nikolas12

Χωρίς πλάκα, με το που διάβασα την υπόθεση ενός τέτοιου έργου σκέφτηκα πως αυτή η ιστορία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Θανάση Πέτρου. Μετά θυμήθηκα το Τετράς η Ξακουστή που ξεφύλλισα πρόσφατα και πήγα να δω στην παρουσίαση ποιος είναι ο σχεδιαστής και βλέπω Σκλαβενίτης. Και ύστερα διαβάζω τις προτάσεις σου και μένω παγωτό. Για μένα μία τέτοια ιστορία όντως δε χρειάζεται καρτουνίστικο στυλ, συμφωνώ. Ούτε τα έντονα μελάνια του Γιώργου Γούση ή του Νικόλα Κούρτη θα μου ταίριαζαν προσωπικά. Θα επιμείνω λοιπόν στην αρχική μου επιλογή και θα πω ότι θεματικά και σχεδιαστικά με καλύπτει περισσότερο ο Θανάσης Πέτρου.

Μια πρώτη γεύση από το πέμπτο τεύχος του 1800 του Θανάση Καραμπάλιου ανέβασε η Jemma στο σύνδεσμο εδώ: Πραγματικά εκπληκτική εικόνα, έχω σκοπό να το διαβάσω όλο σύντομα!

Το πιο πρόσφατο Venom του Donny Cates και το πρώτο trade από Scott Snyder στο Justice League. Πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι. Επιλογάρες από Οξύ θα πω, τα συγκεκριμένα θέλω καιρό να τα διαβάσω. Το θέμα βέβαια είναι αν ειδικά τα Justice League έχουν σκοπό να βγάλουν και τα 5 trades που οδηγούν εμμέσως στο Death Metal (εμμέσως γιατί υπάρχουν και πολλά άλλα κόμικ). Επίσης το Jupiter's Legacy είναι της Image με συγγραφέα Mark Millar, τίποτα δε μπορεί να πάει στραβά. Άλλο ένα κόμικ που έχω βάλει καιρό στο μάτι. Και εδώ θέλω να δω αν θα βγει το Jupiter's Legacy Vol. 2 που ολοκληρώνει το Legacy, δε νομίζω να βγάλουν το Jupiter's Circle. Γενικότερα η Οξύ κάνει δυνατό μπάσιμο το 2021 βλέπω DC (Justice League), Marvel (Venom, Spider-Man), Image (Jupiter's Legacy), Dark Horse (Fight Club) και Vertigo (Daytripper) δε θυμάμαι άλλη χρονιά να βγήκε ένας τίτλος από όλες αυτές και τώρα το έχουμε ήδη από το πρώτο τρίμηνο του 2021. Σημαντικό βέβαια είναι και τι πλάνο υπάρχει για μετά.

Η αλήθεια είναι πως το όνομα του Tom King μεγάλωσε κάπως απότομα στον κόσμο των κόμικς. Ωστόσο αν υπάρχει ένα έργο του που αποτελεί σημείο αναφοράς πέραν του Batman και του The Vision, αυτό είναι το Mister Miracle. Το 2017 ο King ξεκινάει μαζί με τον Mitch Gerads μια σειρά 12 τευχών που θα αφορούσαν τον Scott Free, γνωστό escape artist με το όνομα Mister Miracle καθώς και έναν εκ των New Gods με συμμετοχή στον πόλεμο μεταξύ του Apokolips του Darkseid και του New Genesis του πατέρα του Highfather. Σενάριο Νομίζω ότι πρόκειται για ένα αρκετά ψυχεδελικό κόμικ και δεν ξέρω καν αν αυτός είναι ο σκοπός του. Ο King γράφει μια ιστορία που επικεντρώνεται σε δύο άξονες. Ο ένας είναι ο Scott Free και η οικογένεια του. Είναι escape artist που ζει με τη γυναίκα του, τη Big Barda. Ο δεύτερος είναι ο συνεχής πόλεμος μεταξύ Apokolips και New Genesis. Προσωπικά με βοήθησε ότι είχα διαβάσει το Darkseid War σχετικά πρόσωπα, όπου δίδονται αρκετές πληροφορίες σχετικά με τη ζωή του Mister Miracle. Και εδώ έχουν αλλάξει μερικά στοιχεία, αλλά long story short o Scott Free είναι γιος του Highfather, ο οποίος ανταλλάχθηκε με ένα γιο του Darkseid προκειμένου να εξασφαλιστεί η ειρήνη. Και εκείνος και η Big Barda μεγάλωσαν και βασανίστηκαν στον Apokolips, αλλά σε όλη την ιστορία θα κληθούν από παλιούς γνωστούς να λάβουν πάλι μέρος στον πόλεμο που γίνεται. O Scott απεικονίζεται ως ένας τύπος με πολλά ψυχολογικά θέματα λόγω του τρόπου που μεγάλωσε και βασανίστηκε και αυτό το πράγμα εξετάζεται σε πολλά σημεία του κόμικ, ιδιαίτερα στην αρχή όπου δείχνει να έχει αυτοκτονικές τάσεις και αναρωτιέται αν ένας τόσο μεγάλος escape artist θα μπορέσει να διαφύγει από τον ίδιο του το θάνατο. Η αρχή είναι κάπως αργή και περίεργη, αλλά από τη μέση και μετά θα έλεγα πως φτιάχνει πολύ, αφού ο Scott με τη Big Barda πρέπει να μάθουν να ισορροπούν μεταξύ της οικογένειας που σημαίνει ανατροφή ενός παιδιού και του πολέμου με τον Darkseid να θέτει έναν απλό, αλλά πολύ δύσκολο όρο ώστε να μη χάσουν τον πόλεμο και τους άντρες τους. Να παραδώσουν το ίδιο τους το παιδί. Ο King εξετάζει τον καταθλιπτικό του ήρωα από πολλές σκοπιές, προσθέτοντας ακόμα και μικρές νότες χιούμορ σε όλο αυτό και μέσα από όλα τα τεύχη θα προσπαθήσει να οδηγήσει τον πρωταγωνιστή στη λύτρωση, ενώ τον έχει φέρει σε επαφή με όλα τα πρόσωπα του παρελθόντος που συντέλεσαν στην ψυχολογική του κατάσταση. Σχέδιο Το σχέδιο του Mitch Gerads δεν είναι αυτό που αντικειμενικά θα απολάμβανα σε ένα event ή σε έναν μηνιαίο τίτλο με μεγάλο ήρωα για πρωταγωνιστή, αλλά είναι ό,τι πιο ταιριαστό θα μπορούσε να έχει αυτή η σειρά. Αυτό που κάνει ο Gerads είναι να τοποθετεί την αφήγηση του King σε 9 καρέ ένα σελίδα, δηλαδή 3 σειρές με 3 ισομερή καρέ στην κάθε μία. Αυτό που πετυχαίνει είναι κάποιες αργές εικόνες χωρίς σενάριο να έχουν καλύτερη σκηνοθεσία, ενώ γενικότερα η ροή των διαλόγων αναπνέει πολύ καλύτερα μέσα από αυτό το format. O Gerads ζωγραφίζει κάπως αφαιρετικά χωρίς πολλή λεπτομέρεια, αλλά η αλήθεια είναι πως ακριβώς αυτό χρειάζεται το concept του συγκεκριμένου κόμικ και όποιος το διαβάσει θα δει πόσο τέλεια ταιριάζει. Τελικό σχόλιο Η αλήθεια είναι ότι το πήρα από καθαρή περιέργεια, χωρίς να έχω προλάβει να διαβάσω το New Gods που επίσης έχω στη συλλογή μου, αλλά το Darkseid War όπως προείπα με βοήθησε, αν και εδώ διαβάζουμε το origin story του Scott. Μέχρι τα μέσα δε μπορώ να πω ότι ήμουν ενθουσιασμένος, το έβρισκα λίγο αργό και μπερδεμένο για τα προσωπικά μου γούστα, αλλά μετά από ένα σημείο πατάει μεγάλο γκάζι, η ιστορία έχει καλή ροή και κυρίως υπάρχουν set ups και payoffs τα οποία εκτελούνται αριστοτεχνικά. Bonus πόντοι για τα μπλουζάκια που φοράει ο Scott στην καθημερινή του ζωή με το σήμα του Superman, του Batman, του Green Lantern κι άλλων ηρώων της DC. Δεν είναι κλασικό υπερηωικό κόμικ, δεν έχει μεγάλες μάχες, είναι περισσότερο ψυχολογικού περιεχομένου οπότε όσοι σας αρέσει το ταξίδι από την κατάθλιψη στη λύτρωση τότε το Mister Miracle θα σας ικανοποιήσει σίγουρα.

