BladeRunner1992

Νέος πόνος για την τσέπη μου, αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος... 1. King/Gerards - Mister Miracle (DC Comics) 2. Fraction/Dwyer - Last of the Independents (Image) 3. Jodorowsky/Bess - Son of the Gun (Humanoids) 4. Διάφοροι - Mister No: Η πόλη χωρίς μνήμη (Μικρός Ήρως) 5. Αθανασιάδης/Κούρτης - Berlin: Πρώτος θάνατος (Jemma Press)

Εντάξει, σίγουρη αγορά. Το σχέδιο φοβερό και η θεματολογία αν μη τι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Αλλά "Α' Μέρος", ε; Δηλαδή η ιστορία κόβεται στη μέση και θα πρέπει να περιμένουμε το δεύτερο μέρος για να τη δούμε ολόκληρη; Ξέρει κανείς;

Μια ιδιαίτερη και ίσως διαφορετική από τα συνηθισμένα μετά-αποκαλυπτική ιστορία με ζόμπι, που με κράτησε από την αρχή μέχρι το τέλος, χάρη στην όλη ατμόσφαιρα και τον τρόπο παρουσίασης της ιστορίας, καθώς επίσης χάρη στο κάπως μαύρο και σε σημεία μακάβριο χιούμορ (τουλάχιστον έτσι το εξέλαβα). Το σχέδιο είναι κάπως καρτουνίστικο και σίγουρα όχι για όλα τα γούστα, όμως τολμώ να πω ότι μου άρεσε, αν μη τι άλλο ήταν κάτι το διαφορετικό στο συγκεκριμένο είδος. Όσον αφορά την σκληρόδετη έκδοση της Drawn and Quarterly, μόνο καλά λόγια έχω να πω, είναι ένα μικρό στολίδι για τη συλλογή μου. 7.5/10

Ξαναπόνεσε η τσέπη, αλλά χαλάλι: 1. Frank Miller - Ronin (DC Comics) 2. Joe Ollmann - The Abominable Mr. Seabrook (Drawn and Quarterly) 3. Brian Ralph - Daybreak (Drawn and Quarterly)

Μέχρι σήμερα, από το υπέροχο αυτό δημιουργικό δίδυμο, είχα διαβάσει μονάχα τους τέσσερις πρώτους τόμους της τρομερής σειράς Criminal (στα αδιάβαστα της συλλογής μου με περιμένουν οι υπόλοιποι τόμοι, καθώς και οι σειρές Fatale, Kill or Be Killed και The Fade Out), έχοντας πραγματικά ενθουσιαστεί με την ποιότητα και το στιλ, τόσο στο σενάριο όσο και στο σχέδιο. Είμαι λάτρης των παλπ ιστοριών και των Αμερικάνικων νουάρ, και αυτοί οι δυο πραγματικά το κατέχουν το άθλημα. Έτσι, ήταν αναμενόμενο να αναζητήσω την καινούργια αυτή ιστορία -που είναι εντελώς αυτοτελής-, και τρία χρόνια μετά την τελευταία φορά που διάβασα τον τέταρτο τόμο της σειράς Criminal, να διαβάσω ξανά κάτι δικό τους. Ε, λοιπόν, ενθουσιάστηκα. Μέσα σε 72 σελίδες έγιναν τόσα πολλά πράγματα, ένιωσα τόσα συναισθήματα, απόλαυσα όλα αυτά τα αγαπημένα σκηνικά, τόσο των νουάρ ιστοριών όσο και των γουέστερν (τα οποία επίσης λατρεύω). Πρόκειται για μια πολύ καλογραμμένη και συναρπαστική ιστορία, πυκνογραμμένη και περιεκτική, χωρίς περιττολογίες και αχρείαστες λεπτομέρειες, έχει το σωστό μέγεθος για να κρατήσει τον αναγνώστη στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος, διαθέτοντας δράση και δράμα στις σωστές ποσότητες και αναλογίες. Με τέτοιο υλικό η ιστορία σίγουρα θα μπορούσε να είχε και το διπλάσιο μέγεθος ακόμα (που λέει ο λόγος), αλλά έτσι πιστεύω ότι θα έχανε πολλή από τη δύναμή της, και ίσως γινόταν και κουραστική. Όσον αφορά το σχέδιο, είναι πραγματικά εξαιρετικό, ρεαλιστικό και ποικιλόμορφο, μιας και αλλάζει το στιλ και η χρωματική παλέτα στις σκηνές τις Άγριας Δύσης, σε σχέση με την κεντρική ιστορία που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη του 1939. Το σχέδιο δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και δένει τέλεια με την αφήγηση. Είναι μια ιστορία που θα ικανοποιήσει στον απόλυτο βαθμό τους λάτρεις των νουάρ και των γουέστερν, αλλά και των παλπ ιστοριών γενικότερα. 10/10 (ίσως και να υπερβάλλω με τον βαθμό, αλλά είμαι υπέρ του δέοντος ενθουσιασμένος και δεν με νοιάζει. Σάμπως θα πληρώσω παραπάνω εφορία;)

