Αναζήτηση στην Κοινότητα

Σύνοψη από την εκδοτική: ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΉΡΩΑ ΤΗΣ MARVEL! Ο ΜΟΡΛΟΥΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ — ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ! ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΑΧΝΟ-ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, ο πιο τρομακτικός αντίπαλος του Σπάιντι είναι και πάλι εδώ — και καμία Αράχνη δεν είναι ασφαλής! Κι αυτό ισχύει περισσότερο για την περίπτωση του “εκλεκτού”, του Πίτερ Πάρκερ! Καθώς οι ήρωες με αραχνοδυνάμεις ετοιμάζονται για τη σύγκρουση – και ο ένας μετά τον άλλο γνωρίζει την ήττα — ο Μόρλουν δεν είναι το μοναδικό τους πρόβλημα! Η Σάθρα κάνει την επανεμφάνισή της, πιο δυνατή από ποτέ, και στο μυαλό της έχει μόνο ένα σκοπό: να εξοντώσει όλες τις αράχνες! Η επέτειος των 60 χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Σπάιντι θα μείνει στην ιστορία, καθώς δύο από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του, ο σεναριογράφος Dan Slott κι ο εικονογράφος Mark Bagley, συνεργάζονται για πρώτη φορά σε έναν τίτλο του Αραχνάκια! Η ιστορία: Μετά το Spider-Verse: Μάχη Επιβίωσης (παρουσίαση φουλ ιστορίας και εδώ), ο Dan Slott είχε ανοίξει τον ασκό του Αιόλου με το ευφάνταστο Αραχνοσύμπαν. Το 2022 λοιπόν αρκετά χρόνια μετά το τρομερό run του Slott, η Marvel αποφάσισε να εκδώσει την τελευταία ιστορία του Spider-Verse και μάλιστα με σχεδιαστή τον επίσης θρυλικό Mark Bagley του Amazing Spider-Man στα 90s και του Ultimate Spider-Man στα 00s. Ο Slott εδώ δε δίνει τόση σημασία στα διαφορετικά Multiverses ούτε στο να έχει ένα τεράστιο πάνελ χαρακτήρων που να έχει ο καθένας τις στιγμές του. Αντιθέτως εστιάζει στην Earth-616 και μαζί με τον Peter Parker, φέρνει ένα ωραίο καστ χαρακτήρων, τους Miles Morales, Jessica Drew, Silk, Night-Spider (που μοιάζει στην Black Cat), Hunter-Spider (που είναι Kraven the Hunter σε Spider-Man), Sun-Spider και Princess Spinstress. Παράλληλα οι ήρωές μας έχουν την αναπάντεχη στήριξη του Morlun ο οποίος μαθαίνουμε γιατί πολεμάει την Shathra καθώς και το backstory του. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε ότι η Shathra έχει καταλάβει πλήρως της Earth-001 και έχει μετατρέψει σε σφήκες πάρα πολύ γνωστές εκδοχές του Spider-Man που είχαμε δει στην προηγούμενη ιστορία όπως τον Spider-Man Noir, τον Spider-Punk και άλλους, οι οποίοι μάχονται τη μικρή μας ομάδα. Η ιστορία συνεχίζει με περισσότερο βάθος στην ιστορία της Shathra, αποστολές για αντικείμενα που ίσως είναι χρήσιμα και απομακρύνεται από τον βασικό Peter Parker με τους Slott-Bagley να ξαναγράφουν μια εναλλακτική εκδοχή του που έχει ενδιαφέρον. Συνολικά τη βρήκα αρκετά πιο σφιχτή δομικά από το πρώτο Spider-Verse χωρίς όμως να εντυπωσιάζει όσον αφορά το σενάριο και η μεγάλη της δύναμη είναι στο σχέδιο. Το σχέδιο: Για μένα ο Mark Bagley δεν είναι ένας απλά φοβερός σχεδιαστής, αλλά ίσως ο καλύτερος και επιδραστικότερος σχεδιαστής του Αραχνάκια τα τελευταία τριάντα χρόνια και όπως στο Η Ζωή μου, έτσι και εδώ ο Bagley θριαμβεύει με το σχέδιο του σε μια ιστορία με σύγχρονο σχέδιο, τεράστια πάνελ μάχης, εντυπωσιακά καρέ δράσης και φυσικά ένα πραγματικά τεράστιο εύρος από διαφορετικές εκδοχές του Spider-Man να εμφανίζονται και τον σχεδιαστή να τους αποδίδει υπέροχα. Αξίζει πάρα πολύ να το κρατήσετε, να το διαβάσετε και μετά απλώς να χαζέψετε τα καρέ του Bagley ειδικά στο τελευταίο τεύχος. Η έκδοση: Μόλις τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τεύχους, η Anubis έφερε στα ελληνικά το End of the Spider-Verse, ένα μεστό σεναριακά και άψογο εικαστικά κόμικ, ένα δυνατό κύκνειο άσμα για το Spider-Verse που σκέφτηκε, έχτισε και έγραψε ο Dan Slott. Η έκδοση είναι πολύ καλή στο κλασικό μέγεθος και χαρτί της Anubis και για μένα αν είστε των ιστοριών με πολλούς Spider-Man, της μυθολογίας της Αράχνης και του Multiverse τότε πρέπει να αποτελέσει αγορά σας. Καλό διάβασμα σε όλους

Μετά από ένα αρκετά δύσκολο καλοκαίρι σε πολλά επίπεδα, ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε άλλους κόσμους έξω από τον πλανήτη μας. Έστω προσωρινά, έστω με τη φαντασία μας. Το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Comics & Animation «Chaniartoon» θα μας προσφέρει αυτή τη δυνατότητα για δύο εβδομάδες ανοίγοντας τις πύλες του στην πιο «διαστημική» εκδοχή του. Το φετινό Chaniartoon θα διαρκέσει από τις 11 μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου, φυσικά στα Χανιά, με ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων δωρεάν για το κοινό. Η πρώτη εβδομάδα του φεστιβάλ θα είναι αφιερωμένη στην τέχνη τού Animation με καθημερινές προβολές ταινιών μικρού μήκους στο θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης». Ειδικά την Τρίτη 12/9 στην Πύλη της Άμμου (Σαμπιονάρα), θα προβληθούν ταινίες αφιερωμένες στην επιστημονική φαντασία και το μυστήριο («Visible and Invisible Mysteries»), ενώ την Πέμπτη 14/9 («Earth on Alert») οι ταινίες θα είναι εστιασμένες στις πληγές της Γης: περιβαλλοντική καταστροφή, προσφυγικό, πόλεμος κ.ά. Το ΠΣΚ 15-17/9 η εβδομάδα του Animation θα κορυφωθεί στο Cine «Κήπος» με την προβολή της μεγάλου μήκους ταινίας «Perlimps» (Παρασκευή 15/9), των βραβευμένων ταινιών του Chaniartoon (Σάββατο 16/9) και του ντοκιμαντέρ για τον σπουδαίο Ιταλό σχεδιαστή Altan: «Με λένε Αλτάν και φτιάχνω σκίτσα» (Κυριακή 17/9). Παράλληλα με τις προβολές την πρώτη εβδομάδα του φεστιβάλ, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει διαστημικού επιπέδου ομιλίες (Τετάρτη 13/9, 20.00-22.00). Όπως της επιστήμονα της διαστημικής ζωής dr. Jancy McPhee για το πώς η τέχνη βοηθά την εξερεύνηση του Διαστήματος, την επιστήμη και την τεχνολογία. Ή του αστροναύτη της NASA Stanley G. Love, για το πώς η διαστημική τεχνολογία παρουσιάζεται στις ταινίες anime. Δύο ομιλίες ακόμη θα λάβουν χώρα την Παρασκευή 15/9 για το πώς σχεδιάζεται ένας εξωγήινος και για το πώς δημιουργούνται οι ηχοτοπίες. Διάφορες άλλες δράσεις, εργαστήρια και παιχνίδια δεν θα αφήσουν ασυγκίνητη καμία ηλικιακή ομάδα. 16/9: Προβολή «Με λένε Αλτάν και φτιάχνω σκίτσα» Η δεύτερη εβδομάδα θα είναι εστιασμένη στο… σύμπαν των κόμικς. Πλήθος εκδηλώσεων, ομιλιών και workshops λοιπόν αναμένεται να προσελκύσουν μικρούς και μεγάλους φίλους της Ένατης Τέχνης. Ενδεικτικά αναφέρουμε το εργαστήριο χαρακτικής από τον Μάριο Ιωαννίδη, τις Αφηγήσεις Παραμυθιών στο Υδραγωγείο Σπλάντζια και το «Sketching Stylized Portraits» από τον Κώστα Δρακούλη. Τα εργαστήρια της Βίβιαν Τερζοπούλου («Έλα να φτιάξουμε μια ιστορία κόμικ») και του Νικόλα Στεφαδούρου («Συνταγή για κόμικ… μόνο για παιδιά!») θα ενθουσιάσουν τους μικρούς μας φίλους. Ενώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένουμε παρουσιάσεις, όπως του «Θησαυρού της Βαγίας» σε διασκευή κόμικς διά χειρός Kanellos Cob, του Ηλία Ταμπακέα για το επάγγελμα του σκιτσογράφου, του Γιάννη Ιατρού για τα Disney κόμικς και την πολιτική ορθότητα και του νέου βιβλίου «Η σημειωτική των Κόμικς» (με ομιλητές τους Daniele Barbieri, Γιάννη Κουκουλά, Γιάννη Μιχαηλίδη και Λευτέρη Σταυριανό). Επίσης την Κυριακή 24/9 θα γίνει μια ομιλία σχετικά με το έργο τής Joyce Farmer καθώς και της Francesca Ghermandi, οι οποίες θα παρευρεθούν από κοντά. Τέλος θα παρουσιαστεί το λεύκωμα «Μικρός Ήρως – 70 χρόνια». Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει Chaniartoon χωρίς Artists Alley, που κατά το τελευταίο τριήμερο του φεστιβάλ (ΠΣΚ 22-24/9) θα φιλοξενήσει 66 καλλιτέχνες, τους εκδοτικούς οίκους Jemma Press, ΜΑΜΟΥΘ COMIX, Μικρός Ήρως, όπως και τη Λέσχη Φίλων Κόμικ και το βιβλιοπωλείο Comixadiko. Τέλος, το Σάββατο 23/9 ο Τάσος Μαραγκός θα σχεδιάσει live στο «Tasmar – live Drawing Sessions» και την Κυριακή 24/9 οι καλλιτέχνες Αντώνης Βαβαγιάννης, Νίκος Καμπασελές, Σταύρος Κουτσιούκης και Θανάσης Πετρόπουλος θα επιδοθούν σε ένα ξεχωριστό παιχνίδι αναμέτρησης στην πλατεία Κατεχάκη. Οι εκθέσεις του Chaniartoon Κατά τις δύο αυτές εβδομάδες το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει τη μεγάλη έκθεση κόμικς του φεστιβάλ με έργα πολλών καλλιτεχνών που έχουν δημιουργήσει έργα σχετικά με το Διάστημα. Στο θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» θα φιλοξενηθεί επίσης καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ η έκθεση «Luciano Gatto – Πάνω από 60 χρόνια ιταλικού χιουμοριστικού κόμικς», που μεταφέρθηκε από το Μουσείο WoW του Μιλάνου στα Χανιά και στήθηκε σε επιμέλεια Γιάννη Ιατρού. Στο πλαίσιο αυτής της έκθεσης, από τις 21 έως τις 24 Σεπτεμβρίου, θα παρευρίσκονται οι διεθνείς καλεσμένοι δημιουργοί Disney κόμικς Luciano Gatto και Valerio Held. 21-24/9: Luciano Gatto (αριστερά) και Valerio Held (δεξιά) Τέλος, η έκθεση θα περιλαμβάνει έργα καλλιτεχνών επηρεασμένα από τα 70 χρόνια του Μικρού Ήρωα αλλά και πρωτότυπα διαδραστικά έργα φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Παράλληλα το κοινό θα μπορέσει να επισκεφτεί τον χώρο και να διαδράσει με VR τεχνολογία αλλά και να διαβάσει σύγχρονα και παλιότερα κόμικς από τη Chaniartoon Comic Library. ▬▬▬▬▬▬▬▬ 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Comics & Animation CHANIARTOON ● Πού: Χανιά ● Πότε: 11-24 Σεπτεμβρίου 2023 Για το πλήρες πρόγραμμα και για δήλωση συμμετοχής στα εργαστήρια επισκεφτείτε: chaniartoonfest.gr Και το σχετικό link...

