Laz33

Mετά από πολλούς δισταγμούς πήρα τελικά το νέο Λούκυ Κιντ και το διάβασα σήμερα. Εντάξει, δεν ήταν κακό. Το περίμενα χειρότερο βασικά. Ήταν ωραία εισαγωγή στον κόσμο του Λούκυ και εξηγούσε κάποια πράγματα(ποιοι τον βρήκαν και τον μεγάλωσαν, πως περνούσε τα παιδικά του χρόνια, με ποιους έκανε παρέα κτλ). Δούλεψε καλά σ΄αυτό το άλμπουμ το concept των μονοσέλιδων ιστοριών. Τα επόμενα όμως θα προτιμούσα ν΄αποτελούνται από μία ιστορία, κάτι που απ΄ό,τι διάβασα δεν συμβαίνει. Μ΄άρεσαν και τα σχόλια στο κάτω μέρος της σελίδας που έδιναν πληροφορίες για τη ζωή και τις συνήθειες στην Άγρια Δύση. Στα αρνητικά θα έβαζα το μέτριο χιούμορ και το ότι δεν έγινε καμία αναφορά στον Όλντ Τάϊμερ, που είχαμε δει να συνοδεύει τον Κιντ στα 2 προηγούμενα άλμπουμ(Μπόμπιρας Λούκυ και Οκλαχόμα Τζιμ). Καλό θα ήταν να υπάρχει μια σύνδεση. Επίσης με ξένισε που τη φίλη του Κιντ, τη Λιζέτα, ο Ασντέ την έκανε ίδια με την Καλάμιτυ Τζέην. Α ναι, εννοείται ότι το σκίτσο τα έσπαγε, όπως και η ποιότητα της έκδοσης. Εν κατακλείδι. Συμπαθητικό άλμπουμ αλλά Λούκυ Λουκ δεν είναι. Τη Γη της Επαγγελίας την ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο

Συμπαθητική η Γη της Επαγγελίας. Είναι ευχάριστο άλμπουμ, δεν μπορώ να πω. Αλλά δεν διεκδικεί όσκαρ πρωτοτυπίας. Έχουμε διαβάσει τουλάχιστον 10 ιστορίες με τον Λούκυ Λουκ να συνοδεύει κάποιους στη Δύση. Πάλι καλά οι Εβραίοι δίνουν μια νότα φρεσκάδας. Πρέπει όμως οι νέοι δημιουργοί να βάλουν και λίγο τη φαντασία τους να δουλέψει, μη πατάνε σε γνωστές συνταγές και μας δίνουν παραλλαγές από παλιές ιστορίες. Για μένα ο Πίνκερτον εξακολουθεί να είναι το καλύτερο μετα-Μορίς άλμπουμ. Ωραία ιστορία που δεν μοιάζει με άλλη thor θα σε απογοητεύσω, όπως απογοητεύτηκα κι ο ίδιος, αλλά και τ΄άλλα δύο Λούκυ Κιντ είναι τέτοια φάση απ΄ό,τι διάβασα. Αποτελούνται από αυτοτελείς μονοσέλιδες ιστορίες, δυστυχώς.

Μετα-Μορίς ή μετα-Γκοσινύ; Γιατί στη μετα-Μορίς εποχή έχουν βγει 7 άλμπουμ όλα κι όλα. Λογικό η Γη της Επαγγελίας να είναι ένα απ΄τα καλύτερα Μπες εδώ να βάλεις κι ένα βαθμό αν θες

