kwtsos

Λιγο πριν εκπνευσει η ημερα να ευχηθω και γω με την σειρα μου χρονια πολλα στον φιλο Αλεξανδρο Χρονια πολλα ρε! Να τα εκατοστισεις και φυσικα με πολλα κομικς :party4:

Ευχαριστω πολυ για τις ευχες Χρονια πολλα σε ολους τους συνεορταζοντες και απο μενα!! Να μας χαιρονται :party4:

Την τελειωσα αυτες τις μερες την σειρα, καλιο αργα παρα ποτε που λενε. Σε γενικες γραμμες μου αρεσε πολυ, μονο κανα δυο επεισοδια μου φανηκε οτι θα μπορουσαν να λειπουν χωρις να αλλαξουν και πολλα. αλλα μικρο το κακο. Πιστευω οτι η ηθοποιος ηταν πολυ καλη επιλογη αν και ομολογουμενως δεν εμοιαζε και τοσο στην κομικσοεκδοχη της, παρολα αυτα νομιζω οτι απεδωσε πολυ καλα το ρολο της δυναμικης γυναικας που δεν ειναι μπιμπο. Επισης φοβερος ο David Tennant στο ρολο του Killgrave. kwtsoκλιμακα 8/10 Σειρα τωρα εχει το Luke Cage.

F-Secure εχω, το κανει προσφορα ο παροχος. Καλο ειναι, οχι τιποτα τρελο βεβαια. Επισης εχω την free εκδοση του MalwareBytes και περιστασιακα κανω ενα τσεκ απ στο pc. Πιο παλια ειχα το avast (την δωρεαν εκδοση), καλο ηταν και κεινο.

Περα απο τους καπως αφυσικους διαλογους, εμενα ολο το αποτελεσμα μου φανηκε μετριο. Το σχεδιο καλο ηταν αλλα η ιστορια μου φανηκε αδιαφορη. Μια που την διαβαζεις και μια που την ξεχνας. Δεν ξερω αν ειχε δημοσιευθει ολοκληρη η ιστορια αν θα μου αφηνε καλυτερες εντυπωσεις αλλα δεν μου κινησε το ενδιαφερον για την συνεχεια.

Το run του Delano αν και ηταν το πρωτο που διαβασα και μπορω να πω πως μου αρεσε, δεν θα ηταν το σημειο που θα προτεινα τωρα σε καποιον να ξεκινησει να διαβαζει Hellblazer. Σιγουρα οι ιστοριες του εχουν ενα στυλ που τωρα ξενιζει, ομως τοτε η punk rock αισθητικη σε συνδιασμο με την γενικοτερη αντικουλτουρα ηταν της μοδας. Για μενα το Hellblazer ηταν απο τα πρωτα πιο ενηλικα κομικς που διαβασα και με ειχε εντυπωσιασει ευχαριστα τοτε σαν θεματολογια. Νομιζω οτι τα runs που θα προτεινα σε καποιον σαν σημεια εκκινησης ειναι του Garth Ennis και του Mike Carey. Προσωπικο top 3 δημιουργων Hellblazer 1. Ennis 2. Carey 3. Delano και ειδικη αναφορα στον Paul Jenkins που για πολυ καιρο οι δικες του ιστοριες δεν ειχαν εκδοθει σε τομο.

