Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο καθιερωμένος πια κατάλογος της ομώνυμης 15ης Έκθεσης Κόμικς & Επιτραπέζιων Παιχνιδιών, Comic n' Play, που πραγματοποιήθηκε από τις 15 μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, ο οποίος συγκεντρώνει τις 50 (δισέλιδες ως επί το πλείστον) συμμετοχές των δημιουργών που πήραν μέρος. Και με την ευκαιρία, έκανα μια λίστα με όλους τους προηγούμενους καταλόγους ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΦΟΥΣΚΕΣ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ ΤΕΛΟΣ ΣΑΙΖΟΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΕΚΤΗ ΕΚΘΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΜΕΛΑΝΙΕΣ Η ΕΝΝΆΤΗ! ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝΟ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ ΤΑ ΠΑΙΞΑΜΕ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ps. Η έκθεση ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της Κατερίνας Κάπαλη

Ο φαρμακοποιός της Θεσσαλονίκης που έγινε κομίστας κι έχει 12 βέσπες Ο Σταύρος Κιουτσιούκης ξέρει τι θέλει στη ζωή Ο Yellow Boy είναι ένα εσωστρεφές κόμικ στριπ ποτισμένο με μαύρο χιούμορ με ήρωα έναν άρρωστο πιτσιρικά που φαίνεται να έχουν στραφεί όλα εναντίον του. O Σταύρος μέχρι πρότινος διατηρούσε φαρμακείο στη Θεσσαλονίκη. Είχε σπουδάσει φαρμακευτική, δούλευε στο φαρμακείο και στον ελεύθερο χρόνο που κατάφερνε να ξεκλέψει από τη δουλειά του σχεδίαζε κόμικς και τα εξέδιδε μόνος του ή σχεδόν μόνος του. Χρόνια τώρα. Μέχρι που αποφάσισε ότι πριν κλείσει τα σαράντα πρέπει να κάνει επιτέλους αυτό που πραγματικά θέλει στη ζωή του. Έκλεισε το φαρμακείο και έπεσε με τα μούτρα στα κόμικ, τα σκίτσα και την εικονογράφηση. Ο πιο γνωστός χαρακτήρας των κόμικ του ήταν ο Yellow Boy, μια τριλογία σε τέσσερα μέρη, όπως αρέσει και στον ίδιο να λέει. «Ο Yellow Boy είναι ένα εσωστρεφές κόμικ στριπ ποτισμένο με μαύρο χιούμορ με ήρωα έναν άρρωστο πιτσιρικά που φαίνεται να έχουν στραφεί όλα εναντίον του. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα δικό μου alter ego που, ακολουθώντας το μοτίβο ενός Charly Brown ή ενός μικρού Κθούλου», λέει ο Σταύρος και συνεχίζει «Κατά τα άλλα στα υπόλοιπα κόμικ μου (Δεξιοτέχνης, Νικολέτ, Βυζιά κλπ) αλλά και στα φανζίν μου όπως το Λαλούμ, όποια και αν είναι η ιστορία το σταθερό στοιχείο είναι ο έρωτας που μέσα από το χιούμορ, τις νευρώσεις και τις νεανικές αγωνίες ξεπηδάει άλλοτε σαν βασανιστήριο και άλλοτε σαν λύτρωση στα προβλήματα. Έτσι, ο θεός έρωτάς μου άλλοτε αναζητά δουλειά σε λογιστικό γραφείο και άλλοτε γίνεται η αφορμή για τεράστιες ανατροπές στη ζωή των ηρώων μου». Μου λέει ότι ξεκίνησε να σχεδιάζει από μικρό παιδί αντιγράφοντας ήρωες του Disney ενώ αργότερα, στην εφηβεία, έγινε αναγνώστης του Παραπέντε και της Βαβέλ. «Κάποια χρόνια αργότερα έκανα μια στροφή στα πιο ανεξάρτητα ευρωπαϊκά και τους σύγχρονούς μου Έλληνες δημιουργούς όπως ο Πέτρος Χριστούλιας, ο Τάσος Ζαφειριάδης, ο Γιάννης Καλαιτζής και ο Τάσος Μαραγκός. Οι σχεδιαστές που πάντα θαύμαζα ήταν ο Gotlieb, ο Edica και ο Will Eisner. Όλους αυτούς τους θαύμαζα για την σχεδιαστική τους δεινότητα και το ιδιαίτερο χιούμορ τους. Ήταν, ιδίως οι Gotlieb και Eisner, οι πρώτοι που μου φανέρωσαν την επιλογή του χιούμορ μέσα απο μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση, με ενήλικα χαρακτηριστικά και λιγότερο καρτούν. Επίσης, ο Reiser έπαιξε μεγάλο ρόλο στην δραματικότητα των χαρακτήρων μου, κυρίως με το "Μεγάλο ρεμάλι" του. Νομίζω ότι θέλησα να ασχοληθώ με τον σχεδιασμό κόμικ γιατί μέσα από αυτό μπορούσα να αφηγηθώ τις δικές μου ιστορίες. Επιπλέον, τα κόμικ ως μορφή αφήγησης είναι ένα εργαλείο που με κάνει να νιώθω ευχάριστα. Σχεδιάζω για να εκφράσω τις σκέψεις μου και θέματα που ίσως με απασχολούν», εξηγεί. Ο Σταύρος δουλεύει «παραδοσιακά», χωρίς κανένα ψηφιακό στάδιο στο σχεδιασμό. Αντίθετα χρωματίζει σε μεγάλο βαθμό στον υπολογιστή. — Μπορείς και βιοπορίζεσαι μέσα από τον σχεδιασμό κόμικ; Μιας και εδώ και λίγο καιρό εγκατέλειψα αυτό που θεωρείται βασική εργασία για χάρη της τέχνης, η ερώτηση αυτή είναι ένα ποτήρι που πρέπει να δω μισογεμάτο. Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο κανείς να βιοποριστεί μόνο από τη δημιουργία κόμικ, η ενασχόληση με συγγενείς δραστηριότητες (εικονογραφήσεις, illustrations κλπ) μπορεί στο σύνολό της να φέρει αποτέλεσμα εφ' όσον γίνεται μεθοδικά και με μεγάλη αγάπη. Γενικά είναι μια συνειδητή απόφαση, παίρνοντας άλλο ένα μεγάλο ρίσκο στη ζωή μου. — Τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια; Βλέπεις να μεγαλώνει το κοινό των κόμικ; Τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε τόσο το κοινό όσο και οι δημιουργοί. Τα φρέσκα πρόσωπα του χώρου φέρνουν νέες ιδέες γύρω από το κόμικ κλείνοντας την ψαλίδα σε σχέση με την Ευρώπη. Αυτό κάνει μερίδα των κόμικ στην Ελλάδα πιο προσιτά σε ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που δοκιμάζουν πιο εύκολα αυτή την τέχνη απ' ότι στο παρελθόν. Ιδίως η σύγχρονη αντίληψη για τα κομικ στριπς και η ευκολία της επικοινωνίας τους από το διαδίκτυο αποτελούν το καλύτερο δείγμα προσέγγισης των όχι καθιερωμένων αναγνωστών κόμικ. Τα ίδια τα κόμικ στριπς στις μέρες μας συχνά βγαίνουν από την απομόνωση και την εσωστρέφεια με θεματολογία που αγγίζει το ευρύ κοινό. — Σε ενδιαφέρουν τα ερωτικά κόμικ; Με ενδιαφέρουν πρωτίστως τα ερωτικά κόμικ σε όλες τις εκδοχές τους. Η προσπάθειά μου πάντα είναι να εκφράσω την άποψή μου πως το ρομαντικό στοιχείο συνδέεται άρρηκτα με το σαρκικό στοιχείο και οι ηδονές δεν έχουν περιορισμούς. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ τα κόμικ μου πρωτίστως ερωτικά. — Πως θα περιέγραφες το στυλ σου γενικότερα; Θα έλεγα πως είμαι λίγο ασαφής σε αυτό αν και παρ' όλα αυτά έχω κατορθώσει να έχω ένα σχετικά αναγνωρίσιμο προσωπικό ύφος. Ευδιάκριτες είναι κάποιες αναφορές σε γιαπωνέζικα κόμικ, αναφορικά με τον σχεδιασμό των χαρακτήρων μου, αλλά ταυτόχρονα αντλώ στοιχεία από οτιδήποτε με συγκινήσει. — Ποιοι σε έχουν επηρεάσει στη δουλειά σου; Αν πρέπει να πω ότι κάποιος με επηρέασε και του οφείλω πολλά στοιχεία αφηγηματικά αυτός για μένα είναι ο Γιώργος Τσούκης (Τράσμαν). Φυσικά το χιούμορ και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός δημιουργού διαμορφώνονται και από εξωγενείς παράγοντες και καλλιτέχνες που δεν ανήκουν πάντα στον χώρο των κόμικ. — Τι σχεδιάζεις αυτόν τον καιρό; Ως συνήθως βρίσκομαι στη δύνη πολλών ταυτόχρονων πρότζεκτ. Επιγραμματικά τους επόμενους μήνες πρόκειται να κυκλοφορήσουν ένα νουάρ κόμικ και μια ανθολογία διασκευών παραμυθιών στα οποία έχω γράψει τα σενάρια. Ακόμη σε λίγες μέρες πρόκειται να κυκλοφορήσει διαδικτυακά το πρώτο μέρος ενός κόμικ μου με τον τίτλο Eleanor. Το βασικότερό μου μέλημα όμως αυτή την περίοδο είναι η επερχόμενη έκθεση ερωτικών σκίτσων μου με τον τίτλο Polaroids ενώ ταυτόχρονα και σταθερά δημοσιεύω τη σειρά κόμικ στριπ «ΚΟΜΙΚ βγαλμένα από τη ζωή» στο Socomic.gr. — Στο βιογραφικό σου σημειώνεις ότι λατρεύεις τις βέσπες. Να υποθέσω ότι έχεις βέσπα; Έχω 12. — Τι; Ναι, έχω κόλλημα. Μπορώ να πω ότι είναι ένας μικρός συλλέκτης βεσπών. Στην πηγή μπορείτε να δείτε και άλλα σχέδια του δημιουργού