Δεν θα κάνω πρόλογο, νομίζω είναι σαφές το θέμα. Γράψτε τις 5 αγαπημένες σας σειρές και τα 5 αγαπημένα σας άλμπουμ από κάθε μια απ΄αυτές Τα δικά μου είναι: Νο1 Λούκυ Λουκ 1) Σύρματα στα Λιβάδια 2) Μπίλυ ο Τρομερός 3) Μαμά Ντάλτον 4) Μαύροι Λόφοι 5) Ο Δικαστής Νο2 Αστερίξ 1) Η Διχόνοια 2) Ο Αστερίξ στους Ελβετούς 3) Ο Μάντης 4) Η Ασπίδα της Αρβέρνης 5) Η Κατοικία των Θεών Νο3 Μπλέικ και Μόρτιμερ 1) Το Μυστήριο της Μεγάλης Πυραμίδας 2) Το Μυστικό του Ξιφία 3) Υπόθεση Φράνσις Μπλέικ 4) Η Κατάρα των Τριάκοντα Αργυρίων 5) S.O.S. Μετεωρίτες Νο4 Μπλούμπερυ 1) Μπαλάντα για ένα Φέρετρο 2) Το Φάντασμα με τις Χρυσές Σφαίρες 3) Τσιουάουα Περλ 4) Ο Άνθρωπος που αξίζει 500.000 Δολάρια 5) Το Τέλος της Διαδρομής Νο5 ΤενΤεν 1) Το Σκήπτρο του Οττοκάρ 2) Αποστολή στη Σελήνη/Βήματα στη Σελήνη 3) Οι 7 Κρυστάλλινες Μπάλες/Ο Ναός του Ήλιου 4) Το Μυστικό του Μονόκερου/Ο Θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ 5) Το Μαύρο Νησί

Πρακτικά δεν μπορείς να κάνεις πολλά για να επηρεάσεις την download speed. Το βασικό για να έχεις μεγάλη ταχύτητα είναι να υπάρχουν πολλοί διαμοιραστές(seeders) στο αρχείο που κατεβάζεις. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από σένα, ούτε μπορείς να το ρυθμίσεις. Το "ελπίζω να κατεβάζεις μόνο νόμιμα" που γράφτηκε παραπάνω ούτε εγώ το κατάλαβα

Εντάξει, δεν είναι ακριβώς έτσι. Λούκυ Λουκ και Λούκυ Κιντ δεν τα λες το ίδιο πράμα. Τα Κιντ, όπως και τα Ραντανπλάν, είναι ο φτωχός συγγενής των Λούκυ Λουκ που εκμεταλλεύτηκαν το όνομα για να κάνουν επιτυχία. Και τελικά δεν έκαναν ιδιαίτερα μεγάλη

Mα κι εγώ για υφολογική συγγένεια μιλάω. Πιο πολύ θυμίζει Λούκυ Κιντ παρά Λούκυ Λουκ. Μάλιστα αν θυμάμαι καλά ο Kurdy είχε πει παλιότερα ότι τα σενάρια του Leturgie προορίζονταν για Κιντ Λούκυ και κάτι είχε παιχτεί με τα δικαιώματα, γι΄αυτό δημιούργηθηκαν τα Κόττον ως ανεξάρτητη σειρά

Σχεδόν 8 μήνες μετά το τελευταίο μου σχόλιο κι έφτασα τα 65 τεύχη, οπότε αλλάζω κατηγορία στην ψηφοφορία

Ωραίο το αφιέρωμα στα western Έχω μόνο μια μικρή ένσταση ως προς τα Κόττον Κιντ. Αφενός αμφισβητώ τη δημοφιλία τους(έχω και επιχειρήματα), αφετέρου ότι αποτελούν διάδοχο των Λούκυ Λουκ. Ουσιαστικά μια παραλλαγή των Λούκυ Κιντ είναι. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφηκαν απ´ τους ίδιους δημιουργούς(Pearce-Leturgie), αφετέρου ότι έχουν βασικό πρωταγωνιστή έναν πιτσιρικά, τον Κόττον. Ο Τρέβορ είναι δευτερεύοντας χαρακτήρας.

