GeoTrou

Αυτή είναι η βασική αρχή που έχω πλέον στο μυαλό μου όταν βλέπω GoT. Ειδικά από την προηγούμενη σεζόν. Αυτό το αφήνω εδώ για τον @Θρηνωδός, που νομίζει ότι ζω και αναπνέω για τη σειρά αυτή και δεν καταλαβαίνω τα προβλήματά της. Δε θα κάτσω να γκρινιάξω για το πόσο έχει πέσει το επίπεδο της σειράς, αλλά αναγνωρίζω ότι έχει πέσει. Στο τρίτο επεισόδιο τώρα. Μου άρεσε. Μου πέρασε μια νευρικότητα/ένταση που είχα καιρό να νιώσω για τη σειρά. Πολύ δυνατό ατμοσφαιρικά, για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να παραβλέψω τελείως τις σεναριακές παραφωνίες. Και ας με συγχωρέσει η Αυτού Γερμανικότης που δεν λιπαίνω τις ρίζες κάποιου χωραφιού με καλαμπόκι, αλλά πώς να το κάνουμε υπάρχουν αρκετές. Και, τουλάχιστον για εμένα, το επεισόδιο δεν ανταποκρίθηκε στο hype που μας υπόσχονταν τόσο καιρό. Για να δούμε τι έχουμε στη συνέχεια Υ.Γ.: Η σκοτεινίλα δε με ενόχλησε και τόοοσο.

Όταν τρως, επί δύο ημέρες, τρως αρνί ή κοκορέτσι για πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό και βραδινό, ε κάπου το σιχαίνεσαι το κρέας Ένα επίκαιρο στριπάκι από τον Tasmar.

Ευχαριστώ όλους σας για τις ευχές και ανταποδίδω (κλασικά και τσίπικα) με e-μπίρα Χρόνια πολλά και στους υπόλοιπους συνονόματους

Arlo and Janis, στριπάκι του Jimmy Johnson που έκανε το ντεμπούτο του τον Ιούλιο του 1985. Περισσότερα, εδώ

Ανέβηκε στη βάση το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους

... ρωμαϊκές αρένες. Του Πάνου Ζάχαρη, μέσω του socomic.gr, φυσικά

Αυτή είναι η ευκαιρία του Μπάργκαλ. Αυτό το ραντεβού με τον κύριο Στρογκλ, είναι ίσως το πρώτο βήμα για την αρχή μιας καριέρας στο χώρο της λογοτεχνίας. Όσην ώρα ο κύριος Στρογκλ διαβάζει τις ιστορίες του, ο Μπάργκαλ ιδρώνει κάτω από το πουκάμισο, σφίγγει και ξεσφίγγει τα χέρια του. Ο κύριος Στρογκλ σηκώνει τα μάτια του από το τάμπλετ. Η ετυμηγορία είναι... Με το πρόσχημα ενός νεαρού που θέλει να πουλήσει τα διηγήματά του, ο Βασίλης Δημόπουλος μας αφηγείται τρεις σύντομες ιστορίες. Και οι τρεις αλλόκοτες, όπως μας έχει συνηθίσει. Γουστάρω πολύ ό,τι έχω διαβάσει από τον Δημόπουλο και τούτο δω το τευχάκι δεν αποτελεί εξαίρεση. Στυλιζαρισμένο σχέδιο με σκληρές γραμμές και σενάρια που μου θυμίζουν ορισμένα διηγήματα του Chuck Palahniuk. Το τεύχος κλείνει με ένα απρόσμενο plot twist, που σε συνδυασμό με τις λεξούλες «Μέρος πρώτο» στο εξώφυλλο, μας προϊδεάζει για μια (πολύ) ενδιαφέρουσα συνέχεια. Το προτείνω με κλειστά μάτια σε όσους αρέσουν τα κόμικς του Δημόπουλου και σε εκείνους που ψάχνουν για κάτι τρελό.

Από το τεύχος 3643 του Spirou, ένα δισέλιδο με την Mélusine, δημιούργημα των Gilson και Clarke. Πληροφοριακά, στα γαλλικά έχουν κυκλοφορήσει σχεδόν τριάντα (!) άλμπουμ με την κοκκινομάλλα μαγισσούλα