Το 1991 μια ειδηση θα συγκλονιζε τις ΗΠΑ καθως συλαμβανονταν ο serial killer Jeffrey Dahmer, δολοφονος 17 ατομων. Συνεχιζοντας ετσι την παραδοση των αυτοβιογραφικων κομικς, που ουσιαστικα ξεκινησε το 1972 απο τον Justin Green με το Binky Brown Meets the Virgin Mary, ο Derf, δημιουργος alternative comics, περιγραφει εμπειριες απο την εφηβικη του ηλικια οταν ηταν συμμαθητης και φιλος με τον Dahmer. Η πρωτη προσπαθεια του Derf να πει την ιστορια του Dahmer ηταν το 1997 στο περιοδικο Zero Zero που εξεδιδε η Fantagraphics μεχρι το 2000. Στη συνεχεια ακολουθησε η προσπαθεια του να εκδοσει ενα μικροτερης εκτασης graphic novel χωρις ομως να τα καταφερει. Η τριτη προσπαθεια του εγινε το 2002 με μια αυτοεκδοση με τον ιδιο τιτλο με μολις 24 σελιδες, που προταθηκε για βραβειο Eisner. Αρα η συγκεκριμενη εκδοση ειναι ουσιαστικα η τεταρτη προσπαθεια του δημιουργου να διηγηθει αυτη την ιστορια. Μεσα απο τις ιστοριες που διαβαζουμε, αλλες απο μνημης του δημιουργου και αλλες απο διηγησεις εμπιστων προσωπων του, παρατηρουμε τον σταδιακο κατηφορο του Dahmer, απο μοναχικο γυμνασιοπαιδο με ιδιοτροπιες σε αλκοολικο παρια, καθως ολο και περισσοτερο εχανε τον ελεγχο. Το κομικ δεν σοκαρει με τις ανατριχιαστικες λεπτομεριες των εγκληματων του, μαλιστα η απεικονιση της βιας ειναι σχεδον απουσα απο το μεγαλυτερο μερος του κομικ καθως αυτο εστιαζει στην συμπεριφορα οχι μονο του ιδιου, αλλα και του περιγυρου του, οπου για τους μεν συνομιληκους του ηταν κατι σαν comic relief ενω για τους ενηλικους, ειτε προκειται για τους γονεις του ειτε για τους δασκαλους του στο σχολειο, η κατασταση του περνουσε απαρατηρητη. Χωρις ποτε να δικαιολογουνται απο τον Derf τα αποτροπαια εγκληματα που θα διεπρατε αργοτερα ή να ωραιοποιειται η κατατασταση του, μας δινονται μερικες ματιες στην ζωη του πριν ξεκινησει τους φονους, στα πιο ανθρωπινα χαρακτηριστικα του και πως σιγα σιγα αυτα ατονουσαν με την παροδο του χρονου. Το My Friend Dahmer ειναι page turner καθως η ιστορια κυλαει πολυ γρηγορα, διαβαζεται σε μια καθησια και ειναι πολυ ταιριαστα σχεδιασμενο. Ο Derf αποτυπωνει πολυ ωραια με το σχεδιο του και την επιλογη των σκιασεων τοσο το μουντο τοπιο μεσα στο οποιο μεγαλωσε ο Dahmer οσο και την ιδια του την ψυχοσυνθεση. Κατα την γνωμη μου προκειται για πολυ δυνατο κομικ, που σε αφηνει να σκεφτεσαι διαφορα μετα την αναγνωση του. Εμενα κυριως με προβληματισε το πως καμια φορα η αδιαφορια απεναντι σε καποια ατομα μπορει να αποβει τοσο μοιραια. Μετα το τελος της ιστοριας ο συγγραφεας παραθετει πληροφοριες για καθε σκηνη του κομικ, ενω παραθετει και τις πηγες του, οπου εκτος απο τις αναμνησεις δικες του ή αλλων παραθετει πληροφοριες απο αρχεια του FBI, συνεντευξεις σε τηλεοπτικα δικτυα κ.α. Το κομικ εγινε best seller ενω απεσπασε και το Revelation Award στο φεστιβαλ Angouleme του 2014. Στις 21/4/2017 εγινε και η πρεμιερα της ομωνυμης ταινιας που βασιστηκε πανω στο κομικ.

Συγχαρητηρια Lilian !! στα ενδοτερα !!

Με δυο λογια: Εξαιρετικο σχεδιο, ΟΚ σεναριο. Εξηγουμαι. Για το σχεδιο δεν εχω πολλα να πω, νομιζω οτι ειναι κοινης αποδοχης η αποψη οτι προκειται για αριστουργημα και ιδιαιτερα σε αυτο το μεγεθος οπου μπορεις να χαζεψεις ακομα και μικρες λεπτομερειες στα καρε. Τωρα οσον αφορα την ιστορια, αν ελειπαν ολες αυτες οι αναφορες πνευματικοτητας θα ηταν πολυ πιο κοντα στα γουστα μου, γιατι η βασικη πλοκη με τα παραλληλα συμπαντα και την επικειμενη καταστροφη τους ηταν καλη και κρατουσε το ενδιαφερον για το τι θα γινει. Ομως υπηρξαν σελιδες που απλα χαζεψα το σχεδιο και διαβασα διαγωνια τα captions με τις σκεψεις του πρωταγωνιστη γιατι με κουραζε να διαβαζω ολη την ωρα τις θρησκευτικες αναφορες για την πνευματικοτητα, την ψιονικη ενεργεια-ενα με το συμπαν κλπ κλπ. Γενικα παντως ειμαι χαρουμενος που το εχω στη βιβλιοθηκη μου γιατι σιγουρα ειναι απο τις πιο αξιομνημονευτες εκδοσεις κομικς στην Ελλαδα.