Μου είχαν προτείνει καιρό τώρα να διαβάσω τα συγκεκριμένα βιβλία του Samuel Bjork. Νορβηγία βλέπω, άρα θυμήθηκα Nesbo, δολοφονίες στο Oslo άρα παίρνει extra points και τελικά τα διάβασα και τα τρία back to back. Ιδιαίτερα ενθουσιασμένος δε μπορώ να δηλώσω, αλλά έφυγε σχετικά ευχάριστα το κάθε βιβλίο. Το δυνατό και το αδύναμο σημείο ταυτόχρονα είναι οι χαρακτήρες. Δηλαδή το πρωταγωνιστικό δίδυμο Χόλγκερ και Μία (που μεταξύ τους έχουν μια σχεδόν πατρική σχέση) αναπτύσσεται πολύ όμορφα ενώ και οι β χαρακτήρες είναι συμπαθέστατοι. Πέραν της εξιχνίασης των φόνων σε κάθε βιβλίο έχουμε και μια χαλαρή κεντρική ιστορία καθώς ο συγγραφέας επενδύει πολύ σε κάθε χαρακτήρα. Έχουμε δηλαδή σαν θεματική την οικογένεια του Χόλγκερ Μουνκ που έχει χωρίσει, που προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη διαλυμένη σχέση με την κόρη του, που προσπαθεί να βλέπει το εγγόνι του και από την άλλη την ασταθή Μία που έχει χάσει τη δίδυμη αδερφή της και έκτοτε αντιμετωπίζει πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό βέβαια θα αναδειχθεί λίγο και σε αδυναμία, γιατί σε κάθε βιβλίο οι φόνοι συνδέονται προσωπικά με το παρελθόν τους, πράγμα που θα μου άρεσε αν ήταν σε ένα βιβλίο, αλλά όχι σε όλα. Για όσους είναι πιο πολύ της σοκαριστικής αποκάλυψης, όχι δεν είναι τέτοια περίπτωση η αποκάλυψη των δολοφόνων. Μου φάνηκαν κάπως απογοητευτικές, ειδικά οι δύο τελευταίες για έναν απλούστατο λόγο. Υπερβολικά πολλοί χαρακτήρες. Πέραν της βασικής ομάδας που ξέρεις και συμπαθείς, πετάγονται φαινομενικά άσχετα κεφάλαια που αναπτύσσουν ιστορίες που ναι μεν θα χρησιμεύσουν μετά, αλλά ούτε παίζουν τρελό ρόλο, ούτε χρειαζόταν να σου κόψουν τη ροή για να σου συστήσουν ένα ακόμα όνομα. Γι' αυτό το λόγο κιόλας δε μπορώ να πω ότι είναι από τις αγαπημένες μου σειρές της Διόπτρας αν και μου άρεσε πάρα πολύ η εξέλιξη του βασικού διδύμου.

Εγώ είμαι της άποψης ότι ο Ferri απλώς προσπαθεί να δικαιολογήσει κάπως αυτό που αποκαλώ προσωπικά "Κατάρα του Goscinny". Και τι εννοώ; Η κατάρα του Goscinny είναι ότι μιλάμε για έναν από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς όλων των εποχών στο μέσο και η διάδοχη κατάσταση προφανώς είναι πολύ δύσκολη γιατί ο Goscinny είναι σεναριακή ιδιοφυία. Δε μπορείς απλά να σηκωθείς ένα πρωί και να γράψεις όπως ο Goscinny και πάντα θα έχεις το βάρος της σύγκρισης μαζί του. Ακόμα και στο περιβάλλον της σημερινής πολιτικής ορθότητας που όντως ανά περιπτώσεις φαίνεται υπερβολικό, τα παλιά Αστερίξ ή Λούκυ Λουκ δεν έχουν δεχθεί τον αφορισμό που έχει δεχθεί ο Τεν Τεν ας πούμε εκτός αν έχω χάσει πολλά επεισόδια. Προφανώς τότε άλλα τα δεδομένα και το πλαίσιο της εποχής κι άλλο σήμερα, αλλά και πάλι με τα σημερινά δεδομένα πρέπει να θες να βρεις κάτι να του προσάψεις σε θέμα ορθότητας. Συνεπώς ο Ferri προσπαθεί να παρουσιάσει ότι τα χέρια του είναι δεμένα στο κομμάτι χιούμορ, ενώ πολύ απλά είναι δεμένα στο ότι δεν έχει το αστείρευτο ταλέντο του Rene Goscinny στο να παρουσιάσει ενδιαφέρουσες αλληλεπιδράσεις των ηρώων του με ξένους λαούς, σατιρίζοντας τις συνήθειες τους. Προφανώς φοβάται ότι θα του την πέσουν οι υπερβολικά ευαίσθητοι, αλλά σε όλα τα μέσα μια καλογραμμένη ιστορία εκτιμάται από το μέσο αναγνώστη ακριβώς γιατί έχει καλό γράψιμο και έτσι θα παραμείνει μια γραφική μειονότητα να κράζει την όποια αστοχία βρει. Ας θυμηθούμε και το παράδειγμα με μια κριτική για το Λανφέστ σε ξένο σάιτ που κατέβαζε σεντόνι περί σεξισμού και τη συζητάγαμε εδώ. Αυτές οι κριτικές είναι μια απειροελάχιστη μειονότητα απέναντι στους υπόλοιπους του εν λόγω σάιτ ή εμάς εδώ μέσα που γράφαμε πόσο μας άρεσε το σενάριο του Arleston και πόσο λατρέψαμε το σχέδιο του Tarquin.

Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από μία εξαιρετική συνέχεια της κεντρικής ιστορίας. Η όλη ιστορία ακροβατεί μεταξύ κατασκοπικού, επιστημονικής φαντασίας, με μπόλικη δράση και πραγματικά πολλές εξαιρετικές στιγμές που μου φαίνεται αδύνατο να απαριθμήσω. Συνολικά το Timecrime το βρήκα από τις πιο ωραίες ιστορίες που έχω διαβάσει στο Μίκυ Μάους, το σχέδιο του Mottura είναι αψεγάδιαστο και το σενάριο του Artibani πανέξυπνο. Θεωρώ πως όμως προτάθηκε από πολλούς, αυτή η ιστορία θα ήταν ιδανική για το ΚΟΜΙΞ εμπλουτισμένη με πολύ ωραία άρθρα, μεγάλο μέγεθος σελίδων για να διακρίνεται κάθε λεπτομέρεια και εξωφυλλάρα Mottura από το 342, αλλά περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις. Γενικά φανταστική ιστορία! Βέβαια πρέπει να πω ότι κάπως κουράστηκα και από τις Φάντομ κεντρικές ακόμα κι εγώ που είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας Disney. Νιώθω ότι χρειάζεται ένα διάλειμμα το Μίκυ Μάους, αλλά και πάλι κρατάει ψηλά τον πήχη για το περιοδικό οπότε βλέπουμε. Πιστεύω πάντως ότι από Φεβρουάριο πρέπει να αλλάξουν λίγο. Και τις υπόλοιπες ιστορίες τις βρήκα καλές προσωπικά. Η δεύτερη έχει ωραίο σχέδιο, αφού διαδραματίζεται στη Βενετία πριν από 3 αιώνες, η τρίτη έχει πολύ αστεία κατάληξη λόγω της υπερβολής που έχει πάντα μια κόντρα Σκρουτζ-Ρόμπαξ και η τελευταία με τον Πασχάλη ξεκινάει αδιάφορα, αλλά παίρνει μία περίεργη τροπή που εμένα μου άρεσε. Φοβερά back to back τευχάκια για το Μίκυ Μάους, ίσως η κεντρική και ο Φάντομ γενικότερα να χρειαζόταν καλύτερη διαχείριση από την Καθημερινή, αλλά πλέον it is what it is οπότε απολαμβάνουμε την ποιότητα των ιστοριών.