Οταν ο ήλιος προχωρούσε ανάποδα Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Ο Σταύρος Κιουτσιούκης («Yellow Boy», «Ο Δεξιοτέχνης» κ.ά.) γράφει το σενάριο και η Εφη Θεοδωροπούλου («I Want to Be a Comicbook» κ.ά.) φιλοτεχνεί τα σχέδια για την «Τσαλακωμένη Ουρά» (εκδόσεις Ενατη Διάσταση), ένα νέο άλμπουμ, γλυκό και χιουμοριστικό, για τον διαχρονικό έρωτα, τη μνήμη και τη λύτρωση της βύθισης σε ένα ουτοπικό παρελθόν. «Υπάρχουν πράγματα στη ζωή που είναι καλό να μην τα κάνεις. Δεν είναι καλό ας πούμε να πεις “κοντό μυτόγκα” έναν κοντό μυτόγκα Νίντζα. Οπως δεν είναι καθόλου καλή ιδέα να πιάσεις δουλειά ως Δοκιμαστής Βασιλικού Φαγητού στον πιο μισητό βασιλιά. Αλλά το μεγαλύτερο λάθος απ’ όλα είναι να βάλεις τα δάχτυλα του ποδιού σου στην άμμο της παραλίας…». Ετσι ξεκινάει η «Τσαλακωμένη Ουρά» στην παραθεριστική κοσμοσυρροή της Καλλικράτειας του 2015. Η νεαρή Ρω βυθίζει τα πόδια της στην άμμο και ανακαλύπτει ένα θαμμένο ημερολόγιο, μιας άλλης κοπέλας του 1934, συναρπαστικό, αλλά ημιτελές. Κόβεται απότομα στις 5 Αυγούστου. Και η μέρα που το διαβάζει η Ρω είναι, καλά το φανταστήκατε, 5 Αυγούστου. Με τον σύντροφό της αποφασίζουν να αναζητήσουν τα ίχνη της συγγραφέως του ημερολογίου και, άθελά τους στην αρχή, μανιωδώς στη συνέχεια, καταδύονται (ή αναρριχώνται) σε ένα μακρινό παρελθόν σαν παραμύθι, σε ένα παλιό αρχοντικό (ή παλιόσπιτο που αποκαλύπτει πολλά για τους τότε κατοίκους του και ακόμη περισσότερα για τους νυν επισκέπτες του οι οποίοι ζουν την πρώτη μέρα της καινούργιας ζωής τους υπό το βλέμμα εκατοντάδων χρυσοκίτρινων αλεπούδων. Σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων θα αισθανθούν τη μαγεία ενός φανταστικού κόσμου που μπορεί κάποτε να υπήρξε ή να είναι απολύτως ψεύτικος, αλλά πάνω απ’ όλα είναι άξιος εξερεύνησης γιατί θεμελιώνεται με υλικά τα δικά τους όνειρα, τις δικές τους επιθυμίες, την ανάγκη τους για απόδραση. Ενας έρωτας που μεταφέρεται σε ένα ειδυλλιακό και κατά φαντασία παρελθόν αποτελεί το επίκεντρο της «Τσαλακωμενης Ουράς» των Σταύρου Κιουτσιούκη και Εφης Θεοδωροπούλου Ο Κιουτσιούκης φαίνεται συνειδητά να περιορίζει λίγο το σύνηθες πνευματώδες χιούμορ, που άλλοτε ξεχειλίζει και άλλοτε κυλάει υποδόρια στις ιστορίες του, για να δώσει περισσότερο χώρο στο συναίσθημα και τον ψυχισμό της πρωταγωνίστριάς του στην αναζήτηση του δικού της άγιου δισκοπότηρου που δεν είναι άλλο από λίγες στιγμές παραμυθιού και έρωτα. Και η Εφη Θεοδωροπούλου με τα ασπρόμαυρα σχέδιά της συνοδεύει πολύ επιτυχημένα αυτήν την προσωπική περιπέτεια μιας νέας κοπέλας που ταξιδεύει στη χώρα των δικών της θαυμάτων, των θαυμάτων του ονείρου της. Πηγή Παρουσίαση της έκδοσης

