Molotov

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Πολύ σωστές παρατηρήσεις για το "εξώφυλλο". Απ'ότι καταλαβαίνω, δεν έχει σκαναριστεί το σύνολο της εικόνας, οπότε ίσως θεωρητικά θα μπορούσαν να αναφέρονται στο κομμάτι που λείπει οι πληροφορίες για τον αριθμό του τεύχους ή την τιμή; Δεν είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για σειρά κόμικ. Αυτό ισχυρίζεται κάποιος που αγόρασε ένα τεύχος σε δημοπρασία, αλλά δυστυχώς δεν απάντησε στις ερωτήσεις. Από τα συμφραζόμενα υποπτεύομαι ότι αποτελούταν κυρίως από κείμενο, συνοδευόμενο από μερικές εικόνες σχετικές με την πλοκή. https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/01/31/ena-exofreniko-comic-e8nikos-ekdikitis/#comment-1981 https://comicografimata.blogspot.com/2014/10/blog-post_97.html

Καλησπέρα σας και πάλι. Αναρωτιέμαι αν έχει κανείς σας ακουστά το κόμικ με τον ιδιαίτερα εύγλωττο τίτλο "Τα όργια των Εαμοσλαύων και ο θυελλώδης εθνικός εκδικητής". Πρέπει να είναι σπανιότατο. Έχω πετύχει μόνο το εξώφυλλο, αλλά σύμφωνα με μια μαρτυρία (ατεκμηρίωτη, αλλά γιατί να πει ψέμματα;) ήταν σειρά κόμικ που εκδόθηκε κατά τον εμφύλιο. Φαντάζομαι ότι τα τεύχη ήταν ολιγοσέλιδα και με στοιχειώδη πλοκή, αλλά αν ισχύει τότε μάλλον καταρρίπτει το ρεκόρ του Μπιμπίκου του Εφευρέτη ως το πρώτο αυτόνομο ελληνικό κόμικ. Ιδού και το εξώφυλλο:

Ευχαριστώ! Μακάρι να ξανανοίξει, τέτοια σάιτ είναι σωστός θησαυρός. Είχα κοιτάξει στην Πρωτοπορία, αλλά το υποκατάστημα είχε ελάχιστα και τσιγγουνεύτηκα τα έξοδα παραγγελίας. Αλλά εν εσχάτη ανάγκη... Για τα "Αδέρφια της Τέφρας" σκούρα τα πράγματα, η μόνη ελπίδα μου φαίνεται ότι είναι είτε να ξανανοίξει η Αρχειοθήκη (ή κάτι αντίστοιχο) ή κανένας ευεργέτης να το ανεβάσει στην Γένεσιν. Τουλάχιστον η "Καταραμένη Όπερα" και η "Ψαραγορά" είναι διαθέσιμα.

Μάλλον χαζή ερώτηση, αλλά τι ακριβώς είναι η αρχειοθήκη; Έψαξα στις οδηγίες, αλλά δεν κατάφερα να βγάλω άκρη. Κανονικά τα περισσότερα κόμιξ τα διαβάζω μέσω της βιβλιοθήκης "Γένεσις", αλλά δυστυχώς ούτε το "Σπίτι του Κρεμασμένου" ούτε τα "Αδέρφια της Τέφρας" είναι διαθέσιμα. Περίεργο γιατί οι υπόλοιπες σειρές είναι πλήρεις. Έχει κανείς ιδέα που μπορώ να τα βρω; Το δεύτερο είναι πρακτικά αδύνατο να βρεθεί, εφ'όσον ασχολήθηκε μόνο η Καθημερινή μαζί του, αλλά και το πρώτο φαίνεται εξαντλημένο. Είχαμε ένα βιβλιοπωλείο που ειδικευόταν στα κόμικ της Μαμούθ, αλλά πήρε την κάτω βόλτα με την κρίση.

Μα δεν είναι απλώς συλλεκτικό, είναι ΥΠΕΡ-συλλεκτικό (ΤΜ), οπότε δικαιολογείται το εξτρά ψηφίο.