Χρόνια πολλά στον @Scrooge Mc Poor για τα γενέθλια του, στη μαμά του @O Φρατζάτος, στον @fotdim για τη γιορτή του, στον αδερφό μου το Φώτη που δεν έχει ακόμα γραφτεί και φυσικά στους καλούς φίλους @Μενίγ Πουαγώ, @Indian, @JohnnyMZ να χαίρονται το όνομά τους, καθώς και σε όλους όσους γιορτάζανε αυτές τις μέρες!

Τόμος 34: Fantastic Four - Απόλυτη Δράση Διάβασα τη συνέχεια των Fantastic Four και η αλήθεια είναι ότι δεν την ανέμενα τόσο πολύ, αν και ο πρώτος τόμος ήταν από τους καλούς της συλλογής, κυρίως λόγω του πολύ ωραίου σεναρίου του Mark Waid. Πάμε λοιπόν να δούμε τη συνέχεια. Σενάριο Ουσιαστικά το σενάριο σπάει σε δύο ιστορίες, αφού έχουμε 9 τεύχη που κάνει τον τόμο αρκετά ογκώδη. Η πρώτη ιστορία αφορά την κατάληψη της Latveria από τους Fantastic Four και η δεύτερη Και εδώ ο Mark Waid κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Να πω πως και μένα με κούρασε αρκετά ο αμερικάνικος πατερναλισμός που ανέφερε ο @Kurdy Malloy χωρίς να σημαίνει ότι το κόμικ ξεχειλίζει αμερικανιά από κάθε τρούπα. Ο Waid φροντίζει να υπάρχει αρκετό πολεμικό κλίμα, καθώς τα Ηνωμένα Έθνη δε βλέπουν με καλό μάτι την κατάληψη των Fantastic Four στη Latveria και προγραμματίζουν την έφοδό τους. Υπάρχουν αρκετές αναφορές σε αμερικάνικους πολέμους, όπως του Ιράκ και του Αφγανιστάν που ήταν στην επικαιρότητα την εποχή που γράφτηκε το κόμικ. Ωστόσο ο πόλεμος δεν πρωταγωνιστεί στο κόμικ αυτό. Αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο Mister Fantastic και το σενάριο τον αποτυπώνει φανταστικά. Πρόκειται για έναν άνθρωπο σπασμένο, θυμωμένο, αγανακτισμένο, που φοβάται τόσο πολύ την επιστροφή του Doom που είναι ικανός να κάνει τα πάντα για να σβήσει τη μνήμη του, να σπιλώσει το όνομα του, να οδηγηθεί στην τρέλα. Τεύχος με το τεύχος ο Reed φαίνεται σαν να τρελαίνεται, φαίνεται σαν να τα χάνει και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, η οικογένεια του, το καταλαβαίνει αυτό. Έχει ανατροπές, έχει πολλή δράση, αλλά κυρίως καλογραμμένοι χαρακτήρες συγκρούονται με πολύ καλοσεταρισμένα κίνητρα. Η δεύτερη ιστορία είναι αρκετά συγκινητική τονίζοντας τη σχέση του Ben με τον Reed. Όμορφη και αρκετά πολύχρωμη, έχει τις στιγμές της που σε κάνουν να νιώθεις ένα με τους χαρακτήρες. Και κυρίως έχει ό,τι πιο κοντινό σε σπάσιμο τέταρτου τοίχου που έχουμε δει σε κόμικ της Marvel μετά τον Deadpool. Δε λέω παραπάνω, διαβάστε την και κυρίως σκεφτείτε την γιατί και μένα στην αρχή με ξένισε αλλά ύστερα με έκανε να χαμογελάσω. Σχέδιο Toν πρώτο τόμο σχεδίαζε εξ ολοκλήρου ο αδικοχαμένος Mike Wieringo, εδώ ζωγραφίζει τη δεύτερη ιστορία και ο Howard Porter αναλαμβάνει την πρώτη. Ο Porter κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Κλασικό, σύγχρονο, αμερικάνικο σχέδιο ακριβώς αυτό που ζήταγα από μια ιστορία με πολλή δράση. Το σχέδιο του Wieringo δεν άρεσε σε πολλούς στην πρώτη ιστορία (μεταξύ αυτών κι εγώ), κυρίως λόγω της παιδικότητας που προσδίδει το σχέδιο σε πρόσωπα η οποία δεν ταίριαζε σε μια στιβαρή ιστορία με μαγεία. Εδώ πάλι θα τολμήσω να πω ότι το ύφος της ιστορίας ταίριαζε σε Wieringo, είναι πιο προσωπικό και χωρίς πολλές μάχες. Για ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός Το αφιέρωμα αφορά μόνο τον Porter και είναι αρκετά λυτό, αλλά ο τόμος γενικά είναι χορταστικός. Νομίζω ότι αν σε κάποιον που δε διαβάζει υπερηρωικό, άρεσε η πρώτη ιστορία, τότε σίγουρα θα σας αρέσει και αυτή. Προσωπικά και πάλι νομίζω ότι το σενάριο του Waid είναι το highlight, πρόκειται περί πολύ ταλαντούχου συγγραφέα. Παίρνει ένα concept τύπου "Χμ χρειάζεστε λίγη δημοκρατία σε αυτή τη χώρα" και το πλάθει έτσι ώστε να αντανακλά τον ψυχισμό των ηρώων και το συναισθηματικό τους βάρος. Έχει κάποια σημεία που μου ξίνισαν μεν, αλλά από την άλλη πρόκειται για καλογραμμένη ιστορία και συνολικά το πρόσημο είναι θετικό.