Δεν διαφωνώ. M΄αρέσουν και μένα τα ταξίδια σε νέους προορισμούς. Και μάλιστα αυτό θεωρώ ουσιαστικά πως είναι το μοναδικό μειονέκτημα των Λούκυ Λουκ. Ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να μεταφέρονται οι ήρωες από χώρα σε χώρα Είναι western parody, οπότε δεν μπορείς να πάρεις τον Λούκυ Λουκ και να τον πας στην Ιαπωνία, στην Αφρική ή στην Ευρώπη. Πρέπει να περιφέρεται στις ΗΠΑ. Το πολύ πολύ να πάει νότια στο Μεξικό(όπως είδαμε στις Τηγανίτες για τους Ντάλτον), βόρεια στον Καναδά(Ντάλτον στα Χιόνια και Ωραία Προβένς) ή ακόμα πιο βόρεια στην Αλάσκα(Κλοντάικ). Mεγάλη μαγκιά βέβαια ήταν και αυτό που έκανε ο Goscinny στην Κληρονομιά του Ραντανπλάν. Δεν πήγε τον ΛΛ στην Κίνα, αλλά έφερε την Κίνα στον κόσμο του ΛΛ, βάζοντας την ιστορία να διαδραματίζεται στην Κινεζική συνοικία της Βιρτζίνια Σίτυ

Προσωπικά πάντως είμαι σε φάση που κάνω επανάληψη τα Λούκυ Λουκ. Μου ήρθε όρεξη με αφορμή τα καινούρια που βγήκαν Εδώ και μια βδομάδα περίπου διαβάζω 3-4 τη μέρα και για άλλη μια φορά συνειδητοποιώ αφενός πόσο μ΄αρέσει η σειρά, αφετέρου πόσο τεράστιος ήταν ο Goscinny. Πχ χθες το τελευταίο που διάβασα ήταν η Κληρονομιά του Ραντανπλάν, που δεν θεωρείται κι απ΄τα top. Ε το πόσο γέλιο έριξα. Ποιο Θείοι Ντάλτον και ποια Γη της Επαγγελίας. Μπροστά στα άλμπουμ του Goscinny όλα τ΄άλλα πρέπει να βαράνε προσοχή Toν Ραντανπλάν δεν τον έβαλα σαν επιλογή επειδή είναι ουσιαστικά παρακλάδι των Λούκυ Λουκ, όπως και τα Λούκυ Κιντ. Δεν θεωρώ ότι έχουν πολλούς φανς αυτές οι σειρές, συν ότι δεν είναι του Goscinny. Τα άλμπουμ εννοώ δεν είναι, γιατί ο Ραντανπλάν είναι δημιούργημα του Goscinny και πρωτοεμφανίστηκε στα Ίχνη των Ντάλτον

Πάντως ό,τι και να λέμε δεν είναι τυχαίο που θεωρούνται all time classic αυτές οι σειρές(κυρίως οι 2 πρώτες, βγάζω τα Ιζνογκούντ απ΄τη μέση). Toυς τελευταίους μήνες διάβασα πολλά καινούρια κόμικς με τη βοήθειά σας. Χιουμοριστικά, περιπέτειες, αστυνομικά, μυστηρίου κτλ. Δεν λέω ότι δεν τα ευχαριστήθηκα, κάποια ειδικά μ΄άρεσαν πολύ(βλ.ΤενΤεν, Μπλέικ και Μόρτιμερ). Αλλά Λούκυ Λουκ και Αστερίξ δεν βρήκα. Είναι μια κατηγορία μόνα τους. Καλή και η περιπέτεια του ν΄ανακαλύπτεις νέες σειρές, αλλά στο τέλος θες να καταλήξεις στο λιμάνι σου. Και το λιμάνι για μένα είναι κυρίως τα Λούκυ Λουκ κι έπειτα τα Αστερίξ

constantinople τι ακριβώς είναι αυτό; Όσον αφορά τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα το περίμενα ότι τα Αστερίξ θα προηγούνται(κακά τα ψέματα είναι πιο δημοφιλής σειρά και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) αλλά όχι με τόσο μεγάλη διαφορά!

