tik

Πάντως Μέλανδρε, προβλέπω εδώ στη Θεσσαλονίκη να διαβάζουμε και τα δύο τεύχη μαζί. Άσε που το είδα το ιβολ στο Κόμικον Σοπ και με το ζόρι κράτησα τα χέρια μου μακριά.

Επανέρχομαι στο συγκεκριμένο τόπικ, θέλοντας να δώσω μια ακόμη πληροφορία, χρήσιμη ίσως στους συλλέκτες ελληνικών. Σήμερα το πρωί πέτυχα αυτό το κόμικς σε διαφορετικό φορμά. Οι διαστάσεις του ήταν οι μισές από αυτές που αναφέρονται στο πινακάκι, είχε δηλαδή τυπικό μέγεθος βιβλίου. Επίσης το εξώφυλλο ήταν μαύρο, είχε όμως την ίδια εικόνα. Εκδοτική ίδια, σελιδοποιηση ίδια. Δυστυχώς είχα ήδη ξοδέψει ΠΟΛΛΑ ευρώ για κόμικς, παρούσης και της γυναίκας μου, οπότε δεν το πήρα. Και μιας και ξαναδιάβασα το παραπάνω ποστ μου να προσθέσω ότι μετά την ανάγνωση και του FUC, τείνω να πιστέψω ότι ο δημιουργός μάλλον εκούσια σχεδιάζει το κεφάλι δυσανάλογο σε σχέση με το σώμα, αγνωστο (σε εμένα) γιατί.

Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκα να παρακάμψω τον Δακτύλιο στην Αθήνα, ώστε να είμαι νομοταγής. Το μετάνιωσα.

Εξαρτάται τι ψάχνεις. Αν θέλεις ένα βιβλίο που να ξεκινά από τα βάθη των αιώνων ή κάτι πιο σύγχρονο. Το χρονικό της τέχνης είναι ωραίο. Αυτή τη σειρά την είχε κάποια στιγμή σε τρελλή προσφορά η πρωτοπορία άλλα δεν ξέρω αν την έχει ακόμη. Εμένα μου άρεσε αν και λίγο ξεπερασμένη και με πολλές ασπρόμαυρες φωτό. Από την ίδια εκδοτική έχουν κυκλοφορήσει κι άλλοι πολλοί τίτλοι με εξειδικευμένα θέματα. Δύο βιβλία που με βοήθησαν αρκετά όσον αφορά στη σύγχρονη ζωγραφική ήταν αυτό κι αυτό. Τα βρίσκεις σχετικά φτηνά, ακόμη και σε στοκατζίδικα (νομίζω τα είχα πάρει από το Βιβλιοστόκ). Αλλά κι αυτά πολυ κείμενο και λίγες εικόνες. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό το αξιόλογο βιβλίο, το οποίο δεν είναι Ιστορία, αλλά μπορεί να λύσεει πολλές απορίες, να σου δώσει μια ιδέα και να σε παρακινήσει σε περαιτέρω διάβασμα.

Μα φυσικα 2 αντίτυπα.

Τελικά πήγα κι εγώ και επιτέλους είδα το Ζάππειο! Για τα κόμικς της έκθεσης δεν θα πω τίποτα, ισχύουν όσα εγραψαν οι προηγούμενοι. Πήρα όμως ωραία τεύχη του περιοδικού Ελληνικό Πανόραμα με 3 ευρώ.

Μια σύντομη βόλτα στην Πολιτεία απέδωσε Με 1-1,80 ευρώ έκαστο τα Δεν τολμώ Μαντάμ του Copi Πίσχαζον #1 και #2 Το βρεφος τρομοκράτης Μυρωδιές από το 1992 του Altan Είμαι ένας μαλάκας του Altan Επίσης σε καλή τιμή τα Συμβόλαιο με το Θεό Δημόσιες Σχέσεις του Ιωάννου Και (επιτέλους) το Σπιφ και Σπαφ δε ουλτιμεΙτ εντίσιον

Η αλήθεια είναι ότι όποτε το βλέπω στην τηλεόραση λέω ότι την επόμενη φορά που θα κατέβω θα πάω να το δω. Ίσως επειδη πήρε το όνομά του από τον Ζάππα . Πάντως μάλλον ούτε τώρα θα πάω, αφού δεν αξίζει η έκθεση.

Με γλιτώσατε από άσκοπη επίσκεψη. Αν και θα ήθελα να δω το Ζάππειο.

Μα...αφού δεν έχουμε παζάρι βιβλίου!;

Πάντως κι εγώ νιώθω μια αγανάκτηση, αφού το παζάρι πάει Πάτρα και Ναύπλιο και δεν φτάνει μέχρι εδώ. Υποθέτω ότι είναι πολλά τα μεταφορικά. Τέλος πάντων, ελπίζω να μπορέσω να πάω τον Οκτώβριο στην Αθήνα.