Πριν από λίγο καιρό είχαμε μια συζήτηση εδώ μέσα σχετικά με την πολυπλοκότητα του διαβάσματος μεγάλων events της Marvel και της DC. Διαβάζεις τα τεύχη του event και απορείς πότε έγινε κάτι ή τι αναφορές υπάρχουν και που. Το Metal είναι κλασικό παράδειγμα τέτοιου event, καθώς μια συμπαθητική κύρια σειρά τευχών γίνεται επική αν διαβάσεις όλα τα tie-ins της ιστορίας με τη σωστή χρονική σειρά γεγονότων. Σήμερα λοιπόν ετοίμασα έναν οδηγό για το πως διαβάζεται σωστά το Metal, είναι μια προσπάθεια που έκανα διαβάζοντας αρκετούς ξένους οδηγούς και το συνδυάζω με το πως θεωρώ εγώ ότι διαβάζεται καλύτερα η ιστορία. Η πρώτη ανάλυση γίνεται σε τεύχη, αλλά θα παραθέσω και τα trades και τα τεύχη που αντιστοιχούν στο κάθε ένα. Εννοείται ότι θα γίνει και παρουσίαση όλου του event στις ξένες εκδόσεις. Όλο αυτό είναι μια προσπάθεια που μου ζήτησε ο @Νίκος Τσιλοπάνος και μια συζήτηση που είχα σε μεγάλο βαθμό με τον @Tsaklas οπότε ελπίζω να τους αρέσει όπως και σε όλους και να σας βοηθήσει αρκετά. Πάμε λοιπόν. Ι. Τι θα ήταν καλό να έχεις διαβάσει γενικά New 52 Batman Όλο το run των Scott Snyder-Greg Capullo που είναι βασικοί αρχιτέκτονες του Metal. Ο Snyder έχει κρύψει πολλά στοιχεία του Metal σε ιστορίες όπως το Court of Owls, το Death of the Family και το Endgame (τις έχουμε δει όλες στα ελληνικά) και συχνά πυκνά γίνονται αναφορές στα τεύχη του. Καλό θα ήταν επίσης να έχετε μια ιδέα από New 52 Hawkman, Final Crisis, Darkseid War, 52 αν και δε θεωρώ πως κανένα από αυτά δεν είναι τόσο απαραίτητο όσο τα τεύχη του Batman από New 52. ΙΙ. Η σειρά των τευχών 1. Dark Days: The Forge 2. Dark Days: The Casting Όλα ξεκινούν από εδώ. Αυτά τα δύο τεύχη αποτελούν πρελούδια του Metal. Επικεντρώνονται σε τρεις χαρακτήρες. Τον Batman που ερευνά διάφορες μυστηριώδεις συχνότητες και γεγονότα που υποψιάζεται ότι προκαλούνται από ιδιότητες περίεργων μετάλλων. Τον Green Lantern που είναι σε αποστολή από τον Ganthet για να ανακαλύψει τι συμβαίνει με τον Batman. Και τον Carter Hall ή Hawkman που μέσα από το ημερολόγιο του βλέπουμε ότι ερευνά σε βάθος των αιώνων τη μυστηριώδη δράση των μετάλλων και ειδικά του Νιοστού ή Nth Metal. Στο τέλος αυτών των τευχών οι Dark Knights με τον Barbatos προαναγγέλουν την έλευση τους. 3. Dark Nights Metal #1 4. Dark Nights Metal #2 Τα πρώτα δύο τεύχη της κύριας σειράς του Metal. Στην αρχή του event εμφανίζεται για πρώτη φορά το Challengers Mountain στη Gotham. Ουσιαστικά εδώ έχουμε τον Batman και την Justice League να έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με το ημερολόγιο του Carter Hall. Μαθαίνουν για την ύπαρξη του Σκοτεινού Πολυσύμπαντος και τις ιδιότητες των Μετάλλων, καθώς και το πως ο Batman θα αποτελέσει κλειδί ώστε μέσω των μετάλλων να γίνει η πύλη για τον ερχομό του Barbatos και των Dark Knights. 5. Teen Titans #12 (Gotham Resistance Μέρος Πρώτο) 6. Nightwing #29 (Gotham Resistance Μέρος Δεύτερο) 7. Suicide Squad #26 (Gotham Resistance Μέρος Τρίτο) 8. Green Arrow #32 (Gotham Resistance Μέρος Τέταρτο) Ακριβώς μετά το δεύτερο τεύχος της κύριας σειράς, ξεκινάει μια σειρά από tie-ins που αποτελούν την ιστορία Gotham Resistance. Στο πρώτο τεύχος, το Challengers Mountain έχει εμφανιστεί στην Gotham εδώ και δύο μέρες. Την Gotham προσπαθούν να προστατέψουν ο Damian Wayne, o Nightwing, o Green Arrow, o Killer Croc και η Harley Quinn, αλλά ο αρχηγός των Dark Knights, ο Batman Who Laughs δελεάζει διάφορους κακούς του Batman για να προκαλέσουν εμπόδια. 9. Batman The Red Death (διαβάζεται και πριν το Gotham Resistance) 10. Batman The Murder Machine (διαβάζεται και πριν το Gotham Resistance) 11. Batman The Dawnbreaker 12. Batman The Drowned 13. Batman The Merciless Εδώ ξεκινάμε σιγά σιγά και γνωρίζουμε τους Dark Knights του Barbatos που εμφανίστηκαν σαν σκιές στο τέλους του Metal #2. Τα πρώτα δύο τεύχη μπορούν να διαβαστούν και πριν το Gotham Resistance, γιατί οι ιστορίες τους διαδραματίζονται την ίδια μέρα. Στο τελευταίο τεύχος βρισκόμαστε πέντε ημέρες μετά την εμφάνιση του Challengers Mountain στο Gotham. Επίσης κάθε Dark Knight μοιάζει και με ένα μέρος της Justice League και στο τέλος κάποιων τευχών θα δούμε σύντομες μάχες μεταξύ μελών της Λεγεώνας και των κακών τους εκδοχών π.χ. Red Death-Flash, Drowned-Aquaman. 14. Dark Nights Metal #3 Επιστρέφουμε στην κύρια σειρά, όπου έχουμε την ανασύνταξη των ηρώων μας μετά τα όσα συνέβησαν στο Gotham Resistance που βλέπουν ταυτόχρονα τις συνέπειες των συντονισμένων επιθέσεων των Dark Knights στις πόλεις τους, κάτι που βλέπαμε στο τέλος κάθε τεύχους στα 9-13. 15. Batman: The Devastator Γυρίζουμε ξανά στα μικρά tie-ins που έχουν να κάνουν με τους Dark Knights. Εδώ έχουμε τον Devastator με την ιστορία που διαδραματίζεται στο παρόν να ξεκινάει ακριβώς μετά το τρίτο τεύχος του Metal με επίθεση στη Metropolis. 16. The Flash #33 (Bats Out of Hell Μέρος Πρώτο) 17. Justice League #32 (Bats Out of Hell Μέρος Δεύτερο) 18. Hal Jordan and the Green Lantern Corps #32 (Bats Out of Hell Μέρος Τρίτο) 19. Justice League #33 IBats Out of Hell Μέρος Τέταρτο) Πλέον βρισκόμαστε εφτά μέρες μετά την εμφάνιση του Challengers Mountain. Με τους Superman και Batman εξαφανισμένους και εξουδετερωμένους έχουμε την υπόλοιπη Justice League να αντιμετωπίζει τους Dark Knights. Και πάλι το κάθε μέλος αντιμετωπίζει αυτόν που διαθέτει παρόμοιες ιδιότητες, ενώ ο Batman Who Laughs προσπαθεί να εξάγει το Element X από τον Cyborg, από τον οποίο θα ξεκινήσει η αντεπίθεση. Είναι ουσιαστικά η δεύτερη υποιστορία του Metal που λαμβάνει χώρα από tie-ins ανάμεσα στην κύρια σειρά. 20. Batman Lost Ένα απίστευτα ψυχεδελικό τεύχος, στο οποίο βλέπουμε τον παγιδευμένο Bruce να ζει διάφορες σκηνές της ζωής του και να μιλάει με τον Barbatos, ο οποίος του προσφέρει σοκαριστικές αποκαλύψεις από το παρελθόν του. Χρονικά όλα συμβαίνουν την ίδια ώρα με το Bats Out of Hell, αλλά επειδή υπάρχουν καρέ του τελευταίου, διαβάζεται στο καπάκι από τα τέσσερα προηγούμενα tie-ins. 21. The Batman Who Laughs Τελευταίο tie-in για τους Dark Knights και αφορά τον αρχηγό τους. Σε αυτό αρχίζει η μαζική εισβολή του Dark Multiverse. 22. Dark Nights Metal #4 Εδώ δε μπαίνουμε στο δεύτερο μισό της ιστορίας. Εδώ είναι η αρχή του τέλους. Μετά από μεγάλο διάστημα παγιδευμένοι, οι Superman και Batman ξαναπαίρνουν μπρος, μαθαίνουν για το Dark Multiverse και προσπαθούν να βρουν τον Carter Hall ή Hawkman και αποθέματα του Nth Metal. 23. Hawkman Found Ένα μικρό tie-in που ουσιαστικά εξιστορείται την ιστορία του Hawkman μέχρι να φτάσουμε στο τέλος του Metal #4. Μας βοηθάει πολύ στην κατανόηση της ιστορίας γιατί ο Hawkman είναι χαρακτήρας που παίζει μεγάλο ρόλο στο όλο concept. Bonus πόντοι για την τρομερή ομάδα των Jeff Lemire στο σενάριο και Bryan Hitch στο σχέδιο. 24. Dark Nights Metal #5 Πλέον βρισκόμαστε στη χορταστική τελική μάχη μεταξύ της Justice League και των Dark Knights καθώς και όσων κακών πρόδωσαν τη Γη. 25. Dark Knights Rising: The Wild Hunt Αυτό το tie-in θα μπορούσε εύκολα να είναι μέρος της κύριας σειράς, σε αυτό συμβαίνουν διάφορα γεγονότα που θα βοηθήσουν στην έκβαση του τεύχους #6, επίσης έχει αρκετά σημεία από σενάριο του Grant Morrison κι αυτό τα λέει όλα. 26. Dark Nights Metal #6 Φτάσαμε στο τέλος. Μια επική τελική μάχη μας περιμένει σε αυτό το τεύχος με πολλούς ήρωες, αλλά και με πολλές συνέπειες, οι οποίες θα επηρεάσουν τα επόμενα events και κόμικ της DC. ΙΙΙ. Τα trade paperbacks Άλλη πονεμένη ιστορία. Ο average reader βλέπει πόσα διαφορετικά trades και δεν ξέρει τι είναι ποιο. Πάμε λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τι παίζει και με αυτά. Τα παραπάνω τεύχη λοιπόν χωρίζονται σε τέσσερα trades: 1. Dark Nights: Metal Προφανώς αυτό το trade έχει την κύρια σειρά με τα Dark Nights Metal #1-6. Στην άνω αρίθμηση τα τεύχη 3, 4, 14, 22, 24, 26. 2. Dark Nights: Metal: Dark Knights Rising Σε αυτό έχουμε τα tie-ins των Dark Knights και το Wild Hunt, άρα τα τεύχη 9, 10, 11, 12, 13, 15, 21, 25. 3. Dark Days: The Road to Metal Ένα ξεκάθαρα προπαρασκευαστικό trade για όσους θέλουν να μπουν στο Metal. Περιέχει τα τεύχη 1,2 και μετά έχει αρκετά τεύχη από το background reading που χρειάζεται το event όπως από Batman New 52, Hawkman, Nightwing και Final Crisis. 4. Dark Nights: Metal: The Resistance Μία τίμια προσπάθεια συγκέντρωσης αρκετών tie-ins. Έχει όλο το Gotham Resistance, όλο το Bats Out of Hell, καθώς και τα Batman Lost, Hawkman Found κοινώς τα τεύχη 5, 6, 7, 8, 16, 17, 18, 19, 20, 23. IV. Και τώρα Death Metal To Death Metal είναι το sequel του Metal που ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες. Προσωπικά θα προσπαθήσω να κάνω το ίδιο με το Metal και γι’ αυτό, δηλαδή οδηγό διαβάσματος κτλ, αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί υπάρχει πολύ background reading. Θα προσπαθήσω όποια trades διαβάσω να τα παρουσιάσω κιόλας για να είναι πιο πλήρης ο οδηγός. Μέχρι τότε καλό σας διάβασμα!

