Αναζήτηση στην Κοινότητα

Με δύο νέα βιβλία οι εκδόσεις Μικρός Ήρως του Λεωκράτη Ανεμοδουρά, προέδρου της Ακαδημίας Ελληνικών Κόμικς και εγγονού του εμπνευστή και συγγραφέα των περιπετειών του «Μικρού Ήρωα» Στέλιου Ανεμοδουρά, συνεχίζουν να τιμούν τα εβδομήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του ιστορικού περιοδικού. Είχε προηγηθεί πριν από λίγους μήνες η επετειακή έκδοση «Ο Μικρός Ήρως, 70 Χρόνια» σε κείμενα και επιμέλεια του Γιώργου Βλάχου με έργα δεκάδων Ελλήνων δημιουργών κόμικς και εικονογράφων, μια έκδοση που συνοδεύτηκε και από μια μεγάλη έκθεση όλων των έργων. Τα δύο νέα βιβλία περιέχουν συνολικά 16 ιστορίες κόμικς φιλοτεχνημένες από τους Δημήτρη Κάσδαγλη, Γιώργο Βλάχο, Κώστα Φραγκιαδάκη, Βασίλη Γκογκτζιλά, Μάνο Λαγουβάρδο, Γιώργο Μελισσαρόπουλο, Δήμητρα Νικολαΐδη, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη, Γαβριήλ Τομπαλίδη, Νίκο Κούτση, Σπύρο Δερβενιώτη, Δημήτρη Καμένο, Θανάση Καραμπάλιο, Θανάση Πετρόπουλο, Γιάννη Ρουμπούλια, Τάσο Μαραγκό, Νίκο Τσουκνίδα και ανανεώνουν το ενδιαφέρον για το Παιδί-Φάντασμα που μαζί με την Κατερίνα και τον Σπίθα κατατρόπωναν τους ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Αθήνα. Ορισμένοι από τους δημιουργούς μάλιστα, καλλιτεχνική αδεία, μεταφέρουν τη δράση στη σύγχρονη εποχή και με πανέξυπνους τρόπους κάνουν τα δικά τους πολιτικά σχόλια μιλώντας για τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής, για τους απογόνους των λαδέμπορων του ’40, για τον ρατσισμό και τον φασισμό κ.ά. Αυτό εξόργισε τους ακροδεξιούς που σωρηδόν ξεχύθηκαν στα social media των εκδόσεων για να μιλήσουν για «κόκκινο φασισμό», να κατακεραυνώσουν τους «αναρχοάπλυτους», τους «κομμουνιστοσυμμορίτες», τη «γουόκ κουλτούρα» και τους «ΛΟΑΤΚΙ», αυτούς που «υπηρετούν Αραβόφωνους χιμπατζοπατριάρχες και σκουρόχρωμους αγαπητικούς» και να χαρακτηρίσουν τους καλλιτέχνες ως «αργόσχολα γίδια», «χανουμάκια», «αναρχομπάχαλα», «πρόβατα», «προβληματικά σκουπίδια που μισούν την πατρίδα μας», «αριστερούς τενεκέδες», «ανώμαλους», «εθνομηδενιστές» και άλλα τέτοια καλώντας τους «να αγοράσουν σαμπουάν και σαπούνια» και δίνοντας «ραντεβού στο Γράμμο και στο Βίτσι». Περισσότερο τους εξόργισαν ιστορίες όπως αυτή του Τάσου Μαραγκού, με τον Σπίθα να απολαμβάνει το κεμπάπ του έχοντας προηγουμένως ξυλοφορτώσει έναν ναζιστή έξω από ένα αραβικό εστιατόριο, και του Σπύρου Δερβενιώτη με τον 83χρονο Γιώργο Θαλάσση να ξεσκεπάζει την εγκληματική δράση μιας νεοναζιστικής οργάνωσης. Γιατί αν ζούσε σήμερα ο Γιώργος Θαλάσσης θα ήταν σίγουρα αντιναζιστής. Κι αυτό δεν το αντέχουν. Και το σχετικό link...

Ο εγγονός του δημιουργού μιλάει στην ATHENS VOICE πριν τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. To 1985, μικρός και έτοιμος για όλα, σαν τον Γιώργο Θαλάσση, ξεκίνησα την πρώτη μου δουλειά σαν γραφίστας και σκιτσογράφος στο ατελιέ των εκδόσεων Περιοδικός Τύπος του αείμνηστου Στέλιου Ανεμοδουρά, μίας εταιρίας που έσφυζε από ζωή και απολάμβανε τη χρυσή εποχή των (εφηβικών της) περιοδικών – Κατερίνα, Σούπερ Κατερίνα, Αφισόραμα, Γρίφος, Μπλεκ κ.ά. Μία από τις πρώτες μου αναθέσεις ήταν όταν ένας από τους συνεργάτες του, μυθικού στα μάτια μου, εκδότη και δημιουργού του Μικρού Ήρωα, μου έφερε παλιά, φθαρμένα τεύχη του γνωστού, πολυαγαπημένου, μεταπολεμικού αναγνώσματος, για «αναστύλωση» των σκίτσων των εξωφύλλων. Ήταν μία συναρπαστική δουλειά, με τον ραπιντογράφο και με σταθερό χέρι, να πρέπει να ακολουθήσω τη γραμμή του δυναμικού σκίτσου του Βύρωνα Απτόσογλου, που απεικόνιζε τη δράση του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα εναντίον «της μπότας του κατακτητή». Στο παλιό μου παιδικό δωμάτιο, κάπου στοιβαγμένοι με τους Μικρούς Καουμπόηδες, τη Μάχη, το Τανκς και τα Μίκυ Μάους βρίσκονταν και οι Μικροί μου Ήρωες, περασμένοι από τα χέρια μπαμπάδων, παππούδων και θείων μου, τώρα πια σε μένα. Ήταν ένα «ιερό» ανάγνωσμα. Ο παππούς μου το έδινε σχεδόν επιτακτικά να το διαβάσω και να διδαχθώ από τον πατριωτισμό του Μικρού Ήρωα που, ίσως διέβλεπε σε μένα να εκλείπει, μέσα στα 80s, κυρίως λόγω «ξενόφερτων» μουσικών μου προτιμήσεων. Όμως το περιοδικό εκείνο ασκούσε επάνω μου μία περίεργη γοητεία, με αναστάτωνε να ξέρω ότι αυτές οι περιπέτειες είχαν συμβεί σε εκείνους τους ίδιους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας που ήξερα και περπατούσα. Κι αργότερα, Ο Μικρός Ήρωας με συγκινούσε γιατί ήταν κάτι βγαλμένο από τα ράφια της παιδικής μου ηλικίας, ήταν το pulp fiction των αντρών της οικογένειάς μου και ξαναήρθε μπροστά μου, με μισοσκισμένα και τρεμάμενα τα εξώφυλλα των πρώτων του τευχών, για να το ξαναζήσω με εκείνον τον ιδιαίτερο τρόπο, μια και οι εκδόσεις Ανεμοδουρά ετοίμαζαν, εκείνη τη χρονιά, το 1985, την ανατύπωση των τευχών που είχαν γράψει ιστορία. Σήμερα, 2023, ήρθε και πάλι μπροστά μου ο Γιώργος Θαλάσσης μέσα από τα χέρια νέων, εξαιρετικών Ελλήνων εικονογράφων που ξανασχεδίασαν με τον τρόπο τους το σύμπαν του ήρωα με αφορμή μία μεγάλη επετειακή έκθεση για τα 70 χρόνια του περιοδικού. Μαζί ήρθε και ο εγγονός του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, επικεφαλής των Εκδόσεων Μικρός Ήρως, συνέχειας των εκδόσεων Ανεμοδουρά που ξεκίνησαν το 1949, όταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς έκανε τα πρώτα του βήματα στον χώρο, με την έκδοση του περιοδικού Νυχτερίδα και λίγα χρόνια αργότερα (1953) με τη συγγραφή και έκδοση του θρυλικού αναγνώσματος Ο Μικρός Ήρως – τα σκίτσα του οποίου φιλοτεχνούσε ο Βύρωνας Απτόσογλου. Ο Μικρός Ήρως γαλούχησε τέσσερις γενιές αναγνωστών, μια επιτυχία που οφειλόταν στη λιτή και κατανοητή γλώσσα του, αλλά και στην ανάδειξη αισθήματος πατριωτικής υπερηφάνειας και ομόνοιας μέσα από τις περιπέτειες τριών ηρωικών ελληνόπουλων – του Γιώργου Θαλάσση, της Κατερίνας και του Σπίθα – κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του αγώνα τους απέναντι σε Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Κυκλοφόρησε για μία ολόκληρη δεκαπενταετία, από τις 24 Φεβρουαρίου του 1953 έως τις 18 Ιουνίου του 1968, όταν και διακόπηκε απότομα στο τεύχος 798 για να συνεχισθεί άμεσα σαν κόμικ, με σελίδες πλήρους εικονογράφησης. Ο Λεωκράτης ήρθε κρατώντας στα χέρια του παλιά, φθαρμένα τεύχη του περιοδικού σαν να ήταν το ’85, για να με βρει και να μιλήσουμε για αυτήν τη θαυμάσια περιπέτεια και παράδοση που θα την τιμήσουμε όλοι, με αγάπη, στην έκθεση «70 χρόνια Μικρός Ήρως» που θα τρέχει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από 21 έως 28 Φεβρουαρίου 2023. Από τον παππού στον εγγονό Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, όταν έκλεισε το 2010 η μαμά-εταιρία, αποφάσισε να πιάσει πάλι από την αρχή, πίσω στις ρίζες, την ιστορία. Το 2013, όταν Ο Μικρός Ήρως μπήκε σαν ένθετο στο Πρώτο Θέμα και μίλησε για αυτό στην τηλεοπτική εκπομπή του ο Θέμος Αναστασιάδης, «έγινε ένα μπαμ» που πυροδότησε την επανακυκλοφορία του Μικρού αλλά και άλλων επιτυχημένων ηρώων που εξέδιδε ο Ανεμοδουράς παλιά: Μπλεκ, Ζαγκόρ, Μίστερ Νο, Κοκομπίλ κ.λπ. Η λίστα εμπλουτίστηκε σήμερα και με άλλες επιτυχημένες εκδόσεις: Κόρτο Μαλτέζε, Μπλάκσαντ, Ερίκ Καστέλ κ.