thor77

Το 13ο τεύχος του Ζαγκόρ τιτλοφορείται Αιχμάλωτη των Ουρόν. Αν δεν πρόκειται για νέα φυλή ινδιάνων με ακράτεια μάλλον εννοείται ότι η κοπέλα είναι αιχμάλωτη των ινδιάνων Χιούρον από την οποία φυλή ονομάστηκε η ομώνυμη λίμνη, η 3η ή 4η μεγαλύτερη του κόσμου (ανάλογα με το αν θεωρηθεί η Κασπία σαν λίμνη ή όχι). Φυσικά πού να τα ξέρει αυτά κανείς, εμείς μικιμάου πουλάμε

Ευχαριστούμε δικέ μου.

Από την άλλη μπορείς να πάρεις μαρκαδόρους...

Έπιασα χθες να διαβάσω πρώτη φορά τις 4 συνέχειες του Λάργκο Γουίντς και φτάνοντας στην δεύτερη συνέχεια (Non-Stop #2, σελ. 42) στο σημείο που μιλάνε στην Ταϊλάνδη ο Λάργκο με τους 2 πράκτορες της CIA (τρίτο καρέ) ο πράκτορας αναφέρει στον Λάργκο ότι ζητούν από τους Βιρμανούς να κάνουν ανοίγματα προς τον υπόλοιπο κόσμο προσθέτοντας τα μπολντ δικά μου και να θυμίσω ότι μιλάμε για ένα άλμπουμ που εκδόθηκε στα Γαλλικά το 1996. Επιπλέον μεταφραστές αναφέρονται οι Γ. Τομπαλίδης κ Σ. Δανδανας, ενώ επιμελητής-διορθωτής κειμένου ο Λ. Ανεμοδουράς ο οποίος ως γνωστόν είναι και ο υπεύθυνος έκδοσης και αρχισυντάκτης (διόρθωση εμού του ιδίου δηλαδή). και μετά από αυτές τις εισαγωγικές αναφορές: Ονγκ Σαν Σου-Τσι; Ονγκ Σαν Σου-Τσι; Ο ΟΝΓΚ ΣΑΝ ΣΟΥ-ΤΣΙ; Σοβαρά τώρα; Τους έχουν κάνει στις εκδόσεις Μικρός Ήρως μπλοκ στην Βικιπαίδεια; Προφανώς το όνομα Ονγκ Σαν Σου-Τσι αντιστοιχεί στο Aung San Suu Kyi το οποίο βάσει βικιπαίδειας μεταγράφεται στα ελληνικά κυρίως σαν Αούν Σαν Σου Κι (8.450 αποτελέσματα στο γκουγκλ) αλλά και σαν Αούν Σαν Σου Τσι (910 αποτελέσματα στο γκουγκλ). Ούτε Ονγκ* ούτε Ζονγκ και μάλλον προτιμάται το Σου Κι από το Σου Τσι. Για ένα άτομο που 1. Πήρε το Νόμπελ Ειρήνης το 1991, 2. όντως απελευθερώθηκε το 1995 για να ξαναφυλακιστεί αργότερα, 3. να γίνει ο ντε φάκτο ηγέτης της Μιανμάρ (Βιρμανίας) το 2016-2021 και 4. να ανατραπεί από πραξικόπημά τον Φεβρουάριο του 2021 (λίγους μήνες πριν την έκδοση του παρόντος τεύχους) δεν είναι αξιοκατάκριτο να μην το ξέρεις είναι όμως μεγάλο λάθος να μην μπεις στον κόπο να δεις πώς το λένε. Και τώρα που μάθαμε τον Άουν Σαν Σου Κι ας δούμε και μια φωτογραφία του με τον Ομπάμα και την Χίλαρι Κλίντον Τέτοια λάθη είναι σημαντική ένδειξη για την εκτίμηση που τρέφουν οι εκδόσεις, για το υλικό που εκδίδουν αλλά και για το αναγνωστικό τους κοινό... *Για να είμαι δίκαιος και το Ονγκ Σαν Σου Τσι έχει 8 αποτελέσματα

Βέβαια παίζει να βγει πριν το Πάσχα (του 2023)

Ωραία! Άντε να παίρνουν σειρά και οι Μπλούμπερυ και Μπλέικ & Μόρτιμερ (για να δούμε και τίποτα που πραγματικά να θέλουμε να το διαβάσουμε κι όχι να το συλλέξουμε γιατί έχουμε τα προηγούμενα τεύχη)