Στα πλαίσια του 51ου Φεστιβάλ Βιβλίου που διοργανώνεται στο Πεδίον του Άρεως θα υπάρξει και μία συζήτηση με θέμα τα "Ελληνικά Κόμικς - Εντός και Διεθνώς". Ο χώρος της συζήτησης είναι η Κεντρική Σκηνή "Μελίνα Μερκούρη" και η ημερομηνία είναι η Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου, στις 19:30.

Μπλεκ #30 Συλλογικό 132 σελ. - Έγχρωμο - 17x24 - 6,5 € ISSN: 2653-8806 Περιεχόμενα: Μπλεκ - Με το Μαχαίρι στον Λαιμό (Μέρος Γ') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Μπλεκ - Παγίδα στο Χιόνι (Μέρος Α') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Γ') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti Φάντομ - Ο Θάνατος Παραμονεύει τον 5ο Φάντομ των Tony De Paul & Graham Nolan Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Ε') των Victor Mora & Francisco Darnis Το Παιδί Πάνθηρας των Tom Tully, Mike Western & Eric Bradbury Και ακόμη: Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη Νούμερο 1: Ρομπέν των Δασών του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου! Ζαγκόρ GN #17 Mauro Boselli, Gallieno Ferri 388 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 26 € ISBN: 978-618-206-150-3 Ο θρυλικός ήρωας των κόμικς Ζαγκόρ δημιουργήθηκε το 1961. Το αληθινό του όνομα είναι Πάτρικ Ουίλντινγκ, αλλά οι Ινδιάνοι τον αποκαλούν Ζαγκόρ ή Za-Gor-Te-Nay, «Το Πνεύμα με το Τσεκούρι». Η ιστορία του Ζαγκόρ τοποθετείται στο Βορειοανατολικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε μια ελώδη, δύσβατη περιοχή του φανταστικού δάσους του Ντάρκγουντ στην Πενσυλβάνια. Ο Ζαγκόρ είναι ο θρυλικός ήρωας των δασών, των βουνών και των λιμνών που τηρεί την ειρήνη ανάμεσα σε λευκούς και Ινδιάνους και τιμωρεί τους εγκληματίες. Οι γονείς του σφαγιάστηκαν από τους Ινδιάνους Αμπενάκι, που καθοδηγούνταν από έναν φανατικό λευκό αποστάτη. Ο Ζαγκόρ επέζησε της σφαγής και διασώθηκε μέσα από το ποτάμι από τον νομάδα κυνηγό, ποιητή και φιλόσοφο «Περιπλανώμενο» Φίτζι, που το πραγματικό του όνομα είναι Ναθάνιελ Φιτζέραλντσον. Ο Φίτζι τον μεγάλωσε σαν δικό του γιο και τον εκπαίδευσε ως κυνηγό και πολεμιστή. Στο κλασικό κόμικς Στα Πέρατα του Σύμπαντος (Zagor #376-379, Νοέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1997) σε σενάριο Mauro Boselli και σχέδιο Gallieno Ferri, ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο περιπλανιέται σε μία διάσταση έξω από την πραγματική. Ένα διαβολικό ον, το Γουέντιγκο, θέλει να επαναφέρει στη ζωή τον μεγαλύτερο εχθρό του Ζαγκόρ, συνδυάζοντας την επιστήμη με τη μαγεία. Μια σειρά από παράξενα γεγονότα συμβαίνουν: στο Ντάρκγουντ, οι Ινδιάνοι μεταμορφώνονται σε κένταυρους και ιπτάμενα όντα, ενώ στη Φιλαδέλφεια κάνει την εμφάνισή του ο άνθρωπος του πλήθους, ένας μυστηριώδης και κατά συρροή δολοφόνος! Ο τελευταίος θα εξιχνιαστεί από τον συγγραφέα Έντγκαρ Άλαν Πόε, που λόγω του μοναδικού ταλέντου του στην κρυπτογραφική αποκωδικοποίηση, θα προσληφθεί από τη μυστική οργάνωση Αλλού για την αντιμετώπιση της νέας απειλής! Ο Πόε θεωρείται ο κατάλληλος άνθρωπος για αυτή τη νέα αποστολή. Είναι ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει τον Ζαγκόρ ενάντια σε έναν παλιό εχθρό που πρόκειται να ξαναζωντανέψει... Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου!

Η σημειωτική των κόμικς Η σημειωτική των κόμικς είναι ένα πεδίο το οποίο έχει εξετασθεί ελάχιστα. Αυτό το βιβλίο θέτει τις βάσεις της έρευνας, ξεκινώντας από τις κλασικές έννοιες της εκφοράς και της αφηγηματικότητας, για να συμπεριλάβει το ιδιαίτερο νόημα της αφήγησης μέσω των κόμικς. Το κάνει μέσα από τις αναλογίες και τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν από τη σύγκριση με τον κινηματογράφο και το μυθιστόρημα. Στη συνέχεια ερευνά τα γραφικά χαρακτηριστικά των κόμικς στην ιδιόμορφη αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται μεταξύ εικόνας και γραφής. Καταλήγει με τη δημιουργία του ρυθμού, τη διαχείριση της προσοχής του αναγνώστη και τις τεχνικές καθοδήγησης των αφηγηματικών εντάσεων, που ίσως είναι κοινές σε όλα τα αφηγηματικά είδη, αλλά παρ’ όλα αυτά αποδεικνύονται διαφορετικές ανά περίπτωση. Το βιβλίο ―που απευθύνεται σε επαρκείς αναγνώστες και ειδικούς― προσπαθεί να αντιμετωπίσει με έναν απλό τρόπο ιδιαιτέρως πολυσύνθετα προβλήματα, αντιπαραβάλλοντας μια θεωρία του κειμένου σε μορφή κόμικς με τις υπάρχουσες θεωρίες του κινηματογράφου, του μυθιστορήματος και του ποιητικού κειμένου. Ο Ντανιέλε Μπαρμπιέρι είναι ένας από τους σημαντικότερους μελετητές των κόμικς στην Ιταλία. Σπούδασε φιλοσοφία και σημειωτική με καθηγητή τον Ουμπέρτο Έκο. Ως σημειολόγος, το αντικείμενό του είναι η οπτική επικοινωνία, επίσης όμως ασχολείται με την ποίηση και τη μουσική. Γύρω από αυτά τα θέματα έχει εκδώσει μέχρι στιγμής 22 βιβλία και έχει γράψει περισσότερα από 400 άρθρα. Διδάσκει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια, στο Πανεπιστήμιο ISIA του Ουρμπίνο και στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και πορτογαλικά. Του Daniele Barbieri Μετάφραση: Γιάννης Μιχαηλίδης Επιμέλεια έκδοσης: Δημήτρης Αρβανίτης Εικονογράφηση εξωφύλλου: Tasmar 192 Σελ. Μ/Α Τιμή: 15,50 € ISBN: 978-618-5623-38-8 Το βιβλίο θα παρουσιαστεί, παρουσία του συγγραφέα του, στις 23 Σεπτεμβρίου, στις 21.00, στο 7ο Chaniartoon - International Comic & Animation Festival, στα Χανιά, στο θέατρο "Μίκης Θεοδωράκης". DIABOLIK – Το όνομα μου είναι Ντιαμπόλικ Στον τόμο «Diabolik - Τα νεανικά χρόνια» ανακαλύψαμε τα πρώτα βήματα του νεαρού Ντιαμπόλικ στο νησί του Κινγκ, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που τον επηρέασαν θέτοντας τα θεμέλια της εγκληματικής «σταδιοδρομίας» του! Γνωρίζουμε πως το όνομα του έγινε συνώνυμο του «Άρχοντα του Τρόμου». Αυτό που αγνοούσαμε μέχρι σήμερα, ήταν το πότε και το πώς εξαπλώθηκε η φήμη του και το πως έκανε τα πρώτα του βήματα σε ένα μέρος που του ήταν τελείως άγνωστο: το Κλέρβιλ. Τώρα, ήρθε η ώρα να αποκαλυφτεί και αυτό το μυστήριο! Μια ιδέα του Mario Gomboli & Tito Faraci Σενάριο: Tito Faraci Σχέδιο & εικόνα εξωφύλλου: Giuseppe Palumbo Σχέδιο στις σελίδες 7-10 & 171-176: Enzo Facciolo Μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης 176 Σελ. Μ/Α Τιμή:13,50 € ISBN: 978-618-5623-39-5