76%. Κανα δυο με δυσκολεψαν πολυ το ομολογω

Φοβερο κομικ. Ενδεικτικο το ποσο μου αρεσε το γεγονος οτι διαβασα σε μια εβδομαδα και τους 10 τομους. Το δυνατο σημειο της σειρας ειναι κατα τη γνωμη μου οι χαρακτηρες και ο χωρος που τους δινεται για να αναπτυχθουν. Ιδιαιτερα στους πρωτους τομους, καθως τα πραγματα αρχιζουν να εξελισσονται αρκετα γρηγορα απο τον 7ο τομο και επειτα. Κατα την γνωμη μου θα ηταν εξαιρετικη σειρα αν ηταν λιγο συντομοτερη καθως πιστεψτε με αρκετοι χαρακτηρες τη γλιτωνουν ξανα και ξανα στο παρατριχα για να επιστρεψουν λιγο αργοτερα, κατι που μπορω να πω οτι με χαλασε στους δυο τελευταιους τομους. Αλλα και παλι αυτα ειναι λεπτομερειες μπροστα στο συνολο. Επισης, επειδη σχολιαστηκε παραπανω το coloring κατα τη γνωμη μου η πιο σκοτεινη παλετα νομιζω οτι ταιριαζει καλυτερα στο κλιμα της σειρας. Σειρα που προτεινω σε οποιους αρεσουν τα νουαρ, τα crime, οι γνωστες σειρες της vertigo. kwtsoκλιμακα 8/10

Χρονια πολλα Θοδωρη! Να τα εκατοστησεις και οτι επιθυμεις!

10/15 απο μενα. Καλυτερα απο οτι περιμενα

Χρονια πολλα και απο μενα σε Valtasar, Geotrou, leonidio, KILLMATH, PhantomDuck, saravako, falconara και σε ολα τα αλλα παιδια που σημερα γιορταζουν! Πολυχρονοι

Τολμω να πω οτι αυτη ηταν η μονη φετινη κυκλοφορια που μου ειχε κινησει πραγματικα το ενδιαφερον. Εν μερει λογω της εκδοτικης που μεχρι στιγμης εχει εκδοσει δυνατα ονοματα της alternative σκηνης και εν μερει λογω των καλων reviews που εχουν παρει τα κομικς του δημιουργου. Το ξεκινησα με τις καλυτερες προθεσεις, ομως με δυσκολεψε αρκετα, το βρηκα πολυ σουρεαλ για τα γουστα μου και τελικα το αφησα σχετικα συντομα. Ομως καποια στιγμη πρεπει να του δωσω μια δευτερη ευκαιρια ετσι ωστε να εχω και ολοκληρωμενη αποψη.

Το σχεδιο και ο χρωματισμος ειναι φανταστικα και κερδιζουν τις εντυπωσεις. Δυστυχως δεν μπορω να πω το ιδιο και για την ιστορια. Θα συμφωνησω πανω κατω με τον xepeta. Πολυ λυρικο και παραμυθενιο για τα γουστα μου και οι "ψαγμενοι" διαλογοι δεν βοηθουν, δεν καταφερε να με κερδισει ή να με κανει να ενδιαφερθω για τους χαρακτηρες και την πλοκη. Not my cup of tea που λενε και στο χωριο μου

Το πρωτο κομικ απο τις νεες κυκλοφοριες του comicdom που διαβασα. Πολυ πετυχημενα τα στριπακια, εβγαζαν γελιο. Νομιζω οτι ολοι μας μπορουμε να δουμε στοιχεια απο τον εαυτο μας ή απο γνωστους μας κομικσαδες στους εκαστοτε πρωταγωνιστες των στριπς που μπαινουν στο μαγαζι, ο καθενας με τις δικες του απαιτησεις και χουγια. Αγαπημενα στριπς για μενα, αυτα με τις γιαγιαδες, αυτο με τον παππου που ζηταει κιμα αλλα και αυτο με τον νοσταλγο.

Καθοτι αρρωστος με πυρετο και αναγκαστικα κλεισμενος μεσα καθισα να δω μια απο τις πιο φημισμενες γκανγκστερικες ταινιες. Το Goodfellas. Ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω γιατι ο κοσμος ενθουσιαστηκε τοσο με την ταινια αυτη (8,7/10 στο imdb, ενω το εξαιρετικο Godfather II ειναι στο 9, μολις 0,3 παραπανω ). Με χαλασε πολυ ο τροπος που ειναι σκηνοθετημενο με παγωμα των καρε καθε τρεις και λιγο και το voice over που ουσιαστικα εξηγουσε την ταινια. Οσο για το πως παιζαν οι ηθοποιοι μου φανηκαν πολυ υστερικες οι ερμηνειες τους, καθε τρεις και λιγο ουρλιαζαν σαν τρελοι και υποτιθεται οτι βλεπεις ταινια για σκληρους μαφιοζους που ομως καθε τρεις και λιγο πανικοβαλονται. Για μενα ενα 6,5/10.