Εντός (και εκτός) των Τειχών Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Στα σύγχρονα κόμικς οι τσιμεντένιοι όγκοι των πόλεων, οι αφιλόξενοι κι επικίνδυνοι δρόμοι, τα σκοτεινά διαμερίσματα, οι βρόμικοι ακάλυπτοι γίνονται σκηνικά που επηρεάζουν καθοριστικά τις ανθρώπινες ζωές και τείχη που τις εγκλείουν αναπόδραστα. Οπως αυτή του πρωταγωνιστή στο «Intra Muros» (εκδ. Ενατη Διάσταση) των Τάσου Ζαφειριάδη και Πέτρου Χριστούλια. «Πρέπει να βγω έξω! Είμαι πλέον οργανικό μέρος του σπιτιού μου. Εγώ είμαι ο πυρήνας, και οι κατσαρίδες τα ριβοσώματα. Οι τοίχοι είναι η κυτταρική μου μεμβράνη - ημιπερατή. Το σπίτι μου είναι κύτταρο και ούτε καν είναι δικό μου. Το νοικιάζω… Απόπτωση!» μονολογεί ο πρωταγωνιστής του «Intra Muros». Εχοντας τη μορφή του Τάσου Ζαφειριάδη, ενός από τους πιο ευφυείς και παραγωγικούς δημιουργούς κόμικς της χώρας μας. Τα σχέδια υπογράφει ο Πέτρος Χριστούλιας, σε ακόμη μία σπουδαία συνεργασία των δύο καλλιτεχνών μετά τα «Χαρακώματα» και το «Σλαπ». Δεν πρόκειται, όμως, για μια καινούργια δουλειά, αλλά για τη συγκεντρωτική έκδοση των ιστοριών που δημοσιεύονταν στο περιοδικό «9» της «Ελευθεροτυπίας» και είχαν κυκλοφορήσει σε τόμο το 2010. Περιλαμβάνονται, ωστόσο, και αρκετές αδημοσίευτες, τότε, σελίδες αλλά και πλούσια «extras», προσχέδια, επεξηγηματικά σημειώματα, πειραματικά κι εναλλακτικά εξώφυλλα, σχέδια φίλων (Μαραγκός, Frogs and Dogs, Διαλυνάς, Κιουτσιούκης, Τσίλης, Κυριακάκης, Σταμπουλής, ακόμα και Moebius!). Η συνειδητοποίηση του εγκλεισμού συρρικνώνει ακόμη περισσότερο τον «τοσοδούλη» φυλακισμένο «εντός των τειχών» Στο επίκεντρο βρίσκεται η ατέρμονη αστική περιπέτεια ενός νέου ανθρώπου που πασχίζει να προσαρμοστεί σε μια εχθρική πόλη με όπλα του την καλπάζουσα φαντασία και την προσωπική, σουρεαλιστική μεταμόρφωση των αντικειμενικών δυσχερειών σε ατομικές λύσεις. «Η πόλη μου είναι βυθισμένη στην ομίχλη. Φεύγω για μεταπτυχιακό σε άλλη πόλη. Το σπίτι μου είναι ένα τεράστιο κύτταρο και το νοικιάζω. Απαίσιες πλατείες. Εμπορικά κέντρα. Κεραίες και ηλιακοί θερμοσίφωνες. Ακάλυπτοι και φωταγωγοί. Αχτένιστες ταράτσες. Καφές και διαδίκτυο. Φαγητό σε πακέτο. Κλιματιστικά που στάζουν. Εξαέρωση. Κρυμμένα μηνύματα. Αϋπνία. Φυγή στο φανταστικό. Ο κόσμος μεγαλώνει ή εγώ μικραίνω; Ή απλώς νιώθω ότι πρέπει να μεγαλώσω απ' την αρχή;» αναρωτιέται ο Ζαφειριάδης, συνοψίζοντας σε αυτές τις ρητορικές ερωτήσεις τα αδιέξοδα ενός ανθρώπου που νιώθει εγκλωβισμένος. Αλλά δεν το βάζει κάτω και επινοεί επαναληπτικά το προσωπικό του μικρο-σύμπαν. Το κατασκευάζει κάθε μέρα με διαφορετικό τρόπο ώστε να τον χωρά και να γίνεται υποφερτό. Επιστρατεύει την αστείρευτη φαντασία του και το ελεύθερο παιχνίδι, βρίσκει ερείσματα στις συμφιλιωτικές διαθέσεις με τον «κόσμο εκεί έξω» που κάθε άνθρωπος διαθέτει και που συνήθως ανταγωνίζονται σε μια άνιση διελκυστίνδα με την απάθεια, την απόσυρση ή ακόμα και το μίσος. Ο Μισέλ Ντε Σερτό στο βιβλίο του «Επινοώντας την καθημερινή πρακτική – Η πολύτροπη τέχνη του πράττειν» (εκδ. Σμίλη) υπερασπίζεται με σθένος τις υποτιμημένες και αχαρτογράφητες ως «ταπεινές και ανάξιες» πρακτικές επιβίωσης, που σχηματίζουν, ωστόσο, νησίδες ελευθερίας, μετατρέποντας την τάχα a priori και τελεσίδικη παθητικότητα του καταναλωτή σε δημιουργικότητα και επινοητικότητα. Σε αντιδιαστολή με τη σφοδρότητα της κριτικής του Φουκό απέναντι στη μικροφυσική της εξουσίας, όπως αναλύεται στο «Επιτήρηση και Τιμωρία», o Ντε Σερτό γράφει: « Αυτοί οι “τρόποι του πράττειν” συνιστούν τις χιλιάδες πρακτικές μέσω των οποίων οι χρήστες επανιδιοποιούνται τον χώρο που οργανώνεται από τις τεχνικές της κοινωνικοπολιτιστικής παραγωγής. Θέτουν ερωτήματα ανάλογα και αντίθετα με όσα πραγματεύεται το βιβλίο του Φουκό: ανάλογα, εφόσον το ζητούμενο είναι να διακρίνουμε τις σχεδόν μικροβιακές τελέσεις που θρασομανούν στο εσωτερικό των τεχνοκρατικών δομών και εκτρέπουν τη λειτουργία τους εφαρμόζοντας μια πληθώρα “τακτικών” αρθρωμένων πάνω στις “λεπτομέρειες” της καθημερινής πρακτικής· αντίθετα, εφόσον το ζητούμενο δεν είναι πια να διευκρινίσουμε πώς η βία της επιβεβλημένης τάξης μεταλάσσεται σε πειθαρχική τεχνολογία, αλλά να φέρουμε στο φως τις λαθραίες μορφές που προσλαμβάνει η σκόρπια, μαστορευτική και τακτικού τύπου δημιουργικότητα των ομάδων ή των ατόμων που έχουν πιαστεί εφεξής στα δίχτυα της “επιτήρησης”. Οι διαδικασίες αυτές και τα τεχνάσματα των καταναλωτών συνθέτουν, σε τελική ανάλυση, το δίκτυο μιας αντιπειθαρχίας». Από τις μεγαλύτερες αρετές του «Intra Muros» είναι ο αυτοσαρκασμός του αφηγητή του, που δεν διστάζει να παραλληλίσει το «δράμα» της καθημερινότητάς του με το ταξίδι του Οδυσσέα ή να παραβεί τις «ηθικές» του αξίες για μια σοκολάτα Στο πλαίσιο αυτών των πολύμορφων καθημερινών πρακτικών και τεχνασμάτων αντιπειθαρχίας και εναντίωσης στη νομοτέλεια, ο αυτοσαρκαστικά μικροσκοπικός -όχι όμως πάντα- πρωταγωνιστής του «Intra Muros» επανιδιοποιείται το ανθρωπογενές περιβάλλον της πόλης, μυρίζει τη ρίγανη στον μπαχτσέ της διπλανής πολυκατοικίας, παίρνει τη Θεσσαλονίκη ολόκληρη πάνω στο ποδήλατό του, εξαφανίζει από τον χάρτη την πλατεία Ομονοίας, κόβει βόλτες πάνω σε μαγικό ιπτάμενο χαλί, απολαμβάνει τα θερινά σινεμά, τα διατηρητέα κτίρια και το φθινοπωρινό ψιλόβροχο, ταξιδεύει στους λαβυρινθώδεις υπονόμους, φτιάχνει με το μυαλό του φανταστικούς αστερισμούς και αλυχτά στο σεληνόφως, συνομιλεί με τα αγάλματα και με τους εξωγήινους που σταμάτησαν πάνω απ’ τη γειτονιά. Δεν μένει όμως μόνο “intra muros”. “Γκρεμίζει” τα τείχη και βγαίνει έξω από τα φυσικά ή εγκεφαλικά σύνορα της πόλης. Συχνά-πυκνά οι ιστορίες αλλάζουν τίτλο και γίνονται Extra Muros. Ο Ζαφειριάδης ταξιδεύει ως εξερευνητής στη ζούγκλα, γίνεται σιωπηλός αστροναύτης κι αγναντεύει τον γαλάζιο πλανήτη, βυθίζεται στα Χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου, μεταμορφώνεται σε πιλότο και γαζώνει γερμανικά μαχητικά, μάχεται με τον δράκο για τα μάτια μιας πριγκίπισσας, γαντζώνεται στα αστέρια, παίζει φλογέρα στα πρόβατα και περιδιαβαίνει την πόλη χίλια χρόνια μετά. Οι αποδράσεις του, βέβαια, δεν έχουν πάντα αίσια κατάληξη. Επιβιβάζεται σε ρώσικο πύραυλο κι εκτοξεύεται από μια κονστρουκτιβιστική κατασκευή, όπως ο Πύργος του Τάτλιν, για να προσσεληνωθεί στο μάτι του φεγγαριού του Ζορζ Μελιές από το Ταξίδι στη Σελήνη, ψαρεύει αρβύλες στους πάγους δίπλα σε απορημένες φώκιες και τρέπεται σε φυγή μετά τη μονομαχία του στην Αγρια Δύση, μια και είναι τόσο μικροσκοπικός που δεν μπορεί να σηκώσει καν το πιστόλι. Στα φανταστικά αυτά ταξίδια “στο μυαλό του Τάσου Ζαφειριάδη”, ο ιδανικός συνεπιβάτης είναι τα καταπληκτικά σχέδια του Πέτρου Χριστούλια που εικονογραφεί την πόλη από κάθε οπτική γωνία: από ψηλά, από κάτω προς τα πάνω, από μπαλκόνια και ταράτσες, από πλατείες, πεζοδρόμια και παγκάκια. Αποδίδει κτίρια, δρόμους, γέφυρες, τοπόσημα και μνημεία άλλοτε ως καφκικά κι αβάσταχτα τσιμεντένια θηρία κι άλλοτε ως εύπλαστα, δαντελένια κι αέρινα κοσμήματα. Που μορφοποιούνται και σχηματοποιούνται στη βάση της προσωπικής διάθεσης και της ψυχολογίας του ανθρώπου εντός τους και δίπλα τους. Μνημεία και αγάλματα γίνονται τόποι «μαρτυρίου» και εξομολόγησης για τον ενοχικό πρωταγωνιστή. Η πλήρης έκδοση του «Intra Muros» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενατη Διάσταση «Λέγεται ότι ο Τζόις ισχυρίστηκε πως αν ποτέ το Δουβλίνο καταστρεφόταν, θα μπορούσε να ξαναχτιστεί ολόιδιο τούβλο προς τούβλο με βάση τον Οδυσσέα του. Επιτρέψτε μου να αναρωτηθώ ποια πόλη θα μπορούσε άραγε να χτιστεί από τις σελίδες του “Intra Muros”. Αν προσέξει κανείς την εικονογράφηση, θα δει ότι εμφανίζονται άλλοτε λεπτομέρειες της γειτονιάς των Εξαρχείων και άλλοτε του Πύργου Αθηνών στου Γουδή, εκεί όπου μέναμε για χρόνια ο Πέτρος κι εγώ αντιστοίχως. Από την άλλη, δεν λείπει ούτε η Μητέρα Θεσσαλονίκη. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, γιατί τη Θεσσαλονίκη λίγο-πολύ την κουβαλάω μέσα μου και δεν μπορώ να της ξεφύγω εύκολα […] Ολες οι πόλεις μοιάζουν σε κάποιο βαθμό, είναι παραλλαγές στο ίδιο θέμα – σ’ αυτό το αόρατο δίκτυο το οποίο επενδύουν το μπετόν και τα τούβλα και τα καλώδια και οι εμπειρίες μας» σημειώνει επιλογικά ο Τάσος Ζαφειριάδης. Και ακριβώς εδώ έγκειται η πλήρης αντίθεση του «Intra Muros» με την ατυχή και αποϊστορικοποιημένη υπεραπλούστευση του Ελύτη στην, περιέργως κι ανεξήγητα, τόσο δημοφιλή και αναπαραχθείσα φράση του: «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Και πού είναι οι εμπειρίες μας; To «Intra Muros» είναι ένα μωσαϊκό από εμπειρίες, ένα ψηφιδωτό φτιαγμένο από πόλεις και όνειρα. Και αχαλίνωτη φαντασία. Τέτοια που ισοπεδώνει κάθε τείχος. Πηγή Παρουσίαση της έκδοσης, όπου περιλαμβάνονται και λινκ για τους δημιουργούς, αλλά και για την πρώτη έκδοση του έργου από την Ελευθεροτυπία.