Στο Αλμανάκο μου έκαναν πραγματικά εντύπωση οι συχνές αλλαγές της θεματικής του και το πως κατάφερε από ένα πραγματικά ιδιαίτερο περιοδικό με κόμικ να ξεπέσει σ'ένα απ'τα πιο αδιάφορα κομμάτια του Τερζόπουλου. Αρχικά θύμιζε τα κλασσικά με μοναδικές ιστορίες που δεν θύμιζαν αυτές των άλλων τόμων. Ενδεικτικά θυμάμαι μια ξεκαρδιστική ιστορία με τον Ντόναλντ σε ρόλο αντιήρωα ταξιτζή. Μου έφερνε λίγο στο νου μερικούς από τους δικούς μας ταρίφες, αφού το κύριο θέμα ήταν η αγενής συμπεριφορά των ταξιτζήδων προς τους επιβάτες τους. Στην συνέχεια (αρχές/μέσα δεκαετίας ενενήντα) εξελίχθηκε επιτυχημένα σε προεφηβικό/εφηβικό κόμικ. Με κάπως πιο σοβαρές ιστορίες, είτε Ιντιάνα Γκούφυ είτε Φάντομ Ντακ (πάντα σε συνέχειες), που σου κρατούσαν πάντα το ενδιαφέρον. Προσωπικά δεν πολυσυμπαθώ τον Μίκυ, αλλά ακόμα και στις ιστορίες του Ιντιάνα και του Χλαπάτσα, το σασπένς ήταν στο φουλ. Θυμάμαι ακόμα την ιστορία που οι διαβολικοί σωσίες της Μίννης και του Μίκυ πήραν την θέση τους στο Μίκυ Σίτυ ή μια αντίστοιχη ιστορία με τον σωσία του Φάντομ Ντακ, της οποίας το τέλος δεν έμαθα ποτέ, γιατί αμέλησα ν'αγοράσω το επόμενο τεύχος. Οι κριτικές βιντεοπαιχνιδιών ήταν επίσης χρήσιμες. Οι κριτικοί ήξεραν τι έλεγαν και δεν δίσταζαν να θάβουν τα μέτρια παιχνίδια. Καμμία σχέση με τις μεταγενέστερες γλυκανάλατες κριτικές στο Μίκυ Μάους, όπου απλά αντέγραφαν την επίσημη περιγραφή του παιχνιδιού κι έβαζαν δεκάρια αβέρτα κουβέρτα. Δυστυχώς μετά πήρε την κάτω βόλτα. Εξαντλήθηκαν οι καλές ιστορίες με Ιντιάνα/Φάντομ, το σκίτσο και το σενάριο των υπολοίπων έμπαζε από παντού και τα ενδιαφέροντα άρθρα για το προεφηβικό κοινό εξαφανίστηκαν. Υποθέτω ότι τον έδιωξαν τον κριτικό ή έφυγε με την θέληση του.

Επιτέλους τα κατάφερα και βρήκα των κωδικό, οπότε μπορείτε να διαγράψετε τον δεύτερο λογαριασμό (Μολότωφ2). ΥΓ. Η ειδοποίηση μέσω μέηλ για αλλαγή κωδικών μάλλον δεν λειτουργεί ή υπολειτουργεί. Προσπάθησα ν'αλλάξω έτσι τον κωδικό μου, αλλά ποτέ δεν έλαβα το μήνυμα.

Μ'έπιασε η νοσταλγία και τα ξαναδιάβασα, πραγματικά πολύ αξιόλογη σειρά. Σχεδιαστικά υπάρχει μεγάλη έμφαση στις λεπτομέρειες και οι υποθέσεις, για δεδομένα παιδικού κόμικ, φυσικά είναι αρκετά ρεαλιστικές. Ειδικά αυτή με τον διεφθαρμένο δήμαρχο τον Χογκ ήταν πραγματικό αριστούργημα. Μερικές άλλες που αφορούσαν την τηλεπάθεια ήταν πιο αδύναμες, αλλά η πιο αλλοπρόσαλλη ήταν αυτή του λοφιοφόρου αετού, στο τέυχος 3. Ακόμα και τώρα, δεν έχω καταφέρει να αντιληφθώ την λογική της ιστορίας και το σκεπτικό του Μάυρου Φαντάσματος. Είτε η μετάφραση ήταν μέτρια είτε ο σεναριογράφος τα είχε πιει ελαφρώς.