"Το Crime & Horror σε αυτο το ειδικο τευχος συγκεντρωνει και σας παρουσιαζει τα καλυτερα διηγηματα απο την αστυνομικη λογοτεχνια την λογοτεχνια τρομου και περιπετειας που δημοσιευτηκαν στα προηγουμενα τευχη του,οπως τα αξιολογησαν οι αναγνωστες του περιοδικου." Το συγκεκριμενο εντυπο ειχε πρωτοκυκλοφορησει μαζι με την εφημεριδα "Ελευθερος Τυπος" και επειτα διανεμηθηκε μεμονομενα. Παρακατω το εξωφυλλο της εκδοσης που διανεμηθηκε μαζι με την εφημεριδα-ειναι στο πανω δεξια μερος η αναγραφη της τιμης-και ενα βιντεακι που διαφημιζει την κυκλοφορια μαζι με την εφημεριδα. https://www.youtube.com/watch?v=CiDeThMHuSs&ab_channel=ΕλεύθεροςΤύπος (Ο συγκεκριμενος τιτλος κυκλοφορησε απο την εκδοτικη το 2020,παρουσιαση στο παρακατω συνδεσμο) https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/43214-crime-horror/

Με απόσταση αρκετών ετών (μια που η προηγούμενη αντίστοιχη έκδοση τυπώθηκε στο τέλος του 2016), η Καθημερινή προσέφερε στους αναγνώστες της άλλη μια συλλογή με σκίτσα των 3 σκιτσογράφων της, δηλαδή του Ηλία Μακρή, του Ανδρέα Πετρουλάκη και του Δημήτρη Χαντζόπουλου. Το βιβλίο περιλαμβάνει σκίτσα που τυπώθηκαν μέσα στο 2022 για την έντυπη (αλλά και την ηλεκτρονική) έκδοση της εφημερίδας και δόθηκε ως ένθετο μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής στις 8 Ιανουαρίου 2023. Προλογίζει ο διευθυντής της εφημερίδας Αλέξης Παπαχελάς.

Ο πολυτάλαντος δημιουργός Θανάσης Πέτρου το 2002 αφήνει την αγαπημένη του πατρίδα, την Νεάπολη Θεσσαλονίκης και γίνεται… Αθηναίος. Εγκαθίσταται, λοιπόν, αρχικά στα Άνω Πετράλωνα και στην συνέχεια (το 2004) στους Αμπελόκηπους. Την εμπειρία του από την συνοικία, καθώς και τα αξιοθέατά της θα τα παρουσιάσει στο αναγνωστικό κοινό, μέσω του artbook “Τ’ Αμπελοκηπιώτικα της Αθήνας”, το οποίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2023, 7 μόλις μήνες από την κυκλοφορία των “Νεαπολίτικων”. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να πούμε πολλά για το συγκεκριμένο πόνημα, από την στιγμή που έχει την ίδια θεματολογία κι αφηγηματική χροιά με την προηγούμενη δουλειά του. Κι εδώ έχουμε μία όμορφη περιγραφή της πόλης, με τεράστια επιμονή στα ιστορικά στοιχεία, τα οποία την συνθέτουν. Τα κτήρια, οι δρόμοι, τα γεγονότα και ιδιαίτερα οι προσωπικότητες μιας παλαιότερης εποχής περιγράφονται από την πένα του δημιουργού με τρομερές λεπτομέρειες, που πολλές είναι οι φορές που νόμιζα ότι διαβάζω μία αυθεντική επιστημονική διατριβή, απλά με κατανοητή, για τον μέσο άνθρωπο, γλώσσα. Και φυσικά ο Πέτρου δεν προσπαθεί να χαϊδέψει αυτιά, ούτε να περιγράψει μία ιδανική πόλη. Επαινεί τα καλά, ενώ παράλληλα κατακεραυνώνει τα κακώς κείμενα της εποχής, είτε αυτή ανήκει στο παρελθόν, είτε στο μέλλον. Αυτό που θα μπορούσαμε να επισημάνουμε είναι ότι εδώ παρατηρούμε περισσότερη προσωπική ανάμειξη του δημιουργού στα καρέ του έργου του. Άλλες φορές αυτή είναι απαραίτητη για την αφήγηση κι άλλες απλά επέχει κωμική θέση στην υπόθεση. Επίσης, ο αναγνώστης έχει (κι εδώ) την ευκαιρία να μάθει περισσότερες πληροφορίες για την καθημερινότητα του δημιουργού, άγνωστες (στο ευρύ κοινό) πτυχές της προσωπικότητάς του, καθώς και την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο περιοδικό “Εννέα”, του Άγγελου Μαστοράκη. Αλλά και την “Γαλέρα”, του Γιάννη Καλαϊτζή. Εν κατακλείδι, θεωρώ το παρόν πόνημα, μία εξαιρετική συνέχεια του προηγούμενου και τολμώ να πω ότι το βρήκα περισσότερο εμπεριστατωμένο και λεπτομερές. Σε αυτό ίσως να οφείλεται και η μεγαλύτερη ιστορία που έχει η περιοχή. :thinking: Προτείνεται, πρωτίστως σε εκείνους που έχουν διαβάσει τα “Νεαπολίτικα”, για να ακολουθήσουν οι φαν του Θανάση Πέτρου και οι κάτοικοι των Αμπελοκήπων. Τελευταίοι έρχονται εκείνοι που απλά θέλουν να διευρύνουν τον ορίζοντα γνώσης τους, αλλά και οι συλλέκτες κόμικς. Οι υπόλοιποι δεν νομίζω να εντυπωσιαστούν (αν και είμαι σίγουρος ότι δεν θα χάσουν τον χρόνο τους). Ο εικαστικός τομέας δεν αλλάζει δραματικά σε σχέση με τα “Νεαπολίτικα”. Είναι ανάλαφρος, “σκιτσοειδής”, αλλά διαθέτει όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες όπου χρειάζεται. Εννοείται ότι σε πολλά καρέ γίνεται και χιουμοριστικός. Και πάλι το δυνατό σημείο του σχεδίου θεωρώ ότι είναι η απόδοση των προσώπων και των γενικότερων τοπίων. Το ασπρόμαυρο σχέδιο στέκεται εξαιρετικά, λες και το σχέδιο είναι γεννημένο γι΄ αυτό. Πιστεύω ότι το χρώμα εδώ θα χαλούσε την όλη… μαγεία! Η έκδοση είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό που με μία γρήγορη πρώτη ματιά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιο είναι ποιο. Κι εδώ έχουμε καλής ποιότητας, γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό, ενώ τα εξώφυλλα έχουν χαρτονένια υφή. Στo “αυτί” του εξώφυλλου φιγουράρει η σύντομη βιογραφία του δημιουργού, ενώ στο “αυτί” του οπισθόφυλλου έχουμε την εργογραφία του. Μετά το πέρας της ιστορίας υπάρχει μία σελίδα που περιέχει την βιβλιογραφία, από την οποία άντλησε τις πληροφορίες που μας διηγήθηκε ο δημιουργός. Να αναφέρουμε, επίσης, ότι το κόμικ κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα, τα οποία ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδα. Τέλος, να πούμε ότι κι εδώ ο αναγνώστης, μαζί με την αγορά του βιβλίου, θα λάβει και μία όμορφη καρτ ποστάλ που απεικονίζει το ίδιο σκίτσο που υπάρχει στο εξώφυλλο του βιβλίου. Αφιέρωμα στον Θανάση Πέτρου

Παραμονή των δεύτερων βουλευτικών εκλογών μέσα στο 2023, η Εφημερίδα των Συντακτών κυκλοφόρησε – έχοντας ως ένθετο – μια συλλογή με αντικυβερνητικά σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη, που είχαν πρωτοδημοσιευθεί στην εν λόγω εφημερίδα τα προηγούμενα έτη. 48 έγχρωμες σελίδες, λεπτό ιλουστρασιόν χαρτί, ενώ και στα εξώφυλλα χρησιμοποιείται η ίδια ποιότητα χαρτιού προς χάριν οικονομίας προφανώς. Στην έκδοση περιλαμβάνεται πρόλογος (άγνωστου συντάκτη) και βιογραφικό του σκιτσογράφου.