Ο κατάλογος της 14ης εκθεσεως κόμιξ & επιτραπέζιων παιχνιδιών με τον γενικό τίτλο ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ που έγινε στην Θεσσαλονίκη στις 26 με 29 Νοεμβρίου του 2015.Ο κατάλογος περιλαμβάνει τις 29 συμμετοχες 46 δημιουργων γνωστών κομιξάδων μέλη της INKORREKT αλλά και των σπουδαστών της COMINK,που έκθεσαν τα έργα τους.Οι δισέλιδες και τετρασέλιδες ιστορίες τους είναι επί το πλείστον εύθυμες. Τα έργα όπως είναι φυσικό σε τέτοιες δουλειές είναι άνισα άλλα καλά άλλα μέτρια. Υ.Γ.Οπισφόφυλλο δεν βάζω γιατί περιέχει διαφήμιση.

Τα τυπικά για αυτό άλμπουμ μπορείτε να τα μάθετε από το δελτίο τύπου της Ένατης Διάσταση: Ένα νεαρό ζευγάρι, μια σειρά από ατυχή γεγονότα και η πόλη αποτελούν τα βασικά στοιχεία της πλοκής του A Better Story. Στο πρώτο της επίσημο και μεγάλου μήκους άλμπουμ, η Λένα παρουσιάζει μια γλυκόπικρη ιστορία αγάπης, δοσμένη μέσα από την πολυσύνθετη αναπαραστατική δύναμη της αφήγησης των κόμικς. Εικόνες χωρίς λόγια, κατακερματισμένες σελίδες και ολοσέλιδα καρέ, μικρές χιουμοριστικές πινελιές και έντονα συναισθήματα συνθέτουν μια πολυσέλιδη, σιωπηλή αφήγηση που εφορμά από μια απλή σεναριακή σύλληψη και εξελίσσεται σ’ένα όμορφο, πειραματικό δημιούργημα. Αν κάποιος τώρα ενδιαφέρεται και για μια προσωπική άποψη, ας συνεχίσει Τα κόμικς της Λένας με μπερδεύουν: πάντα νομίζω ότι κάτι έχασα. Τα θεωρώ όλα πολύ προσωπικά, σαν να διαβάζεις το ημερολόγιό της. Κι αυτό μου προκαλεί κάπως αμηχανία. Εδώ, αν και αυτή η αίσθηση αιωρείται, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Σαν σύνολο το τομάκι αυτό είναι εξαιρετικό. Θα μπορούσε α-ν-ε-τ-ό-τ-α-τ-α αντί για το λογότυπο της Ένατης Διάστασης να είχε της Top Shelf! Αργεί λίγο να σε κερδίσει κι αυτό γιατί έχει τους δικούς του ρυθμούς (τους οποίους αρχικά σου επιβάλει), μόλις όμως συγχρονιστείτε στην ίδια τροχιά, κυλάει πανεύκολα. Την θεματολογία την βρήκα λίγο "κοριτσίστικη" χωρίς αυτό να το αναφέρω ως αρνητικό (ή θετικό.) Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση, και νομίζω πως είναι το (πολύ) δυνατό χαρτί του άλμπουμ, είναι το storytelling. Η Λένα έχει βρει ορισμένους εξαιρετικά ευφυείς τρόπους να σου μεταδώσει αυτό που θέλει να σου πει (χωρίς λόγια), όπως πχ την έννοια του χρόνου ή ακόμα και τις μεταξύ των χαρακτήρων συνομιλίες. Με λίγα λόγια, φαίνεται πως έχει δουλέψει πολύ για αυτό το βιβλίο. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το αγόρασα με πολύ μεγάλη επιφύλαξη. Πλέον είμαι πολύ χαρούμενος που το έχω στην συλλογή μου! Και εις ανώτερα Λένα!

Όπως έχω ξαναγραψει καπου μες στο τζηση, δεν έχω διαβασει κόμικ του Κιουτσιούκη που να μη μ αρεσει. Και συνεχίζει να ισχύει Πολύ διαφορετική η Τσαλακωμένη ουρά απο τα υπόλοιπα κόμικς του, αλλά εξίσου φρεσκο κι όμορφο το αποτέλεσμα, σχεδιασμένο απο την Εφη Θεοδωροπούλου 'Ενα καλοκαιρινό ελληνικό παραμύθι, με αλεπούδες, ταξίδια στο χρόνο, χιουμοριστικές νότες και σουρρεαλιστική ματιά Στην αρχή με ξένισε λίγο το σχέδιο αλλά στη συνέχεια το βρήκα πολύ ταιριαστό για τη συγκεκριμένη ιστορια Φυσικά και προτεινεται! (φωτο των δημιουργων, κρυμμενων πισω απ την τσαλακωμενη ουρα, που αλιευθηκε απ το φβ) Αφιερώματα στον Σταύρο Κιουτσιούκη και την Έφη Θεοδωροπούλου

Όπως πληροφορουμαστε και απο το οπισθοφυλλο η εκδοση αυτη συγκεντρωνει για πρωτη φορα ολα τα επεισοδια που δημοσιευθηκαν αρχικα μεσα απο τις σελιδες του 9. Επισης στο τελος υπαρχει εξτρα υλικο, με σχολια του Τασου Ζαφειριαδη, προσχεδια και σχεδια αλλων δημιουργων. Προκειται για μονοσελιδες ιστοριες ενιοτε χιουμοριστικες και ενιοτε πιο μελαγχολικες που περιγραφουν τις εντυπωσεις του δημιουργου απο την ζωη στην Αθηνα. Παρολο που σαν γνησιο τεκνο της πολης που δεν μπορω να με φανταστω να την εγκαταλειπω, δεν συμμεριζομαι την οπτικη του σεναριογραφου αυτο δεν σημαινει οτι δεν μου αρεσε. Αντιθετως το θεωρω ενα αρκετα καλο "αυτοβιογραφικο" κομικ με αρκετα πετυχημενο χιουμορ. Ακομα με εντυπωσιασε η ιδεα του σε-σμικρυνση-πρωταγωνιστη που αφηνει την πολη να παιρνει τον πρωτο ρολο ενω αυτος προσπαθει να επιβιωσει στους ρυθμους της. Φανταζομαι οτι σε ανθρωπους που αφησαν τον τοπο καταγωγης τους για να πανε σε μια μεγαλη πολη να ζησουν θα τους αρεσει ακομα περισσοτερο και σιγουρα θα βρουν αρκετα σημεια με τα οποια θα ταυτιστουν. Το σχεδιο ειναι πολυ πετυχημενο και δενει με το υφος των ιστοριων και η εκδοση ειναι πολυ προσεγμενη και σιγουρα τα αξιζει τα χρηματα της. Για την εκδοση του αλμπουμ Intra Muros απο την Ελευθεροτυπια δες ΕΔΩ Επισης χρησιμα λινκς : Αφιέρωμα στον Πέτρο Χριστούλια - Αφιέρωμα στον Τάσο Ζαφειριάδη Ομαδοποίηση για τη Συλλογή Εννέα

Ο κατάλογος της 13ης εκθέσεως κόμιξ & επιτραπέζιων παιχνιδιών Θεσσαλονίκης που έλαβε μέρος τον Νοέμβριο του 2014 με γενικό θέμα <<ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ>> περιέχει τις δημιουργίες που συμμετείχαν σε αυτήν.Με γνωστούς κομιξάδες μέλη της INKORRKT αλλά και σπουδαστές της COMINK.47 ολιγοσέλιδες ιστορίες επί το πλείστον εύθυμες που πρέπει να έχει κανείς την κομιξοθήκη του ιδίως αν αγαπά τα Ελληνικά κόμιξ.Προσοχή στα έργα των σπουδαστών που αποτελούν το νέο αίμα στην σκηνή των κόμιξ και αρκετά απο τα παιδιά αυτά είμαι σίγουρος ότι θα τα ξανακούσουμε στο μέλλον.