Mετά το TενΤεν vs Μπλέικ και Μόρτιμερ που αποδείχθηκε ντέρμπυ, είπα να βάλω και τη μητέρα των μαχών. Τα αγαπημένα μας Αστερίξ δίπλα στα αγαπημένα μας Λούκυ Λουκ. Σαν 3η επιλογή πρόσθεσα και το λιγότερο δημοφιλές κόμικ του Goscinny, τον Ιζνογκούντ. Προσωπικά προτιμώ τα Λούκυ Λουκ. Μ΄αυτά μεγάλωσα, κάποια τα έχω διαβάσει πάνω από 10 φορές (όχι ότι δεν διάβαζα και Αστερίξ μικρός, όμως όχι τόσο φανατικά). Ατάκες από ΛΛ έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη μου τόσα χρόνια. Αλλά δεν είναι μόνο θέμα "νοσταλγίας". Μ΄αρέσει περισσότερο η western θεματολογία και γενικότερα η εποχή στην οποία διαδραματίζονται οι ιστορίες. Συν ότι είναι τόσο πολλά, που έχω πολλές επιλογές στο ποιο να πιάσω να διαβάσω όταν δεν έχω τι να κάνω. Ενώ τα Αστερίξ είναι ούτε τα μισά. Αν και παραδέχομαι ότι τα περισσότερα είναι ποιοτικά. Δεν υπάρχει πολύ σαβούρα. Σίγουρα όχι τόση όσο στα ΛΛ. Ο Ιζνογκούντ είναι κι αυτός μια τίμια επιλογή για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι χιουμοριστικό, αλλά προσωπικά τον έχω ένα κλικ κάτω από τ΄άλλα

Ευτυχώς υπάρχουν και παιδιά που σχολιάζουν το περιεχόμενο ενός κόμικ και όχι μόνο το εξώφυλλο και τα γραφιστικά Όποιος θέλει πάντως να βάλει βαθμό ή να πει τη γνώμη του για τα Λούκυ Λουκ του Ασντέ, έχω δημιουργήσει σχετικό θέμα στην ενότητα δημοσκοπήσεις

Τα άλμπουμ βαθμολογούμε σαν σύνολο. Λέω τα άλμπουμ του Ασντέ για να τα διαχωρίσω απ´ αυτά του Μορρίς, μιας και έχει γίνει ήδη δημοσκόπηση γι'αυτά. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποια ασάφεια σ'αυτό. Πιστεύω απ´ την κριτική μου να καταλάβατε ότι δεν είναι το σχέδιο αυτό που βαθμολογούμε edit: Έλα να βλέπω συμμετοχή. Που πήγαν οι Λούκυ φανς;

Mάλλον κατάλαβαν πως αν βγει ως Λούκυ Κιντ θα πάει άκλαφτο, οπότε το έβαλαν στη σειρά Λούκυ Λουκ μπας και κάνει πωλήσεις. Τέλος πάντων. Και μόνο που τώρα τελευταία υπάρχει τόση κινητικότητα απ΄τη ΜΑΜΟΥΘ, όποια παρασπονδία τέτοιου είδους τους τη συγχωρώ Eίναι ευκαιρία πάντως να δούμε πως τα πάει και συγγραφικά ο Ασντέ. btw μην ξεχάσετε να συμμετάσχετε στη δημοσκόπηση για τα Λούκυ Λουκ του Ασντέ.

Επειδή δεν ήξερα πως δεν μπορώ να κάνω πάνω από 4 ερωτήσεις, έκανα μια μετατροπή. Στις 3 πρώτες ερωτήσεις θα βαθμολογείτε 2 άλμπουμ, ενώ στην τελευταία μόνο 1. Για βοήθεια έχω γράψει τα αρχικά κάθε άλμπουμ σε παρένθεση. Αν θέλετε διευκρίνιση ρωτήστε

