Χάρλοκ

Καπνός και πράσινα άλογα (τέτοια βλέπεις όταν καπνίζεις πολύ).Το κάπνισμα είναι χάλια γιατί είναι χάλια.

Ναυτία - Μητέρα Ψαρόμορφη

Μου άρεσε αν και δεν κατάλαβα τίποτα?

Machine Head - Message In Bottle

Antic Clay - Decades

Χμμμ χιχιχιχιχιχιχιχι να πω ευχαριστώ???Δεν πιστεύω να άργησα???Χιχιχιχι . έστω και αργοπορημένα

Γιατί πάντα μαθαίνω τα νέα τελευταίος?Συγχαρητήρια στον νικητή.

"YOU TOOK MY WILL, NOW I'M DEPRIVED SAVE MYSELF, JUST SAVE MYSELF"

Ζηλιάρα!

Βασικά μόνο το background είναι ίδιο

,

Ναι αυτό είναι από την Punk/Hardcore εποχή τους.Εγώ έβαλα από τις Crossover Thrash στιγμές τους.Κουλ.

Suicidal Tendencies - Lost Again

Μερικοί punk/hardcore δίσκοι συν ένα garage Sex Pistols - Never Mind The Bollocks, Here's The Sex Pistols (1977) Όσο και αν αντιπαθώ κάργα αυτήν την μπάντα για την ανοησία που την έδερνε,για τους χλευασμούς απέναντι σε άλλα είδη μουσικής (αν και το Proggresive έτσι όπως είχε καταλήξει εκείνη την εποχή το ήθελε το μπινελίκι του),για τις προβοκατόρικες ανοησίες,για το γεγονός ότι το έπαιζαν αυθεντικοί και μιλούσαν για κοινωνικά προβλήματα ενώ στην πραγματικότητα ήταν πιόνι του δαιμόνιου μάνατζερ και σχεδιαστή μόδας Malcolm McLaren που τους κατεύθυνε όπως ο ίδιος ήθελε.Όσο και αν τα πιστεύω όλα αυτά, άλλο τόσο πιστεύω ότι το Never Mind The Bollocks είναι "και εγαμώ τους δισκαρέοντες" που κάθε πανκης και μη ,θα πρέπει να έχει ακούσει πριν τινάξει τα πέταλα και αποδημήσει εις τόπον χλοερόν και άγνωστον.Τραγούδια σαν τα Holidays in the Sun,"Problems","No Feelings" δεν μπορεί να τα γράψει κάθε ποκοπίκος που έπιασε κιθάρα και νομίζει ότι έπιασε τον θεό του Rock & Roll απ'τα αρχ!δια.Εξάλλου κάθε δίσκος είναι το παιδί ενός μουσικού και ο μουσικός ο πατέρας του,εσύ λοιπόν μεγάλε/η με ποιον θα βγεις ραντεβού,με τον πατέρα η με την κόρη (γιο για τα κορίτσια).Μπορώ να φανταστώ ήδη την απάντηση οπότε βάλε το άλμπουμ και ούρλιαξε μες στο σπίτι σαν μην υπάρχει αύριο. https://www.youtube.com/watch?v=g4PUF9xPHx8 The Clash Album (1977) Τι περισσότερα να πει κανείς γι'αυτό το άλμπουμ που να μην το έχει κάποιος άλλος.Η σύλληψη του άλμπουμ έγινε στο 18όροφο ενός κτηρίου σε ένα διαμέρισμα που ενοικιαζόταν από την γιαγιά του Mick Jones.Το πρώτο άλμπουμ των The Clash είναι ένα άλμπουμ που φτάνει τις Garage επιρροές των μελών του σε ένα επίπεδο που δεν είχε ακουστεί ξανά μέχρι τότε.Καθιστώντας τους προπάτορες μαζί με άλλους της Punk Rock μουσικής,που εκείνη την περίοδο έκανε το μεγάλο μπαμ στα σαλόνια της παγκόσμιας μουσικής.Και είναι τα Janie Jones,γραμμένο για μια τραγουδίστρια που είχε εμπλακεί σε σεξουαλικά σκάνδαλο με στελέχη του "BBC RADIO ONE","I'm So Bored with the USA" με την ρεφρενάρα,το "Remote Control",το "London's Burning" με τα τρομερά Backing Vocals πίσω από το ρεφρέν,το "White Riot" που παραλίγο να τους κολλήσει την ρετσινιά των φασιστών,πράγμα τελείως άδικο μιας και η μπάντα δεν είχε σε τίποτα να κάνει με αυτά.Εξάλλου ο καθένας ερμηνεύει με τον τρόπο του οτιδήποτε θέλει.Θα φτάσω όμως να πω όλα τα κομμάτια του άλμπουμ ένα προς ένα και αυτό δεν έχει νόημα.Πρέπει να πατήσεις το Play για να καταλάβεις.Και αν δεν σε ικανοποιήσει αυτή η εκδοχή του άλμπουμ,υπάρχει η αμερικάνικη εκδοχή (U.S version) με προηγούμενα singles τους μέσα στο άλμπουμ.