Στον τρίτο όροφο μένει η γιαγιά Λούση. Μην κάνετε το λάθος, όμως, να την περάσετε για μια καλοπροαίρετη γριούλα. Η γιαγιά Λούση είναι ο ίδιος ο Εωσφόρος. Το λέει και τ' όνομά της εξάλλου... Το φανζίν αυτό των Τάσου Καραγιαννίδη (σενάριο) και Χρήστου Πίττα (σχέδιο) έκανε την εμφάνισή του στο Comicdom Con '19. Απλή αλλά «πρωτότυπη» έκδοση, καθώς οι συνδετήρες έχουν μπει στο πάνω μέρος, οι σελίδες δηλαδή γυρίζουν στον κάθετο άξονα. Στο εσωτερικό, διαβάζουμε αρκετά αστεία στριπάκια, με σχέδιο πιο προσεγμένο απ' όσο φαίνεται αρχικά. Για του λόγου το αληθές, η πρώτη σελίδα: Γενικά μια ωραία αυτοέκδοση που προτείνω σε όσους παρακολουθούν τη σκηνή των αυτοεκδόσεων. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Lord Makro & nikos99.

Α-ΦΙ-ΣΑ-ΡΑ από την DaNi Εγώ πάντως με βλέπω να την αγοράζω, ως ενθύμιο για την πρώτη άνοδο στη Σαλονίκη

Μήπως τελικά Θεός και Διάβολος δεν είναι προαιώνιοι εχθροί, αλλά φιλαράκια που (παρά τα πειράγματα) αράζουν μαζί, πίνοντας το ποτάκι τους και κάνοντας ένα τσιγαράκι; Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο Εωσφόρος δεν είναι παρά ένας κακοπληρωμένος υπάλληλος του Παντοδύναμου. Που δικαιούται αύξηση, γιατί Τον έχει βοηθήσει αρκετά. Αυτή, εν ολίγοις, είναι η θεματολογία του παρόντος κόμικ του Κλήμη. Πρόκειται, δηλαδή, για μια αυτοέκδοση η οποία ρίχνει μια χιουμοριστική και καυστική ματιά στο θέμα της χριστιανικής θρησκείας. Εκτός από στριπ, περιέχονται και ορισμένες ολοσέλιδες γελοιογραφίες. Ωραία έκδοση σε μεγάλο μέγεθος, που αναδεικνύει το εξαιρετικό σχέδιο του Κλήμη. Προσωπικά τον θεωρώ μια από τις πλέον αξιόλογες περιπτώσεις νέων δημιουργών και θεωρώ ότι έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από έναν «φανζινά». Έξυπνο χιούμορ, πιθανώς ενοχλητικό για κάποιους, αλλά σίγουρα έξυπνο. Επίσης, στα θετικά βρήκα το στήσιμο των καρέ. Προφανώς, εφόσον μιλάμε για στριπάκια, δεν μπορεί να υπάρξει πρωτοτυπία, δεν ακολουθείται όμως ένα συγκεκριμένο μοτίβο (π.χ. τρία ισομεγέθη καρέ), αλλά αλλάζει ανάλογα με τις «ανάγκες». Και μια εσωτερική σελίδα. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη του κόμικ, αλλά δεν ήθελα να «σποϊλάρω» τις καλύτερες... Σημείωση: στο Comicdom Con '19, κυκλοφόρησε η β' έκδοση, την οποία και έχω. Η α' βγήκε, σύμφωνα με τον δημιουργό, τον Οκτώβριο του 2018.

Φέτος γενικά δεν βόλταρα με πολλή ησυχία. Παρασκευή και Σάββατο έκανα δύο σύντομες εφόδους για τον κύριο όγκο των αγορών (παίζει να έκατσα μόνο 1-1.30 ώρα κάθε φορά). Την Κυριακή πήγα σχετικά νωρίς, αλλά επειδή με περίμενε καφεδούμπα σε ένα κοντινό καφέ, ήμουν και πάλι λιγότερο άνετος. Κόσμος πολύς όπως πάντα, αλλά τουλάχιστον για όσο βρέθηκα εκεί, δεν είδα σαρδελοποίηση. Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό, αλλά μου έκανε εντύπωση. Στα σημαντικά τώρα... Νομίζω ήταν από τις καλύτερες χρονιές (αν όχι η καλύτερη) από άποψη επιπέδου των νέων κόμικς. Όλες σχεδόν οι νέες κυκλοφορίες των εκδοτικών μου έκαναν κλικ, πράγμα που συνήθως δε συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό. Στα φανζίν επίσης, τα πράγματα που είδα με άφησαν άφωνο. Ξέρω ότι αρκετοί δεν πατάνε στο Γαλλικό Ινστιτούτο, αλλά πιστεύω ότι ακόμη κι αυτοί θα εντυπωσιάζονταν από τον όγκο των καλοσχεδιασμένων αυτοεκδόσεων. Χάρηκα πολύ για αυτό. Όπως χάρηκα και την κουβεντούλα με φίλους, γνωστούς και δημιουργούς Πάμε λίγο και τα αποκτήματα τώρα, μαζί με τις αφίσες PanPan και Γούση, που κέρδισα σε διαγωνισμό του Μπλε Κομήτη

Μιας και μπήκαμε στη Μεγάλη Εβδομάδα, ας βάλουμε κάτι πασχαλιάτικο. Από το βραβευμένο Mother Goose & Grimm του Mike Peters.