ά. Για τη φετινή επέτειο, λέει ότι δεν θα ήθελε ο Μικρός Ήρωας να μείνει ένα μουσειακό είδος. Για αυτό ζήτησε από περίπου πενήντα νέους, διακεκριμένους σκιτσογράφους να εκθέσουν ένα μονοσέλιδο έργο σχετικό με το ιστορικό ανάγνωσμα – από μια εικονογράφηση έως ένα μονοσέλιδο κόμικς – με τη δική τους οπτική. Και εντυπωσιάστηκε από την ανταπόκρισή τους, τη ζεστασιά και την αγάπη που το κάνανε. «Αντιλήφθηκα» λέει «ότι και καλλιτέχνες που δεν είχανε διαβάσει τον Ήρωα, τους είχε μεταφερθεί από τους γονείς τους η αγάπη με την οποία μεγάλωσαν συντροφιά με αυτό το ανάγνωσμα και πόσα πολλά τους είχε δώσει. Αυτό το δέσιμο του παρόντος με το παρελθόν χάρισε κάτι πολύ ωραίο και ευελπιστούμε να έρθει ο κόσμος και να το δει». Μαζί, στην έκθεση, θα υπάρξει και ένα Λεύκωμα το οποίο θα είναι τα Άπαντα του Μικρού Ήρωα που έχει γράψει «ο μεγαλύτερος Μικρο-Ηρωολόγος», ο Γιώργος ο Βλάχος, ο οποίος είχε γράψει και το Λεξικό του Μικρού Ήρωα το 2005, μία εκπληκτική δουλειά με λήμματα, τοπωνύμια, χαρακτήρες, λέξεις, αποδελτίωση όλου του αναγνώσματος, περιλήψεις όλων των ιστοριών και ανάλυση όλων των κακών, όλων των μικρών αναλώσιμων ηρώων. «Κάτι παρόμοιο θα είναι και το φετινό Λεύκωμα: ένα πανόραμα με τα πάντα για τον Μικρό Ήρωα συν μία ιστορία του παππού Ανεμοδουρά» λέει ο Λεωκράτης «την οποία μου τη διηγούνταν όταν ήμουν πολύ μικρός – πώς βασανίστηκε για να μην καρφώσει έναν συμφοιτητή του. Στην αρχή την αντιλαμβανόμουν σαν παραμύθι αντίστασης ενός φοιτητή, αλλά σιγά σιγά μου έβαζε στη διήγηση πιο σκληρές λεπτομέρειες και, τελικά, πολύ μεγαλύτερος αντιλήφθηκα πόσο πολύ είχε βασανιστεί. Αυτήν την εμπειρία την οποία την έγραφε προς το τέλος της ζωής του, την πήραμε από χειρόγραφο, τη γράψαμε ξανά, την εμπλουτίσαμε με σκίτσα και την παρουσιάζουμε σαν το τεύχος μηδέν του Μικρού Ήρωα γιατί, κατ’ εμέ, αυτά τα βιώματα είναι η αρχή αυτού του ταξιδιού». Ο αντιστασιακός Μικρός Ήρωας «Το περιστατικό που περιγράφουμε μέσα στο Λεύκωμα είναι το εξής: Το 1936, όταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς ήταν 19 χρονών, είχανε κάνει, μαζί με έναν συμφοιτητή του ένα υπόμνημα στο οποίο έλεγαν ότι ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να πατάξουν το φασισμό είναι λάθος και αυτό πρέπει να γίνει τρομοκρατικά. Αυτό το υπόμνημα διέρρευσε και δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες – και λόγω αυτού, ήταν καταζητούμενος επί Κατοχής και βασανίστηκε. Αργότερα, μόλις τελείωσε το στρατιωτικό του, ο Ανεμοδουράς έφυγε για την Ιταλοκρατούμενη τότε Σίφνο όπου δούλευε ο πατέρας του ως τελώνης. Εκεί ανέπτυξε και μία αντιστασιακή οργάνωση και οποιαδήποτε κίνηση των Γερμανών τη μετέφεραν σε έναν Νεοζηλανδό που ζούσε στο βουνό και αυτός την πήγαινε εκεί που έπρεπε να την πάει. Τότε λοιπόν είχε έρθει μία γερμανική φρεγάτα και αναθέσανε στον Ανεμοδουρά να εκμαιεύσει από τους Γερμανούς – επειδή ήταν και γλωσσομαθής – τον επόμενο σταθμό. Ο ίδιος έλεγε “κοιτάξτε, δεν ήμουνα ήρωας, ήμουνα τρομοκρατημένος αλλά το έκανα”. Έμαθε, λοιπόν, ότι ο επόμενος σταθμός ήταν η Σύρος και το μετέφερε. Την άλλη μέρα βλέπανε φλόγες από εκεί, είχανε έρθει συμμαχικά πλοία και είχαν αφανίσει τους Γερμανούς. Η θάλασσα ξέβραζε Γερμανούς. Κι εκεί αναφέρει πόσο ένοχος ένιωσε, πόσο αντικρουόμενο ήταν να ξέρει ότι αυτοί οι άνθρωποι, “για τους οποίους εγώ πήρα μία απόφαση και είπα κάτι”, είχαν οικογένειες και, εν τέλει, τι δεινά φέρνει ο πόλεμος». «Για μένα» λέει ο εγγονός του «Ο Μικρός Ήρωας, αν μπορούσε να απομονωθεί σε μία λέξη θα ήταν “Αντίσταση”. Η ιστορία του Στέλιου Ανεμοδουρά με τον βασανισμό είναι μία ιστορία αντίστασης. Εκεί που τον βασανίζανε να καταδώσει το όνομα του συνεργάτη του, ήρθε αντιμέτωπος με τις αρχές του και αντιστάθηκε – και αυτό προσπαθούσε να μου το περάσει, ότι η ζωή είναι αντίσταση». Τα πρώτα χρόνια του Μικρού Ήρωα, όταν ήταν ακόμα νωπές οι μνήμες από τον Εμφύλιο και χρειαζόταν ιδιαίτερη μαεστρία για να μπορεί να κρατάει μία ευθεία, υπήρξε κάποια αντίδραση από την αριστερά που θα προτιμούσε να είναι πιο εμφανής η πολιτική τοποθέτηση του Γιώργου Θαλάσση. Ο Λεωκράτης λέει ότι: «Τον παππού τον είχανε προσεγγίσει και οι δύο μεριές, αλλά Ο Μικρός Ήρωας ήταν μία ενωμένη ομάδα απέναντι σε έναν κατακτητή. Δεν υπήρχαν εκεί αποχρώσεις ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη. Αυτό βέβαια μπορεί να το έκανε γιατί εξυπηρετούσε και το αφήγημά του. Ήτανε και μία εκδοτική πολιτική, αλλά ήταν και μία πολιτική του “πρέπει να είμαστε ενωμένοι”. Μάλιστα, σε πολλά αποσπάσματα αναφέρει για τα δεινά του εμφυλίου και τα τονίζει ακόμα περισσότερο και από τα δεινά του κατακτητή. Ο Μικρός Ήρωας ένωνε, δεν δίχαζε». Ο υπερήρωας Γιώργος Θαλάσσης Τον ρωτάω αν έχει κάποια αγαπημένη ιστορία και, πολύ σωστά, απαντάει σαν συνεπής κόμικ-φαν: «Την πρώτη ιστορία, που δίνει τον όρκο ότι θα υπερασπιστεί την πατρίδα. Αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική ιστορία αλλά υπάρχουν και αμέτρητες άλλες, όπως εκείνη που κατεβάζει τη σημαία των Γερμανών από την Ακρόπολη – κάνει μία αντιστοιχία με τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα. Μια άλλη ωραία ιστορία είναι εκείνη που χάνει την όρασή του ο Γιώργος Θαλάσσης και όταν την ξαναβρίσκει αποκτάει και την ικανότητα να βλέπει στο σκοτάδι». Ήταν άλλωστε η εποχή που κυκλοφορούσαν τα κόμικς με τους υπερήρωες. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς, πριν τον Μικρό Ήρωα έκανε τον Υπεράνθρωπο και ήταν και στη Μάσκα. «Όλα τα στοιχεία του Γιώργου Θαλάσση, αν το σκεφτείς, είναι υπερηρωικά: βλέπει στο σκοτάδι, γνωρίζει ξένες γλώσσες, γνωρίζει πολεμικές τέχνες, σφυρίζει και εξημερώνει σκυλιά, λύνει κωδικούς, και παρόλα αυτά είναι ανθρώπινος. Έκανε έναν υπερήρωα Έλληνα. Αν τα παιδιά ταυτίζονταν με έναν Σούπερμαν, πόσο μάλλον με αυτό το ιδανικό ελληνόπουλο που “θα ήθελα να είμαι εγώ”». Η Κατερίνα σέξι: ναι ή όχι; «Η Κατερίνα, ενώ ξεκινάει σαν κοριτσάκι βοηθητικού χαρακτήρα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε υπερηρωίδα κι αυτή. Γυμνάζεται, γίνεται η Νίκη, γίνεται η Γαλάζια Θύελλα. Θα έλεγα ότι, εδώ, εξυπηρετείται κάτι εκδοτικό γιατί ο Μικρός Ήρωας διαβαζόταν εξίσου και από κοριτσάκια εκείνη την εποχή. Δίπλα στο τέλειο ελληνόπουλο κόλλησε την τέλεια ελληνοπούλα. Μέχρι το τεύχος 16 λοιπόν, ο Στέλιος Ανεμοδουράς αποτυπώνει τον Γιώργο Θαλάσση γύρω στην ηλικία των 12-13. Τα λαϊκά αναγνώσματα συνήθως εκεί ήταν ηλικιακά. Αντιλαμβάνεται όμως ότι ο ήρωας έχει απήχηση και στις μεγαλύτερες ηλικίες, 16-17. Ξαφνικά, εν μία νυκτί, ο Γιώργος Θαλάσσης – και η Κατερίνα αργότερα – ενηλικιώνεται εικονογραφικά. Γίνεται 19-20. Έτσι και στα σκίτσα, οι δύο ήρωες γίνονται πιο ώριμοι. Ο Ανεμοδουράς έλεγε κάτι το οποίο για μένα είναι η αρχή μου εκδοτικά. Έλεγε ότι τον Μικρό Ήρωα δεν τον γράφουν οι συγγραφείς και οι εκδότες, τον γράφουν οι αναγνώστες. Είχε λοιπόν μία έντονη επαφή με τους αναγνώστες, έπαιρνε το feedback και το προσάρμοζε. Έτσι έκανε και με τον ήρωά του που, εικονογραφικά, τον μεγάλωσε από το 16ο τεύχος κιόλας. Η Κατερίνα ενηλικιώθηκε πιο μετά. Επίσης, πάντα υπήρχε ανάμεσά τους ένα αδιόρατο φλερτ, για τα πλαίσια και τα δεδομένα της εποχής. Ένας ανεκδήλωτος και ανεκπλήρωτος έρωτας, ένα παιχνίδι». Μιλάμε για τη