Δημοσκόπηση για τα καλύτερα Λούκυ Λουκ του Morris έχει γίνει. Συζήτηση για το ποια άλμπουμ της μετα-Goscinny εποχής αξίζουν και ποια όχι, μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ Και ήρθε η στιγμή να διαλέξουμε τα καλύτερα άλμπουμ απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde. Τη δημοσκόπηση θα την κάνουμε βαθμολογώντας κάθε άλμπουμ ξεχωριστά. Απ΄το μέσο όρο των βαθμών θα προκύψει και η κατάταξη. H κλίμακα βαθμολογίας είναι από 1 έως 10. Θερμή παράκληση. Όσοι δεν έχετε διαβάσει ή δεν θυμάστε καθόλου ένα άλμπουμ, να επιλέξτε το κατάλληλο κουτάκι και μη βάλετε βαθμό στην τύχη Πριν βάλω τις βαθμολογίες να πω κάτι γενικό για τα άλμπουμ του Achde. Καταρχάς έχουν εκπληκτικό σχέδιο που θυμίζει αυτό της χρυσής εποχής των Λούκυ Λουκ. Ειδικά τα πρώτα είναι πολύ ευχάριστα στο μάτι. Kαι λέω τα πρώτα γιατί έτσι όπως τα διάβασα σερί, παρατήρησα ότι στα 2-3 τελευταία αρχίζουν και λιγοστεύουν οι λεπτομέρειες στο backround, αλλά μπορεί και να είναι ιδέα μου Όσον αφορά τις ιστορίες θεωρώ ότι το επίπεδο τους δεν έχει μεγάλη διαφορά. Όπως θα δείτε κιόλας, οι βαθμολογίες μου παίζουν από 5 έως 7. Ενώ στα Λούκυ Λουκ του Morris είχαμε μεγάλες διακυμάνσεις. Σχεδόν όλα τα ΛΛ του Goscinny είναι 8 με 10, τα χειρότερά του 7, ενώ στη μετα-Goscinny εποχή υπάρχουν κάποια που με το ζόρι θα τα έβαζα ένα 4(Προφήτης, Zωγράφος), ένα 3(Θρύλος της Δύσης) ή κάτω του 3(κάτι Σεϊχηδες στο Φαρ-Ουέστ, Μακ στους Ινδιάνους και δε συμμαζεύεται). Και πάμε αναλυτικά: Η Ωραία Προβένς Θυμάμαι την 1η φορά που το διάβασα κουράστηκα απ΄την πλοκή και τους πολλούς διαλόγους. Πολύ μπέρδεμα και πολλά ονόματα που έπρεπε να θυμάμαι. Συν κάτι τύποι που εμφανίζονται χωρίς λόγο στην ιστορία(ο Λεβιστράους για παράδειγμα). Όταν όμως το ξαναδιάβασα άρχισα να εξοικειώνομαι με τα ονόματα και κατάλαβα πολύ καλύτερα την υπόθεση. Η οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι κακή. Μόνο το σημείο του έρωτα του Ντόλυ(ναι είναι αρσενικό τελικά) με την Προβένς με ξενέρωσε. Κατά τ΄άλλα η εξάρθρωση της σπείρας του Μακ Άμπαν είχε το χαβαλέ της. Λείπει το χιούμορ όμως. To καλό χιούμορ εν πάση περιπτώσει. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές γέλασα. Πάντως δεν το θεωρώ κακό άλμπουμ. Είναι απλά πολύ μέτριο. Βαθμολογία: 5/10 Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα Εδώ η υπόθεση είναι καλύτερη και πιο κοντά στο ύφος των ιστοριών επί Morris. Σίγουρα βέβαια παίζει ρόλο ότι το άλμπουμ αυτό μοιάζει, σε σκανδαλώδη βαθμό θα έλεγα, με το "Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους". Aν δηλαδή ερχόταν ο Gerra και μου έλεγε πως όταν το έγραφε δεν είχε υπόψιν του το εν λόγω άλμπουμ του Goscinny, θα γελούσαν και τα μουστάκια μου. Διαβάστε τα στο καπάκι το ένα μετά το άλλο και θα το διαπιστώσετε. Καλύτερο πάντως απ΄το προηγούμενο(Προβένς). Αν και το χιούμορ του Gerra εξακολουθεί να επιδέχεται μεγάλη βελτίωση. Βαθμολογία: 6/10 Ο Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον Κάτι παρόμοιο ισχύει κι εδώ. Συμπαθητική ιστορία που θυμίζει τα παλιά, για το λόγο ότι έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από παλιά άλμπουμ. Έχουμε το κλασικό escort mission μιας προσωπικότητας στην Άγρια Δύση κι έναν προδότη ανάμεσα στα μέλη της αποστολής. Ουσιαστικά είναι μια μείξη από Άμαξα, Σάρα Μπερνάρ και σε ορισμένα σημεία(εκεί με τον προεκλογικό αγώνα στο Τέξας) μου θύμησε τον Τζος Τζέημον που ήθελε να γίνει Δήμαρχος. Διαβάζεται ευχάριστα πάντως, αλλά όσο να ΄ναι η έλλειψη πρωτοτυπίας δεν μ΄αφήνει να βάλω ιδιαίτερα υψηλό βαθμό. Ένα ακόμα φάουλ είναι η δίχως νόημα παρουσία του Μπίλυ δε Κιντ. Δεν κολλάει πουθενά. Εμφανίζεται για λίγο στο άσχετο και λέει τα δικά του(θέλω γλειφιτζούρια, θα σε καθαρίσω Λούκυ Λουκ κτλ). Ή βαλ΄τον να έχει κεντρικό ρόλο(αλλά εξέλιξέ τον σαν χαρακτήρα) ή ακόμα καλύτερα μην τον βάζεις καθόλου απ΄τη στιγμή που υπάρχει ο βασικός κακός της υπόθεσης, ο Κάμπυ(ο πολιτικός αντίπαλος του Χέηζ) και το τσιράκι του ο Σαμ Πάλιν. Βαθμολογία: 6/10 Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον Το έγκλημα περνάει σε άλλο επίπεδο, αναπόφευκτα και η αντιμετώπισή του. Οι παραδοσιακές μέθοδοι του Λούκυ Λουκ δείχνουν ξεπερασμένες μπροστά σ΄αυτές του πρακτορείου Πίνκερτον, που έχει βάλει την καχυποψία εθνική προτεραιότητα και κάθε πολίτης αποκτά τον προσωπικό του φάκελο. Όταν όμως η κατάσταση ξεφεύγει, αποδεικνύεται ότι ο μόνος νόμος που μπορεί να επιβληθεί στην Άγρια(ακόμα) Δύση, είναι αυτός του περίστροφου που τόσο καλά γνωρίζει ο ήρωάς μας. Μια ωραία και αρκετά πρωτότυπη υπόθεση, στο καλύτερο κατ΄εμέ άλμπουμ του Achde. Το μόνο που έχω να προσάψω είναι ότι το βρήκα αρκετά σοβαρό για Λούκυ Λουκ. Θα προτιμούσα να έχει παραπάνω χιούμορ, χωρίς να λέω ότι δεν υπήρξαν στιγμές που γέλασα. Βαθμολογία: 7/10 Μοναχικός Καβαλάρης Η 2η απόπειρα των Pennac-Benacquista δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη με την 1η(Πίνκερτον). Η ιστορία ok, συμπαθητική σε γενικές γραμμές και δεν θύμιζε κάποια άλλη. Μ΄άρεσε ειδικά εκεί με τον Λούκυ Λουκ να μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο παράνομο. Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά. Το χιούμορ ήταν κι εδώ εντελώς απών(και όταν έχεις Ντάλτον στην υπόθεση, αυτό είναι έγκλημα). Επίσης το βρήκα αρκετά αραιογραμμένο(διαβάζεται άνετα σ΄ένα τέταρτο) και σε κάποια σημεία δεν υπήρχε ομαλή σύνδεση στην υπόθεση(σε πετάει απ΄το ένα μέρος στο άλλο απότομα και χωρίς να εξηγεί). Κι εδώ έρχεται στο μυαλό μου η δήλωση του Achde στο φετινό Comic Con της Θεσσαλονίκης για τους συγγραφείς, που μας μετέφερε ο Kurdy("Ο ένας δεν έχει χιούμορ, ο άλλος δεν ξέρει να γράφει"). Κι αν στον Πίνκερτον το πρόβλημα ήταν μόνο η έλλειψη χιούμορ, στον Καβαλάρη πιστεύω τ΄αντιμετωπίσαμε και τα δύο. Επίσης το φινάλε το ήθελα καλύτερο. Εμφανίζεται απ΄το πουθενά η Μαμά Ντάλτον, λέει ότι ο πιο προικισμένος απ΄τους γιους της είναι ο Τζόε και λήγει απότομα(και ξενέρωτα) το θέμα αρχηγίας των αδερφών που είχε τεθεί και αποτελεί ουσιαστικά τη βάση της ιστορίας. Βαθμολογία: 6/10 Οι Ντάλτον... Θείοι Θα το έλεγα τυπικό Λούκυ Λουκ με Ντάλτον της μετα-Goscinny εποχής. Δηλαδή.... σούπα. Εντάξει, οι Ντάλτον αποκτούν ανιψάκι, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Αλλά όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε δει. Τα ίδια αστεία ξανά και ξανά, που απ΄τη στιγμή που επαναλαμβάνονται παύουν να είναι αστεία. Η όλη ιστορία δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημη. Μ΄άρεσε η προσπάθεια που κατέβαλαν ο ΛΛ, ο Μπλαντσίνι και η Μαμά Ντάλτον να βάλουν το "χαμίνι" στον ίσιο δρόμο. Το φινάλε όμως θα το προτιμούσα καλύτερο και πιο εμπνευσμένο. Επίσης σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι δεν υπήρχε συνοχή. Σαν να έλειπαν καρέ ή διάλογοι. Συνολικά το θεωρώ πολύ μέτριο άλμπουμ, ίσως και κάτω του μετρίου, αλλά σίγουρα όχι χάλια όπως το παρουσίαζαν οι κριτικές στο εξωτερικό. Επιεικώς 5άρι. Βαθμολογία: 5/10 Η Γη της Επαγγελίας Πάμε και στο πλέον πρόσφατο. Λοιπόν, έχουμε κι εδώ ένα escort mission με όλα τα παραδοσιακά συστατικά του(εμπόδια, κακοποιοί, ενέδρες, Ινδιάνοι κτλ). Ευτυχώς λείπει το κλασικό κλισέ να υπάρχει προδότης στα μέλη της αποστολής. Πάντως η προσθήκη Εβραίων στην υπόθεση δίνει μια νέα νότα στην ιστορία. Το χιούμορ δεν λείπει, τα αστεία με Εβραίους είναι πολλά και κάποιους ίσως τους κουράσουν. Εμένα πάντως όχι. Δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πρωτότυπο ή σπουδαίο Λούκυ Λουκ, αλλά είναι καλογραμμένο και το διάβασα ευχάριστα. Βαθμολογία: 6/10 Συνολικά έχω να πω ότι τα Λούκυ Λουκ του Achde είναι απλώς... διεκπεραιωτικά. Δεν έχουμε δει κάποιο χάλια, αλλά ούτε και κάποιο πολύ καλό. Είναι από πολύ μέτρια έως απλώς συμπαθητικά και μόνο ο Πίνκερτον είναι πραγματικά αξιόλογο. Έχω την εντύπωση ότι γράφονται απλά για να συνεχιστεί η σειρά και οι πωλήσεις. Δεν χάνω όμως την ελπίδα μου. Ελπίζω στο μέλλον να βρεθεί ένας ταλαντούχος συγγραφέας και ο Λούκυ Λουκ να επιστρέψει στη θέση που του αξίζει