Το 2010 ο Τομέκ έφτιαξε τον ιστότοπο The Very Closed Circle, όπου συμμετέχανε μία ομάδα γνωστών δημιουργών κόμιξ φτιάχνωντας χιουμοριστικά στριπ των 4 καρέ,αυτός ήταν και ο μόνος όρος για την συμμετοχη των καλλιτεχνών.Ενας απο αυτούς ηταν και ο Τάσος.Σε αυτό το άλμπουμ μάζεψε όλα τα στριπάκια που έφτιαξε,διάλεξε για τίτλο το όνομα απο ένα στριπάκι που ταιριάζει απόλυτα στο βιβλίο.Σε κάθε μία απο την δουλειά του υπάρχει και σχολιασμός από τον ίδιο. Δεν χρειάζεται να πω την γνώμη μου,το χιούμορ τουΤάσου το ξέρουμε. Εγω πάντως το χάρηκα.Τα σεναριάκια του μου θυμίζουν λίγο την δομή των μονοπράκτων των ΜΟΝΤΥ ΠΑΙΘΟΝΣ που άλλιως αρχίζαν,το πηγαίνανε αλλού στην μέση και σε μερικά δεν υπάρχει τέλος.Θυμάστε τον αξιωματικό που έμπαινε κατά την διάρκεια των σκετς και το εκοβε στην μέση λόγω ότι πρόσβαλε τα ήθη. Σε μία συνέντευξη τους μάλιστα είπαν ότι γινότανε αυτό επειδη είχαν μια καλή ιδέα αλλα δεν ξέρανε πως να συνεχίσουν ή να τελειώσουνε.Αν σας αρέσει ο Τάσος πάρτε το. 8.90 στα 10.

Ο Νικόλας και ο Αλέξανδρος Καραβάς-αδέρφια-κάνουν δυναμικά την πρώτη τους εμφάνιση στον χώρο των κόμικς, σκιαγραφώντας την καθημερινότητα μίας ομάδας υπαλλήλων που δουλεύουν στο γραφείο μιας υπηρεσίας του ελληνικού δημοσίου,μέσα απο μία εύθυμη -ισως και γλυκόπικρη-ματιά. Με την αφήγηση μεταξύ της αναπαράστασης της καθημερινότητας και ...μαγείας οι δυο δημιουργοί παρουσιάζουν μια λιτή, αλλά έξυπνα δοσμένα ιστορία.Σχέδια που μου θυμίζουν έντονα γελοιογραφίες παλίας εποχής,που κινούνται ανάμεσα στην καρικατούρα και στο ρεαλιστικό σχέδιο.Ενα κόμιξ που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Το άλμπουμ το προλογίζει ο SOLOYP Υ.Γ.Και προσοχή κοπελιές του ιστοτόπου αν κάποτε συναντηθούμε στην λέσχη μη με αφήσετε να σας πλησιάσω και να σας ψιθυρίσω τον ...μαγικό αριθμό...131808.Θα έχετε μπερδέματα. 8.5 στα10

Απρίλιο του 2015 κυκλοφορεί αυτό το ωραίο τεύχος από την "Ένατη Διάσταση", σε μικρό μέγεθος, ασπρόμαυρο με 36 συνολικά σελίδες. Στο σενάριο ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος, ο καλός μας xepetas του φόρουμ, στο ντεμπούτο του και στο σχέδιο ο Θεσσαλονικιός Φώτης Παπαστεφάνου. Το κόμικ αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας προσφύγων από τον Πόντο το 1923, και την πορεία τους μέσα στο καράβι προς την Ελλάδα και τη νέα ζωή που τους περιμένει εκεί. Θέλω να σταθώ στο σενάριο αφού ο Θόδωρος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά - φαίνεται ότι έχει διαβάσει χιλιάδες κόμικς - και η αφήγηση, το στήσιμο των καρέ, ο συνδιασμός των περιγραφών σε τρίτο πρόσωπο με τις ομιλίες στα μπαλονάκια, κυλούν όλα με φυσικό και ευχάριστο τρόπο. Στο σχέδιο, ο Φώτης ακολουθεί το γνωστό προσωπικό του στυλ, σχεδιάζοντας ασπρόμαυρα με γκρίζες σκιές με ακουαρέλα (υποθέτω).

Το τεύχος αυτό περιλαμβάνει δύο ιστορίες Ηρωικής Φαντασίας. Στην πρώτη (και μεγαλύτερη) με τίτλο Νεκρά Όνειρα, η Λάνα (ένας θηλυκός Κόναν) φτάνει στην πόλη Καμανούρ, αναζητώντας τον πύργο του Μάγου Χοτλαξ και τον μυθικό θησαυρό του. Στη δεύτερη ιστορία με τίτλο "Η Πέτρα της Μινουρ", ο Ιντορ αναζητάει την θρυλική πόλη της Μινουρ και το πολύτιμο πετράδι που κρύβεται εκεί. Αντίστοιχης θεματολογίας κόμικ από τον ίδιο δημιουργό είναι το Αιώνιος Εχθρός. Δελτίο Τύπου έκδοσης Δημήτρης Λαγός

Οι Ονειροπόλοι απέκτησαν αδερφάκι. Τους Αιθεροβάμονες Αιθεροβάμων < αρχαία ελληνική αἰθεροβάμων < αἰθήρ + -βάμων (<βαίνω) : που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και κάνει απραγματοποίητα σχέδια. Mια καλαίσθητη εκδοσούλα από την Ένατη Διάσταση που συλλέγει "γελοιογραφίες" του Κωστή Τζωρτζακάκη. Βάζω εισαγωγικά μιας και πιστευω ότι ο σκοπός της κάθε "βινιέτας" (σορρυ αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό) δεν έχει σκοπό το γέλιο αλλά τη μεταφορά του αναγνώστη σε μια άλλη εποχή ιδιαίτερης αισθητικής. Κατά τη γνώμη μου το κάνει καλά και αφήνει μια γλυκιά γεύση μετά την (σχετικά γρήγορη δυστυχώς) ανάγνωση του. Περιγραφή του dimious για τους Ονειροπόλους, απόλυτα ταιριαστή (και) γι' αυτή την έκδοση. Ο Κωστής Τζωρτζακάκης παρουσιάζει μια σειρά από νοσταλγικές βινιέτες όπου το φανταστικό αγγίζει το πραγματικό και το χιούμορ μπλέκεται με την μελαγχολία. Στ' αλήθεια δεν μπορώ να εκφράσω με καλύτερο τρόπο από αυτά που ήδη έχουν γραφτεί την γνώμη μου για το περιεχόμενου της συλλογής. Νομίζω πως με αυτή του την δουλειά ο Τζωρτζακάκης (Ονειροπόλοι και Αιθεροβάμονες) επιχειρεί να δημιουργήσει μια νέα μορφή ποίησης και τα καταφέρνει μια χαρά! Το αγάπησα ήδη Περισσότερους Ονειροπόλους και ΑΙθεροβάμονες, μπορείτε να βρείτε στο blog του Κωστή. Αφιέρωμα στον Κωστή Τζωρτζακάκη

Mια καλαίσθητη εκδοσούλα από την Ένατη Διάσταση που συλλέγει "γελοιογραφίες" του Κωστή Τζωρτζακάκη. Βάζω εισαγωγικά μιας και πιστευω ότι ο σκοπός της κάθε "βινιέτας" (σορρυ αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει αυτό) δεν έχει σκοπό το γέλιο αλλά τη μεταφορά του αναγνώστη σε μια άλλη εποχή ιδιαίτερης αισθητικής. Κατά τη γνώμη μου το κάνει καλά και αφήνει μια γλυκιά γεύση μετά την (σχετικά γρήγορη δυστυχώς) ανάγνωση του. Αντιγράφω απο το εξώφυλλο Το εξώφυλλο να πω εδώ ότι είναι μαλακό "σαγρέ"/"κοτλέ" ( ) Oρίστε μερικά δείγματα που αλίευσα με τα διαδίχτυα μου γιατί αν το βαζα στο σκάνερ θα σπαγε σίγουρα η ράχη: Στο link αυτό θα βρείτε και άλλες παρόμοιες "γελοιoγραφίες" μεταγενέστερες της έκδοσης αυτης και όχι μόνο. Εδώ θα βρείτε συνέντευξη του δημιουργού για την έκδοση αυτή. Αφιέρωμα στον Κωστή Τζωρτζακάκη