Μετά τις Ψηφίδες τρόμου, η JEMMA συνεχίζει την εκδοτική της πορεία στον κόσμο των manga με το δεύτερο κατά σειρά κόμικ της, που φέρει τον τίτλο Σεληνιασμένοι εραστές. Η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί μία ανθολογία δημιουργημένη από τον Suehiro Maruo, η οποία περιλαμβάνει τις εξής ιστορίες: "Ο ηδονοβλεψίας στην σοφίτα" "Χοΐτσι ο κουφός – Α’ μέρος" "Χοΐτσι ο κουφός – Β’ μέρος" "Δωμάτιο στον Παράδεισο" "Κόκκινα φρύδια" "Ο γητευτής των σκυλοδαιμόνων 1" "Ο γητευτής των σκυλοδαιμόνων 2" "Η παθητική υπακοή της πόλης" Η θεματολογία επάνω στην οποία κινούνται τα συγκεκριμένα σενάρια, όπως εύστοχα κι εύλογα μας προειδοποιεί το οπισθόφυλλο, ανήκουν στην σφαίρα της ακραίας φρίκης, η οποία αγγίζει τα όρια της παρανοϊκής διαστροφής. Ο Maruo, θιασώτης κι ένας από τους πρωτοπόρους του είδους (των manga ero-guro, όπως αυτά αποκαλούνται) έχει σαν τοπικό πλαίσιο την Ιαπωνία του προηγούμενου αιώνα και τα πολιτικά γεγονότα που την επηρέασαν και μέσα από αυτά περιγράφει στον αναγνώστη και τον τρόπο ζωής της πατρίδας του εκείνη την περίοδο. Μέσα από εκεί, λοιπόν, γεννιούνται ερωτικές καταστάσεις, που μετατρέπονται σε μακάβριες σκηνές, αρκετές μάλιστα από αυτές να είναι για γερά… στομάχια. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν με κάλυψε και δεν με διασκέδασε στο ελάχιστο. Δεν ξέρω αν είμαι πουριτανός ή αν απλά δεν αρέσκομαι σε τέτοιου είδους αναγνώσματα. Θεωρώ ότι ο δημιουργός δεν θέλει απλά να αποτυπώσει στο χαρτί το αποκύημα της φαντασίας του, αλλά αυτό που επιζητεί είναι να σοκάρει στον υπερθετικό βαθμό το κοινό του και να προκαλέσει. Γι΄ αυτό και στην πλειοψηφία των ιστοριών που παρατίθενται, αυτό που μου έμεινε είναι οι φρικιαστικές σκηνές κι όχι μία horror πλοκή με εντάσεις κι αγωνία. Πολλά σημεία των πλοκών είναι ασύνδετα μεταξύ τους, τόσο στον τομέα του σκίτσου, όσο και των διαλόγων, με αποτέλεσμα να νιώσω ότι ο συγγραφέας δεν εστίαζε και πολύ σε αυτούς. Εν κατακλείδι, αν και μου αρέσει το horror στοιχείο στα κόμικς, στις σειρές και στην ταινίες, εντούτοις, το παρόν κόμικ δεν με κάλυψε με την συγκεκριμένη φιλοσοφία που υιοθέτησε. Προτείνεται εξολοκλήρου στους λάτρεις των ero-guro manga κι εκείνους που δεν διστάζουν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό από την πεπατημένη. Οι υπόλοιποι να κάνουν αυτό που προτρέπει το οπισθόφυλλο. Να αφήσουν το κόμικ στο ράφι. Αν και το αναγράφει κι επάνω στο κόμικ, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να τονίζουμε ότι η συγκεκριμένη δουλειά ΔΕΝ απευθύνεται σε παιδιά. Ο εικαστικός τομέας σχεδιαστικά είναι πολύ καλός, αλλά φοβάμαι ότι ο σουρεαλισμός του σεναρίου δεν τον έχει αφήσει ανεπηρέαστο. Πολλά από τα καρέ δεν έχουν μεγάλη συνοχή μεταξύ τους, με αποτέλεσμα, μέσα από την αχαλίνωτη φαντασία, να χάνεται η ουσία και η πορεία που προσπαθεί να χαράξει η πλοκή της κάθε ιστορίας. Παρόλα αυτά μου άρεσε περισσότερο από τα σενάρια. Το ασπρόμαυρο χρώμα πιστεύω ότι είναι το ιδανικότερο για το είδος. Η έκδοση της JEMMA είναι αρκετά τίμια κι έχει κρατήσει την φιλοσοφία των manga. Το τεύχος διαβάζεται “ανάποδα” από τα δυτικά κόμικς, έχει μεσαίο (προς μικρό) μέγεθος και ματ χαρτί, κάπως λεπτό. Το δέσιμο των σελίδων έχει γίνει με κόλλα, η οποία είναι αρκετά ανθεκτική και υπόσχεται πολλά ξεφυλλίσματα. Δεν ξέρω αν οφείλεται στο πάχος του χαρτιού ή στην ποιότητά του, αλλά το τεύχος είναι αρκετά ελαφρύ για τον αριθμό των σελίδων που περιέχει. Αν θα μπορούσαμε να το πούμε συνοδευτικό υλικό, αυτό θα ήταν ένας δισέλιδος επίλογος, επιμελημένος από την Μυρτώ Τσελέντη, στον οποίο επιχειρείται μία αναφορά στην βιογραφία του δημιουργού, καθώς και δύο λόγια για τα ero-guro κόμικς. Αφιέρωμα στην εκδοτική

Σύνοψη από την εκδοτική: Aνακαλύψτε άγνωστες και συναρπαστικές πλευρές της ιστορίας του Dune, από την πένα των Brian Herbert και Kevin J. Anderson! Μέρος 1ο: Το Αίμα των Σάρντωκαρ Ο Τζοπάτι Κολόνα είναι ένας από τους Σάρντωκαρ, τους ελίτ πολεμιστές του αυτοκράτορα.Οι Σάρντωκαρ είναι ανίκητοι, απόλυτα αφοσιωμένοι και το όνομά τους σκορπά τον τρόμο στο γαλαξία. Με εντολή του αυτοκράτορα, ο Τζοπάτι αναλαμβάνει να καταλάβει το οχυρό των Ατρειδών στον Ντιουν, αλλά πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να επιλέξει ανάμεσα στο καθήκον και στη συγχώρεση. Μέρος 2ο: Ο Ψίθυρος των Ωκεανών του Κάλανταν Στο μεταξύ, καθώς ο Πωλ Ατρείδης συναντά το πεπρωμένο του στη μάχη, ο Λοχίας Βιτ πρέπει να χρησιμοποιήσει το χάρισμα της οικογένειάς του στην αφήγηση ιστοριών για να μεταφέρει τους άντρες του από τη σπηλιά που είναι παγιδευμένοι στην πατρίδα τους, τον πλανήτη Κάλανταν. Θα μπορέσει να τα καταφέρει ο Βιτ και να τους δώσει μια ικμάδα ελπίδας μέσα στο σκοτάδι; Σχολιασμός έκδοσης: Η Anubis βρίσκεται σε εκδοτική φόρμα και έτσι όπως εξέδωσε τα βιβλία του Dune φροντίζει και για τις διασκευές αυτού του υλικού σε μορφή κόμικ. Μετά λοιπόν τα Frank Herbert's Dune και την τριλογία του Οίκου των Ατρειδών, η εκδοτική προχωράει και στις Ιστορίες της Αρρακήν, έναν μικρό τόμο που σπάει σε δύο μέρη. Πρόκειται κυρίως για τόμο υποστηρικτικών ιστοριών με αρκετά πλούσια δράση. Αυτό που βρήκα κάπως άνισο είναι το σχέδιο αφού ξεχνάει αρκετά καλά και με λεπτομέρεια και σιγά σιγά εξελίσσεται σε πιο αφαιρετικό και καταλήγει να σου περνάει 100% αδιάφορο. Νομίζω ότι οι φαν της σειράς θα πρέπει να το αγοράσουν για να είναι πιο πλήρης η συλλογή τους. Κατά τ' άλλα μέγεθος και χαρτί το κλασικό της Anubis και με όμορφο εξώφυλλο. Καλό διάβασμα σε όλους