Έρχομαι!

Ναι αλλά δεν έχει στην Αθήνα στάση Γεωργίου Μου κάνει εντύπωση πάντως το γεγονός ότι δεν έχω προσέξει ποτέ το περίπτερο, καθώς έχω περάσει πολλές φορές από εκεί. Μιλάμε για μεταχειρισμένα κόμικς;

Τώρα το ξεφυλλίζω, θα το διαβάσω αργότερα σήμερα. Έχει μια μεγάλη ιστορία του κ. Σχισμένου, που έκανε και το Το ταξίδι του Λόγου: ΑΜΕΡΙΚΚΚΗ. Από το ξεφύλλισμα, νομίζω ότι και το FUC κινείται στα ίδια πλαίσια, όχι μόνο σχεδιαστικά αλλά και σεναριακά. Μόνο που η πλοκή τοποθετείται στην Αθήνα. Καλό φαίνεται. Λεπτομέρειες όταν το διαβάσω. Επίσης κάποια στοιχεία αναφέρονται εδώ.

Το Future Under Construction #1 και αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει παρουσίασή του στο φόρουμ. Α! Και με εξώφυλλο Λέανδρος

Αγαπητέ The Sandman 1. Αυτά τα δύο σακουλάκια τα πήρα από Κομοτηνή. 2. Στο συγκεκριμένο κέντρο τύπου είχε άλλα δύο, αλλά δεν περιείχαν κάποιο από τα (πρώτα) τεύχη που ψάχνεις. 3. Τέτοια σακουλάκια ξεστοκ κυκλοφορούν παντού και περιέχουν δύο τεύχη Βαβέλ και 1 άλμπουμ (τα σημερινά περιείχαν την Ουγγρικη Ραψωδία και την Επιταγή που σκοτώνει. Είχα πάρει 1 ακόμη στην Ασπροβάλτα και 1 στη Ρόδο. Έχω δει και στη Θεσσαλονίκη. Στο News Stand στην Αγίας Σοφίας, σε ένα περίπτερο Τσιμισκή και Ιώνος Δραγούμη κλπ κλπ. 4. Δεν ξέρω αν πέρασες τελεταία από Μπιτ Παζάρ, αλλά κι εκεί είχα δει (πριν δυο βδομάδες) ένα τσουβάλι Βαβέλ (καμιά εκατοστή). Στο Παλαιοπωλείο απέναντι από τον κ. Θεολόγη. Τα είχε όμως μέσα στο μαγαζί. Αυτά.

Παλιότερα είχα κάνει μια ερώτηση σχετικά με το αν είναι δύσκολο να βρω παλιά τεύχη της Βαβέλ. Είχα πάρει μόνο μια απάντηση, από τον Ramirez ( RAmirez). Επανέρχομαι σήμερα για να επιβεβαιώσω τα λεγόμενά του καθώς μόλις αγόρασα σε κέντρο τύπου σε σακούλα ξεστοκαρίσματος τη Βαβέλ #1 και σε δεύτερη σακούλα τη Βαβέλ #4. Οπότε όσοι αναζητούν παλιές Βαβέλ ας παραμείνουν αισιόδοξοι και με τα μάτια ανοιχτά.

Για τον Μποστ νομίζω δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Όποιος ιερόσυλος δεν τον γνωρίζει, να πατήσει επειγόντως εδώ. Όσον αφορά στο βιβλίο, είναι μια μικρή συλλογή ορέων κειμένων. Περιλαμβάνει: Το διάσημο θεατρικό έργο Φαύστα ή η απολεσθείς κόρη (Ιλαροτραγωδία 1964) Δύο κείμενα με ταξιδιωτικές εντυπώσεις: Στη χώρα των τουλιπών και Αιγαίον αφτό το άγνοστον (sic) Μια ανταπόκριση από το θέατρο της Επιδαύρου με τίτλο Ηρακλής Μαινόμενος Δύο άλλα κείμενα γενικότερου ενδιαφέροντος: Το σενάριο και Το επάγγελμα της μητρός μου Επίσης, λίγες εικόνες εντός και εκτός κειμένου. Γενικώς, μια πολύ καλή δόση Μποστ. Για την ιστορία, κομμάτια από τη Φαύστα περιλαμβάνονται στον σχετικά πρόσφατο δίσκο των Mode Plagal. Ένα δείγμα μπορείτε να ακούσετε στο ΓιουΤιουμπ