Αντιγραφω απο το οπισθοφυλλο του αλμπουμ: Ο Ντανιέλ είναι ένας συνεσταλμένος φοιτητής του Χημικού, αμήχανος με τις γυναίκες και … παρθένος. Η επαφή του με το αντίθετο φύλο περιορίζεται στο διαδικτυακό πορνό και στη συγκατοίκηση με την όμορφη και απόλυτα απελευθερωμένη ξαδέρφη του, Βανέσα. Μια σειρά όμως από τυχαία περιστατικά θα του αποκαλύψουν ότι διαθέτει ένα ιδιαίτερο χάρισμα που θα τον αναδείξει σε δεξιοτέχνη του… Στο πρώτο του μεγάλο άλμπουμ, ο Σταύρος Κιουτσιούκης παρουσιάζει μια τολμηρή και αστεία ιστορία που παίζει με τις ανδρικές φαντασιώσεις και αποδίδει έναν άτυπο φόρο τιμής στις «τσόντες» που αγαπήσαμε. Ειναι η πρωτη μου παρουσιαση, οποτε take it easy Μιας πολυ ομορφη κυκλοφορια απο την Ενατη Διασταση, με manga/anime επιρροες που προκαλει αβιαστα το γελιο, το σκιτσο του απλο και ξεκαρδιστικο αποδειχτηκε πολυ πανω απο τις προσδοκιες μου. Οι καταστασεις που περιγραφει τραγελαφικες, αστειες, τραβηγμενες απ' τα μαλλια, επιτελουν τελεια τον σκοπο τους Για το τελος εχει μια μονοσελιδη ιστορια με ζομπι (για τον Αγη) και καποια προσχεδια Το διαβασα θελοντας κατι να χαλαρωσω και να αποφορτιστω, απο την αναγνωση του ...καλα, εσυ σκοτωθηκες νωρις και ειλικρινα δεν μπορουσα να κανω καλυτερη επιλογη Τα μειον: Ανα 6-7 σελιδες ιστοριας αλλαζει κεφαλαιο, κατι που συνεπαγεται μια λευκη και μια σχεδον λευκη σελιδα και η τιμη του, για ουτε εβδομηντα σελιδες ιστορια (που φευγει αερα) θεωρω πολλα τα 9 ευρω και καποιοι που θα θελουν να το εχουν στην συλλογη τους, ισως να μην το πλησιασουν γι' αυτο τον λογο Τον Απρίλιο του 2017, το κόμικ επανεκδόθηκε και κυκλοφόρησε στο 12ο Comicdom Con. Επ' ευκαιρία, ο CitizenX πρόσθεσε ένα πολύ ενδιαφέρον λινκ. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο της δεύτερης έκδοσης τον GeoTrou και τον x_for_xepeta για τις εσωτερικές σελίδες. Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Ο ανεμοστρόβιλος "Άλφα" ετοιμάζεται για το σαρωτικό πέρασμά του από την πόλη Νεοδύνη. Η πόλη αδειάζει απελπιστικά τρομαγμένη. Ένας άνθρωπος θα μείνει πίσω και μαζί με τις αναμνήσεις του,θα αντιμετωπίσει τις ενοχές του. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Δεν υπάρχει βαρύτητα. Μέσα στο μυαλό του περιστρέφονται όλα, ενώ ό,τι βρίσκεται έξω, περιστρέφεται από τον ανεμοστρόβιλο. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και άνιση, στην περίπτωση που θα ήταν "μόνος". Και μια εσωτερική σελίδα να πάρετε μια "γεύση" από την εικονογράφηση

Promo video για το κόμικ «Η σκόνη του επισκέπτη». Πρώτη παρουσίαση Comicdom-con 2014 .Σενάριο Κυριάκος Μακρής εικονογράφηση Βασιλική Σαγκιώτη. Εκδόσεις «Ένατη Διάσταση». https://www.youtube.com/watch?v=b7jX68-72H4

(Περίμενα τόσο καιρό μπας και την έκανε την παρουσίαση κάποιος Βόρειος αλλά φευ ) Κατά τη διάρκεια της 12ης έκθεσης κόμικς Θεσσαλονίκης, «Τα Παίξαμε», που έλαβε χώρα 21-24 Νοεμβρίου 2013 στο Γαλλικό Ινστιτούτο, η Ένατη Διάσταση, σε συνεργασία με την Σαλονικιώτικη ομάδα Inkorrekt, εξέδωσε τον κατάλογο της έκθεσης, με 34 ιστορίες από συνολικά 40 Έλληνες δημιουργούς! Η θεματική όλων των ιστοριών είναι και ο τίτλος της έκθεσης, εξού και αφορούν σχεδόν όλες παιχνίδια. Πάμε ένα full hands on: 0) Εισαγωγές από τους εκδότες της 9ης Διάστασης, δίγλωσσος πρόλογος από τον Γενικό Πρόξενο της Γαλλίας Christophe Le Rigoleur και χαιρετισμός από την Πρόεδρο ΚΕΔΗΘ, Μαρία Πασχαλίδου 1) Ανθηροπούλου Σταυρούλα - Μοναδική Αγάπη: Αναδημοσίευση ιστοριούλας από το Frogs & Dogs #6, μία από τις καλύτερες του τεύχους, η ιστορία μιας κούκλας ενός κοριτσιού. 7.82/10 2) Βάττη Δέσποινα - Sandra And The Dragon: Αφασία ιστοριούλα με τη μάγισσα Σάντρα που ψάχνει τη μαγική της ράβδο. Πολύ ωραίο σχέδιο! 7.58/10! 3) Βόγκος Αινείας - Φαντασία: Η φαντασία ενός παιδιού δε γνωρίζει όρια όταν παίζει. Όμορφη ιστοριούλα, που την εμποδίζουν να απογειωθεί κάποια θέματα στο σχέδιο. 6.357/10 4) Βούρρου Βούλα - Το Τέρας: Με μπέρδεψε λόγω σχεδίου. Μάλλον πρόκειται για παιχνίδι ανάμεσα σε προσκόπους. 3.34/10 5) Γκούμα Χρύσα - Ήρωες: Αφασία, αν και έχει κάποια θέματα ανατομικά το σχέδιο. Παιδάκια παίζουν τους υπερήρωες. 6.312/10 6) Γουμπερίτση Ρένα - Maestro: WOMAN VS CAT ονόματι Maestro. Nuff said. 6.358/10 7) Δαλαμπύρας Νίκος - Ludi Gladiatorius: Ωραία ιστορία, με τα Ρωμαϊκά "παιχνίδια". Όλα αυτά στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια της τετραρχίας, επί αυτοκράτορα Γαλέριου! Επίσης ωραίο setting. 8.32/10! 8) Δεδούση Διονυσία - Αναζητώντας Το Χαμένο Σπίτι: Δυο σκιουράκια (?) πάνε να βρούνε ένα χαμένο σπίτι στο δάσος! Ωραία καμμενιά, με ανατρεπτικό τέλος! 7.838/10 9) Δήμου Ειρήνη - Το Νησί Των Παιχνιδιών: Όμορφη και παράξενη ιστορία. Ο Φοίβος και η Μαρία φτάνουν στο Νησί των Παιχνιδιών και βοηθούν τα παιδιά που είναι αιχμάλωτα εκεί για να δοκιμάζουν τα παιχνίδια του ντόπιου εργοστασίου. Ή μήπως όχι...; 8.08/10! 10) Ερμείδης Ορέστης - Σάξονες-Νορμανδοί: 0-1 : Κλασική ιστορία Orestix. What if: η μάχη του Hastings το 1066 μ.Χ. ήταν ένα ντέρμπυ ποδοσφαίρου! 9.38/10! 11) Ζαλούμης Σαράντος & Νταλιάνης Φώτης - Salvation: Πολύ ατμοσφαιρικό σχέδιο. Η ιστορία μιας...spoiler! 8.586/10! 12) Θεοδωρίδης Γιάννης - Σκοπός: Καμμενιά που θυμίζει πρώιμο Ρουμπούλια! Επική φαντασία, nuff said. Ή μήπως...; 6.78/10 13) Ηλίου Κώστας & Γολσουζίδου - Ποταμός: Ιδιαίτερη ιστορία, ένα εικονογραφημένο ποίημα. Ομολογώ ότι 3 αναγνώσεις μετά ακόμα δεν καταλαβαίνω τι παίζει. Υποθέτω πως αφορά ερωτική σχέση; 1.3/10 λόγω σχεδίου και ιδιαιτερότητας. 14) Καμπασέλε Νίκος - 8.4008: 2000 AD στυλ baby! Ένας άντρας οργώνει τους πλανήτες ψάχνοντας τη χαμένη του γυναίκα. Θυμίζει πολύ ανατρεπτική ιστοριούλα Θαργκ! 9.27/10! 15) Κάπαλη Κατερίνα - Μια Παρτίδα Ακόμα: Παραλληλισμός παρτίδας σκακιού με αγώνα δρόμου. Καλό concept, κακή εκτέλεση. 0.37/10 16) Καρούλη Άλκηστις - Καλοκαιρινά Παιχνίδια: Υπέροχη, μαγευτική και πολύ πολύ γλυκιά ιστοριούλα, με ένα κοριτσάκι που παίζει με τους κατοίκους της θάλασσας. Παρολίγον η καλύτερη ιστορία της ανθολογίας! 9.89/10! 17) Κιουτσιούκης Σταύρος - Παιχνίδια: Κλασική καμμενιά Κιουτσιούκη, για τα βιντεοπαιχνίδια. 3.39/10 18) Κοϊνίδου Μαρία - Κουβάρια: Πανέμορφη ιστοριούλα που αγγίζει το θέμα του ότι, όσο κι αν μεγαλώσουμε, θα μείνουμε για πάντα παιδιά. :rainbow: 9.67/10 19) Κουκουμάτσας Ηλίας - Μετάβασις: Περίεργο σχέδιο, μάλλον ο Κουκουμάτσας είναι μηχανικός. Παρόλαυτα, ωραία ιστοριούλα που αφορά την ψυχολογική μετάβαση. 7.389/10 20) Λαγός Δημήτρης - Λάνα: Της Τύχης Τα Παιχνίδια : Δισέλιδη ιστοριούλα με την ηρωίδα επικής φαντασίας του Λαγού, Λάνα. Η οποία φτάνει πεινασμένη σε ένα πανδοχείο και... 6.329/10 21) Μαυρομμάτης Ανέστης - Χωρίς Τίτλο: Τι μπορεί να κρύβει ο ύποπτος κυριούλης κάτω από την καμπαρντίνα του; 8.5/10! Η δεύτερη άτιτλη δεν είναι εξίσου καλή, είναι με ένα δώρο..μπαμπούσκα. 5.37/10 22) Ντανόζας Ρήγας - Τα Παιχνίδια Του Φτωχού: Μέτριο σχέδιο, αλλά ιδιαίτερο (λευκή γραμμή σε μαύρο φόντο). Τα πλούτη φέρνουν την ευτυχία; 6.38/10 23) Παπαγιάγκου Αλέξανδρος - Ένα Παιχνίδι: Το παιχνίδι της ζωής; Ωραίο σχέδιο & concept αλλά η απόδοσή του είναι προβληματική. 3.48/10 24) Παπαστεφάνου Στέλλα - Ήταν Μια Σβούρα: Ζωγραφικό παιδικό σχέδιο και μια ιστοριούλα με μια σβούρα, δώρο του Άη Βασίλη. 3.128/10 25) Παπαστεφάνου Φώτης - Οι Χαρτοπαίχτες: Imho η καλύτερη μακράν ιστορία της ανθολογίας. 5 φορές τη διάβασα, 5 φορές γέλαγα μες στη σιγαλιά της νύχτας υστερικά. 10'/10!!! Θα τη βρείτε εδώ. 26) Παπουτσής Άγγελος - Οίκου... Κλαις: Πανέμορφο σχέδιο, όπως μας έχει συνηθίσει εξάλλου ο Παπουτσής και όμορφη ιστοριούλα, με μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δυο κούκλες, όπου η μία είναι τυφλή. 9.73/10 και η τρίτη καλύτερη ιστορία της ανθολογίας! 27) Παυλίσεβιτς Νατάσα - Ντετέκτιβ Μάθιους & Ο Χνουδωτός Αγνοούμενος: Άμπαλος ντετέκτιβ εκλιπαρεί για μια υπόθεση και κάπως έτσι αναλαμβάνει να βρει το...χαμένο αρκουδάκι της Αννούλας! 9.38/10!!! 28) Παυλίσεβιτς Ελπίδα & Κιφοκέρης Δημοσθένης - Κου Κου Τζα: Τύφλα να'χει το It του Stephen King! Ένας κλόουν κάνοντας κου-κου-τζα μοιράζει σε παιδάκια κιμωλίες με τις οποίες θα μπορούν να εξερευνούν άλλους κόσμους! 9.10/10! 29) Σαββαΐδης & Τεξής & Μπότσιου - The Game: ΚΑΦΡΙΛΑ!!! Με χαρακτήρες γεννητικά όργανα. Nuff said. 6.69/10 30) Σαμαλέκη Πένη - Τσιρκολίνο: Η ιστοριούλα του Τσιρκολίνο του λαγού, τον οποίον έδιωξε η οικογένειά του όταν χρεοκόπησε η επιχείρηση εξαγωγής καρότων. 6.37/10 31) Σιδηροπούλου Δάφνη & Ζαφειρόπουλος Χρήστος - Παιχνίδια Κρεβατοκάμαρας: Ακριβώς ό,τι λέει. Από RPG (???) μέχρι Παιχνίδια Εξουσίας... 9.069/10! 32) Τεκίδου Σμαρώ - Τα Παιχνίδια Της Ζωής: Θέλει πολλά να πει, αλλά το σχέδιο δε βοηθάει καθόλου. 3.13/10 33) Τζατζάκης Σταμάτης - Κάτι Παραπάνω Από Παιχνίδια: Πολύ ωραία ιστορία. Ο Τάκης, ο Μάκης και ο Σάκης γίνονται οι πρωταγωνιστές ενός παραμυθιού που γράφει ο πρώτος, όπου δείχνει τι θέλανε να γίνουν όταν ήταν παιδάκια και τι έγιναν τελικά... 9.315/10! 34) Φραγγίδης Μανώλης - Chess (Long Live The King): Πολύ ιδιαίτερη ιστορία με λευκή γραμμή σε μαύρο φόντο! Να πως νιώθει ο βασιλιάς όταν αποχαιρετάει τη βασίλισσά του μόλις ξεκινάει μια νέα παρτίδα σκάκι... 9.59/10! Μετά, ακολουθούν 5 σελίδες με τα βιογραφικά των δημιουργών, διαφημιστικά και η λίστα των υποστηρικτών και χορηγών της διοργάνωσης. Overall, τα 5€ τα αξίζει και παρα-αξίζει! Ανθολογία/κατάλογος υπερτούμπανο με αρκετές καλές ιστορίες!!! 8.53/10!!! Και του χρόνου guys!!!!!! Οι προηγούμενοι κατάλογοι: ~ Λευκώματα Εκθέσεων Κόμικς Φοιτητικής Εβδομάδας (2001-2010) ~ ~ Μπουγάτσα Με Μελάνι (2012) - Το 2011 δεν έγινε έκθεση. ~