φανερή τάση στα σκίτσα του Βύρωνα Απτόσογλου να κάνει όλο και περισσότερες καμπύλες στην Κατερίνα και ο Λεωκράτης λέει ότι αυτό ήταν η αφορμή μιας διαμάχης ανάμεσα στον δημιουργό και τον εικονογράφο. «Εκεί γύρω στο 200ό τεύχος είχανε μια κόντρα και σταματήσανε τη συνεργασία τους για περίπου 20 τεύχη και τότε ανέλαβε την εικονογράφηση και των εσωτερικών σελίδων και των εξώφυλλων ο Θέμος Ανδρεόπουλος, ο μετέπειτα σκιτσογράφος του Μικρού Σερίφη. Η κόντρα τους εικάζω ότι ήτανε οικονομική. Αυτό που ανέφερε ο ίδιος ο Απτόσογλου στα ντοκιμαντέρ είναι ότι όλα ήταν καλά, μόνο που ήθελε να κάνει την Κατερίνα λίγο πιο σέξι. Πάντως η συνεργασία τους ήταν πολύ καλή και ο Ανεμοδουράς πάντοτε τον εκθείαζε και ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη». Ο Βύρωνας Απτόσογλου, εξαιρετικός σκιτσογράφος και γρήγορος, θεωρείται ότι υπό μία έννοια «εκπαιδεύτηκε» μέσα από τα αναγνώσματα του Στέλιου Ανεμοδουρά, εξελίσσοντας πολύ το σκίτσο του. Τα πιο τελευταία τεύχη σε σχέση με τα παλαιότερα δείχνουν πόσο ζωντανά είναι πια τα χρώματα, πόσο έχει βελτιωθεί η γραμμή του. Ο Λεωκράτης λέει ότι τα πιο ώριμα και τα πιο ωραία σκίτσα του είναι σε μία επανέκδοση του 1976, που είναι σαν πίνακες. Ο Σπίθας, το comic relief της ιστορίας «Ο Σπίθας ήταν ο πιο δημοφιλής ήρωας. Και τα γράμματα που λάμβανε ο Στέλιος Ανεμοδουράς, συνήθως αφορούσανε τον Σπίθα. Πάντοτε έλεγε ότι σε ένα ανάγνωσμα υπάρχει η δράση και υπάρχει και η κωμική πινελιά την οποία αποτύπωνε ο Σπίθας με βάση τα δεδομένα της εποχής. Ήταν ένα παιδί αθώο, ελαφρύ, όχι και πολύ έξυπνο και δημιουργούσε αυτές τις εύθυμες καταστάσεις». Του λέω ότι, για μένα, ο Σπίθας ήταν ένας τραγικός χαρακτήρας γιατί έπαιζε επάνω στο μεγάλο ταμπού της δεκαετίας του 1950 και του 1960, στην πείνα της Κατοχής. Αυτή η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα τον έκανε πιο ανθρώπινο κάτι που φάνηκε ακόμα και στις αναπαραστάσεις που έγιναν αργότερα θέατρο, τηλεόραση, ιδιαίτερα εκείνος ο Σπίθας του Δημήτρη Πιατά. Ο γνωστός ηθοποιός είχε «υιοθετήσει» με πολλή αγάπη τον ρόλο, «τον έπαιζε ως παιδί» σε ένα αφιέρωμα του Mega, το 1990, με τον Νινιό, την Καφαντάρη και τον ίδιο. Μιλάμε για τους μικρούς, αναλώσιμους χαρακτήρες και τους κακούς, τα ονόματα των οποίων ανέκαθεν με ενθουσίαζαν: Σέιταν Αλαμάν, Γιαχαμότο Κοτούλα, Πράκτωρ Ντράκουλα, Φρόιλάιν Χι, Καμικάζι κ.λ.π. Ο Λεωκράτης λέει ότι οι πράκτορες και οι αναλώσιμοι χαρακτήρες ήταν πολλοί, πάνω από 50. «Στην ουσία, μετά το 1960 το ιστορικό πλαίσιο απομακρύνεται λίγο από την Κατοχή. Αν πούμε ότι 7 χρόνια είναι μία γενιά εκδοτική, μετά το 1960 φεύγει η γενιά που έχει αυτά τα βιώματα. Δηλαδή, το αστείο ότι ο Σπίθας από την πείνα έτρωγε τις λεμονόκουπες, ίσως να μη λέει κάτι στο παιδί που το διαβάζει στα 60s. Οπότε, θεωρώ ότι ο παππούς προσπαθούσε να βρει τρόπους, αφηγηματικούς μηχανισμούς, για να ανανεώνει το ενδιαφέρον του νεανικού κοινού. Κάπου εκεί λοιπόν, μετά το 300ό τεύχος, συνεχώς υπάρχουν αναλώσιμοι χαρακτήρες, μικροί, όπως Τζιτζίκι, Διαβολάκος, Χαζούλης κ.λ.π., οι οποίοι υπάρχουν για 3-4 τεύχη μόνο. Το ίδιο έκανε και με τους πράκτορες κατά κάποιον τρόπο». «Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει...» Στα μέσα των 70s άρχισε και το πρώτο κύμα νοσταλγίας του Μικρού Ήρωα. Ήταν η εποχή που η γενιά που μεγάλωσε μαζί του ήταν πλέον στα πράγματα π.χ. οι ηθοποιοί του Ελεύθερου Θεάτρου κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που ήταν οι πρώτοι που τον νοστάλγησαν. Τότε, το 1976, στην επιθεώρηση «Το τραμ το τελευταίο» που είχε ανεβάζει η παρέα των Φασουλή, Παναγιωτοπούλου, Αρζόγλου κ.λ.π., είχαν το νούμερο για τον Μικρό Ήρωα όπου ο Σπίθας (Γιώργος Σαμπάνης), η Κατερίνα (Υβόνη Μαλτέζου) και ο Γιώργος Θαλάσσης (Ντίνος Λύρας) τραγουδούσαν το κλασικό πια τραγούδι του Λουκιανού «Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει / καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση». Ο Λεωκράτης λέει ότι μίλησε με τη Γιασεμή και τη Μαρία Κηλαηδόνη και έχουν δώσει για την έκθεση το χειρόγραφο με τους στίχους που είχε γράψει ο Λουκιανός, το οποίο θα υπάρχει και μέσα στο Λεύκωμα. Στην έκθεση θα προβάλλεται και ένα βίντεο στο οποίο μιλούν, από παλιά ντοκιμαντέρ, ο Ανεμοδουράς, ο Πιατάς, ο Γλέζος, ο Σαββόπουλος και διάφοροι άλλοι μαζί με νέους, σημερινούς καλλιτέχνες. Ο Γιώργος Θαλάσσης, στη σύγχρονη εποχή, πηδάει σαν να κάνει παρκούρ από τις ταράτσες της κατοχικής Αθήνας στους βιντεοτοίχους του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη, από τα μισοσκισμένα παλιά εξώφυλλα των πρώτων τευχών, στα λαμπερά, θεαματικά illustrations των νέων δημιουργών και από τις κιτρινισμένες σελίδες του σε μία, γιατί όχι, νέα ζωή σε animation. Αυτό το παιδί τα καταφέρνει παντού. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Μουσική - στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης - Ελεύθερο Θέατρο) Από τη μια οι Ιταλοί κι οι Γερμανοί για να σε βρουν αναστατώνουν την Αθήνα, κι από την άλλη του πατέρα μου η φωνή: “νομίζω πως το κρύβει στην κουζίνα”. Εσύ να παίζεις με το θάνατο κρυφτό κι αυτοί να σκίζουνε τα τεύχη τα κρυμμένα, μη σε τρομάζει το διπλό κυνηγητό εσύ τους Γερμανούς κι αυτοί εμένα. Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση. – “Εγώ δεν ξεκουράζομαι ποτέ είμαι παντού όπου το χρέος με προστάζει, κι όσο θα υπάρχουνε στη γη κατακτηταί θα τους συντρίβω και το αίμα τους θα στάζει”. Πίσω απ’ τον τοίχο ο ασύρματος καλεί είναι απ’ τη Μέση Ανατολή, απ’ το αρχηγείο, θα σου αναθέσουν μια καινούργια αποστολή με ευχές για καλή τύχη απ’ τον «Χ2». Η Κατερίνα σ’ αγαπούσε σιωπηλά αλλά κι εσύ το ίδιο αγνά την αγαπούσες, χωρίς τον Σπίθα ίσως να ‘ταν πιο καλά παρ’ όλ’ αυτά εσύ τον συγχωρούσες. Όταν ακούω να μιλάνε γι’ Αφρική για Βερολίνο, Βενετία και Παρίσι, σκέφτομαι, λέω, που να ξέραν μερικοί πως σ’ όλα αυτά τα μέρη εγώ έχω ζήσει. Πως όταν ήταν στην Ελλάδα κατοχή μέσα στις σφαίρες, μες στο κρύο, μες στην πείνα, με τους Εγγλέζους να εξοπλίζουνε τη “Χι” μου έδειχνες μια ξένοιαστη Αθήνα. Εσύ μπορούσες να οδηγήσεις φορτηγό μοτοσικλέτα, οτομοτρίς κι αεροπλάνο, κι όπου κι αν ήσουν πάντα δίπλα ήμουν κι εγώ μαζί σου ή να ζήσω ή να πεθάνω. Ήσουνα πάντα εκδικητής και τιμωρός γι’ αυτόν που γέμισε τον τόπο με στρατό του, και μ’ ένα χτύπημά σου έπεφτε ο φρουρός με μια στροφή γύρω απ’ τον εαυτό του. Μπορούσες πάλι να ημερεύεις τα σκυλιά με κάποιο σφύριγμα που σού ‘μαθε τσοπάνος, κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά θα έπρεπε να είσαι Αμερικάνος. Τι να σου πω, τι να σου πω, τι να σου πω που να μην το ‘χει πει κανένας για κανέναν εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα. Πού είσαι τώρα και σ’ έχω χάσει καλέ μου φίλε, Γιώργο Θαλάσση όπου κι αν είσαι, θα ‘χεις γεράσει Μικρέ μου Ήρωα, Γιώργο Θαλάσση. Οι χειρόγραφοι στίχοι του τραγουδιού από το προσωπικό αρχείο του Λουκιανού Κηλαηδόνη (www.loukianoskilaidonis.gr). Μόλις κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος – αφιέρωμα στον Λουκιανό Κηλαηδόνη με τίτλο «Σ' ευχαριστώ Λουκιανέ» με πολλές συμμετοχές, ο οποίος περιέχει επανεκτέλεση του τραγουδιού του Μικρού Ήρωα από το συγκρότημα Ρεβάνς. Και το σχετικό link...

Πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο και αφιερωμένο στη μνήμη του Στέλιου Ανεμοδουρά και στην πορεία του στον χώρο των εκδόσεων από το 1946 μέχρι και τη δεκαετία του 90 . Στο βιβλίο παρουσιαζονται με καταλόγους και φωτογραφίες όλες οι εκδοτικές απόπειρές του ,ξεκινώντας από το χώρο του Λαικού αναγνώσματος μέχρι αυτόν των κομικς. Αναφέρονται οι κατα καιρούς συνεργάτες του και υπαρχουν αφιερώματα στους χαρακτηρες των ηρώων του μέσα στις τρείς περιόδους στις οποίες κατηγoροιοποιούν οι συγγραφείς το εργο του. Το αποτέλεσμα είναι παρα πολύ καλό τόσο αισθητικά με άψογο layout και καλές φωτο,όσο και στο περιεχόμενό του . Ο αναγνώστης σίγουρα θα δει και θα θυμηθεί αρκετά από τα παιδικά του αναγνώσματα αλλά και θα λάβει αρκετές πληροφορίες σχετικές με τις ιστορίες διαφόρων σειρών που εξέδωσε κατα καιρούς ο Σ.Ανεμοδουράς. Μπορεί δηλαδή να διαβαστεί το ίδιο άνετα και από μη μηυμένους αλλά και από συλλέκτες και αυτό θεωρώ οτι είναι στα ατού του βιβλίου. Από τις 344 σελίδες που το αποτελούν, οι 277 αφορούν στην καταλογογράφηση και παρουσίαση των εκδόσεων και οι υπόλοιπες περιέχουν 2 ιστορίες Μπλεκ σε σενάριο Γ. Παπαδάκη ,Ν.Νικολαιδη και μια ιστορία Μικρού Ηρωα σε σεναριο Γ. Βλάχου .Η εικονογράφηση και των τριών ιστοριών είναι του Κ.Φραγκιαδάκη . Συνολικά ένα πολύ καλό βιβλίο ,που καταφέρνει για πρώτη φορά να δώσει συγκεντρωμένο και με ξεκάθαρο τρόπο το εκδοτικό έργο ενός θρύλου του χώρου .Οι τρείς συγγραφείς γνωρίζοντας προσωπικά τον Σ .Ανεμοδουρά και έχοντας συμπορευθεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα μαζί του ως συνεργάτες του , νομίζω οτι είναι οι πλέον κατάλληλοι για να μιλήσουν γι αυτόν.Το γεγονός οτι η έκδοσή του ,γίνεται από τον ίδιο τον εγγονό του, δίνει και μια νότα συναισθηματισμού η οποία έχει περάσει και στο περιεχόμενο του βιβλίου. Eπίσης πιστεύω οτι τα 19,90 euro για την απόκτησή του είναι μια λογική τιμή (στο Athens Con δινόταν με 25 % έκπτωση στα 15 euro). Για το τέλος μια μικρή ένσταση /παράπονο. Πολύ μεγάλο ποσοστό από τις πληροφορίες που παρατίθενται ,τόσο σε φωτογραφίες τευχών όσο και σε τεύχη προς μελέτη ,παραχωρήθηκαν ευγενικά και φυσικά αφιλοκερδώς από τη Λέσχη Φίλων Κομικς και το greekcomics.gr ,που απ την αρχή είδαν πολύ θετικά και αγκάλιασαν την συγκεκριμένη έκδοση.Τα μέλη του φόρουμ εύκολα θα διαπιστώσουν οτι σε ένα μεγάλο αριθμό φωτο εξωφύλλων κατω δεξιά φαίνεται το χαρακτηριστικό υδατόσημο του GC . Θεωρώ λοιπόν άκομψη την παντελή έλλειψη απλής αναφοράς στο Greek Comics για την προσφορά του αυτή . Θέλω να πιστεύω οτι δεν έγινε σκόπιμα και πρόκειται απλά για αβλεψία . Οπως και να χει και ανεξαρτητα από τα παραπάνω ,προσωπικά συστήνω το βιβλίο σε όσους μεγάλωσαν με τις εκδόσεις Ανεμοδουρά . Και λίγες φωτο από το εσωτερικό του :

Όπως φαίνεται και στην καταχώριση, ο "Θρυλικός Μπλεκ" θα είναι 3 φορές το χρόνο. Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα πωλείται κανονικά ή θα δίνεται σαν δώρο μόνο με αγορές από το site της εκδοτικής, όπως έγινε με το Νο1. (ISSN:2732-7132). Θρυλικός Μπλεκ [περιοδικό] Τίτλος : Θρυλικός Μπλεκ Κύριος Τίτλος : Θρυλικός Μπλεκ Συντμ. Τίτλος : θρυλικος μπλεκ Τύπος Μέσου: Εντυπο Συχνότητα Εκδ. 3 φορές το Ετος Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε. Έτος Έκδοσης: 2021 ISSN: 2732-7132 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Ιταλική (ita) Ημ/νία Παραχώρησης : 04/01/2021

(ISBN:978-618-5362-63-8). Blacksad / Juan Diaz Canales Τίτλος : Blacksad Τύπος Μέσου: έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Συντελεστές: Juan Diaz Canales, Συγγραφέας ; Τίνα Χελιώτη, Σχεδιαστής βιβλίου ; Γαβριήλ Τομπαλίδης, Μεταφραστής ; Juanjo Guarnido, Εικονογράφος Εκδότης: Παλλήνη [GR] : Εκδόσεις Μικρός Ήρως Ε.Ε. Έτος Έκδοσης: 2020 Σελιδοποίηση: 288 Μέγεθος: 17Χ24 ISBN: 978-618-5362-63-8 Γλώσσες : Ελληνική (gre) Γλώσσα πρωτοτύπου : Γαλλική (fre) Ημ/νία Παραχώρησης : 03/01/2020 WWW: http://www.mikrosiros.gr

Κυκλοφόρησε πριν λίγα λεπτά το trailer της 2ης ιστορίας του Ντύλαν Ντογκ που θα έχουμε τη χαρά να το αποκτήσουμε μαζί με τα άλλα graphic novels από τις 6 Φεβρουαρίου και μετά: Ντύλαν Ντογκ #2 - Το Μοναστήρι Του Κενού Φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα! Υ.Γ: Περάστηκε και στο site της εκδοτικής: No 2 - Το Μοναστήρι Του Κενού

Ονομαστική τιμή: 4,50 Αλκοολικός, αντισυμβατικός με ειρωνικό χιούμορ, εκ φύσεως επαναστάτης, (οπως δηλώνει και το παρατσούκλι του) γυναικάς, επιρρεπής σε μπελάδες αλλά και ειλικρινής ,έντιμος, πρόθυμος να βοηθήσει παντα, άτομο που οσο και να απεχθάνεται τη βία η μοίρα τον φέρνει αντιμέτωπο με αυτήν. Αυτός είναι ο Μίστερ Νο Αμερικάνος πιλότος που το κανονικό του ονομα είναι Τζερόμ Ντρεϊκ. Πολεμιστής του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και αηδιασμένος από τη βία του, εγκαταλείπει τα εγκόσμια για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του ήσυχα και ειρηνικά στο Μανάους, μία Βραζιλιάνικη πόλη στην καρδιά του Αμαζονίου. Εκεί αγοράζει ένα μεταχειρσμένο αεροπλάνο Πάϊπερ και κερδίζει τα προς το ζείν ως οδηγός τουριστών. Απο όλους τους ηρωες εκ Ιταλίας είχα ξεχωρίσει τον Ζαγκορ και τον Μίστερ Νο όχι τυχαια,αργοτερα έμαθα ότι είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες (Guido Nolitta(Sergio Bonelli), Gallieno Ferri) που δημιούργησαν και τους 2 χαρακτήρες. Ο Μίστερ Νο εκανε την πρώτη του εμφάνιση του στην Ιταλία τον Ιούνιο του 1975 προορισμένος για μίνι σειρά που υπολογιζόταν να διαρκέσει 5 τεύχη. Ο ήρωας της όμως καθώς και το ασυνήθιστο περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζονται οι περιπέτειές του, συντέλεσαν στο να γίνει η σειρά μια φοβερή επιτυχία που σήμερα έχει ξεπεράσει τα 300 τεύχη. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 17 Απριλίου του 1976 ( 10 τεύχη). Επανακυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1986 (56 τεύχη) απο τον Στέλιο Ανεμοδουρά . Η τρίτη επανεκδοσή του μας έρχεται απο τον εγγονό του που βάλθηκε να μας ξαναθυμίσει τα παιδικά μας χρόνια σε μας τους 50αρηδές αλλά και να μάθει στους νέους τι διαμαντάκια κυκλοφορούσαν στο παρελθόν (πριν ένα χρόνο εξεδωσε τον ΜΠΛΕΚ). Η έκδοση συμπληρώνεται με άλλους δύο παραιτερούς αναμεταξυ τους τον ΤΕΞ ΟΥΙΛΕΡ και τον ΝΤΥΛΑΝ ΝΤΟΓΚ. Το περιοδικό είναι έγχρωμο και για πρώτη φορά και οι τρεις ήρωες αποκτουν χρώμα στην ελληνική τους απόδοση. Οι ιστορίες του ΝΟ συνεχίζονται απο εκεί που σταμάτησαν απὀ την προηγούμενη έκδοση. Οι πρωτες εντυπώσεις είναι αρκετά θετικές, εκτός του χρόνου περιοδικοτητάς του, που είναι δύο μήνες. Καλή τύχη. Τον Αύγουστο του 2016, ξεκίνησε να κυκλοφορεί και σε τόμους. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Φλοκ, KILLMATH, leonidio, Indian, Billy Uchiha & GreekComicFan.