Σοκ! Άλλαξε μέχρι και το ιστορικό νούμερο 1 της Καθημερινής (προφανώς δεν έχω ιδέα από photoshop και το έκανα σε 20 δεύτερα με meme generator )

https://anthem.gr/8943/sunenteuxh-komix-wiki-meros-1o/ Το πρώτο μέρος της συνέντευξης ανέβηκε πριν από λίγο. Θα φροντίσουμε με τα παιδιά να αποδελτιωθεί και για το greekcomics. Σε λίγες μέρες να περιμένετε το δεύτερο μέρος με μια συζήτηση γύρω από τις εκδόσεις της Καθημερινής, τις ξένες Disney εκδόσεις καθώς και τα κόμικς γενικότερα!

Σωστά όλα περί Cassandra Nova. Το Hellfire Club είναι στη φαντασία της Emma, η Perfection είναι μέλος του υποτιθέμενου club. Κάθε μέλος του club απεικονίζει μια εκδοχή της Emma ή ένα μέρος τους παρελθόντος της για τα οποία ντρέπεται (δεν το αναλύει ο Whedon, δική μου ανάλυση). Η Perfection είναι δημιούργημα της φαντασίας της Emma και κάτω από την κουκούλα είναι η White Queen, δηλαδή η Emma Frost ως supervillain όπως συμμετείχε στο παλιό Hellfire Club. Αυτό συμβαίνει γιατί η Emma ντρέπεται για το παρελθόν της ως supervillain πλέον σαν μέλος των X-Men. Επειδή όμως συμμετείχε στο Hellfire Club σαν να ήταν πραγματικό, δε γινόταν να υπάρχει δύο φορές ο χαρακτήρας (τωρινή Emma Frost των X-Men, παρελθοντική Emma), οπότε βάζουν στο φανταστικό χαρακτήρα μια κουκούλα και τον ονομάζουν Perfection.

Μη σου πω ψέμματα και μένα αυτό το σημείο με προβλημάτισε σεναριακά. Ουσιαστικά μπορείς να πεις ότι αν και τους τραυμάτισε, δεν τους σκότωσε, ούτε γενικά σκότωσε κάποιον οπότε κουτσά στραβά εξηγείται έτσι.

[imdb=tt6266538] Ήθελα καιρό να το δω το συγκεκριμένο, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Adam McKay στη σκηνοθεσία, Christian Bale, Sam Rockwell, Steve Carell πίστευα ότι θα δω κάτι συμπαθητικό και πράγματι το Vice είναι μια τέτοια ταινία. Νομίζω είναι εμφανής η επιρροή από House of Cards, το χιούμορ υπάρχει κυρίως στο πρώτο μισό, γιατί στο δεύτερο έχουμε ουσιαστικά το ζήτημα Δίδυμοι Πύργοι-Εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και γενικότερα για όποιον του αρέσουν έργα με την αμερικάνικη πολιτική σκηνή, αυτό είναι αρκετά ψυχαγωγικό. Bonus η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο κομμάτι εμφανίσεων, make up και prosthetics, προσεγμένη δουλειά η οποία υπερτονίζεται από τις πολύ καλές ερμηνείες. [imdb=tt0119094] Τα BrOscar κατάφεραν σαν εκπομπή να με κάνουν να σκαλίσω λίγο τη λίστα μου με 90s action movies που για κάποιο λόγο δεν είχα δει και το Face/Off ήταν μεταξύ αυτών. Είναι μια ταινία που αντιπροσωπεύει ένα είδος δράσης που προσωπικά με χαλάει, αυτό που εισήγαγε ο σκηνοθέτης John Woo, δηλαδή πολύ slow motion και ευφάνταστο πιστολίδι, ενώ εγώ είμαι της σχολής του John Wick δηλαδή ευθείς βολές, περίτεχνη φαντασία και λίγα cuts. Τέλος πάντως η δράση εν τέλει είναι καταιγιστική και ειδικά η τελευταία σκηνή με τα καράβια μου άρεσε, όσον αφορά τους Travolta/Cage θεωρώ ότι έχουν εύρος ερμηνείας, αφού και οι δύο έπρεπε να παίξουν και τον καλό και τον κακό της ταινίας, αλλά ανά σημεία το overacting τους είναι απάλευτο. Μια χαρά για 90s ταινία δράσης, δεν είναι The Rock, αλλά βλέπεται ευχάριστα.

Όπως το υποσχέθηκα στην κριτική του X-Men: Κίνδυνος, βγήκαν δύο αναλυτικές κριτικές για τα Torn και Unstoppable που κλείνουν όλο το run του Whedon με τον Cassaday. Αν σας άρεσαν οι δύο τόμοι, αλλά δε βρίσκετε τους επόμενους ή βαριέστε να τους διαβάσετε, σε αυτά τα reviews βλέπετε πως προχωράει και εν τέλει κλείνει η ιστορία