Περιλαμβάνει τα Clash City Rockers,(White Man) In Hammersmith Palais,Jail Guitar Doors,Complete Control,I Fought the Law αφαιρώντας όμως άλλα από την αυθεντική έκδοση.Δίσκος ποίημα για όλους τους The Clash City Rockers εκεί έξω! Cro-Mags - The Age of Quarrel (1986) To "The Age of Quarrel" είναι το πρώτο άλμπουμ των New York hardcorάδων Cro-Mags,που κυκλοφόρησε από μια εταιρεία που εξιδανικευόταν στη Hip Hop μουσική.Με μέλος έναν απίστευτα εκφραστικό τραγουδιστή τον "John Joseph"(ακούστε πως φτύνει τις λέξεις στα τραγούδια),έναν μπασίστα που έπαιζε μπάσο σαν να επρόκειτο για Drums τον Harley Flanagan,έναν κιθαρίστα που κεντούσε τον Parris Mayhew και τον Mackie στα τύμπανα.Το άλμπουμ είναι ένα ξεκάθαρα Hardcore album,παρά αυτήν την λεπτομέρεια όμως υπάρχουν μέσα σε αυτό τραγούδια που έχουν Metal επιρροές,σαν τα "Malfunction", "Seekers of the Truth", "Life of My Own.Μάλιστα όλα αυτά σε εποχές που το Crossover ανάμεσα σε punks/hardcorάδες και Metalheads ήταν κάτι το περίεργο και τελείως εξωγήινο.Το Age of Quarel έχει την ευλογία να ξεκινά με μία από τις πιο τρομερές εισαγωγές που έχουν ακουστεί ποτέ σε αυτό το είδος της μουσικής και μιλάω φυσικά για την εισαγωγή του τρομερού "We Gotta Know".Το κυρίαρχο στοιχείο όμως εδώ μέσα είναι τα ρεφρέν και μιλάμε για ρεφρέν που εκπέμπουν δύναμη και ένα επικό στοιχείο μέσα του.Και γιατί όχι,epic εξάλλου δεν είναι μόνο τα σπαθιά και τα γούνινα σώβρακα.Τα "Don't Tread On Me","Hard Times","Signs of the Times" συνηγορούν υπέρ αυτού που λέω.Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτός ο δίσκος στέκεται πιο πάνω από κάθε άλμπουμ μπάντας από την Νέα Υόρκη.Είναι το άλμπουμ που στους στίχους του,φέρει την πιο ειλικρινή αλήθεια για την ζωή και το άτομο.Μια αλήθεια που κανείς άλλος μουσικός δεν μπόρεσε η δεν ήθελε να δείξει.Και αυτή η αλήθεια είναι η εξής:"ΉΡΘΕΣ ΣΕ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΆ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΑΥΤΌΝ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΤΊΠΟΤΑ ΠΑΡΆ ΜΌΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ". Discharge - Why? (1981) Οι Discharge σχηματίστηκαν το "1977" από τους Terry "Tezz" Roberts και Roy "Rainy" Wainwright.Ξεκίνησαν παίζοντας τυπικό πανκ σαν αυτό που ακουγόταν εκείνη την περίοδο στα χνάρια των sex pistlols και The clash,για να φτάσουν τον ήχο τους σε ένα διαφορετικό επίπεδο πιο σκληρό πιο ακραίο θέτοντας τους Discharge σαν προπάτορες ενός νέου μουσικού ιδιώματος του Hardcore Punk.Οι Discharge έπαιζαν πιο γρήγορα,πιο σκληρά και είχαν πιο ακραία αισθητική από κάθε συγκρότημα που ήταν ενεργό εκείνη την εποχή στην Βρετανία.Κατηγορήθηκαν μάλιστα ότι έπαιζαν θόρυβο και ότι τα κομμάτια τους δεν είχαν ίχνος μουσικότητας πάνω τους με την μπάντα να μην διαφωνεί καθόλου, - δεν παίζουμε μουσική,έλεγαν, - παίζουμε θόρυβο.Αυτό μπορεί να φανεί στις κομματάρες της μπάντας σε αυτόν το δίσκο.Απ'το Visions of War","Does This System Work?","A Look At Tomorrow" με τα ουρλιαχτά του Cal που μοιάζουν σαν πολιτικοί λόγοι και έχουν ξεχωριστό ρόλο και δρουν σαν ένα αυτόνομο μουσικό όργανο.Και οι κομματάρες συνεχίζονται με το "Why" με την εθιστική επανάληψη της ομώνυμης λέξης στο ρεφρέν,"Maimed and Slaughtered","Mania For Conquest" με το "Ain't No Feeble Bastard" με τη θεϊκή εισαγωγή με το μπάσο.