Κατάφερα να περιορίσω πολύ τα έξοδά μου σε κόμικς τον τελευταίο καιρό. Αυτά είναι όσα πήρα το τελευταίο 3μηνο

Το Dick Herisson δεν θα μπορούσε να μπει στην κατηγορία horror; Πάντως απ΄την περιγραφή και κάποιες εικόνες που είδα ψήθηκα να διαβάσω το Pandemonium

Μ΄αρέσει πολύ η σειρά Μπλέικ και Μόρτιμερ και είχα περιέργεια να διαβάσω και αυτήν την παρωδία. Είναι γραμμένο απ΄τους δημιουργούς του Baker Street, το καταλαβαίνεις εξάλλου κι απ΄το σχέδιο. Τα Baker Street βέβαια δεν μ΄άρεσαν ιδιαίτερα αλλά αυτό ήταν αρκετά καλό. Σατίριζε τα κιλά του Μόρτιμερ, τον "καθωσπρεπισμό" του Μπλέικ, τη φαλλοκρατική κοινωνία των 50΄s, το τηλεκεφαλοσκόπιο του Σέπτιμους και γενικά την παραεπιστήμη που συναντάμε στα Μ&Μ. Όλα αυτά όμως με σεβασμό και χωρίς να προσβάλει τη σειρά και τους χαρακτήρες του Jacobs. Θα ήθελα να διαβάσω και τα υπόλοιπα. Η ΜΑΜΟΥΘ δεν παίζει να τα βγάλει (εδώ σταμάτησε τα Μπλέικ και Μόρτιμερ), αλλά ίσως βγουν στα αγγλικά κάποτε.