Βυζιά! Μια λέξη που προκαλεί ευχάριστους συνειρμούς και πονηρά χαμόγελα…. Ένα υπέροχο σημείο του γυναικείου σώματος που πάντα καταφέρνει να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής…και που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το νέο άλμπουμ του Σταύρου Κιουτσιούκη. Αφού κατέγραψε με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο τις Θλιβερές Περιπέτειες του Yellow Boy και έδωσε μια νέα διάσταση στη λέξη Ιππότες, ο Σταύρος Κιουτσιούκης συνεργάζεται ξανά με την Ένατη Διάσταση και παρουσιάζει μια ιδιαιτέρως αστεία ανθολογία από ολοσέλιδα comic-strip, κάτω από έναν προβοκατόρικα αστείο τίτλο. Με επίκεντρο τις βέσπες, τις γυναίκες και τα ούφο δημιουργεί μια σειρά από σύντομες ιστορίες που χαρακτηρίζονται από σκοπτική διάθεση, ποικίλες πολιτισμικές αναφορές, έξυπνο (και ενίοτε εγκεφαλικό) χιούμορ και άφθονες σουρεαλιστικές στιγμές. Τα strip που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ μπορείτε να τα διαβάσετε δωρεάν στο http://theveryclosedcircle.blogspot.com (ανάμεσα σε άλλα εξίσου αστεία και «καμένα» strip κάποιων πολύ ταλαντούχων ανθρώπων) αλλά θα τα απολαύσετε ακόμα περισσότερο σε αυτή την προσεγμένη, παραδοσιακή, έντυπη έκδοση, γιατί αγαπάτε τα βιβλία και δεν θέλετε να βγάζετε μονίμως τα μάτια σας στον υπολογιστή. ...και επιστρέφω με προσωπική γνώμη μόλις διαβαστεί Αφιέρωμα στον Σταύρο Κιουτσιούκη

Ένα ταξίδι σε μια άλλη διάσταση, αντανάκλαση ενός φρικτά παραμορφωμένου κόσμου. Μια συλλογή από μικρές ιστορίες που εστιάζουν σε κάθε τι φρικτό και αποτρόπαιο, σαν εφιάλτες που γεννιούνται από μια στερημένη από ελπίδα φαντασία. Στην πρώτη του εμφάνιση στον χώρο των ελληνικών κόμικς, ο Γιάννης Δαχής δημιουργεί ένα «δύσκολο» άλμπουμ. Με αφετηρία το στοιχείο του φανταστικού και με αισθητική που προσεγγίζει τις εφιαλτικές ιστορίες του Thomas Ott, το άρρωστο χιούμορ του Kaz και τα «φτηνά» κόμικς τρόμου της ιταλικής σχολής, καταγράφει το υπαρξιακό αδιέξοδο ενός κόσμου σε αποσύνθεση. Το γκροτέσκο αστικό τοπίο, ο εκφυλισμός της ανθρώπινης ζωής, ο σωματικός και ψυχικός ακρωτηριασμός, η απομόνωση, συνθέτουν τον θεματικό άξονα τον οποίο ο δημιουργός προκαλεί τον αναγνώστη να «απολαύσει» με ηδονοβλεπτική περιέργεια. Ένα αλλόκοτο κόμικ άλμπουμ, για τους φίλους των κόμικς τρόμου και των «περίεργων» αναγνωσμάτων γενικώς... Από το παραπάνω δελτίο τύπου, δεν μπορούσα παρά να ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου την συγκεκριμένη κυκλοφορία. Δεν είχα ιδέα για το τι να περιμένω και για να πω την αλήθεια δεν ήθελα να ψάξω να βρω εικόνες που να σε προϊδεάζουν. Πρώτη μέρα του comicdom και από τις πρώτες αγορές. Το διάβασα στο τρένο επιστρέφοντας Θεσσαλονίκη. Με το που το ανοίγεις, σε πιάνει μια δυσφορία. Το σχέδιο άγριο, άτεχνο -με την καλή έννοια, όπως αυτό του Hideshi Hino (καθόλου τυχαία η σύγκριση), η ατμόσφαιρα πνιγηρή, κλειστοφοβική. Διαβάζεται με μια ανάσα, το θυμάσαι για πάντα. Μια εξαιρετική πρώτη προσπάθεια. Θέλω κι άλλο.