Ένα ταξίδι ξεκίνησε με το Χάρισμα, τον έκτο τόμο της συλλογής της Marvel που σηματοδοτούσε την αρχή του run των Joss Whedon και John Cassaday για τον τίτλο The Astonishing X-Men. Ήταν ένας τόμος που πολλοί λάτρεψαν με τη συνέχεια του να είναι πολυαναμενόμενη. Αυτή η συνέχεια ήρθε στον τριακοστοδεύτερο τόμο, το Astonishing X-Men Κίνδυνος και γνωρίζοντας ότι τα τελευταία δύο arcs με τα οποία κλείνει η κεντρική ιστορία, δε θα είναι μέρος της συλλογής, είπα να τα παρουσιάσουμε σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει το χρόνο να τα διαβάσει. Ξεκινήσαμε με το Torn και σήμερα προχωράμε με το Unstoppable. Τι έχει προηγηθεί Το Unstoppable αποτελείται από εφτά τεύχη, έξι της σειράς The Astonishing X-Men και το Giant Size X-Men #1 που κλείνει την ιστορία και έχει εμφανίσεις από Spider-Man, Fantastic 4 και Iron Man μεταξύ άλλων. Όπως έχουμε πει, η κεντρική ιστορία αφορά τον εξωγήινο πλανήτη Breakworld που σύμφωνα με μια προφητεία θα καταστραφεί από κάποιο μέλος των X-Men που αργότερα αποκαλύπτεται ότι είναι ο Colossus. Γι' αυτό στο Χάρισμα στέλνουν τον Ord που αποτυγχάνει στη δοκιμασία του. Στο Torn είχαμε την επιστροφή της Cassandra Nova, αλλά στο τέλος της ιστορίας η Agent Brand της οργάνωσης S.W.O.R.D (που ανακάλυψε πρώτη ότι οι κάτοικοι του Breakworld ψάχνουν τον Colossus) πήρε τους κακούς των πρώτων δύο τόμων, Ord και Danger καθώς και τους αποδυναμωμένους X-Men και τους οδήγησε προς το Breakworld για να βρεθεί λύση. Πλοκή Η Agent Brand πληροφορεί τους X-Men ότι κατευθύνονται όλοι μαζί προς το Breakworld. Τους ενημερώνει επίσης ότι ο Kruun, ο τύραννος του πλανήτη, έχει στη διάθεση του έναν τεράστιο πύραυλο, τον οποίο θέλει να στρέψει κατά της Γης και να την καταστρέψει. Αποστολή της S.W.O.R.D και των X-Men είναι η αφόπλιση του πυραύλου. Ο Kruun ωστόσο γνωρίζει για την άφιξη τους, οπότε τους πιάνει εξ απροόπτου και καταστρέφει το σκάφος. Τα μέλη της ομάδας θα διασπαστούν σε ομάδες και θα καταλήξουν σε διάφορα σημεία του Breakworld. O Colossus και η Kitty καταλήγουν στα χέρια της Aghanne μιας επαναστάτριας που θεωρεί ότι η προφητεία για την καταστροφή του πλανήτη έχει ερμηνευθεί λανθασμένα και μπορεί να ξαναφτιαχτεί. Επίσης μαθαίνουμε πως ο Ord είναι φυλακισμένος του Kruun. Ο Kruun από την άλλη θα συμμαχήσει με την Danger προκειμένου να σκοτώσει τους X-Men κάτι που του το υπόσχεται. H Danger ωστόσο προδίδει τον Kruun και συνεργάζεται με τους X-Men με σκοπό να αφοπλιστεί η βόμβα. Αργότερα το arc της θα τελειώσει οριστικά, αφού μαθαίνουμε πως παρά τις προσπάθειές της, η Danger είναι προγραμματισμένη να μη μπορεί να σκοτώσει. Ο Cyclops θυσιάζεται για την ομάδα, αλλά ο Kruun τον επαναφέρει στη ζωή για να τον ανακρίνει και τελικά ο Cyclops κερδίζει τον Kruun ανακτώντας τις χαμένες του δυνάμεις. Η ομάδα εν τέλει παίρνει τον έλεγχο του Breakworld, αλλά ο Colossus καταλαβαίνει πως πίσω από όλα κρύβεται η επαναστάτισσα Aghanne που είχε προγραμματίσει τα πάντα από την αρχή προκειμένου ο ίδιος να καταστρέψει τον πλανήτη για εκείνη. Τον πλανήτη σώζει ο Ord που σκοτώνει την Aghanne όσο εκείνη μάχεται με τον Colossus. Η Kitty συνεχίζει την προσπάθεια της να απενεργοποιήσει τον υπερμεγέθη πύραυλο που θα καταστρέψει τη Γη και η προσπάθεια της την εξοντώνει. Ο Beast με την Emma διαπιστώνουν ότι δεν είναι πύραυλος τελικά, αλλά σφαίρα και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μη μπορούν να τη σταματήσουν. Η Kitty βρίσκεται εντός της σφαίρας, η οποία κατευθύνεται προς τη Γη με την ίδια παγιδευμένη στο εσωτερικό της. Τελικά καταφέρνει και την κάνει αόρατη και η σφαίρα διαπερνάει τη Γη, χωρίς να συμβεί τίποτα, αλλά συνεχίζει την πορεία της και η Kitty χάνεται μια για πάντα στο διάστημα. Οι X-Men προσπαθούν να γυρίσουν στη ζωή τους αντιλαμβανόμενοι πως η Kitty δε θα βρίσκεται πια κοντά τους. Κριτική για σενάριο-σχέδιο Για το σχέδιο μη λέμε τα ίδια, ο Cassaday είναι εξαιρετικός, δε μου άρεσε πολύ το πως σχεδιάζει τους Fantastic Four, αλλά ειδικά στο Breakworld κάνει εξαιρετική δουλειά. Από την άλλη δε μου άρεσε γενικά η ιστορία, ούτε το σενάριο του Whedon. Θεωρώ πως τράβηξε υπερβολικά χωρίς λόγο, μιας και μιλάμε για κόμικ περίπου 200 σελίδων με όλα τα τεύχη, αλλά στην πραγματικότητα λιγότερες από τις μισές τις διάβασα με έναν κάποιο ενθουσιασμό. Από τη μία κλείνουν διάφορα subplots όπως αυτό της Danger, καθώς και η κεντρική ιστορία των τευχών που αφορά το Breakworld, αλλά καλώς ή κακώς όσο πιο πολύ προχωρούσαμε από το Torn και μετά τόσο πιο αδιάφορο μου φαινόταν. Συνολικά το run του Whedon μου φαίνεται αρκετά καλό και με σαφές πλάνο, αλλά περίμενα κάτι πιο ενθουσιώδες ή μάλλον κάτι πιο ουσιαστικό στο κλείσιμο. Αυτά σε γενικές γραμμές, ελπίζω όσοι θέλανε να μάθουν τι συνέβη στη συνέχεια να ικανοποιήθηκαν και άμα θέλετε να σας πω πως να διαβάσετε αυτούς τους τόμους, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε. Τα λέμε με κάποια επόμενη ξένη έκδοση, ενώ στα σκαριά υπάρχει κι ένα μεγάλο project