Και συνεχίζει με τα "Is This To Be?","Massacre of Innocence (Air Attack)" και λήγει με μια διαφορετική εκτέλεση του "Why?".Πραγματικά ένας υπέροχος δίσκος. The Last Drive - Underworld Shakedown (1986) Ήταν μια χρονιά του "1986" όταν οι "The Last Drive" μπήκαν στο studio για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους LP.Πιο πριν είχαν ήδη κυκλοφορήσει ένα EP ("Midnight Hop" 1985) το οποίο κυμαίνονταν κυρίως σε ένα πιο psychobilly ύφος με ελάχιστα Garage στοιχεία.Στο δεύτερο άλμπουμ φανερώνουν πλήρως την αγάπη τους για το Garage και το Surf Rock των 60s χωρίς βέβαια να απαρνιούνται τα psychobilly στοιχεία.Εξάλλου οι The Cramps αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες επιρροές τους.Ο Dick Dale,οι Human Expression,οι 13th Floors Elevators,οι The Lively Ones συμβιώνουν αρμονικά μαζί με το αλλά James Dean/Rebell without a cause πνεύμα μέσα σε αυτό τον δίσκο,που δεν βγήκε από παρέα Αμερικάνων αλλά από πιτσιρίκια που έμεναν σε μια άλλη χώρα (Ελλάδα),σε μια πόλη (Αθήνα) που κανείς στο εξωτερικό δεν θα φανταζόταν ότι μπορεί να παράγει τέτοιου είδους μουσική.Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι "The Last Drive" δεν θύμιζαν με τίποτα Ελληνική μπάντα.Χωρίς βέβαια να αποτελεί κάποιου είδους "καρφί" η δήλωση μου αυτή για κάποιο μέρος της Ελληνικής σκηνής των 80s. Ο δίσκος ξεκινά με το "Me 'N My Wings" ένα surf Instrumental.Επειτα πριν καλά καλά ξεκινήσει το άλμπουμ,κορυφώνεται με το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ "Valley Of Death" μια Garage μπαλαντάρα που δείχνει,όσο λίγα τραγούδια έχουν δείξει,το συναίσθημα του να ζεις σε μια γκρίζα πόλη που τη στοιχειώνουν τα φαντάσματα του παρελθόντος της και που μαζί στοιχειώνει και εσένα που με διαβάζεις αυτήν την στιγμή.Γιατί μια μεγαλούπολη όσο και αν μέσα τις έχει τις αναμνήσεις που έζησες σε αυτήν άλλο τόσο σου τρώει τις σάρκες.Κάτι τέτοιο είχε πει κάποτε ο Αλέξης Καλοφωλιάς,μπασίστας και τραγουδιστής των The Last Drive.Σειρά παίρνει ένα επαναηχογραφημένο τραγούδι απ'το προηγούμενο EP της μπάντας το Poison. αν και χάνει λίγο σε σύγκριση με την πρώτη εκδοχή.Μετά ακολουθεί διασκευή σε ένα διάσημο surf και ελληνικό λαϊκό τραγούδι,την Misrilou.Αυτό το τραγούδι από τα ρεμπετάδικα του πρώτου μισού του 20αιώνα στην Ελλάδα,έφτασε στα αφτιά του Dick Dale που το διασκεύασε μετατρέποντας το σε σύμβολο του Surf Rock.Και συνεχίζουμε με το "This Fire Inside".Στο τέλος του τραγουδιού ακολουθεί μία από τις πιο απίστευτες που έχουν ακουστεί ποτέ.Κανείς μα κανείς δεν θα κατανοήσει με το πρώτο άκουσμα ότι η διασκευή αυτή επρόκειτο για το διάσημο τραγούδι των Rodgers και Hart,το διάσημο Blue Moon.Μετά έχουμε δυο ακόμα τραγούδια (Sidewalk Stroll,The Shade Of Fever) και άλλες δυο διασκευές σε Garage Rock Μπάντες (The Human Expression - Every Night,Larry And The Blue Notes - The Night Of The Phantom ).Το τέλος του δίσκου μας βρίσκει με το Repulsion,ένα ταιριαστό κλείσιμο που ρίχνει την αυλαία για το πρώτο LP των The Last Drive.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ

Πρόεδρε πιστεύεις ότι θα είσαι ζωντανός μέχρι τότε?Εκτός βέβαια και αν αφήσεις να σε δαγκώσει βρυκόλακας!

Μιας και ο Ορέστης έβαλε και το "Μετρό Θεσσαλονίκης" μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος ποια θα είναι τα οφέλη όταν κατασκευαστεί?