Οι "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ" αποτελούν τη συνέχεια των εκδόσεων Ανεμοδουρά που έχουν ως αφετηρία το 1949. Το 2014 συνεχίζουν δυναμικά την μακροχρόνια δραστηριότητα με νέες εικονογραφημένες εκδόσεις που φιλοξενούν αδημοσίευτες ιστορίες. Πρόκειται για τα: Μπλεκ, Ζαγκόρ, Μάρτιν Μίστερι, Μίστερ Νο, Ντύλαν Ντογκ, Τεξ και το Μικρό Ήρωα. Παράλληλα φερνουν στο κοινό και νέες εκδόσεις απο γαλλοβελγικές σειρές με αγαπημένους ήρωες όπως τα: Ερίκ Καστέλ, το 2017 και Κόρτο Μαλτέζε, στις αρχές του 2018, ενώ κινούνται και στο χώρο των βιβλίων με τις εκδόσεις “Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά” και “Ήρωες - Ανθολογία Ιστοριών”. Η έως τώρα πορεία της εκδοτικής είναι σταθερά ανοδική, ενώ μόλις πρόσφατα, παρουσίασε στο κοινό την νέα εποχή του κεντρικού της τίτλου, του Μπλεκ. Με ολοένα εξελισσόμενες κινήσεις, τείνει να παγιωθεί ως μια από τις καλυτερες εκδοτικες στον χώρο των κόμικς.

O ΤΑΡΖΑΝ, ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της ζούγκλας, ...προσγειώνεται από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής! Για τις επόμενες 6 εβδομάδες, κάθε Κυριακή με τον Ελεύθερο Τύπο, απολαύστε μοναδικές ιστορίες με Ταρζάν, Μαρκ, Μπλεκ, Κοκομπίλ και Παιδί - Πάνθηρα! Αυτή την Κυριακή, 23 Ιουλίου, ξεκινάμε με την επική ιστορία ''Οι Ρίζες του Ταρζάν'' (σε σενάριο και σχέδιο Joe Kubert)!

Εκατό χρόνια από τη γέννηση του εμπνευστή του «Μικρού Ήρωα» Στέλιου Ανεμοδουρά (22 Μαΐου 1917) το Documento αναζήτησε τον εγγονό του, επικεφαλής στις εκδόσεις Μικρός Ήρως, Λεωκράτη Ανεμοδουρά για να συζητήσουμε για τον μεγάλο παππού του, αλλά και για το παρόν (με αφορμή την καινούργια έκδοση του «Μικρού Ήρωα») και το μέλλον του θρυλικού παιδιού Γιώργου Θαλάσση. Θα μας διηγηθείτε τη μυθιστορία της ζωής του Στέλιου Ανεμοδουρά; Ο Στέλιος Ανεμοδουράς κατάλαβε από πολύ νωρίς στη ζωή του την κλίση του στο γράψιμο και τι ήθελε να κάνει. Στα 17 του χρόνια εξέδιδε το περιοδικό «Αργώ», ενώ ανήκε στη λογοτεχνική ομάδα της Έλλης Αλεξίου και του Βασίλη Δασκαλάκη. Μια κολακευτική επιστολή του Καραγάτση για τα ποιήματα που έγραφε ήταν το πρώτο σημάδι ότι με τη γραφή του μπορεί να πετύχει πολλά. Αν και σπούδασε στη Νομική και την τελείωσε αριστούχος, συνήθιζε να λέει ότι το μόνο που κράτησε από αυτήν ήταν ο τρόπος σκέψης. Γι’ αυτόν ο τρόπος σκέψης ήταν το παν. Μετά την Κατοχή θα ξεκινήσει παράλληλα με την δημοσιογραφία (σε διάφορες εφημερίδες όπως «Ελεύθερη Ελλάδα», «Δημοκρατική Αλλαγή», «Αθηναϊκή», «Νέα») να δουλεύει ως μεταφραστής στο περιοδικό «Μάσκα». Αυτό ήταν το μεγάλο φροντιστήριό του, καθώς δίπλα στον Μαγγανάρη θα διδαχτεί με τον καλύτερο τρόπο τις τεχνικές αφήγησης. Για τον Στέλιο Ανεμοδουρά, ωστόσο, η συμμετοχή του στη «Μάσκα» ήταν ένα πάρεργο που του εξασφάλιζε ένα επιπλέον εισόδημα. Πάντα το όνειρό του ήταν να φτιάξει τα δικά του περιοδικά. Κάποιες πρώτες προσπάθειες δεν ευδοκίμησαν και ουσιαστικά η πρώτη του επιτυχία έρχεται με τον «Υπεράνθρωπο», μια ελληνική εκδοχή του Σούπερμαν που κράτησε για 96 εβδομαδιαία τεύχη. Ύστερα λοιπόν από αυτή την πολυετή πείρα και προπαίδευση ήρθε και ο «Μικρός Ηρως» το 1953. Το έγραφε επί 16 συναπτά έτη ωσότου να το σταματήσει η χούντα των συνταγματαρχών το 1968, οι οποίοι επέβαλαν λογοκρισία. Όπως συνήθιζε να λέει, έπρεπε να γράφει κάθε εβδομάδα ένα τεύχος προς κυκλοφορία, ανεξαρτήτως καλών ή κακών περιστάσεων και γενικότερων συνθηκών. Μέχρι τον Μάιο του 2000, όταν φεύγει από τη ζωή, ο Στέλιος Ανεμοδουράς άφησε τεράστια κληρονομιά πίσω του, αγαπημένους ήρωες και χιλιάδες σελίδες που θα φέρνουν πάντα στο θυμικό μας τις όμορφες περασμένες δεκαετίες. Ο γιος του Γιώργος Ανεμοδουράς (ο οποίος μου παρείχε τις περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή του) και η σύζυγός του Αικατερίνη Ρωσσίου-Ανεμοδουρά, που ήταν στη διεύθυνση του εκδοτικού οίκου από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, συνέχισαν το έργο του, με ανάπτυξη και άλλων ειδών περιοδικών, γυναικείων, επιστημονικών, κλαδικών και βιβλίων. Ο παππούς σας ήταν υπεύθυνος Τύπου της ΟΚΝΕ και μάλιστα τον συνέλαβε η ασφάλεια του Μανιαδάκη. Υπήρξε ένα υπόμνημα που είχε γράψει και στο οποίο ανέφερε πως η λύση στο πρόβλημα του ναζισμού θα δινόταν μόνο με τη δολοφονία του Χίτλερ και των πρωτοκλασάτων στελεχών του NSDAP. Ακούγεται ηρωικό αλλά εντελώς δονκιχωτικό, μια αύρα Μικρού Ήρωα προτού αυτός πάρει υπόσταση στο χαρτί. Έτσι ακριβώς έγινε και μάλιστα αυτός ήταν ο λόγος που μόλις ξέσπασε ο πόλεμος ήταν από τους πρώτους καταζητούμενους στη λίστα των Γερμανών. Το γεγονός αυτό τον ανάγκασε να αποτραβηχτεί στη Σίφνο, όπου δούλευε ο πατέρας του ως τελώνης, μέχρι σχεδόν το τέλος του πολέμου. Η Σίφνος ήταν τότε ιταλοκρατούμενη. Εκεί είχαν φτιάξει μια μικρή αντιστασιακή οργάνωση μέσω της οποίας έδιναν πληροφορίες στο στρατηγείο με έναν Νεοζηλανδό ασυρματιστή που ήταν κρυμμένος στο βουνό. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε και μεγάλο δημοσιογραφικό έργο να αναδείξει, που θα θέλαμε να το αποτυπώσουμε κάποια στιγμή σε ένα μελλοντικό αφιέρωμα. Είχε καλύψει το ρεπορτάζ της 1ης Μαραθώνιας Πορείας Ειρήνης του Γρηγορίου Λαμπράκη, σώζωντάς τον μάλιστα, μαζί με άλλους δημοσιογράφους, από τα χέρια παρακρατικών. Τον Μάιο του ίδιου χρόνου, όταν δολοφονήθηκε ο Γρηγόριος Λαμπράκης, ήταν στο τρένο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα που μετέφερε τη σορό του. Επίσης, τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Ελλάδα, ο Στέλιος Ανεμοδουράς έκανε τη στρατιωτική του θητεία όντας υπεύθυνος στην Επιτροπή Απαλλαγών. Ήταν ο τελευταίος που έφυγε από τα γραφεία της ΣΔΑ, καίγοντας όλα τα αρχεία που δεν έπρεπε να βρουν οι Γερμανοί. Αμέσως μετά έφυγε από το στρατηγείο και φορώντας πολιτικά για μη συλληφθεί μπήκε σε ένα καΐκι με προορισμό τη Σίφνο. Αναφέρω αυτά τα γεγονότα υπερθεματίζοντας τη δική σας πρόταση ότι υπήρχαν στοιχεία ηρωισμού στην προσωπικότητά του, που μετά αποτυπώθηκαν και μέσα στις σελίδες του «Μικρού Ήρωα». Ποια στιγμή συλλαμβάνει την εικόνα του Γιώργου Θαλάσση; Πιστεύω ότι οι εμπειρίες στη Σίφνο την περίοδο της Κατοχής χαράχτηκαν βαθιά μέσα του και τον επηρέασαν στο γράψιμο και στην αποτύπωση του Μικρού Ήρωα. Όπως και κάποιες εμπειρίες που είχε όντας υπεύθυνος Τύπου της ΟΚΝΕ όταν πιάστηκε από την Ασφάλεια και βασανίστηκε. Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Θαλάσσης ήταν ο κρυφός του πόθος. Θα ήθελε να είναι αυτός ένας Μικρός Ήρωας. Γιατί ο «Μικρός Ήρωας» ρίζωσε στο φαντασιακό των παιδιών μιας γενιάς, βλάστησε και γονιμοποίησε τη φαντασία τους; Νομίζω ότι πέρα από τη γραφή ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε ένα ακόμη μεγαλύτερο χάρισμα. Να αντιλαμβάνεται αυτό που ζητάει το αναγνωστικό κοινό και να του το προσφέρει με έναν τρόπο μοναδικό. Η επιτυχία ωστόσο του «Μικρού Ήρωα» οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Πρώτον το ιστορικό πλαίσιο, καθώς το θέμα της Κατοχής ήταν ακόμη ζωντανό στους νέους της εποχής εκείνης. Η επιλογή των ηρώων. Η θρυλική τριάδα ήταν ιδανική και ακολουθούσε τα πρότυπα που είχε και αυτός διδαχθεί. Ο ιδανικός ήρωας Γιώργος Θαλάσσης μαζί με την ιδανική ηρωίδα Κατερίνα και το κωμικό στοιχείο, τον Σπίθα. Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα αναγνώσματα με περιεχόμενο αμιγώς ελληνικό που άγγιζαν την νεανική ψυχή. Το σκίτσο του Βύρωνα Απτόσογλου ήταν καθοριστικός παράγοντας της επιτυχίας. Ωστόσο τίποτε από αυτά δεν θα ίσχυε χωρίς την αφηγηματική μαεστρία του Στέλιου Ανεμοδουρά, ο οποίος μόνο για ένα πράγμα ήταν πραγματικά υπερήφανος: για την ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε, η οποία δεν ήταν μονόπλευρη ούτε λιτή, ήταν πλούσια. Ο «Μικρός Ήρωας» εκδίδεται για πρώτη φορά το 1953, λίγα χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου. Σε μια εποχή λοιπόν φλεγόμενων πολιτικών παθών που η χώρα έχει χωριστεί στα στρατόπεδα των νικητών και των ηττημένων, ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα και ο Σπίθας ποια ιδανικά προβάλλουν; Ο «Μικρός Ήρως» δεν περιείχε πολιτικές αποχρώσεις. Στο σύμπαν του ήταν όλοι πατριώτες που αντιστέκονταν στον γερμανικό ζυγό. Αυτό ήταν μια ακόμη σημαντική διάσταση. Το ανάγνωσμα πρόβαλλε το ιδανικό της αυτοθυσίας για το κοινό καλό, την αγάπη για την ελευθερία και την Ελλάδα, αλλά και τον σεβασμό για τον αντίπαλο. Πάνω απ’ όλα, όμως, «Μικρός Ήρως» σημαίνει αντίσταση σε κάθε μορφής καταπίεση. Ηταν κάτι που πίστευε πολύ ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Η ίδια η ζωή είναι, όπως έλεγε, αντίσταση και κάθε υποχώρηση φέρνει την ήττα. Και μετά τον «Μικρό Ήρωα» ακολουθεί μια πλειάδα Ελλήνων και διεθνών ηρώων που ξεχύνονται στον κόσμο για να τον σώσουν από την καταστροφή. Παράλληλα με τον «Μικρό Ήρωα» εξέδωσε και άλλα πολλά αναγνώσματα, που κάποια είχαν τη δική του υπογραφή και άλλα ήταν άλλων Ελλήνων συγγραφέων. Θα αναφέρω ενδεικτικά τα «Ταγκόρ», «Μικρός Ιππότης», «Μικρός Μπουρλοτιέρης», «Γκρέκο», «Μικρός Ταρζάν». Πιστεύω ήταν μια περίοδος εκδοτικού πειραματισμού, στην οποία διεύρυνε το πεδίο της θεματολογίας του, επηρεασμένος σίγουρα και από ανάλογες εκδόσεις του εξωτερικού. Από το 1968 θα σταματήσει τα λαϊκά αναγνώσματα (κείμενο με λίγη εικονογράφηση, όπως ο «Μικρός Ήρως») και θα ξεκινήσει την έκδοση εισαγόμενων ηρώων. Είναι η εποχή που στρέφει το ενδιαφέρον του στη γειτονική Ιταλία και με την εμπειρία του επιλέγει ήρωες που πραγματικά κερδίζουν το αναγνωστικό κοινό. Ήρωες όπως οι Μπλεκ, Ζαγκόρ, Ομπραξ, Κάπτεν Μαρκ, Κοκομπίλ, Δίκαιος, Μίστερ Νο και πολλοί άλλοι θα συντροφέψουν για ακόμη τέσσερις δεκαετίες όλους τους νέους της εποχής εκείνης. Κυκλοφορεί η καινούργια έκδοση του «Μικρού Ήρωα», το «Η Ακρόπολη κινδυνεύει». Είναι μια επετειακή έκδοση που δεν θα έχει συνέχεια ή πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος και σήμερα στην ελληνική αγορά για τον «Μικρό Ήρωα»; Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε εάν θα υπάρξει συνέχεια. Αυτό θα το αποφασίσει το αναγνωστικό κοινό. Η δουλειά που έχει γίνει τόσο από τον συγγραφέα Γιώργο Βλάχο όσο και από τον εικονογράφο Κώστα Φραγκιαδάκη είναι εξαιρετική. Αν και πολλοί είναι οι λάτρεις των παραδοσιακών ιστοριών, πιστεύουμε ότι το καινούργιο βιβλίο μπορεί να ξαναφέρει τον ήρωα στην επιφάνεια και να δημιουργήσει και πάλι φανατικό κοινό. Ποιες μνήμες έχετε ακόμη στο μυαλό σας από τον παππού σας; Μόνο όμορφες! Ένας άνθρωπος που είχε απάντηση σχεδόν σε ό,τι τον ρωτούσες. Αγαπούσε το διάβασμα, ήταν τρόπος ζωής γι’ αυτόν. Από το 1992 έως και το 2000, όταν έφυγε από τη ζωή, ζούσαμε μαζί. Όταν επέστρεφε από το γραφείο, αφού ξεκουραζόταν, διάβαζε συνήθως ξένα βιβλία ατελείωτες ώρες. Τι είδους παραμύθια σας έλεγε; Όχι τόσο παραμύθια όσο ιστορίες που είχε βιώσει στην Κατοχή, κυρίως στη Σίφνο. Και τις εξιστορούσε ακριβώς με τον τρόπο που έγραφε και πάντα ήθελες να ακούσεις το τέλος τους. Υπήρξαν στιγμές που σας εξομολογήθηκε γεγονότα και ψυχικές καταστάσεις που ποτέ δεν είπε σε άλλον; Μου είχε εξιστορήσει με λεπτομέρειες το περιστατικό όταν πιάστηκε –για το υπόμνημα που είχε γράψει κατά του Χίτλερ– 19 χρόνων φοιτητής από την Ασφάλεια του Μανιαδάκη. Τον κρατούσαν επί ημέρες στην Ασφάλεια και τον βασάνισαν, αλλά αυτός δεν έδωσε ποτέ το όνομα ενός φίλου του που είχε γράψει μια παρόμοια αναφορά. Όταν ένας αρχιφύλακας, ονόματι Ιακωβίδης, άρχισε να τον χτυπάει αλύπητα για να ομολογήσει, αυτός αντέδρασε σαν αγρίμι, τον πέταξε κάτω και ο αρχιφύλακας άρχισε να φωνάζει «βοήθεια»! Στην πραγματικότητα όλη η Ασφάλεια του έβγαλε το καπέλο, καθώς ο Ιακωβίδης ήταν μισητός σε όλους. Λίγες ημέρες αργότερα τον άφησαν ελεύθερο! Το γεγονός αυτό ήθελε να το εκδώσει μάλιστα και το έχουμε σε χειρόγραφη μορφή, καθώς είχε αρχίσει να το γράφει προς το τέλος της ζωής του. Στα μάτια σας ο Στέλιος Ανεμοδουράς υπήρξε ένας μεγάλος ήρωας; Σίγουρα σήμαινε πολλά. Πέραν του ότι ήταν παππούς μου, υπήρξε πολύπλευρη προσωπικότητα που πρόσφερε σημαντικά σε διάφορους τομείς. Ξεκίνησε από τη συγγραφή, όπου πραγματικά κατάφερε να γαλουχήσει γενιές, όμως εξίσου μεγάλο έργο είχε και ως εκδότης. Κατάφερε να διαχειριστεί έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο με εκατοντάδες εργαζομένους, έχοντας πάντοτε αρχές και όντας πάντοτε δίκαιος. Όλοι είχαν να πουν μόνο καλά λόγια για τον Στέλιο Ανεμοδουρά. Και το σχετικό link...

