) ευκολοδιάβαστο κόμικ, που σε κάνει να γελάς, αλλά και να σκέφτεσαι. Αν αξίζει; Mais bien sûr! Βαθμολογία: 7,5/10 Για περισσότερα έργα του Moebius ακολουθήστε τα παρακάτω λινκς : ARZACH Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΒΡΩΜΙΕΣ ΑΣΤΕΡΙΞ (Β' ΠΕΡΙΟΔΟΣ) ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΒΑΒΕΛ ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΙΔΕΑΣ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΣΤΥΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΛΕΥΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ
  12. Bigby

    MEGALEX [ ALEJANDRO JODOROWSKY, FRED BELTRAN ]

    Στον πλανήτη Μεγκαλέξ, όσο προχωρημένη είναι η τεχνολογία, τόσο εφιαλτική είναι η ζωή. Οι ωκεανοί και τα δάση έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Παντού κτίρια, μέταλο, μπετό, ρομπότ. Τα συναισθήματα απαγορεύονται, και τα ναρκωτικά επιβάλλονται. Ο πληθυσμός του πλανήτη αναπαράγεται μόνο με κλωνοποίηση, και οι νόμοι της κλωνοποίησης αυτής είναι αδίστακτοι. Ενώ οι ανώτερες τάξεις ζουν χιλιάδες και εκατοντάδες χρόνια, οι απλοί άνθρωποι δεν επιτρέπεται να περάσουν τα 40 χρόνια ζωής, και οι αστυνομικοί τις 400 μέρες. Όσοι άνθρωποι δημιουργούνται, πρέπει να έχουν συγκεκριμένες διαστάσεις. Διαφορετικά θεωρούνται ανωμαλίες και καταστρέφονται αυτόματα. Μια μέρα, μια τέτοια "ανωμαλία" καταφέρνει να περάσει τον αρχικό έλεγχο, και βρίσκεται μόνος του στη μέση ενός τεράστιου, εχθρικού κόσμου. Και θέλει να ζήσει. Το τι γίνεται μετά (δηλ. ο χαμός) πιάνει 150+ σελίδες ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΕΧΝΗΣ από τον Fred Beltran και εντελώς "φευγάτου" σεναρίου από τον Alexandro Jodorowsky. Τι να πω για τον Beltran. Ο άνθρωπος είναι ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΣ καλλιτέχνης, και τα σκίτσα του είναι πανέμορφα. Ενδιαφέρον έχει το πως αλλάζει το στυλ του στο 3ο "μέρος" του βιβλίου, όπου ρίχνει αρκετά τη χρήση του υπολογιστή και μας δείχνει ένα πιο παλιοσχολίτικο, κομιξάδικο ύφος. Είναι τόσο καλός, που και τίποτα να μην είχαν τα συννεφάκια μέσα που λέει ο λόγος, και πάλι θα άξιζε να πάρει κανείς τον τόμο. Βέβαια τα συννεφάκια δεν είναι άδεια. Είναι γεμάτα με μελλοντολογικό, δυστοπικό, κλασσικό Jodorowsky σενάριο, στο οποίο το μέλλον είναι μαύρο, οι άνθρωποι κακοί, και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Δεν είναι και ό,τι πιο ιδιαίτερο έχεις διαβάσει ποτέ, και θα σου θυμίσει πολλά άλλα σενάρια, αλλά είναι καλογραμμένο και ευφάνταστο. H συγκεκριμένη έκδοση συλλέγει τις προηγούμενες εκδόσεις σε ένα hardback τόμο 168 σελίδων με όμορφο glossy χαρτί, με μια ενδιαφέρουσα εισαγωγή από τον Beltran, και πρώιμα, making-of σκίτσα από το κόμικ στις τελευταίες σελίδες (τα οποία έχουν τρομερό ενδιαφέρον, και δείχνουν πόσο μπροστά είναι ο Beltran στην τέχνη του). Τώρα εγώ θα μπορούσα να γίνω σχολαστικός γέρος και να γκρινιάξω ότι θα μπορούσαν να είχαν συμπεριλάβει κι άλλα εξτρά, όπως τα εξώφυλλα των επεισοδικών εκδόσεων, πιν-απς από τους χαρακτήρες κτλ αλλά τώρα είναι μάλλον αργά για κάτι τέτοιο. Οπότε θα πω το εξής: αν σας αρέσει ο Beltran, ή ο Jodorowsky, ή το sci-fi ή το καλό κόμικ γενικότερα, θα έπρεπε ΗΔΗ να είχατε τσεκάρει το Megalex. Διαβάζεται απίθανα εύκολα και είναι πανέμορφο και στο μάτι, και στην αφή, και στη βιβλιοθήκη. Παρουσιαση της ελληνικης εκδοσης ΕΔΩ Αφιερωμα στον Alejandro Jodorowsky ΕΔΩ Περισσοτερα κομικς του : ΤΟ ΙΝΚΑΛ (σε σχεδιο του Moebius) ΠΡΙΝ ΤΟ ΙΝΚΑΛ ΟΙ ΒΟΡΓΙΕΣ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΑΡΟΝΩΝ BORGIA
  13. Το Astéroïde Hurlant είναι μια γαλλική ανθολογία ιστοριών επιστημονικής φαντασίας του Alejandro Jodorowsky, σε συνεργασία με πολλούς καλλιτέχνες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η πλειονότητα αυτών δεν κατάγεται από τη Γαλλία. Αποτελούν μια πραγματική πολυεθνική ομάδα, από τον Δανό Højgaard, μέχρι τους Λατινοαμερικάνους Ladrönn, Ciruelo και Meglia. Κυκλοφόρησε το 2006 από την Les Humanoïdes Associés και περιέχει έντεκα ιστορίες, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Métal Hurlant, μεταξύ 2002 και 2004. Η Humanoids το εξέδωσε στ’ αγγλικά ως Screaming Planet, αρχικά σε δύο μέρη (2011), ενώ αργότερα έβγαλε έναν ενιαίο τόμο (2013). Κάποιες από τις ιστορίες έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά για το περιοδικό 9. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ιστοριών είναι ένας αστεροειδής που ταξιδεύει στο γαλαξία, «θρηνώντας» αδιάκοπα. Όταν περνάει από κάποιον πλανήτη, μοιράζεται τον πόνο του με τους χαρακτήρες, βάζοντας έτσι σε κίνηση τα γρανάζια της πλοκής. Αν και συνολικά αποκαλείται κόμικ επιστημονικής φαντασίας, υπάρχουν δύο ιστορίες που είναι fantasy. The Last Word (Marc Riou και Mark Vigoroux): μέσα σε τρεις σελίδες μαθαίνουμε πώς δημιουργήθηκε ο αστεροειδής από τ’ απομεινάρια ενός πάλαι ποτέ παραδεισένιου πλανήτη. Invasion (Igor Baranko): ο Althor, πρίγκιπας και πολεμιστής, ξεκινάει να μάθει την πραγματική του καταγωγή. Proven Guilty (Christian Højgaard): σ’ έναν πλανήτη όπου όλοι οι κάτοικοι είναι σκλάβοι και δε σηκώνουν το κεφάλι τους από το έδαφος, ένας τρελός συνεχίζει να ατενίζει τον ουρανό. Eucharist Sun (J.H. Williams III): μια νεαρή βαμπιρολόγος συναντά στη Ρουμανία έναν παράξενο άντρα, που φαίνεται να ξέρει πολλά για τον τελευταίο απόγονο των Ντρακούλ. Who’s Dreaming Now? (Jerome Opeña): ένα στρατιωτικό απόσπασμα καταφτάνει σ’ έναν ιερό πλανήτη, όπου ανακαλύπτουν ότι όλοι οι ιερείς, εκτός από έναν, είναι νεκροί. Robochrist (Medellin): σ’ έναν πλανήτη που κάποτε κατοικούνταν μόνο από μηχανές, τα δύο εναπομείναντα ρομπότ προσπαθούν να εξηγήσουν την καταστροφή του είδους τους. Masters of Destiny (Adi Granov): ο Hondo, ο τελευταίος επιζήσας μια καταστροφικής αποστολής, ταξιδεύει σ’ έναν μακρινό πλανήτη για να μάθει τον τόπο και το χρόνο του θανάτου του. The Loyal Khondor (Pascal Alixe): ένας γέρος πολεμιστής προσπαθεί να βρει το φάρμακο για την ασθένεια που απειλεί να σκοτώσει την πριγκίπισσα του λαού του. The Alchemical Egg (Ciruelo): ένας δράκος τρομοκρατεί ένα βασίλειο και απαιτεί μια παρθένο κάθε πανσέληνο, μέχρι που έρχεται η σειρά της μαχητικής πριγκίπισσας. The Debt (Carlos Meglia): ένας νεαρός και ο τυφλός πατέρας του, πάμφτωχοι, περιπλανώνται ζητιανεύοντας, ώσπου ο δρόμος του φέρνει σ’ ένα κινεζικό εστιατόριο. Tears of Gold (José Ladrönn): ο αστεροειδής προκαλεί δάκρυα από καθαρό χρυσάφι σ’ ένα μικρό παιδί. Όπως και σε κάθε ανθολογία, έτσι κι εδώ δεν είναι