Ομολογώ ότι αν με ρωτούσαν ποιο bd θα ήθελες να δεις από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως η συγκεκριμένη σειρά δεν θα ήταν στις πρώτες 10 που θα σκεφτόμουν, ίσως ούτε στις πρώτες 100. Πάντως άλλη μια έκδοση γαλλοβελγικού στα ελληνικά ακούγεται δελεαστική (ελπίζω να εξακολουθεί να φαίνεται δελεαστική και μετά την ανακοίνωση της τιμής του τόμου) και πιθανότατα θα ενταχθεί στα "προς αγορά"

Στα πιο πρόσφατα της Μαμούθ, γίνεται ασπρόμαυρο...

Με σοβαρή πιθανότητα να μην θυμάμαι καλά, μάλλον το είχα δει στην βιογραφία του Λίνκολν στα Κλασικά Εικονογραφημενα...

Το αγόρασα και το διάβασα πριν από καμιά βδομάδα. Προσωπικά δεν μου άρεσε. Οι Αστερίξ-Οβελίξ-Πανοραμίξ είχαν καθαρά δευτερεύοντα ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, οι Σαρμάτες υπάρχουν αλλά δεν μαθαίνουμε τίποτα γι' αυτούς (πέρα από το ότι μιλάνε με αντεστραμμένα Ε δυσχερένοντας την ανάγνωση), οι δευτεραγωνιστές αδιάφοροι και τελικά η υπόθεση τόσο επίπεδη, χωρίς καμία κορύφωση που σε 2-3 βδομάδες δεν θα την θυμάμαι καν (...και ναι, δεν φτάνει την ανύπαρκτη ποιότητα του Ουρανού που έπεσε στο κεφάλι τους, αλλά ο Ουρανός τουλάχιστον μένει στην μνήμη λόγω του επικά χαμηλού του επιπέδου, εδώ προσπαθώντας να μένει σε ασφαλές έδαφος, χωρίς να κάνει κάτι λάθος, δεν παίρνει ρίσκο και τελικά δεν κάνει ούτε και κάτι σωστό).

Κυκλοφορεί στο Ηράκλειο ο τόμος 30

και η Κάργια θα μπορούσε

Εγώ το είδα σήμερα στο κέντρο του Ηρακλείου. Φαντάζομαι θα κυκλοφορεί κανονικά στην επαρχία.

Γράφει τον 17ο αιώνα ο Σαρλ Περό ένα παραμύθι που διασκευάζεται σε κόμιξ (άλλη μια φορά αλλά δεν είναι αυτό το θέμα). Γράφεις ένα δελτίο τύπου για να διαφημίσεις την έκδοση. Έχεις στο δελτίο τύπου 2 παραγράφους για την εκδοχή του Στραπαρόλα (προγενέστερη από αυτήν του Περό) και μια διεκπεραιωτική πρόταση για την διασκευή, που δεν ξεκαθαρίζεται καν ποιος είναι ο Περό (όπως αναφέρεται κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ο σεναριογράφος). Αυτό δεν είναι δελτίο τύπου, είναι αρχή συνοδευτικού άρθρου

το καινούριο δεν το έχω πάρει ακόμα (δεν το έχω δει σε περίπτερο οπότε υποθέτω ότι ίσως να μην έχει βγει στα περίπτερα της Επαρχίας) όμως έχω δει αυτήν την εικόνα στο φέισμπουκ Να δεχτώ ότι τα ορθογραφικά στην Χίμαιρα είναι αποτέλεσμα παραδρομής. Το να αναφέρεται όμως η Άρπυια, Χάρπη, δείχνει 1. Ανύπαρκτο επίπεδο, από τον μεταφραστή πράγμα που είναι κακό. 2. Στην καλύτερη περίπτωση τεμπέλικη επιμέλεια (πράγμα που είναι χειρότερο) 3. Απουσία ενδιαφέροντος για το τελικό προϊόν, ένα μίνιμουμ ενδιαφέροντος να υπήρχε μπορούσε κανείς να ψάξει στην βικιπαίδεια να δει πώς αναφέρονται στα ελληνικά οι Harpies (το οποίο είναι θλιβερό αλλά δυστυχώς κανόνας πλέον στις ελληνικές εκδόσεις, όχι μόνο των κόμιξ). Για να μην λέμε βέβαια μόνο για τους της Μαμούθ, και το πρωτότυπο έχει θέμα Οι Άρπυιες (όπως και οι Γοργόνες ή οι Σειρήνες) ήταν θηλυκές

Περαστικά του Νικόλα

Τζιν Κολάν: Δεν πρέπει να είναι και πολύ βολικό...