Ουίτικο Τέσσερις μήνες πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα ιστορία με ήρωα τον Ζαγκόρ, το μόνο σίγουρο είναι ότι μου έλειψε, τόσο ο ίδιος και ο φιλαράκος του, όσο και το υπέροχο Ντάρκγουντ. Λοιπόν, ωραίος ήταν και αυτός ο τόμος, ενδιαφέρων και περιπετειώδης, με την ιστορία να διαδραματίζεται σε ένα χιονισμένο και κρύο Ντάρκγουντ, όπου ένα τερατώδες πλάσμα έχει βγει παγανιά και κυνηγάει ανθρώπους μέσα στο δάσος. Υπάρχει και λίγο μυστήριο στην αρχή, αλλά γενικά τίποτα το τρομερό και το ιδιαίτερα πρωτότυπο. Η πλοκή είναι απλή, αλλά σίγουρα ψυχαγωγική, το σχέδιο πάρα πολύ καλό και δυναμικό, με ωραίες "κινηματογραφικές" σκηνές δράσης και εξαιρετική αποτύπωση του χειμωνιάτικου τοπίου. Τέλος, τα χρώματα είναι πολύ ζωντανά και ταιριαστά με το σχέδιο. Γενικά είναι μια πολύ ψυχαγωγική και ατμοσφαιρική περιπέτεια, που όμως δεν πρωτοτυπεί και τόσο, ούτε γίνεται ιδιαίτερα περίπλοκη. Πάντως, πέρασα καλά. 7.5/10

Πόνεσε λίγο η τσέπη μου, αλλά χαλάλι: 1. Kirkbride/Koutsis - Errand Boys (Μικρός Ήρως) 2. Brubaker/Phillips - Pulp (Image Comics) 3. Junji Ito - Uzumaki (VIZ Media) 4. Brahm Revel - Guerillas: Omnibus edition (Oni Press)

Captain America: Νέο Καθεστώς Σενάριο: John Ney Rieber Σχέδιο: John Cassaday Χμ, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα. Το πιθανότερο είναι ότι απλώς δεν με ενδιέφερε η πλοκή, δεν με άγγιξε η όλη θεματολογία, μιας και διάβασα το κόμικ σαν Έλληνας το 2020 και όχι σαν Αμερικάνος όταν αυτό κυκλοφόρησε (το 2003 νομίζω). Μέσω της πλοκής μιλάει για τον πόλεμο, την τρομοκρατία, όλα αυτά τα άσχημα πράγματα, αλλά είναι συναισθηματικά φορτισμένο (λογικό, με αυτά που αντιμετώπισαν τότε οι Αμερικάνοι) και ολίγον τι αμερικανιά. Εντάξει, έχει πραγματάκια να προσφέρει, δεν είναι τόσο αδιάφορο σεναριακά, όμως δύσκολα θα αγγίξει ή έστω θα τραβήξει το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων αναγνωστών τη σημερινή εποχή. Πάντως το σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό, με μεγάλα καθαρά καρέ, με τις μάχες και τις σκηνές βίας να είναι έντονα σχεδιασμένες. Σίγουρα το σχέδιο ισορροπεί κάπως την κατάσταση και χαρίζει έξτρα αστεράκια στη συνολική βαθμολογία. Επίσης μπορώ να πω ότι οι λιτοί διάλογοι και οι πολύ μικρές σε μέγεθος σκέψεις του πρωταγωνιστή είχαν μια κάποια γοητεία, ενώ βοήθησαν στο να διαβαστεί πολύ γρήγορα και ξεκούραστα το κόμικ. 7/10