Σύνοψη από την εκδοτική Ο Γκαλάκτους φτάνει στη Γη για να ικανοποιήσει την τεράστια πείνα του και καταλήγει να λατρεύεται ως Θεός. Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ένας τηλευαγγελιστής αυτοανακηρύσσεται ως προφήτης του, ο Γκαλάκτους μετατρέπει την ανθρωπότητα σε ακολούθους που τους οδηγεί στην καταστροφή τους! Ο μόνος αντίπαλος του γιγαντιαίου πλάσματος που καταστρέφει πλανήτες είναι ο ήρωας που ο ίδιος παγίδευσε στη Γη: ο Σίλβερ Σέρφερ! Παρ' όλο που η ανθρωπότητα τον έχει απορρίψει, ο Σίλβερ Σέρφερ αφυπνίζεται και τα βάζει με τον παλιό του άρχοντα. Είναι ένας πόλεμος για την εξουσία της Γης, αλλά πόσα θα απομείνουν όταν τελειώσει; Η Παραβολή είναι ένα τεράστιο ορόσημο που σηματοδοτεί τη συνεργασία δύο δασκάλων του χώρου, του Σταν Λι και του Μοέμπιους. Μία ιστορία κόμικς που ξεφεύγει από τις συνηθισμένες διαμάχες ηρώων και θέτει φιλοσοφικά ερωτήματα και ηθικά διλήμματα. Ένα κόμικς ανεκτίμητης ιστορικής αξίας, που απευθύνεται τόσο σε λάτρεις υπερηρωικών, όσο και σε όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το είδος. Η ιστορία ενός Θεού Ακόμα προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι όντως ήρθε στα ελληνικά αυτή η ιστορία δια χειρός δύο τόσο τεράστιων ονομάτων. Το κόμικ ξεκινάει με μια εισαγωγή από τον Stan Lee που λέει για το πόσο θαύμαζε τον Moebius και πως έτυχε να συναντηθούν και να γευματίσουν μέχρι που έπεσε η ιδέα για μια συνεργασία. Ο Moebius ήθελε να κάνει μια ιστορία για τον Silver Surfer και ο Lee αποφάσισε ότι θα μπορούσε να φτιάξει κάτι πιο βαθύ, πιο φιλοσοφικό όπως τα πρώτα τεύχη του Silver Surfer που συμπτωματικά κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τη Hachette και διαβάζοντας το διαπίστωσα ότι έχει απόλυτο δίκιο. Πρόκειται χωρίς υπερβολή για μια από τις καλύτερες δουλειές του Stan Lee σεναριακά. Χωρίς πυκνογραμμένο κείμενο, ο Lee αποφασίζει μέσα από λίγους χαρακτήρες να προσδώσει ένα μεγαλύτερο νόημα. Και ποιο είναι αυτό; Προσπαθεί να ψυχογραφήσει την αντίδραση της ανθρώπινης φύσης απέναντι σε ανώτερα όντα που προσδιορίζονται ως θεϊκά, την ψυχολογία της μάζας και το πως συμπεριφέρεται η ανθρωπότητα σε μεγάλες καταστροφές και σπουδαία γεγονότα. Και η προσωποποίηση του Θεού στο εν λόγω κόμικ είναι ένας από τους καλύτερους κακούς της Marvel. O Γκαλάκτους. Η επιβλητική εμφάνιση και η φοβερή του παρουσία δίνουν στον ίδιο μια πολύ σπουδαία ιδέα. Παρά τον όρκο του στον Surfer να μην καταστρέψει τη Γη, θα παρουσιαστεί αφήνοντας τον κόσμο να αντιδράσει. Και η αντίδραση είναι υπέρ του. Ο Γκαλάκτους φαίνεται σε όλους ως ένας Θεός, ως ένα μεγάλο ον που όλοι φοβούνται και το οποίο θα προσφέρει στη Γη μια προστασία. Ένα subplot αφορά την Ελίνα και τον Κόλτον, δύο αδέρφια όπου ο τελευταίος είναι Ευαγγελιστής της τηλεόρασης και δε χάνει ευκαιρία να στρέψει την κοινή γνώμη υπέρ του νέου Θεού τους, του Γκαλάκτους. Ο Σίλβερ Σέρφερ στις πρώτες σελίδες κινείται χωρίς να τον γνωρίζει κανείς, ενώ άλλοι ήρωες δεν εμφανίζονται ποτέ. Γρήγορα όμως ο πρωταγωνιστής μας αποφασίζει να στραφεί κατά του παλιού του αφέντη και να τον πολεμήσει για να σώσει την ανθρωπότητα. Ποια ανθρωπότητα ωστόσο; Μια ανθρωπότητα που ποτέ δεν τον εκτίμησε παρά την προστασία του, μια ανθρωπότητα που ποτέ δεν τον σεβάστηκε παρά τα όσα έχει κάνει γι' αυτή. Αυτή η ανθρωπότητα στη μάχη του με τον Γκαλάκτους θα στραφεί ξανά εναντίον του και παρά τις καταστροφές που ο Καταστροφέας προκαλεί δύσκολα συνταράσσεται η κοινή γνώμη για αυτόν. Ο Lee δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η ψυχολογία της μάζας, πως μεταβάλλεται από μικρά γεγονότα ή πως μπαίνει ενδιάμεσα το προσωπικό ενδιαφέρον και συμφέρον αφού το να αλλάξει γνώμη ο Κόλτον και να στραφεί ενάντια στον αφέντη του πρέπει η Ελίνα να κινδυνεύσει. Η Ελίνα είναι πολύ σημαντικός χαρακτήρας και σίγουρα βοηθάει τον Σέρφερ στην αποστολή του. Το σημαντικότερο για μένα συμβαίνει μετά την αποχώρηση του Γκαλάκτους και το πως χειρίζεται ο Σέρφερ την ανθρωπότητα δείχνοντας της την υποκρισία και την έπαρσή της. Αλλά αυτό το αφήνω για εσάς Το εξαιρετικό σχέδιο του Moebius O Moebius δουλεύοντας με τον τρόπο της Marvel βρίσκει την ευκαιρία και την ελευθερία να ξεδιπλώσει όλο του το ταλέντο. Κακά τα ψέματα είναι φανταστικός. Έχοντας διαβάσει λίγο Moebius έχω να πω ότι εδώ ο Γάλλος σχεδιαστής ακολουθεί ένα λιγότερο λεπτομερές, περισσότερο αφαιρετικό σχέδιο το οποίο όμως δεν χάνει πουθενά. Αναπτύσσει άψογα την πλοκή της ιστορίας με εξαιρετική σκηνοθεσία σε διαλόγους και έντονες στιγμές και συγκλονιστικά όμορφη δράση με καταστροφές κτηρίων και επιβλητικές μάχες. Ειδική μνεία και στον πανέμορφο χρωματισμό. Στις τελευταίες σελίδες ο ίδιος αναλύει κάθε πτυχή του σχεδίου του και της δουλειάς του και το βρήκα υπέροχο από πολλές απόψεις. Η έκδοση Κλασικό μεγάλο σχέδιο του Μικρού Ήρωα, φανταστική επιλογή για το οπισθόφυλλο, ράχη και φυσικά οι σημειώσεις των δύο σπουδαίων δημιουργών. Πρόκειται για μια φανταστική δουλειά που δεν είναι κλασικό κόμικ με ντάπα ντούπα, έχει δραματουργία, έχει φιλοσοφικές αναζητήσεις, έχει ένα πολύ βαθύ νόημα που χρήζει τεράστιας ανάλυσης και κυρίως τη συνάντηση αμερικάνικου και ευρωπαϊκού κόμικ καλύτερα από κάθε άλλη φορά, τουλάχιστον από τις λίγες που έχω δει. Μπράβο στο Μικρό Ήρωα που το έφερε στην Ελλάδα. Σπεύσατε να το τιμήσετε φίλοι μου. Είναι φανταστικό. Καλό διάβασμα σε όλους

Eίναι από τους πιο δημοφιλείς στην ελληνική αλλά και παγκόσμια «σκηνή» των κόμικς και των κινούμενων σχεδίων, με σειρά διακρίσεων και επιτυχιών. Βιβλία του έχουν βραβευτεί και παρουσιαστεί στο Παρίσι, από μεγάλο γαλλικό εκδοτικό οίκο, έχουν μεταφραστεί ακόμα και στα Τουρκικά και σ’ άλλες γλώσσες. Ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος είναι ένα μεγάλο ταλέντο, καταξιωμένος, και είναι «καύχημα» για την Πάτρα στην οποία γεννήθηκε το 1981. Τον συναντήσαμε σε μια πρόσφατη παρουσίαση που έκανε στην πόλη και είχαμε την χαρά να μοιραστούμε μαζί του απορίες για την πετυχημένη διεθνή διαδρομή του, την αρχή αυτού του «ταξιδιού» του αλλά και τους επόμενους στόχους του. Όπως επίσης και να μας απαντήσει αν σήμερα διαβάζουμε βιβλία κι αν τα παιδιά μας είναι ένα εύκολο ή δύσκολο κοινό… Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Πριν λίγες ημέρες παρουσιάσατε στην Πάτρα τη νέα σας δουλειά. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το νέο βιβλίο, το HumourSapiens. Πώς ξεκίνησε το «ταξίδι» του, τι έχει σαν προορισμό και ποιους «θέλει» για συνταξιδιώτες μαζί του…; Το «HumourSapiens» περιλαμβάνει comics και γελοιογραφίες που παρουσίασα στην έκθεση «Who I Was, WhatI’veBecome Vol3» στην Πάτρα, με τιτλο «A.I. Σιχτρ», όλα τα comics που υπήρχαν στην αυτοέκδοση «ΠΟΤ ΠΟΥΡΕ» που κυκλοφόρησα σε περιορισμένα αντίτυπα στο Φεστιβάλ του comicdom–con2018 στην Αθήνα καθώς και νέο αδημοσίευτο υλικό που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτή την έκδοση. Απευθύνομαι σε όλες τις ηλικίες και πιστεύω ότι συνταξιδιώτη του μπορεί να έχει κάθε αναγνώστη με χιούμορ. Πώς ξεκίνησε το δικό σας «ταξίδι» στον κόσμο των κόμικς; Είναι πιο συναρπαστικό ένα κόμικ για εσάς απ’ ότι ένα κλασικό βιβλίο; Ποιες είναι οι διαφορές τους, μέσα από τα δικά σας μάτια; Από πολύ μικρή ηλικία σχεδίαζα και μου άρεσαν τα κόμικς. Διάβαζα ανελλιπώς Βαβούρα, Μικυ Μάους, Αστεριξ, Ιζνογκουντ αλλά και το περιοδικό Σαΐνια. Κάπου στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, κατάλαβα ότι μου φαίνεται συναρπαστικό να βλέπω όλη αυτή τη διαδοχή των εικόνων, παράλληλα με τους διαλόγους. Έβλεπα ζωή και κίνηση σε κάτι που ήταν στατικό. Σε μια απλή σελίδα κόμικς δηλαδή. Αυτή είναι και η διαφορά με το βιβλίο, ότι το κόμικς έχει μια περιπλοκότητα αφού κάθε κείμενο πρέπει να συνδυαστεί με μια εικόνα, αλλά όχι μόνο. Κάθε εικόνα πρέπει να’ ναι συνέχεια της προηγούμενης και να δίνει ροή στην ιστορία. Εάν θέλεις να περάσεις ένα μήνυμα, να σχολιάσεις μια κατάσταση, είναι πιο εύκολο μέσα από μια εικόνα, ένα σκίτσο, με κάποιους φανταστικούς ήρωες να μιλούν ή μέσα από ένα κείμενο γίνεται ευκολότερα κάτι τέτοιο; Και μήπως η πρώτη περίπτωση είναι εκείνη που δεν σε περιορίζει, είτε δημιουργός είτε αναγνώστης είσαι, αλλά σου ανοίγει τους ορίζοντες της ελευθερίας στη σκέψη; Νομίζω έχει να κάνει με την ιδέα κάθε φορά και πώς θες να την υλοποιήσεις ως δημιουργός. Κάποιες ιδέες υλοποιούνται καλύτερα μόνο ως κείμενο και κάποιες άλλες ως κόμικς ή εικονογραφημένο βιβλίο – ακόμα και κινούμενο σχέδιο με το οποίο ασχολούμαι εξίσου πολύ. Εμένα στο έντυπο μέσο, μου αρέσει το κείμενο να ακολουθείται από κάποιου είδους εικόνα. Περνάω καλύτερα τα μηνύματά μου έτσι θεωρώ, γιατί δίνω καλύτερη κατεύθυνση στον αναγνώστη για το τι θέλω να εκφράσω, αλλά και ένα στίγμα για την αισθητική μου. Το παιδί αναγνώστης πόσο δύσκολο «κοινό» είναι; Είναι δύσκολο κοινό το παιδί – αναγνώστης, γιατί καθημερινά βομβαρδίζεται με άπειρα κόμικς, καρτούν και βίντεο (κυρίως αμερικάνικες και ιαπωνικές παραγωγές) και δεν είναι εύκολο να το προσεγγίσεις με κάτι νέο. Παρ’ όλα αυτά η σειρά κόμικς μου Νησοπεριπέτειες (εκδ. Μικρός Ήρως) που απευθύνεται σε παιδιά δημοτικού, είχε μεγάλη ανταπόκριση, πράγμα που είδα και στα φεστιβάλ που συμμετείχα ανά καιρούς. Αλήθεια, ο κόσμος διαβάζει; Ασχολείται με το βιβλίο όσο θά ‘πρεπε; Και ειδικά με τα κόμικς; Δεν θεωρώ ότι ο κόσμος διαβάζει έντυπα γενικά. Αυτό είναι ένα σημείο των καιρών, καθώς η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει φέρει την κινούμενη εικόνα και το βίντεο μπροστά, μην αφήνοντας χώρο για το πιο «ρομαντικό» μέσο που είναι το έντυπο. Το έντυπο είναι σε μία μεγάλη πτώση χρόνια τώρα. Παρ’ όλα αυτά κρατιέται κι αυτό επειδή είναι άκρως αληθινό, αλλά και χειροπιαστό. Επίσης, έχει αρχίσει να αποκτά και έναν συλλεκτικό χαρακτήρα τον τελευταίο καιρό. Πολλοί αγοράζουν κόμικς για συλλεκτικούς λόγους και όχι τόσο για να τα διαβάσουν. Ποιες είναι οι μέχρι σήμερα δουλειές, ποια από αυτές αγαπάτε περισσότερο και ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Οι αγαπημένες μου δουλειές είναι η σειρά «Πριν το τέζα» (εκδ. JemmaPress) με την οποία ξεκίνησα το ταξίδι μου στον χώρο τον κόμικς το μακρινό 2003, ολοκληρώνοντας 7 άλμπουμ και μια συλλογή, με τίτλο «TezaOmnibus». Φυσικά και το «graphicnovel Θεοί σε Κρίση», κατέχει ιδιαίτερη θέση μέσα μου, καθώς ήταν το πρώτο μου ολοκληρωμένο έργο που εκδόθηκε απευθείας από γαλλικό εκδοτικό, ένα όνειρο ζωής, με παρουσίαση στο βιβλιοπωλείο του εκδοτικού Dicoland/M’edite το 2015 στο Παρίσι. Έπειτα κυκλοφόρησε στα ελληνικά (εκδ. Webcomics) και στα τουρκικά (εκδ. GürerYayinlari), ενώ παράλληλα υπάρχει online στα αγγλικά (Amazon Kindle). Ο κ. Μελισσαρόπουλος μοιράζεται με την «Πολιτεία» μερικές από τις εικονογραφημένες ιστορίες του… Η ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΠΗΓΗ

Είναι επίσημο: ο Τιμωρός (The Punisher) δεν υπάρχει πια στο σύμπαν της Marvel Comics. Μετά από μια νέα σειρά 12 τευχών που επαναπροσδιόρισε τον χαρακτήρα, επιστρέφοντας στο origin story του και ανασταίνοντας τη δολοφονημένη σύζυγό του Μαρία, ο Φρανκ Κασλ αποχαιρετά το κρανίο που αποτελεί το έμβλημά του, τα όπλα του και την αιματοβαμμένη σταυροφορία του – κάτι που η Marvel ήθελε να κάνει εδώ και πολύ καιρό. Το τεύχος «Punisher #12» της τελευταίας σειράς κόμικς φέρει τον τίτλο «Punisher no more» και αποχαιρετά έναν ήρωα που η Marvel ήθελε με κάποιον τρόπο να ξεφορτωθεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της αμείλικτης πολιτικής ορθότητας και της κουλτούρας της ακύρωσης. Το κρανίο που αποτελεί το έμβλημα του Τιμωρού από το 1974, όταν ο ήρωας πρωτοεμφανίστηκε στο τεύχος 129 του «The Amazing Spider-Man», εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιείται από επίλεκτες μονάδες του αμερικανικού στρατού, ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει υιοθετηθεί και από παραστρατιωτικές και ακροδεξιές ομάδες. Στην εισβολή στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021, οι κάμερες κατέγραψαν πολλούς διαδηλωτές με το «κρανίο» του Τιμωρού. Νέο έμβλημα, νέα ιστορία Η Marvel άλλαξε πέρυσι το έμβλημα, και η νέα του μορφή θυμίζει περισσότερο τον Oni, έναν δαίμονα της ιαπωνικής μυθολογίας. Με το νέο έμβλημα λοιπόν, στην τελευταία του σειρά κόμικς, ο Τιμωρός γίνεται μέλος της σέκτας νίντζα δολοφόνων The Hand που υποσχέθηκε ότι θα αναστήσει τη γυναίκα του (για όσους έχουν διαβάσει ως εδώ χωρίς να ξέρουν τίποτα για τον ήρωα, η δολοφονία της γυναίκας και των παιδιών του είναι ο λόγος που ο Φρανκ Κασλ έγινε ο Τιμωρός) και του έδωσε υπερδυνάμεις μεταμορφώνοντάς τον στην Γροθιά του Κτήνους (Fist of the Beast). Οι Εκδικητές καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν τον Τιμωρό και να τον περιορίσουν σε ένα κελί στο Άδυτο του Dr. Strange. Εκεί οι ήρωες τον επισκέπτονται ο ένας μετά τον άλλον αλλά κανείς δεν καταφέρνει να τον κάνει να μετανοήσει για τις πράξεις του. Μέχρι που εμφανίζεται η αναστημένη σύζυγος που του ανακοινώνει ότι είχε σκοπό να του ζητήσει διαζύγιο πριν πεθάνει, και ότι απορρίπτει τα πάντα που εκείνος έκανε στη μνήμη της. Αυτό «σπάει» τον Τιμωρό, που συγκεντρώνει τα τελευταία απομεινάρια της δύναμης του Κτήνους και αυτοκτονεί στρέφοντας τις δαιμονικές φλόγες στον εαυτό του. Η «αυτοκτονία» του Τιμωρού μπροστά στους Εκδικητές Φυσικά στα κόμικς κανείς δεν μένει νεκρός για πάντα, και στις τελευταίες σελίδες του κόμικ βλέπουμε ότι ο Κασλ βρίσκεται στη μαγική διάσταση Weirdworld και φροντίζει ορφανά (!), προσπαθώντας να τα προστατεύσει από έναν πόλεμο, στον οποίο ο ίδιος δεν λαμβάνει μέρος. Όταν τα παιδιά τον ρωτούν το όνομά του, εκείνος απαντά «Να με λέτε Φρανκ». Και με αυτόν τον τρόπο, ο Τιμωρός αποχαιρετά για πάντα (;) τα κόμικς της Marvel. Το τελευταίο καρέ με τον πρώην Τιμωρό, στις σελίδες των κόμικς της Marvel Επιστροφή στην οθόνη Ο Τιμωρός μέχρι σήμερα έχει εμφανιστεί σε τρεις κινηματογραφικές ταινίες. Στον «Τιμωρό» του 1989 τον υποδύθηκε ο Ντολφ Λούντγκρεν, στον «Τιμωρό» του 2004 ο Τόμας Τζέιν και στον «Τιμωρό: Ζώνη Πολέμου» ο πρόσφατα χαμένος Ρέι Στίβενσον. Αλλά η πιο επιτυχημένη live action εμφάνιση του Τιμωρού ήταν στη μικρή οθόνη, όπου τον υποδύθηκε ο Τζον Μπέρνταλ στις σειρές της Marvel για το Netflix (που πλέον έχουν μετακομίσει στο Disney+). Και τα καλά νέα είναι ότι ο Μπέρνταλ θα επιστρέψει στο ρόλο για τη σειρά «Daredevil: Born Again» που θα κάνει πρεμιέρα στη streaming πλατφόρμα της Disney στις αρχές του 2024. ΠΗΓΗ