Είναι όλες οι λεπτομέρειες του εξωφύλλου μαζεμένες. Πού είναι το περίεργο;

Βλέπω ότι κάθε φορά που από την συγκεκριμένη εταιρεία μια προσπάθεια τερματίζεται αρχίζουμε τις κατηγορίες προς το κοινό που δεν τα αγόραζε, ή που δεν αγόραζε αρκετές φορές το κάθε τεύχος ώστε να γίνει πιο κερδοφόρο, ή που κάθεται και βλέπει σαρβάιβορ και δεν εκτιμά την καλή τέχνη, που κάθεται και διαβάζει κόμιξ στα αγγλικά με αποτέλεσμα να σταματάνε οι ελληνικές εκδόσεις και να αναγκαστεί να διαβάζει κόμιξ στα αγγλικά. Και παίρνοντας πάσα από προηγούμενο πρόσφατο διάλογο (και για να πω την κρυάδα μου), αν δεν πληρώναμε το νετφλιξ (πληρώνατε βασικά γιατί εμένα μου έχει δώσει ένας ξάδερφος κωδικό τζάμπα) αλλά παίρναμε παραπάνω αντίτυπα θα επιβίωνε το Non Stop αλλά δεν είμαστε το κοινό που αξίζουν οι εκδότες μας. Ό,τι και να πούμε εμείς ο εκδότης είναι αυτός που ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά για να αποφασίσει να προβεί σε μια έκδοση που είναι επιχειρηματική κίνηση. Δικές του οι αποφάσεις, δικό του και το ρίσκο. Δεν νομίζω να διαφωνήσει κανείς ότι ο συγκεκριμένος εκδότης έχει κάνει αρκετές προσπάθειες για πολυθεματικό κόμιξ που δεν του βγήκαν (Νέος Μπλεκ, Μίστερ Νο και οι άλλοι, Ζαγκόρ και τώρα το Non Stop) προς το παρόν φαίνεται να αντέχει η νέα μορφή του Μπλεκ αλλά δεν ξέρω πώς και αν επηρεάστηκε από την αφαίρεση από την ύλη της του Λάργκο και του Ντρεντ (λογικά για να συνεχίζει ο Μπλέκ και όχι το Non Stop, προφανώς το κοινό ψήφησε Μπλεκ). Έχουν σπαταληθεί στο φόρουμ δεκάδες ώρες πληκτρολόγησης (και από εμένα) για να πούμε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς νόημα και χωρίς να καταλήξουμε σε ένα ασφαλές συμπέρασμα (πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε, αφού δεν γνωρίζουμε τα κόστη του κάθε τεύχους, τα έσοδα και το πότε κρίνει ο εκδότης ικανοποιητική την κερδοφορία του εντύπου του). Προσωπικά θεωρώ ότι έχει παρέλθει η εποχή των πολυθεματικών κόμιξ (που και στην εποχή τους προσωπικά δεν με τραβούσαν σαν αναγνώστη) και όσο κοινό έχει μείνει προτιμά να κατευθύνεται σε γνώριμα μονοπάτια (Μπλεκ) παρά να πειραματιστεί με κάτι νέο (Λάργκο ή KobK). Τέλος πάντων ο εκδότης ρισκάρει, αποφασίζει επενδύει και αποσύρεται από την επένδυσή του. Αν δεν με πείσει όμως ότι το προϊόν του αξίζει το ποσό που μου ζητείται δεν θα το αποκτήσω και αναμφίβολα υπάρχει περίπτωση να παραβλέψω την αξιόλογη πρόταση υπέρ του πολυδιαφημισμένου ανάξιου λόγου προϊόντος, αλλά δυστυχώς έτσι είναι η αγορά. Εγώ σαν καταναλωτής έχω κάποιο εισόδημα με το οποίο φιλοδοξώ να καλύψω μια σειρά από ανάγκες, κάποιες επιτακτικότερες και βασικότερες από την ανάγκη μου για κόμιξ. Δεν πιστεύω ότι είμαι η εξαίρεση, χαίρομαι που μπορώ ακόμα και αγοράζω κόμιξ, όσα αγοράζω όμως τα αγοράζω γιατί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πιστεύω ότι θα με ικανοποιήσουν και ασφαλώς θα αγοράσω κόμιξ σε προσφορά και μάλιστα το θεωρώ αυτονόητο. Αν κάποιος δεν μπορεί να το κατανοήσει, τότε μάλλον βρισκόμαστε σε διαφορετικούς κόσμους. Για τον πολυθρύλητο Ζαγκόρ των 35 ευρώ, προφανώς όποιοι τον αγόρασαν κρίνουν ότι τα αξίζει, προφανώς για να μην τον έχω αγοράσει δεν θα τον έχω και διαβάσει οπότε η γνώμη μου για τον τόμο δεν έχει βαρύτητα. Όμως εμένα (τονίζω το Εμένα) καμιά ιστορία του Ζαγκόρ δεν με έπεισε ότι αξίζει σαν ήρωας, ακόμα και το τεύχος 8 που θεωρείται ιστορική, κλασική εμβληματική ιστορία του ήρωα μου φάνηκε κάτω του μετρίου, η όλη ιστορία δεν δικαιολογούσε το μέγεθός της (όπως πολλά σενάρια του Νολίτα, ακόμα και στον Μίστερ Νο είναι τεντωμένα αδικαιολόγητα σε έκταση) και τελικά αν και τα 17 ευρώ του κόστους του τεύχους δικαιολογούνταν από τον αριθμό σελίδων δεν δικαιολογούνταν από την αναγνωστική απόλαυση που μου προσέφερε. Για να μην το πολυτραβάω, το πού θα επενδύσω τα χρήματά που μπορώ να διαθέσω για κόμιξ το αποφασίζω εγώ, μπορεί η απόφασή μου να μην είναι σωστή και να αδικήσω μια αξιόλογη δουλειά, αλλά οκ δικιά μου απόφαση, δικό μου ρίσκο, δικό μου θέμα. Είπα και πιο πάνω ότι θεωρώ ότι η εποχή των πολυθεματικών έχει παρέλθει, υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε εκδιδόμενα κόμιξ και σχολές και όταν παίρνεις ένα κόμιξ γιατί σε τραβάνε τα 2 από τα 4 κόμιξ του και αφαιρεθεί το 1 δεν είναι παράλογο να απέχεις από την αγορά του. Παράλογο είναι να προσβάλεις τον άλλο, γιατί δεν έχει την ίδια οπτική με 'σένα για ένα καθαρά υποκειμενικό ζήτημα. Πιστεύω όμως ότι το να ακολουθηθεί η συνταγή του τα εκδοθούν οι ήρωες (Λάργκο, Στορμ, Kobk και Ντρεντ) αυτόνομοι ίσως να έχει καλύτερα αποτελέσματα αφού πραγματικά ο καθένας μας θα αγοράζει αυτό που θέλει να διαβάσει και όχι όλο το πακέτο. Όμως δεν επενδύω εγώ οπότε μιλάω εκ του ασφαλούς.