Ένα στριπάκι βασισμένο στο γνωστό παιχνίδι. Δυστυχώς, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα τον ή τους δημιουργούς...

Τα Μυστήρια Πράματα του Θανάση Πετρόπουλου ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2018, στο socomic.gr, και ολοκληρώθηκε τον Απρίλη του επόμενου χρόνου. Το κόμικ ανήκει στο είδος του υπερφυσικού τρόμου. Πρωταγωνιστές είναι ο Φιλήμων Καρτέρης και ο Σερ Ζάκαρυ Νίκολσον -Έλληνας ακαδημαϊκός και Ιρλανδός περιηγητής αντίστοιχα-, οι οποίοι σαν άλλοι πράκτορες του BPRD, τα βάζουν με καταχθόνια πλάσματα στην ελληνική ύπαιθρο του 19ου αιώνα. Η φυσική μορφή του κόμικ, από τις εκδόσεις Jemma Press, περιλαμβάνει δύο ιστορίες από τις τρεις που έχουν δημοσιευτεί στην πλατφόρμα. Για εμένα προσωπικά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι ο Πετρόπουλος έκανε κάτι τελείως έξω από αυτά που τον έχουμε συνηθίσει. Μπορεί το σχέδιό του να μην προϊδεάζει για horror, αλλά το έχει τροποποιήσει αρκετά ώστε -τουλάχιστον για εμένα- να εξυπηρετεί το σενάριο, ακόμη και στις πιο gory στιγμές του. Το δυνατό σημείο βεβαια είναι σενάριο. Εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το ελληνικό φολκλόρ είναι πλούσιο και ανεκμετάλλευτο και ο Πετρόπουλος το διαχειρίζεται πολύ καλά. Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι συμπαθέστατοι και έχουν χημεία, αν μπορεί να ειπωθεί αυτό για ένα κόμικ. Και μέσα σ' όλα δε λείπει το χιούμορ, προερχόμενο κυρίως από την φλεγματική ιδιοσυγκρασία του Νίκολσον. Η έκδοση είναι απλή αλλά καλαίσθητη και περιέχει επίσης pin-ups από τους Αγγελική Σαλαμαλίκη, Δημήτρη Καμένο, Αλέξια Οθωναίου, PanPan, Έφη Θεοδωροπούλου, Γιάννη Ρουμπούλια, Δήμητρα Αδαμοπούλου και Δημήτρη Κάσδαγλη. Συνολικά, θα έλεγα ότι είναι ένα απρόσμενα διασκεδαστικό τομάκι. Ίσως «λίγο», αλλά που αξίζει να διαβάσουν όσοι αρέσκονται σε τέτοιες θεματολογίες. +.||.+ Παρουσίαση του webcomic Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους germanicus & albertus magnus.

Στριπάκι με οικολογικό μήνυμα, δια χειρός Κλήμη Κεραμιτσόπουλου

Σου αξίζει το SoY (Salesman of the Year) λοιπόν!

Πρέπει να είναι στο Comicdom αποκλειστικά, στον πάγκο του Comicstrip

Ανέβηκε στη βάση το εξώφυλλο του όγδοου τεύχους, που κυκλοφόρησε σήμερα, στην πρώτη ημέρα του Comicdom Con

Βρέθηκε ένα αντίτυπο μοναχούλι του στη Λέσχη, οπότε το τσίμπησα με συνοπτικές διαδικασίες και το διάβασα στο λεωφορείο Δε θα συμφωνήσω ότι είναι καλύτερο από τα «επίσημα» Yellow Boy, αλλά όπως όλα μου άρεσε και μ' έκανε να γελάσω.

Ναι το trade. Δικό σου λοιπόν, στο φέρνω αύριο

Εφτασέι!

Ο καλύτερος πελάτης μου έχεις γίνει τελικά! Αύριο στη Λέσχη φίλε

Προστέθηκαν μερικά ακόμη κόμικς

Ορισμένα από τα στριπ του The Adventures of Business Cat του Tom Fonder έχουν από καιρό μεταφραστεί και στα ελληνικά! Το παρακάτω είναι ένα από τα αγαπημένα μου...