Ο Αδριανός Σταγγίδης, γνωστός για τα πολύ όμορφα φανζίν του “Ψαράκια” και “Νερόκοτα: 10+1 ιστορίες αφροσύνης και μωρίας”, μπαίνει στα σαλόνια των επαγγελματικών εκδόσεων και τίθεται υπό την εκδοτική αιγίδα της JEMMA. Το νέο του πόνημα, στο οποίο έχει επιμεληθεί το σενάριο και το σχέδιο, ονομάζεται “Ο Λάθος Ήρως: Η πριγκίπισσα και ο εραστής” και στο οποίο γνωρίζουμε τον Τζίμι Καμάκη, έναν ριψοκίνδυνο χαρακτήρα, που όμως δεν είναι κι ο καλύτερος στις φιλοφρονήσεις προς το γυναικείο φύλλο. Το αντίθετο θα λέγαμε. Είναι ένας λίγδας πέφτουλας! Ο Τζίμις, λοιπόν, καλείται από τον Δήμαρχο της περιοχής “Δέκα Κατσίκια” (ο οποίος γνωρίζει τον πατέρα του) για να τον βοηθήσει σε μία τραγική περίπτωση. Η Ροσελία, κόρη του Εσμεράλδου Φον Γουέλινγκτον, μεγάλου ονόματος στην περιοχή, έχει πέσει θύμα απαγωγής. Ο πλούσιος πατέρας της δίνει όσα-όσα για να την ελευθερώσει και να τιμωρήσει τον απαγωγέα. Επιστρατεύεται, λοιπόν, ο Τζίμις και ξεκινάει, μαζί με τον πιστό του Κορνήλιο (μία γιγαντιαία χελώνα) για το εξοχικό της οικογένειας Γουέλινγκτον, όπου ο απαγωγέας έχει κάνει κατάληψη. Και η περιπέτεια αρχίζει… Έχοντας διαβάσει το πειρατικό του κόμικ “Ψαράκια”, που μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις, ξεκίνησα να διαβάζω το παρόν κόμικ με καλή διάθεση κι ομολογώ ότι δεν με απογοήτευσε. Έχουμε ένα σενάριο, που στηρίζεται επάνω στο κωμικό στοιχείο, αλλά δεν αφήνεται μόνο στο αστείο και χτίζει μία ενδιαφέρουσα πλοκή, με αξιόλογη αφήγηση, καλοστημένους χαρακτήρες, ενώ δεν λείπει και το αναπάντεχο plot twist όσο πλησιάζουμε στο φινάλε. Η ένταση ανεβαίνει εκθετικά όσο πλησιάζουμε στην τελική αναμέτρηση, ενώ δεν λείπουν και οι σκηνές δράσης και μάχης. Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι είναι ένα κόμικ που πολλοί αναγνώστες θα το βρουν του γούστου τους, καθώς συνδυάζει το χιούμορ με την δράση και την έξυπνη πλοκή. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. Ο εικαστικός τομέας φέρνει πολύ σε manga, ενώ το όλο σουλούπι του κεντρικού πρωταγωνιστή μού έφερε στο μυαλό κάτι από την “Μαύρη Φουστανέλα”, του Χρήστου Σταμπουλή. Ίσως ο Αδριανός να άντλησε την έμπνευσή του από εκεί. Ποιος ξέρει? :thinking: Τα καρέ έχουν πολλές λεπτομέρειες και καλό μελάνωμα. Δυνατό σημείο, αν αναλογιστούμε ότι επικρατούν μόνο οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και καρέ που είναι παραφορτωμένα και αλλοιώνουν λίγο το τελικό αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές, πάντως και το σχέδιο ακολουθεί την πορεία του σεναρίου. Αυτή προς το θετικό πρόσημο. Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα μικρό προς μεσαίο έντυπο, το οποίο φέρει ματ και παχύ χαρτί στο εσωτερικό. Για την εκτύπωση διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, μιας και το μελάνωμα μού φάνηκε πολύ άτονο και ξεθωριασμένο. Δεν γνωρίζω αν μιλάμε για αστοχία του τυπογραφείου ή αν πρόκειται για κάποια τεχνοτροπία του καλλιτέχνη. Το εξώφυλλο έχει ικανοποιητικό πάχος, ενώ την κόλλα στην ράχη την βρήκα ανθεκτική. Δυστυχώς αυτός που θέλει τα κόμικς του να έχουν κάποιο εξτραδάκι (όπως η αφεντιά μου) θα απογοητευτεί οικτρά. Το τεύχος δεν… αποκλίνει ούτε μία μοίρα από την απλή παράθεση του κόμικ. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Instagram Αφιέρωμα στην εκδοτική

Κλασικές Ιστορίες Popeye #2 - Η Επιστροφή του Τζιπ Τόμος 2: 1972 - 1974 Bud Sagendorf - 232 σελ. - Έγχρωμο - 21x19 - 22 € ISBN: 978-618-206-149-7 Μπαντ Σάγκεντορφ. Αυτό είναι το όνομα ενός από τους σημαντικότερους δημιουργούς του Ποπάυ, τον οποίον γνωρίσαμε στην Ελλάδα μέσω των περιοδικών που έβγαιναν στα περίπτερα από το 1973 έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Όμως για πρακτικούς λόγους, οι ιστορίες του υπέστησαν αλλαγές, μιας και δημιουργούνταν για να τυπωθούν σε αμερικανικές εφημερίδες, όχι σε περιοδικά κόμικς του περιπτέρου. Στη σειρά Κλασικές Ιστορίες Popeye, παρουσιάζουμε τις ιστορίες αυτές στην αυθεντική, πρωτότυπη μορφή τους. Ο Ποπάυ διά χειρός Μπαντ Σάγκεντορφ επιστρέφει στην Ελλάδα σε μία σειρά δικής μας παραγωγής, με σκοπό να διαβάσουμε για πρώτη φορά τις ιστορίες αυτές χωρίς καμία περικοπή, όπως ακριβώς δημοσιεύτηκαν στην Αμερική. Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει οκτώ περιπέτειες από την περίοδο 1972 - 1974. Πρόκειται για ιστορίες που έχουν αναδιανεμηθεί πρόσφατα από την King Features Syndicate και διατίθενται επεξεργασμένες και έγχρωμες: Η Επιστροφή του Ευγένιου του Τζιπ! Η Κούκλα του Ολέθρου! Το Τρένο των 5:05 Το Αγόρι που θα Γινόταν Βασιλιάς! Η Κοιλάδα των Γκουν! Μπλιαχ! Το Φλερτ της Καουμπόισσας! Διασχίζοντας την Όγδοη Θάλασσα! Διαθέσιμο για αποστολή από Παρασκευή 30 Ιουνίου! Μπλεκ #29 Συλλογικό 132 σελ - Έγχρωμο - 17 x 24 εκ - 6,5 € ISSN: 2653-8806 Μπλεκ - Με το Μαχαίρι στον Λαιμό (Μέρος Β') των Franco Frescura & Carlo Cedroni Κάπταιν Μίκι - Ο Μασκοφόρος Πρίγκιπας (Μέρος Β') των Maurizio Torelli & Franco Bignotti Φάντομ - Ο Σιδερένιος Πύθωνας των Tony De Paul & Graham Nolan Ελ Ζαμπάτο - Κιμπερλαν (Μέρος Δ') των Victor Mora & Francisco Darnis Το Παιδί Πάνθηρας των Tom Tully, Mike Western & Eric Bradbury Και ακόμη: Mα τα χίλια... του Βαγγέλη Σαΐτη Νούμερο 1: Αμαζόνιος του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη O παπιός, ο παλιός & ο αλλιώς των Γ. Ζωιτά, Ι. Αγγελή & Γ. Παπαδόπουλου. Σκίτσα Ν. Στεφαδούρος Διαθέσιμο για αποστολή από σήμερα!

Η πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, Καράκας απέκτησε τη Μαφάλντα της, τον πιο αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα του Αργεντινού σκιτσογράφου Κίνο. Στην πλατεία Όμπερον, στον δήμο Μπαρούτα έγιναν πρόσφατα τα αποκαλυπτήρια αγάλματος της Μαφάλντα του γλύπτη Πάμπλο Ίργκανγκ. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί αγάλματα εμπνευσμένα από τη διάσημη σειρά κόμικ από το 2009, με εξουσιοδότηση από τον ίδιο τον Κίνο. «Η αλήθεια είναι ότι για μένα ήταν μια τεράστια έκπληξη. Είμαι θαυμαστής της Μαφάλντα, όπως πολλοί, όπως όλοι. Από μικρός την παρακολουθούσα και έκανα συλλογή των κόμικ της. Πάντα την αγαπούσα και, όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με την πρόκληση να την παρουσιάσω σε τρεις διαστάσεις, ο μόνος όρος που έβαλα ήταν να συμμετάσχει ο Κίνο» ανέφερε ο γλύπτης. Αγάλματα της Μαφάλντα που δημιούργησε ο Ίργκανγκ έχουν τοποθετηθεί στις πόλεις Μπουένος Άιρες, Μεντόζα, Σαν Σαλβαδόρ, Μαρ ντε Κόμπο της Αργεντινής και στις πόλεις Οβιέδο και Σάντα Κολόμα δε Γκραμανέτ της Ισπανίας. Το γλυπτό στη Βενεζουέλα παρουσιάζει τη Μαφάλντα συνοδευόμενη από έναν άλλο από τους χαρακτήρες του κόμικ και της σειράς κινουμένων σχεδίων, τον Μανολίτο. Και οι δύο χαρακτήρες απεικονίζονται με «εξανθρωπισμένο» τρόπο, σύμφωνα με τον γλύπτη. Το άγαλμα έχει ύψος 80 εκατοστά και η Μαφάλντα κάθεται σε ένα παγκάκι, ώστε να μπορούν οι περαστικοί να κάθονται και να φωτογραφίζονται μαζί της. ΠΗΓΗ

Εν έτει 2023, κυκλοφορεί ακόμα μία έκδοση με εικονογραφημένες ιστορίες των αγαπημένων μας Στρουμφ, σε μικρά, (σχεδόν) τετράγωνα βιβλιαράκια, παρόμοιο δηλαδή φορμά με το Στρουμφάκια: Μίνι Στρουμφοσυλλογή της Χάρτινης Πόλης και τις παλιότερες Μίνι - Στρουμφοϊστορίες των εκδόσεων Μίνωας. Εκδοτική δεν αναγράφεται πουθενά, και μιας και αγοράστηκαν από κατάστημα Jumbo, δεν αποκλείω να είναι δική τους κυκλοφορία (και ιντερνετικά άλλωστε μόνο στο site τους μπορώ να τα εντοπίσω). Μου κάνει εντύπωση πάντως η ύπαρξή τους, γιατί θεωρούσα ότι η Χάρτινη Πόλη θα είχε τα αποκλειστικά δικαιώματα για τα Στρουμφ. 2 τα τεύχη μέχρι στιγμής, μόλις 99 λεπτά έκαστο, και ελπίζουμε να δούμε κι άλλα.