Το άρθρο δεν γράφει κάτι που δεν έχουμε ξαναδιαβάσει, αλλά η μεγάλη είδηση βρίσκεται στην τελευταία παράγραφο. Υπάρχει και διαγωνισμός στο τέλος του άρθρου (το κέρασμα που αναφέρεται στην τρίτη παράγραφο), τον οποίο μπορείτε να δείτε στη σελίδα της πηγής. Μα την αρκούδα… ο Μπλεκ έγινε 62 ετών! O ξανθομάλλης μαχητής Μπλεκ έσβησε... 62 κεράκια και το G-Weekend Journal σας θυμίζει την ιστορία του θρυλικού περιοδικού! Την περασμένη Δευτέρα, 3 Οκτωβρίου, ο Μπλεκ έκλεισε τα 62! Ήταν ακριβώς πριν από τόσα χρόνια που στην γειτονική Ιταλία, η συλλογική ομάδα των δημιουργών EsseGesse {G. Sinchetto, D. Guzzon και P. Sartoris) εμπνεύστηκε τον “Ξανθό Γίγα”, έναν Αμερικανό αγωνιστή, που με μόνα ουσιαστικά όπλα τις γροθιές και το μυαλό του, πολεμά για την ελευθερία ενάντια στον αγγλικό ζυγό. Με την ευκαιρία των... γενεθλίων ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, η συνέχεια της οικογένειας που έφερε το θρυλικό περιοδικό στην Ελλάδα γράφει στο Gazzetta Weekend Journal για το πως ο «Μπλεκ» πέρασε τα... σύνορα και για περισσότερες από 3 δεκαετίες κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας! Μάλιστα επειδή όπως είπαμε ο Μπλεκ έχει γενέθλια στο... φινάλε κερνάει και τους αναγνώστες του Gazzetta... Όχι γλυκά. Φτάσετε ως το τέλος του κειμένου και θα μάθετε... «Ο Μπλεκ αποτέλεσε πρότυπο, το σύμβολο της συνεχούς μάχης για τη μη υποταγή. Οι δομημένες ιστορίες του δίδαξαν ήθος, αυταπάρνηση, αυτοθυσία, σεβασμό στον εχθρό και ανιδιοτέλεια. Πλαισιωμένος από τον ευφυή (και πεινάλα…) Καθηγητή Μυστήριο και τον σκανταλιάρη Ρόντυ, ο Μπλεκ συντρόφεψε τρεις γενιές αναγνωστών, από τα τέλη της δεκαετίας του 50’ μέχρι και σήμερα, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Κάτι που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι η μορφή του Μπλεκ έχει τα χαρακτηριστικά του ηθοποιού Errol Flynn (1909-1959). Στην πραγματικότητα, η βασική σύλληψη του ήρωα έγινε ένα χρόνο νωρίτερα από την αρχική του έκδοση, το 1953, όταν οι EsseGesse δημιούργησαν το Il Piccolo Trapper, με βασικό χαρακτήρα τον νεαρό κυνηγό Ρόντυ ο οποίος βρίσκεται υπό τη σκέπη του μεσήλικα Blek Macigno. Το κόμικ συνάντησε επιτυχία και η ομάδα προχώρησε στη δημιουργία ενός νέου κόμικς το 1954, όπου ο Ρόντυ θα παρέμενε και θα πλαισίωνε πια το νέο τους ήρωα. Και έτσι γεννήθηκε ο Μπλεκ. Το κόμικ συνάντησε εξαιρετική επιτυχία τις δεκαετίες του 50’ και 60’ στην Ιταλία (πωλήσεις 400.000 φύλλα/τεύχος) και στη Γαλλία (ιστορίες του Μπλεκ φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό KIWI, με πωλήσεις περίπου 300.000 φύλλα/τεύχος). Ο Μπλεκ στην Ελλάδα Η πρώτη εμφάνιση του Μπλεκ στην Ελλάδα έγινε την Τετάρτη 25 Ιουνίου 1969, όταν ο συγγραφέας και εκδότης Στέλιος Ανεμοδουράς, έχοντας σταματήσει την κυκλοφορία του Μικρού Ήρωα, ψάχνει ένα νέο χαρακτήρα που δεν θα εμποδιζόταν από τη λογοκρισία του τότε καθεστώτος. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήταν το 1969 και κυβερνούσε την Ελλάδα η χούντα των συνταγματαρχών, που τώρα έχουν μόνιμη κατοικία τις φυλακές Κορυδαλλού! Η λογοκρισία της χούντας έκοβε, σε περιοδικά και εφημερίδες, κάθε κείμενο που μιλούσε για Ελευθερία! Γι’ αυτό και είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία του περιοδικού «Μικρός Ήρως», που μιλούσε για τους αγώνες τριών παιδιών στην κατοχή κατά των κατακτητών! Είχαν όμως οι δικτάτορες και το ευαίσθητο σημείο τους! Αυτό ήταν η... Αμερική! Κάθε τι που προερχόταν από την Αμερική ήταν γι’ αυτούς σεβαστό και αποδεκτό! Ακόμα και... φάπες τους έριχναν οι Αμερικάνοι και εκείνοι έλεγαν «ευχαριστώ!». Σκέφτηκα λοιπόν: αν βρω ένα ανάγνωσμα, όπου να αγωνίζονται για την Ελευθερία οι Αμερικάνοι, η λογοκρισία της χούντας δε θα μου το απαγορεύσει! Πήγα τότε στο εξωτερικό, έψαξα και βρήκα τις ιστορίες του Μπλεκ, που είναι ιστορίες από τον αγώνα των Αμερικάνων για την απελευθέρωση τους από το ζυγό των Άγγλων. Και, για τη χούντα ο Μπλεκ, σαν Αμερικάνος, επιτρεπόταν να λέει πράγματα που απαγορεύονταν στα χείλη ενός Έλληνα! Αυτοί είναι οι παραλογισμοί των δικτατόρων, παιδιά! Έτσι γεννήθηκε στην Ελλάδα ο «Μπλεκ», και χάρη στις ωραίες εικόνες του και τα υπέροχα κείμενα του, έκανε το περιοδικό σας το πρώτο σε κυκλοφορία σε όλη την ιστορία των ελληνικών νεανικών περιοδικών!». (Στέλιος Ανεμοδουράς [1917-2000]. Περιοδικό «Μπλεκ» #235 [20 Ιουνίου 1984]). Πολύ σύντομα ο Μπλεκ σημείωσε εξαιρετικά υψηλές πωλήσεις (το περιοδικό έφτανε και ξεπερνούσε πολλές φορές τα 100.000 φύλλα την εβδομάδα!!!) και έγινε το Νο 1 ελληνικό εφηβικό περιοδικό εκείνης της περιόδου. Η διαδρομή του Ένα βασικό στοιχείο που δικαιολογεί και τη μακροβιότητα του αγαπημένου περιοδικού ήταν η προσαρμογή του στα δεδομένα κάθε εποχής. Αν θελήσουμε να αποτυπώσουμε τον αριθμό όλων των τευχών (και βιβλίων) που κυκλοφόρησαν με τον Μπλεκ (μαζί με το #35 του Νέου Μπλεκ που κυκλοφορεί στις 14/10 αλλά και τις 21 ιστορίες του Μπλεκ που φιλοξενήθηκαν στο περιοδικό ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ από τον Ιανουάριο του 1987) τότε θα φτάσουμε στο νούμερο των 1.587 τευχών. Πραγματικά εντυπωσιακό νούμερο που ελάχιστα έντυπα έχουν πετύχει, ίσως και σε παγκόσμιο επίπεδο! Πώς ξεκίνησε όμως και πώς εξελίχθηκε το περιοδικό ανά τις δεκαετίες, για να φτάσει στη σημερινή του μορφή, όπου κυκλοφορεί ως Νέος Μπλεκ; Το #1 του Μπλεκ, όπως ανεφέραμε, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις 25 Ιουνίου του 1969. Η έκδοση αυτή, σε μικρό σχήμα, έφτασε τα 341 τεύχη για να δώσει τη θέση της στο Μπλεκ μεγαλύτερου σχήματος για ακόμα 87 τεύχη. Το περιοδικό σε αυτή του μορφή περιλαμβάνει και άλλους ήρωες όπως Ρίνγκο, Τομ, Ροκ ο Αόρατος κλπ. Παράλληλα, τον Ιούλιο του 1970 και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, κυκλοφορούν αντίστοιχα ο Μπλεκ των Διακοπών (2 τεύχη) και ο Μεγάλος Μπλεκ (75 τεύχη). Τον Σεπτέμβριο του 1977 ο Μπλεκ γίνεται Νέος Δυναμικός, με σημαντικές αλλαγές στην ύλη, περικοπές σε βασικές ιστορίες (π.χ. Μπλεκ και Ρίνγκο) και πολλές μικρές ιστορίες, ενώ τα εξώφυλλα γίνονται πιο σύνθετα και απεικονίζουν, πολύ συχνά, αθλητές και τηλεοπτικούς αστέρες. Ο Νέος Δυναμικός Μπλεκ θα φτάσει τα 120 τεύχη (είχε νέα αρίθμηση) για να τον διαδεχτεί η Νέα Περίοδος του Μπλεκ, στα τέλη του 1979 (756 τεύχη), που αποτελεί τη μακροβιότερη στην μακρόχρονη πορεία του. Μετά από σχεδόν 11 χρόνια κυκλοφορίας, ο Μπλεκ γίνεται πια ένα πολυπεριοδικό, πιο «παχύς», με προσφορές, ένθετα, δώρα, αφίσες και με αρκετή θεματολογία γύρω από τα ενδιαφέροντα των εφήβων της εποχής (αθλητισμός, κινηματογράφος, τεχνολογία). Το τέλος αυτής της περιόδου συνδέεται με την απαρχή του τέλους των εβδομαδιαίων εφηβικών περιοδικών. Τον Ιούνιο του 1994, ο Μπλεκ της Νέας Περιόδου θα σταματήσει, για να δώσει τη σκυτάλη σε διάφορες μορφές μηνιαίων Μπλεκ [(Μπλεκ Δ’ Περιόδου (9 τεύχη), Έξτρα Μπλεκ (8 τεύχη)], με επικρατέστερη τον Συλλεκτικό Μπλεκ, που έφτασε τα 125 τεύχη και σταμάτησε τον Μάρτιο του 2010. Αξίζει να αναφέρουμε και την έκδοση του βιβλίου «Μπλεκ και οι... άλλοι», μια εξαιρετική μελέτη των Γ. Πολ. Παπαδάκη- Νικ. Δημ. Νικολαΐδη, για τον Μπλεκ αλλά και άλλους ήρωες εκείνης της περιόδου. Με μια παύση 4 ετών περίπου, ο «Ξανθός Γίγας» ξαναμπήκε στις ζωές μας με τη σημερινή του μορφή (ως Νέος Μπλεκ), και φιλοξενεί νέες, αδημοσίευτες ιστορίες του Μπλεκ, αλλά και άλλων ηρώων, όπως Ζαγκόρ, Λοχαγός Μαρκ, Τερματοφύλακας Γιατρός, Τομ, Ρόυ Ρέης, Νάθαν Νέβερ και Μάρτιν Μίστερι. Τέλος δεν πρέπει να παραλείψουμε τις συνεργασίες με εφημερίδες που φιλοξένησαν ως ένθετο, ειδικές εκδόσεις του Μπλεκ. Αναφερόμαστε στην Εφημερίδα των Συντακτών που το Νοέμβριο του 2015 φιλοξένησε το τεύχος «Σίμπυλ και