Τιμή: Δωρεάν Ένα ακόμη παράδειγμα όπου δυσκολεύομαι να αποφασίσω αν είναι κόμικς (όπως αναφέρεται και στον επεξηγηματικό υπότιτλο του εξώφυλλου) ή εικονογραφημένο. Πρόκειται για πολιτικό φυλλάδιο που κυκλοφόρησε πριν τις δημοτικές εκλογές του 1994 από την δημοτική παράταξη Οικολογική Θεσσαλονίκη. Η παράταξη προερχόταν από τη γνωστή στην πόλη μας Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, η οποία σήμερα συμμετέχει στους Οικολόγους Πράσινους. Το περιεχόμενο έχει να κάνει με μια κριτική στον σύγχρονο τρόπο ζωής, τις οικογενειακές και εργασιακές σχέσεις, αλλά και τη σχέση μας με το περιβάλλον και πώς όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν προς όφελος του ανθρώπου και της φύσης. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω τίποτα για τους δημιουργούς. Επίσης μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο δεν απέδωσε καρπούς. Πάντως μοιάζει με μετάφραση από ξένο έντυπο. Ορίστε και ένα εσωτερικό δισέλιδο.

Π'ερασα και δεν ήσουν σπίτι (μήπως ήσουν με τον Αριστείδη.

Όταν λες τις προάλλες εννοείς πρόσφατά; Γιατί πήγα σήμερα, προχτές και πριν από καμιά εβδομάδα. Εκτός αν ακολουθεί κανένα μυστήριο καλοκαιρινό ωράριο.

Ερώτηση: Πήγε κανείς πρόσφατα στον κ. Αριστείδη; Διότι όποτε περνάω είναι κλειστός. Μήπως έκλεισε τελείως;

Αυτό το κομμάτι έπρεπε να είναι στο προηγούμενο ποστ αλλά δυστυχώς το παρέλειψα και τώρα το βάζω εδώ σαν τσόντα, διότι δεν μπόρεσα να το προσθέσω (την παράθεση κυρίως) παραπάνω. Υπάρχει μια αντίφαση στα υπογραμμισμένα χωρία. Τελικά τα σκληρόδετα είναι καλά ή όχι; Εγώ πιστεύω ότι είναι καλά για αυτούς που βαστάει η τσέπη τους, δεν είναι καλά όμως για τα νέα παιδιά. Ωστόσο και τα νέα παιδία έχουν δικαίωμα να μπορούν να αγοράζουν ένα περιοδικό με καλές ιστορίες σε πρσιτή τιμή. Το αν θα γίνει πιο συλλεκτικό το περιοδικό αν σταματήσει να κυκλοφορεί δε νομίζω ότι μας απασχολεί. Αυτό που μας απασχολεί είναι αν έχουμε ένα καλό περιοδικό. Νέο μέτριο περιοδικό δεν είναι απαραίτητο να κυκλοφορήσει. Υπάρχουν ήδη αρκετά στην ίδια εκδοτική.

Τελικά οι απόψεις διίστανται: πουλάει ή δεν πουλάει το Κόμιξ; Συμφωνώ απολύτως! Όμως τελικά πουλάει ή όχι το Κόμιξ; Εγώ! Εγώ ειμαι αυτός! Ομολογώ ότι συνήθως διαβάζω μόνο την ιστορία του Μπαρκς. Πάντως δεν προτίθεμαι να σταματήσω ούτε στο #300 ούτε καν στο #1000, ακόμη κι αν το περιοδικό έχει μέσα λευκές σελιδες. Το ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ το πιστεύω κι εγώ, Αλλά συζήτηση κάνουμε. Τα παλαιότερα τεύχη έγιναν συλλεκτικά μέσα απο μια σειρά διαδικασιών υπερτίμησης, αλλά και επειδή το άξιζαν. Πάντως αυτό δεν σημαίνει ότι και τα καινούρια έχουν αντίστοιχη συλλεκτική υπεραξία, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί να μην ξεκινήσει από την αρχή η σειρά, ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο κοινό ανοιχτό στο να ξεκινήσει καινούρια και μάλιστα πλήρη συλλογή. EDIT: Βλέπε 2 ποστ παρακάτω Ως γνωστόν το Κόμιξ κράτησε 5 χρόνια με 36 σελίδες. Εμένα προσωπικά δε με χαλούσε. Τον αριθμό 36 τον έδωσα συμβολικά. Μπορεί να είναι και 40 και 52. Όχι όμως 80! Το νόημα είναι να χωράει μια μεγάλη ιστορία, μια μικρή, ένα άρθρο και καμιά διαφήμιση. Και η μεγάλη ιστορία να χαρακτηρίζει το τεύχος. Το περιεχόμενο πρέπει να είναι αυστηρά αυτό που αναφέρω (στυς 1-2 ακόμη σχεδιαστές μπορεί να είναι ο Μαρρυ που εμένα δε μου αρέσει). Αν μπουν κι άλλοι ή νέες ιστορίες δεν έχουμε ένα περιοδικό υπόδειγμα και ελιτίστικο αλλά ένα Κόμιξ όπως το ξέρουμε ή ένα Μίκυ Μάους.