Το οπισθόφυλλο είναι αρκετά κατατοπιστικό ως προς την πλοκή Αντιγράφω από το Δελτίο Τύπου της εκδοτικής "Βυζαντινή Αυτοκρατορία, 8ο αιώνας μ.Χ. Η κεντρική Ασία αποτελεί για τους ταξιδιώτες της εποχής μια αχανή, αχαρτογράφητη έκταση όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα.Ο Αμπντούλ Μαλίκ, ο εκκεντρικός εμίρης του εμιράτου της Μπουχάρας, ενδιαφέρεται να μάθει τι όνειρο βλέπει ο νεογέννητος γιος του που έχει πέσει σε λήθαργο. Τρεις Έλληνες απεσταλμένοι του Αυτοκράτορα ξεκινούν από την Κωνσταντινούπολη έχοντας μια ιδιαίτερη αποστολή. Τι κρύβεται πίσω από το αίνιγμα του παράδοξου ύπνου; Ο Φώτης Παπαστεφάνου, στην πρώτη του μεγάλου μήκους εκδοτική προσπάθεια, παρουσιάζει μια μεσαιωνική ιστορία μυστηρίου στα πρότυπα των κόμικς της ευρωπαϊκής σχολής. Συνδυάζοντας την περιπέτεια με το ιστορικό δράμα και τη λαογραφική παράδοση και προσθέτοντας άφθονες χιουμοριστικές πινελιές, δημιουργεί ένα όμορφο και πρωτότυπο άλμπουμ που αναπλάθει επιτυχώς μια εποχή όπου το όνειρο μπορούσε να συνυπάρξει με την πραγματικότητα. " Από τη στιγμή που αφορούσε Βυζάντιο, σαφώς και ήταν από τις άμεσες προτεραιότητές μου Σεναριακά απευθύνεται σε όσους γουστάρουν τα, ας πούμε, εφηβικά BD. Περιπετειούλα με χιούμορ. Όπως είπε και ο Θοδωρής "ένα αξιοπρεπέστατο κόμικ με αρχή μέση τέλος σενάριο". Θα το σύγκρινα με Παντεχνή και Γιωρίκα+Κωστίκα (αν και νομίζω ότι το Γ+Κ 1 (που είναι και το πιο έντονο στη μνήμη μου) είναι το καλύτερο από τα 3). Εικαστικά θα το προτιμούσα με χρωματάκι Από τα κόμικ που το σηκώνουν. Το σκιτσάκι πάντως και το στήσιμο των καρέ είναι μια χαρά Είχα όμως ένα μικρό θέμα στις τελευταίες σελίδες να κατανοήσω το ποιος ήταν ποιος σε κάποιους Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ποιανού το κεφάλι έκοβε βόλτες Εγγυημένες οι επιρροές από Πραττ σε επίπεδο δουλειάς/προεργασίας Και η προσπάθεια να είναι πιστό σε εικαστικές λεπτομέρειες της περιόδου (και ως ένα βαθμό και στις ιστορικές). Διαθέτει μια δισέλιδη εισαγωγή η οποία όμως σε κάποια σημεία δεν απεικονίζεται στο κόμικ (λχ δεν είδα την σύγκρουση εικονομάχων-εικονολατρών). Πραγματικά θα ήθελα να δω και 2η και 3η περιπέτεια τους. Έχω την αίσθηση ότι με λίγη τριβή, ο δημιουργός θα βρει τα πατήματα στους χαρακτήρες και θα μπορέσει να δώσει πολύ δυνατές ιστορίες. Σαφώς και δεν μετάνιωσα την αγορά του Λόγω βιβλιοδεσίας και επειδή θα "τσακίσει", δεν μπόρεσα να σκανάρω σελίδες από το εσωτερικό του, οπότε απλώς παραθέτω 3 φωτογραφίες για να πάρετε μια γεύση.

Πρόκειται για τον κατάλογο της έκθεσης κόμικς "Μπουγάτσα με μελάνι", η οποία διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στη γκαλερί του Γαλλικού Ινστιτούτου από 22 έως 25 Νοεμβρίου 2012. Εκτός από τα κόμικς, περιέχει εισαγωγικά κείμενα από τους Πάνο Κρητικό - Νίκο Δαλαμπύρα και τον γενικό πρόξενο της Γαλλίας Christophe LE RIGOLEUR, καθώς και μίνι βιογραφικά των δημιουργών. Οι δημιουργοί: Βαρσαμάς Γιώργος Βασιλείου Βίκυ Βάττη Δέσποινα Βαφειάδη Κατερίνα Γκούμα Χρύσα Δαλαμπύρας Νίκος Δεδούση Διονυσία Ερμείδης Orestix Ηλίου Κώστας Κιφοκέρης Δημοσθένης Λαγός Δημήτρης Ντανόζας Ρήγας Παπαγιάγκου Αλέξανδρος Παπαγιάγκου Λεωνίδας Παπαστεφάνου Στέλλα Παπαστεφάνου Φώτης Παπουτσής Άγγελος Σιμυρδάνης Κλεάνθης Σιδηροπούλου Δάφνη Σπυρλιάδου Σοφία

Περιεκτικός κατάλογος των εκδόσεων 9η Διάσταση, μεγέθους τσέπης που βγήκε ή το 2011 ή φέτος. Αφιέρωμα στην εκδοτική θα βρείτε εδώ.

Αντιγράφω από το Δελτίο Τύπου της ΕΝΑΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ: Ο Κούνελος είναι ένας…. κούνελος. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Oasis και εμπνευστής του ονόματος του συγκροτήματος. Η επιτυχημένη όμως του πορεία ως μουσικός, δεν τον εμπόδισε να στραφεί και σε άλλες μορφές τέχνης. Και έγινε δημιουργός κόμικς. Ή, τέλος πάντων, έτσι νομίζει… Το The Forest καταγράφει την αλλόκοτη πορεία του Κούνελου ως comic artist. Στις σελίδες του άλμπουμ θα διαβάσετε τα strips που δημιουργεί ο Κούνελος και θα πάρετε μια καλή γεύση των όσων συμβαίνουν στα παρασκήνια της δημιουργίας τους. Κάποιες φορές η λογική και η συνέπεια χάνονται στο υπόγειο του σπιτιού του (το οποίο ίσως να είναι μια διαγαλαξιακή πύλη ίσως και όχι) αλλά αυτό τελικά έχει μικρή σημασία. Εξάλλου, στις εκτενείς και απόλυτα «χρήσιμες» οδηγίες που παρέχει ο δημιουργός για το πώς να φτιάξετε το δικό σας strip η λογική συνέχεια (ή continuity ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε) μικρή σημασία έχει στα ελάχιστα καρέ που το απαρτίζουν. Αυτό που μετρά είναι το «γκαγκ». Ή μήπως όχι; Γεμάτο ιδιόρρυθμο και εγκεφαλικό χιούμορ, με συνεχείς αναφορές στην «ποπ κουλτούρα» και μ’έναν «στρατό» από ζώα να ανταγωνίζονται για μια θέση στις σελίδες του, το The Forest αποτελεί ένα από τα πιο παράξενα comic strip που, ενδεχομένως, θα διαβάσετε. Για τολμηρούς αναγνώστες… To The Forest του Σπύρου Ευάγγελου Αρμένη δημοσιεύονταν ως web comic στην ιστοσελίδα comicdom.gr από το 2004 έως τα μέσα του 2007. Η Ένατη Διάσταση συγκέντρωσε μέρος αυτών των strips και σας τα παρουσιάζει ανανεωμένα, επανατοποθετημένα και επανασχεδιασμένα, με πολύ καινούργιο αδημοσίευτο υλικό. Πάρα πολύ καλό!!! Απίστευτα έξυπνο χιούμορ! Μου άρεσε πάρα πάρα πολύ! Το διάβασα τρεις φορές μέχρι τώρα και δεν το χορταίνω!!! Είναι ένας καλός οδηγός για όσους κάνουν comic strips! Αγοράστε το, διαβάστε το, μην το χάσετε!