Τα Λούκυ Κιντ(όπως και τα Κόττον Κιντ που είναι εντελώς παρόμοια φάση) δεν μ'αρέσουν όσο τα Λούκυ Λουκ, αλλά είμαι πολύ περίεργος να διαβάσω το καινούριο για να δω αν ο Achde πέρα απ´ τις εξαιρετικές του σχεδιαστικές ικανότητες έχει και συγγραφικές Αν και νομίζω είχα διαβάσει κάπου ότι το L'Apprenti Cow-boy έχει πολλές μικρές αυτοτελείς ιστορίες και όχι μια μεγάλη, κάτι που γενικά δεν μ'αρέσει και τόσο.

5 είναι τα Λούκυ Κιντ. Το 1ο είναι το ομώνυμο, που έχει βγει απ´ τη ΜΑΜΟΥΘ και ως Λούκυ Λουκ νο71, το 2ο είναι το Οklahoma Jim(Λούκυ Λουκ νο72) και τα άλλα 3 είναι αυτά που ανέβασε ο Ironhide. Η Μαμούθ θα βγάλει τωρα το L'Apprenti Cow-Boy, που είναι σε σκίτσο και σενάριο Achde. Τα 2 πρώτα ήταν απ´τους Pearce(σκίτσο) και Leturgie(σενάριο)

Mια διευκρίνηση να κάνω. Δεν κρίνω ένα ΛΛ μόνο βάση του πόσο μ΄έκανε να γελάσω. Πχ ο Πίνκερτον δεν ήταν ιδιαίτερα αστείο, αλλά είχε ωραία και πρωτότυπη θεματολογία. Γενικά είναι ένας συνδυασμός: 1) Ωραία υπόθεση 2) Πρωτοτυπία 3) Xιούμορ Και φυσικά όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν αλλοιώνεται ο χαρακτήρας των πρωταγωνιστών και το ύφος της σειράς(βλ. Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ). Αν τα συνδυάζει όλα είναι το ιδανικό Στη σύγκριση των τελευταίων άλμπουμ εστίασα στο χιούμορ, γιατί η υπόθεση και στα 2 ούτε κάτι το φοβερό ήταν, ούτε ιδιαίτερα πρωτότυπη. Τώρα το χιούμορ είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενικό. Ένας μπορεί να γελάει με λογοπαίγνια, ένας άλλος να τα σιχαίνεται και να θεωρεί αστείο να βλέπει κάποιον να πέφτει ή να βρίζει κτλ. Γούστα είναι αυτά. Το χιούμορ με τους Ντάλτον μ΄έχει κουράσει γιατί είναι επαναλαμβανόμενο. Οι όποιες αστείες ατάκες του Άβερελ στους Θείους τις έχουμε δει 100 φορές, οπότε αυτομάτως παύουν να ΄ναι αστείες. Ενώ στη Γη συνάντησα και κάποια αστεία που δεν τα είχα ξαναδεί, όπως αυτό με τον πιτσιρικά τρελο-Αϊνστάιν, με τη Γκόθαμ Σίτυ, με τις περίεργες συνήθειες των Εβραίων, το κυνήγι του Νεντ απ΄τα άγρια ζώα κτλ Για 1η απόπειρα του Jul δεν τη θεωρώ κακή. Καλό είναι να του δοθεί μια ακόμα ευκαιρία. Αν όμως το επόμενο άλμπουμ που γράψει είναι στο ίδιο ή χειρότερο επίπεδο, τότε γεια σας και πάμε στον επόμενο