όλες οι ιστορίες ίσες μεταξύ τους. Είναι όμως όλες σε πολύ καλό επίπεδο. Υπάρχουν μάλιστα ορισμένες, που εύκολα θα τις χαρακτήριζα μικρά διαμάντια και προσωπικά μ' είχαν κάνει να αγαπήσω τον Jodorowsky προτού ακόμη διαβάσω τα γνωστότερα έργα του. Κάθε ιστορία έχει διαφορετικό στυλ αφήγησης και πολλές είναι διδακτικές, χωρίς να γίνονται δασκαλίστικες. Η ύπαρξη μια μικρής εισαγωγής από τον ίδιο τον Jodorowky πριν από καθεμιά, δίνει πληροφορίες για την πηγή έμπνευσης και το background που έχει. Όσον αφορά το σχέδιο, τα πράγματα είναι πιο εύκολα: οι εξαιρετικά ταλαντούχοι κομίστες δίνουν αληθινή πνοή ζωής στις ιδέες του σεναριογράφου. Παρότι βρίσκεται στη σκιά άλλων κόμικς του Jodo, θεωρώ ότι μπορεί άνετα να συμπεριληφθεί στα καλύτερα έργα του. Βαθμολογία: 8,5/10
  14. Σειρά της Les Humanoïdes Associés, σε σενάριο του Alejandro Jodorowsky και σχέδιο/χρώμα του Georges Bess. Είναι κατά βάση μια περιπέτεια, αλλά παράλληλα περικλείει στοιχεία φαντασίας και μυστικισμού, σ’ ένα ιστορικό φόντο. Ολοκληρώθηκε σε έξι άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1988-1993 και εκδόθηκαν σ’ έναν ενιαίο τόμο το 1995. Το 2014 βγήκε στα αγγλικά, σε ένα συγκεντρωτικό HC από την Humanoids. Ένας δεύτερος κύκλος (La Légende du Lama Blanc), που μέχρι στιγμής μετρά δύο τεύχη, ξεκίνησε το 2014, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Glénat. Θιβέτ, τέλη του 19ου αιώνα. Ο Μεγάλος Λάμα ενός μοναστηριού προβλέπει δύσκολους καιρούς για το λαό του. Έτσι, αποφασίζει να μετενσαρκωθεί στο σώμα ενός αγέννητου λευκού αγοριού, που θα έρθει στον κόσμο εν μέσω ενός τραγικού γεγονότος. Μεγαλώνοντας, ο «Λευκός Λάμα» θα εκπαιδευτεί έτσι ώστε να μπορέσει να αναλάβει τα μελλοντικά καθήκοντά του. Βέβαια το μονοπάτι του δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα και θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει κάθε είδους κινδύνους για να ανακτήσει τη θέση του. Το artwork του Bess είναι θαυμάσιο. Κλασικό σχέδιο γαλλοβελγικής σχολής και παλέτα που δημιουργεί μια απίστευτη ατμόσφαιρα. Ειλικρινά, δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο στο σχέδιο. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τιμήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ και τα Βραβεία Haxtur. Πάμε τώρα στο σενάριο. Είναι γνωστή η αγάπη μου για τον Jodorowsky και δεν μπορώ να θεωρηθώ ο πλέον αντικειμενικός κριτής του, αλλά νομίζω ότι εδώ μας δίνει ένα από τα πέντε καλύτερα κόμικς του. Οι παραδόσεις του λαμαϊσμού, η μαύρη μαγεία, οι πολεμικές τέχνες, η άγρια ομορφιά των Ιμαλαΐων και η ιστορία του Θιβέτ, όλα μαζί μπλέκονται σε ένα εμπνευσμένο έπος περιπέτειας, δράματος και εσωτερικής αναζήτησης. Υπάρχουν κάποιες αστοχίες, αλλά είναι αμελητέες και εύλογες σε ένα κόμικ τόσων σελίδων. Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε όσους δεν έχουν καλή σχέση με τα BD ή τον Jodo, αλλά παραμένει ένα εκπληκτικό έργο, τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχει πέσει στα χέρια μου. Βαθμολογία 9,6/10
  15. GeoTrou

    ANIBAL CINQ (ANIBAL 5) [ ALEJANDRO JODOROWSKY, GEORGES BESS ]