Βανέσσα» και τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής που φιλοξένησε 6 υπέροχες ειδικές εκδόσεις του Μπλεκ το καλοκαίρι του 2016». Η ιστορία συνεχίζεται! Για τις εκδόσεις Ανεμοδουρά (C&C Publications) ο μύθος των θρυλικών ηρώων του παρελθόντος δεν σταμάτησε ποτέ... Αν και οι εποχές δεν ευνοούν, αν και το χαρτί αργοπεθαίνει για να δώσει τη θέση του στη νέα ψηφιακή εποχή, οι εικονογραφημένες εκδόσεις συνεχίζουν να επαναφέρουν όμορφες μνήμες σε ένα κοινό που γαλουχήθηκε, διάβασε, συγκινήθηκε και έζησε με όλους αυτούς τους ήρωες για πάνω από 6 δεκαετίες. Εκτός από το Νέο Μπλεκ, άλλα 2 ιστορικά έντυπα κυκλοφορούν στα περίπτερα στις αρχές κάθε μήνα. Πρόκειται για το Μικρό Ήρωα, το θρυλικό ανάγνωσμα (1953-1968) που γαλούχησε 3 γενιές αναγνωστών, και το Mister No και οι... άλλοι, που περιλαμβάνει τους ήρωες Μίστερ Νο, Τεξ, Μαρκ και Ντύλαν Ντογκ. Περισσότερες πληροφορίες για τις νέες εκδόσεις, παλαιότερα τεύχη και προσφορές μπορείτε να βρείτε και στο site www.ccpublic.gr. Δυο νέες εκδόσεις από τις εκδόσεις C&C Publications ετοιμάζονται και στις αρχές Δεκεμβρίου θα βρίσκονται στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία. Η πρώτη είναι το πολυαναμενόμενο Ζαγκόρ, σε μια νέα έκδοση 164 σελ. Το αγαπημένο «Πνεύμα με το τσεκούρι», που κυκλοφόρησε την περίοδο 1970-1975 ως εβδομαδιαίο περιοδικό, επιστρέφει σε διμηνιαία βάση, μαζί με άλλους αγαπημένους ήρωες που σηματοδότησαν τις περασμένες δεκαετίες: Κοκομπίλ, Δίκαιος, Κάπταιν Μίκι, Τζόννυ Λόγκαν, Ρίνγκο - και όλοι σε αδημοσίευτες ιστορίες! Η δεύτερη έκδοση είναι το νέο βιβλίο, που ουσιαστικά αποτελεί «συνέχεια» του βιβλίου «ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΕΜΟΔΟΥΡΑ». Πρόκειται για μια ανθολογία ιστοριών 15 εμβληματικών ηρώων των εκδόσεων Ανεμοδουρά, με τίτλο «ΗΡΩΕΣ-ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΩΝ», το οποίο χωρίζεται σε 2 βασικές περιόδους: την Α’, που περιλαμβάνει τα καταληκτικά τεύχη των αφηγημάτων «Υπεράνθρωπος», «Τάργκα», «Μικρός Ήρως», «Ταγκόρ», «Μικρός Ιππότης», «Μικρός Μπουρλοτιέρης» και «Γκρέκο» κατά χρονολογική σειρά έκδοσης τους. Και τη Β’, όπου παρουσιάζονται σπάνιες ή αδημοσίευτες περιπέτειες των «Μπλεκ», «Μαρκ», «Ζαγκόρ», «Μίστερ Νο», «Κάπταιν Μίκι», «Τεξ», «Δίκαιος» και «Κοκομπίλ». Πηγή

Αφιέρωμα στο Νέο Μπλεκ. «Μπλεκ»: Η επιστροφή του «ξανθού γίγαντα» ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ Ο «Μπλεκ» μαζί με μια σειρά από άλλα παιδικά και εφηβικά περιοδικά, που κυκλοφορούσαν από διάφορους εκδότες, υπήρξε ένας από τους μύθους που έβρισκε κανείς στους «καθεδρικούς ναούς» της γειτονιάς: τα περίπτερα. Μαζί με το «Μίκυ Μάους», τα «Κλασικά Εικονογραφημένα», τον «Σεραφίνο», τη «Δράση», και τόσα άλλα, ο «Μπλεκ» μεγάλωσε και αυτός γενιές. Οσο κλισέ κι αν ακούγεται, άλλο τόσο είναι και αληθινό. Και εκεί που είχαμε πιστέψει ότι η εποχή του περιπτέρου έσβηνε, παλιοί τίτλοι επιστρέφουν. Οπως ξαναβγήκε η σειρά του «Μίκυ Μάους» από την «Κ», έτσι ξαναβγαίνει σε νέες σειρές ο «Μπλεκ» από τις ιστορικές εκδόσεις Ανεμοδουρά. Ο αείμνηστος Στέλιος Ανεμοδουράς, ένα χρόνο μετά τη διακοπή της εβδομαδιαίας έκδοσης του «Μικρού Ηρωα», άρχισε να κυκλοφορεί τον «Μπλεκ», το 1969, έχοντας εξασφαλίσει τα δικαιώματα από το καλλιτεχνικό στούντιο ΕsseGesse. Η νεότερη γενιά Σήμερα, η νεότερη γενιά, ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς και οι συνεργάτες του, επενδύουν και πάλι στο όνειρο με νέες σειρές και σχέδια για το μέλλον. «Η ιδέα της ενεργοποίησης και πάλι της έκδοσης υπήρχε πάντοτε, όμως στους δύσκολους εκδοτικά καιρούς που διανύουμε θα έπρεπε να υλοποιηθεί με τον σωστό τρόπο και όταν οι συνθήκες πραγματικά το επέτρεπαν», λέει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς. «Η συνάντηση με τον φίλο και συνεργάτη Νίκο Νικολαΐδη έδωσε το έναυσμα για τη νέα αυτή έκδοση. Ο Νίκος είναι σημαντικός αρωγός αυτής της προσπάθειας και με τις γνώσεις και το μεράκι του έδωσε τις σωστές κατευθύνσεις. Πολύτιμοι επίσης συμπαραστάτες στάθηκαν οι Γεώργιος Πολ. Παπαδάκης, Αντρέας Τσιρώνης, Γιώργος Βλάχος και Νίκος Ζώης». Αυτή η παρέα των συνεργατών έδωσε και πάλι ζωή στον «Μπλεκ» το 2014, ευελπιστώντας όχι μόνο να προκαλέσει νοσταλγία στους 50άρηδες αλλά να δημιουργήσει νέο κοινό. «Θέλαμε να δώσουμε νέα ζωή στον ήρωα που γαλούχησε από το 1969 τουλάχιστον τρεις γενιές αναγνωστών και αποτελούσε το αγαπημένο περιοδικό των εφήβων. Αυτό και κάναμε, πλαισιώνοντάς τον με άλλους ήρωες κόμικ που έγραψαν και αυτοί με τη σειρά τους τη δική τους ιστορία, όπως τον Ζαγκόρ, τον Roy of the Rovers, ποδοσφαιρικό κόμικ, και τέλος τον Τιμ Κάρτερ, ήρωα της άγριας Δύσης. Η συχνή επαφή με τους αναγνώστες του περιοδικού μέσω κυρίως των social media (γκρουπ του “Μπλεκ” στο facebook) μας καθοδηγεί στον εμπλουτισμό της ύλης. Ετσι λοιπόν, αφαιρέθηκαν κάποιοι ήρωες, ενώ προστέθηκαν νέοι με βασικότερο τον αγαπημένο Λοχαγό Μαρκ του οποίου φιλοξενούμε αδημοσίευτες ιστορίες. Παράλληλα γίνεται μια νέα προσπάθεια να εμπλουτίσουμε την έκδοση με νέες ιστορίες Ελλήνων σκιτσογράφων και σεναριογράφων». Ο νέος «Μπλεκ» κυκλοφορεί κάθε 15 του μήνα και έως τώρα, όπως λέει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, οι στόχοι προσεγγίζονται. Τα πρώτα έξι τεύχη είχαν κυκλοφορήσει με την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», αλλά πλέον η κυκλοφορία είναι αυτόνομη στον ελεύθερο ανταγωνισμό του περιοδικού Τύπου. «Για μας ο “Μπλεκ” είναι κάτι παραπάνω από ένα περιοδικό, είναι σύμβολο που στιγμάτισε τον εκδοτικό χώρο για παραπάνω από 40 χρόνια και επομένως θέλουμε να το κρατήσουμε ζωντανό. Θα θέλαμε να το εμπλουτίσουμε και με νέους ήρωες κόμικ, με βάση και τις απαιτήσεις του κοινού. Δεν είναι λίγοι οι αναγνώστες που μας παροτρύνουν να κάνουμε εβδομαδιαία την έκδοση, αλλά στην παρούσα φάση μια τέτοια ενέργεια θα ήταν ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη και εμείς θα θέλαμε να κινηθούμε με σταθερά και σίγουρα βήματα. Επιπλέον στη σκέψη μας είναι και η έκδοση κάποιων άλλων ηρώων κόμικ των εκδόσεων Ανεμοδουρά (ήδη κυκλοφορεί μια νέα μηνιαία έκδοση του Μικρού Ηρωα)». Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς επιχειρεί να σκιαγραφήσει το κοινό του περιοδικού, που αποτέλεσε τη «ναυαρχίδα» των εκδόσεων Ανεμοδουρά για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σταμάτησε άδοξα στις αρχές του 2010 όταν εκδιδόταν ως συλλεκτικός «Μπλεκ». Οι αναγνώστες του «Οι πρώτοι αναγνώστες του 1969 είναι η γενιά των 55άρηδων και εφόσον το περιοδικό σταματάει τη δυναμική του παρουσία το 2010 φτάνει ώς τους 20άρηδες. Αν συνεκτιμήσει κανείς ότι οι πωλήσεις που επιτυγχάνονταν εκείνη την εποχή σε εβδομαδιαία βάση άγγιζαν τις 100.000, θα καταλάβετε ότι μιλάμε για ένα μεγάλο κοινό το οποίο νοσταλγικά επιθυμεί να ξαναδιαβάσει ιστορίες του “Μπλεκ” αλλά και άλλων ηρώων εκείνης της περιόδου. Πέρα όμως από τους νοσταλγούς και τους φανατικούς θαυμαστές, με ιδιαίτερη χαρά αντιληφθήκαμε ότι υπάρχει και νεότερο κοινό. Και εμείς θεωρούμε ότι ο “Μπλεκ” αποτελεί έναν χαρακτήρα ιδιαίτερα αγαπητό στις μικρές ηλικίες γιατί πρεσβεύει διαχρονικές αξίες και ιδανικά, όπως ο αλτρουισμός, η αυτοθυσία, ο σεβασμός στον εχθρό και η ανιδιοτέλεια». Πριν από λίγα χρόνια κυκλοφόρησε το κλασικό, πια, βιβλίο των Γιώργου Πολ. Παπαδάκη και Νίκου Δημ. Νικολαΐδη με τίτλο «Ο Μπλεκ και οι άλλοι», στο οποίο συμπυκνώνεται η εντυπωσιακή εκδοτική ιστορία του. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς, όπως μας λέει σήμερα ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, «θεωρούσε ότι ο “Μπλεκ” αποτελούσε τη συνέχεια του “Μικρού Ηρωα” σε εικονογραφημένη μορφή και βέβαια είχε δίκιο». Εδώ το λινκ