Εγώ ψήφισα να δούμε XIII... Το κόβετε πιθανό; Και, βέβαια, από αγαπημένους ψήφισα Λάργκο Γουίντς και Στορμ.

Η εκδίκηση της Γκάμπιτ Ωραίος και αυτός ο τόμος, οπωσδήποτε ψυχαγωγικός και ενδιαφέρων, αν και η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει και καλύτερες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μου Ζαγκόρ. Όπως και να'χει, απόλαυσα δράση και ένταση, με την πλοκή να κρύβει και μια-δυο εκπλήξεις στο τέλος, ενώ όσον αφορά το σχέδιο μου φάνηκε πάρα πολύ όμορφο, με ρεαλιστική αποτύπωση σκηνικών και τοπίων, καθώς επίσης και με κάποια εξαιρετικά "κινηματογραφικά" πλάνα. Επίσης τα χρώματα θα έλεγα ότι είναι πολύ ζωντανά και απολύτως ταιριαστά με το σχέδιο. Εννοείται ότι πέρασα τέλεια την ώρα μου και ήδη ανυπομονώ να κυκλοφορήσει ο επόμενος τόμος της υπέροχης αυτής σειράς. 8/10

Daredevil: Αναγέννηση Σενάριο: Frank Miller Σχέδιο: David Mazzucchelli Τον Ιούλιο του 2017 διάβασα και απόλαυσα το φοβερό "Daredevil: Ο ατρόμητος", το οποίο αποτέλεσε και την πρώτη μου επαφή με αυτόν τον εξαιρετικά συναρπαστικό σούπερ ήρωα. Ε, λοιπόν, τώρα δηλώνω ακόμα παραπάνω ενθουσιασμένος, μιας και το "Αναγέννηση" μου άρεσε ένα κλικ περισσότερο. Θα έλεγα ότι είναι από τα καλύτερα κόμικς της Marvel που είχα την τύχη να διαβάσω μέχρι σήμερα, αλλά και γενικά από τα καλύτερα με σούπερ ήρωες ανεξαρτήτου εκδοτικής εταιρείας (και, εντάξει, μπορεί να μην έχω διαβάσει εκατοντάδες τόμους, αλλά έχω διαβάσει κάποια πολύ κλασικά κομμάτια). Από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα με κράτησε δέσμιό του και δεν ένιωσα ότι διάβαζα ένα ακόμα υπερηρωικό κόμικ με απλοϊκή πλοκή και ρηχούς χαρακτήρες, αλλά ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα σε μορφή κόμικ, με ουσία και βάθος σε χαρακτήρες και συναισθήματα. Το σενάριο είναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο, με όλες τις απαραίτητες δόσεις δράσης, βίας και αγωνίας, η γραφή στους διαλόγους και τις σκέψεις των χαρακτήρων γλαφυρή και λογοτεχνική, ενώ και το σχέδιο απογειώνει την όλη ιστορία, με τις ωραίες φιγούρες, τις... χορογραφίες των σκηνών δράσης, τα φοβερά κινηματογραφικά πλάνα και τα υπέροχα χρώματα. Βέβαια, οφείλω να παραδεχτώ ότι οι τελευταίες σελίδες, με όλο τον χαμό και τις μπλοκμπάστερ σκηνές καταστροφής, είναι μάλλον υποδεέστερες αυτών που προηγήθηκαν, όμως σε καμία περίπτωση δεν μου χάλασαν την αναγνωστική απόλαυση. Άλλωστε, τέτοιες σκηνές υπερβολής θα έλεγε κανείς ότι είναι άκρως απαραίτητες σε μια ιστορία με σούπερ ήρωες, και αν μη τι άλλο οι συγκεκριμένες είναι ωραία σχεδιασμένες και αρκετά ουσιώδεις. Ναι, είναι ένα κόμικ που με ενθουσίασε και σίγουρα θα το πρότεινα στους λάτρεις του είδους. 9.5/10