    Κόμικ επιστημονικής φαντασίας των Alejandro Jodorowsky και Georges Bess. Κυκλοφόρησε από την Les Humanoïdes Associés, αρχικά σε δύο συνέχειες, το 1990 και το 1992, και αργότερα, το 2004, σε μια συγκεντρωτική έκδοση. Το 2015 βγήκε ένας ανανεωμένος τόμος για τα 40 χρόνια της εταιρείας και το ίδιο έτος κυκλοφόρησε στ’ αγγλικά από την Humanoids. Η ιστορία ακολουθεί τις απίθανες περιπέτειες του ομώνυμου cyborg, κορυφαίου πράκτορα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας, καθώς προσπαθεί να εξουδετερώσει εξωγήινους δικτάτορες και παρανοϊκές βασίλισσες που απειλούν την ανθρωπότητα. Μέσα απ’ τις σελίδες ξεπηδούν, μεταξύ άλλων, ο αναγεννημένος Ναπολέοντας, τέσσερα sexbots με τη μορφή της Marilyn Monroe και στρατιές άγριων ζώων που καταστρέφουν τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα κοκτέιλ ερωτισμού, χιούμορ και ασταμάτητης δράσης, χωρίς να υπάρχει κάποια λογική σε όλα αυτά (όχι πως περίμενα να υπάρχει ). Η αλήθεια είναι ότι το δεύτερο τεύχος δεν είναι τόσο καλό όσο το πρώτο, αλλά διατηρεί την ευρηματικότητα και τον γρήγορο ρυθμό του. Κάποια σεναριακά στοιχεία μοιάζουν άκρως φαλλοκρατικά, αλλά έχοντας διαβάσει πολλά κόμικς του Jodo, υποθέτω ότι ήταν περισσότερο καυστικά προς την πατριαρχική μας κοινωνία. Το σχέδιο του Bess, πολύ διαφορετικό απ’ ότι σε άλλα κόμικς του, είναι αξιοπρεπές, χωρίς όμως να εντυπωσιάζει. Συνολικά, είναι ένα ευκολοδιάβαστο και διασκεδαστικό Jodo-κόμικ. Βαθμολογία: 7,7/10
  16. GeoTrou

    SHOWMAN KILLER [ ALEJANDRO JODOROWSKY, NICOLAS FRUCTUS ]

    Το Showman Killer είναι ένα γαλλικό κόμικ επιστημονικής φαντασίας των Alejandro Jodorowsky (σενάριο) και Nicolas Fructus (σχέδιο, χρώματα). Εκδόθηκε σε τρεις συνέχειες από την Delcourt, το 2010, 2011 και 2012 η καθεμιά. Παρότι η αγγλόφωνη έκδοση από την Titan Comics αναμένεται το Νοέμβριο του 2015, μπορεί να βρεθεί υπό τη μορφή scanlation. Δημιούργημα ενός γενετιστή με σκοτεινά σχέδια, ο ομώνυμος χαρακτήρας είναι ένας ανίκητος μισθοφόρος, ικανός ν’ αλλάζει μορφές κατά το δοκούν, ενώ ταυτόχρονα του έχει αφαιρεθεί η ικανότητα ανάπτυξης συναισθημάτων. Μόνος του σκοπός και ευχαρίστηση είναι η απόκτηση όλο και περισσότερων χρημάτων. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής όμως συναντά μια παράξενη γυναίκα, η οποία τον επιφορτίζει με την προστασία ενός μωρού. Έτσι, ο Showman Killer θα βρεθεί αντιμέτωπος με πλεκτάνες, οι οποίες φτάνουν έως και την καταστροφή του σύμπαντος. Η αλήθεια είναι ότι περιέχει πολλά από τα στοιχεία που έχουμε δει τόσες φορές στα κόμικς του Jodorowsky (μια διαγαλαξιακή αυτοκρατορία, ένα παιδί-σωτήρας, μια πανίσχυρη θρησκευτική κάστα κλπ), αλλά διαθέτει πολλά θαυμάσια ευρήματα και μια από τις ωραιότερες στιχομυθίες που έχω διαβάσει σε κόμικ: Αν και ξεκινάει κάπως χλιαρά, βελτιώνεται άρδην πριν το τέλος του και γενικά η ροή του είναι καλύτερη από άλλα Jodo-κόμικς. Όσον αφορά το σχέδιο, το βρήκα κάπως αφηρημένο και κουραστικό σε ορισμένα σημεία, αλλά ταιριαστό σε άλλα. Σίγουρα δεν είναι το αριστούργημα του Jodorowsky, ούτε προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στο genre του sci-fi. Είναι όμως ευκολοδιάβαστο και θεωρώ ότι θ’ αρέσει στους Jodo-φαν. Τολμώ να πω ότι όντας πιο ήπιο, ίσως είναι κατάλληλο για να γνωριστεί κάποιος με τον δημιουργό αυτό. Βαθμολογία: 7,2/10
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.