Την 1η Απριλίου ο εκδότης πήρε ISBN για τα επόμενα Μίστερ Νο και Ζαγκόρ. Κρίνοντας από τους αριθμούς σελίδων του κάθε τόμου μάλλον είναι ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κοινού στις πολυσέλιδες κλασικές (; ) ιστορίες των ηρώων

Να συμβαίνει γιατί τα αραβικά διαβάζονται "ανάποδα";

Συγχαρητήρια @ Indian

Θεωρητικά πλέον τα δυο πρώτα Λουκυ Κιντ (που κυκλοφόρησαν επί Μορίς) συμπεριλαμβανονται στην κανονική σειρά του Λουκυ Λουκ. Αντίθετα τα Λουκυ Κιντ του Ασντε θεωρούνται διαφορετική σειρά. Δικαιολογία των οπισθίων τα περί ομοιομορφίας βέβαια...

Κι εγώ μια από τα ίδια. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις πολύ δυσεύρετων, πολύ ενδιαφερόντων (για το δικό μου γούστο) τευχών

Το ότι είναι προπαγανδιστικές, είναι, έχουν την πλάκα τους όμως (αν και νόμιζα ότι με Άιρον Μαν, Χαλκ και Φαντάστικ Φορ είχε λυθεί το πρόβλημα με τα κομμούνια και απλά περίμεναν να έρθει το 89 και να πέσει το τείχος)