Γιατι ρε συ; Εμενα μου αρεσε πολυ. Ηταν μια ωραια ματια στα γεραματα των Χ-Men και ειχε και ωραιες ερμηνειες απο Jackman και Stewart. Η ταινια εχει πολυ σπλατερ αλλα δεν θα ελεγα οτι την κανει να ξεχωριζει αυτο αλλα το σεναριο της. Απο μενα ενα ανετο 8/10

Το Days Of Future Past ειχε παντως μια post credit που αφορουσε την επομενη ταινια Apocalypse Για τα υπολοιπα ουτε και γω θυμαμαι να ειχαν καποια εξτρα σκηνη

Και μενα μου φαινεται πολυ προσφατος ο εορτασμος του μισου αιωνα που ειχε γινει στη Λεφικ Πολυχρονος Γιωργο και οτι επιθυμεις!!

Τασια σου συμπτυξα τις τελευταιες καταχωρησεις σου σε ενα ποστ. Μπορεις να χρησιμοποιεις την επιλογη της πολλαπλης παραθεσης που εμφανιζεται διπλα στην επιλογη Απαντηση σε καθε ποστ, οταν θελεις να απαντησεις σε παραπανω απο ενα ποστ

Πολλες προσωπικοτητες του φορουμ γενεθλιαζουν σημερα Χρονια πολλα και με πολλα κομικς και επιτυχιες στον Μαριο, τη Φροσω και το Γιωργο!!

Να πω την "αμαρτια" μου δεν καταφερε να με ενθουσιασει οπως αλλους. Σιγουρα ειναι ενα καλο κομικ με ωραιο σχεδιο και ενδιαφερουσες ιστοριες αλλα δεν καταφερε να με κανει να νoιαστω για τους χαρακτηρες ή να μπω στο κλιμα της εποχης

Λοιπον επαιξα και γω αυτον τον τιτλο στο PC. Υπερβολικα πολλα τα προβληματα. Κατα την γνωμη μου η ιστορια δεν ειχε καμια μα καμια συνοχη-λογικη. Ηρωες και κακοι φυτρωνουν εκει που δεν τους σπερνει κανεις απλα για να τους πολεμησεις, η Mary Jane ειναι ντουκι και κυκλοφορει με shotgun βοηθωντας τον Luke Cage. Οι μαχες κρατανε υπερβολικα πολυ αφου στις περισσοτερες πρεπει πρωτα να κυνηγησεις τον κακο στο μισο manhattan. Τρομερα επαναλαμβανομενο συνολικα με side quests της πλακας του στυλ "εξοντωσε Χ τετοια symbiotes" και μολις το κανεις "εξοντωσε Χ+50 τετοια symbiotes". Επισης δεν καταλαβα που χρησιμευει το να μαζευεις τις "αραχνες" απο τις ταρατσες για να ανεβεις level. Ξεκλειδωσα ολες τις κινησεις και ας ημουν μονο level 6. Ειναι open world αλλα δεν μπορεις ποτε να μπεις σε καποιο κτηριο ή να κανεις καποια αλλη δραστηριοτητα απο το να εξοντωνεις symbiotes. Οσο για τα γραφικα ειναι γενικα μετρια αλλα εκει που πατωνουν ειναι στα προσωπα των χαρακτηρων. Στα θετικα θα αναγνωρισω το συστημα "ηθικης" που αλλαζει το τελος καθως και τις κινησεις (διαφορετικες για καθε στολη) με τις οποιες εδερνε ο Spider-man αλλα και το web slinging που ειναι απο τα πιο καλοφτιαγμενα στοιχεια του παιχνιδιου. Γενικα ομως θα μπορουσαν να φτιαξουν κατι πολυ πιο ωραιο απο αυτον τον αχταρμα. Ενα 5/10 στην kwtsoκλιμακα, το τελειωσα μονο και μονο απο περιεργεια και επειδη ηθελα απο καιρο να παιξω ενα παιχνιδι με τον Spider-man. Το επομενο θα ειναι, το πολυ καλυτερο ελπιζω, Shattered Dimensions.