Τόμος 35: Fallen Son - Ο Θάνατος του Κάπτεν Αμέρικα Ξεκινάμε λοιπόν τη νέα κριτική με το τελευταίο τεύχος της συλλογής Fallen Son: Ο Θάνατος του Κάπτεν Αμέρικα. Πρόκειται για ένα τόμο με έξι τεύχη, συγκεκριμένα το τεύχος 25 της σειράς Captain America από τους γνωστούς Ed Brubaker-Steve Epting που έχουν γράψει τις πρώτες δύο ιστορίες του Cap στη συλλογή, καθώς και τα πέντε τεύχη του Fallen Son από τον Jeph Loeb και πέντε διαφορετικούς σχεδιαστές. Κάθε τεύχος εξερευνά ένα διαφορετικό στάδιο του πένθους ενός ανθρώπου ξεκινώντας από την άρνηση και φτάνοντας στην αποδοχή. H κριτική αυτού του τόμου θα γίνει με ανάλυση κάθε τεύχους. Τι έχει προηγηθεί Στην εισαγωγή έχουμε μια πρώτη επαφή με την ιστορία του Cap από τη δημιουργία του έως το σήμερα που είναι η ιστορία Civil War. Εκπληκτική ιστορία των Mark Millar-Steve McNiven που προτείνω ανεπιφύλακτα. Στο τέλος αυτής της ιστορίας έχουμε τη σύλληψη του Cap. Captain America #25 – Ο θάνατος του Captain America Εδώ έχουμε το τεύχος όπου διαδραματίζεται ο περίφημος θάνατος του Cap. Σε αυτό το τεύχος γίνεται η μεταγωγή του Cap στο δικαστήριο, την οποία παρακολουθούν ο Bucky και η Sharon Carter με τις οδηγίες του Nick Fury μέχρι τη στιγμή που ο Captain America πυροβολείται από έναν ελεύθερο σκοπευτή και ύστερα δέχεται μία ακόμα σφαίρα που μαθαίνουμε από ποιον στο τέλος του τεύχους. Συνεχίζει με την καταδίωξη του Crossbones από τον Bucky και τον Falcon. Πολύ συγκινητικό τελευταίο καρέ, ξέρουμε ήδη πόσο όμορφο είναι το σχέδιο του Epting και πόσο στρωτό το σενάριο του Brubaker, οπότε προφανώς πρόκειται για ένα ωραίο πρώτο μέρος. Fallen Son #1 – Άρνηση Το πρώτο στάδιο του πένθους εξετάζεται από τη σκοπιά του Wolverine. O Logan δεν αποδέχεται το θάνατο. Θεωρεί πως ο Cap είναι ζωντανός και πιέζει τον Bucky να του πει ότι είναι ψέμα όπως ο πρώτος τους θάνατος. Χτυπάει τον Crossbones για να του πει ποιος τον προσέλαβε. Και το χειρότερο που τολμά είναι να θεωρήσει ότι πίσω από όλα βρίσκεται ο Iron Man λόγω των όσων συνέβησαν στο Civil War. Στο τέλος ο Wolverine βλέπει τη σορό και το πιστεύει. Ένα τεύχος πολύ σκοτεινό, ειδικά για εμάς που αγαπάμε το πρώτο Civil War και που προκαλεί εξαιρετικά έντονα συναισθήματα, βλέποντας ότι ένας χαρακτήρας σαν τον Logan δε μπορεί να αποδεχθεί το θάνατο, αλλά κυρίως με το πως ο Tony Stark πενθεί για το φίλο του. Το σχέδιο του Leinil Yu δεν είναι τόσο καθαρό όσο σε άλλα κόμικ του, αλλά έχει πιο έντονες σκιές, θέλοντας να τονίσει τη μαυρίλα και το σκοτάδι πίσω από την άρνηση των ηρώων μας. Fallen Son #2 – Θυμός Το δεύτερο στάδιο του πένθους εξετάζεται από τη σκοπιά των Avengers. Αυτοί που ήταν με τον Iron Man και αποτελούν επίσημα τη μονάδα, έχουν θυμό που εξωτερικεύεται με λάθος τρόπο στους αντιπάλους τους. Αυτοί που είναι με την πλευρά του Cap στον Εμφύλιο Πόλεμο, παίζουν χαρτιά μέχρι που μαθαίνουν τα νέα από τον Wolverine με τον Spidey να έχει μια δική του έκρηξη εναντίον του Logan. Καταλαβαίνουν ωστόσο ότι δεν πρόκειται να φέρουν έτσι πίσω τον αρχηγό τους. Το σχέδιο του McGuiness είναι πολύ όμορφο, πάντα ο συγκεκριμένος μου θύμιζε λίγο manga για κάποιο λόγο, αλλά στα πιο καινούρια του κόμικ. Εδώ μου αρέσει πολύ το πως χρησιμοποιεί δύο σελίδες με την πάνω πλευρά να δίδεται όλοι σε καρέ για Avengers του Iron Man και την άλλη για τους Avengers του Cap ή χρησιμοποιεί ένα ολοσέλιδο για τη μία ομάδα και μετά ένα ολοσέλιδο για την άλλη, φροντίζοντας η θεματική σε κάθε σελίδα να είναι η ίδια για να έχουμε ωραίο κοντράστ. Fallen Son #3 – Διαπραγμάτευση Το τρίτο στάδιο του πένθους εξετάζεται από τη σκοπιά του Iron Man. Εδώ έχουμε την επιστροφή-έκπληξη του νεκρού Hawkeye και μια μικρή ιστορία όπου ο Iron Man του προτείνει να γίνει ο νέος Captain America. Ο Clint εν τέλει αποκαλύπτει στον Tony ότι ήταν κατά του νόμου της καταγραφής εξαρχής και πως όλη του η προσπάθεια να βρει οπωσδήποτε έναν νέο Cap γίνεται γιατί προσπαθεί να ξεπεράσει το πένθος για το φίλο του, κάτι που δεν είναι εύκολο. Αν και ο τρόπος που σχεδιάζει ο John Romita Jr τον Iron Man δε μου αρέσει, το τεύχος είναι σκοτεινό και κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Fallen Son #4 – Κατάθλιψη Το τέταρτο στάδιο του πένθους εξετάζεται από τη σκοπιά του Spider-Man. Είναι ίσως το κορυφαίο, γιατί ο Spidey έχει ζήσει το θάνατο ουκ ολίγες φορές. Πηγαίνει στο νεκροταφείο να δει τον τάφο του θείου Ben και στο σημείο που πέθανε η Gwen Stacy. Αναπολεί τον Cap μέσα από μια μάχη του. Και έχει μια απίστευτα συγκινητική κουβέντα με τον Wolverine μετά την προηγούμενη διαμάχη τους στο δεύτερο τεύχος. Εκεί ο Spider-Man μαθαίνει κάτι πολύ χρήσιμο για τον ίδιο. Ότι ο θάνατος δεν είναι κάτι που ξεπερνάς. Είναι κάτι που ενσωματώνεις στη ζωή σου, γεγονός που τον διαλύει. Το σχέδιο του David Finch είναι όπως πάντα μαγικό, για μένα αν και δεν είναι το πιο πλούσιο σε χαρακτήρες τεύχος, έχει υπέροχο σχέδιο, με τρομερές εναλλαγές παρόντος-παρελθόντος και σεναριακά είναι το πιο στιβαρό. Fallen Son #5 – Αποδοχή Σε αυτό το τελευταίο τεύχος έχουμε την κηδεία του Captain America, η οποία θα φέρει και το τελευταίο στάδιο του πένθους, δηλαδή την αποδοχή. Έχουμε συγκινητικές ομιλίες, έχουμε τον Iron Man να καταφέρνει επιτέλους να δεχθεί ότι ο Cap πέθανε, έχουμε μια ωραία ανατροπή όσον αφορά την κηδεία καθ’ αυτή. Και φυσικά βλέπουμε τους συντρόφους του Cap που διαφεύγουν της σύλληψης και πρέπει να δεχθούν ότι δε θα πάνε στην κηδεία του, εικόνα που σε τσακίζει. Είναι το τεύχος που σε χτυπάει πιο πολύ στην καρδιά. Το σχέδιο του John Cassaday το ξέρουμε κι από άλλους τόμους της συλλογής, μιλάμε για εξαιρετικό σχεδιαστή και τα πολύ μεγάλα πάνελ του στην κηδεία είναι εκπληκτικά. Σε ποιους προτείνεται και τελικός απολογισμός Θα το πρότεινα σε όλους, αλλά νομίζω χρειάζεται ένα προηγούμενο συναισθηματικό δέσιμο, οπότε αν κάποιος έχει διαβάσει τους δύο τόμους των Brubaker-Epting και κυρίως το Civil War, give it a try. Αν κάποιος δεν έχει διαβάσει ειδικά το τελευταίο, δε μπορεί να νιώσει το φορτισμένο συναίσθημα που αποπνέει κάθε σελίδα του ή να αισθανθεί τον Tony Stark με όλα όσα έχουν προηγηθεί. Για μένα είναι ένας πανέμορφος τόμος, το σχέδιο κάθε τεύχους ταιριάζει τέλεια στην ιστορία και σαν άνθρωπος που λατρεύω το Civil War, το βλέπω σαν ένα aftermath που με τσακίζει ακόμα περισσότερο.

Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής: Πρώτη θέση με 15 ψήφους: Δεύτερη θέση με 14: Τρίτη θέση με 9: Τέταρτη θέση με 8 έχουμε ισοβαθμία: Και πέμπτη θέση με 6 υπάρχει τριπλή ισοβαθμία:

Λοιπόν το διάβασα και πρέπει να πω ότι πρόκειται για εξαιρετικό τεύχος! Τόσο η κεντρική όσο και οι συνοδευτικές είναι πολύ ωραίες ιστορίες. Όσον αφορά το Timecrime, δεν έχω διαβάσει πολλές ιστορίες του PKNA ή του Πράκτορα Ντακ, παρ' όλα αυτά το crossover των δύο δια χειρός Artibany/Mottura μου φαινόταν εξαιρετική ιδέα και τέτοια αποδείχθηκε. Το σχέδιο είναι απίστευτο και παρ' ότι έχουμε να κάνουμε με ταξίδια στο χρόνο, δεν έχουμε plot holes, ενώ η ιστορία διαβάζεται και αυτόνομα, αλλά καλύτερα να έχεις διαβάσει τα προηγούμενα Μίκυ Μάους για περισσότερο context. Η αλληλεπίδραση και οι αστείοι διάλογοι μεταξύ Πράκτορα Ντακ και Φάντομ έχει αρκετό γέλιο και η δράση είναι λίγη, αλλά εντυπωσιακή. Περιμένω τη Λύλα να μπει πιο δυναμικά στο επόμενο μέρος και να έχουμε και συζητήσεις μεταξύ εκείνης και της Κατρίνα. Στις υπόλοιπες ιστορίες, η δεύτερη αν και τράβηξε λίγες σελίδες παραπάνω είναι αρκετά αστεία με τα χρονικά παράδοξα που δημιουργεί όπως και με τις σκέψεις της Μίνι για το Μίκυ. Η τρίτη είναι σαν να την έχει γράψει ο Christopher Nolan και φυσικά γι' αυτό το λόγο μου άρεσε. Έχει αρκετές ανατροπές στο κομμάτι των ονείρων που βλέπει ο Σκρουτζ και αινιγματικό τέλος κάτι που την έκανε να μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Τέλος κλείνουμε με τον φαναρτζή Φέθρυ, μια πολύ αστεία ιστορία για το λόγο του ότι περιμένεις ότι είναι η πρώτη φορά που ο πάπιος δε θα τα κάνει σαλάτα και φυσικά ακόμα μια φορά τα καταφέρνει και φυσικά την πληρώνει ο Ντόναλντ. Συνολικά από τα καλύτερα Μίκυ Μάους που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό, πολύ δυνατές ιστορίες με την κεντρική να είναι φυσικά το highlight και να με κάνει να ανυπομονώ για τη συνέχεια!

Παιδιά δεν υπάρχει κανένα μπέρδεμα, καμία ανακοίνωση της εκδοτικής, καμία διαφορά στην κυκλοφορία. Ο επόμενος τόμος κυκλοφορεί 15/1 Απ' όσο είδα, είχε γίνει λάθος στον υπολογισμό των ημερομηνιών του πρώτου ποστ, λόγω του ότι το Secret Wars Μέρος Δεύτερο είχε ενημερωθεί με το που βγήκε ο τόμος 30, έχει διορθωθεί και συγγνώμη αν η αναστάτωση ξεκίνησε από εκεί

Καλησπέρα και καλωσόρισες στην παρέα του GreekComics! Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις πάρα πολύ υλικό γύρω από τα κόμικς που σε ενδιαφέρουν!

Να δώσω και εγώ μια εικόνα που έχω. Όπως έχω αναφέρει ξανά, η εταιρεία που εργάζομαι έχει σαν κύρια αγορά εξαγωγών την αγγλική (και ειδικά το Amazon), συνεπώς τον τελευταίο καιρό έχω περάσει ουκ ολίγες ώρες σε webinars και calls γύρω από το Brexit, τελωνεία, δασμούς κτλ. Κατ' αρχάς αυτά που θα σας δώσω είναι ξεκάθαρα τι πληροφόρηση έχω πάνω στο θέμα μέχρι τώρα, προφανώς δεν είναι Ευαγγέλιο και μπορεί να έχει αλλάξει κάτι και να μην το έχω πάρει ακόμα χαμπάρι ή να μην έχω ενημερωθεί. Αυτή τη στιγμή το Brexit έτυχε να έρθει μαζί με δύο συγκυρίες: 1. Τα Χριστούγεννα όπου η κατανάλωση σε αγαθά είναι υψηλή και ειδικά σε φαγητό όπου οι Άγγλοι εισάγουν. 2. Την πανδημία, η οποία έχει φέρει τα πάνω κάτω στην αγορά. Το βασικό που περιμέναμε ήταν μια διακρατική συμφωνία. Από την άλλη, η ΕΕ επιδίωξε κοινή συμφωνία αλλά χωρίς συνέχιση του προηγούμενου καθεστώτος των ελεύθερων μεταφορών, γιατί με βάση αυτό η Αγγλία θα έβγαινε αρκετά κερδισμένη. Επίσης για όποιους συνεργάζονται με Αγγλία και μεταφορικές, οι τελευταίες αποστολές για Αγγλία της DHL που είναι εκ των leaders στις μεταφορικές, έγιναν τη 21η του Δεκέμβρη, ακριβώς λόγω του ότι και εκείνοι δε γνωρίζανε το καθεστώς. Την Τετάρτη που ήταν η τελευταία μέρα στη δουλειά πριν επιστρέψω τη Δευτέρα, έμαθα πως οι ανταλλαγές σε αγαθά θα είναι ελεύθερες κάτι που επιβεβαιώνεται και από άρθρο που είδα εδώ και εδώ. Ωστόσο θα γίνονται έλεγχοι και θα κατατίθενται τελωνειακά έγγραφα με αποτέλεσμα να χρειάζονται εταιρείες ή agents να διευκολύνουν την κατάσταση αυτή άρα μάλλον η εξυπηρέτηση θα παίρνει περισσότερες μέρες. Όσον αφορά τις μικρές συναλλαγές και επειδή όπως είπα είμαστε σε συνεργασία με Amazon, το Amazon UK είναι σε συνεχείς συζητήσεις με τους υπεύθυνους της κάθε πλευράς προκειμένου να δει πως θα προχωρήσει όλο αυτό για να δει τι θα κάνει με τις πωλήσεις του στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αναλογιστείτε ότι τα webinars και οι διατάξεις του πως προχωράμε ξεκίνησαν γύρω στο Νοέμβριο, ενώ είναι γνωστό το Brexit εδώ και πολύ καιρό, αλλά πολλές εξελίξεις καθυστέρησαν λόγω πανδημίας. Το συμπέρασμα μου είναι ότι προς στιγμήν λίγα πράγματα έχουν οριστικοποιηθεί γύρω από το κομμάτι τελωνείων και δασμών και όλοι πλέουν σε αχαρτογράφητα νερά, καθώς αρκετά μπορεί να αλλάξουν. Πολλές παραγγελίες μπορούν να μπουν on hold ή να ακυρωθούν, πολύ απλά γιατί δεν έχει γίνει η κατάλληλη ενημέρωση σε όλες τις πλευρές. Παρ' όλα αυτά δεν αποκλείω να αλλάξουν κάποια πράγματα στους επόμενους 1-2 μήνες και να διευκολυνθούν οι μικροί καταναλωτές και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Επίσης ειδικά για το Amazon δε θα απέκλεια να περάσει μέρος του στοκ του σε κόμικς και άλλα αγαθά μεγάλης κίνησης σε αποθήκες της Γερμανίας, το θέμα είναι ποια θα είναι η νέα τιμή, γιατί λίγο η ανατίμηση σε ευρώ, λίγο τα εσωτερικά κόστη μεταφοράς, λίγο και το κόστος μεταφοράς στην Ελλάδα, μπορεί να έρθει κοντά στο κόστος στο ράφι στην Ελλάδα. Βέβαια γλυτώνεις μεταφορικό Αγγλίας σε σύγκριση με μεταφορικό Γερμανίας που παραδοσιακά συμφέρει πολύ. Πάντως κρατήστε αυτό περί ελεύθερων μεταφορών σε αγαθά που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες, θα περιμένω να δω τις επόμενες εβδομάδες τι ενημέρωση θα έχω από τη δουλειά και θα ανεβάσω αν έχω κάποιο update ή μήπως κάνω κάποιο demo order για να δω τι θα ζητήσουν.

Χρόνια πολλά στο φίλο @Manitou για σήμερα καθώς και στους @Dr Paingiver και @shortly για χθες! Με υγεία, ευτυχία και πολλά κόμικς!

Γιώργο η reviewer είναι συνεργάτιδα των εκδόσεων Οξύ, κάνει συχνά κριτικές σε βιβλία ή διοργανώνει διαγωνισμούς για βιβλία και κόμικ της εκδοτικής στο Facebook. Προφανώς η Οξύ της έστειλε ένα αντίτυπο για review και μπορεί να νόμιζε ότι πρόκειται για ακόμα μια κυκλοφορία τους. Αν τα πράγματα πάνε σύμφωνα με το πλάνο, θα μας συνηθίσουν σαν εκδόσεις