Ίσως η έκδοση γίνεται στα πλαίσια της συνεργασίας με μια συγκεκριμένη εφημερίδα, ελέω και της "επετείου" που πλησιάζει. Κάθε Μάιο βλέπουμε αφιερώματα και εκδηλώσεις σχετικά με τον "Μάη του '68", και φέτος είπαν να βγάλουν ένα σχετικό κόμικ, έστω και αν λόγω θεματολογίας θα είναι αδιάφορο για πολλούς φίλους των κόμικς.

Σύντομα να περιμένουμε το Η παραμονή της Μεγάλης Νύχτας - Μάης '68, σε σενάριο Patrick Rotman και σχέδιο Sébastien Vassant. Τίτλος του γαλλικού πρωτοτύπου: Mai 68 : La veille du grand soir. Θα κυκλοφορήσει σε 4 μέρη, στο isbn.nlg.gr μπορείτε να δείτε τις εγγραφές τους.

Δεύτερη επαφή με τον Κόρτο Μαλτέζε του Ούγκο Πρατ, μετά το υπέροχο "Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας" (έχω διαβάσει επίσης τα τρία κόμικς των Κανάλες/Πεγεχέρο), δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, τουλάχιστον όχι από το σενάριο. Το σχέδιο είναι σαφώς εξαιρετικό και χαρακτηριστικό της ποιότητας του Πρατ, όμως η ιστορία μου φάνηκε αρκετά σύντομη και ατελής. Κατά τη γνώμη μου πολλά πραγματάκια στριμώχτηκαν σε λίγες σελίδες -ενώ πιστεύω ότι υπήρχε μπόλικο ψωμί για μια μεγαλύτερης έκτασης ιστορία-, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει βάθος στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Σίγουρα πέρασα καλά και μου άνοιξε η όρεξη για περιπέτεια, αλλά μέχρι εκεί. 7/10

Εγώ έκανα παραγγελία στις 23/3 (απόγευμα), την Παρασκευή 27/3 την έστειλαν και το Σάββατο (!) 28/3 ήρθε στα χέρια μου. Φυσικά, όλα τα βιβλία ήταν άμεσα διαθέσιμα, τουλάχιστον σύμφωνα με το site. Επίσης από δυο παλαιοβιβλιοπωλεία, στο ίδιο χρονικό διάστημα, μέσα σε μια ή δυο μέρες από τη στιγμή της παραγγελίας τα βιβλία έφτασαν στα χέρια μου! Με την ίδια κούριερ πάντα. Τώρα περιμένω κάτι βιβλία από Πολιτεία (που δυστυχώς χρησιμοποιεί άλλη κούριερ), τα οποία έστειλαν στις 3/4 και από τότε πιάνουν σκόνη στο κέντρο διαλογής της Πέτρου Ράλλη. Και ούτε λόγος για επικοινωνία... Και προβλέπω ότι δεν θα τα δω ούτε την εβδομάδα που μας έρχεται, οπότε ας τα πάνε πίσω (με αντικαταβολή είναι άλλωστε).