Αήνα, αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Με την περσική απειλή να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, οι Αθηναίοι βρίσκονται κάθε μέρα πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό περιμένοντας να δουν ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση. Όσο για τα βράδια, οι πολεμιστές διηγούνται ιστορίες που ακολουθούν τις γλώσσες της φωτιάς. Μια από αυτές, είναι και η αφηγηματική βάση της Δημοκρατίας. Αυτή την Κυριακή με την Καθημερινή, έρχεται ο πρώτος από τους δύο τόμους της Δημοκρατίας. Ένα από τα πιο καθηλωτικά ελληνικά graphic novel της τελευταίας δεκαετίας, που συνδυάζει ιστορία και μυθοπλασία για να περιγράψει την περιπέτεια της γέννησης του κορυφαίου πολιτεύματος. Αφηγητής και κεντρικό πρόσωπο, ο Λέανδρος. Ένας αγγειογράφος που ζει την απώλεια, τον έρωτα, τη δημιουργία και την ένταση και βρίσκεται στο επίκεντρο της πορείας που οδήγησε σε μία από τις μεγαλύτερες επινοήσεις της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, τη Δημοκρατία. Σκηνές και γεγονότα που κόβουν την ανάσα μας δείχνουν πως η δημοκρατία σφυρηλατήθηκε τόσο από τύχη και ιστορικές συγκυρίες όσο και από τις πράξεις και το κουράγιο ανθρώπων πολυμήχανων και ταγμένων στο σκοπό τους. Συναρπαστική πλοκή, θαυμαστοί χαρακτήρες και έντονο χρώμα, συνθέτουν ένα έργο με σύγχρονη ματιά. Ο Αλέκος Παπαδάτος και η Annie Di Donna, συνδημιουργοί του διεθνούς εκδοτικού φαινομένου Logicomix, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον συγγραφέα Αβραάμ Κάουα για ένα graphic novel που κέρδισε το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου – ΙΒΒΥ 2016 στην κατηγορία «Βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού – νεανικού βιβλίου, για εφήβους και νέους», καθώς και τα βραβεία «Καλύτερου Σεναρίου» και «Καλύτερου Κόμικ by Wacom» στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2016. «Δημοκρατία». Ο πρώτος τόμος, την Κυριακή 18 Ιουνίου με την «Καθημερινή». Η παρουσα εκδοση αποτελει φωτομηχανικη ανατυπωση της εκδοσης που κυκλοφορησε το 2015 απο τις εκδοσεις ΙΚΑΡΟΣ-οπως αναγραφεται και στα στοιχεια της εκδοσης. Παρουσιαση της εκδοσης του 2015 στο παρακατω συνδεσμο https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/34092-δημοκρατια/

“Για την πριγκίπισσα θα πω από την Ολαρτάνη, Που ο νους σου δεν τα βάνει, Τα βάσανα που πέρασε Σε τόπους και ταξίδια Και όσους άντρες γνώρισε, Ήτανε όλοι γίδια...” Ο Σταύρος Κιουτσιούκης (“Yellow Boy”, “Έγκλημα στο πάρτι ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων”, “Χυλόπιτα”) αφήνει για λίγο το αγαπημένο του φετίχ (τα… “Πατουσάκια”) και σε συνεργασία με την Έφη Θεοδωροπούλου (“Η τσαλακωμένη ουρά”, “The 3isters”, “The very closed circle”), που έχει επιμεληθεί τον εικαστικό τομέα, δημιουργεί “Το έπος της Δόνας Κικατριδίνης της Ολαρτάνης”. Πρωταγωνίστρια του έργου είναι μία πριγκίπισσα από την μακρινή Ολαρτάνη, η οποία από τις πρώτες κιόλας στιγμές της νιότης της φαινόταν ότι είναι ασυμβίβαστη κι ελεύθερο πνεύμα. Μάταια οι γονείς της προσπαθούσαν να την συνετίσουν να αποδεχτεί την θέση της τόσο ως γυναίκα (εκείνη την εποχή), όσο κι ως μέλος της βασιλικής οικογένειας. Τα χρόνια πέρασαν, οι γονείς της γέρασαν κι όλα τα αδέλφια της, εκτός από τον Ροσιμπάλδο (ο οποίος υπολειπόταν πνευματικά), έφυγαν για έναν πόλεμο, με σκοπό να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη, αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν να επιστρέψουν… Έτσι, από την στιγμή που η μοίρα έπαιξε αυτό το φοβερό παιχνίδι και την έχρισε μελλοντική βασίλισσα, το πρωτόκολλο πρόσταζε να παντρευτεί. Η γλυκύτατη Δόνα, λοιπόν, ξεκινάει ένα ταξίδι, παρέα με το άλογό της και τον πιστό της γάτο σε όλα τα μέρη που είναι κοντά στην Ολαρτάνη, προς αναζήτηση του ιδανικότερου άνδρα που θα την αγαπήσει και θα δεχτεί να σταθεί στο πλάι της ως άνακτας. Κάτι τέτοιο, όμως, αποδείχθηκε τρομερά δύσκολο. Εκτός από την ιστορία, η οποία είναι γλυκιά κι εύπεπτη, το πρώτο πράγμα που εντοπίζει ο αναγνώστης είναι ο έμμετρος στίχος, επάνω στον οποίο είναι γραμμένο ολόκληρο το σενάριο. Ένας στίχος χωρίς υπερβολές, με όμορφη ομοιοκαταληξία, με αρκετό χιούμορ, ο οποίος παραθέτει μία εύστοχη αφήγηση και δεν μας κάνει να βαρεθούμε σε κανένα σημείο του. Αυτό και μόνο δίνει έξτρα πόντους στην πλοκή (η οποία δανείζεται, τουλάχιστον προς το τέλος, κάτι από την “Οδύσσεια” του Ομήρου) και μας κάνει να υποκλιθούμε στο ταλέντο του Σταύρου, ο οποίος αποδεικνύει περίτρανα ότι το έχει με όλα τα σεναριακά (τουλάχιστον) μοτίβα. Πάντα τον εκτιμούσα τόσο σαν καλλιτέχνη, όσο και σαν άνθρωπο, αλλά με αυτή του την δουλειά με εξέπληξε στον υπερθετικό βαθμό, εννοείται ευχάριστα. Επίσης, το έργο είναι χωρισμένο σε ενότητες, οι οποίες αποκαλούνται πράξεις, σαν αυτές που βρίσκουμε στις θεατρικές παραστάσεις. Ακόμα μία έξυπνη πρωτοτυπία της αφήγησης. Όσον αφορά την υπόθεση, βγάζει μία όμορφη παιδικότητα κι αθωότητα και το χρονικό πλαίσιο, επάνω στο οποίο βασίζεται, βοηθάει στο να καλπάσει η φαντασία του αναγνώστη. Ίσως αν δεν υπήρχε αυτή η συγγραφική ιδιαιτερότητα που περιέγραψα πιο πάνω, να έχανε κάπως, μιας και δεν περιγράφει κάτι που δεν έχει γραφτεί ξανά σε βιβλία, περιοδικά και λαϊκά αναγνώσματα. Εν κατακλείδι, προτείνεται πρωτίστως σε εκείνους που έχουν περιέργεια να δουν μία άλλη πλευρά του Θεσσαλονικιού Φαρμακοποιού δημιουργού, αλλά και στους λάτρεις τον ρομαντικών (με αρκετές δόσεις ποιοτικού χιούμορ) ιστοριών της Μεσαιωνικής και της Ιπποτικής εποχής. Ο εικαστικός τομέας θεωρώ ότι έρχεται δεύτερος σε σχέση με το σενάριο. Το σχέδιο λειτουργεί υποστηρικτικά κι απλά κάνει σε κάθε σελίδα (συνήθως στις δεξιές) μία περίληψη του κειμένου (που το συναντούμε στις αριστερές). Ουσιαστικά δεν έχουμε μία ενιαία δουλειά που θα μπορούσε να διαβαστεί και μόνη της, σε αντίθεση με το κείμενο, το οποίο άνετα θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτόνομα. Όσον αφορά την ποιότητά του, μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε χωρίς όμως να με ενθουσιάσει. Το βασικό του “ελάττωμα” έγκειται στην έλλειψη ρεαλισμού και στις πολλές γωνίες που είχε. Ο χρωματισμός είχε κι εκείνος την μονοτονία του, καθώς αποτελούνταν αποκλειστικά από τόνους του γκρι και του κόκκινου. Κι εδώ δεν μπορώ να πω ότι δεν ικανοποιήθηκα, αλλά και πάλι δεν θα τον χαρακτήριζα αριστουργηματικό. Η έκδοση της JEMMA είναι μετρίου μεγέθους και με γερή κόλληση στην ράχη. Το χαρτί από το οποίο αποτελείται το εσωτερικό είναι ματ, αλλά με καλή απόδοση των χρωμάτων, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και πάχος ικανό να αποτρέψει οποιαδήποτε ήπια κακομεταχείριση. Το έντυπο περιέχει “αυτάκια” τα οποία φέρουν τις βιογραφίες των δημιουργών στο εξώφυλλο (του Κιουτσιούκη) και στο οπισθόφυλλο (της Θεοδωροπούλου). Αυτό που με παραξένεψε είναι ότι στην βιογραφία του Κιουτσιούκη έχουν γραφτεί δύο αράδες όλες κι όλες, σε αντίθεση με την Θεοδωροπούλου, που οριακά έφτασε ο χώρος! Μην περιμένετε κανένα άλλο εξτραδάκι. Αφιέρωμα στην εκδοτική Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη Αφιέρωμα στην Έφη Θεοδωροπούλου