Μπράβο, ο Μπρους ήταν! Έχω λάβει απαντήσεις άμεσα για τις πιο απίθανες ερωτήσεις μου. Είστε θησαυρός (όλοι γενικώς, όχι μόνο ο Λεωνίδιος)!

Πάλι κατόρθωσα να ξεχάσω τον τίτλο ενός κόμικ, του οποίου το περιεχόμενο μετά βίας θυμάμαι. Ο πρωταγωνιστής ήταν ένας Βρετανός αξιωματικός του ναυτικού, ο οποίος περνούσε διάφορες περιπέτειες κατά την διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων. Αν θυμάμαι καλά, έφαγε μερικές κανονιές από το Σαντισσίμα Τρινιδάδ (ήγουν Αγιοτάτη Τριάδα), αιχμαλωτίσθηκε από τους Ισπανούς και μπλέχτηκε σε μία ανταρσία εναντίον ενός σκληρού ύπαρχου και ενός μεθύστακα καπετάνιου. Καμιά ιδέα; Νομίζω ότι το πρωτοδιάβασα στο ένθετο της Καθημερινής ("Οι Μικροί Ερευνητές" ή κάτι παρόμοιο). Συγγνώμη αν πόσταρα το νήμα σε λάθος φόρουμ, η δομή άλλαξε ριζικά από την τελευταία μου επίσκεψη και ελαφρώς μπερδεύτηκα.

Μπράβο, ακριβώς, ο Βίκτορας ήταν. Ευχαριστώ για την άμεση και περιεκτικότατη απάντηση.

Ψάχνω ένα συγκεκριμένο κόμικ, όμως δεν θυμάμαι ούτε τον τίτλο ούτε τον δημιουργό. Νομίζω ότι ήταν γαλλο-βελγικό, χωρίς όμως, να είμαι σίγουρος, ενώ το θέμα του αφορούσε ιστορίες μυστηρίου, κατά τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο πρωταγωνιστής είχε τσιγκελωτό μουστάκι και το σχέδιο ήταν αρκετά ρεαλιστικό. Από ιστορίες, αχνά θυμάμαι κάτι νάνους που παρίσταναν τα πιόνια του σκάκι, μία υπόθεση με έναν μάγο και ένα κυνηγητό με την γερμανική, αυτοκρατορική κατασκοπεία. Ευχαριστώ,

Όντως, στον Δυναμίτη αναφερόμουν. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τους δεσμούς, μου θύμισαν πόσο άγαρμπα προωθούσαν τους χορηγούς τους. Στο τρίτο εξώφυλλο, η γαλακτοβιομηχανία διαφημίζεται τρεις φορές, με αρκετά παχουλή γραμματοσειρά. Η γκρίζα διαφήμιση υποτίθεται ότι πρέπει να είναι κάπως πιο διακριτική.

Λοιπόν, το κόμικ ήταν ελληνικό, ενώ πρέπει να είχε εκδοθεί πριν δέκα χρόνια, ίσως και παραπάνω. Αν θυμάμαι καλά, το στόρυ αναφερόταν σε έναν νέο, που ασχολιόταν με το ποδόσφαιρο στην Θεσσαλονίκη. Ένα τεύχος είχε βγει τουλάχιστον, δεύτερο κάπως δύσκολο, αν κρίνω από το ανύπαρκτο σενάριο και τα μετριότατα σχέδια. Αυτό που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο υπερβολικά προφανής τρόπος με τον οποίο διαφήμιζε την ΜΕΒΓΑΛ και την ΠΟΥΜΑ. Ότι φορούσαν είχε πάνω του τον λογότυπο του αιλουροειδούς και ότι έπιναν ήταν γαλακτοκομικό της ΜΕΒΓΑΛ. Έχει κανείς ιδέα ποιος ήταν ο τίτλος του;

Έψαχνα πληροφορίες για τον Κθούλου και ένα χιουμοριστικό κόμιξ για τον Σέρλοκ Χολμς, οπότε αποφάσισα να γραφθώ στο φόρουμ, που ήταν το πρώτο αποτέλεσμα της αναζήτησης γκουγγλ, ώστε να ζητήσω περισσότερες πληροφορίες.